d delta δέλτα δ Δ e breve e epsilón ἔ ψιλόν ε Ε ds z desta ζῆτα ζ Ζ e larga e eta ἦτα η Η za,ce,ci,zo,zu th zeta θῆτα θ Θ i iota ίῶτα ι Ι c,k cappa κάππα κ Κ l lambda λάμβδα λ Λ m my μῦ μ Μ ga,gue.gui.go.gu g gamma γάμμα γ Γ b beta βῆτα β Β a alfa ἄλφα α Α EL ALFABETO SONIDO TRANSCRI NOMBRE LETRAS Griego Mayús Castellano Minúsc
EL ALFABETO EL ALFABETO LETRAS NOMBRE TRANSCRI SONIDO Mayús Minúsc Griego Castellano Ν ν νῦ ny n Ξ ξ ξῖ xi x Ο ο ὄ μικρόν omicrón o o breve Π π πῖ pi p Ρ ρ ῥῶ rho r Σ σ,ς σῖγμα sigma s Τ τ ταῦ tau t Υ υ ὔ ψιλόν ypsilón y u francesa Φ φ φῖ fi ph f Χ χ χῖ ji ch j Ψ ψ ψῖ psi ps Ω ω ὤ μεγα omega o o larga
EL ARTÍCULO Singular Plural Masculino Femenino Neutro Masculino Femenino Neutro Nominativo Acusativo Genitivo Dativo ὁ τόν τοῦ τῷ ἡ τήν τῆς τῇ τό τό τοῦ τῷ οἱ τούς τῶν τοῖς αἱ τάς τῶν ταῖς τά τά τῶν τοῖς
DECLINACIONES En -α Temática Atemática
DECLINACIONES En α Temática Atemática Femeninos Masc. Masc. y Neut Masc. y Feme Neutros pura mixta η pura η Feme. N S α α η ας ης ος ον ς o tema alargado Sin desin. V. α α η α α ε ον ς o tema alargado Sin desin. A. G αν ας αν ης ην ης αν ου ην ου ον ου ον ου α o ν ος Sin desin. ος D ᾳ ῃ ῃ ᾳ ῃ ῳ ῳ Ι ι N V. A. P αι αι ας αι αι ας αι αι ας αι αι ας αι αι ας οι οι ους α α α ες ες ας o ς α α α G ων ων ων ων ων ων ων ων ων D αις αις αις αις αις οις ( σι(ν οις σι(ν)
Declinación en α Sustanpvos y adjepvos femeninos en: α, genipvo en ας α, genipvo en ης η, genipvo en ης Sustantivos masculinos en: ας, genipvo en ου ης, genipvo en ου
Sustan:vos y adje:vos femeninos en: α, geni:vo en ας. Temas en α pura, es decir, precedida de ε, ι, ρ, conservan esta α en todos los casos del singular. Sustantivos Adjetivos Terminaciones Tema: ἡµερα Tema: δικαια N. S ἡ ἡµέρα P αἱ ἡµέραι S δικαία P δίκαιαι S α P αι V. A. τὴν ἡµέρα ἡµέραν τάς ἡµέραι ἡµέρας δικαία δικαία δίκαιαι δικαίας α αν αι ας G τῆς ἡµέρας τῶν ἡµερῶν δικαίας δικαίων ας ων D τῇ ἡµέρᾳ ταῖς ἡµέραις δικαίᾳ δικαίαις ᾳ αις
Sustan:vos y adje:vos femeninos en: α, geni:vo en ης. Temas en α mixta, es decir, precedida de consonante dispnta de ρ, alargan la α en η en el genipvo y dapvo singular. Sustantivos Tema: δοξα Adjetivos Tema: µελαινα Terminaciones N S ἡ δόξα P αἱ δόξαι S µέλαινα P µέλαιναι α αι V A τὴν δόξα δόξαν τάς δόξαι δόξας µέλαινα µέλαιναν µέλαιναι µελαίνας α αν αι ας G τῆς δόξης τῶν δοξῶν µελαίνης µελαινῶν ης ων D τῇ δόξῃ ταῖς δόξαις µελαίνῃ µελαίιναις ῃ αις
Sustantivos y adjetivos femeninos en: η. Alargan la α en η en todo el singular Sustantivos Tema: κεφαλη Adjetivos Tema: ἀγαθη Terminaciones N. S ἡ κεφαλή P αἱ κεφαλαί S ἀγαθή P ἀγαθαί S η P αι V. A. τὴν κεφαλή Κεφαλήν τάς κεφαλαί κεφαλάς ἀγαθή ἀγαθήν ἀγαθαί ἀγαθάς η ην αι ας G. τῆς κεφαλῆς τῶν κεφαλῶν ἀγαθῆς ἀγαθῶν ης ων D τῇ κεφαλῇ ταῖς κεφαλαῖς ἀγαθῇ ἀγαθαῖς ῃ αις
Sustantivos masculinos: El nominativo acaba en ς, el genitivo en ου y el vocativo en α Sustantivos en ας Tema: νεανια Sustantivos en ης Tema: πολιτα Terminaciones N. S ὁ νεανίας P οἱ νεανίαι S πολίτης P πολῖται S ας ης P αι V. A. τὸν νεανία νεανία τοὺς νεανίαι νεανίας πολῖτα πολίτην πολῖται πολίτας α αν ην αι ας G. τοῦ νεανίου τῶν κνεανιῶν πολίτου πολιτῶν ου ων D τῷ νεανίᾳ τοῖς νεανίαις πολίτῃ πολίταις ᾳ ῃ αις
Declinación temá:ca Sustanpvos y adjepvos masculinos y femeninos Sustantivos y adjetivos neutros
Sustantivos y adjetivos masculinos y femeninos Tema: ἀγαθο Tema: ἐνδοξο Tema: νησο Tema:λογο Termina Adjetivos Sustantivos ος ε ον ου ῳ οι οι ους ων οις ἔνδοξος ἔνδοξε ἔνδοξον ἐνδόξου ἐνδόξῳ ἔνδοξοι ἔνδοξοι ἐνδόξους ἐνδόξων ἐνδόξοις ἀγαθός ἀγαθέ ἀγαθόν ἀγαθοῦ ἀγαθῷ ἀγαθοί ἀγαθοί ἀγαθούς ἀγαθῶν ἀγαθοῖς νῆσος νῆσε νῆσον νήσου νήσῳ νῆσοι νῆσοι νήσους νήσων νήσοις ἡ τὴν τῆς τῇ αἱ τάς τῶν ταῖς λόγος λόγε λόγον λόγου λόγῳ λόγοι λόγοι λόγους λόγων λόγοις ὁ τὸν τοῦ τῷ οἱ τοὺς τῶν τοῖς S P N V. A. G D N V. A. G D Mas. Feme. Masculinos Femeninos Masculinos
Sustantivos y adjetivos neutros Tema: ἀγαθο Tema: ῥοδο Terminaciones Adjetivos Sustantivos ῥόδον ῥόδον ῥόδον ῥόδου ῥόδῳ ῥόδα ῥόδα ῥόδα ῥόδων ῥόδοις ον ον ον ου ῳ α α α ων οις ἀγαθόν ἀγαθόν ἀγαθόν ἀγαθοῦ ἀγαθῷ ἀγαθά ἀγαθά ἀγαθά ἀγαθῶν ἀγαθοῖς τὸ τὸ τοῦ τῷ τὰ τὰ τῶν τοῖς S P N V. A. G D N V. A. G D
Declinación atemá:ca Sustanpvos y adjepvos masculinos y femeninos Sustantivos y adjetivos neutros Desinencias Singular Plural Masculino y Femenino Neutro Masculino y Femenino Neutro N ς o tema alargado Sin desin. ες α V ς o tema alargado Sin desin. ες α A G α o ν ος Sin desin. ος ας o ς ων α ων D ι ι ( σι(ν σι(ν)
Declinación atemá:ca Temas en consonante Oclusiva (labial, dental, gutural) Nasal (ν) Ντ Líquida (ρ, λ) Espirante (ς) Temas en vocal Diptongo (αυ, ευ, ου) ι, υ
Temas en labial, dental y gutural. Sustanpvos masculinos y femeninos. Todos ellos pene ς en el nominapvo. En el nominapvo y dapvo plural, labiales, dentales y guturales se combinan con la ς formando ψ, ξ y σ. Temas en labial: φλεβ Temas en dental: λαµπαδ Temas en gutural: φυλακ N S ἡ φλέψ ἡ λαµπάς ὁ φύλαξ V. A. τὴν φλέψ φλέβα τὴν λαµπάς λαµπάδα τὸν φύλαξ φύλακα G τῆς φλεβός τῆς λαµππάδος τοῦ φύλακος D τῇ φλεβί τῇ λαµπάδι τῷ φύλακι N V. P αἱ φλέβες φλέβες αἱ λαµπάδες λαµπάδες οἱ φύλακες φύλακες A. τάς φλέβας τάς λαµπάδας τοὺς φύλακας G τῶν φλεβῶν τῶν λαµπάδων τῶν φυλάκων D ταῖς φλεψί(ν) ( λαµπάσι(ν ταῖς τοῖς φύλαξι
Temas en nasal (ν). Sustanpvos masculinos, femeninos y neutros, y adjepvos masculinos, femeninos y neutros. Los masculinos y femeninos, menos los en ιν, que toman ς, alargan la vocal final del tema en el nominapvo y a veces en vocapvo de singular. La ν ante ς desaparece. Sustantivos masculinos y femeninos Tema: λιµεν Tema: ἀηδον Tema: ῥιν Nominativo con tema alargado Nominativo con ς N S ὁ λιµήν ἡ ἀηδών ἡ ῥίς V. λιµήν ἀηδόν ῥίς A. G τὸν τοῦ λιµέν-α λιµέν-ος τὴν τῆς ἀηδόν-α ἀηδόν-ος τὴν τῆς ῥῖν-α ῥιν-ός D τῷ λιµέν-ι τῇ ἀηδόν-ι τῇ ῥιν-ί N P οἱ λιµέν-ες αἱ ἀηδόν-ες αἱ ῥῖν-ες V. A. τοὺς λιµέν-ες λιµέν-ας τάς ἀηδόν-ες ἀηδόν-ας τάς ῥῖν-ες ῥῖν-ας G τῶν λιµέν-ων τῶν ἀηδόν-ων τῶν ῥιν-ῶν D τοῖς λιµέσι(ν) ταῖς ἀηδόσι(ν) ταῖς ῥισί(ν)
Neutros. La nasal procede de un anpgua semivocal ν, posteriormente vocalizó en α. En el plural y en genipvo y dapvo singular las desinencias están precedidas por un sufijo τ. Tema: σωµα N S τὸ σῶµα V. A. τό σῶµα σῶµα G τοῦ σώµατ-ος D τῷ σώµατ-ι N V. P τὰ σώµατ-α σώµατ-α A. τά σώµατ-α G τῶν σωµάτ-ων D τοῖς σώµασι(ν)
Adje:vos Nom. Masc. y fem. con tema alargado Tema: εὐδαίµων Nomin. Masc. con ς Tema: µέλαν Masculino y Femenino Neutro Masculino Neutro N S εὐδαίµων εὔδαιµον µέλας µέλαν V. A. εὔδαιµον εὐδαίµονα εὔδαιµον εὔδαιµον µέλαν µέλανα µέλαν µέλαν G εὐδαίµονος εὐδαίµονος µέλανος µέλανος D εὐδαίµονι εὐδαίµονι µέλανι µέλανι N V. P εὐδαίµονες εὐδαίµονες εὐδαίµονα εὐδαίµονα µέλανες µέλανες µέλανα µέλανα A. εὐδαίµονας εὐδαίµονα µέλανας µέλανα G εὐδαίµονων εὐδαίµονων µελάνων µελάνων D ( µέλασι(ν ( µέλασι(ν ( εὐδαίµοσι(ν ( εὐδαίµοσι(ν
Temas en ντ. Sustanpvos masculinos y femeninos y adjepvos masculinos y neutros, el femenino añade el sufijo yα-. El grupo ντ desaparece delante de ς, alargándose por compensación la vocal precedente: ε en ει, ο en ου, α en α y, a veces, α también en η. La τ no puede ser final de palabra. Sustantivos Temas γιγαντ ὀδοντ γεροντ N S ὁ γίγας ὁ ὀδούς ὁ γέρων V. γίγαν ὀδούς γέρον A. G τὸν τοῦ γίγαντ-α γίγαντ-ος τὸν τοῦ ὀδόντ-α ὀδόν-ος τὸν τοῦ γέροντ-α γέροντ-ος D τῷ γίγαντ-ι τῷ ὀδόντ-ι τῷ γέροντ-ι N P οἱ γίγαντ-ες οἱ ὀδόντ-ες οἱ γέροντ-ες V. A. τοὺς γίγαντ-ες γίγαντ-ας τοὺς ὀδόντ-ες ὀδόντ-ας τοὺς γέροντ-ες γέροντ-ας G τῶν γιγάντ-ων τῶν ὀδόντ-ων τῶν γερόντ-ων D τοῖς τοῖς ( γέρουσι(ν τοῖς ( ὀδοῦσι(ν ( γίγα-σι(ν
Adje:vos άκοντ λυθεντ Tema λυθέν λυθέν λυθέν λυθέντ-ος λυθέντ-ι λυθέντ-α λυθέντ-α λυθέντ-α λυθέντ-ων λυθεῖσι(ν) λυθεῖσα λυθεῖσα λυθεῖσαν λυθείσης λυθείσῃ λυθεῖσαι λυθεῖσαι λυθείσας λυθεισῶν λυθείσαις λυθείς λυθέν λυθέντ-α λυθέντ-ος λυθέντ-ι λυθέντ-ες λυθέντ-ες λυθέντ-ας λυθέντ-ων λυθεῖσι(ν) ἄκον ἄκον ἄκον ἄκοντ-ος ἄκοντ-ι ἄκοντ-α ἄκοντ-α ἄκοντ-α ἀκόντ-ων ἄκουσι(ν) ἄκουσα ἄκουσα ἄκουσαν ἄκούσης ἀκούσῃ ἄκουσαι ἄκουσαι ἀκούσας ἀκουσῶν άκούσαις ἄκων ἄκον ἄκοντ-α ἄκοντ-ος ἄκοντ-ι ἄκοντ-ες ἄκοντ-ες ἄκοντ-ας ἀκόντ-ων ἄκουσι(ν) S P N V. A. G D N V. A. G D
Adje:vos Tema παντ N S πᾶς πᾶσα πᾶν V. πᾶν πᾶσα πᾶν A. G πάντ-α πάντ-ος πᾶσαν πάσης πᾶν πάντ-ος D πάντ-ι πάσῃ πάντ-ι N P πάντ-ες πᾶσα πάντ-α V. A. πάντ-ες πάντ-ας πᾶσα πᾶσαν πάντ-α πάντ-α G πάντ-ων πάσης πάντ-ων D ( πᾶσι(ν πάσῃ ( πᾶσι(ν
Temas en líquida (ρ, λ) Temas en ρ. Sustantivos masculinos, femeninos y neutros. Los masculinos y femeninos alargan, si es breve, la vocal final del tema en el nominativo singular. Sólo hay un tema en λ Tema: ῥητορ Tema: θηρ Tema: νεκταρ Tema: ἁλ N S ὁ ῥήτωρ ὁ θήρ τὸ νέκταρ ὁ ἅλ-ς V. ῥῆτορ θήρ νέκταρ ἅλ-ς A. G τὸν τοῦ ῥήτορ-α ῥήτορ-ος τὸν τοῦ θῆρ-α θηρ-ός τὸ τοῦ νέκταρ νέκταρ-ος τὸν τοῦ ἅλ-α ἁλ-ός D τῷ ῥήτορ-ι τῷ θηρ-ί τῷ νέκταρ-ι τῷ ἁλ-ί N P οἱ ῥήτορ-ες οἱ θῆρ-ες Los neutros de οἱ ἅλ-ες V. A. τοὺς ῥήτορ-ες ῥήτορ-ας τοὺς θῆρ-ες θῆρ-ας tema en ρ no suelen darse τοὺς ἅλ-ες ἅλ-ας G τῶν ῥητόρ-ων τῶν θηρ-ῶν en plural τῶν ἁλ-ῶν D τοῖς τοῖς ( ἁλ-σί(ν τοῖς ( θηρ-σί(ν ( ῥήτορ-σι(ν
Temas en ρ con síncopa Algunos sustantivos en -τηρ, muy usados, experimentan la síncopa de ε en genitivo y dativo de singular, y tienen el dativo plural en -ασι. Son: ὁ πατὴρ ἡ µήτηρ ἡ θυγάτηρ ἡ γαστήρ 2. En ἀνήρ se verifica la síncopa incluso en el acusativo singular y en todo el plural; además se intercala una δ eufónica entre la ν y la ρ. Tema: πατερ Tema: ἀνερ N S πατήρ ἀνήρ V. πάτερ ἄνερ A. G πατέρ-α πατρ-ός ἄνδρ-α ἀνδρ-ός D πατρ-ί άνδρ-ί N P πατέρ-ες ἄνδρ-ες V. A. πατέρ-ες πατέρ-ας ἄνδρ-ες ἄνδρ-ας G πατέρ-ων ἀνδρ-ῶν D ( ἀνδρά-σι(ν ( πατρά-σι(ν
Temas en espirante (ς) 1. Sustantivos neutros con raíz alternante -οσ-/-εσ- ( propios 2. Adjetivos y sustantivos en -εσ- (muchos nombres 3. Sustantivos neutros en ασ- 4. Sustantivos femeninos en οσ- La ς, precedida siempre de vocal, se pierde delante de la vocal de las desinencias por hallarse entre vocales. Las dos vocales en contacto se contraen normalmente.
Temas en espirante (ς) Sustantivos neutros con raíz alternante -οσ-/-εσ-. La ε del tema alterna con ο en los tres casos iguales del singular Tema: γένες-γενος N S τὸ γένος V. γένος A. G D τό τοῦ τῷ γένος γένους γένει [γένε(σ)ος] [γένε(σ)ι] N V. A. G D P τὰ τά τῶν τοῖς γένη γένη γένη γενῶν γένεσι [γένε(σ)α] [γένε(σ)ων] [γένε(σ)σι]
Temas en espirante (ς) Adjetivos y sustantivos en -εσ- (muchos nombres propios). Estos temas forman sustantivos y adjetivos masculinos y femeninos y adjetivos neutros. Los masculinos y femeninos prolongan la ε del tema en el nominativo singular. Sustan:vos Tema: τριηρες Adje:vos Tema: ἀληθες S.N ἡ τριήρης ἀληθής ἀληθές V. τριῆρες ἀληθές ἀληθές A. τὴν τριήρη [τριήρε(σ)α] ἀληθῆ ἀληθές G. τὴς τριήρους [τριήρε(σ)ος] ἀληθοῦς ἀληθοῦς D. τῇ τριήρει [τριήρε(σ)ι] ἀληθεῖ ἀληθεῖ P.N αἱ τριήρεις [τριήρε(σ)ες] ἀληθεῖς ἀληθῆ V. τριήρεις ἀληθεῖς ἀληθῆ A. τὰς τριήρεις ἀληθεῖς ἀληθῆ G. τῶν τριήρων [τριήρε(σ)ων] ἀληθῶν ἀληθῶν D. ταῖς τριήρεσι [τριήρε(σ)σι] ἀληθέσι ἀληθέσι
Temas en vocal Temas en vocal ι, υ. Los temas en ι, sustantivos masculinos y femeninos. Los en υ, sustantivos masculinos, femeninos y neutros y adjetivos masculinos, femeninos y neutros. Ambos temas: con alternancia vocálica y sin alternancia. Sin alternancia vocálica (sustantivos masculinos y femeninos): Tema: οἰ oveja Tema: ἰχθυ pez S N ἡ οἶς P αἱ οἶες S ὁ ἰχθύς P οἱ ἰχθύες V οἶες ἰχθύς ἰχθύες A τὴν οἶν τὰς οἶς τὸν ἰχθύν τοὺς ἰχθῦς G τὴς οἰός τῶν οἰων τοῦ ἰχθύος τῶν ἰχθύων D τῇ οἰί ταῖς οἰσί(ν) τῷ ἰχθύι τοῖς ἰχθύσι(ν)
Temas en vocal Con alternancia vocálica (en υ, sustantivos masculinos, femeninos y neutros, adjetivos masculinos, femeninos y neutros. En ι, sustantivos masculinos y femeninos ): en los casos en que ι o υ son intervocálicas, desaparecen ambas vocales y se producen contracciones. Afecta esta pérdida también al dativo plural. Sustantivos Tema: πολι (ποληι/πολει) Tema: πηχυ (πηχηυ/πηχευ) Tema: ἀστυ (ἀστηυ/ἀστευ) S N ἡ πόλις ὁ πῆχυς τὸ ἄστυ V πόλι πῆχυ ἄστυ A τὴν πόλιν τὸν πῆχυν τὸ ἄστυ G τὴς πόλεως τοῦ πήχεως τοῦ ἄστεως D τῇ πόλει τῷ πήχει τῷ ἄστει P N αἱ πόλεις οἱ πήχεις τὰ ἄστη V πόλεις πήχεις ἄστη A τὰς πόλεις τοὺς πήχεις τὰ ἄστη G τῶν πόλεων τῶν πήχεων τῶν ἄστεων D ταῖς πόλεσι(ν τοῖς πήχεσι(ν) τοῖς ἄστεσι(ν)
Temas en vocal Sin. N. V. A. G. D. γλυκύς γλυκύ γλυκύν γλυκέος γλυκεῖ Tema: γλυκυ (γλυκευ) El femenino de γλυκύς es γλυκεῖα, que se declina como δικαία Masculino Adje:vos γλυκύ γλυκύ γλυκύ Neutro γλυκέος γλυκεῖ Plu N. V. A. G. D. γλυκεῖς γλυκεῖς γλυκεῖς γλυκέων γλυκέσι(ν) γλυκέα γλυκέα γλυκέα γλυκέων γλυκέσι(ν)
Temas en vocal Temas en vocal ευ, ου, αυ. Son sustantivos masculinos y femeninos. Los en ευ presentan alternancia vocálica. Tema: βασιλευ Tema: γραυ Tema: βου S N ὁ βασιλεύς ἡ γραῦς ὁ βοῦς V βασιλεῦ γραῦ βοῦ A τὸν βασιλέα τὴν γραῦν τὸν βοῦν G τοῦ βασιλέως τὴς γραός τοῦ βοός P D τῷ βασιλεῖ τῇ γραῖ τῷ βοῖ N οἱ βασιλεῖς αἱ γρᾶες οἱ βόες V βασιλεῖς γρᾶες βόες A τοὺς βασιλέας τὰς γραῦς τοὺς βοῦς G τῶν βασιλέων τῶν γραῶν τῶν βοῶν D τοῖς βασιλεῦσι(ν) ταῖς γραυσί(ν) τοῖς βουσί(ν)
El adje:vo 1ª: los que se declinan por la declinación temática y la de α Clases 2ª: los que se declina por la atemática 3ª: los que se declinan por la atemática y la de α
El adje:vo Primera clase. Se declinan en el masculino y neutro por la declinación temática y en el femenino por la de α o por la temática. Ofrecen los siguientes tipos: Femeninos en α: δίκαιος, δικαία, δίκαιον Femeninos en η: άγαθός, ἀγαθή, ἀγαθόν Femeninos igual al masculino: ἔνδοξος, ἔνδοξος, ἔνδοξον
El adje:vo Segunda clase. Se declinan en los tres géneros por la declinación atemática. Tiene el femenino igual al masculino. Ofrecen los siguientes tipos: εὐδαίµων, εὐδαίµων, εὐδαίµον ἀληθής, ἀληθής, ἀληθές
El adje:vo Tercera clase. Se declinan en el masculino y neutro por la declinación atemática y en el femenino por la de α. Ofrecen los siguientes tipos: µέλας, µέλαινα, µέλαν πᾶς, πᾶσα, πᾶν γλυκύς, γλυκεῖα, γλυκύ
Adje:vos irregulares Adjetivos con doble tema: πολύς, πολλή, πολύ; µέγας, µεγάλη, µέγα πολυ πολυ µεγα µεγα Temas πολλα µεγαλα πολλο πολλο µεγαλο µεγαλο N S πολύς πολλή πολύ µέγας µεγάλη µέγα V. A. G πολύν πολλοῦ πολλήν πολλῆς πολύ πολλοῦ µέγαν µεγάλου µεγάλην µεγάλης µέγα µεγάλου D πολλῷ πολλῇ πολλῷ µεγάλῳ µεγάλῃ µεγάλῳ N V. A. P πολλοί πολλούς πολλαί πολλάς πολλά πολλά µεγάλοι µεγάλους µεγάλαι µεγάλας µεγάλα µεγάλα G πολλῶν πολλῶν πολλῶν µεγάλων µεγάλων µεγάλων D πολλοῖς πολλαῖς πολλαῖς µεγάλοις µεγάλαις µεγάλοις
Grados del adje:vo Comparapvos - τερος, - τέρα, - τερον - ίων (masculinos y femeninos), - ιον Superlativos - τατος, τάτη, τατον - ιστος, - ίστη, - ιστον * La mayoría de los adjetivos forman el comparativo y el superlativo mediante estas terminaciones
Compara:vos en - τερος y superla:vos en - τατος Los adjetivos en -ος (1ª clase) los forman añadiendo al tema: Cuando su penúltima sílaba es larga: el comparativo cambiando -ος en -ότερος. Ej. κοῦφος, κουφότερος ὑψηλός, ὑψηλότερος el superlativo cambiando -ος en -ότατος. Ej. κοῦφος, κουφότατος ὑψηλός, ὑψηλότατος Cuando su penúltima sílaba es breve: el comparativo cambiando -ος en -ώτερος. Ej. χαλεπός, χαλεπώτερος σοφός, σοφώτερος el superlativo cambiando -ος en -ώτατος. Ej. χαλεπός, χαλεπώτατος σοφός, σοφώτατος
Los adjetivos de la 2º y 3º clase los forman añadiendo al tema: Los en ων, las terminaciones -έστερος y -έστατος Ej. σώφρων, comp. σωφρον-έστερος, sup. σωφρον-έστατος Los en ης, ας y υς, las terminaciones -τερος y τατος Ej. σαφής, comp. σαφέσ-τερος, sup. σαφέσ-τατος µέλας, comp. µελάν-τερος, sup. µελάν-τατος βραχύς, comp. βραχύ-τερος, sup. βραχύ-τατος
Compara:vos en - ίων y superla:vos en - ιστος Ej.: ἡδύς, comp. ἡδίων, superl. ἥδιστος κακός, comp. κακίων, superl. κάκιστος Esta formación origina algún ligero cambio en el tema de ciertos adjetivos, que parecen entonces irregulares: αἰσχρός, comp. αἰσχίων, superl. αἴσχιστος ἐχθρός, comp. ἐχθίων, superl. ἔχθιστος καλός, comp. καλλίων, superl. κάλλιστος ῥᾴδιος, comp. ῥᾴων, superl. ῥᾷστος ταχύς, comp. θάττων, superl. τάχιστος
Declinación de los comparativos en -ίων Temas: ἡδιον, ἡδιος Masculino y Femenino Neutro N S ἡδίων ἥδιον V. ἥδιον ἥδιον A. G ἡδίω ἡδίονος y ἡδίονα ἥδιον ἡδίονος D ἡδίονι ἡδίονι N P ἡδίους y ἡδίονες ἡδίω y ἡδίονα V. A. ἡδίους ἡδίους y ἡδίονες y ἡδίονας ἡδίω ἡδίω y ἡδίονα y ἡδίονα G ἡδιόνων ἡδιόνων D ἡδίοσι ἡδίοσι Los temas en -ω y en -ους proceden del tema ἡδ-ιος
Compara:vos y superla:vos irregulares. Algunos adjepvos forman el comparapvo y superlapvo sobre temas dispntos del tema del posipvo Positivo Comparativo Superlativo ἀγαθός ἀµείνων βελτίων κρείττων ἄριστος βέλτιστος κράτιστος κακός κακίων χείρων ἥττων κάκιστος χείριστος ἥκιστα µέγας µείζων µέγιστος µικρός µικρότερος ἐλάττων µικρότατος ἐλάχιστος ὀλίγος µείων ὀλίγιστος πολύς πλείων πλεῖστος
EL VERBO 1. Verbos temáticos: A) Verbos cuyo tema termina en vocal I. verbos de tema en ι, υ II. verbos de tema en α, ε,ο ( υ B) Verbos cuyo tema termina en consonante (igual que los en vocal ι, I. verbos de tema en oclusiva labial: β, π, φ, πτ dental: δ, τ, θ, ζ gutural: γ, κ, χ, σσ, ττ II. Verbos de tema en sonante: λ, ρ, ν
EL VERBO 2. Verbos atemáticos: A) verbos sin reduplicación ni sufijo B) verbos con reduplicación C) verbos con sufijo
EL VERBO. Presentes temáticos Ind. Imper Subju Opta Infi Partic Prt. Im. -ω -ω -οιµι -ειν -ων ἐ - -ον -εις -ει -ε -ετω -ῃς -ῃ -οις -οι -οντος -ουσα ἐ - -ες ἐ - -ε Presente activo -οµεν -ωµεν -οιµεν -ουσης ἐ - -οµεν -ετε -ετε -ητε -οιτε -ον ἐ - -ετε ( ωσι(ν - - όντων ( ουσι(ν - -οιεν -οντος ἐ - -ον -οµαι -ει -εται -ου -έσθω -ωµαι -ῃ -ηται -οίµην -οιο -οιτο -εσθαι -όµενος -οµένου -οµένη ἐ- -όµην ἐ- -ου ἐ- -ετο Presente medio-pasivo -όµεθα -ώµεθα -οίµεθα -οµένης ἐ- -όµεθα -εσθε -εσθε -ησθε -οισθε -όµενον ἐ- -εσθε -ονται -έσθων -ωνται -οιντο -οµένου ἐ- -οντο
EL VERBO. Presentes atemáticos Ind. Imper Subju Opta Infi Partic Prt. Im. -µι -ς ( σι(ν - -θi -τω -ῶ -ῇς -ῇ -ίην -ίης -ίη -ναι -ντ-ς -ντος -ντ-yα ἐ- -ν ἐ- -ς ἐ- Presente activo -µεν -ῶµεν -ῖµεν - ντ-yης ἐ- -µεν -τε -τε -ῆτε -ἶτε - ντ ἐ- -τε ( ῶσι(ν - -ντων ( ασι(ν - -ἶεν -ντος ἐ- -σαν -µαι -σαι -ται -σο -σθω -ωµαι -ῃ -ηται -ίµην -ιο -ιτο -σθαι -µενος -µένου -µένη ἐ- -µην ἐ- -σο ἐ- -το Presente medio-pasivo -µεθα -ώµεθα -ίµεθα -µένης ἐ- -µεθα -σθε -σθε -ησθε -ισθε -µενον ἐ- -σθε -νται -σθων -ωνται -ιντο -µένου ἐ- -ντο
Verbos de tema en ι, υ Presente activo Indicativo Imperatv Subjunt Optativo Infinitivo Participio Prt. Impf. λύ-ω λύ-ω λύ-οιµι λύ-ειν λύ-ων ἐ -λυ-ον λύ-εις λύ-ει λῦ-ε λύ-ετω λύ-ῃς λύ-ῃ λύ-οις λύ-οι λύ-οντος λύ-ουσα ἐ -λυ-ες ἐ -λυ-ε λύ-οµεν λύ-ωµεν λύ-οιµεν λύ-ουσης ἐ -λύ-οµεν λύ-ετε λύ-ετε λύ-ητε λύ-οιτε λῦ-ον ἐ -λύ-ετε ( λύ-ουσι(ν λύ- όντων λύ-ωσι(ν λύ-οιεν λύ-οντος ἐ -λυ-ον
Verbos de tema en ι, υ Presente medio-pasivo Indicativo Imperatv Subjunt Optativo Infinitivo Participio Prt. Impf. λύ-οµαι λύ-ωµαι λυ-οίµην λύ-εσθαι λυ-όµενος ἐ-λυ-όµην λύ-ει λύ-εται λύ-ου λυ-έσθω λύ-ῃ λύ-ηται λύ-οιο λύ-οιτο λυ-οµένου λυ-οµένη ἐ-λύ-ου ἐ-λύ-ετο λυ-όµεθα λυ-ώµεθα λυ-οίµεθα λυ-οµένης ἐ-λυ-όµεθα λύ-εσθε λύ-εσθε λύ-ησθε λύ-οισθε λυ-όµενον ἐ-λύ-εσθε λύ-ονται λυ-έσθων λύ-ωνται λύ-οιντο λυ-οµένου ἐ-λύ-οντο
Verbos de tema en α, ε,ο Particularidades: En todo el presente la vocal final del tema con la vocal de unión da lugar a contracciones. En el singular de optativo activo, ofrecen desinencias especiales: οιην, οιης, oιη. En infinitivo la desinencia es -εν Contracciones: Verbos en αω: Verbos en εω: Verbos en οω: α + ε, α + η se contrae en α α + ει, α + ῃ se contrae en ᾳ α + ο, α + ω, α + ου se contrae en ω α + οι se contrae en ῳ ε + ε se contrae en ει ε + ο se contrae en ου ε desaparece ante vocal larga o diptongo ο + ε, o + o, o + ου se contrae en ου o + η, ο + ω se contrae en ω o + ῃ, ο + ει, ο + οι se contrae en οι
Verbos atemá:cos sin reduplicación ni sufijo. De esta clase son los siguientes verbos: εἰμι, εἶμι, φημί, ἠμί, κάθημαι, κεῖμαι (- εσ Εἰµι (tema Indicativo Imperatv Subjunt Optativo Infinitivo Participio Prt. Impf. εἰµί ὦ εἴην εἶναι ὤν ἦν εἶ ( ἐστί(ν ἴσθι ἔστω ἦς ᾖ εἴης ἔιη ὄντος οὔσα ἦσθα ἦν ἐσµέν ὦµεν εἶµεν οὔσης ἦµεν ἐστέ ἔστε ἦτε εἶτε ὄν ἦτε ( ὦσι(ν ὄντων ( εἰσί(ν εἶεν ὄντος ἦσαν
Verbos atemá:cos sin reduplicación ni sufijo. De esta clase son los siguientes verbos: εἰμι, εἶμι, φημί, ἠμί, κάθημαι, κεῖμαι (- ἰ Εἶµι (tema εἰ- Indicati Imperatv Subjunt Optativo Infinitiv Participio Prt. Impf. εἶ-µι ἴ-ω ἴ-οιµι ἰ-έναι ἰ-ών ᾖα o ᾔειν εἶ ἴ-θι ἴ-ῃς ἴ-οις ἰ-όντος ᾔεισθα o ᾔεις εἴ-σι ἴ-µεν ἴ-τω ἴ-ῃ ἴ-ωµεν ἴ-οι ἴ-οιµεν ἰ-οῦσα ἰ-ούσης ᾔει ᾔµεν o ᾔειν o ᾔειµεν ἴ-τε ἴ-τε ἴ-ητε ἴ-οιτε ἰ-όν ᾔτε o ᾔειτε ( ἴ-ωσι(ν ἰ-όντων ( ἰ-ασι(ν ἴ-οιεν ἰ-οντος ᾖσαν o ᾔεσαν
Verbos atemá:cos sin reduplicación ni sufijo. De esta clase son los siguientes verbos: εἰμι, εἶμι, φημί, ἠμί, κάθημαι, κεῖμαι Φηµί (tema φα- φη-). Indicati Imperat Subjunt Optativo Infinitiv Participio Prt. Impf. φη-µί φῶ φα-ίην φά-ναι φάς ἔφην φή-ς ( φη-σί(ν φα-θί φά-τω φῇς φῇ φα-ίης φα-ίη φάντος φᾶσα ἔφης ἔφη o ἔφησθα φα-µέν φῶµεν φα-ῖµεν φάσης ἔφαµεν φα-τέ φά-τε φῆτε φα-ἶτε φάν ἔφατε ( φῶσι(ν φά-ντων ( φα-σί(ν φα-ἶεν φάντος ἔφασαν
Verbos atemá:cos sin reduplicación ni sufijo. De esta clase son los siguientes verbos: εἰμι, εἶμι, φημί, ἠμί, κάθημαι, κεῖμαι Ἠµί Sólo se emplea: ἠµί, digo; ἦν, yo decía; ἦ, decía él.
Verbos atemá:cos sin reduplicación ni sufijo. De esta clase son los siguientes verbos: εἰμι, εἶμι, φημί, ἠμί, κάθημαι, κεῖμαι (- καθ-η ) Κάθηµαι Indicati Imperat Subjunt Optativo Infinitiv Participio Prt. Impf. κάθη-µαι καθῆσθαι καθή-µενος ἐ-καθή-µην κάθη-σαι κάθη-ται κάθη-σο καθή-σθω καθη-µένου καθη-µένη ἐ-κάθη-σο ἐ-κάθη-το καθή-µεθα καθη-µένης ἐ-καθή-µηθα κάθη-σθε κάθη-σθε καθή-µενον ἐ-κάθη-σθε κάθη-νται καθή-σθων καθη-µένου ἐ-κάθη-ντο
Verbos atemá:cos sin reduplicación ni sufijo. De esta clase son los siguientes verbos: εἰμι, εἶμι, φημί, ἠμί, κάθημαι, κεῖμαι (- κει ) Κεῖ-µαι Indicati Imperat Subjunt Optativo Infinitiv Participio Prt. Impf. κεῖ-µαι κεῖ-σθαι κεί-µενος ἐ-κεί-µην κεῖ-σαι κεῖ-ται κεῖ-σο κεί-σθω κει-µένου κει-µένη ἔ-κει-σο ἔ-κει-το κεί-µεθα κει-µένης ἐ-κεί-µηθα κεῖ-σθε κεῖ-σθε κεί-µενον ἔ-κει-σθε κεῖ-νται κεί-σθων κει-µένου ἔ-κει-ντο
Verbos atemá:cos con reduplicación. De esta clase son los siguientes verbos: δίδωμι, ἵημι, ἵστημι, τίθημι τίθηµι (θη-/θε-) Activo y medio Indicati Imperat Subjunt Optativo Infinitiv Participio Prt. Impf. τί-θη-µι τί-θη-ς ( τί-θη-σι(ν τί-θει τι-θέ-τω τι-θῶ τι-θῇς τι-θῇ τι-θε-ίη-ν τι-θε-ίη-ς τι-θε-ίη τι-θέ-ναι τι-θείς τι-θέ-ντ-ος τι-θεῖσα ἐ-τί-θη-ν ἐ-τί-θει-ς ἐ-τί-θει τί-θε-µεν τι-θῶ-µεν τι-θε-ῖ-µεν τι-θείσης ἐ-τί-θε-µεν τί-θε-τε τί-θε-τε τι-θῆ-τε τι-θε-ῖ-τε τι-θέ-ν ἐ-τί-θε-τε ( τι-θέ-ασι(ν τι-θέ-ντων τι-θῶ-σι τι-θε-ῖ-εν τι-θέ-ντ-ος ἐ-τί-θε-σαν τί-θε-µαι τί-θε-σαι τί-θε-ται τί-θε-σο τι-θέ-σθω τι-θῶ-µαι τι-θῇ τι-θῇ-ται τι-θε-ίµην τι-θε-ῖο τι-θε-ῖτο τί-θε-σθαι τι-θέ-µενος τι-θε-µένου τι-θε-µένη ἐ-τι-θέ-µην ἐ-τί-θε-σο ἐ-τί-θε-το τι-θέ-µεθα τι-θῶ-µεθα τι-θε-ίµεθα τι-θε-µένης ἐ-τι-θέ-µεθα τί-θε-σθε τί-θε-σθε τι-θῆ-σθε τι-θε-ῖσθε τι-θέ-µενον ἐ-τί-θε-σθε τί-θε-νται τι-θέ-θων τι-θῶ-νται τι-θε-ῖντο τι-θε-µένου ἐ-τί-θε-ντο
Verbos atemá:cos con reduplicación. De esta clase son los siguientes verbos: δίδωμι, ἵημι, ἵστημι, τίθημι δίδωµι (δω-/δο-) Activo y medio Indicati Imperat Subjunt Optativo Infinitiv Participio Prt. Impf. δί-δω-µι δί-δω-ς ( δί-δω-σι(ν δί-δου δι-δό-τω δι-δῶ δι-δῇς δι-δῇ δι-δο-ίη-ν δι-δο-ίη-ς δι-δο-ίη δι-δό-ναι δι-δούς δι-δό-ντ-ος δι-δοῦσα ἐ-δί-δου-ν ἐ-δί-δου-ς ἐ-δί-δου δί-δο-µεν δι-δῶ-µεν δι-δο-ῖ-µεν δι-δούσης ἐ-δί-δο-µεν δί-δο-τε δί-δο-τε δι-δῆ-τε δι-δο-ῖ-τε δι-δό-ν ἐ-δί-δο-τε ( δι-δό-ασι(ν δι-δό-ντων δι-δῶ-σι δι-δο-ῖ-εν δι-δό-ντ-ος ἐ-δί-δο-σαν δί-δο-µαι δι-δῶ-µαι δι-δο-ίµην δί-δο-σθαι δι-δό-µενος ἐ-δι-δό-µην δί-δο-σαι δί-δο-ται δί-δο-σο δι-δό-σθω δι-δῇ δι-δῇ-ται δι-δο-ῖο δι-δο-ῖτο δι-δο-µένου δι-δο-µένη ἐ-δί-δο-σο ἐ-δί-δο-το δι-δό-µεθα δι-δῶ-µεθα δι-δο-ίµεθα δι-δο-µένης ἐ-δι-δό-µεθα δί-δο-σθε δί-δο-σθε δι-δῆ-σθε δι-δο-ῖσθε δι-δό-µενον ἐ-δί-δο-σθε δί-δο-νται δι-δό-σθων δι-δῶ-νται δι-δο-ῖντο δι-δο-µένου ἐ-δί-δο-ντo
Verbos atemá:cos con reduplicación. De esta clase son los siguientes verbos: δίδωμι, ἵημι, ἵστημι, τίθημι ἵστηµι Activo y medio Indicati Imperat Subjunt Optativo Infinitiv Participio Prt. Impf. ἵστη-µι ἵστη-ς ( ἵστη-σι(ν ἵστη ἱστά-τω ἱστῶ ἱστῇς ἱστῇ ἱστα-ίη-ν ἱστα-ίη-ς ἱστα-ίη ἱστά-ναι ἱστά-ς ἱστά-ντ-ος ἱστᾶ-σα ἵστη-ν ἵστη-ς ἵστη ἵστα-µεν ἱστῶ-µεν ἱστα-ῖ-µεν ἱστά-σης ἵστα-µεν ἵστα-τε ἵστα-τε ἱστῆ-τε ἱστα-ῖ-τε ἱστά-ν ἵστα -τε ἱ-στᾶσι(ν) ἱστά-ντων ( ἱστῶ-σι(ν ἱστα-ῖ-εν ἱστά-ντ-ος ἵστα -σαν ἵστα-µαι ἵστα-σαι ἵστα-ται ἵστα-σο ἱστά-σθω ἱστῶµαι ἱστῇ ἱστῆται ἱστα-ίµην ἱστα-ῖο ἱστα-ῖτο ἵστα-σθαι ἱστά-µενος ἱστα-µένου ἱστα-µένη ἱστά-µην ἵστα-σο ἵστα-το ἱστά-µεθα ἱστώµεθα ἱστα-ίµεθα ἱστα-µένης ἱστά-µεθα ἵστα-σθε ἵστα-σθε ἱστῆσθε ἱστα -ῖσθε ἱστά-µενον ἵστα-σθε ἵστα-νται ἱστά-σθων ἱστῶνται ἱστα -ῖντο ἱστα-µένου ἵστα-ντο
Verbos atemá:cos con reduplicación. De esta clase son los siguientes verbos: δίδωμι, ἵημι, ἵστημι, τίθημι ἵηµι Activo y medio Indicati Imperat Subjunt Optativo Infinitiv Participio Prt. Impf. ἵη-µι ἵη-ς ( ἵη-σι(ν ἵει ἱέ-τω ἱῶ ἱῇς ἱῇ ἱε-ίη-ν ἱε-ίη-ς ἱε-ίη ἱέ-ναι ἱείς ἱέ-ντ-ος ἱεῖσα ἵη-ν ἵει-ς ἵει ἵε-µεν ἱῶ-µεν ἱε-ῖ-µεν ἱείσης ἵε-µεν ἵε-τε ἵε-τε ἱῆ-τε ἱε-ῖ-τε ἱέ-ν ἵε -τε ( ἱ-ᾶσι(ν ἱέ-ντων ἱῶ-σι(ν) ἱε-ῖ-εν ἱέ-ντ-ος ἵε -σαν ἵε-µαι ἵε-σαι ἵε-ται ἵε-σο ἱέ-σθω ἱῶµαι ἱῇ ἱῆται ἱε-ίµην ἱε-ῖο ἱε-ῖτο ἵε-σθαι ἱέ-µενος ἱε-µένου ἱε-µένη ἱέ-µην ἵε-σο ἵε-το ἱέ-µεθα ἱώµεθα ἱε-ίµεθα ἱε-µένης ἱέ-µεθα ἵε-σθε ἵε-σθε ἱῆσθε ἱε -ῖσθε ἱέ-µενον ἵε-σθε ἵε-νται ἱέ-σθων ἱῶνται ἱε -ῖντο ἱε-µένου ἵε-ντο
Verbos atemá:cos con sufijo. De esta clase es el siguiente verbo: δείκ- νυ- μι Activo y medio Indicati Imperat Subjunt Optativo Infinitiv Participio Prt. Impf. δείκ-νυ-µι δείκ-νυ-ς ( δείκ-νυ-σι(ν δείκ-νυ-µεν δείκ-νυ-τε ( ασι(ν - δεικ-νύ δείκ-νυ δεικ-νύ-τω δείκ-νυ -τε δεικ-νύ -ντων δεικ-νύ-ω δεικ-νύ-ῃς δεικ-νύ-ῃ δεικ-νύ-ωµεν δεικ-νύ-ητε δεικ-νύ-ωσι(ν) δεικ-νύ-οιµι δεικ-νύ-οις δεικ-νύ-οι δεικ-νύ-οιµεν δεικ-νύ-οιτε δεικ-νύ-οιεν δεικ-νύ-ναι δεικ-νύ-ς δεικ-νύ-ντος δεικ-νῦ-σα δεικ-νύ-σης δεικ-νύ-ν δεικ-νύ-ντος ἐ-δείκ-νυ-ν ἐ-δείκ-νυ-ς ἐ-δείκ-νυ ἐ-δείκ-νυ-µεν ἐ-δείκ-νυ-τε ἐ-δείκ-νυ-σαν δείκ-νυ-µαι δεικ-νύ-ωµαι δεικ-νυ-οίµην δείκ-νυ-σθαι δεικ-νύ-µενος ἐ-δεικ-νύ-µην δείκ-νυ-σαι δείκ-νυ-ται δείκ-νυ-σο δεικ-νύ-σθω δεικ-νύ-ῃ δεικ-νύ-ηται δεικ-νύ-οιο δεικ-νύ-οιτο δεικ-νυ-µένου δεικ-νυ-µένη ἐ-δείκ-νυ-σο ἐ-δείκ-νυ-το δεικ-νύ-µεθα δείκ-νυ-σθε δείκ-νυ-νται δείκ-νυ -σθε δεικ-νύ -σθων δεικ-νυ-ώµεθα δεικ-νύ-ησθε δεικ-νύ-ωνται δεικ-νυ-οίµεθα δεικ-νύ-οισθε δεικ-νύ-οιντο δεικ-νυ-µένης δεικ-νύ-µενον δεικ-νυ-µένου ἐ-δεικ-νύ-µεθα ἐ-δείκ-νυ-σθε ἐ-δείκ-νυ-ντο
PRONOMBRES - Personales ἐγώ σύ οὗ ἡμεῖς ὑμεῖς σφεῖς - Reflexivos ἐμαυτοῦ σεαυτοῦ ἑαυτοῦ ἡμῶν αὐτῶν ὑμῶν αὐτῶν σφῶν αὐτῶν o ἑαυτῶν - Posesivos ἐμός, ἐμή, ἐμόν σός, σή, σόν ἡμέτερος, ἡμετέρα, ἡμέτερον ὑμέτερος, ὑμετέρα, ὑμέτερον - Demostra:vos ὅδε, ἥδε, τόδε οὗτος, αὕτη, τοῦτο ἐκεῖνος, ἐκείνη, ἐκεῖνο Demostrapvo αὐτός, αὐτή, αὐτό - - - Rela:vos ὅς, ἥ, ὅ Indefinidos τις, τι Interroga:vos τίς, τί
Pronombres rela:vos: ὅς, ἥ, ὅ Singular Plural N. ὅς ἥ ὅ οἵ αἵ ἅ A. G. ὅν οὗ ἥν ἧς ὅ οὗ οὕς ὧν ἅς ὧν ἅ ὧν D. ᾧ ᾗ ᾧ οἷς αἷς οἷς Otros relativos: ὅσπερ, ἥπερ, ὅπερ ὅστις, ἥτις, ὅ τι
Pronombres indefinidos: τις, τι Singular Plural Mas y Fem Neutro Mas y Fem Neutro N. τις τι τινές τινά / ἄττα A. G. τινά τινός / του τι τινός / του τινάς τινῶν τινά / ἄττα τινῶν D. τινί / τῳ ( τισί(ν τινί / τῳ τισί(ν) Otros indefinidos:. ἄλλος, ἄλλη, ἄλλο ἕτερος, ἑτέρα, ἕτερον ἕκαστος, ἑκάστη, ἕκαστον οὐδείς, οὐδεµία, οὑδέν
Pronombres interroga:vos: τίς, τί Singular Plural Mas y Fem Neutro Mas y Fem Neutro N. τίς τί τίνες τίνα A. G. τίνα τίνος / τοῦ τί τίνος / τοῦ τίνας τίνων τίνα τίνων D. τίνι / τῷ τίνι / τῷ ( τίσι(ν ( τίσι(ν Otros interrogativos: πότερος, πότερα, πότερον πόσος, πόση, ποσον ποῖος, ποῖα, ποῖον
Pronombres personales: ἐγώ, σύ, οὗ, ἡμεῖς, ὑμεῖς, σφεῖς 1ª persona 2ª persona 3ª persona Sing N. ἐγώ σύ A. G. ἐµέ ἐµοῦ o µε o µου σέ σοῦ o σε o σου ἕ οὗ o ἑ o οὑ D. ἐµοί o µοι σοί o σοι οἵ o οἱ Plur N. ἡµεῖς ὑµεῖς σφεῖς A. G. ἡµᾶς ἡµῶν ὑµᾶς ὑµῶν σφᾶς σφῶν D ἡµεῖν ὑµεῖν σφίσι(ν)
Pronombres posesivos: ἐμός, σός, ἡμέτερος, ὑμέτερος 1ª persona 2ª persona S. ἐµός ἐµή ἐµόν σός σή σόν P. ἡµέτερος ἡµετέρα ἡµέτερον ὑµέτερος ὑµετέρα ὑµέτερον
Pronombres reflexivos: ἐμαυτοῦ, σεαυτοῦ, ἑαυτοῦ, ἡμῶν αὐτῶν, ὑμῶν αὐτῶν, σφῶν αὐτῶν o ἑαυτῶν 1ª persona 2ª persona 3ª persona S. A. ἐµαυτόν, -ήν σεαυτόν, -ήν ἑαυτόν, -ήν G. D. ἐµαυτοῦ, -ῆς ἐµαυτῷ, -ῇ σεαυτοῦ, -ῆς σεαυτῷ, -ῇ ἑαυτοῦ, -ῆς ἑαυτῷ, -ῇ P. A. G. D ἡµᾶς αὐτούς, ας ἡµῶν αὐτῶν ἡµῖν αὐτοῖς, -αῖς ὑµᾶς αὐτούς, ας ὑµῶν αὐτῶν ὑµῖν αὐτοῖς, -αῖς σφᾶς αὐτούς, -άς o ἑαυτούς, άς, -ά σφῶν αὐτῶν o ἑαυτῶν σφίσιν αὐτοῖς, -αῖς o ἑαυτοῖς, -αῖς
Pronombres demostra:vos: ὅδε, ἥδε, τόδε; οὕτος, αὕτη, τοῦτο; ἐκεῖνος, ἐκείνη, ἐκεῖνο ὅδε, ἥδε, τόδε Singular Plural Mas Fem Neutr Mas Fem Neutr N. ὅδε ἥδε τόδε οἵδε αἵδε τάδε A. G. τόνδε τοῦδε τήνδε τῆσδε τόδε τοῦδε τούσδε τῶνδε τάσδε τῶνδε τάδε τῶνδε D. τῷδε τῇδε τῷδε τοῖσδε ταῖσδε τοῖσδε
Pronombres demostra:vos: ὅδε, ἥδε, τόδε; οὕτος, αὕτη, τοῦτο; ἐκεῖνος, ἐκείνη, ἐκεῖνο οὕτος, αὕτη, τοῦτο Singular Plural Mas Fem Neutr Mas Fem Neutr N. οὕτος αὕτη τοῦτο οὕτοι αὕται ταύτα A. G. τοῦτον τούτου ταύτην ταύτης τοῦτο τούτου τούτους τούτων ταύτας τούτων ταύτα τούτων D. τούτῳ ταύτῃ τούτῳ τούτοις ταύταις τούτοις
Pronombres demostrativos: ὅδε, ἥδε, τόδε; οὕτος, αὕτη, τοῦτο; ἐκεῖνος, ἐκείνη, ἐκεῖνο ἐκεῖνος, ἐκείνη, ἐκεῖνο Singular Plural Mas Fem Neutr Mas Fem Neutr N. ἐκεῖνος ἐκείνη ἐκεῖνο ἐκεῖνοι ἐκεῖναι ἐκεῖνα A. G. ἐκεῖνον ἐκείνου ἐκείνην ἐκείνης ἐκεῖνο ἐκείνου ἐκείνους ἐκείνων ἐκείνας ἐκείνων ἐκεῖνα ἐκείνων D. ἐκείνῳ ἐκείνῃ ἐκείνῳ ἐκείνοις ἐκείναις ἐκείνοις
Pronombres demostra:vos: αὐτός, αὐτή, αὐτό αὐτός, αὐτή, αὐτό Singular Plural Mas Fem Neutr Mas Fem Neutr N. A. G. D. αὐτός αὐτόν αὐτοῦ αὐτῷ αὐτή αὐτήν αὐτῆς αὐτῇ αὐτό αὐτό αὐτοῦ αὐτῷ αὐτοί αὐτούς αὐτῶν αὐτοῖς αὐταί αὐτάς αὐτῶν αὐταῖς αὐτά αὐτά αὐτῶν αὐτοῖς
EL VERBO. EL FUTURO. Como regla general, se forma añadiendo a la raíz del verbo la caracterís:ca σ- 1.- Futuro de verbos que acaban su raíz en vocal υ, ι Indicativo Optativo Infinitivo Participio λύ-σ-ω λύ-σ-εις λύ-σ-ει λύ-σ-οιµι λύ-σ-οις λύ-σ-οι λύ-σ-ειν λύ-σ-ων λύ-σ-οντος λύ-σ-ουσα Futuro activo λύ-σ-οµεν λύ-σ-οιµεν λυ-σ-ούσης λύ-σ-ετε λύ-σ-οιτε λῦ-σ-ον ( λύ-σ-ουσι(ν λύ-σ-οιεν λύ-σ-οντος λύ-σ-οµαι λύ-σ-ει λύ-σ-εται λυ-σ-όµεθα λυ-σ-οίµην λύ-σ-οιο λύ-σ-οιτο λυ-σ-οίµεθα λύ-σ-εσθαι λυ-σ-όµενος λυ-σ-οµένου λυ-σ-οµένη λυ- σ-οµένης Futuro medio λύ-σ-εσθε λύ-σ-οισθε λυ-όµενον λύ-σ-ονται λύ-σ-οιντο λυ-οµένου
EL VERBO. EL FUTURO. Futuro pasivo Indica:vo Opta:vo Infini:vo Par:cipio λυ- θή- σ- ομαι λυ- θή- σ- ει λυ- θή- σ- εται λυ- θη- σ- όμεθα λυ- θή- σ- εσθε λυ- θή- σ- ονται λυ- θη- σ- όμην λυ- θή- σ- οιο λυ- θή- σ- οιτο λυ- θη- σ- οίμεθα λυ- θή- - σ- οισθε λυ- θή- σ- οιντο λυ- θή- σ- εσθαι λυ- θη- σ- όμενος λυ- θη- σ- ομένου λυ- θη- σ- ομένη λυ- θη- σ- ομένης λυ- θη- όμενον λυ- θη- ομένου
EL VERBO. EL FUTURO 2.- Futuros de verbos que acaban su raíz en vocal α, ε, ο. Igual que el grupo de υ, ι. La última vocal de la raíz alarga: α en η, ε en η, ο en ω. Indicativo Optativo Infinitivo Participio τιµή-σ-ω τιµή-σ-εις τιµή-σ-ει τιµή-σ-οιµι τιµή-σ-οις τιµή-σ-οι τιµή-σ-ειν τιµή-σ-ων τιµή-σ-οντος τιµή-σ-ουσα Futuro activo τιµή-σ-οµεν τιµή-σ-οιµεν τιµη-σ-ούσης τιµή-σ-ετε τιµή-σ-οιτε τιµῆ-σ-ον ( τιµή-σ-ουσι(ν τιµή-σ-οιεν τιµή-σ-οντος τιµή-σ-οµαι τιµή-σ-ει τιµή-σ-εται τιµη-σ-οίµην τιµή-σ-οιο τιµή-σ-οιτο τιµή-σ-εσθαι τιµη-σ-όµενος τιµη-σ-οµένου τιµη-σ-οµένη Futuro medio τιµη-σ-όµεθα τιµη-σ-οίµεθα τιµη-σ-οµένης τιµή-σ-εσθε τιµή-σ-οισθε τιµη-σ-όµενον τιµή-σ-ονται τιµή-σ-οιντο τιµη-σ-οµένου
EL VERBO. EL FUTURO Indicativo Optativo Infinitivo Participio ποιή -σ-ω ποιή-σ-εις ποιή-σ-ει ποιή-σ-οιµι ποιή-σ-οις ποιή-σ-οι ποιή-σ-ειν ποιή-σ-ων ποιή-σ-οντος ποιή-σ-ουσα Futuro activo ποιή-σ-οµεν ποιή-σ-οιµεν ποιη-σ-ούσης ποιή-σ-ετε ποιή-σ-οιτε ποιῆ-σ-ον ( ποιή-σ-ουσι(ν ποιή-σ-οιεν ποιή-σ-οντος ποιή-σ-οµαι ποιή-σ-ει ποιή-σ-εται ποιη-σ-όµεθα ποιη-σ-οίµην ποιή-σ-οιο ποιή-σ-οιτο ποιη-σ-οίµεθα ποιή-σ-εσθαι ποιη-σ-όµενος ποιη-σ-οµένου ποιη-σ-οµένη ποιη-σ-οµένης Futuro medio ποιή-σ-εσθε ποιή-σ-οισθε ποιη-σ-όµενον ποιή-σ-ονται ποιή-σ-οιντο ποιη-σ-οµένου
EL VERBO. EL FUTURO Indicativo Optativo Infinitivo Participio δηλώ-σ-ω δηλώ-σ-εις δηλώ-σ-ει δηλώ-σ-οµεν δηλώ-σ-οιµι δηλώ-σ-οις δηλώ-σ-οι δηλώ-σ-οιµεν δηλώ-σ-ειν δηλώ-σ-ων δηλώ-σ-οντος δηλώ-σ-ουσα δηλω-σ-ούσης Futuro activo δηλώ-σ-ετε δηλώ-σ-οιτε δηλῶ-σ-ον ( δηλώ-σ-ουσι(ν δηλώ-σ-οιεν δηλώ-σ-οντος δηλώ-σ-οµαι δηλώ-σ-ει δηλώ-σ-εται δηλω-σ-όµεθα δηλω-σ-οίµην δηλώ-σ-οιο δηλώ-σ-οιτο δηλω-σ-οίµεθα δηλώ-σ-εσθαι δηλω-σ-όµενος δηλω-σ-οµένου δηλω-σ-οµένη δηλω-σ-οµένης Futuro medio δηλώ-σ-εσθε δηλώ-σ-οισθε δηλω-σ-όµενον δηλώ-σ-ονται δηλώ-σ-οιντο δηλω-σ-οµένου
EL VERBO. EL FUTURO 3.- Futuros de verbos que acaban su raíz en consonante oclusiva. Igual que el grupo de υ, ι. La oclusiva en contacto con la σ- se contrae: β, π, φ, πτ+σ > ψ γ, κ, χ, σσ, ττ+σ > ξ δ, τ, θ, ζ+σ > σ Indicativo Optativo Infinitivo Participio βλέψ-ω βλέψ-εις βλέψ-ει βλέψ-οµεν βλέψ-οιµι βλέψ-οις βλέψ-οι βλέψ-οιµεν βλέψ-ειν βλέψ-ων βλέψ-οντος βλέψ-ουσα βλεψ-ούσης Futuro activo (βλέπω) βλέψ-ετε βλέψ-οιτε βλέψ-ον βλέψ-ουσι(ν) βλέψ-οιεν βλέψ-οντος βλέψ-οµαι βλέψ-ει βλέψ-εται βλεψ-όµεθα βλεψ-οίµην βλέψ-οιο βλέψ-οιτο βλεψ-οίµεθα βλέψ -εσθαι βλεψ-όµενος βλεψ-οµένου βλεψ-οµένη βλεψ-οµένης Futuro medio ( βλέπω ) βλέψ-εσθε βλέψ-οισθε βλεψ-όµενον βλέψ-ονται βλέψ-οιντο βλεψ-οµένου
EL VERBO. EL FUTURO Indicativo πλέξ-ω πλέξ-εις πλέξ-ει Optativo πλέξ-οιµι πλέξ-οις πλέξ-οι Infinitivo πλέξ -εσθαι Participio πλέξ-ων πλέξ-οντος πλέξ-ουσα Futuro activo (πλέκω) πλέξ-οµεν πλέξ-οιµεν πλεξ-ούσης πλέξ-ετε πλέξ-οιτε πλέξ-ον ( πλέξ-ουσι(ν πλέξ-οιεν πλέξ-οντος πλέξ-οµαι πλέξ-ει πλέξ-εται πλεξ-όµεθα πλέξ-εσθε πλεξ-οίµην πλέξ-οιο πλέξ-οιτο πλεξ-οίµεθα πλέξ-οισθε πλέξ -ειν πλεξ-όµενος πλεξ-οµένου πλεξ-οµένη πλεξ-οµένης πλεξ-όµενον Futuro medio ( (πλέκω πλέξ-ονται πλέξ-οιντο πλεξ-οµένου
EL VERBO. EL FUTURO Indicativo Optativo Infinitivo Participio σπεύσ-ω σπεύσ-εις σπεύσ-ει σπεύσ-οιµι σπεύσ-οις σπεύσ-οι σπεύσ-ειν σπεύσ-ων σπεύσ-οντος σπεύσ-ουσα Futuro activo (σπεύδω) σπεύσ-οµεν σπεύσ-οιµεν σπευσ-ούσης σπεύσ-ετε σπεύσ-οιτε σπεῦσ-ον σπεύσ-ουσι(ν) σπεύσ-οιεν σπεύσ-οντος σπεύσ-οµαι σπεύσ-ει σπεύσ-εται σπευσ-όµεθα σπευσ-οίµην σπεύσ-οιο σπεύσ-οιτο σπευσ-οίµεθα σπεύσ- εσθαι σπευσ-όµενος σπευσ-οµένου σπευσ-οµένη σπευσ-οµένης Futuro medio ( σπεύδω ) σπεύσ-εσθε σπεύσ-οισθε σπευσ-όµενον σπεύσ-ονται σπεύσ-οιντο σπευσ-οµένου
EL VERBO. EL FUTURO 4.- Futuros de verbos que acaban su raíz en sonante. Su característica es -εσ- entre la raíz y la vocal temática, con pérdida de la σ- y contracción de las vocales en contacto. En el optativo desinencias de presentes contractos. Futuro activo (ἀγγέλλω) ἀγγελ- έσ-ω>ἀγγελῶ έσ-εις>ἀγγελεῖς έσ-ει>ἀγγελεῖ έσ-οµεν>ἀγγελοῦµεν έσ-τε>ἀγγελεῖτε ( έσ-ουσι(ν)>ἀγγελοῦσι(ν ἀγγελ- Indicativo έσ-οµαι>ἀγγελοῦµαι έσ-ει>ἀγγελεῖ έσ-εται>ἀγγελεῖται εσ-όµεθα>ἀγγελούµεθα έσ-εσθε>ἀγγελεῖσθε έσ-ονται>ἀγγελοῦνται ἀγγελ- εσ-οίην>ἀγγελοίην εσ-οίης>ἀγγελοίης εσ-οί>ἀγγελοίη έσ-οιµεν>ἀγγελοῖµεν έσ-οιτε>ἀγγελοῖτε έσ-οιεν>ἀγγελοῖεν ἀγγελ- Optativo εσ-οίµην>ἀγγελοίµην εσ-οίο>ἀγγελοῖο εσ-οίτο>ἀγγελοῖτο έσ-ιµεθα>ἀγγελοίµεθα έσ-οισθε>ἀγγελοῖσθε έσ-οιντο>ἀγγελοῖντο Infinitivo ἀγγελ- εσ-εν>ἀγγελεῖν Futuro medio (ἀγγέλλω) ἀγγελ- έσ-εσθαι> ἀγγελεῖσθαι ἀγγελ- έσ-ων> ἀγγελῶν έσ-ουσα> ἀγγελοῦσα εσ-ον> ἀγγέλουν έσ-οντος> ἀγγελοῦντος εσ-ούσης> ἀγγελούσης έσ-οντος>ἀγγελοῦντος ἀγγελ- Participio εσ-όµενος>ἀγγελούµενος εσ-οµένου>ἀγγελουµένου εσ-οµένη>ἀγγελουµένη εσ-οµένης>ἀγγελουµένης έσ-όµενον>ἀγγελούµενον εσ-οµένου>ἀγγελουµένου
EL VERBO. EL FUTURO Futuro activo (φαίνω) Indicativo Optativo Infinitivo Participio φαν- φαν- φαν- φαν- έσ-ω>φανῶ εσ-οίην>φανοίην εσ-εν>φανεῖν έσ-ων>φανῶν έσ-εις>φανεῖς έσ-ει>φανεῖ εσ-οίης>φανοίης εσ-οί>φανοίη έσ-ουσα>φανοῦσα εσ-ον>φάνουν έσ-οµεν>φανοῦµεν έσ-οιµεν>φανοῖµεν έσ-οντος>φανοῦντος έσ-τε>φανεῖτε έσ-οιτε>φανοῖτε εσ-ούσης>φανούσης έσ-ουσι(ν)>φανοῦσι(ν) έσ-οιεν>φανοῖεν έσ-οντος>φανοῦντος Futuro medio (φαίνω) φαν- φαν- φαν- φαν- έσ-οµαι>φανοῦµαι εσ-οίµην>φανοίµην έσ-εσθαι> εσ-όµενος>φανούµενος έσ-ει>φανεῖ έσ-εται>φανεῖται εσ-οίο>φανοῖο εσ-οίτο>φανοῖτο φανεῖσθαι εσ-οµένου>φανουµένου εσ-οµένη>φανουµένη εσ-όµεθα>φαν ούµεθα έσ-οιµεθα>φανοίµεθα εσ-οµένης>φανουµένης έσ-εσθε>φανεῖσθε έσ-οισθε>φανοῖσθε έσ-όµενον>φανούµενον έσ-ονται>φανοῦνται έσ-οιντο>φανοῖντο εσ-οµένου>φανουµένου
EL VERBO. EL FUTURO Futuro activo (σπείρω) Indicativo Optativo Infinitivo Participio σπερ- σπερ- σπερ- σπερ- έσ-ω>σπερῶ εσ-οίην>σπεροίην εσ-εν> σπερεῖν έσ-ων>σπερῶν έσ-εις>σπερεῖς έσ-ει>σπερεῖ εσ-οίης>σπεροίης εσ-οί>σπεροίη έσ-ουσα>σπεροῦσα εσ-ον>σπέρουν έσ-οµεν>σπεροῦµεν έσ-οιµεν>σπεροῖµεν έσ-οντος>σπεροῦντος έσ-τε>σπερεῖτε έσ-οιτε>σπεροῖτε εσ-ούσης>σπερούσης έσ-ουσι(ν)>σπεροῦσι(ν) έσ-οιεν>σπεροῖεν έσ-οντος>σπεροῦντος Futuro medio (σπείρω) σπερ- σπερ- σπερ- σπερ- έσ-οµαι>σπεροῦµαι εσ-οίµην>σπεροίµην έσ-εσθαι> εσ-όµενος>σπερούµενος έσ-ει>σπερεῖ έσ-εται>σπερεῖται εσ-οίο>σπεροῖο εσ-οίτο>σπεροῖτο σπερεῖσθαι εσ-οµένου>σπερουµένου εσ-οµένη>σπερουµένη εσ-όµεθα>σπερούµεθα έσ-οιµεθα>σπεροίµεθα εσ-οµένης>σπερουµένης έσ-εσθε>σπερεῖσθε έσ-οισθε>σπεροῖσθε έσ-όµενον>σπερούµενον έσ-ονται>σπεροῦνται έσ-οιντο>σπεροῖντο εσ-οµένου>σπερουµένου
EL FUTURO DE LOS VERBOS ATEMÁTICOS Con reduplicación o con sufijo en presente: A la raíz del verbo se añade la σ- más la vocal temática y las desinencias Indicativo Optativo Infinitivo Participio τίθηµι θή-σω θή-σοιµι θή-σειν θή-σων δίδωµι ἵηµι δώ-σω ἥ-σω δώ-σοιµι ἥ-σοιµι δώ-σειν ἥ-σειν δώ-σων ἥ-σων ἵστηµι στή-ω στή-σοιµι στή-σειν στή-σων δείκνυµι δείξω δείξοιµι δείξειν δείξων
EL FUTURO PASIVO Indica:vo Opta:vo Infini:vo Par:cipio λυ- τιμα- βλεπ- πλεκ- πειθ- ἀγγελ- φαν- σπερ- λυθήσομαι τιμηθήσομαι βλεφθήσομαι πλεχθήσομαι πεισθήσομαι ἀγγελθήσομαι φανθήσομαι σπερθήσομαι λυθησοίμην τιμηθησοίμην βλεφθησοίμην πλεχθησοίμην πεισθησοίμην ἀγγελθησοίμην φανθησοίμην σπερθησοίμην λυθήσεσθαι τιμηθήσεσθαι βλεφθήσεσθαι πλεχθήσεσθαι πεισθήσεσθαι ἀγγελθήσεσθαι φανθήσεσθαι σπερθήσεσθαι λυθησόμενος τιμηθησόμενος βλεφθησόμενος πλεχθησόμενος πεισθησόμενος ἀγγελθησόμενος φανθησόμενος σπερθησόμενος
EL VERBO. EL AORISTO. Temático: εἶδον, ἔλιπον Atemático: Con sufijo σα: ἔλυσα De radical puro: Con alternancia: ἔδωκα Sin Alternancia: ἔβην
EL VERBO. EL AORISTO TEMÁTICO. 1.- Presenta los mismos sufijos y desinencias que los presentes temáticos. 2.- Se corresponde, en general, con verbos de presentes temáticos. 3.- Sólo aparece en verbos cuya raíz ofrece formas distintas en aoristo y en presente. 4.- Suele presentar grado cero en la raíz y normalmente no lleva sufijos. ἔβαλον (βάλλω): Raíz de aoristo βαλ-, raíz de presente βαλλ- ἔλαβον (λαµβάνω): Raíz de aoristo λαβ-, raíz de presente λαµβαν- ἔλιπον (λείπω): Raíz de aoristo λιπ-, raíz de presente λειπ- ἦλθον (ἔρχοµαι): Raíz de aoristo ελθ-, raíz de presente ἐρχ- ἔτυχον (τυγχάνω): Raíz de aoristo τυχ-, raíz de presente τυγχαν- ἔφυγον (φεύγω): Raíz de aoristo φυγ-, raíz de presente φευγ
EL VERBO. EL AORISTO ATEMÁTICO. Con sufijo σα λύσας τιµήσας βλέψας πλέξας πείσας ἀγγείλας φήνας σπείρας λῦσαι τίµησαι βλέψαι πλέξαι πεῖσαι ἀγγεῖλαι φῆναι σπεῖραι λύσω τιµήσω βλέψω πλέξω πείσω ἀγγείλω φήνω σπείρω λύσαιµι τιµήσαιµι βλέψαιµι πλέξαιµι πείσαιµι ἀγγείλαιµι φήναιµι σπείραιµι λῦσον τίµησον βλέψον πλέξον πεῖσον ἀγγεῖλον φῆνον σπεῖρον ἔλυσα ἐτίµησα ἔβλεψα ἔπλεξα ἔπεισα ἤγγειλα ἔφηνα ἔσπειρα λυ- τιµα- βλεπ- πλεκ- πειθ- ἀγγελ- φαν- σπερ- Participio Infinitivo Subjuntivo Optativo Imperativo Indicativo Raíz
EL VERBO. EL AORISTO ATEMÁTICO. Con sufijo σα λυσάµενος τιµησάµενος βλεψάµενος πλεξάµενος πεισάµενος ἀγγειλάµενος φηνάµενος σπειράµενος λύσασθαι τιµήσασθαι βλέψασθαι πλέξασθαι πείσασθαι ἀγγείλασθαι φήνασθαι σπείρασθαι λύσωµαι τιµήσωµαι βλέψωµαι πλέξωµαι πείσωµαι ἀγγείλωµαι φήνωµαι σπείρωµαι λυσαίµην τιµησαίµην βλεψαίµην πλεξαίµην πεισαίµην ἀγγειλαίµην φηναίµην σπειραίµην λῦσαι τίµησαι βλέψαι πλέξαι πεῖσαι ἀγγεῖλαι φῆναι σπεῖραι ἐλυσάµην ἐτιµησάµην ἐβλεψάµην ἐπλεξάµην ἐπεισάµην ἤγγειλάµην ἐφηνάµην ἐσπειράµην λυ- τιµα- βλεπ- πλεκ- πειθ- ἀγγελ- φαν- σπερ- Participio Infinitivo Subjuntivo Optativo Imperati Indicativo Raíz
EL VERBO. EL AORISTO ATEMÁTICO. -σας -σαντος -σασα -σασης -σαν -σαντος -σαι -σω -σῃς -σῃ -σωµεν -σητε -σωσι -σαιµι -σαις -σαι -σαιµεν -σαιτε -σαιεν -σον -σατω -σατε -σαντων -σα -σας -σε -σαµεν -σατε -σαν Participio Infinitivo Subjuntivo Optativo Imperativo Indicativo ACTIVA -σαµενος -σαµενου -σαµενη -σαµενης -σαµενον -σαµενου -σασθαι -σωµαι -σῃ -σηται -σωµεθα -σησθε -σωνται -σαιµην -σαιο -σαιτο -σαιµεθα -σαισθε -σαιντο -σαι -σασθω -σασθε -σασθων -σαµην -σω -σατο -σαµεθα -σασθε -σαντο Participio Infinitivo Subjuntivo Optativo Imperativo Indicativo MEDIA
EL VERBO. EL AORISTO ATEMÁTICO. De radical puro Sin alternancia vocálica ( βαίνω ) βη- ( γιγνώσκω ) γνω- ( διδράσκω ) δρα- ( δύω ) δυ- ( ἵστηµι ) στα- ( φύω ) φυ- Se corresponde, en general, con presentes temáticos Tiene algunas formas con vocal breve: 3ª persona plural imperativo Optativo Participio
EL VERBO. EL AORISTO ATEMÁTICO. βη- (βαίνω) Indica Impera Optati Subjunt Infinit Partic ἔβη-ν βαίην βῶ βάς ἔβη-ς βῆ-θι βαίης βῇς βῆναι βάντος ἔβη βή-τω βαίη βῇ βᾶσα ἔβη-µεν βαῖµεν βῶµεν βάσης ἔβη-τε βῆ-τε βαῖτε βῆτε βάν ἔβη-σαν βά-ντων βαῖεν βῶσι βάντος
EL VERBO. EL AORISTO ATEMÁTICO. De radical puro Con alternancia vocálica (larga/breve): Aoristos activos y medios de δίδωµι, τίθηµι, ἵηµι Indicativo activo en singular: -κ- Alternancia vocálica larga-singular/breve-plural Vocal breve: imperativo, optativo, infinitivo, participio, toda la media Subjuntivo: vocal larga Desinencia de infinitivo: -εναι
EL VERBO. EL AORISTO ATEMÁTICO. Raíz Indicativo Imperativo Optativo Subjuntivo Infinitivo Participio δω / δο ACTIVA ἔδωκα ἔδωκας ἔδωκε δός δότω δοίην δοίης δοίη δῶ δῷς δῷ δοῦναι M δούς δόντος F. δοῦσα ἔδοµεν δοίµεν δῶµεν δούσης ἔδοτε δότε δοίτε δῶτε N. δόν ἔδοσαν δόντων δοίεν δῶσι δόντος MEDIA ἐδόµην ἔδου ἔδοτο δοῦ δόσθω δοίµην δοῖο δοῖτο δῶµαι δῷ δῶται δόσθαι M.δόµενος δοµένου F. δοµένη ἐδόµεθα ἔδοσθε ἔδοντο δόσθε δόσθων δοίµεθα δοῖσθε δοῖντο δώµεθα δῶσθε δῶνται δοµένης N.δόµενον δοµένου
EL VERBO. EL AORISTO ATEMÁTICO. Raíz Indicativo Imperativo Optativo Subjuntivo Infinitivo Participio θη / θε ACTIVA ἔθηκα ἔθηκας ἔθηκε ἔθεµεν ἔθετε ἔθεσαν θές θέτω θέτε θέντων θείην θείης θείη θεῖµεν θεῖτε θεῖεν θῶ θῇς θῇ θῶµεν θῆτε θῶσι θεῖναι M. θείς θέντος F. θεῖσα θείσης N. θέν θέντος MEDIA ἐθέµην ἔθου ἔθετο ἐθέµεθα ἔθεσθε ἔθεντο θοῦ θέσθω θέσθε Θέσθων θείµην θεῖο θεῖτο θείµεθα θεῖσθε θεῖντο θῶµαι θῇ θῆται θώµεθα θῆσθε θῶνται θέσθαι M. θέµενος θεµένου F. θεµένη θεµένης N. θέµενον θεµένου
EL VERBO. EL AORISTO ATEMÁTICO. Raíz Indicativo Imperativo Optativo Subjuntivo Infinitivo Participio ἡ / ἑ ACTIVA ἧκα ἧκας ἧκε ἕς ἕτω εἵην εἵης εἵη ὧ ᾗς ᾗ εἷναι M. εἵς ἕντος F. εἷσα εἷµεν εἷµεν ὧµεν εἵσης εἷτε ἕτε εἷτε ἧτε N. ἕν εἷσαν ἕντων εἷεν ὧσι ἕντος MEDIA εἵµην εἷσο εἷτο εἵµεθα εἷσθε εἷντο οὕ ἕσθω ἕσθε ἕσθων εἵµην εἷο εἷτο εἵµεθα εἷσθε εἷντο ὧµαι ᾗ ἧται ὥµεθα ἧσθε ὧνται ἕσθαι M. ἕµενος ἑµένου F. ἑµένη ἑµένης N. ἕµενον ἑµένου
EL AORISTO PASIVO Indicapvo Imperapvo SSubjunpvo Optapvo Parpcipio ἐ- λύ- θη- ν ἐ- λύ- θη- ς ἐ- λύ- θη ἐ- λύ- θη- μεν ἐ- λύ- θη- τε ἐ- λύ- θη- σαν λύ- θη- τι λυ- θή- τω λύ- θη- τε λυ- θέ- ντων λυ- θῶ λυ- θῇς λυ- θῇ λυ-θῆ-ναι λυ- θῶ- μεν λυ- θῆ- τε λυ- θῶ- σι λυ- θε- ίην λυ- θείης λυ- θε- ίη λυ- θε- ῖμεν λυ- θε- ῖτε λυ- θε- ῖεν λυ- θείς λυ- θέντος λυ- θεῖσα λυ- θείσης λυ- θέν λυ- θέντος Infinipvo λυ- θῆ- ναι
EL AORISTO PASIVO Indica:vo λυ- τιμα- βλεππλεκ- πειθ- ἀγγελ- φαν- σπερ- ἐλύθην ἐτιμήθην ἐβλέφθην ἐπλέχθην ἐπείσθην ἠγγέλθην ἐφάνθην ἐσπέρθην
EL VERBO. EL PERFECTO. Como regla general, se forma añadiendo a la raíz del verbo la característica κ- 1.- Perfectos de verbos que acaban su raíz en vocal υ, ι Perfecto activo Indicativo Imperativo Subjuntiv Optativo Participio Prt. Plusc. λέ-λυ-κα λέ-λυ κας λέ-λυ-κε(ν) λε-λύ-καµεν λελυκώς ἴσθι λελυκώς ἔστω λε-λύ-κω λε-λύ-κῃς λε-λύ-κῃ λε-λύ-κωµεν λε-λύ-κοιµι λε-λύ-κοις λε-λύ-κοι λε-λύ-κοιµεν λελυκώς λελυκότος λελυκυῖα λελυκυίας ἐ-λε-λύ-κειν ἐ-λε-λύ-κεις ἐ-λε-λύ-κει ἐ-λε-λύ-κειµεν λε-λύ-κατε λελυκότες ἔστε λε-λύ-κητε λε-λύ-κοιτε λελυκός ἐ-λε-λύ-κειτε λε-λύ-κασι(ν) λελυκότες ὄντων λε-λύ-κωσι λε-λύ-κοιεν λελυκότος ἐ-λε-λύ-κεσαν Infinitivo: λελυκέναι
EL VERBO. EL PERFECTO. Perfecto medio-pasivo Indicativo Imperatv Subjunt Optativo Participio Prt. Plusc. λέ-λυ-µαι λέ-λυ-σαι λέ-λυ-ται λε-λύ-µεθα λέ-λυ-σο λε-λύ-σθω λελυµένος ὦ λελυµένος ᾖς λελυµένος ᾖ λελυµένοι ὦµεν λελυµένος εἴην λελυµένος εἴης λελυµένος εἴη λελυµένοι εἶµεν λελυµένος λελυµένου λελυµένη λελυµένης ἐ-λε-λύ-µην ἐ-λέ-λυ-σο ἐ-λέ-λυ-το ἐ-λε-λύ-µεθα λέ-λυ-σθε λέ-λυ-σθε λελυµένοι ἦτε λελυµένοι εἶτε λελυµένον ἐ-λέ-λυ-σθε λέ-λυ-νται λε-λύ-σθων λελυµένοι ὦσι λελυµένοι εἶεν λελυµένου ἐ-λέ-λυ-ντο Infinitivo: λε-λύ-σθαι
EL VERBO. EL PERFECTO. 2.- Perfectos de verbos que acaban su raíz en vocal α, ε, ο. Igual que el grupo de υ,ι. La última vocal de la raíz alarga: α en η, ε en η, ο en ω. 3.- Perfectos de verbos que acaban su raíz en consonante oclusiva. Igual que el grupo de υ, ι. La oclusiva en contacto con la κ- de voz activa sufre modificaciones: β, π, φ, πτ + κ > φ γ, κ, χ, σσ, ττ + κ > χ δ, τ, θ, ζ + κ > κ En medio-pasiva se producen los siguientes cambios de la oclusiva: β, π, φ, πτ + µ > µµ /+σ> ψ / +τ > πτ /+σθ> φθ γ, κ, χ, σσ, ττ + µ > γµ /+σ> ξ / +τ > κτ /+ σθ> χθ δ, τ, θ, ζ + µ > σµ /+σ> σ / +τ > στ /+σθ> σθ 3ª persona plural indicativo y pluscuamperfecto son perifrásticas 4.- Perfectos de verbos que acaban su raíz en sonante. Algunas variaciones fonéticas
EL VERBO. EL PERFECTO. Perfecto activo Raíz Indicativ Imperatvo Subjunti Optativo Infinitivo Participi Pt. Plusc τιµα- τετίµηκα τετιµηκώς ἴσθι τετιµήκω τετιµήκοιµι τετιµηκέναι τετιµηκώς ἐτετιµήκειν βλεπ- βέβληφα βεβληφώς ἴσθι βεβλήφω βεβλήφοιµι βεβληφέναι βεβληφώς ἐβεβλήφειν πλεκ- πέπλοχα πεπλοχώς ἴσθι πεπλόχω πεπλόχοιµι πεπλοχέναι πεπλοχώς ἐπεπλόχειν πειθ- πέπεικα πεπεικώς ἴσθι πεπείκω πεπείκοιµι πεπεικέναι πεπεικώς ἐπεπείκειν ἀγγελ- ἤγγελκα ἠγγελκώς ἴσθι ἠγγέλκω ἠγγέλκοιµι ἠγγελκέναι ἠγγελκώς ἠγγέλκειν φαν- πέφαγκα πεφαγκώς ἴσθι πεφέγκω πεφάγκοιµι πεφαγκέναι πεφαγκώς ἐπεφάγκειν σπερ- ἔσπαρκα ἐσπαρκώς ἴσθι ἐσπάρκω ἐσπάρκοιµι ἐσπαρκέναι ἐσπαρκώς ἔσπαρκειν
EL VERBO. EL PERFECTO. Perfecto medio-pasivo Raíz Indicativ Imperat Subjuntiv Optativo Infinitivo Participio Pt. Plusc τιµα- τετίµηµαι τετίµησο Partic.+ ὦ Partic.+εἴην τετιµῆσθαι τετιµηµένος ἐτετιµήµην βλεπ- βέβληµµαι βέβληψο βεβλῆφθαι βεβληµµένος ἐβεβλήµµην πλεκ- πέπλεγµαι πέπλεξο πεπλέχθαι πεπλεγµένος ἐπεπλέγµην πειθ- πέπεισµαι πέπεισο πεπεῖσθαι πεπεισµένος ἐπεπείσµην ἀγγελ- ἤγγελµαι ἤγγελσο ἠγγέλθαι ἠγγελµένος ἠγγέλµην φαν- πέφασµαι πέφανσο πέφανθαι πεφασµένος ἐπεφάσµην σπερ- ἔσπαρµαι ἔσπαρσο ἐσπάρθαι ἐσπαρµένος ἐσπάρµην
EL VERBO. LA REDUPLICACIÓN Consiste en anteponer a la raíz la primera consonante seguida de una ε, y se manpene en todos los modos y voces: λύω, λέ- λυ- κα Si el verbo empieza por una aspirada, φ, χ, θ, se reduplica la sorda correspondiente, π, κ, τ: φονεύω, πε- φόνευκα; θύω, τέ- θυκα; χορεύω, κε- χόρευκα Los verbos que empiezan por vocal, ρ, por una consonante doble o por dos consonantes de las cuales no sea oclusiva la primera y líquida la segunda, toman aumento en vez de reduplicación: ὁρίζω, ὡρικα; ῥίπτω, ἔρριφα; ψαύω, ἔψαυκα; στρατεύω, ἐστράτευκα Si el verbo empieza por una oclusiva seguida por una líquida, se redobla sólo la oclusiva: κλείω, κέκλεικα Si el verbo empieza por γν, toma aumento en vez de reduplicación: γνωρίζω, ἐγνώρικα En los verbos compuestos de preposición, la reduplicación se coloca entre la preposición y el verbo, igual que el aumento: καταλύω, καταλέλυκα