P7_TA(2013)0338 Περιουσιακές σχέσεις των συζύγων * Νομοθετικό ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 10ης Σεπτεμβρίου 2013 σχετικά με την πρόταση κανονισμού του Συμβουλίου για τη διεθνή δικαιοδοσία, το εφαρμοστέο δίκαιο και την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων στον τομέα των περιουσιακών σχέσεων των συζύγων (COM(2011)0126 C7-0093/2011 2011/0059(CNS)) (Ειδική νομοθετική διαδικασία διαβούλευση) Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, έχοντας υπόψη την πρόταση της Επιτροπής προς το Συμβούλιο (COM(2011)0126), έχοντας υπόψη το άρθρο 81 παράγραφος 3 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με το οποίο κλήθηκε από το Συμβούλιο να γνωμοδοτήσει (C7-0093/2011), έχοντας υπόψη την αιτιολογημένη γνώμη που υποβλήθηκε από η Γερουσία της Ιταλικής Δημοκρατίας στο πλαίσιο του πρωτοκόλλου αριθ. 2 σχετικά με την εφαρμογή των αρχών της επικουρικότητας και της αναλογικότητας, με την οποία υποστηρίζεται ότι το σχέδιο νομοθετικής πράξης δεν συνάδει προς την αρχή της επικουρικότητας, έχοντας υπόψη το άρθρο 55 του Κανονισμού του, έχοντας υπόψη την έκθεση της Επιτροπής Νομικών Θεμάτων και τις γνωμοδοτήσεις της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων και της Επιτροπής Δικαιωμάτων των Γυναικών και Ισότητας των Φύλων (A7-0253/2013), 1. εγκρίνει την πρόταση της Επιτροπής όπως τροποποιήθηκε 2. καλεί την Επιτροπή να τροποποιήσει αναλόγως την πρότασή της, σύμφωνα με το άρθρο 293 παράγραφος 2 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης 3. καλεί το Συμβούλιο, σε περίπτωση που προτίθεται να απομακρυνθεί από το κείμενο που ενέκρινε το Κοινοβούλιο, να το ενημερώσει σχετικά 4. ζητεί να κληθεί εκ νέου να γνωμοδοτήσει εφόσον το Συμβούλιο προτίθεται να επιφέρει σημαντικές τροποποιήσεις στην πρόταση της Επιτροπής 5. αναθέτει στον Πρόεδρό του να διαβιβάσει τη θέση του Κοινοβουλίου στο Συμβούλιο, στην Επιτροπή και στα εθνικά κοινοβούλια. 1 Αιτιολογική σκέψη 10
(10) Ο παρών κανονισμός αφορά τα ζητήματα που έχουν σχέση με τις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων. Δεν καλύπτει την έννοια του «γάμου», η οποία καθορίζεται από το εθνικό δίκαιο των κρατών μελών. (10) Ο παρών κανονισμός αφορά τα ζητήματα που έχουν σχέση με τις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων. Δεν καλύπτει την έννοια του «γάμου», η οποία καθορίζεται από το εθνικό δίκαιο των κρατών μελών. Αντιθέτως, τηρεί ουδέτερη στάση όσον αφορά την έννοια αυτή. Ο παρών κανονισμός δεν θίγει τον ορισμό της έννοιας του γάμου στην εθνική νομοθεσία των κρατών μελών. 2 Αιτιολογική σκέψη 11 (11) Το πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού θα πρέπει να καλύπτει όλα τα αστικού δικαίου ζητήματα που άπτονται των περιουσιακών σχέσεων των συζύγων, σε σχέση τόσο με την καθημερινή διαχείριση των περιουσιακών αγαθών τους όσο και με την εκκαθάριση του καθεστώτος περιουσιακών σχέσεων, η οποία επέρχεται κυρίως λόγω χωρισμού του ζεύγους ή θανάτου ενός εκ των μελών του. (11) Το πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού θα πρέπει να καλύπτει όλα τα αστικού δικαίου ζητήματα που άπτονται των περιουσιακών σχέσεων των συζύγων, σε σχέση τόσο με την καθημερινή διαχείριση των περιουσιακών αγαθών τους όσο και με την εκκαθάριση του καθεστώτος περιουσιακών σχέσεων, η οποία επέρχεται κυρίως λόγω χωρισμού του ζεύγους ή διαζυγίου ή θανάτου ενός εκ των μελών του. (Αντιστοιχεί στην αιτιολογική σκέψη 9 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 650/2012.) 3 Αιτιολογική σκέψη 11 α (νέα) (11α) Ο παρών κανονισμός δεν θα πρέπει, αντιθέτως, να εφαρμόζεται σε τομείς του αστικού δικαίου που δεν αφορούν τις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων. Για λόγους σαφήνειας θα πρέπει, συνεπώς, να εξαιρεθεί ρητώς από το πεδίο εφαρμογής
του παρόντος κανονισμού μια σειρά ζητημάτων τα οποία θα μπορούσαν να θεωρηθεί ότι συνδέονται με τις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων. (Αντιστοιχεί στην αιτιολογική σκέψη 11 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 650/2012.) 4 Αιτιολογική σκέψη 12 (12) Δεδομένου ότι οι υποχρεώσεις διατροφής μεταξύ συζύγων διέπονται από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 4/2009 του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 2008, για τη διεθνή δικαιοδοσία, το εφαρμοστέο δίκαιο, την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων και τη συνεργασία σε θέματα υποχρεώσεων διατροφής, αυτές θα πρέπει κατά συνέπεια να αποκλεισθούν από το πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού, παρόμοια με τα ζητήματα που αφορούν την ισχύ και τα αποτελέσματα των εκ χαριστικής αιτίας πράξεων μεταβίβασης, τα οποία καλύπτονται από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 593/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Ιουνίου 2008, για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές (Ρώμη Ι). (12) Οι υποχρεώσεις διατροφής μεταξύ συζύγων, οι οποίες διέπονται από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 4/2009 του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 2012, για τη διεθνή δικαιοδοσία, το εφαρμοστέο δίκαιο, την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων και τη συνεργασία σε θέματα υποχρεώσεων διατροφής, θα πρέπει να αποκλεισθούν από το πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού, παρόμοια με τα ζητήματα που αφορούν τη διαδοχή αιτία θανάτου, τα οποία καλύπτονται από τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 650/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 4ης Ιουλίου 2012, σχετικά με τη διεθνή δικαιοδοσία, το εφαρμοστέο δίκαιο, την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων, την αποδοχή και εκτέλεση δημόσιων εγγράφων στον τομέα της κληρονομικής διαδοχής και την καθιέρωση ευρωπαϊκού κληρονομητηρίου 1. 1 ΕΕ L 201 της 27.7.2012, σ. 107. 5 Αιτιολογική σκέψη 13 (13) Ζητήματα σχετικά με τον χαρακτήρα των εμπραγμάτων δικαιωμάτων τα οποία μπορεί ενδεχομένως να υπάρχουν στο (13) Ο παρών κανονισμός, όπως και ο κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 650/2012, δεν πρέπει να αφορά την περιοριστική
εθνικό δίκαιο των κρατών μελών, όπως εκείνα που έχουν σχέση με τη δημοσιότητα αυτών των δικαιωμάτων, θα πρέπει επίσης να αποκλεισθούν από το πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού όπως αποκλείονται από το πεδίο εφαρμογής του κανονισμού (ΕΕ) αριθ./ [του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με τη διεθνή δικαιοδοσία, το εφαρμοστέο δίκαιο, την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων και δημόσιων εγγράφων στον τομέα της κληρονομικής διαδοχής και την καθιέρωση ευρωπαϊκού κληρονομητηρίου]. Τοιουτοτρόπως, τα δικαστήρια του κράτους μέλους στο οποίο βρίσκεται περιουσιακό αγαθό ενός ή αμφοτέρων των συζύγων μπορούν να λάβουν μέτρα που εμπίπτουν στη σφαίρα του εμπραγμάτου δικαίου σχετικά, κυρίως, με την καταχώρηση της μεταβίβασης αυτού του αγαθού στο κτηματολόγιο, εφόσον αυτό προβλέπεται από το δίκαιο του οικείου κράτους μέλους. απαρίθμηση («numerus clausus») των εμπραγμάτων δικαιωμάτων που προβλέπει η εσωτερική νομοθεσία ορισμένων κρατών μελών. Ένα κράτος μέλος δεν θα πρέπει να υποχρεούται συνεπώς να αναγνωρίσει ένα εμπράγματο δικαίωμα επί περιουσιακών στοιχείων ευρισκομένων σε αυτό το κράτος μέλος, εάν το εν λόγω εμπράγματο δικαίωμα δεν είναι γνωστό στο εμπράγματό του δίκαιο. (Αντιστοιχεί εν μέρει στην αιτιολογική σκέψη 15 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 650/2012.) 6 Αιτιολογική σκέψη 13 α (νέα) (13α) Προκειμένου ωστόσο οι δικαιούχοι να μπορούν να ασκήσουν σε ένα άλλο κράτος μέλος τα δικαιώματα τα οποία έχουν αποκτήσει ή τους έχουν μεταβιβαστεί, για παράδειγμα, στο πλαίσιο μιας διένεξης σχετικά με τις περιουσιακές τους σχέσεις, ο παρών κανονισμός θα πρέπει να προβλέπει την προσαρμογή ενός μη γνωστού εμπραγμάτου δικαιώματος στο εγγύτερο ισοδύναμο εμπράγματο δικαίωμα που γνωρίζει η έννομη τάξη του άλλου αυτού κράτους μέλους. Στο πλαίσιο της προσαρμογής αυτής θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι σκοποί και τα
συμφέροντα που επιδιώκονται από το συγκεκριμένο εμπράγματο δικαίωμα και τα αποτελέσματα που συνδέονται με αυτό. Προκειμένου να καθοριστεί το εγγύτερο ισοδύναμο εθνικό εμπράγματο δικαίωμα, οι αρχές ή τα αρμόδια πρόσωπα του κράτους, το δίκαιο του οποίου εφαρμόστηκε στις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων, ενδέχεται να κληθούν να παράσχουν περαιτέρω πληροφορίες για τη φύση και τα αποτελέσματα του σχετικού εμπράγματου δικαιώματος. Στο σημείο αυτό, θα χρησιμοποιούνται τα υπάρχοντα δίκτυα δικαστικής συνεργασίας σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις καθώς και οποιαδήποτε διαθέσιμα μέσα διευκολύνουν την κατανόηση αλλοδαπού δικαίου. (Αντιστοιχεί στην αιτιολογική σκέψη 16 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 650/2012.) 7 Αιτιολογική σκέψη 13 β (νέα) (13β) Οι προϋποθέσεις καταχώρησης δικαιώματος επί ακίνητων ή κινητών περιουσιακών στοιχείων σε μητρώο πρέπει να εξαιρεθούν από το πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού. Ως εκ τούτου το δίκαιο του κράτους μέλους στο οποίο τηρείται το μητρώο (για την ακίνητη περιουσία, το δίκαιο της τοποθεσίας του πράγματος) θα καθορίζει υπό ποιες νομικές προϋποθέσεις, πως θα γίνεται η καταχώρηση και ποιες αρχές, όπως κτηματολογικά γραφεία ή συμβολαιογράφοι, είναι υπεύθυνες να ελέγχουν αν πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις και αν τα έγγραφα που υποβλήθηκαν επαρκούν ή περιέχουν τις απαιτούμενες πληροφορίες. (Αντιστοιχεί εν μέρει στην αιτιολογική σκέψη 18 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 650/2012.)
8 Αιτιολογική σκέψη 13 γ (νέα) (13γ) Τα αποτελέσματα της καταχώρησης δικαιώματος σε μητρώο θα πρέπει επίσης να αποκλεισθούν από το πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού. Το κατά πόσον η καταχώρηση έχει, για παράδειγμα, δηλωτικό ή συστατικό αποτέλεσμα κρίνεται ως εκ τούτου από το δίκαιο του κράτους μέλους στο οποίο τηρείται το μητρώο. Επομένως, εφόσον, π.χ., η κτήση δικαιώματος επί ακινήτου απαιτεί καταχώρηση σε μητρώο σύμφωνα με το δίκαιο του κράτους μέλους στο οποίο τηρείται το μητρώο, προκειμένου να διασφαλιστεί erga omnes το αποτέλεσμα της εγγραφής ή να προστατευθούν δικαιοπραξίες, η χρονική στιγμή κτήσης του δικαιώματος θα πρέπει να καθορίζεται από το δίκαιο του εν λόγω κράτους μέλους. (Αντιστοιχεί στην αιτιολογική σκέψη 19 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 650/2012.) 9 Αιτιολογική σκέψη 13 δ (νέα) (13δ) Ο όρος «περιουσιακές σχέσεις των συζύγων», που προσδιορίζει το πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού, θα πρέπει να καλύπτει όλους τους κανόνες που αφορούν τις περιουσιακές σχέσεις μεταξύ συζύγων και μεταξύ συζύγων και τρίτων συνεπεία του γάμου καθώς και μετά τη λύση του. Σε αυτές περιλαμβάνονται όχι μόνο οι αναγκαστικού δικαίου διατάξεις του εφαρμοστέου δικαίου αλλά και τυχόν
προαιρετικές ρυθμίσεις στις οποίες είχαν συμφωνήσει οι σύζυγοι στο πλαίσιο του εφαρμοστέου δικαίου. 10 Αιτιολογική σκέψη 13 ε (νέα) (13ε) Όπως ο κανονισμός (EE) αριθ. 650/2012, ο παρών κανονισμός θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα διάφορα καθεστώτα που διέπουν θέματα κληρονομικής διαδοχής και τα οποία εφαρμόζονται στα κράτη μέλη. Για τους σκοπούς του παρόντος κανονισμού, στον όρο "δικαστήριο" θα πρέπει συνεπώς να δοθεί ευρεία έννοια έτσι ώστε να καλύπτει όχι μόνο τα δικαστήρια κατά κυριολεξία, που ασκούν δικαστικά καθήκοντα, αλλά και τους συμβολαιογράφους ή τα γραφεία μητρώων που ασκούν σε ορισμένα κράτη μέλη δικαστικά καθήκοντα σε υποθέσεις περιουσιακών σχέσεων κατά τον ίδιο τρόπο με τα δικαστήρια, καθώς και τους συμβολαιογράφους και επαγγελματίες του νομικού κλάδου, οι οποίοι σε ορισμένα κράτη μέλη ασκούν δικαστικά καθήκοντα για μια συγκεκριμένη υπόθεση περιουσιακών σχέσεων κατ ανάθεση εξουσιών από δικαστήριο. Όλα τα δικαστήρια, όπως ορίζονται στον παρόντα κανονισμό, θα πρέπει να δεσμεύονται από τους κανόνες περί διεθνούς δικαιοδοσίας που προβλέπονται στον παρόντα κανονισμό. Αντίθετα, ο όρος "δικαστήριο" δεν θα πρέπει να καλύπτει μη δικαστικές αρχές κράτους μέλους που έχουν εξουσιοδοτηθεί δυνάμει του εθνικού δικαίου να επιλαμβάνονται υποθέσεων περιουσιακών σχέσεων, όπως είναι οι συμβολαιογράφοι στα περισσότερα κράτη μέλη, εφόσον, κατά τη συνήθη πρακτική, δεν ασκούν δικαστικά καθήκοντα. (Αντιστοιχεί στην αιτιολογική σκέψη 20 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 650/2012.)
11 Αιτιολογική σκέψη 14 (14) Προκειμένου να ληφθεί υπόψη η αυξανόμενη κινητικότητα των ζευγαριών κατά τη διάρκεια του έγγαμου βίου τους και να διευκολυνθεί η απρόσκοπτη απονομή δικαιοσύνης, οι κανόνες περί διεθνούς δικαιοδοσίας που περιλαμβάνονται στον παρόντα κανονισμό προβλέπουν ότι τα ζητήματα που αφορούν τις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων, συμπεριλαμβανομένης της εκκαθάρισής τους, τα οποία έχουν σχέση με διαδικασία διαζυγίου, δικαστικού χωρισμού ή ακύρωσης γάμου θα εκδικάζονται από τα δικαστήρια του κράτους μέλους τα οποία, σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 2201/2003 του Συμβουλίου για τη διεθνή δικαιοδοσία και την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας ο οποίος καταργεί τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1347/2000, είναι αρμόδια να επιληφθούν της συγκεκριμένης διαδικασίας διαζυγίου, δικαστικού χωρισμού ή ακύρωσης γάμου. (14) Προκειμένου να ληφθεί υπόψη η αυξανόμενη κινητικότητα των ζευγαριών κατά τη διάρκεια του έγγαμου βίου τους και να διευκολυνθεί η απρόσκοπτη απονομή δικαιοσύνης, οι κανόνες περί διεθνούς δικαιοδοσίας που περιλαμβάνονται στον παρόντα κανονισμό προβλέπουν ότι τα ζητήματα που αφορούν τις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων, συμπεριλαμβανομένης της εκκαθάρισής τους, τα οποία έχουν σχέση με διαδικασία διαζυγίου, δικαστικού χωρισμού ή ακύρωσης γάμου θα εκδικάζονται από τα δικαστήρια του κράτους μέλους τα οποία, σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 2201/2003 του Συμβουλίου για τη διεθνή δικαιοδοσία και την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας ο οποίος καταργεί τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1347/2000, είναι αρμόδια να επιληφθούν της συγκεκριμένης διαδικασίας διαζυγίου, δικαστικού χωρισμού ή ακύρωσης γάμου, εφόσον η διεθνής δικαιοδοσία των δικαστηρίων αυτών έχει αναγνωριστεί ρητώς ή με άλλο τρόπο από τους συζύγους. 12 Αιτιολογική σκέψη 16 (16) Όταν τα ζητήματα που αφορούν τις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων δεν συνδέονται ούτε με διαδικασία διαζυγίου, δικαστικού χωρισμού ή ακύρωσης γάμου ούτε με τον θάνατο ενός εκ των συζύγων, οι σύζυγοι μπορούν να αποφασίσουν να υποβάλουν τα ζητήματα που αφορούν τις μεταξύ τους περιουσιακές σχέσεις στα δικαστήρια του κράτους μέλους το δίκαιο (16) Όταν τα ζητήματα που αφορούν τις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων δεν συνδέονται ούτε με διαδικασία διαζυγίου, δικαστικού χωρισμού ή ακύρωσης γάμου ούτε με τον θάνατο ενός εκ των συζύγων, οι σύζυγοι μπορούν να αποφασίσουν να υποβάλουν τα ζητήματα που αφορούν τις μεταξύ τους περιουσιακές σχέσεις στα δικαστήρια του κράτους μέλους το δίκαιο
του οποίου επέλεξαν ως εφαρμοστέο δίκαιο στις μεταξύ τους περιουσιακές σχέσεις. Αυτή η απόφαση εκφράζεται μέσω συμφωνίας μεταξύ των συζύγων και μπορεί να συναφθεί οποτεδήποτε, ακόμα και κατά τη διάρκεια διαδικασίας. του οποίου επέλεξαν ως εφαρμοστέο δίκαιο στις μεταξύ τους περιουσιακές σχέσεις. Τούτο απαιτεί συμφωνία μεταξύ των συζύγων η οποία μπορεί να συναφθεί το αργότερο έως ότου επιληφθεί το δικαστήριο και στη συνέχεια σύμφωνα με το δίκαιο του κράτους του δικάζοντος δικαστηρίου. 13 Αιτιολογική σκέψη 17 (17) Ο παρών κανονισμός πρέπει να επιτρέπει την αναγνώριση της κατά τόπον αρμοδιότητας των δικαστηρίων ενός κράτους μέλους για θέματα που αφορούν τις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων, εξαιρουμένων των περιπτώσεων χωρισμού ή θανάτου ενός εκ των συζύγων, και να προβλέπει κυρίως αναγκαστική δικαιοδοσία, ούτως ώστε να αποφεύγονται καταστάσεις αρνησιδικίας. (17) Ο παρών κανονισμός πρέπει να επιτρέπει την αναγνώριση της κατά τόπον αρμοδιότητας των δικαστηρίων ενός κράτους μέλους για θέματα που αφορούν τις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων, εξαιρουμένων των περιπτώσεων χωρισμού ή θανάτου ενός εκ των συζύγων, με βάση έναν κατάλογο ιεραρχικώς απαριθμούμενων κριτηρίων, με τα οποία διασφαλίζεται η ύπαρξη στενού δεσμού μεταξύ των συζύγων και του κράτους μέλους του οποίου τα δικαστήρια είναι αρμόδια. 14 Αιτιολογική σκέψη 17 α (νέα) (17α) Προκειμένου να θεραπεύονται, ειδικότερα, καταστάσεις αρνησιδικίας, ενδείκνυται επίσης να προβλεφθεί στον παρόντα κανονισμό αναγκαστική δικαιοδοσία (forum necessitatis) που θα επιτρέπει σε δικαστήριο κράτους μέλους, σε εξαιρετικές περιπτώσεις, να αποφαίνεται επί υποθέσεως περιουσιακών σχέσεων των συζύγων η οποία σχετίζεται στενά με τρίτο κράτος. Τέτοια εξαιρετική περίπτωση μπορεί, ενδεχομένως, να κριθεί ότι υφίσταται
όταν είναι ανέφικτη η κίνηση διαδικασίας στο σχετικό τρίτο κράτος, παραδείγματος χάριν λόγω εμφυλίου πολέμου, ή όταν δεν μπορεί ευλόγως να αναμένεται από τον δικαιούχο να κινήσει ή να διεξαγάγει διαδικασία στο κράτος αυτό. Η εν λόγω διεθνής δικαιοδοσία που βασίζεται στο forum necessitatis θα πρέπει, ωστόσο, να ασκηθεί μόνον όταν η υπόθεση παρουσιάζει επαρκή σχέση με το κράτος μέλος του επιληφθέντος δικαστηρίου. (Αντιστοιχεί στην αιτιολογική σκέψη 31 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 650/2012.) 15 Αιτιολογική σκέψη 21 (21) Ελλείψει επιλογής του εφαρμοστέου δικαίου και προκειμένου να επιτευχθεί ο συνδυασμός της προβλεψιμότητας και της ασφάλειας δικαίου, ενώ θα λαμβάνεται ταυτόχρονα υπόψη η πραγματικότητα της ζωής του ζευγαριού, ο παρών κανονισμός πρέπει να θεσπίζει εναρμονισμένους κανόνες σύγκρουσης νόμων βασισμένους σε μία κλίμακα διαδοχικών συνδετικών στοιχείων που να επιτρέπουν να καθορισθεί το εφαρμοστέο δίκαιο για το σύνολο των περιουσιακών αγαθών των συζύγων. Τοιουτοτρόπως, η πρώτη κοινή συνήθης διαμονή των συζύγων μετά τον γάμο θα πρέπει να συνιστά το πρώτο κριτήριο, πριν από το δίκαιο της κοινής ιθαγένειας των συζύγων κατά τον χρόνο τέλεσης του γάμου. Αν δεν συντρέχει κανένα από αυτά τα κριτήρια ή δεν υπάρχει πρώτη κοινή συνήθης διαμονή των συζύγων σε περίπτωση διπλής κοινής ιθαγένειας αυτών κατά τον χρόνο τέλεσης του γάμου, θα πρέπει τότε να εφαρμόζεται ως τρίτο κριτήριο το δίκαιο του κράτους με το οποίο οι σύζυγοι έχουν από κοινού τους πλέον στενούς δεσμούς, λαμβανομένων υπόψη όλων των περιστάσεων, και κυρίως το δίκαιο του τόπου τέλεσης του γάμου, με τη διευκρίνιση ότι αυτοί οι στενοί δεσμοί θα πρέπει να εξετάζονται κατά τη (21) Ελλείψει επιλογής του εφαρμοστέου δικαίου και προκειμένου να επιτευχθεί ο συνδυασμός της προβλεψιμότητας και της ασφάλειας δικαίου, ενώ θα λαμβάνεται ταυτόχρονα υπόψη η πραγματικότητα της ζωής του ζευγαριού, ο παρών κανονισμός πρέπει να θεσπίζει εναρμονισμένους κανόνες σύγκρουσης νόμων βασισμένους σε μία κλίμακα διαδοχικών συνδετικών στοιχείων που να επιτρέπουν να καθορισθεί το εφαρμοστέο δίκαιο για το σύνολο των περιουσιακών αγαθών των συζύγων. Η κοινή συνήθης διαμονή των συζύγων κατά τον γάμο ή η πρώτη κοινή συνήθης διαμονή των συζύγων μετά τον γάμο θα πρέπει να συνιστά το πρώτο κριτήριο, πριν από την κοινή ιθαγένεια των συζύγων κατά τον χρόνο τέλεσης του γάμου. Αν δεν συντρέχει κανένα από αυτά τα κριτήρια ή δεν υπάρχει πρώτη κοινή συνήθης διαμονή των συζύγων σε περίπτωση διπλής κοινής ιθαγένειας αυτών κατά τον χρόνο τέλεσης του γάμου, θα πρέπει τότε να εφαρμόζεται ως τρίτο κριτήριο το δίκαιο του κράτους με το οποίο οι σύζυγοι έχουν από κοινού τους πλέον στενούς δεσμούς, λαμβανομένων υπόψη όλων των περιστάσεων, με τη διευκρίνιση ότι αυτοί οι στενοί δεσμοί θα πρέπει να εξετάζονται κατά τη στιγμή της
στιγμή της σύναψης του γάμου. σύναψης του γάμου. 16 Αιτιολογική σκέψη 22 α (νέα) Για τους σκοπούς της εφαρμογής του παρόντος κανονισμού, δηλαδή όταν αυτός παραπέμπει στην ιθαγένεια ως κριτήριο για την εφαρμογή του δικαίου ενός κράτους, το ζήτημα της αντιμετώπισης υποθέσεων πολλαπλής ιθαγένειας καθώς και το αν ένα πρόσωπο θεωρείται ότι έχει την ιθαγένεια ενός κράτους υπάγονται στο εθνικό δίκαιο, ή ενδεχομένως και στις διεθνείς συμβάσεις, όπου δει, τηρουμένων πλήρως των γενικών αρχών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 17 Αιτιολογική σκέψη 24 (24) Ενόψει της σημασίας της επιλογής του δικαίου που εφαρμόζεται στις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων, ο κανονισμός πρέπει να εισάγει ορισμένα εχέγγυα ικανά να εξασφαλίσουν ότι οι σύζυγοι ή μέλλοντες σύζυγοι έχουν επίγνωση των συνεπειών της επιλογής τους. Αυτή η επιλογή θα πρέπει να περιβληθεί τον τύπο που προβλέπεται για τη σύμβαση γάμου, από το δίκαιο του επιλεγέντος κράτους ή το δίκαιο του κράτους κατάρτισης της πράξης, και να διατυπώνεται τουλάχιστον εγγράφως, φέροντας ημερομηνία και την υπογραφή αμφότερων των συζύγων. Εξάλλου, θα πρέπει να τηρούνται οι ενδεχόμενες πρόσθετες τυπικές απαιτήσεις που επιβάλλονται από το δίκαιο του επιλεγέντος κράτους ή το δίκαιο του κράτους κατάρτισης της πράξης ως προς (24) Ενόψει της σημασίας της επιλογής του δικαίου που εφαρμόζεται στις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων, ο παρών κανονισμός πρέπει να εισάγει ορισμένα εχέγγυα ικανά να εξασφαλίσουν ότι οι σύζυγοι ή μέλλοντες σύζυγοι έχουν επίγνωση των συνεπειών της επιλογής τους. Η συμφωνία που προσδιορίζει αυτή την επιλογή διατυπώνεται τουλάχιστον εγγράφως, φέροντας ημερομηνία και την υπογραφή αμφότερων των συζύγων. Η επιλογή δικαίου θα πρέπει να περιβληθεί τον τύπο που προβλέπεται για τις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων από το εφαρμοστέο δίκαιο ή το δίκαιο του κράτους στο οποίο συνήφθη η συμφωνία.
το κύρος, τη δημοσιότητα ή την καταχώρηση τέτοιου είδους συμβάσεων. 18 Αιτιολογική σκέψη 24 α (νέα) (24α) Προκειμένου να λαμβάνονται υπόψη ορισμένες νομοθετικές διατάξεις των κρατών μελών και ιδίως εκείνες που αποσκοπούν στην προστασία της οικογενειακής στέγης και στη ρύθμιση των δικαιωμάτων χρήσης στις σχέσεις μεταξύ των συζύγων, ο παρών κανονισμός δεν πρέπει να εμποδίζει την εφαρμογή υπέρτερων κανόνων δημόσιας τάξης από το επιληφθέν δικαστήριο, θα πρέπει δηλαδή να επιτρέπει σε ένα κράτος μέλος να απαγορεύει την εφαρμογή ενός αλλοδαπού δικαίου χάριν του εθνικού του δικαίου. Οι «υπέρτεροι κανόνες δημόσιας τάξης» σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να αναφέρονται σε αναγκαστικές διατάξεις, η τήρηση των οποίων θεωρείται απαραίτητη από ένα κράτος μέλος για τη διασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος και ιδίως της πολιτικής, κοινωνικής ή οικονομικής τάξης. Για παράδειγμα, για να κατοχυρωθεί η προστασία της οικογενειακής στέγης, το κράτος μέλος στην επικράτεια του οποίου βρίσκεται η συγκεκριμένη στέγη πρέπει να μπορεί να εφαρμόζει το εθνικό του δίκαιο, με την επιφύλαξη των διατάξεων περί προστασίας των συναλλαγών που ισχύουν στο εν λόγω κράτος μέλος και η ισχύς των οποίων υπερτερεί έναντι του άρθρου 35. 19 Αιτιολογική σκέψη 27
(27) Δεδομένου ότι η αμοιβαία αναγνώριση των αποφάσεων που εκδίδονται στα κράτη μέλη αποτελεί έναν από τους επιδιωκόμενους από τον παρόντα κανονισμό στόχους, αυτός πρέπει να προβλέπει κανόνες σχετικούς με την αναγνώριση και την εκτέλεση των αποφάσεων εμπνεόμενους από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 44/2001 και, εάν παρίσταται ανάγκη, προσαρμοσμένους στις ειδικές απαιτήσεις των θεμάτων που καλύπτει ο παρών κανονισμός. (27) Δεδομένου ότι η αμοιβαία αναγνώριση των αποφάσεων που εκδίδονται στα κράτη μέλη σε υποθέσεις περιουσιακών σχέσεων των συζύγων αποτελεί έναν από τους επιδιωκόμενους από τον παρόντα κανονισμό στόχους, αυτός πρέπει να προβλέπει κανόνες σχετικούς με την αναγνώριση, την εκτελεστότητα και την εκτέλεση των αποφάσεων εμπνεόμενους από άλλα νομοθετικά μέσα της Ένωσης στον τομέα της δικαστικής συνεργασίας σε αστικές υποθέσεις. 20 Αιτιολογική σκέψη 28 (28) Προκειμένου να λαμβάνονται υπόψη οι διαφορετικοί τρόποι με τους οποίους ρυθμίζονται στα κράτη μέλη τα ζητήματα που αφορούν τις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων, ο παρών κανονισμός πρέπει να διασφαλίζει την αναγνώριση και την εκτέλεση των δημόσιων εγγράφων. Παρόλα αυτά, τα δημόσια έγγραφα δεν μπορούν να εξομοιωθούν με δικαστικές αποφάσεις όσον αφορά την αναγνώρισή τους. Η αναγνώριση των δημόσιων εγγράφων σημαίνει ότι αυτά απολαύουν της ίδιας αποδεικτικής ισχύος ως προς το περιεχόμενο του εγγράφου και ότι παράγουν τα ίδια αποτελέσματα όπως και στο κράτος μέλος προέλευσής τους, καθώς και ότι καλύπτονται από τεκμήριο εγκυρότητας, το οποίο όμως είναι μαχητό. (28) Προκειμένου να λαμβάνονται υπόψη τα διαφορετικά συστήματα με τα οποία ρυθμίζονται στα κράτη μέλη τα ζητήματα που αφορούν υποθέσεις περιουσιακών σχέσεων των συζύγων, ο παρών κανονισμός πρέπει να διασφαλίζει την αποδοχή και την εκτελεστότητα σε όλα τα κράτη μέλη των δημόσιων εγγράφων σε μία υπόθεση περιουσιακών σχέσεων των συζύγων. (Αντιστοιχεί στην αιτιολογική σκέψη 60 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 650/2012.) 21 Αιτιολογική σκέψη 28 α (νέα)
(28α) Όσον αφορά την αναγνώριση, εκτελεστότητα και εκτέλεση δικαστικών αποφάσεων καθώς και την αποδοχή και εκτελεστότητα δημοσίων εγγράφων και την εκτελεστότητα δικαστικών συμβιβασμών, ο παρών κανονισμός πρέπει να θεσπίζει διατάξεις με βάση ιδίως τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 650/2012. 22 Αιτιολογική σκέψη 29 (29) Αν το εφαρμοστέο στις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων δίκαιο πρέπει να διέπει τις έννομες σχέσεις μεταξύ ενός συζύγου και ενός τρίτου, οι όροι υπό τους οποίους μπορεί να γίνεται επίκληση αυτού του δικαίου πρέπει να διέπονται από το δίκαιο του κράτους μέλους στο οποίο ευρίσκεται η συνήθης διαμονή του συζύγου ή του τρίτου, ούτως ώστε να εξασφαλίζεται η προστασία αυτού του τελευταίου. Τοιουτοτρόπως, το δίκαιο αυτού του κράτους μέλους θα μπορούσε να προβλέπει ότι ο σύζυγος μπορεί να αντιτάξει έναντι του συγκεκριμένου τρίτου το εφαρμοστέο στις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων δίκαιο μόνον εφόσον έχουν τηρηθεί οι όροι καταχώρησης ή δημοσιότητας που προβλέπονται στο εν λόγω κράτος μέλος, εκτός εάν ο τρίτος γνώριζε ή όφειλε να γνωρίζει το εφαρμοστέο στις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων δίκαιο. (29) Το εφαρμοστέο στις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων δίκαιο σύμφωνα με τον παρόντα κανονισμό πρέπει να διέπει τις έννομες σχέσεις μεταξύ ενός συζύγου και ενός τρίτου. Ωστόσο, προκειμένου να εξασφαλίζεται η προστασία αυτού του τρίτου, ουδείς εκ των συζύγων πρέπει να μπορεί να επικαλείται τον νόμο αυτό σε μία έννομη σχέση μεταξύ ενός συζύγου και ενός τρίτου, εφόσον ο σύζυγος που έχει έννομη σχέση με τον τρίτον και ο τρίτος έχουν τη συνήθη κατοικία τους στο ίδιο κράτος που είναι διαφορετικό από το κράτος που διέπει τις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων. Εξαιρούνται περιπτώσεις κατά τις οποίες ο τρίτος δεν χρήζει προστασίας, όταν δηλαδή, γνώριζε ή όφειλε να γνωρίζει το εφαρμοστέο δίκαιο ή όταν τηρήθηκαν οι ισχύουσες στο κράτος απαιτήσεις σχετικά με την καταχώρηση ή τη δημοσιότητα.
23 Αιτιολογική σκέψη 30 α (νέα) (30α) Για τη διασφάλιση ενιαίων όρων εφαρμογής του παρόντος κανονισμού, πρέπει να ανατεθούν στην Επιτροπή εκτελεστικές αρμοδιότητες όσον αφορά την έκδοση και μεταγενέστερη τροποποίηση των βεβαιώσεων και των εντύπων σχετικά με την κήρυξη της εκτελεστότητας των αποφάσεων, των δικαστικών συμβιβασμών και των δημοσίων εγγράφων. Οι αρμοδιότητες αυτές πρέπει να ασκούνται σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 182/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Φεβρουαρίου 2011, για τη θέσπιση κανόνων και γενικών αρχών σχετικά με τους τρόπους ελέγχου από τα κράτη μέλη της άσκησης των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων από την Επιτροπή 1. 1 ΕΕ L 55 της 28.2.2011, σ. 13. (Αντιστοιχεί στην αιτιολογική σκέψη 78 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 650/2012.) 24 Αιτιολογική σκέψη 30 β (νέα) (30β) Για την έκδοση των εκτελεστικών πράξεων για τη σύνταξη και τη μεταγενέστερη τροποποίηση των βεβαιώσεων και των εντύπων που προβλέπονται στον παρόντα κανονισμό θα πρέπει να εφαρμόζεται η συμβουλευτική διαδικασία σύμφωνα με το άρθρο 4 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 182/2011.
(Αντιστοιχεί στην αιτιολογική σκέψη 79 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 650/2012.) 25 Αιτιολογική σκέψη 32 (32) Ο παρών κανονισμός σέβεται τα θεμελιώδη δικαιώματα και τηρεί τις αρχές που αναγνωρίζονται από τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ιδίως δε από τα άρθρα 7, 9, 17, 21 και 47, που αφορούν, αντίστοιχα, τον σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής, το δικαίωμα γάμου και ίδρυσης οικογένειας σύμφωνα με τις εθνικές νομοθεσίες, το δικαίωμα ιδιοκτησίας, την απαγόρευση διακρίσεων και το δικαίωμα πραγματικής προσφυγής και αμερόληπτου δικαστηρίου. Ο παρών κανονισμός πρέπει να εφαρμόζεται από τα δικαστήρια των κρατών μελών τηρουμένων αυτών των δικαιωμάτων και αρχών. (32) Ο παρών κανονισμός σέβεται τα θεμελιώδη δικαιώματα και τηρεί τις αρχές που αναγνωρίζονται από τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ιδίως δε από τα άρθρα 7, 9, 17, 20, 21, 23 και 47, που αφορούν, αντίστοιχα, τον σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής, το δικαίωμα γάμου και ίδρυσης οικογένειας σύμφωνα με τις εθνικές νομοθεσίες, το δικαίωμα ιδιοκτησίας, την ισότητα ενώπιον του νόμου, την απαγόρευση διακρίσεων και το δικαίωμα πραγματικής προσφυγής και αμερόληπτου δικαστηρίου. Ο παρών κανονισμός πρέπει να εφαρμόζεται από τα δικαστήρια των κρατών μελών τηρουμένων αυτών των δικαιωμάτων και αρχών. (Αντιστοιχεί εν μέρει στην αιτιολογική σκέψη 81 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 650/2012.) 26 Άρθρο 1 παράγραφος 3 σημείο α (α) η δικαιοπρακτική ικανότητα των συζύγων, (α) η γενική δικαιοπρακτική ικανότητα των συζύγων, 27 Άρθρο 3 παράγραφος 3 σημείο α α (νέο) (αα) η ύπαρξη, το κύρος ή η αναγνώριση
ενός γάμου, 28 Άρθρο 1 παράγραφος 3 στοιχείο γ (γ) οι εκ χαριστικής αιτίας πράξεις μεταβίβασης μεταξύ συζύγων, Διαγράφεται 29 Άρθρο 1 παράγραφος 3 στοιχείο δ (δ) τα κληρονομικά δικαιώματα του επιζώντος συζύγου, (δ) ζητήματα διαδοχής αιτία θανάτου όσον αφορά τον επιζώντα σύζυγο, 30 Άρθρο 1 παράγραφος 3 στοιχείο ε (ε) οι εταιρείες που συστήνονται μεταξύ συζύγων, (ε) ζητήματα του δικαίου που διέπει τις εταιρίες, τα σωματεία και τα νομικά πρόσωπα, (Αντιστοιχεί στο άρθρο 1, στοιχείο η, του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 650/2012.) 31 Άρθρο 1 παράγραφος 3 στοιχείο στ (στ) η φύση εμπράγματων δικαιωμάτων επί περιουσιακών αγαθών και η δημοσιότητα που δίδεται σε τέτοια δικαιώματα. (στ) η φύση των εμπράγματων δικαιωμάτων, (Αντιστοιχεί στο άρθρο 1, στοιχείο ια, του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 650/2012.)
32 Άρθρο 1 παράγραφος 3 στοιχείο στ α (νέο) (στ α) κάθε καταχώρηση δικαιωμάτων επί ακίνητης ή κινητής περιουσίας σε μητρώο, περιλαμβανομένων των νομικών απαιτήσεων της καταχώρησης, και τα αποτελέσματα της καταχώρησης ή της μη καταχώρησης των δικαιωμάτων αυτών σε μητρώο, και (Αντιστοιχεί στο άρθρο 1, στοιχείο ιβ, του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 650/2012.) 33 Άρθρο 1 παράγραφος 3 στοιχείο στ β (νέο) (στ β) ζητήματα που αφορούν το δικαίωμα μεταβίβασης ή προσαρμογής, σε περίπτωση διαζυγίου, δικαιωμάτων σε σύνταξη γήρατος ή αναπηρίας που προέκυψαν κατά τη διάρκεια του γάμου, μεταξύ συζύγων ή πρώην συζύγων. 34 Άρθρο 1 παράγραφος 1 σημείο α (α) «περιουσιακές σχέσεις των συζύγων»: σύνολο κανόνων σχετικών με τις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων μεταξύ τους και έναντι τρίτων, (α) «περιουσιακές σχέσεις των συζύγων»: σύνολο κανόνων που ισχύουν για τις περιουσιακές σχέσεις μεταξύ των συζύγων και στο πλαίσιο των σχέσεων με τρίτους, ως αποτέλεσμα του γάμου 35 Άρθρο 2 παράγραφος 1 στοιχείο β (β) «σύμβαση γάμου»: κάθε συμφωνία με (β) «σύμβαση γάμου»: κάθε συμφωνία με
την οποία οι σύζυγοι διοργανώνουν τις περιουσιακές σχέσεις μεταξύ τους και έναντι τρίτων, την οποία οι σύζυγοι ή οι μέλλοντες σύζυγοι ρυθμίζουν τις περιουσιακές τους σχέσεις, 36 Άρθρο 2 παράγραφος 1 στοιχείο γ εισαγωγικό μέρος (γ) «δημόσιο έγγραφο»: έγγραφο που έχει συνταχθεί ή καταχωρηθεί επίσημα ως δημόσιο έγγραφο στο κράτος μέλος προέλευσης και του οποίου η γνησιότητα: (γ) «δημόσιο έγγραφο»: έγγραφο σε υπόθεση περιουσιακών σχέσεων συζύγων που έχει συνταχθεί ή καταχωρηθεί επίσημα ως δημόσιο έγγραφο σε ένα κράτος μέλος και του οποίου η γνησιότητα: (Αντιστοιχεί στο άρθρο 3 παράγραφος 1 στοιχείο θ του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 650/2012.) 37 Άρθρο 2 παράγραφος 1 στοιχείο δ (δ) «απόφαση»: κάθε απόφαση εκδιδόμενη στον τομέα των περιουσιακών σχέσεων των συζύγων από δικαστήριο κράτους μέλους, ασχέτως ονομασίας της, όπως «βούλευμα», «απόφαση», «διάταξη» ή «διαταγή εκτέλεσης», καθώς και ο καθορισμός της δικαστικής δαπάνης από τον γραμματέα, (δ) «απόφαση»: κάθε απόφαση εκδιδόμενη στον τομέα των περιουσιακών σχέσεων των συζύγων από δικαστήριο κράτους μέλους, ασχέτως ονομασίας της, καθώς και ο καθορισμός της δικαστικής δαπάνης από τον γραμματέα, (Αντιστοιχεί στο άρθρο 3 παράγραφος 1 στοιχείο ζ του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 650/2012.) 38 Άρθρο 2 παράγραφος 1 στοιχείο ε (ε) «κράτος μέλος προέλευσης»: το κράτος στο οποίο, ανάλογα με την περίπτωση, εκδόθηκε η απόφαση, συνάφθηκε η σύμβαση γάμου, συντάχθηκε το δημόσιο έγγραφο, επικυρώθηκε ο δικαστικός συμβιβασμός ή στο οποίο διενεργήθηκε η (ε) «κράτος μέλος προέλευσης»: το κράτος στο οποίο, ανάλογα με την περίπτωση, εκδόθηκε η απόφαση, συντάχθηκε το δημόσιο έγγραφο ή επικυρώθηκε ή συνάφθηκε ο δικαστικός συμβιβασμός,
πράξη εκκαθάρισης της κοινής περιουσίας ή οποιαδήποτε άλλη πράξη διενεργούμενη από δικαστική αρχή ή ενώπιόν της ή από αρχή ορισθείσα ή εξουσιοδοτημένη από αυτήν την τελευταία, (Αντιστοιχεί στο άρθρο 3 παράγραφος 1 στοιχείο ε του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 650/2012.) 39 Άρθρο 2 παράγραφος 1 στοιχείο στ (στ) «κράτος μέλος αναγνώρισης η εκτέλεσης»: το κράτος μέλος στο οποίο ζητείται η αναγνώριση και/ή η εκτέλεση της απόφασης, της σύμβασης γάμου, του δημοσίου εγγράφου, του δικαστικού συμβιβασμού, της πράξης εκκαθάρισης της κοινής περιουσίας ή κάθε άλλης πράξης διενεργούμενης από δικαστική αρχή ή ενώπιόν της ή από αρχή ορισθείσα ή εξουσιοδοτημένη από αυτήν την τελευταία, (στ) «κράτος μέλος εκτέλεσης»: το κράτος μέλος στο οποίο ζητείται η κήρυξη της εκτελεστότητας ή η εκτέλεση της απόφασης, του δικαστικού συμβιβασμού ή του δημόσιου εγγράφου, (Αντιστοιχεί στο άρθρο 3 παράγραφος 1 στοιχείο στ του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 650/2012.) 40 Άρθρο 2 παράγραφος 1 στοιχείο ζ (ζ) κάθε αρμόδια δικαστική αρχή των κρατών μελών, η οποία ασκεί δικαιοδοτικά καθήκοντα σε θέματα περιουσιακών σχέσεων των συζύγων καθώς και κάθε άλλη μη δικαστική αρχή ή πρόσωπο που ασκεί, κατ εξουσιοδότηση ή κατόπιν διορισμού από δικαστική αρχή των κρατών μελών, καθήκοντα που υπάγονται στη δικαιοδοσία των δικαστηρίων, όπως αυτά προβλέπονται στον παρόντα κανονισμό, Διαγράφεται
41 Άρθρο 2 παράγραφος 1 α (νέα) 1α. Κατά την έννοια του παρόντος κανονισμού, με τον όρο «δικαστήριο» νοούνται κάθε δικαστική ή άλλη αρχή και οι ασκούντες νομικά επαγγέλματα με αρμοδιότητα σε υποθέσεις περιουσιακών σχέσεων συζύγων που ασκούν δικαστικά καθήκοντα ή ενεργούν κατ εξουσιοδότηση ή υπό τον έλεγχο δικαστικής αρχής, υπό την προϋπόθεση ότι οι άλλες αυτές αρχές και οι ασκούντες νομικά επαγγέλματα εγγυώνται αμεροληψία τους και το δικαίωμα έννομης ακρόασης των μερών και ότι οι αποφάσεις τους, σύμφωνα με το δίκαιο του κράτους μέλους στο οποίο ασκούν τα καθήκοντά τους: (α) μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο ενδίκου μέσου ή επανεξέτασης από δικαστική αρχή, και (β) έχουν ανάλογη ισχύ και αποτέλεσμα με απόφαση δικαστικής αρχής για το ίδιο ζήτημα. Τα κράτη μέλη κοινοποιούν στην Επιτροπή, σύμφωνα με το άρθρο 37α, τις άλλες αρχές και τους ασκούντες νομικά επαγγέλματα που προβλέπονται στο πρώτο εδάφιο. (Η διάταξη αυτή αντιστοιχεί στο άρθρο 3 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 650/2012.) 42 Άρθρο -3 (νέο) Άρθρο -3 Αρμοδιότητα σε υποθέσεις περιουσιακών σχέσεων των συζύγων εντός των κρατών μελών
Ο παρών κανονισμός δεν θίγει την εθνική αρμοδιότητα των κρατών μελών σε υποθέσεις περιουσιακών σχέσεων των συζύγων. 43 Άρθρο 3 Τα δικαστήρια ενός κράτους μέλους τα οποία επιλαμβάνονται υπόθεσης σχετικά με την κληρονομική διαδοχή ενός εκ των συζύγων κατ εφαρμογή του κανονισμού (ΕΚ) αριθ....[του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με τη διεθνή δικαιοδοσία, το εφαρμοστέο δίκαιο, την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων και δημόσιων εγγράφων στον τομέα της κληρονομικής διαδοχής και την καθιέρωση ευρωπαϊκού κληρονομητηρίου] είναι εξίσου αρμόδια να αποφανθούν για τα ζητήματα των περιουσιακών σχέσεων των συζύγων που έχουν σχέση με την αγωγή. Τα δικαστήρια ενός κράτους μέλους τα οποία επιλαμβάνονται υπόθεσης σχετικά με την κληρονομική διαδοχή ενός εκ των συζύγων κατ εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 650/2012 είναι εξίσου αρμόδια να αποφανθούν για τα ζητήματα των περιουσιακών στοιχείων των συζύγων που έχουν σχέση με την κληρονομική διαδοχή. 44 Άρθρο 4 Τα δικαστήρια ενός κράτους μέλους τα οποία επιλαμβάνονται αίτησης διαζυγίου, δικαστικού χωρισμού ή ακύρωσης του γάμου, κατ εφαρμογή του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2201/2003, είναι επίσης αρμόδια, εφόσον υπάρχει σχετική συμφωνία των συζύγων, να αποφανθούν για τα ζητήματα που αφορούν τις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων και έχουν σχέση με την αίτηση. Αυτή η συμφωνία μπορεί να συναφθεί οποτεδήποτε, ακόμα και κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Όταν Τα δικαστήρια ενός κράτους μέλους τα οποία επιλαμβάνονται αίτησης διαζυγίου, δικαστικού χωρισμού ή ακύρωσης του γάμου, κατ εφαρμογή του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2201/2003, είναι επίσης αρμόδια να αποφανθούν για τα ζητήματα που αφορούν τις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων και έχουν σχέση με την αίτηση, εφόσον η αρμοδιότητα των δικαστηρίων αυτών έχει αναγνωριστεί ρητώς ή με κάποιο άλλο σαφή τρόπο από τους συζύγους.
συνάπτεται προ της διαδικασίας, πρέπει να διατυπώνεται εγγράφως και να φέρει ημερομηνία και υπογραφή αμφοτέρων των μερών. Ελλείψει συμφωνίας των συζύγων, η διεθνής δικαιοδοσία ρυθμίζεται από τα άρθρα 5 και εξής. Ελλείψει αναγνώρισης της αρμοδιότητας του δικαστηρίου σύμφωνα με την παράγραφο 1, η διεθνής δικαιοδοσία ρυθμίζεται από το άρθρο 5 και εξής. 45 Άρθρο 4 α (νέο) Άρθρο 4α Συμφωνία παρέκτασης της δικαιοδοσίας 1. Οι δύο σύζυγοι μπορούν να συμφωνήσουν ότι τα δικαστήρια του κράτους μέλους το δίκαιο του οποίου επέλεξαν ως εφαρμοστέο για τις περιουσιακές τους σχέσεις, σύμφωνα με το άρθρο 16, είναι αρμόδια να αποφανθούν για τα ζητήματα που αφορούν τις περιουσιακές τους σχέσεις. Αυτή η δικαιοδοσία είναι αποκλειστική. Με την επιφύλαξη του τρίτου εδαφίου, η συμφωνία περί επιλογής δικαιοδοσίας μπορεί να συναφθεί ή να τροποποιηθεί ανά πάσα στιγμή και το αργότερο κατά το χρόνο της προσφυγής στο δικαστήριο. Εφόσον προβλέπεται από το δίκαιο του δικάζοντος δικαστηρίου, οι σύζυγοι μπορούν επίσης να επιλέξουν το εφαρμοστέο δίκαιο ενώπιον του δικαστηρίου κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Σε αυτή την περίπτωση, η επιλογή καταχωρείται στα πρακτικά του δικαστηρίου σύμφωνα με το δίκαιο του κράτους του δικάζοντος δικαστηρίου. Όταν η συμφωνία συνάπτεται προ της διαδικασίας, πρέπει να διατυπώνεται εγγράφως και να φέρει ημερομηνία και υπογραφή των συζύγων. Κάθε διαβίβαση διά της ηλεκτρονικής οδού που επιτρέπει μεταγενέστερη πρόσβαση στο περιεχόμενο της συμφωνίας λογίζεται ότι
έχει καταρτισθεί εγγράφως. 2. Οι σύζυγοι μπορούν επίσης να συμφωνήσουν ότι, ελλείψει επιλογής δικαίου, αρμόδια είναι τα δικαστήρια του κράτους μέλους το δίκαιο του οποίου είναι εφαρμοστέο, σύμφωνα με το άρθρο 17. 46 Άρθρο 4 β (νέο) Άρθρο 4β Διεθνής δικαιοδοσία που βασίζεται στην παράσταση του εναγομένου ενώπιον του δικαστηρίου 1. Εκτός από τη δικαιοδοσία που απορρέει από άλλες διατάξεις του παρόντος κανονισμού, διεθνή δικαιοδοσία έχει ένα δικαστήριο κράτους μέλους το δίκαιο του οποίου έχει επιλεγεί, σύμφωνα με το άρθρο 16 ή το δίκαιο του οποίου ισχύει σύμφωνα με το άρθρο 17, και ενώπιον του οποίου παρουσιάζεται ο εναγόμενος. Ο κανόνας αυτός δεν εφαρμόζεται εάν η παράσταση έχει ως σκοπό την αμφισβήτηση της διεθνούς δικαιοδοσίας ή εάν υπάρχει άλλο δικαστήριο με διεθνή δικαιοδοσία σύμφωνα με το άρθρο 3, το άρθρο 4 ή το άρθρο 4α. 2. Προτού κρίνει εαυτό αρμόδιο δυνάμει της παραγράφου 1, το δικαστήριο εξασφαλίζει ότι ο εναγόμενος έχει ενημερωθεί για το δικαίωμά να αμφισβητήσει τη διεθνή δικαιοδοσία και για τις συνέπειές της παράστασης ή της μη παράστασής του ενώπιον του δικαστηρίου.
47 Άρθρο 5 (1) Εξαιρουμένων των περιπτώσεων των άρθρων 3 και 4, αρμόδια να αποφανθούν σε διαδικασία που αφορά τις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων είναι τα δικαστήρια του κράτους μέλους: (α) της κοινής συνήθους διαμονής των συζύγων ή, ελλείψει αυτής (β) της τελευταίας κοινής συνήθους διαμονής των συζύγων, στο μέτρο που ο ένας εξ αυτών εξακολουθεί να διαμένει εκεί ή, ελλείψει αυτής (γ) της συνήθους διαμονής του εναγομένου ή, ελλείψει αυτής (δ) της ιθαγένειας των δύο συζύγων ή στην περίπτωση του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας, της κοινής μόνιμης κατοικίας τους (domicile). (2) Τα δύο μέρη μπορούν εξίσου να συμφωνήσουν ότι τα δικαστήρια του κράτους μέλους το δίκαιο του οποίου επέλεξαν ως εφαρμοστέο για τις περιουσιακές τους σχέσεις, σύμφωνα με τα άρθρα 16 και 18, είναι αρμόδια να αποφανθούν για τα ζητήματα που αφορούν τις περιουσιακές τους σχέσεις. Αυτή η συμφωνία μπορεί να συναφθεί οποτεδήποτε, ακόμα και κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Όταν Όταν κάποιο δικαστήριο δεν έχει δικαιοδοσία δυνάμει των άρθρων 3, 4 και 4α, αρμόδια να αποφανθούν σε διαδικασία που αφορά τις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων είναι τα δικαστήρια του κράτους μέλους: (α) στο έδαφος του οποίου οι σύζυγοι έχουν τη συνήθη διαμονή τους τη στιγμή κατά την οποία το δικαστήριο επιλαμβάνεται της υπόθεσης ή, ελλείψει αυτής, (β) στο έδαφος του οποίου οι σύζυγοι είχαν την τελευταία συνήθη διαμονή τους, στο μέτρο που ο ένας εξ αυτών εξακολουθεί να διαμένει εκεί τη στιγμή κατά την οποία το δικαστήριο επιλαμβάνεται της υπόθεσης ή, ελλείψει αυτής (γ) στο έδαφος του οποίου ο εναγόμενος έχει τη συνήθη διαμονή του τη στιγμή κατά την οποία το δικαστήριο επιλαμβάνεται της υπόθεσης ή, ελλείψει αυτής (δ) της ιθαγένειας των δύο συζύγων τη στιγμή κατά την οποία το δικαστήριο επιλαμβάνεται της υπόθεσης ή, στην περίπτωση του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας, της κοινής μόνιμης κατοικίας τους (domicile) ή, ελλείψει αυτής, (δα) της ιθαγένειας του εναγομένου ή στην περίπτωση του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας, της μόνιμης κατοικίας του.
συνάπτεται προ της διαδικασίας, πρέπει να διατυπώνεται εγγράφως και να φέρει ημερομηνία και υπογραφή αμφοτέρων των μερών. (σχετικά με την παράγραφο 2, βλ. τροπολογία στο άρθρο 4α (νέο) το κείμενο έχει τροποποιηθεί) 48 Άρθρο 6 Όταν κανένα δικαστήριο δεν έχει δικαιοδοσία δυνάμει των άρθρων 3, 4 και 5, αρμόδια είναι τα δικαστήρια ενός κράτους μέλους στο μέτρο που ένα ή περισσότερα περιουσιακά αγαθά ενός ή αμφοτέρων των συζύγων βρίσκονται στο έδαφος αυτού του κράτους μέλους, οπότε το επιλαμβανόμενο δικαστήριο δύναται να αποφανθεί μόνον επί του συγκεκριμένου ή των συγκεκριμένων περιουσιακών αγαθών. Όταν κανενός κράτους μέλους δικαστήριο δεν έχει δικαιοδοσία δυνάμει των άρθρων 3, 4, 4α και 5, αρμόδια είναι τα δικαστήρια ενός κράτους μέλους στο μέτρο που ένα ακίνητο ή καταχωρημένα περιουσιακά αγαθά ενός ή αμφοτέρων των συζύγων βρίσκονται στο έδαφος αυτού του κράτους μέλους σε αυτή την περίπτωση το επιλαμβανόμενο δικαστήριο έχει δικαιοδοσία να αποφανθεί μόνον επί του συγκεκριμένου ακινήτου ή των συγκεκριμένων καταχωρημένων περιουσιακών αγαθών. Σε τέτοιες περιπτώσεις, τα δικαστήρια ενός κράτους μέλους είναι αρμόδια να αποφανθούν μόνο για την ακίνητη περιουσία ή τα καταχωρημένα περιουσιακά αγαθά που βρίσκονται στο εν λόγω κράτος μέλος. 49 Άρθρο 7 Όταν δυνάμει των άρθρων 3, 4, 5 ή 6 δεν προκύπτει η διεθνής δικαιοδοσία των δικαστηρίων κανενός κράτους μέλους, τα δικαστήρια ενός κράτους μέλους μπορούν, κατ εξαίρεση και υπό τον όρο ότι η υπόθεση εμφανίζει επαρκή σύνδεσμο με Όταν κάποιο δικαστήριο κράτους μέλους δεν έχει διεθνή δικαιοδοσία δυνάμει των άρθρων 3, 4, 4α, 5 και 6, τα δικαστήρια κράτους μέλους μπορούν, κατ εξαίρεση, να αποφανθούν σε υπόθεση σχετικά με τις περιουσιακές σχέσεις συζύγων, σε
το συγκεκριμένο κράτος μέλος, να αποφανθούν σχετικά με τις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων, σε περίπτωση που αποδεικνύεται αδύνατη ή μη εύλογη η κίνηση ή η διεξαγωγή διαδικασίας σε τρίτη χώρα. περίπτωση που αποδεικνύεται μη εύλογη ή αδύνατη η κίνηση ή η διεξαγωγή διαδικασίας σε τρίτη χώρα με την οποία συνδέεται η υπόθεση στενά. Η υπόθεση πρέπει να παρουσιάζει επαρκή δεσμό με το κράτος μέλος του επιληφθέντος δικαστηρίου. (Αντιστοιχεί στο άρθρο 11 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 650/2012.) 50 Άρθρο 8 Το δικαστήριο που έχει επιληφθεί δυνάμει των άρθρων 3, 4, 5, 6 ή 7 και ενώπιον του οποίου εκκρεμεί η διαδικασία είναι επίσης αρμόδιο να εξετάσει την ανταγωγή, στο μέτρο που αυτή εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού. Το δικαστήριο που έχει επιληφθεί δυνάμει των άρθρων 3, 4, 4α, 5, 6 ή 7 και ενώπιον του οποίου εκκρεμεί η διαδικασία είναι επίσης αρμόδιο να εξετάσει την ανταγωγή, στο μέτρο που αυτή εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού. Όταν το δικαστήριο επιλαμβάνεται σύμφωνα με το άρθρο 6, η αρμοδιότητά του να εξετάσει την ανταγωγή περιορίζεται στην ακίνητη περιουσία ή τα καταχωρημένα περιουσιακά αγαθά που αποτελούν αντικείμενο της κύριας υπόθεσης. 51 Άρθρο 9 Ένα δικαστήριο λογίζεται ως επιληφθέν : (α) από την ημερομηνία κατάθεσης στο δικαστήριο του εισαγωγικού εγγράφου της δίκης ή άλλου ισοδύναμου εγγράφου, υπό Για τους σκοπούς του παρόντος κεφαλαίου, ένα δικαστήριο λογίζεται ως επιληφθέν: (α) από την ημερομηνία κατάθεσης στο δικαστήριο του εισαγωγικού εγγράφου της δίκης ή άλλου ισοδύναμου εγγράφου, υπό
την προϋπόθεση ότι ο ενάγων δεν παρέλειψε στη συνέχεια να λάβει τα απαιτούμενα μέτρα για την κοινοποίηση ή την επίδοση του εγγράφου στον εναγόμενο, ή (β) εάν το έγγραφο πρέπει να κοινοποιηθεί ή να επιδοθεί προτού κατατεθεί στο δικαστήριο, από την ημερομηνία παραλαβής του από την αρχή που είναι υπεύθυνη για την κοινοποίηση ή την επίδοση, υπό την προϋπόθεση ότι ο ενάγων δεν παρέλειψε στη συνέχεια να λάβει τα απαιτούμενα μέτρα για την κατάθεση του εγγράφου στο δικαστήριο. την προϋπόθεση ότι ο αιτών δεν παρέλειψε στη συνέχεια να λάβει τα απαιτούμενα μέτρα για την κοινοποίηση ή την επίδοση του εγγράφου στον εναγόμενο, (β) εάν το έγγραφο πρέπει να κοινοποιηθεί ή να επιδοθεί προτού κατατεθεί στο δικαστήριο, από την ημερομηνία παραλαβής του από την αρχή που είναι υπεύθυνη για την κοινοποίηση ή την επίδοση, υπό την προϋπόθεση ότι ο ενάγων δεν παρέλειψε στη συνέχεια να λάβει τα απαιτούμενα μέτρα για την κατάθεση του εγγράφου στο δικαστήριο. (βα) εφόσον η διαδικασία τίθεται σε κίνηση αυτεπαγγέλτως, από την ημερομηνία λήψης από το δικαστήριο της απόφασης για την έναρξη της διαδικασίας, ή, σε περίπτωση που η απόφαση αυτή δεν απαιτείται, από την ημερομηνία καταχώρησης της υπόθεσης στο μητρώο του δικαστηρίου. 52 Άρθρο 12 παράγραφος 1 (Αντιστοιχεί στο άρθρο 14 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 650/2012.) 1. Αν έχουν ασκηθεί αγωγές με το ίδιο αντικείμενο και εκ της ιδίας αιτίας μεταξύ των ιδίων διαδίκων ενώπιον δικαστηρίων διαφορετικών κρατών μελών, κάθε δικαστήριο εκτός εκείνου που επελήφθη πρώτο αναστέλλει αυτεπάγγελτα τη διαδικασία του μέχρι να διαπιστωθεί η διεθνής δικαιοδοσία του δικαστηρίου που επελήφθη πρώτο. 1. Αν έχουν ασκηθεί αγωγές με το ίδιο αντικείμενο και εκ της ιδίας αιτίας μεταξύ των συζύγων ενώπιον δικαστηρίων διαφορετικών κρατών μελών, κάθε δικαστήριο εκτός εκείνου που επελήφθη πρώτο αναστέλλει αυτεπάγγελτα τη διαδικασία του μέχρι να διαπιστωθεί η διεθνής δικαιοδοσία του δικαστηρίου που επελήφθη πρώτο. (Αντιστοιχεί στο άρθρο 17 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 650/2012.) 54 Άρθρο 13 παράγραφος 2
2. Όταν οι αγωγές αυτές εκκρεμούν σε πρώτο βαθμό δικαιοδοσίας, το δεύτερο επιληφθέν δικαστήριο δύναται επίσης, με αίτηση ενός από τους διαδίκους, να κηρύξει εαυτό αναρμόδιο, υπό την προϋπόθεση ότι το πρώτο επιληφθέν δικαστήριο έχει δικαιοδοσία για να κρίνει τις αγωγές αυτές και ότι το δίκαιό του επιτρέπει την συνεκδίκασή τους. 2. Όταν οι αγωγές αυτές εκκρεμούν σε πρώτο βαθμό δικαιοδοσίας, το δεύτερο επιληφθέν δικαστήριο δύναται επίσης, με αίτηση ενός εκ των συζύγων, να κηρύξει εαυτό αναρμόδιο, υπό την προϋπόθεση ότι το πρώτο επιληφθέν δικαστήριο έχει δικαιοδοσία για να κρίνει τις αγωγές αυτές και ότι το δίκαιό του επιτρέπει την συνεκδίκασή τους. (Αντιστοιχεί στο άρθρο 18 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 650/2012.) 55 Άρθρο 13 α (νέο) Άρθρο 13α Παροχή πληροφοριών στους συζύγους Η αρμόδια αρχή υποχρεούται να ενημερώνει τους συζύγους, εντός εύλογου χρονικού διαστήματος, για τυχόν διαδικασίες σχετικά με τις περιουσιακές τους σχέσεις, που έχουν κινηθεί εναντίον τους. 56 Άρθρο 14 Είναι δυνατό να υποβληθεί αίτηση για τη λήψη προσωρινών ή συντηρητικών μέτρων που προβλέπονται από το δίκαιο κράτους μέλους στα δικαστήρια του κράτους αυτού, έστω και αν τα δικαστήρια άλλου κράτους μέλους έχουν, δυνάμει του παρόντος κανονισμού, διεθνή δικαιοδοσία για την εκδίκαση της υπόθεσης επί της ουσίας. Είναι δυνατό να υποβληθεί αίτηση ενώπιον των δικαστηρίων κράτους μέλους για εκείνα τα προσωρινά μέτρα, περιλαμβανομένων των ασφαλιστικών, που προβλέπονται από το δίκαιο του εν λόγω κράτους, έστω και εάν, σύμφωνα με τον παρόντα κανονισμό, η διεθνής δικαιοδοσία για την ουσία της υπόθεσης ανήκει στα δικαστήρια άλλου κράτους μέλους.
(Αντιστοιχεί στο άρθρο 19 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 650/2012.) 57 Άρθρο 15 παράγραφος 1 Το εφαρμοστέο δίκαιο στις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων δυνάμει των άρθρων 16, 17 και 18 εφαρμόζεται στο σύνολο των περιουσιακών αγαθών των συζύγων. 1. Το εφαρμοστέο στις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων δίκαιο δυνάμει των άρθρων 16 και 17 εφαρμόζεται σε όλα τα περιουσιακά στοιχεία που καλύπτονται από τις εν λόγω σχέσεις, ασχέτως της τοποθεσίας τους. 58 Άρθρο 15 παράγραφος 1 α (νέα) 1α. Στο εφαρμοστέο δίκαιο επί των περιουσιακών σχέσεων των συζύγων υπόκεινται ιδίως, με την επιφύλαξη του άρθρου 1 παράγραφος 3 στοιχεία στ) και στ α): (α) ο χωρισμός της περιουσίας των συζύγων σε διάφορες κατηγορίες πριν και μετά το γάμο (β) η μεταφορά της περιουσίας από μία κατηγορία σε άλλη (γ) ευθύνη για τα χρέη του άλλου συζύγου, όπου δει (δ) οι εξουσίες διάθεσης των συζύγων κατά τη διάρκεια του γάμου (ε) η λύση και η εκκαθάριση των περιουσιακών σχέσεων των συζύγων και η διανομή της περιουσίας σε περίπτωση λύσης του γάμου (στ) τα αποτελέσματα των περιουσιακών σχέσεων των συζύγων επί της έννομης σχέσεως μεταξύ ενός συζύγου και τρίτου, σύμφωνα με το άρθρο 35
(ζ) το ουσιαστικό κύρος μιας συμφωνίας περί ρυθμίσεως των περιουσιακών σχέσεων των συζύγων. 59 Άρθρο 15 α (νέο) 60 Άρθρο 16 Άρθρο 15α Οικουμενική εφαρμογή Το καθοριζόμενο από τον παρόντα κανονισμό δίκαιο εφαρμόζεται ακόμη και αν δεν πρόκειται για δίκαιο κράτους μέλους. (βλ. τροπολογία στο άρθρο 21 το κείμενο έχει τροποποιηθεί) Οι σύζυγοι ή οι μέλλοντες σύζυγοι μπορούν να επιλέξουν το εφαρμοστέο στις περιουσιακές σχέσεις τους δίκαιο, στο μέτρο που πρόκειται για ένα από τα ακόλουθα δίκαια: (α) το δίκαιο του κράτους της κοινής συνήθους διαμονής των συζύγων ή μελλοντικών συζύγων, ή (β) το δίκαιο του κράτους της συνήθους διαμονής ενός εκ των συζύγων ή μελλοντικών συζύγων κατά τη στιγμή αυτής της επιλογής, ή (γ) το δίκαιο ενός κράτους την ιθαγένεια του οποίου έχει, κατά τη στιγμή αυτής της επιλογής, ένας εκ των συζύγων ή μελλοντικών συζύγων. 1. Οι σύζυγοι ή οι μέλλοντες σύζυγοι μπορούν με συμφωνία να ορίσουν ή να αλλάξουν το εφαρμοστέο στις περιουσιακές σχέσεις τους δίκαιο, στο μέτρο που πρόκειται για ένα από τα ακόλουθα δίκαια: (α) το δίκαιο του κράτους της συνήθους διαμονής των συζύγων ή μελλόντων συζύγων ή ενός εξ αυτών κατά τον χρόνο σύναψης της συμφωνίας, ή (β) το δίκαιο ενός κράτους την ιθαγένεια του οποίου έχει, κατά τη στιγμή σύναψης της συμφωνίας, ένας εκ των συζύγων ή μελλοντικών συζύγων. 2. Εκτός διαφορετικής συμφωνίας των συζύγων, η αλλαγή του εφαρμοστέου στις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων δικαίου κατά τη διάρκεια του γάμου έχει μόνο μελλοντική ισχύ.