... ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΥΝΘΕΣΗ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ Θ.

... ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΥΝΘΕΣΗ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ Θ.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΟΧΗ ΠΕΝθΗΜΑΤΑ [ 1969] ΛΕΥΚΟΠΛΑΣΤΗΣ ΓΙΑ ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΙ ΜΕΓ ΑΛΕΣ ΑΝΤΙΝΟΜΙΕΣ [1971 ] ΧΟΡΤΑΡΙΑΣΜΕΝΑ ΧΑΣΜΑΤΑ [1974 ] ΕΡΑΤΩ

Ερατώ, εκδόσεις Μανώλ ης Μανουσάκης Ανδρέα Μεταξά 7, 10681 Αθήνα, τηλ 36.05.076

ΠΕΝΘΗΜΑΤΑ [1969]

ΠΕΝθΟΣ ΠΙΟ ΊfΉΛO ΚΙ ΑΠ' ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ Ο κιχιρός της [J.άνιχς [J.ou ότιχν οεν ΥΠΤιρχlχ ο κιχιρός του επό[j.ενοu 6λέ[J.[J.lχτος ο άφιχντος κlxtρός των φυλλων ΤΥΙς πλlxϊνfις ΠOΡΤOΧIXλιάς τι φρικτές ελευθερίες. eu[j.ii[j.lxt τις προάλλες ΧιΧθό[J.οuν lχπένlχντ ι στυι θιiλlxσσlx σ' ένιχ 6ριχχ άκι. ΈνιωθlΧ τψ τύχυι. Τίποτιχ οεν ΟΟΥΙγουσε τlχ φlχινό[j.ενlχ σε IXp[J.OvilX. Ούτε το [J.o6 εκείνο που περιστοίχιζε τον ορίζοντιχ [J.E τόσες ελκυστικές ιχποχρώσεις κlχθώς ο fιλιoς είχε κιχτσουφιάσει στυι ουσυι κlχθώς ο fιλιoς ιχνίσχυρος IΧΚΟU[J.ποuσε,,, πιχνω στιχ 60υνιχ κlχι 6υθιζε λίγο-λίγο. Ερευνουσιχ [J.έσlχ στον πόνο lχνlχλύοντlχς κάπως "ις lxισθfισεις. Ο fιχoς ό[j.ως του ΚU[J.lχτος χωρίς πολλά έσ[j.ιγε τψ πιο τρψερfι ιχρχιχιότψιχ [J.E ΤΥΙν τελευτιχίιχ στιγ[j.fι του χιχρίζοντιχς όλυι ΤΥΙν ευγένειlχ ΤΥΙς [J.εγάλYiς φτώχειιχς που είνιχι Yi φυσυι. Ο fιχoς του ΚU[J.lχτος ολόιοιος όπως οι θόρυ60ι στις ευρύχωρες [J.uριστικές εχχλυισίες [J.έσ' στψ πλfιρyi σιγfι ιχπό κάποιο στιχσίοι που πέφτει ιχπό κlχνένlχ 6fιχIX έρyi[j.ο στψ άκρυι. Τι επι[j.ένει στο χρόνο; Η σοφίlχ ΤΥΙς 6ρoχfις - όχι. Ούτε το τριχγούοι ΤΥΙς lχντιλόπυις [J.E τους όρκους του fιλιoυ στυι ράχυι ΤΥΙς ότιχν σπιχράζετιχι ΥΙοονικά [J.έσlχ στου λιοντιχριου το ερωτικό στό[j.lχ. Ίσως επψένει Yi κlχτάστlχσυι όπου ο θάνιχτος γίνετιχι [J.OtρlXatιX στιχ 6ρlχχuκuκλώ[J.IΧΤIΧ των σπλάχνων.

8 Οι yrjτειές που 'μπαιν06γαίνουν στα σώμα-:α. Δεν ξέρω. Με το οαυλί Τ1jς σιωπ ς αvaτιvιχχτ1jκα. rαλ V1j.

ΑΝΤΙθΕΤΟΣ )'ΠΝΟΣ Χυμ.έVTJ TJ καρoιtί μ.ου στο θαυμ.αστό TJλιο6ασίλεμ.α. Πόσες, φορές συλλογι 'tήκα ε 'ttj VTJvεμ.ία του παθους και του πονου μ.εσα μ.ας; Ω σo6αρtί κιχ ι ιοεώοtj χρώμ.ατα! Πέρα στtj oύ έχουν λιώσει τα 60υνtί μ.όλις που oιαγρtίφoνται στον καμ.6tί του αέρα και μ.oνtίχα οι αιθέριες γραμ.μ.ές τους 6αυκάλίζονται στο 6ε6αιότερο έρωτα 'ttjc; παρουσίας. Ο πόνος απ' 'ttj μ.εριtί του είναι ήσυχος κι ατtίραχo το πtίθoζ οι φιόγκοι 'ttjc; φωτιtίζ στα ξύλα του χειμ.ώνα.

Η ΑΝΕΣΗ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ Αοειάζοψε τα πάντα στην πανσέληνο.

Ο ΠΛΩΤΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ ΤΟΥ ΠΛΩΤΙΝΟΥ Το Ένcι ρέει' το Δύο cιπoρρέει. Κι ο πlχνιχρχlχιος Μόνος επιστρέφοντlχς ιχνθίζει τρεις φορές - όσο κι lχν φωνιχζετε! - γιιχ νcι Il-οχθεί η Άνοιξη των Αριθll-ών εξουσίιχ Il-ονήρης. Kcιι κιχπου-κει στlχι)λίζει τους σlχλούς η έκστιχση σε γοερές ιχκινησίες τω\! cιγγέλων ότιχν, lχλήθειlχ, νιώθουll-ε το ρήχοζ του θlχνιχτου κlχθώς lxνcικλcιoίζετcιι του κόσll-ου το ρυιχκι που Il-έσιχ του ι)ρέχοντlχι οι φυλλωσιές κlχ ι Il-έσιχ του φωτογριχφίζοντιχι ΤUΧlXίlX τlχ πουλιιχ στο πέτlχγll-ιχ τους όλlχ τlχ έ, ντοll-cι Ψ, ιχλλοντlχς lxιωνιό, τητcι στις ολοενιχ κιχτιχφωτες ιχυθιχφεσιες. Κιχι ι)γcιίνει κιχποτε ιχπ' τις εύρωστες χλόες η θολωτή Οll-ιλίιχ των πεθcιil-ένων. «ΕίΧlΧll-ε κ' εll-είς ένlχν κιχιρό την ιχπλωση στο σιχκκούλι του στήθους. Τώριχ χlχνόll-lχστε ι)cιθιιx σε γκρεll-ισll-ένιχ νιιχτlχ: στιχ ύψη που λικνίζετιχι ο τιχφος κlχι ll-οιιχζει η ll-εγιχλη ωριχιότητιχ σcιν πετlχλούοlχ που ΨυΧΟll-lχχεί στις Il-IΧΡll-ιχρυγές των ιχστρων» θρόιζιχν οι πεθlχll-ένοι. Κιχ ι στιχ Il-txpιx Il-ou όριιχ O'υνιXκoυσιi εννέiχ πετεινούς χlχϊοεύοντlχς το κρύο ll-ιxpll-lxpo της ιχυγής.

Ο ΑΣΚΟΠΟΣ ΔΙΑΒΑΤΗΣ Στιχ σπλσ.χνιχ του σκιρτούσε το ΙΧδιέξοδο. Δεν ένιωθε τις ιχποστσ.σεις περπιχτώντιχς. Κιχι τριχγουδούσε ολο(j-όνιχχο το στό(j-ιχ του. llιχι;σ.(j- ΠΙΧ(J- ΠΙΧ(Jπιχρί(J- ΠΙΧ(J- ΠΟ(J-... Ο θάνιχτος θέλει τιχ πουλισ. κιχι τίχ 6ιχρίδιιχ. llιχρσ.(j- ΠΙΧ(J- ΠΙΧ(Jπιχρ ((J- ΠΙΧ(J- ΠΟ(J-... Υπσ.ρχει ΙΧύριο υπσ.ρχει κιχι (J-εθΙΧύριο. Κιχινούργιο φέρετρο 'rj κιχινούργιιχ (J-έΡΙΧ.

ΔΟΝΗΣΕΙΣ Μακάριος εκείνος όταν τον κατάκλιισε ο θάνατος γκρφ.ίζοντας τη λαλιά τοιι σα να μ.ποιικώθηχεμε χιόνι και μ.ουοιασε η φτέροιιγα τοιι κόσμ.οιι μ.ακάριος ο ταραγμ.ένος απ' το αίνιγμ.α τοιι Οιιόσμ.οιι. Μακάριος ο Θεόφιλος ποιι άγιασε μ.ε περικεφαλαία. Μακάριος ο ΔιονΥσιος κόμ.ύ]ς Σολωμ.ός άγων φάος αγνόν απ' το αλωνάκι, μ.ακάριος, όταν έπαιιε να γράφει κ' έγραφε μ.έσα-μ.έσα στύ]ν Ψιιχ τοιι πίνοντας. Γι' α τό Ύ] πoίύ] Ύ] 6γαίνει μ.ε, τα πρό6ατα θωπειιει τις αγιατρειιτες σχιιλιτσες.

ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΥΣΙΚΑ Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΗΦΑΙΣΤΟΣ Μέσα στο σιδεpάδικo-μ.εγάλίj του Ίj λάμ.ψίj, κορυδαλλός που σφιίριζε Ίj φλόγα φτερουγώντας. Κι ο σιδεράς μ.' έναν κα1jμ.ό πιο πάν' απ' την αγάπη 6γάνει φων φωτιστικ φοιίχτα πολλές αχτίδες: Ετοιίτο είναι χάρισμ.α να 'μ.αι στεφανωμ.ένος απ' τις γόργές λαμ.πράδες μ.ου, γοργότερες οι σπίθες, και να 'μ.αι μ.αιίρος κ' έρ1jμ.ος ως άγριο σκοτάδι. Η ΜΕΓΑΛΗ ΖΩΗ Καθώς μ.ια μ.έρα κοίταζα χωρίς φιλοδοξία τα πράγμ.ατα και Τψ ακοuραστ1j σκιά τους τρυφερά πoλλαπλ στα μ.εγέθ1j σαν ένα κιίμ.α μ.ε σκέπασε ουρλιάζοντας η σιγ : Στις λέξεις υπάρχει πάντα ένα πείραμ.α! Ο ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ Τα χρυσά της αιωνιότητας σκειίη δεν τα 6p κα. Όμ.ως όχι: δεν υπ pξα γραφειόσαυρος αλλά χαpαυγ.

ΣΤΟΥΣ ΑΓΡΟΥΣ Όταν έρχονται κείνες οι πρωινές ώρες οπού νομίζεις κ' έχοvν απέpαντύj φρεσχά-οα στο θερινό παιχνίοι τοι) θύjλvκότεροv ήλιοι) και ΤΎJς νικήτριας σχιά-ς όλα μαζί τα πρά-γματα σοι) λένε: Χανόμαστε! Ώρες, αλήθεια, για να νιώσεις ij.ovιxlo'; σοι) το ij.εγαλείο της ij.tjyιx.; ποι) ξαναρχίζει τοvς πειναλέοvς κύκλοvς αij.έτρύjτοvς ολότελα σα να λείπει ο κόπος ή να νιώσεις τις φωνές των ανθρώπων από γύρω σαν α6έ6αιες ειοήσεις ακαθόριστες από ά-πoι 6pύσΎJ λ λl]τική τρε ούij.ενες. Πρωι-πρωι τα ξεφτισij.ατα τοι) κοσij.οv. Στέκω σε φ06ερά- oεvτεpόλεπτα. Κι όταν ανθίσει ο αij.νός ολούθε στο XOPiJ.i τοι) μαχαίρι φανερώνοij.αι.

ΟΤΙ ΑΝΕΒΗ θανατοσ ΔΙΑ ΤΩΝ θυριδων (Ιερεμ.ίιχς θ', 2 Ι) ΚΙΧίε ; τ' ιxλ νι ώζ το πέριχ lλεσ, Υψ. έρι κι ο Ί]λΙΟζ εινιχι σπιχθι ζεlλιxτισlλενo.. ιχινε οι κιx ιx ινεζ ιχπ τιχ "', ΙX στιχ χωριχφιιχ κιχι πιο πολ') στί]ν ιχκριχ σιωπί] ΤΊ]ς κιχίει Ί] Iλέλισσιχ 6ΙΧθιά. στο ά.νθος. Κ ' f' λ', ΠΙΧΤΟUlλε στο χώlλιx σί]lλιχίνει πιχτοu ε πά.νω στοuς ν κροuς στί]ν οχθί] Ιλιχς τη στιχuρωση. '1", Ξά.φνο') Ί] ιxστριxπrι τινά.χτηκε κριχοιχίνοντιχς το lλπλά.60 στιχφuλι τ' οuριχνοu. Δε λuγίζει τίποτιχ. Κι ιχς είπιχ το στrιθoς ηλιογέννητο. Δε λuγίζοuν τιχ οέντριχ κι ο ΙΧέριχς ΙΧλuγιστος οuτε 6ρuση νιχ γίνω οuτε φλά.οuτο το νερό οε λuγίζει κιχι ο ήχος. Κά.θε Iλέριχ εuθε ίιχ κά.θε νuχτιχ τεντωlλένη ο ΚΙXηlλός ένιχ τόξο πιχνά.ρχιχιο κι ο θεός ΙXΚΙXlλψίΙX. Με το IλΙXUtJO η πλιχτειά. σο') ιχνθοφορίιχ κόσlλε πο') ντuθηκες ιχ ϊτός τιχ φuλλώlλιχτιχ κιχι τ' ά.στριχ. Με το Iλιxupo η ΙΧίγιχ κιχι το πρό6ιχτο η ρ ίζιχ Ιλε το lλιxupo κιχθώς ιχνοίγω τοuς κιχρποuς κιχι χuνετιχι Ιλελά.νι. Μ' ένιχ πόοι τιχ ορά.iλιχτιχ. Μέριχ κιχι νuχτιχ ο ΙΧέΡΙΧζ είν' ΙΧθέιχτος. ΠεΡΙIλένω τ' ιχστέριιχ σε γιχλά.ζιιχ λεπτότητιχ. Πώς θιχ 'θελιχ ν' ιχχτιο060λrισοuν τ' ά.ντερά. Iλou! Η ερηlλιά. πο') ξέροulλε οεν ε ίνιχι το') θιχνά.τοu. Χιχρά.IλΙΧΤΙΧ κιχι χά.θηκιχν τ' ιχστέριιχ. Στο οέντρο χuθηκιχν ιχιφνίοιιχ ποuλιά. τη σιωπή το') γιιχ νιχ λιχlλποκόψοuν. 16

Ενάρετος που είνιχι ο πορτοκιχλιώνιχς. Τιχ οέντριχ χιχίροντιχι μ.έσιχ τους ιχπ' ΤΤ] ζωή ΤTJς τσιμ.ουοιάς. ΕλευθερίΙΧ στερέωμ.ιχ ΤTJς σιωπής. Ομ.οιόμ.ορφο νεκροτιχφε ίο των προ λ TJμ.άτων. ΑνιχρρίχψΤ] στο Αθώο Γεγονός. Φωνή Χ ιχράς ιχνάερτ] ωσάν μ.ετιχξοχ άρτ ι. ΚιΧποιος θιχ μ.tjρυκιχζει ΙΧόριχτΤ] χλότ] στ' ιχγγελοχώριχφιχ. Γιιχτί τους φο TJθ-ήκιχμ.ε τους μ.υθους; Η νόψτ] μ.οιιχζει μ.ε πιχγοθριχυστικό. Το ιχίσθ7]μ.ιχ μ.ε πολλές σtjμ.ιχίες. Η θέλ ψτ] - πάλι - φιχίνετιχι σιχν κάποιιχ εποχή του Είνιχι. Μιχ η κιχροιιχ οεν έχει τ' όμ.οιό της. Την ώριχ που χρυσίζει η μ.ελιχγχολίιχ κιχι μ.πιχίνει ο θεός στον κήπο του τον άνθρωπο ΙΧλίμ.ονο ιχν εξοκείλω στιχ μ.άτιιχ μ.ου.

ΠΟΙΗΜΑ ΣΤΟ ΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΟ Χαρά της νιίχτας ω φώτα ηχηρά θαυιλάσιο 6ράου ο έγχρωιλο ς θόρυ60ς τ, ς πό εως τη Iλoναξι, ij.ou οια ; ρουσε,; οτε Κ ιτρινη, πορτοκαλενια κυανη και τωρα κοκκινη 6άφοντας πράσινο το περπάτηιλα. Είχε λευκά σηιλάοια η αγάπη. Στοπ. Eπιστpoφ. Είχε λευκά σηιλάοια του κόσιλου η ταpαχ. Τα νέφη αόρατα. Όχι. Στις ερηιλιές του φεγγαριοιί Ιλέσ' στα κλ Iλατα ΙλαΡΙλ αίρει ο γγελoς ενώ,, γελιεται ο θανατος και η νυχτα οιασχεμζει Ιλε Οιάττοντες. Όχι, όχι. Ο χρόνος πλησιάζει τα οράιλατα νuχoπατώντας. Απληστία! Έπρεπε να 6υθίσω περισσότερο τη θλίψη Ιλέσα στην Ψυχ ij.ou. Όχι. Στολίζει την έκταση ο γριίλος. Η νιίχτα κατε6αίνει τη σκάλα του σκοταοιοιί κάθεται στον έρωτα της Μαίρης. ΈρηΙλες ανσ.πνέουν στους κ πoυς οι ΠΡΟΤΟΙλές. Στοπ. Όλα σ6 νoντσ.ι. θέλω να 6γω απ' τις λέξεις 6σ.ρέθηκσ... Ν' σ.κοιίω κσ.λuτεpα στο απέναντι Ιλπσ.λκόνι τι λέν ε οι ουο IλόνΙIλε:, γριές που κσ.θοντσ.ι Ιλε τις ωρες.

Σl'ΝΕΧΙΙΩ Α ",,... Ρ Υ οτερσ. περσ.σσ. στ ν tij- OVYi φσ.ντ σισ. κσ.ι ειδσ. το χρωij-σ.τιστο ()σ.σιλειο του τσ.φου ij-ou. Σε -λίγο άνσ.ψε ij-εγάλη συζήτηση γύρω σ.π' την πρσ.γij-σ.τική στσ.ύρωση. Κι όπως η νύχτσ. γέij-ιζε τσ. ij-άτισ. ij-ou συγκεντρώνοντσ.ς ij-t σφυρ ί γij-σ.τσ. την σ.γέλη των ερώτων ένσ.ς άγνωστος κσ.ι πράγij-σ.τι σ.πίθσ.νος άνθρωπος δίπλωσε ij-έσσ. σ' ένσ. άσπρο σεντόνι τη ()σ.ρειά τίγρη ()ου()ή σ.π' τον κόπο κσ.ι τον ιδρώτσ.. Οι γρύλοι ξεθύij-σ.ινσ.ν άσκοπσ. κσ.ι τσ. νερά τσ.φιάζσ.ν στο σκοτάδι.

ΕΦΤΑΧΡΩΜΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Άμα oειπν σει ο λιoς έρχεται ο στεναγμός αναστημένος με λoγχώoύj ανα6ριίσματα. Γενναιότερα τα οέντρα και γι' αuτό τα ζηλειίω. Αλλ' όμως ο ζόφος το!) λιχκκο!) κάτω-κάτω οεν είναι των ματιών. Έχοuμε, 6έ6αια, παρηγοριά τη oιάθλaσύj. Ωστόσο οεν τη γ λεντοιίμε. Χρειάζεται να ξηλώσοuμε κάθε φαντασίωση. Να πετάξοuμε τα χωρίσματα. Δράση παράξενη το καθαρό θέαμα των αντικειμένων.. : Η άφωνη σαιίρα στις ηλιόλοuστες πέτρει;; όταν αναπνέει lacrymosa. Ο αγέρωχος κόκορας όταν πλ ττει τα χαράματα. 20

ΣΤΗ ΡΟΔΙΝΗ ΣΚΙΑ ΤΟ):' ΚΑΦΚΑ ΣελήνΊJ μ.εγlχλούτσικυ, ιχπόψε. Γoεριi σuχoς lχισθιχνομ.ιχι νιχ θροίζουν ελευθερίες. Πολυφωτο ΤΊJς μ.ονιχξιάς το ελάφι στιχ (}ελούοινιχ τρεξ ίμ.ατιχ. Ο θιiνlxτoς είνιχι φό(}ος οεν είναι θιiνlxτoς. Τιχ οέντρlχ συνοψίζοντιχι rj' ένιχ πλιχτυ 1X μ.ισμ.lx. ΛυΠΊJΡ γεγονό ΤIΧ -, ΊJ τεμ.πελικίj φυσίj.. Ο χρόνος έχει πιlχ σκoυλίjκιιiσει κιiθε πρωί τlχ κοκόριιχ φτύνουν ΤΊJν ψίχιχ του. Πιiλι θα μ.ιχς κεριiσει τlχ ιχιωνό(}ια οευτερόλεπτιχ σε όλες τις ποικιλίες το οίκιο κlχι το ιioικo περιτ ιi κlχι τlχ ouo τψ όρνιθlχ περιχuμ.ένίj ιχπ' i"ov λιo σην lxυλ ΤΊJς. ' Τ ", ΙΧ χιχχανιχ των ουριχνων ιχκουγοντιχι Ψ ΊJ λ' ΙΧ. Στο χώμ.α ΊJ oεντρoγαλιιi σιχν κερlχσόκλαοο. Πόσες φορές lxλλιiζει ΊJ θιiλlxσσlx ως θα καρπίσει λιiμ.ψίj ο ορίζοντας τον όρθρο κlχι θιχ γιομ.ίσει τέτοιlχ χρώμ.lχτlχ ΊJ ούαί) κιχτιχπίνοντιχς τις ώρες.. 1, Το ξέρω μ.αζί μ.ε τlχ φυτιi: κ' ένα ζωυφι μ.lxχαιρώνε κ' ΊJ ωρlχίlχ πεταλούοιχ στιχ' κlxθίσμ.ιxτιi ΤΊJς. Όμ.ως υπιiρχει ο περίτρομ.οι; lχθώος κlχίγετlχι στίjν κρύlχ φλόγ'σ. των ιχπελπισμ.ών. Αθόρυ(}ιχ στρέφει τlχ πόμ.ολιχ τον υπνο των ιiλλων ακουει' κlχι ΤΊJν lχθρόlχ λιiμ.ψίj (}λέπει ΤΊJν πλεγμ.ένίj γυρω του νιχ πέφτει λέπι-λέπι. Δεν έχει όλο το ΟικlΧίωμ.1χ ο λιoς - lχλίμ.ονο. Γιi(}γισμ.1X των σκυλιών ΤΊJ νυχτιχ... Κι αν lxκόμ.ίj οεν ξέρεις που (}ρίσκεσιχι σου οίνει ΤΊJν lχίσθ1)αί) του ιχνοιχτου χώρου.

Κάτσε νσ. θuμ.1)θοuμ.ε πιες το κσ.φεμκι. Ο τρομ.σ.γμ.ένος τάρσ.νδος όσο τον KuV1)Youv οι λuκοι σ.πέχει σ.π' Τ1) ΛUτpωση μ.άρτυρες τσ. δέντρσ.. Χ σ.μ.ε, oς κοπος " σ.νyπ pκτoς κo λ ουθ ε ι ' το χιονι κσ.ι 1) ευκολισ. του εσ.ρος. Εκείνος που σε()άστ1)κε πολu τσ. πράγμ.σ.τσ. θυμ.ήθ1)κε χωρ ίς Τ1) μ.νήμ.1) κσ.ι ()ρήκε άδειο το νερό πίσω σ.π' τσ. κυλίσμ.σ.τσ.. Ήτσ.νε πάντσ. κάποιος ολέθριος γισ. τσ. λοuλοuδισ.. Έ()λε πε π ντσ. πως 1) θάλσ.σ,,?, σ. είν ;χ ι άρρωστ1). Πρωι-πρωι στο στ1)θος του ενσ.ς κιτρινος ποντικος, λσ.χάνισ.ζε φουσκώνοντσ.ς δώθε-κείθε το ΠΟΥκάμ.ισό του. Το ()ράδυ-()ράδυ έμ.πσ.ινε στην κάμ.σ.ρά του 1) ()ρεφική του 1)λικίσ. ολομ.όνσ.χ1) κσ.ι του μ.ιλοuσε μ.ε Τ1) μ.εγάλ1) μ.άσκσ. του σ.γίου Αυγουστίνου κσ.ι το Βι()λίο των Μσ.γισσών σ.ιωροuμ.ενο που κάπο-τε το 'γρσ.ψε μ.ισ. νεκρή δσ.κτυλογράφος. Έτσι λοιπόν χσ.ζεuοντσ.ς σ.ιώνες κ' σ.ιώνες τώρσ. τον πόνο του στ1) διάρκεισ. των ωρών όπως σ.κοuμ.ε το δελτίο ειδήσεων ετοιμ.σ.ζότσ.νε γισ. Τ1) σφσ.γή ΤΟΥ. Πσ.ρσ.μ.ονή τυχσ.ίσ. ()ρέθ1)κε στο ΚΟΥκλοθέσ.τρο κσ.ι γέλσ.σε μ.ε την κσ.ρδιά του ότσ.ν πέφτοντσ.ς σ.πό λσ.μ.πρό σπσ.θ ί το κεφσ.λάκι Τ1)ς πιο έξσ.λλ1)ς μ.σ.ριονέτσ.ς σ.πόμ.εινε στον σ.έρσ. ορθή 1) κόκκιν1) σκοuφισ. Τ1)ς.

ΟΙ ΒΡΑΧΟΙ ΤΗΣ ΥΔΡΑΣ Στη θάλασσα της ζωής, στη θά,λασσα του θαν τoυ η </ιυχη μ.ου, κουρασμ.ενη ΚΙ απ' τα δυο, αναζητεί το 60υνό απ' όποι) τα νερά έχουν τρα6ηχτεί. ΓΙΑΠΩΝΕΖΙΚΟ Ήμ.ουνιχ ψίjλά στιχ χιχράμ.ιχτιχ όπως είνιχι ψίjλά στίj σιγή ο ιχγέννητος ιχέριχς. Δεν μ.ποροιισιχ νιχ εξίjγήσω κιχνένιχν κόκοριχ δεν είχιχ τη σκάλιχ νιχ υπερ()ώ το στήθος κιχθώς ιχπ' το μ.ίσχο φιχνερώνετιχι μ.όνο του κιχι το πιο ιχ()έ()ιχιο άνθος κιχθώς ()γιχίνει στίj λευτεριά του ο ποντικός προ()άλλοντιχς άξιχφνιχ στον πιχνικό ιχπ' την κριίπτη. Οι μ.εγάλες ιδέες μ.ου γιιχ το θάνιχτο μ.οιάζιχν, ΙΧλήθειιχ, μ.ε τιχ σχοινιά των πηγιχδιών όπως τεντώνοντιχι ιχπ' τους γεμ.άτους κου()άδες κιχι διψιχσμ.ένο τ' άλογο ζυγώνει χώνοντιχς το λιχμ.πρό κεφάλι του μ.έσιχ στου μ.πόλικου νεροιι την ηδονή κιχι μ.ε γοργό της δίψιχς ήχο την ιχποστριχγγίζει. Ο πόνος ιχπλώνετιχι χιχράμ.ιχτιχ στη φιιση. Το δέντρο θέλει πετεινά κι ο θάνιχτος ήτιχνε ψίjλά μ.ιιχ πείνιχ που 'χε γιχλιχζο()ολήσει. Το δέν ; ρο ()γά ζει τους ιx, θoιις ()γάζει θυσίιχ στιχ κλιχριά του κι ο θιχνιχτος ητιχνε κοντιχ του χιχμ., λά.,, Ο πονος ιχκιχτε()ιχτος, οι ωρες, ιχπλιχδες ιχχριχντων ένιωθιχ τριιχντάφυλλιχ κιχι ξιιλευιχ μ.έσιχ μ.ου το στιχuρό μ.' ιχκράτητο φως ΤΊjν ίδιιχ ΤΊj ζωή που την υψώνουν οι ()ράχοι της Ύδριχς ιχυτά τιχ ξεροσφιιριιχ του θεοιι, μ.ιχ την ΙΧλήθειιχ. Κι ιχπότομ.ιχ λησμ.όνησιχ τιχ τριγυριστά λιχλήμ.ιχτιχ το οιιρλιιχσμ.ιχ του ήλιου στην κοκκινίλιχ της ιχυγής τιχ πάθίj των ιχνθρώπων κιχι των ζώων όσο ()ΙΧθιά τιχ νέμ.οντιχν οι τσιχκισμ.ένοι ιίπνοι. Κι ιχπότομ.ιχ θυμ.ήθίjκιx πως τιχ μ.ερμ.ήγκιιχ ε ίνιχι άλιχλιχ

και οε γνωρίζω ποιος ο πόνος ΤΟΙJ!:; Ύ) γοερότψα Ύ) oικ ΤΟΙJζ. Έτσι μ.οlj οό&ηκε ξανιχ ΤΎ)ν ώρα κείνύ) απ' το πολύ-πολύ μ.ικρό αχειροποίύ)τύ) Ύ) απεραντοσύνύ). Κι ωζ έχανα ΤΙζ οιαστιχσεις ολότελα ι)γαλμ.ένος απ' ΤΎJV αθώα πpooπτικ μ.οlj στύ)ζ ερύ)μ.ιιχζ αφέθύ)χa ΤΎJV κόψύ). 24

ΒΑθΜΟΣ ΨΥΧΗΣ ΤΡΟΠΟΣ Μ' ιχρέσει εκείνος ποu λέπει μ.ιιχ κιχτσιχρίδιχ κιχι λέει όχι δεν θιχ ΤΎj σκοτώσω. ΧΙΧίρετιχι τιχ τρεχάμ.ιχτά Τ't]ς ολόγuριχ κιχι λέει νιχι στο θάνιχτο πατώντιχς ΤΎj. ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ Η ΙXνάσΤΙXσΎj πάλλει. Των ιχνθέων 't] δuνιχμ.'t] κ' 't] ιxθειά τοuς κριχιπάλύ] είν' ιχόριχτύ] πάλι. Ανιχσιχίνω τιχ κάλλύ] ΤΟ μ.'t]δέν ότιχν θcxλλει.

ΑΦΗΝΩ ΚΑθΕ ΔΙΑΙΡΕΣΗ ΣΤΑ ΦΥΛΛΑ Η ΓΝΩΣΗ ΝεΡ, ά τα Κ, όκαλ, α νερα τα ()ασανα μ.ας. Η ΔΥΝΑΜΗ Ο αθώος ο κuκλος πώς μ.πορεί και uποφέρει πιο λαμ.πρός από ζώο πο!) το γδuνει ξαφνικά Yj αστραπή στο ακμ.αίο σκοτάδι! Ο καυιμ.ένος ο κuκλος πώς γλιτώνει φεuγοντας τις ερινuες! Όταν αuτές αγγίζοuν ΤΥΙν oupci το!) εκείνος κατε()αίνει στο κεφάλι Τοu. Κι?ταν ayyt ouv το κεφά ι το!) εκεινος ανε()αινει στυιν oupa τοu. Ωραίο λαμ.ποκόπυιμ.α οριστικών αγγέλων. 26

ΑΛΛΗΛΟΥ'ΧΙΑ Ένας ιχνθρωπος ανιχμ.εσα σε ι)λέμ.μ.ατα σχισμ.ένος από τριανταφuλλιές ποu τuραννοuσε κ ι τα μ.αλ ιιχ τοu α ιχκατα μ.ε λιχσπες αιφνης πολu εuγενικα σε, κιχτι πενιχp φuλλώμ. τα ζuγώνοντας πιανει μ.ια ωραια πεταλοuοα. Ω οεuτερόλεπτα σκληριχ κ' εκείνος την κρατοιίσε! κιχποu εκεί ταριχχτηχα' μ.α την αφ νει ο μ.πόγιας κοιτιχζοντας μ.ε ηooν το πέταγμ.ιχ της. Ώσποu χιχθηκε καλιχ-χαλιχ η πεταλοιίοα. Κίτρινη νομ.ίζω.

ΗΣI'ΧΑΣΤΙΚΟΝ Ας!JoyJV αφήνοu!joε το!joέλλον ανuπεράσπιστο: εχεί θ' αρχίσει των εργαλείων η ανάρρωση. Χρειάζεται η πρόοδος: είναι χι αuτή!jota νοσταλγία. Τ? ύτος ο ρό!joος ο Eν : α ιχός ποτε απλωνεται στο απειρο πότε γίνεται!joιχρός σαν χορδελίτσα... eu!joιx!joat τ ν όpα να η ι:ίλέπει χαθόλοu., Χτες τη νuχτα πεντε XUXVOt!JoE τα νuχτιχα "OUc; έτρεχα'ί ταραγ!joένοι στον ύπνο!joou χ' ένας πράσινος όχoρας δαχρu!joένος, αρχισε ξαφνιχα να χοuτσαινει. Το σύ!joπαν έ!joοιαζε χα!joω!joένο για να διασχεοά.σω!joαζί!joe : ην αιωνιότητα,!joόνος., Ο ανθρω?tος αναπνεει - σχεφτηχα' ο άνθρωπος ερωτεύεται! Βρίζει την χαρδιά "ou, ξύνεται! Μετέωρα,!JoovaotxιX γεγονότα. Ένας γάιδαρος έχωνε τη!joοuσούδα "ou σε στuγνή λά!joψη χαι χατόπιν άρπαξε!jota πέτρα στο στό!joα σφίγγοντάς την ωσότοu έσπασαν τα δόντια "ou. Tρ γύpω έπεφτ ;χ ν οι χαρπ? ί χαι σω ιάζoνταν αχεφαλα τα σω!joατα τεραστιων σχuλων. Ο θάνατος έχοι:ίε στα δύο το νερό χαι το ξανάχοι:ίε χαθώς έλα!joπε το σχαρφάλω!joα στα όρη. Άνθη από φλόγες τα 'ι:ίλεπα να ποτίζονται. Πόσοuς αιώνες θαu!joαστούc; έχοu!joε σ' ένα ειχqσιτετράωρο; Σταλαγ!Joατιές αχoύγoντ ν στα δέντρα - θα 'χε ι:ίρέξει. Πώς έγινε της χελιδόνας η!joεταλλιχή στίλι:ίη; Κολαζό!Joοuν από εuτuχία 28

στyjv οικουμέvyj του ύπνου. Οι γιχτες έστεκαν ορμyjτικές. ' Έτρεχε ο ιορώτας.

ΜΟΙΡΟΛΟΓΙΑ ΚοlτιΧζοντlχι; ένιχ οέντρο οεν μπορούμε νιχ κlxτlxλ ξoυμε. ΚοlτιΧζοντlχι; μιιχ ρεμlχτlιχ ένιχν ιχνθρωπο ένιχ 6ενζινιΧοικο οεν μπορούμε νιχ κlxτlxλ ξoυμε. ΚlχλιΧμι κούφιο που φιλεύεις τον Iχέρlχ σ't1x σωθικιχ σου κι ο IΧέριχς σε οιιχ61χ ίνει μεγιχλη τιjχyi ουο φορέι; ετούτυι μlιχ νιχ γεννυιθούμε κι ιχλλυι νιχ πεθιχνουμε. Πρωί οεν ιχντικρίζετιχι ο λιoς ότιχν έχεις ξενυχτ σει. Γενικ ΚOύρlXσΎj, μlχρlχμένες φο6ίες κι ο 6ριχοινός πονοκέφlχλος ιχπό ώρες χρεοκοπυιμένος. 30

Ο ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ θανατου ΣΤ1] Μιχρ ί ΙΧ Blackstone Ούτε τrx στoι αγμένrx μιχθ-ημrxτικιχ ούτε των κροχοοείλων -η rxλυσιoωτ λιχμψ-η" ούτε ο έρωτας του μέλλοντοι; ούτε τ-ης -ηλεκτρoνικ ι; rxφασίαι; -η πλατειιχ οικαιοσύν-η" τίποτα οεν μπορεί να νικ σει το μιχγο τ-ης φυλ ς" Με τrx πολύχρωμα φτεριχ του με μπογιατισμένο πρόσωπο" με τους χrxλκιχοες στ' αφτιιχ του με το περόνι στ-η μύτ-η" με ΤYjν -ηλίθια κιχι ιχναυο-η αυταρέσκεια τις χοντρέι; γαλιχζιει; ρυτίοες είναι ο πoι-ητ ς όπως απλώνει τrx χέριrx στις επαφέι; έτοιμος να το σκιχσει απ' το λέμμιχ του" κrxθώι; στί ει τον ιχνεμ,ο ρεφικιx ερεθίζονται; το οέρμα των τυμπιχνων κερνώνται; τις ψυχικές καταστιχσεlς"

ΟΡΑΤΟΤΗΤΑ Σ1)κώθ'ηκε 1) νύχτα. Τ1)Ι; ερ μoυ τέτοια. ώρα. πριν α.κόμ.1) 6γάλω τα. ρούχα. μ.ου για. ύπνο. ΜυσΤ1)ριώΟ1)Ι; α.πόλα.υσ1): λιτότητα. του χρόνου οίχωι; πόνο ουοέ σκιά χα.ράς. Το μ.υα.λό μ.ου α.κμ.α.ίο φύλλωμ.α. Οια.σχίζετα.ι. Ο σκελετόι; κάποια.νου ερ1)μίτ1) προσπέρα.σε Τ1)ν ε ικόνα. του Τ1) φεγγερ του σάρκα. ρίχνοντα.ι; χάμω το νευρικό συστ1)μσ. κσ.ι μ.ίλψε. Η άχνα. Τ1)ι; α.να.πνo ς έ6γα.ινε μ.έσ' α.π' τα. ξε6ιοωμ.ένα. Οόντια.. Ιοού ο χα.ιρόμ.ενοι; ιl:νεπίλ1)πτα.. Ιοού ο σκορπίοι; ο μ.ελιστα.γ ς. Η λι%μ.ψ-rj α.π' τα. κόκα.λα. έ6γα.ινε α.μ.νώο1)ς. 32

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΤΥΧΗ ΒΙΧθιά μ.έσ' στον περίπιχτο έφτuσιχ το τιχξίδι. Στιχ όριιχ εσχιχτικά τηζ μ.οuσικ ζ έμ.εινιχ σuξuλοζ ιχπ' ΤΙζ εννέιχ. Ο χρόνοζ άχ.ιχιροζ ()ΙΧθυτεριχ χρονικός ονειρώδης όπωζ ο πάτερ lonathan Swift ιχποτuχημ.ένοζ Ηρώδηζ. Γι' ιχuτό κιχι η τεράστιιχ μ.όνωση ιχρχιχίιχ φτέρη φουντωσε τριγυρω μ.οu.

ΕΠΙΔΕΙΝΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΟΡΑΤΟΥ Τ Ύ)ς Μ ΙΧ ί ρ Ύ)ς Όσο κρατήσει η ζωή κρατεί κι ο θιχνατος. Ώρα να σκεφτώ τα μ.ελλοuμ.ενα σωριασμ.ένα αιφνίδια στο χτες. Η λάμ.ψη όταν περάσει λάμ.πει περισσότερο καθώς η ακινησία φανερώνεται στη διαίρεση των 6ημ.άτων. Όντως το περπάτύ)μ.α ολότελα το χρόνο καταστρέφει όπως ολότελα τον ήχο παuοuμ.ε ακουμ.πώντας τα χέρια πάνω στα 60ερά τuμ.πανα. Πιότερο ζει η αστραπή μ.ετά το ανατρίχιασμ.ά ΤΎ)ς η απέραντη δυνατότητα των πουλιών όταν μ.ακραίνει ο θόρυ60ς ενός τυχαίου αεροπλάνου. Φο6ερή ασυνέχεια: ο πλοuτος μ.ου είναι το στήθος μ.ου. Γι' αυτό ποτέ δεν παζάρεψα το ηλιο6ασίλεμ.α και ταξιδεuω σίγουρος όσο η μ.ίνθύ) ταξιδεuει και το ασπροθuμ.αρο. ΣυνΎ)θισμ.ένο πράμ.α η θυσία. Και ιδοι) μ.ε χιλιάδες σπάγγους δεμ.ένος αιωρείται ο Ηράκλειτος στην άχρωμ.η αποκριά της λογικής. Πάνω σε τέσσερες ρόδες έρχεται 6αρετά μ.ε τιςσί6υλλες χαιρετώντας δεξιά κι αριστερά τους σκuλοuς. Ακολουθεί ο ξένος στα επαγγέλμ.ατα μ.ε τα δάκρυα όλων των ειδών. Έλαμ.πε το σοuροuπο σαν τρυφερό μ.έταλλο μ.ια γκρ ίζα γάτα μ.ου φάνηκε τρομ.ερά ντυμ.ένη. Ένα ζευγάρι φιλιότανε αμ.έριμ.να κέρδιζε όλες τις στιγμ.ές τίποτα δεν παρατηροuσε. Ο έρωτας είναι πάντα μ.ικρή-μ.εγάλη η δuναμ.η του Έχε Γεια χρόνος ακατάσχετος.

Αυτός ερυιμ.ώνει τιχ γυιριχλέιχ μ.εσάνυχτιχ χρίει τις πετιχλούοες μ.ε ΟικιχιοσυνΥΙ. Κ, ψ Ι, ι " ι οτιχν u ωνετιχι ο κιτρινος κιχπνος ιχπ τιχ ΠΟΙΥΙμ.ιχτιχ στον κουρελιιχσμ.ένο χώρο που ιxνιx oσ νει λέπoυμ.ε χιχρουμ.ενες υποτιχγές ο κόσμ.ος τινιχζει άξιχφνιχ ΤΥΙ μ.ιχντιχρινιά ΤΥΙς ιχστριχπτις οι άγγελοι εξελίσσοντιχι σε τριιχντάφυλλιχ κιχι ξεκιχροίζετιχι ο κίνουνος. Έρχετιχι τώριχ νιχ Τψ Yj Ανθουσιχ μ.όνυι ΤΥΙς - Yj ερυιμ.ιά Τψ κιχτορθώνει. ΠoλλcX-πoλλά ξεχυνοντιχι πλ θoς πουλιιχ σιχν φυλλώμ.ιχτιχ. Είχε νυχτώσει ωστόσο. Κάθε ιχπόστιχσυι φιχινότιχνε μ.υθος. Ανιχπάντεχιχ τότε σyjκώνoντιxς τιχ χέριιχ του ΨΥΙλά ένιχς νέος μ.ε γενειάοιχ φωνιχζει: Αστέριιχ σμ.ιχριχγοένιοι σκυλοι που κομ.μ.ιχτιάζετε ΤΥΙ νυχτιχ νιχ Yj άγριιχ ζάχιχρυι. - Σε πέντε λεπτιχ Τιρθιχν οι ιχντλίες ο Τιχος των σειp νων έφερε μ.εγάλυι συγχυσυι κιχι Yj Ανθουσιχ έλιωσε φρικτιχ στψ επίθεσυι του νερου μ.ε τις μ.ά.ν ικες. Ο Ορόμ.ος PάΧYIκε ιχνελέψιχ τρεχάλιχ οιιχλυθυικιχν οι συγκεντρωμ.ένοι κ' έσκουζιχν ολουθε. Μιιχ νόστιμ.υι κυρίιχ οεσποινίοιχ που έχιχσε στυι ΙάσYI τιχ γo άκιιx ΤΥΙς έψιχχνε μ.άτιχιιχ μ.έσιχ στυι φυγτι. Πιχνοιχ ιμ.όν ιο. «-Τι έγινε; Τι σuμ. ιxίνει;)) Έτρεχιχ ' εγώ ε ΙΧλλεπάλλΥΙλες σκέψεις ΥΙλικιωμ.ενος ιχποτομ.ιχ. Έστριψιχ σ' ένιχ στενό κιχι συνεχίζοντιχς νιχ τρέχω προχώρψιχ στψ ψυχίιχ μ.ου. Με κόπο μ.ιχτιχιώνοντιχς τιχ OcXκρυιχ θuμ. Τι&rJκΙΧ ΤΥΙν περιχσμ.ένυι Ά νο ιξυι.

Έ γαινα για καθαρό αέρα πατώντας τους ίσκιους των περιπάτων εκε ί που λησμ.ον-ή&ηκε το ρόοο και ΎJ γύμνια οεν ανταλλάχτύjκε. Μ' άρεσε να περιπλανιέμαι άζoντας μέσα ιπο ιπόμα του φαφoύτύj νου μεγάλύj ερύjμιά για να χορταίνει. Όλα μ.ού είναι άχρύjιπα, σκέφτύjκα, εκτός απ' ΤΎJ ζω+.. Π ροκο, Ψ ε τοσο, ΎJ συμφορα,... Γέμισα νυχτωμένύj αγων ία ένα ο-ήθεν φως. Mιxρό ια τ' αυτoκίνύjτα ιπους ορόμους - χρωματισμένα. Τεράιπια χρονόμετρα μεγεθύνουν σε σκοτεινούς θαλάμους τα οευτερόλεπτα λιώνουν οι ώρες υπέροχα ιπα χυτ-ήρια του ερέ o ς. Αυτός ο Κρόνιος Πολιτισμός! Ας τον αρωματίσουμε... AνάιπαaΎJ: τα καλοπιάσματα του έαρος. Ερωτευθείτε. 36

θεραπευτικη ΑΓΩΓΗ Ο χρόνος είνιχι γενικός. Δεν μπορούμε νιχ εντοπίζουμε τιχ οράματιχ. Δεν μπορούμε νιχ μοιράζουμε ιχστριχπές ιχπ' τιχ κλωστ pιιx τ' ουριχνού με δόσεις. Ένιχ σκιχθάρι το στοχιχζόμιχστε ιχπέριττιχ Ύ] πιο μεγάλύ] ώριχ ΤΎ]ς ζω ς υπάρχει σιχν τις άλλες... Δεν πάει μιιχ δoμάδιx που έ λεπιx δυο μoυ άpιιx ση ύπιχιθρο, νιχ ξεριχ ινουν το θιχνιχτο στύ] ΡΙΧΧΎ] τους. Ο χρόνος είνιχι κοροϊδευτικός. ι,, Ει ι ιxι ιχμετοχος σιχν τιχ περιπτεριχ στύjv κινύ]σύ].

ΑΦΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΑΜΕ ΤΟ θανατο Δεντρογαλιά ποu έ6γαινε μ.αζί μ.ε ΤΊj σελ rινίj! Όλος ο κόσμ.ος άνοιγε τις οιάφανες πράξεις και φωτιζότανε το λι6άοι ΤΊjς φωνυιζ απ' τ' αναρίθμ.ητα κεράκια των επιτα9ίων. Όλος ο κόσμ.ος πολλά ποτάμ.ια ΟΙlXσταUΡοUμ.ενα σκu60ντας Ίj νuχτα της πόλεως ενώ στοuς ήχοuς έξuνε τα μ.εγάλα τοu εγκαuμ.ατα ο οιά60λος και χιλιάοες έρημ.οι xohouaιxv φλάοuτα στο χλοϊσμ.ένο στόμ.α. Η ' νoιξη α εpόληπτίj μ.ε τοσα σπιθισμ.ατα κι ο 'Υάλτης, πηλός ώς τα, uψη ανε Yιγητoς ορακοντεια ωρα και η σκαλα ορατοριο. Τι μ.εσολά6ησε στο αέναο παρόν; Υπάρχει πάντα ο χρόνος και toou το σώμ.α τοu καλοuμ.ενοu χρόνοu σuρεται στο πραιτώριο μ.ε γάζες αντ ί για ποοήμ.ατα μ.ε σχισμ.ένο pouxo ποια 6αγιόκλαοα τα γενετήσια χέρια τοu μ.ε τον όμ.ορφο uπνο στις πλάτες τοu γεωμ.ετρικά ξένο στην ελπίοα κι απ' την ελπίοα μ.ας έξω προς τον άνεμ.ο. τοu ποιήμ.ατος. Ο Αφράτος είναι κανονικός ολόσωμ.ος χειμ.ώνας κρατώντας uοροχαρής το 6ερνίκι έ6αφε μ.' αuτό τα γ λuκόλαλα χέρια τοu έ6αφε μ.αζί και τ' ακρι6ά οαχτuλίοια Oιώχ oντα ;. άφθονα πεpι τέpια σε καθε 6ημ.α ποu εμ.πνεοτανε πάνω στα παστρικά Οώμ.ατα χρuσορρήμ.ονας κι ακοuγονταν η αρά να σψ;ρίζει κ' η μ.ονόφθαλμ.η ακρίοα στη σκόνη. Απ' τις πηγές ο τρόμ.ος έτρεχε ολοuθε... Δεν έχω οίψα, λέει ο Αφράτος, το ποτήρι ξέχειλο στα χέρια μ.οu τι να το κάνω; Ας έρθει κάποιος να τ' αοειάσει και να 'ναι ο εχθρός τοu ονείροu

όσο κι αν θα λuπήσει ΤΊj yuvaixa μoou. Έρχομαι απ' τα ξένα, μίj με ΟuσκολεUετε. Και τοu φώναξαν: Είναι κι ο τάφος νεροχuτ1)ς. Να, λέει πάλι εκείνος, Τ1)ς μαγε ίας ο θαμώνας ποu σωριάστίjκε στο bλέμμα. Μψ τον χρεώνετε! Και τοu κράζοuν: Όλα καλά γινωμένα κι ο σταuρός για τον ένοχο' το ασήμι στα ψάρια και το xpuo στο χειμώνα' 1) σφuρίχτρα τοu ItIuAaxa κ' Ίj σφραγίοα στψ όρνιθα. - Τότε είοα να σψώνεται ο Λωτ μίjoαμόθεν αλώσιμ,ος ο χαμάλίjς ΤΊjς σιωπής απ' τον πιο γερασμένο τοu θάνατο μ' ένα σαχχί αλάτι στοuς ώμοuς κι ανάμεσα στο πλήθος αγχοuσε ν' ανοίξει ορόμο σπρώχνοντας για να φτάσει στο καμιόνι ποu bρισχότανε πέρα και να γλιτώσει μακριά. Μόνον ο θάνατος μπορεί τα κόκαλα να οείξει μοuρμοuρισα. χωρίς α.ιτία μελετώντας τις άκρες των οαχτuλων κι ανακαλuπτοντας αίφνίjς ΤΊjV πείνα μoou γιομάτος ελπίοες για καλό χορταρικό με φέτα τράbίjξα ήρεμα προς το σπίτι.

ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΡΧΙΙΕΙ ΤΟ ΙΔΑΝΙΚΟ Je i1ambe dans le brasier a l' ardeur adorable APOLL1NAlRE Η γλώσσα. εινα.ι σε μ.ένα.. Εγώ οεν ειμ.α.ι στίj γλώσσα.. Κα.ι μ.πα.ινει το α.γέρι των λέξεων, α.λ θεια., ξα.να.θροιζει με τα. φύλλα. ΤΊjς κα.ροιιχς μ.ου. Έτσι κα.ι το χιόνι πέφτει μ.έσ' στίj φύσίj για. να. λιώσει σα.ν ΤΊj μ.ουσική στο στ θoς. Έτσι κι ο κόσμ.ος μ.α.ζεύετα.ι τριγύρω εκει που κιχτι σuμ.6α.(νει. Μα. τι συμ.6α.ινει; ΚιΧποιος τρώει το α.ντικειμ.ενο κα.ι τον κοιτιχζουν. Αυτός εινα.ι ο Oια.κόΠΤΊjς του νου μ.ε -Υ ον λιo στα. r; όοια. του,, εκεινος π υ λα.χτα.ρίjσε το, α.οειο μ.ονοπα.τι κα.ι τον πα.ει στίjν πλα.τεια. πέτρα. του λα.μ.ποούνα.μ.ου νερού. Κι α.ν έχει ΟΙψα. μ.εγα.λύτερίj α.π' τα. α.ισθ μ.α.τα. μ.πορει τα. μ.ιχτια. να. γεμ.ισουν ερίjμ.ιιx σα.ν του νεκρού μ.πορει να. Οει ΤΊj ι:ρτερωτ Θεοτόκο. Κα.θένα.ς ξέρει κι ιχλλο Ορόμ.ο του θα.νιχτου κα.ι ΤΊjν υγεια. των α.γγέλων μ.οιριχζει μ.ε τις χα.ρα.υγές. Κα.θένα.ς οείχνει ΤΊjν oρμ. στο κα.λοκα.ιρι κα.ι στο χειμ.ώνα. τον α.πέρα.ντο σε6α.σμ.ό κα.θώς οι κερα.υνοι ξεσχιζοντα.ς τις πλούσιες λιχμ.ψεις τψ πρώτίj-πρώτίj ομ.ορφ ιιχ στα. μ.ιχτια. ζα.να.πα.ρα.στα.ινουν. Η γλώσσα. είνα.ι σε μ.ένα.. ΚιΧτι α.νιχλογο. ΚιΧτι 6α.θιιΧ ΨΤΊjμ.ένo.

ΑΓΧΩΔΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑ Τ' ιχπόγεlj(j.ιχ ΤΎJζ KIJΡΙΙXΚ ζ ιχνοίγω το ριχοιόφωνο σύjκώνω το κιχπά.κι ΤΎJζ σιωπ ζ. ΠοΟόσφιχιρο. Χρω(J.ιχτιστέζ φιχνέλεζ. «' ElOIJ(J.E φτά.σει στο ένιχτο λεπτό ΤΟΙJ πρώτοlj ΎJ(J.txpQvolJ...» Κιχτε()ά.ζω το κιχπά.κι. Πόσο (J.πορού(J.ε, ιxλ θειιx, νιχ κοιτά.ζοij(j.ε στύjν ψijχ (J.ΙΧζ (J.έσιχ ολο(j.qνιχχοι; ΑπολΙΧ(J.()ά.νω ΥΙΙΧ λίγο σljντριπτικ γιxλ νύj κιχι ξιχνιχνοίγω. «Τψ τελεljτιχίιχ στιγ(j. τρέχει ο Kλά.φΤΎJζ κιχι κιχτορθώνει νιχ ()oύjθ σει τψ κιxτά.στιxσύj προσπιχθεί νιχ πρoωθ σει το πιχιχνίοι (J.ιχρκά.ρετιχι ό(j.ωζ ιχπ' τον Πονε(J.ένο...» - κλείνω. HσUΧίιx (J.E θεόκλειστιχ πιχρά.θijριχ. IoεώoΎJζ ΎJPE(J.iιx των ΟεlJτερολέπτων. Ανοίγω. Τ ά.ρν πνί ω. Ψ, Ψ1 γ,, «. ενιχ πλιχγιο ΙΧΟΙJΤ ljπερ ΤΎJζ Ενωσεωζ. Το εκτελεί γρ γoριx ο Κλού()ΙΧζ...» - ΙΧλλά. ξιχνιχκλείνω ζιχλισ(j.ένοζ. Φο()ερό κιχπά.κι. ΠlJκνότεΡΎJ σιωπ. Α νά.()ω ένιχ κερά.κι κιχι xιxipo(j.ιxt τψ εξοljσίιχ (J.0IJ. Ο θά.νιχτοζ εργά.ζετιχι κιχι εοώ κιχι εκει Ξιχνιχνοίγω. «Κοντρολά.ρει έξω ιχπ' ΤΎJ (J.εγά.λΎJ περιoχ...» Όλο το γ πεoo είετ ΙXΙ (J.E κιxτιxρρ, κτώoύj ()ρoχ. «... ΤΎJ (J.πιχλιχ τωριχ εχει ο ΓΡΎJγOΡΙOΎJζ, e ' κιχ ι Ψ, ιχχνει (J.ΙΧΤΙΧΙΙΧ νιχ ορει σlj(j.πιχιχτύj ΤΟΙJ...» Έτσι, στο ά.ζο(j.ιχι, προ()ά.λλει ΎJ ψijχ, στύj (J.ΙΧΤΙΧΙΟΤΎJΤΙΧ λιχ(j.πει. Τώριχ (J.περΟεύΤΎJΚΙΧ πιιχ (J.έσ' στιζ φωνέζ ΟlJρλιά.ζΟlJν τιχ πά.ντιχ.

«... 0 Πονφ.ένος σοuτά.ρει από πολυ κοντά. ο Αρχειοφυλαξ αποκρουει... )) Ν' ανοίξω το παρά.θuρο το παρά.θuρο, το παρά.θuρο. Αuτ ΊJ ζω... Αuτ ΊJ δυναμίj Να 'χει σ, Τψ ίδια δu ατότψα ΤΊJν ΊJauxtot και το σσ.λο...

ΟΡΥΚΤΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ Ακούω ένσ. χτίσιμ.ο στο στ θoς. Με τρομ.άζει. Τι ωρσ.ίο θσ. 'τσ.νε μ.ε μ.ισ. ένεσύj νσ. κυκλοφορούσε στο σ. ίμ.σ. μ.ου Ύj πόμ.ενύj f, ιλιετ ίσ.!,, Τουτοι; ο κοσμ.ος μ.οισ.ζει μ.ε σκσ.λσ.. Κάθε σκσ.λί ΤΎjς ότσ.ν τ' σ.νε ε ίς χσ.λιέτσ.ι πέφτει. Στο τελευτσ.ίο το σκσ.λί Ύj σκάλσ. δεν υπάρχει. Γεννιόμ.σ.στε κσ.ι πρέπει νσ. κoυ σ.λ σoυμ.ε σ.ρύ κι ώτιo τις σ.σπάρσ.χτες εικόνες των πρσ.γμ.άτων. Η ΆνOιξΎj - μ.άλιστσ.! - είνσ.ι λύσύj. Χωρίς ΤΎj γνώσύj ΤΎjς φωτιάς ωρσ.ιότερσ. κσ.ιγόμ.σ.στε. Σωριάζετσ.ι ο πάτσ.γος κι σ.πομ.σ.κρύνετ' Ύj ρoντ σ.ργά σσ.ν τ ί γρύj κoυρσ.σμ.ένύj. Τσ. νεύρσ. ερωτικά θρισ.μ. εύoυν. Το δέντρο γίνετσ.ι σσ.φέστσ.το. Σε χσ.μ.ύjλά κελάρισ. - τσ. ύψύj μ.σ.ς τσ. πιθάρισ. του μ.έλλοντος. Ολοένσ. εξέχουμ.ε στο χρόνο. Ερειπωμ.ένσ. κόκσ.λσ. π' σ.ντέχετε στο χάρο!

ΡQΜΑΝΤΙΚΟΣ ΕΠΙΛΟΓΟΣ Μ-η με Oια.()ιiζετε ότα.ν οεν έχετε πα.pα.κoλoυθ σει κ-ηοείες α.γνώστων έστω μν-ημόσυνα.. Ότα.ν οεν έχετε μα.ντέψει τ-η ουνα.μ-η που κιiνει τ-ην α.γιiπ-η εφιiμιλλ-η του θα.νιiτoυ. Ότα.ν οεν α.μoλ σα.τε α.ϊτό τ-ην Κα.θα.ρή Δευτέρα. χωpί να. τον () σα.νίζετε, τρα.()ωντα.ς ολοενα. το σπα.γγο. Ότα.ν οεν ξέρετε πότε μυριζε τα. λουλούοια. ο NoστpιiOα.μoς. Ότα.ν οεν πήγα.τε τoυλιiχιστo μια. φopιi στ-ην Αποκα.θήλωσΎ). Ότα.ν οεν ξέρετε κα.νένα.ν υπερσυντέλικο. Αν oε α.γα.πιiτε τα. ώα. κα.ι μα.λιστα. τις νυφιτσες. Αν οεν α.κούτε τους κερα.υνοuς ευχιipιστα. οπουοήποτε. Ότα.ν οεν ξέρετε πως ο ωρα.ίος Modigliani τρεις -η 'ώρα. τ-η νυχτα. μεθυσμένος χτυπουσε () ία.ια. τ-ην πόρτα. ενός φ ίλου του γυρεύοντα.ς τα. ποιήμα.τα. του Βιγιόν κι ιipχ ; σε να. Oια. ιiζει ώρες Oυνα.τιi ενοχλωντα.ς το συμπα.ν. Ότα.ν λέτε τ-η φuσ-η μ-ητέρα. μα.ς κα.ι όχι θεία. μα.ς. Ότα.ν οεν πίνετε χα.ρουμενα. το α.θώο νεpιiκι. Αν οεν κα.τ λιx()α.τε πως -η Ανθουσα. είνα.ι μιiλλoν -η εποχή μα.ς. ΠΡΟΣΟΧΗ ΧΡΩΜΑΤΑ. Μ-η με Oια.()ιiζετε ότα.ν έχετε Οίκιο. Μ-η με Oια.()ιiζετε ότα.ν οεν ήρθα.τε σε ρήξ-η με το σώμα....

Ώριχ νιχ ΠYJΎΙΧίνω οεν έχω άλλο στ θoς.

ΛΕΥΚΟΠΛΑΣΤΗΣ ΓΙΑ ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΙ ΜΕΓ ΑΛΕΣ ΑΝΤΙΝΟΜΙΕΣ [1971]

Η Φο6ερά Προστασία χαι άγαθόν χα! κακόν [εν έστιν]. οι γoι.iy Ια τροί, τέμνοντες } κa[οντες, πάνττι 6ασανίζοντε, κακώς τού, άρρωστουντας, έπ α ι τέονται μηδέν αςιοι μισθ όν λαμ6άνειν παρά τών ιippωστo';yτων, ταύτ ά εργ αζ όμενοι, τά ιiγαθά καί τά, νόσου,. ΗΡΑΚΑΕΙΤΟΣ, 58. Χωρίς κανένα κιχγκελο και δίχως ιχπεραντοσuνη χωρίς αιωνιότητα δίχως τ' αντίθετό της αγέννητη και ξένη προς το θιχνατο λιχμπει στα ψυλλοκιχρδια η ελευθερία.

ΑΙΦΝΗ"Σ Auτό πο]) λέμε όνειρο οεν είν' όνειρο κιχι YJ πλιχτειιχ πριχγμιχτικότ1)τιχ οεν είνιχι πριχγμιχτικτι. κιχπου γελιέμσιι μσι εκεί κιόλσις υπιχρχω σιπόλuτσι, σιχν το σύννεφο π ' σιλλιχζει στσι νωθριχ οευτερόλεπτσι όντιχς μονιχχσι 1) ιχκιχλεστ1) μετσιμόρφωσ1). Κιχνένσι λιοντιχρι οεν Πιiρσιγνώρισε το θτιριχμιχ κιχι 1) πιχπιιχ οεν έπσιψε νιχ πιπιλίζει Τ1) λι%σπ1) το χτιχπόοι 6γσιίνει σιπ' το Ρ1)χό θιχλιχμι του με γιχλσιζόπετριχ στιχ ξέφωτσι YJ τίγρυι λ1)σμονιέτσιι σινεπίλ1)πτσι. Νυχτώνει κσιι σ+ιμεριχ. Η σιγωνίιχ λέει πιχλι: θσι 60σκΤισω το μιχύρο.

Η ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΚΩΜΩΔΙΑΣ ΠετΙΧλωμένη μάγισσιχ σε είοιχ πάλι νιχ οιχγκώνεις τον ΙΧέριχ μ' ιxυτ ΤΎjV πιχνοπλίιχ των λοιιλουοιών που σε φuλάσσει ιχπό κά.θε σκληρότψιχ τις νεκρές πετιχλοιίοες να. κεντοιίν ΤΎjV κοιλιά σου μ' εκείνο το μιχκριί σιίγνεφο στην ολάνοιχτη θλίψη το ουράνιο κοντάρι σου! Έχω μιιχ τέτοιιχ όρεξη γιιχ θάνιχτο που μ' ιχρέσει νιχ ξιχπλώνω στιχ τιχf)άνιιχ πιχίρνοντιχς χάπιιχ υπνωτικά κιχι f)λέποντιχς την κεφιxλ της Μέοουσιχς ιχπό τεράστιιχ κυμιχτιχ ιίπνου χρωμιχτιστοιί σε πιχριχμόρφωση ΤΎjV Ευρυοίκη με σεισμοιίς μειλίχιους ιχπ' ΤΎjV ουρά του χρόνου νιχ κριχτιέτιχι. ΠετΙΧλωμένη μάγισσιχ σέρνεις ιχκόμη το κορμί μου στη οίψιχ των γηριχλέων γιιχσεμιών ιχνιχπνέοντιχς την ποιότψιχ της ιχνυπιχρξίιχς ιχμάριχντο άλογο ιχπό κρίνιχ κι ιχπό φρίκη! Pax - ένιχς άγιος που στρέφετιχι γιίρω στον άξονά του.. Pax - ένιχς άγγελος που χτυποιίσε το κεφά.λι του με τιχ φτερά του. Pax pax κοάξ κοάξ pax ενιχλλάξ εγp γopση κιχι ιίπνος. Ένιχς πριχγμιχτικός κιίριος οεν πιστειίει στις μηχιχνές!

Η ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΠΕΙΛΗΣ Έχουν οιρχίσει νοι ιι-ε κυκλώνουν επικίνδυνοι οι ώρες. Ακοuω τοι φυλλώιι-οιτοι σύjιι-ερoι γίνύjκoιν oιν συχoι χορ.ικά.. Πρέπει νοι ζ σω τις οιντίστροφες δυνά.ιι-εις. Ω κοιρδιά. ιι-ου - τρoιι-oιχτικότερύj σελ νύj!

ΑΝΕΜΟΓΛΕΝΤΙ Τον +Ιλιο σπρώχνοντας απάνω στ' αοιέξοοα της γεωμετρίας με τους ανθρώπους πάντα να με ξεζυγιάζουν εγώ ο τελευταίος χαρταετός του λεκανοπεδίου μας ευχάριστος, αλ θεια, σαν το θάνατο μέσα στ' ανθοπωλεία οε μηχανεύτηκα. το κύμα της Ψυχ ς αυτ την ποίηση που θέλει τ ' όνομά μου.

ΜΙΑ ΔΟΞΑΣΙΑ Κ' Η ΙΩΗ ΟΛΑΚΕΡΗ ΝΟΜΙΙΩ Το καλοκαίρι μένοuν άναuοοι οι χείμαρροι ΚΙ αuτό το πριονίοι τοu καιρο'; με -; ην, π pάξε η oσμrι: τα οεuτερόλεπτα σιγα-σιγα σαπιζει. Πότε κ' εγώ θα ξεμεθ';σω; Η ν';χτα τοu Koιpxfvou μπεροε';ει το περπάτημα με περιπαίζει ασ';στολα και χτες ακόμη μελετο';σα θλι6ερά παραλληλόγραμμα γuρε,;οντας να νιώσω γεωμέτρης. Ο Σκορπιός είχε πάχνη και 60';λιαζε αφάνταστα. θuμ.+ιθηκα δίχως λόγο θαuμάσιες παραλίες με πολ';χρωμη κίνηση κι απότομα τη Φuσικ+ι να μην uπάρχει στα ηλιόλοuστα φεγγάρια της Προϊστορίας όταν οι πηδηχτοί νάνοι - ποιοι νάνοι; - με τα ενέχuρα τοu θανάτοu και τη μαχαιριά κλοτσούσαν οuρλιάζοντας τον αέρα. Εuτύχημα, είπα, ποu δεν έχοuμε κανένα όφελος. Εuτύχημα να μας σπρώχνει ολοένα ο χρόνος. ι Αμφια της αuγ+ις τρομαχτικά χαράματα τuλιγμένα σε άνηθο της ταραχ+ις αχτιδο6όλο σμάλτο. Δεν έχω τίποτα με τοuς νεκρούς ο';τε με τ' άστρα: λαμποκοπούσαν ανέκαθεν, απ' την αρχαιότητα. Βλέπω μονάχα τον ασίγαστο γuρισμό της χλόης τα τρομερά της ';λης παραληρ+ιματα. Ξημέp σε πάλι κ ι μεγάλωσε το λαρuγγι τοu κοκορα. Ο σκύλος άρχισε τα 6+Ιματα. Επίσης άρχισαν τα πρώτα λεωφορεία. Το χρόνο πάντα τον αισθάνομαι στην ωμοπλάτη.

, ΡΩΜΑ Ι-ΚΗ ΟΠΤΑΣΙΑ έν τφ τηρείν τό. ενοον δαίμ.ονα άνύ6ριστον καί άσινή ΜΑΡΚΟΣ Α1"ΡΗΛΙΟΣ, Είς Έαυτόν, 6ι6λίο Β 17 Ωραιότερος απ' τα ναυάγια των λιων ο απλός αυτοκράτορας ενώ ι,, τα μ.ατ σί.ρ.j,? ν εpωτε μ.ενα και προθυμ.α στον ασχετο κινδυνο μ.ιας εκστρατειας κερνούσαν έξω απ' τη σκηνή του τη μ.οίρα δίχως τ!ι.ραχο και την αθώα σκέψη να μ.ην τον εύρε ι σε μ.ικρότητα ο θcxνατoς όπως οι άγγελοι διαγράφονταν παγεροί μ.έσ' στον κόσμ.ο χωρίς άλλο ένουμ.α, μ.ονάχα την αυγή φορώντας - εκείνη τη σο(jαρότητα εκείνο το χρώμ.α! - μ.ιλούσε μ.ε τα λίγα δάκρυά του κι όπως ο ήλιος avi(jatvt στην καμ.πύλη όηά-σιγά τα στέρεψε. Η Ρώμ.η γινότανε μ.έσα του σαν ένα σ(jωλαράκι τα χρόνια μ.άζευαν οδυνηρά καθώς τα στρείδια στο λεμ.όνι. Ποτέ δεν τον ένιωσαν, αλήθεια, οι λεγεωνάριοι που 'χαν σuνηθίσει τόσον καιρό στη σφαγή και στον πονόδοντο μ.ε σκονισμ.ένα μ.άτια μ.ε σπασμ.ένα νεύρα. Αίφνης ένας παλιός αριστοκράτης απ' του Βρούτου το σόι μ.' άσπρο κουστούμ.ι και μ.ια κόκκινη (Jαλίτσα τον πλησίασε ήρεμ.α και διαιρώντας μ.ε το χέρι του σηκωμ.ένο ψηλά την αυγινή σελήνη που ξεθύμ.αινε του είπε: «Πώς να γίνει, αγαπητέ μ.ου, διχάζομ.aι και συ μ.ου λες πως έχω το παρόν και μ.όνο. Μα εκείνος ο γαλάζιος σκαντζόχοιρος ο ουρανός όταν (Jρέχει τα δέντρα που τρομ.άζουν ολόγυρα η άκακη χλόη κι αποπάνω τα πτηνά τούτο ΤΟ (Jcip(Jιxpo ρυάκι πλάι μ.ας τα ξίφη των αγγέλων η μ.ουγγαμ.άρα που σχημ.ατίζει τη λάμ.ψη - κάθε λαχτάρισμ.α του υπαρκτού μ.ε αφυπνίζει για το μ.ισό που καταπίνει τ' άλλο του μ.ισό.

Δεν είμιχι θιχλιχσσιχ νιχ λιώσω με νυχτιχ Τ1j σελτιν1j κιχι νιχ Τψ κάνω κομμάτιιχ στιχ νερά με νεκρώσιμ1j γιχλήν1j περίγυριχ Τι με κυμιχτιχ γοερά με θ ', Ρ1jσκ, uμιχ τον πονο,... Το ειχρ εινιχι ιχλυτο. Πώς νιχ διδάξω Τ1j φλόγιχ στ1j στιχγόνα; Η ιχγωνίιχ υπερ αίνει Τ1j ζωτι, γι' ιχυτό κιχι ΙΧΧΡ1jστεuει τις απολιχυσεις. Αχ, τι λάκκος από σκοτάδι που κάποτε μ' ένιχν κόκοριχ στο κεφάλι για νιχ τρελάνω Τ1j νυχτα ουρλιιχσιχ ξιχφνικά σιχ νιχ μου φύτεψιχν όλι: - Μιιχ τριιχνταφυλλιά στο φεγγαρόφωτο! Τι φρίκ1j, Τψ τρώνε τιχ οευτερόλεπτιχ! - Πώς νιχ κραττισουμε απείριχχτο το δαίμονα; Μ' ιχν δεν μπορουμε - τότε λέω πως ιχρκεί, γιιχ λίγ1j λόγψ1j κ ' ίσως ίασ1j κείνος ο σκυλος όνεφος, κείνος ο γκρίζος τυφος... Χιχ ίρε ΚΙΧ ίσιχριχ! Τιχ μάτιιχ μ.ου είν' ευρτιματιχ του θιχνάτου». 56

NADA Σ' αυτά τα κακούργα χαράμ.ατα η νεκρίλα των πεύκων ευαγγελίζεται τη νιόκοπη γαλ νη. Τώρα το σκέι:ρτομ.αι: η σιωπ των πάγων αναγκάζει την αγιότητrx να 'ναι άσπρη. Το μ.αύρο μ.' έχει πpoσαpτ σει. Μια κpαυγ, οίχως λόγο, επεκτείνει την ύπαρξη μ.ια κpαυγ στον αέρα μ.εγαλώνει το ύψo μ.ου. Στον αέρα κι ο γέρος ερυθρόοερμ.ος μ.ε τ' άσπρα του μ.αλλιά σα γνέμ.α κειμ. λιo της σιγ ς ανεχτίμ.ητο. Η νuχτα η 6ία και η έμ.πνευση. Την είοα την απoκα λωση του Γκουε6άρα σε μ.ια γούρνα της Βολι6ίας. Ολόγυρα στέκονταν οι λοχαγοί και μ.ε το οάχτυλο οείχναν απάνω στο κορμ.άκι του τις τρύπες.

ΝΕΑ ΕΙΣΟΔΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗ Φ ΥΣΗ Χωρίς να ξέρω πια τίποτα Ύια λαοθάλασσες κι άλλες τέτοιες ιστορίες. ΒραοινιΧ νεριχ vurptx σψπλ ρωσ1j στα (J-ετιΧξια "ou (J-εγιΧλοu (J-ετανιΧσΤ1J "ou αγέρα καθώς το συννεφο (J-ονιΧζει στ1j λιγόλεπη ζω "ou για να στρέφονται τ' ιxv01j προς τον λιo χωρίς αντιχ(j-ειψ1j και auvilttix. Να (J-1J σε κοροϊοέψει τ' αοιιχκοπο ταξίοι "ou αγέρα. Τα oιxxpua σκορπίζοuν o(j-oprptιx - το ξέροψε - (J-IX rpipvouv ό(j-ως και (J-uξα στοuς ανθρώποuς.

Η ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΗΡΕΜΙΑΣ. Πρωί-πρωί ξαστερω[j-ένος απ' τον uπνο - [J-tIX δικαίωση. Στψ εκκλησοuλα των χωραφιών είν' από[j-ακρες όλες εκείνες οι καταστροφές και πιότερο οι πολuχρω[j-ες. KIX[J-tιX διεκδίκηση, xa[j-tιx δuτικί) θεραπεία. Σα να [J-ε, προσκάλεσαν, οι πεθα[j- νοι στις απροσωπες ση[j-ασιες των θα[j-νων. Ο θάνατος δε νοικιάζεται - το '[J-aOa - κι ο έρωτας φέρνει ψόφο στις ερινuες. eu[j-ιx[j-ix' τ pα το νό, [J-Ο να τρέ f ετα, Ι σ' άλλη έκταση τα τελευταια [J-OU f)η[j-ατα, τρια-τεσσερα, σκεπασ[j-έν' από πuκνοuς αιώνες κι ο λιoς να 'ναι πάντα το κέντρο της αποτuχίας που χuνει σ' άλλους κόσ[j-οuς τις πράξεις και τα όνειρα στοuς ανθρώπινοuς οχετοuς - έθνη και κράτη.

ΜΟΣΧΟΒΟΛΗΜΑ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ Καπνίζοντας ()αριά τσιγάρα, τέσσερα πακέτα, μ' αυτό τον άνεργο καπνό να μπαίνει στ' αδιάκοπα ουράνια μέσ' από μεγάλες χαραμάδες έλεγα το λιπρό τραγούδι Της αγάπης αγγίζοντας τα ν πια φύλλα των δέντρων: «ο πoιητ ς τα μάταια τα μάτια του σαν άτια του μπορεί και τα σκοτώνει. Ο άγιος - αυτός μπορεί ναν τα διπλοσκοτώνει. Γι' αθάνατους Εκείνος έφτυνε το ρύζι του για τους θνητούς το μάζωχνε στη φούχτα ο Siddhartha». 60

Για χρόνο μοναχά εκλιπαροuσα (Δημήτριος Καπετανάκης: Emily Dickinson) στον Ε.Χ. Γoνατιi, που μ.ετιiιppασε το στίχο Σαν τοuς αθόρufjοuς αϊτούς ποu ιι-ε ποικίλα χρώιι-ατα σωριάζονται στ' αποκριάτικα σκοuπίδια νεκροί ποu δεν τοuς πρόλαfjε η λύσσα των δεuτερολέπτων εκείνη ποu σκαρώνει τη διάρκεια, τοuς ιι- νες και τα χρόνια, η ΤΡΘιι-ερ φαγέδαινα η κouτσoιι-ύτα ΠλιΧνη ποu δίχως έναστρα φτερά δίχως ιι-ικρόfjια τρώει και τρώει την Ανuπαρξία - πεθαίνοuν έρηιι-οι της γης οι κάτασπροι αγγέλοι. Φτωχέ Καπετανάκη κι όιι-ως όλfjιε στη φράο::ιι ποu 'γραφες αναπνέοψε ολοένα παγιδεuιι-ένοι σε πιθανά γεράιι-ατα ιι-' ένα ερώτηιι-α ποu πρέπει να χαράξω: Πώς θα γλιτώσοψε απ' το Σύιι-παν;

62 ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟ ΔΙΧΩΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ Το στενό(j.ακρο άλογο του χάροντα χαίρ_ται ρόοινες κω(j.ωοίες αχν ίζοντας τίποτα. Το νερό τρεκλίζει ψιθυρίζοντας αρχαιότητες ο ευγε ς 6pικ λακας η ι Ανοιξη φανερωνεται παλι. Καταρρέουν τα (J.upιx κι ο σ(j.αράγοινος χόρτος ανε6αίνει οροσερά σην ηουπάθεια. Μα ε(j.είς όλ' αυτά τα χαρίζου(j.ε σ' ένα κορνάρισ(j.α. Τα οέντρα τότε γίνονται πνιγηρές ειρωνείεζ. Να 6λέπεις έν' αστραπο6όλη(j.α στyjν ιx(j.oιpyj τη φυ να 6λέπεις και να λες: Ωραία χρώ(j.ατα! Να 6λέπεΙζ άλλοτε τον λιo και να λες: υπέροχη αυτ η αθλιότψα! - η θαλεp και (J.άΧΙ(J.η κι αχτινο6όλα. Μ' αν είναι η Ψυχ (J.ιx.; άπραχτη γιο(j.άτη πράξη το φως οπου οε χτ ίζεται παρέχει ολο(j.όναχη.

ΑΠ' ΤΙΣ ΑΓΓΕΛΙΚΕΣ ΜΟΥ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ 38 hundred years after ΚΛΤΙ Pound, ΛΣΜΛ XCIII ΤΟ μ.εγιχλυτερο ψέμ.ιχ ποu ειπώθ-ηκε ποτέ είνιχι πως γριiφοuμ.ε γιιχ τον ειχuτό μ.ιχς. Α, νιχ κ' Ί] μ.ιxμ. ΤΊ]ς ιxλ θειιxς το Σωκριχτ ίδιο! Mou φιχίνετιχι πως ένιχ κιχλό ξυσιμ.ο διιχρκείιχς λuτρώνει περισσότερο ιχπ' την ποίί]σί]. Πώς έγινε κιχι το 'σκιχσε ο ΑΜμ. ιχπ' ΤΊ] λιiμ.ψί] τοu κ' έδειξε μ.ιιχ κιχινουργιιχ γοί]τε ίιχ: το σκoτιiδι - 6ιχρΙΧίνοντιχς ιχπ' το χρόνο σιχν ΙΧόρισΤΊ] κoιλιιi... Κοπέρνικος 9: ΣuνιχντοUμ.ε δuσχέρειες. Δεν xιiνouν έρωτιχ στην ΑφροδίΤΊ]. VENUS ΛΡΗΣ ΔΙΛΣ Ω,ΜΗ ΜΗΔΕΝ ΟΛΟΝΕΝ ΔΕΝ ΔΕΝ ΔΕΝ ΔΕΝ ΒριχζιλίΙΧ - ΑγγλίΙΧ 1-0 Έξω-μ.έσιχ: ουτε-ουτε. ΤΊ]λ, εόριχσί]. «Φορέσ ; ε τιχ κ M σιχς., Ο ρολος της εκφωνητριιχς εινιχι κuριιχκιχτικος». Πρέπει νιχ θιχνιχτώσοuμ.ε τις κοσμ.οθεωρίες. Είνιχι όλες μ.ητρομ.ιχνείς. Η ΛΥΙΙΗ: Η ΠΥΛΗ Όσες φορές κοu6έντιιχσιχ μ.ε τοuς λεγόμ.ενοuς ιχνθρώποuς ιxνιxγκιiστηκιx νιχ σηκώσω ΤΊ] φων μ.οu γιιχτί δεν ιχνέχτηκιχ νιχ μ.οu σπιiσοuν τιχ uπέροχιχ κρuστιχλλtt της ιχιωνιότφιχς.

Άρωιι-ιχ Όριχιι-ιχ - οεν έχω τίποτ' άλλο. Ξέχιχσιχ όιι-ως: έχω κιχι τσιγάριχ. Χ ίπις ΑΤΑΡΑΞΙΑ» ΕΛΕΥθΕΡΙΑ» ΑΚΟΡΕΣΤΟ ΝΕΠΑΛ» ΙΕ CONTRAIRE ου ΜΑΙ Α, oε ιι-πορώ νιχ, περιγράψω πιιχ, τιχ ιι-ιχτιιχ ης επoιι-ενύjς ιι-πιχλιχρινιχς... Είιι-' ένιχς άτυχος τυιι-πιχνιστ ς που τέλειωσε ο πόλειι-ος. Έγριχψιχ πoίψύj - ιι-' άλλιχ λόγιιχ συνεpγάστύjκιχ ιι-ε το ΙΙ-ΎJoέν. Άλλιχξιχ φpίκύj. Τ' ιχύjoόνιιχ οι εχθροί των συζψ σεων. Όλος ο κόσιι-ος τιχ θιχυιι-άζει σκοτεινά. Το ξέρω. Τ' ιχύjoόνιιχ - ΎJ κιχτιχγωγ ΤΎJς θλίψεως. θεότψιχ: ΎJ στέρφιχ που ιι-ιχς γέννψε ΎJ έιι-ψυχύj σκάλιχ. Ο Μιίθος: ΎJ ιχνάγωγύj φιίσύ) ΤΎJς ιχλ θειιχς. Ωιχράλυτος. Άλυτος. Νιχ, ένιχ ζουζοιίνι! Μεγάλες ιχπoλιχιίσεις-ιχύjoόνιιχ σπιχριχγιι-οί! Κιχι εσιί φρικιχλέο εικοσιτετράωρο πo : ροιι-ερά ικoνίζεις ΤΎJ ζω ιι-ιχς ιχπο υπνο σε υπνο! Εγώ που λέγοιι-ιχι ιχpνύjτ ς εγώ που οε γελιέιι-ιχι πιιχ ιι-έσ' στύj χιχράοριχ ΤΎJς ιχφ ς θελιχ ιι-' ένιχ τόξο ιι-υστικόπιχθου πρίγκιπιχ στιχ σκοτεινά υψίπεοιχ ΤΎJζ Ασίιχς νιχ λιχ6ώσω ΤΎJ χτεσιν πορτογιχλίοιχ. Το :cto σπουοιχίο στον κόσιι-ο είνιχι το τίποτιχ. Γιιχ όλιχ τιχ σπίτιιχ γιιχ όλες τις τιχράτσες, το νέο ΠΛΑΝΗΤΕΞ. Απευθείιχς εκ του ΎJλιιχκoιί συστ ιι-ιχτoς. 64

ΗΟΜΟ SAPIENS-HOMO ΣΑΠΙΟΣ. ΚΙ ωστόσο λισμπει συνεχώς ο fxousgιxpιx στιχ μυρωμέν'ιχ επουρισνιιχ ΤYJC; ΒολιGίιχc; ιχνώιρελος κιχι πιχρισλογος - ιxνωιpερ ς κιχι μόνος - χωρίς το ύψος νιχ ψ-ηλώσει περισσότερο οίχως YJ μοίριχ νιχ μιχς οείξει τίποτ' ισλλο. Τσε: Κιχι; Τιχ σύμιρωνιχ σιχ νιχ φυτρώνουν ιχπ' τη σπονουλικ+ι μου στ λyj τιχ ιpων εντιx μέσ' ιχπ',το λιχιμό κι ολοένιχ στyjν πολύφωτyj ΑγοριΣ με τις ιχπιχίσιες μυρουοιές ιχ ιωρούντιχι τιχ ΠΟΡιΡυρώμιχτιχ. ΜεγιΣλο ιχ ίσθ-ημιχ YJ θισλιχσσιχ τιχ όρyj κιχι YJ νύχτιχ. Το 'πιχν ιχυτό οι μονοχίτωvεc; έρημοι κι ο ισνθρωπος των θιχυμιστων ο ΙΧιΡιΣντιχστος Comte de Saint-Geπnain der Wundeπnann (1710-1780) -ηλικίιχς 2000 ετών. Η λoγικ λοιπόν είνιχι μιιχ έμμοντ) ιοέιχ των ψυχιιστρων. (Συνεχίζετιχι)

Δ ΥΣΗΜΕΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΗθΟΥΣ Έρχετιχι πι1λι τεφρώο1)ς ο Τειρεσίιχς ijoe το οεξ ί του χέρι ιχνεijoίζοντιχς υπερι1νω το σπιxριxγ νo στεφιχνοχι1ρτι του Οιοίποοιχ ijoe τ' άλλο χέρι κριχτώντιχς ιχπό χρυσή ΙΧλυσίοιχ τιχ χρώijoιχτιχ. Έρχετιχι τώριχ στεφιχνωijoένος ijoe ΧΙΧiJoΟiJoήλι (κάποτε είχε ρίξει στο κεφάλι του ιχσ()έστ1)). Λένε πως πάει στ1)ν Ανιχκήρυξ1) του Νερού ijoελετώντιχς ουρι1νιιχ πράijoιχτιχ κιχι κάθε τόσο τρί()ει τιχ θλι()ερι1 κlχλι1ijoιιχ τιχ ijoιχστάριιχ του που κρέijoοντιχι σ' ολι1κερ1) Τ1)ν ιxπoτuχίιx του σώijoιχτος γιιχτί το ξέρει: περισσότερο ιχπ' όλες τις ιχισθήσεις 1) ιχφή λυτρώνει, 1) πιο ι1σηijo1) Χιχζεύω τυφλός - είπε ξι1φνου κιχι κάθισε ()άζοντιχς θειχτρικά το ριχ()οί του στιχ γόνιχτιχ, ΧΙΧiJoένο ιχπό ijoέρες κι ιχνεύρετο. - Έτσι χιχζεύουν κ' οι ιχπέριχντοι νεκροί Τ1)ν πλάση στιχ ΨUxιιxτρείιx κάθε ΙΧiJoνός που σφάχτ1)κε λιχ()ιχίνει πάλι το XOpiJoi του ijoe ιχστριχπές πο\! ijoεγιχλώνουν Τψ ευλά()ειιχ. Η νύχτιχ πρήστ1)κε κι ο Τειρεσίιχς ijoυρ ίζει ιiσx1)ijoιx όσοι τον ()λέπουν κάνουν πέριχ πιι1νοντιχς Τ1) ijoύη τους ijoe ΧΙΧΡΤΟiJoι1ντιλιχ. Μονάχιχ ο ιχγέριχς περι()ι1λλει άνετιχ το γ1)ριχλέο τούτο ψοφίijoι γεijoι1το σχοτάοι κιχι ιχγνή ΙΧΠ05ύνθεση. Ούτ' ένιχς ήχος ijoέσ' στο ()ι1ριχθρο του στήθους! Κι όijoως χιχιρόijoιχστε κιχνονικι1 ΠΟΙiJoιχίνουiJoε τις e()ooijorxoec; όσο κι ιχν 1) τέφριχ ουνιχστεύει Τψ όριχσ1) χιχρίζοντιχς το πλήγijoιχ νιχ λιγοστεύουijoε. Γι' ιχυτό κιχι οι κιχρποί σιχν τιχξιοιώτες πιχριχτούν τιχ οέντριχ πέφτοντιχς έρ1)ijoοι στψ ιχπέριχντ1) τύχ1). Ο Τειρεσ.ίιχς ιχνιχπνέει ijoe τιχ ()ρι1γχιιχ του ιχπόλυτου τον ξεκλειοώνει κάποτε ξιχφνική ιχνιχτριχίλιχ γυρίζοντιχς το ΙXiiJoΙX Κ2θώς γυρίζει ο φτωχός

το παλιωμ.ένο ρούχο και το ξανανιώνει. Τίποτα οεν UΠcXρχει ανcxμ.εσα στίj σφυρα τοu θανcxτοu και στον cxκμ.ονα ποu ε ί ν' ο απόppίjτoς +ι λ ιος. Εκείνος ποu εν cxντεξε τ' αστέρια γνωρίζει ΤΊJ λεπίοα τοu κενου και οuρλιcxζει.

ΜΙΚΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ Στ έρ'ljμ. Χ PιXμ. τ τωνχ πων p ιά πέφτουν Τ Mκpυ των άστρων. Aν λάμ.πει ο pχαίoς υμ.έν ιoς Yj oλκ τo θ νάτoυ. Τψ ώp που τp 6ιέμ. ι απ' τψ κόλασυι τίπoτ δεν κ τopθώνω. Συν θισ ν κλoνίζoμ. ι. Στις πικρές θάλ σσες το νερό υποφέρει. ΞόδεΨ μo XPtvour, πεpίπ τoυς γι ν χaτ λά6ω: Η ζω δεν έχει κ ι τόσyj ζω μ.έσ ΤΥΙζ' όλο το ζ τyiμ. είν ι, ν δοuμ.ε μ.oνάχ ποι) 6γάζει τις φλόγες. -Τότε προσεχτικά πλφιάζουμ.ε κp τώντ ς μ.ι χ ρτοσ κκοuλ κ ι ΤΥΙ γεμ.ίζouμ.ε. Όταν π ιδέψεις τώp O μ.ι πετ λοuδ δεν το 6λέπεις αλλ' pγότεp κάπου θ πονέσει ο πολιτισμ.ός. Ότ ν τ δέντp μ.έσ' στους κ πoυς πλέκουν το εpάκι του θέρους ο άνθρωπος που δι ιpεί μ.ε πλυιγώνει., Στον λιo τώp εξ φ ν ίσoυ. Μέχρι πότε θα π ίζει ο σκοπός μ.ε τ εμ.πόδι ; Μέχρι πότε θ 6λέπεις ΤΥΙ μouy ν σεpγι νίζει πάνω στυι ζάχ pyi; Σε oνόμ. σ 6 μ. τ γι ν' στpάφτει αν λι γoς ο νόμ.ος που συχνά ψιθυρίζει στυιν φ πως ο δρόμ.ος δεν υπάρχει. ΣUμ.60λο κ ι πpαγμ. τικότyiτ - Yj ίδι φτώχει. Σ 'λ ' ξ ', τον Yj 'ΙΟ τωp ε φ νισoυ γι φ νεpωσyi. Όταν δίνεις έν φιλί στο εικονοστάσι φιλιχς ΤΥΙ ζω κι,

ΤΠΕΝθΤΜΙΖΩ Ή κtλpόίtλ ε[νtλι κέντρον Iίπεpιpυ ικόψ - ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΣΥΜΒΟΥΑΕΙΤΙΚΟΝ κλπ. ( Νικο όήμ,ου ΆγΙοΡεί του), Σου είπιχ: Εξουθένωσε 'tqv λιo Ποτάμιε στ-ην ίοιιχ σου ΤΥ) φτώχειιχ 'tyjv πλουτοφόρα. Σου είπιχ: Γίνε το χιχμ.όκλιχοο t,, ι 'tyjc; EPYjILtιxc; που μ ερω:ι-ιχ παραφορο το σέρνει οώθε-κείθε ο ιχγέριχς. Κι ιχκόμυ) λάμψε στyjv εξέχουσιχ κιχθιχρότyjτα λιχτρεύοντιχς όχι 6έ6ιχιιχ 'tyjv ιχπέριχντυ) φύσyj, μ.ιχ 'tyjv ιχκόρεστυ) μιχτιά 'tyjc; οπού θερμ.ιχίνει το εργιχζόμενο Οέντρο. Σ,,,,,., ου ειπιχ νιχ μπεις εcιω μ.εσιχ cιιχως ανταμειψ,ι σ' αυτό το ιχχούρι σ' αυτη 'tyjv ' ApvYjaYj κιχι σ' ιxυτ ΤΥ) θάλιχσσα με τιχ ξύλινιχ ρούχιχ σου' κολυμπώντας προς 'tyjv ιχγάπυ) που οε γίνετιχι νιχ οεχτείτ' όνομά ΤYjς. Αν έτσι πρoχωp σεις α μιxντε κ660ντιχς πού κιχι πού κιχνέν' ιχνθάκι γιιχ νιχ μυρίζεις ολοένιχ λψμ.ονιά κιχι άοολyjv ιχιτιότyjτιχ υπάρχει τρόπος τότε νιχ γεράσεις 6ρεφικά νιχ ξεοιιχλύνεις το μυστ ριo του κόκκινου νιχι κιχι του κάτασπρου όχι του λύκου κιχι του πρό6ιχτου... Λοιπόν όπως κιχι να 'νιχι Yj μιχύρυ) ιχιωvιότyjτιχ κάνει ΤΥ) οουλειά ΤYjς.

ΔΙΑΣΠΑΣΕΙΣ Ο τρόπος που μ.πιχιv06γιχίvουμ.ε στις εποχέι; κιχι 1] τεριiστιιx πόιχ Τ1]Ι; μ.οίριχς eiv' ο χρόvος. Πλ θoς οι σπίθες ιχοελφικές ιχπό μ.ιιχ θριiκιx otιpopoilijoev1] κ' οι ιχποστιχσεις ΙΧρτ1]ρίες Τ1]ς ΙΧόΡΙΧΤ1]ς ΙΧΚΙV1]σίιχς: εοώ μ.έσιχ κυλιέτιχι ο κόσμ.ος κρεμ.ιiμ.εvος ιχπ' το κορμ.ί aιxv έvιχ φύλλωμ.ιχ χωρίς λόγο κι ιχυτό είvιχι υπέρτιχτο. Κιχvέvιχς ποτιχμ.ός ούτε κοίτ1], ι ι τιχ πριχγμ.ιχτιχ: 1]ρεμ.ιχ ψεμ.ιχτιχ, Ι ο λιoς ότιχv ιχvιχτέλλει κιχι. 6υθίζει ουο οικές μ.ου τελετές. Κιχvέvιχς ποτιχμ.ός ούτε μ.ιιχ πριiξ1] στο μ.έλλοv ούτε μ.ιιχ πρoστιxγ. Κι ο ουριχvός εμ.πιχίζει Τ1] φωτιιi, Τ1]'>' xιivel χρώμ.ιχτιχ, 1] θιi ιxσσιx oev έχει τόμ.ιx σκοτωvει Τ1]V ποικιλιιχ ιορύοvτιχς Τ1]V εικόvιχ του vepoil μ.' ιχιωvιότψεc; Τ1]V πείριχ που μ.ιχς xιivel vιx γoγγύζouμ.ε πότε μ.εγιiλ1] oιιxρκ ς ιχvιχμ.έτρ1]σ1] κιχι πότε το στ θoς σφιiζοvτιχς εμ.6ρόvτ1]τ1] σι : εοώ μ.έσιχ υπιiρχω κυρίιχρχος οίχως λόγο κι ιχυτό είvιχι υπέρτιχτο. Μιχ 1] εξέλιξ1] μ.ε pixvet κιiτω Π1Jyιxivet προς το ιiλλo πριiσιvο μ.ε πιχ ipve ι a6ιipvιx σuvωστίζετιχι γύρω μ.ου κ' εγώ 60υλιιiζω στ1]v έρ1]μ.ο τωv ιχισθήσεωv ιχvυπολόγιστος. 'Evιxr, κιχρπός, ωριμ.ιiζει κιχι πέφτει, oev έχει πρόσωπο ούτε κιχθρέφτ1]. Το οιψιχλέο oριiμ.ιx: Η ζωή, vιx eivιxt μ.έσιχ μ.ιχι; κιχι έξω ιχπό μ.ιχς!

ΟΙ ΑΝθΡΩΠΟΙ ΤΩΝ ΕΠΙΡΡΗΜΑΤΩΝ Όταν αγγίζω ΤΎJ Χ ε ιρότερύj σιγ+ι που δεν μπορώ με τίποτα να ΤΎJσυνδέσω καθώς απλώνει γιίρω ΎJ α6ε6αιόητα σαν το νερό στο πάτωμα τρέχοντας απ' ":ΎJ ραγισμένύj στάμνα σκέφτ,ο μαι π, όσο αδικ+ισαμε,,:ους ΎJχoυς ολων των πρωτογονων. Όμως είναι καλιίτεpίj κ' ΎJ πιο νωθρ+ι σιγfι,, κ ΎJ ιo ":υφ λ' ΎJ μας γευσύj, χαρouμενη σελεστα είναι πολιί προτιμότερο το χάζεμα των λεωφορείων η γάπ των δια6 σεων απο ρασινo ε πρασινο -, μικρο μυθιστopίjμα των 6ηματων - ανάμεσα σε ολόιδιες εξελίξεις όπως ο λιoς γίνεται λαμπp μεγάλύj αδιαφορία θα 'λεγα συναχωμένος κοιίρος, είναι πολιί προτιμότερο το χάζεμα των αυτoκιν των από κάθε θλι6εp 6λά:σ,,:ηση στο αυτάρεσκο τοπίο της γλώσσας μ' ένα φpικώδίj χείμαρρο συντακτικοιί μ' ένα αιματωμένο ξιίρισμα για ν' αγοράζουμε μισoτιμ ς το σε6ασμό των άλλων με τα «σαφώς», «εντέλει». και «σαφέστατα» των πάσης φιίσεως δικηγόρων. Αν δεν πεθαίνει κάτι - είν' η μοναξιά μας.,

ΑΝθΟΛΟΓΙΑ Κφ.μένος όπως το λουλοιίοι μέσ' στο 6άζο θιχ ζοιίσε το ιχπόλυτο κι ο άνθρωπος χωρίς νιχ ζει. θιχ 'τιχνε χιόνι ιχπάτητο 6poχ που π pε άλλη ιχπόφιχση κιχι οε θιχ πέσει. θιχ 'τιχνε μιιχ πιχσίλευκη κιχι ώριμη σιγ που ξεσκεπάζει πως η γιxλ νη είν' ο θεός λέξη προς λέξη οίχως νιχ περισσειίει τίποτιχ. Έτσι μιλοιίσιχ 6λέποντιχς εξιχ, ίσιιχ pόo νες ορτιχνσ! ες άσπ ρες κιχι γιχλάζιες ωσιχν κομμωσεις θειχινων, χρυσιχφικές ΙΧλλόφρονες μπετ ίνες κιχι ελισιχ6έτες με τιχ ωριχίιχ σκ πτpιx τrι ιχνιχρριχώμενιχ μιλοιίσιχ 6λέποντιχς τιχ χιονόσφιχιριχ κιχι τιχ μπιχλέτιχ. τις ιχνοιγμένες τιχϊτές τοιίς μπιχκιχράοες ότιχν ουρλιάζει τρυφερά στην ομορφιά της η κλοξίνιιχ κιχι ξεθυμιχίνουν ιχπό κίτρινιχ μικρά κιχμώμιχτιχ χιχώοεις οι πριχσινάοες με τους ιχτ λιχντικοιίς ιχπόκοσμες ιχσκληπιάοές κιχι τους φιλάοελφους στην ίοιιχν ιχποκάλυψη στον ίοιο φιχνερωτικό 6ωμό της Δ μητpιxς όπως η μ06 εκείνη κλημιχτίοιχ που μ' εκπλ ττει μόνη της ιχνιχσκευάζοντιχς τη νιίχτιχ κιχι τ' ιχστέριιχ η μ06 εκε ί νη του ΙΧέριχ κριίπτη. Βρισκόμιχστε ποτέ πιο πάνω ιχπ' τ' ιχστέριιχ; ΧΙΧιΡόμιχστε 'Έοτέ το φως ιχπ' τη μιχυρίλιχ; Ή μ πως είοιχμε γιιχ ένιχ έστω οευτερόλεπτο τη σιωπ σωστά κιχθισμένη; θp νoς που είνιχι τ' άνθη στιχ οάχτυλά. μιχς κι άχριχντο σκοτάοι! ΛΙΧ6ωμ.ένος ιχπ' το φεγγάρι με μάλαμιχ 6λέπω ΚΙΧλιίτεριχ πόσο φθονοιίμε την κιxθιxp θνητότητιχ που 'χει 6ΙΧθειά κιχι τόσο ξάστερη

κομ.μ.ένο το λουλουδι μ.έσ' στο ()άζο... Νεάνιδες θροιζουν ευγενικά στyjν απεραντοσυνυ) του έρωτr.τ κr.τι τι γοργά χαράμ.r.ττr.τ ότr.τν φυσ-ήξει ο χάρος! ΠoΛUχρωμ.oι στψ UΨωμ.ένY) τους ερyjμ.ία θροιζουν οι γλr.τδίoλoι.

La Forza del Destino Μαθηl1-ατικΤι απόδειξη τοu Ezra Pound Ιn tempore senectutis ένας ά.νθρωπος φοuντωl1-ένος απ' τις λαλιές ερηl1-ωl1-ένος αντιλαλεί στα ι';ρεφικά. χαρά.l1-ατα - ποu ο ήλιος ά.ι';γαλτος ωθεί τη διαuγεια καταπά.νω l1-ε ΟUΡά.νια δuναl1-η - πιασl1-ένοc; απ' την ερινuα ο γενειοφόρος πετεινός αντιλαλεί: Mortalitas, τον πιο καθά.ριο ήχο. "Ενας άνθρωπος αληθειανός κι αντρειωl1-ένος. Όταν πηγα ίνω στο ποτάl1-ι τον ι';λέπω πά.ντα εκε ί κανείς ακόl1-η δεν τον έι';γαλε απ' το νερό - l1-ε τα pouxa τοu τα παποuτσια τοu το καπέλο τοu τον ι';λέπω πάντα εκε ί πνιγl1-ένο. 74

ΕΝΑ ΞΟΡΚΙ ΠΟ! ΛΕΓΕΤΑΙ ΦΩΝΑΧΤΑ Στο μίσος μετέχω μπιχ ίνοντιχς oπoυo πoτε - στιχ πλοίιχ στ' ιχεροπλιχνιχ στιχ κιxτιxστ μιxτιx. Στο μίσος μετέχω μπιχ ίνοντιχς πριν ιχπ' όλιχ στιχ λεωφορείιχ. Φεύγετε νιχ φεύγουμε φεύγετε ν' ιχχρ-φτέψουμε τις πόλεις.

76 Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΡΑΛΗΓΟΥΣΑΣ MΎJ γίνεσ' ένσ. [J.' σ.υτιi τσ. κσ.θιστόζωσ. που σoψιiρoυν εξοuθεvω[j.έvσ. κσ.ι Οένοντσ.ι στ' σ.υτoκίνύjτσ.. Ν' σ.πσ.γo εύεις τ? [J.έλλοv oλόκ ΎJPo, στον εσ.υτο σου [J.εσσ. κσ.ι νσ. ιjλεπεις ΎJΡε[J.ος το ΟuστύΧΎJ[J.σ. ΤΎJς υπιipξεως.