Η ιδανική κατάσταση του ανθρώπινου σώματος αλλάζει, καθώς περνάει από διαφορετικές. φάσεις. Σκεφτείτε πως λειτουργεί το ανθρώπινο σώμα μια μέρα.

Transcript

1 Οι Φάσεις Θεραπείας Η ιδανική κατάσταση του ανθρώπινου σώματος αλλάζει, καθώς περνάει από διαφορετικές φάσεις. Σκεφτείτε πως λειτουργεί το ανθρώπινο σώμα μια μέρα. Παρατηρούμε ότι το πρωί, έχοντας μόλις σηκωθεί, έχει περισσότερη ενέργεια. Όσο περνάει η μέρα, λειτουργεί καλά και δουλεύει σκληρά. Τότε, σταδιακά τα επίπεδα ενέργειας μειώνονται, μέχρι που το βράδυ πρέπει να ξεκουραστεί, να φάει κάτι, για να αναπληρώσει τις δυνάμεις που έχει ξοδέψει και τη λιγοστή δύναμη και να επανέλθει από τις βλάβες που έχουν συγκεντρωθεί κατά τη διάρκεια της μέρας. Επομένως, το σώμα μας αλλάζει κατά τη διάρκεια φυσιολογικών φάσεων μέσα στη μέρα από την πολύ υψηλή ενέργεια, μέχρι την κόπωση και την ανάγκη για την ξεκούραση. Αυτή η μετάβαση ελέγχεται από το αυτόνομο νευρικό μας σύστημα. Αυτό είναι το μέρος του νευρικού μας συστήματος που λειτουργεί αυτόνομα. Δε μας ρωτάει αν πρέπει να ιδρώσουμε, ή αν έχει κρύο και πρέπει να έχουμε ρίγη. Απλώς ρυθμίζει τέλεια τη θερμοκρασία του σώματος και την κρατάει πάντα στους περίπου 37 βαθμούς όποια κι αν είναι η εξωτερική θερμοκρασία. Οπότε, σε ιδανικές συνθήκες, το σώμα μας έχει περισσότερη ενέργεια κατά τη διάρκεια της μέρας και παράγεται περισσότερη αδρεναλίνη και κορτιζόλη. Ενώ κατά τη διάρκεια της νύχτας, η ενέργεια μας πέφτει και άλλες ορμόνες, όπως η σεροτονίνη, μας προτρέπουν να ξεκουραστούμε και να διορθώσουμε τις βλάβες που προκύπτουν από μια μέρα με φυσιολογική δραστηριότητα.

2 Αναπτύξαμε αυτό το μηχανισμό καθώς εξελισσόμασταν. Η φύση έχει προγραμματίσει το σώμα μας, ώστε να μπορούμε να δουλεύουμε εύκολα και να βρίσκουμετροφή κατά τη διάρκεια της μέρας και μετά να χωνεύουμε το φαγητό μας, να ξεκουραζόμαστε και να διορθώνουμε τα προβλήματα της μέρας κατά τη διάρκεια της νύχτας. Τι γίνεται σε δύσκολες καταστάσεις, σε καταστάσεις που είναι αγχώδεις για το ανθρώπινο σώμα; Είμαστε πολύ συνηθισμένοι στη λέξη «στρες». Σχεδόν κάθε γλώσσα έχει αυτή τη λέξη και τη χρησιμοποιεί. Ο όρος επινοήθηκε από τον Χανς Σίλλυ, ένα γιατρό που πραγματοποίησε έρευνες για το στρες. Το βιβλίο του, «The Stress of Life» ( «Το Άγχος της Ζωής»), στις αρχές της δεκαετίας του 60, έφερε μια αλλαγή στην ιατρική. Περιέγραφε πως, κατά τη διάρκεια σε δύσκολη θέση και απειλώντας την επιβίωση μας, το σώμα μας αντιδρά παράγοντας διαφορετικές ορμόνες, τις ορμόνες του στρες. Οπότε, το στρες δεν είναι ό,τι συμβαίνει στο σώμα μας. Είναι η αντίδραση του σώματος μας σε μια δύσκολη κατάσταση, μια κατάσταση που απειλεί την επιβίωση μας. Σε δύσκολες καταστάσεις, το σώμα μας παράγει αδρεναλίνη, κορτιζόλη, ντοπαμίνη και άλλες ορμόνες που αυξάνουν τις πιθανότητες επιβίωσης Τι είδους αγχώδης κατάσταση; Θα μπορούσε να είναι κάποιου είδους βιολογικό στρες, στο οποίο κάποιος δεν μπορεί να βρει τροφή. Θα μπορούσε να είναι θερμικό ή σωματικό στρες. Συνθήκες ακραίου κρύου ή ζέστης. Θα μπορούσε να είναι μεταβολικό στρες, όπου κάποιος καταναλώνει πολλές τροφές που όμως δεν περιέχουν αρκετά θρεπτικά συστατικά και το σώμα του αρνείται τις χημικές ουσίες και τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζονται για να λειτουργήσει.

3 Το σώμα μας δυσκολεύεται και αγχώνεται όταν έχει έλλειψη από όσα χρειάζεται για να λειτουργήσει σωστά. Έπειτα, υπάρχει το συναισθηματικό στρες. Ίσως, φοβόμαστε μήπως χάσουμε τη δουλειά μας ή τη σύζυγό μας. Αντιμετωπίζουμε οικογενειακά προβλήματα. Φοβόμαστε ότι θα χάσουμε χρήματα ή ότι θα μας κλέψουν το αυτοκίνητο. Όλα αυτά δημιουργούν μια ορμονική αντίδραση στο σώμα μας.οι σκέψεις οδηγούν σε συναισθήματα και τα συναισθήματα τροφοδοτούν μια έκκριση ορμονών. Κάποιος που φοβάται, παράγει μια σειρά ορμονών και κάποιος που κινδυνεύει, παράγει άλλες. Το ίδιο συμβαίνει όταν είμαστε χαρούμενοι, κουρασμένοι, αδιάφοροι ή ενθουσιασμένοι. Διαφορετικά συναισθήματα, προκαλούν διαφορετικούς συνδυασμούς ορμονών από το σώμα μας. Επομένως, για να συνοψίσουμε. Βιώνουμε διαφορετικά είδη στρες. Ίσως το στρες της καθημερινής ζωής, το βιολογικό ή συναισθηματικό στρες, αλλάζουν τις αντιδράσεις του σώματος μας ανάλογα με τις διαφορετικές καταστάσεις. Μετά από μια περίοδο στρες ή δυσκολίας, κι αυτό μπορεί να είναι βιολογικό ή ψυχολογικό, το σώμα μας, στο τέλος, πρέπει να διορθώσει αυτή τη ζημιά. Έτσι, μετά το στρες, έρχεται μια περίοδος, που το σώμα εισέρχεται σε φάση αποκατάστασης και διορθώνει τη βλάβη που έχει υποστεί. Σε δύσκολες καταστάσεις, σε καταστάσεις στρες, το σώμα αντιδρά με την παραγωγή υπερβολικής αδρεναλίνης, κορτιζόλης και ντοπαμίνης. Ετοιμάζεται να αντιδράσει και

4 εισέρχεται σε φάση επιβίωσης. Υπό τέτοιες συνθήκες, γινόμαστε πιο νευρικοί. Η πίεση του αίματος ανεβαίνει. Η αναπνοή μας γίνεται πιο γρήγορη. Θέλουμε να κοιμόμαστε λιγότερο. Θέλουμε να τρώμε λιγότερο. Έχουμε περισσότερη αντίσταση στο κρύο και στη ζέστη. Ιδρώνουμε περισσότερο. Η καρδιά μας χτυπάει γρήγορα. Αυτά είναι τα συμπτώματα του στρες. Όλες αυτές οι αντιδράσεις μας βοηθάνε να βελτιώσουμε τις πιθανότητες επιβίωσης σε δύσκολες καταστάσεις. Μετά την αγχώδη φάση, έρχεται η φάση της αποκατάστασης. Το σώμα πρέπει να διορθώσει τη βλάβη που έχει υποστεί κατά τη διάρκεια των δυσκολιών. Επομένως, αρχίζουμε να αισθανόμαστε κουρασμένοι. Η μειωμένη αδρεναλίνη προκαλεί διαστολή των αιμοφόρων αγγείων μας κι έτσι περισσότερο αίμα φτάνει στους ιστούς μας, κάνοντας περισσότερα βοηθήματα διαθέσιμα για τη διόρθωση της βλάβης. Η θερμοκρασία μας μπορεί να ανέβει καθώς περισσότερο αίμα στρέφεται στους ιστούς μας. Παθαίνουμε φλεγμονή. Πεινάμε περισσότερο, επειδή το σώμα χρειάζεται περισσότερη θρέψη για να πραγματοποιήσει τις διορθώσεις. Επομένως, την αρχική αγχώδη φάση ακολουθεί η φάση αποκατάστασης. Ο βαθμός του στρες περιγράφει και καθορίζει το βαθμό της φάσης αποκατάστασης. Μια πιο αγχώδης κατάσταση θα δημιουργήσει μια πιο έντονη αποκατάσταση, και όσο περισσότερο έχει επιμείνει το στρες, τόσο περισσότερο θα διαρκέσει η φάση αποκατάστασης. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί το σώμα μας. Μια νέα κατηγορία του στρες

5 έχει εμφανιστεί τα τελευταία 40 χρόνια: το μεταβολικό στρες. Το μεταβολικό στρες είναι το στρες από το οποίο υποφέρει το σώμα μας, όταν έχει έλλειψη από απαραίτητα θρεπτικά συστατικά, για να λειτουργήσει σωστά. Επομένως, το σώμα έχει λιγότερη ενέργεια, κι αυτό σημαίνει ότι πρέπει να παράγει περισσότερη αδρεναλίνη, κορτιζόλη και ντοπαμίνη για να διατηρείται, να παράγει την ενέργεια που απαιτείται για να λειτουργεί το σώμα. Επομένως, το σώμα μας λειτουργεί με μεταβολική συλλογιστική κατά τη διάρκεια του στρες κι αυτό συμβαίνει λόγω των μεταβολικών παραγόντων. Τι συμβαίνει όταν αντιμετωπίζουμε το στρες, όταν επιστρέφουμε στο σώμα τις ουσίες που του λείπουν; Σταδιακά μετακινείται προς τη φάση αποκατάστασης, αν και μόνο σταδιακά. Ξεκινάμε να νιώθουμε λίγο καλύτερα. Επομένως, μπαίνουμε στη δεύτερη φάση, στην οποία το σώμα αρχίζει να αισθάνεται πραγματικά καλύτερα επειδή λαμβάνει θρεπτικά συστατικά. Φεύγει από τη φάση του στρες και εισέρχεται στο στάδιο, όπου παρατηρούμε το σώμα μας να λειτουργεί καλύτερα. Όμως μετά από λίγο, αφού το σώμα καταλάβει ότι έχει τη δική του ενέργεια και τα θρεπτικά συστατικά, ώστε να διορθώσει τους ιστούς του, τι γίνεται; Η αδρεναλίνη πέφτει. Τα χαμηλά επίπεδά της αδρεναλίνης προκαλούν αγγειοδιαστολή και το μεταβολικό στρες επιλύεται. Είναι πολύ προφανές ότι όταν τα άτομα ξεκινάνε μια πολύ καλή διατροφή ή μια σειρά από συμπληρώματα, αισθάνονται περισσότερο κουρασμένοι αλλά είναι διαφορετικό είδος κούρασης. Υπάρχει διαφορά μεταξύ της φυσικής κούρασης και της εξάντλησης. Η εξάντληση είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιων περιόδων στρες. Το άτομο προσπαθεί να ξεκουραστεί αλλά

6 δεν μπορεί. Δεν ξυπνάει αισθανόμενος γεμάτος ενέργεια. Παραμένει κουρασμένος. Σε συνθήκες φυσιολογικής υγιούς κούρασης, ένα άτομο ξεκουράζεται και αισθάνεται καλύτερα. Αρχικά, η αρκετή ξεκούραση τροφοδοτεί πολύ λίγη ενέργεια αλλά αυτό αλλάζει σταδιακά. Τελικά, ακόμα και με λίγη ξεκούραση, τα επίπεδα εε εν ενέργειας αυξάνονται. Αυτή ονομάζεται φάση αποκατάστασης. Χαρακτηρίζεται από την αναγέννηση ιστών. Το σώμα χρειάζεται πολλές πρωτεΐνες και ουσίες για να φτιάξει νέους ιστούς. Παθαίνουμε αγγειοδιαστολή. Έχουμε πολύ αίμα που πηγαίνει στον ιστό. Παθαίνουμε φλεγμονή, αλλά ας είμαστε ξεκάθαροι! Η φλεγμονή δεν είναι το πρόβλημα. Η φλεγμονή είναι η λύση στα προβλήματα που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της φάσης του στρες. Όπως ακριβώς όταν χτυπάω το χέρι μου και καταστρέφω κύτταρα και το σώμα πρέπει να δημιουργήσει νέα, η αγγειοδιαστολή προκαλεί τις απαραίτητες ουσίες για να αναγεννηθούν νέα κύτταρα. Το σώμα χρησιμοποιεί τον πόνο για να ακινητοποιήσει το χέρι μου, ώστε να μην το χρησιμοποιήσω μέχρι να είναι τελείως λειτουργικό. Επομένως, η φλεγμονή δεν είναι το πρόβλημα. Αν και συνήθως μας μαθαίνουν να το σκεφτόμαστε έτσι. Η φλεγμονή είναι η λύση. Το ερώτημα είναι, έχει το σώμα αρκετούς πόρους για να πραγματοποιήσει τη διαδικασία της αποκατάστασης, να ολοκληρωθεί από μόνη της, ή για να το διατηρήσει για πολύ καιρό; Ή θα αποτύχει και θα εκτεθεί σε καινούργιο μεταβολικό στρες; Συνήθως δεν έχει αρκετές

7 ουσίες. Αλλά ακόμα κι αν έχει, μετά από λίγο αυτές οι ουσίες θα εξαντληθούν, υποβάλλοντας το σώμα σε επιπλέον μεταβολικό στρες. Παρ όλα αυτά, αν συνεχίσουμε να αναπληρώνουμε αυτές τις ουσίες, το σώμα θα ολοκληρώσει αυτή τη φάση. Αυτή η φάση αναγέννησης χαρακτηρίζεται από κατακράτηση υγρών λόγω αγγειοδιαστολής. Επομένως,το σώμα θα μπει σε φάση αποκατάστασης. Αυτό με τη σειρά του θα προκαλέσει περισσότερη διούρηση. Το σώμα θα αρχίσει να αποβάλλει υγρά. Τα υγρά που διατηρούνταν στη φάση ωρίμανσης, θα πρέπει να αποβληθούν ως άχρηστα. Οπότε αυτή η φάση θα χαρακτηρίζεται από πολλή διούρηση, που σε συνδυασμό με την αδρεναλίνη μπορεί να προκαλέσει διακεκομμένο ύπνο. Μπορεί να έχουμε καρδιακή αρρυθμία. Μπορεί να νιώσουμε την καρδιά μας να χτυπάει, να νιώσουμε άγχος για την υγεία μας και άλλα συναισθήματα. Η φάση αποκατάστασης διαρκεί περίπου 2 με 3 μήνες. Η φάση συστολής διαρκεί λιγότερο, συνήθως από μία ως τρεις εβδομάδες, και μετά από αυτή, μπαίνουμε στο στάδιο της ωρίμανσης, τη φάση αναδιαμόρφωσης. Αυτή είναι όταν το σώμα δημιουργεί νέους ιστούς, βελτιώσεις και αναδιαμορφώνει αυτούς τους ιστούς. Αυτό συμβαίνει σε ένα στεγνό περιβάλλον και διαρκεί από δύο έως τέσσερις μήνες. Μπορεί να διαρκέσει περισσότερο αλλά είναι πιο ήρεμη, όχι τόσο δραματική, όσο οι άλλες φάσεις. Κι επομένως το σώμα συνεχίζει να βελτιώνεται, με την έκτη και τελευταία φάση φέρνοντας τα πάντα στα άκρα, για δύο χρόνια.

8 Επομένως, για να συνοψίσουμε, για να γίνει το σώμα μας υγιές πρέπει να περάσει από διάφορες φάσεις. Δεν γίνεται καλά αμέσως. Πρέπει να περάσει σταδιακά από συγκεκριμένα βήματα ή φάσεις και πρέπει να το σεβαστούμε αυτό. Τα σώματα είναι προγραμματισμένα να είναι υγιή, αλλά δε συμβαίνει κατευθείαν. Όπως είπαμε, το σώμα περνάει από διαφορετικές φάσεις. Έχουμε τη φάση του στρες. Έχουμε τη φάση φάσεις. Έχουμε τη φάση του στρες. αποκατάστασης. βελτίωσης, τη φάση συστολής και τέλος τη φάση αναδιαμόρφωσης ή ωρίμανσης. Στη συνέχεια, το σώμα συνεχίζει να καλυτερεύει μέχρι να φτάσει στη βέλτιστη λειτουργία του. Από την εμπειρία μου, ασθενείς που έχουν υποστεί μεταβολομική ανάλυση, όσοι αναπληρώνουν τις διατροφικές τους ανεπάρκειες, περνάνε από τη φάση του στρες στο τέλος της φάσης ωρίμανσης σε έξι με εννιά μήνες. Αυτό ισχύει για το 80% των υποθέσεων. Επομένως, στη συνέχεια χρειάζονται μέχρι και δύο χρόνια για να φτάσουν στην κορυφή της φάσης απόδοσης. Υπάρχουν επίσης περιπτώσεις παιδιών που ίσως χρειάζονται μόνο δύο μήνες για να ολοκληρώσουν τον κύκλο. Ηλικιωμένοι ή άνθρωποι με πιο σοβαρά προβλήματα, όπως νευρολογικές παθήσεις, μπορεί να χρειαστούν περισσότερο χρόνο για να φτάσουν στην τελευταία φάση και να ξεφύγουν από αυτήν την κατάσταση.