ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ της Μενελάου-Γαϊτάνη Νίκης «ΑΜΙΛΗΤΗ ΑΓΑΠΗ» της Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου Ιδιαιτερότητες του συνολικού έργου της συγγραφέως Ρίχνοντας μία ματιά στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου, παρατήρησα πως η συγγραφέας Λ. Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου αναφέρεται σε όλα της τα βιβλία σε θέματα που αντιμετωπίζουμε και ζούμε καθημερινά, όπως για παράδειγμα στις ανθρώπινες σχέσεις, την προσφυγιά, τα ναρκωτικά κ.ά. Επίσης όλων των βιβλίων οι ήρωες συνδέονται μεταξύ τους, δηλ. οι ήρωες της Αμίλητης αγάπης έχουν έναν ρόλο και σε άλλα βιβλία της, μόνο που είναι συχνά διαφορετικός, δηλ. δεν είναι πάντα πρωταγωνιστικός, βρίσκονται σε διαφορετική ηλικία κ.λπ. Τέλος, και μια εικαστική παρατήρηση: σε όλα τα εξώφυλλα των βιβλίων είναι ζωγραφισμένα πρόσωπα τα οποία έχουν σοβαρό ύφος και λίγο σκουρόχρωμα χρώματα. Περιληπτική αναδιήγηση της ιστορίας (από τη θέση ενός εξωτερικού αφηγητή) Το βιβλίο Αμίλητη αγάπη μας αφηγείται την ιστορία τριών παιδιών, του Θέμη, της Ειρήνης και την Όλγας, οι οποίοι αποτελούσαν την αχώριστη ομάδα, όπως αποκαλούταν από τα υπόλοιπα παιδιά του
λυκείου. Ο Θέμης, το αγόρι της ομάδας, ήταν 3 η λυκείου. Αντιμετώπιζε μια ασθένεια στα κάτω άκρα και γι αυτό τον λόγο κινούνταν με αναπηρικό καροτσάκι. Η Ειρήνη ήταν κορίτσι της 1 ης λυκείου και κολλητή με την Όλγα. Ήταν γοητευμένη και ενθουσιασμένη με τον Θέμη όπως επίσης και ερωτευμένη μαζί του, μόνο που το κρατούσε κρυφό, γιατί πίστευε πως αυτός είναι ερωτευμένος με την κολλητή της, την Όλγα. Η Όλγα, και αυτή 1 η λυκείου, ήταν τρελά ερωτευμένη εδώ και πολύ καιρό με τον Απελλή, ο οποίος δυστυχώς για την ίδια ζούσε και είχε δεσμό στο Παρίσι. Στο σχολείο τους υπήρχαν τρείς νταήδες, οι οποίοι ενοχλούσαν έναν συμμαθητή τους, δίνοντάς του καρπαζιές, σκουντώντας τον κ.λπ. Η αχώριστη ομάδα φρόντισε με γενναίο τρόπο και με την βοήθεια κάποιων καθηγητών να σταματήσει αυτού του είδους ενδοσχολικής βίας και να κάνει τους τρεις νταήδες «άλλους» ανθρώπους. Επίσης, μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν με πολύ σωστό τρόπο μια ομάδα νεοναζιστών, οι οποίοι απειλούσαν τους πρώην νταήδες και θέλανε να καταστέψουνε την γιορτή που θα γινόταν για την Παγκόσμια ημέρα ατόμων με ειδικές ανάγκες. Μετά από όλες αυτές τις περιπέτειες, ο Θέμης, λίγες μέρες πριν την αποχώρηση του για τον Καναδά για μία πολύ σημαντική εγχείρηση, αποκάλυψε την κρυφή του αγάπη για την Ειρήνη. Οι δυο τους δέθηκαν τις τελευταίες μέρες πριν την αποχώρηση του Θέμη, μόνο που δεν μπόρεσαν να ζήσουν τη σχέση τους για πολύ. Όμως, από την στιγμή που έφυγε μέχρι και την στιγμή που ξαναήταν μαζί είχαν καθημερινή επικοινωνία. Μόλις η Ειρήνη τελείωσε το λύκειο, αποφάσισε να πάει στην Βοστόνη και να σπουδάσει στο Χάρβαρντ ψυχολογία. Ο Θέμης χωρίς να το ξέρει είχε αποφασίσει και αυτός να σπουδάσει νομική στο Χάρβαρντ. Οι δυο τους ενθουσιάστηκαν και αποφάσισαν να μείνουν μαζί στο σπίτι της γιαγιάς της Ειρήνης. Παρ όλες τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζαν, έκαναν σχέδια για το μέλλον. Η Όλγα πήγε στην Βιέννη να σπουδάσει, ξέχασε τον Απελλή και γνώρισε ένα καινούργιο αγόρι...
Ο θησαυρός όλων µας Όπως έμαθα σε αυτό το βιβλίο, όλοι μέσα μας κρύβουμε ένα <<θησαυρό>> ο οποίος είναι τα καλά και αξιόλογα στοιχεία του εαυτού μας. Η Όλγα, όπως μαθαίνουμε από τις πρώτες κιόλας σελίδες του βιβλίου, είναι ένα άτομο με αρκετούς θησαυρούς. Για παράδειγμα, το λαμπερό χαμόγελο της φωτίζει τα πρόσωπα των άλλων και τους δείχνει πόσο φιλικό κορίτσι είναι. Είναι μία κοπέλα που δεν ντρέπεται να γνωρίσει καινούργιους ανθρώπους. Επίσης, κάτι πολύ σημαντικό είναι η κατανόηση στις δυσκολίες των φίλων της, καθώς είναι από τα άτομα που μπαίνουν στη θέση του άλλου και ενθαρρύνουν κάποιον σε μία δύσκολη κατάσταση. Εγώ ως Νίκη δεν είχα αναρωτηθεί ποτέ τους θησαυρούς μου Αυτή η άσκηση ήταν αφορμή για να το σκεφτώ. Αρχικά ξέρω πως είμαι από τα άτομα που έχουν πείσμα για κάτι που θέλουν να πετύχουν, δεν είμαι από αυτούς που τα παρατάνε εύκολα! Επίσης μου αρέσει να δοκιμάζω καινούργια πράγματα και εμπειρίες, χωρίς να με πειράζει ο βαθμός δυσκολίας. Ακόμη, μου αρέσει και μένα πολύ να χαμογελάω και πολλοί φίλοι μου μου λένε πάντα πως είμαι από τα λίγα άτομα που ξέρουν να χαμογελάνε τόσο. Τέλος (κάτι που έχει να κάνει με την εξωτερική μου εμφάνιση) πολλοί φίλοι και γνωστοί μου βρίσκουν τα μάτια μου πολύ περίεργα και διαφορετικά. Τα σηµαντικότερα θέµατα του βιβλίου & Τι καινούργιο «έµαθα» Τα σημαντικότερα θέματα που θίγονται στο βιβλίο είναι: α. τα άτομα με ειδικές ανάγκες β. η ενδοσχολική βία γ. η αγάπη και ο έρωτας δ. η φιλία ε. οι νεοναζί. Νεοναζί
Για τους νεοναζί δεν ήξερα και πάρα πολλά πράγματα Κάτι καινούργιο που έμαθα είναι πως πιστεύουν ότι ο κόσμος ανήκει στους λευκούς αρτιμελείς της Άριας φυλής, δηλαδή στης ράτσας τους και των συγγενικών λαών. Επίσης δεν γνώριζα πως θεωρούσαν και τους ανάπηρους και τους σοσιαλιστές και τους κουμουνιστές κατώτερούς τους. Τέλος έμαθα ότι οι νεοναζί ακολουθούν την ιδεολογία του Φύρερ, δηλαδή του Αδόλφου Χίτλερ, ο οποίος ήθελε να επικρατεί μόνο ο ναζισμός. Αυτό το κομμάτι του βιβλίου ήταν η αφορμή για να ψάξω και να μάθω κι άλλες πληροφορίες για αυτούς τους ανθρώπους. Μια σύντοµη κριτική ική Η «Αμίλητη αγάπη» είναι ένα πολύ ενδιαφέρον και ωραίο βιβλίο. Το καλύτερό του στοιχείο είναι το θέμα και η πλοκή της ιστορίας. Μιλάει για καθημερινά γεγονότα και προβλήματα που αντιμετωπίζουν κάποιοι άνθρωποι. Μας φανερώνει την δυσκολία ζωής των ατόμων με ειδικές ανάγκες και μας δείχνει τις διαστάσεις που μπορεί να πάρει η ενδοσχολική βία. Πάνω απ όλα τονίζει πόσο σημαντική είναι η φιλία και η αγάπη σε μία σχέση. Όλα αυτά μας κάνουν να δούμε την ζωή κάποιων ανθρώπων από μία διαφορετική πλευρά. Ένα ακόμα δυνατό σημείο είναι όταν η Ειρήνη στις πρώτες σελίδες μάς αφηγείται με έναν «διαφορετικό τρόπο», χρησιμοποιώντας διαφορετικές λέξεις, πιο μαγευτικές και ξεχωριστές! Σε κάθε αναγνώστη αρέσει να «ακούει» καινούργια χρήσιμα πράγματα, γιατί μετά μπορεί να τα αξιοποιήσει και αυτός. Είναι μια μαγεία την οποία δεν έχουν πολλά βιβλία και αυτό το κάνει να ξεχωρίζει! ίνοντας ένα δικό µου τέλος στην ιστορία Ήρθε Κυριακή, η μέρα που θα ξαναεπέστρεφα στην Βοστόνη από την Αθήνα. Την έρευνά μου την είχα ολοκληρώσει και με επιτυχία μάλιστα! Οι γονείς μου, λίγες ώρες πριν την πτήση, άρχισαν να μου ξανακάνουν παράπονα πως δεν με βλέπουν συχνά. Έτσι και εγώ τους υποσχέθηκα
να ξαναπάω στην Αθήνα αλλά αυτή την φορά μαζί με τον Θέμη και την γιαγιά. Όταν επέστρεψα στην Βοστόνη η ζωή κυλούσε κανονικά και συνηθισμένα, διαβάζοντας και περνώντας αξέχαστες στιγμές με τον Θέμη. Ένα βράδυ, όμως, η γιαγιά μου πριν πάει για ύπνο μας είπε ότι πονάει πολύ η κοιλιά της. Εμείς απλά την συμβουλέψαμε να ξεκουραστεί και αν χειροτέρευε να μας το έλεγε. Κάπου στις 3 η ώρα τα μεσάνυχτα την ακούσαμε να μας φωνάζει και να λέει πως δεν νιώθει καθόλου καλά. Έτσι κάλεσα ένα ασθενοφόρο, ενώ ο Θέμης προσπαθούσε να την ηρεμήσει. Όταν η γιαγιά έφτασε στο νοσοκομείο και έκανε κάποιες εξετάσεις, οι γιατροί είδαν πως πρέπει να κάνει μία εγχείρηση, γιατί είχε προκληθεί σοβαρή βλάβη σε κάποια όργανα του σώματός της. Οι γιατροί μάς το ανακοίνωσαν και εγώ αμέσως μετά κάλεσα τη μαμά και τον μπαμπά. Την επόμενη κιόλας μέρα έκλεισαν εισιτήρια και μετά από 2 μέρες ήρθαν στην Βοστόνη. Όσο καιρό η γιαγιά ήταν στο νοσοκομείο οι γονείς μου έμεναν στο σπίτι μας Λίγο καιρό αργότερα η εγχείρηση έγινε και ολοκληρώθηκε με επιτυχία. Η γιαγιά γύρισε πίσω στο σπίτι και οι γονείς μου μετά από αρκετό καιρό, αφού με χόρτασαν πια, γύρισαν πίσω στην Ελλάδα, στην παλιά τους ζωή. Μία εβδομάδα αργότερα μου έστειλε e-mail η Όλγα. Μου έγραφε πως έμαθε τι έγινε και ότι στεναχωρήθηκε πολύ. Έτσι κανονίσαμε να έρθει να μας επισκεφτεί για 10 μέρες μαζί με το καινούργιο της αγόρι. Όταν ήρθαν έμεναν σπίτι μας, όλοι μαζί περνούσαμε αφάνταστα! Θυμηθήκαμε τα παλιά όλα όσα περάσαμε και όσα καταφέραμε ως η αχώριστη ομάδα. Οι μέρες μαζί με την Όλγα στην Βοστόνη κυλούσαν πολύ γρήγορα. Μέχρι που ήρθε η μέρα του αποχωρισμού Η Όλγα ήταν πολύ στενοχωρημένη το ίδιο και εμείς. Ύστερα από λίγες μέρες, από όταν έφτασε στο Παρίσι μου ξαναέστειλε ένα e-mail και μου έγραφε πως αποφάσισε να μετακομίσει μόνιμα μαζί με το αγόρι της εδώ στην Βοστόνη κοντά σε εμάς! Επίσης μου έγραφε πως θέλουν να μας ανακοινώσουν ένα ευχάριστο νέο.
Όταν ήρθαν στην Βοστόνη, βρήκαν ένα σπίτι κοντά στο δικό μας. Μια μέρα λοιπόν αυτή και το αγόρι της, ο Νίκος, μας ανακοίνωσαν ότι θα παντρευτούν και ήθελαν εμένα και τον Θέμη για κουμπάρους τους. Εμείς ενθουσιαστήκαμε και φυσικά δεχτήκαμε. Ο γάμος θα γινόταν στην Ελλάδα αφού και οι δυο ήταν Έλληνες. Ήθελαν να γίνει αρκετά σύντομα γι αυτό και αποφάσισαν να παντρευτούν σε δυο εβδομάδες. Οι μέρες με τις προετοιμασίες περνούσαν πολύ γρήγορα και μία εβδομάδα πριν τον γάμο πήγαμε όλοι μαζί στην Ελλάδα. Η Όλγα είχε αγχωθεί λίγο μήπως και δεν γίνει κάτι σωστά, αλλά με την βοήθειά μας τα ετοιμάσαμε όλα όπως έπρεπε. Ήρθε η μέρα του γάμου επιτέλους! Όλοι μας ήμασταν ενθουσιασμένοι Η Όλγα ήταν πολύ όμορφη με το νυφικό! Ο Νίκος περίμενε την νύφη στην εκκλησία και μετά από ώρα ήρθε. Ο γάμος έγινε όπως τον ονειρευόταν η Όλγα... Το γλέντι κράτησε μέχρι το πρωί! Όταν γυρίσαμε πίσω στο πατρικό μου, νωρίς το πρωί, με περίμενε μια έκπληξη πάνω στο γραφείο του δωματίου μου. Ο Θέμης μου είχε αφήσει ένα δαχτυλίδι και μου έκανε πρόταση γάμου! Αμέσως μετά μπήκε και αυτός στο δωμάτιο και με ρώτησε αν δέχομαι. Η απάντησή μου ήταν φυσικά θετική. Αποφασίσαμε να παντρευτούμε όσο το δυνατόν συντομότερα. Ο γάμος θα ήταν θρησκευτικός και φυσικά θα γινόταν στην Αθήνα. Ήμουν πολύ ήρεμη με τις προετοιμασίες και οι μέρες πέρασαν χαλαρά. Οι γονείς μου ήταν πολύ χαρούμενοι με την απόφασή μας. Το μόνο που με προβλημάτιζε ήταν ποιος θα είναι ο κουμπάρος Η Όλγα ή ο Γρηγόρης; Τελικά αποφασίσαμε σωστά... Έγιναν και οι δυο! Η μέρα του γάμου ήρθε και πέρασε πολύ γρήγορα Ήταν μια από τις ωραιότερες στιγμές της ζωής μου. Παντρεύτηκα το αγόρι που είχα ερωτευτεί στα 16 μου! Στο γλέντι περάσαμε φανταστικά και το διασκεδάσαμε με την ψυχή μας! Κάποιες μέρες αργότερα γυρίσαμε πίσω στην Βοστόνη. Εκεί συνεχίσαμε την καθημερινή μας ζωή όπως πριν..! Λίγους μήνες αργότερα έγινε κάτι απερίγραπτο! Έμαθα ότι περιμένω ένα γιο. Ο Θέμης φαινόταν πιο χαρούμενος από ποτέ. Το παιδί γεννήθηκε και το ονομάσαμε Γιώργο όπως τον μπαμπά μου. Ο Θέμης
είναι πολύ καλός με τα παιδιά. Του πήγαινε και ακόμα του πάει ο ρόλος του πατέρα. Έτσι λίγους μήνες αργότερα ήρθαν στην ζωή δύο δίδυμα κοριτσάκια, η Ελευθερία και η Μυρτώ όπως τις ονομάσαμε. Μέχρι τώρα έχουμε τρία παιδιά τα οποία έχουνε μεγαλώσει. Εγώ από μία νέα γυναίκα έχω φτάσει στα 40 μου. Γενικά η ζωή μας κυλούσε ωραία, με αγάπη και χωρίς πολλές εντάσεις. Και η αγάπη μου για τον Θέμη θα παραμένει πάντα ίδια, όπως τότε στα 16 μου!