ΝΑΙ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΜΕ ΕΝΑ ΚΑΘΑΡΟ ΣΩΜΑ - ΤΙΜΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ἙΣΤΩ ΔΕ Ο ΛΟΓΟΣ ΥΜΩΝ ΝΑΙ ΝΑΙ, ΚΑΙ ΟΥ, ΟΥ (Ματθ. 5,37) Κληρικολαϊκή Συνέλευση, Ιούλιος 2015 Σεβασµιώτατε και Θεοφιλέστατε, διακεκριµένοι καλεσµένοι, ιεροί πατέρες, πρόεδροι και αντιπρόσωποι των κοινοτήτων, Φιλόπτωχων, και νεολαίας της Ιεράς µας Μητροπόλεως. Ο Αγ. Ιωάννης ο Βαπτιστής κήρυξε τον ερχοµό της Βασιλείας του Θεού, και βάπτισε αυτούς που ήθελαν να ακολουθήσουν τον Λόγο του Θεού για να είναι έτοιµοι για τον ερχοµό του Λυτρωτή. Ήταν η µετάνοια που κήρυξε ο Ιωάννης, και είναι αυτή η ίδια µετάνοια την οποία κηρύττει η Εκκλησία µας σήµερα. Η αληθινή µετάνοια η είναι προϋπόθεση για µια πνευµατική ζωή. Η µετάνοια δεν γίνεται µόνο µια φορά, αλλά είναι µια διαρκής και συνεχής επιλογή, και αυτή η επιλογή φανερώνεται σε κάθε πτυχή της ζωής µας. Η µετάνοια είναι µια πνευµατική, διανοητική, και φυσική αλλαγή στην σχέση µας µε τον Θεό, µε τους άλλους, και µε τον εαυτό µας. Στην φυσική έννοια, µετανοούµε για τον τρόπο µε τον οποίο συµπεριφερόµαστε προς το σώµα µας, άλλους ανθρώπους, τον κόσµο, και το Σώµα του Χριστού. Αυτή η παρουσίαση εξετάζει επιφανειακά (γιατί µπορούµε να µιλάµε για τα παρακάτω θέµατα για ώρες), τι απαιτείται για να γίνει η µετάνοια µε την φυσική, ή σωµατική έννοια, αλλά πρέπει να θυµόµαστε ότι η µετάνοια είναι µια οντολογική αλλαγή όλης της ύπαρξης µας - νοητική, αισθηµατική, πνευµατική, και σωµατική. Είναι µια υπαρξιακή ρύθµιση και επιµονή?στον Λόγο του Θεού. Αυτή είναι η µετάνοια για την οποία οµιλεί ο Απόστολος Παύλος, όταν εξηγεί ότι δεν ζει πια αυτός, αλλά είναι ο Χριστός που ζει µέσα του. Η µετάνοια είναι το Ναι στον Θεό µε όλο µας το Είναι. Η οντολογική αλλαγή αρχίζει στη βάπτιση µας, όταν γινόµαστε µέλη του Σώµατος του Χριστού, πνευµατικά και σωµατικά. Πεθαίνουµε σε αυτόν τον κόσµο και αναστηνόµαστε σε µια νέα ζωή στον Θεό, και γινόµαστε ένα µε Αυτόν, ως µέλη του Σωµάτος Του. Δεν ανήκουµε πλέον σε αυτόν τον κόσµο. Αν και ζούµε και ενεργούµε σε αυτόν τον κόσµο, ζούµε για την Βασιλεία του Θεού, πάντα αναµένοντας την ογδόη ηµέρα, την αιώνια ηµέρα του Κυρίου µας. Όσο ζούµε και µεγαλώνουµε σε αυτόν τον κόσµο, καταλαβαίνουµε ότι υπάρχουν δυο νόµοι που µπορούµε να ακολουθήσουµε, τον νόµο της αµαρτίας ή τον νόµο του Θεού. Μεγαλώνοντας σε ηλικία και αποκτώνοντας σοφία, καταλαβαίνουµε ότι µπαίνουµε στον πειρασµό να ακολουθήσουµε τον πρώτο και διψάµε πνευµατικά για τον δεύτερο. Ο Ορθόδοξος Χριστιανός που προοδεύει στην πνευµατική ζωή καταλαβαίνει καλά την αµαρτία αυτού του κόσµου και τον χωρισµό της ανθρωπότητας από την κλήση της, την Θέωση. Ως εµπόδια προς την θέωση, βρίσκουµε στον δρόµο µας τις κοσµικές, λανθασµένες διδασκαλίες αυτού του κόσµου, που σκοπό έχουν να µας τραβήξουν µακριά από την µετάνοια µε το να ταΐζουν τον εγωισµό µας µε κοσµικές και νέο-πνευµατικές διδασκαλίες, οι οποίες εκθρονίζουν τον Θεό από τις
καρδιές µας και τον αντικατασταθούνε µε τους εαυτούς µας. Οι µηδενιστικές διδασκαλίες των ανήθικων σεξουαλικών σχέσεων, η κοσµικοποίηση θρησκευτικών κοινοτήτων και κοινωνιών, η προώθηση εγωιστικών επιθυµιών πάνω από την αγάπη προς το πλησίον µας, η λανθασµένη αίσθηση της έλλειψης συνεπειών για τις πράξεις µας, και η έλλειψη της σωµατικής συµµετοχής στην µυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, είναι παράγοντες που µας οδηγούν στην διαστρέβλωση της εικόνας του Θεού (την ανθρωπότητα), και το σπάσιµο του Σώµατος του Χριστού, όπως τα µέλη του χωρίζονται το ένα από το άλλο, πνευµατικά και φυσικά. Φυσικές Σχέσεις - Γάµος, Σεξ, Βία, και Ζωή και Θάνατος Στην λειτουργική ζωή της Εκκλησίας, η φυσική σχέση µε τον Θεό γίνεται πιο φανερή στην κοινωνία του Αγίου Σώµατος και Αίµατος του Ιησού Χριστού. Μέσω της Θείας Ευχαριστίας, έχουµε, όπως το θέτει ο Αγ. Βασίλειος ο Μέγας, τον Χριστό να ζει στις καρδιές µας, και γινόµαστε ναοί του Αγίου Πνεύµατος. Μέσω της Θείας Ευχαριστίας λαµβάνουµε τον ίδιο τον Θεό µέσα µας. Τόσο κοντινή είναι η σχέση µας µε τον Χριστό. Η φυσική σχέση που ο Χριστός καθιερώνει µε εµάς δεν τελειώνει στην ενσάρκωση Του, αλλά είναι συνεχές µέσω της συνεχής λήψεως του τιµίου Σώµατος και Αίµατος Του. Αυτή η σωτηριακή σχέση επηρεάζει και τις σχέσεις που έχουµε µε άλλους ανθρώπους στη ζωή µας. Το σεξ είναι µια δυνατή κινητήρια δύναµη στη ζωή µας, και πρόσφατα έχει µπει στο προσκήνιο και πολλές φορές κυριαρχεί και τη ζωή µας. Η ιδέα ότι η σεξουαλική ευχαρίστηση µπορεί να χωριστεί από την ηθική, και µπορεί να απολαυστεί χωρίς καµία πνευµατική, και πολλές φορές φυσική συνέπεια, είναι µια παγίδα στην οποία πέφτουν πολλοί άνθρωποι κάθε ηµέρα. Οι σχέσεις πριν το γάµο και η συγκατοίκηση έχουν γίνει κοινωνικά δεκτές πράξεις, ενώ η αγνότητα και η παρθενία θεωρούνται ξεπερασµένες και φανατικές ιδέες που προέρχονται από µια Εκκλησία που δεν ζει µέσα στους καιρούς και µας κρατάει από την αληθινή απόλαυση της ζωής. Εντούτοις, για τον Ορθόδοξο πιστό, το σεξ µε την αγάπη δεν χωρίζονται. Ο χωρισµός της σεξουαλικής πράξης από την αγάπη αλλοιώνει την φυσική ένωση δυο ατόµων σε µια εγωκεντρική πράξη, µε τον σκοπό των δυο ατόµων την προσωπική, σωµατική ευχαρίστηση, ξεχωριστή από την πνευµατική ένωση στην οποία µας οδηγεί η σωµατική ένωση. Όταν το κίνητρο για τις πράξεις µας είναι η εγωιστική ευχαρίστηση, ξεχωριστή από το θέληµα και την αγάπη του Θεού, το αποτέλεσµα είναι πάντα η αµαρτία. Εντούτοις, για τον Ορθόδοξο Χριστιανό, η σεξουαλική ένωση πριν τον γάµο προσφέρει κάτι ελλιπές, αφού ο Ορθόδοξος πιστός πρώτα επιδιώκει την ένωση µε τον Θεό. Για τους Ορθοδόξους, ο Θεός πρέπει να ευλογήσει, ό,τι κάνουµε. Σε µια Χριστοκεντρική νοοτροπία, Ο Θεός ευλογεί ό,τι κάνουµε, ή µάλλον, κάνουµε µόνο ό,τι είναι ευλογηµένο από τον Θεό. Η σεξουαλική ανηθικότητα µας χωρίζει από τον Θεό και µας ενώνει µε τα άτοµα τα οποία εµείς ενώνουµε µε τους εαυτούς µας. Αφού λέµε ότι ο Θεός ζει µέσα µας και είµαστε ναοί του Αγίου Πνεύµατος, έχουµε µια ευθύνη να συντηρήσουµε την ιερότητα αυτών των ναών µέσω των σωστών και αγνών σχέσεων.
Στο όνοµα των ανθρωπίνων δικαιωµάτων βλέπουµε την διάβρωση των χριστιανικών και οικογενειακών αξιών. Στο όνοµα της ισότητας αναγκαζόµαστε να δεχτούµε και να υποστηρίξουµε τρόπους ζωής και ηθικές που δεν συµφωνούν µε τον Λόγο του Θεού. Ο χωρισµός της ανθρωπότητας από το θέληµα του Θεού δέχεται και εορτάζεται σε πολλές κοινωνίες σήµερα. Από την έκτρωση ως και την ευθανασία, ο κόσµος συνεχίζει να παίρνει βήµατα µακριά από τον Θεό. Από την σύλληψη της ζωής έως το τέλος της, από την γέννηση ως τον θάνατο, ο κόσµος γιορτάζει την ανεξαρτησία του από τον Θεό, και πολλές φορές τραβιόµαστε και εµείς µέσα σε αυτή την νοοτροπία ως άτοµα και δυστυχώς και ως µια Εκκλησία, όταν καλύπτουµε την διάβρωση του νόµου του Θεού ως ανθρώπινα δικαιώµατα. Η βία, η σεξουαλική ανηθικότητα, τρόποι ζωής αντίθετοι µε το θέληµα του Θεού, όλα είναι αµαρτίες εναντίον του Θεού και του πλησίον µας, γιατί αρνούµαστε να αναγνωρίσουµε κάθε άνθρωπο ως µια εικόνα του Χριστού. Η φυσική πτυχή της αµαρτίας µας χωρίζει από τον Θεό, µε τον χωρισµό από τον συνάνθρωπο µας. Ο Λόγος του Θεού κένωσε τον Εαυτό Του, και ενώθηκε µε εµάς µέσω της ενσαρκώσεως Του, και για αυτό το λόγο είµαστε φυσικά (και πνευµατικά) ενωµένοι µε τον Θεό. Εποµένως οι αλληλεπιδράσεις µας µε τον πλησίον µας πρέπει να αντανακλούν αυτή την υιοθέτηση µας από τον πατέρα, Αύτη είναι η εντολή µου, να αγαπάτε αλλήλους, καθώς σας ηγάπησα. (Ιωαν.15,12). Η φυσική Χριστιανική αγάπη δείχνεται µέσω της φιλανθρωπίας, της ελεηµοσύνης, και τη γενική έννοια για την σωµατική (και ταυτοχρόνως πνευµατική) υγεία του πλησίον µας και όλου του κόσµου. Πρέπει να σηµειώσουµε ότι καλούµαστε ως τέκνα του Θεού να αγαπάµε αυτούς που πιστεύουν στον Θεό και αυτούς που Τον αρνούνται, αυτούς που Τον αγαπάνε, και αυτούς που Τον µισούν, γιατί όλοι οι άνθρωποι λαµβάνουν την ίδια αγάπη από τον Θεό. Η Έκτη Εντολή του Θεού είναι, Ου Φονεύσεις. Αυτή η εντολή µας θυµίζει ότι κανείς δεν έχει το δικαίωµα να αφαιρέσει τη ζωή κάποιου ή να την υπονοµεύσει ή να την υποτιµήσει ή ακόµα και να τη βλάψει µε τη χρήση της δυσφήµησης και της εξαπάτησης. Η απρόσεκτη χρήση της γλώσσας, οι χειρονοµίες και οι κακές προθέσεις επίσης απαγορεύονται από αυτή την εντολή, γιατί σκανδαλίζουν και αλλοιώνουν την πνευµατική υγεία και δύναµη των άλλων ανθρώπων. Σωστή Συντήρηση του Σώµατος Συχνά η κατάχρηση του σώµατος επιβαλεται από εµάς, µέσω τέτοιων πραγµάτων σαν την σωµατική τέχνη (τατουαζ), και τροποποιήσεις του σώµατος. Στα τελευταία χρονια, οι πιο πολλοί από εµάς έχουµε δει την αύξηση της δηµοτικότητας των τατουάζ, που τώρα γίνονται από παιδιά τόσο νέα ως και της ηλικίας των δεκατεσσάρων, και ακόµα και πιο νέα. Η µόδα της αλλαγης της εµφανίσεως του σώµατος µέσω πρακτικών όπως το άνοιγµα των λοβών των αυτιών σε µεγάλες διαστάσεις µε ειδικά σκουλαρίκια ως την
ακραία πράξη των υποδερµικών µοσχευµάτων, ώστε να αλλάξει η εµφάνιση και η σύσταση του προσωπου και του σώµατος. Αυτές οι µόδες δεν έχουν τίποτα να κάνουν µε τον Χριστιανισµό, αφού αλλάζουν την Εικόνα του Θεού (τον άνθρωπο) και προσθέτουν πράγµατα, που όχι µόνο δεν συµφωνούν µε την θεολογία της πλάσης του ανθρώπου κατ εικονα και κατ οιµοιωσιν του Θεού, αλλα είναι καταστρεπτικά για µια πνευµατική ζωη, αφού είναι εγωκεντρικά και δίνουν σηµασία στην οµορφιά αυτού του κόσµου, και όχι την οµορφιά του ανθρώπου σαν ένα ιερό πλάσµα του Θεού. Όλα τα άτοµα που βοηθάνε και δουλεύουν για τις κοινότητες µας συµφωνούν, ότι τα εκκλησιαστικά και κοινοτικά µας κτίρια, για να έλκουν τον κόσµο και να λειτουργούν σωστά, χρειάζεται η σωστή και τακτική συντήρηση. Για τον Ναό του Αγίου Πνεύµατος, το ίδιο ισχύει. Όπως µια εκκλησία δεν µπορεί να λειτουργήσει σωστά, αν τα φώτα δεν λειτουργούν, ή αν τα καθίσµατα είναι σπασµένα, έτσι και τα σώµατα µας δεν µπορούν να λειτουργήσουν σωστά αν εµείς δεν τα προσέξουµε, όχι µε ναρκισσισµό, αλλα µε ευλάβεια για τη ζωντανή εικόνα του Θεού. Η κατάχρηση του σώµατος είναι η κατάχρηση του Ναού του Θεού. Εκτός από ιατρικά προβλήµατα, η επιλογή να πληγώσουµε το σώµα µας µε την σκόπιµη συνδροµή σε διάφορα πάθη σαν τη κατάχρηση φαγητού και διάφορων χηµικών ουσιών, µέσω της υπερβολικής ή ανεπαρκής κατανάλωσης φαγητού, και µέσω του καπνίσµατος, των ναρκωτικών και του οινοπνεύµατος, αλλάζει την νοοτροπία µας από χριστοκεντρική σε εγωκεντρική. Σταµατούµε να ζούµε για την αιώνια ζωή και απολαµβάνουµε τις ανέσεις και ηδονές αυτού του κόσµου. Σαν τον πλούσιο στην παραβολή του Χριστού, που δεν είχε καµία έννοια για την αιώνια ζωή του, έτσι και εµείς µαζεύουµε θησαυρούς σε αυτόν τον κόσµο, αφήνοντας τις ουράνιες αποθήκες µας άδειες. Σωµατική Καθαριότητα Μέσω των Αγίων Μυστηρίων Στην λειτουργική ζωη της εκκλησίας, η φυσική σχέση µας µε τον Θεό είναι πιο φανερή στην κοινωνία του Αγίου Σώµατος και Αίµατος του Ιησού Χριστού. Μέσω της Θείας Ευχαριστίας, όπως λέει και ο Μέγας Βασίλειος στην Λειτουργία του, έχουµε τον Θεό να ζει στις καρδιές µας, και γινόµαστε ναοί του Αγίου Πνεύµατος. Με την Θεία Ευχαριστία λαµβάνουµε τον Θεό τον ίδιο µέσα µας. Η φυσική σχέση την οποία ο Χριστός καθιέρωσε µε εµάς δεν τελειώνει στην ενσάρκωση Του, αλλά συνεχίζεται και ανανεώνεται εκ µέρους µας µέσω της συνεχής λήψεως του Σώµατος και Αίµατος Του. Ο Θεός µας έδωσε τα Άγια Μυστήρια για την αγιοποίηση, συγχώρεση, υγεία, προστασία, και σωτηρία αυτών που τα λαµβάνουν, και τα Μυστήρια προσφέρουν αυτά για την ψυχή και το σώµα. Η Θεία Κοινωνία µας ενώνει φυσικά και πνευµατικά µε τον Θεό και µε όλους τους πιστούς ως ένα σώµα, µε τον Χριστό στην κεφαλή. Μέσω της Ευχαριστίας και όλα τα Μυστήρια που προσφέρει η Εκκλησία, παίρνουµε µέρος στην πνευµατική πραγµατικότητα του Θεού. Δείχνουµε σωµατικά την µετάνοια και υπακοή µας στον Θεό µέσω της λήψεως των Αγίων Μυστηρίων και µέσω της νηστείας και της ελεηµοσύνης. Η παρουσία µας στην Θεία Λειτουργία και ακόµα και όταν κάνουµε τον
Σταυρό µας, είναι φυσικές επιβεβαιώσεις της ουράνιας υπηκοότητας µας. Αυτή η υπηκοότητα συντηρείται µέσω της συνεχoύς µετάνοιας της ψυχής και του σώµατος. Δεν µπορούµε να εργαστούµε για τον Θεό όταν έχουµε βαθιές ρίζες σε αυτόν τον κόσµο. Καθαριότητα στο Σώµα του Χριστού - Κλήρος, Λαός, και Κοινοτικά Συµβούλια Αυτά που συζητήσαµε έως τώρα ισχύουν για τα άτοµα, κληρικούς και λαϊκούς, αλλα ισχύουν και για όλους µας συνολικώς. Ως το Σώµα του Χριστού, έχουµε µια ευθύνη να είµαστε πιστοί σε Αυτόν στις καθηµερινές εργασίες των εκκλησιών και κοινοτήτων της Μητροπόλεως µας. Η αποστολή µας ως Ορθόδοξες κοινότητες είναι καθαρά δηλωµένη στους Οµοιόµορφους Κανονισµούς Κοινοτήτων, στα άρθρα του καταστατικού, και ακόµα πιο δηλωµένη στα Ευαγγέλια και διδασκαλίες των Αποστόλων και των Πατέρων της Εκκλησίας. Ως άτοµα καλούµαστε να είµαστε σωστές εικόνες του Χριστού, και ως κοινότητες, ακούµε την ιδια κλήση. Η καθαρότητα του σώµατος δεν τελειώνει µε το άτοµο, αλλά πρέπει να είναι και φανερή στην ζωη της κοινότητας. Όπως σαν άτοµα πρέπει πάντα να εξετάζουµε την πνευµατική ζωή µας, έτσι πρέπει σαν κοινότητες και σαν Μητρόπολη να εξετάζουµε την πνευµατική πρόοδο µας προς τον Χριστό και την Θέωση. Ως άτοµα, κοινότητες, και Μητρόπολη - ως το Σώµα του Χριστού - καλούµαστε πρώτα να είµαστε η Βασιλεία του Θεού σε αυτόν τον κόσµο. Μέσω των κοινοτικών συµβουλίων και διάφορων οργανισµών και προγραµµάτων, είµαστε υπεύθυνοι να προωθήσουµε τις χριστιανικές αρχές και χριστιανικά ιδανικά στα µέλη µας και όλη την κοινωνία, και πιο σηµαντικά, να ζούµε - σαν άτοµα και σύνολο - σύµφωνα µε αυτά τα ιδανικά και αρχές. Ο κλήρος είναι ένα σηµαντικό µέρος της Εκκλησίας, αλλά δεν είναι Η Εκκλησία. Εποµένως όλοι µας, κλήρος και λαός, είµαστε υπεύθυνοι για την ορθόδοξη λειτουργία και συµπεριφορά των κοινοτήτων µας. Συνολικά καλούµαστε να κρατήσουµε την πίστη, να συντηρήσουµε τα πιστεύω της Εκκλησίας, να στηρίξουµε τις παραδόσεις µας, να τηρήσουµε τις πράξεις, και µε κάθε τρόπο να ζούµε µια πνευµατική ζωή που ευχαριστεί τον Κύριο, σύµφωνα µε τη διδασκαλία του Χριστού και των Αποστόλων Του. Ωστόσο, ο ρόλος όλης της κοινότητας απαιτεί από τα µέλη της να υποστηρίζουν ο ένας τον άλλο, σαν ένα σώµα πιστών, που αλληλοβοηθούνται, δίνουν συµβουλές και καθοδηγούν ο ένας τον άλλον. Με κάθε τρόπο όλοι πρέπει να πράττουµε σαν µέλη ενός σώµατος, νιώθοντας το πόνο του πλησίον µας, νιώθοντας και τις χαρές τους, και εκφράζοντας µια αλληλεγγύη ο ένας µε τον άλλον µε λογια και πράξεις, πάντα στο όνοµα του Ιησού Χριστού. Οι πιστοί καλούνται να υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον και τον ιερέα τους όσον αφορά την υπακοή στους Κανόνες και δόγµα της Εκκλησίας. Δυστυχώς πολλές φορές ο κλήρος και ο λαός προσπαθούν να βρουν παραθυράκια στους Κανόνες και θεολογία της Εκκλησίας. Οι κληρικοί κοιτάνε να παρακάµπτουν τους Κανόνες και τη θεολογία, αναφέροντας τον λόγο ότι πρέπει να εξυπηρετήσουµε τον κόσµο. Πολλοί λαϊκοί προσπαθούν να κάνουν το ίδιο γιατί πιστεύουν ότι, αφού πληρώνουν µια συνδροµή στην κοινότητα και είναι µέλη διάφορων οργανισµών, ο ιερέας πρέπει να
ικανοποιήσει τις απαιτήσεις τους, αν και αυτές πολλές φορές δεν συµφωνούν µε τη διδασκαλία της Εκκλησίας. Εννοείται, ότι ζούµε µε το πνεύµα του νόµου και όχι µε το γράµµα του νόµου, το οποίο πνεύµα µας επιτρέπει να ενεργούµε σαν οικογένεια, µε αγάπη και κατανόηση σε κάθε περίπτωση, που βρίσκουµε µπροστά µας. Παρ ολα αυτά, όταν αγνοούµε ή διαφωνούµε µε την Εκκλησία γιατί νιώθουµε ότι αυτό που θέλουµε είναι πιο σηµαντικό από τον Ορθόδοξο τρόπο ζωής που εµείς διαλέξαµε να ακολουθήσουµε, δηµιουργείται ένα πνευµατικό πρόβληµα για τον ιερέα και για τον κόσµο. Εφαρµόζουµε την αγάπη στους Κανόνες, αλλα πρέπει πρώτα να έχουµε ταπεινοφροσύνη και αγάπη για τον Θεό και το Θέληµα Του. Στις κοινότητές µας, µαζί µε τον ιερέα, το Κοινοτικό Συµβούλιο καθοδηγεί τους λαϊκούς. Ο ρόλος των λαϊκών είναι να φροντίζουν για την ευηµερία της Εκκλησίας ως συνέλευση των ανθρώπων, που πιστεύουν στον Ιησού Χριστό ως Κύριο και Σωτήρα. Ο ρόλος αυτός περιλαµβάνει την τήρηση των Ενιαίων Κοινοτικών Κανονισµών της Ιεράς µας Μητροπόλεως και τις θεολογικές και δογµατικές διδασκαλίες της Εκκλησίας. Επιπλέον, τα Κοινοτικά Συµβούλια και όλοι οι άνθρωποι έχουν το καθήκον να δουν, ότι η Εκκλησία εξυπηρετείται σωστά από τον κλήρο. Αυτό το καθήκον είναι µια µεγάλη ευθύνη, διότι οι κληρικοί πρέπει να έχουν µια θεολογική εκπαίδευση πριν από τη χειροτονία, θα πρέπει να υποστηρίζονται οικονοµικά µετά τη χειροτονία και να έχουν τη δυνατότητα να εκπροσωπούν την Εκκλησία µε αξιοπρέπεια. Η Φιλοπτώχος και οι κοινότητές µας µέσα από την οικονοµική και ηθική στήριξη της Θεολογικής µας Ακαδηµίας, των προγράµµατων της Νεολαίας, καθώς και όλα τα προγράµµατα που προσφέρει η Μητροπόλη µας βοηθάει να τα κάνουµε πράξη όλα αυτά. Η οικονοµική κατάσταση τους ιερέα στην κοινότητα µπορεί να είναι ένα δύσκολο θέµα για πολλούς από εµάς, επειδή ο ιερέας βασίζεται στην αγάπη και την κατανόηση της κοινότητας και των µελών της, προκειµένου να επιβιώσει οικονοµικά. Οι κληρικοί πρέπει να είναι ενήµεροι για τις οικονοµικές θέσεις των κοινοτήτων τους και δεν πρέπει να απαιτούν εξωπραγµατικούς µισθούς. Οι κοινότητες πρέπει να γνωρίζουν τη θέση του ιερέα, που στηρίζεται στο ποίµνιό του για να επιβιώσει και να προσφέρει πράγµατα για την οικογένειά του, που άλλα µέλη της κοινότητας µπορούν να παίρνουν ως δεδοµένα. Ως κλήρος πρέπει να θυµόµαστε, ότι είµαστε εδώ για να υπηρετούµε τον Θεό και το ποίµνιό Του, που µας έχει ανατεθεί. Είναι λυπηρό και πνευµατικά επικίνδυνο να θεωρούµε τους ανθρώπους µας, ως δεύτερης κατηγορίας Χριστιανούς που µόνο πληρώνουν, προσεύχονται και υπακουουν. Η κλήση µας δεν είναι να αποξενωνόσουµε τους ανθρώπους µας µε υποκριτικές απαιτήσεις ή να προσπαθούµε να αποσπάσουµε, όσο περισσότερα χρήµατα µπορούµε κατά τη διάρκεια των Μυστηρίων και άλλων ακολουθιών. Δεν µπορούµε να απαιτούµε φιλοδωρήµατα ή να βρίσκουµε τρόπους για να λαµβάνουµε περισσότερα φιλοδωρήµατα µέσω ανέντιµων οδών, όπως να τα παρουσιαζουµε ως κοινότητες ή Εκκλησιαστές. Περα από αυτό ως ιερείς δεν µπορούµε να επιτρέπουµε διάφορες εκκλησιαστικές οργανώσεις µας να συσσωρεύουν χρήµατα, ενώ βλέπουµε τον πλησίον µας, πεινασµένο και άστεγο. Ως Ορθόδοξη Εκκλησία, που αποτελείται από κληρικούς και λαϊκούς που εργάζονται από κοινού για τη σωτηρία του συνόλου, πρέπει να θυµόµαστε ότι η σωτηρία µας δεν έρχεται
µε φθηνη τιµή. Ο ίδιος ο Θεός έπρεπε να πεθάνει για να µπορέσουµε να ζήσουµε. Είναι στο χέρι µας τώρα να στραφούµε προς τον Θεό και να βάλουµε τις ζωές µας στα χέρια Του. Αν και δεν είµαστε τέλειοι, πρέπει να αγωνιστούµε γι αυτό, την τελειότητα και την καθαρότητα. Για να δούµε τι είναι αγνό στο Θεό, δεν χρειάζεται να κοιτάξουµε πολύ µακριά. Οι Άγιοι της Εκκλησίας µας είναι µάρτυρες της πνευµατικής και φυσικής αγνότητας πριν και µετά τον θάνατό τους, µε τα θαύµατα που έκαναν και κάνουν µέσω των ιερών λειψάνων τους. Το να υπηρετούµε την Ορθόδοξη Εκκλησία ως κληρικοί ή λαϊκοί, δεν είναι ένας διαγωνισµός δηµοτικότητας, ούτε το να ενταχθούµε στις τάξεις των διαφόρων παραρτηµάτων της Εκκλησίας για την προώθηση της προσωπικής µας ατζέντας και ιδεών, αλλά να διατηρήσουµε και να αυξήσουµε την πίστη, η οποία µας έχει κληροδοτηθεί από τους αποστόλους, η πίστη που καλούµαστε να είµαστε υπάκουοι. Η φυσική µετάνοια και η συµφιλίωση µε τον Θεό ερχεται µέσω της ασκητικής πάλης και της πειθαρχίας µιας σωστής ζωής µε προσευχή, µελέτη του λόγου του Θεού, και την εξοµολόγηση των αµαρτιών. Ο ασκητικός αγώνας της ησυχίας της σάρκας (να κυριεύσουµε εαυτούς µας µέσα από την πειθαρχία) είναι κάτι που ο καθένας που επιδιώκει θέωση πρέπει να αναλάβει, ως άτοµο και ως οµάδα πιστών. Δεν είναι ένας αγώνας που προορίζεται για τον µοναχό, αλλά και για κάθε χριστιανό ανά τον κόσµο. Η µετάνοια είναι συνδεδεµένη µε το Μυστήριο της Εξοµολογήσεως και της νηστείας. Είναι η εκθρόνιση της αµαρτίας, των εγωιστικών επιθυµίων, που θολώνουν τα πνευµατικά µας µάτια, και µια ηθεληµένη υποβολή στο θέληµα του Θεού. Πρέπει να το κάνουµε αυτό ως άτοµα και ως το Σώµα του Χριστού. Πρέπει να το κάνουµε αυτό, αν θέλουµε να δούµε τις κοινότητες µας να αναπτύσσονται και να ευηµερούν, όχι απλώς ως πολιτιστικά κέντρα, αλλά ως ζωντανό σώµα του Χριστού ως εικόνες του Χριστού σε αυτό τον έκπτωτο κόσµο. Δεν έχουµε την πολυτέλεια να επιτιθέµεθα ο ένας στον άλλο βασισµένοι σε εγωιστικές επιθυµίες, αλλά πρέπει να υπερασπιστούµε και να διατηρήσουµε το Σώµα του Χριστού. Η κοσµικοποίηση αυτής της κοινωνίας είναι περισσότερο εµφανής κάθε δεκαετία που περνά, αλλά πρέπει να ζήσουµε έξω από τους καιρούς µας, ακριβώς όπως ο Θεός είναι έξω από το χρόνο και δεν αλλάζει ανάλογα µε τις ιδιοτροπίες της ανθρωπότητας. Πρέπει να εννοούµε αυτά που λέµε σε κάθε Θεία Λειτουργία, όταν κηρυττουµε, γενηθητω το θεληµα σου ως ενα ουρανω και επι της γης." Μπορούµε να διαφωνούµε και να συζητάµε επ αόριστο, αλλά στο τέλος θα πρέπει να αποφασίσουµε, ως άτοµα και ως το Σώµα του Χριστού, αν θα κάνουµε το θέληµα του Θεού ή τη θέληµα του ανθρώπου, αν θα ζήσουµε σύµφωνα µε το Νόµο του Θεού, ή το νόµο της αµαρτίας. Σας ευχαριστώ για το χρόνο και την προσοχή σας.