Συναισθήματα παγιδευμένα στους ιστούς!

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΙΣΤΟΥΣ! ΠΑΓΙΔΕΥΜΕΝΑ Συναισθήματα παγιδευμένα στους ιστούς! Τα συναισθήματα έχουν δυναμική επίδραση τόσο στη ψυχή, όσο και στο σώμα μας. Τα θετικά συναισθήματα μας δίνουν μια ανάλαφρη αίσθηση σαν να πετάμε, ενώ οι κινήσεις μας είναι πιο εύκολες. Έχουμε την επιθυμία να τρέξουμε, να τραγουδήσουμε, να γελάσουμε κ.α. Αντίθετα τα αρνητικά συναισθήματα αλλάζουν τη στάση του σώματος, η οποία γίνεται κυρτή (το σώμα καμπουριάζει), με κυρτούς ώμους, σφίξιμο των μυών και αύξηση της αρτηριακής πίεσης. Τα αρνητικά συναισθήματα, που παγιδεύονται στους ιστούς είναι υπαίτια για πολλές περιπτώσεις νοσηρών καταστάσεων, συναισθηματικής προέλευσης. Τα συναισθήματα είναι σχεδιασμένα να μας κινητοποιούν. Όταν ακούμε ένα αστείο γελάμε, όταν

τραυματίσουμε το χέρι μας θυμώνουμε. Αυτές είναι φυσιολογικές αντιδράσεις, που επιτρέπουν τα συναισθήματα να ενεργοποιηθούν αποτελεσματικά και στη συνέχεια να εξωτερικεύονται από το σώμα. Ο κύκλος ζωής ενός θετικού και ενός αρνητικού συναισθήματος στο σώμα διαφέρει σημαντικά. Συναισθήματα όπως χαρά, ευθυμία, αίσθηση δύναμης, κινούνται ελεύθερα στο σώμα μας, τα απολαμβάνουμε, ενίοτε ενθαρρύνουμε την παρουσία τους, ώστε να ενεργοποιηθούν ελεύθερα και να ολοκληρώσουν τον κύκλο της ζωής τους στο σώμα. Αντίθετα τα αρνητικά συναισθήματα δεν είναι ευπρόσδεκτα. Όταν βιώνουμε συναισθήματα όπως λύπη, θυμό, πικρία, μοναξιά ή οδύνη, τα αισθανόμαστε βαθειά! Ακριβώς λόγω του πόνου που προκαλούν, κάποιες φορές αντί να τα βιώσουμε, τα καταπιέζουμε για να τα εμποδίσουμε να ισχυροποιηθούν και να επεκταθούν. Η προσπάθεια να αντισταθούμε στα αρνητικά συναισθήματα προκαλεί ανισορροπία, που εμποδίζει την ολοκλήρωση του κύκλου ζωής των,

σε αντίθεση με ότι συμβαίνει στη περίπτωση όπου επιτρέπουμε στο σώμα μας να τα βιώσει. Αυτή η αντίσταση μπορεί να οδηγήσει στην παγίδευση του συναισθήματος στον ιστό του σώματος, οδηγώντας τελικά σε νοσηρή κατάσταση. Body memory Μνήμη του σώματος Ο Jonathan Tripodi, στο βιβλίο του Freedom from Body Memory, αναλύει τον μηχανισμό επιβίωσης, μέσω του οποίου το σώμα μπορεί να καταπιέσει τα αρνητικά συναισθήματα, επισωρεύοντας τα για μια ζωή. Αυτή η υποσυνείδητη συνήθεια να καταπιέζονται αντί να εξωτερικεύονται τα αρνητικά συναισθήματα, οδηγεί στο φαινόμενο που ονομάζεται body memory μνήμη του σώματος, που εκδηλώνεται ως πόνος, άγχος, κατάθλιψη, κόπωση, ενώ οδηγεί σε καταστροφικότητα, σε αρνητικές σκέψεις, αρνητική στάση ζωής και συμπεριφορά. Αντίθετα με τις παραδοσιακές απόψεις ότι η μνήμη κατοικοεδρεύει αποκλειστικά στον εγκέφαλο, ο Tripodi προεκτείνει αυτό το πρότυπο διατυπώνοντας την άποψη πως οι ιδιότητες της μνήμης του σώματος υπάρχουν και μπορούν να αποθηκευτούν στους ιστούς, τα κύτταρα και τα υγρά του σώματος. Κάθε ιστός του σώματος λειτουργεί ως μικρός εγκέφαλος mini brain. Το ανθρω π ινο σω μ α ει ν αι γενετικα προγραμματισμε ν ο να ανταποκρι νεται σε στρεσογο νες καταστα σεις, ενεργοποιω ντας ε να τμη μα του εγκεφα λου, γνωστο ως μεταιχμιακο συ στημα, το οποι ο ει ν αι υπευ θ υνο για την συναισθηματικη αντι δ ραση μα χ ης η φυγη ς. Το μεταιχμιακο συ στημα ελε γχει το κυ κλωμα του χρο νιου πο νου και των συναισθημα των. Στην πραγματικο τητα το μεγαλυ τερο τμη μα

του ελε γχει το υποσυνει δ ητο και λιγο τ ερο το συνειδητο του ανθρω που. Περιλαμβα νει πολλα επιμε ρους τμη ματα: την αμυγδαλη, τον ιππο καμπο, την ψαλι δα, τα μαστοειδη σωμα τια, την υπο φυση, τον υποθα λαμο, τον ε λικα προσαγωγι ου, τον προμετωπιαι ο φλοιο, το νησιδιακο φλοιο και τα βασικα γα γγλια. Ο ψυχολόγος Peter Levine, κατέδειξε ότι στη περίπτωση που δεν μπορούμε να παλέψουμε ή να αποδράσουμε από μια στρεσσογόνα κατάσταση, τότε ενεργοποιείται ένας δευτερεύον προστατευτικός μηχανισμός που ονομάζεται freeze response αντίδραση παγώματος, δίνοντας τη δυνατότητα στο σώμα να καταπιέσει τα αρνητικά συναισθήματα.δηλαδή, αν νοιώσουμε αβοήθητοι να αντιδράσουμε σε μια απειλή ή σε μια στρεσσογόνα κατάσταση, η αντίδραση παγώματος θα δώσει στο σώμα τη δυνατότητα να θάψει κάθε έντονο αρνητικό συναίσθημα ή σκέψη, ουσιαστικά κρύβοντας το από το συνειδητό μέρος του εγκεφάλου. Που αυτές οι αισθήσεις, οι σκέψεις και τα συναισθήματα θάβονται; Η παραδοσιακή άποψη είναι ότι εσωτερικεύονται στο μυαλό ή την ψυχή. Αλλά, όπως τώρα αποδεικνύεται μπορούν επίσης να θάβονται βαθιά μέσα στους ιστούς και τα υγρά του σώματος. Το σώμα τότε βρίσκεται σε ένταση και παραλύει. Αυτή η αντίδραση συχνά περιγράφεται ως deer in the headlights ελάφι μπροστά στους

φωτεινούς προβολείς. Στο βιβλίο του Waking the tiger, ο Levine εξηγεί ότι όταν ένα ζώο βρίσκεται σε κίνδυνο, αντιδρά όπως οι άνθρωποι, δηλαδή επιτίθεται ή τρέχει μακριά από τον κίνδυνο ή παγώνει. Η συνήθεια του παγώματος Το American Institute of Stress δήλωσε στο περιοδικό Time, ότι διαταραχές που σχετίζονται με το άγχος, είναι το 80 90% των νοσηρών καταστάσεων, που θα οδηγήσουν τον ασθενή να επισκεφθεί τον ιατρό. Επιπρόσθετα τα Ηνωμένο Έθνη ανέφεραν το άγχος ως τη πάθηση του 20ου αιώνα. Είναι, λοιπόν, τόσο συνηθισμένο να ζούμε με άγχος ή αρνητικά συναισθήματα ως αποτέλεσμα του τρόπου ζωής που έχουμε επιλέξει ώστε το σώμα μας να τίθεται σε κατάσταση παγώματος για εβδομάδες, μήνες ή χρόνια. Η αντίδραση παγώματος δημιουργεί ένταση στον οργανισμό. Αν αυτή δεν απελευθερωθεί, τότε την επόμενη φορά που θα βιώσουμε έναν νέο επιβαρυντικό παράγοντα θα μας καταβάλλει περισσότερο. Αυτό σημαίνει, όσο περισσότερο παραμένουμε σε φάση παγώματος, τόσο πιο εύκολα ένας νέος επιβαρυντικός παράγοντας μπορεί να μας επηρεάσει προκαλώντας μεγαλύτερη κατάρρευση.

Με τον καιρό το σώμα αιφνιδιάζεται και παγώνει ως εξαρτημένο ανακλαστικό, ακόμη και με ελάχιστη επιβάρυνση, όπως για παράδειγμα ένας δυνατός θόρυβος, το μποτιλιάρισμα ή σε μια μη αναμενόμενη αλλαγή στον εργασιακό χώρο. Σε αυτή τη περίπτωση η δυνατότητα χαλάρωσης γίνεται αδύνατη. Τελικά ο οργανισμός δεν μπορεί να προσαρμοστεί σε νέους επιβαρυντικούς παράγοντες (προσαρμοστική εξάντληση ετερόσταση), προκαλώντας σωματικά και συναισθηματικά προβλήματα. Καθώς η συνήθεια του παγώματος είναι μια υποσυνείδητη διαδικασία, μπορεί να παραμείνει ενεργοποιημένη χρόνια χωρίς να γίνεται αντιληπτή. Επίκεντρο Epicenter Η περιτονι α ει ναι ε να ινω δες κολλαγονου χο δι κτυο συνδετικου ιστου που διατρε χ ει ολο κ ληρο το σω μ α, καλυ π τοντας κα θ ε μυ, ο ργανο, οστε ινη δομη και κυ τταρο στο σω μα.το κύριο συστατικό της περιτονίας είναι πρωτεΐνη. Οι κύριες πρωτεΐνες συνδετικού ιστού είναι το κολλαγόνο και η ελαστίνη. Το κολλαγόνο παρέχει τη δύναμη των ιστών, ενώ η ελαστίνη παρέχει την ελαστικότητά του. http://craniosacral.gr/wp-content/uploads/2016/10/physiopresen tation.mp4 Ανατομικα, η περιτονι α πορευ ε ται αρχικα σε μι α επιμη κη κατευ θ υνση με σ α στο οβελιαι ο επι π εδο απο την κορυφη του

κρανι ου ε ως την πελματικη περιτονι α των ποδιω ν, σε ε να συνεχε ς αλληλε ν δετο δι κ τυο συνδετικω ν ιστω ν. Υπα ρ χουν, επι σ ης, οριζο ντια διαφρα γματα, η πτυχε ς της περιτονι ας που δημιουργου ν κοιλο τητες, οι οποι ες διευκολυ νουν την ακε ραια μορφη και την σταθερο τ ητα, ενω επιτρε π ουν στα σπλαχνικα ο ρ γανα μας να παραμε νουν στη θε ση τους. Χωρι ς αυτε ς τις οριζο ντιες πτυχε ς της περιτονι ας θα επικρατου σε η βαρυ τητα και τα νεφρα μας θα ε π εφταν με σ α στην λεκα ν η, οι πνευ μ ονε ς μας θα εκτει ν ονταν συνεχω ς πλα για και θα ε πεφταν στην κοιλιακη κοιλο τητα κ.τ.λ. Οι οριζο ντιες πτυχε ς της περιτονι ας εντοπι ζονται στη βα ση του ινιακου οστου, στο υ ψ ος του υοειδου ς οστου, στο λαιμο, στη θωρακικη ει σοδο, στο αναπνευστικο δια φραγμα και στην βα ση της πυε λου. Η περιτονι α, η οποι α περιλαμβα νει τη σκληρα μη νιγγα, περιβα λ λει εσωτερικα το κρανι ο και τον νωτιαι ο μυελο και σχηματι ζει το ε λυτρο της σκληρα ς μη νιγγας. Απο τα προηγου μενα προκυ π τει ο τ ι τυχο ν τα σ η που αναπτυ σ σεται απο οποιοδη π οτε τραυ μ α στο περιτοναι κ ο συ σ τημα, μπορει να μεταφερθει οπουδη ποτε στο σω μα. Εφο σον η περιτονι α βρι σκεται παντου, και οι συμφυ σ εις της μπορου ν να παρα γ ουν και να εκτει ν ουν την επι δραση τους με πολλου ς τρο πους και σε πολλε ς κατευθυ νσεις οπουδη ποτε με σα στο σω μα. Κατά τη διάρκεια της κλινικής αξιολόγησης, αναζητούμε περιοχες της περιτονίας με αυξημένη τάση, προσπαθώντας να εντοπίσουμε εκείνη που είναι κυρίαρχη σπρώχνοντας το σώμα έξω από την ευθυγράμμιση, υποδηλώνοντας το επίκεντρο της τάσης. Φανταστείτε το κέντρο σε ένα τραπεζομάντηλο, αν μαζέψουμε το κέντρο του, η πίεση μεταφέρεται και στις τέσσερις γωνίες. Σύμφωνα με τον Tripodi το επίκεντρο βρίσκεται στη μέση γραμμή του σώματος, το συνδέει με τα chakras wheels of light -, ισχυριζόμενος πως αφορά την περιοχή του σώματος όπου η αντίδραση παγώματος είναι περισσότερο ενεργή. Κατά άλλους, όπως ο Eric Moya, το επίκεντρο μπορεί να βρίσκεται οπουδήποτε στο σώμα, ενώ σε φυσιολογικές καταστάσεις ταυτίζεται με το κέντρο βάρους του σώματος.

The Living Matrix Ο ερευνητής ιατρός Robert O. Becker, MD, το 1998 στο βιβλίο του The Body Electric, εισηγήθηκε ότι το σώμα έχει διπλό νευρικό σύστημα, το ένα περιλαμβάνει τα νεύρα, ενώ το άλλο περιλαμβάνει αυτό που ονομάζεται περινευρικό συνδετικό ιστό, τον συνδετικό ιστό δηλαδή που περιβάλλει τα νεύρα. Καθώς όλα τα νεύρα περιβάλλονται από κύτταρα του περινευρικού συνδετικού ιστού, ο Becker διατείνεται ότι υπάρχουν πολύ περισσότερα περινευρικά κύτταρα στον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό από ότι νευρώνες. Δηλαδή ο συνδετικός ιστός που περιβάλλει το νευρικό σύστημα είναι μεγαλύτερος από αυτό καθαυτό το νευρικό σύστημα. Σύμφωνα λοιπόν με τον Becker, τα περινευρικά κύτταρα απαρτίζουν ένα μεγάλο σύστημα μετάδοσης πληροφοριών. Επιπλέον, όπως ακριβώς ο περινευρικός συνδετικός ιστός περιβάλλει τα νεύρα, περιαγγειακά και περιλεμφικά κύτταρα του συνδετικού ιστού περιβάλλουν τα αγγειά στο κυκλοφορικό σύστημα του σώματος, το περιόστεο είναι ο συνδετικός ιστός που περιβάλλει τα οστά και το μυοπεριτόνιο αναφέρεται στα κύτταρα του συνδετικού ιστού που περιβάλλουν τους μύες. Όλα αυτά τα εξειδικευμένα κύτταρα συνδετικού ιστού υπερτερούν αριθμητικά των κυττάρων που περιβάλλουν, γιαυτό άλλωστε το σύστημα του συνδετικού ιστού είναι πιο διάχυτο στο σώμα. Προσθέστε το γεγονός ότι τα κύτταρα του συνδετικού ιστού είναι ένα διασυνδεδεμένο συνεχές σε ολόκληρο το σώμα σύστημα, λουσμένο σε μια υγρή ουσία βάσης και μεταφέρει ενέργεια, τότε μπορείτε να δείτε γιατί Becker κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπάρχει ένα διπλό νευρικό σύστημα.

Ο συγγραφέας και βιοφυσικός James Oschman, το 2003, διαπίστωσε ότι δεδομένου ότι το νευρικό σύστημα και το matrix του συνδετικού ιστού συνδυάζονται στενά, σχηματίζουν ένα μεγαλύτερο, πιο προηγμένο σύστημα επικοινωνίας, το οποίο ονόμασε Living Matrix. Το Living Matrix είναι μια εξελικτική περιγραφή της ανθρώπινης ανατομίας ως ένα συνεκτικό σύστημα του σώματος που είναι ζωντανό και επικοινωνεί με ενέργεια. Ο Oschman προτείνει ότι μέσα σε αυτό το σύστημα, στο σύνολο του σώματος, υπάρχουν ιδιότητες και πληροφορίες (με τη μορφή της ενέργειας) που πρέπει να κοινοποιούνται και να αποθηκεύονται σε κάθε κύτταρο στο σώμα. Με τον καιρό, πιστεύω ότι οι επιστήμονες θα επεκτείνουν την έννοια Living Matrix για να συμπεριλάβει αόρατα συστήματα επικοινωνίας που έχουν αναφερθεί, όπως το ανθρώπινο ενεργειακό πεδίο, τα τσάκρα και οι μεσημβρινοί. Κύστη Ενέργειας (Energy cysts)

Ο Dr. Upledger, εμπνευστής και θεμελιωτής της Κρανιοϊερής Θεραπείας, αναφέρει πως η σύλληψη της ιδέας που αφορά την Κύστη Ενέργειας έγινε κατά την περίοδο που εργαζόταν ως καθηγητής στο Michigan State University College of Osteopathic Medicine, σε συνεργασία με τους: Drs Zvi Karni (biophysics, biological engineering) και Ernest Retzlaff (neurophysiology). Σημαντική ήταν, επίσης, η συμβολή των: Drs Fred Becker (anatomy), Jon Kabara (biochemistry), David McConnell (psychology, biochemistry), και Irwin M. Korr (physiology). Ο όρος κύστη ενέργειας οφείλεται στον Elmer Green (Director of the Menninger Foundationin Topeka, Kansas). Έχει τύχει πολλές φόρες να διαπιστώσουμε πως ένας τραυματισμός προκαλεί προβλήματα σε μια περιοχή του σώματος, αρκετό καιρό μετά την αποκατάσταση της βλάβης. Παράδοξο θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος, αλλά ο Dr Upledger, μαζί με τον βιοφυσικό Dr Zvi Karmi, ανακάλυψαν -στα τέλη της δεκαετίας του 1970- ότι το σώμα μπορεί να διατηρεί τα αποτυπώματα ενός τραύματος. Τα αποτυπώματα, τα οποία μπορεί να εμπεριέχουν και το συναισθηματικό φόντο που προκλήθηκε κατά τη διάρκεια του τραυματισμού, αφήνουν ένα υπόλοιπο ενσωματωμένο στο σώμα. Αυτές τις περιοχές περιορισμού ή ενεργειακής αποδιοργάνωσης τις ονόμασαν energy cysts- κύστες ενέργειας. Ας δούμε, πιο αναλυτικά, τι ακριβώς αυτό σημαίνει. Όταν συμβεί ένα ατύχημα, η κινητική ενέργεια που προκαλείται λόγω του τραυματισμού, διεισδύει στο σώμα. Γνωρίζουμε από τους νόμους της θερμοδυναμικής ότι η ενέργεια δεν δημιουργείται, ούτε καταστρέφεται. Επίσης, μας λένε ότι η φυσική ροπή των ατόμων, των μορίων και της ενέργειας είναι προς την αποδιοργάνωση. Όταν αυτή η ενέργεια του τραυματισμού διεισδύει στο σώμα, το βάθος διείσδυσης εξαρτάται από τη δύναμη του τραυματισμού, σε συνάρτηση με την πυκνότητα του ιστού. Αν το σώμα είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τη δυσλειτουργία η «ενέργεια του

τραυματισμού» μπορεί να εξανεμιστεί ώστε να ακολουθήσει η φυσιολογική επούλωση. Αν το σώμα δεν είναι σε θέση να εξανεμίσει αυτή την ενέργεια, τότε συμπιέζεται σε μια μικρότερη και μικρότερη σφαίρα, προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί η έκταση της δυσλειτουργίας του ιστού. Όταν γίνεται πιο μαζεμένη και εντοπισμένη, η αποδιοργάνωση στη συμπιεσμένη μπάλα ενέργειας αυξάνεται έως ότου μετατραπεί σε «κύστη ενέργειας». Εκδηλώνεται ως ένα εμπόδιο στη μετάδοση των ηλεκτρικών ερεθισμάτων μέσω των ιστών του σώματος. Εκεί όπου βρίσκεται προκαλεί ένταση. Ουσιαστικά πρόκειται για μία περιοχή με αυξημένη εντροπία στο σώμα. Ο όρος εντροπία, όπως περιγράφεται από τον δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής, σημαίνει ότι η ενέργεια μεταπίπτει από οργανωμένη κατάσταση σε ανοργάνωτη. Η περιοχή είναι ζεστή και υπολειτουργεί. Ένα άτομο μπορεί να προσαρμοστεί στις κύστες ενέργειας. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, το σώμα χρειάζεται επιπλέον ενέργεια για να συνεχίσει να εκτελεί τις καθημερινές λειτουργίες του. Καθώς τα χρόνια περνούν και το σώμα επιβαρύνεται, μπορεί να χάσει την ικανότητά του να προσαρμόζεται. Τότε είναι που τα συμπτώματα και οι δυσλειτουργίες αρχίζουν να εμφανίζονται, οπότε γίνεται δύσκολο να τα αγνοήσει. Οι βασικοί παράγοντες που καθορίζουν την δυνατότητα του σώματος να διασκορπίσει την επιπλέον ενέργεια, ή που συμβάλλουν ώστε να δημιουργηθεί ενεργειακή κύστη είναι: α. Όταν η ποσότητα της ενέργειας υπερνικά την δυνατότητα του σώματος, β. Η ύπαρξη προηγούμενων τραυματισμών στην ίδια περιοχή του σώματος μειώνει την ικανότητα του σώματος να διασκορπίσει την επιπλέον ενέργεια, γ. Η συναισθηματική κατάσταση του ασθενή την ώρα του τραυματισμού, καθώς θυμός, φόβος, ενοχή, ή άλλα αρνητικά συναισθήματα ελαττώνουν την ικανότητα αντίδρασης του σώματος.

Αντίθετα, μόλις τα συναισθήματα αυτά εντοπισθούν και απελευθερωθούν, η σωματική δυσλειτουργία, που οφείλεται στην ενεργειακή κύστη και τα συνωδά συμπτώματα, υποχωρεί. δ. Η περιοχή όπου αναπτύσσεται η ενεργειακή κύστη, καθώς από εκεί καθορίζεται το πόσο βαθιά η ενέργεια διεισδύει στο σώμα και προσδιορίζει το μέγεθος της δύναμης και την πυκνότητα των ιστών που την δέχονται. Η διείσδυση, για παράδειγμα, στα οστά είναι μικρότερη από ό,τι στα μαλακά μόρια. ε. Ο χρόνος έναρξης της θεραπευτικής διαδικασίας προκειμένου να εξανεμιστεί η επιπλέον ενέργεια. Η θεραπευτική διαδικασία πρέπει να ξεκινήσει άμεσα, ενώ μπορεί να διαρκέσει αρκετές ημέρες. Εντοπισμός συναισθημάτων παγιδευμένων Ως θεραπευτές, ερχόμαστε σε επαφή με ασθενείς, που ενώ έχουν προσπαθήσει πάρα πολύ, έχουν υποβληθεί σε πολλές θεραπευτικές προσπάθειες, δεν έχουν αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τα συμπτώματα τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις τα παγιδευμένα συναισθήματα στους ιστούς μπορεί να είναι η υποβόσκουσα αιτία. Μπορούμε να εντοπίσουμε αυτές τις περιοχές, αναζητώντας περιοχές της περιτονίας με αυξημένη τάση, μειωμένη ροή των υγρών του σώματος και διαταραχή του Κρανιοϊερού ρυθμού. Η εντόπιση τέτοιων περιοχών υποδεικνύει ανισορροπία/δυσλειτουργία, την οποία το σώμα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνο του (προσαρμοστική εξάντληση ετερόσταση) και χρειάζεται θεραπευτική παρέμβαση ενίσχυση. Υπάρχει ποικιλία θεραπευτικών παρεμβάσεων που μπορούν να ενισχύσουν την προσαρμοστική ικανότητα του σώματος, όπως είναι ο βελονισμός, γιόγκα, διαλογισμός, τεχνικές χαλάρωσης, άσκηση κ.α.

Η περισσότερο αξιόπιστη μέθοδος που εγώ γνωρίζω είναι η τεχνική της Κρανιοϊερής Θεραπείας που ονομάζεται ονομάζεται Απελευθέρωση Κύστης Ενέργειας. Είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για την ενθάρρυνση του σώματος να απελευθερώσει τη μπλοκαρισμένη ενέργεια και να επιταχύνει την πλήρη ανάκαμψη. Ως μέρος αυτής της διαδικασίας, κάποιες φορές το σώμα θα επιστρέψει «αυθόρμητα» στη θέση που βρισκόταν όταν υπέστη τον τραυματισμό για πρώτη φορά. Τότε, ο θεραπευτής μπορεί να αισθάνεται τους ιστούς να χαλαρώνουν και να απελευθερώνονται από την κύστη ενέργειας με την έκλυση θερμότητας. Στη συνέχεια, ο οργανισμός είναι ελεύθερος να επιστρέψει πλήρως στα βέλτιστα επίπεδα λειτουργίας του. Η τεχνική αυτή πολλές φορές συνοδεύεται από την Ψυχοσωματική Απελευθέρωση Somatoemotional Release. Η Ψυχοσωματική Απελευθέρωση (SomatoEmotional Release) είναι η θεραπευτική διαδικασία, που διευκολύνει το σώμα και την ψυχή να απαλλαγούν από την δράση των υπολειμματικών επιδράσεων, ενός προηγούμενου φυσικού ή συναισθηματικού τραύματος. Λειτουργεί συμπληρωματικά με την Κρανιοϊερή Θεραπεία του Dr. J. Upledger, διευρύνοντας και προωθώντας την αποτελεσματικότητα της. Η φιλοσοφία της Ψυχοσωματικής Απελευθέρωσης (SomatoEmotional Release / SER) στηρίζεται στην άποψη ότι οι άνθρωποι μερικές φορές μεταφέρουν μια συναισθηματική εμπειρία στο σώμα, γεγονός που οδηγεί στην διαταραχή της λειτουργικής αρμονίας σε κάποιο όργανο ή στους ιστούς, με επακόλουθο πιθανή παθολογία. Δουλεύοντας ο εκπαιδευμένος θεραπευτής με τα χέρια του, βοηθούμενος τις περισσότερες φορές από τον Θεραπευτικό Διάλογο, είναι δυνατόν να επιτύχει τη απελευθέρωση του

προσβεβλημένου ιστού, ταυτόχρονα με την απομάκρυνση του συναισθηματικού φόντου. Οι αρχές της Ψυχοσωματικής Απελευθέρωσης υποστηρίζουν μια προσέγγιση επικεντρωμένη στον ασθενή, σεβόμενη την γλώσσα, την κουλτούρα, τα πιστεύω, και την διορατικότητα του. Πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη το γεγονός πως στους ανθρώπους η ικανότητα να έρθουν σε επαφή με τα συναισθήματα τους διαφέρει δραματικά. Η διαδικασία της Ψυχοσωματικής Απελευθέρωσης μπορεί να εμποδιστή από ένα βαθμό αντίστασης. Υπάρχει όμως ένας υποσυνείδητος μηχανισμός που μας επιτρέπει να μπούμε στην διαδικασία απελευθέρωσης, όταν είμαστε στην κατάλληλη χρονική στιγμή για να γίνει μια σημαντική αλλαγή στη ζωή μας. Η Κρανιοϊερή Θεραπεία, μπορεί με ήπιο τρόπο, να προετοιμάσει το έδαφος, βοηθώντας διαδικασία. το σώμα να συμμετέχει σε αυτήν την ΠΗΤΕΣ: Releasing Emotions Trapped in the Tissues, by John Upledger, DO, OMM, Massage Today, June, 2008, Vol. 08, Issue 06 OUR INNER OCEAN A World of Healing Modalities, LeCain W. Smith FREEDOM FROM BODY MEMORY, Jonathan Tripoli http://craniosacral.gr/ ΧΡΟΝΙΟΣ ΠΟΝΟΣ η παραφωνία του εγκεφάλου μια εναλλακτική πρόταση, Χαρ. Τιγγινάγκας, Αθήνα 2015, ISBN: 978-960-99167-1-4 ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΟΡΓΑΝΩΝ

ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ! Συσχετισμός μεταξύ οργάνων και συναισθημάτων! Εισαγωγή Ο Jean-Pierre Barral (Visceral Manipulation II), αναφέρει πως οι διαπιστώσεις του σχετικά με τον συσχετισμό μεταξύ των οργάνων και των συναισθημάτων δεν προέκυψαν από πληροφορίες που άντλησε από διάφορες πηγές, αλλά είναι το αποτέλεσμα δικών του παρατηρήσεων στη συμπεριφορά και τις αντιδράσεις ασθενών με συγκεκριμένες διαταραχές. Έτσι καθιέρωσε μερικές βασικές

αρχές. Πάντως σε κάθε περίπτωση, δεν θα πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι στον συναισθηματικό κόσμο των ανθρώπων τίποτα δεν είναι 100% σίγουρο. Μεθοδολογία Κάθε όργανο σχετίζεται με σύνολο συγκεκριμένων συναισθημάτων, που ενδέχεται να ξυπνήσουν στη μνήμη και να διεγερθούν κατά την διαδικασία της σπλαχνικής κινητοποίησης. Η κινητοποίηση του οργάνου, μέσω νευρικών οδών, το συνδέει με το μεταιχμιακό σύστημα. Εντούτοις, υπάρχει συγκεκριμένη μεθοδολογία, που είναι σχεδιασμένη να προκαλεί ξέσπασμα των συναισθημάτων, ουσιαστικά να τα φέρνει στην επιφάνεια, ώστε ο ασθενής να έρχεται σε επαφή μαζί τους για να ακολουθήσει στη συνέχεια η ζητούμενη απελευθέρωση. Τοπικό άκουσμα στο Παχύ Έντερο Η μεθοδολογία αυτή περιλαμβάνει το «emotional listening συναισθηματικό άκουσμα» ακολουθούμενο από τη διαδικασία «induction διευκόλυνση». Η διαδικασία διευκόλυνσης

(induction), περιλαμβάνει την πρόκληση από τον θεραπευτή υπερβολικής διεύρυνσης των κινήσεων που αντιλαμβάνεται/αισθάνεται στη δοκιμασία του ακούσματος. Η δοκιμασία του ακούσματος είναι ένα διαγνωστικό εργαλείο, ενώ η διαδικασία διευκόλυνσης είναι ένα θεραπευτικό εργαλείο. Υπάρχουν δυο τύποι στη διαδικασία της διευκόλυνσης, η τοπική και η γενική διευκόλυνση. Τοπική διαδικασία διευκόλυνσης Η τοπική διαδικασία διευκόλυνσης αφορά ένα συγκεκριμένο όργανο ή ιστό. Για παράδειγμα, κατά την διάρκεια της δοκιμασίας ακούσματος στο συκώτι, στη φάση expir (το όργανο κινείται προς τον μέσο άξονα του σώματος), το εξεταστικό χέρι που βρίσκεται πάνω στο συκώτι «απωθείται» από τη μέση γραμμή του σώματος. Η τοπική διαδικασία διευκόλυνσης έγκειται στην ενίσχυση της κίνησης προς τη μέση γραμμή του σώματος (expir movement), μέχρι αυτή να εξασθενήσει και να σταματήσει. Συχνά η κίνηση εξασθενεί προοδευτικά και σταματα ολοσχερώς. Κατά διαστήματα υπάρχουν σημεία ηρεμίας (still points), όπου η κίνηση σταματά προσωρινά για λίγα λεπτά της ώρας και στη συνέχεια επανέρχεται μέχρι να σταματήσει ολοσχερώς. Η διαδικασία διευκόλυνσης τελειώνει όταν η διαδικασία τοπικού ακούσματος δεν έχει ευρήματα.

Γενική διαδικασία διευκόλυνσης Η γενική διαδικασία διευκόλυνσης βασίζεται και αυτή στη δοκιμασία ακούσματος των ιστών, αλλά τώρα περιλαμβάνεται μια ομάδα ιστών και οργάνων. Παράδειγμα: θέλουμε να κάνουμε τη διαδικασία γενικής διευκόλυνσης για το συκώτι. Ο ασθενής είναι καθιστός και τα χέρια του αναπαύονται στους μηρούς. Τοποθετούμε τα χέρια μας κάτω από τον θωρακικό κλοβό, στο μέσον και την έξω πλάγια γωνία του συκωτιού. Αφαιρούμε την ένταση στη πίεση ώστε η επαφή να είναι μηδαμινή, και ακολουθούμε τις κινήσεις του ακούσματος των ιστών κάτω από τα δάκτυλα μας. Αρχικά αισθανόμαστε την κίνηση στο συκώτι, προοδευτικά η κίνηση γενικεύεται μεταφερόμενη στη περιοχή της κοιλιάς και του θώρακα. Υπάρχει η αίσθηση συνολικά το σώμα να κινείται στα δάκτυλα μας, ξεδιπλώνοντας τη διαδικασία της γενικής διευκόλυνσης. Να επισημάνουμε εδώ πως πρόκειται για μια σωματική διαδικασία κι όχι για διαδικασία συναισθηματικής απελευθέρωσης. «unwinding ξεμπέρδεμα/χαλάρωση» Η διαδικασία της γενικής διευκόλυνσης μπορεί να συσχετιστεί ή ακόμη να ταυτιστεί με τη διαδικασία «unwinding ξεμπέρδεμα/χαλάρωση», της Κρανιοϊερής Θεραπείας. Ο όρος είναι

ευρηματικός αν σκεφτούμε πως όλη η διαδικασία ομοιάζει με το ξεμπέρδεμα ενός μπλεγμένου τηλεφωνικού καλωδίου ή του καλωδίου από τα ακουστικά ενός κινητού τηλεφώνου, στη διάρκεια του οποίου καταδεικνύεται ο βασικός περιορισμός. ΤΕΧΝΙΚΗ Τοπικό άκουσμα στο Συκώτι Αναφέραμε πως η μεθοδολογία περιλαμβάνει το «emotional listening συναισθηματικό άκουσμα» ακολουθούμενο από τη διαδικασία «induction διευκόλυνση». Συναισθηματικό άκουσμα Στη διάρκεια αυτής της δοκιμασίας, το χέρι ακουμπά πολύ ελαφρά στο σώμα, ίσα που το αγγίζει. Η αίσθηση διαφέρει από το κλασσικό άκουσμα ακριβώς λόγω της έντασης της επαφής. Συχνά δίνεται η εντύπωση πως το χέρι απομακρύνεται από το σημείο επαφής με το σώμα, χωρίς φυσικά να ισχύει κάτι τέτοιο. Στη διάρκεια της δοκιμασίας του κλασσικού ακούσματος, το χέρι

έλκεται βαθύτερα και ολισθαίνει προς τα μέσα. Αντίθετα, στο συναισθηματικό άκουσμα, το χέρι ολισθαίνει επιφανειακά, παραμένοντας συνεχώς σε επαφή με το σώμα, έστω και αν η επαφή είναι μηδαμινή. Γενικό συναισθηματικό άκουσμα Στο γενικό συναισθηματικό άκουσμα η δυσκολία βρίσκεται στην ένταση της πίεσης που ασκείται από το χέρι του θεραπευτή, κατά τη διάρκεια της επαφής, στο κεφάλι του ασθενή. Αυτή πρέπει να είναι μηδαμινή. Όσο αφορά τον ασθενή αυτός βρίσκεται σε όρθια στάση, όπως και στη δοκιμασία του κλασσικού ακούσματος. Συχνά θα παρατηρήσετε ότι το σώμα θα υποστεί μια μάλλον ταχεία κίνηση πλάγιας κάμψης και στροφής. Σε γενικές γραμμές τα ευρήματα είναι τα παρακάτω: Αν ο ασθενής κινηθεί προς τα πίσω, και πιθανόν χάσει την ισορροπία του, αυτό σημαίνει ότι στη ζωή του το παρελθόν έχει ισχυρότερη επιρροή από το παρόν ή το μέλλον. Δηλαδή στη πραγματικότητα οι ασθενείς αυτής της κατηγορίας είναι «κολλημένοι» με το παρελθόν. Η αντίδραση τους είναι εγωκεντρική και εσωστρεφής. Αν ο ασθενής κινηθεί προς τα εμπρός, το μέλλον είναι πολύ σημαντικό για αυτόν. Αυτοί οι άνθρωποι βρίσκουν την ισορροπία τους με μία τρελλή φυγή προς το μέλλον, συχνά χωρίς να έχουν προσπαθήσει να επιλύσουν τα προβλήματα του παρελθόντος. Η αντίδραση τους είναι εξωστρεφής. Αν ο ασθενής κινηθεί προς το πλάι, έχει ισχυρή ανάγκη προστασίας. Η κατεύθυνση της πλάγιας κίνησης υποδεικνύει το όργανο που σχετίζεται με το πρόβλημα και τη συναισθηματική αντίδραση του ασθενή. Για παράδειγμα πλάγια κλίση προς τα δεξιά υποδεικνύει συμμετοχή του συκωτιού. Γενικά, τα όργανα δεν είναι μόνο η πηγή των συναισθημάτων, αλλά μπορεί να γίνουν αιτία συναισθηματικής ανισορροπίας, μέσω μιας σφιχτής θηλίας με το μεταιχμιακό σύστημα.

Τοπικό συναισθηματικό άκουσμα Το τοπικό συναισθηματικό άκουσμα μας βοηθά να ορίσουμε επακριβώς αν ένα όργανο συνδέεται με την συναισθηματική ανισορροπία που έχουμε ανιχνεύσει. Για παράδειγμα, το κλασσικό τοπικό άκουσμα μας οδηγεί πως υπάρχει πρόβλημα στον δωδεκαδάκτυλο, και θέλουμε να ανιχνεύσουμε αν αυτό το όργανο σχετίζεται με κάποια συναισθηματική ανισορροπία. Αλλάζουμε την ένταση της επαφής με το σώμα του ασθενή ώστε να έχουμε μηδαμινή επαφή, δηλαδή επαφή συναισθηματικού ακούσματος. Αν το χέρι παραμείνει ακίνητο, τότε σχεδόν σίγουρα αποκλείεται το δωδεκαδάκτυλο ως μέγιστη πηγή ανισορροπίας συναισθημάτων. Συναισθηματική διευκόλυνση Η τεχνική της συναισθηματικής διευκόλυνσης εργάζεται κατά τον ίδιο τρόπο που εργάζεται και η κλασσική διαδικασία διευκόλυνσης. Ο θεραπευτής προκαλεί υπερβολική διεύρυνση της κίνησης που αντιλαμβάνεται/αισθάνεται κατά τη διάρκεια του συναισθηματικού ακούσματος, ενισχύοντας τη κίνηση προς την ίδια κατεύθυνση και παρατείνοντας τη σε κάποιο βαθμό. Η καλύτερη στάση για τον ασθενή είναι η ύπτια. Ο θεραπευτής τοποθετεί το χέρι του στο κρανίο του ασθενή ή στο τμήμα του σώματος που αντιδρά στη διάρκεια του συναισθηματικού ακούσματος. Αυτή η διαδικασία διευκόλυνσης προκαλεί μια ήπια συναισθηματική απελευθέρωση, που βοηθάει τον ασθενή να

προσαρμοστεί καλύτερα στο πρόβλημα που αντιμετωπίζει. Μια παραλλαγή της τεχνικής είναι ο θεραπευτής να χρησιμοποιήσει και τα δύο χέρια. Τοποθετεί το ένα στο προσβεβλημένο όργανο και το άλλο στο κρανίο του ασθενή, ώστε να λειτουργήσουν συνδυαστικά. Σε κάποιες περιπτώσεις η θεραπευτική παρέμβαση ενισχύεται με τον «θεραπευτικό διάλογο». Ακριβώς πριν από την συναισθηματική απελευθέρωση, συμβαίνει συχνά μια επιτάχυνση στη διαδικασία ακούσματος και στην συνέχεια απότομη διακοπή. Όλη η διαδικασία ολοκληρώνεται όταν διακοπή η κίνηση της συναισθηματικής διευκόλυνσης που αντιλαμβάνεται/αισθάνεται ο θεραπευτής. ΠΗΓΗ Visceral Manipulation II, Revised edition, Jean-Pierre Barral, DO ΕΠΙΛΟΧΕΙΟΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ Επιλόχειος κατάθλιψη

«Γιατί νιώθω έτσι; Τι μου συμβαίνει;» Είναι η σκέψη που, πολύ συχνά, βασανίζει τη νέα μαμά, η οποία λίγες μέρες μετά τη γέννηση του μωρού της αρχίζει να έχει κακή διάθεση, να νιώθει έντονη θλίψη, να μην παίρνει χαρά ακόμα και από τις πιο ευχάριστες δραστηριότητες και να κλαίει με το παραμικρό. Το συναίσθημα που βιώνει η γυναίκα τις στιγμές εκείνες είναι ανυπόφορο και, παρότι αντιλαμβάνεται και η ίδια πώς είναι παράλογο το συναίσθημά της (αφού δεν υπάρχει πραγματικός λόγος για να νιώθει τόσο δυσάρεστα), της είναι σχεδόν αδύνατο να το ελέγξει. Οι λόγοι για τους οποίους κάποιες νέες μαμάδες αναπτύσσουν κατάθλιψη μετά τον τοκετό δεν είναι τελείως άγνωστοι. Η κατάθλιψη, γενικότερα, πιστεύεται ότι είναι αποτέλεσμα διαταραχής ορμονών του εγκεφάλου, όπως η σεροτονίνη, η επινεφρίνη, η νορεπινεφρίνη και η ντοπαμίνη. Τα επίπεδα των ορμονών αυτών, πέφτουν κατακόρυφα αμέσως μετά τον τοκετό. Πιθανότατα,όμως, οι έντονες αλλαγές στα επίπεδα οιστρογόνων και προγεστερόνης στο σώμα της γυναίκας μετά τον τοκετό να παίζουν κάποιο ρόλο στην εμφάνιση της κατάθλιψης. Ορμονικές αλλαγές, όμως, επιφέρει και το άγχος. Γίνεται, επομένως, φανερό, ότι στην εμφάνιση, του προβλήματος συντείνουν μια σειρά από παράγοντες κινδύνου. Μελαγχολία ή κατάθλιψη; Οι περισσότεροι ψυχολόγοι κάνουν σαφή διαχωρισμό ανάμεσα στην επιλόχειο κατάθλιψη και την επιλόχειο μελαγχολία, η οποία έχει ηπιότερα συμπτώματα και μικρότερη διάρκεια (διαρκεί περίπου

δύο εβδομάδες μετά τον τοκετό). Στην περίπτωση της επιλόχειας κατάθλιψης, όμως, τα συμπτώματα μπορεί να διαρκέσουν ακόμα και έξι μήνες μετά τον τοκετό. Τότε, πιθανότατα, να μπορούμε να μιλάμε για κανονική κατάθλιψη. Ποιες γυναίκες έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν επιλόχειο κατάθλιψη; Η επιλόχειος κατάθλιψη δεν εμφανίζεται σε όλες τις γυναίκες. Περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν έχουν εκείνες που: 1. έχουν ιστορικό επιλόχειας κατάθλιψης, 2. στενός συγγενής τους πάσχει από κατάθλιψη, 3.αντιμετωπίζουν επιπλοκές κατά τον τοκετό, 4.αντιμετωπίζουν συζυγικά προβλήματα, 5. το νεογέννητό τους αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας, ή 6.παρουσιάζουν ήδη άλλα ψυχολογικά προβλήματα. Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί επιλόχειος κατάθλιψη; η Όταν τα πρώτα συμπτώματα της επιλόχειας κατάθλιψης κάνουν την εμφάνισή τους, το καλύτερο που έχει να κάνει η νέα μητέρα είναι να ζητήσει άμεσα τη βοήθεια ειδικού. Την βοήθεια, δηλαδή του ψυχολόγου, γιατί μόνο εκείνος μπορεί διαγνώσει το πρόβλημα και να την βοηθήσει να το διαχειριστεί. Θα πρέπει να σημειώσουμε εδώ, ότι η επιλόχειος κατάθλιψη δεν είναι ζήτημα που αφορά μόνο τη μητέρα, αλλά έχει άμεσο αντίκτυπο και στο βρέφος. Μια καταθλιπτική μαμά έχει λιγότερες δυνατότητες να ανταποκριθεί με τρόπο ικανοποιητικό στα μηνύματα του παιδιού της. Το αποτέλεσμα θα είναι το παιδί να βρεθεί στον κίνδυνο να αναπτύξει πολλαπλές αναπτυξιακές δυσκολίες και καθυστερήσεις τόσο στη συμπεριφορά, όσο και σε άλλους τομείς (συναισθηματικούς, κοινωνικούς) που μπορεί να εμφανιστούν στο

μέλλον, καθώς η σχέση του και ο δεσμός με τη μητέρα παίζει ρόλο εξαιρετικής και καθοριστικής σημασίας από την πρώτη κιόλας στιγμή της γέννησής του. Αν, λοιπόν, υποψιάζεστε ότι πιθανόν να πάσχετε από κατάθλιψη, θα πρέπει άμεσα να ζητήσετε ιατρική υποστήριξη.μπορεί να είναι πολύ έντονες οι στιγμές που όλα θα δείχνουν «μαύρα», να θυμάστε όμως ότι η γέννηση ενός μωρού φέρνει πολλές αλλαγές στη ζωή σας, στη λειτουργία τους σπιτιού σας, αλλά και στις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ των μελών της οικογένειας. Γι αυτό σκεφτείτε ότι πολλά πράγματα από όσα νοιώθετε, ίσως να είναι και φυσιολογικά!!! Κλινική Παρατήρηση

Μία πολύ ενδιαφέρουσα κλινική παρατήρηση είναι εκείνο που ο εμπνευστής της Κρανιοϊερής θεραπείας Dr Upledger ονόμασε «το δυστυχισμένο τρισθενές στοιχείο». Πολλές φορές σε παρουσία ενδογενούς κατάθλιψης, μπορεί να διαπιστωθεί συμπίεση στο ύψος του πέμπτου οσφυϊκού και του πρώτου ιερού σπονδύλου (Ο5-Ι1), στην βάση του κρανίου, εκεί όπου ενώνεται το ινιακό οστό του κρανίου με τον πρώτο αυχενικό σπόνδυλο, και στην σφηνοϊνιακή συγχόνδρωση, εκεί δηλαδή που ενώνεται το σφηνοειδές οστό του κρανίου με το ινιακό οστό. Για παράδειγμα, σε μία έγκυος γυναίκα η οποία πριν από τον τοκετό είχε συμπιεσμένες δύο από τις τρεις προαναφερθείσες περιοχές (χωρίς να εμφανίζει συμπτώματα), κατά την διάρκεια του τοκετού υπάρχει η πιθανότητα να συμπιεσθεί η τρίτη περιοχή (π.χ. Ο5-Ι1) και αυτό να είναι το αίτιο της γένεσης του συνδρόμου που είναι γνωστό ως «επιλόχειος κατάθλιψη». Η δυσλειτουργία αυτή αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά με την Κρανιοϊερή θεραπεία. ΠΗΓΕΣ: http://www.mama365.gr/14857/epiloheios-katathlipsh-antimetopis te-thn-me-hamo.html#sthash.eioaulkt.dpuf http://www.paidiatros.com/egkymosini/psyxologia/postpartum-dep ression http://www.iatropedia.gr/articles/read/4292 «ΧΡΟΝΙΟΣ ΠΟΝΟΣ η παραφωνία του εγκεφάλου μια εναλλακτική πρόταση», Χαράλαμπος Τιγγινάγκας

Workshop Release II SomatoEmotional Φωτογραφίες από το Workshop SomatoEmotional Release II, που πραγματοποιήθηκε στο Ennis,Co, Clare, South Ireland από το Διεθνές Ινστιτούτο Upledger. Δίδαξε η Καθηγήτρια Susan Steiner OTR/L CST-D Η Φιλοσοφία της Ψυχοσωματικής Απελευθέρωσης Η ΨυχοΣωματική Απελευθέρωση (SomatoEmotional Release) είναι η θεραπευτική διαδικασία, που διευκολύνει το σώμα και την σκέψη να απαλλαγούν από την δράση των υπολειμματικών επιδράσεων, ενός προηγούμενου φυσικού ή συναισθηματικού τραύματος μαζί με την συναισθηματική εμπειρία του. Λειτουργεί συμπληρωματικά με την ΚρανιοΙερή Θεραπεία του Dr. J. Upledger, διευρύνοντας και προωθώντας την αποτελεσματικότητα της. Πολλά από τα τραύματα που βιώνουμε στην διάρκεια της ζωής μας, είτε είναι καθαρά συναισθηματικά, είτε έχουν ένα σημαντικό συναισθηματικό φόντο, είτε προκαλούν συναισθηματικές αντιδράσεις.

Η φιλοσοφία της ΨυχοΣωματικής Απελευθέρωσης (SomatoEmotional Release SER) στηρίζεται στην άποψη ότι οι άνθρωποι μερικές φορές μεταφέρουν μια συναισθηματική εμπειρία στο σώμα, γεγονός που οδηγεί στην απώλεια της λειτουργικής αρμονίας σε κάποιο όργανο ή στον συνδετικό ιστό (περιτονία), με επακόλουθο την εξασθένηση και την πιθανή παθολογία. Δουλεύοντας ο εκπαιδευμένος θεραπευτής με τα χέρια του, βοηθούμενος μερικές φορές από τον Θεραπευτικό Διάλογο, είναι δυνατόν να επιτύχει τη απελευθέρωση του προσβεβλημένου ιστού, ταυτόχρονα με την απομάκρυνση του συναισθηματικού υπόβαθρου. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι το σώμα μας περιλαμβάνει ένα θαυμάσιο σύστημα, το οποίο έχει κληρονομήσει από τους πρωτόγονους προγόνους μας, το οποίο μας επιτρέπει να συγκρατούμε στο βάθος του νευρικού μας συστήματος «ανενεργά» προγραμματισμένα αρχεία ορισμένων γεγονότων. Τα γεγονότα αυτά είναι εκείνα που ο «πρωτόγονος εγκέφαλος» μας ή το R-complex, έχουν αξιολογήσει σαν σημαντικά για την επιβίωση μας ή την ευημερία μας. Με τον όρο «ανενεργά προγράμματα» εννοούμε ότι κάθε φορά που βιώνουμε κάτι που συνδέεται με την πρόωρη μνήμη, πυροδοτείται η αυθόρμητη αντίδραση μας, ή οποία όμως μπορεί να είναι ακατάλληλη στην συγκεκριμένη χρονική συγκυρία. Τέτοιες αντιδράσεις μπορεί να αφορούν είτε χαρά, είτε πόνο.

Ας πάρουμε μερικά υποθετικά παραδείγματα. Ο δάσκαλος μαλώνει τον μικρό Γιάννη αρπάζοντας τον βίαια από τον αριστερό βραχίονα. Πολλά χρόνια αργότερα ένας καλός και έμπιστος φίλος του ώριμου πλέον Γιάννη, τον ακουμπά ελαφρά στην ίδια περιοχή, προκαλώντας του μια ανεξήγητη και αρχικά ανεξέλεγκτη συναισθηματική αντίδραση. Η μικρή Αλίκη αγαπά την γιαγιά της, την εμπιστεύεται και αισθάνεται ασφαλής μαζί της. Η γιαγιά της φορά ένα όχι και τόσο ευχάριστο άρωμα, το οποίο όμως προκαλεί θετικό συναίσθημα στην Αλίκη ακόμα και στην ενήλικη ζωή της. Τώρα θα χρησιμοποιήσουμε τον μικρό Γιάννη (και τον σκληρό δάσκαλο του), για να εξηγήσουμε πως μπορεί να ωφεληθεί από διαδικασία της ΨυχοΣωματικής Απελευθέρωσης (SER). Ο Γιάννης μεγαλώνει με ανεξήγητους ήπιους πονοκεφάλους και δυσλειτουργία στην ανώτερη σπονδυλική στήλη. Ο αριστερός ώμος υποφέρει από επαναλαμβανόμενο πόνο και αδυναμία, που επιδεινώνεται με το εργασιακό stress. Έχει επίσης έναν δεσποτικό προϊστάμενο που τον φοβερίζει. Στην διάρκεια μιας αρχικής συνεδρίας ΚρανιοΙερής Θεραπείας, ο Γιαννής χαλαρώνει, αλλά το κεφάλι του θέλει να στραφεί προς τα δεξιά, ενώ το αριστερό χέρι σηκώνεται μακριά από την πλευρά του. Ο ειδικός στην Θεραπεία SER ξεκινάει τον Θεραπευτικό Διάλογο, μια διαδικασία συζήτησης, με αρχικό στόχο να βοηθήσει τον Γιάννη να έρθει σε επαφή με τα αισθήματα του. Ταυτόχρονα ο θεραπευτής υποστηρίζει τις ακούσιες κινήσεις του Γιάννη, με έναν τέτοιο τρόπο που να τους επιτρέπει να εξερευνήσουν το πλήρες εύρος κίνησης τους. Αυτή η συνδυασμένη διαδικασία θα οδηγήσει τον Γιάννη να ανακαλύψει τις ρίζες των αιτίων, που του προκαλούν τα σωματικά προβλήματα, ενώ συγχρόνως επαναφέρει στην μνήμη του τα καλά κρυμμένα συναισθήματα, που του προκαλούσε ο βίαιος δάσκαλος του. Μετά από αυτό συνεχίζεται ο διάλογος μαζί την φυσική προσέγγιση, προκειμένου να πετύχουν την απελευθέρωση της μνήμης από τον ιστό που την κρατούσε, μαζί με την απελευθέρωση του αρνητικού αρχικού συναισθήματος. Οι αρχές της SER υποστηρίζουν μια προσέγγιση επικεντρωμένη στον ασθενή, σεβόμενη την γλώσσα, την κουλτούρα, τα πιστεύω και την διορατικότητα του. Υπογράμμισα παραπάνω την λέξη «συγχρόνως» γιατί η αποτελεσματικότητα της διαδικασίας

εξαρτάται από την ταυτόχρονη ψυχολογική/ συναισθηματική και φυσική προσέγγιση. Κατά την διάρκεια της φανταστικής διαδικασίας με τον (ενήλικα) Γιάννη, αυτός επανέφερε στην μνήμη του ζωντανά την λεπτομέρεια της κακομεταχείρισης από τον δάσκαλο του. Ο «πρωτόγονος» εγκέφαλος μας δεν φαίνεται να έχει την αντίληψη του χρόνου που έχουν τα υψηλότερα κέντρα του εγκεφάλου. Ο Γιάννης μέσα από αυτήν την διαδικασία ένοιωσε ότι ήταν ξανά ο μικρός Γιάννης, με την καταλυτική παρουσία δάσκαλου του, είδε τα χρώματα στους τοίχους, μύρισε την μυρωδιά από τα θρανία κάπως σαν να ονειρεύεται. Όπως όταν ονειρευόμαστε, η φυσιολογία μας αντιδρά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, όπως θα αντιδρούσε αν πραγματικά το γεγονός συνέβαινε αυτήν ακριβώς την στιγμή. Χαρίς την παρέμβαση του θεραπευτή, ο Γιάννης μέσα από αυτήν την «αντανάκλαση», άρχισε να αντιλαμβάνεται περισσότερο καθαρά και να καταλαβαίνει τις αναστολές, την έλλειψη αυτοεκτίμησης, τους παράλογους φόβους του, που είχαν κρυφά εμποδίσει την πρόοδο της ζωή του. Που τον είχαν κάνει για παράδειγμα τόσο ευάλωτο στον δεσποτικό προϊστάμενο. Ο Γιάννης βαθμιαία ήταν ικανός να οδηγήσει την σταδιοδρομία του προς μια πιο προσωπική κατεύθυνση. Οι φίλοι, οι συνάδελφοι και η οικογένεια του διαπίστωσαν ότι κάτι έχει αλλάξει στον Γιάννη. Ήταν πιο ήρεμος, λιγότερο φοβισμένος και περισσότερο αποτελεσματικός στην εργασία του. Μετά από μερικές ακόμα θεραπευτικές συνεδρίες τα προβλήματα στον αυχένα, τον ώμο έφυγαν, όπως και οι πονοκέφαλοι. Πόσο εύκολα η SER μπορεί να συμβεί; Υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που μπορούν να αυξήσουν την πιθανότητα ή τον βαθμό της συναισθηματικής συνοχής, αλλά βασικός παράγοντας φαίνεται να είναι η αδυναμία του ατόμου να δεχθεί ή να ενσωματώσει μια συγκεκριμένη εμπειρία. Στην περίπτωση του Γιάννη, ήταν ικανός να έρθει γρήγορα σε επαφή με το πρόβλημα του και με την σωστή βοήθεια, να το επιλύσει. Ο Γιάννης είχε υποφέρει για χρόνια στην σιωπή, η ανάμνηση του δάσκαλου ήταν τόσο αποτελεσματικά «θαμμένη», που δεν είχε ιδέα

ή έστω υποψία ότι του είχε προκαλέσει συναισθηματικό πρόβλημα. Προήλθε από αρμονικό οικογενειακό περιβάλλον, ενώ ένοιωθε ασφαλής μέχρι που πήγε στο σχολείο. Εντούτοις ο δάσκαλος τον έκανε να νοιώθει ντροπιασμένος, που είχε αποτύχει να αναζητήσει την προστασία των γονέων του. Είχε όμως εκείνα τα καλά στοιχεία που τον βοήθησαν να έρθει σε επαφή με τα συναισθήματα του. Σε άλλους όμως ανθρώπους η ικανότητα να έρθουν σε επαφή με τα συναισθήματα τους διαφέρει δραματικά. Η διαδικασία SER μπορεί να εμποδιστή από ένα βαθμό αντίστασης. Είναι σαν ένας ασυναίσθητος μηχανισμός μας επιτρέπει να αρχίσει η διαδικασία, όταν είμαστε στην κατάλληλη χρονική στιγμή για να γίνει μια σημαντική αλλαγή στη ζωή μας. Η ΚρανιοΙερή Θεραπεία, μπορεί με ήπιο τρόπο, να προετοιμάσει το έδαφος, βοηθώντας το σώμα να συμμετέχει σε αυτήν την διαδικασία. Πως προήλθε η SER; Η έννοια SomatoEmotional Release αναπτύχθηκε στην διάρκεια μιας τρίχρονης περιόδου (1977 1980), από τους Dr Zvi Karni και Dr John Upledger, όταν και οι δύο ήταν ερευνητές στο Department of Biomechanics at Michigan State University, U.S.A.Ο Dr Karni είχε doctorates στην Biological Engineering και Biophysics. Το αντικείμενο της έρευνας του ήταν να εξερευνήσει τα πιθανά πεδία όπου η Ιατρική, η Βιολογία, η Φυσική και η Εφαρμοσμένη Μηχανική μπορούν να ενσωματωθούν, ώστε να υπηρετήσουν καλύτερα τον άνθρωπο. Ένα από τα βασικά ευρήματα των Upledger και Karni ήταν ότι σε πάρα πολλές περιπτώσεις που ο ανθρώπινος ιστός έμπαινε σε διαδικασία απελευθέρωσης, υπήρχε σημαντική αλλαγή στον Κρανιοϊερό ρυθμό. Φαίνεται ότι στην διάρκεια αυτών των αλλαγών, ενεργοποιείται μια κατάσταση σημαντική στην εν τω βάθη διαδικασία ίασης, τόσο συναισθηματική, όσο και μηχανική. Έτσι δίνεται στον θεραπευτή ο αντικειμενικός τρόπος παρακολούθησης και ως εκ τούτου έλεγχος, της θεραπευτικής διαδικασίας. Οι ασθενείς ήταν αυτοί που αποκάλυψαν στον Dr Upledger την

εξαιρετική χρησιμότητα της SER. Όταν έκανε θεραπεία σε αυτιστικά παιδιά, είδε ότι μερικές φορές κάποιο άκρο τους ήθελε να κινηθεί αυτόματα. Δουλεύοντας προσεκτικά με αυτά τα άκρα μπορούσε να επιτύχει μόνιμη απελευθέρωση ενός αποτυπωμένου τραύματος. Σε μια τέτοια περίπτωση ο ασθενής του άρχισε να κλαίει. Η θεραπεία συνεχίστηκε κανονικά, αλλά μετά το τέλος της διαπίστωσαν ότι ο ασθενής ήταν περισσότερο ανοικτός στην επικοινωνία. Χωρίς να υπάρχει κάποια κατευθυντήρια γραμμή, συνεχίστηκαν αυτού του τύπου οι θεραπείες. Η διαδικασία αποδείχτηκε ευεργετική σχεδόν σε κάθε τύπο ασθενή, και σχεδόν σε κάθε τύπο προβλήματος. Έτσι καθιερώθηκε η SER σαν πραγματική κεντρική θεραπεία. SER ένα φυσικό φαινόμενο Το τελικό στοιχείο που μας έκανε να κατανοήσουμε την αποτελεσματικότητα της SER, είναι η αντίληψη της Κύστης Ενέργειας. Πολύ σύντομα η Κύστη Ενέργειας είναι περιοχή στους ιστούς που δεν έχουν μόνο περιορισμό της λειτουργικότητας τους, αλλά φέρουν επίσης κάποια μορφή ενέργειας, που εμφανίζει τα ηλεκτρικά χαρακτηριστικά. Γενικά σχετίζονται με τραυματισμό. Προκαλούνται όταν οι ιστοί δέχονται ενέργεια περισσότερη από εκείνη που μπορούν να αποβάλλουν. Αυτή η είσοδος της ενέργειας μπορεί να είναι μηχανική, συναισθηματική ή και τα δύο. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι η συναισθηματική είσοδος μπορεί να σχηματίσει κύστη ενέργειας με τον ίδιο τρόπο που σχηματίζει η μηχανική είσοδος. Όπως ακριβώς συμβαίνει σε μια σηπτική κύστη, ο προσβεβλημένος ιστός προσπαθεί να απομονώσει την περιοχή, με σκοπό να περιορίσει τις δυσμενείς επιπτώσεις. Η ορολογία Κύστη Ενέργειας προτάθηκε στον Dr Upledger από τον Dr. Elmer Green, Director of the Meninger Institute, όταν ο Dr. Upledger του περιέγραψε αυτό το φαινόμενο. Η κύστη ενέργειας συχνά είναι το αόρατο, τελευταίο κομμάτι μεταξύ της μερικής και ολικής αποκατάστασης ενός τραύματος. Ανεξάρτητα της αιτίας η επίπτωση της είναι πάντα στους ιστούς. Για να καθαρίσει μια κύστη ενέργειας που περιέχει ένα

συναισθηματικό συστατικό, απαιτείται κάποιου βαθμού συναισθηματική απελευθέρωση. Το κλειδί για τον θεραπευτή να διευκολύνει την διαδικασία SER, είναι να ανιχνεύσει τις κύστες ενέργειας, να παρακολουθεί τον ΚρανιοΙερό ρυθμό και να ακολουθεί το σώμα. Η εμπειρία δείχνει ότι η θεραπεία με τα χέρια, που υποστηρίζεται από τον θεραπευτικό διάλογο, την καθοδηγούμενη εικόνα, την δημιουργική απεικόνιση, και μια ποικιλία από αλλά ουδέτερα προσφερθέντα εργαλεία, όχι μόνο δυναμώνουν το άτομα, αλλά μπορεί να επιτυχουν ολοκληρωτική απελευθέρωση, μακροχρόνιας και βαθιά κρυμμένης συναισθηματικά προκαλούμενης δυσλειτουργίας. Πρέπει να καταλάβουμε ότι όταν βιώνουμε το συναίσθημα, η συνειδητοποίηση μας λειτουργεί μέσο του μεταιχμιακόυ (λιμπικού) συστήματος ή του «Εγκεφάλου των Θηλαστικών». Το μεταιχμιακό σύστημα είναι αυτό με το οποίο ονειρευόμαστε. Αντίθετα με τον φλοιό του εγκεφάλου ή τα ψηλότερα κέντρα του εγκεφάλου (συνειδητό τμήμα), που είναι κυρίαρχα στην διαδικασία της ανάλυσης, το μεταιχμιακό σύστημα είναι το μέρος του εγκεφάλου (υποσυνείδητο) όπου η μεταφορά, οι εικόνες και τα σύμβολα είναι η γλώσσα επικοινωνίας, ενώ δεν έχει την αίσθηση του χρόνου. Επικοινωνεί με το αυτόνομο νευρικό σύστημα και τον μεταβολισμό, γεγονός που δικαιολογεί γιατί μπορεί και επηρεάζει την φυσιολογία (ακραία μερικές φορές), στην διάρκεια των ονείρων μας. Η προσεκτική, καθοδηγούμενη χρήση του λιμπικού συστήματος, μας

παρέχει μια άμεση φωνή για το σώμα, δίνοντας μας την δυνατότητα να ακούσουμε τα μηνύματα ανεμπόδιστα από ανάλυση, διάγνωση ή ρετουσάρισμα, όπως ακριβώς ο φανταστικός μας ήρωας Γιάννης, άκουσε αυτό που ο ώμος του προσπαθούσε να του εκφράσει στο μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του. Η στρατολόγηση του μεταιχμιακού συστήματος με τη μορφή ενός δίαυλου επικοινωνίας και αλλαγής, εμπλέκει ταυτόχρονα το μηχανικό και το συναισθηματικό μέρος του προβλήματος, έτσι βοηθάει την ολοκληρωτική απελευθέρωση μακροχρόνιων και ανθεκτικών προβλημάτων. Ψυχοσωματική Απελευθέρωση SomatoEmotional Release Αναφέρεται συχνά ότι η συναισθηματική επιβάρυνση ενός ανθρώπου, μπορεί να βρει έκφραση μέσα από τον σωματικό πόνο. Πολλές φορές όμως είναι δύσκολο κάποιος να αντιληφθεί το μηχανισμό που προκαλεί αυτό το φαινόμενο και αν τελικά το αντιληφθεί, δεν ξέρει τι να κάνει.

Η λέξη «αισθάνομαι», χρησιμοποιείται για να περιγράψει τόσο τα σωματικά, όσο και τα συναισθηματικά φαινόμενα. Τα Νευρικό μας σύστημα αντιλαμβάνεται σωματικές αισθήσεις, όπως είναι η θερμοκρασία, ο πόνος και η πίεση, αλλά και συναισθηματικές, όπως είναι η ευχαρίστηση, ο φόβος και η θλίψη. Η Δυτική Φιλοσοφία αντιμάχονταν αυτήν την άποψη, προσπαθώντας να διαχωρίσει το σώμα από το συναίσθημα, συχνά με ντροπή για την επιρροή των συναισθημάτων στην αντίληψη αυτών που μας συμβαίνουν, συμπεραίνοντας με κάποιο τρόπο ότι αυτή η επιρροή μπορεί να μας βγάλει από τον σωστό δρόμο ή θα διαστρέψει την αντίληψη μας. Ο στιγματισμός των συναισθηματικών εμπειριών δημιουργεί εμπόδια που μας αποτρέπουν να αισθανθούμε και να απολαύσουμε την «ζωή» με ότι αυτή μπορεί να περιλαμβάνει. Carl Jung (1875 1961) Τον προηγούμενο αιώνα έγινε μια «επανάσταση» στην γνώση για την σημασία της «ανθρώπινης ύπαρξης». Αναφέρομαι στις ιδέες που παρουσιάσθηκαν από τους Freud, Jung και Reich. Χάριν στους Freud και Jung αποκτήσαμε μια σε βάθος αντίληψη για την έννοια της «ψυχής» με την «υποσυνείδητη σκιά της unconscious

shadow» και τα «πνευματικά αρχέτυπα spiritual archetypes». Wilhem Reich (1897 1957) Ο Wilhelm Reich, αναλυτής του Freud, διάσημος ψυχίατρος που διατύπωσε θεμελιώδεις αρχές στην ανάλυση χαρακτήρων στην Ψυχανάλυση, δημιούργησε την αρχή της «Ψυχοσωματικής ενότητας». Δηλαδή την ιδέα ότι πρέπει να συνδεθεί εκ νέου το σώμα με την ψυχή. Έφτασε σε αυτό το συμπέρασμα μελετώντας τις αλλαγές στην ηλεκτρική αγωγιμότητα του δέρματος, σαν απευθείας αντανάκλαση της υποκειμενικής αντίληψης της αίσθησης της χαράς ή της λύπης. Η αντικειμενική εμπειρία των αισθήσεων δεν μπορεί επακριβώς να εκτιμηθεί, χωρίς την ενσωμάτωση πληροφοριών που αφορούν τις υποκειμενικές εμπειρίες. Σύμφωνα με τον Dr. Reich, η ικανότητα ενός ατόμου να αισθανθεί χαρά, να έχει αυτογνωσία και να αντιλαμβάνεται το περιβάλλον του με έναν ρεαλιστικό και λογικό τρόπο, εξαρτάται από το «σύνολο της οντότητας του». Για παράδειγμα μπορούμε να αναφέρουμε: > Τον αθλητή που μπορεί να τρέξει 500 μέτρα με σπασμένο αστράγαλο, χωρίς να αισθάνεται τον πόνο. > Τον καταθλιπτικό που πονάει παντού και είναι ανίκανος να σηκωθεί από το κρεβάτι. > Τον διαβητικό ασθενή που κάνει καθημερινά ενέσεις ινσουλίνης, με αποτέλεσμα την συναισθηματική επιβάρυνση από την καθημερινή μάχη με μια επικίνδυνη ασθένεια. > Τον έφηβο που έσπασε την σπονδυλική του στήλη και πρέπει να ζήσει με πόνο και κινητική ανικανότητα το υπόλοιπο της ζωής του, μετατρέποντας το σε δυσβάσταχτο φορτίο. Η προσωπικότητα και τα αισθήματα επηρεάζουν την φυσική υγεία

και το αντίθετο. Τα συναισθήματα μας και η φυσική υγεία είναι πλεγμένα τόσο καλά που δεν ξεμπλέκονται. Αν δούμε τις βασικές πλευρές αυτών των τριών μεγάλων ανδρών, μπορούμε να πούμε ότι ο Freud εργάσθηκε για να ενοποιήσει το συνειδητό με το υποσυνείδητο, ο Jung για να ενοποιήσει το super-conscious με το συνειδητό και ο Reich για να ενοποιήσει το συνειδητό με το φυσικό σώμα. Πως όλα τα προηγούμενα μας χρησιμεύουν στην αντιμετώπιση του πόνου; Αρχικά υπενθυμίζει σε όλους εμάς που ασχολούμαστε με την υγεία να αναζητούμε the total person, δηλαδή τον άνθρωπο σαν σύνολο, στην προσπάθεια που καταβάλουμε να αντιμετωπίσουμε ικανοποιητικά οποιαδήποτε επώδυνη κατάσταση. Ο πόνος (σαν αποτέλεσμα τραυματισμού σε κάποιον ιστό του σώματος, όπως είναι οι μύες, οι σύνδεσμοί, οι αρθρώσεις κ.α.), έχει δυο συνιστώσες, την σωματική και την συναισθηματική. Απαιτείται λοιπόν μια ολιστική θεραπεία για την αντιμετώπιση ενός τόσο σύνθετου προβλήματος. Αυτή η θεραπεία πρέπει να περιλαμβάνει την αντιμετώπιση τόσο των σωματικών, όσο και των συναισθηματικών αναγκών των ασθενών. Η ΨυχοΣωματική Απελευθέρωση (SomatoEmotional Release) είναι η θεραπευτική διαδικασία, που διευκολύνει το σώμα και την ψυχή να απαλλαγούν από την δράση των υπολειμματικών επιδράσεων, ενός προηγούμενου φυσικού ή συναισθηματικού τραύματος. Λειτουργεί συμπληρωματικά

με την ΚρανιοΙερή Θεραπεία του Dr. J. Upledger, διευρύνοντας και προωθώντας την αποτελεσματικότητα της. Πολλά από τα τραύματα που βιώνουμε στην διάρκεια της ζωής μας, είτε είναι καθαρά συναισθηματικά, είτε έχουν ένα σημαντικό συναισθηματικό φόντο, είτε προκαλούν συναισθηματικές αντιδράσεις. Η φιλοσοφία της ΨυχοΣωματικής Απελευθέρωσης (SomatoEmotional Release / SER) στηρίζεται στην άποψη ότι οι άνθρωποι μερικές φορές μεταφέρουν μια συναισθηματική εμπειρία στο σώμα, γεγονός που οδηγεί στην διαταραχή της λειτουργικής αρμονίας σε κάποιο όργανο ή στους ιστούς, με επακόλουθο πιθανή παθολογία. Δουλεύοντας ο εκπαιδευμένος θεραπευτής με τα χέρια του, βοηθούμενος τις περισσότερες φορές από τον Θεραπευτικό Διάλογο, είναι δυνατόν να επιτύχει τη απελευθέρωση του προσβεβλημένου ιστού, ταυτόχρονα με την απομάκρυνση του συναισθηματικού φόντου. Οι αρχές της SER υποστηρίζουν μια προσέγγιση επικεντρωμένη στον ασθενή, σεβόμενη την γλώσσα, την κουλτούρα, τα πιστεύω, και την διορατικότητα του. Πριν προχωρήσουμε στην ανάλυση της τεχνικής, πρέπει να λάβουμε υπόψιν μας ότι το σώμα μας διαθέτει ένα θαυμάσιο σύστημα, που έχουμε κληρονομήσει από τους πρωτόγονους προγόνους μας, το οποίο μας επιτρέπει να συγκρατούμε στο βάθος του νευρικού μας συστήματος «ανενεργά» προγραμματισμένα αρχεία συγκεκριμένων γεγονότων. Τα γεγονότα αυτά είναι εκείνα που ο «πρωτόγονος εγκέφαλος» μας ή το R-complex, έχει αξιολογήσει σαν σημαντικά για την επιβίωση ή την ευημερία μας. Με τον όρο «ανενεργά προγράμματα» εννοούμε ότι κάθε φορά που βιώνουμε κάτι που συνδέεται με την πρόωρη μνήμη, πυροδοτείται η αυθόρμητη αντίδραση μας, ή οποία όμως μπορεί να είναι

ακατάλληλη στην συγκεκριμένη χρονική συγκυρία. αντιδράσεις μπορεί να αφορούν είτε χαρά, είτε πόνο. Τέτοιες Ας πάρουμε μερικά υποθετικά παραδείγματα: Ο δάσκαλος μαλώνει τον μικρό Γιάννη αρπάζοντας τον βίαια από τον αριστερό βραχίονα. Πολλά χρόνια αργότερα ένας καλός και έμπιστος φίλος του ώριμου πλέον Γιάννη, τον ακουμπά ελαφρά στην ίδια περιοχή, προκαλώντας του μια ανεξήγητη και αρχικά ανεξέλεγκτη συναισθηματική αντίδραση. Η μικρή Αλίκη αγαπά την γιαγιά της, την εμπιστεύεται και αισθάνεται ασφαλής μαζί της. Η γιαγιά της φορά ένα φτηνό άρωμα, το οποίο όμως ακόμα και στην ενήλικη ζωή προκαλεί θετικά συναισθήματα στην Αλίκη. Τώρα θα χρησιμοποιήσουμε τον μικρό Γιάννη (και τον σκληρό δάσκαλο του), για να εξηγήσουμε πως μπορεί να ωφεληθεί από διαδικασία της ΨυχοΣωματικής Απελευθέρωσης (SER). Ο Γιάννης μεγαλώνει με ανεξήγητους ήπιους πονοκεφάλους και δυσλειτουργία στην ανώτερη σπονδυλική στήλη. Ο αριστερός ώμος υποφέρει από επαναλαμβανόμενο πόνο και αδυναμία, που επιδεινώνεται με την εργασιακή ένταση. Επιπρόσθετα έχει έναν δεσποτικό προϊστάμενο που τον φοβερίζει. Στην διάρκεια μιας αρχικής συνεδρίας ΚρανιοΙερής Θεραπείας, ο Γιάννης χαλαρώνει, αλλά το κεφάλι του θέλει να στραφεί προς τα δεξιά, ενώ το αριστερό χέρι σηκώνεται μακριά από την πλευρά του. Ο ειδικός στην Θεραπεία SER ξεκινάει τον Θεραπευτικό Διάλογο, μια διαδικασία συζήτησης, με αρχικό στόχο να βοηθήσει τον Γιάννη να έρθει σε επαφή με τα αισθήματα του. Ταυτόχρονα ο θεραπευτής υποστηρίζει τις ακούσιες κινήσεις του Γιάννη, με έναν τέτοιο τρόπο που να του επιτρέπει να εξερευνήσει ολόκληρη την τροχιά της κίνησης. Αυτή η συνδυασμένη διαδικασία θα οδηγήσει τον Γιάννη να ανακαλύψει τις ρίζες των αιτίων, που του προκαλούν τα σωματικά προβλήματα, ενώ συγχρόνως επαναφέρει στην μνήμη του τα καλά κρυμμένα συναισθήματα, που του προκαλούσε ο βίαιος δάσκαλος του. Ο διάλογος συνεχίζεται μαζί με την φυσική προσέγγιση, έως ότου επιτευχθεί πλήρης