Πώς αξιοποιούμε διδακτικά έναν χώρο μνήμης; Η περίπτωση του Άουσβιτς- Μπικερνάου
Να αξιολογηθούν διαφορετικές αφηγήσεις σχετικά με την εμπειρία του Άουσβιτς Μπικερνάου χρησιμοποιώντας πρωτογενείς και δευτερογενείς πηγές. Το εργαστήριο απευθύνεται σε μαθητές/τριες ηλικίας 12-15 ετών
Πώς νοηματοδοτείται ένας τόπος μνήμης; Πόσο διαφορετικές μπορεί να είναι οι αφηγήσεις που αφορούν σε έναν τόπο μνήμης; Πώς θα μπορούσε ένας εκπαιδευτικός να προετοιμάσει τους/τις μαθητές/μαθήτριες του για την επίσκεψη σε έναν τόπο μνήμης;
Δείτε τη φωτογραφία που σας δίνετε για 2-3 λεπτά και προσπαθήστε να απαντήσετε στις παρακάτω ερωτήσεις: Ποιος εικονίζεται στη φωτογραφία; Πότε τραβήχτηκε η φωτογραφία; Για ποιο λόγο τραβήχτηκε η φωτογραφία; Πού τραβήχτηκε η φωτογραφία; Σε μια ολοκληρωμένη πρόταση εξηγείστε την ιστορία που παρουσιάζει αυτή η φωτογραφία.
Θα σας δοθούν κάποιες γενικές πληροφορίες σχετικά με το Ολοκαύτωμα. Κυκλώστε τις κυριότερες ιδέες Υπογραμμίστε τις λεπτομέρειες Στο τέλος συμπληρώστε τους ορισμούς των λέξεων στο φύλλο εργασίας που θα σας δοθεί.
«Κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος, οι γερμανικές αρχές στράφηκαν εναντίον και άλλων φυλετικά/ βιολογικά κατώτερων πληθυσμιακών ομάδων: Ρομά (Τσιγγάνοι), ατόμων με αναπηρίες και ορισμένων σλαβικών λαών (Πολωνοί, Ρώσοι και άλλοι). Άλλες ομάδες υπέστησαν διώξεις λόγω των πολιτικών φρονημάτων, της ιδεολογίας, και των σεξουαλικών προτιμήσεων τους, όπως κομμουνιστές, σοσιαλιστές, μάρτυρες του Ιεχωβά και ομοφυλόφιλοι» (http://www.ushmm.org/wlc/el/article.php?moduleid=10005143)
«Αμέσως μετά την εισβολή στη Σοβιετική Ένωση τον Ιούνιο του 1941, τα Einsatzgruppen (κινητές ομάδες εξόντωσης) και, αργότερα, επιστρατευμένα τάγματα αξιωματούχων της Αστυνομίας Τάξης, κινήθηκαν πίσω από τις γερμανικές γραμμές και διεξήγαγαν μαζικές και βίαιες επιθέσεις κατά των Εβραίων, Ρομά, και στελεχών της Σοβιετικής Ένωσης και του Κομμουνιστικού Κόμματος. Τα γερμανικά SS και μονάδες της αστυνομίας, με τη βοήθεια μονάδων της Βέρμαχτ και των Waffen SS, δολοφόνησαν πάνω από 1 εκατ. Εβραίους, άντρες, γυναίκες και παιδιά, καθώς και εκατοντάδες χιλιάδες άλλα άτομα. Από το 1942 μέχρι το 1944, η Ναζιστική Γερμανία απέλασε εκατομμύρια Εβραίους από τη Γερμανία, από τα κατεχόμενα εδάφη, καθώς και από τις χώρες πολλών από τους συμμάχους του Άξονα της σε κέντρα θανάτου, που συχνά αποκαλούνται στρατόπεδα εξόντωσης, όπου και δολοφονήθηκαν ειδικές εγκαταστάσεις αεροθαλάμων» (http://www.ushmm.org/wlc/el/article.php?moduleid=10005143) σε
«Τους τελευταίους μήνες του πολέμου, τάγματα των SS άρχισαν τις μεταγωγές κρατουμένων με τρένο ή με αναγκαστικές πεζοπορίες, που συχνά αποκαλούνται πορείες θανάτου, σε μια προσπάθεια να αποτραπεί η απελευθέρωση μεγάλου αριθμού κρατουμένων από τις Μεγάλες Δυνάμεις. Οι πορείες συνεχίστηκαν μέχρι την 7 η Μαΐου 1945, την ημέρα που οι γερμανικές ένοπλες δυνάμεις παραδόθηκαν άνευ όρων στους Συμμάχους» http://www.ushmm.org/wlc/el/article.php?moduleid=10005143
Ολοκαύτωμα: Ναζί: Ευρώπη: Καταδιώκω: Στρατόπεδα συγκέντρωσης:
Σε ομάδες θα διερευνήσετε μια συλλογή από φωτογραφίες. Για κάθε φωτογραφία θα απαντήσετε στις παρακάτω ερωτήσεις: Ποιος εικονίζεται στη φωτογραφία; Πότε τραβήχτηκε η φωτογραφία; Γιατί τραβήχτηκε η φωτογραφία; Πού τραβήχτηκε η φωτογραφία; Γράψτε σε μια ολοκληρωμένη πρόταση την ιστορία που παρουσιάζεται σε κάθε φωτογραφία.
Αφού παρατηρήσετε τις φωτογραφίες και τις παρουσιάσετε στις υπόλοιπες ομάδες, πείτε πως αυτές οι φωτογραφίες μας διηγούνται την ιστορία του Άουσβιτς.
Αφού διαβάσετε τα παρακάτω αποσπάσματα από το βιβλίο του Πρίμο Λέβι «Αν αυτό είναι ο άνθρωπος», να τα συγκρίνετε με τα όσα παρουσιάστηκαν πριν στην ανάλυση των φωτογραφιών.
«Όταν παίζουν αυτή τη μουσική ξέρουμε ότι οι σύντροφοι έξω στην ομίχλη σαν ρομπότ ξεκινούν για τη δουλειά. Η ψυχή τους είναι νεκρή και η μουσική τους παρασέρνει όπως ο άνεμος τα ξερά φύλλα, αντικαθιστώντας τη βούληση τους. Δεν έχουν καμιά βούληση: κάθε χτύπημα και βήμα, μια αντανακλαστική σύσπαση των εξαντλημένων μυών. Οι Γερμανοί τα κατάφεραν. Είναι δέκα χιλιάδες και είναι μια γκρίζα μηχανή. Είναι προγραμμένοι. Δεν σκέφτονται και δεν επιθυμούν, περπατούν» (σελ.60-61)
«Δεν ξέρω ποιος κοιμάται δίπλα μου, κι ούτε είμαι σίγουρος ότι είναι πάντα ο ίδιος, γιατί δεν βλέπω ποτέ το πρόσωπό του, παρά μόνο κάποια στιγμή μες την αναταραχή του εγερτηρίου, ξέρω όμως καλά την πλάτη και τα πόδια του. Δεν δουλεύει στη δική μου ομάδα, κι έρχεται στην κουκέτα ακριβώς στο σιωπητήριο. Τυλίγεται στην κουβέρτα, με σπρώχνει στην άκρη με τους κοκκαλιάρικους γοφούς του, μου γυρίζει τις πλάτες κι αμέσως αρχίζει το ροχαλητό. Εγώ, με την πλάτη κολλημένη στη δική του, αγωνίζομαι να αποκτήσω ένα ικανοποιητικό κομμάτι στρώματος. Με τη μέση μου πιέζω προοδευτικά τη δική του, μετά γυρίζω και τον σπρώχνω με τα γόνατα μου, τον πιάνω απ τους αστραγάλους και μετακινώ τα πόδια του για να μην τα έχω κοντά στο πρόσωπο μου. Αλλά όλα είναι μάταια, είναι πολύ πιο βαρύς από μένα και έχει πετρώσει απ τον ύπνο» (σελ.70).
«Ταξιδέψαμε ως εδώ μέσα σε σφραγισμένα βαγόνια. Είδαμε τις γυναίκες και τα παιδιά μας να τους καταπίνει το σκοτάδι. Σκλάβοι, πηγαινοερχόμαστε χιλιάδες φορές στη βουβή δουλειά, νεκροί στην ψυχή πριν τον ανώνυμο θάνατο. Δεν θα ξαναγυρίσουμε. Κανείς δεν πρέπει να βγει από εδώ, κανείς που θα μπορούσε να φέρει στον κόσμο μαζί με το χαραγμένο στη σάρκα του νούμερο τη δυσοίωνη είδηση του τι κατάφερε να κάνει άνθρωπος στον άνθρωπο στο Άουσβιτς» (σελ.66).
Ομοιότητες Εμπειρία του Πρίμο Λέβι Εμπειρίες που απεικονίζονται στη συλλογή φωτογραφιών Διαφορές Συναισθήματα
Καθώς παρακολουθώ την ταινία: The ones I lost απαντώ στις παρακάτω ερωτήσεις: Γιατί υπάρχει μέρος και ημερομηνία στις εικόνες που εμφανίζονται; Τι είδους αφήγηση παρουσιάζει ο σκηνοθέτης;
Δραστηριότητα 8η Θυμάστε αυτή τη φωτογραφία;
Συζήτησε με τον διπλανό σου ξανά για αυτή τη φωτογραφία. Στη συνέχεια δείτε μια σειρά από φωτογραφίες επισκεπτών και πείτε με ποιο τρόπο δίνουν αυτές οι φωτογραφίες μια πιο σύγχρονη αφήγηση για το Άουσβιτς- Μπιρκενάου.
Ατομική εργασία: Σύμφωνα με τις πηγές που έχουν παρουσιαστεί ως τώρα υποστήριξε τη δική σου κατανόηση για τον τόπο μνήμης Άουσβιτς-Μπιρκενάου.