Την Δευτέρα 10 Μαρτίου 2014 και ώρα 19.15 Στην αίθουσα Μιχαήλας Αβέρωφ της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών (Ε.Ε.Λ.) (Γενναδίου 8 & Ακαδημίας, Αθήνα, 7ος όροφος) Πραγματοποιήθηκε εκδήλωση με θέμα Απονομή βραβείων του 1ου ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΔΟΚΙΜΙΟΥ εις μνήμην Γεωργίου Κουλούρη με θέμα «Η ατομική βούληση ως δύναμη κοινωνικής ανασυγκρότησης». Την εκδήλωση οργάνωσε Το περιοδικό «νέα σκέψη». Την εκδήλωση χαιρέτισε: Παύλος Ναθαναήλ, πρόεδρος της Ε.Ε.Λ. Ομιλητές: Δημήτρης Καραμβάλης (λογοτέχνης, ποιητής, κριτικός). Δημήτρης Μαγκλιβέρας (καθηγητής Πανεπιστημίου). Κώστας Στεφανόπουλος (ποιητής, εκδ. & διευθ. Περιοδικού νέα σκέψη ). Απήγγειλε: Αλεξάνδρα Βαϊτση-Βάκρου (ποιήτρια). Ανάγνωση κειμένων: Αλεξάνδρα Αρκάδη (ποιήτρια, ηθοποιός και κριτικός θεάτρου). Μουσική: Γιώργος Μαρινάκης (συγγραφέας, μουσικοσυνθέτης). Συντόνισε: Λέτα Κουτσοχέρα (ποιήτρια και ζωγράφος).
Η εκδότης του Περιοδικού νέα σκέψη, Φοίβη Στεφανοπούλου Μπαλατσούρα κηρύσσει την έναρξη. Στο πάνελ: Παναγιώτης Καραφωτιάς (καθ. Indianapolis), Διονύσης Μαγκλιβέρας (καθ. Πανεπιστηµίου), Κώστας Στεφανόπουλος (λογοτέχνης διευθ. Περιοδικού νέα σκέψη), Φαίδρα Ζαµπαθά Παγουλάτου (ποιήτρια), Δηµήτρης Καραµβάλης (λογοτέχνης τεχνοκριτικός), Αλεξάνδρα Βαΐτση Βάκρου (ποιήτρια), Στέλλα Αρκάδη (ηθοποιός).
Στο βήµα η συντονίστρια Λέτα Κουτσοχέρα. Λέτα Κουτσοχέρα 3
Δηµήτρης Καραµβάλης, Αλεξάνδρα Βαϊτση Βάκρου, Στέλλα Αρκάδη, Λέτα Κουτσοχέρα και στο βήµα ο Παύλος Ναθαναήλ. Ο πρόεδρος της Ε.Ε.Λ. Παύλος Ναθαναήλ. Παναγιώτης Καραφωτιάς, Διονύσης Μαγκλιβέρας, Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος, Φαίδρα Ζαµπαθά Παγουλάτου, Δηµήτρης Καραµβάλης, Αλεξάνδρα Βαΐτση Βάκρου, Στέλλα Αρκάδη.
Η συντονίστρια Λέτα Κουτσοχέρα µας λέει για το πρόγραµµα της εκδήλωσης. Ο καθηγητής του Indianapolis Παναγιώτης Καραφωτιάς, ο καθηγητής Πανεπιστηµίου Διονύσης Μαγκλιβέρας, ο λογοτέχνης & διευθυντής του Περιοδικού νέα σκέψη Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος, η ποιήτρια Φαίδρα Ζαµπαθά Παγουλάτου, ο λογοτέχνης τεχνοκριτικός Δηµήτρης Καραµβάλης, η ποιήτρια Αλεξάνδρα Βαΐτση Βάκρου, η ποιήτρια, ηθοποιός και κριτικός θεάτρου Στέλλα Αρκάδη. Η συντονίστρια Λέτα Κουτσοχέρα καλεί στο βήµα τον Δηµήτρη Καραµβάλη και την Αλεξάνδρα Βαΐτση Βάκρου. 5
Στο βήµα η Αλεξάνδρα Βαΐτση Βάκρου και ο Δηµήτρης Καραµβάλης. Μικρή ιχνηλασία στην ποίηση του Γιώργου Χ. Κουλούρη Ο Γιώργος Χ. Κουλούρης, έφυγε τόσο απροσδόκητα από τη ζωή μόλις στα σαράντα τέσσερα χρόνια του, πρόλαβε ωστόσο να μας δώσει εξαιρετικά δείγματα λογοτεχνικής γραφής. Στην ποίηση τυπώθηκαν στη σειρά των εκδόσεων που επιμελούνται το περιοδικό «ΝΕΑ ΣΚΕΨΗ», δύο ποιητικές συλλογές, ο «ΓΟΡΔΙΟΣ ΔΕΣΜΟΣ» στα 1985 και ο «ΚΡΥΦΟΣ ΦΩΤΙΣΜΟΣ» στα 1992, όμως μέχρι την κοίμησή του συνέχισε να γράφει ποίηση, παράλληλα με το διήγημα και τη μετάφραση καθώς και τους άλλους τομείς ενασχόλησής του (εξαιρετικά δοκίμια, επιμέλεια ποιητικών ανθολογιών κ.λ.π.). Πιστεύουμε πως για την πλήρη αποτίμηση της ποιητικής του εμβέλειας, θα πρέπει να τυπωθεί το ανέκδοτο έργο του, μια και μέσα σ' αυτήν την δωδεκαετία που μεσολάβησε, υπάρχουν κώδικες γραφής καθώς και νέες παράμετροι δόμησης και ανάπτυξης. Από την πρώτη κιόλας ματιά διαπιστώνει κανένας το μεγάλο θεματικό εύρος των ποιημάτων του, καθώς και τον βαθύ προβληματισμό και αγωνία και συναίσθηση ευθύνης που τον κατέχει. Η ευαισθησία του για ό, τι αδύναμο και μειονεκτικό, ο πόνος ψυχής για τα σκελετωμένα παιδιά της Μπιάφρας και της Αιθιοπίας, η απογοήτευση, η απελπισία και διάψευση των ιδανικών και των οραμάτων, η οριακή των προσώπων και των πραγμάτων περιπέτεια, η απλότητα και παραστατικότητα των εικόνων, η ευτυχής σύμπραξη ποίησης και φιλοσοφικού στοχασμού, η αφοπλιστική ειλικρίνεια και ο καημός για τους χαμένους πολιτισμούς και τις θρησκείες, είναι διάχυτα στο έργο του. «.Είναι σε σκιές της ντροπής του αίσχους και της άνομης λάσπης γιατί υπηρετούν την ίδια θεά μα με άλλο όνομα.. πότε-πότε ένα πέτρινο δάκρυ κυλά στο πρόσωπο της Αφροδίτης» Οι διαστάσεις που προσλαμβάνει η ποιητική γραφίδα του Γιώργου Χ. Κουλούρη, είναι βαθιά οικουμενικές και το διαμέτρημα των στίχων του αφ' ενός συγκινούν μια και άπτονται παράλληλων προβληματισμών εκ μέρους των δεκτών-αναγνωστών και αφ' ετέρου παραπέμπουν σε προηγούμενες εποχές και καταστάσεις: Ο βασικός οµιλητής Δηµήτρης Καραµβάλης.
«Νοσταλγώ ανέμελες στιγμές σαν τότε που μπορούσα να χαμογελώ δίχως φόβο δίχως έγνοια για το αύριο». Ο Δηµήτρης Καραµβάλης µιλάει για τον Γιώργο Κουλούρη και το έργο του. Είναι όμως γεγονός πως ο Κουλούρης προχωρεί παράλληλα και σε μιαν άλλη οριοθέτηση της ζωής και του έρωτα, τα χρονικά όρια συρρικνώνονται: «καμιά σκέψη ποτέ δεν θα εξηγήσει στους θνητούς πως περνά η ζωή μέσα σε μια ζεστή ανάσα». Οι Τιτάνες, η Αφροδίτη, οι Γαλαξίες είναι σημεία αναφοράς, αλλά και ταυτόχρονα το μυθικό στοιχείο γίνεται πραγματικότητα και όχι δείγμα άλλου κόσμου μ' αυτή την έννοια, θα λέγαμε πως ο Γιώργος Χ. Κουλούρης, καταργεί το χρόνο και οι «αθάνατοι Θεοί» σμίγουν με το «μολυσμένο θανάσιμα καμένο χώμα». Ο ποιητής γράφει διεισδύοντας στον κόσμο της σιωπής που την θεωρεί «σπάνια αρετή» προβαίνοντας σε καταθέσεις γεγονότων που συνέβησαν στο παρελθόν, έχουν όμως παράλληλα αφήσει σημάδια όχι πίκρας και θλίψης αλλά αναμνήσεων με περιεχόμενο που θέλει να θυμάται: «Προδόθηκε η αγάπη μου σε μια στιγμή φθόνου και καταδικάστηκα σε αιώνια δεσμά γλυκών αναμνήσεων». Σαν σύγχρονος Προμηθέας του καιρού του λοιπόν ο ποιητής πολεμά σε δίσεκτους καιρούς να βρει την ατραπό, όντας στο μεταίχμιο ανάμεσα στο ψέμα και στην αλήθεια, προσπαθώντας ν' αντιπαλέψει τη σκληρή μοναξιά του και να κόψει τον «ΓΟΡΔΙΟ ΔΕΣΜΟ» της ζωής με το θάνατο, γυρεύοντας να σπάσει τα δεσμά του και να βρει επιτέλους τον μίτο της Αριάδνης: «Διψασμένος σταμάτησα σε μια πόρτα. Απ' έξω έγραφε «Ελπίδα» μα ήταν κλειστή. Μπήκα μέσα, αφού πάλεψα με τη μοίρα μου» Έτσι λοιπόν, παλεύοντας με το ρολόι του χρόνου ο Κουλούρης, ανυπακοώντας στους γήινους δείχτες, θα περιπλανηθεί δίνοντας την ψυχή του για μια νέα γνωριμία, όπου τα πάντα θα παιχτούν αποξαρχής, επιβάτης μέσα σ' ένα τραίνο δίχως επιστροφή, μα με λάφυρο τις αναμνήσεις, παντοτινά και βαθιά ριζωμένες: «Ένα ταξίδι φτάνει για να μείνει πάντα στη μνήμη σου». Ακροβατώντας λοιπόν ο ποιητής, ανάμεσα όχι απλώς στο φως αλλά στη φωτιά και το σκοτάδι, θα προσπαθήσει να φωτίσει που συν-υπάρχει και συν-λειτουργεί μέσα του και να δώσει την παράσταση της ζωής σαν ένας θεατρίνος, που αποζητά να ξεφύγει από το ασφυκτικό κείμενο του θεατρικού συγγραφέα, μέσα από την τραγικότητα του Η Αλεξάνδρα Βαΐτση Βάκρου απαγγέλει ποιήµατα του Γεωργίου Κουλούρη. 7
έργου, το παράλογο και την ειρωνεία της ίδιας της ζωής παράστασης που παίζεται πλάι μας- και στον μεθυσμένο υποβολέα. Μια ποίηση βιωματική, τραυματική θα λέγαμε, όπου τα γεγονότα θα τρέξουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα και τραχύτητα, και οι μάγοι, οι γυμνές χορεύτριες και οι παραισθήσεις, θ' ανταμωθούνε με τον οργισμένο Αρμαγεδδώνα και την Αμαζόνα Ιππολύτη σε μιαν ατμόσφαιρα περιρρέουσας γαλλικής ποίησης των καταραμένων ποιητών, όπου πλέον: «Ένοχη η ακολασία εκλιπαρεί για θεϊκή συναίνεση» Όντως μέσα στην ποίηση του Γιώργου Χ. Κουλούρη, συντελείται «η των τοιούτων παθημάτων κάθαρσις» και οι στίχοι του είναι γραμμένοι «στο ρυθμό θλιμμένης μπαλάντας», όμως η συγκίνηση και ειλικρίνεια που αποπνέουν, κερδίζουν αναμφίβολα τον αναγνώστη, που νοιώθει και συναισθάνεται την οριακή θέση του ποιητή, που άλλοτε σαν αφηγητής-υποβολέας κι άλλοτε πάλι τις περισσότερες φορέα- σαν λαμπαδιασμένος αυτόχειρας, καταθέτει το δικό του, ολοπόρφυρο οδοιπορικό και την ατομική του περιπέτεια με στάχτες μνήμες, παραισθήσεις και μαχαίρια δίκοπα, σε φόνο πάθους και πόθου: «Εκεί που τελειώνει η Πίστη αρχίζει ο Τρόμος.. Εκεί που τελειώνουν οι Επιστήμες αρχίζει η Δεισιδαιμονία». Ο ποιητής αποζητά τον άνεμο σε μια καλβικής πνοής, κίνηση, να τρέξει μέσα σε μια αδιάφορη και κρύα βραδιά, πίνοντας σ' ένα μπαρ το bitter lemon του με τα χείλη της σιωπής, κι είναι μεγάλη η θλίψη που τον διακατέχει μένοντας μονάχος «στη ζέστα του Ιούλη». Είναι ο ποιητής της μοναχικής πόλης, της έρημης Αθήνας του Ιουλίου και του Αυγούστου, ανάμεσα σε «πυρωμένους σταυρούς και σε λευκούς αγγέλους, ένας Βερλαίν ή Μπωντλαίρ κατά περίπτωση και κατά περίσταση, που αποζητά τη λύτρωση μέσα σε μιαν ασφυκτική εποχή, αρνούμενος να συμβιβαστεί με τη μονοτονία, τον καθωσπρεπισμό και τη φτηνή συναλλαγή των ημερών, νοσταλγώντας εκείνες τις νότες από το σαξόφωνο που θα του θυμίσουν πάλι το χρόνο που ήταν παιδί, πάνω σ' ένα ακονισμένο ξέφρενο χορό όπου γίνεται η ελπίδα στην κόψη του ξυραφιού και στο αίμα που τον πλημμυρίζει: «Δευτερόλεπτα που κλεψαν την αιωνιότητα χιλιετηρίδων αρνούνται έλεος δροσερής ανακωχής». Αλεξάνδρα Βαΐτση Βάκρου, Δηµήτρης Καραµβάλης. Αυτός είναι ο ποιητής Γιώργος Χ. Κουλούρης. Ένας τρυφερός ποιητής ασυμβίβαστος και διάφανος που πάνω στο σπασμένο κρύσταλλο, κάνοντας θρύψαλα τις μνήμες του, θα σμίγει τα βράδια με τους αποδιοπομπαίους και τους περιθωριακούς, θα στροβιλίζεται σ' ένα αέναο χορό με όμορφες γυμνές χορεύτριες, αναζητά τα χείλη της παράφορης γυναίκας για λίγες στιγμές δροσιάς κι εξοστρακισμού της αφόρητης μοναξιάς που τον συνείχε,
θα γίνει κομπάρσος και πρωταγωνιστής μαζί σε μια παράσταση ξεχωριστή την κάθε φορά, όπου η μνήμη κοστίζει πανάκριβα και το χρηματιστήριο της ψυχής θα είναι γεμάτο από μετοχές και έντοκα γραμμάτια οδύνης, ερήμωσης, πίκρας, πόνου, βαθύτατου πόνου και συντριβής: «Καταιγίδα. Πυκνές σταγόνες. Δάκρυα. Ταραγμένη λίμνη από απατηλά χτυποκάρδια. Μια στιγμή από την Άγια ζωή σου σύντροφος του Άδη». Ο ποιητής Γιώργος Χ. Κουλούρης, αναζητά να βρει τα κουρασμένα βήματα του κόσμου τούτου, μέσα από την οδυνηρή καθημερινή του περιπέτεια, ν' αφουγκραστεί την ανάσα των πονεμένων, μέσα απ' το δικό του αίμα και αγωνία, να κόψει επιτέλους τον Γόρδιο Δεσμό μπροστά σε τόσα αδιέξοδα και σκληρούς, χοντρόπετσους ανθρώπους: «Από τη φύση του βοηθούσε τους δυστυχισμένους, μα ήταν ανίκανος ν' αντιταχθεί στην κυνικότητα της κοινωνίας. Έτσι, αναγκάστηκε να γίνει ποιητής, προσπαθώντας ν' αλλάξει τη σκληρή μοίρα της ζωής του» Λέξεις και σχήματα καρφιά, που αποτυπώνουν την ευαισθησία και την ανθρωπιά, μέσα σ' ένα πεδίο βολής στυλιζαρισμένης και βασανιστικής. Ποίηση που τολμά γιατί καταγγέλλει δίχως να φωνασκεί, γιατί λέει την αλήθεια, απονέμοντας μ' έναν άλλο τρόπο δικαιοσύνη εκεί όπου οι νόμοι και οι εκφραστές της ενδεχομένως ν' αδικούν και να συσκοτίζουν: «Στο τέλος της δίκης τιμωρήθηκε σ' αιώνια περιφρόνηση, γιατί ήταν άδικος στα μάτια της σωστής πλειοψηφίας. Της κοινωνίας που όλοι μας Είμαστε ένορκοι.». Δημήτρης Καραμβάλης Αλεξάνδρα Βαΐτση Βάκρου, Δηµήτρης Καραµβάλης. 9
Από το Βιβλίο του Γιώργου Κουλούρη «ΞΕΝΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ» Κριτικά Δοκίμια του Δημήτρη Καραμβάλη Ο Δηµήτρης Καραµβάλης. Κουλούρης θα λέγαμε πως ζει πρώτα ως αναγνώστης και βιώνει τα γεγονότα και τις καταστάσεις κι ύστερα λειτουργεί σ' ένα δεύτερο πλέον στάδιο ως κριτικός για να μεταδώσει όλη την μαγεία, τη δροσιά και τις αποχρώσεις των κειμένων, πραγματοποιώντας συγκριτικές προσεγγίσεις και καταγραφές, όπως π.χ. σχετικά με το αν επιτρέπονται όλα ή όχι στη λογοτεχνία τις σχέσεις ανάμεσα στον Κάφκα και τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, την λεηλασία του ιδιωτικού χώρου πρόσβασης, την προφητική του Όργουελ κατάθεση με το «1984» και την «Φάρμα των ζώων». Καταγγέλλει τα κακώς κείμενα, τα «κομμάτια της πλαστής-πλαστικής κοινωνίας», ερευνά τον απώτερο σκοπό και την αποστολή της λογοτεχνίας, το γιατί δεν διαβάζονται σήμερα κλασικά έργα από τους νέους, όπως την «Έρημη χώρα» του Έλλιοτ, την εισβολή της παραλογοτεχνίας, τα μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας, την ισχυρή παρουσία-απουσία ποιότητας της τηλεόρασης, αν το βιβλίο θα έχει μέλλον ή όχι, το μέλλον του κόσμου με τον εκάστοτε χρόνο, τις ενδιαφέρουσες απόψεις του Ουέλς του Άρθουρ Κλάρκ, του Χάξλεϋ, τις επισημάνσεις και τους προβληματισμούς των συγγραφέων, για το ίδιο τους το έργο κάτι που άλλωστε απασχολεί συνεχώς και με κάποιες τύψεις ενδεχομένως- τους πνευματικούς δημιουργούς, το αν π.χ. τείνει να ονομασθεί εκλαϊκευμένη φιλοσοφία παρά επιστημονική φαντασία (περίπτωση Άλντους Χάξλεϋ) κ.λ.π. Ο Γιώργος Κουλούρης προχωρώντας ερευνά τις απόψεις και τις θέσεις του Σάμουελ Μπέκετ και βρίσκει πως προσιδιάζουν με την «απαισιόδοξη φιλοσοφία του Σάρτρ και του Καμύ» ψάχνει για τα κοινά σημεία και τις διαφορές του Όργουελ και του Καίστλερ με πρωτόγνωρες και αυθεντικές κρίσεις γύρω από τις μορφές και τα σχήματα τόσο των χαρακτήρων των ηρώων όσο και των ίδιων των συγγραφέων..άλλα επί μέρους θέματα που τον απασχολούν (στα οποία όπως είπαμε καταθέτει εύστοχες γενικότερες παρατηρήσεις και θέσεις) είναι η εμπορική λογοτεχνία και η σχέση της με την ποιότητα ή όχι, η αντιμετώπιση του υπαρξιακού στοιχείου, η παλιά σχολή του παραμυθιού-μύθου και η επιβίωσή του στην περίπτωση του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, οι διαφορετικές θέσεις ανάμεσα στον Πώλ Θερού, τον Σάρτρ και τον Χάιντεγκερ, τα προβλήματα της νέας γενιάς, η αντοχή του ανθρώπινου όντος μέσα στο χρόνο, η προσωπικότητα του Ουϊλιαμ Γκόλντινγκ και οι ήρωές του, η ευθύνη του δημιουργού και κυρίως η εστίαση των προβλημάτων του σύγχρονου ανθρώπου, το κέντρο μελέτης και διείσδυσης για τον Γιώργο Κουλούρη υπήρξε τόσο στον ποιητικό όσο και στον δοκιμιακό του λόγο ο ίδιος ο άνθρωπος, μάλιστα συχνά παραθέτει αυτούσιο τον δημιουργό αλλά που εκφράζει και τον ίδιο προσωπικά, άλλωστε με αγαπημένα θέματα και συγγραφείς ασχολείται ο κάθε κριτικός, ας δούμε τον ίδιο τον Σάμουελ Μπέκετ να μιλά για τον «άνθρωπο στη Διαιώνιση του σχηματισμού του φαύλου κύκλου που μέσα του είμαστε παγιδευμένοι όλοι μας». «Γνώριμο τέλος του χαμένου παιχνιδιού, παίξε και εκείνη που φταίει, όταν ο άνθρωπος αρχίζει να καταλαβαίνει πως η ερημιά θα τον σκοτώσει στο τέλος. Όταν ο άνθρωπος παραδεχτεί ο ίδιος την ήττα του στη μάχη για τη ζωή, ίσως τότε ο θρήνος να τον λυπηθεί και να τον αφήσει έστω για λίγο να ξαποστάσει. Όταν θα σωριαστώ, θα κλάψω από ευτυχία»! Οι «Ξένοι Συγγραφείς» κλείνουν με τον καλύτερο τρόπο, πρόκειται για το «Μολύβι» ένα έντονα εξομολογητικό κείμενο έμφορτο της ευθύνης που είχε σαν πνευματικός δημιουργός ο Γιώργος Κουλούρης. Ένας συγγραφέας που βάζει το χέρι στις πληγές του και μιλά για τους κινδύνους που ενέχουν κάποτε οι πνευματικοί δημιουργοί στο
Το «απόσπασµα» αυτό βρήκαµε δηµοσιευµένο σε παλαιότερο τεύχος του περιοδικού «νέα σκέψη». Επειδή όµως το θεωρήσαµε ότι ταιριάζει µε την περίσταση αλλά και αξίζει να διαβαστεί, πήραµε την πρωτοβουλία να το προσθέσουµε. Απολαύστε το. κοινωνικό γίγνεσθαι, αλλ' ας αφήσουμε τον ίδιο να μας μιλήσει «de profundis». «Να μη φτάσουμε να αναφέρουμε και τους πιο σύγχρονους, τους πιο εκλεπτυσμένους συγγραφείς και σκηνοθέτες που έχουν ξεπεράσει ακόμη και τα πιο τολμηρά όρια του θεάματος. Αυτοί οι τελευταίοι συνηθίζουν στο τέλος της υπόθεσης τους να χαρίζουν τη νίκη στους εγκληματίες, γιατί τους δείχνουν την εύνοιά τους. Έχει πάψει πια ο εγκληματίας να τιμωρείται, γιατί τώρα πια ο νόμος βρίσκεται στο έλεός του»!.. Απόψεις και θέσεις, που όλοι βέβαια προσυπογράφουμε ελάχιστοι όμως από εμάς έχουμε το θάρρος να υποστηρίξουμε και μάλιστα εγγράφως. Ο Γιώργος Κουλούρης αποδεικνύει με τα κριτικά του αυτά δοκίμια, που αποτελούν κι έναν άλλο μπούσουλα γραφής και μια νέα πρόταση, πως «θέλει αρετήν και τόλμη η ελευθερία». Κι ακόμη την προσοχή που οφείλουν να επιδείξουν οι συγγραφείς σ' έναν τόσο ευαίσθητο τομέα διαμόρφωσης ηθών και χαρακτήρων: «Μπορεί ο αληθινός παράνομος, ο αληθινός φονιάς να είναι το μολύβι του συγγραφέα που το διατάζει η «εύφορη» φαντασία του για να μας ψυχαγωγεί και να μας κάνει να ξεφεύγουμε από την καθημερινή ρουτίνα». Τούτα τα εξομολογητικά λόγια του Γιώργου Κουλούρη συνιστούν μια κατάθεση ψυχής, ένα εργαλείο συνείδησης! Δηµήτρης Καραµβάλης. ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ι. ΚΑΡΑΜΒΑΛΗΣ 11
Ο λογοτέχνης & διευθυντής του Περιοδικού νέα σκέψη Κώστας Στεφανόπουλος. Ο Διονύσης Μαγκλιβέρας, ο Κώστας Στεφανόπουλος, η Φαίδρα Ζαµπαθά Παγουλάτου. Διονύσης Μαγκλιβέρας, Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος, Φαίδρα Ζαµπαθά Παγουλάτου, Δηµήτρης Καραµβάλης. Ο Κώστας Στεφανόπουλος µας ενηµερώνει για τη συµµετοχή που υπήρξε στον διαγωνισµό.
Ο Κώστας Στεφανόπουλος µας αναφέρει ότι η επιτροπή αξιολόγησης και επιλογής των «Δοκιµίων» αποτελείτο από τους: κ.κ. Φαίδρα Ζαµπαθά Παγουλάτου (ποιήτρια), Δηµήτρη Καραµβάλη (λογοτέχνη, τεχνοκριτικό), Παναγιώτη Καραφωτιά (καθ. Indianapolis), Διονύση Μαγκλιβέρα (καθ. Πανεπιστηµίου) και Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο (λογοτέχνη διευθ. Περιοδικού νέα σκέψη). Η επιτροπή µε µυστική ψηφοφορία επέλεξε τα κείµενα που θα βραβευτούν. 13
Ο καθηγητής Πανεπιστηµίου Διονύσης Μαγκλιβέρας, ο λογοτέχνης & διευθυντής του Περιοδικού νέα σκέψη Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος, η ποιήτρια Φαίδρα Ζαµπαθά Παγουλάτου. Ο καθηγητής Πανεπιστηµίου Διονύσης Μαγκλιβέρας µιλάει για το δοκίµιο.
Άνετος και ευχάριστος οµιλητής ο καθηγητής Πανεπιστηµίου Διονύσης Μαγκλιβέρας, ικανοποίησε το ακροατήριο, µε το λιτό αλλά µεστό λόγο του. 15
Ο µουσικοσυνθέτης Γιώργος Μαρινάκης. Ο Διονύσης Μαγκλιβέρας, ο Κώστας Στεφανόπουλος, η Φαίδρα Ζαµπαθά Παγουλάτου. Γενικά αρέσει και ικανοποιεί ακόµη και τους πιο απαιτητικούς µε τη µουσική του, ο γνωστός µας, συγγραφέας, µουσικοσυνθέτης Γιώργος Μαρινάκης. Έχει καταφέρει µε τη σεµνότητα του αλλά και µε το ωραίο του λόγο και βασικά µε την υπέροχη µουσική που γράφει ο ίδιος (µελοποιώντας ποιήµατα, δικά του ή άλλων ποιητών) να κερδίσει τον κόσµο που συχνάζει στην Εταιρία (Ε.Ε.Λ.), όταν θα τύχει και επενδύει µουσικά κάποια εκδήλωση. Είναι δικός του ο ρόλος να γλυκάνει και να ταξιδέψει το ακροατήριο. Κάτι που πετυχαίνει πάντα µε µεγάλη επιτυχία. Ο καθηγητής Πανεπιστηµίου Διονύσης Μαγκλιβέρας, ο λογοτέχνης & διευθυντής του Περιοδικού νέα σκέψη Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος, η ποιήτρια Φαίδρα Ζαµπαθά Παγουλάτου, ο λογοτέχνης τεχνοκριτικός Δηµήτρης Καραµβάλης, η ποιήτρια Αλεξάνδρα Βαΐτση Βάκρου και η ποιήτρια, ηθοποιός και κριτικός θεάτρου Στέλλα Αρκάδη.
Η ποιήτρια, ηθοποιός και κριτικός θεάτρου Στέλλα Αρκάδη. Στέλλα Αρκάδη, Λέτα Κουτσοχέρα. Η Στέλλα Αρκάδη διαβάζει χαρακτηριστικά αποσπάσµατα από τα τέσσερα δοκίµια που διακρίθηκαν και βραβεύτηκαν. Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος, Φαίδρα Ζαµπαθά Παγουλάτου, Δηµήτρης Καραµβάλης, Αλεξάνδρα Βαΐτση Βάκρου, Λέτα Κουτσοχέρα και στο βήµα η Στέλλα Αρκάδη. 17
Η δοκιµιογράφος Εύη Αθανασούλη δέχεται τα συγχαρητήρια από την ποιήτρια Φαίδρα Ζαµπαθά Παγουλάτου. Η Φαίδρα Ζαµπαθά Παγουλάτου παραδίνει έπαινο και βραβείο στην Εύη Αθανασούλη. Η Λέτα Κουτσοχέρα συγχαίρει την Εύη Αθανασούλη για την επιτυχία της. Η Εύη Αθανασούλη αποχωρεί φανερά ικανοποιηµένη.
Ο Διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστηµίου Αθηνών, δοκιµιογράφος Δηµήτρης Δακρότσης προσέρχεται για την βράβευση του δοκιµίου του. Ο Παναγιώτης Καραφωτιάς συγχαίρει τον Δηµήτρη Δακρότση για την επιτυχία του στο διαγωνισµό «Δοκιµίου». Ο Δηµήτρης Δακρότσης, ο Παναγιώτης Καραφωτιάς και η Λέτα Κουτσοχέρα. Ο καθηγητής του Indianapolis Παναγιώτη Καραφωτιά ετοιµάζεται να απονείµει το βραβείο στον Δηµήτρη Δακρότση. Με τη σειρά της η Λέτα Κουτσοχέρα συγχαίρει τον καθηγητή Δηµήτρη Δακρότση. Η Συντονίστρια Λέτα Κουτσοχέρα προσφέρει ένα λουλούδι στον Παναγιώτη Καραφωτιά. 19
Η σειρά του καθηγητή Πανεπιστηµίου Διονύση Μαγκλιβέρα να βραβεύσει για το δοκίµιό της την Βικτωρία Μακρή. Η δοκιµιογράφος Βικτωρία Μακρή δέχεται συγχαρητήρια από την ποιήτρια και ζωγράφο Λέτα Κουτσοχέρα. Η δοκιµιογράφος Βικτωρία Μακρή µας πρόσφερε ένα δυνατό συναρπαστικό δοκίµιο (έτσι τουλάχιστον µας φάνηκε από την ανάγνωση αποσπάσµατος από την Στέλλα Αρκάδη). Εµείς θα περιµένουµε να τυπωθεί σε βιβλίο και να το απολαύσουµε ολόκληρο. Βικτωρία Μακρή, Λέτα Κουτσοχέρα.
Ο Δηµήτρης Καραµβάλης, η Αλεξάνδρα Βαϊτση Βάκρου, η Στέλλα Αρκάδη, η Λέτα Κουτσοχέρα και στο βήµα ο Γεώργιος Καλακαλλάς. Γεώργιος Καλακαλλάς. Ο καθηγητής του Ε. Μ. Πολυτεχνείου Αθηνών Γεώργιος Καλακαλλάς. Ο γλύπτης καθηγητής του Ε. Μ. Πολυτεχνείου Αθηνών Γεώργιος Καλακαλλάς, φιλοτέχνησε και αθλοθέτησε αγαλµατίδιο. Λέτα Κουτσοχέρα, Γεώργιος Καλακαλλάς. 21
Ο λογοτέχνης & διευθυντής του Περιοδικού νέα σκέψη Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος παραδίνει το βραβείο στη δοκιµιογράφο Φωτεινή Σωτηροπούλου. Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος, Φωτεινή Σωτηροπούλου Η δοκιµιογράφος Φωτεινή Σωτηροπούλου, ο λογοτέχνης Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος και η ποιήτρια ζωγράφος Λέτα Κουτσοχέρα.
Η Λέτα Κουτσοχέρα δίνει τον λόγο στην Έφη Κουλούρη. Η Έφη Κουλούρη ευχαριστεί τους οµιλητές, τους διαγωνιζόµενους και το κοινό που τίµησαν τον σύζυγο και τον γιό της. Η Αλεξάνδρα Βαΐτση Βάκρου, η Στέλλα Αρκάδη, η Λέτα Κουτσοχέρα και στο βήµα η Έφη Κουλούρη. 23
Ο Δηµήτρης Δακρότσης. Η Φοίβη Στεφανοπούλου Μπαλατσούρα. Ο Δηµήτρης Καραµβάλης δέχεται συγχαρητήρια από το κοινό. Πασίχαρης η δοκιµιογράφος Εύη Αθανασούλη δέχεται συγχαρητήρια για τη βράβευσή της.
Είναι αγαπητός ο Δηµήτρης Καραµβάλης. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που δεν τον αφήνουν εύκολα να φύγει. Όλοι έχουν και κάτι να του πουν. Ο Λουκάς Θεοχαρόπουλος. 25
Η ωραία αγιογράφος Έλενα Κρυστάλη, ο καθηγητής του Ε. Μ. Π. Γεώργιος Καλακαλλάς και η ποιήτρια ζωγράφος Λέτα Κουτσοχέρα. Ο δοκιµιογράφος, Διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστηµίου Αθηνών Δηµήτρης Δακρότσης µε τη µητέρα του. Ο δοκιµιογράφος, Διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστηµίου Αθηνών Δηµήτρης Δακρότσης δέχεται συγχαρητήρια από τον λογοτέχνη & διευθυντή του Περιοδικού νέα σκέψη Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο.
Η συγγραφέας Ιωάννα Σερενέ Τσουρουκίδη µε την ποιήτρια ζωγράφο Πόπη Σπιτά. Ο καθηγητής Πανεπιστηµίου Διονύσης Μαγκλιβέρας µε την ωραία και πάντα κοµψή τη φιλόλογο Πόπη Σπιτά. Ένας και µοναδικός «Μαχαραγιάς» ο γιατρός Σερενές. Έτσι άκουσα να τον αποκαλούν οι γυναίκες του. Ο Διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστηµίου Αθηνών Δηµήτρης Δακρότσης αποδεικνύει ότι δεν είναι µόνο καλός στο δοκίµιο αλλά και στο πιάνο. 27