Μακριά από την πραγματικότητα ΣΕΛΙΔΑ 1. Κατσέας Σάββας

Μακριά από την πραγματικότητα ΣΕΛΙΔΑ 1 Κατσέας Σάββας

Χριστέ και Παναγιά μου! Αυτό το δέντρο καταβροχθίζει τον ουρανό!

Ο Ιάκωβος ξυπνάει Ο Ιάκωβος ξυπνάει Ο Ιάκωβος κοιμάται ακόμα Ονειρεύεται Και μέσα στο όνειρο του ξυπνάει Ονειρεύεται πως ξύπνησε και Μέσα στο όνειρο του μιλάει Ο Ιάκωβος λέει: Χαιρήμων Αλεξανδρεύς Οσβιέτσιμ Σοχός Σκοτεινό Πάθος Παιχνίδι Θριαμβική Αψίδα Γεώργιος Ευαγγελίδης Νέντερλαντς Ιστός Λουλούδια στη Σοφίτα Αραγίκ Χαρουτγιουνιάν Χρονική Αξία του Χρήματος Κινηματογράφος Παλλάς Πάτρας Photoshop Tennis Πάντειο Πανεπιστήμιο Σύλληψη του Ιησού Χριστού Επικράτεια Αυστραλιανής Πρωτεύουσας Ντονατέλο Χελωνονιντζάκια Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ποδηλασίας Δρόμου Ανδρών Φθία Β της Ηπείρου Βασίλ Τσακαλάρωφ Άνω Κουφονήσι Κυκλάδων Παχύδερμο Αντιόχεια Θάνατος Δελφινάκια του Αμβρακικού Waking Life Γιώργος Κάρτερ Σερζ Βοχόρ Κωστάκης Ανάν Λουκρητία Φασισμός Μαγράβος Ηλίας του 16ου Παούλ Ζούτερμάιστερ Αστερίξ Οβελίξ Σέγκεντ Σαλβαδόρ Αλιέντε Σαν Κατάλντο Παλέρμο Βαλκανική Ιστορία Νγκουγιέν Μινχ Τρίετ Μεσίε Τέσσερα Γαλαξίας Στάθης Δρογώσης Σκύλος Ντατούρα Πνευματοκρατία Zyklon B Αλκοόλες Ερζερούμ Cadillac DTS Εθνική Κατηγορία Υδατοσφαίρισης Επαρχίες Τελεσφόρος Άγιος Γεώργιος Ψυγείο Ο Ιάκωβος ανοίγει μια πόρτα Μια τυχαία πόρτα ΣΕΛΙΔΑ 3

Η πόρτα είναι καφέ Το καφέ είναι τυχαίο Ο Ιάκωβος περπατάει Και υπάρχει γύρω φως Το φως χορεύει σε δεσμίδες Οι δεσμίδες χορεύουν φωτεινά Το κρεβάτι είναι κρύο Κάποιος ξένος τον κοιτάζει Ο Ιάκωβος κοιμάται Ο Ιάκωβος ξυπνάει Ο Ιάκωβος κοιμάται ακόμα Ονειρεύεται Και μέσα στο όνειρο του ξυπνάει Ονειρεύεται πως ξύπνησε και Μέσα στο όνειρο του μιλάει Ο Ιάκωβος λέει: Προμνησία Αλέξανδρος Προδρόμου Αιγέας Γουλιέλμος Τέλλος Δήμος Χερσονήσου Γαλαξείδι Κράισττσερτς Τζιανφράνκο Φερέ Ελλάδα Ζαμπανό Νικολά Λεμπέγκ Γρατιανός Γεωργία Θάνατος Ρέα Σουδενά Πρευγένης Άδεια Δημόσιας Χρήσης για την Ευρωπαϊκή Ένωση Σέσκλο Δημήτρης Ρέππας Βίνσεντ Φλουασάκ Φραγκίσκος Μαυρόλυκος Λάγκα Στογιάν Ντάνεφ LYR Παναγιώτης Κατσούρης Φιλοσοφία Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες Γιόζεφ Άλλεν Χάινεκ Τζιαμπολόνια Προεστός Έγκον Σίλε Πέτρος Ευθυμίου Ιεράπετρα Αυτοκίνητα Τσιμπούκι Εύα ΣΕΛΙΔΑ 4

Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα Βλασφημία Σημαία του Σουρινάμ INTRACOM TELECOM Πετρέλαιο Γυμνά Χείλη Αθανάσιος Λιδωρίκης Ροτ Βάις Έσσεν Δεσποτάτο της Ηπείρου Νέσσων Πατερισμός Έντουαρντ Τέρνερ Μπένετ Κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου Οβριόκαστρο Μινσκ Αργώ Φθοροϋδρίδιο του Αργού Κουρτ φον Σούσνιγκ Ειρήνη Λασκαρίνα Αιγιαλός Νεκρό Πρόβατο Γουόλτερ Κρόνκαϊτ Ασπρονήσι Θήρας Διμερές Διάγραμμα Φάσεων Ομοιόσφαιρα Γ.Σ. Εργοτέλης Ηρακλείου Λόγια Βυζαντινή Γραμματεία Κάποιος ξένος ξυπνάει Το κρεβάτι είναι κρύο Ο Ιάκωβος ξυπνάει Μέσα στο όνειρο του μιλάει Ο Ιάκωβος λέει: Περπατάω Γύρω υπάρχει φως Το φως χορεύει σε δεσμίδες Οι δεσμίδες χορεύουν φωτεινά Φωτεινά ΣΕΛΙΔΑ 5

Μαλάκα πες μου ότι κάνεις πλάκα Την τελευταία φορά που έπαθε

κατσαρόλα Μου γέμισε το σπίτι με πυγο- λαμπίδες Και έπαιρνε

τη μάνα μου τηλέφωνο Να της πει πως Πορτο- καλόφλουδες.

Μακαρένα Αυγή, φως, κόκκινο, μπλε, γαλάζιο, μαβί Το ίντιγκο του Νεύτωνα Και ένας γάιδαρος πέρα πίσω από τα καλάμια Εσύ, ο ουρανός, η παραλία, το Walkman Στραπατσάροντας το τελευταίο κουτάκι μπύρα Περπατάς προς την γραμμή που το κύμμα Ενώνεται με την άμμο Και λίγο πριν οι ουσίες κερδίσουν την μάχη Λίγο πριν ο χρόνος σταματήσει να έχει νόημα Λίγο πριν σκάψεις το ιδιότυπό σου λαγούμι Λίγο πριν το κενό μνήμης Κάμποσο πριν τον πονοκέφαλο Αρκετές μέρες πριν να πεις στη γκόμενα να χωρίσετε Μήνες ακόμα πρωτού αποφασίσεις πως το κόμμα δεν σε εκφράζει Σχεδόν ένα χρόνο πριν αλλάξεις στέκι Πέντε χρόνια πίσω από την μεγάλη απόφαση Δέκα χρόνια πριν αγοράσεις το παραμύθι Είκοσι χρόνια μακριά από το ποτέ δεν με κατάλαβες, μπαμπά ΣΕΛΙΔΑ 9

Σπας το κουτάκι της μπύρας σε δύο Καλά ορισμένα κομμάτια Κόβεις κάθετα την κύρια φλέβα του δεξιού σου καρπού Και χορεύεις Μακαρένα ΣΕΛΙΔΑ 10

Είσαι ανώμαλος τόση ώρα δηλαδή δεν κατάλαβες πως είμαι άντρας;

Με πολλούς πάταγους και κανέναν λυγμό ΤΟΝ ΧΑΡΙΛΑΟ ΚΑΛΟΠΟΥΛΟ, ΟΔΟΣ ΜΕΤΑΞΑΔΩΝ ΔΩΔΕΚΑ, ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, ΤΗΛ. 2310600055, απαντάω με όλη τη δύναμη μου στη φωνή που εδώ και ώρα μανιάζει μέσα στο κεφάλι μου, και συνεχίζω να διαμελίζω τον Χρυσό Οδηγό που κρατάω ΝΕΚΡΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΟΣ, ΝΕΚΡΟΣ, ΕΠΟΜΕΝΟΣ, ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΟΜΕΝΟ, επιμένει αυτή Σύντομη παύση Ψάχνω, σκίζω τις σελίδες αστραπιαία, μουρμουράω Φωνάζω ΤΗΝ ΜΑΡΙΑ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ, ΟΔΟΣ ΓΟΥΝΑΡΗ ΔΕΚΑ, ΠΟΛΙΧΝΗ ΘΕΣΣ Έχουμε περάσει κάτι που μοιάζει με μισή αιωνιότητα, εγώ και η φωνή, φωνάζοντας ο ένας στον άλλο εντολές Έχω την εντύπωση πως είναι καλύτερη σ αυτό Στο να φωνάζει Είναι φωνή άλλωστε Αλλά βάζω κι εγώ τα δυνατά μου για να την εξανθρωπίσω Να, για παράδειγμα, τη φαντάζομαι ως φορτηγατζή, εκνευρισμένο και άγριο στην όψη Με τρίχες στα χέρια που στο αριστερό έχουν αρχίσει να ξανθίζουν, μια που το χει συνέχεια έξω από το παράθυρο Το θέμα του, πιθανότατα, είναι πως ο κόσμος τον προσπερνάει Ξέρεις τώρα, ο κόσμος ΣΕΛΙΔΑ 12

Ή πως ο κόσμος στέκεται ακίνητος μπροστά του ή Να, πως ο κόσμος πάει πολύ αργά και μένει πάντα στη μέση της λωρίδας Και το ούζο στη σύντομη στάση στη Λεπτοκαρυά ήταν άγευστο Και υπάρχει πάντα αυτός ο ενοχλητικός ήχος από το πίσω μέρος, κάτι σαν τρίξιμο χωρίς τα σύμφωνα του ήχου, κάπως σαν γατί που νιαουρίζει για να το γαμήσουν Φοβισμένος, εκνευρισμένος, μαυριδερός, σίγουρα έχει κοιλίτσα Τον φραπέ του τον πίνει σκέτο, το ίδιο και το αλκοόλ Και ΝΕΚΡΗ, ΝΕΚΡΗ, ΝΕΚΡΗ, ΝΕΚΡΗ, ΝΕΚΡΗ, ΝΕΚΡΗ ΜΕ ΑΓΝΟΕΙΣ!, φωνάζει η φωνή Και πρέπει -γρήγορα, γρήγορα!- να βρω έναν τυχαίο άνθρωπο μ ενοχλητικό επίθετο Και -κυρίως- να μην σκέφτομαι ποιος με πλήγωσε και γιατί Επειδή ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΣΚΑΡΛΑΤΟ, ΟΔΟΣ ΧΟΡΤΙΑΤΗ ΕΝΝΕΑ, ΠΟΛΙΧΝΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, ΤΗΛ. 2310662678, φωνάζω Σίγουρα θα έχει κοιμηθεί σε κάθε λακούβα της Εθνικής Κρύες νύχτες, ζεστές νύχτες, λαμπερές ή σκοτεινές Στον πούτσο του όμως, γιατί κάποιος Λαρισαίος του χει δώσει ένα τσίπουρο σκέτη μπόμπα και κάποια γυναίκα με κάποια παιδιά, πίσω στο σπίτι, τον περιμένει για να τον κατσαδιάσει για την μοναξιά της που, αυτή, αυτή που τα παράτησε όλα για πάρτη του, για να ταΐζει τα παιδιά μόνη της και να καπνίζει το να τσιγάρο πίσω απ τ άλλο κρυμμένη πίσω από την χοντρή χαρακωμένη μ ένα απαίσιο βαθούλωμα στο κέντρο πόρτα της κρεβατοκάμαρας, νηστική και στον έβδομο ημερήσιο της ελληνικό διπλό ΣΕΛΙΔΑ 13

Ποιος ασχολείται με το χρώμα και τη θερμοκρασία Και ΜΕ ΑΓΝΟΕΙΣ!, τρέμει κάθε νεύρο στο κεφάλι μου, κάθε φλέβα του σώματός μου ΟΛΟ ΤΟΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΦΙΛΩΝ ΤΟΥ ΠΑΟΚ ΠΟΛΙΧΝΗΣ, φωνάζω ΟΛΗ ΤΗΝ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΤΗ ΠΟΛΙΧΝΗ, μια που φτάσαμε εδώ, φωνή ΝΕΚΡΟΙ, ΝΕΚΡΟΙ, ΝΕΚΡΟΙ, ΝΕΚΡΟΙ, ΝΕΚΡΟΙ λέει ο αγαπημένος μου φορτηγατζής Σε κάτι που θα μοιαζε με ψαλμό Αν οι ψάλτες εκπαιδεύονταν από τον Maniac Ή οδηγούσαν νταλίκα Ή ΟΛΑΚΕΡΗ ΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Φωνάζω ΚΑΘΕ ΜΙΑ, ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ, ΟΛΕΣ, ΚΑΘΕ ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΦΟΡΑΕΙ ΦΟΥΣΤΑ ΜΕ ΤΥΠΩΜΕΝΑ ΠΑΝΩ ΤΗΣ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΕΧΕΙ ΚΟΚΚΙΝΑ ΜΑΛΛΙΑ Φωνάζω ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΟΠΑΔΟ ΤΟΥ ΣΑΚΗ ΡΟΥΒΑ Φωνάζω ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟΥΣ Φωνάζω ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΕΧΕΙ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΧΟΜΠΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΞΑΣΚΕΙ ΣΕΛΙΔΑ 14

ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ Φωνάζω Αυτά έλεγε το σημείωμα που βρήκαμε, κύριε αστυνόμε Και, μα τον Θεό, εγώ ποτέ μου δεν πίστεψα πως μπορεί κάποιος στ αλήθεια να αυτοκτονήσει χτυπώντας το κεφάλι του στον τοίχο ΣΕΛΙΔΑ 15

Ψυχεδελικό Χρυσαυγίτικο μουνάκι για γλύψιμο που το ανατριχιά- ζουν

οι σαπουνό- φουσκες στο νερό της μπανιέρας του θυμίζουν φουσκάλες.

Λεωφόρος Σαρδανάπαλων Μουσικών Αλεξιπτωτιστών Εννιακόσια σαράντα δώδεκα επτά στραβά Καλαμάκια Στο κοκτέιλ του σύμπαντος Στάζουν πορδόζουμο Καθώς η τζαζ απλώνεται από τα ηχεία στο ταβάνι Και διαμέσω του καθρέφτη Τυλίγει το λερωμένο σου φουστάνι με έξτρα σταγόνες Πορτοκάλια Λεμόνια Λάιμ Γκρέιπφρουτ Και γρεναδίνη Σ ένα σκοτεινό μπαρ Λεωφόρος Σαρδανάπαλων Μουσικών Αλεξιπτωτιστών Κι ένας σκύλος Κάθεται στη γωνία και διαβάζει Κουμάτο Φιλοσοφεί το Αλεξάντερ δε Γκρέιτ Το κοκτέιλ, όχι την ιστορική προσωπικότητα Και ορκίζεται, αρφ!, πως δεν θα ξανακάνει την ίδια μαλακία Αλλά την κάνει Και κερνάει όλο το μπαρ ΣΕΛΙΔΑ 18

Εγκαύματα, πόνος και τρελά τρελά κέφια στα Πυργαδίκια της Γκάνα.

Μικρά μικρά κόκκαλα Πετάγονται προς τα έξω Εξαιτίας του πώς στραγγάλισα το πουλί Σαν βελόνες που τρυπάνε το δέρμα ανάποδα Από μέσα προς τα έξω, βλέπεις; Μια καρδερίνα του παππού μου Δεν το έκανα από κακία Απλά, να, δέθηκα μαζί της Και την παρακολουθούσα σιωπηλή Ώρες τώρα μέσα στο κλουβί μου Ένα δωμάτιο ένα επί δύο Ανίκανη να αποδράσω Άσε που, ειρωνικώς, Απαγορεύεται να αποδράσω Γιατί αν βγω έξω, λέει Ο κόσμος είναι επικίνδυνος Δεν τα πήρα εγώ, λέει Μου τα ρίξανε στο ποτό Σαν σύριγγες, ανάποδα ΣΕΛΙΔΑ 20

Αυτές οι παρέες που κάνω Χεβιμεταλλάδες, κομμουνιστές, λεπροί Δεν τους απασχολεί ποια είμαι Θέλουν απλά να με ρίξουν, λέει Και δεν τους ενδιαφέρει Αν θα ναι τίμια, με γάμο ή αρραβώνα Ή απλά μια ξεπέτα επειδή θα μαι μαστουρωμένη απ τα ναρκωτικά Ναρκωτικά, αχ, τι κόλαση θεέ μου Οι γονείς φρικάρουν μόνο με τη λέξη Και ο παππούς προτιμάει να μαι εδώ Κλειδωμένη και σιωπηλή Παρά να μαι έξω μαζί του Στο μπαλκόνι με καφέ και τσιγάρο Συζητώντας για τους γείτονες Πότε αλήθεια ήρθε ο γιος της Κ; Κακό σόι, λέει η γιαγιά Κακό σόι και μπελαλίδικο Να, πρόπερσι δεν ήταν Που ο γιος έκλεψε τα μήλα μας; ΣΕΛΙΔΑ 21 Θα έκλεβε και αμάξι αν μπορούσε

Τους ανθρώπους Τη μαστούρα Μου είπε Μπορώ να ερωτευτώ τα χέρια σου Τα χέρια μου που πριν λίγο σκότωσαν Ένα πουλί μεν, τίποτα το σπουδαίο Αλλά το κουβάλησε δω μέσα ο παππούς Τα χέρια σου είναι τόσο όμορφα Και εκείνο τον πρέζακα τον Τζόνι Χαμογελώντας να φλασάρει τα δόντια του Κίτρινα, καφέ και σπασμένα στις άκρες Την θολούρα, την ευθυμία Τα κλουβιά Τον θεό Τον κόσμο Τις φορές που πάρθηκα Τις φορές που δόθηκα Πριν και μετά, πριν και μετά Εδώ μέσα συλλογίζομαι Καθώς ρουφάει τον ελληνικό του Λέει ο παππούς, μουτρωμένος ΣΕΛΙΔΑ 22

Να μου κρατάει, λέει, συντροφιά Εγώ και αυτό, καθένας στο κλουβί του Με τις κυκλικές μας σκέψεις και τις λούπες Εγώ αντιδρώ καταπίνοντας τις σκέψεις μου Σπανίως δε, γδέρνοντας και πνίγοντας Το πουλί προτιμάει τη φα και τη λα Διαδοχικές νότες που κάπου κάπου κορυφώνονται Κι ύστερα πέφτουν, ανολοκλήρωτες κι αυτές Και αν, σκέφτομαι, αν οι φυλακές χωράνε Αν τα κλουβιά χωράνε Αν έχουν το κατάλληλο μέγεθος και το να μπαίνει μέσα στ άλλο, όπως ο Τζόνι μέσα σ εμένα και όπως εγώ μέσα στο δωμάτιο και όπως το δωμάτιο μέσα στο σπίτι και όπως το σπίτι μέσα στη γειτονιά και όπως η γειτονιά μέσα στη πόλη και όπως η πόλη μέσα στην λασπερή γη της Βόρειας Μακεδονίας και όπως η Βόρεια Μακεδονία μπαίνει μέσα στη χώρα και η χώρα μέσα στην ήπειρο και η ήπειρος μέσα στη Γη και η Γη μέσα στο σύμπαν και όλο το σύμπαν χωράει μέσα στο μυαλό ενός θεού με θήτα μικρό, μαστουρωμένου από την ικανότητά του να δημιουργεί, να εφευρίσκει μικρά ανθρωπάκια με μικρές προσωπικότητες και μικρά μυαλά που λουπάρουν, και να τα πετάει μέσα στα μικρά τους κλουβιά που μπαίνουν μέσα σε άλλα κλουβιά που επιστρέφουν όλα σ αυτόν για την απόλαυσή του, για την θεϊκή μαλακία, σαν φαντάρος βαρεμένος στην αιώνια σκοπιά του που την παίζει και χύνει μέσα σε μυρμηγκότρυπες, και αν, αλήθεια Χρειάζομαι κάτι να κάνω, λέει Γιατί τα περιοδικά τα χω διαβάσει ΣΕΛΙΔΑ 23 Και τα βιβλία, χριστιανικά όλα, τα χω διαβάσει Και το μυαλό μου σκέφτεται περίεργα

Βηματίζω πάνω και κάτω και σκέφτομαι Δεν προλαβαίνουν να ολοκληρωθούν και Πάντα αισθάνομαι πως κάτι λείπει, δηλαδή Νιώθω πως δεν μπορώ να τις τελειώσω, σαν Ή τον άλλο τρόπο Με τον ένα Θα φύγουμε από εδώ Δεν είναι όλα κλουβιά, θα δεις Πως δεν είναι όλα φυλακές Σαν σε φίλο, ένα πράμα Να της ψιθυρίσω Γιατί παίρνω τον χρόνο μου Λίγο αργά, είναι η αλήθεια Τελικά το πουλί το πνίγω Πάντα κάτι να λείπει, δηλαδή Μικρές, στείρες σκέψεις που Περισσότερο απογοητευμένη είμαι Δεν τους κρατάω κακία στ αλήθεια Οι γονείς τηλεφωνούν σπάνια Προσπαθούν να στρώσουν τα πράγματα και με τον μικρό Πανεπιστήμιο, βλέπεις, και έξοδα ΣΕΛΙΔΑ 24

ΣΕΛΙΔΑ 25 Θα δεις Ύστερα μια γρήγορη κίνηση Και τα κόκκαλά της, λεπτά, αθόρυβα Βγαίνουν από το φτέρωμα Σαν σύριγγες Ανάποδα.

Ένα ταξιδεμένο περιστέρι φυσάει το μουνί του Λάμπη.

Χριστέ μου, Χριστέ μου, Χριστέ μου, αυτό δεν θα το περίμενα ποτέ!

Εντάξει. Ξεκίνησα σχετικά αργά Το παραδέχομαι Η ώρα ήταν ήδη έντεκα Αλλά, να, άνθρωπος είμαι Τυχαίνει να ξεχνιέμαι Τυχαίνει να μπερδεύομαι Τυχαίνει να θέλω να κάνω πράγματα Όπως το να ξυπνήσω με το πάσο μου, να τσιμπήσω ένα μέτριο πρωινό από καφεϊνη και νικοτίνη και νεράκι του Θεού για να πάρω μπρος, να ξοδέψω μισή τουλάχιστον ώρα στο να συζητάω με τον εαυτό μου για θέματα όπως είναι ή δεν είναι και αν είναι γιατί είναι και γιατί να μην είναι αλλιώς και αν δεν είναι αλλιώς τότε τι μπορώ να κάνω για να γίνει αλλιώς ή αν δεν μπορώ να το κάνω να γίνει αλλιώς γιατί είναι όπως είναι και τι στον διάολο πήγε στραβά και έγινε έτσι όπως είναι αντί να είναι αλλιώς Καταλαβαίνεις τώρα Τέλος πάντων Το ζήτημα είναι πως ξεκίνησα Δεν έμεινα Εκεί που μέχρι χθες ήμουν Ξεκίνησα κατά τις δώδεκα και Δώδεκα και δέκα ας πούμε ΣΕΛΙΔΑ 28

Και διάσχισα όλο τον δρόμο με τα πόδια Όλο τον δρόμο ως το βουνό Μόνος μου, μ ένα σορτσάκι Κι ένα σακίδιο Και ο ήλιος δεν ήταν ιδιαίτερα φιλικός Άσε με να σου πω για τον ήλιο Ο ήλιος δεν ήταν, που λες, ιδιαίτερα φιλικός Μάλλον έχει αποκτήσει, με τα χρόνια, κάποια αντιπάθεια με τη πάρτη μου Τον παρατηρώ προσεκτικά Ο ήλιος είναι εχθρικός όταν ακριβώς τον χρειάζομαι να είναι φιλικός Προσπαθώ να μαντέψω γιατί είναι εχθρικός Στην τελική, δεν μπορώ να φανταστώ γιατί να θέλει το κακό μου ο ήλιος Θέλω να πω, δεν έχω κάνει κάτι για να το προκαλέσω Δεν πήγα, ας πούμε, μια μέρα στη μαμά του ήλιου και την έβρισα και την γάμησα και την έδειρα και, φεύγοντας, την κατούρησα στη μάπα Ούτε καν να παραπονεθεί πως δεν του λέω καλημέρα δεν μπορεί Τι διάολο, μια μάζα αερίων είναι Μου είπε δηλαδή εμένανε ποτέ ο ήλιος καλημέρα; Όχι, άρα γιατί να ασχοληθώ εγώ με τον ήλιο; Και τι είναι αυτή η αντιπάθεια, πώς την είδε ο ήλιος την δουλειά; ΣΕΛΙΔΑ 29 Καθόμαστε, δηλαδή, αράζουμε εκεί στο ηλιακό μας σύστημα και ασχολούμαστε κάθε μέρα με το τι θα κάνει ο Ιάκωβος και το πώς θα σπάσουμε τα νεύρα του Ιακώβου, έτσι, επειδή αποκτήσαμε μια προσωπική έχθρα που δεν στηρίζεται

Δεν έχουμε κάτι να χωρίσουμε, εγώ κι εσύ Γιατί να μην κάνουμε παρέα τα δυο μας; Αλλά, να, ρε αδερφέ, κάτι θα βρίσκαμε Αλλά όχι, δεν με συμπαθεί, δεν με θέλει πουθενά πέρα από το γεγονός πως δεν τον συμπαθούμε τον μαλάκα τον Ιάκωβο; Ρε μαλάκα ήλιο, ξεκόλα να πούμε Και αφού είσαι έτσι, γιατί δηλαδή να μη γίνουμε φίλοι; ΟΚ, κατανοητόν, θα ήταν λίγο δύσκολο να σκάσεις μύτη στο πάρτι Θα αισθανόταν άβολα οι γκόμενες Θα ήταν η κατάσταση καυτή, και όχι με την καλή την έννοια Εδώ βρίσκουμε τρόπο να γεμίζουμε τα ταμεία χρόνο μετά τον χρόνο Και να επιβιώνουμε τρώγοντας παξιμάδι με μαύρο φτηνό χαβιάρι Βουλγαρίας Και, τέλος πάντων, θα σε βόλευα κάπου κι εσένα Μέσα σ αυτό το κουβάρι σκέψεων και συνηθειών και παράλογων συνδυασμών χρωμάτων που αποκαλώ Η Ζωή Μου Και βαράει κατακούτελα Σαν κακιασμένος μποξέρ που δεν είπε ποτέ του σε κανέναν πως είναι γκέι και όταν έγινε η στραβή και κάτι του είπαν στον αγώνα τσατίστηκε Βαράει και είναι μακριά ο πούστης και δεν μπορώ να τον εβαρέσω πίσω Και προχωράω ένα, δύο, δώδεκα, τριάντα εφτά χιλιόμετρα ως το βουνό Στάσεις ελάχιστες Το γουόκμαν παίζει Σμάσινγκ Πάμπκινς ΣΕΛΙΔΑ 30

Και μουρμουράω σε όλη τη διαδρομή για τον ήλιο Ίσως έτσι αλλιώς δηλαδή κάποτε ανάποδα φραπές αποτοξίνωση ανεμιστήρας ντεθμέταλ Σε μία από τις στάσεις αγοράζω ένα γκαζάκι, την συσκευή Σε μία τελείως διαφορετική στάση αγοράζω ένα γκαζάκι, τον μεταλλικό κύλινδρο που περιέχει το αέριο που καίει η συσκευή για να παράξει θερμότητα Στην πρώτη από τις δύο στάσεις -σ εκείνη που αγόρασα το γκαζάκι τη συσκευή- αγοράζω και ένα γερμανικό κλειδί μεγέθους δώδεκα, από εκείνα που δεν δημιουργούν πλήρη κύκλο αλλά σχηματίζουν ένα ταύ με τις γωνίες να καμπυλώνουν Στην δεύτερη στάση αγοράζω τα εξής, πέραν του αερίου: Δύο ντομάτες, ώριμες Μία πράσινη πιπεριά κέρατο Φέτα Καλάμου, βαρελίσια, εκατόν πενήντα γραμμάρια Ένα τοσοδούλικο αναμνηστικό γουέλκαμ του Γκρις τενεκεδάκι λάδι των εκατό γραμμαρίων, ενενήντα από τα οποία γνωρίζω εξαρχής πως θα πάνε χαμένα, καθώς δεν τα χρειάζομαι Ένα σακόυλι αλάτι, επίσης σε μεγάλο βαθμό άχρηστο Και κριθαρένια παξιμάδια Σε μια άλλη, τυχαία, στάση, επιμένω πως θέλω σούπα ΧΑΡΙΣΤΑΚΗΣ, γνωστή μου μάρκα από τα παλιά Είναι αποξηραμένα λαχανικά και λίγο σταράκι Αυτές της Κνορ με αηδιάζουν ΣΕΛΙΔΑ 31 Δεν πετυχαίνουν ποτέ σωστά τις αναλογίες

Και, τέλος, στο περίπτερο, πολύ κοντά πλέον στον προορισμό μου, ψάχνω για οτιδήποτε το τενεκεδένιο Δεν βρίσκω κάτι πέρα από κοκακόλες και μπύρες Συμβιβάζομαι με μια μπύρα του μισού λίτρου Που δεν πίνω, τελικά Παρατηρώ πως μια γάτα αράζει έξω από το φαρμακείο του χωριού Βαμμένο μωβ και σένιο, και η γάτα την βρίσκει με τον ήλιο Οπότε αδειάζω επάνω της όλη τη μπύρα Την πουτάνα, να τα χει κάνει πλακάκια με τον εχτρό μου Ου να μου χαθείς να χάνεσαι Και περπατάω Και περπατάω Και περπατάω με το άδειο το κουτάκι της μπύρας Και τα υπόλοιπα τελευταία υπάρχοντά μου αραδιασμένα σωστά και λογικά μέσα στον γκρίζο σάκο μου που με συντροφεύει εννέα χρόνια τώρα, έξι μήνες και είκοσι επτά ημέρες Κάτω κάτω το κλειδί Πάνω του το γκαζάκι, η συσκευή Δεξιά της το γκαζάκι, η μεταλλική φιάλη με το αέριο δηλαδή Και από πάνω, σε μια σακούλα, τα υλικά μου, τα λαχανικά και τα λοιπά Και τέρμα τέρμα επάνω, η αποξηραμένη σούπα Και περπατάω ΣΕΛΙΔΑ 32 Φτάνω στο συγκεκριμένο σημείο που μου θυμίζει την συγκεκριμένη ημέρα

Και να προκαλέσει ένα γενικά έντονο επεισόδιο με τα εσωτερικά της όργανα που μου θυμίζει τη μητέρα μου, πράγμα που με βάζει σε πάμπολλες σκέψεις σχετικά με την μητέρα μου, την σχέση μου με αυτήν, το γεγονός πως ποτέ δεν με κατάλαβε πραγματικά αλλά εγώ πάντα την αγαπούσα Και με δάκρυα στα μάτια, καθώς αναπολώ ευτυχισμένες στιγμές Πριν η μαμά αποφασίσει πως πρέπει να κάνει σεξ με άλογο, επειδή είχε τρομερή έλξη -από μικρή, όπως έμαθα- προς τα υπερμεγέθη ανδρικά μόρια Και πριν το άλογο καταφέρει να φτάσει στο στομάχι της μαμάς Δεν θέλετε καν να μάθετε για το αίμα και το πώς το σπέρμα του αλόγου βρέθηκε σε πολύ, πολύ περίεργα σημεία μέσα της Πριν από όλα αυτά, τέλος πάντων, σκέφτομαι για το πόσο την αγαπούσα Τέλος πάντων Βρίσκομαι εδώ με σκοπό Βλέπεις, σηκώθηκα με κάτι στο μυαλό μου Και αυτό το κάτι είναι: Πρώτα να σπάσω τα κριθαροπαξίμαδα σε κομμάτια αποδεκτά ως προς το μούλιασμα Μετά να συνθλίψω τις ντομάτες με τα χέρια μου, πάνω από τα παξιμάδια Να προσθέσω σχίσματα σχίσματα την πιπεριά Να τρίψω από πάνω τη φέτα Να αλείψω λάδι με τα δάχτυλα Να αλατίσω σε λογικά πλαίσια Να βιδώσω τον γκαζοκύλινδρο στη γκαζοσυσκευή Να ανάψω φωτιά στο γκαζαέριο πράγμα που με δυσκολεύει, καθώς ξέχασα ΣΕΛΙΔΑ 33

Και, όταν με το καλό το γεύμα ετοιμαστεί και η όρεξή μου είναι η κατάλληλη Να φάω, να χορτάσω και να ρεμβάσω κάτω από τη σκιά των δέντρων να πάρω αναπτήρα, αλλά δόξα τω Θεώ πέτρες υπάρχουν και ξερόκλαδα υπάρχουν και δεν με απασχολεί το έξτρα δεκάλεπτο κόπου Να στερεώσω το άδειο κουτάκι μπύρας επάνω στο κυκλικό κορυφαίο μέρος της γκαζοσυσκευής, αφότου χρησιμοποιήσω μια κοφτερή πέτρα για να αφαιρέσω την κορυφή του Να συλλέξω νερό από ένα κοντινό ρυάκι και να γεμίσω το κουτάκι της μπύρας με αυτό Να προσθέσω την αποξηραμένη σούπα και να περιμένω Πάρτα, άρπα την, πούστη ήλιε Α, πας να κρυφτείς πίσω από τα βουνά τώρα ε; ΟΚ, είναι επίσημο, είμαστε μαλωμένοι οι δυο μας Στο λέω να το ξέρεις Φυσικά, είμαι σίγουρος, αναρωτιέσαι τι παίζει με το κλειδί Το κλειδί παίζει τον εξής ρόλο: Όταν, με το καλό, χορταίνω κι αρχοντεύω Τραβάω την πιο επική μαλακία της ζωής μου Τελειώνω επάνω στο κλειδί Και το χρησιμοποιώ για να σπάσω το κεφάλι μου Καθώς σκέφτομαι τη μαμά μου Και το πόσο την αγαπάω. Όλα σε τάξη. ΣΕΛΙΔΑ 34

Όλα στη θέση τους. Και το μυαλό μου απλωμένο στα βράχια. Τακτικά. Σε σειρά. Σε τάξη. Εντάξει. ΣΕΛΙΔΑ 35

Τι, αλήθεια, σημαίνει ένα πολύχρωμο κρικρί να χτυπάει στο κεφάλι την

μέρα που άργησε ένα αύριο; Το στούντιο ήταν σκοτεινό.

Μακριά από τη πραγματικότητα Πω μαλάκα Μιλάμε κατάσταση Σε φάση Αλλού Λοιπόν Ανοίγω το Notepad Και γράφω: Ιωάννα μου, Μου χεις λείψει τραγικά τις ημέρες αυτές, ημέρες που με δυσκολία ξυπνώ από τον ύπνο που πάντα αργεί να με πάρει και τα ιδρωμένα μου στριφογυρίσματα στο κρεβάτι μας. Έχω μετακινήσει τον ανεμιστήρα δίπλα στο κομοδίνο και τον έχω στην τρίτη σκάλα, τώρα που δεν βρίσκεσαι εδώ για να γκρινιάξεις γλυκά πως ο θόρυβος σου διώχνει τη νύστα. Δύσκολα σέρνομαι ως την βαρετή μου εργασία, δύσκολα φέρνω βόλτα τον κόσμο που με περιβάλλει και παραπονιέται για την οικονομική κρίση, για παρτέρια που ξεράθηκαν από τον Αυγουστιάτικο ήλιο, για εκδρομές και αποδράσεις που ποτέ δεν συμβαίνουν, για τις οικογένειες που διαλύονται και ξαναφτιάχνονται μέσα σε μιαν ημέρα. Μετακινώ λίγο το δεξί μου κωλομέρι Για να βολευτώ καλύτερα Συνεχίζω: Μιαν ημέρα και οι ημέρες είναι δύσκολες, όπως έλεγα, είναι τραγικές μέσα στην απάνθρωπη ζέστη και την υγρασία, αγάπη μου. Συζητώ με τον Σούλη για την πιθανότητα αλλαγής server στη δουλειά. Σκεφτόμαστε να αλλάξουμε ΣΕΛΙΔΑ 38

επιτέλους και λειτουργικό σύστημα γιατί αυτό υπολειτουργεί εδώ και καιρό εξαιτίας κάποιων updates που ξεχάσαμε να κάνουμε και γίνανε χιονοστιβάδα. Προχθές ήρθε ένα γατάκι στο κατώφλι του γραφείου και ξάπλωσε σα το νεκρό, με τα μάτια του φαγωμένα, δαγκωματιές στον λαιμό και στη ράχη του, κουφό, τυφλό, με πάχος τσιγαρόχαρτου. Στην αρχή το θεώρησα όντως νεκρό, τώρα του βάζω λίγο νερό κάθε μέρα σ ένα μπολάκι. Να φάει δεν μπορεί. Υποθέτω πως ζει λίγο χειρότερα απ ότι εγώ. Ανακάλυψα την αιτία της κακής μου ψυχολογίας, όπως σου έλεγα χτες στο τηλέφωνο. Αλήθεια, η μητέρα σου είναι καθόλου καλύτερα; Τέλος πάντων, οφείλω να σου εξηγήσω, όπως και σου υποσχέθηκα. Είμαι εκατό τοις εκατό πεπεισμένος πως οι καταχρήσεις που κάνω φταίνε για την κυκλοθυμία μου και την ανικανότητά μου να λειτουργήσω σωστά μέσα σε μια ολοκληρωμένη σχέση στηριγμένη στον αλληλοσεβασμό και την βαθειά αγάπη. Αποφάσισα σήμερα πως θα σταματήσω, για αρχή, τη χρήση αλκοόλ. Θα προσπαθήσω να απέχω ολοκληρωτικά. Χρειάζομαι την βοήθειά σου, βέβαια, για να τα καταφέρω. Και μάλιστα όσο το δυνατόν νωρίτερα. Αλλά μην μου στενοχωριέσαι: προχώρησε εσύ τις δουλειές σου όπως κρίνεις αναγκαίο και θα τα συζητήσουμε καλύτερα από κοντά. Κατεβάζω λίγο το μποξεράκι Ξύνω αργά τ αρχίδια μου Και συνεχίζω: Ματάκια μου γλυκά, γέλιο μου και φως μου. Θέλω να μην βιαστείς σε όποια απόφαση λάβεις. Καταλαβαίνω πως είναι μεγάλο άδικο για την μητέρα σου να αρρωστήσει έτσι και πως η εκτεταμένη οικογένειά σου εκεί δεν μπορεί να φροντίσει για την ανάρρωσή της σωστά. Θα σε περιμένω εδώ, στο υπνοδωμάτιό μας, πιστός και αγαπημένος, πλην ελαχίστων εκρήξεων που ελπίζω να μείνουν στο παρελθόν τώρα πια. Ε, και ρε φίλε Επιλέγω όλο το κείμενο Το αντιγράφω Το επικολλώ στο Gmail ΣΕΛΙΔΑ 39 Το στέλνω

Τελειώνω τη μπύρα που τόση ώρα κρατάω Καταπίνω και τα δώδεκα χάπια που μου έδωσες Ηρέμησε ρε μαλάκα, ξέρω τι κάνω Ηρέμησε ρε Ε, άκου λίγο Χρήστο, χαλάρωσε ρε Δεν παθαίνω τίποτα εγώ Ναι, το ξέρω Καλά Τέλος πάντων Άκου Έχω στρίψει μπάφο Ναι Και τόση ώρα, μαλάκα μου Φοράω το αγαπημένο της buttplug Και χαϊδεύω και ξύνω τ αρχίδια μου Περίεργη φάση ε; Τι εννοείς ακούγομαι περίεργα; Ναι Όχι Ναι ΣΕΛΙΔΑ 40

Ναι Καλά Εντάξει Ναι Ναι Ναι Όχι. ΣΕΛΙΔΑ 41

Ευχαριστίες 12 Copyright στ αρχίδια μου Έκδοση για το web: http://pragmatika.xamili.thermokr. asia/makria-web.pdf Έκδοση για το εκτύπωση A5: http://pragmatika.xamili.thermokr. asia/makria-print.pdf

Περιεχόμενα Ο Ιάκωβος ξυπνάει σελίδα 3 Μακαρένα σελίδα 9 Με πολλούς πάταγους και κανέναν λυγμό σελίδα 12 Λεωφόρος Σαρδανάπαλων Μουσικών Αλεξιπτωτιστών σελίδα 18 Σαν σύριγγες, ανάποδα σελίδα 20 Εντάξει. σελίδα 28 Μακριά από τη πραγματικότητα σελίδα 38

ΣΕΛΙΔΑ 44