ΣΤΙΓΜΕΣ
Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται από τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας (Ν. 2121/1993 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται απολύτως η χωρίς γραπτή άδεια του εκδότη κατά οποιονδήποτε τρόπο ή οποιοδήποτε μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και εν γένει αναπαραγωγή, εκμίσθωση ή δανεισμός, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου. Copyright Φεβρουάριος 2016 Σχεδιασμός εξωφύλλου: Μπέτη Χειμαριού Επιμέλεια κειμένου: Ευφημία Λάζου Σελιδοποίηση: Κωνσταντίνος Στίνης Επιμέλεια έκδοσης: Βίκυ Κάουλα 2016 εκδόσεις ΙΒΙΣΚΟΣ Δ/νση αλληλογραφίας: Αγίου Νικολάου 8, Μαρούσι 15122 τηλ-fax: 210 8021333 http://www.iviskospublications.gr e-mail: info@iviskospublications.gr ISBN 978-618-5093-34-1
Ελευθερία Πατακάκη ΣΤΙΓΜΕΣ εκδόσεις ΙΒΙΣΚΟΣ
Τίποτα άλλο δεν ζητώ από τη θύμηση και τίποτα άλλο δεν έχω από τη μνήμη.
ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΟΥ Κατάθεση ψυχής. Χάδι αγαπημένο. Κείμενα για τον έρωτα. Για την αγάπη. Για τον πόνο. Για τον θυμό. Για την απογοήτευση. Για κάθε μία από τις στιγμές που η ανάγκη του ουρλιαχτού πιέζει τα σωθικά. Για κάθε μία από αυτές τις στιγμές που σαν πέταλο πυρωμένο εγγράφεται στη μνήμη. Για τη ζωή. Γιατί, στο τέλος-τέλος, η ζωή μας όλη, στιγμές στον χρόνο! Στιγμές με τίτλο ή χωρίς. 7
ΤΟΥ ΗΡΩΔΕΙΟΥ Η ΑΓΓΕΛΙΚΗ Στο Ηρώδειο ήμασταν σήμερα εγώ και κάποιοι άλλοι άγνωστοι κι όμως γνωστοί, μέσα από τη μουσική ενός μαέστρου Βούλγαρου κι ενός συνθέτη Ρώσου. Στα κολλητά διαζώματα, τα σώματα μουσκέψαν και πίσω από την πλάτη μου η Αγγελική καθόταν. Η Αγγελική επτά χρονών, μαζί τα καλοκαίρια. Μαλλιά σγουρά και καστανά και χείλια κερασάκια. Όλο απορίες ήτανε για το ballet που βλέπει κι όλα για την υπόθεση ήθελε να γνωρίζει. Μ ενός παιδιού τότε κι εγώ τα μάτια, φανταζόμουν τους κύκνους και τη λίμνη τους, τον Μάγο, τον μαέστρο. Με το φεγγάρι συντροφιά, τον ουρανό σκεπή σου, τι άλλο άραγε ποθεί η καρδιά για να γεμίσει; Είμαι σαν μια Αγγελική, επτά χρονών μονάχα με απορίες παιδικές, τ αστέρια μαξιλάρια. Με τα ματάκια γουρλωτά ψάχνει να καταλάβει. - Γιατί ο Μάγος κυνηγά τόσο πολύ τον κύκνο; Κι αν η αγάπη είναι αυτή που πάντα θριαμβεύει, τότε γιατί πρέπει αυτός εδώ ο κύκνος να πεθάνει; Κι ενώ εγώ νιώθω ζεστή τη θλίψη στην καρδιά της, την απορία ικανή άυπνη να την έχει και την προσπάθεια δυνατή μα όχι καρποφόρα, παρατηρώ μες στη σκηνή θαύματα να συμβαίνουν. Όχι, όχι δεν είναι αυτό το τέλος που θα πρέπει. Ο κύκνος, όχι, όχι δεν ζει. Ο κύκνος θα πεθάνει. Όμως εμείς είμαστε εκεί, το βλέπουμε μπροστά μας. Ο Μάγος κείτεται στη γη. Η αγάπη θριαμβεύει κι η μουσική στο φόρτε της, τη θλίψη απομακρύνει. Νάμα αλήθειας η Αγγελική, παράδειγμα για όλους. Αν ευχηθείς κάτι πολύ, τότε ίσως και να γίνει. Όσο κι αν οι άλλοι προσπαθούν και λεν πως δεν είν έτσι. Η σκηνή είναι πολύ σκοτεινή για τους διάφανα λευκούς κύκνους. Οι πέτρες σκληρή κληρονομιά γι αμάθητα κορμιά, κι ο κόσμος άγριος πολύ γι άδολες παρουσίες. Πρόσεχε, Αγγελική, προσεύχομαι για σένα 9
10 Μην απορείς που δεν μπορείς στους ώμους να σηκώσεις το βάρος από τη φυγή αυτών που έχεις λατρέψει.
ΚΟΣΤΟΥΜΙ ΑΠΟΚΡΙΑΣ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΜΟΥ Τώρα πια ζητείται πάθος εκεί που εγγυήσεις δεν υπάρχουν. Παντού φωτογραφίες και οι νότες μου χτυπούν πλήκτρα ζωής σε σχέδια από κάρβουνο. Η μαύρη φιγούρα σαν χάδι από βελούδο μπήκε στη ζωή μου. Μάσκες θεάτρου, οι αϋπνίες, της εποχής μας. Οι εισπνοές του τέλους μας μπλέκονται σ ένα ξέφρενο παιδικό κυνηγητό. Παιχνίδι νοσταλγικό με παίκτες τα όνειρά μας. Εισπνοές αρχής, τα βλεφαρίσματά μας και πάντρεμα εναγώνιο μες στα κενά δωμάτια, οι ελπίδες με τους πόθους μας. Είναι αφόρητες οι σιωπές σου και μέσα στην ηρεμία αυτή, κάθομαι στην ψάθινη καρέκλα που με κουνούσανε μωρό. Τον καθρέφτη που αγαπούσα από μικρή τον φάγανε οι σκόροι, γιατί ήταν ξύλινος κι αυτοί ψοφάν για ροκανίδι. Έτσι, μέσα απ τα ερείπια μιας ζωής, ανοίγω γρίλια και κοιτώ, μήπως και τ αντικρίσω τα νιάτα που με βρήκανε στον ύπνο και με πιάσαν. Να τα ρωτήσω προσπαθώ, γυμνή για να μην μείνω, τα ρούχα μου πού βάλανε και πώς με καταντήσαν σαν Αντιγόνη να γυρνώ σ έναν κόσμο γι Αυγούστες. Κοστούμι αποκριάς το κορμί μου, σε μια σκηνή από πέτρα, με φωτισμό άστρο λαμπρό και θεατή τη νύχτα 11