Μια μικρή προειδοποίηση προτού αρχίσω: θα ήταν μάλλον καλύτερο να κρατήσεις αυτό το βιβλίο μακριά απ τα μάτια των μεγάλων. Δεν πρόκειται να το καταλάβουν. Θα σου πουν ότι είναι «σκέτη ανοησία!» ή θα σε ρωτήσουν «γιατί δε διαβάζεις κάτι πιο σοβαρό;». Ε, λοιπόν, οι μεγάλοι δεν έχουν πάντα δίκιο. (Μεγάλος είμαι κι εγώ, οπότε κάτι ξέρω.) Διαβάζουν βαρετές εφημερίδες και κουραστικά, χοντρά βιβλία χωρίς εικόνες και χωρίς αστεία, στα οποία δε συμβαίνει τίποτα ενδιαφέρον ποτέ όμως. Ενώ Σ ΑΥΤΟ ΕΔΩ το βιβλίο συμβαίνουν πράματα και θάματα. Αφού δεν ξέρω καλά καλά από 9
πού να αρχίσω. Είναι ένα πολύ ασυνήθιστο βιβλίο. Όπως θα διαπιστώσεις σύντομα. Αλλά το ότι είναι ασυνήθιστο δε σημαίνει ότι είναι γεμάτο χαζομάρες ή ανοησίες. Η ιστορία που θα σου διηγηθώ είναι αληθινή. Μην έχεις καμιά αμφιβολία. Εσύ θα το καταλάβεις αυτό. Οι μεγάλοι, όχι. Και αν τυχόν κάποιος μεγάλος σού διαβάζει αυτό το βιβλίο πριν πας για ύπνο, τα σχόλιά του θα πρέπει να τα κρατάει για τον εαυτό του. Ωραία. Και τώρα που το ξεκαθαρίσαμε αυτό, ας αρχίσουμε. Έχεις ακουστά την οικογένεια Μπολντ; Πρέπει να την έχεις, δεν μπορεί. Είναι μια αξιαγάπητη οικογένεια που ζει στην οδό Φαίρφιλντ 41, στο Τέντινγκτον. Όλο γελάνε και λένε αστεία. Ο κύριος Μπολντ δουλεύει στο τοπικό εργοστάσιο που φτιάχνει χριστουγεννιάτικες κροτίδες και γράφει τα αστεία που βάζουν μέσα τους η κυρία Μπολντ φτιάχνει και πουλάει περίτεχνα καπέλα στην το-
πική αγορά και τα δίδυμά τους, η Μπέττυ και ο Μπόμπυ, είναι τα πιο γλυκά και αξιολάτρευτα παιδιά. Μαζί τους ζουν ο θείος Τόνυ και η Μιράντα, που οι Μπολντ διέσωσαν από ένα πάρκο άγριων ζώων. Ναι, καλά άκουσες, από ένα πάρκο άγριων ζώων. Γιατί η οικογένεια Μπολντ είναι μια κάπως ασυνήθιστη οικογένεια που κάνει ασυνήθιστα πράγματα. Όλοι έχουμε τα μυστικά μας, αλλά το δικό τους μυστικό είναι ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟ και πιο τριχωτό από τα συνηθισμένα Βλέπεις, μέσα στο σπίτι τους, οι Μπολντ δεν είναι μια οικογένεια σαν τη δική σου ή τη δική μου. Μία ανθρώπινη οικογένεια, δηλαδή. Καθόλου, όμως. Είναι μια οικογένεια υαινών που παριστάνουν τους ανθρώπους από την κορυφή των τριχωτών αυτιών τους μέχρι τα γαμψά νύχια των ποδιών τους. Κανένας δεν το ξέρει αυτό. Εκτός από εμάς. 11
Φαντάζομαι έχεις πάθει σοκ. Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ το ίδιο έπαθα όταν πρωτοέμαθα γι αυτούς, αλλά εδώ που τα λέμε δεν είναι τόσο ανήκουστο όσο φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Υπάρχουν πολλά ζώα ανάμεσά μας που παριστάνουν τους ανθρώπους. Καμηλοπαρδάλεις που γεμίζουν ράφια σε σουπερμάρκετ, γουρούνια που τρώνε ποπκόρν με θόρυβο όση ώρα κρατάει η ταινία στο σινεμά, μπουλντόγκ που δουλεύουν στην είσοδο των κλαμπ. Μάλιστα, ο γείτονας των Μπολντ, ο κύριος ΜακΚάλους, είναι κι αυτός ζώο. Είναι αρκούδα. Και παρόλο που είχε κάτι διαφορές με τους Μπολντ στο παρελθόν, τώρα είναι πολύ καλοί φίλοι, και τα περισσότερα βράδια περνάει απ το σπίτι τους για καμιά παρτίδα ντόμινο και τίποτα μπριζολάκια. Εκτός από τις Τρίτες. Δεν έχει ντόμινο και τέτοια τις Τρίτες στη φροντισμένη μονοκατοικία των Μπολντ, γιατί κάθε Τρίτη βράδυ έχουν «Βραδιά Περιποίησης». Μη φανταστείς μάσκες προσώπου και 12
μανικιούρ καμία σχέση: οι Μπολντ, ο θείος Τόνυ και η Μιράντα η μαϊμού κάθονται γύρω γύρω και αρχίζουν να ξύνουν, να τρίβουν και να γλείφουν ο ένας τον άλλο, καθαρίζοντας τις γούνες τους από το χνούδι και τις τρίχες, μαζί με ό,τι κομμάτια λάσπης έχουν πιαστεί εκεί μέσα. Και βέβαια από τους ψύλ λους 13
Όπως είναι φυσικό, πρέπει να φροντίζουν να είναι κλειστές οι κουρτίνες για να μην τους δει κανείς απέξω. Παρόλο που και οι άνθρωποι παθαίνουν φαγούρα και ξύνονται καμιά φορά, δεν τους βλέπουμε συχνά ξαπλωμένους ανάσκελα, και τις μαμάδες τους να τους τσιμπολογάνε την κοιλιά με τα κοφτερά τους δόντια ή να γλείφουν ο ένας τα αυτιά του άλλου με μεγάλες, χοντρές γλώσσες, που φτάνουν από το ένα αυτί μέχρι το άλλο κι ακόμα παραπέρα. Οι Μπολντ ευχαριστιούνται βέβαια με τη Βραδιά Περιποίησης και ωφελούνται και πολύ εκτός απ αυτό όμως, γαργαλιούνται κιόλας, κι έτσι αρχίζουν στο τέλος, εκεί στον αριθμό 41, να κακαρίζουν όλοι τους και να ξεφωνίζουν απ τα γέλια. Και αυτό δημιουργεί ακριβώς την κατάλληλη ατμόσφαιρα για να ακούσουν μερικά απ τα καινούρια αστεία του κυρίου Μπολντ: Γιατί πήγε η τσιπούρα στον δερματολόγο; Γιατί χρειαζόταν απολέπιση!
Ή το άλλο: Γιατί ξεκίνησε το γάλα μαθήματα χορού; Γιατί ήθελε να γίνει μιλκ σέικ. Ε, μ αυτά και μ αυτά, κάθε Τρίτη βράδυ, στο 41 της οδού Φαίρφιλντ, όλοι καταλήγουν στο τέλος να κυλιούνται στο πάτωμα από τα γέλια. 15
Μια Τρίτη βράδυ, λοιπόν, αφού τελείωσαν με τον καθαρισμό, και τα δίδυμα είχανε πάει για ύπνο, η κυρία Μπολντ πήγε κι εκείνη στο μπάνιο να βουρτσίσει τα δόντια της και να ενυδατώσει το χαμογελαστό, τριχωτό πρόσωπό της. Μόλις κάθισε στην τουαλέτα, της φάνηκε πως άκουσε ένα βηχαλάκι, και αμέσως μετά έναν ήχο που έμοιαζε με πλατσούρισμα. Τέντωσε το ένα της αυτί για να ακούσει καλύτερα. Οι ύαινες έχουν πολύ καλή ακοή. Έπειτα ορθάνοιξε τα μάτια της με μεγάλη απορία, γιατί κατάλαβε ότι οι ήχοι που άκουγε έρχονταν αποκάτω της μέσα από τη λεκάνη! Αλλά προτού προλάβει να σηκωθεί για να κοιτάξει, ένιωσε μια ελαφριά δαγκωνιά στον ποπό της. «Μαμά μου!» τσίριξε και τινάχτηκε ψηλά. Έπειτα έσκυψε προσεκτικά και κοίταξε μέσα στη λεκάνη. Και βρέθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με δύο τεράστια πράσινα μάτια και μια πολύ μακριά μου- 16
σούδα μια βαθιά, βραχνή φωνή είπε: «Χίλια συγγνώμη! Εγώ, η καημενούλα, ήμουν!». Ό,τι και να ήταν αυτό το πράγμα, είχε σίγουρα ΠΟΛΛΑ δόντια 18