style MΟΔΑ S BUSINESS PLAN Ο άντρας ο σωστός, ο εργαζόμενος, ξέρει να επιβάλλεται άμα τη εμφανίσει του. Σκακιέρα ταξιδίου (Cigar Accessories). Δερμάτινος χαρτοφύλακας, Boss (Boss Stores). Ποσέτ, Boss (Boss Stores). Γυαλιά οράσεως, Boss by Hugo Boss (Boss Eyewear by Safilo Group). Γραβάτα, The Bostonians (The Bostonians Store). Πουκάμισο, Boss (Boss Stores). Δερμάτινα γάντια, Boss (Boss Stores). Βιβλίο, Brooks Brothers (Brooks Brothers Boutique). Δερμάτινα παπούτσια, Clarks (Clarks, The Mall Athens). ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: KΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗ, ΝΙΚΟΣ ΚΥΛΙΦΗΣ / ΝΙΚΟΣ ΤΣΙΡΟΣ, STUDIO ΔΟΛ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ/ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2016 MEN 37

Αστικός κώδικας ΦΩΤΟΓΡaΦΟΣ: Λευτέρης Σιαράπης / Studio ΔΟΛ ΕΠΙΜeΛΕΙΑ Μo ΑΣ: Κωνσταντίνα Λειβαδίτη

Δερμάτινο μπουφάν, πουκάμισο, μπλούζα και τζιν παντελόνι, όλα Dsquared2 (Eponymo E>More). Γυαλιά ηλίου (Gucci). Δερμάτινα brogues, Clarks (Clarks, The Mall Athens). ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ/ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2016 MEN 51

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΚΡΙΔΑΚΗΣ Βασική ενασχόληση: Φυσικός καλλιεργητής

Χόμπι: Εξαιρετικός συγγραφέας ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΜΑΚΗ ΠΡΟΒΑΤΑ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΚΡΙΔΑΚΗΣ ΚΑΤΟΙΚΕΙ εδώ και χρόνια στη Βολισσό της Χίου. Οταν τον κάλεσα για να του ζητήσω μια συνέντευξη, ακουγόταν κάπου παραθαλάσσια. «Ναι, είμαι κοντά στη θάλασσα, αλλά από τον ήχο καταλαβαίνω ότι και εσύ είσαι στη θάλασσα». «Είμαι στην πλατεία Συντάγματος. Πλάκα έχει πόσο κοντινούς ήχους μπορεί να βγάλουν εντελώς διαφορετικές πηγές». Λίγες μέρες αργότερα ήταν περαστικός για τρεις ώρες από την Αθήνα όπου και βρεθήκαμε. Είσαι ένας άνθρωπος που ζει στη φύση και το βρίσκω ωραίο συμβολισμό που μπερδεύτηκες νομίζοντας ότι είμαι στη θάλασσα, ενώ ήμουν στο Σύνταγμα. Είναι άλλου τύπου θάλασσα. «Οντως ακουγόταν σαν θάλασσα εκεί. Βέβαια, η φύση την πόλη την πολιορκεί. Ερχομαι φθινόπωρο στην Αθήνα και ενώ εκεί που ζω έχουν σταματήσει τα τζιτζίκια, εδώ υπάρχουν ακόμα. Εχω ακούσει τζιτζίκι στη λεωφόρο Αλεξάνδρας στις 14 Οκτωβρίου. Στο χωριό σταματάνε τέλη Αυγούστου». Υπάρχει κάποιος λόγος για τον οποίο θα εγκατέλειπες το νησί για να εγκατασταθείς και πάλι στην Αθήνα, για ένα άλλο ξεκίνημα; «Δεν νομίζω ότι τώρα πια μπορώ να το κάνω. Παλιά οι γέροι έλεγαν δεν κάνω. Εχω καταλάβει τι εννοούσαν. Οταν συνηθίζεις να ζεις με τους φυσικούς πόρους, τα φυτά, μια ζωή μακριά από τους ρυθμούς της πόλης, είναι δύσκολο να ξαναγυρίσεις. Ερχομαι, παίρνω τζούρες από την πόλη και φεύγω». Πάντως καταλαβαίνεις ότι ένας λογοτέχνης μπορεί να ανθήσει και μέσα στην πόλη. Δεν είναι απαραίτητο να μένει εκτός. «Το καταλαβαίνω. Κι εγώ το έχω ανάγκη να είμαι μαζί με κόσμο. Δεν μπορείς να είσαι λογοτέχνης και να είσαι έξω από τον κόσμο. Κατ αρχάς, η λογοτεχνία είναι κάτι που υπάρχει ελεύθερο στην κοινωνία. Οπου και να ακούσεις και να γυρίσεις, υπάρχουν λογοτέχνες οι οποίοι όμως δεν θα γράψουν ποτέ βιβλίο. Συγγραφέας είναι αυτός που θέλει τη λογοτεχνία να την κάνει βιβλίο. Πάντως, όσο πιο πολύ είσαι μέσα στην κοινωνία, τόσο πιο πολύ ακούς τη λογοτεχνία». Οι περισσότεροι συγγραφείς για κάποιον λόγο έχουν γάτα. «Εγώ έχω γάτες επειδή εκεί που είμαι υπάρχουν ποντίκια. Εχω ένα μικρό καλύβι στο χωράφι, στο οποίο ζω από τον Απρίλιο μέχρι τον Οκτώβριο και από τον Νοέμβριο μέχρι τον Μάρτιο ξαναγυρίζω στο χωριό, στο σπίτι. Το εξάμηνο που είμαι στο χωράφι η ζωή είναι έξω. Τις γάτες πρέπει να τις ταΐσω γιατί αλλιώς μπλέκονται στα πόδια μου». Και όταν θέλεις να γράψεις, τι κάνεις με όλα αυτά; «Αν έχω μια ιδέα και έχω δημιουργήσει στο μυαλό μου μια ατμόσφαιρα που με εκφράζει και θέλω να γράψω ένα βιβλίο, ξυπνάω το πρωί για να το κάνω. Οταν είμαι σε διαδικασία συγγραφής, ακόμα και το να πάω να ταΐσω τις κότες είναι βάρος. Το κάνω με βαριά καρδιά, είναι αποσυντονισμός». Ο τρόπος με τον οποίο γράφεις είναι σαν να κρατάς ημερολόγιο. Και ενώ φαίνεσαι ήρεμος άνθρωπος, γράφεις σαν να θες να προλάβεις να καταγράψεις τις σκέψεις σου. «Τρέχουν οι σκέψεις. Δεν είναι όλα τα βιβλία τα ίδια. Δεν είναι με τον ίδιο τρόπο γραμμένα. Το Αντί στεφάνου, που είναι το λογοτεχνικό μου φτάσιμο, είναι σε μια γλώσσα ειρωνικά επίσημη και είναι μια ιστορία που εκτυλίσσεται ψύχραιμα και αργά. Η άλωση της Κωσταντίας, Το ζουμί του πετεινού, είναι όπως τα λες. Είναι γρήγορη αφήγηση, χωρίς τελείες, με μεγάλες, μακρές περιόδους». Τα περισσότερα βιβλία σου τα ζητάνε για ταινίες και θεατρικά. Σε εντυπωσιάζει αυτό; «Μου αρέσει, γιατί παίρνει το βιβλίο ένας άλλος άνθρωπος και του δίνει υπόσταση. Και ξαφνικά, πας σε ένα θεατρικό και βλέπεις στο σανίδι έναν άνθρωπο που ενσαρκώνει έναν χαρακτήρα που έπλασες εσύ, μέσα σου, και νιώθεις σαν μικρός θεός». Στο νησί σου φτάνουν μετανάστες για να σώσουν τη ζωή τους. Πώς το ζεις αυτό; «Η δική μου εμπειρία έχει μια προϊστορία. Πριν από 15 χρόνια είχα αρχίσει να καταγράφω μαρτυρίες ανθρώπων που έφυγαν ως πρόσφυγες από την Ελλάδα το 1941 για να πάνε στη Μέση Ανατολή. Είχα κάνει και το βιβλίο Συρματένιοι, ξεσυρματένιοι όλοι. Ακριβώς το αντίστροφο ταξίδι, από την Ελλάδα στη Συρία. Τον καιρό εκείνο δεν μπορούσα να διανοηθώ τι θα συμβεί τώρα. Τώρα έχουμε αυτό το προσφυγικό ρεύμα το οποίο έχει δημιουργήσει μεγάλο ζήτημα στα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου. Η ελληνική κυβέρνηση και η Ευρωπαϊκή Ενωση μάλλον έχουν αποφασίσει να το θυσιάσουν. Να θυσιάσουν και τους πρόσφυγες και τις τοπικές κοινωνίες. Εχουν κάνει τα νησιά μεγάλες, πλωτές φυλακές όπου υπάρχουν πρόσφυγες που δεν μπορούν να φύγουν». Με πρόσφυγες στη Χίο έχεις έρθει σε επαφή; «Πολλές φορές. Από το 1990 που άρχισαν να έρχονται, όχι τώρα. Οι περισσότεροι που έρχονται τώρα έχουν ξεφύγει καιρό από τον θάνατο. Ταξιδεύουν μήνες και είναι ήρεμοι. Δεν έχουν το βλέμμα του πολέμου. Αλλά δεν παύουν να είναι άνθρωποι εκτοπισμένοι, είτε είναι πρόσφυγες είτε ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ/ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2016 MEN 61

b aμπεν Αφλεκ Η επανεκκίνηση ΠΩΣ ΕΝΑΣ ΚΟΜΨΟΤΑΤΟΣ ΑΛΛΑ ΜΑΛΛΟΝ ΑΧΑΡΟΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ, ΠΟΥ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΩΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ, ΤΕΙΝΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΝΑΣ ΓΝΗΣΙΟΣ ΔΙΑΔΟΧΟΣ ΤΟΥ ΚΛΙΝΤ ΙΣΤΓΟΥΝΤ. ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗ

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ/ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2016 MEN 65