Ι. Αξιολόγηση της κατάστασης πραγμάτων

ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΙΑΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΚΡΑΝΣ ΜΟΝΤΑΝΑ: Η Τουρκική πολιτική (Plan B ) και οι δικοί μας σχεδιασμοί σε βραχυπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα Λευκωσία, 18 Ιουλίου 2017 Ι. Αξιολόγηση της κατάστασης πραγμάτων Στα θετικά της Διάσκεψης στη Γενεύη και στο Κρανς Μοντανά, καταγράφεται το γεγονός ότι ήρθαν στην επιφάνεια και στην επικαιρότητα τα ζητήματα των Εγγυήσεων και της Ασφάλειας. Θετική η αναφορά και θέση του Γ.Γ. Η.Ε. για κατάργηση των εγγυήσεων και των επεμβατικών δικαιωμάτων. Στα αρνητικά καταγράφεται η σύνθεση της Διάσκεψης, η πακετοποίηση και διασύνδεση των εσωτερικών πτυχών με τις διεθνείς πτυχές, οι θέσεις της Ελληνοκυπριακής πλευράς για το περιουσιακό, την αποτελεσματική συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων στην Κεντρική Κυβέρνηση (μικρά και μεγάλα βέτο), η αποδοχή για συζήτηση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων της Τουρκικής απαίτησης για τις τέσσερις ελευθερίες των υπηκόων της Τουρκίας όπως και η αποδοχή της εκ Περιτροπής Προεδρίας. Αρνητικό είναι και το γεγονός ότι το ζήτημα των εποίκων απουσίαζε από την ατζέντα ενώ πρόκειται για σημαντική διεθνή πτυχή. Το τελικό αποτέλεσμα της Διάσκεψης στο Κρανς Μοντανά, κατέδειξε ότι η Τουρκία επεδίωξε την σύγκλιση της Διάσκεψης ως κορύφωση της διαδικασίας για να πετύχει ένα εκ των δύο στόχων: λύση τουρκικών προδιαγραφών (πρωταρχικός στόχος), κήρυξη αδιεξόδου για υλοποίηση του Πλάνου Β που διαθέτει (δευτερεύον στόχος). Αυτό επιβεβαιώνεται από τις αδιάλλακτες θέσεις που η Τουρκική πλευρά κατέθεσε στην 1

Διάσκεψη αναφορικά με τα ζητήματα της Ασφάλειας και των Εγγυήσεων, όπως και η τακτική που ακολούθησε ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών. Τελικά, η Τουρκία δεν πέτυχε τον πρωταρχικό της στόχο για μια λύση που να ικανοποιεί τις ακραίες απαιτήσεις της, αλλά πέτυχε τον τερματισμό της διαδικασίας. Τώρα, καλούμαστε να δράσουμε αποτρεπτικά και αποτελεσματικά, έτσι ώστε να ανατρέψουμε τους τουρκικούς σχεδιασμούς που αποσκοπούν στην δημιουργία νέων δεδομένων-τετελεσμένων τα οποία θα επιχειρήσει να καθιερώσει ως συντελεστές της λύσης. Μπορεί, ακόμα, να επιχειρήσει να εμβαθύνει και να νομιμοποιήσει τα τετελεσμένα της εισβολής και της κατοχής, πιθανότατα μέσω ταϊβανοποίησης των κατεχομένων και διεθνούς εδραίωσής τους. Η Τουρκία έχει την πολυτέλεια του χρόνου, παράγοντα που ενδεχόμενα να αξιοποιήσει για να οδηγήσει τα πράγματα σε βάθος χρόνου. Η Άγκυρα, απέδειξε με τη στάση της, ότι δεν προτίθεται να απεμπολήσει τα προνόμια που θεωρεί ότι απολαμβάνει στην Κύπρο, ήτοι την παράνομη μεν αλλά μόνιμη στρατιωτική παρουσία και το μονομερές δικαίωμα επέμβασης, ακόμα και εάν επρόκειτο να ικανοποιηθεί σε όλες τις άλλες εσωτερικές πτυχές του Κυπριακού. Η διαπραγματευτική τακτική που ακολούθησε ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών, διαβεβαιώνοντας, προφορικά, τον ΓΓ του ΟΗΕ ότι επρόκειτο να μετακινηθεί από την πάγια θέση τους στο ζήτημα των εγγυήσεων και των στρατευμάτων, ανέδειξε, για άλλη μια φορά, όχι μόνο την αναξιοπιστία της Τουρκίας, αλλά και την επιδίωξή της να εξασφαλίσει ένα νέο διαπραγματευτικό κεκτημένο το οποίο θα εκμεταλλευτεί εάν και εφόσον επαναρχίσει ένας νέος γύρος συνομιλιών. 2

Δυστυχώς, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, στη προσπάθειά του να διασώσει τις συνομιλίες από το διαφαινόμενο αδιέξοδο, απεφασίζοντας να υποβάλει πρόσθετες προτάσεις διάβρωσε, περαιτέρω, τη διαπραγματευτική μας θέση, άνευ ουσιαστικού ανταλλάγματος στη τράπεζα των διαπραγματεύσεων. Σε περίπτωση επανέναρξης των συνομιλιών στο αμέσως επόμενο διάστημα, η Τουρκική πλευρά θα επιχειρήσει να κεφαλαιοποιήσει τις τελευταίες Προτάσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας με στόχο στα ζητήματα της Ασφάλειας και των Εγγυήσεων η πίεση να μεταφερθεί στην Ελληνική πλευρά για ένα συμβιβασμό, στη λογική της «μέσης γραμμής», που θα επιτρέπει, όμως, στην Τουρκία να διατηρήσει τα «προνόμια» που θεωρεί ότι εξασφάλισε στην Κύπρο. Ο πάγιος στρατηγικός στόχος της Τουρκίας για κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και ενίσχυση ή, τουλάχιστον, διατήρηση του γεωπολιτικού ελέγχου της επί της νήσου, θα πρέπει πλέον να κατέστη καθολικά αντιληπτός. Είναι σημαντικό σ αυτή τη φάση αξιολόγησης της κατάστασης ως έχει διαμορφωθεί, όχι μόνο μετά τη Διάσκεψη στο Κρανς Μοντανά αλλά και ως αποτέλεσμα των διακοινοτικών συνομιλιών, να γίνει, με πνεύμα νηφαλιότητας, επανεκτίμηση των συγκλίσεων που αφορούν τη διασφάλιση της συνέχειας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η στάση που ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών τήρησε έναντι του Γ.Γ. του ΟΗΕ κ. Γκουντέρες, είναι ενδεικτική και πρέπει να μας προβληματίσει ως προς πως θα συμπεριφερθεί η Τουρκία όταν προκύψει ζήτημα ερμηνείας πτυχών της λύσης που έχουν ρυθμιστεί με τη μέθοδο της «εποικοδομιτικής ασάφειας». Αυτές οι παράμετροι υποτιμήθηκαν ή και αγνοήθηκαν πολλές φορές, από πλείστους όσοι κλήθηκαν να ηγηθούν των διαπραγματεύσεων της ελληνοκυπριακής πλευράς. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό, υπό το φως 3

αναλύσεων και αποφάσεων μας, που θα καθορίσουν το πεδίο δράσης μας, σε βραχυπρόθεσμο και μεσο μακροπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα, να εκτιμήσουμε ρεαλιστικά και αντικειμενικά τους στόχους της Τουρκίας. Προειδοποιήσαμε, κατ επανάληψη, ότι το Κυπριακό δεν αποτελεί προτεραιότητα για την Τουρκία, εξαιτίας των πολλαπλών ανοικτών μετώπων τα οποία καλείται να αντιμετωπίσει αυτήν την περίοδο, εντός και εκτός της επικράτειάς της, αλλά και της νεοσουλτανικής νοοτροπίας και κουλτούρας που διέπει την τουρκική πολιτική και πολιτειακή ηγεσία. Προειδοποιήσαμε, ότι η σύγκλιση Διάσκεψης εγκυμονούσε κινδύνους και ότι αυτή δεν θα έπρεπε να συγκληθεί παρά μόνο, μετά από ένα ουσιαστικό διάλογο και προετοιμασία μεταξύ Αθηνών και Άγκυρας, και δεδομένου ότι διαπιστώνετο κοινό έδαφος. Η Άγκυρα γνωρίζει, ότι ευνοείται από το ανισοζύγιο ισχύος έναντι της Κύπρου και της Ελλάδας και με αυτή τη λογική κινείται. Την ίδια στιγμή, ανησυχεί για τις ενεργειακές προοπτικές της Κυπριακής Δημοκρατίας και επιχειρεί με απειλές να παρεμποδίσει τους σχεδιασμούς μας, υπό το πρόσχημα της προστασίας των συμφερόντων των Τουρκοκυπρίων. Οπότε, σε συνδυασμό με την ανυπαρξία πιέσεων από το διεθνή παράγοντα, δεν δημιουργούνται εκείνες οι συνθήκες που θα την αναγκάσουν να επιδείξει συμβιβαστική διάθεση στο Κυπριακό. Αυτή ήταν και η βάση στην οποία τεκμηριώσαμε τη θέση ότι ήταν ουτοπικό να θεωρείται εφικτό να οδηγηθούμε σε θετικές εξελίξεις στο Κυπριακό, πολλώ μάλλον να καταλήξει η Διάσκεψη σε Συμφωνία λύσης που θα ετίθετο σε δημοψήφισμα. Εκτός βέβαια, εάν ήμασταν διατεθειμένοι να αποδεχτούμε λύση τουρκικών προδιαγραφών. Ωστόσο, το αποτέλεσμα ήταν εξίσου αρνητικό, αφού η Τουρκία, έχοντας άλλες προτεραιότητες, οδήγησε τις διαπραγματεύσεις σε αδιέξοδο, και θα επιχειρήσει τώρα, απερίσπαστη, να θέσει σε ισχύ το 4

Σχέδιο Β και Γ, σύμφωνα με τον ίδιο τον Ερντογάν, διατηρώντας ή και ενισχύοντας τα «κεκτημένα» της στην Κύπρο. Η λανθασμένη ερμηνεία της τουρκικής πολιτικής στο Κυπριακό, είναι η κύρια αιτία της διαχρονικά αναποτελεσματικής αντιμετώπισης των σχεδιασμών της Άγκυρας στις διαπραγματεύσεις. Ως εκ του αποτελέσματος, κρίνεται ότι η επίδειξη γενναιοδωρίας και έλλειψης αυτοσυγκράτησης εκ μέρους της πλευράς μας, στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων, δεν έκαμψαν και δεν πρόκειται να κάμψουν την τουρκική αδιαλλαξία. Αντιθέτως, εξέθρεψαν την τουρκική επιθετικότητα, διέβρωσαν τη διαπραγματευτική μας ισχύ και μας έφεραν, μετά και τη Διάσκεψη του Κρανς Μοντανά, σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, αναγκασμένοι να λειτουργήσουμε αποτρεπτικά και όχι προληπτικά, ελλείψει στρατηγικής και εξαιτίας των αυτοσχεδιασμών και των συνεχών παλινδρομήσεων. Παράλληλα, η τουρκική και η τουρκοκυπριακή πλευρά ποσώς έχουν μετακινηθεί στα ζητήματα του εδαφικού, της ασφάλειας και των εγγυήσεων, του περιουσιακού και όχι μόνο. ΙΙ. Πώς ανατρέπουμε τους τουρκικούς σχεδιασμούς i. Βραχυπρόθεσμα μέτρα A. Απόσυρση των προτάσεων του ΠτΔ Άμεση απόσυρση των προτάσεων της πλευράς μας, οι οποίες τέθηκαν υπό προϋποθέσεις (subject to) που δεν εκπληρώθηκαν. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επισήμως, να ενημερώσει γραπτώς τον ΓΓ του ΟΗΕ ότι αυτές οι προτάσεις δεν υφίστανται πλέον. 5

B. Επικαιροποίηση ομόφωνων αποφάσεων Εθνικού Συμβουλίου Oι ομόφωνες αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου του Σεπτεμβρίου του 2009, να επικαιροποιηθούν, να συγκεκριμενοποιηθούν και να θεσμοθετηθούν, με τρόπο που να θεμελιώνεται η μέγιστη δυνατή πολιτική και λαϊκή ενότητα, στη βάση των αρχών που θα διέπουν διαχρονικά, πλέον, την επιδίωξη λύσης στο Κυπριακό, χωρίς να δύναται ο εκάστοτε Πρόεδρος να διαφοροποιεί κατά το δοκούν μέρος των αρχών αυτών, στο πλαίσιο τακτικισμών ή διαπραγματευτικών ελιγμών. Οι αρχές αυτές να διέπονται από έναν Κοινά αποδεκτό Στρατηγικό Στόχο: την απελευθέρωση, τερματισμό της κατοχής και της διχοτόμησης, τη συνέχιση της Κυπριακής Δημοκρατίας κατάργηση των εγγυήσεων και δικαιωμάτων επέμβασης από τρίτο κράτος, απόσυρση όλων των ξένων στρατευμάτων, αποκατάσταση της εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας, αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους τους νόμιμους πολίτες του Κράτους, εφαρμογή του Ευρωπαϊκού κεκτημένου χωρίς μόνιμες παρεκκλίσεις, αποχώρηση των εποίκων. Γ. Σχέδιο Δράσης Είναι απαραίτητη η εκπόνηση ενός Σχεδίου Δράσης, πυλώνες του οποίου θα μπορούν να αναπτυχθούν από κοινού με την Ελλάδα, με βραχυπρόθεσμο και μεσοπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα. 6

Κρίνεται σημαντικό να έχουμε την εμπειρογνωμοσύνη του Επιστημονικού Συμβουλίου του Ελλαδικού ΥΠΕΞ και του Γεωστρατηγικού Συμβουλίου της Κυπριακής Δημοκρατίας, αναφορικά με τις εκτιμήσεις/σενάρια για τις τουρκικές αντιδράσεις και σχεδιασμούς αλλά και για μια σειρά από νομικά ζητήματα που αφορούν την ΑΟΖ κοκ. Στοιχεία του Σχεδίου Δράσης Στο επίπεδο Κυβερνήσεων i. Σύσταση Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, ii. Σύσταση Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής, στα πρότυπα του αντίστοιχου Ελλαδικού Συμβουλίου, υπό τη Προεδρία του Υπουργού Εξωτερικών iii. Κοινές συναντήσεις ανά εξάμηνο, μεταξύ των δύο Συμβουλίων Εξωτερικής Πολιτικής (Ελλάδας και Κύπρου), για κοινούς βηματισμούς στο πολιτικόδιπλωματικό επίπεδο iv. Τακτική λήψη εμπειρογνωμοσύνης του Εθνικού Συμβουλίου της Κυπριακής Δημοκρατίας από το Επιστημονικό Συμβούλιο του Ελλαδικού ΥΠΕΞ στα κυπρογενή ζητήματα, Στο επίπεδο των δύο Κοινοβουλίων v. Κοινή συνεδρίαση Επιτροπών Εξωτερικών των Κοινοβουλίων Κύπρου-Ελλάδας και σύσταση Συντονιστικού Οργάνου για ανάληψη Κοινής Δράσης για ενημέρωση ξένων Κοινοβουλίων μόνιμων κρατών-μελών ΟΗΕ, εταίρων στην ΕΕ, τρίτων χωρών, αραβικό κόσμο και Ισραήλ, 7

vi. Ψήφισμα της Βουλής των Αντιπροσώπων και της Βουλής των Ελλήνων υπέρ λύσης που θα προνοεί αποχώρηση τουρκικών και ξένων στρατευμάτων και κατάργηση εγγυήσεων και επεμβατικών δικαιωμάτων. Εντός ΟΗΕ vii. viii. άμεση κινητοποίηση έτσι ώστε να αποτραπεί η επικύρωση του διαπραγματευτικού κεκτημένου ή του πακέτου Γκουντέρες, στο επικείμενο Ψήφισμα για ανανέωση της ΟΥΝΦΙΚΥΠ, με τη βοήθεια φίλων χωρών μόνιμων μελών του ΣΑ του ΟΗΕ, όπως η Ρωσία, η Γαλλία και η Κίνα. Επαφές στο ανώτατο δυνατό πολιτειακό επίπεδο, ει δυνατόν, στις πρωτεύουσες των μονίμων μελών του ΣΑ ΟΗΕ. Κινητοποίηση μπορεί να αναληφθεί και από πολιτικούς Αρχηγούς, στη βάση ενός συμφωνημένου πλαισίου θέσεων, ως Προεδρικοί Απεσταλμένοι. Εντός ΕΕ Συντονισμός και κινητοποίηση, σε πολιτικό-διπλωματικό επίπεδο, με την Ελλάδα, έτσι ώστε να αναδειχθούν και να τύχουν υποστήριξης οι ενστάσεις της πλευράς μας έναντι της τουρκικής στάσης, η οποία διέπεται από την πολιτική της μη αναγνώρισης ενός κράτους-μέλους της Ε.Ε. Να παρεμποδίσουμε την Τουρκία από το να συνεχίζει ανενόχλητη, να απολαμβάνει της ευμενούς αντιμετώπισης από θεσμικά όργανα ΕΕ, προωθώντας ιδιαίτερα επωφελείς συμφωνίες με την Ένωση, χωρίς 8

κόστος και παρά την ελλιπή τήρηση των υποχρεώσεών της έναντι της ΕΕ και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τομείς στους οποίους πρέπει να εκδηλωθεί η αποτρεπτική μας δράση: ix. Αναβάθμιση της Τελωνειακής Ένωσης ΕΕ Τουρκίας, x. Φιλελευθεροποίηση Θεωρήσεων για Τούρκους υπηκόους, xi. Διαπραγματευτική διαδικασία για ένταξη Τουρκίας στην ΕΕ, xii. Κονδύλια από Ευρωπαϊκά Ταμεία. ii. Μεσοπρόθεσμα μέτρα 1. Σύσταση διακρατικού Συμβουλίου Ενεργειακής Πολιτικής Κύπρου Ελλάδας, 2. Ενιαίο Ενεργειακό Δόγμα μεταξύ Κύπρου και Ελλάδας, 3. Ενίσχυση Τριμερών Σχηματισμών με συμπερίληψη της πτυχής της Ασφάλειας των Ενεργειακών Έργων και Υποδομών που προωθούνται και θεσμική κατοχύρωση αυτής της πτυχής, 4. Διπλωματική κινητοποίηση στην ΕΕ, έτσι ώστε να επιτευχθεί η απόφαση για εφαρμογή κυρώσεων εναντίον της Τουρκίας, και αυτόματη παύση των ενταξιακών της διαπραγματεύσεων με την ΕΕ, στην περίπτωση που η χώρα αυτή προχωρήσει: i. σε προσάρτηση των κατεχομένων, ii. σε επιθετικές ενέργειες ενάντια στα κυριαρχικά δικαιώματα Κύπρου και Ελλάδας, ή/και πρόκληση θερμού επεισοδίου 9

iii. σε γεώτρηση εντός της κυπριακής ΑΟΖ. 5. Σύσταση Ειδικής Ομάδας Εργασίας με όρους εντολής την παραγωγή Προτάσεων και ανάληψη Πρωτοβουλιών για προσέγγιση και κοινή δράση με τους Τουρκοκύπριους σε κοινωνικό, πολιτιστικό, συνδικαλιστικό επίπεδο. Δ. Επαναφορά του Κυπριακού ως ζητήματος εισβολής και κατοχής Το Κυπριακό αντιμετωπίζεται πλέον ή τείνει να μετατραπεί από ζήτημα εισβολής και κατοχής, σε δικοινοτική διαφορά. Η σύγκληση και η σύσταση της πενταμερούς Διάσκεψης στην Ελβετία, τον περασμένο Δεκέμβριο και εντεύθεν αποδεικνύουν τη θέση αυτή. Για την επανατοποθέτηση του Κυπριακού ως διεθνούς ζητήματος εισβολής και κατοχής, δεν αρκούν δηλώσεις μας, ούτε η ενημέρωση της διεθνούς κοινότητας, η οποία εν πολλοίς κωφεύει, λόγω γεωπολιτικών και γεωστρατηγικών σκοπιμοτήτων. Ωστόσο, μέσα από τις προτεινόμενες δράσεις, και εν τω μέσω εξελίξεων, που αναμένεται ότι θα μεταβάλουν άρδην την πορεία και τη προοπτική χωρών και λαών, στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, μπορούμε να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες μας ως χώρα και ως σταθεροποιητικός παράγοντας που θα ταυτίζει εθνικά συμφέροντα με ισχυρά συμφέροντα στην περιοχή. Παράλληλα, οι δράσεις αυτές δύνανται να μετακινήσουν το κέντρο βάρους της προσοχής και της πίεσης του διεθνούς παράγοντα στην Τουρκία. 10

ΙΙΙ. Νέα Στρατηγική λύσης του Κυπριακού Ένα κράτος αλλάζει πολιτικές και στρατηγική, όταν οι πολιτικές και η στρατηγική που ακολουθεί δεν φέρουν τα ποθητά αποτελέσματα, όταν αλλάζουν τα διεθνή δεδομένα, όταν η ακολουθούμενη στρατηγική για την επίτευξη ενός στόχου θέτει σε κίνδυνο ένα σημαντικότερο στόχο και όταν δημιουργούνται νέες συγκλίσεις συμφερόντων που διαφοροποιούν τις δυνατότητες και τους συντελεστές ισχύος του κράτους. Στο Κυπριακό, ισχύουν πλέον όλες οι προϋποθέσεις. Για τον αποτελεσματικό σχεδιασμό και εφαρμογή μιας στρατηγικής και ευρύτερα για την ασφάλεια, την επιβίωση και ενίσχυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, είναι σημαντική η συναίνεση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων επί των ακολούθων: 1. Η μη λύση του Κυπριακού οφείλεται αποκλειστικά στην τουρκική αδιαλλαξία και τους στόχους που η Τουρκία θέλει να πετύχει μέσα από τη λύση. 2. Η ακολουθούμενη πολιτική οδήγησε σε ένα νέο αδιέξοδο. Επιμονή στην ίδια πολιτική, είτε θα αναπαράγει αδιέξοδα, διαιωνίζοντας τη διχοτόμηση, είτε θα οδηγήσει σε λύση τουρκικών προδιαγραφών. 3. Η Τουρκία δεν κόπτεται για συμβιβασμούς στην Κύπρο. Για να αλλάξει πολιτική θα πρέπει, είτε με την πολιτική μας να επηρεάσουμε δυσμενώς άλλους στρατηγικούς της στόχους, είτε να διαφοροποιήσουμε τη στάση της διεθνούς κοινότητας έναντι της κατοχής και της Τουρκίας, είτε να στρέψουμε την Τουρκοκυπριακή κοινότητα κατά της Τουρκικής πολιτικής. 11

Α. Βασικές προϋποθέσεις μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής ασφάλειας: o Θεσμοθετημένος στρατηγικός σχεδιασμός. o Ανάπτυξη και διεύρυνση των συμμαχιών με ισχυρότερα κράτη. o Αξιοποίηση της ιδιότητας του Κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. o Πολυεπίπεδη εξωτερική πολιτική. o Επιτάχυνση της αξιοποίησης των ενεργειακών πόρων στην κυπριακή ΑΟΖ και των ενεργειακών υποδομών o Θεσμική ενίσχυση, διεύρυνση και πρακτικοποίηση των τριμερών συνεργασιών στην περιοχή της Νοτιο-Ανατολικής Μεσογείου. Τα εθνικά συμφέροντα της Κυπριακής Δημοκρατίας επιβάλλουν την επίλυση του κυπριακού το συντομότερο δυνατόν, λαμβάνοντας υπόψη τα ευρύτερα περιφερειακά δεδομένα, τα οποία θέτουν το εθνικό μας θέμα σε σχέση αλληλεπίδρασης και αλληλεξάρτησης με ζητήματα όπως: o Οι πολιτικές και οι ανάγκες της ΕΕ στην περιοχή μας o Η νέα κατάσταση πραγμάτων στην ΕΕ, μετά το Brexit o Ο νέος ρόλος και τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην περιοχή o Τα συμφέροντα και οι επιδιώξεις της Ρωσίας στην περιοχή o Οι περιφερειακές συγκλίσεις και αποκλίσεις συμφερόντων που διαμορφώνονται μεταξύ δρώντων όπως το Ιράν, η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, η Παλαιστινιακή Αρχή, το Ισραήλ, η Αίγυπτος, η Ιορδανία, η Συρία κ.α. o Ο κουρδικός παράγοντας και οι προοπτικές δημιουργίας κουρδικού κράτους στην περιοχή. 12

Β. Αξιοποίηση της γεωστρατηγικής θέσης της Κύπρου. Εξειδίκευση της Συμφωνίας Αμυντικής Συνεργασίας με τη Γαλλία Υπογραφή παρόμοιας Συμφωνίας με τη Ρωσία Συνεργασία με Ισραήλ (να καλύπτει κοινά συμφέροντα όπως: ασφάλεια ενεργειακών υποδομών, διασφάλιση στρατηγικού βάθους του Ισραήλ με αντάλλαγμα παροχή στρατιωτικής τεχνολογίας, ανάπτυξη υποδομών υψηλής τεχνολογίας στην Κύπρο) Συνεργασία με Εβραϊκό Λόμπυ, (να αξιοποιεί επιρροή του σε σημαντικά κέντρα λήψης αποφάσεων) Σύναψη Συνεργασιών και με τον Αραβικό Κόσμο, αξιοποιώντας τις διαχρονικά άριστες σχέσεις Επιτάχυνση των διαδικασιών για τη δημιουργία Τερματικού Υγροποίησης Δεδομένου ότι, τα αίτια της μη λύσης του Κυπριακού είναι η Τουρκική αδιαλλαξία, για να ανοίξει ο δρόμος για δίκαιη λύση θα πρέπει να καμφθεί η Τουρκική αδιαλλαξία. Δεδομένου ότι η ακολουθούμενη πολιτική αποδείχθηκε μη ικανή να κάμψει την Τουρκική αδιαλλαξία, επιβάλλεται όπως υιοθετηθεί νέα Στρατηγική λύσης. Συνέχιση της υφιστάμενης πολιτικής, οδηγεί είτε σε αδιέξοδα και παράταση της κατοχής είτε σε σχέδια λύσης τουρκικών προδιαγραφών. Η φιλοσοφία της νέας Στρατηγικής λύσης, αποσκοπεί από τη μία, στο να ενισχύσει ποικιλοτρόπως την Κυπριακή Δημοκρατία και τη διαπραγματευτική μας θέση και από την άλλη να καταστήσει την κατοχή ασύμφορη στην Τουρκία. 13