Όξινη βροχή Οξύτητα είναι η συγκέντρωση ιόντων υδρογόνου σε μια ουσία όπως αυτή ορίζεται από τον αρνητικό λογάριθμο της συγκέντρωσης των ιόντων του υδρογόνου (ph). Το καθαρό νερό έχει ουδέτερο ph ίσο με 7. Όξινη ονομάζεται η βροχή η οποία έχει ph μικρότερο από 5.6.
Οξινη βροχή
Οι εκπομπές οξειδίων του θείου και του αζώτου στην ατμόσφαιρα μπορούν να οδηγήσουν, κυρίως μέσα από οξείδωση, σε σχηματισμό νιτρικών και θειικών οξέων 2SO O SO SO 2 2 2 3 H O H SO H HSO 2H SO 2 3 2 2 4 4 4 2NO O NO NO 2 2 2 OH HNO 3 3 H NO 2
Οξινη βροχή Ο μετασχηματισμός των οξειδίων του θείου σε θειικό οξύ λαμβάνει χώρα σε διάστημα μερικών ημερών. Σε αυτό το διάστημα η αέρια μάζα μπορεί να μεταφερθεί ακόμη και χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την πηγή εκπομπής και η όξινη βροχή να πλήξει περιοχές οι οποίες δεν βρίσκονται κοντά σε μεγάλες πηγές ρύπανσης. Από την άλλη πλευρά, ο μετασχηματισμός των οξειδίων του αζώτου λαμβάνει χώρα σε μικρότερες χρονικές κλίμακες οπότε οι επιπτώσεις εμφανίζονται σε μικρές ως μεσαίες αποστάσεις από την πηγή εκπομπής.
Οξινη βροχή
Επιπτώσεις της όξινης βροχής
Επιπτώσεις της όξινης βροχής
H στιβάδα (στρώμα) του όζοντος Το όζον της στρατόσφαιρας βρισκόταν επί χιλιάδες χρόνια στα ίδια περίπου επίπεδα με μέγιστες συγκεντρώσεις γύρω στα 15-25km της τάξεως των μερικών ppm, ανάλογα και με την εποχή και το γεωγραφικό πλάτος. Είναι λοιπόν προφανές, θεωρία του Chapman, ότι υπάρχουν και αντιδράσεις σχηματισμού και αντιδράσεις καταστροφής έτσι ώστε να έχουμε μία συγκέντρωση ισορροπίας (steady state). Σχηματισμός O2 + hν -> O + O O2 + O + M -> O3 + M (μοναδική αντίδραση παραγωγής όζοντος στην ατμόσφαιρα) Καταστροφή O3 + hν -> O2 + O (hv 240-320 nm) O3 + O -> O2 + O2
Καταλυτική καταστροφή του όζοντος Το ισοζύγιο του μηχανισμού του Chapman καταλήγει σε συνεχή αύξηση της συγκέντρωσης του όζοντος. Ετσι συμπληρώθηκε με καταλυτικές αντιδράσεις καταστροφής. Τα χημικά είδη που προτάθηκαν ως καταλύτες NO, HO x, CI NO + O 3 O 2 + NO 2 NO 2 + O NO + O 2 καθαρή αντίδραση: Ο 3 + Ο 2Ο 2 ή /και ΟΗ + Ο 3 ΗΟ 2 + Ο 2 ΗΟ 2 + Ο 3 ΟΗ + 2Ο 2 καθαρή αντίδραση: 2Ο 3 3Ο 2
Κατανομή της στιβάδας του όζοντος στον πλανήτη
Γενική κυκλοφορία της ατμόσφαιρας Τι συμβαίνει με την ενέργεια από τον ήλιο, που φτάνει στην επιφάνεια; Η εισερχόμενη ηλιακή ακτινοβολία είναι ισχυρότερη στον Ισημερινό και πιο αδύναμη στους πόλους. Αν δεν υπήρχε η μεταφορά αερίων μαζών ο Ισημερινός θα ήταν ακόμα πιο θερμή ζώνη και οι πολικές περιοχές πιο κρύες. Ωστόσο, ο αέρας κινείται από το ζεστό στο κρύο και έτσι γίνεται αναδιανομή της ενέργειας που δέχεται η γη από τον ήλιο. Το φαινόμενο ονομάζεται γενική κυκλοφορία της ατμόσφαιρας.
Γενική κυκλοφορία της ατμόσφαιρας
Εξασθένηση της στιβάδας του όζοντος
Ουσίες που καταστρέφουν το όζον Οι φθοροχλωράνθρακες (ChloroFluoroCarbons, CFCs), γνωστοί και ως χλωροφθοράνθρακες, είναι ομάδα οργανικών χημικών ενώσεων, που κανονικά περιέχουν μόνο άνθρακα, φθόριο και χλώριο. συνήθως ως φθοροχλωράνθρακες εννοούνται μόνο τα πτητικά φθοροχλωριούχα παράγωγα του μεθανίου, του αιθανίου και του προπανίου. Είναι επίσης κοινώς γνωστά με τη γενική ονομασία «φρεόν». Οι εφαρμογές των φθοροχλωρανθράκων εκμεταλλεύονται τη χαμηλή τοξικότητα, τη χαμηλή χημική δραστικότητα και τη χαμηλή ευφλεκτότητα των ενώσεων αυτών.
Μηχανισμός καταστροφής της στιβάδας του όζοντος
Οι θερμοκρασίες είναι αρκετά χαμηλές για τον σχηματισμό των νεφών σχεδόν σε όλη την Ανταρκτική κατά τον χειμώνα, αλλά μόνο κατά ένα μέρος του Αρκτικού χειμώνα. Έτσι η χημική μείωση του όζοντος στην Αρκτική είναι συνήθως μικρότερη απ' ότι στην Ανταρκτική. Μηχανισμός καταστροφής της στιβάδας του όζοντος Η καταστροφή του όζοντος απαιτεί την ύπαρξη χαμηλών θερμοκρασιών στις πολικές περιοχές για εκτεταμένες χρονικές περιόδους. Οι χαμηλές θερμοκρασίες είναι απαραίτητες, διότι αυτές είναι εκείνες που επιτρέπουν τον σχηματισμό των νεφών Πολικών Στρατοσφαιρικών Νεφών (PSC). Οσο οι θερμοκρασία είναι χαμηλή (< 70 o C, tα νέφη αυτά λειτουργούν σαν «αποθήκες» των ουσιών του όζοντος, οι οποίες από την αέρια φάση, περνούν στη στερεά (παγοκρύσταλλοι). Με την έλευση της άνοιξης, οι παγοκρύσταλλοι λιώνουν παίρνοντας ενέργεια από το ηλιακό φως, και έτσι απελευθερώνονται, σε μικρό χρονικό διάστημα, μεγάλες ποσότητες ουσιών που καταστρέφουν το όζον.
Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ Χάρη στη συμμετοχή και δέσμευσή όλων σχεδόν των χωρών (195 το 2011) στη ίσως "πιο επιτυχημένη διεθνή συμφωνία μέχρι σήμερα" (πρωτόκολλο του Μόντρεαλ), η κατανάλωση ουσιών που καταστρέφουν το όζον μειώθηκε κατά 93% από το 1992 έως το 2009, και 98% από την έναρξη του πρωτοκόλλου το 1987. Οι ουσίες αυτές σταδιακά αντικαταστάθηκαν με άλλες όπως οι υδροχλωροφθοράνθρακες (HCFC), οι οποίες όμως έχουν δυναμικό θέρμανσης του πλανήτη 77 έως 2 300 φορές υψηλότερο από το CO 2