Ο Άγγελος Π. Σακκέτος σε νεαρή ηλικία (1973) (Ανέκδοτη φωτογραφία)

Ο Άγγελος Π. Σακκέτος σε νεαρή ηλικία (1973) (Ανέκδοτη φωτογραφία) 1) Πότε αποφασίσατε να ασχοληθείτε µε τη δηµοσιογραφία και τι ήταν αυτό που σας ώθησε ώστε να ασχοληθείτε επαγγελµατικά µε αυτό το χώρο; Πρώτα-πρώτα, κύριε Μιχαϊλίδη, να σας ευχαριστήσω για το ενδιαφέρον σας προς την ταπεινότητά µου και εύχοµαι κάθε διαδικτυακή επιτυχία στην όµορφη ιστοσελίδα σας. Για να έλθουµε, λοιπόν, στο θέµα, θα έλεγα ότι η ενασχόλησή µου µε τη δηµοσιογραφία ήταν κάτι το οποίο µού δηµιουργήθηκε ως τάση και έφεση από µικρή ηλικία, όταν σε ηλικία 15 ετών έγραψα για πρώτη φορά ένα ποιητικό έργο 2.528 στροφών µε τίτλο: «Ο Χαµένος Πατέρας». Ένα χρόνο αργότερα έγραψα το πρώτο πεζό λογοτεχνικό µου έργο: «ιαβατήριο για την Κόλαση», τα οποία (έργα) έστειλα προς δηµοσίευση στο περιοδικό του «Ερυθρού Σταυρού», το µοναδικό περιοδικό, το οποίο είχαµε δικαίωµα να διαβάζουµε, µαζί µε ένα άλλο παρεµφερές περιοδικό («Προς τη Νίκη»), δεδοµένου ότι κάθε άλλο εξωσχολικό περιοδικό ή βιβλίο απαγορευόταν στα δηµοτικά σχολεία, αλλά και στα (εξατάξια τότε) Γυµνάσια, αφού υπήρχε πάντα ο κίνδυνος αποβολής µας από αυτά! υστυχώς τα έργα αυτά, επειδή ήσαν πρωτότυπα και δεν υπήρχαν φωτοαντιγραφικά µηχανήµατα, ούτε καν καρµπόν στα ορεινά χωριά που ζούσαµε, για να κρατήσουµε ένα αντίγραφο, χάθηκαν και δεν σώζονται παρά µονάχα κάποιες σηµειώσεις! εύτερο βήµα (πιο δηµοσιογραφικό θα λέγαµε) ήταν η µαθητική εφηµερίδα, που εκδίδαµε µε πολύγραφο στο Γυµνάσιο: «Η Φωνή του Γυµνασίου άφνης», η οποία δεν είχε ζωή παρά ολίγων µηνών διότι µόλις ήρθε η ικτατορία (21 Απριλίου 1967) απαγορεύτηκε κάθε παρόµοια πρωτοβουλία. υστυχώς κι εδώ δεν έχουµε ούτε ένα αντίγραφο, διότι πολλά τα οποία κρατούσα στο αρχείο µου κάηκαν από µια πυρκαϊά που έκαψε το αγροτικό µας οίκηµα στο χωριό µας! Το «σαράκι», ωστόσο, µε έτρωγε για χρόνια, αλλά δεν είχα τη δυνατότητα να ακολουθήσω τη δηµοσιογραφικό οδό διότι όπου και να πήγαινα για να εργασθώ (εφηµερίδα ή περιοδικό) οι υπεύθυνοι, βλέποντάς µε ανάπηρο µε βακτηρίες στα χέρια, µε έδιωχναν «δια της πλαγίας οδού»! εν το κρύβω: Μού είχαν δηµιουργήσει ένα πολύ µεγάλο τραύµα στην ψυχή µου και για τέσσερα ολόκληρα χρόνια (από το 1970, που έφυγα από το χωριό µου για την Αθήνα, µέχρι το 1974) η µόνη διέξοδος στη ζωή µου ήσαν ο κινηµατογράφος και το θέατρο, όπου υπήρξα ένας από τους πιο φανατικούς θιασώτες. Κυριολεκτικά είδα εκατοντάδες θεατρικά έργα και ταινίες, αρκεί να σας αναφέρω ένα χιουµοριστικό παράδειγµα: 1

Στην κεντρική πλατεία του Περιστερίου όπου και η κατοικία µου, είχαµε 4 κινηµατογράφους («Ορφέας», «Κύπρος», «Έλενα», «Ριβιέρα») οι οποίοι άλλαζαν πρόγραµµα 3 φορές την εβδοµάδα (Τρίτη-Πέµπτη-Σάββατο). εν θα το πιστέψετε, αλλά έκοβα εισιτήρια και για τους 4 κινηµατογράφους και έτσι έβλεπα τα έργα 4-6, 6-8, 8-10 και 10-12 το βράδυ σε κάθε αλλαγή προγραµµάτων!! Έτσι αυτά τα δύο στοιχεία (θέατρο και κινηµατογράφος) διαµόρφωσαν στην ψυχή µου µία άλλη εικόνα µε χιλιάδες παραστάσεις και µια άλλη οπτική για τη ζωή, που µε έβγαλαν από την κοινωνική περιθωριοποίηση και µε οδήγησαν προς τον κόσµο του θεάτρου. Έτσι έγινα θεατρικός συγγραφέας. «Ουδέν κακόν αµιγές καλού», όπως έλεγαν οι αρχαίοι µας πρόγονοι. Αλλά, είπαµε: Το «σαράκι» της δηµοσιογραφίας µε «ροκάνιζε» περισσότερα στα σωθικά µου Ώσπου µια µέρα, αµέσως µετά την µεταπολίτευση (Ιούλιος 1974), καθώς εργαζόµουν σ ένα γραφείο στα Ναυπηγεία Σκαραµαγκά, ακούω µια ραδιοφωνική διαφήµιση για µια δηµοσιογραφική σχολή, που έλεγε: «Θέλετε να γίνετε δηµοσιογράφος; Αν νοµίζετε ότι µπορείτε να γράφετε σωστά, ο δρόµος για τη δηµοσιογραφία είναι ανοιχτός!..» Αυτό ήταν όλο!... Από κει και πέρα όλα ήρθαν «κατ ευχήν» και ο δρόµος προς τη δηµοσιογραφία άνοιξε διάπλατα Εξώφυλλα περιοδικών όπως «Μικρός Ήρως» και «Γκαούρ Ταρζαν», που ενέπνεαν από πλευράς ζωγραφικής τα έργα του Άγγελου Π. Σακκέτου στα µαθητικά του χρόνια, δεδοµένου τα εξωσχολικά βιβλία και περιοδικά απαγορεύονταν αυστηρά. 2. Είχατε κάποιον άλλο επαγγελµατικό προσανατολισµό πριν ασχοληθείτε µε τη δηµοσιογραφία; Αναµφίβολα, ναι. Μού άρεσε πολύ η ποίηση, η µουσική και η ζωγραφική. Η ποίηση δεν ήταν επάγγελµα για τον δωρικό τρόπο ζωής, που ζούσαµε στα χωριά µας. Η µουσική είχε τόπο προσβάσιµο, αλλά κανένα άλλο µέσο ή χρήµατα για να την καλλιεργήσεις. Μια φορά, ήθελα να φτιάξω µόνος µου µία κιθάρα και σκάλιζα µε τα χεράκια µου µια κουφάλα ενός µικρού δέντρου, αλλά όταν έβαλα σύρµατα για χορδές και είδα ότι αντί για µουσικούς ήχους εισέπραττα γρατζουνιές, τα παράτησα και αντί να ασχολούµαι µ αυτήν κάθοµαι και την ακούω από άλλους!.. Όσο για τη ζωγραφική, τα πράγµατα ήσαν πιο ευνοϊκά: Είχα γεµίζει τις αίθουσες του Γυµνασίου άφνης Καλαβρύτων µε πίνακες ζωγραφικής µου και πολλά γνωµικά ή αποφθέγµατα πολλών σοφών και ηρώων. Μάλιστα, όταν κάναµε εκδηλώσεις για τις εθνικές εορτές στα σχολεία, αναλάµβανα µαζί µε ένα φίλο και συµµαθητή µου (πραγµατικό καλλιτέχνη) τον Αντώνη Καβαλλάρη, να κάνουµε όλες τις σκηνογραφίες! Κι όχι µόνον!.. 2

Το δωµάτιο, που είχαµε νοικιάσει στη άφνη, για να πηγαίνουµε σχολείο µε τα αδέλφια µου, το είχα γεµίσει µε έργα µου, που δεν ήσαν άλλα, παρά αντίγραφα όλων σχεδόν των εξωφύλλων των περιοδικών «Μικρός Ήρως» και «Γκαούρ-Ταρζάν», που διαβάζαµε στα µουλωχτά γιατί, όπως είπαµε, τα εξωσχολικά βιβλία ή περιοδικά απαγορεύονταν αυστηρά. Με συγκίνησε πάρα πολύ το γεγονός ότι ένα από αυτά τα έργα µου το είδα προ ολίγου καιρού στο σπίτι ενός φίλου µου (µιλάµε για µισόν αιώνα αργότερα)!.. Ήταν µια πολύ δυνατή στιγµή για τον ψυχικό µου κόσµο, αλλά και για τις τόσο νοσταλγικές αναµνήσεις του παρελθόντος!... Το βιβλίο «Ιησούς Χριστός: Ελληνισµός-Χριστιανισµός», το οποίο προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων από τους διαφωνούντες, αλλά και εγκωµίων από τους συµφωνούντες µε τα γραφόµενα του Άγγελου Π. Σακκέτου. 3. Ποιο θεωρείτε ότι είναι το µεγαλύτερο πλεονέκτηµα και ποιο το µεγαλύτερο µειονέκτηµα που έχετε σαν άνθρωπος; Αν µπορώ να µιλήσω για µεγαλύτερο «πλεονέκτηµα» είναι το γεγονός, ότι δεν µπορώ να κρατήσω κακία για κανέναν άνθρωπο όσο κακό κι αν µου κάνει. Καταπίνω τις πίκρες και συγχωρώ µε το παραµικρό. Αν µπείτε στο διαδίκτυο και αναζητήσετε το όνοµά µου θα βρείτε αρκετές επιθέσεις προς το πρόσωπό µου από συµπατριώτες µου µόνο και µόνο γιατί, ως δηµοσιογράφος και ιστορικός ερευνητής, έκαναν µια εργασία που είχε να κάνει µε το πρόσωπο του Ιησού Χριστού (καταγωγή κλπ)! Απίστευτα πράγµατα Ως µεγαλύτερο µειονέκτηµα (βλέπετε, τη λέξη δεν την έβαλα εντός εισαγωγικών) φοβάµαι ότι θα σας απογοητεύσω γιατί δεν ξέρω ποιο να πρώτο απαριθµήσω! Εν πάση περιπτώσει, θα µπορούσα να βάλω πρώτο έναν επίκτητο εγωϊσµό, όταν µού κάνουν επιθέσεις, και απορώ ακόµη πώς συγκρατούµαι και δεν κηρύσσω την έναρξη τού Γ Παγκοσµίου Πολέµου εναντίον όλων αυτών! (Ας είναι καλά οι άνθρωποι ). 3

Γιώργος Σιδέρης. Ο γνωστός ποδοσφαιριστής του Ολυµπιακού στη δεκαετία 1960-1970, που ήταν το ίνδαλµα του Άγγελου Π. Σακκκέτου στα µαθητικά χρόνια και µάλιστα πολλές φορές, όπως λέει ο ίδιος χιουµοριστικά, πήγαινε αδιάβαστος στο σχολείο γατί διάβαζε περισσότερο την αθλητική εφηµερίδα «Φως των Σπόρ»! 4. Ποιο είναι το πιο σηµαντικό µάθηµα που διδαχτήκατε από τη καριέρα σας όλα αυτά τα χρόνια; Αν εννοείτε µάθηµα µε την κυριολεκτική του όρου έννοια, καθετί που έµαθε ή µαθαίνει κάποιος («τ δέ µοι παθήµατα όντα χάριτα µαθήµατα γεγόνεε», που λέει ο Ηρόδοτος), η ύλη που διδάσκεται από έναν ορισµένο κλάδο («το µάθηµα τής φυσικής»), «κάνω µάθηµα» διδάσκω ή διδάσκοµαι, «παίρνω µάθηµα» διδάσκοµαι κλπ, θα έλεγα ότι το καλύτερο µάθηµα που διδάχθηκα στη ζωή µου ήταν ό,τι είχε σχέση µε τους Έλληνες Ποιητές (αρχαίους και νέους), αλλά και την Αγία Γραφή. Αν εννοείτε µάθηµα αυτό που λέµε «µού έγινε µάθηµα» απέκτησα, δηλαδή, µια εµπειρία από κάποιο σφάλµα που έκανα και συνετίστηκα από «παθήµατα -µαθήµατα» ή οι ατυχίες που σωφρονίζουν τον άνθρωπο, θα µπορούσα να απαριθµήσω πολλά. Χαρακτηριστικά µόνο να αναφέρω ένα γεγονός: Υπήρξα φανατικός οπαδός του Ολυµπιακού. «Γαύρος µέχρι το κόκαλο»!.. «Σκότωνα άνθρωπο, που λέει ο λόγος, έτσι και κάποιος µού έθιγε τον «Θρύλο». Ώσπου µια µέρα, καθώς καθόµουν στα παράλια της Μικράς Ασίας και παρακολουθούσαµε µε έναν γέροντα επιστήµονα ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι µεταξύ µαθητών, αναµένοντας την ώρα για να επιβιβασθούµε του πλοίου προς επιστροφή στην πατρίδα, εν µέσω αλαλαγµών η µπάλα έρχεται κατ ευθείαν επάνω µας και µάς χύνει τον καφέ. Ατάραχος ο γέροντας µου λέει: --Ό,τι έχει η µπάλα µέσα έχει και το µυαλό των ανθρώπων που ασχολούνται µε τη µπάλα! εν υιοθετώ τη φράση εις το ακέραιο, αλλά ήταν µια καταλυτική φράση, που µε έκανε να διακόψω οριστικά το ενδιαφέρον µου για τη µπάλα και, φυσικά, το ποδόσφαιρο!.. 5. Αν µπορούσατε να γυρίσετε το χρόνο πίσω, υπήρχε κάτι το οποίο θα το αλλάζατε; εν θα συνεργαζόµουν µε δύο εκδότες που µου δηµιούργησαν τις πιο οδυνηρές και πιο τραυµατικές εµπειρίες της ζωής µου!.. εν υπάρχει, για παράδειγµα, πιο οδυνηρό πράγµα να βλέπεις εκδότη ο οποίος αυθαίρετα και καταχρηστικά να βάζει το όνοµά του στα δικά σου βιβλία ή να κατατεµαχίζει τα υπάρχοντα έργα σου, να βάζει αυθαίρετους και προσβλητικούς (για την δική σου αγωγή ή κουλτούρα) τίτλους και να τα πουλάει ως ανάτυπα χωρίς εσύ να γνωρίζεις τίποτε!.. Κι όχι µόνο!.. Αλλά ας µη συνεχίσω άλλο διότι η τραυµατική εµπειρία, που βίωσα, είναι πολύ µεγάλη 4

Οι γονείς του Άγγελου Π. Σακκέτου, Κανέλλα και Παναγιώτης, οι οποίοι γαλούχησαν τον συγγραφέα στα νάµατα των Ελληνορθοδόξων παραδόσεων της Φυλής µας! (Ανέκδοτη φωτογραφία) 6. Είναι γνωστό ότι έχετε γράψει και πολλά βιβλία. Γιατί θα προτρέπατε το κόσµο να τα αγοράσει; Τι το ξεχωριστό πιστεύετε ότι έχουν; Όλα τα βιβλία κάτι έχουν να προσφέρουν στον άνθρωπο, ιδίως όταν τα βιβλία αυτά τα έχεις γράψει «µε µεράκι και ζήλο», που λέει ο λόγος. Άλλωστε, όπως όλοι γνωρίζουν, τα βιβλία µπορεί να είναι ψυχροί, αλλά οι καλύτεροι φίλοι σου γιατί δεν σε προδίδουν ποτέ. Είναι πάντα δίπλα σου, πλησίον σου, σιµά σου και σε συµβουλεύουν για ό,τι χρειάζεσαι να µάθεις. Αν µπορούσα να πω για κάτι «ξεχωριστό», θα έλεγα ότι οι πενήντα περίπου τόµοι βιβλίων µου έχουν χιλιάδες στοιχεία, τα οποία ενώνουν και δεν διχάζουν τον Ελληνισµό και την Ορθοδοξία ή τους Έλληνες µεταξύ τους κάτι που µε τόσο πάθος αγωνίζονται κάποιοι άλλοι, που δεν έχουν διδαχθεί τι σηµαίνει εµφύλιος πόλεµος µεταξύ των Ελλήνων. Ελπίζω κάποια στιγµή να κατανοήσουµε το λάθος µας και να συνειδητοποιήσουµε την κρισιµότητα των περιστάσεων, όταν µάλιστα ο ελληνικός χώρος έχει αλωθεί κυριολεκτικά από το ξενικό και όχι από το ελληνικό- στοιχείο!.. Πρέπει να υπάρχει αγάπη, ενότητα και αλληλοκατανόηση µεταξύ των Ελλήνων, όπως µας δίδαξαν οι γονείς µας, και όχι µίσος, διχόνοιες και αλληλοσπαραγµοί. Το παράδειγµα του Πελοποννησιακού Πολέµου, που διήρκεσε 27 ολόκληρα χρόνια, ικανά ώστε να αποδυναµώσουν τον Ελληνισµό από το έµψυχο υλικό του και να έρθουν µε ευκολία οι Ρωµαίοι να µας κατακτήσουν, όπως δείχνουν τα πράγµατα, φαίνεται ότι δεν µας έχει διδάξει τίποτε!... Ας ελπίσουµε, τουλάχιστον, σε κάτι καλύτερο γιατί µια Ελλάδα δίχως Έλληνες ή δίχως ελληνική γλώσσα είµαστε νοµοτελειακά καταδικασµένοι να εξαφανιστούµε από προσώπου γης!.. 5

Ο συγγραφέας Άγγελος Π. Σακκέτος (17 ετών) µε την αδελφή του Γεωργία Σακκέτου-Βλαχάκη (δεξιά), τον καιρό που πήγαιναν σχολείο στο Γυµνάσιο άφνης Καλαβρύτων, η οποία πάντα θύµιζε στον συγγραφέα το γεγονός, ότι «ψυχή της δηµοκρατίας είναι ο διάλογος και οξυγόνο της η αλήθεια» (Ανέκδοτες φωτογραφίες) 7. Έχετε και το προσωπικό σας website, το www.sakketosaggelos.gr. Τι είναι αυτό που θεωρείτε ότι σας προσφέρει το σάιτ σας; Το σάιτ µάς προσφέρει τη δυνατότητα να επικοινωνούµε µε τον κόσµο, που επιθυµεί να µας διαβάσει, δεδοµένου ότι η ταπεινή µας ιστοσελίδα προσφέρει ό,τι ακριβώς προσφέρουν και τα βιβλία µας. Μέσα σ ένα χρόνο, που λειτουργούµε, έχουµε αναρτήσει πάνω από 1.200 πολυσέλιδα άρθρα, τα οποία, όλα µαζί, συνθέτουν έναν τεράστιο πλούτο γνώσεων, που έχουν να κάνουν µε Αρχαίους Έλληνες, Πατέρες της Εκκλησίας ή άλλους ανθρώπους του Πνεύµατος, αλλά και πάρα πολλές προσωπικές ιστορικές ή αρχαιολογικές έρευνες, χρήσιµες και γι αυτούς που συµφωνούν, αλλά και γι αυτούς που διαφωνούν (πάντα καλοπροαίρετα) µε τα γραφόµενά µας. Άλλωστε µη λησµονούµε, ότι η «ψυχή της δηµοκρατίας είναι ο διάλογος και οξυγόνο της η αλήθεια», όπως µου θυµίζει πάντα και η µονάκριβη αδελφή µου, Γεωργία Σακκέτου- Βλαχάκη!!.. 8. Ποιο είναι το µεγαλύτερο όνειρό σας που δεν έχετε καταφέρει να πραγµατοποιήσετε µέχρι σήµερα; Από µικρός αισθάνθηκα την ανάγκη να γίνω ένας οδοιπόρος στην έρηµο της ζωής. Να γίνω ένας στρατοκόπος της έρευνας και, παράλληλα, ένας σκαφτιάς του πνεύµατος για να µπορέσω να υλοποιήσω ένα και µοναδικό όνειρο: να γίνω καλύτερος άνθρωπος, καλύτερος Έλληνας και καλύτερος χριστιανός. Πολύ φοβούµαι ότι το δισάκι, που έχω στην πλάτη µου, πάλιωσε για τα καλά και η έρηµος, που βρίσκεται µπροστά µου, είναι ακόµη πολύ µεγάλη ενώ οι ανεµοθύελλες της ζωής όλο και πιο πολλές!.. Ας ελπίσουµε τουλάχιστον να µας αξιώσει ο Θεός να ολοκληρώσουµε ένα έργο που αρχίσαµε εδώ και πολλά χρόνια πριν πούµε στον εαυτό µας τη φράση που είπε περίλυπος ο ίδιος ο Ιησούς : «Ιδού αφίεται υµίν ο οίκος υµών έρηµος» (Λουκ. 13, 38)!.. Ο Άγγελος Π. Σακκέτος (επάνω τέταρτος από αριστερά) ως σπουδαστής της Ελληνικής ηµοσιογραφίας στη Σχολή «Ο ΚΟΡΑΗΣ», που βλέπουµε στη φωτογραφία µας σε µία 6

επίσκεψη των σπουδαστών στη Βουλή των Ελλήνων. Κάτω αριστερά ο κ. Τίτος Αθανασιάδης, ιευθυντής της Σχολής και µετέπειτα ιευθυντής της εφηµερίδος «Απογευµατινή». (Ανέκδοτη φωτογραφία). 9. Είστε αισιόδοξος για τη νέα γενιά των δηµοσιογράφων; Ο άνθρωπος πρέπει να είναι πάντα αισιόδοξος. Αναµφίβολα η νέα γενιά των δηµοσιογράφων έχει αλλάξει την δηµοσιογραφική πυραµίδα. Εµείς δίναµε µεγαλύτερη βάση στο κείµενο και λιγότερο στην εικόνα, ενώ οι σηµερινοί δηµοσιογράφοι δίνουν µεγαλύτερη βάση στην εικόνα και λιγότερη στο κείµενο. Αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά. ΚΙ όλα αυτά διότι ζούµε στον αστερισµό ή στον «αιώνα της εικόνας» και της λεγόµενης «εικονικής πραγµατικότητας». Το παν στη δηµοσιογραφία είναι η είδηση και στο περιεχόµενό της, που δεν είναι άλλο από την αλήθεια! 10. Ποιο είναι το σχόλιο σας για την επικαιρότητα στην Ελλάδα; Κάποτε ρώτησαν οι δηµοσιογράφοι τον πολιτικό Σπύρο Μαρκεζίνη να τους πει πώς βλέπει την σηµερινή Ελλάδα και πώς µπορεί να πάει µπροστά έτσι που έχει «πατώσει» στο πολιτικό, οικονοµικό και κοινωνικό πεδίο, για να λάβουν την εξής απάντηση: --Γι αυτό είµαι αισιόδοξος, ότι θα πάµε πάλι ψηλά. Αφού έχουµε «πατώσει» τόσο πολύ και φθάσαµε στο τελευταίο σκαλοπάτι, το επόµενο βήµα µας είναι ν ανεβούµε τα σκαλοπάτια!.. 11. Ποια είναι τα χόµπι σας; Απαντώ χιουµοριστικά. Το χόµπι µου είναι οι τρεις ερωµένες µου: Η ποίηση, η µουσική και η ζωγραφική (αν και µε την τρίτη ερωµένη εδώ και καιρό έχω πάρει διαζύγιο)!.. Ο Άγγελος Π. Σακκέτος, 12ετής, στο ΠΙΚΠΑ Πεντέλης σε µία µετεγχειρητική κατάσταση. 12. Ποια είναι τα σχέδια σας για το µέλλον; Ένα πολυβασανισµένο κορµί, που τα µισά χρόνια της ζωής του τα έχει «φάει» στα νοσοκοµεία και στα χειρουργεία, µε µια ηλικία που κλείνει τα 60 και βαδίζει ακάθεκτα στα 61 χρόνια, αλλά και µε τόσα βάσανα δεν µπορεί να κάνει και τόσα πολλά σχέδια για το µέλλον. Θα ήταν, όµως, µια καλή και γενναιόδωρη ενέργεια του Θεού να µου χαρίσει λίγα χρόνια για να εκδοθούν τα πολλά βιβλία που έχω γράψει και δεν έχουν εκδοθεί, αλλά και ένα άλλο 7

µεγάλο όνειρο της ζωής µου: Να µπορέσουµε κάποτε να εκδώσουµε την «Εγκυκλοπαίδεια του Ελληνισµού», που είναι πραγµατικά ένα έργο ζωής! 13. Ποια είναι η συµβουλή σας στους νέους δηµοσιογράφους; Αν και ζούµε στην ηλεκτρονική εποχή, θα έλεγα κάτι που µου είχε πει ο ηµήτρης Ψαθάς: Να σχίζουν περισσότερα χειρόγραφα απ όσα γράφουν!.. Το τελευταίο κείµενο είναι το καλύτερο!... 14. Ποια είναι η γνώµη σας για τον ιστοχώρο µας; (www.hellasgr.net) Πολύ όµορφος και λαµπερός. Εύχοµαι σιγά-σιγά, µε γνώµονα τον Θεό και την Αλήθεια, να δηµιουργήσετε και σεις τη διαδικτυακή πολιτιστική πυραµίδα, προς όφελος των αναγνωστών και όλων των επισκεπτών του ιστοχώρου σας!.. Αξίζει η προσπάθεια!.. Το περίσσιο φως δεν βλάπτει!.. Κι όπως λέω πάντα στα δικά µου γραπτά: «Καλύτερα ν ανάψεις ένα κερί, παρά να καταριέσαι το σκοτάδι»!... 8