ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑ 70 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΟΥ ΧΟΡΤΙΑΤΗ

5-10-2014 ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑ 70 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΟΥ ΧΟΡΤΙΑΤΗ Τιμούμε σήμερα τη μνήμη των θυμάτων ενός από τα αγριότερα εγκλήματα των ναζιστών κατακτητών της πατρίδας μας και των ντόπιων συνεργατών τους. Η σημερινή εκδήλωση είναι μια εκδήλωση μνήμης αλλά ταυτόχρονα και διδαγμάτων στην 70ή επέτειο του ολοκαυτώματος του ηρωικού χωριού, που ξεκληρίστηκε από την άγρια φασιστική βία των κατοχικών δυνάμεων και των ελλήνων συνεργατών τους εκείνο το πικρο-σάββατο στις 2 Σεπτέμβρη 1944. Ο Χορτιάτης, σκαρφαλωμένος στη δασωμένη πλαγιά του ομώνυμου βουνού, γνώρισε εκείνη τη μέρα τη φασιστική αγριότητα των Γερμανών κατακτητών και των γερμανοτσολιάδων Σουμπερταίων και πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος. Ισχυρές δυνάμεις του γερμανικού στρατού, συνοδευόμενες από ογδόντα περίπου ταγματασφαλίτες της μονάδας του Σούμπερτ, σκότωσαν βρέφη, βίασαν γυναίκες, εκτέλεσαν εν ψυχρώ, έκαψαν και λεηλάτησαν. Στη συνέχεια, συγκέντρωσαν όσους κατοίκους δεν είχαν εγκαταλείψει το χωριό, παρά τις προειδοποιήσεις του ΕΑΜ, στο φούρνο του Γκουραμάνη και το σπίτι του Νταμπούδη και τα έκαψαν, μετατρέποντας τα σε νέα κρεματόρια. Ο απολογισμός εξοντωτικός: 149 νεκροί. Από αυτούς οι 51 ήταν ανήλικα παιδιά, 36 κάτω από δέκα χρονών ακόμα και βρέφη. Το χωριό κάηκε ολόκληρο. Δεν έμεινε πέτρα πάνω στην πέτρα. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ολοκληρωτική καταστροφή του Χορτιάτη έλαβε χώρα δύο μήνες περίπου πριν την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τμήματα του ΕΛΑΣ. Κι όμως όπως γράφει ο Γιώργος Φαρσακίδης, αυτός ο ακαταπόνητος δημιουργικός αγωνιστής και ζωγράφος, στο πρόσφατο βιβλίο του ντοκουμέντο ΜΙΑ ΕΠΑΙΣΧΥΝΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΟΥ ΧΟΡΤΙΑΤΗ «η επίσημη ελληνική ιστοριογραφία ελάχιστα έχει ασχοληθεί με την πυρπόληση του Χορτιάτη. Και το βολικό παραμύθι για τους «κακούς αντάρτες» και τα γερμανικά αντίποινα για το φόνο ενός ανύπαρκτου γερμανού γιατρού είχε για χρόνια παραπληροφορήσει τον κόσμο. Το ολοκαύτωμα, σαν συμβάν, απουσιάζει παντελώς τόσο από τα, κατά τα άλλα σχολαστικά στην καταγραφή, γερμανικά, όσο και τα βρετανικά αρχεία. Κι αναρωτιέται κανείς, συγκαλύπτοντας άραγε ποιους μεγαλόσχημους συνεργούς εγκλημάτων πολέμου, ποιες πολιτικές ατιμίες και προδοσίες, έχει διαγραφεί αυτή η σελίδα. 1

Σήμερα πια γνωρίζουμε την ιστορική αλήθεια. Στο Λεύκωμα του Δήμου Χορτιάτη για τα 60χρονα του Ολοκαυτώματος το 2004 αποκαλύπτεται ότι η καταστροφή του χωριού ήταν προγραμματισμένη γιατί «. το χωριό μας, που ήταν στη μαύρη λίστα εξαιτίας της δράσης του, έτσι κι αλλιώς θα το καίγανε. Ο Χορτιάτης ήταν σύμβολο και προπύργιο της Εθνικής Αντίστασης, σύμβολο του Αντιφασιστικού Αγώνα του λαού μας. Το «κάψιμο» συμπίπτει με την προσπάθεια του ηττημένου πια γερμανικού στρατού να εξασφαλίσει την αποχώρησή του από την Ελλάδα χωρίς αντίσταση και απώλειες. Έτσι εξηγούμε και τη δεύτερη καταστροφή του χωριού στις 6 0κτωβρίου 1944, όταν οι γερμανοί έκαψαν και το Δημοτικό Σχολείο..» Σήμερα πια γνωρίζουμε με βάση τις τότε στρατιωτικές διαταγές των Γερμανών για εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στην περιοχή προκειμένου να καλύψουν τα νώτα τους στην υποχώρησή τους- ότι ο Χορτιάτης ήταν προγραμμένος ως βάση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Προηγήθηκαν τα φασιστικά εγκλήματα στις 26 Ιούλη στο Ασβεστοχώρι με 16 εκτελεσμένους και στις 31 Ιούλη με 14 εκτελέσεις στη Νέα Ευκαρπία. -------------------------------------------------------------------------------------- Όσοι ενοχοποιούν τη λαϊκή πάλη, οι παραχαράκτες της Ιστορίας με πρώτη και καλύτερη την ΕΕ, δεν δικαιολογούν ξεδιάντροπα μόνο τα φασιστικά εγκλήματα. Το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του διαχειριστές στην πραγματικότητα δεν αναγνωρίζουν και πολεμάνε το δικαίωμα των λαών όταν γίνει υποχρεωτικό και αναγκαίο να παλέψουν και με το όπλο στο χέρι κατά των εκμεταλλευτών και κατά των κατακτητών. Αυτό έκανε ο λαός το 21, το επανέλαβε στη δεκαετία του 40, αυτό κάνει σήμερα και ο ηρωικός παλαιστινιακός λαός! Όσα χρόνια κι αν περάσουν ότι κι αν γράψουν ότι κι αν κάνουν ποτέ δεν θα σβηστεί από τη λαϊκή μνήμη το θέριεμα του λαού που έγινε μπορετό από το θρυλικό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο που συσπείρωσε τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας στον αγώνα κατά της τριπλής κατοχής από τη ναζιστική Γερμανία, τις φασιστικές Ιταλία και Βουλγαρία. Φροντίζει γι αυτό και η ΚΝΕ που με τους ιστορικούς περιπάτους της στα μνημεία των λαϊκών αγώνων μεταλαμπαδεύει τη φλόγα της ιστορικής μνήμης στη νέα γενιά. Το ΚΚΕ είναι υπερήφανο που υπήρξε η ψυχή, ο καθοδηγητής και ο κύριος αιμοδότης του ΕΑΜ. Αν και βαριά πληγωμένο το ΚΚΕ από τις διώξεις της μεταξικής δικτατορίας, με τον γραμματέα της 2

Κεντρικής Επιτροπής Νίκο Ζαχαριάδη και εκατοντάδες πρωτοπόρα στελέχη του παραδομένα από τις αστικές κυβερνήσεις στις δυνάμεις Κατοχής, βρήκε τη δύναμη να σαλπίσει προσκλητήριο λαϊκής αγωνιστικής ανάτασης και να διαμορφώσει με τη δράση του τους όρους για να υψωθεί, για να πάρει σάρκα και οστά, η λαϊκή αντίσταση. Η πρωτοβουλία του ΚΚΕ για την οργάνωση της λαϊκής πάλης δεν είχε να αντιμετωπίσει μόνο την άγρια τρομοκρατία των δυνάμεων Κατοχής, αλλά και τη θέση και τη δράση των αστικών κομμάτων και της πλουτοκρατίας που καλλιεργούσαν την υποταγή και τη μοιρολατρία. Σε αντίθεση με τις ηγεσίες των αστικών κομμάτων που κινούνταν μεταξύ της ανοιχτής συνεργασίας με τον εχθρό, ή της φυγής σε ασφαλείς και προστατευμένους από τους Βρετανούς τόπους, το ΕΑΜ απέδειξε ότι ο λαός - η εργατική τάξη, η φτωχή αγροτιά και τα λαϊκά στρώματα των πόλεων - όταν είναι οργανωμένος και αποφασισμένος αναδεικνύεται στο μεγάλο πρωταγωνιστή της Ιστορίας, ανατρέπει τους αρνητικούς συσχετισμούς. Το ΕΑΜ έσωσε το λαό από την πείνα. Δημιούργησε φύτρα λαϊκής εξουσίας στις απελευθερωμένες περιοχές. Τροφοδότησε τη λαϊκή πολιτιστική δημιουργία. Το Μάρτη του 1944, δημιούργησε την Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ), που ήταν το κεντρικό όργανο διοίκησης των απελευθερωμένων περιοχών. Στις εκλογές σε συνθήκες Κατοχής για την εκλογή του Εθνικού Συμβουλίου ψήφισαν για πρώτη φορά στην ελληνική Ιστορία οι γυναίκες και οι νέοι από 18 χρόνων. Χάρη στους αγώνες του ΕΑΜ δεν στάλθηκε ούτε ένας εργάτης από την Ελλάδα να δουλέψει στα γερμανικά εργοστάσια, με εξαίρεση όσους είχαν συλλάβει ως ομήρους. Δεν στάλθηκε κανένας Έλληνας να πολεμήσει κατά της Σοβιετικής Ένωσης. Ο ΕΛΑΣ καθήλωσε από 8 έως 12 μεραρχίες του εχθρού προξενώντας τεράστιες απώλειες στα στρατεύματα Κατοχής, που είχαν σε ανθρώπινο δυναμικό πάνω από 30.000 νεκρούς και 6.500 αιχμαλώτους. Μεγάλες καταστροφές προξένησε στις υποδομές και στον εξοπλισμό του αντιπάλου. Το σύνολο του εξοπλισμού του προερχόταν από όπλα που απέσπασε από τα στρατεύματα Γερμανών και Ιταλών. Την άνοιξη του 1944 είχε ήδη απελευθερώσει τα 2/3 της χώρας. Το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ δεν μπόρεσαν να ολοκληρώσουν τη λαϊκή νίκη ώστε να δικαιωθούν οι μεγάλες θυσίες και προσδοκίες του λαού, καθώς ηττήθηκαν μετά την απελευθέρωση από τις απροκάλυπτες επεμβάσεις του βρετανικού και αργότερα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, στο πλευρό της αστικής τάξης της Ελλάδας. 3

Ο ηρωικός αγώνας του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ του λαού της Αθήνας και του Πειραιά το Δεκέμβρη του 1944 και η εποποιία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας το 1946-1949 αποτελούν κορυφαίες στιγμές της ταξικής πάλης στη χώρα μας που σφράγισε την ελληνική Ιστορία στον 20ό αιώνα. Το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ αποτελούν τα μεγαλύτερα και λαμπρότερα κατορθώματα του λαϊκού - εργατικού κινήματος και παρακαταθήκη του αγώνα του ΔΣΕ. Αποτέλεσαν και αποτελούν ορόσημο και απόδειξη ότι τη μεγάλη επαναστατική και πρωτοπόρα δύναμη του καιρού μας αποτελεί η εργατική τάξη και το επαναστατικό κόμμα της. Ο ανυπέρβλητος μαζικός λαϊκός ηρωισμός, η τεράστια προσφορά στις μετέπειτα κατακτήσεις, όπως και τα λάθη που δυσκόλεψαν αυτόν τον ηρωικό λαϊκό αγώνα να φτάσει στην τελική νίκη με την κατάκτηση της εργατικής λαϊκής εξουσίας, αποτελούν σήμερα πηγή έμπνευσης, διδαχής και συμπερασμάτων. Χρωστάμε πολλά στην ηρωική γενιά της αθάνατης εθνικής μας αντίστασης, του ΕΑΜ- ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, του ΔΣΕ, τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες που δεν λύγισαν στα πέτρινα χρόνια του ναζισμού - φασισμού, του ιμπεριαλιστικού πολέμου, που έδωσαν τη μάχη στις πόλεις και τα χωριά, στα άπαρτα βουνά με το όπλο στο χέρι, όπως και στα χρόνια της ένοπλης ταξικής πάλης ενάντια στην επίθεση που εξαπέλυσαν συντονισμένες όλες οι εγχώριες αντιδραστικές δυνάμεις, μαζί με την βρετανική και αμερικάνικη ιμπεριαλιστική συμμαχία τους, ενάντια στο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Χρωστάμε πολλά στους επώνυμους και ανώνυμους ήρωες του λαϊκού μας κινήματος, που έπεσαν στα πεδία των μαχών, που εκτελέστηκαν, βασανίστηκαν, εξορίστηκαν, πέρασαν τα πάνδεινα, για να κρατήσουν άσβεστη τη φλόγα του αγώνα, του παραδείγματος, της ιστορικής συνέχειας, στον αγώνα για να ξημερώσει ένα καλύτερο μέλλον για τις νέες γενιές. -------------------------------------------------------------------------------------- Το ΚΚΕ είναι το μοναδικό Κόμμα στην ελληνική κοινωνία που μελετά την Ιστορία του. Μελετάμε για να διδασκόμαστε εμείς οι ίδιοι, συλλογικά το Κόμμα, για να αφήσουμε καλή, γερή κληρονομιά στη νέα γενιά, στις επόμενες γενιές. Η μελέτη της ιστορίας του Κόμματος δεν είναι ιστορία εξέτασης μόνο κάποιων προσώπων της ηγεσίας. Το Κόμμα μας χωρίς να υποτιμά το ρόλο της ξεχωριστής προσωπικότητας στην ιστορία, ξέρει πολύ καλά, ότι η ιστορία είναι έργο και δημιουργία τελικά μόνο των ίδιων των λαϊκών μαζών. 4

Δεν παρελθοντολογούμε μιλώντας για την ιστορία μας. Αυτή αφορά και το παρόν και το μέλλον του επαναστατικού κινήματος. Δεν μπορείς να προχωρήσεις σωστά, σταθερά μπροστά προς τον τελικό σου σκοπό και στόχο, εάν δεν έχεις μελετήσει σε βάθος αιτίες που γέννησαν προβλήματα, παρεκκλίσεις, ανατροπές. Είναι συσσωρευμένη πείρα που πρέπει να κατασταλαχθεί και αφομοιωθεί ιδεολογικά και πρακτικά από όλους τους κομμουνιστές, ευρύτερα από το εργατικό κίνημα. Αυτή η ανάγκη μας οδήγησε να μελετήσουμε στο 18 ο Συνέδριο τις αιτίες της ανατροπής του σοσιαλιστικού συστήματος, ποια λάθη στρατηγικής στον οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό τομέα, στη θεωρία και την πράξη, οδήγησαν σε αυτό το μεγάλο πισωγύρισμα την ανθρωπότητα με επιπτώσεις που πληρώνουν οι λαοί. Το ΚΚΕ μελετά την ιστορία του, από την άποψη της στρατηγικής του, των στρατηγικών επιλογών που τελικά οδήγησαν στην α ή τη β θετική απόφαση, στην α ή β λαθεμένη επιλογή στην εξεταζόμενη περίοδο. Προσπαθούμε να εξάγουμε σημαντικά συμπεράσματα. Η ίδια η μελέτη μάς βοηθά να ισχυροποιήσουμε την πεποίθηση για την αναγκαιότητα και την επικαιρότητα του αγώνα για το σοσιαλισμόκομμουνισμό, ως την ρεαλιστική και αντικειμενικά ώριμη διέξοδο απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, την καπιταλιστική κρίση και τα μεγάλα βάσανα που βιώνει ο λαός μας. Εδραιώνεται η πεποίθησή μας μελετώντας και την ιστορία, ότι στις συνθήκες του μονοπωλιακού καπιταλισμού δεν υπάρχει κανένα ενδιάμεσο κοινωνικό σύστημα ανάμεσα στον καπιταλισμό και τον σοσιαλισμό, δεν υπάρχει ενδιάμεσο στάδιο στρατηγικής επιλογής. Ότι κρίσιμο ζήτημα, όταν υπάρχουν οι άλλες προϋποθέσεις, όπως η ύπαρξη επαναστατικής κατάστασης, είναι να έχει σωστά επεξεργασμένη στρατηγική το Κόμμα, για να οδηγήσει στη νίκη την εργατική τάξη και τους συμμάχους της. Η ιστορία επίσης μας διδάσκει τον αναντικατάστατο ρόλο του Κομμουνιστικού Κόμματος, την ανάγκη να δρα με τις αρχές και τη λειτουργία του κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, σε νομιμότητα ή παρανομία, με αυτοτέλεια, με τις κομματικές οργανώσεις του σε πλήρη λειτουργία, να μην αυτοδιαλύεται μέσα σε άλλους σχηματισμούς. Η ιστορία μας διδάσκει επιπλέον την αναγκαιότητα της συνεχούς, ακατάπαυστης, με συνέπεια ιδεολογικής και πολιτικής πάλης ενάντια στην αστική ιδεολογία και πολιτική, ενάντια στα αστικά κόμματα και τους φορείς τους μέσα στο εργατικό κίνημα, ενάντια στις ρεφορμιστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις. Έχουμε βαθιά διδαχτεί και πειστεί και από την ίδια μας την πείρα, ότι η πάλη ενάντια στον οπορτουνισμό πρέπει να είναι συνεχής, αφού είναι 5

ρεύμα που γεννάται και αναγεννάται από την ίδια την ύπαρξη των αστικών σχέσεων στον καπιταλισμό και τα κατάλοιπα αυτών των σχέσεων στο σοσιαλισμό, επιπλέον σήμερα και σε συνθήκες μάλιστα αρνητικού διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων. -------------------------------------------------------------------------------------- Είμαστε το μοναδικό κόμμα που έχουμε το ανάστημα να απευθυνθούμε ανοιχτά στο λαό και να του πούμε να σκεφτεί ξανά τι του λέγαμε όλα αυτά τα τελευταία 20 χρόνια, για όλα τα θέματα των πολιτικών, κοινωνικών, οικονομικών, διεθνών και εσωτερικών εξελίξεων. Τα λαϊκά στρώματα στη χώρα μας τα πνίγει η θηλιά των μέτρων που έχουν πάρει και συνεχίζουν να παίρνουν όλες οι κυβερνήσεις και πριν και κυρίως με μεγαλύτερη ένταση την περίοδο της οικονομικής κρίσης. Είναι μέτρα που έχουν οδηγήσει πλατιές λαϊκές εργατικές μάζες σε συνθήκες μόνιμης, τόσο σχετικής όσο και απόλυτης εξαθλίωσης. Δεν είναι προσωρινά, προστίθενται συνεχώς, ήρθαν για να μείνουν γιατί είναι όρος για την ανάκαμψη της κερδοφορίας και σε συνθήκες της όποιας ανάπτυξης προπαγανδίζει η κυβέρνηση ή ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτή η νέα μεγάλη και επικίνδυνη αυταπάτη. Το αποδεικνύει το γεγονός ότι τα ίδια μέτρα παίρνουν και άλλες χώρες: η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, οι ίδιες οι ΗΠΑ. Τα δικά τους αδιέξοδα τα βαφτίζουν «εθνικά», για να πείσουν τον κόσμο για την δήθεν αναγκαιότητα των μέτρων. Το ΚΚΕ λέει καθαρά ότι το πρόβλημα βρίσκεται στην ουσία του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής που ακολουθεί μια συγκεκριμένη και μόνιμη διαδικασία. Το κεφάλαιο έχει ανάγκη, εκτός από την ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης και την ακόμα μεγαλύτερη και ποικιλόμορφη στήριξή του από το κράτος. Η στήριξη αυτή, εκφράζεται με κρατικές παραγγελίες, με φοροελαφρύνσεις, με παραχωρήσεις πλουτοπαραγωγικών πηγών, με τη χρηματοδότηση επενδύσεων, με θέσπιση οικονομικών κινήτρων, με τακτικές και έκτακτες ενισχύσεις του, με επιθετικές στρατιωτικές δαπάνες, εξαιτίας των καπιταλιστικών ανταγωνισμών. Αυτοί λοιπόν που ευθύνονται αυτοί πρέπει και να πληρώσουν, δεν μπορεί να πληρώνει μονίμως λαός. Το κεφάλαιο, για να υπερασπίσει τα κέρδη του και το σύστημά του μακροπρόθεσμα, για να μην οδηγηθεί σε ανατροπή, για να σωθεί δηλαδή ο καπιταλισμός, υποχρεωτικά μόνο ένα δρόμο έχει: τη συνεχή καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, εμπορευμάτων, την απαξίωση κεφαλαίου και εργατικής δύναμης, με την αύξηση της εκμετάλλευσης. Αυτό μπορεί να γίνει είτε με πολιτικά- οικονομικά 6

μέτρα πτώχευσης, μνημόνια κλπ σαν αυτά που ζούμε, είτε με πολέμους περιφερειακούς, τοπικούς, ή γενικευμένους. Ο λαός, δηλαδή οι εργάτες και εργάτριες, οι μισθωτοί, οι αυτοαπασχολούμενοι στην πόλη και στην ύπαιθρο, τα παιδιά και οι γυναίκες τους, είναι απαραίτητο να ξεχωρίσουν, να αλλάξουν στάση απέναντι σε κόμματα και κυβερνήσεις που με τον ένα ή άλλο τρόπο εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Ο λαός να μην στηρίζει την πολιτική, την εξουσία του κεφαλαίου, παρασυρόμενος από συνθήματα, όπως το «να υποστεί θυσίες ο λαός είναι «πατριωτικό του καθήκον». Ότι χρειάζεται «εθνική συναίνεση», επειδή «είμαστε όλοι έλληνες»! Ή ότι με μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με την εκμεταλλευτική καπιταλιστική μηχανή σε πλήρη λειτουργία και εντός της ΕΕ θα δει άσπρη μέρα. Είναι δυνατόν να έχει το ίδιο περιεχόμενο ο πατριωτισμός των εργατών, των άλλων λαϊκών στρωμάτων με όλο αυτό τον συρφετό των καπιταλιστών, των κερδοσκόπων, των μεγαλοεργολάβων, των τραπεζιτών; Αυτοί πατρίδα και θεό τους έχουν το κέρδος, την εκμετάλλευση. Ο λαός μας ξέρει να κάνει θυσίες, να δίνει τον καλύτερο εαυτό του. Κι αυτό το έκανε όταν η πατρίδα, η δική του πατρίδα κινδύνευε. Το απέδειξε σε κάθε κρίσιμη καμπή της ιστορίας. Και το 1940 με το όχι του λαού στον ιταλό φασίστα κατακτητή, και το 1941-1944 ενάντια στους γερμανούς ναζί και τους βούλγαρους φασίστες, και το 1944 ενάντια στον βρετανικό ιμπεριαλισμό και τους ντόπιους λακέδες του και το 1946-1949 ενάντια στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και την αστική τάξη της χώρας, αλλά και όλη την μεταπολεμική περίοδο των μεγάλων δημοκρατικών, λαϊκών, ταξικών αγώνων από το 1950 έως το 1967, την αντιδικτατορική πάλη 1967-1974, όλη την μεταπολιτευτική περίοδο μέχρι σήμερα. Ο λαός μας δεν πρέπει να κάνει καμιά θυσία για την πλουτοκρατία! Οι μόνες θυσίες που αρμόζουν στο λαό μας, είναι οι θυσίες στον αγώνα για να ξημερώσει η δική του εργατική λαϊκή εξουσία, η μόνη που θα βάλει τέρμα στην κατρακύλα, στην εκμετάλλευση, στην ταξική αδικία, στην υποδούλωση της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων - συμμάχων της στους εκμεταλλευτές του κεφαλαίου, των μονοπωλίων και θα εξαλείψει οριστικά τις κρίσεις. Όταν οι κυβερνήσεις λένε «μέτρα, όλο και περισσότερα μέτρα» και η αντιπολίτευση μιλά για παραγωγική ανασυγκρότηση, καπιταλιστική εννοείται, δεν είναι για να βγούμε από την κρίση όλοι μας, αλλά για να βγει από την κρίση η καπιταλιστική μηχανή, η κερδοφορία. Βλέπουν το φάντασμα του πραγματικού κινδύνου: με την κρίση να συνειδητοποιήσει η εργατική τάξη, ότι η μόνη 7

σταθερή και με αξία για το λαό λύση είναι η ανατροπή του σάπιου καπιταλισμού και η ανατολή του νέου κοινωνικού συστήματος, του σοσιαλισμού. Ακριβώς γιατί η καπιταλιστική οικονομική κρίση είναι και περίοδος ταυτόχρονα συσσώρευσης πολιτικής πείρας, επαναστατικής ενέργειας, καθώς αποκαλύπτει περισσότερο τα ιστορικά όρια του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, τον βαθιά αντιδραστικό, επικίνδυνο και παρασιτικό του χαρακτήρα. Γι αυτό και με κάθε μέσο, σπρώχνουν στην επίθεση κατά του λαϊκού κινήματος, στην ένταση της εργοδοτικής, κρατικής και παρακρατικής ναζιστικής τρομοκρατίας στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στα σχολεία. Οργανώνουν εγκληματικές συμμορίες σαν τη Χρυσή Αυγή, όπως έκαναν και στην κατοχή. Γι αυτό και καλλιεργούν τον εκφυλισμό, τη διάλυση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να αποτρέψουν από την οργάνωσή τους, τους εργάτες, τους υπάλληλους, τους άνεργους, τη νεολαία. Φίλες και φίλοι Κινητήρια δύναμη αντεπίθεσης και ανατροπής είναι το εργατικό κίνημα και η συμμαχία του με το κίνημα των αυτοαπασχολουμένων, της φτωχής αγροτιάς, το ριζοσπαστικό κίνημα της νεολαίας και των γυναικών με γραμμή πάλης που η τελική της έκβαση στοχεύει στην εργατική εξουσία. Για να αποκτήσει αυτή τη δυνατότητα το εργατικό κίνημα πρώτα απ' όλα και γενικότερα το λαϊκό κίνημα, απαιτείται ανασύνταξη δυνάμεων, δηλαδή να είναι μαζικό, οργανωμένο, πολιτικοποιημένο, με βάση το σωματείο, τον κλάδο, με παραμερισμό και κοινωνική απομόνωση της εργατικής αριστοκρατίας που να εκφράζεται και με ριζική αλλαγή σε όλα τα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος, με πρακτική καταδίκη του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, με ενδυνάμωση του εργατικού διεθνισμού. Αυτή η ανασύνταξη προϋποθέτει ΚΚΕ ισχυρό σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, ως προϋπόθεση για τη λαϊκή συμμαχία. Το ΚΚΕ ούτε μπερδεύει ούτε ποτέ μπέρδεψε την πρωτοπορία και την ανυπακοή με τον τυχοδιωκτισμό και την μικροαστική ανυπομονησία. Το ΚΚΕ, μαζί με τη νεολαία του, την ΚΝΕ, έβαλε και βάζει τη σφραγίδα του, με την ξεκάθαρη θέση του να μην υπάρξει καμιά αναστολή στην λαϊκή κινητοποίηση και δράση, στην οργάνωση και περιφρούρηση των αγώνων, στην ανάπτυξη συνεχώς πιο ανεβασμένων μορφών πάλης, μέσα όμως από συλλογικές διαδικασίες, με συμμετοχή εργατών, άλλων λαϊκών στρωμάτων, νεολαίας, με ανεβασμένο αίσθημα αγωνιστικής επαναστατικής ευθύνης. 8

Το ΚΚΕ δραστηριοποιείται για λαϊκούς αγώνες που δεν θα εξαντλούνται μόνο σε αμυντικά αιτήματα, σε αποσπασματικές προτάσεις και συνθήματα της στιγμής, χωρίς μέλλον και προοπτική, αλλά που θα αγγίζουν όλο το φάσμα της κυρίαρχης πολιτικής, από την έξαρση της κρατικής καταστολής και βίας, μέχρι τα κοινωνικά - οικονομικά αιτήματα της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας, των γυναικών, ενάντια στην τεράστια επίθεση που δέχονται τα δικαιώματά τους, πολύ περισσότερο σήμερα με την οικονομική κρίση. Το ΚΚΕ δεν έπεσε ούτε θα πέσει ποτέ στην πολιτική παγίδα να δείχνει ως ενόχους μόνον κάποιους υπουργούς και βουλευτές, ή συλλήβδην τους 300 της βουλής, ή μόνο τη «δεξιά», να καλεί σε «δήθεν δημοκρατικό ή αντιμνημονιακό μέτωπο» αντιλαϊκής διαχείρισης των προβλημάτων, με αλλαγή μόνο των ταυτοτήτων των διαχειριστών ίδιων αντιδραστικών πολιτικών, οι οποίοι τάζουν κέρδη για το κεφάλαιο και ψίχουλα για το λαό. Γιατί το ΚΚΕ είναι και θέλει να παραμείνει εγγύηση για την εργατική τάξη, το λαό, τη νεολαία και το κίνημά τους. Γιατί θέλει να δυναμώσει ακόμα περισσότερο, ιδεολογικά, πολιτικά, οργανωτικά, εκλογικά, για να μπορέσει να προσφέρει από καλύτερες θέσεις στο κίνημα, στο λαό, στον τόπο μας. Γιατί δεν παραιτούμαστε από το στόχο της ριζικής αλλαγής, της μόνης δυνατής να φέρει λαϊκή ευημερία. Σήμερα στην χώρα μας υπάρχουν οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για μια ριζικά διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας η οποία μπορεί να διασφαλίσει την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών που συνεχώς διευρύνονται. Η επικράτηση της εργατικής λαϊκής εξουσίας αποτελεί αναγκαιότητα για την ευημερία του λαού όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε κάθε καπιταλιστική χώρα ανεξάρτητα από τη θέση της στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Ανεξάρτητα από το αν η νίκη της λαϊκής εξουσίας προηγηθεί στην Ελλάδα ή σε άλλη χώρα το σίγουρο είναι ότι θα επιδράσει στην άνοδο του κινήματος σε ευρύτερη περιοχή Γι αυτό και μελετώντας την πείρα θέλουμε να γίνουμε κόμμα παντός καιρού, να μπορούμε να ανταποκριθούμε σε όλες τις συνθήκες σε όλες τις δυσκολίες της ταξικής πάλης και στις στροφές και καμπές της ιστορίας. Είναι πάντα επίκαιρα και διδακτικά τα λόγια του Βάρναλη: Τις φορές, που ο δεμένος πετάχτηκε απάνου με τα δόντια να κόψει του ξένου τυράννου 9

το λυτάρι, δεμένος βρισκότανε πάλι. Τόνε δένανε τρίδιπλα οι ντόπιοι μεγάλοι. Τώρα η Νύχτα τελειώνει. Παθοί και μαθοί ξέρουν, όταν η μάχ η μεγάλη δοθεί, για να μην ξαναχάσουνε τη λευτεριά τους, θ αφανίσουνε πρώτα τα ντόπια θεριά τους. 10