Μαραντώνη Παναγιώτα, Β1, σχολικό έτος 2015-2016 ΒΕΡΟΛΙΝΟ Πύλη του Βρανδεμβούργου Είναι μια μνημειώδης πύλη του 18ου αιώνα που συμβολίζει την ειρήνη. Μετά την πτώση του τοίχους του Βερολίνου η πύλη του Βρανδεμβούργου έχει γίνει σύμβολο της ενωμένης Γερμανίας. Σχεδιάστηκε από τον Carl Hard επί βασιλείας του αυτοκράτορα Γουλιέλμου του Β. Η πύλη έχει μήκος 65,5μ και ύψος 28μ. Το σχέδιο της βασίστηκε στα προπύλαια της ακρόπολης των Αθηνών και κατασκευάστηκε μεταξύ του 1698-1791. Οι διακοσμήσεις της αναπαριστούν σκηνές από την ελληνική μυθολογία και χρειάστηκαν επί πλέον 4 χρόνια για να ολοκληρωθούν. Το 4τροχο άρμα της νίκης στην κορυφή της πύλης κατασκευάστηκε το 1793 από τον Johann Gottfried Schadow. To μπρούτζινο αυτό άρμα οδηγείται από την θεά της ειρήνης. Κόκκινο Δημαρχείο Κτίριο - ορόσημο του Βερολίνου, το Κόκκινο Δημαρχείο βρίσκεται στην περιοχή Mitte, κοντά στην πλατεία Alexanderplatz. Αποτελεί την κατοικία του εν ενεργεία δημάρχου και την έδρα της ομοσπονδίας του ομώνυμου κρατιδίου, ενώ το όνομα του δημαρχείου οφείλεται στο γεγονός ότι η πρόσοψή του είναι κατασκευασμένη από κόκκινα τούβλα. Το Κόκκινο Δημαρχείο χτίστηκε μεταξύ 1861 και 1869 από τον Γερμανό αρχιτέκτονα Hermann Friedrich Waesemann, στα πρότυπα του δημαρχείου της πόλης Torun της Πολωνίας, στη θέση όπου παλιότερα βρισκόταν διάφορα διάσπαρτα μεσαιωνικά κτίρια για να καταλαμβάνει σήμερα ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο. Το κτίριο είχε υποστεί πολύ σοβαρές ζημιές κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών του Βερολίνου από τους Συμμάχους το Β Παγκόσμιο Πόλεμο και αναστηλώθηκε μεταξύ 1951 και 1956.
Λίμνη Schlachtensee H λίμνη Schlachtensee βρίσκεται στα νοτιοδυτικά του Βερολίνου, στο δάσος του Grunewald. Είναι η καθαρότερη λίμνη της περιοχής του Βερολίνου, γεγονός που την κάνει κύριο πόλο έλξης για τους κατοίκους του Βερολίνου, των τουριστών που θέλουν να απολαύσουν στιγμές δροσιάς και χαλάρωσης, καθώς επίσης και ανθρώπων που ενδιαφέρονται για το ψάρεμα. Τριγύρω από τη λίμνη υπάρχει ένα συνεχές μονοπάτι που ενδείκνυται για περιπάτους και τρέξιμο. Νικολάι Φίρτελ Η ιστορική συνοικία του Αγίου Νικολάου είναι μία μικρή περιοχή κοντά στην Αlexander platz. Μετά τον πόλεμο ήταν ένα κομμάτι του Ανατολικού Βερολίνου το οποίο παραμελήθηκε μέχρι το 1979 όπου η πόλη γιόρτασε την 750 επέτειό της. Κατά το 8ετές πρόγραμμα αναστήλωσης παρόμοια ιστορικά κτίρια κατασκευάστηκαν για να αναβιώσουν την ιστορική αυτή περιοχή. Η προσπάθεια αυτή των ανατολικογερμανών δέχτηκε καυστική κριτική δίνοντας στην περιοχή το προσωνύμιο η Ντίσνευλαντ του Χόνεκερ (αρχηγός της Ανατολικής Γερμανίας) κυρίως για τον ανορθόδοξο τρόπο που έγινε η αναστήλωση. Στο κέντρο της Nikolaiviertel βρίσκεται η πιο παλιά εκκλησία του Βερολίνου. Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου του 13ου αιώνα ανακατασκευάστηκε πολλές φορές μέσα στους αιώνες. Το 1945 καταστράφηκε στους βομβαρδισμούς αλλά ανακατασκευάστηκε πλήρως το 1987.
Ανάκτορο Σαρλότενμπουργκ Το Σαρλότενμπουργκ είναι ένα εντυπωσιακό μπαρόκ παλάτι στη δυτική πλευρά του Βερολίνου. Το κτίριο κάηκε ολοσχερώς το β παγκόσμιο πόλεμο αλλά ανακατασκευάστηκε πλήρως. Το Σαρλότεν είναι το μεγαλύτερο παλάτι στο Βερολίνο. Το αρχικό του μέρος κατασκευάστηκε μεταξύ του 1695-1699 ως θερινή κατοικία της Σοφίας Σαρλότ γυναίκας του Φρειδερίκου Γ. Το παλάτι σχεδιάστηκε από τον Johann Narimg και επεκτάθηκε λίγο αργότερα όταν ο Φρειδερίκος έγινε βασιλιάς της Πρωσίας. Το 1943 στη διάρκεια των συμμαχικών βομβαρδισμών το ανάκτορο έπιασε φωτιά και καταστράφηκε. Το εσωτερικό του είναι πλούσια διακοσμημένο σε πολλά στυλ και με ακριβά υλικά και περιέχει πολλά κομμάτια τέχνης, πίνακες κτλ. Οι κήποι γύρω από το παλάτι είχαν σχεδιαστεί σε Γαλλικό μπαρόκ ρυθμό αλλά όταν ανακατασκευάστηκαν απλοποιήθηκαν. Στους κήπους θα βρείτε και κτίρια όπως ένα μαυσωλείο δωρικού ρυθμού για τα μέλη της βασιλικής οικογένειας και το Belventere που κτίστηκε μεταξύ του 1778-1790 ως τεϊοποτείο Ναός της Μνήμης του Αυτοκράτορα Γουλιέλμου Η Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche είναι ένα από τα πιο διάσημα αξιοθέατα του Βερολίνου. O κατεστραμμένος αυτός πύργος είναι ένα σύμβολο της αποφασιστικότητας του Βερολίνου για την ανοικοδόμηση της πόλης μετά τον πόλεμο και μια διαρκής υπενθύμιση της καταστροφής του πολέμου. Η εκκλησία βρίσκεται στο Breitscheidplatz, το κέντρο του πρώην Δυτικού Βερολίνου. Εξακολουθεί να είναι το εμπορικό κέντρο του Βερολίνου, με τον εμπορικό δρόμο Ku'damm και το Europa Center σε κοντινή απόσταση. Χτίστηκε μεταξύ 1891 και 1895 από τον Κάιζερ Γουλιέλμο Β (Kaiser Wilhelm II) και έγινε προς τιμή του παππού του, Κάιζερ Γουλιέλμου Α (Kaiser Wilhelm I). Αποτελούσε το σύμβολο της ενότητας της
Πρωσίας. Σχεδιάστηκε από το Γερμανό αρχιτέκτονα Franz Schwechten σε νέορομανικό ρυθμό. Το κτίριο ήταν ασυνήθιστα στολισμένο για προτεσταντική εκκλησία. Στη διακόσμηση υπήρχε και ένα μεγάλο ψηφιδωτό που απεικονίζει την ιστορία της Πρωσίας. Τη νύχτα της 18 Νοεμβρίου του 1943 η εκκλησία κάηκε αφού χτυπήθηκε από μια συμμαχική βόμβα. Οι ντόπιοι υπερασπίστηκαν τα ερείπια από κατεδάφιση το 1950 και το 1961 μία νέα, οκταγωνική εκκλησία σχεδιάστηκε από τον Egon Eiermann και χτίστηκε παράλληλα με τον υφιστάμενο πύργο. Η νέα εκκλησία είναι από οπλισμένο σκυρόδεμα με μπλε γυάλινα τούβλα. Ένας ανεξάρτητο εξαγωνικό κωδωνοστάσιο κατασκευάστηκε στη θέση του πρώην κύριου ναού. Μέσα στο υπόλοιπο του δυτικού πύργου του κατεστραμμένου ναού είναι Gedenkhalle ή αίθουσα μνήμης. Εκεί βρίσκονται τα έγγραφα με την ιστορία της εκκλησίας και εμπεριέχονται πολλά από τα πρωτότυπα αντικείμενα της εκκλησίας, καθώς και φωτογραφίες πριν και μετά τον βομβαρδισμό. Νησί των Μουσείων Το διάσημο νησί των μουσείων του Βερολίνου βρίσκεται μεταξύ των ποταμών Spree και Kupfergraben και φιλοξενεί 5 μουσεία. O βασιλιάς Φρειδερίκος Γουλιέλμος ο 5ος ανέθεσε την κατασκευή του βασιλικού μουσείου, σήμερα γνωστό ως μουσείο Άλτες, το 1830. Η ιδέα για το νησί των μουσείων ξεκίνησε το 1841 όταν ο Φρειδερίκος Αύγουστος Στουτελ πρότεινε το νησί να γίνει πολιτιστικό κέντρο. Το 1859 ολοκληρώθηκε το νέο μουσείο και το 1876 ολοκληρώθηκε η εθνική γκαλερί. Το μουσείο Κάιζερ Φρίνη, σήμερα γνωστό ως μουσείο Beute, προστέθηκε το 1904 και το μουσείο της Περγάμου ολοκληρώθηκε το 1930. To 70% των κτηρίων καταστράφηκε το 2ο παγκόσμιο πόλεμο και οι συλλογές μοιράστηκαν μεταξύ του ανατολικού και δυτικού Βερολίνου. Στο τέλος του 20 αιώνα ένα πρόγραμμα ανακατασκευής και μοντερνοποίησης των μουσείων ξεκίνησε και για τα 5 μουσεία. Η παλαιά εθνική πινακοθήκη ξανάνοιξε το 2001 και διαθέτει μία από τις μεγαλύτερες συλλογές του 19ου από γλυπτά και πίνακες. Το παλαιό μουσείο ξανάνοιξε το 1966 και περιέχει ελληνικά και ρωμαϊκά κειμήλια και το κτίριο θυμίζει ελληνικό κορινθιακό ναό. Το μουσείο μποντέ άνοιξε για το κοινό 2006 μετά από 10 χρόνια ανακαινίσεων. Το μουσείο διαθέτει μια μεγάλη συλλογή από γλυπτά και μία από τη μία από τις μεγαλύτερες συλλογές νομισμάτων. Το νέο μουσείο που άνοιξε το 2009 περιέχει συλλογές από την Ελλάδα και την Αίγυπτο. Το σπουδαιότερο κειμήλιο του μουσείου είναι η προτομή της Νεφερτίτης. Στο μνημειώδες μουσείο της Περγάμου υπάρχει μια καταπληκτική συλλογή ελληνικών και βαβυλωνιακών αρχαιοτήτων συμπεριλαμβανομένης και της εντυπωσιακής πύλης Ishtar της Βαβυλώνας και τον τεράστιο βωμό της Περγάμου.
Καθεδρικός του Βερολίνου Ο καθεδρικός του Βερολίνου σε ρυθμό μπαρόκ χτίστηκε μεταξύ του 1894 1905. Βρίσκεται στο νησί των μουσείων στην όχθη του ποταμού Spree. Ο σημερινός ναός είναι ο τρίτος στη σειρά που κτίστηκε στο ίδιο σημείο. Η πρώτη εκκλησία κτίστηκε εδώ το 1465 και αργότερα αντικαταστάθηκε από ένα καθεδρικό το 1765. Με διαταγή του αυτοκράτορα Γουλιέλμου β ο ναός καταστράφηκε το 1894 και αποφάσισε να τον αντικαταστήσει με τον σημερινό ναό. Το τεράστιο μέγεθος του νέου ναού ήταν σαν ένα προτεσταντικό αντίβαρο του ναού του Αγίου Πέτρου της Ρώμη. Σχεδιάστηκε από τον Julius Raschdoroff σε ρυθμό μπαρόκ με αναγεννησιακή ιταλική επιρροή. Οι διαστάσεις του ναού είναι 114μ μήκος και 13μ πλάτος. Κατά τον β παγκόσμιο πόλεμο το κτίριο κτυπήθηκε από βόμβα. Μία προσωρινή οροφή τοποθετήθηκε για να διασώσει το εσωτερικό του κτιρίου και παρά τα σχέδια της κυβέρνησης της Ανατολική Γερμανίας να κατεδαφίσει το ναό το 1975 ξεκίνησε η ανακατασκευή του. Το 1993 η εκκλησία επαναλειτούργησε. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στην πλούσια εσωτερική διακόσμηση είναι το ανακατασκευασμένο εκκλησιαστικό όργανο το οποίο διαθέτει 7.000 σωλήνες. Επίσης υπάρχουν μερικοί όμορφα διακοσμημένοι σαρκοφάγοι διάσημων προσώπων της Γερμανικής ιστορίας. Μνημείο του Ολοκαυτώματος Το Μάιο του 2005 στην 60η επέτειο από την πτώση του ναζιστικού καθεστώτος και το τέλος του β παγκοσμίου πολέμου η πόλη του Βερολίνου αφιέρωσε το μνημείο του ολοκαυτώματος στη μνήμη των δολοφονημένων Εβραίων από τις δυνάμεις του Χίτλερ. Το μνημείο αποτελείται από 2711 πέτρινους πλίνθους τα οποία δεν έχουν επιγραφές όπως ονόματα ημερομηνίες. Στο σύνολο τους δημιουργούνε ένα μοτίβο
σαν κυματισμό. Το μνημείο σχεδιάστηκε από τον Αμερικανό αρχιτέκτονα Peter Eisenman. Έχει δεχθεί πολλές κριτικές αλλά το σύνολό τους θεωρείται ότι πέτυχε το σκοπό του. Γερμανικό Κοινοβούλιο - Ράιχσταγκ Το Ράιχσταγκ είναι ένα από τα πιο ιστορικά μνημεία του Βερολίνου. Μετά την ίδρυση της Γερμανικής αυτοκρατορίας το 1872 δημιουργήθηκε η ανάγκη για ένα κοινοβούλιο στο Βερολίνο. Χρειάστηκαν 10 χρόνια μέχρι να συμφωνηθεί το σχέδιο και μέσα από ένα διαγωνισμό 183 υποψηφιοτήτων. Νικητής αναδείχθηκε ο Γερμανός αρχιτέκτονας Paul Wallat με ένα επιβλητικό αναγεννησιακό σχέδιο ενός κτιρίου με διαστάσεις 137 μ και 97μ. πλάτος. Το κτήριο κατασκευάστηκε μεταξύ του 1884-1894 κυρίως από πολεμικές αποζημιώσεις που κατέβαλε η Γαλλία. Η περίφημη επιγραφή "Dem Deutschen Volke" (μτφ: για το γερμανικό λαό) προστέθηκε αργότερα το 1916 από τον αυτοκράτορα Γουλιέλμο Β με μπρούτζινα γράμματα της επιγραφής από λιωμένα γαλλικά κανόνια. Το 1933 έπιασε φωτιά στο κτήριο καταστρέφοντας μεγάλο μέρος του Ράιχσταγκ. Μέχρι σήμερα αγνοείται ποιος ξεκίνησε τη φωτιά αλλά οι κατηγορίες βάρυναν τους κομμουνιστές. Το γεγονός αυτό είχε ενισχύσει τη δημοτικότητα του Εθνικού σοσιαλιστικού κόμματος του Χίτλερ. Το κτήριο υπέστη αρκετές ζημιές όταν οι Σοβιετικοί μπήκαν στο Βερολίνο στο τέλος του πολέμου. Μετά τον πόλεμο το Ράιχσταγκ παραδώθηκε στο δυτικό Βερολίνο κοντά στο σημείο απ' όπου περνούσε το τείχος. Μετά του 1958-1972 το κτίριο ανακατασκευάστηκε και αφαιρέθηκαν ο γυάλινος τρούλος και η εσωτερική του διακόσμηση. Κατά τη διάρκεια που το Βερολίνο ήταν χωρισμένο το Δυτικό Γερμανικό Κοινοβούλιο συνεδρίαζε εδώ μια φορά το χρόνο για να δείξει έτσι πως η Βόννη ήταν προσωρινή πρωτεύουσα. Μετά την ενοποίηση των Γερμανιών το κοινοβούλιο επέστρεψε στο Βερολίνο. Ο Σερ Νόρμαν Φόστερ σχεδίασε κατά την ανακαίνιση μεταξύ του 1995-1999 ένα νέο γυάλινο θόλο για την κύρια αίθουσα, και παρά τις πρώτες αρνητικές κριτικές, ο θόλος έχει γίνει μία από τις πιο διάσημες εικόνες της πόλης. Ένα μέρος του Ράιχσταγκ είναι ανοικτό προς το κοινό.
Μουσείο της Περγάμου Βρίσκεται στο νησί των μουσείων και είναι το νεότερο από τα 5 μουσεία. Άνοιξε το 1930 και πήρε το όνομα του από το βωμό της Περγάμου που είναι ένα θεόρατο μνημείο που φιλοξενείται εκεί. Σχεδιάστηκε από τον Alfrend Messed και αργότερα από τον Ludwig Huffman. Χτίστηκε ως συμπλήρωμα του διπλανού μουσείου του Beute το οποίο αδυνατούσε να εκθέσει τα εκθέματα του καθώς οι Γερμανοί αρχαιολόγοι συνέχισαν τις εκσκαφές σ' όλο τον κόσμο. Η ιδέα για το νέο μουσείο ξεκίνησε το 1907 και η κατασκευή του άρχισε το 1920 και κράτησε 20 χρόνια. Υπέστη σημαντικές καταστροφές κατά τον β παγκόσμιο πόλεμο. Ευτυχώς πολλά από τα εκθέματα είχαν αποθηκευτεί σε άλλες τοποθεσίες ενώ το 1945 σημαντικό κομμάτι της συλλογής του μεταφέρθηκε στη Μόσχα όπου βρίσκεται στα μουσεία Ερμιταζ και Πούσκιν. Το μουσείο χωρίζεται σε 3 τομείς στο τομέα των αρχαιοτήτων, στο μουσείο ισλαμικής τέχνης και της «Εγγύς Ανατολής». Το σπουδαιότερο από τα εκθέματα του είναι ο βωμός από την ακρόπολη της αρχαίας Περγάμου της Μικράς Ασίας ο οποίος αποτελούσε κομμάτι από ένα μεγάλο κτιριακό συγκρότημα στην Περγαμο. Η συλλογή περιλαμβάνει και άλλα κομμάτια του συγκροτήματος όπως ένα μέρος του ναού της νικηφόρου Αθηνάς. Ένα εντυπωσιακό έκθεμα του μουσείου είναι η Πύλη της Ιστάρ από την αρχαία Βαβυλώνα. Ανάμεσα στα εκθέματα υπάρχουν αντικείμενα από την αρχαία Μίλητο, Σάμο και Νάξο καθώς και από Περσία, Συρία και Παλαιστίνη. Στο τμήμα της ισλαμικής τέχνης υπάρχει μια πρόσοψη ανακτόρου μήκους 45μ, από την Ιορδανία.