ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ

ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ 2009-2014 Επιτροπή Αναφορών 16.11.2011 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ Θέμα: Αναφορά 0752/2008, της Anneli Manner, φινλανδικής ιθαγένειας, η οποία συνοδεύεται από 1 υπογραφή, σχετικά με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει με το «Kela» (Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων της Φινλανδίας) όσον αφορά την αίτησή της για έντυπο ασφάλισης ασθένειας E 121 1. Περίληψη της αναφοράς Η αναφέρουσα και ο σύζυγός της διαμένουν στη Γερμανία για πολλά χρόνια και, από το 2004, είναι συνταξιούχοι. Όταν η αναφέρουσα πήρε σύνταξη, ο γερμανικός φορέας ιατροφαρμακευτικής ασφάλισης («Techniker Krankenkasse») επέστησε την προσοχή της, αναφορικά με το άρθρο 18 (συνυπολογισμός των περιόδων ασφαλίσεως) του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 1408/71 του Συμβουλίου περί εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφαλίσεως στους μισθωτούς και τις οικογένειές τους που διακινούνται εντός της Κοινότητος, στο γεγονός ότι η αναφέρουσα και ο σύζυγός της δεν καλύπτονταν πλέον από την ασφαλιστική προστασία του και ότι έπρεπε να επικοινωνήσει με το ίδρυμα κοινωνικών ασφαλίσεων της Φινλανδίας προκειμένου να λάβει έντυπο ασφαλιστικής κάλυψης ασθένειας E 121, το οποίο χρησιμοποιείται για όσους λαμβάνουν κοινωνική σύνταξη, όπως για παράδειγμα οι συνταξιούχοι που εγκαθίστανται μόνιμα σε άλλο κράτος του ΕΟΧ, και το οποίο τεκμηριώνει ότι ο συνταξιούχος δικαιούται παροχές ασθενείας σε ισότιμη βάση με τους πολίτες του κράτους όπου το εν λόγω άτομο διαμένει, αλλά με έξοδα του κράτους που καταβάλλει τη σύνταξη. Ωστόσο, το «Kela» απέρριψε την αίτηση χωρίς να παράσχει καμία εύλογη εξήγηση στην αναφέρουσα ή στο «Techniker Krankenkasse», που ήλθε επίσης σε επαφή με το «Kela». Καθώς η αναφέρουσα και ο σύζυγός της πιστεύουν ότι οι αρμόδιες φινλανδικές αρχές κοινωνικής ασφάλισης παραβίασαν τις ισχύουσες διατάξεις της ΕΕ στον εν λόγω τομέα, ζητεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να εξετάσει το θέμα. 2. Παραδεκτό Χαρακτηρίσθηκε παραδεκτή στις 22 Οκτωβρίου 2008. Η Επιτροπή κλήθηκε να παράσχει CM\884044.doc PE421.160v05-00 Eνωμένη στην πολυμορφία

πληροφορίες (άρθρο 202, παράγραφος 6, του Κανονισμού). 3. Απάντηση της Επιτροπής, που ελήφθη στις 20 Φεβρουαρίου 2009. Το άρθρο 27 του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 1408/71 αφορά καταστάσεις στις οποίες οφείλονται συντάξεις βάσει των νομοθεσιών διαφόρων κρατών μελών και υπάρχει δικαίωμα σε παροχές στο κράτος μέλος διαμονής. Σε περίπτωση που ο συνταξιούχος λαμβάνει σύνταξη βάσει της νομοθεσίας της χώρας διαμονής του, καθώς και από άλλο κράτος μέλος, ο συνταξιούχος και τα μέλη της οικογένειάς του δικαιούνται να λαμβάνουν παροχές ασθενείας από τον οργανισμό του τόπου διαμονής και με έξοδα του οργανισμού αυτού, ως εάν επρόκειτο για συνταξιούχο ο οποίος λάμβανε το σύνολο της σύνταξής του βάσει της νομοθεσίας αποκλειστικά του εν λόγω κράτους μέλους. Οι αναφέροντες δηλώνουν ότι το φινλανδικό ίδρυμα «Kela» θεωρεί ότι υπάρχει δικαίωμα σε παροχές ασθενείας στη Γερμανία, ενώ ο γερμανικός οργανισμός, το «Techniker Krankenkasse», υποστηρίζει την αντίθετη άποψη και αρνείται να εγγράψει τους αναφέροντες. Προκειμένου να αποσαφηνίσουν την κατάσταση, οι υπηρεσίες της Επιτροπής θα αποστείλουν επιστολή στις γερμανικές και τις φινλανδικές αρχές και θα ζητήσουν να διερευνηθεί η κατάσταση. Μόλις λάβουν απάντηση, οι υπηρεσίες της Επιτροπής θα ενημερώσουν το Κοινοβούλιο. 4. Συμπληρωματική απάντηση της Επιτροπής, που ελήφθη στις 22 Ιανουαρίου 2010. Κατόπιν αιτήματος για παροχή πληροφοριών, οι γερμανικές αρχές ενημέρωσαν την Επιτροπή ότι το «Techniker Krankenkasse» συμφώνησε να καλύψει τους αναφέροντες με υποχρεωτική ασφάλεια ασθενείας με αναδρομική ισχύ από την 1η Απριλίου 2007. Κατά συνέπεια, φαίνεται ότι ρυθμίστηκε η κατάσταση των αναφερόντων και δεν απαιτούνται περαιτέρω ενέργειες από την Επιτροπή. 5. Απάντηση της Επιτροπής, που ελήφθη στις 11 Φεβρουαρίου 2011. Στις πρόσθετες πληροφορίες που απέστειλαν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 12 Ιανουαρίου 2010, οι αναφέροντες (οι οποίοι διαμένουν στη Γερμανία) καταγγέλλουν ότι ο φινλανδικός οργανισμός κοινωνικής ασφάλισης («KA») εξέδωσε νέα αρνητική απόφαση (με ημερομηνία 19ης Νοεμβρίου 2009) σχετικά με τα έντυπα Ε-121. Οι αναφέροντες εκτιμούν ότι η Φινλανδία θα έπρεπε να είχε εκδώσει τα έντυπα Ε-121 βάσει της προηγούμενης αίτησής τους το 2007. Καταγγέλλουν ότι, δυνάμει του νέου γερμανικού νόμου για την υγειονομική ασφάλιση, ο οποίος τέθηκε σε ισχύ την 1η Απριλίου 2007, αναγκάσθηκαν να υποβάλουν αίτηση για γερμανική υγειονομική ασφάλιση, η οποία θα έπρεπε να χορηγηθεί με αναδρομική ισχύ από 1ης Απριλίου 2007. Το ποσό των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης υπερβαίνει το ποσό της σύνταξης που καταβάλλεται από τη Γερμανία. Οι αναφέροντες καταγγέλλουν επίσης ότι παρέμειναν χωρίς καμία ασφαλιστική κάλυψη υγειονομικής περίθαλψης από το 2004 έως το 2007. Κατά την εν λόγω περίοδο, οι αναφέροντες λάμβαναν σύνταξη από τη Γερμανία, αλλά σύμφωνα με τον αρμόδιο γερμανικό φορέα, δεν πληρούσαν τους όρους για την υπαγωγή τους σε υποχρεωτική υγειονομική PE421.160v05-00 2/9 CM\884044.doc

ασφάλιση. Αρνήθηκαν δε να υπαχθούν σε καθεστώς γερμανικής προαιρετικής ασφάλισης. Οι διατάξεις της ΕΕ για τον συντονισμό της κοινωνικής ασφάλισης δεν παρέχουν στους πολίτες την επιλογή αποχώρησης από το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης του κράτους μέλους διαμονής τους εάν λαμβάνουν σύνταξη από το εν λόγω κράτος και εφόσον υπάρχει το δικαίωμα παροχών σε είδος σε ένα κράτος μέλος που είναι αρμόδιο για τις συντάξεις. Ως εκ τούτου, σύμφωνα με το άρθρο 27 του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 1408/71 (το οποίο αντικαταστάθηκε από 1ης Μαΐου 2010 με το άρθρο 23 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 883/2004), εάν οι αναφέροντες δικαιούνται παροχές σε είδος στο κράτος μέλος διαμονής τους, τότε το εν λόγω κράτος μέλος είναι αρμόδιο να αναλάβει το κόστος της υγειονομικής περίθαλψης των αναφερόντων. Η κατάσταση θα ήταν διαφορετική εάν οι αναφέροντες δεν λάμβαναν σύνταξη από το κράτος μέλος διαμονής τους. Σε περίπτωση που ο συνταξιούχος δεν δικαιούται παροχές στη χώρα διαμονής του, το άρθρο 28 του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 1408/71 (το οποίο αντικαταστάθηκε με το άρθρο 24 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 883/2004), προβλέπει ότι λαμβάνει, παρά ταύτα, τις παροχές αυτές, εφόσον θα τις δικαιούνταν δυνάμει της νομοθεσίας ενός τουλάχιστον εκ των κρατών μελών που είναι αρμόδια για τις συντάξεις του, εάν κατοικούσε στην επικράτεια του εν λόγω κράτους. Με άλλα λόγια, εάν ο συνταξιούχος δεν δικαιούται παροχές σε είδος δυνάμει της γερμανικής νομοθεσίας, αλλά θα δικαιούνταν αντίστοιχες παροχές δυνάμει της φινλανδικής νομοθεσίας, η Φινλανδία θα ήταν αρμόδια για το κόστος της υγειονομικής περίθαλψης και την είσπραξη των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης. Σε ό,τι αφορά το ποσό των εισφορών, πριν από την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 883/2004, ο οποίος τέθηκε σε ισχύ την 1η Μαΐου 2010, οι εισφορές που εισπράττονταν δεν μπορούσαν να υπερβαίνουν το ποσό της σύνταξης που κατέβαλλε το αρμόδιο κράτος μέλος. Από 1ης Μαΐου 2010, οι παρακρατούμενες εισφορές δεν περιορίζονται πλέον μόνο στη σύνταξη που καταβάλλει ο αρμόδιος φορέας. Κατά συνέπεια, ο αρμόδιος φορέας δύναται να λαμβάνει εξίσου υπόψη συντάξεις που καταβάλλονται από άλλα κράτη μέλη, εφόσον το οικείο κράτος αναλαμβάνει το κόστος της υγειονομικής περίθαλψης. Το άρθρο 30 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 987/2009 ορίζει ότι το ποσό των εισφορών που παρακρατούνται από όλες τις καταβαλλόμενες συντάξεις δεν μπορεί ποτέ να υπερβαίνει το ποσό που παρακρατείται όσον αφορά πρόσωπο το οποίο λαμβάνει την ίδια σύνταξη από το αρμόδιο κράτος μέλος. Συμπεράσματα Από τις πληροφορίες που ελήφθησαν προκύπτει ότι οι αναφέροντες δεν είναι ασφαλισμένοι δυνάμει της γερμανικής νομοθεσίας ως συνταξιούχοι, αλλά ως κατηγορία μη ενεργών προσώπων. Η Επιτροπή θα επικοινωνήσει με τις εθνικές αρχές προκειμένου να εξακριβώσει εάν έχουν τηρηθεί οι αρχές περί του συντονισμού της κοινωνικής ασφάλισης, ειδικότερα δε η αρχή της ίσης μεταχείρισης. Μόλις η Επιτροπή λάβει απάντηση από τις εθνικές αρχές, θα προβεί σε περαιτέρω αξιολόγηση της κατάστασης. CM\884044.doc 3/9 PE421.160v05-00

Ωστόσο, πρέπει να ενημερωθούν οι αναφέροντες ότι μόνο τα εθνικά δικαστήρια είναι αρμόδια, εφόσον ενδείκνυται, να διατάξουν κάποιο κράτος μέλος να αποκαταστήσει τη ζημία που έχουν υποστεί πολίτες ως συνέπεια της πλημμελούς εφαρμογής του κοινοτικού δικαίου η οποία έχει καταλογιστεί στο εν λόγω κράτος μέλος. Ως εκ τούτου, συνιστάται στους αναφέροντες, εφόσον επιδιώκουν την αποζημίωσή τους, να προσφύγουν στα εθνικά ένδικα μέσα και να λάβουν ενδεχομένως υπόψη τις αντίστοιχες προθεσμίες για την προσφυγή τους στη δικαιοσύνη σύμφωνα με τις εθνικές διαδικασίες. 6. Απάντηση της Επιτροπής (ΑΝΑΘ. ΙΙΙ), που ελήφθη στις 10 Ιουνίου 2011. Η αναφορά Μετά τη λήψη των πρόσθετων πληροφοριών από τους αναφέροντες στις 12 Ιανουαρίου 2010, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επικοινώνησε με τις γερμανικές αρχές προκειμένου να λάβει τις πληροφορίες που απαιτούνταν για να διασφαλίσει ότι έχουν τηρηθεί οι αρχές περί του συντονισμού της κοινωνικής ασφάλισης, ειδικότερα δε η αρχή της ίσης μεταχείρισης. Στην απάντησή τους της 9ης Μαρτίου 2011, οι γερμανικές αρχές παρείχαν λεπτομερή επισκόπηση των εθνικών τους διατάξεων και των αποφάσεων που ελήφθησαν από τις αρχές στην υπόθεση των αναφερόντων. Οι παρατηρήσεις της Επιτροπής σχετικά με την αναφορά α) Νομοθεσία της ΕΕ Σύμφωνα με το άρθρο 23 του κανονισμού βάσης, ένα πρόσωπο που λαμβάνει διάφορες συντάξεις δικαιούται παροχές από τον φορέα του τόπου κατοικίας, με αποκλειστική και τελική ευθύνη καταβολής των εν λόγω παροχών, εφόσον πληρούνται δύο προϋποθέσεις: ο συνταξιούχος πρέπει να δικαιούται σύνταξη δυνάμει της συνταξιοδοτικής νομοθεσίας του κράτους μέλους διαμονής και, δυνάμει της νομοθεσίας του εν λόγω κράτους μέλους, πρέπει να δικαιούται παροχές σε είδος σε περίπτωση ασθενείας που υπάγεται σε δημόσιο σύστημα ασφάλισης ασθενείας. Εάν πληρούνται οι προϋποθέσεις αυτές, ο συνταξιούχος πρέπει να αντιμετωπίζεται στη χώρα διαμονής ως «απλός συνταξιούχος του κράτους». β) Εθνική νομοθεσία Πρόσωπα που διαμένουν στη Γερμανία και λαμβάνουν σύνταξη από το γερμανικό δημόσιο συνταξιοδοτικό σύστημα υπόκεινται σε υποχρεωτική ασφάλιση δυνάμει του γερμανικού δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος συντάξεων (KVdR), στον βαθμό που πληρούν τις προϋποθέσεις που ορίζονται στην ενότητα 5, παράγραφος 1, σημείο 11, του SGB V (τόμος V του γερμανικού κώδικα κοινωνικών ασφαλίσεων). Σύμφωνα με την ενότητα 5, παράγραφος 1, σημείο 11, του SGB V, τα πρόσωπα που πληρούν τις απαιτήσεις δικαιώματος λήψης σύνταξης από το δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα συντάξεων και έχουν υποβάλει σχετική αίτηση συνταξιοδότησης υπόκεινται, κατά γενικό κανόνα, σε υποχρεωτική ασφάλιση δυνάμει του KVdR εφόσον, μεταξύ της ανάληψης PE421.160v05-00 4/9 CM\884044.doc

καθηκόντων και της υποβολής αίτησης συνταξιοδότησης, ήταν μέλη ή ασφαλίζονταν δυνάμει της ενότητας 10 του SGB V (οικογενειακή ασφάλιση) για τουλάχιστον τα 9/10 του δεύτερου μισού της περιόδου («απαιτούμενη περίοδος»). Όσον αφορά την απαιτούμενη περίοδο μεταξύ 1ης Ιανουαρίου 1993 και 31ης Μαρτίου 2002, επί τη βάσει της ενότητας 5, παράγραφος 1, σημείο 11, του SGB V όπως τροποποιήθηκε από τον διαρθρωτικό νόμο περί υγείας (Gesundheitsstrukturgesetz), ελήφθησαν υπόψη μόνο οι περίοδοι υποχρεωτικής ασφάλισης υπό την ιδιότητα του μέλους ή οι περίοδοι οικογενειακής ασφάλισης βάσει υποχρεωτικής ασφάλισης. Για τους σκοπούς της εκπλήρωσης της απαιτούμενης περιόδου, λαμβάνονται υπόψη και οι περίοδοι ασφάλισης (ασθενείας) που πραγματοποιήθηκαν σε άλλα κράτη μέλη της ΕΕ, άλλες χώρες του ΕΟΧ ή την Ελβετία, σύμφωνα με το άρθρο 6 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 883/2004 (κανονισμός βάσης) και το άρθρο 18 του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 1408/71. Λαμβάνονται υπόψη όλες οι περίοδοι ασφάλισης, μισθωτής δραστηριότητας, μη μισθωτής δραστηριότητας και κατοικίας σε άλλες χώρες που συμβάλλουν στο δικαίωμα. Εάν ένας συνταξιούχος, λαμβανομένων υπόψη των περιόδων ασφάλισης που πραγματοποιήθηκαν σε κράτη μέλη, δεν πληροί την απαιτούμενη περίοδο για την υποχρέωση ασφάλισης του KVdR, δύναται, ενδεχομένως, να λάβει προαιρετική ασφάλιση δυνάμει του δημόσιου συστήματος ασφάλισης ασθενείας. Κατ εφαρμογή της υπερεθνικής νομοθεσίας, και όπως συμβαίνει στην περίπτωση της επαλήθευσης από το KVdR, πιστώνονται όλες οι περίοδοι ασφάλισης που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο συστήματος ασφάλισης ασθενείας σε άλλη χώρα της ΕΕ/του ΕΟΧ ή στην Ελβετία όσον αφορά την απαιτούμενη περίοδο για προαιρετική ασφάλιση. Ωστόσο, η προαιρετική ασφάλιση δυνάμει του γερμανικού συστήματος ασφάλισης ασθενείας δικαιολογείται μόνον εάν η συμμετοχή στο γερμανικό ταμείο ασφάλισης ασθενείας κοινοποιηθεί εγγράφως εντός τριών μηνών από την παύση της ασφαλιστικής υποχρέωσης (ενότητα 9, παράγραφος 2, σημείο 1, του SGB V). Οι δικαιούχοι σύνταξης που διαμένουν στη Γερμανία και δεν υπόκεινται ούτε σε υποχρεωτική ασφάλιση στο KVdR ούτε σε καθεστώς προαιρετικής ασφάλισης ούτε συμμετέχουν ως μέλη της οικογενείας στο δημόσιο σύστημα ασφάλισης ασθενείας, δεν έχουν ασφάλιση ασθενείας δυνάμει της υπερεθνικής νομοθεσίας και υπάγονται, από 1ης Απριλίου 2007, σε ασφαλιστική υποχρέωση δυνάμει της ενότητας 5, παράγραφος 1, σημείο 13, του SGB V. Η εν λόγω ασφαλιστική υποχρέωση αφορά όλα τα πρόσωπα (συμπεριλαμβανομένων των συνταξιούχων) που δεν έχουν άλλη ασφαλιστική κάλυψη ασθενείας από 1ης Απριλίου 2007 και καλύπτονταν προηγουμένως από δημόσια ασφάλιση ασθενείας στη Γερμανία. Προκειμένου να αξιολογηθεί εάν κάποιο πρόσωπο «καλυπτόταν προηγουμένως από δημόσια ασφάλιση ασθενείας στη Γερμανία», λαμβανόταν και λαμβάνεται υπόψη κάθε πρόσφατο καθεστώς ασφάλισης ασθενείας σε άλλη χώρα της ΕΕ/του ΕΟΧ ή την Ελβετία, τόσο πριν από την εφαρμογή του κανονισμού βάσης στο πλαίσιο της ερμηνείας σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία όσο και τώρα, κατ εφαρμογή των κανόνων ίσης μεταχείρισης του άρθρου 5 του κανονισμού βάσης. CM\884044.doc 5/9 PE421.160v05-00

γ) Κατάσταση των αναφερόντων Οι αναφέροντες, που διαμένουν στη Γερμανία από τον Σεπτέμβριο του 1992 και εκτός από γερμανική κρατική σύνταξη λαμβάνουν επίσης φινλανδική/-ές κρατική/-ές σύνταξη/συντάξεις, είναι μέλη του γερμανικού δημόσιου συστήματος ασφάλισης ασθενείας ως πρόσωπα που υπάγονται σε ασφάλιση από την 1η Απριλίου 2007, σύμφωνα με την ενότητα 5, παράγραφος 1, σημείο 13, του SGB V. Ως εκ τούτου, σύμφωνα με το άρθρο 23 του κανονισμού βάσης, δικαιούνται παροχές ασθενείας σε είδος από το γερμανικό δημόσιο σύστημα ασφάλισης ασθενείας βάσει της συμμετοχής τους σε αυτό. Στην περίπτωση των αναφερόντων, δυνάμει της υπερεθνικής νομοθεσίας, το Techniker Krankenkasse είναι αρμόδιο για την παροχή ασφαλιστικής προστασίας σε περίπτωση ασθένειας στη χώρα διαμονής τους (Γερμανία). Κατά την επαλήθευση της απαιτούμενης περιόδου για την ασφαλιστική υποχρέωση του KVdR, οι φινλανδικές περίοδοι ασφάλισης ασθενείας ελήφθησαν υπόψη κατά τον ίδιο τρόπο με τις εθνικές (γερμανικές) περιόδους συμμετοχής για αμφότερους τους αναφέροντες, οι οποίοι διαμένουν στη Γερμανία από 1ης Σεπτεμβρίου 1992. Ο λόγος μη εκπλήρωσης της απαιτούμενης περιόδου δυνάμει του KVdR στην περίπτωση των αναφερόντων είναι ότι διέθεταν μη προσμετρήσιμες περιόδους (χωρίς ασφάλιση ασθενείας ή ιδιωτική ασφάλιση ασθενείας, βλ. παραπάνω) κατά τις αντίστοιχες περιόδους αναφοράς και, ως εκ τούτου, δεν πληρούν την απαίτηση των 9/10 για τις περιόδους συμμετοχής ή οικογενειακής ασφάλισης σύμφωνα με το δημόσιο σύστημα ασφάλισης ασθενείας. Στην περίπτωση των αναφερόντων, δεν αιτιολογείται η συμμετοχή στο KVdR δυνάμει της ενότητας 5, παράγραφος 1, σημείο 11 του SGB V. Όσον αφορά την περίοδο από τον Απρίλιο του 2004 έως το 2007, όπου οι αναφέροντες δεν καλύπτονταν από καμία ασφάλιση ασθενείας στη Γερμανία και λάμβαναν αμφότεροι γερμανικές και φινλανδικές κρατικές συντάξεις, η Φινλανδία θα ήταν αρμόδια για τα έξοδα της υγειονομικής τους περίθαλψης και για την είσπραξη εισφορών κοινωνικής ασφάλισης, υπό την προϋπόθεση ότι οι αναφέροντες πληρούσαν τα κριτήρια που ορίζονται από την εθνική νομοθεσία για συμμετοχή στο φινλανδικό σύστημα υγειονομικής ασφάλισης. Εντούτοις, από το 2007 η Γερμανία έχει καταστεί το αρμόδιο κράτος μέλος για την υγειονομική περίθαλψη της αναφέρουσας. δ) Ύψος εισφορών κοινωνικής ασφάλισης Όσον αφορά το ύψος των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης, στην περίπτωση ατόμων που υπάγονται σε ασφάλιση δυνάμει της ενότητας 5, παράγραφος 1, σημείο 13 του SGB V, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη για ασφάλιση ασθενείας σύμφωνα με την ενότητα 227 του SGB V σε συνδυασμό με την ενότητα 240 του SGB V και για ασφάλιση μακροχρόνιας νοσοκομειακής περίθαλψης σύμφωνα με την ενότητα 57, παράγραφος 1, του SGB XI το εισόδημά τους υπαγόμενο σε εισφορές. Αυτό σημαίνει ότι ο υπολογισμός των εισφορών λαμβάνει υπόψη τη συνολική οικονομική δυνατότητα του μέλους. Οι εισφορές ασφάλισης ασθενείας από κρατικές συντάξεις, παρεμφερείς παροχές και εισόδημα από μη μισθωτή εργασία υπολογίζονται σύμφωνα με την τρίτη πρόταση της ενότητας 240, παράγραφος 2, του SGB V σε συνδυασμό με τις ενότητες 247 και 248 του PE421.160v05-00 6/9 CM\884044.doc

SGB V, εφαρμόζοντας τον γενικό συντελεστή εισφορών δυνάμει της ενότητας 241 του SGB V. Ο γενικός συντελεστής εισφορών ανέρχεται επί του παρόντος στο 15,5%. Στην περίπτωση των γερμανικών κρατικών συντάξεων, ο φορέας συνταξιοδοτικής ασφάλισης καταβάλλει 7,3 ποσοστιαίες μονάδες αυτού (ενότητα 249α του SGB V) και το υπόλοιπο (8,2 ποσοστιαίες μονάδες) καλύπτεται από τον ασφαλιζόμενο (ενότητα 250, παράγραφος 3, του SGB V). Ο συντελεστής εισφορών για ασφάλιση μακροχρόνιας νοσοκομειακής περίθαλψης βασίζεται στην πρώτη πρόταση της ενότητας 55, παράγραφος 1, του SGB ΧΙ και ανέρχεται επί του παρόντος στο 1,95%. Ο ασφαλιζόμενος καλύπτει το σύνολο του ποσού (πρώτη πρόταση της ενότητας 59, παράγραφος 1, του SGB ΧΙ σε συνδυασμό με την ενότητα 250, παράγραφος 3, του SGB V). Πρέπει να σημειωθεί ότι οι εισφορές στην περίπτωση των αναφερόντων επιβάλλονταν μέχρι σήμερα λαμβάνοντας υπόψη τις διατάξεις των κανονισμών (ΕΟΚ) αριθ. 1408/71 και 574/72. Οι καταβλητέες εισφορές ασφάλισης ασθενείας και περίθαλψης από τους αναφέροντες περιορίζονταν από το Techniker Krankenkasse στο ποσό της γερμανικής τους σύνταξης, λαμβάνοντας υπόψη το άρθρο 33 του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 1408/71 και την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου στην υπόθεση Nikula (C-50/05). Από 1ης Μαΐου 2010, για την επιβολή εισφορών, ισχύουν οι διατάξεις των κανονισμών (ΕΚ) αριθ. 883/2004 (κανονισμός βάσης) και 987/2009. Οι διατάξεις αυτές διαφέρουν ως έναν βαθμό από τις διατάξεις των κανονισμών (ΕΟΚ) αριθ. 1408/71 και 574/72 που ίσχυαν στο παρελθόν. Σύμφωνα με το άρθρο 30 του κανονισμού βάσης, ο φορέας κράτους μέλους ο οποίος είναι υπεύθυνος δυνάμει της νομοθεσίας που εφαρμόζει για την επιβολή κρατήσεων επί των συντάξεων, λόγω εισφορών για παροχές ασθένειας, παροχές μητρότητας και ισοδύναμες παροχές πατρότητας, μπορεί να ζητήσει την ανάκτηση των κρατήσεων αυτών, που υπολογίζονται σύμφωνα με τη νομοθεσία την οποία εφαρμόζει, μόνον στο βαθμό που η δαπάνη για τις παροχές δυνάμει των άρθρων 23 έως 26 του κανονισμού βάσης βαρύνει τον φορέα του εν λόγω κράτους μέλους. Το άρθρο 30 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 987/2009 ορίζει σχετικά ότι εφόσον ένα πρόσωπο λαμβάνει σύνταξη από περισσότερα του ενός κράτη μέλη, το ποσό των εισφορών που παρακρατούνται από όλες τις καταβαλλόμενες συντάξεις δεν μπορεί ποτέ να υπερβαίνει το ποσό που παρακρατείται όσον αφορά πρόσωπο το οποίο λαμβάνει την ίδια σύνταξη από το αρμόδιο κράτος μέλος. Συνεπώς, δεν ισχύει πλέον το ανώτατο όριο που προβλεπόταν προηγουμένως στο άρθρο 33 του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 1408/71 (ποσό συνταξιοδοτικού εισοδήματος από το κράτος μέλος διαμονής). Σύμφωνα με το άρθρο 5, παράγραφος α), του κανονισμού βάσης, οι κρατικές συντάξεις από άλλα κράτη μέλη της ΕΕ θεωρούνται ισοδύναμες με τις γερμανικές κρατικές συντάξεις και πρέπει, συνεπώς, να λαμβάνονται υπόψη για τον σκοπό της επιβολής εισφορών. Οι εισφορές κοινωνικής ασφάλισης των αναφερόντων υπολογίστηκαν, ως εκ τούτου, εκ νέου λαμβάνοντας υπόψη την αλλαγή των κανόνων της ΕΕ. Συμπέρασμα Υπό το πρίσμα των ανωτέρω, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συμπεραίνει ότι όσον αφορά την τρέχουσα κατάσταση των αναφερόντων, δεν έχει σημειωθεί παραβίαση της νομοθεσίας της Ένωσης από τις εθνικές αρχές. CM\884044.doc 7/9 PE421.160v05-00

Όσον αφορά την περίοδο μεταξύ 2004-2007, η Επιτροπή δεν είναι σε θέση να αξιολογήσει την εγκυρότητα της άρνησης των φινλανδικών αρχών να εκδώσουν έντυπο Ε 121 λόγω έλλειψης εξηγήσεων για τους λόγους που οδήγησαν στην εν λόγω άρνηση (δηλ. κατά πόσον πληρούνταν οι εθνικές προϋποθέσεις εγγραφής). Πρέπει να υποδειχθεί στους αναφέροντες να προσφύγουν στις εθνικές διοικητικές ή δικαστικές αρχές (συμπεριλαμβανομένου του εθνικού ή περιφερειακού διαμεσολαβητή) ή/και στις διαθέσιμες διαδικασίες διαιτησίας και συμβιβασμού. Μόνο τα εθνικά δικαστήρια μπορούν να εκδώσουν εντάλματα προς διοικητικούς φορείς και να καταργήσουν μια εθνική απόφαση. Επίσης, μόνο τα εθνικά δικαστήρια είναι αρμόδια, εφόσον ενδείκνυται, να διατάξουν κάποιο κράτος μέλος να αποκαταστήσει τη ζημία που έχουν υποστεί πολίτες ως συνέπεια της πλημμελούς εφαρμογής του εθνικού ή κοινοτικού δικαίου. 7. Απάντηση της Επιτροπής (ΑΝΑΘ IV), που ελήφθη στις 16 Νοεμβρίου 2011. Οι αναφέροντες υπέβαλαν συμπληρωματική ενημέρωση, όπου επισημαίνουν ότι η καταγγελία τους αφορά τα έτη 2004-2008 και ότι τα φινλανδικά εθνικά όργανα δεν χειρίστηκαν όπως έπρεπε την υπόθεσή τους. Σε σχέση με την προηγούμενη απάντηση της Επιτροπής, οι αναφέροντες εξήγησαν ότι αρνήθηκαν να υπαχθούν σε καθεστώς προαιρετικής ασφάλισης στη Γερμανία, εξαιτίας του γεγονότος ότι η προσφυγή τους κατά της Φινλανδίας εκκρεμούσε και ότι η προαιρετική ασφάλιση στη Γερμανία θα ήταν ακριβή σε σύγκριση με τη φινλανδική ασφάλιση. Οι παρατηρήσεις της Επιτροπής σχετικά με την αναφορά Στις προηγούμενες παρατηρήσεις της σχετικά με την αναφορά, η Επιτροπή εξήγησε λεπτομερώς την κατάσταση των αναφερόντων στη Γερμανία. Οι αναφέροντες, που διαμένουν στη Γερμανία από τον Σεπτέμβριο του 1992 και εκτός από γερμανική κρατική σύνταξη λαμβάνουν παράλληλα και φινλανδική κρατική σύνταξη, είναι μέλη του γερμανικού δημόσιου συστήματος ασφάλισης ασθενείας ως πρόσωπα που υπάγονται σε ασφάλιση από την 1η Απριλίου 2007, σύμφωνα με την ενότητα 5, παράγραφος 1, σημείο 13, του SGB V. Όσον αφορά την περίοδο από το 2004 έως το 2007, όπου οι αναφέροντες δεν καλύπτονταν από καμία ασφάλιση ασθενείας στη Γερμανία και λάμβαναν αμφότεροι γερμανικές και φινλανδικές κρατικές συντάξεις, η Φινλανδία θα ήταν αρμόδια για τα έξοδα της υγειονομικής τους περίθαλψης και για την είσπραξη εισφορών κοινωνικής ασφάλισης, υπό την προϋπόθεση ότι οι αναφέροντες πληρούσαν τα κριτήρια που ορίζονται από την εθνική νομοθεσία για συμμετοχή στο φινλανδικό σύστημα υγειονομικής ασφάλισης. Η Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, βάσει των διαθέσιμων πληροφοριών, δεν ήταν σε θέση να αξιολογήσει την εγκυρότητα της άρνησης των φινλανδικών αρχών να εκδώσουν έντυπο Ε 121. Από την πρόσθετη ενημέρωση προκύπτει ότι τον Απρίλιο του 2009, ανταποκρινόμενος στη λήψη εντύπου Ε-107 από τον γερμανικό ομόλογό του, ο οργανισμός κοινωνικών ασφαλίσεων στη Φινλανδία δήλωσε ότι δεν μπορούσε να χορηγήσει έντυπο Ε-121. Οι αναφέροντες δεν PE421.160v05-00 8/9 CM\884044.doc

άσκησαν προσφυγή κατά της εν λόγω απόφασης. Εν προκειμένω, η Επιτροπή θα ήθελε να επισημάνει ότι η Επιτροπή δεν διαθέτει ούτε την αρμοδιότητα ούτε τα μέσα για να διενεργήσει έρευνα ή να εξετάσει την ορθότητα των πραγματικών περιστατικών όπως καθορίζεται από τις εθνικές διοικήσεις σε μεμονωμένες περιπτώσεις, ούτε να ελέγξει κατά πόσον τα δεδομένα στα οποία βασίζει η εθνική διοίκηση την απόφασή της αξιολογήθηκαν και καταγράφηκαν με ορθό τρόπο. Αυτά τα ζητήματα απαιτούν τη διερεύνηση των σχετικών πραγματικών περιστατικών που πρέπει να γίνει από τις εθνικές διοικήσεις ή τα δικαστήρια. Η Επιτροπή δεν μπορεί να υποκαταστήσει τον ρόλο των διοικητικών ή δικαστικών διαδικασιών προσφυγής σε εθνικό επίπεδο στο εσωτερικό των κρατών μελών. Σε σχέση με τη διαφορά ως προς το επίπεδο των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης στη Φινλανδία και τη Γερμανία, πρέπει να επισημανθεί ότι το δίκαιο της ΕΕ στον τομέα κοινωνικής ασφάλισης προβλέπει τον συντονισμό και όχι την εναρμόνιση των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης. Η νομοθεσία της Ένωσης δεν περιορίζει την εξουσία των κρατών μελών να οργανώνουν τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισής τους και, ελλείψει εναρμόνισης σε επίπεδο Ένωσης, εναπόκειται στη νομοθεσία του κάθε κράτους μέλους να ορίζει τις προϋποθέσεις χορήγησης παροχών κοινωνικής ασφάλισης, καθώς και το ποσό των παροχών αυτών και την περίοδο χορήγησής τους. Ωστόσο, στο πλαίσιο της άσκησης αυτής της εξουσίας, τα κράτη μέλη πρέπει να τηρούν τη νομοθεσία της Ένωσης, ιδίως δε τις διατάξεις της Συνθήκης περί ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων ή την παρεχόμενη σε όλους τους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ελευθερία κυκλοφορίας και διαμονής στο έδαφος των κρατών μελών σύμφωνα με τις διατάξεις του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 883/2004. Η συγκεκριμένη νομοθετική πράξη θέσπισε κοινούς κανόνες και αρχές που πρέπει να τηρούνται από όλες τις εθνικές αρχές κατά την εφαρμογή εθνικής νομοθεσίας. Οι κανόνες αυτοί διασφαλίζουν τη συμμόρφωση της εφαρμογής των διαφορετικών εθνικών νομοθεσιών προς τις βασικές αρχές της ίσης μεταχείρισης και της απαγόρευσης των διακρίσεων. Συνεπάγεται ότι οι προϋποθέσεις συμμετοχής στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης στα κράτη μέλη και το επίπεδο των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης καθορίζονται σε εθνικό επίπεδο από κάθε κράτος μέλος. Το δίκαιο της ΕΕ δεν παρεμβαίνει στον εν λόγω τομέα. Συμπέρασμα Πρέπει να υποδειχθεί στους αναφέροντες να προσφύγουν στις εθνικές διοικητικές ή δικαστικές αρχές (συμπεριλαμβανομένου του εθνικού ή περιφερειακού διαμεσολαβητή) ή/και στις διαθέσιμες διαδικασίες διαιτησίας και συμβιβασμού. Μόνο τα εθνικά δικαστήρια μπορούν να εκδώσουν εντάλματα προς διοικητικούς φορείς και να καταργήσουν μια εθνική απόφαση. Επιπλέον, μόνο τα εθνικά δικαστήρια είναι αρμόδια, εφόσον ενδείκνυται, να διατάξουν κάποιο κράτος μέλος να αποκαταστήσει τη ζημία που έχουν υποστεί πολίτες ως συνέπεια της πλημμελούς εφαρμογής του εθνικού ή κοινοτικού δικαίου. Πρέπει να συσταθεί στους αναφέροντες να μεριμνήσουν ώστε να μην χάσουν τυχόν προθεσμίες για την υποβολή προσφυγής σύμφωνα με τις εθνικές διαδικασίες. CM\884044.doc 9/9 PE421.160v05-00