Johanna Lindsey. Η μαγεία της αγάπης

Johanna Lindsey Η μαγεία της αγάπης ΕΝΑ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΤΩΝ ΜΑΛΟΡΙ Μετάφραση: Αναστασία Καλλιοντζή ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΕLXIS

τίτλος πρωτοτύπου: THE MAGIC OF YOU johanna lindsey, 1993 Για την ελληνική γλώσσα σε όλο τον κόσμο: Eκδόσεις Elxis, 2015 Οι εκδόσεις Elxis αποτελούν σήμα των Εκδόσεων Διόπτρα Eκδίδεται κατόπιν συμφωνίας με την HarperCollinsPublishers. ISBN: 978-618-81388-8-9 Ηλεκτρονική ελληνική έκδοση: Ιούνιος 2015 Μετάφραση: Αναστασία Καλλιοντζή επιμέλεια διόρθωση: Ροδάνθη Παπαδομιχελάκη, Εκδόσεις Διόπτρα σχεδιασμός εξωφύλλου: Γιώργος Παναρετάκης Ηλεκτρονική σελιδοποίηση: Ελένη Οικονόμου, Εκδόσεις Διόπτρα Απαγορεύεται η αναπαραγωγή ή ανατύπωση μέρους ή του συνόλου του βιβλίου, σε οποιαδήποτε μορφή, χωρίς την έγγραφη άδεια του εκδότη. Εκδόσεις Εlxis Αγ. Παρασκευής 40, 121 32 Περιστέρι Τηλ.: 210 380 52 28, Fax: 210 330 04 39 info@elxisbooks.gr

«Αν ψάχνετε για αισθησιασμό, η JOHANNA LINDSEY δεν θα σας απογοητεύσει» Chicago Sun-Times «Μία από τις πιο αξιόπιστες συγγραφείς που υπάρχουν. Τα βιβλία της είναι καλογραμμένα, γεμάτα ρυθμό, δυναμικούς χαρακτήρες, χιούμορ, ενδιαφέρουσα πλοκή και, φυσικά, ρομάντζο» Cincinnati Enquirer «Η γοητεία και ο μαγνητισμός των χαρακτήρων της είναι μεταδοτικά» Publishers Weekly «Εξαιρετικό ρομάντζο» New York Daily News «Η Johanna Lindsey αναμφισβήτητα έχει το χάρισμα στα ιστορικά ρομάντζα» Newport News Daily Press «Η Johanna Lindsey μας ταξιδεύει. Κι εμείς δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να ανταποκριθούμε στο χιούμορ και στο πάθος της» San Diego Union-Tribune

Για τη Renie και τη μαγεία που όλοι διαθέτουμε

6 JOHANNA LINDSEY Κεφάλαιο 1 Λονδίνο, 1819 Η σερβιτόρα αναστέναξε μια και δυο φορές, γιατί οι τρεις όμορφοι κύριοι, όλοι τους νεαροί λόρδοι κατά πώς φαινόταν, δεν της είχαν ζητήσει τίποτ άλλο παρά μόνο ποτά, μολονότι εκείνη έβαλε τα δυνατά της για να τους κάνει να καταλάβουν ότι ήταν διαθέσιμη και για περισσότερα πράγματα. Παρ όλα αυτά συνέχισε να τριγυρίζει το τραπέζι τους, ελπίζοντας ότι κάποιος απ αυτούς μπορεί να άλλαζε γνώμη, ειδικά εκείνος με τα κατάξανθα μαλλιά και τα λάγνα πράσινα μάτια, μάτια που υπόσχονταν απερίγραπτες ηδονές, φτάνει να μπορούσε να τον βάλει στο χέρι. Ο Ντέρεκ, έτσι είχε ακούσει να τον αποκαλούν, αιχμαλώτισε την καρδιά της με το που διάβηκε το κατώφλι της πόρτας. Ποτέ της δεν είχε ξαναδεί έναν άντρα τόσο όμορφο μέχρι που μπήκε ύστερα απ αυτόν ο νεότερος απ τους τρεις. Μα ήταν ανάγκη να είναι τόσο νεαρός; Απίστευτο κρίμα, γιατί η εμπειρία της με αγόρια της ηλικίας του την είχε αφήσει ανικανοποίητη σε θλιβερό βαθμό. Από την άλλη, ο νεαρός αυτός είχε μια διαβολεμένα πονηρή σπίθα στο βλέμμα του, που την έκανε να αναρωτιέται μήπως υπήρχε περίπτωση να ξέρει πώς να ικανοποιήσει μια γυναίκα, παρά την τρυφερή του ηλικία. Ψηλότερος από τους δυο μεγαλύτερους συντρόφους του και με πιο φαρδιές πλάτες, με μαλλιά κατάμαυρα σαν τα μεσάνυχτα και

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 7 μάτια στο πιο καθαρό μπλε του κοβαλτίου, ήταν τόσο γοητευτικός που η κοπέλα ένιωθε κάτι παραπάνω από πρόθυμη να το ανακαλύψει. Ο τρίτος άντρας της συντροφιάς, που έμοιαζε να είναι και ο μεγαλύτερος, δεν ήταν τόσο όμορφος όσο οι δυο φίλοι του, ωστόσο, για να λέμε την αλήθεια, ήταν κι αυτός αντιπροσωπευτικό δείγμα ανδρικής γοητείας, απλώς τον ξεπερνούσαν οι άλλοι δυο, που η ομορφιά τους έκανε την καρδιά σου να σταματάει. Η κοπέλα αναστέναξε ξανά, περιμένοντας, ελπίζοντας της έτρεχαν τα σάλια, αλλά φοβόταν πως ήταν γραφτό να απογοητευτεί απόψε, μια και αυτοί δεν έδειχναν να ενδιαφέρονται για τίποτε άλλο πέρα από τα ποτά και την κουβέντα τους. Αδιαφορώντας για τις λάγνες σκέψεις που ταξίδευαν προς το μέρος τους δεν ήταν δα και τίποτα το πρωτόγνωρο γι αυτούς τους τρεις ξαφνικά άλλαξαν το θέμα της φιλικής τους συζήτησης στο τραπέζι, έπειτα από ένα τέτοιο λάβρο, επίμονο βλέμμα. «Μα πώς το κάνει, Ντέρεκ;» γκρίνιαξε ο Πέρσι μασώντας λιγάκι τις συλλαβές καθώς μίλησε. Αναφερόταν στο νεαρότερο μέλος της συντροφιάς τους, τον Τζέρεμι, ξάδερφο του Ντέρεκ. «Κατεβάζει το ένα ποτήρι μετά το άλλο, όπως ακριβώς σ το λέω, κι όμως κάθεται εκεί πέρα και δεν έχει μεθύσει ούτε τόσο δα!» Οι δυο ξάδερφοι Μάλορι αντάλλαξαν ένα πλατύ χαμόγελο. Αυτό που δεν γνώριζε ο Πέρσι ήταν πως μια ομάδα πειρατών είχε διδάξει στον Τζέρεμι όλα όσα ήξερε περί πιοτών και γυναικών. Όμως αυτό έμενε μυστικό, μονάχα η οικογένεια το γνώριζε όπως και το γεγονός ότι ο πατέρας του Τζέρεμι, ο Τζέιμς Μάλορι, υποκόμης του Ράιντινγκ, είχε υπάρξει ο αρχηγός αυτών ακριβώς των πειρατών τον καιρό εκείνο που ήταν γνωστός ως Γεράκι. Οπωσδήποτε στον Πέρσιβαλ Άλντεν, ή Πέρσι, όπως τον φώναζαν οι φίλοι του, δεν θα το έλεγαν ποτέ. Ο παλιόφιλος ο Πέρσι δεν μπορούσε να κρατήσει μυστικό με

8 JOHANNA LINDSEY καμία δύναμη στον κόσμο. «Ο θείος μου ο Τζέιμς με δασκάλεψε να του βάζω νερό στα πιοτά του, καταλαβαίνεις». Ο Ντέρεκ ξεφούρνισε το απόλυτο ψέμα εντελώς σοβαρός και αγέλαστος. «Αλλιώς δεν θα άφηνε τον νεαρό να βγει έξω μαζί μου». «Θεέ μου, τι φοβερό!» άλλαξε τη γνώμη του ο Πέρσι, νιώθοντας συμπόνια πλέον, τώρα που βεβαιώθηκε ότι ένας δεκαοχτάχρονος δεν τον έβαζε κάτω στο πιόμα. Στο κάτω κάτω ο Πέρσι, στα είκοσι οχτώ του, ήταν ο μεγαλύτερος απ τους τρεις. Το λογικό ήταν πως αυτός έπρεπε να είναι πιο γερό ποτήρι και απ τους δυο άλλους συντρόφους του. Φυσικά ο Ντέρεκ, στα είκοσι πέντε του, ανέκαθεν ήταν σε θέση να τον κάνει να νιώθει περίγελος όταν παράβγαιναν στο πιόμα. Όμως ο νεαρός Τζέρεμι τους ξεπερνούσε και τους δυο ή τουλάχιστον έτσι πίστευε ο Πέρσι. Πόσο αξιοθρήνητο ήταν να έχεις για πατέρα έναν πάλαι ποτέ ακόλαστο, που σε είχε υπό στενή παρακολούθηση, κι έφτανε μάλιστα στο σημείο να στρατολογήσει και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας για να σου περιορίσουν τη διασκέδαση Από την άλλη, όμως, ο Ντέρεκ δεν είπε ποτέ λέξη όταν ο Τζέρεμι εξαφανιζόταν αργά κάποιο βράδυ με μια χαριτωμένη τσούπρα να κρέμεται απ το μπράτσο του, άρα λοιπόν δεν περιοριζόταν όλη η διασκέδαση του αγοριού. Τώρα που το καλοσκεφτόταν, ο Πέρσι δεν μπορούσε να φέρει στο νου του ούτε μία φορά κατά τη διάρκεια της περασμένης χρονιάς, από τότε που ο Ντέρεκ είχε πάρει τον νεαρό ξάδερφό του υπό την προστασία του, που ο Τζέρεμι να μην είχε βρει ένα πρόθυμο θηλυκό και να περάσουν μαζί λίγες ώρες σε πολύ προσωπικές στιγμές, είτε οι τρεις νεαροί άντρες κατέληγαν σε κάποια ταβέρνα με πολύ κόσμο, είτε σε κάποιο ακριβό ξενοδοχείο στο Έρος ή σε μια από τις πολλές μαζώξεις της υψηλής κοινωνίας. Το αγόρι, σε ό,τι αφορούσε στις γυναίκες, είχε τρομερή ρέντα. Οι γυναίκες όλων των ηλικιών, τόσο οι πόρνες όσο και οι κυρίες του καλού κόσμου, έβρισκαν τον νεότερο από τα αρσενικά των

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 9 Μάλορι πραγματικά ακαταμάχητο. Από αυτή την άποψη, ο Τζέρεμι ακολουθούσε τα βήματα του πατέρα του, Τζέιμς, και του θείου του, Άντονι Μάλορι. Εκείνοι οι δυο αδερφοί Μάλορι, οι μικρότεροι ανάμεσα στα τέσσερα αδέρφια, είχαν ανάψει φωτιές στην πόλη κάποτε, με τα σκάνδαλα που είχαν προκαλέσει οι ερωτοδουλειές τους. Πάντως και ο Ντέρεκ, ο μοναχογιός του μεγαλύτερου από τους αδερφούς Μάλορι, είχε κι αυτός την ίδια επιτυχία στις γυναίκες, παρόλο που ήταν πολύ πιο διακριτικός και προνοητικός σχετικά με τα θηλυκά που επέλεγε, με αποτέλεσμα τα λιγοστά σκάνδαλα στα οποία είχε εμπλακεί από τότε που ενηλικιώθηκε, να μην απασχολούν καθόλου τις γυναίκες. Αφού το ξανασκέφτηκε, ο Πέρσι προσκάλεσε τη σερβιτόρα κοντά του κι άρχισε να της ψιθυρίζει στο αυτί. Τα δυο ξαδέρφια τον κοιτούσαν και κατάλαβαν ακριβώς τι ήθελε να κάνει: έδινε παραγγελία για τον επόμενο γύρο με τα ποτά και φρόντιζε, τάχα στα κρυφά, να μη νερωθεί το ποτό του Τζέρεμι. Τα ξαδέρφια μόλις που συγκρατήθηκαν για να μην ξεσπάσουν σε τρανταχτά γέλια. Αλλά ο Ντέρεκ, που παρατήρησε ότι η κοπέλα συνοφρυώθηκε και ήταν έτοιμη να πει στον νεαρό κύριο ότι κανένα από τα προηγούμενα ποτά που του είχε σερβίρει δεν περιείχε νερό, χρειάστηκε να βιαστεί να ανταμώσει το βλέμμα της, να της κάνει ένα νόημα και να της κλείσει το μάτι έτσι ώστε να καταλάβει ότι απλώς έκαναν λίγη πλάκα και να πάρει κι αυτή μέρος. Το κατάλαβε έξυπνο κορίτσι και χαμογέλασε πλατιά την ώρα που απομακρυνόταν. Ο Ντέρεκ δεν μπορούσε να μη διαπιστώσει ότι η χαριτωμένη κοπελίτσα είχε αποζημιωθεί, αν και όχι με τον τρόπο που ίσως να ήθελε. Είχε στρέψει όλα τα πλούσια προσόντα της πάνω του αμέσως μόλις μπήκαν εκεί μέσα, όμως επειδή εκείνος είχε ήδη κανονίσει κάποια άλλη ερωτική συνάντηση για μετά τα μεσάνυχτα, δεν μπορούσε να την ενθαρρύνει. Ήταν μια από τις ταβέρνες όπου πήγαιναν συχνά, αλλά αυτή η κοπέλα ήταν καινούρια. Αργά ή γρήγορα θα την έπαιρνε όλοι

10 JOHANNA LINDSEY τους θα την έπαιρναν αν έμενε σ εκείνη τη δουλειά για αρκετό καιρό αλλά όχι απόψε, μια και όλοι τους είχαν σημειώσει μεγάλες επιτυχίες νωρίτερα εκείνο το βράδυ, στον ετήσιο χορό του Σέπφορντ. Ήταν ένας χορός στον οποίο αυτός και ο Τζέρεμι είχαν λάβει την εντολή να πάνε, αφού ήταν η περίσταση όπου η μικρότερη ξαδέρφη τους, η Έιμι, θα έκανε το επίσημο ντεμπούτο της στην καλή κοινωνία. Της είχαν επιτρέψει να πάει και σε κάποιες άλλες εκδηλώσεις αφότου έκλεισε τα δεκάξι της χρόνια, αλλά όχι σε χορούς, και σίγουρα όχι έτσι στολισμένη όπως ήταν απόψε. Ω Θεέ, το νεαρό διαβολοθήλυκο τους είχε αφήσει όλους έκθαμβους, με τα κομψά ρούχα και τα περίτεχνα κοσμήματά της, τουλάχιστον τους άντρες της οικογένειας, και ολόκληρη η οικογένεια Μάλορι είχε παρευρεθεί. Μα πότε στην ευχή η γλυκιά, σκανταλιάρα Έιμι είχε μετατραπεί σε μια τέτοια συναρπαστική, αισθησιακή καλλονή; Καλή ερώτηση για να τη θέσει επί τάπητος, ίσα για να αποσπάσει το μυαλό του Πέρσι από τη συμπαιγνία του με τη σερβιτόρα. Και καθώς ο Ντέρεκ γνώριζε τον Πέρσι πολύ καλά, μια και έκαναν πολύ στενή παρέα εδώ και χρόνια, ήταν κάτι παραπάνω από πιθανόν ότι ο αγαπητός παλιόφιλος θα ξεφούρνιζε άθελά του τι είχε κάνει, γιατί πολύ απλά ο Πέρσι δεν μπορούσε να κρατήσει μυστικό, ούτε καν δικό του. Έτσι, για να τραβήξει την προσοχή του Πέρσι, ο Ντέρεκ στράφηκε στον Τζέρεμι και έθιξε το ζήτημα. «Τώρα τελευταία εσένα διάλεγε η Έιμι για συνοδό της, όποτε τύχαινε να μην μπορούν να τη συνοδεύσουν τα αδέρφια της. Γιατί δεν μας είχες προειδοποιήσει ούτε μία φορά ότι το διαβολοθήλυκο ξεπετάχτηκε απ τη μια στιγμή στην άλλη;» Ο Τζέρεμι απλώς ανασήκωσε αδιάφορα τους ώμους. «Και ποιος είπε ότι αυτό έγινε απ τη μια στιγμή στην άλλη; Εκείνα τα ρούχα που η θεία Σάρλοτ επέμενε να φοράει η Έιμι, έκρυβαν αυτό που υπήρχε, ωστόσο υπήρχε εδώ και κάμποσο καιρό. Απλώς χρειαζόταν ένα κοφτερό μάτι»

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 11 Ο Ντέρεκ κόντεψε να πνιγεί πάνω στην προσπάθεια να συγκρατήσει τα γέλια του. «Ύψιστε Θεέ, άνθρωπέ μου, είναι ξαδέρφη σου! Υποτίθεται ότι δεν πρέπει να προσέχεις τέτοια πράγματα πάνω σε μια ξαδέρφη». «Γιατί, εσύ δεν τα πρόσεξες;» Ο Τζέρεμι έδειχνε στ αλήθεια έκπληκτος. «Και δεν κατάλαβα καλά, πού το είδες αυτό γραμμένο» «Μάλλον στα κατάστιχα του πατέρα σου», αποκρίθηκε ο Ντέρεκ με ένα επικριτικό ύφος. Τώρα ο Τζέρεμι αναστέναξε. «Υποθέτω πως ναι. Το έκανε μεγάλο θέμα κάθε φορά που θαύμαζα τη Ρέιγκαν λίγο περισσότερο απ όσο εκείνος θεωρούσε απαραίτητο». Η Ρέιγκαν ήταν κι αυτή ξαδέρφη τους, και η μοναδική ανιψιά στην ανατροφή της οποίας οι μεγαλύτεροι από τους αδερφούς Μάλορι είχαν ενεργό συμμετοχή, αν και μόνο ο Τζέρεμι και ο πατέρας του την αποκαλούσαν Ρέιγκαν. Ούτε τόσο δα δεν τον ένοιαζε τον Ντέρεκ που άκουγε να την αποκαλούν έτσι, όχι όπως ένοιαζε τον πατέρα του και δύο άλλους θείους. Η υπόλοιπη οικογένεια την αποκαλούσε Ρέτζι, μολονότι το κανονικό της όνομα ήταν Ρετζίνα, και το αγαπητό κορίτσι είχε παντρευτεί τον καλύτερο φίλο του Ντέρεκ, τον Νίκολας Ίντεν, πριν από μερικά χρόνια. «Μα δεν είπα ότι ενδιαφέρομαι για την Έιμι», ξεκαθάρισε ο Τζέρεμι συνεχίζοντας τη σκέψη του, «απλώς ότι πρόσεξα πως είχε αποκτήσει ωραίες καμπύλες στα σωστά σημεία». «Κι εγώ την πρόσεξα», πετάχτηκε απροσδόκητα ο Πέρσι. «Καιροφυλακτούσα, περίμενα το ξεπέταγμά της. Σκέφτομαι να τη φλερτάρω ο ίδιος». Και τα δυο ξαδέρφια, με το που το άκουσαν αυτό, έσκυψαν προς τα εμπρός προστατευτικά, σε στάση επιφυλακής, και ως προς τούτο έμοιαζαν τόσο πολύ με τους πατεράδες τους, που φαινόταν αλλόκοτο. «Εντάξει τώρα», πετάχτηκε ο Ντέρεκ, «γιατί να ήθελες να κάνεις ένα τόσο ηλίθιο πράγμα σαν αυτό; Σε ό,τι αφορά την Έιμι, οι θείοι μου τα ελέγχουν όλα εξονυχιστικά.

12 JOHANNA LINDSEY Μην έχεις καμιά αμφιβολία. Στ αλήθεια θα ήθελες να σε θέσουν υπό στενή παρακολούθηση ο Άντονι και ο Τζέιμς Μάλορι, και φυσικά και ο πατέρας μου;» Ο Πέρσι χλώμιασε λιγάκι. «Ω Θεέ μου, όχι! Αυτό δεν το είχα σκεφτεί, ειλικρινά δεν το είχα σκεφτεί». «Ε τότε κάτσε σκέψου το». «Ναι, αλλά μα εγώ νόμιζα ότι μόνο για τη Ρέτζι, τη γυναίκα του Νικ, το είχαν πάρει το ζήτημα τόσο προσωπικά. Δεν ασχολήθηκαν με τις μεγαλύτερες αδερφές της Έιμι, την Κλερ και την Νταϊάνα». «Η Κλερ δεν τραβούσε το ενδιαφέρον από κάτι τομάρια σαν εσένα, Πέρσι, οπότε δεν χρειαζόταν να ανησυχούν γι αυτήν. Και ο θείος Έντουαρντ ενέκρινε την πρώτη επιλογή της Νταϊάνα, γι αυτό άλλωστε παντρεύτηκε τόσο σύντομα μετά την πρώτη της επίσημη εμφάνιση στην καλή κοινωνία. Σε αντίθεση με τη Ρέτζι, είχαν και οι δυο τους έναν πατέρα να φροντίσει για την ευτυχία τους, οπότε οι θείοι δεν αισθάνθηκαν ότι υπήρχε ανάγκη να ανακατευτούν». Ο Πέρσι σήκωσε ζωηρά το κεφάλι του μόλις το άκουσε αυτό. «Ε τότε, λοιπόν, απλώς θα πάρω την έγκριση του λόρδου Έντουαρντ και τότε θα τελειώσει το θέμα, έτσι δεν είναι;» «Μη βασίζεσαι σ αυτό. Αντίθετα από την Κλερ και την Νταϊά να, η Έιμι μοιάζει πολύ με τη Ρέτζι, οπότε ο Τόνι και ο Τζέιμς την παρακολουθούν στενά, όπως ακριβώς έκαναν και με τη Ρέτζι πριν παντρευτεί τον Νικ. Συνήθεια, ξέρεις». Ξαφνικά ο Ντέρεκ χαμογέλασε πλατιά, ρίχνοντας μια ματιά στον Τζέρεμι. «Θεέ μου, είδες τις φάτσες τους απόψε; Η Έιμι τους έκανε και τους δυο να τα χάσουν. Δεν νομίζω ότι έχω ξαναδεί ποτέ τον πατέρα σου να έχει μείνει τόσο άναυδος». Ο Τζέρεμι κάγχασε. «Εγώ τον έχω δει, αλλά έχεις δίκιο. Μάλλον θα έπρεπε να τον είχα προειδοποιήσει». «Και εμένα», επανέλαβε ο Ντέρεκ. Ο Τζέρεμι σήκωσε το φρύδι του σε μια τέλεια μίμηση κάποιας από τις επιτηδευμένες γκριμάτσες του πατέρα του και είπε

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 13 μονότονα: «Δεν φανταζόμουν ότι ήσαστε τόσο χοντροκέφαλοι ώστε να μην προσέξετε ότι η Έιμι μεγάλωσε. Ο πατέρας μου έχει δικαιολογία, μια καινούρια σύζυγο που τον κρατάει εντελώς απορροφημένο, εσείς όμως τι δικαιολογία έχετε;». «Σπανίως τη βλέπω τη μαϊμουδίτσα», είπε ο Ντέρεκ για να υπερασπιστεί τον εαυτό του. «Εσένα καλεί για να τη συνοδεύεις κάθε φορά που γυρνάς απ το σχολείο, δεν καλεί εμένα». Επειδή το πράγμα φαινόταν ότι θα κατέληγε σε σοβαρό καβγά, ο Πέρσι σκέφτηκε να κάνει μια πρόταση: «Θα ήμουν ευτυχής να αναλάβω εγώ αυτό το καθήκον, αν παραστεί ανάγκη». «Μη μιλάς, Πέρσι», είπαν και τα δυο ξαδέρφια μηχανικά. Αλλά ο Ντέρεκ ήταν ο πρώτος που θυμήθηκε ότι είχαν προσπαθήσει να αποτρέψουν τον Πέρσι από το απροσδόκητο ενδια φέρον του για τη νεαρή Έιμι, οπότε έσπευσε να επιστρέψει στο θέμα που, όπως έλπιζε, θα έκανε τον Πέρσι να το ξεχάσει, ρωτώντας τον Τζέρεμι: «Όμως ο θείος Τζέιμς όντως εξεπλάγη με την αλλαγή της Έιμι, έτσι δεν είναι;». Ο Τζέρεμι έπιασε το νόημα. «Α, μάλιστα. Άκουσα τον πατέρα να αναστενάζει και μετά να λέει στον Τόνι: Να τα μας πάλι». «Και τι αποκρίθηκε ο θείος Τόνι;» Ο Τζέρεμι χασκογέλασε, καθώς ξανάφερε στο μυαλό του τη σκηνή που είχε δει με τα μάτια του. «Αυτό που θα περίμενες πως θα έλεγε. Θα το αφήσω πάνω σου, αγαπητέ μου, μια και τώρα δεν έχεις τίποτα καλύτερο να κάνεις παρά μόνο να κοιμάσαι στο κρεβάτι σου τα βράδια». Του Πέρσι του φάνηκε αστείο αυτό και γέλασε. Ο Ντέρεκ, από την άλλη, κοκκίνισε κυριολεκτικά. Και οι δυο είχαν πιάσει το νόημα, αφού η νεαρή γυναίκα του Τζέιμς Μάλορι, η Τζορτζίνα, τύχαινε να είναι πολύ, πολύ έγκυος για την ώρα, και για την ακρίβεια αναμενόταν να γεννήσει εντός της εβδομάδας. Ο Τζέρεμι είχε ήδη εκμυστηρευτεί στον Ντέρεκ ότι ο γιατρός της Τζορτζ είχε προειδοποιήσει τον άντρα της να κρατήσει τις χερούκλες του για τον εαυτό του προς το παρόν. Ο Ντέρεκ είχε

14 JOHANNA LINDSEY κοκκινίσει και τότε, αλλά η ξεκάθαρη αλήθεια ήταν ότι η πρώτη φορά που γνώρισε τη νέα σύζυγο του θείου του ήταν έξω από μια ταβέρνα κοντά στην προκυμαία, τότε που αυτή είχε πέσει πάνω στον Ντέρεκ κι εκείνος είχε κάθε πρόθεση να φροντίσει ώστε η γυναίκα να καταλήξει στο κρεβάτι του εκείνη τη νύχτα μέχρι που ο Τζέρεμι τον πληροφόρησε ότι αυτή η γυναίκα που προσπαθούσε να ξεμυαλίσει ήταν η καινούρια του θεία. Τώρα, ωστόσο, το θέμα αυτό έκανε τον Πέρσι να ανακαθίσει έκπληκτος, μια και μόλις τώρα του πέρασε απ το μυαλό να ρωτήσει: «Δηλαδή, λες γι αυτό να ξαναέβαλε ο πατέρας σου το όνομά του στο βιβλίο στοιχημάτων στο Γουάιτ;». Την ερώτησή του την απηύθυνε στον Τζέρεμι. «Δεν πήρε τ αυτί μου ότι είχε βάλει τίποτα στοιχήματα», αποκρίθηκε εκείνος. «Όχι εκείνος», διευκρίνισε ο Πέρσι. «Στοιχηματίζουν πάνω σ εκείνον, ότι θα ξεκινήσει ο ίδιος ή ότι θα είναι ο υπαίτιος για τρεις καβγάδες το λιγότερο, ως τα τέλη της εβδομάδας». Ακούγοντάς το αυτό ο Τζέρεμι άρχισε να γελάει ασταμάτητα. «Δεν είναι και τόσο αστείο, Τζέρεμι», παρατήρησε ο Ντέρεκ ενοχλημένος. «Όταν ο θείος Τζέιμς μπλεχτεί σε καβγά, το καημένο το θύμα συνήθως δεν τη βγάζει καθαρή. Ο φίλος μου ο Νικ το διαπίστωσε αυτό από πρώτο χέρι και κόντεψε να χάσει και το γάμο του με τη Ρέτζι μας, διότι ο πατέρας σου τον έστειλε στο κρεβάτι για μια βδομάδα». Ο Τζέρεμι σοβαρεύτηκε, γιατί ο παλιόφιλος ο Νικ είχε στείλει τον πατέρα του στη φυλακή γι αυτό τον άγριο ξυλοδαρμό, κι εκείνο τον καιρό τα αίματα ήταν τόσο αναμμένα, που θα προτιμούσε να το ξεχάσει. Ο Πέρσι, που δεν ήξερε ότι είχε αναμοχλεύσει κάποιες δυσάρεστες για τα ξαδέρφια μνήμες, θέλησε να μάθει: «Μα γι αυτό όμως ο πατέρας σου είναι τόσο κακόκεφος, έτσι δεν είναι; Επειδή αυτός και η Τζόρτζι δεν μπορούν να κατάλαβες». «Στην πραγματικότητα», αποκρίθηκε ο Τζέρεμι, «αυτό δεν έχει απολύτως καμία σχέση με τη διάθεσή του, Πέρσι. Ο πατέρας

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 15 μου ήξερε ότι θα αναγκαζόταν να απέχει για λίγο καιρό. Μήπως κι ο αδερφός του ο Τόνι δεν πέρασε ακριβώς τα ίδια λιγότερο από δυο μήνες πριν; Όχι, αυτό που τον έκανε να καταταλαιπωρεί τους πάντες γύρω του είναι το γράμμα που έλαβε η Τζορτζ από τους αδερφούς της την περασμένη εβδομάδα. Απ ό,τι φαίνεται, θα επιστρέψουν όλοι τους για τα γεννητούρια, και μπορεί να φανούν από μέρα σε μέρα». «Ω Θεέ μου!» αναφώνησαν ο Ντέρεκ και ο Πέρσι μ ένα στόμα. «Δεν είναι ν απορεί κανείς που μου έβαλε αγριοφωνάρες χθες χωρίς να υπάρχει σοβαρός λόγος», πρόσθεσε ο Ντέρεκ. «Δεν έχω ξαναδεί ποτέ μου άνθρωπο να αντιπαθεί τόσο πολύ τους κουνιάδους του όσο ο Τζέιμς Μάλορι αυτό το συγκεκριμένο τσούρμο από την Αμερική που του έλαχε», είπε ο Πέρσι. «Και μάλιστα τους συμπαθεί λιγότερο απ όσο συμπαθεί τον παλιόφιλο τον Νικ και ουδέποτε συμπάθησε τον Νικ», συνέχισε ο Ντέρεκ. «Ακριβώς», είπε ο Τζέρεμι. «Το μόνο που μπορεί να κάνει η Τζορτζ είναι να κρατάει μακριά τον έναν απ τον άλλο όταν βρίσκονται όλοι μαζί στον ίδιο χώρο, για να μην πιαστούν απ το λαιμό». Όλοι τους τα παραφούσκωναν λιγάκι. Η αλήθεια ήταν ότι ο Τζέιμς είχε κάνει ένα είδος ανακωχής με τους κουνιάδους του πριν σαλπάρουν για να επιστρέψουν στην Αμερική, αλλά δεν του άρεσε που το έκανε αυτό ο μόνος λόγος που το έκανε ήταν για χάρη της Τζορτζίνα και μόνο γιατί θεωρούσε ότι δεν επρόκειτο να τους ξαναδεί ποτέ στη ζωή του. Δεν ήταν δα και τόσο φρικτοί όλοι τους, εκείνοι οι Αμερικανοί. Μάλιστα ο Ντέρεκ και ο Τζέρεμι είχαν βγάλει τους δυο νεότερους αδερφούς Άντερσον βόλτα στην πόλη, ενόσω βρίσκονταν στο Λονδίνο. Και τα είχαν πάει θαυμάσια, τουλάχιστον με τον Ντρου Άντερσον, που ήταν ο πιο ανέμελος από τους αδερφούς. Ο Μπόιντ, ο μικρότερος απ όλους,

16 JOHANNA LINDSEY παραήταν σοβαρός για να περάσει τόσο καλά όσο είχαν περάσει οι υπόλοιποι. Όμως υπήρχε ένας αδερφός συγκεκριμένα τον οποίο ο Τζέιμς πραγματικά δεν έκανε καθόλου κέφι, εκείνον που επιθυμούσε διακαώς να στείλει τον Τζέιμς στην κρεμάλα, τότε που ο τελευταίος ήταν στο έλεός τους τον περασμένο χρόνο στην Αμερική. Εκείνο τον αδερφό, ο Τζέιμς ποτέ δεν επρόκειτο να τον συμπαθήσει, με τίποτα στον κόσμο. «Είμαι αφάνταστα χαρούμενος που δεν θα μένω στο σπίτι σου τον ερχόμενο μήνα», σχολίασε ο Ντέρεκ στον Τζέρεμι. Ο Τζέρεμι χαμογέλασε πλατιά στον ξάδερφό του. «Α, δεν ξέρω. Αν με καλορωτάς, θα έχει πολύ ενδιαφέρον η κατάσταση εκεί γύρω. Εγώ, μια φορά, δεν σκοπεύω να χάσω ούτε ένα λεπτό απ όλο αυτό».

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 17 Κεφάλαιο 2 Στην άλλη πλευρά του Λονδίνου, στην πρόσφατα αγορασμένη οικία στο Μπέρκελι Σκουέρ, η Τζορτζίνα και ο Τζέιμς Μάλορι είχαν συμφωνήσει αμοιβαία να αφήσουν κατά μέρος το ζήτημα της επικείμενης άφιξης των αδερφών της, τουλάχιστον για το υπόλοιπο της νύχτας, μια και επρόκειτο για ένα ζήτημα στο οποίο δεν μπορούσαν να καταλήξουν σε κάποια συμφωνία, και ήταν αμφίβολο αν θα μπορούσαν να καταλήξουν και ποτέ. Η αλήθεια ήταν ότι η Τζορτζίνα κατανοούσε πώς ένιωθε ο άντρας της. Στο κάτω κάτω, τα αδέρφια της τον είχαν τσακίσει στο ξύλο και τον είχαν κλειδώσει σε ένα κελάρι. Ο πιο θερμόαιμος απ όλους τους, ο Γουόρεν, ευχαρίστως θα κρεμούσε τον Τζέιμς αν ήταν στο χέρι του, χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία ότι ο Τζέιμς ήταν ο πειρατής που είχε επιτεθεί σε δύο από τα πλοία τους της «Σκάιλαρκ», γεγονός που ήταν απολύτως αληθές αλλά άσχετο με την όλη υπόθεση. Ωστόσο ο Γουόρεν το είχε χρησιμοποιήσει αυτό μόνο σαν δικαιολογία, ενώ ο πραγματικός λόγος που ήθελε να ξεμπερδεύει άπαξ και διαπαντός με τον Τζέιμς Μάλορι ήταν ότι ο Τζέιμς είχε εκθέσει την Τζορτζίνα και είχε ανακοινώσει δημοσίως αυτό το γεγονός σε μια συγκέντρωση στην οποία παρευρίσκονταν οι μισοί κάτοικοι της γενέτειράς τους, του Μπρίτζπορτ, στο Κονέκτικατ. Ναι, στον Γουόρεν οφειλόταν ένα μεγάλο μέρος της

18 JOHANNA LINDSEY αντιπάθειας που εξακολουθούσε να υπάρχει ανάμεσα στον άντρα της και στους αδερφούς της. Αλλά ούτε και ο Τζέιμς ήταν άμοιρος ευθυνών για του λόγου το αληθές, είχε υποκινήσει όλη αυτή την εχθρότητα ευθύς εξαρχής με την πικρή του γλώσσα. Για να φτάσει να αποκαλυφθεί, αφότου την είχε πάρει με το ζόρι στην Αγγλία, ότι όλο αυτό ήταν σκόπιμο από μεριάς του, ώστε να αναγκάσει τους αδερφούς της να τον πιέσουν να την παντρευτεί, πράγμα που έκαναν, και γρήγορα μάλιστα ωστόσο αυτό δεν έθεσε τέλος στις κουβέντες για το κρέμασμα, τουλάχιστον όχι από πλευράς του Γουόρεν. Από την άλλη, πάλι, η Τζορτζίνα κατανοούσε και την άποψη του Γουόρεν. Οι αδερφοί της ένιωθαν περιφρόνηση για τους Άγγλους ακόμα και πριν από τον πόλεμο του 1812, λόγω του ότι οι Άγγλοι είχαν αποκλείσει τα λιμάνια της Ευρώπης και αυτό είχε στοιχίσει στις ακτοπλοϊκές γραμμές «Σκάιλαρκ» πάρα πολλά από τα καθιερωμένα εμπορικά τους δρομολόγια. Κι ύστερα ήταν και τα πολυάριθμα πλοία της «Σκάιλαρκ», που τα είχαν σταματήσει για να τους επιτεθούν, τότε που οι Άγγλοι αναζητούσαν με το έτσι θέλω διάφορους λιποτάκτες για να στελεχώσουν τα στρατεύματά τους. Ο Γουόρεν είχε μια μικρή ουλή στο αριστερό του μάγουλο, από μία από εκείνες τις αυθαίρετες εισβολές στα πλοία, όταν οι Άγγλοι αξίωσαν να πάρουν με το ζόρι κάμποσα από τα μέλη του πληρώματός του κι εκείνος είχε προσπαθήσει να το αποτρέψει. Όχι, κανένας από τους αδερφούς της δεν έτρεφε καμία αγάπη για την Αγγλία, και ο πόλεμος απλώς έκανε αυτά τα αισθήματα χειρότερα. Οπότε δεν ήταν να απορεί κανείς για το ότι θεωρούσαν πως ο Τζέιμς Μάλορι, ένας Άγγλος υποκόμης, ο πιο διαβόητος άσωτος του Λονδίνου κάποτε, και πρώην πειρατής, δεν ήταν κατάλληλος για τη μονάκριβη αδερφή τους. Αν εκείνη δεν αγαπούσε τον άντρα της σε σημείο τρέλας, ποτέ δεν θα την είχαν αφήσει στα χέρια του, όταν τελικά τους εντόπισαν στο Λονδίνο. Και ο Τζέιμς το γνώριζε αυτό, πράγμα που ήταν απλώς ακόμα ένας λόγος για τον οποίο ποτέ δεν θα έτρεφε απολύτως

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 19 φιλικά αισθήματα για τους αδερφούς της. Ωστόσο εκείνη και ο Τζέιμς δεν επρόκειτο να συζητήσουν άλλο γι αυτό το ζήτημα απόψε. Ήταν ένα πολύ ευαίσθητο ζήτημα τώρα δα, και ο Τζέιμς με την Τζορτζίνα είχαν μάθει να κρατούν τα ευαίσθητα ζητήματα μακριά από την κρεβατοκάμαρά τους. Όχι πως δεν θα μπορούσαν να στήσουν έναν ωραιότατο καβγά σ εκείνο το συγκεκριμένο δωμάτιο, ή και σε οποιοδήποτε άλλο δωμάτιο βεβαίως. Μα στην κρεβατοκάμαρα φρόντιζαν να στρέφουν την προσοχή τους σε άλλα πράγματα, γεγονός που κατά κάποιο τρόπο μείωνε την ένταση ενός γερού καβγά. Μόλις είχαν τελειώσει τη στροφή της προσοχής τους σ εκείνα τα άλλα πράγματα, και μάλιστα πολύ ευχάριστα, και ο Τζέιμς εξακολουθούσε να κρατάει την Τζορτζίνα στην αγκαλιά του και κάθε τρεις και λίγο έριχνε κι από ένα τσιμπηματάκι όπου έβρισκε λίγο δέρμα γυμνό, γεγονός που προοιωνιζόταν ότι σύντομα θα απορροφούνταν ξανά από εκείνα τα άλλα πράγματα. Η Τζορτζίνα έβρισκε διασκεδαστικό, τρομερά αστείο για την ακρίβεια, ότι είχαν πει τόσο στον Τζέιμς όσο και στον αδερφό του, τον Άντονι, που ήταν και οι δύο πρώην άσωτοι του χείριστου είδους, να απέχουν από την ερωτική πράξη κατά το τελευταίο στάδιο της εγκυμοσύνης των γυναικών τους, και ότι και στους δύο είχε φανεί πολύ αστείο να αφήνουν τόσο τους φίλους όσο και τα μέλη της οικογένειάς τους να πιστεύουν ότι ακολουθούσαν τις οδηγίες των γιατρών, αλλά απεχθάνονταν τη στέρηση. Ακόμα και το γιο του Τζέιμς, τον Τζέρεμι, τον είχαν ξεγελάσει και τον άκουσαν να λέει λόγια συμπαράστασης: «Ε καλά, τι είναι δυο βδομάδες όταν κάποτε ήμαστε στη θάλασσα πολύ περισσότερο χρόνο για να πάμε απ το ένα λιμάνι στο άλλο;». Το πιο αστείο σχετικά με την όλη υπόθεση ήταν ότι ο Τζέρεμι, που ακολουθούσε γοργά τα βήματα του πατέρα του, θα έπρεπε να είναι αρκετά έξυπνος ώστε να ξέρει καλύτερα. Όφειλε να είχε καταλάβει ότι δυο τέτοιοι άρχοντες του αισθησιασμού,

20 JOHANNA LINDSEY όπως ήταν και ο Τζέιμς και ο Άντονι, θα ήξεραν πώς να παρακάμψουν τα προστάγματα των γιατρών για να ικανοποιηθούν οι ίδιοι αλλά και να ικανοποιήσουν τις γυναίκες τους με άλλους τρόπους. Ο Τζέιμς πάντως είχε διασκεδάσει μ αυτή την προσποίηση, με το να δείχνει εξαιρετικά ευερέθιστος και νευρικός, όπως ακριβώς είχε κάνει και ο Άντονι πριν απ αυτόν, τουλάχιστον μέχρι που έφτασε το γράμμα από την Αμερική. Τώρα η απαίσια διάθεση του Τζέιμς δεν είχε ούτε ίχνος προσποίησης, και από αυτή την κακοκεφιά του κανένας δεν γλίτωνε, όχι όταν η σαρκαστική του γλώσσα ήταν σε θέση να μαστιγώσει προς πάσα κατεύθυνση και με τέτοια αμείλικτη ακρίβεια. Μερικά σκάγια είχαν πάρει και την ίδια την Τζορτζίνα, αλλά εκείνη είχε ανακαλύψει εδώ και καιρό τον καλύτερο τρόπο για να απαντάει, με το να μην απαντάει καθόλου, πράγμα που έκανε τον άντρα της έξαλλο απ τα νεύρα του. Εκείνη τη στιγμή δεν ήταν νευριασμένος. Μάλιστα δεν σκεφτόταν καν την επικείμενη άφιξη των κουνιάδων του, μια σκέψη που θα είχε καταστρέψει απόλυτα την τωρινή του γλυκιά διάθεση. Ο Τζέιμς ήταν πανευτυχής και ευχαριστημένος όταν η μικρή του Τζορτζ βρισκόταν κάπου γύρω του, κι εκείνη ακριβώς τη στιγμή ήταν πολύ κοντά του. Τα χέρια του περιπλανιούνταν νωχελικά πάνω στο κορμί της, το ίδιο και τα χείλη του, ενώ ο λογισμός του πήγε πίσω σ εκείνο το βράδυ και στο χορό όπου είχαν παρευρεθεί. Δυσάρεστος χορός, κάτι που πριν παντρευτεί θα τον έκανε να πεθάνει από την ντροπή του, αλλά πάλι, τώρα που παντρεύτηκε, υπέθετε πως θα έπρεπε να κάνει κάποιες παραχωρήσεις. Οι μεγάλοι, όπως αποκαλούσαν τους μεγαλύτερους αδερφούς τους αυτός και ο Άντονι, είχαν επιμείνει να πάει στο χορό, μολονότι αυτό κανονικά δεν θα είχε φέρει αποτέλεσμα, μια και ποτέ δεν είχε υπακούσει στις προσταγές τους και δεν σκόπευε να αρχίσει να υπακούει τώρα. Όμως είχε επιμείνει και η Τζορτζίνα, και δεν χρειάστηκε τίποτε άλλο. Του άρεσε αφάνταστα να την

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 21 ευχαριστεί. Ώσπου τελικά έφτασε να διαπιστώσει ότι στην πραγματικότητα το ευχαριστήθηκε και ο ίδιος, αν και αυτό είχε κατά πολύ να κάνει με το ότι παρατηρούσε τον Άντονι να ξεροβήχει, να ξεροκαταπίνει και να πετάει υποτιμητικά σχόλια για κάθε νεαρό πετεινάρι που υπηρετούσε με ζήλο την ανιψιά τους την Έιμι, και ιδίως αφότου ο Άντονι του είχε πει νωρίτερα: «Θα το αφήσω επάνω σου αυτό, αγαπητέ, μια και δεν ήσουν εκεί στην πρώτη επίσημη εμφάνιση της Ρέτζι. Το σωστό σωστό, σε τελική ανάλυση, και η Ρέτζι μού προκάλεσε έγνοιες αρκετές για μια ολόκληρη ζωή, ειδικά αφότου η ψυχή της άρχισε να λαχταράει εκείνο τον κακότροπο φωνακλά, τον Ίντεν. Εδώ μάλιστα δεν με άφηνε καν να τουφεκίσω τον τύπο, κρίμα κι άδικο, και τώρα είναι πολύ αργά, άπαξ και τον παντρεύτηκε». Ο Τζέιμς είχε άλλους λόγους να αντιπαθεί τον Νίκολας Ίντεν, εκτός από το ότι η Ρέτζι τον είχε παντρευτεί, αλλά αυτό ήταν μια άλλη ιστορία. Εκείνη ισχυριζόταν ότι τον είχε ερωτευτεί γιατί της θύμιζε πάρα πολύ τους πολυαγαπημένους της θείους, τον Άντονι και τον Τζέιμς, γεγονός που τους έκανε να τον αντιπαθούν ακόμα περισσότερο, γιατί κανένας που να τους έμοιαζε δεν ήταν κατάλληλος για τη Ρέτζι τους. Ωστόσο ούτε ο Τζέιμς ούτε ο Άντονι μπορούσαν να βρουν κάποιο ψεγάδι στον τρόπο που φερόταν στη Ρέτζι, τουλάχιστον όχι τώρα, μολονότι ο Νίκολας τα είχε κάνει θάλασσα κατά τον πρώτο χρόνο του γάμου τους. Όμως τώρα πια ήταν ο ιδανικός σύζυγος. Το γεγονός ότι ποτέ δεν θα συμπαθούσαν ουσιαστικά τον τύπο, ήταν ζήτημα αρχής. Και τώρα, άλλη μια από τις ανιψιές τους έκανε την πρώτη επίσημη εμφάνισή της, και παρόλο που ο Τζέιμς και ο Άντονι δεν είχαν πάρει καθόλου μέρος στην ανατροφή καμίας από τις κόρες του Έντι, όπως είχε γίνει με τη Ρέτζι, που είχε χάσει και τους δυο γονείς της όταν ήταν μόλις δύο ετών, η μικρότερη κόρη του Έντι, με τα κατάμαυρα μαλλιά και τα έντονα μπλε μάτια της, έμοιαζε τόσο πολύ με τη Ρέτζι που θα μπορούσαν να

22 JOHANNA LINDSEY είναι και αδερφές. Αυτό ήταν πάρα πολύ σημαντικό. Οπωσδήποτε είχε ξυπνήσει τα προστατευτικά ένστικτα του Άντονι, παρόλο που εκείνος είχε προσπαθήσει να το αρνηθεί. Αλλά ούτε και στον Τζέιμς πολυάρεσε αυτό που είχε νιώσει κι εκείνος την ώρα που έβλεπε τους κομψευόμενους δανδήδες και τους νεαρούς άσωτους που τσακίζονταν για να κερδίσουν την προσοχή της Έιμι. Για του λόγου το αληθές, είχε αλλάξει επιτόπου γνώμη για τις ελπίδες που είχε να του χάριζε η Τζορτζίνα μια κόρη τόσο απολαυστικά γλυκιά όσο η μικρή Τζούντιθ του Άντονι και της Ρόσλιν. «Είσαι ξύπνια, Τζορτζ;» ρώτησε νωχελικά ο Τζέιμς. «Κι εγώ και το μωρό». Ο Τζέιμς ανακάθισε κι έβαλε τα δυο του χέρια στο τεράστιο φούσκωμα της κοιλιάς της για να της κάνει ένα απαλό μασάζ. Όταν ήρθε η επόμενη κλοτσιά, την ένιωσε ακριβώς μέσα στην παλάμη του. Τα βλέμματά τους αντάμωσαν και χαμογέλασαν πλατιά ο ένας στον άλλο. Ο Τζέιμς πάντα ένιωθε να συναρπάζεται μέχρι τα κατάβαθα της ψυχής του, κάθε φορά που αισθανόταν το μωρό του να κινείται μέσα στην κοιλιά της γυναίκας του. «Κι αυτή η κλοτσιά ήταν ήπια», του είπε. Το χαμόγελό του έγινε ακόμα πιο πλατύ. «Ε τότε ο μικρός θα είναι έτοιμος για την παλαίστρα από πολύ μικρή ηλικία». «Ο μικρός; Εγώ νόμιζα πως ήθελες κορίτσι». Ο Τζέιμς ρουθούνισε. «Άλλαξα γνώμη, μετά τα αποψινά. Θα αφήσω για τον Τόνι και τον Έντι τις έγνοιες που φέρνουν τα κορίτσια». Η Τζορτζίνα χαμογέλασε, ξέροντας τόσο καλά τον άντρα της ώστε να ξέρει ακριβώς τι είχε μέσα στο μυαλό του. «Η Έιμι ήταν απίστευτα όμορφη απόψε, έτσι δεν είναι;» Δεν απάντησε σ αυτό, αλλά είπε: «Εκείνο που θέλω εγώ να ξέρω είναι πώς διάολο μου διέφυγε αυτό, ενώ περνούσε περισσότερο χρόνο εδώ τώρα τελευταία παρά στο σπίτι της». «Δεν σου διέφυγε ότι είναι όμορφη απλώς σου διέφυγε το

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 23 πόσο όμορφη είναι», είπε η Τζορτζίνα με νόημα. «Ως θείος της, υποτίθεται πως δεν ήσουν υποχρεωμένος να έχεις προσέξει ότι έχει αποκτήσει καμπύλες σε όλα τα σωστά σημεία, και ιδίως αφού η Σάρλοτ την είχε φασκιωμένη απ την κορφή ως τα νύχια μ εκείνα τα κοριτσίστικα φορέματα με τους ψηλούς γιακάδες». Μια άλλη σκέψη έκανε τα πράσινα μάτια του να γουρλώσουν. «Ω Θεέ μου, μη μου πεις ότι το έχει προσέξει και ο Τζέρεμι, ε; Γι αυτό λες να είναι τόσο πρόθυμος να τη συνοδεύει εδώ κι εκεί;» Η Τζορτζίνα ξέσπασε σε τρανταχτά γέλια και προσπάθησε να του δώσει ένα χαϊδευτικό χτύπημα, όμως δεν μπορούσε να τον φτάσει πάνω από τον όγκο της κοιλιάς της. «Είσαι απίστευτος, Τζέιμς. Γιατί μονίμως αποδίδεις τέτοιες ακόλαστες τάσεις σ αυτό το γλυκό αγόρι; Είναι μόλις δεκαοχτώ χρόνων, για όνομα του Θεού». Ο Τζέιμς ύψωσε το ένα από τα χρυσαφένια του φρύδια, μια από τις γκριμάτσες του που κάποτε η Τζορτζίνα απεχθανόταν, αλλά τώρα την έβρισκε πολύ χαριτωμένη. «Γλυκό αγόρι;» είπε. «Ο γιος μου; Είναι δεκαοχτώ και φαίνεται τριάντα, ο αγύρτης». Η Τζορτζίνα θα συμφωνούσε ότι ο Τζέρεμι έδειχνε μεγαλύτερος από την ηλικία του, μια και στο ύψος είχε πάρει από το θείο του τον Τόνι, γεγονός που τον καθιστούσε λίγα εκατοστά ψηλότερο από τον πατέρα του, ενώ το φαρδύ του στέρνο το είχε πάρει από τον Τζέιμς, και αυτό τον έκανε να φαίνεται πελώριος σε σύγκριση με άλλους νεαρούς άντρες της ηλικίας του. Όμως δεν επρόκειτο να το πει αυτό στον πατέρα του, που ήδη αρκετά φούσκωνε από καμάρι για τον νεαρό. «Εντάξει, δεν χρειάζεται να ανησυχείς για τον Τζέρεμι και την Έιμι. Συμβαίνει να ξέρω ότι έχουν γίνει οι καλύτεροι φίλοι. Αλλά πάλι, έχουν την ίδια ηλικία, καταλαβαίνεις. Σε λίγες εβδομάδες θα γίνει κι εκείνη δεκαοχτώ. Απλώς μου κάνει εντύπωση που η Σάρλοτ δεν την έβαλε να περιμένει αυτές τις λίγες εβδομάδες και μετά να κάνει την επίσημη πρώτη της εμφάνιση».

24 JOHANNA LINDSEY «Αυτά πρέπει να είναι καμώματα του Έντι. Παραείναι μαλακός σε ό,τι αφορά στα κορίτσια του, πράγμα που, τώρα που το σκέφτομαι, δεν είναι αυτό που χρειάζεται η Έιμι τούτη τη στιγμή». Η Τζορτζίνα ύψωσε κι εκείνη λιγάκι το φρύδι της. «Θα ενδιαφερθείς εσύ ο ίδιος προσωπικά και γι αυτή την ανιψιά;» «Δεν υπάρχει περίπτωση», αποκρίθηκε εκείνος, με τη φωνή του να έχει πάρει έναν εντελώς ξερό τόνο. «Η ειδικότητά μου είναι τα αγόρια, το ξέρεις, και θα έχω να χαίρομαι τον νεογέννητο γιο μου, οπότε δεν θα έχω χρόνο να ανησυχώ για τη μικρότερη κόρη του Έντι». Η Τζορτζίνα αμφέβαλλε γι αυτό, γιατί είχε ακούσει πόσο σοβαρά είχε πάρει ο Τζέιμς το ζήτημα της ανατροφής της Ρέτζι, τόσο πολύ που όταν αναγκάστηκε να στερηθεί το χρόνο του μαζί της τον καιρό που ήταν πειρατής, πήγε και απήγαγε το κορίτσι για κάμποσους μήνες και το τριγύριζε στα διεθνή ύδατα, γεγονός που είχε κάνει τους αδερφούς του να τον αποκηρύξουν για αρκετά χρόνια. Όμως η Ρέτζι ήταν η αγαπημένη ανιψιά, λόγω του ότι όλοι την έβλεπαν σαν κόρη τους, οπότε ίσως ο Τζέιμς και ο Άντονι να άφηναν την Έιμι στη φροντίδα του πατέρα της κι ας ανησυχούσε αυτός, μια και τα είχε καταφέρει μια χαρά με τα άλλα τέσσερα παιδιά του Μπα, δεν υπήρχε περίπτωση. «Και τώρα που άλλαξες γνώμη και δεν θέλεις να κάνουμε κόρη, τι θα γίνει αν κάνουμε τελικά;» Εκείνος τη φίλησε ακριβώς στο κέντρο της κοιλιάς της και της χαμογέλασε πλατιά, μολονότι ο τόνος της φωνής του ακούστηκε όσο πιο σοβαρός μπορούσε. «Θα προσπαθήσω να συνεχίσω τις προσπάθειες, Τζορτζ. Να είσαι σίγουρη». Η Τζορτζίνα θα περνούσε πάρα πολύ καιρό στο κρεβάτι ενώ εκείνος θα συνέχιζε τις προσπάθειες στον δεύτερο γύρο, ήταν σίγουρη γι αυτό.

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 25 Κεφάλαιο 3 Μόλις ένα τετράγωνο βόρεια της Μπέρκελι Σκουέρ, η Έιμι Μάλορι ετοιμαζόταν επιτέλους να πέσει για ύπνο. Γεμάτη έπαρση, ενώ καθόταν και βούρτσιζε τα μακριά μαύρα μαλλιά της, μέσα στον καθρέφτη της κοίταζε τη μητέρα της, τη Σάρλοτ, να πηγαινοέρχεται εδώ κι εκεί στο δωμάτιο, βοηθώντας τη γριά Άγκνες να τακτοποιήσει τα ρούχα και τα κοσμήματα της Έιμι, κακαρίζοντας πάνω από μια σκισμένη κάλτσα, ένα φθαρμένο παπούτσι, τα λεκιασμένα ροζ βραδινά γάντια. Είχε σκοπό να μιλήσει στον πατέρα της και να του ζητήσει να της φέρει δική της καμαριέρα. Και οι δύο μεγαλύτερες αδερφές της, η Κλερ και η Νταϊάνα, είχαν τις δικές τους, και τις είχαν πάρει μαζί τους όταν έφυγαν από το σπίτι για να πάνε να ζήσουν μαζί με τους συζύγους τους. Μα η Έιμι ανέκαθεν ήταν αναγκασμένη να μοιράζεται την καμαριέρα κάποιου άλλου, και τώρα η μόνη που είχε απομείνει ήταν η γριά Άγκνες, που ήταν μαζί με τη Σάρλοτ από τότε που η τελευταία ήταν παιδί ακόμα. Η Έιμι ήθελε κάποια που να μην είναι τόσο άκαμπτη στους τρόπους της, που να είναι περισσότερο καμαριέρα και να μην έβαζε τόσο τις φωνές ούτε να είναι αυταρχική. Ήταν κάτι που έπρεπε να έχει γίνει εδώ και πολύ καιρό και και η Έιμι δεν μπορούσε να πιστέψει ότι καθόταν και σκεφτόταν τέτοια μικροπράγματα ενώ είχε μόλις ζήσει την πιο συναρπαστική μέρα της ζωής της.

26 JOHANNA LINDSEY Για να λέμε την αλήθεια, είχε υπάρξει και μια άλλη μέρα ακόμα πιο συναρπαστική, μια μέρα που δεν επρόκειτο να ξεχάσει ποτέ, μια μέρα που την έφερνε και την ξανάφερνε στη μνήμη της τους τελευταίους αυτούς έξι μήνες από τότε που συνέβη. Ήταν η μέρα που είχε γνωρίσει τους αδερφούς της Τζορτζίνα Μάλορι και πήρε την αισιόδοξη απόφαση, χωρίς καμία απολύτως ντροπή, να παντρευτεί έναν απ αυτούς. Έκτοτε, οι μήνες κυλούσαν κι εκείνη δεν είχε αλλάξει γνώμη. Απλώς δεν είχε μπορέσει να βρει ακόμα πώς θα πετύχαινε το σκοπό της, μια και ο άντρας που ήθελε είχε επιστρέψει στην Αμερική με το πλοίο του κι εκείνη δεν τον είχε ξαναδεί. Ήταν σχεδόν αστείο αυτό που είχε κάνει τη σημερινή μέρα τόσο ξεχωριστή γι αυτήν, εκτός από το γεγονός ότι περίμενε πώς και πώς αυτή την περίσταση που θα την έβαζε στον κόσμο των ενηλίκων και η πρώτη της επίσημη εμφάνιση είχε στεφθεί από τεράστια επιτυχία, ήταν ότι είχε πάρει το αυτί της τη θεία Τζορτζ και το θείο Τζέιμς να συζητούν, ή για να είμαστε πιο ακριβείς, να τσακώνονται, για εκείνο το γράμμα που τους πληροφορούσε ότι και οι πέντε αδερφοί της θείας της θα ξαναέρχονταν στην Αγγλία για τη γέννηση του πρώτου της παιδιού. Τέτοια νέα, ειλικρινά, ήταν για την Έιμι κάτι σαν το κερασάκι στην τούρτα και της έφτιαξαν τη μέρα. Θα ξαναρχόταν εκείνος. Τούτη τη φορά θα είχε την ευκαιρία της να τον θαμπώσει με την εξυπνάδα και τη γοητεία της, να τον κάνει να την προσέξει, γιατί οπωσδήποτε την πρώτη φορά που ήταν εδώ, δεν την είχε προσέξει. Πιθανότατα να μη θυμόταν καν ότι την είχε γνωρίσει εκείνη τη φορά, αλλά και γιατί να το θυμόταν; Της Έιμι της είχε δεθεί η γλώσσα κόμπος, αυτό που την έκανε να νιώσει την είχε αφήσει άναυδη, οπότε σίγουρα τότε δεν ήταν και στα καλύτερά της. Η αλήθεια ήταν ότι η Έιμι είχε ωριμάσει κάμποσα χρόνια πριν και στο σώμα και στο μυαλό, οπότε αυτή η αναμονή ώσπου να την πάρουν στα σοβαρά οι ενήλικοι στον κόσμο της ήταν σκέτη

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 27 απογοήτευση για εκείνη, η δε υπομονή δεν ήταν ένα από τα προτερήματά της. Μπορούσε να γίνεται πολύ τολμηρή όταν ήθελε, και απίστευτα ευθύς τύπος. Δεν ήταν καθόλου ντροπαλή ή σεμνότυφη, όπως υποτίθεται ότι έπρεπε να είναι. Και προστάτευε την οικογένειά της τουλάχιστον κρατώντας την ξεδιάντροπα προκλητική φύση της λίγο πολύ για τον εαυτό της, για να μην τους απογοητεύσει με την αδιαντροπιά της. Τα παράτολμα φερσίματα ήταν μια χαρά για τους άσωτους της οικογένειας και οι Μάλορι είχαν μπόλικους από δαύτους αλλά εντελώς ανάρμοστα για τις γυναίκες. Ο Τζέρεμι είχε αρχίσει να υποψιάζεται, αλλά πάλι, εκείνη συμπαθούσε υπερβολικά αυτόν το συγκεκριμένο ξάδερφό της, και από τη στιγμή που είχαν γίνει τόσο στενοί φίλοι, δεν έκρυβε πάντα την αληθινή της φύση από εκείνον. Ούτε από τον αδερφό της θείας Τζορτζ επρόκειτο να κρύψει τη φύση της, όχι αυτή τη φορά. Αν μη τι άλλο, σε ό,τι αφορούσε εκείνον, θα ήταν όσο πιο τολμηρή μπορούσε αν δεν της δενόταν πάλι η γλώσσα κόμπος εξαιτίας εκείνων των συνταρακτικών αισθημάτων που ένιωθε γι αυτόν γιατί ο χρόνος είχε τώρα μεγάλη σημασία. Δεν θα ερχόταν στην Αγγλία για να μείνει, θα έκανε απλώς μια σύντομη επίσκεψη, οπότε κι αυτή δεν θα είχε τη δυνατότητα να τον σαγηνεύσει με το πάσο της θα είχε ελάχιστο χρόνο στη διάθεσή της, και απ ό,τι είχε πληροφορηθεί γι αυτόν, θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει κάθε διαθέσιμο λεπτό. Το να μάθει πληροφορίες για τον μελλοντικό της σύζυγο και η Έιμι ήταν απόλυτα πεπεισμένη ότι αυτός θα γινόταν άντρας της ήταν εύκολο απλώς έπιασε φιλίες με τη θεία της την Τζορτζ, η οποία ήταν μόλις τέσσερα χρόνια μεγαλύτερή της. Είχε ξεκινήσει πηγαίνοντας να επισκεφθεί την Τζορτζίνα όταν εκείνη και ο θείος Τζέιμς έμεναν ακόμη στο σπίτι του θείου Τόνι στο Πικαντίλι. Ύστερα, όταν ήρθε ο καιρός να αρχίσουν να επιπλώνουν το καινούριο τους σπίτι στην Μπέρκελι Σκουέρ, η Έιμι είχε προσφερθεί να βοηθήσει και σ αυτό. Και σε κάθε της

28 JOHANNA LINDSEY επίσκεψη φρόντιζε να γυρίζει με τρόπο την κουβέντα στα αδέρφια της Τζορτζίνα, οπότε εκείνη άρχιζε να μιλάει γι αυτούς δίχως να χρειάζεται η Έιμι να κάνει ερωτήσεις ευθέως. Δεν ήθελε να γίνει γνωστό το προσωπικό της ενδιαφέρον, δεν ήθελε να της πουν ότι ήταν πολύ μικρή για τον άντρα που είχε βάλει στο μάτι. Τότε ναι, μπορεί να ήταν πολύ μικρή, όμως τώρα δεν ήταν πια. Και η Τζορτζίνα, που της έλειπαν πολύ τα αδέρφια της, ευχαριστιόταν να μιλάει γι αυτούς, να αφηγείται περιστατικά από την παιδική τους ηλικία καθώς και τις φάρσες που της σκάρωναν, όπως επίσης και κάποια από τα κατορθώματα αλλά και τις κακοτυχίες που έζησαν από τότε που μεγάλωσαν κι έγιναν άντρες. Η Έιμι είχε μάθει ότι ο Μπόιντ ήταν ο μικρότερος αδερφός, είκοσι εφτά χρόνων, και ότι ήταν σοβαρός σαν γέρος. Ο Ντρου, στα είκοσι οχτώ του, ήταν ένας ξένοιαστος κατεργάρης και ο γόης της οικογένειας. Ο Τόμας ήταν τριάντα δύο χρόνων τώρα και είχε υπομονή που παρέπεμπε σε άγιο. Τίποτα δεν του τάραζε την ηρεμία, ούτε καν ο θείος Τζέιμς, που είχε βάλει και τα δυνατά του μάλιστα. Ο Γουόρεν, που μόλις είχε κλείσει τα τριάντα έξι, ήταν ο υπερόπτης, ο κυνικός της οικογένειας. Ο βαρύς, έτσι τον είχε αποκαλέσει η Τζορτζίνα, και πολύ τομάρι σε ό,τι είχε να κάνει με τις γυναίκες. Και ο Κλίντον, η κεφαλή της οικογένειας Άντερσον στα σαράντα ένα του, ήταν ένας τραχύς τύπος που δεν σήκωνε πολλά πολλά, κάτι που θύμιζε πάρα πολύ τον Τζέισον Μάλορι, ο οποίος ήταν και κεφαλή της φάρας των Μάλορι και τρίτος μαρκήσιος του Χέιβερστον. Για του λόγου το αληθές, όταν εκείνοι οι δυο γνωρίστηκαν είχαν ταιριάξει απίστευτα μεταξύ τους, προφανώς επειδή είχαν πολλά κοινά, έχοντας τόσους μικρότερους αδερφούς υπό την επίβλεψη και την καθοδήγησή τους. Η Έιμι είχε στενοχωρηθεί για λίγο αφότου ανακάλυψε ότι, από τους πέντε όμορφους Άντερσον και ήταν όλοι τους απίστευτα ωραίοι αυτός που είχε διαλέξει ήταν στην πραγματικότητα ο λιγότερο κατάλληλος γι αυτήν. Κανένας από

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 29 τους υπόλοιπους αδερφούς δεν την είχε κάνει να νιώσει έτσι, ούτε κανένας άλλος άντρας για να είμαστε ακριβείς, ούτε καν απόψε, που είχε την αφρόκρεμα όλων των νεαρών επίδοξων μνηστήρων της καλής κοινωνίας στα πόδια της, να συναγωνίζονται για να κερδίσουν την προσοχή της. Κι όταν άκουγε τις θείες της, την Τζορτζ και τη Ρόσλιν, να αναπολούν και να λένε πώς είχαν νιώσει την πρώτη φορά που είχαν συναντήσει τους συζύγους τους, η Έιμι ήξερε πόση σημασία είχε αυτό που ένιωσε. Δεν υπήρχε γιατρειά γι αυτό το συναίσθημα, καμία απολύτως. Και είχε την αισιοδοξία, και φυσικά και την αυτοπεποίθηση, ειδικά μετά τη συντριπτική επιτυχία που σημείωσε απόψε, να αισθάνεται ότι δεν θα είχε προβλήματα τέλος πάντων, θα είχε λίγα στην πραγματικότητα πάρα πολλά αλλά θα ξεπερνιούνταν όλα με το που θα προσέγγιζε εκείνο τον άντρα, και τώρα είχε αυτή την ευκαιρία. «Ε λοιπόν», είπε η μητέρα της Έιμι μόλις ήρθε από πίσω της για να αναλάβει να συνεχίσει να της βουρτσίζει τα μαλλιά, «πρέπει να είσαι ξεθεωμένη, και δεν είναι να απορεί κανείς. Έχω την εντύπωση πως δεν άφησες χορό που να μην τον χόρεψες». Σε καμιά ώρα θα ξημέρωνε, αλλά η Έιμι δεν ήταν κουρασμένη. Ήταν ακόμη γεμάτη έξαψη και δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Αν όμως το έλεγε αυτό, η Σάρλοτ ήταν ικανή να μείνει εκεί για ώρες και να φλυαρεί, οπότε η Έιμι έγνεψε καταφατικά, θέλοντας να μείνει λιγάκι μόνη πριν την καταβάλει η κούραση. «Ήμουν σίγουρη ότι θα είχε μεγάλη επιτυχία», είπε βαριανασαίνοντας η Άγκνες πλάι στην γκαρνταρόμπα, κουνώντας πάνω κάτω το γκρίζο κεφάλι της. «Ήμουν σίγουρη ότι θα ξεπερνούσε τα μεγαλύτερα κορίτσια σου, Λοτ. Καλό ήταν που φρόντισες να τις παντρέψεις πριν βγει εκεί έξω τούτη εδώ. Δεν σου το είχα πει;» Η Άγκνες δεν έκανε κουμάντο μόνο στην Έιμι. Και με τη Σάρλοτ δεν πήγαινε πίσω, αλλά η τελευταία ποτέ δεν παραπονέθηκε ούτε της πέρασε απ το μυαλό να βάλει την

30 JOHANNA LINDSEY υπηρέτρια στη θέση της. Οι φακίδες της είχαν ξεθωριάσει, ήταν στρουμπουλή σαν αγγελούδι και τα δάχτυλά της δεν ήταν πια τόσο ευκίνητα, ωστόσο η Άγκνες ήταν τόσο πολλά χρόνια μαζί τους που τώρα πια είχε γίνει κάτι σαν μέλος της οικογένειας, έτσι είχαν τα πράγματα. Η Έιμι αναστέναξε κρυφά. Καλά καθόταν αυτή και σκεφτόταν να αντικαταστήσει την Άγκνες με μια καμαριέρα που θα ήταν μόνο δική της, ωστόσο ήξερε ότι δεν θα το έκανε ποτέ, γιατί κάτι τέτοιο θα πλήγωνε πολύ τη γριούλα. Η Σάρλοτ συνοφρυώθηκε λιγάκι ακούγοντας τις επισημάνσεις της Άγκνες, την ώρα που τα μάτια της συνάντησαν τα μάτια της Έιμι μέσα στον καθρέφτη. Στα σαράντα ένα της εξακολουθούσε να είναι μια πολύ ωραία γυναίκα, με τα καστανά μαλλιά της να μην έχουν γκριζάρει καθόλου, και με τα καφετιά μάτια της που τα είχαν πάρει όλα της τα παιδιά εκτός από την Έιμι, η οποία, όπως ο Άντονι, η Ρέτζι και ο Τζέρεμι, είχε μαύρα μαλλιά και έντονα μπλε μάτια που της έδιναν όψη εξωτική. Αυτά τα είχε κληρονομήσει από την προγιαγιά της από τη μεριά των Μάλορι, για την οποία κυκλοφορούσε η φήμη ότι ήταν τσιγγάνα. Μια φορά ο θείος Τζέισον της είχε πει εμπιστευτικά ότι αυτό δεν ήταν φήμη αλλά εντελώς αληθινό. Η Έιμι δεν ήταν σίγουρη αν της έκανε πλάκα ή όχι. «Υποθέτω ότι οι αδερφές σου μπορεί και να ζήλεψαν λιγάκι απόψε», παρατήρησε η Σάρλοτ, «ιδίως η Κλερ». «Η Κλερ παραείναι ευτυχισμένη με τον Γουόλτερ της για να θυμηθεί ότι της πήρε δυο χρόνια για να τον θεωρήσει κατάλληλο». Και η σχολαστικότητα της Κλερ, ή η υπομονή της, όπως αποδείχθηκε, απέδωσαν καρπούς, αφού ο Γουόλτερ επρόκειτο να πάρει έναν πολύ μεγάλο τίτλο. «Τι να έχει να ζηλέψει, όταν πρόκειται να γίνει δούκισσα, ε μητέρα;» Η Σάρλοτ χαμογέλασε πλατιά. «Σωστή παρατήρηση». «Και παρόλο που δεν έφτασα να το δω με τα ίδια μου τα μάτια, από πρώτο χέρι» η Έιμι ήταν ακόμα πικραμένη με το γεγονός ότι την ανάγκασαν να περιμένει ώσπου να γίνει σχεδόν

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 31 δεκαοχτώ, ενώ της Νταϊάνα της επέτρεψαν να κάνει την πρώτη της επίσημη εμφάνιση όταν ήταν μόλις δεκαεφτά και μισό «ωστόσο άκουσα ότι η Νταϊάνα είχε κι αυτή εξίσου πολλούς νεαρούς να την τριγυρίζουν, όσους είχα κι εγώ. Εκείνη απλώς έτυχε να ερωτευτεί τον πρώτο που ήρθε να χτυπήσει την πόρτα αργότερα». «Πάρα πολύ σωστά», αναστέναξε η Σάρλοτ. «Γεγονός που μου θυμίζει ότι είναι κάτι παραπάνω από πιθανό ότι αύριο, ή μάλλον σήμερα, θα μας βομβαρδίσουν όλοι εκείνοι οι νεαροί φερέλπιδες που τους θάμπωσες στο χορό. Όντως πρέπει να κοιμηθείς λιγάκι, αλλιώς δεν θα αντέξεις ως την ώρα που θα σερβιριστεί το τσάι». Η Έιμι γέλασε συγκρατημένα. «Ω, θα αντέξω, μητέρα. Έχω σκοπό να απολαύσω κάθε λεπτό της ιεροτελεστίας του κόρτε, μέχρι τη στιγμή που θα έρθει ο άντρας που θέλω και θα με βουτήξει». «Πόσο λαϊκά το θέτεις», κακάρισε η Σάρλοτ. «Να σε βουτήξει, στην κυριολεξία. Αρχίζεις να ακούγεσαι σαν το γιο του Τζέιμς». «Α μάλιστα, έτσι λες;» Η μητέρα της γέλασε. «Έλα τώρα, σταμάτα. Και μην τυχόν και μάθει ο πατέρας σου ότι μιμείσαι τον Τζέρεμι, γιατί θα πάει να μαλώσει με τον αδερφό του γι αυτό, και ο Τζέιμς Μάλορι δεν παίρνει με καλό μάτι ούτε τη χλεύη ούτε τους υπαινιγμούς ούτε τις καλόπιστες συμβουλές. Ορκίζομαι, ακόμα και σήμερα δύσκολα μπορώ να πιστέψω ότι αυτοί οι δυο είναι αδέρφια, είναι τόσο διαφορετικοί». «Ο πατέρας δεν μοιάζει με κανένα απ τα αδέρφια του, αλλά μια φορά εγώ τον αγαπώ έτσι ακριβώς όπως είναι». «Μα είναι φυσικό», αντιγύρισε η Σάρλοτ, «έτσι που σου κάνει όλα τα χατίρια». «Δεν μου κάνει πάντα όλα τα χατίρια! Αν ήταν έτσι, δεν θα ήμουν αναγκασμένη να περιμένω» Τα υπόλοιπα λόγια της πνίγηκαν μες στο στόμα της καθώς η

32 JOHANNA LINDSEY Σάρλοτ έσκυψε από πάνω της και την αγκάλιασε σφιχτά. «Αυτό ήταν δική μου ευθύνη, γλυκιά μου, και μη μου θυμώσεις που ήθελα να κρατήσω το μωρό μου κοντά μου για λίγο ακόμα. Όλες σας μεγαλώσατε πάρα πολύ γρήγορα. Εσύ είσαι η τελευταία, αλλά μετά τον αποψινό θρίαμβο είμαι σίγουρη ότι λίαν συντόμως θα έρθει κάποιος εκλεκτός νέος και θα σε βουτήξει. Το θέλω αυτό, φυσικά και το θέλω, αλλά όχι τόσο σύντομα όσο αναπόφευκτα θα συμβεί. Πολύ φοβάμαι ότι εσύ θα μου λείψεις περισσότερο απ όλες όταν θα φύγεις από το σπίτι για να πας να παντρευτείς. Άντε τώρα, κοιμήσου λιγάκι». Η Έιμι ξαφνιάστηκε που η μητέρα της έκλεισε τόσο απότομα την εξομολόγησή της, ώσπου συνειδητοποίησε ότι η Σάρλοτ ήταν έτοιμη να βάλει τα κλάματα, κι αυτός ήταν και ο λόγος που έσπευσε να φύγει από το δωμάτιο βιαστικά, σέρνοντας και την Άγκνες μαζί της. Η Έιμι αναστέναξε, έχοντας πλήρη επίγνωση ότι τα λόγια της μητέρας της ήταν προφητικά, και νιώθοντας γι αυτό και αδημονία αλλά και δέος. Αν ο στόχος της Έιμι εκπληρωνόταν, όντως της Σάρλοτ θα της έλειπε περισσότερο απ όλες, μια και θα έπρεπε να μετακομίσει στην Αμερική και θα έβαζε έναν ολόκληρο ωκεανό ανάμεσα σ αυτήν και στην οικογένειά της για να είναι μαζί με τον άντρα που διάλεξε. Ως εκείνη τη στιγμή, δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι αναγκαστικά το πράγμα έτσι θα γινόταν. Αναθεματισμένα αισθήματα! Γιατί δεν γινόταν να είχε ερωτευτεί έναν Άγγλο;

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 33 Κεφάλαιο 4 «Γιατί Τζούντιθ;» ρώτησε ο Τζέιμς τον αδερφό του, αναφερόμενος στο όνομα που δόθηκε στη μικρότερη από τις ανιψιές του. «Γιατί όχι κάτι μελωδικό όπως το Ζακλίν;» Ήταν κι οι δυο τους στο παιδικό δωμάτιο, εκεί όπου μπορούσε να βρει κανείς τον Άντονι πιο συχνά από ποτέ, όταν βρισκόταν στο σπίτι. Σήμερα, για αλλαγή, είχε την κόρη του όλη δική του, αφού η γυναίκα του η Ρόσλιν είχε πάει να επισκεφθεί τη φίλη της, τη λαίδη Φράνσις. Η Νέτι, εκείνη η Σκοτσέζα μέγαιρα που είχε γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της Ρόσλιν και είχε αναλάβει τη φροντίδα της μικρής Τζούντιθ με το έτσι θέλω, είχε φύγει απ το δωμάτιο μόνο κατόπιν απειλής ότι αν δεν έφευγε, θα είχε τρομερές συνέπειες. Κατά καιρούς ο Άντονι αναγκαζόταν να διοικεί τα του οίκου του με τρόπο λίγο καταπιεστικό, αλλιώς οι γυναίκες εκεί μέσα θα του έπαιρναν τον αέρα. Ο Τζέιμς πάντως είχε μια τάση να θεωρεί ότι η Ρόσλιν του είχε πάρει τον αέρα ούτως ή άλλως. «Σταμάτα», ήταν η απάντηση του Άντονι στην ερώτηση του Τζέιμς. «Θέλεις δηλαδή να ξυπνήσει ο στριμμένος εαυτός σου και να τη φωνάζεις Τζακ; Γιατί δεν βγάζεις τη δική σου κόρη Ζακλίν όταν γεννηθεί, κι ύστερα να τη φωνάζω εγώ Τζακ;» «Εν τοιαύτη περιπτώσει, απλούστατα θα την ονομάσω Τζακ ευθύς εξαρχής, οπότε δεν θα υπάρχει περιθώριο για αλλαγές». Ο Άντονι ρουθούνισε περιφρονητικά. «Δεν νομίζω ότι της

34 JOHANNA LINDSEY Τζορτζ θα της άρεσε και πολύ αυτό». Ο Τζέιμς αναστέναξε, αποδιώχνοντας την ιδέα πριν ριζώσει μέσα του για τα καλά. «Υποθέτω πως δεν θα της άρεσε». «Ούτε στους αδερφούς της», πρόσθεσε ο Άντονι για να γίνει δυσάρεστος. «Αν είναι έτσι» «Θα το έκανες, έτσι δεν είναι;» «Θα έκανα οτιδήποτε για να εκνευρίσω αυτούς τους άξεστους χωριάτες», αποκρίθηκε ο Τζέιμς με απόλυτη ειλικρίνεια. Ο Άντονι ξέσπασε σε γέλια, πράγμα που ξάφνιασε την Τζούντιθ, η οποία ήταν κουλουριασμένη στο μπράτσο του. Δεν έβαλε τα κλάματα, απλώς άρχισε να κουνάει τα χεράκια της με έξαψη. Ο πατέρας της πήρε το ένα της χέρι κι έφερε τα μικροσκοπικά δάχτυλα στα χείλη του, κι ύστερα στράφηκε ξανά και κοίταξε τον Τζέιμς. Αυτοί οι δυο αδερφοί ήταν διαφορετικοί όπως η μέρα με τη νύχτα. Ο Άντονι ήταν λίγο ψηλότερος και πολύ πιο αδύνατος, με μαύρα μαλλιά και μπλε μάτια, ενώ ο Τζέιμς, όπως οι άλλοι δυο αδερφοί του, ήταν μεγαλόσωμος, ξανθός και με μάτια που είχαν μια βαθιά απόχρωση του πράσινου. Η Τζούντιθ, τώρα, είχε πάρει και από τους δύο γονείς της. Όταν μεγάλωνε θα είχε τα υπέροχα πυρρόξανθα μαλλιά της μητέρας της, αλλά τα μάτια της είχαν ήδη εκείνο το βαθύ μπλε του κοβαλτίου, από τον πατέρα της. «Πόσο καιρό πιστεύεις ότι θα μείνουν οι Γιάνκηδες τούτη τη φορά;» ρώτησε ο Άντονι. «Πάρα πολύ», ήρθε η νευριασμένη απάντηση από τον Τζέιμς. «Όχι παραπάνω από κάνα δυο βδομάδες, βέβαια». «Ας το ελπίσουμε». Ο Άντονι θα μπορούσε τώρα να τσιτσιρίσει τον Τζέιμς σχετικά με την επικείμενη επίσκεψη των ανεπιθύμητων κουνιάδων αν δεν τον ενοχλούσε αυτό, θα σήμαινε ότι κάτι θα είχε πάθει, μια και τα δυο αδέρφια απολάμβαναν όσο τίποτα να βασανίζουν ανελέητα ο ένας τον άλλο αλλά απέναντι σε έναν

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 35 κοινό εχθρό θα στεκόταν στο πλευρό του αδερφού του. Όμως οι Γιάνκηδες δεν είχαν φτάσει ακόμα Ο Άντονι εξακολουθούσε να χαμογελάει πλατιά την ώρα που έλεγε σαν να μην έτρεχε τίποτα: «Υποθέτω πως θα θέλουν να μείνουν μαζί σας, τώρα που έχετε το δικό σας σπίτι». «Δάγκωσε τη γλώσσα σου. Και μόνο που θα τους αφήσω να διαβούν το κατώφλι είναι ήδη αρκετά άσχημο από μόνο του. Πολύ ευχαρίστως θα τσάκιζα μερικά κεφάλια αν ήμουν αναγκασμένος να τους βλέπω σε καθημερινή βάση. Δεν θα ήμουν σε θέση να συγκρατηθώ». «Α, έλα τώρα, δεν ήταν όλοι τους τόσο κακοί. Ήταν και κάνα δυο από δαύτους με τους οποίους τα πήγα περίφημα, κι εσύ το ίδιο, αν θες να το παραδεχτείς. Και ο Τζέισον συμπάθησε πολύ τον Κλίντον. Ο δε Τζέρεμι και ο Ντέρεκ πέρασαν συναρπαστικά με τους δυο μικρότερους». Ο Τζέιμς ύψωσε το ένα του φρύδι με τρόπο που προοιωνιζόταν μακελειό έτσι και ο Άντονι δεν άλλαζε θέμα σύντομα. «Με τον Γουόρεν τα πήγε καλά κανείς;» «Δεν μπορώ να πω πως τα πήγαμε καλά». «Κι ούτε και θα τα πάμε ποτέ». Αυτό θα έπρεπε να έφτανε για να κλείσει η συζήτηση, αλλά ο Άντονι δεν είχε το χάρισμα να πιάνει στον αέρα τις συγκαλυμμένες προειδοποιήσεις. «Έκαναν ακριβώς αυτό που ήθελες, αγαπητέ, σε πάντρεψαν με τη μικρή τους αδερφή κι επέμειναν σε αυτό. Οπότε, πότε έχεις σκοπό να τους συγχωρήσεις για εκείνο το ξύλο που σου έριξαν;» «Το ξύλο ήταν αναμενόμενο. Όμως ο Γουόρεν ξεπέρασε τα όρια όταν παρέσυρε το πλήρωμα του πλοίου μου, και θα μας είχε κρεμάσει όλους αν περνούσε απ το χέρι του». «Κλασική αντιμετώπιση για κάποιον που έχει να αντιμετωπίσει κτηνώδεις πειρατές», αποκρίθηκε ο Άντονι χωρίς να το πολυσκεφτεί. Ο Τζέιμς έκανε να κινηθεί απειλητικά προς το μέρος του αδερφού του που τον τσίγκλιζε, αλλά μετά θυμήθηκε ότι ο

36 JOHANNA LINDSEY Άντονι είχε στην αγκαλιά του το μωρό. Το χαμόγελο του Άντονι έγινε ακόμα πιο πλατύ όταν είδε το γεμάτο δυσαρέσκεια ύφος του αδερφού του, το ότι συνειδητοποίησε ολοκάθαρα πως, ακόμα κι αν είχε κατά νου να του χώσει καμιά γροθιά στη μούρη, θα ήταν υποχρεωμένος να περιμένει. Και ο Άντονι εξακολουθούσε να μην έχει τελειώσει ακόμα. «Έτσι όπως τα έμαθα εγώ», είπε, «τους δυο μικρότερους αδερφούς και την Τζορτζ θα πρέπει να ευχαριστείς που του Γουόρεν δεν του πέρασε το δικό του». «Αυτό είναι άσχετο κι έχουμε καθυστερήσει να κάνουμε και μια επίσκεψη στο Νάιτον Χολ εσύ κι εγώ», πρόσθεσε ο Τζέιμς με νόημα. «Η άσκηση θα έκανε καλό και στους δυο μας». Ο Άντονι ξέσπασε σε τρανταχτά γέλια. «Όταν θα έχεις λογαριασμούς να καθαρίσεις; Δεν νομίζω. Προτιμώ τους πυγμάχους που μου δίνει το Νάιτον για την προπόνηση, ευχαριστώ». «Μα αυτοί δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον, αγαπητό μου αγόρι». «Όπως και να έχει, της γυναίκας μου της αρέσει το πρόσωπό μου όπως είναι. Δεν θα έβλεπε με καθόλου καλό μάτι εσένα να μου τσαλακώνεις τη μύτη μ αυτά τα σφυριά που θεωρείς χέρια. Άλλωστε, δεν θα ήθελα να σου φύγει όλη αυτή η εχθρική διάθεση πριν καταφτάσουν οι Γιάνκηδες. Δεν βλέπω την ώρα για το χαμό, ειλικρινά δεν βλέπω την ώρα». «Δεν θα είσαι ευπρόσδεκτος», είπε ο Τζέιμς κοφτά. «Η Τζορτζ θα με αφήσει να μπω», αποκρίθηκε ο Άντονι με αυτοπεποίθηση. «Με συμπαθεί». «Σε ανέχεται γιατί είσαι αδερφός μου». Εκείνη ακριβώς τη στιγμή ο Άντονι ύψωσε το φρύδι του. «Και δεν θα της ανταποδώσεις αυτή τη χάρη, όσον αφορά στους αδερφούς της;» «Μα την έχω ήδη ανταποδώσει. Είναι ακόμα ζωντανοί, έτσι δεν είναι;»

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 37 Όταν ο Τζέιμς επέστρεψε στο σπίτι του αργότερα εκείνη τη μέρα, εξεπλάγη όταν είδε ότι την πόρτα την άνοιξε η Έιμι. Είχε να τη δει από τον πρώτο της χορό την περασμένη εβδομάδα τον μοναδικό χορό όπου είχαν απ αυτόν την απαίτηση να παραστεί, δόξα τω Θεώ όμως η Τζορτζίνα είχε αναφέρει ότι η Έιμι την είχε επισκεφθεί μόλις λίγες μέρες πριν. Και από τη στιγμή που ο Τζέιμς δεν είχε χτυπήσει την πόρτα, ήταν προφανές ότι η μικρή τον περίμενε, γεγονός αρκετά ασυνήθιστο ώστε να τον βάλει σε υποψίες. Όμως επειδή δεν ήταν άνθρωπος που συνήθιζε να υπερβάλλει ή να καταλήγει σε αυθαίρετα συμπεράσματα, απλώς ρώτησε: «Πού είναι ο Χένρι; Ή μήπως ανέλαβε υπηρεσία ο Άρτι σήμερα; Δεν πρόσεξα όταν έφυγα». Ο Χένρι και ο Άρτι ήταν μέλη του πληρώματός του τον καιρό που ήταν πειρατής. Όμως αυτοί οι δυο ήταν μαζί του για τόσο πολύ καιρό, που τώρα πια ήταν κάτι σαν οικογένεια, και όταν αποφάσισε να πουλήσει το πλοίο του, τη Μέιντεν Αν, επέλεξαν να παραμείνουν στον οίκο του παρά να σαλπάρουν ξανά στις θάλασσες με ένα άγνωστο πλοίο. Ήταν δυο εντελώς απίθανοι μπάτλερ που δεν τους χωρούσε ανθρώπου νους, ωστόσο μοιράζονταν τη δουλειά και το έβρισκαν διασκεδαστικό να τρομάζουν τους ανυποψίαστους τυχόν επισκέπτες με τους χοντροκομμένους τρόπους τους. «Σήμερα είναι η σειρά του Άρτι», απάντησε η Έιμι καθώς έκλεινε την πόρτα πίσω του. «Όμως έφυγε για να πάει στο γιατρό». Είδε την πλάτη του θείου της να σφίγγεται για μια στιγμή κι αμέσως μετά να τρέχει προς τις σκάλες, οπότε κι εκείνη έσπευσε να φωνάξει από πίσω του: «Η γυναίκα σου είναι στο σαλόνι». Ο Τζέιμς σταμάτησε απότομα. «Στο σαλόνι;» «Πίνει το τσάι της», πρόσθεσε η Έιμι. «Πίνει το τσάι της!» είπε οργισμένα εκείνος κάνοντας μεταβολή και πηγαίνοντας προς την κατεύθυνση του σαλονιού. Κοντοστάθηκε στην πόρτα καθώς είδε τη γυναίκα του να

38 JOHANNA LINDSEY κάθεται μέσα. «Να πάρει η οργή, Τζορτζ, τι στον κόρακα νομίζεις ότι κάνεις; Όφειλες να βρίσκεσαι στο κρεβάτι». «Δεν θέλω να πάω στο κρεβάτι, και πίνω το τσάι μου», άκουσε η Έιμι την Τζορτζίνα να απαντάει με αξιέπαινη ηρεμία. Η απάντηση αυτή, ωστόσο, άφησε τον Τζέιμς άναυδο. «Δηλαδή, δεν γεννάς;» «Ναι, γεννάω, αλλά πίνω και το τσάι μου. Θα ήθελες να μου κάνεις λίγη παρέα;» Ο Τζέιμς έμεινε αμίλητος για μια στιγμή, προσπαθώντας να χωνέψει αυτό που άκουσε. «Να πάρει η οργή, Τζορτζ, δεν το κάνεις σωστά το πράγμα». Κι ύστερα μπήκε στο σαλόνι. «Θα πας στο κρεβάτι». «Που να πάρει ο διάολος, Τζέιμς, άσε με κάτω», άκουσε έπειτα η Έιμι. «Θα πάω σ εκείνο το κρεβάτι όπου να ναι, και θα αρχίσω να σκούζω. Θα γίνει σωστά όπως θέλεις, αλλά όταν θα είμαι εγώ έτοιμη. Τώρα άσε με» Ακολούθησε μια αιφνιδιαστική σιωπή. Η Έιμι, που σκεφτόταν να παρέμβει μια και δεν είχε ξαναδεί ποτέ το θείο της τον Τζέιμς να αντιδρά με αυτό τον τρόπο, βρήκε το θάρρος να πάει να σταθεί στο κατώφλι. Έφτασε πάνω στην ώρα που η Τζορτζίνα είχε άλλη μία σύσπαση και ο άντρας της είχε τελείως αποδιοργανωθεί από αυτό. Είχε καθίσει κάτω, μολονότι δεν είχε αφήσει την Τζορτζίνα από τα χέρια του και ακόμα την κρατούσε σφιχτά, κι ήταν τόσο ωχρός όσο και το κρεμ χρώμα του μεταξωτού καλύμματος του καναπέ όπου καθόταν. «Πότε άρχισαν οι πόνοι σου;» ξεστόμισε όταν εκείνη ξανάρχισε να ανασαίνει κανονικά. «Σήμερα το πρωί» «Σήμερα το πρωί;» «Αν έχεις σκοπό να με ρωτήσεις γιατί σου δεν σου το ανέφερα πριν φύγεις, απλώς άκου τον εαυτό σου και θα έχεις την απάντηση που γυρεύεις! Και τώρα όντως άσε με κάτω, Τζέιμς, για να μπορέσω να τελειώσω το τσάι μου. Η Έιμι μόλις το σέρβιρε».

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 39 «Έιμι!» βρυχήθηκε ο Τζέιμς προς άλλη, καινούρια κατεύθυνση. «Τι διάβολο νομίζεις ότι κάνεις, υπηρετείς τη γυναίκα μου» «Μην τολμήσεις να ξεσπάσεις την αγωνία σου πάνω στην Έιμι», είπε η Τζορτζίνα και του κοπάνησε μια μπουνιά στον ώμο. «Εγώ ήθελα να καθαρίσω το σπίτι, αν πρέπει οπωσδήποτε να ξέρεις, αλλά εκείνη με έπεισε να πιω ένα τσάι αντί γι αυτό. Αν δεν σκοπεύεις να πιεις κι εσύ τσάι μαζί μας, πιες ένα ποτό, αλλά πραγματικά, στάματα να ουρλιάζεις στ αυτιά μας». Ο Τζέιμς χαλάρωσε τη λαβή του και την άφησε όσο χρειαζόταν για να περάσει το χέρι του μέσα απ τα μαλλιά του. Η Τζορτζίνα εκμεταλλεύτηκε αυτό το λάθος του, ξεγλίστρησε από την αγκαλιά του κι έκανε να πιάσει να πιει το τσάι της, λες και αυτή ήταν μια οποιαδήποτε άλλη μέρα και όχι αυτή κατά την οποία θα γεννούσε το μωρό της. «Συγγνώμη», είπε ο Τζέιμς ύστερα από μια στιγμή, δίχως να απευθύνεται κάπου συγκεκριμένα. «Με τον Τζέρεμι δεν χρειάστηκε να τα περάσω όλ αυτά. Νομίζω ότι θα προτιμούσα να μεγάλωναν πρώτα τα παιδιά μου κάμποσο και μετά να μου πουν ότι έγινα πατέρας. Ξέρω πάρα πολύ καλά ότι έτσι θα το προτιμούσα». Ή Έιμι τον λυπήθηκε που έδινε εξηγήσεις. «Όσο κι αν θέλω να είμαι μαζί της ώσπου να γεννήσει, ξέρω ότι μετά κάποιος θα δημιουργήσει φασαρία γι αυτό η αθωότητά μου, καταλαβαίνετε κι έτσι έστειλα να ειδοποιήσουν τη μητέρα μου και τη θεία Ρόσλιν και τη Ρέτζι. Μεταξύ τους, θα φροντίσουν ώστε η Τζορτζ να κάνει όλα όσα πρέπει να κάνει». Η Τζορτζίνα μαλάκωσε αρκετά ώστε να προσθέσει: «Αυτό ειλικρινά είναι το εύκολο κομμάτι, Τζέιμς. Για την ακρίβεια, θα πρότεινα να πιεις εκείνο το ποτό που λέγαμε και να χαλαρώσεις πριν αρχίσει το δύσκολο κομμάτι ή να εξαφανιστείς. Θα το καταλάβω απόλυτα αν προτιμήσεις να πας στη λέσχη σου και να περιμένεις εκεί μέχρι όλα αυτά να τελειώσουν». «Είμαι σίγουρος ότι θα καταλάβαινες. Όπως είμαι σίγουρος

40 JOHANNA LINDSEY ότι θα καταλάβαινα κι εγώ, ωστόσο θα μείνω εδώ πέρα μήπως και με χρειαστείς». Η Έιμι είχε φανταστεί ότι ο θείος της θα το έλεγε αυτό. Και η Τζορτζίνα πρέπει να το είχε φανταστεί, διότι χαμογέλασε και έγειρε για να τον φιλήσει. Και τότε ακούστηκε άλλο ένα χτύπημα στην πόρτα. «Πρέπει να είναι τα στρατεύματα που άρχισαν να καταφτάνουν», είπε η Έιμι. «Χα!» έκανε ο Τζέιμς με μια κάποια ανακούφιση. «Η Σάρλοτ θα σε πάει σ εκείνο το κρεβάτι, Τζορτζ, οπωσδήποτε». «Η Σάρλοτ γέννησε δυο γιους και τρεις κόρες, Τζέιμς, οπότε θα καταλάβει απόλυτα πώς νιώθω και αν δεν σταματήσεις να επιμένεις μ αυτό το κρεβάτι, θα γεννήσω το μωρό ακριβώς εδώ, στο σαλόνι». Η Έιμι έφυγε από το δωμάτιο με ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη της. Σύμφωνα με την Τζορτζίνα, ο θείος Τζέιμς κατάφερε να τα βγάλει πέρα καλά σε ολόκληρη την εγκυμοσύνη, οπότε ποιος θα φανταζόταν ότι θα κατέρρεε τώρα, στο τέλος; Έπρεπε να είχε στείλει να ειδοποιήσουν και τον Άντονι, αν και ήταν πιθανόν ότι θα ερχόταν κι αυτός ούτως ή άλλως μαζί με τη Ρόσλιν. Βέβαια τη μέρα που γεννήθηκε η Τζούντιθ, ο Άντονι είχε εισπράξει ορισμένα σοβαρά πειράγματα από τον Τζέιμς, τότε που ο Άντονι είχε μείνει σαστισμένος και άλαλος ώσπου να τελειώσουν όλα αυτά. Όφειλε να είναι εδώ για να δει πώς θα τα έβγαζε πέρα ο αδερφός του κάτω από παρόμοια περίσταση. Μα όταν άνοιξε την πόρτα, δεν είδε κανέναν από την οικογένειά της στη βεράντα. Ήταν και οι πέντε αδερφοί της Τζορτζίνα και, κοίτα να δεις, η γλώσσα της Έιμι δέθηκε κόμπος για άλλη μια φορά.

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 41 Κεφάλαιο 5 «Εεε, χαίρετε». Ο Ντρου Άντερσον ήταν αυτός που είχε χτυπήσει την πόρτα, οπότε αυτός ήταν και που στεκόταν ακριβώς μπροστά στην Έιμι εκείνη τη στιγμή, χαρίζοντάς της ένα εκθαμβωτικό χαμόγελο. «Είσαι η Έιμι, σωστά; Ή μάλλον όχι, περίμενε, είσαι η λαίδη Έιμι, μια και ο πατέρας σου είναι κόμης ή κάτι τέτοιο. Ο Ντέρεκ είπε ότι ο γηραιός βασιλιάς τού απένειμε τον τίτλο εδώ και χρόνια, για κάποια υπηρεσία που του είχε παράσχει. Καλά το θυμάμαι;» Η Έιμι είχε εκπλαγεί που εκείνος τη θυμόταν, κι έτσι απλώς ξεφούρνισε: «Συμβουλές οικονομικού χαρακτήρα. Ο πατέρας μου έχει το χέρι του Μίδα σε ό,τι αφορά στα χρήματα». Η Έιμι υποψιαζόταν ότι είχε κληρονομήσει την ίδια ικανότητα από τον πατέρα της, γι αυτό άλλωστε δεν έβαζε ποτέ στοιχήματα με την οικογένεια και τους φίλους της γιατί με το ένστικτο που είχε, σπάνια έχανε. «Μακάρι να ήμαστε όλοι τόσο τυχεροί», συνέχισε ο Ντρου, και καθώς τα μαύρα του μάτια διέτρεξαν αργά την κορμοστασιά της και ύστερα την ξανακοίταξε, είπε με μια κάποια τέρψη: «Αλλά για δες, μεγάλη κοπέλα είσαι τούτη τη φορά και όμορφη σαν ζωγραφιά». Η φιλοφρόνησή του δεν την έφερε σε αμηχανία ούτε την έκανε να τα χάσει, όπως θα μπορούσε να συμβεί με κάποιο άλλο κορίτσι της ηλικίας της. Άλλωστε αυτός εδώ ήταν ο αδερφός

42 JOHANNA LINDSEY που είχε κι από μια αγαπημένη σε κάθε λιμάνι, και δεν ήταν για να τον παίρνει κανείς καθόλου στα σοβαρά, κατά τη γνώμη της αδερφής του. Όμως εκείνη ακριβώς τη στιγμή έκανε την Έιμι το επίκεντρο της προσοχής, της δικής του προσοχής συμπεριλαμβανομένης, και η Έιμι δεν είχε φανταστεί ότι η επόμενη συνάντησή τους θα πήγαινε έτσι. Τα μάτια της κοίταξαν φευγαλέα τον άντρα που είχε διαλέξει για σύζυγό της, αλλά το μόνο που διέκρινε πάνω του ήταν ανυπομονησία, και αυτό αποδείχθηκε κιόλας, καθώς ο τελευταίος είπε απότομα: «Για όνομα του Θεού, Ντρου, έχε την ευγενή καλοσύνη να θυμηθείς ότι δεν είσαι μόνος κι άσε τα κόρτε σου για τις ώρες που θα είσαι». «Καλά λέει, Ντρου», είπε ο Μπόιντ και πρόσθεσε ξερά: «Θα ήθελα να δω την Τζόρτζι μια και είμαστε εδώ». Ο Ντρου, πιστός στη φύση του, δεν έδειξε να μετανιώνει ούτε στο ελάχιστο. Η Έιμι, ωστόσο, τώρα ήρθε οπωσδήποτε σε αμηχανία, καθώς θυμήθηκε το λόγο γι αυτή την επίσκεψη, αλλά και ότι στεκόταν εκεί πέρα και τους έφραζε το δρόμο. Και απ το κακό στο χειρότερο, ο εκνευρισμός του απέναντι στον αδερφό του είχε ως αποδέκτη και την ίδια, αν εκείνο το άγριο βλέμμα που της έριξε ήταν μια κάποια ένδειξη. Αποφάσισε να μην πει τίποτα σχετικά με το τι ώρα βρήκαν κι αυτοί να καταφτάσουν κοίτα ειρωνεία, αλλά ήταν πολύ άδικο ότι δεν θα είχαν πολύ χρόνο στη διάθεσή τους να δουν την αδερφή τους πριν εκείνη ζητήσει συγγνώμη και αποσυρθεί για να πάει να γεννήσει το μωρό της. Με όσο μεγαλοπρεπές ύφος μπορούσε να συγκεντρώσει δεδομένων των συνθηκών, η Έιμι παραμέρισε και είπε: «Παρακαλώ, περάστε, κύριοι. Καλωσορίσατε». Τουλάχιστον ένα μέλος του οίκου σάς καλωσορίζει. Πράγματι, μπήκαν στο σπίτι ένα σωστό βουνό από άντρες πέρασαν από δίπλα της στη σειρά. Δύο από αυτούς ήταν σχεδόν ένα και ογδόντα, αλλά οι υπόλοιποι τρεις ξεπερνούσαν αυτό το ύψος. Δύο από αυτούς είχαν τα σκούρα καστανά μαλλιά που

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 43 είχε και η Τζορτζίνα, ενώ οι άλλοι ήταν πιο ξανθοί στα χρώματά τους. Δύο είχαν σκούρα καστανά μάτια δύο είχαν πράσινα, σε τόσο ανοιχτή απόχρωση που έφερναν στο νου φρεσκοκομμένο μοσχολέμονο. Μόνο ο Ντρου είχε μάτια τόσο σκούρα που ήταν μαύρα. Και όλοι τους παραήταν όμορφοι για να μπορεί μια νεαρή κοπέλα να παραμείνει ψύχραιμη και μετρημένη για πολλή ώρα. Με το που μπήκαν στον προθάλαμο, ο Ντρου βροντοφώναξε όλο ζωντάνια, με την καλύτερη αγριοφωνάρα καπετάνιου που διέθετε: «Τζόρτζι, κορίτσι μου, πού είσαι;». Κι εκείνη ακριβώς τη στιγμή ένα «μαύρη η ώρα κι η στιγμή» ήρθε από το σαλόνι στα αριστερά τους. Ήταν ο Τζέιμς, που σχεδόν μούγκριζε, ενώ η Τζορτζίνα φώναξε χαρούμενα: «Εδώ, Ντρου κι εσύ, Τζέιμς, φέρσου με ευπρέπεια». Οι Άντερσον έβαλαν πλώρη προς το σαλόνι, εκεί απ όπου ερχόταν ο ήχος της φωνής της αδερφής τους. Η Έιμι, που προς στιγμήν είχε ξεχαστεί και πολύ χαιρόταν γι αυτό, γλίστρησε κι αυτή μέσα στο σαλόνι ξοπίσω τους και βρήκε μια καρέκλα από την οποία μπορούσε να παρακολουθεί διακριτικά τα τεκταινόμενα, καθώς αυτή η επανένωση των αδερφών ξεκίνησε με γέλια, αγκαλιές και φιλιά τουλάχιστον ανάμεσα στους Άντερσον. Ο Τζέιμς έφυγε κι αυτός μέσα απ τα πόδια τους, πηγαίνοντας να σταθεί κοντά στο παραγώνι, με τα χέρια του σταυρωμένα στο στήθος και με την έκφραση του προσώπου του να γίνεται όλο και πιο σκυθρωπή κάθε στιγμή που περνούσε. Όμως, παραδόξως, κράτησε την ψυχραιμία του, μη θέλοντας να βάλει ένα τέλος στην ολοφάνερη χαρά της γυναίκας του. Ούτε ένας από τους αδερφούς δεν τον χαιρέτησε. Μερικοί έδειξαν σαν να είχαν τη διάθεση να τον χαιρετήσουν, αλλά τους αποθάρρυνε το ολοφάνερα κατσουφιασμένο ύφος του. Η Έιμι παρακολουθούσε στενά την Τζορτζίνα. Οι συσπάσεις της έρχονταν κι έφευγαν, αλλά το μόνο από το οποίο καταλάβαιναν οι γύρω της ότι είχε συσπάσεις ήταν το γεγονός ότι σφιγγόταν ελαφρά και έκανε μια στιγμιαία παύση αν τυχόν μιλούσε. Ο Τζέιμς δεν το παρατήρησε, δόξα τω Θεώ, γιατί

44 JOHANNA LINDSEY αλλιώς θα γινόταν κόλαση. Ούτε οι αδερφοί το παρατήρησαν, και ήταν σαφές ότι η Τζορτζίνα δεν ήθελε να το παρατηρήσουν, τουλάχιστον όχι ακόμα. Τους είχε πεθυμήσει πάρα πολύ για να τους παρατήσει πάνω που είχαν καταφτάσει. Η Έιμι παρακολουθούσε και τους αδερφούς, δεν μπορούσε να μην το κάνει, να συναγωνίζονται για το ποιος θα κέρδιζε την προσοχή της Τζορτζίνα. Η Έιμι είχε ακούσει ότι δεν ήταν συχνό φαινόμενο να βρίσκονται και οι πέντε αδερφοί ταυτόχρονα μαζί με την Τζορτζίνα, μια και ήταν όλοι τους ναυτικοί, όλοι καπετάνιοι στα δικά τους καράβια, εκτός από τον Μπόιντ, που δεν ήταν ακόμη έτοιμος για μια τέτοια ευθύνη. Της έκαναν τρομερά πειράγματα για τον τεράστιο όγκο της και για το πόσο Αγγλίδα ακουγόταν στην προφορά της τώρα τελευταία, κι εκείνη με τη σειρά της πείραξε τον Γουόρεν και τον Μπόιντ που δεν είχαν κόψει τα μαλλιά τους από την τελευταία φορά που τους είχε δει. Κι αυτοί της έδειξαν πόσο πολύ νοιάζονταν, με πάρα πολλούς τρόπους. Ακόμα και τον λιγομίλητο τον Γουόρεν τον τσάκωνες να έχει στο πρόσωπό του ένα ύφος τρυφερό, όταν κοίταζε την αδερφή του. Δυο φορές πετάχτηκε ο Τζέιμς λέγοντας το όνομα της Τζορτζίνα, ή τουλάχιστον τη δική του εκδοχή του ονόματός της, και βάζοντας μπόλικη προειδοποίηση μέσα σ αυτή τη μία και μόνη λέξη. Όμως εκείνη και τις δύο φορές απλώς τον έκοψε με ένα «όχι ακόμα, Τζέιμς» και συνέχισε να μιλά. Μόνο ο Τόμας, ο μεσαίος αδερφός, είχε αρχίσει να δείχνει λιγάκι ανήσυχος με τη συμπεριφορά του Τζέιμς. Οι υπόλοιποι έβαζαν τα δυνατά τους για να τον αγνοούν απλώς. Και τότε ακούστηκε άλλο ένα χτύπημα στην εξώπορτα, κι αυτό ήταν βέβαιο ότι θα έβαζε ένα τέλος στην επανένωση των αδερφών. Αυτό τουλάχιστον πίστευε ο Τζέιμς, μια και ξαφνικά έδειξε ανακουφισμένος. Η Τζορτζίνα πάντως δεν έδειξε ανακουφισμένη και αναζήτησε το βλέμμα της Έιμι για να της πει: «Δεν είμαι έτοιμη ακόμα, Έιμι. Μήπως θα μπορούσες».

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 45 Αυτές οι λέξεις, που ακούστηκαν σαν συνθηματικό, έκαναν κάποιους από τους αδερφούς να συνοφρυωθούν και ο Τόμας με την ανεπτυγμένη διαίσθηση ρώτησε την αδερφή του: «Δεν είσαι έτοιμη για ποιο πράγμα;». Η Τζορτζίνα απέφυγε να απαντήσει στην ερώτηση και άνοιξε ένα καινούριο θέμα συζήτησης. Μα η Έιμι κατάλαβε απόλυτα και χάρισε στην Τζορτζίνα ένα καθησυχαστικό χαμόγελο, θέλοντας με αυτό να πει ότι θα έβαζε τα δυνατά της. Τρεις από τους αδερφούς την κοίταξαν να φεύγει, αλλά όχι αυτός που εκείνη θα ήθελε να της είχε ρίξει έστω μια απλή ματιά. Ο νεοφερμένος επισκέπτης τελικά αποδείχτηκε πως ήταν η Ρόσλιν, και εφόσον ο Άντονι βρισκόταν μαζί της όταν πήγαν να τους ειδοποιήσουν, ήταν μαζί της και τώρα. Δεδομένου ότι αυτοί ήταν που είχαν έρθει, η Έιμι ήξερε ότι δεν είχε νόημα να αναφέρει την επιθυμία της Τζορτζίνα. Ωστόσο όφειλε να προσπαθήσει, κι έτσι ψιθύρισε: «Οι αδερφοί της θείας Τζόρτζι μόλις ήρθαν, αλλά εκείνη δεν θέλει να μάθουν ακόμα ότι την έπιασαν οι πόνοι. Μήπως λοιπόν θα μπορούσατε να αποφύγετε να αναφερθείτε σ αυτό ώσπου να το πει η ίδια;». Η Ρόσλιν έγνεψε καταφατικά, αλλά ο Άντονι απλώς χαμογέλασε πλατιά, και οποιοσδήποτε γνώριζε τον Άντονι Μάλορι ήξερε ότι δεν επρόκειτο να κρατήσει το στόμα του κλειστό, όχι αν αυτό που είχε να πει ήταν εγγυημένο ότι θα προκαλούσε αναστάτωση κι εκείνος θα καθόταν κάπου παράμερα και θα γελούσε με την ησυχία του. Η Έιμι αναστέναξε και τους οδήγησε στο σαλόνι τι άλλο να έκανε, μια και δεν ήταν σε θέση να εμποδίσει την είσοδο του θείου της στο σπίτι. Το σκέφτηκε, και η γκριμάτσα που έκανε στην Τζορτζίνα την ώρα που έμπαινε ξανά στο σαλόνι τα έλεγε όλα. Αλλά μέχρι τώρα η Τζορτζίνα είχε μάθει κι αυτή τον Άντονι εξίσου καλά όσο τον ήξεραν και οι υπόλοιποι στην οικογένεια, κι έτσι δεν της έκαναν εντύπωση τα πρώτα λόγια που βγήκαν απ το στόμα του. «Λοιπόν, Τζορτζ, έβαλες σκοπό να καθιερώσεις καινούριες

46 JOHANNA LINDSEY συνήθειες, ε; Να γεννούν οι γυναίκες παιδιά με όλη την οικογένεια μαζεμένη τριγύρω, και στο σαλόνι, άκου να δεις!» Η Τζορτζίνα κάρφωσε τον άκρως εκνευριστικό κουνιάδο της με ένα άγριο βλέμμα. «Καθόλου δεν έβαλα σκοπό να κάνω τέτοιο πράγμα, βλάκα», είπε. Ήταν σε θέση να υποβαθμίσει τη σημασία της παρατήρησης που έκανε ο Άντονι και να την παρουσιάσει σαν ένα αστειάκι που έκανε ένας τρελός, και μάλιστα ετοιμαζόταν να προσπαθήσει. Όμως ο αδερφός της ο Τόμας ήταν αυθεντία στο να αντιλαμβάνεται τα υπονοούμενα, και έπιασε το νόημα αμέσως. «Γιατί δεν είπες κάτι, Τζόρτζι;» ρώτησε, κι ήταν σαν να τη μάλωνε, αλλά τρυφερά. «Τι διάβολο συμβαίνει εδώ πέρα;» ρώτησε ο Γουόρεν, όχι κάποιον συγκεκριμένα. «Τίποτα», προσπάθησε να ισχυριστεί η Τζορτζίνα. Αλλά ο Τόμας ήταν κι αυτός εξίσου κακός με τον Άντονι, με τον δικό του τρόπο, και είπε μειλίχια: «Γεννάει το μωρό της». «Ε καλά, φυσικά και το γεννάει» «Αυτή τη στιγμή, Γουόρεν», διευκρίνισε ο Τόμας. Ύστερα απευθύνθηκε προς την αδερφή του. «Γιατί δεν είσαι στο κρεβάτι;» «Αχ Θεέ μου», ακούστηκε ο Τζέιμς να αναστενάζει πολύ δυνατά εκείνη ακριβώς τη στιγμή. «Το πρώτο σωστό πράγμα που άκουσα να βγαίνει ποτέ από το στόμα ενός Άντερσον». Και τότε τ αδέρφια άρχισαν να την κατσαδιάζουν όλα μαζί, ο δε Άντονι έκανε ακριβώς αυτό που θα περίμενε κάποιος: κάθισε κάπου παράμερα και γελούσε. Στο τέλος η Τζορτζίνα ξέσπασε: «Που να πάρει ο διάβολος, μπορείτε όλοι σας, σας παρακαλώ, να αφήσετε εμένα να γεννήσω αυτό το μωρό όποτε νομίζω εγώ και, Γουόρεν, άσε με κάτω!». Μα ο Γουόρεν, που την είχε σηκώσει από τον καναπέ και την κουβαλούσε στην αγκαλιά του έχοντας ήδη βάλει πλώρη για την

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 47 πόρτα, δεν ήταν ο άντρας της, που μπορεί να εισάκουγε τις επιθυμίες της. Εκείνος συνέχισε ακάθεκτος να προχωρεί χωρίς να της απαντήσει, και η Τζορτζίνα ήξερε ότι ήταν μάταιο να πει οτιδήποτε άλλο. Ο Τζέιμς όρμησε κι αυτός κατευθείαν ξοπίσω τους, ενώ η Έιμι, που ήξερε καλά πώς ένιωθε ο θείος της γι αυτόν το συγκεκριμένο Άντερσον, φαντάστηκε μια διελκυστίνδα έτοιμη από στιγμή σε στιγμή να λάβει χώρα στις σκάλες. Πετάχτηκε από την καρέκλα της για να τον σταματήσει, λέγοντας βιαστικά: «Έχει σημασία πώς θα πάει η Τζόρτζι στο κρεβάτι της, αφού έτσι κι αλλιώς εκεί πάει;». Ο Τζέιμς ίσα που της έριξε μια φευγαλέα ματιά, ωστόσο της εξήγησε: «Δεν πήγαινα να τον σταματήσω, καλό μου κορίτσι, μα αυτός είναι απλώς ένας από τους αδερφούς της και δεν μπορεί να βασιστεί κάποιος πάνω του ότι θα μεριμνήσει για την άνεσή της αφού την πάει εκεί. Η δική του απάντηση στην ξεροκεφαλιά της Τζορτζ θα είναι να βγάλει το ζωνάρι του». Η Έιμι, που αποστομώθηκε αποτελεσματικά, ευχήθηκε ολόψυχα να μην το είχε πει αυτό ο θείος της και έλπιζε απλώς ότι η αντιπάθειά του για τον Γουόρεν ήταν που είχε βάλει αυτά τα λόγια στο στόμα του και ότι δεν ήταν αλήθεια. Μα θεωρούσε ο άνθρωπος ότι το ξύλο ήταν η λύση για να χαλιναγωγήσει την ξεροκεφαλιά; Εντάξει, η ίδια δεν ήταν ξεροκέφαλη, στ αλήθεια δεν ήταν. Ξύλο; Ηλίθια, ηλίθια αισθήματα, που πήγαν κι εγκαταστάθηκαν πάνω σ εκείνο τον αδερφό Γιατί όχι πάνω στον Ντρου, που είχε παρατηρήσει κατευθείαν ότι τώρα εκείνη είχε μεγαλώσει και ότι ήταν και όμορφη συν τοις άλλοις; Η Έιμι μπορούσε να τα βγάλει πέρα με τις αγαπημένες του σε κάθε λιμάνι. Αλλά μ αυτό; Σαν να μην έφτανε ότι ήδη ήξερε πως ο Γουόρεν Άντερσον φερόταν στις γυναίκες του με ψυχρή αδιαφορία και τίποτε άλλο Στο πάνω πάτωμα, ο Τζέιμς κοντοστάθηκε στο κατώφλι της μεγάλης κρεβατοκάμαρας, την οποία ο Γουόρεν είχε εντοπίσει με ακρίβεια δίχως βοήθεια από την Τζορτζίνα, και είδε τον

48 JOHANNA LINDSEY αδερφό να τακτοποιεί τα μαξιλάρια κάτω από την πλάτη της αλλά και τα σκεπάσματα γύρω της. Ο Τζέιμς ευχόταν, ειλικρινά το ευχόταν, να μην αγαπούσε ο Γουόρεν τόσο πολύ την αδερφή του κι εκείνη αυτόν. Αυτή η αγάπη τού έδενε τα χέρια και δεν μπορούσε να περιποιηθεί τον τύπο έτσι όπως ήθελε, στ αλήθεια του τα έδενε. Και άκουσε τον Γουόρεν να λέει με τον γνωστό κατηγορηματικό τόνο στη φωνή του, που ωστόσο εκείνη τη στιγμή ήταν και τρυφερός: «Μη θυμώνεις, Τζόρτζι. Καμιά δουλειά δεν είχες να διασκεδάζεις μια τέτοια στιγμή». Η Τζορτζίνα ωστόσο εξακολουθούσε να είναι αρκετά ενοχλημένη, με αποτέλεσμα να αποκριθεί: «Αυτό που δεν σας περνάει απ το μυαλό, χοντροκέφαλοι, είναι ότι η διαδικασία αυτή κρατάει ώρες και ώρες ώσπου να φτάσει στο τέλος της, και θα προτιμούσα να μην περάσω όλες αυτές τις ώρες μέσα σ ένα ζεστό, πνιγηρό δωμάτιο τυχαίνει να είναι καλοκαίρι, αν πρόσεξες μην έχοντας τίποτε άλλο να κάνω εκτός από το να αισθάνομαι τον πόνο». Αναγνωρίζοντάς το αυτό, ο Γουόρεν έχασε το χρώμα του, καθώς η αδερφή του του υπενθύμισε με τόσο καυστικό τρόπο τι επρόκειτο να τραβήξει σύντομα. «Αν σου συμβεί κάτι, θα τον σκοτώσω». Η Τζορτζίνα το πήρε αυτό σχεδόν το ίδιο σοβαρά όσο είχε πάρει και τις απειλές του άντρα της εναντίον του αδερφού της, ωστόσο είπε: «Αυτό ακριβώς ήθελα ν ακούσω. Και σε πολύ λίγο θα ακούσεις κι εσύ πόσο εκτιμώ τη βοήθειά σου, γι αυτό θα πρότεινα να πας στο καράβι σου, τον Νηρέα, να περιμένεις ώσπου να τελειώσουν όλα αυτά. Θα στείλω να σε ειδοποιήσουν όταν θα γεννηθεί το μωρό». «Δεν πάω πουθενά», ήρθε η πεισματάρικη απάντηση. «Μακάρι να μην έμενες», επέμεινε εκείνη. «Ειλικρινά δεν έχω καμία εμπιστοσύνη να βρίσκεστε εσύ και ο Τζέιμς στο ίδιο σπίτι όταν εγώ δεν θα μπορώ να είμαι εκεί για να σας κρατάω χωριστά εσάς τους δυο».

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 49 «Θα μείνω». «Ε άντε, μείνε λοιπόν!» είπε κοφτά εκείνη χάνοντας την υπομονή της. «Όμως υποσχέσου μου ότι δεν πρόκειται να γίνει κανένας καβγάς, και το εννοώ, Γουόρεν. Έχω ανάγκη να μου δώσεις το λόγο σου. Δεν γίνεται να κάθομαι και να ανησυχώ για σας μια τέτοια στιγμή». «Πολύ καλά», συμφώνησε εκείνος εντελώς απρόθυμα. «Κι αυτό σημαίνει ότι δεν θα αντιδράσεις με τον συνήθη τρόπο σου σε ό,τι κι αν πει ο Τζέιμς πάνω στην αγωνία του. Σήμερα δεν πρόκειται να είναι ο εαυτός του». «Υπόσχομαι, που να πάρει!» γκρίνιαξε ο Γουόρεν. Μόνο τότε κατάφερε να της αποσπάσει ένα χαμόγελο. «Προσπάθησε να μην ανησυχείς. Θα είμαι μια χαρά». Εκείνος κατένευσε και κατευθύνθηκε προς την πόρτα κι εκεί σταμάτησε απότομα, καθώς το μάτι του πήρε τον Τζέιμς. Ο Τζέιμς, από την πλευρά του, κλωθογύριζε στο μυαλό του την απίστευτη ευκαιρία που του έδινε η υπόσχεση που μόλις είχε δώσει ο Γουόρεν στην αδερφή του, ίσα για να διαπιστώσει, δυστυχώς, ότι μάλλον δεν θα ήταν σε θέση να επωφεληθεί από αυτήν. Μα τι ατυχία που εκείνη η μία φορά που θα μπορούσε να πάρει μια περιποιημένη εκδίκηση από τον τύπο ήταν τώρα, και αυτός μάλλον ούτε καν θα έδινε σημασία που ο Γουόρεν θα βρισκόταν εκεί γύρω. Και ακόμα περισσότερο, ενώ εξακολουθούσε να έχει τα μάτια του δεκατέσσερα γι αυτόν, δεν θα μπορούσε να του χώσει μερικές μπουνιές, όχι με την Τζορτζίνα ξαπλωμένη εκεί μέσα, σε τέτοια ένταση, σε απόσταση τέτοια που να μπορεί να ακούει τι γινόταν. Κι έτσι λοιπόν είπε, εκπλήσσοντας ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό: «Ποτέ μου δεν φαντάστηκα ότι θα είχα λόγο να ευχαριστήσω εσένα για οτιδήποτε, Άντερσον, όμως σ ευχαριστώ. Εμένα δεν επρόκειτο να με ακούσει». Ο Γουόρεν μάλλον εξεπλάγη και ο ίδιος που ο Τζέιμς είχε μόνο αυτό να του πει, οπότε αποκρίθηκε χωρίς πολλή έξαψη: «Θα έπρεπε να είχες επιμείνει».

50 JOHANNA LINDSEY «Ναι, λοιπόν, εκεί ακριβώς είναι που διαφέρουμε εσύ κι εγώ, αγαπητέ. Δεν είμαι σε θέση να τσακωθώ με μια έγκυο γυναίκα, όχι όταν είναι η δική μου έγκυος γυναίκα. Και το σπίτι να γκρεμίσω με τα χέρια μου να μου ζητούσε, θα της έκανα τη χάρη πολύ ευχαρίστως». «Η υπερβολή δεν είναι πάντα ωφέλιμη», είπε ο Γουόρεν αποδοκιμαστικά. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή ο Τζέιμς κάγχασε. «Να μιλάς για τον εαυτό σου, Γιάνκη. Εγώ τη βρίσκω πολύ ωφέλιμη». Ο Γουόρεν κατάλαβε τι υπονοούσε ο Τζέιμς κι έγινε κατακόκκινος, αλλά και γιατί ο δεύτερος σκόπιμα έκανε πως δεν κατάλαβε τι εννοούσε ο πρώτος. «Όταν πρόκειται για το δικό της καλό, διάβολε» «Α, σταμάτα, Άντερσον», τον διέκοψε ανυπόμονα ο Τζέιμς. «Το ξέρω αυτό. Και η Τζορτζίνα δεν θα είχε παραμείνει κάτω για πολύ ακόμα, όσο κι αν το ήθελε, σε διαβεβαιώ. Όσο κι αν σιχαίνεσαι να το παραδεχτείς, πραγματικά φροντίζω πάρα πολύ καλά τη γυναίκα μου. Και τώρα, φύγε. Θα ήθελα να περάσω μαζί της μερικές ήσυχες στιγμές, πριν πάψουν να υπάρχουν τέτοιες». Πιστός στην υπόσχεση που έδωσε, ο Γουόρεν δεν είπε τίποτε άλλο κι έφυγε από το δωμάτιο. Ο Τζέιμς βρέθηκε να κοιτάζει επίμονα μια σύζυγο που δεν έδειχνε να είναι και πολύ ευχαριστημένη μαζί του. Σήκωσε το ένα του φρύδι ρωτώντας αθώα: «Τι έγινε;». «Θα μπορούσες να ήσουν λίγο πιο ευγενικός μαζί του», του επισήμανε. «Πιο ευγενικός δεν μπορούσα να είμαι, Τζορτζ, λες και δεν το έχεις καταλάβει ακόμα. Τώρα, τι μπορώ να κάνω για σένα πριν καταφτάσει η Σάρλοτ και με διώξει με τις κλοτσιές;» «Μπορείς να μπεις κι εσύ κάτω απ αυτές τις κουβέρτες και να υποφέρεις μαζί μου», είπε νευριασμένα εκείνη, κι αμέσως μετά πρόσθεσε με σιγανή φωνή: «Και να με πάρεις αγκαλιά, Τζέιμς. Αρχίζω να φοβάμαι λιγάκι». Εκείνος έκανε αμέσως ό,τι του ζήτησε, κρατώντας και τον

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 51 δικό του φόβο καλά κρυμμένο για να την καθησυχάσει. «Το ξέρεις, τίποτα δεν είναι να γεννήσεις ένα μωρό». «Εύκολο για σένα να το λες», ρουθούνισε εκείνη. «Προέρχεσαι από μια οικογένεια που είχε επιτυχία στην τεκνοποίηση», της υπενθύμισε. «Η μητέρα σου έκανε έξι παιδιά χωρίς πολλές φανφάρες και, Θεούλη μου, πρέπει όλα τους να ήταν τερατάκια όταν γεννήθηκαν, αν κρίνει κανείς από το πόσο μεγαλόσωμοι είναι τώρα οι παρούσες εξαιρούνται». «Μη με κάνεις να γελάσω, Τζέιμς». «Αυτό είχα κατά νου». «Το ξέρω, αλλά τούτη τη στιγμή με κάνει να πονάω». «Τζόρτζι» «Σσς, μια χαρά είμαι. Ακόμα δεν είναι πολύ άσχημη η κατάσταση, και είχες δίκιο, προέρχομαι από οικογένεια με αντοχές». Ύστερα αναστέναξε μελοδραματικά. «Αυτό είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε εμείς οι γυναίκες για την ευχαρίστησή μας, αν και, έστω μια φορά, θα ήθελα να δω κι έναν άντρα να τραβάει ακριβώς τα ίδια γι αυτό». «Δάγκωσε τη γλώσσα σου, Τζορτζ. Θα ήθελες να δεις το τέλος της ανθρώπινης φυλής;» Εκείνη ξέσπασε σε νευρικά γέλια μπορούσε να γελάσει, τώρα που προς στιγμήν βρισκόταν για άλλη μια φορά ανάμεσα στις συσπάσεις. «Ω, δεν ξέρω. Είμαι απολύτως βέβαιη ότι εσύ θα μπορούσες να τα καταφέρεις. Δεν μπορώ να πω το ίδιο και για τους άλλους άντρες στην οικογένειά σου. Και ξέχνα τους άντρες στη δική μου οικογένεια, αν και ο Ντρου είναι ξακουστός ότι σηκώνεται γελώντας όταν κάποιος τον χτυπήσει και τον ρίξει κάτω. Θα μπορούσε να είναι σε θέση να αντέξει τον πόνο αρκετά καλά. Φυσικά είστε μόνο δύο άντρες ανάμεσα σε πάρα πολλούς, οπότε καταλαβαίνω τι εννοείς. Η φυλή μας οπωσδήποτε θα εξαφανιζόταν αν αφήναμε τη διαιώνιση του είδους σ εσάς, τους άντρες». «Δεν υπάρχει λόγος να ακούγεσαι τόσο αυτάρεσκη γι αυτό, Τζορτζ», γκρίνιαξε ο Τζέιμς.

52 JOHANNA LINDSEY «Απλώς κοιτάζω πώς έχουν τα πράγματα με μια πιο ευρεία έννοια, και διαπιστώνω ότι εμείς οι γυναίκες πραγματικά δεν έχουμε κανένα δικαίωμα επιλογής πάνω στο ζήτημα, αν το καλοσκεφτείς. Τελικά, δεν θα μας δείτε να είμαστε εμείς οι υπεύθυνες για το τέλος» «Κατάλαβα τι θέλεις να πεις, αγάπη μου», την έκοψε ξερά, κι ύστερα είπε τρυφερά: «Αισθάνεσαι καλύτερα;». «Ναι». Η Τζορτζίνα χαμογέλασε πλατιά.

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 53 Κεφάλαιο 6 Ο Γουόρεν Άντερσον βημάτιζε νευρικά πάνω κάτω στο σαλόνι και κοιτούσε το ρολόι πάνω στην κορνίζα του σβηστού τζακιού. Ήταν τέσσερις παρά τέταρτο τα ξημερώματα. Αν η Τζορτζίνα δεν ξεμπέρδευε μ αυτή την ιστορία σύντομα, τότε εκείνος θα δεν ήξερε τι «θα». Θα έσπαγε τα μούτρα του Τζέιμς Μάλορι, πιθανότατα. Ωραία ιδέα αλλά όχι, δεν μπορούσε. Εκείνη η ρημάδα η υπόσχεση Αν και, εδώ που τα λέμε, ήταν μάλλον απίθανο να δώσει σημασία ο Τζέιμς τούτη ακριβώς τη στιγμή στο αν κάποιος του έσπαγε τα μούτρα. Ο άνθρωπος έδειχνε να βρίσκεται σε κατάσταση χειρότερη κι απ αυτήν του Γουόρεν, που ήταν ήδη σε μαύρα χάλια. Ω Θεέ, χαιρόταν που δεν ήταν στο σπίτι όταν η γυναίκα του Κλίντον είχε γεννήσει τα δυο μωρά της. Και τις δύο φορές ο Γουόρεν βρισκόταν σε ένα από τα ταξίδια του στην Κίνα, και κάθε τέτοιο ταξίδι διαρκούσε από δύο έως τέσσερα χρόνια, ανάλογα με τα κέφια του εκάστοτε επικεφαλής στρατηγού. Μα οι γραμμές «Σκάιλαρκ» δεν θα έκαναν πλέον ταξίδια προς την Κίνα, αφότου ο πανίσχυρος άρχοντας Ζανγκ Γιατ-σεν είχε χάσει σε ένα στοίχημα που είχε βάλει και θα γύρευε εξαγριωμένος εκδίκηση αν τυχόν έβλεπε ποτέ ξανά κάποιον από τους Άντερσον. Ο Ζανγκ το δίχως άλλο είχε προσπαθήσει να τους ξεπαστρέψει εκείνη τη νύχτα στην Καντόνα, στέλνοντας τους φονικούς ακολούθους του στο κατόπι του Γουόρεν και του

54 JOHANNA LINDSEY Κλίντον, που εκείνη τη φορά ήταν μαζί, με σκοπό να τους σκοτώσουν αλλά και να πάρουν πίσω το πολύτιμο αρχαίο βάζο του Ζανγκ, το οποίο ο Γουόρεν είχε μόλις κερδίσει απ αυτόν σ εκείνο το μοιραίο τυχερό παιχνίδι. Αν ο Γουόρεν δεν ήταν τόσο μεθυσμένος εκείνη τη νύχτα, ποτέ δεν θα είχε βάλει στοίχημα το πλοίο του, ενώ ο άλλος στοιχημάτισε εκείνο το ανεκτίμητο βάζο, ωστόσο το είχε βάλει στοίχημα, και από τη στιγμή που το είχε, ήταν αποφασισμένος να μην το χάσει. Ο Κλίντον είχε κι αυτός την ίδια άποψη, και μάλιστα λιμπιζόταν το βάζο περισσότερο απ όσο ο Γουόρεν. Όμως, με το που το πήραν στην κατοχή τους, μολονότι το κέρδισαν με το σπαθί τους, αυτό σήμανε το τέλος των ταξιδιών τους στην Κίνα. Δεν γινόταν να δυσαρεστήσεις έναν άνθρωπο σαν τον Ζανγκ ο οποίος διοικούσε με σκληρότητα το μικρό του βασίλειο κι ήταν κάτι σαν θεός και μετά να παραμείνεις ζωντανός για να πεις τι και πώς έγινε. Ο Ζανγκ απέδειξε εκείνη τη νύχτα ότι θα τους έπαιρνε τα κεφάλια έτσι και κατάφερνε να τους τσακώσει, αλλά χάρη στις γρήγορες ενέργειες των μελών του πληρώματός τους, οι άντρες του Ζανγκ δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν την επίθεσή τους στην αποβάθρα του λιμανιού. Πάντως του Γουόρεν δεν θα του έλειπαν τα ταξίδια στην Κίνα, μια και είχε αρχίσει να βαριέται μ εκείνα τα τόσο μακρινά δρομολόγια που τον ανάγκαζαν να λείπει από το σπίτι τόσο συχνά. Ίσως αν βρισκόταν στο σπίτι του περισσότερο, η Τζορτζίνα να μην είχε ξεσηκωθεί να πάει να βρει τον εξαφανισμένο μνηστήρα της στην Αγγλία, και δεν θα είχε συμβεί να πέσει τελικά πάνω στον Τζέιμς Μάλορι. Η σκέψη για εκείνο τον θανάσιμο εχθρό που είχε αποκτήσει στην άλλη άκρη του κόσμου δεν ήταν αρκετή για να κρατήσει το μυαλό του Γουόρεν μακριά από την αδερφή του για πολλή ώρα. Τέσσερις τα ξημερώματα. Πόσο ακόμα θα τραβούσε αυτό; Κάποιος, μάλλον εκείνη η κοπέλα, η Έιμι, είχε πει ότι οι πόνοι της Τζορτζίνα είχαν ξεκινήσει γύρω στις δέκα το πρωί της προηγούμενης μέρας και

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 55 ότι δεν φρόντισε να το πει στον άντρα της γιατί δεν ήθελε να τον ανησυχήσει, οπότε κι εκείνος έφυγε απ το σπίτι και δεν ήξερε τίποτα για τους πόνους μέχρι που επέστρεψε, το απόγευμα, λίγο πριν καταφτάσουν και όλοι εκείνοι. Δεκαοχτώ ώρες. Μα πώς ήταν δυνατόν να τραβάει σε τόσο μάκρος; Μάλλον κάτι δεν πήγαινε καλά, παρά τις διαβεβαιώσεις που έδινε σε τακτά χρονικά διαστήματα ο γιατρός ότι η διαδικασία εξελισσόταν φυσιολογικά. Ο Γουόρεν συνέχισε να βηματίζει πάνω κάτω νευρικά. Ο Τζέιμς Μάλορι συνέχισε κι αυτός να βηματίζει πάνω κάτω νευρικά. Κάθε τρεις και λίγο ο Γουόρεν κόντευε να τον κουτουλήσει, την ώρα που ο Τζέιμς ερχόταν από την αντίθετη κατεύθυνση. Απλώς παραμέριζαν λιγάκι για να μην πέσουν ο ένας πάνω στον άλλο και συνέχιζαν να βηματίζουν, χωρίς να ανταλλάσσουν ούτε μια κουβέντα, και ίσα που πρόσεχαν ο ένας την παρουσία του άλλου. Ο Ντρου βημάτιζε νευρικά έξω, στον προθάλαμο, μια και ο Γουόρεν του έδινε στα νεύρα αλλά και το αντίστροφο, πράγμα που γινόταν συχνά πυκνά. Ο Κλίντον ήταν καθιστός αλλά έπαιζε συνέχεια νευρικά τα δάχτυλά του πάνω στα πόδια του, στα μπράτσα του, στα μπράτσα της καρέκλας. Δεν βρισκόταν στο σπίτι του κι έτσι δεν παρευρέθηκε στη γέννηση κανενός απ τα δυο παιδιά του, οπότε όλο αυτό ήταν πρωτόγνωρο και για εκείνον, ωστόσο το διαχειριζόταν πολύ καλύτερα από τους υπόλοιπους, με εξαίρεση τον Τόμας. Ο Μπόιντ ήταν ξαπλωμένος φαρδύς πλατύς πάνω στον καναπέ, τύφλα στο μεθύσι. Είχε κατεβάσει ένα ολόκληρο μπουκάλι μπράντι μόνος του και ήταν πιο δυνατό από τα ποτά στα οποία ήταν συνηθισμένος. Ο Γουόρεν το είχε δοκιμάσει και πολύ ευχαρίστως θα ήθελε να μεθύσει κι αυτός, όμως δεν σήκωνε το ποτήρι του και απέφευγε να πιει. Ο Τόμας βρισκόταν στο πάνω πάτωμα και βημάτιζε νευρικά στο διάδρομο έξω από το δωμάτιο της Τζορτζίνα, οπότε θα ήταν ο πρώτος που θα μάθαινε πότε θα τέλειωναν όλα αυτά. Ο

56 JOHANNA LINDSEY Γουόρεν είχε δοκιμάσει κι εκείνος να μείνει εκεί, όμως με το πρώτο φοβερό βογκητό που άκουσε να βγαίνει από την πόρτα της αδερφής του, έγινε μούσκεμα στον ιδρώτα κι άρχισε να τρέμει, οπότε ο Τόμας τον έσυρε ξανά στο κάτω πάτωμα. Και όλα αυτά πέντε ώρες πριν. Η αδερφή του ζούσε κυριολεκτικά μια κόλαση και για όλα έφταιγε ο Τζέιμς Μάλορι. Ο Γουόρεν πήγε να κάνει ένα βήμα προς τη μεριά του γαμπρού του, αλλά τσάκωσε τον Άντονι Μάλορι να τον κοιτάζει και παρατήρησε ότι το αριστοκρατικό μαύρο φρύδι του τελευταίου είχε υψωθεί ερευνητικά, σαν να το διασκέδαζε. Η υπόσχεσή του. Έπρεπε να μείνει πιστός σ εκείνη τη ρημάδα την υπόσχεση. Όλη νύχτα ο Άντονι πηγαινοερχόταν από μια καρέκλα σε ένα άνετο κοίλωμα στον τοίχο δίπλα στην παραστιά και φτου κι απ την αρχή, και απλώς παρατηρούσε γύρω του ή τουλάχιστον έτσι έδειχνε. Κρατούσε ένα ποτήρι μπράντι απ όπου έπινε καμιά γουλιά πού και πού, και περιστασιακά προσπαθούσε να βάλει το ποτήρι στο χέρι του Τζέιμς. Τίποτα δεν έγινε. Πολύ νωρίτερα ο Τζέιμς του είχε πει απότομα ότι δεν ήθελε κανένα «κωλοπιοτό», και δεν είχε αλλάξει γνώμη. Ο Άντονι είχε δοκιμάσει να ανοίξει στον αδερφό του κάποια κουβέντα, τον κέντρισε, για την ακρίβεια, με εκείνο το είδος των πειραχτικών προσβολών τις οποίες ο Γουόρεν δεν θα μπορούσε να καταπιεί και θα έπεφτε ξύλο. Όμως ο Τζέιμς τις αγνόησε όλες, αν και, για να λέμε την αλήθεια, μουρμούριζε εκεί πέρα μονάχος του, μιλώντας στον εαυτό του, κάτι λόγια όπως «καταραμένη ατέλειωτη κόλαση» και «δεν θα την ξαναγγίξω ποτέ» και, μια φορά, «σε παρακαλώ, Θεέ μου», ενώ μια άλλη φορά, απευθυνόμενος στον Άντονι, «απλώς πήγαινέ με έξω και πυροβόλησέ με». Ο Γουόρεν το ήθελε. Εξακολουθούσε να το θέλει. Όμως ο Άντονι ξέσπασε απλώς σε γέλια. «Έτσι ακριβώς είχα νιώσει κι εγώ, αγαπητέ μου», είπε στον αδερφό του, «αλλά θα τα ξεχάσεις όλα όπως θα τα ξεχάσει κι εκείνη. Να είσαι σίγουρος γι αυτό». Λίγο αργότερα αφότου ο Γουόρεν είχε μεταφέρει την

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 57 Τζορτζίνα πάνω στο δωμάτιό της, είχαν καταφτάσει και τρεις ακόμη Μάλορι. Ο μεγαλύτερος αδερφός, ο Έντουαρντ, είχε έρθει μαζί με τη γυναίκα του τη Σάρλοτ, η οποία είχε πάει κατευθείαν επάνω και έκτοτε δεν την ξαναείδε κανείς. Και άλλη μια ανιψιά, εκείνη η Ρετζίνα Ίντεν, είχε έρθει ακριβώς έπειτα απ αυτούς και είχε επίσης πάει επάνω και κλείστηκε στο δωμάτιο της Τζορτζίνα, ωστόσο αυτή κατέβαινε σε τακτά χρονικά διαστήματα για να καθησυχάζει το θείο της τον Τζέιμς ότι όλα πήγαιναν μια χαρά, ότι η «Τζορτζ» το αντιμετώπιζε «περίφημα», ενώ την τελευταία φορά που κατέβηκε είπε με περιπαικτική διάθεση: «Μα δεν θέλεις να ακούσεις τι γνώμη έχει για σένα τούτη ακριβώς τη στιγμή». Ο Έντουαρντ έπαιξε χαρτιά με την κόρη του για λίγη ώρα, αλλά τώρα έπαιζε ένα παιχνίδι μόνος του, αψηφώντας την ένταση που επικρατούσε στο δωμάτιο. Τα είχε ξαναπεράσει και ο ίδιος αυτά πάρα πολλές φορές και δεν χαλούσε τη ζαχαρένια του. Η κόρη, η Έιμι, είχε κουλουριαστεί σε μια τεράστια αφράτη πολυθρόνα και κοιμόταν του καλού καιρού, με το σαγόνι να στηρίζεται στην παλάμη του χεριού της. Είχε φροντίσει να σερβιριστεί φαγητό νωρίτερα, καθώς και κάτι ακόμα, πρόχειρο, γύρω στα μεσάνυχτα, αλλά οι περισσότεροι απλώς τσιμπολόγησαν ελάχιστα μάλιστα κάποιοι δεν άγγιξαν καν το φαγητό. Χαριτωμένη κοπέλα η Έιμι όχι μόνο χαριτωμένη αλλά όμορφη, για την ακρίβεια. Κάθε φορά που τύχαινε να κοιτάξει προς το μέρος της νωρίτερα, την τσάκωνε να χαμηλώνει το βλέμμα της, λες και τον παρατηρούσε. Πολύ κρίμα που ήταν μία Μάλορι μα τι διάβολο καθόταν και σκεφτόταν; Ήταν πάρα πολύ μικρή γι αυτόν. Περισσότερο ταίριαζε με τον Ντρου, κι εκείνου έδειχνε να του καλαρέσει αν βεβαίως μπορούσε να περάσει από τους θείους της για να πάει κοντά της. Τέσσερις και τέταρτο. Όσο κι αν ο Γουόρεν αγαπούσε τα παιδιά, δεν υπήρχε περίπτωση να το ξαναπεράσει ποτέ αυτό. Όχι δηλαδή ότι θα

58 JOHANNA LINDSEY παντρευόταν κιόλας για να αποκτήσει και δικά του Οι γυναίκες ήταν τα πιο δόλια πλάσμα στον κόσμο. Δεν ήταν δυνατόν να τις εμπιστεύεται κανείς. Δεν ήταν δυνατόν να τις πιστεύει κανείς. Αν δεν είχε μια καθαρά βασική ανάγκη από τη συντροφιά μιας γυναίκας κατά διαστήματα, δεν επρόκειτο να είχε καμία απολύτως σχέση μαζί τους ποτέ. Η αδερφή του ήταν η μοναδική εξαίρεση, το μοναδικό θηλυκό που τον έκανε να νοιάζεται, κι έτσι και πάθαινε κάτι Άλλος ένας Μάλορι έκανε την εμφάνισή του αργά το βράδυ, ο γιος του Τζέιμς, ο Τζέρεμι. Είχε ενθουσιαστεί όταν του είπαν τα νέα, πέταξε απ τη χαρά του θα έλεγε κανείς, πολύ μικρός ακόμα για να σκεφτεί τις επιπλοκές που θα μπορούσαν να παρουσιαστούν, τους κινδύνους, ότι δεν υπήρχε κανένας λόγος να χαίρεται μέχρι τη στιγμή που και η μητέρα και το μωρό θα έβγαιναν μέσα από την εμπειρία σώοι και αβλαβείς. Όμως έριξε ένα βλέμμα στο τσακισμένο ύφος που είχε το πρόσωπο του πατέρα του και αυτό του έκοψε αμέσως τα φτερά, κι έφυγε δίνοντας την υπόσχεση: «Πάω να πω να ειδοποιήσουν τον Κόνι». Έκτοτε δεν ξαναφάνηκε. Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι το σαλόνι παραήταν καταθλιπτικό μέρος για να βρίσκεται εκεί μέσα ένα αγόρι με τη δική του φυσική ζωντάνια. Ο Γουόρεν δεν ξεσηκώθηκε στο άκουσμα του ονόματος Κόνι. Επρόκειτο για έναν άντρα ο οποίος, απ ό,τι είχε μάθει, ήταν ο καλύτερος φίλος του Τζέιμς Μάλορι και αυτός πρώην πειρατής. Είχε γνωρίσει τον Κόνραντ Σαρπ στο σπίτι του Άντονι, τη νύχτα κατά την οποία αυτός και ο Τζέιμς είχαν αφήσει, υποτίθεται, κατά μέρος τις διαφορές τους για χάρη της Τζορτζίνα. Ούτε μία στο εκατομμύριο, όπως θα έλεγε ο γαμπρός του. Τέσσερις και μισή. Τότε ξανακατέβηκε η Ρετζίνα με τον Ντρου και τον Τόμας στο κατόπι της η γυναίκα δεν έβλεπε την ώρα να φτάσει στο θείο της, κι έτσι δεν κοντοστάθηκε να πει οτιδήποτε στους άλλους δυο. Μα το χαμόγελο που άνθισε στα χείλη της όταν

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 59 κοίταξε τον Τζέιμς είπε σε όλους αυτό που προσεύχονταν να ακούσουν. Άρχισαν οι επευφημίες, που ξύπνησαν την Έιμι κι έφτασαν να ξεκουνήσουν ακόμα και τον Μπόιντ και να τον βγάλουν από το λήθαργο της μέθης του. Όμως ο Τζέιμς κράτησε την ανάσα του, αμίλητος, έχοντας ανάγκη για κάτι περισσότερο από εκείνο το γλυκό χαμόγελο, έχοντας ανάγκη να ακούσει τα λόγια. Η Ρετζίνα, που καταλάβαινε απόλυτα, πήγε κατευθείαν στον Τζέιμς, τον αγκάλιασε και είπε: «Έχεις μια κόρη και η μητέρα της είναι μια χαρά και οι δυο τους χαίρουν άκρας υγείας». Κι ύστερα η κοπέλα τσίριξε καθώς εκείνος της ανταπέδωσε το αγκάλιασμα, πολύ σφιχτά, μέσα στην ανακούφισή του. Την απελευθέρωσε από την αγκαλιά του γελώντας και κοίταξε γύρω του ώσπου εντόπισε τον Άντονι. «Πού είναι εκείνο το κωλοπιοτό;» Ακόμα στο χέρι του Άντονι ήταν. Ο Άντονι σήκωσε το ποτήρι ο Τζέιμς το πήρε και κατέβασε το περιεχόμενο μονορούφι, απίθωσε το ποτήρι στην κορνίζα του τζακιού και ύστερα τράβηξε τον Άντονι προς το μέρος του για να τον αγκαλιάσει κι αυτόν. Ο Άντονι, αν μη τι άλλο, θα μπορούσε να το αντέξει, μολονότι για λίγο. «Για όνομα του Θεού, Τζέιμς», βόγκηξε τελικά κι ύστερα ενέδωσε. «Λοιπόν, κοίτα να συνέλθεις πριν πας να δεις την Τζορτζ», είπε ξερά. «Και μην κλάψεις, για όνομα του Θεού. Εγώ είχα κλάψει, αλλά δεν είναι ανάγκη να ξεφτιλιστούμε και οι δυο μας». Ο Τζέιμς απλώς γέλασε ξανά και χτύπησε με δύναμη τον αδερφό του στην πλάτη. Ήταν τόσο ευτυχισμένος, που ο Γουόρεν τον κοίταζε και ένιωθε να πονάει. Ο Γουόρεν δεν είχε δει ποτέ τον άντρα αυτόν έτσι, δεν το είχε φανταστεί, δεν το ήθελε. Αλλά εκείνες τις λίγες στιγμές, ενόσω μοιράζονταν την ίδια ασύλληπτη ανακούφιση για την υγεία μιας γυναίκας, δεν υπήρχε το παραμικρό ίχνος εχθρότητας ανάμεσά τους. Όταν ο Τζέιμς στράφηκε και τον είδε, ο Γουόρεν είπε: «Ούτε

60 JOHANNA LINDSEY να σου περνάει απ το μυαλό» αναφερόταν στην τρέχουσα μανία που είχε πιάσει τον Τζέιμς με τις αγκαλιές. Όμως χαμογελούσε πλατιά την ώρα που το έλεγε, χαμογελούσε συνεχώς από τη στιγμή που το χαμόγελο της Ρετζίνα τους είχε δώσει να καταλάβουν ότι η μητέρα και το μωρό ήταν καλά, και ο Τζέιμς του ανταπέδωσε το χαμόγελο και πήγε προς το μέρος του για να του σφίξει το χέρι. Τα συχαρίκια συνεχίστηκαν, και ακόμα περισσότερες αγκαλιές και χτυπήματα στην πλάτη. Κάποια στιγμή ο Τζέιμς προσπάθησε να σπάσει τον κλοιό και να πάει πάνω να δει τη γυναίκα του, αλλά η Ρετζίνα τον καθησύχασε ότι δεν υπήρχε λόγος να βιάζεται, ότι η Τζορτζίνα είχε βυθιστεί στον ύπνο αμέσως με το που γέννησε το μωρό της, ενώ η Σάρλοτ και ο γιατρός φρόντιζαν το μωρό. Τελικά έκανε την εμφάνισή της και η Ρόσλιν, κουρασμένη αλλά χαμογελαστή, πηγαίνοντας κατευθείαν να πέσει στην αγκαλιά του άντρα της την ώρα που έλεγε στον κουνιάδο της: «Είναι πανέμορφη, Τζέιμς, μία Μάλορι, δεν χωρεί αμφιβολία. Μπορείς να είσαι ήσυχος ότι αυτή εδώ δεν θα μοιάζει με τον Τόνι». Αυτό έδωσε στους μισούς τουλάχιστον από τους παρευρισκομένους στο δωμάτιο να καταλάβουν ότι η νεογέννητη Μάλορι είχε ξανθά μαλλιά. Ο Τζέιμς, ως εκείνη τη στιγμή, είχε ξαναβρεί τον εαυτό του και αποκρίθηκε: «Πολύ κακώς. Δεν έβλεπα την ώρα να πειράζω την Τζορτζ γι αυτό». «Και να της δώσεις άλλον ένα λόγο για να μη με καλοδέχεται στο σπίτι της;» γκρίνιαξε ο Άντονι. «Δεν έχει ανάγκη να της δίνω εγώ λόγους, καλό μου αγόρι. Μια χαρά τα καταφέρνεις κι από μόνος σου». «Αρχίζει να ξαναπαίρνει μπροστά, Ρος», παραπονέθηκε καλόβολα ο Άντονι στη γυναίκα του. «Θαρρώ πως ήρθε η ώρα να πάμε σπίτι». Όμως εκείνη ακριβώς τη στιγμή κατέφτασε η Σάρλοτ κουβαλώντας έναν τυλιγμένο μπόγο και διέσχισε το δωμάτιο για

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 61 να τον απιθώσει στα χέρια του Τζέιμς. Ακολούθησε σιωπή, μα ο Τζέιμς σαφώς και δεν το πρόσεξε καθώς κοίταξε την κόρη του για πρώτη φορά. Και κανένας άνθρωπος δεν είχε δει ποτέ τέτοιο ύφος στο πρόσωπο ενός άντρα, ή μάλλον στο πρόσωπο των περισσότερων από τους άντρες που βρίσκονταν στο δωμάτιο, ένα ύφος τόσο πολύ γεμάτο από αγάπη, που ξεχείλιζε κι ήταν σχεδόν ταπεινωτικό γι αυτούς. Το μωρό είχε στενή συγγένεια με όλους ανεξαιρέτως τους παρευρισκομένους στο δωμάτιο και όλοι μαζεύτηκαν γύρω της, με τον περήφανο πατέρα της απόλυτα πρόθυμο να τη μοιραστεί προς στιγμήν. Ο Άντονι ήταν, καθώς θυμήθηκε μια κουβέντα που είχε κάνει πρόσφατα με τον αδερφό του, αυτός που τελικά ρώτησε τον Τζέιμς: «Και για να έχουμε καλό ρώτημα, τι όνομα σκοπεύεις να δώσεις σ αυτό το λατρευτό πλασματάκι;». Αυτός φανταζόταν ότι θα ανάγκαζε τον Τζέιμς να πάρει πίσω μία από τις απειλές που είχε ξεστομίσει πάνω στην ξεροκεφαλιά του, αλλά ο Τζέιμς απόμεινε να τον κοιτάζει για μια στιγμή. Ύστερα κοίταξε προς το μέρος των Άντερσον που βρίσκονταν κι αυτοί στο δωμάτιο και είπε ολοκάθαρα: «Τζακ». Φυσικά, κατευθείαν ξεσηκώθηκε θύελλα διαμαρτυριών, κάποιες εκ των οποίων ήταν οργισμένες. Αλλά ο Τζέιμς τις αντιμετώπισε όλες με επιτυχία μένοντας αμετακίνητος στη θέση του, ώσπου τελικά είπε: «Αν έχετε την ευγενή καλοσύνη, να θυμάστε τίνος κόρη είναι αυτή και ποιος έχει το δικαίωμα να της δώσει όνομα». Αυτό, φυσικά, ηρέμησε τα πνεύματα. Η νεογέννητη Μάλορι, παρότι ήταν κορίτσι, θα έπαιρνε το όνομα Τζακ Μάλορι, αν και στα αρχεία της βάπτισής της το όνομά της θα γραφόταν ως Ζακλίν φτάνει να μην ήταν και θείοι της οι Άντερσον παρόντες και μόνο ο πατέρας της θα την αποκαλούσε στοργικά «Τζακ» αν η μητέρα της είχε κάποια αντίρρηση πάνω σ αυτό.

62 JOHANNA LINDSEY Κεφάλαιο 7 «Πού πήγες και χάθηκες χθες το βράδυ, Τζέρεμι;» Η Έιμι έκανε αυτή την ερώτηση την ώρα που ο ξάδερφός της ήρθε να καθίσει μαζί της στο δωμάτιο όπου έπαιρναν πρωινό. Σερβιριζόταν πρωινό παρότι η ώρα ήταν δύο το μεσημέρι ο μόνος λόγος ήταν ότι κανένας δεν είχε φροντίσει να σηκωθεί απ το κρεβάτι του νωρίτερα και η Έιμι είχε ζητήσει πρωινό όταν επιτέλους κατάφερε να σηκωθεί με κόπο απ το κρεβάτι της και η ίδια. «Δεν περίμενα να σε ξαναδώ εδώ τόσο σύντομα», παρατήρησε ο Τζέρεμι αποφεύγοντας να της απαντήσει. «Για του λόγου το αληθές, δεν έφυγα καθόλου», είπε εκείνη καθώς πήγε να του βάλει ένα φλιτζάνι καφέ, αλλά κοντοστάθηκε και ρώτησε: «Μήπως προτιμάς τσάι;». «Ό,τι έχεις εκεί, μια χαρά είναι. Δεν προτιμώ κάτι συγκεκριμένο και τι εννοείς δεν έφυγες; Θες να πεις ότι δεν έχεις πάει ακόμη να ξαπλώσεις;» Δεδομένου ότι η Έιμι φορούσε ένα φόρεμα διαφορετικό από εκείνο με το οποίο την είχε δει ο Τζέρεμι χθες το βράδυ αυτό εδώ ήταν από ροδακινί οργαντίνα κι έδειχνε εξίσου φρέσκια όσο κι ένα ροδάκινο η σύγχυσή του ήταν εύλογη. «Υποσχέθηκα στη θεία Τζορτζ ότι θα έμενα εδώ για να φροντίσω το σπίτι ώσπου να ανακτήσει εκείνη τις δυνάμεις της. Με την οικονόμο σας να έχει παραιτηθεί τον περασμένο μήνα κι

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 63 εκείνη που την αντικατέστησε να μην είναι καλή και να έχει απολυθεί την εβδομάδα που μας πέρασε, ε, κάποιος πρέπει να φροντίζει εδώ γύρω. Ή μήπως ήθελες να προσφερθείς εσύ;» Ο Τζέρεμι ρουθούνισε περιφρονητικά. «Ούτε μία στο εκατομμύριο. Όμως εσύ δεν είσαι λιγάκι μικρή;» «Όταν τα περισσότερα κορίτσια στην ηλικία μου τα ρίχνουν στην αγορά του γάμου και τα εκπαιδεύουν για να αναλάβουν να τα βγάζουν πέρα με τα του δικού τους οίκου όταν παντρευτούν, θεωρείς ότι εγώ, ανάμεσα σε όλα αυτά τα κορίτσια, δεν μπορώ να τα καταφέρω;» Τα μάτια της, που είχαν το ίδιο χρώμα με τα δικά του, απόμειναν να τον κοιτάζουν μισόκλειστα και ο Τζέρεμι κοκκίνισε. «Δεν είπα αυτό». «Καλά που δεν το είπες», αντιγύρισε εκείνη, «γιατί θα σου είχα δώσει καρπαζιά στ αυτιά». Της χάρισε ένα από τα πιο χαριτωμένα του χαμόγελα για να κατευνάσει λιγάκι το ευέξαπτο θυμικό της, του οποίου εκείνος σπανίως γινόταν αποδέκτης. Στο κάτω κάτω και η Έιμι ήταν μια Μάλορι, και περισσότεροι από τους μισούς Μάλορι ήταν γνωστοί ότι είχαν δύσκολους χαρακτήρες. Μόνο και μόνο επειδή ο πατέρας της ήταν η εξαίρεση στον κανόνα, αυτό δεν σήμαινε ότι ήταν κι εκείνη. Αλλά πάλι, ο Τζέρεμι μάθαινε συνεχώς καινούρια πράγματα για την Έιμι, μια και είχε γίνει ένας από τους πιο στενούς φίλους της. Εκείνη τη στιγμή ο Τζέρεμι είπε, παριστάνοντας τον έκπληκτο: «Αν μετακομίσεις εδώ Θεέ και Κύριε, όλοι εκείνοι οι κομψευόμενοι δανδήδες που συνωστίζονταν στην πόρτα σου την εβδομάδα που μας πέρασε, δεν θα αρχίσουν να εμφανίζονται εδώ πέρα, έτσι δεν είναι;» «Όχι, φτάνει να κρατήσεις το στόμα σου κλειστό και να μην πεις σε κανέναν πού έχω πάει». Τώρα ο Τζέρεμι όντως εξεπλάγη. «Είσαι διατεθειμένη να χάσεις τα αποτελέσματα της επιτυχίας σου;» «Μα τον Θεό, ναι. Ανυπομονούσα να με αντιμετωπίσουν σαν

64 JOHANNA LINDSEY ενήλικη, Τζέρεμι, όχι για τις συνήθεις προσδοκίες που ακολουθούν μια επίσημη πρώτη εμφάνιση. Οι αδερφές μου μπορεί να είχαν καταμετρήσει κάθε επισκέπτη που έκανε την εμφάνισή του, αλλά εμένα δεν με ενδιαφέρει καθόλου μα καθόλου» «Και γιατί όχι;» ρώτησε ο Τζέρεμι, πολύ ανυπόμονος για να περιμένει να τελειώσει η ξαδέρφη του αυτό που ήθελε να πει. «Εσύ δεν θέλεις να παντρευτείς;» «Και βέβαια θέλω, κι έχω σκοπό να το κάνω». «Α», έκανε εκείνος, θεωρώντας ότι είχε πιάσει την κεντρική ιδέα. «Απλώς δεν έχεις γνωρίσει ακόμα τον κατάλληλο τύπο. Περιμένεις ώσπου να τον γνωρίσεις». «Για του λόγου το αληθές αυτό είναι», είπε ψέματα η Έιμι, μη θέλοντας να ομολογήσει ακόμα ποιος ήταν ο εκλεκτός της καρδιάς της, ούτε καν σ εκείνον. «Και γι αυτό προσφέρθηκες να βοηθήσεις την Τζορτζ, για να μπορείς να κρυφτείς;» «Τυχαίνει να συμπαθώ πάρα πολύ τη μητριά σου, Τζέρεμι. Θα είχα προσφερθεί να βοηθήσω ακόμα κι αν είχα δεκάδες άλλα πράγματα που θα προτιμούσα να κάνω. Ο γιατρός είπε ότι πρέπει να μείνει στο κρεβάτι για τουλάχιστον μια βδομάδα. Και μια και τώρα είμαι η μοναδική στην οικογένεια που δεν έχει άλλες υποχρεώσεις, φαινόταν απλώς λογικό να» «Δεν χρειάζεται να πεις τόσο πολλά», είπε ο Τζέρεμι, νιώθοντας άβολα γιατί κατά πώς φαινόταν την είχε πληγώσει. «Το έπιασα το νόημα». Κι ύστερα χαμογέλασε ξανά για να ελαφρύνει την οξύθυμη αντίδρασή του. «Ευχαρίστησή μας να σε έχουμε μες στα πόδια μας». Εκείνη ύψωσε το ένα της μαύρο φρύδι, θυμίζοντάς του τον πατέρα και το θείο του, που έκαναν τέλεια αυτή την γκριμάτσα. «Αλήθεια, θα είναι ευχαρίστηση; Ακόμα και όταν δεν θα σ αφήνω να αποφεύγεις ερωτήσεις που προσπαθείς να αποφύγεις;» «Το παρατήρησες, ε;» «Πώς να μην το παρατηρήσω;» έκανε εκείνη ξερά.

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 65 Ο Τζέρεμι γέλασε. «Για ξαναπές την ερώτησή σου, λοιπόν!» «Πού πήγες και χάθηκες; Εμείς νομίσαμε ότι μπορεί να είχες πάει στο Χάρβεστον ο ίδιος για να φέρεις τον Κόνι». «Έστειλα τον Άρτι, αν και, τώρα που το καλοσκέφτομαι, θα χρειαστεί μπόλικη τύχη για να μπορέσει αυτός ο γεροθαλασσόλυκος να βρει διά ξηράς το δρόμο για το αγρόκτημα του Κόνι. Η Τζορτζ θα φταίει έτσι και χαθεί πουθενά στην εξοχή. Αν περίμενε να γεννήσει το μωρό την επόμενη εβδομάδα, έτσι όπως υποτίθεται ότι θα συνέβαινε, ο Κόνι θα είχε έρθει εδώ. Είχε σχεδιάσει να επιστρέψει στο Λονδίνο για τα γεννητούρια». «Μα τι δουλειά έχει στην εξοχή ούτως ή άλλως;» «Κοιτάζει να δει αν υπάρχει τίποτα να περισώσει από το μικρό κομμάτι γης που κατέχει κοντά στο Χάρβεστον. Έλειπε απ αυτό το μέρος για τόσο πολλά χρόνια, που φαντάζεται ότι πιθανότατα έχει παραδοθεί στα αγριόχορτα και στο ρήμαγμα. Φυσικά τώρα έχει αρκετό χρόνο και χρήμα για να συνεφέρει το μέρος, μια και δεν έχει σκοπό να ξαναταξιδέψει στη θάλασσα». «Εσένα θα σου λείψει αυτό, Τζέρεμι; Να βγεις στη θάλασσα με τον πατέρα σου;» «Τι να μου λείψει; Ποτέ μου δεν είχα περάσει πάνω στη Μέιντεν Αν πολύ καιρό έτσι ώστε να προλάβω να συνηθίσω το πλοίο. Στην πρώτη ναυμαχία τραυματίστηκα και ο πατέρας μου με τον Κόνι πήγαν να κουρνιάσουν στις Δυτικές Ινδίες. Συν τοις άλλοις», πρόσθεσε καγχάζοντας πονηρά και αποφασιστικά, «περνάω πάρα πολύ καλά αυτό τον καιρό κι έτσι δεν μου λείπει τίποτα». «Καθόλου δεν αμφιβάλλω ότι περνάς πάρα πολύ καλά, αν λάβει κανείς υπόψη του πόσο συχνά σε διώχνουν από το σχολείο». «Ε καλά, μη μου πεις ότι θ αρχίσεις τώρα κι εσύ να ακούγεσαι σαν την Τζορτζ, εντάξει; Αρκετά μου πρήζει εκείνη τ αυτιά με τις επιπλήξεις της, κι αυτό δεν είναι τίποτα συγκριτικά με το πόσο με κατσαδιάζουν ο Κόνι και ο πατέρας μου. Θα πίστευε κανείς ότι δεν θυμούνται πώς είναι να είναι κάποιος

66 JOHANNA LINDSEY δεκαοχτώ χρόνων». Ο γκρινιάρικος τόνος της φωνής του έκανε την Έιμι να χαμογελάσει. «Είμαι σίγουρη ότι ο πατέρας σου θυμάται, μια και ήταν πάνω κάτω στην ηλικία σου όταν άφησε τη μητέρα σου έγκυο, αν και πέρασαν αρκετά χρόνια ώσπου να το μάθει. Και έχω ακούσει τι λένε γι αυτόν καθώς έτεινε να εξελιχθεί στον πλέον διαβόητο άσωτο του Λονδίνου, ότι είχε διαφορετικό κορίτσι πρωί, μεσημέρι και βράδυ, και αυτό γινόταν κάθε μέρα. Για τέτοιου είδους καλοπέραση μιλάς κι εσύ;» «Άσ το να πάει, Έιμι», είπε εκείνος απότομα. «Δεν επιτρέπεται να αναφέρεις εσύ τέτοια πράγματα και πού διάβολο τα άκουσες αυτά;» Εκείνη ξέσπασε σε γέλια, γιατί ο Τζέρεμι έγινε κυριολεκτικά κατακόκκινος. «Από τη Ρέτζι, φυσικά. Ξέρεις πόσο της αρέσει να κομπάζει για τους δυο αγαπημένους της θείους. Φυσικά ο θείος Τζέισον και ο πατέρας μου ποτέ δεν είχαν τίποτε έντονες περιπέτειες για να καυχιούνται γι αυτές, αν και εγώ όντως ξέρω κάνα δυο πράγματα για το θείο Τζέισον που κανένας άλλος δεν τα ξέρει». «Και τι πράγματα είναι αυτά;» «Δεν μπορώ να πω». «Έλα τώρα, Έιμι, αφού το ξέρεις πως αργά ή γρήγορα θα σου το αποσπάσω, οπότε γιατί δεν το λες μόνη σου καλύτερα;» «Όχι, αυτό δεν θα μου το αποσπάσεις. Έδωσα το λόγο μου». «Α, καλά τώρα», κατσούφιασε εκείνος. «Εδώ εγώ σου λέω όλα μου τα μυστικά» Ο τραχύς ήχος που έβγαλε η Έιμι τον διέκοψε. «Δεν μου λες ούτε τα μισά απ αυτά. Ωστόσο αυτό που κατάφερες, ξανά, είναι να τα κανονίσεις έτσι ώστε να μη μου πεις πού πήγες και εξαφανίστηκες χθες το βράδυ. Δεν νομίζεις ότι ο πατέρας σου θα εκτιμούσε την παρουσία σου μια τέτοια στιγμή; Ένιωθε λιγάκι μόνος, ξέρεις». «Ήταν ο Τόνι εδώ», κάγχασε ο Τζέρεμι. «Κι έχω ακούσει ότι και ο πατέρας σου μπορεί να ρίξει άσχημες μπουνιές αν

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 67 χρειαστεί». «Μπορεί;» ρώτησε εκείνη έκπληκτη. «Πού στην ευχή το άκουσες αυτό;» «Άσ το», αποκρίθηκε ο Τζέρεμι, παίρνοντας την εκδίκησή του από την Έιμι που του κράτησε το μυστικό της για τον Τζέισον. «Και ξεχνάς ότι ο πατέρας μου έχει ήδη αρπαχτεί με τους αδερφούς της Τζορτζ, και μάλιστα ολομόναχος, και θα είχε νικήσει σ εκείνο τον καβγά αν αυτοί δεν έκαναν ατιμία και δεν είχαν συσπειρωθεί και πέσει πάνω του όλοι μαζί». «Μα γιατί συζητάς για καβγά; Δεν εννοούσα αυτό όταν είπα ότι ένιωθε λιγάκι μόνος». «Γιατί τον ξέρω. Επιθυμούσε διακαώς να τσακωθεί με κάποιον, κι εγώ ανέκαθεν υπήρξα πρόσφορο εξιλαστήριο θύμα. Δεν ήθελα να γίνω ο κυματοθραύστης της αγωνίας του ενώ ήμουν τόσο χαρούμενος γι αυτόν. Κι έτσι έφυγα». «Τα έβγαλε πέρα μια χαρά, πάντως», είπε η Έιμι. «Μολονότι ήταν έτοιμος να ξεσπάσει». «Δεν έχεις ιδέα πόσο έτοιμος να ξεσπάσει ήταν. Δεν τον έχω ξαναδεί έτσι από τότε που ήθελε να πάει και να πιει το αίμα του Νίκολας Ίντεν». Η Έιμι δεν είχε ακούσει ποτέ ολόκληρη την ιστορία, την ήξερε απλώς αποσπασματικά. «Μα στ αλήθεια ήταν τόσο θανάσιμοι εχθροί;» Ο Τζέρεμι χαμογέλασε. «Όχι. Ο πατέρας μου ήθελε απλώς να τον πλακώσει λιγάκι στο ξύλο. Όμως ο Νίκολας πήγε και παντρεύτηκε την ξαδέρφη μας εντωμεταξύ. Δεν νομίζω πως ο πατέρας μου θα του το συγχωρήσει ποτέ αυτό». Δεδομένου ότι η Έιμι είχε ακούσει κάμποσους λεκτικούς διαξιφισμούς ανάμεσα στον Τζέιμς και στον άντρα της Ρέτζι, έτεινε να συμφωνήσει. Φυσικά, για την ώρα, ο Τζέιμς βρήκε νέο αίμα για να κάνει τις λεκτικές του αψιμαχίες, τους πέντε αδερφούς της Τζορτζίνα. Σκεπτόμενη εκείνους τους αδερφούς, η Έιμι έφερε στο μυαλό της τότε που παρατηρούσε τον Γουόρεν χθες τη νύχτα, όταν

68 JOHANNA LINDSEY εκείνος δεν την έβλεπε. Αυτό της είχε δώσει ευχαρίστηση, αν και ευχόταν να είχε γίνει κάτω από άλλες συνθήκες, γιατί και εκείνος ήταν πολύ αναστατωμένος όπως ακριβώς και ο Τζέιμς. Ήταν ολοφάνερο ότι ο Γουόρεν αγαπούσε την αδερφή του πάρα πολύ, οπότε ήταν σε θέση να αισθανθεί αυτό το τρυφερό αίσθημα, παρ όλα τα σημάδια έδειχναν το αντίθετο. «Μήπως διακόπτω;» Η Έιμι λαχτάρησε καθώς αναγνώρισε εκείνη τη βαθιά φωνή, και να σου εκείνος εκεί, να στέκεται στο κατώφλι της πόρτας, σχεδόν δύο μέτρα αρρενωπής ομορφιάς που σου έκοβε την ανάσα. Η καρδιά της άρχισε να χτυπάει σε έναν πρωτόγνωρο ρυθμό. Η γλώσσα της δεν έλεγε να κουνηθεί. Απάντησε ο Τζέρεμι, και αρκετά ευδιάθετα: «Όχι, καθόλου, Γιάνκη. Μάλιστα εγώ μόλις έφευγα».

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 69 Κεφάλαιο 8 Ο Τζέρεμι το εννοούσε ότι έφευγε. Έχωσε δυο λουκάνικα σε ένα ψωμάκι, ύστερα όρμησε προς την πόρτα και βγήκε από το σπίτι βιαστικά. Ο Γουόρεν τον κοιτούσε καθώς έφευγε. Η Έιμι, πάλι, κοιτούσε τον Γουόρεν με το μυαλό της παραζαλισμένο από τη φλογερή σκέψη ότι ξαφνικά, απρόσμενα, είχαν βρεθεί μόνοι. Αλλά όχι εντελώς μόνοι, όφειλε να υπενθυμίσει στην καρδιά της που κάλπαζε ξέφρενα. Όχι, υπήρχαν υπηρέτες μέσα στο σπίτι. Ο Χένρι μόλις είχε ανοίξει την πόρτα στον Γουόρεν, άρα πρέπει να βρισκόταν κάπου εκεί γύρω. Ωστόσο, εκείνη ακριβώς τη στιγμή ήταν μόνοι και η Έιμι δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι ο Τζέρεμι την είχε παρατήσει έτσι σύξυλη. Φυσικά, αν είχε έρθει κάποιος άλλος, ο Τζέρεμι δεν θα είχε κάνει τέτοιο πράγμα. Όμως αυτή και ο Γουόρεν δεν ήταν άσχετοι μεταξύ τους, θα έλεγε κανείς. Η γυναίκα του θείου της ήταν αδερφή του. Λόγω αυτού, ο Τζέρεμι μάλλον δεν φαντάστηκε πως δεν θα ήταν σωστό να τους αφήσει μόνους, χωρίς συνοδό για τη δεσποινίδα. Αλλά από την άλλη, ο Τζέρεμι δεν ήξερε πώς ένιωθε η Έιμι για τον Γουόρεν. Το βλέμμα του στράφηκε ξανά πάνω της η ευθύτητα της ματιάς του την έκανε να παραλύσει. Φαινόταν να έχει λακκάκια στα μάγουλα, αλλά δεν μπορούσε να είναι σίγουρη γι αυτό δεν τον είχε δει ποτέ να χαμογελάει. Η μύτη του ήταν ίσια, τα ζυγωματικά του λεπτά. Το πιγούνι του ήταν πεισματάρικο και

70 JOHANNA LINDSEY θεληματικό. Τα μάτια του ναι μεν είχαν το χρώμα της άνοιξης και του καλοκαιριού, αλλά είχαν μια έκφραση βλοσυρή, που τα έκανε να δείχνουν ψυχρά. Τα σκούρα ξανθά μαλλιά του ήταν ένας απείθαρχος σωρός από κομψές μπούκλες, αλλά τώρα είχαν μακρύνει πολύ, μολονότι η Έιμι είχε την εντύπωση ότι τα πιο μακριά μαλλιά βοηθούσαν κάπως στο να τιθασεύονται οι μπούκλες. Το σώμα του ήταν λεπτοκαμωμένο, θύμιζε πολύ το θείο Τόνι, παρόλο που δεν θα μπορούσες σε καμία περίπτωση να αποκαλέσεις αυτόν εδώ τον άντρα κοκαλιάρη. Ήταν πιο ψηλός από τον Άντονι, οι ώμοι του ήταν λίγο πιο φαρδιοί και τα μπράτσα του μυώδη. Στεκόταν με τα μακριά πόδια του μισάνοιχτα η Έιμι είχε παρατηρήσει ότι όλοι οι αδερφοί Άντερσον στέκονταν κάπως έτσι, λες και ισορροπούσαν πάνω στο κατάστρωμα ενός πλοίου. Και ο θείος Τζέιμς εξακολουθούσε ακόμη να στέκεται έτσι καμιά φορά. Ο Γουόρεν ήταν ντυμένος ανεπίσημα, με μαύρο πανωφόρι, γκρίζο παντελόνι, όχι γιλέκο, κι ένα απλό λευκό πουκάμισο χωρίς γραβάτα να και κάτι ακόμη που η Έιμι πρόσεξε ότι είχε ο Γουόρεν κοινό με τους αδερφούς του, κανένας τους δεν φορούσε γραβάτα. Το στιλ του δεν θύμιζε άνθρωπο που ντυνόταν σε ράφτη, τουναντίον ήταν εντελώς τραχύ και απόλυτα ταιριαστό με έναν Αμερικανό καπετάνιο, υπέθεσε η κοπέλα. Ήθελε απεγνωσμένα να πει κάτι, αλλά δεν μπορούσε να σκεφτεί τι, δεν μπορούσε να σκεφτεί καθόλου, με την προσοχή του τόσο απόλυτα επικεντρωμένη πάνω της. Η ειρωνεία ήταν ότι έλπιζε ολόψυχα να της τύχαινε μια τέτοια ευκαιρία σαν κι αυτήν. Είχε σκεφτεί ένα σωρό πράγματα που θα μπορούσε να του πει, έξυπνα πράγματα που θα του έδιναν να καταλάβει τα τρυφερά της αισθήματα. Εκείνη τη στιγμή δεν της ερχόταν ούτε ένα. «Πρωινό», ξεφούρνισε απότομα η Έιμι. «Θα ήθελες να φας κάτι;»

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 71 «Τέτοια ώρα;» Μετά τις πέντε το πρωί εκείνος και οι αδερφοί του είχαν φύγει. Η Έιμι είχε ακούσει ότι έμεναν στο ξενοδοχείο «Όλμπανι» στο Πικαντίλι, το οποίο δεν ήταν μακριά από εκεί, αλλά και πάλι θα πρέπει να κόντευε έξι όταν εκείνος θα έπεσε τελικά να κοιμηθεί. Δεδομένου ότι επρόκειτο για μόλις οχτώ ώρες πριν, η Έιμι έβρισκε αδικαιολόγητο τον υποτιμητικό τόνο της φωνής του. Αλλά φυσικά αυτός ήταν ο Γουόρεν, ο κυνικός, που μισούσε τις γυναίκες, που μισούσε τους Άγγλους, που μισούσε τους Μάλορι, και ήταν ο αδερφός με τον χειρότερο χαρακτήρα. Δεν υπήρχε περίπτωση να τα πάει καλά μαζί του παρά μόνο αν κρατούσε καλά αυτό το πράγμα στο μυαλό της και αγνοούσε τις περιστασιακές προσβολές και τον ψυχρό τρόπο του. Η Έιμι σηκώθηκε για να φύγει από το τραπέζι. «Να υποθέσω ότι ήρθες για να δεις την Τζορτζ;» «Διάβολε, έχει κάνει όλη του την οικογένεια να την αποκαλεί έτσι τώρα;» ρώτησε εκείνος. Η Έιμι αγνόησε τον τόνο της φωνής του αυτή τη φορά, ωστόσο είπε: «Λυπάμαι. Όταν ο θείος Τζέιμς μας τη συνέστησε για πρώτη φορά ως Τζορτζ, εκείνη δεν τον διόρθωσε. Πέρασε λίγος καιρός ώσπου να διαπιστώσω ότι δεν ήταν έτσι το όνομά της, αλλά ως τότε». Ανασήκωσε τους ώμους για να υποδηλώσει ότι αυτό το όνομα είχε γίνει συνήθεια τώρα πια. «Όμως ούτε κι εσύ την αποκαλείς Τζορτζίνα, έτσι δεν είναι;» Εκείνος έδειξε δυσαρεστημένος από αυτή την υπενθύμιση. Ή ίσως πάλι έτσι να έδειχνε κάθε φορά που ερχόταν σε αμηχανία. Και όφειλε να είχε έρθει σε αμηχανία. Το «Τζόρτζι» δεν ήταν περισσότερο γυναικείο όνομα από το «Τζορτζ». Μα εκείνη δεν είχε σκοπό να τον κάνει να νιώσει αμηχανία. Να πάρει η ευχή, το πράγμα δεν προχωρούσε καθόλου καλά. Για να φανεί συνετή, θα απέφευγε να χρησιμοποιήσει το όνομα που τον εκνεύριζε, οπότε είπε: «Η θεία και ο θείος μου κοιμούνται ακόμα. Ξύπνησαν νωρίτερα όταν η Τζακ χρειάστηκε

72 JOHANNA LINDSEY να θηλάσει για πρώτη φορά, αλλά όταν τέλειωσε, ξανακοιμήθηκαν». «Αν έχεις την καλοσύνη, μην αποκαλείς την ανιψιά μου με αυτό το ελεεινό όνομα». Αυτός ο τόνος της φωνής του ήταν κάτι χειρότερο κι από σκυθρωπός. Ήταν πραγματικά οργισμένος, και το γεγονός ότι η Έιμι δοκίμαζε ευθέως και προσωπικά τη δυσαρέσκεια του Γουόρεν της προξενούσε στ αλήθεια φόβο την τρόμαζε, ιδίως μετά την παρατήρηση που είχε κάνει χθες ο θείος της για τη ζώνη του. Ασυναίσθητα, τα μάτια της κατέβηκαν στη ζώνη του. Ήταν φαρδιά και καμωμένη από χοντρό δέρμα. Η Έιμι φαντάστηκε ότι μια τέτοια ζώνη θα την πονούσε διαβολεμένα έτσι και «Τι διάβολο κοιτάζεις έτσι;» Το πρόσωπό της έγινε κατακόκκινο. Της πέρασε απ το νου να χωθεί κάτω απ το τραπέζι για να κρυφτεί. Αντί γι αυτό, προτίμησε να πει την αλήθεια. «Τη ζώνη σου. Αλήθεια, θα τη χρησιμοποιούσες για να αντιμετωπίσεις την ξεροκεφαλιά της αδερφής σου;» Το σκυθρώπιασμά του έγινε ακόμα χειρότερο. «Απ ό,τι βλέπω, ο θείος σου λέει ιστορίες για μένα». Η Έιμι συγκέντρωσε όλο της το θάρρος και επέμεινε, ρωτώντας ξανά: «Θα το έκανες;». «Αυτό, μικρή, δεν είναι δική σου δουλειά», είπε με τόνο παγερό και τελεσίδικο. Εκείνη αναστέναξε. Δεν έπρεπε με τίποτα να το είχε αναφέρει αυτό, αλλά ήταν ολοφάνερο πως εκείνος θα απαντούσε με αγένεια, ό,τι κι αν έλεγε αυτή. Για την ώρα, αποφάσισε να αλλάξει θέμα συζήτησης. «Έχεις θέμα με τα ονόματα, απ ό,τι βλέπω. Και ο θείος μου ο Τόνι έχει για την ακρίβεια, όλοι μου οι θείοι. Ξεκίνησε με το όνομα της ξαδέρφης μου της Ρέτζι. Οι περισσότεροι στην οικογένεια την αποκαλούν Ρέτζι, αλλά ο θείος Τζέιμς ένιωθε την ανάγκη να διαφέρει, κι έτσι την αποκαλεί Ρέιγκαν. Δεν έχουν πλέον τόσο

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 73 μεγάλο πρόβλημα τώρα πια, αλλά κάποτε τ αδέρφια τρελαίνονταν όταν άκουγαν τον Τζέιμς να χρησιμοποιεί αυτό το όνομα. Είναι απίστευτο ότι εσύ και οι θείοι μου έχετε αυτό το κοινό στοιχείο». Η διάθεσή της για σκανταλιές δεν μπορούσε να κρυφτεί. Αλλά και η έκφραση αηδίας που πήρε εκείνος, ακούγοντας να τον συγκρίνουν με τους Μάλορι έστω στο ελάχιστο, ήταν κι αυτή για γέλια. Η Έιμι δεν γέλασε, ούτε καν χαμογέλασε. Αντίθετα, προσπάθησε να συμβιβάσει τα πράγματα. «Αν σε παρηγορεί καθόλου αυτό, η αδερφή σου έπαθε κρίση σήμερα το πρωί όταν άκουσε τι πήγε κι έκανε ο θείος Τζέιμς. Και είπε ότι θα αποκαλεί το μωρό της Ζακλίν, το πολύ πολύ Τζάκι, και αν εκείνου δεν του αρέσει, ας πάει να σαπίσει». «Και βέβαια να πάει να σαπίσει» «Μίλα ευγενικά. Γουόρεν υπάρχει πρόβλημα να σε αποκαλώ έτσι;» «Ναι, υπάρχει», αποκρίθηκε εκείνος ψυχρά, ενδεχομένως γιατί εκείνη μόλις είχε την αναίδεια να τον επιπλήξει, και αυτό δεν του άρεσε καθόλου μα καθόλου. «Μπορείς να με αποκαλείς κύριο Άντερσον ή πλοίαρχο Άντερσον». «Όχι, δεν νομίζω. Αυτό παραείναι επίσημο, κι εμείς δεν πρόκειται να είμαστε τυπικοί μεταξύ μας. Οπότε θα χρειαστεί να σκεφτώ να σε φωνάζω κάπως αλλιώς, αφού το Γουόρεν δεν κάνει». Του χάρισε ένα τσαχπίνικο χαμόγελο όταν τέλειωσε την πρότασή της και περνώντας από δίπλα του βγήκε, έχοντας πλήρη επίγνωση ότι τον είχε μόλις αφήσει εμβρόντητο. Ο κακομοίρης, φανταζόταν ότι μπορούσε να κρατήσει «τύπους» στη σχέση τους όχι δηλαδή ότι είχαν κάνει σχέση ακόμη, αλλά θα έκαναν. Απλώς θα έπρεπε να του δώσει να καταλάβει ότι τα πράγματα δεν θα γίνονταν όπως φανταζόταν αυτός. Καθώς ανέβαινε τη σκάλα κοντοστάθηκε και στράφηκε, και είδε ότι εκείνος είχε έρθει κι είχε στηθεί στο κατώφλι της πόρτας ώστε να μπορεί να συνεχίσει να την κοιτάζει. Ήταν αρκετά

74 JOHANNA LINDSEY τσαντισμένη, γι αυτό και του είπε: «Μπορείς να πας πάνω να δεις την Τζακ στο παιδικό δωμάτιο, αν θέλεις. Αλλιώς, διασκέδασε μόνος σου ώσπου να ξυπνήσει η Τζορτζ». Δεν κάθισε να περιμένει την απάντησή του, οπότε κόντευε πια να φτάσει στην κορυφή της σκάλας όταν τον άκουσε να απαντάει απρόθυμα: «Θα ήθελα να δω το μωρό». «Ε τότε έλα μαζί μου και θα σε πάω σ εκείνη». Τον περίμενε να τη φτάσει. Όταν ήρθε δίπλα της, η Έιμι έκανε να στραφεί, αλλά τη σταμάτησε το χέρι του που το ένιωσε πάνω στο μπράτσο της και της ξέφυγε ένα σιγανό αγκομαχητό. Εκείνος δεν το άκουσε είχε ήδη αρχίσει να ρωτάει: «Τι κάνεις εσύ εδώ, για να χουμε καλό ρώτημα;». «Θα μείνω εδώ για να βοηθάω την αδερφή σου ώσπου να πει ο γιατρός ότι έχει ανακτήσει πλήρως τις δυνάμεις της ώστε να επιστρέψει στα καθήκοντά της». «Γιατί εσύ;» «Τυχαίνει να συμπαθώ την αδερφή σου. Εκείνη κι εγώ έχουμε γίνει καλές φίλες. Τώρα δεν νιώθεις ντροπή για τον εαυτό σου για τον ελεεινό τρόπο που μου φέρθηκες;» «Όχι», αποκρίθηκε εκείνος, αλλά οι γωνίες γύρω απ το στόμα του είχαν μαλακώσει λιγάκι και τα μάτια του φαίνονταν λίγο πιο ζεστά, παρόλο που πρόσθεσε: «Κι εσύ παραείσαι γλωσσού για κορίτσι στην ηλικία σου». «Θεέ και Κύριε, μην τυχόν χαμογελάσεις!» είπε εκείνη παριστάνοντας τη θορυβημένη. «Μπορεί να φανούν τα λακκάκια σου». Τότε εκείνος γέλασε. Το ίδιο του το γέλιο φάνηκε να τον αιφνιδιάζει, γιατί σταμάτησε απότομα και μάλιστα κοκκίνισε κιόλας. Απομακρύνθηκε, για να μην τον φέρει η κοπέλα σε ακόμα μεγαλύτερη αμηχανία, και μπήκε πρώτος σε ένα αμυδρά φωτισμένο δωμάτιο. Το αξιολάτρευτο νέο μέλος που είχε προστεθεί στην οικογένεια κοιμόταν του καλού καιρού. Ήταν ξαπλωμένη μπρούμυτα, το προσωπάκι της ήταν γυρισμένο στο πλάι και η

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 75 μικρή γροθιά της ήταν σφιγμένη κοντά στο στόμα. Οι λίγες τούφες από μαλλιά που είχε ήταν σε χρώμα ανοιχτό ξανθό. Θα ήταν ενδιαφέρον να διαπιστώσει κανείς αν και κατά πόσο τα μάτια της θα κατέληγαν καστανά ή πράσινα, πάντως για την ώρα είχαν το μπλε χρώμα που έχουν όλα τα βρέφη. Ο Γουόρεν ήρθε αθόρυβα και στάθηκε πλάι στην Έιμι, καρφώνοντας το βλέμμα του στο μωρό. Το γεγονός ότι η Έιμι τον είχε όλο δικό της η Τζακ δεν έδινε σημασία την έκανε να υποφέρει. Αν λάμβανε κανείς υπόψη πόσο μεγάλες ήταν οι οικογένειές τους, και η δική του και η δική της, καθώς και ότι ο Γουόρεν δεν επρόκειτο να παραμείνει στην Αγγλία για πάρα πολύ καιρό, η Έιμι ήξερε καλά ότι αυτή εδώ ήταν πιθανότατα η μοναδική φορά που θα βρισκόταν ποτέ τόσο μόνη μαζί του. Αυτή η αναμφίβολη γνώση πρόσθετε στα αισθήματά της και μια πινελιά απόγνωσης, κι εκείνη δεν ήταν σίγουρη για το πώς να τη διαχειριστεί. Όταν έριξε μια λοξή ματιά πλάι της και είδε ξανά εκείνο το βλέμμα τρυφερότητας που ο Γουόρεν το φυλούσε για πολύ λίγους ανθρώπους, τον ρώτησε: «Σου αρέσουν τα παιδιά;». «Τα λατρεύω», αποκρίθηκε εκείνος χωρίς να την κοιτάξει, και πιθανόν να μην είχε και σκοπό να το πει, γιατί πρόσθεσε: «Δεν σε απογοητεύουν ούτε σου ραγίζουν την καρδιά ώσπου να μεγαλώσουν». Η Έιμι δεν ήξερε αν αναφερόταν στην αδερφή του ή στη γυναίκα που είχε κάποτε αγαπήσει ή και στα δύο κι έτσι δεν είπε τίποτα και απλώς απόλαυσε το γεγονός ότι στεκόταν εκεί πέρα δίπλα του. Εκείνος και ο Ντρου έμοιαζαν πάρα πολύ, παρόλο που είχαν οχτώ χρόνια διαφορά, αλλά οι χαρακτήρες τους διέφεραν όσο η μέρα με τη νύχτα. Ένας από τους στόχους της Έιμι ήταν να σπάσει το παγωμένο κέλυφος που περιέβαλλε την καρδιά του Γουόρεν, για να δει αν υπήρχε θαμμένη εκεί μέσα λίγη από τη χαριτωμένη γοητεία του Ντρου. Πάνω σ αυτή της την προσπάθεια, έλπιζε να βρει και τον άντρα τον τρυφερό, αυτόν που αγαπούσε τόσο πολύ τη μονάκριβη αδερφή του, και

76 JOHANNA LINDSEY μάλιστα τώρα σιγά σιγά άρχιζε να ερωτεύεται και το παιδί της Τζορτζίνα. Ωστόσο ήξερε πράγματα γι αυτόν, ήταν σίγουρη ότι κάποτε ο Γουόρεν είχε πληγωθεί. Κάποτε κάποια του είχε ποδοπατήσει την καρδιά. Αυτό τον είχε κάνει ψυχρό, κυνικό και δύσπιστο. Πώς θα μπορούσε εκείνη να τα διορθώσει όλα αυτά; Δεν ήξερε, ήξερε όμως ότι θα τον έκανε να θελήσει να δώσει στην αγάπη μια δεύτερη ευκαιρία. Ξαφνικά άκουσε τον εαυτό της να λέει, με έναν ψίθυρο που μόλις ακουγόταν: «Σε θέλω, Γουόρεν Άντερσον». Αυτό σαφέστατα του τράβηξε την προσοχή, και πριν η Έιμι κυριολεκτικά πεθάνει από ντροπή ήταν τολμηρή, αλλά συνήθως όχι σε τέτοιο βαθμό το διόρθωσε λέγοντας: «Να το διευκρινίσω. Πρώτα θέλω να σε παντρευτώ ύστερα θέλω ό,τι έρχεται μετά». Στην αρχή εκείνος δεν είπε τίποτα. Τούτη τη φορά πραγματικά τον είχε αιφνιδιάσει. Αλλά ύστερα ο κυνισμός του ξαναγύρισε σε όλο του το μεγαλείο. «Πολύ κακώς», είπε. «Η πρώτη ιδέα ήταν ενδιαφέρουσα, η δεύτερη όμως καθόλου. Δεν έχω καμία επιθυμία να παντρευτώ, ποτέ». «Το ξέρω». Η Έιμι αναστέναξε. Η ευθύτητα δεν έπιανε σήμερα, το δίχως άλλο. «Όμως ελπίζω να σου αλλάξω γνώμη». «Στ αλήθεια το ελπίζεις; Και πώς σκοπεύεις να μου αλλάξεις γνώμη, κοριτσάκι;» «Με το να σε κάνω να πάψεις να με βλέπεις σαν κοριτσάκι. Δεν είμαι, ξέρεις. Είμαι αρκετά μεγάλη για να παντρευτώ και να κάνω δική μου οικογένεια». «Και πόσων χρόνων είσαι, δηλαδή;» «Δεκαοχτώ». Αυτό ήταν απλώς ένα αθώο ψεματάκι, καθώς τα γενέθλιά της απείχαν λιγότερο από δυο εβδομάδες. «Ποπό, εσύ είσαι πραγματικά πολύ μεγάλη», είπε εκείνος καυστικά, κοροϊδευτικά. «Ωστόσο όταν μεγαλώσεις κι άλλο, θα μάθεις ότι στις κυρίες που είναι τόσο τολμηρές δεν

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 77 συμπεριφέρονται σαν σε κυρίες για πολύ καιρό. Ή μήπως αυτό ήταν που προσδοκούσες; Δεν είσαι καθόλου ο τύπος μου, όμως ταξίδευα στη θάλασσα ένα μήνα, οπότε τούτη ακριβώς τη στιγμή δεν κάνω διακρίσεις. Πήγαινέ με στο κρεβάτι σου». Προσπαθούσε κι εκείνος να τη σοκάρει. Ευτυχώς η Έιμι το κατάλαβε κι έτσι δεν προσβλήθηκε ούτε σοκαρίστηκε ούτε την πτόησε η τροπή της συζήτησης. Και από τη στιγμή που έκαναν αυτή τη συζήτηση «Θα σε πάω με το που θα αρραβωνιαστούμε». «Παροιμιώδες ξεμυάλισμα». Ο Γουόρεν ρουθούνισε περιφρονητικά θέλοντας να δείξει ότι θα έπρεπε να το είχε καταλάβει, και ύστερα κάγχασε: «Νωρίς σας τα μαθαίνουν τα κόλπα σ ετούτη τη χώρα, ε;». «Δεν σκόπευα να σε προκαλέσω», αποκρίθηκε η Έιμι μαλακά. «Αυτό ήταν μια υπόσχεση». «Ε τότε ας πάρουμε ένα δείγμα απ αυτά που υπόσχεσαι». Το χέρι του γλίστρησε γύρω απ τον αυχένα της για να την τραβήξει προς το μέρος του. Δεν την άγγιξε με κανέναν άλλο τρόπο. Άλλωστε δεν χρειαζόταν. Η Έιμι ήθελε να πάρει το φιλί του απείρως περισσότερο απ όσο ήθελε εκείνος να της δώσει ένα μάθημα και ήταν βέβαιη ότι ο Γουόρεν αυτό ακριβώς προσπαθούσε να κάνει οπότε τα χέρια της τυλίχτηκαν γύρω απ το λαιμό του για να τον κρατήσει σφιχτά. Κι όταν τα χείλη τους έσμιξαν, το φιλί αυτό ήταν ακριβώς όπως το περίμενε η Έιμι, ένα φιλί που είχε σκοπό να τη σκανδαλίσει, βαθιά ερωτικό και έντονα αισθησιακό. Όμως κι εκείνη φυλούσε μια έκπληξη για τον Γουόρεν. Ήταν πολύ εξοικειωμένη με τα φιλιά, μια και, εν αγνοία της οικογένειάς της, τα τελευταία λίγα χρόνια είχε κάνει αξιοσημείωτη εξάσκηση σ αυτά. Δεν ήταν και εντελώς αποκλεισμένη από τα πάρτι και τις διασκεδάσεις πήγαινε από τότε που ήταν ακόμη παιδί μέχρι και που ήρθε η ώρα για την επίσημη πρώτη της εμφάνιση, κάθε φορά που μπορούσαν να πάνε κι άλλα παιδιά. Θεωρούνταν διδακτική εμπειρία, σε τελική

78 JOHANNA LINDSEY ανάλυση, μια ευκαιρία για τα μεγαλύτερα παιδιά να δουν από πρώτο χέρι πώς θα έπρεπε να συμπεριφέρονται όταν θα γίνονταν ενήλικες. Και πάντα υπήρχαν κι άλλα αγόρια και κορίτσια στην ηλικία της, και καμιά φορά μπορεί να τύχαινε να υπάρχει εκεί κάποιο αγόρι που να της άρεσε και να κατέληγαν σε καμιά απόμερη γωνιά ή έξω στον κήπο, σε κάποιο ακόμη πιο απομονωμένο σημείο. Ένα συγκεκριμένο αγόρι, ένα χρόνο μικρότερο από την Έιμι, ήταν πιο έμπειρο απ όσο όλα τα υπόλοιπα μαζί. Αλλά βέβαια, τον είχε διδάξει μια μεγαλύτερη γυναίκα που είχε προσπαθήσει να τον αποπλανήσει τουλάχιστον έτσι είχε καυχηθεί αυτός. Πάντως σίγουρα εκείνος ήταν που την είχε προετοιμάσει γι αυτό που είχε ο Γουόρεν στο μυαλό του, αλλά όχι και γι αυτό που την έκανε να αισθανθεί. Ως προς τούτο, απλούστατα, δεν υπήρχε καμία σύγκριση. Ήξερε ήδη ότι ποθούσε τον Γουόρεν, ότι αυτός ήταν ο άντρας ο ένας, ο μοναδικός, που θα ήθελε να κάνει έρωτα μαζί του. Αλλά το ότι βρέθηκε να έχει κολλήσει το κορμί της τόσο σφιχτά πάνω στο δικό του, να γεύεται το φιλί του όλο αυτό την παρέσυρε λιγάκι. Δεν μπορούσε να συγκρατηθεί. Το ονειρευόταν αυτό, το ήθελε τόσο απελπισμένα, ήθελε τόσο πολύ να την ποθεί ο Γουόρεν, και τώρα, απ ό,τι φαινόταν, ίσως εκείνος να Όταν η γλώσσα του γλίστρησε μέσα στο στόμα της, η δική της ήταν εκεί και την περίμενε για να ανταποδώσει, για να γλιστρήσει ακόμα πιο μέσα και να κάνει κι αυτή τη δική της εξερεύνηση. Με έναν αναστεναγμό κόλλησε πάνω του ακόμα περισσότερο, και μετά νόμισε πως θα πέθαινε από ευχαρίστηση όταν τα χέρια του τυλίχτηκαν γύρω της για να κολλήσουν τα κορμιά τους ακόμα περισσότερο. Στην αρχή η Έιμι ένιωσε την έκπληξή του, ύστερα την αποδοχή του γι αυτό που εκείνη του πρόσφερε και τελικά, μολονότι όχι και τόσο σύντομα, τη συνειδητοποίηση ο Γουόρεν συνειδητοποίησε τι έκανε και σταμάτησε απότομα. «Χριστέ μου», είπε και την έσπρωξε μακριά του ώσπου την

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 79 κράτησε σε απόσταση ενός μέτρου. Η ανάσα του ήταν βαριά και λαχανιασμένη ακριβώς όσο και η δική της, και εκείνη ακριβώς τη στιγμή τα μάτια του δεν είχαν απολύτως τίποτα το ψυχρό. Ήταν πολύ ζεστά, έλπιζε η Έιμι διακαώς, αλλά δεν μπορούσε να είναι και σίγουρη, γιατί η έκφρασή του μαρτυρούσε ότι δεν ήταν ακριβώς αυτό που λέμε ευχαριστημένος μαζί της, ή και με τον εαυτό του για να ακριβολογούμε, και αυτή του η δυσαρέσκεια ερχόταν στην επιφάνεια ολοταχώς. «Πού έμαθες να φιλάς έτσι;» τη ρώτησε ο Γουόρεν τραχιά. «Έκανα εξάσκηση». «Και σε τι άλλο έχεις εξασκηθεί;» Υπήρχε μπόλικη δόση προσβλητικού υπαινιγμού στον τόνο της φωνής του και αυτό την έκανε να αγανακτήσει λιγάκι. «Όχι σε αυτό που νομίζεις», αντιγύρισε. «Ξέρω να δίνω καλές καρπαζιές σε οποιονδήποτε τύπο προσπαθήσει να προχωρήσει περισσότερο από τα φιλιά». «Δεν θα σου συνιστούσα να δοκιμάσεις να δώσεις καρπαζιά σ εμένα», είπε εκείνος προειδοποιητικά, αν και λιγότερο τραχιά, τώρα που είχε αρχίσει να ανακτά κάπως την αυτοκυριαρχία του. «Δεν νομίζω ότι θα δοκίμαζα», αποκρίθηκε η Έιμι φέρνοντας στο νου της εκείνη τη φαρδιά ζώνη του. «Όχι ότι έχω σκοπό να κάνω τίποτε άλλο μαζί σου», πρόσθεσε εκείνος βιαστικά, σε περίπτωση που η κοπέλα είχε αποκομίσει τέτοια εντύπωση. «Για την ακρίβεια, σε προειδοποιώ αυτή τη στιγμή να κρατήσεις τις αποστάσεις σου από μένα». «Γιατί;» Διέκρινε ολοφάνερα την απογοήτευσή της, πράγμα που τον έκανε να πει απότομα: «Που να πάρει, είσαι παιδί ακόμα!». Τότε τα μάτια της μισόκλεισαν. Τελικά είχε καταφέρει να την κάνει να θυμώσει, όσο χρειαζόταν για να τον ρωτήσει δηκτικά: «Έχεις τη συνήθεια να φιλάς παιδιά όπως φίλησες εμένα μόλις πριν;». Ο Γουόρεν κοκκίνισε μέχρι τις ρίζες των μαλλιών, και το

80 JOHANNA LINDSEY κοκκίνισμά του ήταν ορατό ακόμα και μέσα στο αμυδρά φωτισμένο παιδικό δωμάτιο. Η Έιμι δεν έμεινε εκεί για να χαρεί με το θρίαμβό της. Έκανε μεταβολή και, με επιβλητική μεγαλοπρέπεια, βγήκε απ το δωμάτιο.

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 81 Κεφάλαιο 9 «Σ εκείνο το κορίτσι, την Έιμι», είπε ο Γουόρεν ξαφνικά, «έχω την εντύπωση ότι της συμπεριφέρεσαι σαν φίλη». Η Τζορτζίνα δεν πρόσεξε το αδιόρατο κοκκίνισμα που συνόδευσε την παρατήρηση του Γουόρεν. Είχε τη Ζακλίν στην αγκαλιά της, οπότε εύλογα δεν έριξε στον αδερφό της παρά μόνο μια φευγαλέα ματιά. «Για την ακρίβεια, θα έλεγα ότι συνέβη το αντίθετο», αποκρίθηκε η Τζορτζίνα. «Εγώ είμαι η ξένη εδώ πέρα, το ξέχασες; Αλλά εσύ γιατί ρωτάς;» «Μου έκανε εντύπωση που τη βρήκα εδώ ξανά». «Δεν ανέφερε ότι θα μείνει μαζί μου ώσπου ο γιατρός και ο Τζέιμς να κρίνουν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα να επιστρέψω στην κανονική μου ρουτίνα;» «Παρεμπιπτόντως, πώς αισθάνεσαι;» Εκείνη γέλασε. «Πώς στον κόρακα λες να αισθάνομαι; Σαν να έχω μόλις γεννήσει ένα μωρό». «Να πάρει, Τζόρτζι, δεν είναι ανάγκη να ακούγεσαι σαν αυτούς μόνο και μόνο επειδή χρειάστηκε να ζεις μαζί τους». «Για όνομα του Θεού, Γουόρεν, χρειάζεται να προσέχω κάθε κουβέντα που θα σου λέω; Δεν μπορείς απλώς να είσαι ευχαριστημένος που είμαι ευτυχισμένη, που απέκτησα μια πανέμορφη, υγιή κορούλα, που έχω την τύχη να αγαπάω τον άντρα μου; Υπάρχουν πάρα πολλές γυναίκες που δεν είναι τόσο

82 JOHANNA LINDSEY τυχερές, ξέρεις. Παντρεύονται για να κάνουν χάρη στις οικογένειές τους, αλλά δεν είναι οι οικογένειές τους αυτές που καταλήγουν δυστυχισμένες». Ο Γουόρεν κατάλαβε τι ήθελε να πει η αδερφή του, απλώς το μόνο που δεν καταλάβαινε ήταν πώς είναι δυνατόν ένας άντρας σαν τον Τζέιμς Μάλορι να την κάνει ευτυχισμένη. Εκείνος δεν τον άντεχε τον τύπο ούτε την αλλόκοτη αίσθηση του χιούμορ που είχε. Ούτε μπορούσε να καταλάβει τι του βρήκε η Τζορτζίνα. Ο Μάλορι δεν ήταν αρκετά κατάλληλος γι αυτήν, με τίποτα στον κόσμο. Ωστόσο, από τη στιγμή που την έκανε ευτυχισμένη και δεν υπήρχε καμία αμφιβολία γι αυτό, φαινόταν στο πρόσωπό της τότε ο Γουόρεν δεν θα έλεγε κουβέντα. Εντούτοις, αν έβλεπε το παραμικρό σημάδι ρήξης ανάμεσά τους, με πολλή χαρά θα το φούσκωνε για να τους χωρίσει, έτσι ώστε να μπορέσει να ξαναπάρει την αδερφή του πίσω στην Αμερική, εκεί όπου ανήκε. «Συγγνώμη», είπε ο Γουόρεν, γιατί δεν είχε κανένα σκοπό να την ταράξει. Και μια και το θέμα της συζήτησης φαινόταν αρκετά ασφαλές κι εκείνη έδειχνε πρόθυμη να το συζητήσει, γύρισε ξανά την κουβέντα στην Έιμι. «Δεν είναι ακόμα λίγο μικρό αυτό το κορίτσι για να αναλάβει τα καθήκοντά σου;» Τούτη τη φορά του έριξε ένα δύσπιστο βλέμμα. «Θα αστειεύεσαι, μάλλον. Ξέχασες κιόλας ότι ήμουν μόλις δώδεκα χρόνων όταν ανέλαβα εγώ να φροντίζω το νοικοκυριό μας;» Ο Γουόρεν το είχε ξεχάσει, αλλά επέμεινε: «Εσύ ήσουν μια ώριμη δωδεκάχρονη». Η Τζορτζίνα ρουθούνισε περιφρονητικά, γιατί τον αδερφό της τον είχε πιάσει η γνωστή ισχυρογνωμοσύνη του. «Και η Έιμι είναι μια πολύ ώριμη δεκαεφτάχρονη, πράγμα που» «Δεκαεφτάχρονη;» «Εντάξει, δεν υπάρχει λόγος να τρομάζεις», αποκρίθηκε εκείνη, και συνοφρυώθηκε βλέποντας την περίεργη αντίδρασή του. «Θα γίνει δεκαοχτώ σε μια βδομάδα πάνω κάτω. Μόλις έκανε την επίσημη πρώτη της εμφάνιση, για του λόγου το

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 83 αληθές, η οποία στέφθηκε από λαμπρή επιτυχία». Ύστερα ξέσπασε σε γέλια. «Έπρεπε να έβλεπες πόσο κατσούφιασε ο Τζέιμς γιατί δεν είχε προσέξει ότι η Έιμι είχε μεγαλώσει, μόλις εκείνη τη νύχτα το παρατήρησε». «Και γιατί να το είχε προσέξει; Δεν είναι δική του κόρη, όχι δηλαδή πως δεν θα μπορούσε και να είναι». Η Τζορτζίνα κοίταξε τον αδερφό της με το ένα της φρύδι υψωμένο ακόμα μια καταραμένη συνήθεια που ο Γουόρεν παρατήρησε ότι η αδερφή του είχε ξεπατικώσει απ τον άντρα της. «Υπονοείς ότι είναι πολύ μεγάλος για μένα;» ρώτησε, αυτή τη φορά με μια ευδιάκριτη θυμηδία στον τόνο της φωνής της. «Δεν είναι, σε διαβεβαιώ». Ο Γουόρεν ουσιαστικά αναφερόταν και πάλι στο νεαρό της ηλικίας της Έιμι, αλλά έκρινε πως θα ήταν καλύτερο να το κόψει, πριν αρχίσει η Τζορτζίνα να υποψιάζεται τίποτα. «Εγώ έκανα απλώς μια παρατήρηση». Για μια στιγμή απόμειναν χωρίς να μιλούν καθώς η Τζορτζίνα απίθωνε προσεκτικά τη Ζακλίν στο κρεβατάκι δίπλα της. Ο Γουόρεν κοιτούσε σαν μαγεμένος τα δάχτυλα της αδερφής του να χαϊδεύουν απαλά σαν πούπουλο το προσωπάκι και τα χεράκια του μωρού, λες και δεν χόρταινε να την αγγίζει. Η Τζορτζίνα αναστέναξε. «Θεωρώ ότι θα παντρευτεί σύντομα», είπε ύστερα. «Το μωρό;» ρώτησε εκείνος μην πιστεύοντας στ αυτιά του. Η Τζορτζίνα ξέσπασε σε χάχανα. «Όχι, ανόητε. Για την Έιμι μιλούσα. Θα μου λείψει έτσι και φύγει για την επαρχία, όπως έκαναν οι αδερφές της όταν παντρεύτηκαν». «Αν σε ανησυχεί ότι θα μείνεις μόνη, θα μπορούσες να γυρίσεις στο σπίτι», πρότεινε ο Γουόρεν. Εκείνη σήκωσε το βλέμμα της και τον κοίταξε με έκπληξη. «Πιο συχνά ήμουν μόνη στο σπίτι μας, Γουόρεν, παρά εδώ. Ή μήπως πάλι ξεχνάς ότι εσύ και τ αδέρφια μας σπανιότατα βρισκόσασταν στο σπίτι;» «Αυτό όμως έχει αλλάξει τώρα που σταματήσαμε τα ταξίδια

84 JOHANNA LINDSEY προς την Κίνα». «Ωστόσο κανένας από εσάς δεν μένει για πολύ καιρό στο σπίτι ανάμεσα στο ένα ταξίδι και στο άλλο, ανεξάρτητα από το λιμάνι όπου κατευθύνεστε. Ακόμα και ο Μπόιντ ταξιδεύει με το καράβι του, παρόλο που δεν είναι ακόμα καπετάνιος σ αυτό. Συν τοις άλλοις, δεν ανησυχούσα ότι θα μείνω μόνη. Ποτέ δεν θα είμαι μόνη, αφού ο άντρας μου περνάει κάθε μέρα μαζί μου περισσότερο χρόνο απ όσο περνάει μακριά μου». Ο Γουόρεν πήρε ένα ύφος αηδίας που περιέγραφε εύγλωττα τα συναισθήματά του, ωστόσο συνέχισε: «Γιατί δεν έχει ευθύνες, δεν έχει σοβαρή δουλειά, δεν έχει». «Για μια στιγμή, Γουόρεν. Πας να τον κηρύξεις ένοχο γιατί είναι πλούσιος και δεν έχει ανάγκη να δουλέψει; Γιατί αν έχεις αυτό κατά νου, καταρρίπτεις εκείνο ακριβώς το όνειρο που κάθε Αμερικανός προσπαθεί να πετύχει, αυτό το όνειρο που οι πρόγονοί μας έκαναν δυνατόν να συμβεί. Συνέχισε. Σε προκαλώ». Την κοίταξε βλοσυρός. «Καθόλου δεν είχα αυτό κατά νου, που να πάρει. Έχω τόσα χρήματα που δεν ξέρω τι να τα κάνω, ωστόσο δεν με βλέπεις να κάθομαι σ ένα σπίτι και να μην κάνω τίποτα στη ζωή μου, έτσι δεν είναι;» «Ούτε ο Τζέιμς κάθεται. Διηύθυνε μια πολύ ακμάζουσα φυτεία στις Δυτικές Ινδίες πριν γυρίσει στην Αγγλία. Και πριν απ αυτό ήταν καπετάνιος στο δικό του πλοίο» «Θες να πεις ότι η πειρατεία ήταν σκληρή δουλειά;» «Δεν έκανε πάντα πειρατεία», αντιγύρισε εκείνη ξερά. «Και δεν θα κάτσουμε να συζητήσουμε τις μέρες που ο Τζέιμς έκανε έκλυτο βίο, όταν εμείς δεν τον ξέραμε και ούτε καν μπορούμε να φανταστούμε τι κίνητρα είχε. Για όνομα του Θεού, εσύ έβαλες στοίχημα το πλοίο σου, το καμάρι σου, τη χαρά σου, για ένα καταραμένο βάζο και κόντεψες να σκοτωθείς γι αυτό όταν εκείνος ο Κινέζος αρχιστράτηγος το ήθελε πίσω!» «Ένα καταραμένο βάζο ανεκτίμητης αξίας!» «Παρ όλα αυτά, ήταν κι αυτό εξίσου τρέλα με»

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 85 «Ούτε κατά διάνοια εξίσου τρέλα με» Σταμάτησαν κι οι δυο να μιλούν, συνειδητοποιώντας ταυτόχρονα τι έκαναν ίσως γιατί οι δυνατές φωνές είχαν κάνει τη Ζακλίν να αρχίσει να κλαίει. Έγιναν κι οι δυο τους κατακόκκινοι από ντροπή και ζήτησαν συγγνώμη ταυτόχρονα. Ο Τζέιμς, που ο θόρυβος τον έκανε να ανέβει τρέχοντας τις σκάλες, έφτασε στο πάνω πάτωμα ακριβώς την ώρα που ανταλλάσσονταν οι συγγνώμες, και κατέθεσε απερίφραστα και τη δική του άποψη για τις φωνές τους. «Αν την κάνεις να υψώσει ξανά τον τόνο της φωνής της, Γιάνκη, θα σε κάνω σκόνη με» «Δεν είναι ανάγκη να μπεις σε λεπτομέρειες, Τζέιμς», τον διέκοψε βιαστικά η Τζορτζίνα. «Απλώς παρασυρθήκαμε λιγάκι. Ο Γουόρεν δεν έχει συνηθίσει ακόμα να του αντιμιλώ. Βλέπεις, παλιά δεν το έκανα ποτέ». Ακόμα μια κακιά συνήθεια που της είχε κολλήσει ο Μάλορι, αλλά τούτη τη φορά ο Γουόρεν δεν είπε τίποτα. Και από τη στιγμή που δεν είχε κανένα σκοπό να πλακωθεί πάλι στο ξύλο με το γαμπρό του τουλάχιστον όχι ώσπου να μπορούσε να συναγωνιστεί τις πυγμαχικές ικανότητες του Τζέιμς, στις οποίες ο Γουόρεν σκόπευε να εξασκηθεί ενόσω θα βρισκόταν στο Λονδίνο θεώρησε σκόπιμο να υποστηρίξει τον ισχυρισμό της Τζορτζίνα. «Έχει δίκιο, Μάλορι, και ήδη ζήτησα συγγνώμη. Δεν θα ξανασυμβεί». Ένα απ τα δυο φρύδια του Τζέιμς υψώθηκε μ εκείνο τον γνωστό, αποκρουστικό του τρόπο, πράγμα που έδειχνε ολοφάνερα ότι δεν πίστευε ούτε λέξη. Όμως ο Γουόρεν παρατήρησε με ανακούφιση ότι το μόνο που έκανε ο Τζέιμς ήταν να πάει ως το κρεβατάκι της κόρης του και να την πάρει αγκαλιά. «Κοιμήσου εσύ, Τζακ, και θα σου βρούμε εμείς λίγη γαλήνη και ησυχία», είπε ο Τζέιμς την ώρα που έβγαινε από το δωμάτιο. Η Τζορτζίνα περίμενε ώσπου να κλείσει ο άντρας της την

86 JOHANNA LINDSEY πόρτα και μετά σφύριξε στον αδερφό της: «Ούτε κουβέντα για το πώς τη φωνάζει, μ ακούς;». «Δεν είχα σκοπό να το αναφέρω, αλλά μια και το ανέφερες εσύ, τυχαίνει να γνωρίζω πως ούτε κι εσένα σου αρέσει έτσι όπως ονόμασε την κόρη σου». «Όχι, δεν μου αρέσει, αλλά εγώ ξέρω πώς να το χειριστώ, και αυτό και τη σατανική αίσθηση του χιούμορ του». «Με τι τρόπο;» «Αγνοώντας το. Οφείλεις να το δοκιμάσεις κι εσύ, Γουόρεν», παρατήρησε ξερά η Τζορτζίνα. «Λίγη αυτοσυγκράτηση θα έκανε καλό στο χαρακτήρα σου». «Αρχίζεις και γίνεσαι εξίσου κακιά μ αυτόν». «Θα χαρεί να το ακούσει». Το σκυθρωπό ύφος του έγινε εντελώς σκοτεινό. «Απάντησέ μου σε τούτο, Τζόρτζι. Έχεις την παραμικρή ιδέα γιατί αυτός είναι μονίμως τόσο προκλητικός και πνεύμα αντιλογίας;» «Ναι, αλλά δεν πρόκειται να προσπαθήσω να σου εξηγήσω τις παλιές καταστάσεις που τον έκαναν έτσι όπως είναι, όπως ακριβώς δεν θα προσπαθήσω να εξηγήσω σ εκείνον τι έκανε εσένα τόσο σκληρό και ευέξαπτο. Γιατί δεν τον ρωτάς εσύ ο ίδιος, αν στ αλήθεια θέλεις να μάθεις;» «Θα τον ρωτήσω», μουρμούρισε θυμωμένα ο Γουόρεν. «Ωραία, και επί τη ευκαιρία, εκεί που ήθελα να καταλήξω όταν όταν ξεφύγαμε απ το θέμα, είναι ότι ο Τζέιμς δεν είναι κανένας χασομέρης που δεν κάνει τίποτα, όπως υπονόησες. Τώρα που ξαναγύρισε στην Αγγλία για να μείνει, απέλυσε τους υπαλλήλους που είχε για να φροντίζουν τα κτήματά του και τα φροντίζει μόνος του. Άρχισε επίσης να ασχολείται με τις πολυάριθμες επενδύσεις που έκανε γι αυτόν ο αδερφός του ο Έντουαρντ στο πέρασμα των χρόνων. Μάλιστα μελετάει την πιθανότητα να αγοράσει κι ένα στόλο από εμπορικά πλοία». «Ποιος ο λόγος;» ρώτησε ο Γουόρεν καχύποπτα, με φρίκη. «Ω, δεν ξέρω». Η Τζορτζίνα χαμογέλασε πλατιά. «Ενδεχομένως για να ανταγωνιστεί τους κουνιάδους του. Ίσως

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 87 πάλι γιατί είναι κάτι με το οποίο θα μπορούσα να ασχοληθώ κι εγώ, ως σύμβουλος, που τα καταφέρνω. Φυσικά, αν ήταν κάποιος να του ζητήσει να ασχοληθεί με τις γραμμές Σκάιλαρκ αντί γι αυτό» Τώρα ο Γουόρεν σκυθρώπιασε για τα καλά, χωρίς να είναι σίγουρος αν και κατά πόσο η αδερφή του απλώς τον πείραζε ή αν όντως ήθελε ο άντρας της να ασχοληθεί με τη «Σκάιλαρκ». Εκείνος, όμως, έβρισκε φρικτή την ιδέα να φέρει έναν Άγγλο, έναν οποιονδήποτε Άγγλο, στην οικογενειακή επιχείρηση, πόσο μάλλον έναν άνθρωπο που δεν τον άντεχε με τίποτα. «Αυτή η σκέψη μπορεί να είχε μια κάποια ουσία αν είχες παντρευτεί κάποιον στην Αμερική, αντί να πας να παντρευτείς έναν ολόκληρο ωκεανό μακριά». Η Τζορτζίνα τούτη τη φορά δεν θύμωσε. «Ξαναγυρίσαμε στα ίδια;» είπε μονάχα. Ύστερα άφησε να της φύγει ένας αναστεναγμός. «Τελείωσε, Γουόρεν. Σε παρακαλώ, κοίτα να το συνηθίσεις». Εκείνος πετάχτηκε από την καρέκλα όπου καθόταν ως εκείνη την ώρα και πήγε να κοιτάξει έξω από το παράθυρο. «Είτε το πιστεύεις είτε όχι, στ αλήθεια προσπαθώ, Τζόρτζι», είπε με την πλάτη γυρισμένη προς αυτήν. «Αν δεν ήταν τόσο διαβολεμένα προκλητικός και νομίζω ότι με πικραίνει το γεγονός ότι τώρα που θα είμαι στο σπίτι πιο συχνά, εσύ δεν θα είσαι εκεί, ούτε κάπου εκεί κοντά». «Αχ, Γουόρεν, αλήθεια σ αγαπώ, ακόμα και μ αυτό τον ανυπόφορο χαρακτήρα σου», αποκρίθηκε εκείνη γλυκά. «Δεν σου πέρασε, όμως, ακόμα απ το μυαλό ότι εσύ και οι υπόλοιποι θα έρχεστε συχνότερα εδώ πέρα, τώρα που ο Κλίντον ξανάρχισε τη μεταφορά εμπορευμάτων στην Αγγλία; Είναι πολύ πιθανόν ότι θα σας βλέπω όσο ακριβώς και πριν, ή ακόμα περισσότερο». Όμως για να τη βλέπει, θα έπρεπε να ανταγωνίζεται τον Τζέιμς Μάλορι. Δεν ήταν το ίδιο. «Πώς πάει αυτή η δουλειά, μια και το φερε η κουβέντα;» ρώτησε η Τζορτζίνα για να αλλάξει θέμα.

88 JOHANNA LINDSEY Ο Γουόρεν ανασήκωσε τους ώμους, όχι και πολύ ενθουσιασμένος με αυτό το καινούριο εγχείρημα. «Ο Κλιντ και οι υπόλοιποι χωρίστηκαν σήμερα το πρωί για να βρουν ένα χώρο κατάλληλο για να στεγαστεί το γραφείο. Υποτίθεται ότι κι εγώ θα έπρεπε να ψάχνω, ωστόσο ήθελα να έχω πρώτα μια ευκαιρία να σε δω μόνη σου, πριν έρθουμε όλοι μαζί απόψε το βράδυ». «Θες να πεις ότι η Σκάιλαρκ θα αποκτήσει γραφείο στο Λονδίνο;» ρώτησε εκείνη ενθουσιασμένη. Ο Γουόρεν στράφηκε και την κοίταξε, για να διαπιστώσει ότι η αδερφή του έδειχνε κιόλας όσο χαρούμενη ακουγόταν. «Ιδέα του Ντρου ήταν αυτή. Από τη στιγμή που θα ξαναρχίσουμε τις δοσοληψίες με την Αγγλία, μπορούμε επίσης να το εκμεταλλευτούμε και να βάλουμε ολόκληρο το στόλο της Σκάιλαρκ σ αυτό το νέο δρομολόγιο». «Και γι αυτό, φυσικά, πρέπει να έχετε ένα γραφείο», συμφώνησε εκείνη. «Όμως ποιος θα το διευθύνει;» «Εγώ», είπε ο Γουόρεν, έχοντας πάρει αυτή την απόφαση μόλις εκείνη τη στιγμή, αλλά χωρίς να είναι σίγουρος γιατί την πήρε. «Τουλάχιστον ώσπου να μπορέσουμε να φέρουμε κάποιον από την Αμερική», διόρθωσε. «Θα μπορούσατε να προσλάβετε κάποιον Άγγλο» «Είναι αμερικανική εταιρεία». «Με ένα γραφείο που βρίσκεται στο Λονδίνο» Ο Γουόρεν άρχισε να γελάει. Άντε πάλι, το ίδιο πράγμα έκαναν. Και η Τζορτζίνα του χαμογέλασε το είχε καταλάβει κι αυτή. Ύστερα ακούστηκε ένα χτύπημα στην πόρτα και ξεπρόβαλε η Ρετζίνα Ίντεν. «Α, ώστε είσαι ξύπνια, θεία Τζορτζ», είπε η Ρετζίνα. «Σου έφερα εκείνα τα ονόματα που σου είχα υποσχεθεί. Δεν είχα την ευκαιρία να περάσω αυτές τις γυναίκες από συνέντευξη εγώ η ίδια, καθώς τότε η Μεγκ επέμενε ότι μόνο εκείνη θα φρόντιζε τον Τόμας. Όμως αυτές οι δυο είχαν πολύ καλές συστάσεις εκείνο τον καιρό, αλλά βέβαια δεν μπορώ να εγγυηθώ ότι θα εξακολουθούν να είναι διαθέσιμες».

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 89 «Θα δώσω τα ονόματα στον Τζέιμς», αποκρίθηκε η Τζορτζίνα, που απ ό,τι φαίνεται είχε καταλάβει ακριβώς για ποιο πράγμα μιλούσε η Ρετζίνα. «Έχει δεσμευτεί και αποφασίσει να κάνει όλες τις συνεντεύξεις ο ίδιος. Μόνο το καλύτερο για την Τζακ μου, έτσι το έθεσε, λες κι εγώ δεν θα μπορούσα να διακρίνω ποιο είναι το καλύτερο». «Κλασικός φρέσκος πατέρας, όμως στ αλήθεια πιστεύεις ότι πρέπει να τον αφήσεις να κάνει εκείνος τις συνεντεύξεις; Στο τέλος θα καταλήξει να τρομάξει όλες τις πιθανές νταντάδες και να φύγουν, και τότε πού θα» Η Ρέτζι σταμάτησε απότομα να μιλάει, γιατί μόλις πρόσεξε τον Γουόρεν που στεκόταν κοντά στο παράθυρο. «Ω, συγγνώμη. Η Έιμι δεν είπε ότι είχες ήδη έναν επισκέπτη». «Μη σε απασχολεί, λαίδη Ίντεν», είπε ο Γουόρεν και πλησίασε. «Άλλωστε έχω δουλειές να κάνω, οπότε μόλις έφευγα». Έσκυψε πάνω απ το κρεβάτι για να φιλήσει την αδερφή του και να την αποχαιρετήσει λέγοντάς της: «Θα σε δω απόψε Τζορτζ».

90 JOHANNA LINDSEY Κεφάλαιο 10 «Τον άκουσα καλά;» ρώτησε η Ρετζίνα μόλις ο Γουόρεν έκλεισε πίσω του την πόρτα. Η Τζορτζίνα χαμογέλασε πλατιά, έχοντας εκπλαγεί λιγάκι και η ίδια με τη μεταστροφή του αδερφού της. «Πιστεύω ότι αυτός ήταν ο τρόπος του για να μου πει ότι έχει σκοπό να κάνει ακόμα μια προσπάθεια». «Για ποιο πράγμα;» «Για να τα βρει με τον Τζέιμς». Η Ρετζίνα ρουθούνισε. «Αυτό δεν θα γίνει ποτέ. Τούτος ο συγκεκριμένος αδερφός σου παραέχει ευερέθιστο χαρακτήρα για να μπορεί να εκτιμήσει τις λεπτές αποχρώσεις του χιούμορ του θείου Τζέιμς». «Λεπτές;» «Εντάξει, δεν θα τις έλεγες ακριβώς και τόσο λεπτές», παραδέχτηκε η Ρετζίνα. «Πες καλύτερα ότι πετάει τούβλα». Η Ρετζίνα κάγχασε. «Ε, δεν είναι και τόσο κακός». «Με αυτούς που αγαπάει, όχι, δεν είναι. Εμάς μας παίρνει η μπάλα μόνο πού και πού. Αυτούς που δεν συμπαθεί, τους ισοπεδώνει. Αυτούς με τους οποίους είναι πραγματικά θυμωμένος, τους θάβει. Το έχω ζήσει κι έτσι μιλάω από πείρα. Και ο Γουόρεν καταφέρνει να βγάζει τον Τζέιμς απ τα ρούχα του ό,τι και να γίνεται».

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 91 «Πρέπει να φταίει όλη εκείνη η έχθρα. Πηγάζει από μέσα του, σίγουρα. Σου τ ορκίζομαι, κάθε φορά που τον βλέπω, περιμένω να γίνει κάποια έκρηξη. Απλά τώρα είχαμε την πρώτη εξαίρεση. Πραγματικά χρειάζεται να τους κρατήσεις χώρια, αυτόν και το θείο Τζέιμς, όσο περισσότερο μπορείς, για όσο καιρό είναι εδώ ο αδερφός σου». «Έλπιζα ότι αυτή η οικειότητα θα μπορούσε να κάνει τον Γουόρεν να μαλακώσει λιγάκι, αλλά μάλλον έχεις δίκιο», αναστέναξε η Τζορτζίνα. «Δεν είναι μόνο ο Τζέιμς, ξέρεις, αυτός που κάνει τον Γουόρεν να βγάζει τον χειρότερό του εαυτό. Έχει μέσα του θυμό εδώ και αρκετό καιρό και δεν κάνει διακρίσεις πάνω σε ποιον θα τον εκδηλώσει. Στον Ντρου είναι που ξεσπάει περισσότερο, πολύ συχνά. Πιάστηκαν στα χέρια αρκετές φορές εκείνες τις λίγες μέρες που ήμουν στο σπίτι πριν καταφτάσει ο Τζέιμς για να με αρπάξει». «Με σκοπό να σε παντρευτεί», της υπενθύμισε η Ρετζίνα με ένα χαμόγελο. «Αν δεν είχε σπιλώσει την υπόληψή σου, τ αδέρφια σου δεν επρόκειτο ποτέ να πιέσουν για να γίνει ο γάμος». «Εντάξει, άλλο αυτό. Ο Γουόρεν είναι θυμωμένος μαζί μου επειδή θέλω να παραμείνω παντρεμένη με τον Τζέιμς, ενώ αυτός είναι που επέμεινε πρώτος να τον παντρευτώ. Και αφήνει όλη την προηγούμενη πικρία του να μπερδευτεί με όλο ετούτο». Η Τζορτζίνα αναστέναξε ξανά. «Ξέρω ότι έχει καλούς σκοπούς με τον τρόπο του. Απλά να, είναι ότι έχει κολλήσει στο ότι πρέπει να με προστατεύει, ενώ εγώ δεν χρειάζομαι πλέον προστασία». «Εμένα μου φαίνεται ότι χρειάζεται να κάνει δική του οικογένεια για να έχει να φροντίζει και να ανησυχεί γι αυτήν», παρατήρησε η Ρετζίνα. «Μερικοί άντρες δεν είναι ευτυχισμένοι παρά μόνο όταν νιώθουν ότι κάποιος τους έχει ανάγκη». «Μακάρι να μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο, αλλά ο Γουόρεν έχει πληγωθεί πάρα πολύ για να ξαναεμπιστευτεί ποτέ γυναίκα. Λέει ότι δεν πρόκειται να παντρευτεί ποτέ».

92 JOHANNA LINDSEY «Όλοι το ίδιο λένε. Αλλά το ποτέ είναι μια λέξη που στο πέρασμα των χρόνων συχνά αλλάζει νόημα. Να, δες το θείο Τζέιμς. Κι εκείνος έπαιρνε όρκο ότι δεν θα παντρευόταν ποτέ, αλλά να, για δες» Η Τζορτζίνα ξέσπασε σε γέλια. «Δεν θα τους συνέκρινα αυτούς τους δυο, για να είμαι ειλικρινής. Ο θείος σου, όπως επισήμανες κι εσύ η ίδια, ένιωθε μια απέχθεια για το γάμο εξαιτίας όλων εκείνων των άπιστων παντρεμένων γυναικών για τις γυναίκες άλλων αντρών μιλάμε οι οποίες κατέληξαν στο κρεβάτι του τις εποχές που τσιλημπούρδιζε εδώ κι εκεί. Ο αδερφός μου, από την άλλη, είχε ερωτευτεί και είχε ζητήσει από την κοπέλα να τον παντρευτεί.»την έλεγαν Μαριάν. Ήταν απίστευτα όμορφη, τουλάχιστον έτσι μου φαινόταν εμένα. Και του Γουόρεν έτσι πρέπει να του φαινόταν. Από τότε που έγινε καπετάνιος στο δικό του πλοίο, εκείνο ήταν ένα από τα μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα που πέρασε ποτέ στο σπίτι, εκείνους τους πέντε μήνες που τη φλέρταρε. Κι ήταν μεγάλη η χαρά να τον έχουμε στο σπίτι». «Αυτό τον γκρινιάρη;» «Ακριβώς αυτόν, Ρέτζι. Ο Γουόρεν δεν ήταν πάντα όπως είναι τώρα. Κάποτε ήταν γοητευτικός και διασκεδαστικός όσο ακριβώς και ο αδερφός μου ο Ντρου. Βέβαια και τότε είχε ευέξαπτο χαρακτήρα αυτόν τον είχε ανέκαθεν. Όμως δεν τον έβγαζε προς τα έξω πολύ συχνά, και οπωσδήποτε δεν ήταν όπως είναι τώρα. Εκείνα τα χρόνια, θα βρισκόσασταν να γελάτε μαζί, παρέα, μισή ώρα αφότου θα είχε τσακωθεί μαζί σου για κάτι. Δεν κρατούσε κακίες και μούτρα, δεν διαιώνιζε την πικρία μα δεν σου τα έχω ξαναπεί όλα αυτά;» «Όχι σ εμένα». Η Τζορτζίνα συνοφρυώθηκε. «Μα νόμιζα α, στην Έιμι πρέπει να τα είπα. Ο Τζέιμς σίγουρα δεν θέλει να ακούει τίποτα που να έχει να κάνει με τον Γουόρεν. Ούτε καν το όνομά του» «Τζορτζ!» τη διέκοψε ανυπόμονα η Ρετζίνα. «Βγαίνεις εκτός

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 93 θέματος. Να υποθέσω ότι ο Γουόρεν και η Μαριάν δεν παντρεύτηκαν τελικά;» «Σαφώς και να το υποθέσεις», είπε η Τζορτζίνα με πίκρα, καθώς τα θυμόταν. «Είχαν γίνει όλες οι ετοιμασίες για το γάμο, λίγες μέρες μόνο έμεναν μέχρι την τελετή, και τότε η Μαριάν το ακύρωσε. Είπε στον Γουόρεν ότι δεν μπορούσε να τον παντρευτεί, ότι αποφάσισε να δεχτεί κάποια άλλη πρόταση, παρά το γεγονός ότι ισχυριζόταν πως τον αδερφό μου αγαπούσε. Α, το κάλυψε όμορφα όμορφα με τη δικαιολογία ότι ήθελε ένα σύζυγο που θα ήταν κοντά της πιο συχνά απ όσο θα μπορούσε να είναι ένας καπετάνιος». «Έχω ακούσει ότι στις μέρες μας είναι πλήρως αποδεκτό να ταξιδεύουν οι γυναίκες μαζί με τους άντρες τους, κάποιες μάλιστα κάνουν και παιδιά πάνω στα πλοία και τα έχουν μαζί τους». «Αλήθεια είναι αυτό. Ωστόσο, η Μαριάν ισχυρίστηκε ότι η κράση της δεν σήκωνε ταξίδια στη θάλασσα, πόσο μάλλον να ζει πάνω σ ένα πλοίο». «Ακούγεσαι σαν να μην το πιστεύεις». Η Τζορτζίνα ανασήκωσε τους ώμους. «Εγώ το μόνο που ξέρω είναι ότι προερχόταν από μια οικογένεια φτωχή, ή μάλλον μια οικογένεια που την είχαν βρει μεγάλες οικονομικές δυσκολίες, και απέρριψε τον αδερφό μου για να πάει να γίνει νύφη στην πλουσιότερη οικογένεια της πόλης, από τους τελευταίους απογόνους των ιδρυτών του Μπρίτζπορτ. Ο Στίβεν Άντιγκτον ήταν ο διάδοχος εκείνη την εποχή, αυτός που τη γοήτευσε περισσότερο». «Μα και τον αδερφό σου δεν θα τον έλεγε κανείς φτωχό, κι αν εκείνη τον αγαπούσε πραγματικά ίσως να έχουν μια αλήθεια οι λόγοι που επικαλέστηκε η Μαριάν. Δεν νομίζω ότι κι εμένα θα μου άρεσε να είχα ερωτευτεί ένα ναυτικό, και ειδικά αν πάθαινα ναυτία με το που θα πατούσα το πόδι μου πάνω σ ένα πλοίο». «Ω, συμφωνώ, αν ήταν μόνο αυτό όλο κι όλο. Όμως ο

94 JOHANNA LINDSEY άνθρωπος τον οποίο πήγε και παντρεύτηκε τέλος πάντων, αυτός και ο Γουόρεν ήταν εχθροί από παιδιά, κάτι σαν μόνιμοι αντίζηλοι. Που μάτωναν συχνά πυκνά ο ένας τη μύτη του άλλου και κατέληξαν να μισιούνται ακόμα και όταν τέλειωσαν το σχολείο και αποφοίτησαν». «Δεν ήταν και πολύ σωστό αυτό εκ μέρους της, ε;» «Όχι, καθόλου σωστό. Ήταν προτιμότερο να παντρευόταν οποιονδήποτε άλλο. Αλλά και πάλι, δεν ήταν μόνο αυτό. Βλέπεις, εκείνη και ο Γουόρεν υπήρξαν εραστές και έτυχε να είναι έγκυος στο παιδί του Γουόρεν τον καιρό που χώρισε μαζί του». «Ω Θεέ μου! Το ήξερε ο Γουόρεν αυτό;» «Αν το ήξερε, είμαι απόλυτα σίγουρη ότι θα είχαμε διαφορετική κατάληξη σ αυτή την ιστορία. Όμως εκείνος δεν είχε ιδέα, και δεν έμαθε τίποτα γι αυτό παρά μόνο ένα μήνα αφότου η Μαριάν παντρεύτηκε τον Στίβεν. Τότε η εγκυμοσύνη της φαινόταν, οπότε προφανώς εκείνη το γνώριζε πιο πριν, και παρ όλα αυτά πήγε και παντρεύτηκε κάποιον άλλο. Αυτό ήταν που πλήγωσε τον αδερφό μου περισσότερο απ όλα, ότι του στέρησαν τη δυνατότητα να μεγαλώσει το ίδιο του το παιδί. Δεν το καταλαβαίνει κανείς βλέποντας το χαρακτήρα του, ωστόσο ο Γουόρεν αγαπάει πολύ τα παιδιά, οπότε αυτό ήταν στ αλήθεια ένα διπλό χτύπημα για εκείνον, ή μάλλον τριπλό. Και το παιδί του στερήθηκε, και τη γυναίκα που αγαπούσε έχασε, και την έχασε εξαιτίας κάποιου άντρα τον οποίο έτσι κι αλλιώς ο Γουόρεν απεχθανόταν». «Μα δεν είχε κάποια δικαιώματα από το νόμο σε ό,τι αφορά στο παιδί;» «Αρχικά αυτή την πρόθεση είχε, να κυνηγήσει την υπόθεση, μέχρι που η Μαριάν του είπε ότι θα διέψευδε πως το παιδί ήταν δικό του, και ο Στίβεν, αυτό το κάθαρμα, θα επιβεβαίωνε τους ισχυρισμούς της και θα διατεινόταν ότι το παιδί είναι δικό του». «Όμως όλος ο κόσμος δεν ήξερε ότι εκείνη και ο Γουόρεν θέλω να πω, ύστερα από πέντε μήνες που τη φλέρταρε ;»

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 95 «Αυτό είναι αλήθεια, όμως ο Στίβεν θα έλεγε ψέματα και θα ισχυριζόταν πως εκείνος ήταν ο εραστής της ο μοναδικός εραστής της, ότι είχαν μαλώσει και ότι αυτός ήταν ο λόγος που η Μαριάν είχε στραφεί στον Γουόρεν, αλλά ότι μετά ήρθε στα συγκαλά της και τα λοιπά και τα λοιπά. Εδώ μάλιστα είχε σκοπό να δώσει ακριβείς ημερομηνίες για το πότε τη συναντούσε κρυφά και έκαναν έρωτα, τον καιρό που έκανε απιστίες στον Γουόρεν. Εφόσον αυτοί οι δυο έκαναν κοινό και ισχυρό μέτωπο απέναντι στον αδερφό μου, πραγματικά δεν υπήρχε τίποτα που να μπορούσε ο Γουόρεν να κάνει». «Υπάρχει καμία περίπτωση να είναι αλήθεια τίποτα απ όλα όσα είχε σκοπό να ισχυριστεί εκείνος ο τύπος, ο Στίβεν;» «Όχι τουλάχιστον ο Γουόρεν είναι βέβαιος πως όχι. Αλλά ακόμα κι αν ήταν αλήθεια, δεν θα βοηθούσε σε τίποτα τον αδερφό μου παρά μόνο αν το πίστευε, και πιθανότατα ούτε και τότε θα βοηθούσε, γιατί θα πρόσθετε κι άλλα ψέματα κι άλλη εξαπάτηση στην όλη υπόθεση, αν ήταν έτσι. Το αγοράκι που γεννήθηκε Σάμιουελ τον ονόμασαν δεν αποδείκνυε τίποτα, γιατί δεν έμοιαζε με κανέναν απ τους δυο αντίθετα, πήρε από τη Μαριάν. Εγώ τον είδα μόνο μία φορά και το γεγονός ότι δεν μπορούσα να τον λέω ανιψιό μου μου ράγισε την καρδιά, οπότε ούτε να φανταστώ δεν μπορώ πόσο χειρότερα ένιωθε ο Γουόρεν, παρόλο που ποτέ δεν ρώτησα τον αδερφό μου αν τον είχε δει. Πρόκειται για ένα θέμα που κανένας μας δεν θέλει να το αναφέρει μπροστά του, για προφανείς λόγους η αντίδρασή του δεν είναι ποτέ ευχάριστη». Η Ρετζίνα κούνησε το κεφάλι της. «Ο αδερφός σου πρέπει να τρελαίνεται με τη σκέψη ότι το παιδί του το μεγαλώνει ένας άντρας τον οποίο απεχθάνεται». «Τρελαινόταν», είπε η Τζορτζίνα σιγανά, θλιμμένα, «μέχρι που ο Σάμιουελ πέθανε πριν από τρία χρόνια. Λένε πως επρόκειτο για ατύχημα. Ο Γουόρεν είναι αρκετά πικραμένος ώστε να διατηρεί τις αμφιβολίες του». Η Ρετζίνα κάθισε στην καρέκλα που βρισκόταν πλησιέστερα

96 JOHANNA LINDSEY στο κρεβάτι. «Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι θα το έλεγα αυτό, Τζορτζ, αλλά ξαφνικά νιώθω μεγάλη συμπάθεια για τον αδερφό σου. Λέω να τον καλέσουμε για δείπνο. Αυτός και ο Νίκολας πρέπει να γνωριστούν καλύτερα, τι λες κι εσύ;» «Τρελάθηκες;» έκανε η Τζορτζίνα γουρλώνοντας τα μάτια της. «Αυτοί οι δυο έχουν πάρα πολλά κοινά και οι δύο αντιπαθούν τον άντρα μου. Εγώ προσπαθώ να σταματήσω την έχθρα μεταξύ τους, όχι να προσφέρω στον Γουόρεν ένα σύμμαχο για να σταθεί στο πλευρό του απέναντι στον Τζέιμς». «Μα ο θείος μου ο Τζέιμς μπορεί να τα βγάλει πέρα και μόνος του, αλλιώς δεν θα το πρότεινα». Και να σου το ένα μαύρο φρύδι να υψώνεται, με έναν τρόπο που θύμιζε ολοφάνερα Μάλορι. «Αμφιβάλλεις;» Η Τζορτζίνα ήξερε καλά τον άντρα της. Φυσικά και δεν αμφέβαλλε. Όμως δεν ήταν αυτό που έλπιζε να καταφέρει κατά τη διάρκεια τούτης της επίσκεψης της οικογένειάς της. «Για του λόγου το αληθές», είπε, «εκείνο το άλλο που είπες μου ακούγεται ξαφνικά πολύ καλύτερο. Θα καθίσω να σκεφτώ πολύ σοβαρά να βρω να προσφέρω στον Γουόρεν κάποιον άλλο να προστατεύει. Μπορεί να αγαπήσει ξανά. Συμβαίνουν και θαύματα».

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 97 Κεφάλαιο 11 Πέρασε λίγη ώρα μέχρι ο Γουόρεν να συνειδητοποιήσει ότι στεκόταν στην κορυφή της σκάλας και κοιτούσε επίμονα την Έιμι Μάλορι που τακτοποιούσε κάτι φρεσκοκομμένα λουλούδια κάτω, κοντά στην είσοδο. Ο Γουόρεν είχε κοντοσταθεί γιατί δεν ήθελε να τη διακόψει, δεν ήθελε να χρειαστεί να της μιλήσει, δεν εμπιστευόταν την αυτοκυριαρχία του έτσι και ξαναβρισκόταν κοντά της. Εντούτοις δεν έφυγε από την κορυφή της σκάλας, όπου η κοπέλα θα μπορούσε οποιαδήποτε στιγμή να σηκώσει το κεφάλι της να κοιτάξει, και τότε θα τον έβλεπε να στέκεται εκεί. Βέβαια ο Γουόρεν δεν είχε να πάει και κάπου. Υπέθετε ότι ο γαμπρός του ήταν ακόμη μαζί με το μωρό, οπότε για λίγο δεν μπορούσε να επισκεφθεί την ανιψιά του ώσπου ο χώρος της εισόδου να απόμενε ξανά έρημος. Και είχε αισθανθεί άβολα και με την παρουσία της Ρετζίνα Ίντεν, αφότου πρόσεξε την ομοιότητά της με τη νεαρότερη Έιμι, με τα ίδια μπλε μάτια στο χρώμα του κοβαλτίου, τα ίδια κατάμαυρα μαλλιά την ίδια συνταρακτική ομορφιά, απλώς η συνολική εικόνα ήταν κάπως, ελάχιστα, διαφορετική. Οπότε δεν ήθελε να πάει πάλι στο δωμάτιο της αδερφής του. Όσο για τα υπόλοιπα δωμάτια του επάνω ορόφου, και ήταν μπόλικα, ήταν κατειλημμένα το δίχως άλλο από το γιο του Τζέιμς, από την Έιμι προσωρινά, πιθανόν από κάποιους υπηρέτες, αν και υπήρχε κι άλλος ένας όροφος

98 JOHANNA LINDSEY από πάνω, γεμάτος δωμάτια κι εκείνος. Ήταν μεγάλο σπίτι, πολύ πιο ωραίο απ όσο έλπιζε ο Γουόρεν να συναντήσει, αν και υπέθετε πως θα ήταν παράλογο να είχε φανταστεί ότι η αδερφή του μπορεί να έμενε σε καμιά καλύβα πράγμα που θα ήταν μια πρώτης τάξεως δικαιολογία για να την πάρει και να τη γυρίσει στο σπίτι εφόσον ήταν παντρεμένη με έναν Εγγλέζο άρχοντα. Μόνο και μόνο επειδή την τελευταία φορά την είχε βρει να μένει ως φιλοξενούμενη στο σπίτι του κουνιάδου της, δεν σήμαινε ότι ο άντρας της δεν μπορούσε να της παράσχει τα πάντα. Ο Τζέιμς Μάλορι προφανώς δεν επρόκειτο να είχε καμία δυσκολία να το καταφέρει αυτό. Παρότι είχε πλέον συνειδητοποιήσει τι τον βρήκε, ότι επέτρεπε σε μια μαϊμουδίτσα να καθορίζει τις ενέργειές του, παρ όλα αυτά δεν το κούνησε από κει, από την κορυφή της σκάλας. Άραγε η κοπέλα τον είχε πάρει είδηση ότι στεκόταν εκεί; Μπα, όχι φαινόταν πολύ ήρεμη, πολύ γαλήνια, πράγμα που από μόνο του ήταν ασυνήθιστο. Οι νέοι άνθρωποι στην ηλικία της είχαν μια τάση να είναι γεμάτοι από μια απέραντη ενεργητικότητα, και σπάνια τους έβλεπες να κάθονται σε μια γωνιά. Δεν τους έβλεπες συχνά να εκπέμπουν μια εικόνα γαλήνης, πράγμα που στ αλήθεια είχε μια κατευναστική επίδραση σε όποιον τους παρατηρούσε τουλάχιστον είχε στον Γουόρεν. Προς μεγάλη του έκπληξη, διαπίστωσε πως του ήταν ευχάριστο απλά και μόνο να την κοιτάζει, γεγονός που πιθανότατα ήταν και ο λόγος για τον οποίο εξακολουθούσε να στέκεται εκεί αντί να πάει να κάνει κάτι άλλο. Ακόμα δεν μπορούσε να πιστέψει τι είχε συμβεί ανάμεσα σ αυτόν και στην Έιμι Μάλορι. Εκείνος τη θεωρούσε εντελώς αθώα και άβγαλτη, και οι νεαρές αθώες και άβγαλτες δεν του ασκούσαν την παραμικρή γοητεία. Άρα λοιπόν, πώς ήταν δυνατόν εκείνες οι λεξούλες που είχε ξεστομίσει η κοπέλα να τον είχαν επηρεάσει τόσο πολύ, να τον είχαν κάνει να ξεχάσει ποια ήταν, να καίγεται για να τη γευτεί; Και άρπαξε όλες τις αφορμές για να το κάνει. Αφορμές; Της άξιζε το μάθημα που είχε

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 99 προσπαθήσει να της δώσει απλώς το πράγμα δεν εξελίχθηκε έτσι όπως το σκόπευε εκείνος. Αντίθετα, είχε μάθει εκείνος κάτι, ότι η κοπέλα δεν ήταν η αθώα ύπαρξη που φανταζόταν κι έμαθε επίσης ότι του άρεσε πάρα πολύ που την ένιωσε, που τη γεύτηκε. Ξαναφέρνοντας στη μνήμη του εκείνες τις ερεθιστικές στιγμές, ένιωσε ξανά το αίμα του να κυλάει πιο γρήγορα, και τον έκανε έξω φρενών το γεγονός ότι η Έιμι Μάλορι είχε τέτοια επίδραση πάνω του. Ήταν νέα, γλυκιά, το είδος του κοριτσιού που άνετα θα το παντρευόσουν, παρόλο που εκείνον τον τραβούσαν οι ώριμες γυναίκες, οι γήινες, το είδος των γυναικών που αντιλαμβάνονταν ότι το ενδιαφέρον του γι αυτές δεν ήταν καθόλου τίμιο και ούτε θα γινόταν ποτέ. Με το που τις άφηνε, τις ξεχνούσε, και ποτέ δεν μπήκε στον κόπο να σκεφτεί μήπως τυχόν κι άφηνε πίσω του τίποτα τσακισμένες ελπίδες. «Μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται», το πιο σωστό πράγμα που ειπώθηκε ποτέ. Οπότε, το να έχει καρφωθεί τούτο το κορίτσι τόσο έντονα στο μυαλό του Τελικά, μόλις η Έιμι τελείωσε αυτό που έφτιαχνε, έκανε ένα βήμα πίσω για να ρίξει μια γενική ματιά και να κρίνει το έργο της, τοποθέτησε ακόμα ένα λουλούδι κι ύστερα στράφηκε να φύγει. Εκείνη τη στιγμή ο Γουόρεν θα μπορούσε να απομακρυνθεί από την κορυφή της σκάλας, αλλά τον έπιασε η ξεροκεφαλιά του και αποφάσισε να μην την αποφύγει. Και τότε τα μάτια της πήγαν κατευθείαν πάνω του κι έμεινε άγαλμα στη θέση της. Δεν χαμογέλασε ούτε φάνηκε να ξαφνιάζεται, όμως τα μάγουλά της άρχισαν σιγά σιγά να κοκκινίζουν. Πάλι καλά. Λίγες τύψεις για την ορμητικότητά της ήταν το δίχως άλλο επιβεβλημένες. Αν είχε τη συνήθεια να διπλαρώνει τους άντρες έτσι όπως είχε κάνει με αυτόν, δεν υπήρχε αμφιβολία ότι δεν ήταν πλέον αυτή η αθώα. Ούτε για μια στιγμή δεν του πέρασε απ το μυαλό ότι ήταν ο μοναδικός στον οποίο είχε ξεστομίσει ποτέ αυτά τα ανήθικα λόγια. Όμως, το γεγονός ότι το πίστευε ακράδαντα αυτό δεν μπορούσε με τίποτα να

100 JOHANNA LINDSEY μετριάσει το θυμό του απέναντι στο κορίτσι, που όλο και μεγάλωνε. Ο Γουόρεν κατέβηκε τα σκαλιά δίχως να βιάζεται, με τα μάτια του καρφωμένα επίμονα στα μάτια της Έιμι. Εκείνη δεν έλεγε να χαμηλώσει το βλέμμα της, ωστόσο τα μάγουλά της κοκκίνισαν ακόμα περισσότερο. Ήταν αρκετά θυμωμένος ώστε να κάνει παρατήρηση για το κοκκίνισμά της όταν έφτασε στην είσοδο και πήγε και στάθηκε δίπλα της. «Διακρίνω ντροπή; Και πολύ ορθά. Θα έπρεπε». Η παρατήρησή του έδειξε να την αιφνιδιάζει, αλλά μόνο προς στιγμήν, γιατί ένα από εκείνα τα σκανταλιάρικα χαμόγελά της ξαναφάνηκε γρήγορα στα χείλη της την ώρα που του απαντούσε: «Δεν ντρέπομαι. Αν κοκκίνισαν ξαφνικά τα μάγουλά μου, είναι γιατί θυμήθηκα πόσο πολύ μου άρεσε που σε φίλησα. Ειδοποίησέ με όταν θα ήθελες να δοκιμάσουμε ακόμα μια φορά». Η αναίδεια αυτού του κοριτσιού, η απόλυτη αδιαντροπιά ο Γουόρεν δεν περίμενε ότι θα το ξαναζούσε αυτό, οπότε το μόνο που σκέφτηκε να πει ήταν: «Σου έδωσα μια προειδοποίηση, ναι ή όχι;». «Τι θα συμβεί αν δεν τη λάβω σοβαρά υπόψη;» Το κορίτσι δεν ήταν με τα καλά του. Ένα σμίξιμο των φρυδιών σαν αυτό που της έκανε τώρα δα, κανονικά θα έπρεπε να την έχει κάνει να φύγει τρέχοντας να πάει να κρυφτεί, ωστόσο εκείνη τον προκαλούσε, μην έχοντας πτοηθεί ούτε τόσο δα. Ο Γουόρεν δεν ήταν συνηθισμένος σ αυτά τα πράγματα. Συνήθως οι γυναίκες ήταν προσεκτικές μαζί του, τουλάχιστον φρόντιζαν να αποφεύγουν να προκαλέσουν τον ευέξαπτο χαρακτήρα του, κι εκείνος το προτιμούσε έτσι. Αυτό βοηθούσε ώστε να αποφεύγονται οι άσκοπες φλυαρίες. Όμως αυτό εδώ το μικρό διαβολοθήλυκο, που συνδύαζε την αδιάντροπη γοητεία με τη σκανταλιάρικη αταξία, ο Γουόρεν δεν ήξερε πώς να το αντιμετωπίσει. Δεν ήταν δική του για να της επιβάλει πειθαρχία ή να της τα ψάλει λιγάκι, μολονότι του ήρθε προς στιγμήν μια έντονη επιθυμία να ήταν αλλιώς τα πράγματα τουλάχιστον

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 101 προσωρινά. «Θεωρώ ότι θα πρέπει να πω δυο λογάκια με τον πατέρα σου», αποκρίθηκε απαντώντας στην πρόκλησή της. Αυτό το είπε για να την τρομάξει. Δεν την τρόμαξε. «Αργά ή γρήγορα ο πατέρας μου θα χρειαστεί να μάθει ότι σε θέλω, οπότε θα μπορούσες να ζητήσεις το χέρι μου εφόσον θα του μιλήσεις ίσα για να επισπεύσουμε λιγάκι τα πράγματα». Α, αυτή ήταν αδιόρθωτη, ήταν φως φανάρι! Του Γουόρεν του ήρθε να την αρπάξει και να την ταρακουνήσει όχι, στην πραγματικότητα δεν ήθελε να της κάνει αυτό, όμως δεν είχε σκοπό να ενδώσει ξανά στα πρόστυχα ένστικτά του. Αυτό που είχε σίγουρα ανάγκη, πάντως, ήταν να της ξεκαθαρίσει τη θέση του. «Δεν το θέλω το χέρι σου. Δεν πρόκειται να ζητήσω το χέρι σου ή οτιδήποτε άλλο έχεις να προσφέρεις, κοριτσάκι». Η Έιμι όρθωσε το ανάστημά της. Τα μάτια της μισόκλεισαν. Και είχε το θράσος να βάλει το δάχτυλό της ακριβώς στο κέντρο του στέρνου του την ώρα που τον πληροφορούσε: «Μόνο και μόνο επειδή είσαι εσύ πανύψηλος, αυτό δεν με κάνει κοριτσάκι. Αν δεν το έχεις παρατηρήσει, είμαι πιο ψηλή από την αδερφή σου, αλλά δεν σε έχω ακούσει να την αποκαλείς κοριτσάκι». Ο Γουόρεν τα έχασε από την επίθεσή της, αλλά γρήγορα συνήλθε. «Δεν αναφερόμουν στο ύψος σου, κοριτσάκι». Στο άκουσμα αυτών των λόγων όλη της η πόζα ξεφούσκωσε αναστέναξε κι ανασήκωσε τους ώμους. «Το ξέρω. Προσπαθούσα να σου δώσω μια διέξοδο, γιατί το να κολλάς συνέχεια στη διαφορά της ηλικίας μας είναι γελοίο. Γνωρίζεις πάρα πολύ καλά ότι άντρες πολύ μεγαλύτεροι από σένα κάθε μέρα παντρεύονται κορίτσια στην ηλικία μου. Δεν είσαι πολύ μεγάλος για μένα, Γουόρεν Άντερσον. Και μάλιστα, από τότε που σε πρωτοείδα και μετά, οι άντρες που είναι πιο κοντά στην ηλικία μου μου φαίνονται ανόητοι και ανώριμοι. Υπάρχουν ορισμένες εξαιρέσεις, όμως με αυτούς είμαι συγγενής, οπότε δεν μετράνε». Δύο φορές ήδη το κορίτσι είχε καταφέρει να προσποιηθεί ότι

102 JOHANNA LINDSEY δεν κατάλαβε αυτό που εκείνος είχε προσπαθήσει να της ξεκαθαρίσει. Της το έθεσε ξανά ευθέως. «Οι προτιμήσεις σου δεν με ενδιαφέρουν καθόλου μα καθόλου», της είπε. «Κάποτε θα σε ενδιαφέρουν», προέβλεψε εκείνη απτόητη. «Απλά σκέφτηκα να σου τις εξηγήσω τώρα, για να προλάβω τυχόν ζήλιες σου αργότερα». Ο Γουόρεν είχε μείνει κατάπληκτος που δεν είχε ήδη χάσει την υπομονή του. «Δεν χρειάζεται να ανησυχείς γι αυτό. Τώρα οφείλω να σου ζητήσω πολύ σοβαρά να σταματήσεις αυτό το κόρτε. Δεν με διασκεδάζει καθόλου. Για την ακρίβεια, έχει αρχίσει να με εκνευρίζει πολύ». Εκείνη απλώς τον κοίταξε υψώνοντας το ένα της φρύδι. «Δεν είσαι από τους τύπους που θα σταθούν στους καλούς τρόπους, Γουόρεν. Αν σε εκνευρίζω τόσο πολύ, γιατί δεν έχεις φύγει;» Ανάθεμα κι αν ήξερε γιατί δεν έφυγε. Όμως, πριν προλάβει να πει αυτό ή κάτι άλλο, η Έιμι έκανε ένα βήμα προς το μέρος του κι ήρθε κοντά του, πολύ κοντά του, κι οι αισθήσεις του δεν γινόταν να μην αντιδράσουν. «Θα ήθελες να με ξαναφιλήσεις», μάντεψε εκείνη με μεγάλη ακρίβεια, «αλλά βλέπω ότι δεν θα το κάνεις. Θα βοηθούσε αν έπαιρνα την πρωτοβουλία εγώ;» Ο Γουόρεν κράτησε ως και την ανάσα του. Να την πάλι, του το ξανάκανε, τον ξελόγιαζε με τα λόγια της και με το προκλητικό ύφος στα μάτια της. Την ήθελε, Χριστέ μου, την ήθελε. Ποτέ του δεν είχε ξανανιώσει κάτι τόσο δυνατό. Ούτε καν Και μόνο στη σκέψη της Μαριάν ήταν σαν να έκανε βουτιά μέσα σε πάγο. «Σταμάτα!» σύριξε καθώς η Έιμι πήγαινε να τον φιλήσει. Την ώρα που το έλεγε αυτό, της άρπαξε τα χέρια και την έσφιξε λίγο πιο δυνατά απ όσο ήταν αναγκαίο. Την είδε να μορφάζει από πόνο, αλλά το αγνόησε. Εκείνη πήγαινε γυρεύοντας να ξυπνήσει το πάθος του και τώρα να, το κατάφερε, μόνο που δεν ήταν το είδος του πάθους που έλπιζε.

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 103 «Τι πρέπει να κάνω για να σου δώσω να το καταλάβεις, κορίτσι μου;» ρώτησε εκείνος τραχιά. «Δεν ενδιαφέρομαι!» «Τρίχες», τόλμησε να του αντιγυρίσει εκείνη. «Μπορείς να θυμώνεις όσο θέλεις, όμως τουλάχιστον να είσαι ειλικρινής. Για γάμο δεν ενδιαφέρεσαι, όμως αυτό εγώ το ήξερα ήδη και θα το υπερπηδήσουμε με κάποιον τρόπο. Αλλά μην προσπαθείς να μου πεις ότι δεν σου αρέσω, ειδικά ύστερα από τον τρόπο που με φίλησες». «Κάτι ήθελα να δείξω», είπε εκείνος με τα δόντια σφιγμένα. Εκείνη απλώς χαμογέλασε. «Ω ναι, μου το έδειξες, το μόνο σίγουρο, και απόλαυσα κάθε στιγμή. Κι εσύ το ίδιο, αν θέλεις να είσαι ειλικρινής». Ο Γουόρεν δεν το αρνήθηκε, αλλά η οργή του τον έσπρωξε να ρωτήσει: «Γιατί το κάνεις αυτό;». «Τι κάνω, δηλαδή;» «Έλα τώρα, μη μου παριστάνεις τη χαζή», είπε απότομα. «Κάνεις ό,τι διάβολο μπορείς για να με ξελογιάσεις». Του χάρισε ένα εκτυφλωτικό χαμόγελο γεμάτο ευχαρίστηση. «Και πιάνει;» Λες και δεν ήξερε ή ίσως όντως να μην ήξερε. Ωραία, αν δεν ήταν σίγουρη, εκείνος σε καμία περίπτωση δεν επρόκειτο να την ενθαρρύνει δίνοντάς της την επιβεβαίωση. «Απάντησέ μου, που να πάρει!» μούγκρισε άγρια εκείνος. «Γιατί επιμένεις ενώ σου ζήτησα ενώ απαίτησα να τα παρατήσεις;» Η κοπέλα εξακολουθούσε να μην έχει πτοηθεί. Το μόνο που έκανε ήταν να αναστενάξει, κι ύστερα του είπε: «Φταίει η ανυπομονησία μου. Πραγματικά σιχαίνομαι να περιμένω για πράγματα που είναι αναπόφευκτο να συμβούν, και εσύ κι εγώ» «Τίποτα το αναπόφευκτο δεν υπάρχει μ εμάς!» «Μα υπάρχει», επέμεινε εκείνη. «Και ως εκ τούτου δεν βρίσκω το λόγο γιατί να πρέπει να χάνουμε χρόνο άδικα. Εσύ θα με ερωτευτείς. Θα παντρευτούμε. Θα είμαστε απίστευτα ευτυχισμένοι μαζί. Άφησέ το να συμβεί, Γουόρεν. Δώσε μου μια

104 JOHANNA LINDSEY ευκαιρία να ξαναφέρω στη ζωή σου το γέλιο». Αυτό που τον σόκαρε ήταν ότι η κοπέλα έδειχνε να μιλάει πολύ σοβαρά και η αυτοπεποίθησή της ήταν τρομαχτική. Ήταν καλή, αυτό όφειλε να της το αναγνωρίσει, αρκετά καλή ώστε να τον κάνει να αναρωτιέται με πόσους άλλους άντρες είχε παίξει αυτό το συγκεκριμένο παιχνίδι. Τους είχε για να τους οδηγήσει στην εκκλησία λίγο πριν παραδεχτεί ότι απλώς έλεγχε αν έπιαναν τα θέλγητρά της ή μήπως τους οδηγούσε μόνο στο κρεβάτι της; Όμως τελικά του πέρασε απ το νου ότι την ενθάρρυνε απλά και μόνο επειδή καθόταν και φιλονικούσε μαζί της. Της άφησε τα χέρια, για την ακρίβεια της τα τίναξε με δύναμη, κι ύστερα είπε ψυχρά, ελπίζοντας να ήταν η τελευταία φορά: «Παράτα τα. Ζητάς κάτι που δεν υπάρχει. Μόνο ένα πράγμα ζητάω εγώ απ τις γυναίκες τούτο τον καιρό, και δεν χρειάζεται και πολύ για να το πάρω και να τελειώνουμε». «Δεν είναι ανάγκη να είσαι ωμός», είπε εκείνη με μια πληγωμένη, ψιλή φωνή. «Απ ό,τι φαίνεται, είναι. Μείνε μακριά μου, Έιμι Μάλορι. Μη με αναγκάσεις να σε προειδοποιήσω ξανά».

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 105 Κεφάλαιο 12 Η αισιοδοξία της Έιμι ελαττώθηκε αξιοσημείωτα αφότου έφυγε ο Γουόρεν. Και να σκεφτεί κανείς ότι πίστευε πως είχε σημειώσει κάποια πρόοδο Μα το είχε δει, το είχε νιώσει ότι είχε αρχίσει να τον επηρεάζει. Όμως το μόνο που κατάφερε ήταν να γελοιοποιηθεί η ίδια. Δεν έπρεπε να τα είχε βιάσει τα πράγματα. Τώρα το καταλάβαινε. Έπρεπε να ήταν πιο διακριτική, απλώς να του είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον αντί να του τα ξεφουρνίσει όλα τόσο ανοιχτά. Έλα όμως που την πίεζε ο χρόνος Ένας από τους αδερφούς, ο Μπόιντ, σκέφτηκε η Έιμι, είχε αναφέρει ότι θα παρέμεναν στο Λονδίνο μόνο για μια βδομάδα, δύο το πολύ. Να πάρει η ευχή, πώς θα της ήταν δυνατόν να καταφέρει το αδύνατον μέσα σε τόσο λίγο χρόνο αν δεν ήταν ευθεία και ειλικρινής; Ωστόσο θα έπρεπε να βρει κάποιον άλλο τρόπο, γιατί το μόνο που κατάφερε η ευθύτητα ήταν να κάνει τον Γουόρεν να εξοργιστεί, κι εκείνη δεν θα πετύχαινε τίποτα μαζί του αν δεν έκανε κάτι για να ξεπεράσει το σκόπελο του θυμού του. Η αναφορά στο γάμο ήταν αυτό που τον έκανε να ορθώσει τις άμυνές του και να τις διατηρήσει στο ύψος τους. Αυτό που έκανε ήταν στ αλήθεια πολύ ανόητο εκ μέρους της, τη στιγμή που γνώριζε πόσο φανατικός θιασώτης της εργένικης ζωής ήταν ο Γουόρεν και γιατί. Να πάρει η οργή εκείνη την Αμερικανίδα

106 JOHANNA LINDSEY που τον πρόδωσε τόσο σκληρά και θα δυσκόλευε πολύ τις προσπάθειες της Έιμι για την επίτευξη του στόχου της. Όμως όλα αυτά έγιναν και δεν μπορούσαν να αλλάξουν και για του λόγου το αληθές, αν εκείνη η γυναίκα δεν τον είχε προδώσει, τώρα ο Γουόρεν θα ήταν παντρεμένος μαζί της και η Έιμι δεν θα είχε αυτό το πρόβλημα. Ωστόσο, η αναφορά στο γάμο ήταν που είχε καταστρέψει την υπόθεση σήμερα, και πιθανόν ανεπανόρθωτα. Και η ζημιά είχε γίνει. Ο Γουόρεν ήξερε πια ποιος ήταν ο απώτερος σκοπός της. Το μόνο που μπορούσε πια να κάνει η Έιμι ήταν να μην αναφέρει ξανά το γάμο και να ελπίζει ότι αυτός θα θεωρούσε πως είχε αλλάξει γνώμη. Τότε μπορεί να ηρεμούσε και η φύση θα έκανε τα πράγματα να εξελιχθούν μόνα τους αν βεβαίως κι αυτή είχε στη διάθεσή της έξι μήνες για να δουλέψει πάνω στο σχέδιό της, και όχι μόνο δυο βδομάδες. Η αισιοδοξία της είχε υποστεί πλήγμα, το δίχως άλλο. Και ούτε πήρε καθόλου τα πάνω της όταν ο Γουόρεν επέστρεψε νωρίς εκείνο το απόγευμα με τους αδερφούς του. Ο Ντρου τη φλέρταρε λιγάκι, αλλά βέβαια ο Ντρου πιθανότατα φλέρταρε όλες τις γυναίκες που συναντούσε. Ο Γουόρεν, από την άλλη, την αγνόησε επιδεικτικά, δεν τη χαιρέτησε, μόνο δυο λέξεις της απηύθυνε όλες κι όλες. Τούτη τη φορά ο Τζέρεμι ήταν παρών για να προσφέρει στον πατέρα του υποστήριξη απέναντι στον «εχθρό», αλλά δεν χρειάστηκε. Οι αδελφοί Άντερσον δεν έμειναν και τόσο πολύ έτσι ώστε να προλάβει να προκληθεί κάποια φασαρία. Η Έιμι μπορούσε να υποθέσει για ποιο λόγο δεν έβλεπαν την ώρα να φύγουν, αν και θα προτιμούσε να μην ήξερε και τόσο πολλά, τουλάχιστον όσον αφορά στην παρούσα περίπτωση. Όμως, με αδερφές παντρεμένες, μια ξαδέρφη παντρεμένη και νεαρές παντρεμένες θείες, που όλες τους συζητούσαν για τους άντρες ανοιχτά, και τους δικούς τους αλλά και γενικότερα, η Έιμι ήξερε περισσότερα γι αυτούς απ όσα θα περίμενε κανείς, δεδομένης της ηλικίας της. Στην περίπτωση των Άντερσον, ήταν

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 107 το δεύτερο βράδυ τους στο Λονδίνο ύστερα από ένα μακρύ ταξίδι με πλοίο. Την αδερφή τους την είχαν επισκεφθεί. Τις δουλειές τους τις είχαν τακτοποιήσει. Κανένας τους δεν ήταν παντρεμένος. Κι έτσι αρρενωποί καθώς ήταν, φυσικά και θα πήγαιναν να αναζητήσουν μια γυναικεία συντροφιά τώρα. Αυτή η βεβαιότητα έκανε την Έιμι να νιώθει συντετριμμένη και έξαλλη. Ήδη σκεφτόταν τον Γουόρεν σαν δικό της, παρόλο που αυτό δεν ήταν ακόμη ακριβώς αλήθεια. Κι έτσι, δεν πίστευε πως θα μπορούσε να αντέξει τη βεβαιότητα που είχε πως ο Γουόρεν κοιμόταν στην αγκαλιά μιας άλλης γυναίκας τις νύχτες, ενώ εκείνη τον φλέρταρε τη μέρα. Του είχε πει πως ήταν αναπόφευκτο ότι εκείνοι δυο θα κατέληγαν μαζί, όμως δεν ήταν και σίγουρη γι αυτό, όχι μετά τα σημερινά. Θα έπρεπε να κάνει κάτι, κάτι δραστικό, ενδεχομένως, κάτι που θα τον έκανε να κοιμηθεί μόνος του απόψε και να σκέφτεται μόνο εκείνη. Αλλά τι; Και πώς, τη στιγμή που δεν είχε ιδέα πού είχε πάει ο Γουόρεν; Ο τρόπος για να πάρει τις απαντήσεις της για το πού σουλατσάριζε ο Γουόρεν τής ήρθε την ώρα που το μάτι της πήρε τον Τζέρεμι έτοιμο να βγει για το βράδυ. Έσπευσε τρεχάτη στην είσοδο για να τον σταματήσει. «Να σε απασχολήσω μια στιγμή, Τζέρεμι;» «Για σένα, αγαπητή μου, πάντα, αν και απόψε μόνο για μια στιγμή». «Δεν έχεις αργήσει για κάτι, ε;» «Όχι, απλώς δεν βλέπω την ώρα». Ο Τζέρεμι χαμογέλασε. «Μονίμως δεν βλέπω την ώρα». Εκείνη του ανταπέδωσε το χαμόγελο. Στ αλήθεια ακολουθούσε τα χνάρια του πατέρα του, αν και η Έιμι δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι ο θείος Τζέιμς υπήρξε ποτέ τόσο γοητευτικός και ανέμελος όσο ήταν ο μπαγάσας ο γιος του. Ο Τζέιμς πρέπει να ήταν πολύ προσεκτικός στις ερωτοδουλειές του, σε αντίθεση με τον Τζέρεμι, ο οποίος σπάνια ήταν προσεκτικός στο οτιδήποτε.

108 JOHANNA LINDSEY «Δεν θα σε κρατήσω πολύ», υποσχέθηκε εκείνη. «Όμως θα μπορούσες να καθυστερήσεις, ίσα για λίγο, να πας εκεί που έχεις σκοπό να πας;» Το καλό του ντύσιμο αποκάλυπτε ότι θα έκανε μια στάση σε ένα ή και περισσότερα από τα πάμπολλα πάρτι, και ίσως να ήταν κάποιο πάρτι στο οποίο να ήταν προσκεκλημένη και η ίδια, αλλά δεν είχε θελήσει να πάει. «Ίσα μέχρι να μάθω πού πήγε ο Γουόρεν απόψε;» Αυτή η ερώτησή της έκανε τον Τζέρεμι να σαστίσει, όπως μαρτυρούσε η έκφραση του προσώπου του. «Εντάξει, τώρα εγώ γιατί πρέπει να θέλω να σου πω;» Η σκέψη της Έιμι δεν είχε προχωρήσει τόσο πολύ. «Η Τζορτζ θέλει να ξέρει», ήταν το μόνο που σκέφτηκε να πει. «Πήρε ένα επείγον μήνυμα που τον αφορά, και είναι κάτι που δεν μπορεί να περιμένει ως αύριο». «Πολύ καλά, αλλά μην περιμένετε από μένα να σας πω πού είναι και τι κάνει ο Γουόρεν. Θα στείλω έναν αγγελιαφόρο με ένα σημείωμα». «Είμαι σίγουρη πως μια χαρά θα κάνουμε τη δουλειά μας έτσι». Όταν εκείνος έφυγε, η Έιμι ένιωσε απαίσια. Δεν ήταν συνηθισμένη να λέει ψέματα στον Τζέρεμι ούτε και σε κανέναν άλλο μέσα στην οικογένειά της. Καμιά φορά εντάξει, δεν έλεγε όλη την αλήθεια, αλλά ευθέως ψέματα δεν έλεγε. Όμως ο Τζέρεμι ποτέ δεν θα έκανε αυτό που του ζήτησε αν του είχε πει ότι η ίδια ήθελε να στείλει ένα μήνυμα στον Γουόρεν, και όχι η Τζορτζίνα. Θα ήθελε να μάθει τους λόγους, και απλούστατα δεν υπήρχε καμία δικαιολογία αρκετά πειστική γιατί να μην μπορεί να τακτοποιηθεί το ζήτημα στέλνοντας ένα μήνυμα στο ξενοδοχείο όπου έμενε ο Γουόρεν ή γιατί να μην περιμένει το θέμα ως αύριο το πρωί. Το να ομολογήσει ότι ήθελε να κρατήσει τον Γουόρεν μακριά από το κρεβάτι κάποιας ξετσίπωτης απόψε, θα προκαλούσε χαμό, η Έιμι ήταν σίγουρη γι αυτό. Ο Τζέρεμι θα της τα έψελνε για καμιά ώρα οπωσδήποτε, θα το μάθαινε και η υπόλοιπη

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 109 οικογένεια, πιθανότατα μάλιστα εκείνο το ίδιο βράδυ, θα μάθαιναν τα πάντα για τα τρυφερά αισθήματα που έτρεφε για τον πιο μονόχνοτο από τους αδερφούς της Τζορτζίνα, και τότε θα γινόταν ακόμα μεγαλύτερος χαμός. Θα την ξαπόστελναν ολοταχώς στην επαρχία, χωρίς καμιά αμφιβολία τουλάχιστον ώσπου να επέστρεφε ο Γουόρεν στην Αμερική. Ο Τζέρεμι τα κατάφερε για λογαριασμό της πιο γρήγορα απ όσο φανταζόταν η Έιμι. Ούτε μία ώρα αργότερα, η κοπέλα είχε μάθει το όνομα ενός μέρους που λεγόταν «Δαιμονόσκυλο» κάποια ταβέρνα, υπέθετε. Δεν το είχε ξανακούσει ποτέ, αλλά αναγνώρισε τη διεύθυνση, και δεν ήταν και στο καλύτερο σημείο της πόλης. Τώρα το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να καθίσει να γράψει ένα σημείωμα, κάτι φοβερό και τρομερό, κάτι που να γύριζε τον κόσμο ανάποδα, κάτι που εγγυημένα θα αποσπούσε τον Γουόρεν από την ξετσίπωτη παρέα του

110 JOHANNA LINDSEY Κεφάλαιο 13 «Τι διάβολο γυρεύεις εδώ;» Η Έιμι ζάρωσε όταν άκουσε τον κεραυνό στον τόνο της φωνής του Γουόρεν. Κι ευχήθηκε να είχε κάτι άλλο να του απαντήσει και όχι την αλήθεια, αλλά δεν μπορούσε να σκεφτεί τίποτα, όπως ακριβώς δεν είχε μπορέσει να σκεφτεί και τίποτα κατάλληλο να γράψει στο μήνυμα που ήθελε να του στείλει, κάτι που θα τον ανάγκαζε να φύγει απ αυτό το μέρος. Είχε προσπαθήσει, στ αλήθεια είχε προσπαθήσει, αλλά δεν της είχε κατέβει τίποτα πειστικό, τίποτα που να τον κάνει να μη θέλει να τη σκοτώσει την ίδια στιγμή που θα αντιλαμβανόταν ότι το μήνυμα ήταν από εκείνη και ότι το περιεχόμενο δεν ήταν αλήθεια. Ωστόσο υπέθετε ότι δεν θα έπρεπε να είχε έρθει εδώ πέρα η ίδια. Αυτό ήταν πάρα πολύ παρορμητικό ακόμα και για έναν άνθρωπο όπως αυτή, και επικίνδυνο και ανεύθυνο και γιατί δεν τα είχε σκεφτεί όλα αυτά πριν διαβεί το κατώφλι του «Δαιμονόσκυλου»; Η ζήλια, αυτό ήταν που την εξώθησε, μα ήταν ανόητη αυτή η ζήλια, από τη στιγμή που ο Γουόρεν είχε κάθε δικαίωμα να κοιμηθεί με όσες γυναίκες του έκανε κέφι τουλάχιστον ώσπου να είχε από αυτόν μια δέσμευση πιο ισχυρή από ένα απλό «μείνε μακριά μου». Αν είχαν παντρευτεί, τότε η Έιμι θα μπορούσε να κάνει κάτι τόσο ανόητο, έτσι και θεωρούσε ότι ο Γουόρεν δεν

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 111 της ήταν πιστός, αλλά όχι τώρα, τώρα που δεν ήταν ακόμα δικός της. Όμως το έκανε, είχε έρθει και άργησε μάλιστα. Δεν χρειάστηκε να ψάξει τη γεμάτη από καπνούς αίθουσα για να εντοπίσει τον Γουόρεν. Τον είχε δει αμέσως με το που διάβηκε το κατώφλι της ταβέρνας. Ανέβαινε τα σκαλιά στη γωνία, με μια τροφαντή σερβιτόρα να τον τραβάει απ το χέρι για να τον κάνει να βιαστεί, γυρνώντας να τον κοιτάξει και γελώντας του, σαν να του υποσχόταν ανείπωτες απολαύσεις. Η Έιμι ένιωσε να φουντώνει από θυμό, για την ακρίβεια έγινε έξαλλη, έτρεξε κι αυτή στις σκάλες ξοπίσω του, αγνοώντας τα ξαφνιασμένα επιφωνήματα κάποιων πελατών που την είδαν, και φώναξε δυνατά το όνομα του Γουόρεν ακριβώς την ώρα που εκείνος έμπαινε στο δωμάτιο της σερβιτόρας. Αυτό του τράβηξε αμέσως την προσοχή και είχε ως αποτέλεσμα να του κλείσει η σερβιτόρα την πόρτα στα μούτρα, γιατί η κοπέλα είχε ακούσει την Έιμι και πιθανότατα φαντάστηκε ότι τον πελάτη της τον είχε κάνει τσακωτό μια εξαγριωμένη σύζυγος. Η Έιμι σκέφτηκε πως θα μπορούσε να είναι ευγνώμων που η κοπέλα υπέθεσε κάτι τέτοιο, αλλά και επειδή δεν θα μπορούσε να υπάρχει καλύτερη συγκυρία για να δώσει τις εξηγήσεις της ιδιαιτέρως, σ αυτό τον αμυδρά φωτισμένο διάδρομο καλύτερα εκεί παρά κάτω, σε μια αίθουσα γεμάτη από μεθυσμένους αυτόπτες μάρτυρες. Και ο Γουόρεν τις περίμενε αυτές τις εξηγήσεις. Είχε συνέλθει από την αρχική κατάπληξη που ένιωσε όταν την είδε εκεί, και τώρα έδειχνε ανυπόμονος αλλά και έξαλλος. «Θα απαντήσεις καμιά φορά ή απλώς θα στέκεσαι εκεί και θα σφίγγεις τα χέρια σου;» Η ώρα των μεγάλων αποφάσεων. Να κατέφευγε σε δραστικά μέτρα ή να συνέχιζε έτσι όπως το άρχισε; Όμως τίποτα απ όσα είχε δοκιμάσει ως τώρα δεν είχε αποτέλεσμα. Ε τότε, δραστικά μέτρα, κι ό,τι ήθελε ας γινόταν. «Αυτό που σ έκανε να έρθεις εδώ, θα μπορούσες να το βρεις

112 JOHANNA LINDSEY και σε μένα». Ορίστε λοιπόν, το είπε και δεν θα το έπαιρνε πίσω. Όμως εκείνος δεν έδειξε και τόσο σοκαρισμένος με τη βαρυσήμαντη απόφασή της. Και τώρα που τον έβλεπε και από πολύ κοντά, δεν έδειχνε και τόσο νηφάλιος. Και καθώς την πλησίαζε, αργά αργά, η έξαλλα θυμωμένη έκφρασή του έγινε ένα ειρωνικό μειδίαμα. «Ξέρεις γιατί ήρθα εδώ; Ναι, φυσικά και ξέρεις, τέτοιο αχαλίνωτο διαβολοθήλυκο που είσαι». Με τα ακροδάχτυλά του τίναξε προς τα πίσω τις πτυχώσεις της κάπας που είχε φορέσει η Έιμι για να κρύψει τη λεπτεπίλεπτη σιλουέτα της, και αποκάλυψε το βαθύ μοβ της σατέν φόδρας και το σεμνό ανοιχτό πράσινο φόρεμά της μια ξεμυαλίστρα δεν θα ντυνόταν έτσι, ωστόσο η κοπέλα ήταν άκρως ελκυστική λόγω της απέριττης ομορφιάς της. Η κουκούλα της έπεσε λιγάκι, έτσι ώστε το πρόσωπό της δεν ήταν πια κρυμμένο στις σκιές, ενώ τα μπλε μάτια της φάνταζαν βιολετιά στο φόντο του μοβ σατέν. Αν είχε ντυθεί με κάτι έστω και λίγο πιο αποκαλυπτικό, εκείνος σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να επιμείνει σ αυτή τη χλευαστική γραμμή επίθεσής του. «Δηλαδή θέλεις να πάρεις τη θέση της πόρνης, ε; Α, μόνο που εσύ θέλεις δαχτυλίδια, θες αυτή την καταραμένη δέσμευση πρώτα». Με το ακροδάχτυλό του της χάιδεψε αργά το μάγουλο. Εκείνο το χάδι απέπνεε μια αίσθηση θλίψης. «Προτιμώ να μείνω με την τσούπρα που περιμένει κάνα δυο νομίσματα, σ ευχαριστώ. Η δική σου τιμή είναι πολύ υψηλή, λαίδη Έιμι». «Όχι δαχτυλίδια», ψιθύρισε εκείνη ξέπνοη. «Τώρα που δήλωσα ότι» «Δεν δήλωσες». «Φυσικά και δήλωσα». Η Έιμι φάνηκε να εκπλήσσεται λιγάκι από την άμεση άρνησή του. «Είπα ότι θέλω να δηλαδή σου είπα ότι σε θέλω». «Είπες τι θέλεις. Αυτό δεν εξηγεί τι υπάρχει εδώ μέσα». Το χέρι του πήγε και ακούμπησε πάνω στην καρδιά της, παρά το γεγονός ότι ήταν στη μέση η απαλή καμπύλη του στήθους της.

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 113 Και οι δυο τους το πρόσεξαν αυτό. «Μου λες ότι μ αγαπάς;» «Δεν ξέρω». Αυτό δεν ήταν κάτι που ο Γουόρεν περίμενε να ακούσει από ένα κορίτσι που διατεινόταν ότι ήθελε να τον παντρευτεί, και ολοφάνερα τον μπέρδεψε. «Δεν ξέρεις;» «Μακάρι να υπήρχε περισσότερος χρόνος για να το ξεδιαλύνω αυτό, μα δεν υπάρχει», είπε εκείνη βιαστικά. «Δεν θα είσαι εδώ για πολύ καιρό, Γουόρεν. Όμως ξέρω ότι σε θέλω. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ως προς τούτο. Και ξέρω ότι ποτέ πριν δεν έχω ξανανιώσει αυτό που με κάνεις εσύ να νιώθω. Ξέρω επίσης ότι με κάνει να αρρωσταίνω η σκέψη ότι εσύ θα πήγαινες σε κάποια άλλη γυναίκα τώρα δα. Όμως δεν είμαι σίγουρη ακόμα αν σ αγαπώ». Εκείνος είχε πιει λίγα ποτά, ή μάλλον αρκετά για να είναι σε θέση να τα βγάλει πέρα με τη λαίδη Έιμι και το μπουρδούκλωμά της από αμφιβολίες και βεβαιότητες. Τράβηξε το χέρι του απ το στήθος της. «Φύγε», είπε με τόνο κοφτό και τελεσίδικο. Η Έιμι αποτράβηξε το βλέμμα της απ το δικό του, χαμηλώνοντας τα μάτια της. «Δεν μπορώ. Την άμαξα την ξαπόστειλα». Εκείνος έγινε έξαλλος. «Γιατί το έκανες αυτό, διάβολε;» «Για να αναγκαστείς να με πας εσύ στο σπίτι». «Όλα τα έχεις σκεφτεί εσύ εκτός από το αν μ αγαπάς ή όχι οπότε μια χαρά μπορείς να πας στο σπίτι και μόνη σου». «Πολύ καλά». Έκανε μεταβολή για να φύγει. Εκείνος την άρπαξε και την έστρεψε προς το μέρος του. «Που να σε πάρει, πού νομίζεις ότι πας;» «Σπίτι». «Πώς;» «Μα αφού είπες» «Σκάσε, Έιμι. Απλώς σκάσε και άσε με να σκεφτώ. Και δεν μπορώ να σκεφτώ όταν φλυαρείς ακατάπαυστα». Η Έιμι δεν έβγαλε τσιμουδιά, αλλά καθώς η σιωπή έπεσε

114 JOHANNA LINDSEY ανάμεσά τους κι εκείνος σκυθρώπιαζε όλο και περισσότερο, άρχισε να νιώθει λιγάκι ανήσυχη και σκέφτηκε να προτείνει: «Ίσως θα μπορούσε κάποιος από τους αδερφούς σου να με πάει σπίτι». «Δεν είναι εδώ». Ήταν σχεδόν βέβαιη πως κανείς τους δεν ήταν εκεί, γι αυτό άλλωστε έκανε αυτή την πρόταση με τόση άνεση. Η φευγαλέα ματιά που έριξε στα γρήγορα στην αίθουσα του ισογείου δεν εντόπισε κανέναν άλλο Άντερσον εκτός από τον Γουόρεν, και με το που τον πήρε το μάτι της στις σκάλες, δεν έψαξε περισσότερο. Όμως μπορεί να είχε κάνει λάθος για την ακρίβεια, ανησυχούσε μην τυχόν και χρειαζόταν να αντιμετωπίσει όχι μόνο τον Γουόρεν αλλά και τους αδερφούς του όταν ήρθε εδώ. Ωστόσο θα έπρεπε να ξέρει ότι ο Κλίντον και ο Τόμας δεν θα έκαναν κέφι ένα μέρος σαν αυτό. Οι δυο νεότεροι αδερφοί, πάλι, θα προτιμούσαν κι αυτοί ένα μέρος όπου θα μπορούσαν να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο ότι δεν θα γίνονταν φασαρίες. Μόνο τον Γουόρεν δεν θα τον ένοιαζε, και για την ακρίβεια, ενδεχομένως να έλπιζε κιόλας να μπλέξει σε κάποια φασαρία όσο και να βρει κάποια πρόθυμη γυναίκα. Ένα από τα πράγματα που είχε αναφέρει η Τζορτζίνα γι αυτόν ήταν ότι, όταν ήταν νευριασμένος, πήγαινε γυρεύοντας για φασαρίες και δεν τον ένοιαζε με ποιον θα τσακωνόταν. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, πάντως, ήταν σαφέστατα νευριασμένος. Έτσι και ανακάλυπτε ότι η Έιμι απλώς είχε στείλει τον αμαξά να την περιμένει στη γωνία, μπορεί να τη σκότωνε όχι, θα την πήγαινε στην άμαξα, θα την πετούσε μέσα όπως όπως και θα γύριζε ολοταχώς στην πόρνη του. Η μισή αλήθεια που του είπε θα τον κρατούσε μακριά από τη σερβιτόρα τουλάχιστον για την ώρα, αν και όχι για όλη τη νύχτα, κατά πάσα πιθανότητα. Ο Γουόρεν όντως ήθελε μια γυναίκα, αλλιώς δεν θα ήταν εδώ. Να πάρει η ευχή, τι στο καλό έπρεπε να κάνει για να τον βάλει να διαλέξει αυτήν αντί για τη σερβιτόρα;

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 115 «Διάβολε», είπε εκείνος τελικά, έχοντας προφανώς καταλήξει σε μια απόφαση σχετικά με το τι να κάνει μαζί της, γιατί την άρπαξε απ το μπράτσο κι άρχισε να τη σέρνει στο διάδρομο. «Πού με πας;» Δεν πήγαιναν προς την κατεύθυνση απ όπου είχαν έρθει, γεγονός που της έδωσε προς στιγμήν μια ελπίδα, την οποία όμως εκείνος γκρέμισε λέγοντας απλώς: «Σπίτι». Υπήρχε μια πίσω σκάλα, που οδηγούσε σε μια αποθήκη κι από εκεί σε ένα δρομάκι έξω. Τουλάχιστον δεν υπήρχε καμιά άμαξα να περιμένει εκεί. Το στενό ήταν έρημο. Η Έιμι σκέφτηκε ότι θα έπρεπε ίσως να ομολογήσει πως είχε μια άμαξα διαθέσιμη, όμως αυτό θα έβαζε τέλος στο χρόνο της μαζί του πολύ γρήγορα, και όσο περισσότερες στιγμές περνούσε μαζί του απόψε «Δεν θα προτιμούσες να με πας στο ξενοδοχείο σου;» «Όχι», πέταξε απότομα εκείνος. Εξακολουθούσε να την τραβολογάει έξω προς το δρόμο. Βάδιζε με μεγάλες, βιαστικές δρασκελιές. Η Έιμι χρειαζόταν να τρέχει για να τον προλάβει. Δεν ήταν σίγουρη τι θα έκανε αν εκείνος έστριβε προς την κατεύθυνση που θα τον οδηγούσε γύρω απ το τετράγωνο, εκεί όπου βρισκόταν η άμαξά της, ιδίως αν ο αμαξάς έλεγε κάτι που θα ειδοποιούσε τον Γουόρεν ότι περίμενε εκείνη, και πιθανότατα θα το έκανε, μια και του είχε τάξει ένα παχυλό φιλοδώρημα. Προς ανακούφισή της, ο Γουόρεν πήρε την αντίθετη κατεύθυνση όταν έφτασε στο δρόμο, και δεν υπήρχε εκεί γύρω ούτε μισό άλογο τουλάχιστον τώρα. Όμως, έτσι όπως έτρεχε εκείνος, σίγουρα θα έβρισκε ένα ώσπου να πεις κύμινο. Τότε σκέφτηκε να πει κάτι άλλο. «Μήπως μπορείς να πηγαίνεις πιο σιγά, Γουόρεν;» Άλλο ένα «όχι», το ίδιο κοφτό κι απότομο. «Αν δεν πας λίγο πιο σιγά, υπάρχει ο κίνδυνος να στραμπουλήξω κανένα αστράγαλο. Και ύστερα θα αναγκαστείς να με κουβαλήσεις στα χέρια». Ελάττωσε ταχύτητα στο βηματισμό του αμέσως. Τον αναθεματισμένο και μόνο που αναγκαζόταν να την κρατάει

116 JOHANNA LINDSEY απ το μπράτσο για να τη σέρνει δίπλα του πρέπει να τον σκότωνε. Θεός φυλάξει, δηλαδή, τι θα πάθαινε αν αναγκαζόταν να την πάρει και στα χέρια του. Όμως τώρα, που η Έιμι μπορούσε πλέον να περπατάει και όχι να τρέχει, και το βήμα του Γουόρεν ήταν σχεδόν κανονικό, παρόλο που εξακολουθούσε να προπορεύεται λιγάκι, το μυαλό του πρέπει να είχε αρχίσει να δουλεύει πάλι, γιατί τη ρώτησε ξαφνικά: «Ο θείος σου ξέρει ότι συχνάζεις σε ταβέρνες;». «Ποιος θείος;» πήγε να ξεγλιστρήσει η Έιμι. Της έριξε ένα αγριεμένο βλέμμα. «Αυτός που μένεις μαζί του αυτό το διάστημα». «Μα δεν συχνάζω σε ταβέρνες». «Και πώς θα αποκαλούσες το Δαιμονόσκυλο ;» «Ένα απαίσιο όνομα;» Ο Γουόρεν κοντοστάθηκε και στράφηκε προς το μέρος της. Για μια στιγμή η Έιμι νόμισε ότι πήγαινε να τη στραγγαλίσει, αλλά αντί γι αυτό πέρασε και τα δυο του χέρια μέσα απ τα μαλλιά του, σημάδι ότι κόντευε να τον βγάλει τελείως απ τα ρούχα του. Η Έιμι αποφάσισε να ομολογήσει. «Εντάξει, δεν κατάφερα να διαχειριστώ πολύ καλά την πρώτη μου εμπειρία στη ζήλια. Μόλις προσαρμοστώ λίγο, θα τα πάω καλύτερα». Ο Γουόρεν έβγαλε έναν ήχο, κάτι ανάμεσα σε ρουθούνισμα και χάχανο, οπότε κι αυτή διακινδύνευσε να σκεφτεί ότι ίσως τον διασκέδαζε και είπε: «Δεν υπάρχει πρόβλημα να χαμογελάσεις, ξέρεις. Υπόσχομαι πως δεν θα το πω σε κανέναν». Της άρπαξε το χέρι και ξανάρχισε να βαδίζει βιαστικά. Εκείνη άρχισε πάλι να τρέχει για να τον προλάβει. «Ο αστράγαλος;» «Θα το διακινδυνεύσω», αντιγύρισε εκείνος. Αυτό ήταν. Ο μελλοντικός της σύζυγος ήταν καμένο χαρτί, δεν είχε αίσθηση του χιούμορ, δεν έπαιρνε χαμπάρι από ειδύλλια τίποτα, μυρωδιά. Εντάξει, η δόση που είχε πάρει από τη χοντροκοπιά του ήταν υπεραρκετή για μια μέρα. Μπορεί να ήταν εκείνη υπεύθυνη για την τωρινή του διάθεση μα ποιον

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 117 κορόιδευε; Ο άνθρωπος δεν είχε άλλη διάθεση αλλά κι εκείνη δεν είχε καμιά όρεξη να συνεχίσει να το ανέχεται άλλο όλο αυτό. Η Έιμι τράβηξε απότομα το χέρι της για να τον αποτινάξει, αρνούμενη να κάνει έστω και ένα βήμα ακόμα. Αυτό τον συνέφερε ξανά κοντοστάθηκε κι έβαλε τα χέρια του στη μέση. «Τι έγινε πάλι;» ρώτησε να μάθει. «Τίποτα δεν έγινε πάλι», αποκρίθηκε άγρια εκείνη. «Γύρνα πίσω στην ταβέρνα και στην τσούλα σου, Γουόρεν. Μπορώ να πάω σπίτι και μόνη μου και να φτάσω σώα και αβλαβής, ευχαριστώ». «Είχες σκοπό να πας στο σπίτι σώα και αβλαβής;» Ο τόνος της φωνής του ήταν τόσο σαρκαστικός, που δεν υπήρχε αμφιβολία ότι έκανε νύξη στην πρόταση που του είχε κάνει εκείνη λίγο πριν, όμως η Έιμι παραήταν θυμωμένη για να κοκκινίσει, και αντί γι αυτό του ανταπέδωσε λίγα απ τα ίδια. «Στην πραγματικότητα ο σκοπός μου ήταν να πάψω να είμαι παρθένα μετά την αποψινή νύχτα, αλλά μια και δεν είσαι ακόμη έτοιμος να με απαλλάξεις απ την παρθενιά μου» «Κόφ το! Αν πίστευα έστω και για μία στιγμή ότι είσαι παρθένα, μπορεί και να σου τις είχα βρέξει για την τόσο αλλόκοτα ανάρμοστη συμπεριφορά σου. Κάποιος έπρεπε να σου τις είχε βρέξει, για να σε εμποδίσει να ακολουθήσεις την παράδοση των Μάλορι στην ακολασία Έιμι! Γύρνα πίσω!» Μα ήταν με τα σωστά του; Ύστερα από αυτή την εξευτελιστική ταπείνωση, τις τρομερές απειλές, άσε δε την προσβολή για την οικογένειά της; Η Έιμι σήκωσε τα φουστάνια της κι άρχισε να τρέχει γρηγορότερα, με κατεύθυνση προς την ταβέρνα και τον αμαξά που την περίμενε παραδίπλα, και ο Γουόρεν Άντερσον ας πήγαινε στο διάβολο. Μα να της τις βρέξει, ακούς εκεί, μόνο και μόνο επειδή τον ήθελε; Και να πεις πως οι προθέσεις της δεν ήταν έντιμες; Σάμπως τριγύριζε εδώ κι εκεί για να ξελογιάσει τον κάθε άντρα που έβλεπε μπροστά της; Να πάρει, πώς αλλιώς θα μπορούσε να λιώσει αυτό το

118 JOHANNA LINDSEY προστατευτικό κουκούλι από πάγο που περιέβαλλε την καρδιά του; Δεν είναι να πεις πως ήταν ένας κανονικός άντρας, που θα μπορούσε να τον διαχειριστεί με έναν κανονικό τρόπο. Αυτός μισούσε τις γυναίκες, δεν τις εμπιστευόταν, και απλώς τις χρησιμοποιούσε δίχως να τις αφήνει να τον πλησιάσουν ποτέ. Σκληρός, ψυχρός, παλιάνθρωπος πρέπει να ήταν τρελή που σκέφτηκε ότι εκείνη θα μπορούσε να τα αλλάξει όλα αυτά. Δεν είχε την εμπειρία, παρόλο που εκείνος προφανώς πίστευε το αντίθετο. Όχι παρθένα; Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι δεν την ήθελε μπα, το ακριβώς αντίθετο πρέπει να συνέβαινε. Της είχε περάσει απ το μυαλό ότι η αθωότητά της ήταν αυτή που τον έκανε να της αντιστέκεται, αλλά αν εκείνος πίστευε ότι δεν ήταν παρθένα, τότε γιατί να αρνείται αυτό που του πρόσφερε; Εκτός εκτός κι αν όντως δεν την ήθελε. Μπροστά σ αυτή τη συνειδητοποίηση η Έιμι κλονίστηκε. Έριξε μια κλεφτή ματιά πίσω της και είδε ότι ο Γουόρεν μείωνε την απόσταση ανάμεσά τους. Όμως ποτέ δεν θα μπορούσε να τη φτάσει. Εδώ και χρόνια ξεπερνούσε στο τρέξιμο τους αδερφούς της, που δεν ήταν τόσο μεγαλόσωμοι και αδέξιοι και τόσο σαστισμένοι όσο εκείνος. Αλλά πάλι, η Έιμι δεν είχε υπολογίσει ότι πάνω στην τρεχάλα της θα έπεφτε αναπάντεχα πάνω σε έναν από τους τακτικούς πελάτες του «Δαιμονόσκυλου». Κόντεψε να ρίξει τον τύπο κάτω. Εκείνος αντανακλαστικά τύλιξε τα χέρια του γύρω της, αλλά ευτυχώς ανέκτησε την ισορροπία του πριν κουτρουβαλιαστούν και οι δύο. Δυστυχώς εκείνος παρατήρησε τι κρατούσε, πριν το αφήσει. «Για δες», είπε ο άντρας με εμφανή όρεξη. «Τι έχουμε» Δεν είχε την ευκαιρία να ολοκληρώσει αυτό που έλεγε. Ο Γουόρεν έφτασε δίπλα στην Έιμι και η γροθιά του πέρασε ακριβώς πάνω απ τον ώμο της για να πέσει πάνω στη μούρη του άντρα. Αυτή τη φορά ο τύπος έπεσε για τα καλά. Η Έιμι τσίριξε καθώς έπεσε κι εκείνη μαζί του, αφού η λαβή του την άρπαξε πιο σφιχτά την ώρα που άρχισε να πέφτει, και σωριάστηκαν και οι δύο στο έδαφος με δύναμη. Και πριν καν προλάβει η Έιμι να

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 119 κάνει να σηκωθεί, κάποιος την τράβηξε και τη σήκωσε. Τα μπράτσα του Γουόρεν, σφιχτά τυλιγμένα γύρω απ τη μέση της, της έκοψαν την ανάσα περισσότερο κι απ το ίδιο το πέσιμο. Ο τύπος, ακόμα ξαπλωμένος φαρδύς πλατύς στο έδαφος, κοίταξε προς τη μεριά του Γουόρεν για να ρωτήσει: «Τι ήταν τώρα αυτό, διάβολε;». «Η κυρία δεν είναι διαθέσιμη». «Μπορούσες απλώς να το πεις», γκρίνιαξε ο άντρας πασπατεύοντας το μάγουλό του. «Το είπα, με τον τρόπο μου», αποκρίθηκε ο Γουόρεν. «Κι αν ήμουν στη θέση σου, θα παρέμενα κάτω, εκτός κι αν θέλεις κι άλλο απ τα ίδια». Ο τύπος είχε αρχίσει να ανακάθεται. Μπροστά σ αυτή τη δυσοίωνη απειλή, ξάπλωσε ξανά. Εντάξει, ο Γουόρεν ήταν άντρας κάπως μεγαλόσωμος, ενώ ο Άγγλος ήταν μάλλον κοκαλιάρης. Μάλιστα εκείνη τη στιγμή ο Γουόρεν έδειχνε επικίνδυνα ικανός για βία. Η Έιμι, κολλημένη σφιχτά στο πλευρό του, μπορούσε να το νιώσει, όσο επίσης μπορούσε και να διαισθανθεί την απογοήτευσή του που ο πεσμένος άντρας δεν έδειχνε να έχει όρεξη να πλακωθεί μαζί του. Ο Γουόρεν άρχισε να απομακρύνεται, βαδίζοντας πάλι σχεδόν τρέχοντας. Δεν είχε αφήσει την Έιμι από τα χέρια του, με αποτέλεσμα εκείνη να αρχίσει να αναρωτιέται μήπως είχε ξεχάσει ότι την κουβαλούσε. Έκανε να του υπενθυμίσει την παρουσία της, όταν ξαφνικά άκουσαν ακόμα ένα μουγκρητό να έρχεται από πίσω τους. «Ένας κωλοαμερικάνος!» Ο τύπος το μάντεψε από την προφορά του Γουόρεν. «Δεν έχεις μάθει ότι ο πόλεμος τελείωσε;» Κι ύστερα, πιο δυνατά: «Και θα σας είχαμε τσακίσει, αν ήμουν κι εγώ εκεί!». Ο Γουόρεν έκανε απότομα μεταβολή. Ο τύπος στάθηκε στα πόδια του τρεκλίζοντας και έφυγε τρέχοντας. Η Έιμι θα ξεσπούσε σε γέλια, αν μπορούσε να αναπνεύσει. Ο μελλοντικός της σύζυγος δεν έπαιρνε καμία ικανοποίηση από τίποτα απόψε.

120 JOHANNA LINDSEY Συνέχισε την πορεία του προς την κατεύθυνση που είχαν πάρει νωρίτερα. Για χάρη του στομαχιού της, η Έιμι προσπάθησε να του τραβήξει την προσοχή. «Εφόσον με κουβαλάς που με κουβαλάς, θα μπορούσες τουλάχιστον να με στρέψεις ανάποδα για να το ευχαριστιέμαι κιόλας;» Κι εκείνος την έριξε. Ο αναθεματισμένος, την έριξε! Κανονικά, μια γνήσια Μάλορι θα είχε εκραγεί εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Όμως όταν σήκωσε το κεφάλι της και τον κοίταξε, ο Γουόρεν έδειχνε το ίδιο έκπληκτος που την έβλεπε πεσμένη στο έδαφος όσο έκπληκτη ήταν κι εκείνη. «Να υποθέσω πως αυτό ήταν όχι ;» «Που να σε πάρει, Έιμι, δεν μπορείς ποτέ σου να είσαι σοβαρή;» «Δεν θέλεις να με δεις σοβαρή, εκτός κι αν σου αρέσει να βλέπεις μια γυναίκα να κλαίει. Τώρα που το καλοσκέφτομαι, μάλλον σου αρέσει», είπε εκείνη με αγανάκτηση. «Τι πάει να πει αυτό;» ρώτησε ο Γουόρεν καθώς τη σήκωνε για να ξανασταθεί στα πόδια της. Όμως παρατήρησε το μορφασμό της και πρόσθεσε: «Σε πόνεσα;». «Μην παριστάνεις ότι νοιάζεσαι για τον πισινό μου, τον οποίο είχες μεγάλη λαχτάρα να μου τον μελανιάσεις με μια βέργα». «Δεν θα το έκανα», μουρμούρισε εκείνος. «Τι είπες;» «Δεν θα σου έκανα κακό». «Αυτό το λέει ο άντρας που πιστεύει ότι οι γυναίκες δεν είναι ποτέ μεγάλες για να τους τις βρέχει;» σάρκασε η Έιμι. Εκείνος συνοφρυώθηκε. «Σαν πολύ φίλες δεν έχετε γίνει με την αδερφή μου, ε;» «Αν εννοείς ότι ξέρω πράγματα για σένα που πιθανόν να προτιμούσες να μην τα ήξερα, ναι, είμαστε φίλες. Μια μέρα θα χαίρεσαι γι αυτό, μια και όσα ξέρω είναι αυτά που με οδηγούν να σκεφτώ ότι δεν είσαι εντελώς καμένο χαρτί κοντά είσαι

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 121 αλλά ότι όντως έχεις κάνα δυο προτερήματα που αντισταθμίζουν τα ελαττώματά σου». «Μπα; Κι εσύ θα μου πεις τώρα ποια είναι αυτά, υποθέτω». «Όχι, δεν θα σου πω». Η Έιμι χαμογέλασε σκανταλιάρικα. «Θα αφήσω εσένα να μαντέψεις τι με εντυπωσιάζει». «Θα προτιμούσα να με θεωρείς καμένο χαρτί». «Ναι, το ξέρω». Αναστέναξε. «Και λίγα λεπτά πριν θα σου είχα κάνει τη χάρη, δεν χωράει καμιά αμφιβολία». «Να τολμήσω να ρωτήσω τι σε έκανε να αλλάξεις γνώμη;» «Η υπέροχη εκδήλωση της ζήλιας στην οποία προέβης», αποκρίθηκε εκείνη με ολοφάνερη αυταρέσκεια. «Ω Θεέ μου», βόγκηξε εκείνος. «Εκείνο δεν ήταν ζήλια». «Φυσικά και ήταν, και δεν μπορείς να πεις ή να κάνεις οτιδήποτε για να με πείσεις για το αντίθετο. Θα ήθελες να μάθεις γιατί;» «Φοβάμαι να ρωτήσω». Εκείνη του είπε έτσι κι αλλιώς. «Γιατί ξεκαθάρισα τη θέση μου. Φτάνει να το ζητήσεις και είμαι δική σου και βαθιά μέσα σου, το ένστικτο της ιδιοκτησίας που διαθέτεις το έχει αποδεχτεί αυτό, έστω κι αν δεν είσαι έτοιμος να το παραδεχτείς ούτε καν στον ίδιο σου τον εαυτό». «Ανοησίες». Ο Γουόρεν ρουθούνισε περιφρονητικά. «Απλώς είχα όρεξη να χτυπήσω τον τύπο. Από την ώρα που έδεσε το πλοίο μου στο λιμάνι είχα την όρεξη να χτυπήσω κάποιον. Αλλά πάλι, μονίμως αυτό παθαίνω κάθε φορά που ξέρω ότι θα χρειαστεί να φερθώ πολιτισμένα στο γαμπρό μου». Η Έιμι γέλασε. «Ο θείος Τζέιμς θα χαρεί να το ακούσει αυτό. Είμαι σίγουρη, ωστόσο εσύ επέλεξες να χτυπήσεις αυτό τον συγκεκριμένο τύπο επειδή έβαλε τα χέρια του γύρω μου». Ο Γουόρεν προσπάθησε να το παίξει αδιάφορος. «Πίστευε ό,τι θέλεις». «Ω, ναι, Γουόρεν. Να είσαι σίγουρος γι αυτό. Και παρεμπιπτόντως», είπε αλλάζοντας τον τόνο της φωνής της και κάνοντάς τον πιο παθιάρικο, «σχετικά με την παρθενιά μου και

122 JOHANNA LINDSEY τον ισχυρισμό σου ότι είναι πλέον παρελθόν ξέρεις πώς μπορείς να καταλάβεις αν εξακολουθώ να είμαι παρθένα ή όχι, έτσι δεν είναι;» Ίσως ο φλογερός τρόπος που το είπε να ήταν η αιτία, ίσως πάλι η κραυγαλέα πρόκληση που έκρυβαν μέσα τους αυτά τα λόγια, πάντως η Έιμι πήρε αυτό που σχεδόν δεν έλπιζε πια ότι θα έπαιρνε. Ο Γουόρεν έπιασε σφιχτά το κεφάλι της μες στα δυο του χέρια, οπότε κι εκείνη αναγκάστηκε να δεχτεί το φιλί του, είτε το ήθελε ακόμα είτε όχι. Μα το ήθελε, ναι, το ήθελε Ο Γουόρεν δεν θα μπορούσε να έχει καμία αμφιβολία ως προς τούτο, έτσι αχόρταγα όπως ανταποκρίθηκε η κοπέλα γιατί ανταποκρίθηκε ακαριαία και αφέθηκε στο πάθος της. Τα χέρια της γλίστρησαν γύρω του για να τον φυλακίσει κι αυτή στην αγκαλιά της, ενώ οι γλώσσες τους εξερευνούσαν η μία την άλλη με ένα είδος φρενιασμένης απόγνωσης που τη γεννούσαν οι λαθραίες, απαγορευμένες στιγμές. Ήταν μια δίνη καμωμένη από φλόγα κι από λαχτάρα, από απογοήτευση και απειρία που ενώθηκαν στη γλυκιά ανάγκη του πάθους. Ο χώρος και ο χρόνος έχασαν το νόημά τους σ εκείνη την ερωτική καταιγίδα, αλλά ήταν μια καταιγίδα γλυκιά και ήταν εύκολο να δυναμώσει όσο εύκολο ήταν και να σταματήσει απότομα. Όταν τα χέρια του άδραξαν με δύναμη τα καπούλια της Έιμι για να την κολλήσει πάνω του και να αισθανθεί πόσο σκληρός ήταν, και μόνο ένα βογκητό ευχαρίστησης που άφησε η κοπέλα ήταν αρκετό για να διαλύσει τη μαγεία. Ξεκόλλησαν ο ένας από τον άλλο αμέσως, βιαστικά, με τη φλόγα να εξακολουθεί να είναι πολύ έντονη, χωρίς καμία ψυχρότητα. Ο Γουόρεν της γύρισε την πλάτη, λες και η θέα πάνω της θα κατέστρεφε την αυτοκυριαρχία που είχε ανακτήσει. Εκείνη απόμεινε να στέκει εκεί βαριανασαίνοντας, με τα χέρια σφιγμένα, προσπαθώντας να καταπολεμήσει την ανάγκη της να ικετέψει, με την απογοήτευσή της πολύ σφοδρή. Ωστόσο κατάλαβε ότι δεν ήταν ώρα τώρα για να πιέσει καταστάσεις. Ο Γουόρεν ήταν ένας άντρας ευμετάβλητος, σε όλα του τα πάθη,

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 123 και ήταν προφανές ότι εκείνη θα έπρεπε να βαδίσει προσεκτικά για να πάρει αυτό που ήθελε. Και θα το έπαιρνε. Τώρα πια ήταν απόλυτα σίγουρη γι αυτό. Το πρόβλημα ήταν ότι η υπομονή δεν ανήκε στα προτερήματά της. «Χριστέ μου, θα με άφηνες να σε πάρω ακριβώς εδώ στο δρόμο, ε;» Της έκανε αυτή την ερώτηση με την πλάτη του ακόμα γυρισμένη. Εκείνη αγνόησε τον τόνο της φωνής του, που δεν ήταν και πολύ ευγενικός, και αποκρίθηκε ειλικρινά: «Απ ό,τι φαίνεται, σε ό,τι σε αφορά, δεν έχω καμία αναστολή». Η πλάτη του σφίχτηκε όταν άκουσε τα λόγια αυτά, οπότε κι εκείνη το γύρισε στον πιο πειραχτικό τόνο της. «Να μην υποθέσω ότι τώρα αναθεώρησες και θα με πας στο ξενοδοχείο σου;» «Όχι!» Ο τόνος της φωνής του ήταν τόσο εκρηκτικός, που η Έιμι ζάρωσε από φόβο. «Σε κάποιο άλλο ξενοδοχείο;» «Έιμι!» «Αστειεύομαι, για τον Θεό! Ειλικρινά, Γουόρεν, κάτι πρέπει να κάνουμε μ αυτή την αίσθηση του χιούμορ σου». Στράφηκε απότομα να την κοιτάξει και είπε ψυχρά: «Παράτα την αίσθηση του χιούμορ μου η δική σου αίσθηση περί κοσμιότητας είναι φρικτή και θεωρώ ότι οι ισχυρισμοί μου, όπως τους αποκαλείς, έχουν αποδειχθεί και με το παραπάνω. Δεν είναι δυνατόν να εκπέμπεις τόση λαγνεία και να εξακολουθείς να είσαι παρθένα». «Και γιατί δεν είναι δυνατόν; Είμαι νέα, είμαι υγιής και τα ένστικτά μου δουλεύουν μια χαρά. Και δεν είμαι εγώ η αιτία, χοντροκέφαλε άντρα. Εσύ είσαι αυτός που με κάνει να θέλω να σε καταβροχθίσω». «Άλλη μια προκλητική κουβέντα να πεις» «Ναι, ναι, θα μου τις βρέξεις, το ξέρω. Αν δεν προσέξεις, Γουόρεν, μια μέρα μπορεί να εγκαταλείψω τις ελπίδες μου για σένα».

124 JOHANNA LINDSEY Κεφάλαιο 14 Η Έιμι δεν ήταν σίγουρη γιατί το έκανε. Ίσως γιατί ο Γουόρεν δεν ήξερε τόσο καλά το Λονδίνο και ήταν πολύ πιθανόν να χάνονταν, αν άφηνε το ζήτημα πάνω του. Ή ίσως πάλι γιατί, όσο περισσότερο περπατούσαν, έδειχνε όλο και πιο νευριασμένος, και δεν φαίνονταν και πουθενά εκεί γύρω τίποτα άλογα για να τον ανακουφίσουν από το ανεπιθύμητο βάρος του. Με τον Γουόρεν τόσο νευριασμένο, η Έιμι ήταν σίγουρη ότι δεν υπήρχε περίπτωση να πάει πουθενά αλλού μαζί του απόψε. Έτσι λοιπόν, τελικά ομολόγησε, περίπου πέντε τετράγωνα παρακάτω, ότι ο αμαξάς τον οποίο είχε χρησιμοποιήσει για να έρθει νωρίτερα, πιθανότατα εξακολουθούσε να βρίσκεται κοντά στο «Δαιμονόσκυλο». Ο Γουόρεν, φυσικά, δεν τα καλοδέχτηκε αυτά τα μαντάτα. Για να το θέσουμε κομψά, είχε ένα ξέσπασμα, την αποκάλεσε ψεύτρα, ύπουλη και την κατηγόρησε ότι χρησιμοποιούσε ένα κάρο δόλια τεχνάσματα. Εκείνη δεν μπήκε στον κόπο να τα αρνηθεί εντάξει, πώς θα μπορούσε άλλωστε, όταν ήταν εν μέρει αλήθεια; Όχι πάντως πως κι εκείνος της έδωσε την ευκαιρία να πει και κάτι, ούτως ή άλλως, γιατί μιλούσε ακατάπαυστα ο ίδιος και το κλωθογύριζε, την ώρα που τη συνόδευε πίσω, από εκεί που είχαν έρθει. Ως την ώρα που έφτασαν στη νοικιασμένη άμαξα, που όντως εξακολουθούσε να περιμένει στη γωνία της ταβέρνας, η Έιμι

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 125 ήταν απόλυτα βέβαιη ότι ο Γουόρεν θα την πετούσε μέσα και θα ξεμπέρδευε μαζί της. Και πραγματικά, την πέταξε. Όμως μπήκε μέσα κι αυτός και βρυχήθηκε στον αμαξά τη διεύθυνση του σπιτιού της. Κάθισαν ο ένας απέναντι από τον άλλο, σε μια παγερή σιωπή, καθώς η άμαξα προχωρούσε, γιατί από τη στιγμή που η πόρτα της άμαξας έκλεισε ο Γουόρεν δεν της είχε πει ούτε μία κουβέντα παραπάνω, και απ ό,τι φαινόταν, δεν σκόπευε και να της πει. Την Έιμι δεν την πείραζε ούτε το κήρυγμα ούτε οι αγριοφωνάρες. Ήταν κι εκείνη εξίσου καλή και στα δύο, όταν την προκαλούσαν. Αλλά η σκανταλιάρικη φύση της δεν μπορούσε να αντέξει τη σιω πή, όχι για παραπάνω από λίγα λεπτά. Και για να λέμε την αλήθεια, περισσότερη νευρικότητα της προκαλούσε ο Γουόρεν όταν ήταν αμίλητος, παρά όταν της έβαζε τις φωνές. Τουλάχιστον όταν της έβαζε τις φωνές, η Έιμι ήξερε ακριβώς τι είχε στο μυαλό του. Κι έτσι, άφησε τη φύση της να βγει στην επιφάνεια και να κάνει τα δικά της. Δυστυχώς, στο δικό της το μυαλό εξακολουθούσε να έχει μόνο ένα πράγμα, οπότε η πειραχτική της διάθεση δεν έφτασε τελικά να ακουστεί και τόσο πειραχτική, τουλάχιστον στ αυτιά του Γουόρεν. «Οι ευρύχωρες άμαξες όπως αυτή εδώ προσφέρουν θαυμάσια άνεση, έτσι δεν είναι; Απλώς σκέψου, αμφιβάλλω αν εμείς οι δυο θα ξαναβρεθούμε ποτέ τόσο μόνοι τουλάχιστον όχι ώσπου να ενδώσεις και να με πας στο δωμάτιο του ξενοδοχείου σου». «Σκάσε, Έιμι». «Είσαι απόλυτα σίγουρος ότι δεν θέλεις να επωφεληθείς από τα ωραία, μαλακά καθίσματα; Είμαι σίγουρη ότι οι νεότεροι από τους θείους μου ποτέ δεν θα είχαν αφήσει μια τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη». «Σκάσε, Έιμι». «Ούτε και τα ξαδέρφια μου. Ο Ντέρεκ και ο Τζέρεμι θα κοιτούσαν τα φουστάνια της κυρίας και θα» «Έιμι!»

126 JOHANNA LINDSEY «Ε λοιπόν, θα το έκαναν», τον διαβεβαίωσε. «Και δεν θα κάθονταν να χάνουν χρόνο με λεπτομέρειες όπως η ηλικία ή η παρθενία, ή ακόμη και η έλλειψη της παρθενίας, γνήσιοι ακόλαστοι καθώς γίνονται σιγά σιγά». «Εγώ δεν είμαι ακόλαστος». «Το έχω αντιληφθεί αυτό, δυστυχώς. Αν ήσουν, δεν θα καθόμουν εδώ, τόσο μακριά και μόνη μου, έτσι δεν είναι; Θα καθόμουν πάνω στα γόνατά σου, με τα φουστάνια μου σηκωμένα ή με τα χέρια σου να προσπαθούν να μου τα σηκώσουν χωρίς να το καταλάβω, ενώ» Ο Γουόρεν βόγκηξε και σκέπασε τα μάτια με το χέρι του. Η Έιμι χαμογέλασε στον εαυτό της, ικανοποιημένη που κατάφερε να τον ξεσηκώσει για άλλη μια φορά, ώσπου εκείνος είπε ειρωνικά: «Ακόμα και η γνώση σου πάνω σ αυτά τα πράγματα σε προδίδει». «Ε, σιγά. Απλώς συμβαίνει να υπάρχουν στην οικογένειά μου αρκετοί νεαροί παντρεμένοι που καμιά φορά ξεχνούν ότι εγώ δεν είμαι παντρεμένη. Μέχρι και η αδερφή σου μου έχει πει κάνα δυο πράγματα για το θείο Τζέιμς που τα βρήκα συναρπαστικά. Το ήξερες ότι κάποτε την έπαιρνε απ το κατάστρωμα για να την πάει στην καμπίνα του μέρα μεσημέρι και να» «Σιγά μην το έκανε!» «Κι όμως, το έκανε», επέμεινε η Έιμι, «και μάλιστα πριν παντρευτούν». «Δεν θέλω να ακούσω γι αυτό». Η Έιμι πλατάγισε τη γλώσσα της. «Όλο και περισσότερο ακούγεσαι σαν κανένας σεμνότυφος της κακιάς ώρας, Γουόρεν». «Κι εσύ όλο και περισσότερο ακούγεσαι σαν καμιά πουτάνα του λιμανιού», ξέσπασε εκείνος. «Εντάξει, προσπαθώ», είπε η Έιμι απόμακρα. «Στο κάτω κάτω, αυτό γύρευες απόψε, έτσι δεν είναι; Πάνω απ όλα, χάρη σου κάνω». Ο Γουόρεν δεν είπε λέξη, ωστόσο ξανάρχισε να την

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 127 αγριοκοιτάζει. Για μια στιγμή η Έιμι νόμιζε ότι θα έπεφτε πάνω της. Ακόμα κι αν το έκανε για να την τιμωρήσει, εκείνη θα μπορούσε να συμβιβαστεί και μ αυτό. Θα βρίσκονταν να αγγίζονται ξανά και, το μόνο σίγουρο, κάθε φορά που αγγίζονταν, έπαιρναν κι οι δυο φωτιά. Όμως εκείνος δεν έκανε καμία κίνηση για να γεφυρώσει το χάσμα ανάμεσά τους. Ο άνθρωπος αυτός της κατεδάφιζε την αυτοεκτίμηση, το δίχως άλλο. «Ξέρω τι σκέφτεσαι», είπε η Έιμι με μια υποψία δυσαρέσκειας να ξεγλιστράει από τον τόνο της φωνής της τούτη τη φορά. «Και καλά θα κάνεις να το ξεχάσεις. Θα χρειαζόταν να πας ως την άλλη άκρη της χώρας για να βρεις μια καλή βέργα. Κι έτσι και διανοηθείς να απλώσεις χέρι πάνω μου για οποιονδήποτε άλλο λόγο εκτός απ το για να μου δώσεις απόλαυση, θα αρχίσω να ουρλιάζω και δεν θα σταματάω με τίποτα. Φυσικά», συνέχισε συλλογισμένη, «μπορεί ν αρχίσω να ουρλιάζω και να μη σταματάω όταν έρθει και η απόλαυση. Δεν ξέρω, μια και ακόμα δεν έχω εμπειρία από τέτοιου είδους απολαύσεις. Θα χρειαστεί να περιμένουμε και να δούμε πώς θα μου φανούν αυτές οι απολαύσεις, έτσι δεν είναι;» Αυτή τη φορά ο Γουόρεν έσκυψε προς το μέρος της. Τα χέρια του ήταν σφιγμένα. Για πρώτη φορά η Έιμι παρατήρησε τη μικρή ουλή πάνω στο μάγουλό του. Μακάρι να ήξερε αν τελικά θα τον οδηγούσε στο να της κάνει έρωτα ή να τη στραγγαλίσει. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι θα τον οδηγούσε οπωσδήποτε σε κάποια απ αυτές τις δυο κατευθύνσεις, και μια και δεν ήταν σίγουρη ποια απ τις δυο θα ήταν, δεν ήθελε να διακινδυνεύσει να το ανακαλύψει. «Εντάξει, κέρδισες», είπε βιαστικά. «Αν θέλεις σιωπή, θα την έχεις». Απόστρεψε το βλέμμα της από πάνω του και κοίταξε έξω από το παράθυρο κρατώντας την ανάσα της, ελπίζοντας ότι αυτό θα τον ικανοποιούσε. Και πέρασαν λίγες βασανιστικές για τα νεύρα της στιγμές ώσπου να τον ακούσει να ακουμπάει ξανά την πλάτη του στο κάθισμά του. Αναστέναξε από μέσα της, αλλά η όλη

128 JOHANNA LINDSEY εμπειρία παραήταν ζόρικη για την ψυχική της ηρεμία. Αυτός ο αναθεματισμένος χαρακτήρας του που έπαιρνε φωτιά με το παραμικρό ήταν οπωσδήποτε πρόβλημα και θα έκανε τα πράγματα δύσκολα γι αυτή για λίγο καιρό, αλλά όχι και για πάντα. Άπαξ και ο Γουόρεν θα άρχιζε να την αγαπάει, εκείνη δεν θα είχε πια να ανησυχεί για το χαρακτήρα του. Ως τότε θα τον είχε μάθει πια αρκετά καλά ώστε να βρει και τον τρόπο να τον διαχειρίζεται κιόλας, να τον σαγηνεύσει ώστε να τον αλλάξει ή απλώς να τον αγνοεί, αλλά θα ήταν ήσυχη ότι εκείνη προσωπικά δεν θα είχε να φοβάται τίποτα από το θυμικό του Γουόρεν. Τα αυτιά της μπορεί να υπέφεραν καμιά φορά, αλλά ο πισινός της δεν θα πάθαινε απολύτως τίποτα. Η Έιμι ήταν σίγουρη ότι θα τα πήγαιναν απίστευτα καλά οι δυο τους αργά ή γρήγορα. Εντωμεταξύ, εκείνη θα χρειαζόταν να μάθει πού θα έπρεπε να βάζει το όριο στις προκλήσεις της απέναντί του, πριν φτάσει στο σημείο να νιώσει φόβο, όπως μόλις είχε συμβεί. Κατά τη γνώμη της η υποχώρηση ήταν σίγουρα εμπόδιο, γιατί η Έιμι δεν ήθελε να τη θεωρήσει ο Γουόρεν σαν μια γυναίκα όπως όλες οι άλλες που του έσπαγαν τα νεύρα. Η Τζορτζίνα της είχε πει ότι οι γυναίκες ένιωθαν να ελκύονται από τον Γουόρεν παρά το γεγονός ότι ήταν επιφυλακτικές απέναντί του. Κι εκείνος είχε περάσει πολύ μεγάλο μέρος της ζωής του συντηρώντας αυτή την κατάσταση, πράγμα που κρατούσε αλώβητο το τείχος που περιέβαλλε την καρδιά του. Η Έιμι ήθελε να τη δει διαφορετικά. Έπρεπε να σπάσει τις άμυνές του, και δεν θα γινόταν να το καταφέρει αυτό αν εκείνος μπορούσε να την τρομοκρατεί, όπως έκανε με κάθε άλλη γυναίκα που προσπάθησε να τον πλησιάσει. Έπρεπε επίσης να κάνουν έρωτα. Τώρα αυτό είχε καταστεί επιτακτική ανάγκη, γιατί δεν είχε πολύ χρόνο στη διάθεσή της για να φροντίσει ώστε να γίνει. Είχε φανταστεί ότι με το να τον κάνει να την επιθυμήσει θα τα κατάφερνε, αλλά προφανώς δεν έγινε έτσι. Η θέλησή του ήταν πάρα πολύ ισχυρή. Όχι, το να

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 129 κάνουν έρωτα ήταν ο μόνος τρόπος για να έρθει αρκετά κοντά του ώστε να τον κάνει να καταλάβει ότι αυτή ήταν διαφορετική, αρκετά κοντά του ώστε να του δείξει ότι δεν είχε να κάνει με μία ακόμα Μαριάν, ότι θα μπορούσε να την εμπιστευτεί πως δεν θα τον πλήγωνε ποτέ, ότι θα μπορούσε να τον κάνει ευτυχισμένο. Επί οχτώ χρόνια ο άνθρωπος ήταν δυστυχισμένος, και είχε πείσει τον εαυτό του ότι του άρεσε έτσι όπως ήταν. Η Έιμι ήταν αποφασισμένη να του δείξει ότι υπήρχε και κάτι άλλο, να ξαναφέρει πίσω στη ζωή του τον έρωτα και το γέλιο. Κάποια βαθιά λακκούβα στο δρόμο, ή κάποιο άλλο εμπόδιο, έκανε την άμαξα να αναπηδήσει, βγάζοντας την Έιμι από τις σκέψεις της και κάνοντάς τη να συνειδητοποιήσει τι ήταν αυτό που έβλεπε έξω απ το παράθυρό της. Συνοφρυώθηκε, για μια στιγμή μπερδεύτηκε, και ύστερα ένιωσε ένα ρίγος ανησυχίας, όχι για τον εαυτό της, αλλά απλούστατα για το γεγονός ότι η συντροφιά της δεν επρόκειτο να ακούσει με καμία μα καμία ευχαρίστηση αυτό που γινόταν. Και δυστυχώς, πάνω της έπεφτε το δυσάρεστο καθήκον να του πει τα κακά μαντάτα. Όμως δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Ο Γουόρεν έπρεπε να είναι προετοιμασμένος, αλλά και να ξέρει ότι κατά πάσα πιθανότητα δεν διέτρεχαν και κανέναν σοβαρό κίνδυνο. «Ε Γουόρεν; Δεν νομίζω ότι αυτή η άμαξα μας πηγαίνει στη διεύθυνση που έδωσες». Εκείνος κοίταξε έξω απ το παράθυρο, όμως δεν γνώριζε καλά το Λονδίνο, οπότε το τοπίο απέξω δεν του έλεγε τίποτα. «Πού είμαστε, λοιπόν;» «Αν δεν κάνω λάθος, βλέποντας όλ αυτά τα δέντρα που περνάμε, δεν νομίζω πως είμαστε σε κάποιο από τα περίφημα πάρκα μας. Αυτός είναι ο δρόμος που οδηγεί έξω από το Λονδίνο, κι εμείς δεν έχουμε καμιά δουλειά να είμαστε εδώ, αφού πάμε στην Μπέρκελι Σκουέρ». Παραδόξως, η φωνή του Γουόρεν ήταν ήρεμη καθώς ρώτησε: «Μήπως άκουσε λάθος ο αμαξάς τι του είπα;». «Αμφιβάλλω».

130 JOHANNA LINDSEY Την κοίταξε καχύποπτα, με τα μάτια μισόκλειστα. «Δεν πιστεύω να είναι δική σου ιδέα όλο αυτό, ε; Καμιά άνετη ερωτική φωλίτσα χωμένη κάπου έξω από την πόλη, που να ελπίζεις να κάνεις χρήση της απόψε;» Η Έιμι του χαμογέλασε πλατιά. Στ αλήθεια, δεν μπορούσε να συγκρατηθεί. «Λυπάμαι, αλλά η σκέψη μου δεν πήγε παραπέρα από το κρεβάτι στο δωμάτιο του ξενοδοχείου σου». «Ε τότε τι σημαίνουν όλ αυτά;» «Το καλύτερο που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι θα μας ληστέψουν». «Βλακείες. Σε μια τέτοια περιοχή όπως αυτή όπου βρισκόμασταν, φαντάζομαι ότι οι ληστείες είναι κάτι που συμβαίνει συχνά. Δεν θα υπήρχε κανένας λόγος να μας πάνε έξω απ την πόλη». «Σωστό, μόνο που ληστείες αυτού του είδους είναι εξίσου διαδεδομένες, γιατί δίνουν στους κλέφτες την ευκαιρία να κλέψουν άλογα, μια άμαξα και τα πουγκιά μας. Βέβαια άλογα προς μίσθωση συνήθως δεν αποτελούν στόχο. Το κρέας τους δεν είναι το καλύτερο, ούτε ο εξοπλισμός τους, οπότε δεν αποφέρουν και πολλά χρήματα στο ανταλλακτικό εμπόριο. Όμως αυτό εδώ το άλογο καθόταν για πολλή ώρα σε ένα μέρος. Μπορεί να ρώτησαν σχετικά τον αμαξά και αυτός να κοκορεύτηκε ότι του είχαν τάξει μια παχυλή αμοιβή για την αναμονή του». «Δηλαδή μου λες ότι αυτός που οδηγεί την άμαξα μπορεί να μην είναι ο αμαξάς που σε έφερε;» ρώτησε ο Γουόρεν. «Πολύ αμφιβάλλω. Αυτόν μπορεί να τον ξεφορτώθηκαν, και το σακάκι του να το φόρεσε κάποιος άλλος με παρόμοια σωματική διάπλαση, ώστε να μην κινηθούν υποψίες. Και καθόλου δεν μου αρέσει που θα το πω, αλλά είναι πιθανόν να έχουμε να κάνουμε με περισσότερους από έναν κλέφτες. Κλέφτες αυτού του είδους συνήθως δουλεύουν δύο ή τρεις μαζί, με τους άλλους είτε να είναι ξαπλωμένοι ακίνητοι στην οροφή της άμαξας ώστε να μην τους έχουμε πάρει είδηση, ή να μας

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 131 περιμένουν σε κανένα έρημο δρομάκι στην εξοχή που θα το έχουν ορίσει εκ των προτέρων. Ελπίζω ειλικρινά απλώς να έριξαν τον αμαξά αναίσθητο και να μην τον σκότωσαν». Εκείνη τη στιγμή ο Γουόρεν συνοφρυώθηκε για τα καλά. «Αν ήμουν στη θέση σου, θα ανησυχούσα για τον εαυτό μου». «Για του λόγου το αληθές, δεν νομίζω ότι διατρέχουμε κανέναν σοβαρό κίνδυνο. Δεν ξέρω για τους κλέφτες που έχετε εσείς στην Αμερική, αλλά οι δικοί μας βάζουν τα δυνατά τους για να μη σκοτώσουν κανέναν άνθρωπο αν γίνεται να το αποφύγουν. Η κατακραυγή και ο αλαλαγμός που ακολουθούν μια τέτοια πράξη είναι πράγμα κακό για όλους τους. Φτάνουν στο σημείο να παραδώσουν έναν δικό τους στην αγχόνη για να κλείσουν το ζήτημα». «Έιμι, γιατί δυσκολεύομαι να τα πιστέψω όλα αυτά;» «Μήπως γιατί δεν είχες συνειδητοποιήσει πόσο επιτήδειοι είναι οι κλέφτες μας;» απάντησε εκείνη. Το βλοσυρό του βλέμμα της έδωσε να καταλάβει ότι δεν είχε καμία όρεξη για το χιούμορ της εκείνη τη στιγμή. «Προτιμώ να σκέφτομαι ότι ο οδηγός απλά δεν άκουσε καλά τις οδηγίες που του έδωσα, και αυτό μπορεί να διορθωθεί». Για να το διορθώσει, λοιπόν, πρώτα πρώτα χτύπησε με το χέρι του την οροφή της άμαξας για να τραβήξει την προσοχή του αμαξά, κι ύστερα άνοιξε την πόρτα όσο χρειαζόταν για να βάλει μια φωνή στον άνθρωπο να σταματήσει. Όμως αντί να σταματήσει, η άμαξα άρχισε να τρέχει με ακόμα μεγαλύτερη ταχύτητα, με αποτέλεσμα ο Γουόρεν να πέσει πίσω στο κάθισμά του και η πόρτα να κλείσει με δύναμη. «Καλά, αυτό σίγουρα κατάφερε θαύματα», παρατήρησε η Έιμι προσπαθώντας να αστειευτεί. «Που να πάρει, αν δεν ήσουν εδώ, απλά θα πηδούσα έξω», αποκρίθηκε εκείνος. «Ναι, σωστά, ρίξε σ εμένα το φταίξιμο που σε προφυλάσσω απ το να σπάσεις το λαιμό σου». «Σου ρίχνω αρκετό φταίξιμο που βρίσκομαι εδώ, ούτως ή

132 JOHANNA LINDSEY άλλως». «Θα προτιμούσες να με έβλεπες να έχω να αντιμετωπίσω όλη αυτή την κατάσταση εδώ πέρα μόνη μου;» ρώτησε η Έιμι με το φρύδι υψωμένο. «Θα προτιμούσα να έμενες στο σπίτι τότε κανένας από εμάς δεν θα ήταν εδώ». Η Έιμι ευχήθηκε να είχε κανένα καλό επιχείρημα να αντιτάξει σ αυτό εδώ, αλλά δεν είχε, οπότε έστρεψε αλλού τη σκέψη του. «Δεν κουβαλάς πολλά χρήματα πάνω σου, ελπίζω;» «Εκεί που πήγαινα; Δεν είμαι ηλίθιος». «Ε τότε μην κάνεις και μεγάλη φασαρία γι αυτό», πρότεινε η Έιμι συνετά. «Είναι πάρα πολύ απλό. Τους δίνεις τα λεφτά και δεν σε πειράζουν». «Δεν τις κάνω έτσι εγώ τις δουλειές μου, κοριτσάκι». Μόλις το άκουσε αυτό, η Έιμι ένιωσε για πρώτη φορά έναν αληθινό φόβο να αναδεύεται μέσα της. «Γουόρεν, σε παρακαλώ, ξέρω ότι έλπιζες να μπλέξεις σε καβγά απόψε, αλλά αν έχεις την καλοσύνη, μην επιλέξεις να τα βάλεις μ αυτούς τους τύπους. Θα είναι οπλισμένοι» «Κι εγώ το ίδιο». Η Έιμι ανοιγόκλεισε τα βλέφαρά της νευρικά. «Αλήθεια;» Ο Γουόρεν σήκωσε και τα δυο μπατζάκια του παντελονιού του για να πάρει ένα πιστόλι από τη μια του μπότα και μια λεπίδα με τρομερή όψη από την άλλη. Ο φόβος της Έιμι μεγάλωσε και έγινε απόλυτος πανικός. «Κρύψ τα αυτά!» «Με καμία δύναμη δεν τα κρύβω», αποκρίθηκε εκείνος. «Αμερικανοί!» έκανε η Έιμι αφήνοντας ελάχιστες αμφιβολίες ως προς το ότι εκείνη ακριβώς τη στιγμή δεν τους είχε και σε μεγάλη υπόληψη. «Δεν έχω καμιά όρεξη να βρεθώ ανάμεσα σε δια σταυρούμενα πυρά ενόσω εσύ θα παριστάνεις τον ήρωα, και αν τύχει και τραυματιστείς, μετά θα νιώθω την υποχρέωση να κάνω κάποια βλακεία, όπως να γυρέψω εκδίκηση για λογαριασμό σου, και ούτε θέλω να σκοτωθώ απόψε, σ ευχαριστώ».

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 133 «Εσύ θα μείνεις μέσα στην άμαξα», ήταν το μόνο που είπε εκείνος. «Δεν θα μείνω». «Θα μείνεις». «Σου δίνω το λόγο μου ότι δεν θα μείνω. Θα μείνω τόσο κοντά σου, που οποιαδήποτε σφαίρα θα κάνει να έρθει προς το μέρος σου θα έχει ίσες πιθανότητες να βρει εμένα. Αυτό θέλεις, Γουόρεν Άντερσον;» «Που να πάρει ο διάολος και να σηκώσει, γιατί δεν μπορείς να φερθείς μυαλωμένα όπως οι κανονικές γυναίκες και να κρυφτείς κάτω απ το κάθισμα; Δεν θα με πείραζε ακόμα κι αν έκανες σαν υστερική». «Τρίχες», ρουθούνισε εκείνη περιφρονητικά. «Οι άντρες μισούν τις υστερίες, και οι Μάλορι δεν έχουν από δαύτες». Πριν προλάβει ο Γουόρεν να απαντήσει σ αυτό, η άμαξα σταμάτησε, και μάλιστα τόσο απότομα που ο Γουόρεν κόντεψε να πέσει από το κάθισμά του. Πάντως του έφυγε το πιστόλι που κρατούσε. Η Έιμι έκανε να το πιάσει φρενιασμένη από το δάπεδο όπου ήταν πεσμένο, αλλά το χέρι του Γουόρεν πρόλαβε κι έφτασε πρώτο. «Και για να έχουμε και καλό ρώτημα, τι σκόπευες να κάνεις μ αυτό;» ρώτησε. «Να το πετάξω έξω απ το παράθυρο», είπε η Έιμι. Ο Γουόρεν έκανε έναν ήχο αποστροφής, πράγμα που μαρτυρούσε πώς του είχε φανεί η ιδέα της, γι αυτό εκείνη πρόσθεσε: «Κοίτα, κρύψ τα αυτά κι εγώ θα κάνω ό,τι μου ζητήσεις». Θα χρειαζόταν να βρει αργότερα έναν τρόπο για να πάρει πίσω την υπόσχεσή της, γιατί φανταζόταν τι θα της ζητούσε ο Γουόρεν να μην την ξαναδεί ποτέ στη ζωή του. Κι εκείνος φάνηκε να το σκέφτεται λιγάκι. Δεν υπήρχε άλλος καιρός. «Ό,τι σου ζητήσω;» Το ήθελε πανηγυρικά διατυπωμένο. Εκείνη έγνεψε καταφατικά, αλλά το είπε κιόλας. «Ναι». «Πολύ καλά». Γλίστρησε τη λεπίδα ξανά μέσα στην μπότα του, αλλά το πιστόλι το έχωσε πίσω απ τη μέση του, για να το

134 JOHANNA LINDSEY κρύβει μεν το πανωφόρι του αλλά και να μπορεί να το αρπάξει στα γρήγορα αν χρειαζόταν. «Και σήκωσε την αναθεματισμένη την κουκούλα σου», πρόσθεσε εκνευρισμένα, προφανέστατα καθόλου ευχαριστημένος με τη συμφωνία που είχε μόλις κάνει. «Δεν υπάρχει λόγος να διαφημίζεις την ομορφιά σου». Το συγκαλυμμένο κομπλιμέντο θα της είχε σκορπίσει ρίγη συγκίνησης οποιαδήποτε άλλη στιγμή, αλλά τώρα απλώς έκανε αυτό που της είπε ο Γουόρεν, και ίσα που πρόλαβε. Την αμέσως επόμενη στιγμή η πόρτα άνοιξε διάπλατα με φόρα κι ένα πιστόλι, πιο μακρύ και πιο παλιό απ αυτό του Γουόρεν, χώθηκε στο εσωτερικό της άμαξας. «Έξω!» Αυτό ήταν το μόνο πράγμα που τους είπε ο ληστής, που είχε καλυμμένο το πρόσωπό του με ένα μαντίλι, αν και το πιστόλι του μίλησε πολύ περισσότερο, κάνοντάς τους νόημα να βγουν γρήγορα. Ο Γουόρεν βγήκε έξω πρώτος και δίχως να βιάζεται, ο αναθεματισμένος Αντίθετα, έκανε επίτηδες αργές κινήσεις, το δίχως άλλο ελπίζοντας για μια δικαιολογία, οποιαδήποτε δικαιολογία, για να αρχίσει το πιστολίδι και να ξεμπερδεύει με την υπόθεση με τον δικό του απερίσκεπτο, αμερικάνικο τρόπο. Όμως οι κλέφτες δεν είχαν σκοπό να του δώσουν τη δικαιολογία που γύρευε. Δεν τον κέντρισαν να κάνει πιο γρήγορα ούτε μία φορά, οπότε κι εκείνου δεν του έμενε άλλη επιλογή από να κατεβάσει και την Έιμι. Στην πραγματικότητα είχε αρκετές επιλογές, απλώς για την ώρα σεβόταν τη δική της παράκληση και η Έιμι ένιωσε ευγνώμων γι αυτό, ιδίως όταν είδε ότι οι ληστές ήταν τέσσερις. Δύο βρίσκονταν ήδη εκεί και περίμεναν την άμαξα. Κανένας τους δεν ήταν και πολύ μεγαλόσωμος, το δε τεράστιο ύψος του Γουόρεν ενδεχομένως τους έκοψε λιγάκι τη φόρα, όμως όλοι τους κράδαιναν όπλα, οπότε οι όποιοι δισταγμοί τους δεν κράτησαν πολύ. «Δεν υπάρχει λόγος να χασομεράμε, αφεντικό. Απλώς πέσε το παραδάκι κι εσύ και η κυρά σου μπορείτε να συνεχίσετε το

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 135 δρόμο σας». «Κι αν δεν δεχτώ;» ρώτησε ο Γουόρεν ξερά. Η Έιμι αναστέναξε από μέσα της. Για μια στιγμή ακολούθησε σιωπή ύστερα ο άντρας που είχε μιλήσει προηγουμένως, αποκρίθηκε: «Ε, εντάξει τότε, όλοι μας ξέρουμε την απάντηση σ αυτό, έτσι δεν είναι;». Μερικά χάχανα ακολούθησαν το σχόλιο. Της Έιμι δεν της άρεσαν καθόλου όλα αυτά, έτσι όπως ακούγονταν. Μπορεί να είχε κάνει εντελώς λάθος στις διαβεβαιώσεις που είχε δώσει στον Γουόρεν. Στο κάτω κάτω, ανάμεσα στους συνηθισμένους κλέφτες μπορεί να υπήρχαν και κάποιοι που να ήταν από άλλο φύραμα, κακό, και να μην ακολουθούσαν τους κανόνες. Αμέσως λοιπόν πέταξε το πουγκί της, που το είχε ήδη λύσει από τον καρπό του χεριού της. Ένας από τους κλέφτες έσκυψε και το μάζεψε, το ζύγισε στο χέρι του για να δει πόσο βαρύ ήταν, και σχεδόν μπορούσε να δει το χαμόγελό του καθώς το βρήκε αρκετά βαρύ. «Είμαι υπόχρεος, κυρία μου», είπε ο ληστής. «Παρακαλώ, δεν κάνει τίποτα», αποκρίθηκε η Έιμι. «Διάολε», μουρμούρισε θυμωμένα ο Γουόρεν, αγανακτισμένος από τους καλούς τρόπους της μια τέτοια ώρα. Η Έιμι, πάλι, ήταν ακόμα πιο αγανακτισμένη από τους δικούς του τρόπους, και η αγκωνιά που του έριξε στα πλευρά του έδωσε να το καταλάβει. Ύστερα από ένα επικριτικό άγριο βλέμμα που της έριξε, ο Γουόρεν έχωσε τα χέρια στις τσέπες του για να πετάξει κι αυτός ό,τι κέρμα είχε πάνω του. Τα πέταξε κατευθείαν πάνω τους, για πιο σίγουρα αποτελέσματα. Της Έιμι της ήρθε να τον ξαναχτυπήσει, αλλά ο Γουόρεν δεν είχε τελειώσει ακόμα με τις προκλήσεις του. «Λες και το ξερα ότι θα έπεφτα πάνω σε ποντικούς του βόθρου. Από μένα δεν θα βγάλετε άλλα». Τελικά κατάφερε να τους εκνευρίσει, τουλάχιστον τον αρχηγό τους. «Θα σου πάρουμε και το σώβρακο αν θέλουμε, αφεντικό», τον προειδοποίησε ο αρχηγός.

136 JOHANNA LINDSEY Τότε κάποιος άλλος ρώτησε την Έιμι: «Τι δουλειά έχει μια εξαίρετη κυρία σαν εσένα με έναν βρομο-γιάνκη;». «Σκοπεύω να τον σκοτώσω», αποκρίθηκε η Έιμι, τόσο αυθόρμητα και ειλικρινά που όλοι ξέσπασαν σε τρανταχτά γέλια. «Γι αυτό, μας συγχωρείτε, κύριοι, θα προχωρήσω το σχέδιό μου». Δεν περίμενε να πάρει την άδεια για να φύγουν. Ατρόμητα, άρπαξε τον Γουόρεν απ το μπράτσο και τον έσυρε μαζί της προς την κατεύθυνση απ όπου είχαν έρθει. Για μια στιγμή η Έιμι υπέθεσε πως τα είχε καταφέρει, μέχρι που άκουσε τον αρχηγό να φωνάζει: «Είσαι σίγουρη ότι δεν έχεις κάνα μπιχλιμπίδι ακόμα να ρίξεις στον κορβανά, κυρία μου;». Ένιωσε να θυμώνει μέσα της, αλλά αυτό δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με την έξαλλη οργή που ένιωθε να κοχλάζει μέσα στον Γουόρεν. Το ότι δεν είχε κάνει τίποτα πραγματικά τον ενοχλούσε. Προφανώς δεν ήταν στη φύση του να υποχωρεί, ακόμα κι αν είχε απέναντί του τέσσερα πιστόλια να τον σημαδεύουν. Όμως η Έιμι εκ φύσεως προτιμούσε πολύ περισσότερο την ειρήνη, κι έτσι, πριν κάνει κάτι ο Γουόρεν, τώρα που ακόμα προλάβαινε, φώναξε στον αρχηγό: «Όχι, δεν έχω, κι αν δεν θέλετε να έχετε μπλεξίματα με τους Μάλορι του Χάρβεστον για ό,τι έγινε απόψε, θα αρκεστείτε σε αυτά που ήδη πήρατε». Θα μπορούσαν να μην έχουν ακούσει ποτέ για τους Μάλορι του Χάρβεστον, όμως το όνομα Μάλορι από μόνο του ήταν πασίγνωστο ακόμα και στα πιο χαμηλά κοινωνικά στρώματα της πόλης του Λονδίνου. Είχε φροντίσει ο Άντονι Μάλορι γι αυτό, σ εκείνες τις μέρες του άσωτου βίου που είχε περάσει, με πόρνες, με τζόγο και μονομαχίες τα ξημερώματα. Η Έιμι υπέθεσε σωστά, γιατί οι κλέφτες δεν τόλμησαν να πουν άλλη κουβέντα. Αυτό δεν τη σταμάτησε απ το να συνεχίσει να τραβολογάει τον Γουόρεν. Δεν θα μπορούσε να αναπνεύσει με ανακούφιση παρά μόνο όταν θα βρίσκονταν για

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 137 τα καλά μακριά από εκείνο το σημείο. Πρέπει να είχαν διανύσει περίπου οχτακόσια μέτρα όταν ο Γουόρεν εντέλει είπε κάτι: «Μπορείς να σταματήσεις να μου τραβολογάς το χέρι, κοριτσάκι. Δεν θα γυρίσω πίσω». «Να και κάτι σωστό που βγήκε απ το στόμα του, επιτέλους», μουρμούρισε η Έιμι στον εαυτό της. «Τι είπες;» «Τίποτα». Του άφησε το χέρι, αλλά συνέχισε να προπορεύεται, σχεδόν τρέχοντας πάνω στην αδημονία της να ξαναμπούν στην πόλη. Έτσι όπως το υπολόγιζε, είχαν ακόμα δυο-τρία χιλιόμετρα περπάτημα ώσπου να φτάσουν στα περίχωρα, κι ώσπου να έφτανε τελικά στο σπίτι Δεν ήθελε ούτε να το σκέφτεται. Δεν είχε σχεδιάσει να λείπει για τόσο πολλές ώρες. Είχε πει στον Άρτι ότι θα πήγαινε για ύπνο, ελπίζοντας να μην εμφανιζόταν κανείς να την ξυπνήσει. Ωστόσο θα έπρεπε να γλιστρήσει κρυφά μέσα στο σπίτι, και όσο περνούσε η ώρα, τόσο μεγαλύτερη θα ήταν η ησυχία που βασίλευε στο σπίτι και τόσο πιο εύκολα μπορεί να την άκουγε κανείς. «Για το ότι επιτέλους σταμάτησες να μιλάς δεν ευθύνονται οι αμέτρητες βέργες που υπάρχουν παντού γύρω μας, ε;» Πρέπει να είχαν διασχίσει περίπου ένα χιλιόμετρο ακόμα όταν ο Γουόρεν το είπε αυτό ακριβώς από πίσω της. Η Έιμι έλπισε να επρόκειτο για ένα καθυστερημένο αστειάκι, αλλά δεν ήταν σίγουρη. «Μια βέργα που έχει μόλις κοπεί δεν κάνει καλά τη δουλειά της», τον πληροφόρησε, δίχως να κοιτάξει πίσω της για να δει την αντίδρασή του. «Χρειάζεται μια προετοιμασία που μόνο ο χρόνος» «Μια βέργα που μόλις έχει κοπεί θα κάνει τη δουλειά της περίφημα, δεν έχω καμία αμφιβολία». Η Έιμι στράφηκε απότομα για να πει: «Ξέχνα το, Γουόρεν. Δεν έχω κάνει τίποτα για να αξίζω» «Δεν έχεις; Αν δεν ήσουν εσύ, το σώμα μου δεν θα είχε

138 JOHANNA LINDSEY περάσει αυτές τις κακουχίες. Δεν θα με είχαν ληστέψει. Δεν θα βρισκόμουν εδώ πέρα σ αυτό τον καρόδρομο». «Αυτή είναι μια πρώτης τάξεως άσκηση και δεν κουβαλούσες πάνω σου και τόσο πολλά χρήματα όσο για το άλλο σου πρόβλημα, ξέρεις τι μπορείς να κάνεις γι αυτό αν δεν ήσουν τόσο απίστευτα πεισματάρης». «Ως εδώ και μη παρέκει». Ο Γουόρεν πήγε τρεχάτος στην άκρη του δρόμου, σ όλους εκείνους τους θάμνους που έλεγε πριν. Η Έιμι δεν έκατσε να περιμένει να τον δει να κόβει μια βέργα. Το έβαλε στα πόδια κι άρχισε να τρέχει με όλη της τη δύναμη.

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 139 Κεφάλαιο 15 Αρκετό από το φως του φεγγαριού περνούσε ανάμεσα από τα αραιά σύννεφα και ήταν κάμποσο για να μπορεί η Έιμι να βλέπει καθαρά το δρόμο, κι έτσι δεν είχε πρόβλημα να αποφεύγει τις λακκούβες και τις αυλακιές που είχαν δημιουργηθεί από τις ρόδες των αμαξών. Και ο δρόμος ήταν στεγνός. Είχε τρεις μέρες να βρέξει, οπότε δεν υπήρχε κίνδυνος να γλιστρήσει και να πέσει στις λάσπες. Η μόνη ανησυχία της Έιμι ήταν μην τυχόν και την έπιανε εκείνος ο τρελός που το είχε βάλει σκοπό να βγάλει το άχτι του πάνω της με τρόπο σωματικό αλλά όχι με τον σωστό σωματικό τρόπο. Δεν μπορούσε να τον αφήσει να το κάνει. Ο Γουόρεν θα το μετάνιωνε αργότερα, αλλά η Έιμι είχε μια υποψία ότι θα το μετάνιωνε πολύ περισσότερο η ίδια τουλάχιστον ο πισινός της. Ωστόσο ήταν απόλυτα σίγουρη ότι εκείνη θα κέρδιζε σ αυτό τον αγώνα δρόμου, και ιδίως αφού δεν υπήρχε κανένας εκεί γύρω να της φράξει το δρόμο, όπως είχε συμβεί νωρίτερα. Μα ο Γουόρεν είχε ξοδέψει χρόνο και κόπο για να ανακτήσει σε μεγάλο βαθμό την αυτοκυριαρχία του, οπότε δεν ήταν καθόλου άτσαλος τούτη τη φορά που έτρεξε στο κατόπι της. Μέσα σε λίγες στιγμές το χέρι του είχε μπει στην κάπα της, κόβοντάς της την ταχύτητα, και μετά στο μπράτσο της, γυρίζοντάς την απότομα προς το μέρος του. Δυστυχώς, η Έιμι παραπάτησε καθώς έκανε μεταβολή, γεγονός που έκανε τον

140 JOHANNA LINDSEY Γουόρεν να χάσει την ισορροπία του. Της κόπηκε η ανάσα καθώς έπεφτε στο έδαφος, με το σώμα του να πέφτει από πάνω της και να την πλακώνει. Όταν ο πόνος θα καταλάγιαζε, η Έιμι πιθανότατα να διαπίστωνε ότι είχε σπάσει κάνα δυο κόκαλα, αν βέβαια δεν της τα είχε σπάσει όλα αυτός μια κι έξω. Γιατί μια φορά, αυτή την αίσθηση είχε η κοπέλα. Όμως εκείνος δεν έλεγε να φύγει από πάνω της. Έκανε να φύγει, η αλήθεια, αλλά αφού σηκώθηκε λιγάκι, την είδε που τον κοιτούσε με τα μάτια ορθάνοιχτα, με τα χείλη της μισάνοιχτα, λαχανιασμένη, και τότε ο Γουόρεν άφησε ένα βογκητό και έσκυψε το κεφάλι του πάνω της. Εκείνο το γλυκό και τρυφερό άγγιγμα των χειλιών του πάνω στα δικά της έκανε την Έιμι να ξεχάσει τις κακουχίες της. Το φουστάνι της δεν ήταν αρκετά φαρδύ ώστε να του επιτρέψει να βολευτεί καλά ανάμεσα στα πόδια της εκτός κι αν ήταν σηκωμένο, που δεν ήταν. Όμως χωρούσε ένα πόδι ανάμεσα κι εκείνος το έβαλε. Αυτό ήταν το μόνο που χρειάστηκε η Έιμι για να τυλίξει τα χέρια της γύρω του και να τον τραβήξει τελείως πάνω της. Παράδεισος, έτσι της φαινόταν το βάρος του πάνω της τούτη τη στιγμή. Αυτό το φιλί ήταν εντελώς διαφορετικό από όλα εκείνα τα άλλα φιλιά, τότε που προσπαθούσε να έρθει πιο κοντά του αλλά δεν κατάφερνε και πολλά πράγματα. Τούτο εδώ ήταν καθαρή ένωση, με κανένα κενό να μην έχει μείνει ανάμεσά τους, αλλά και πάλι δεν ήταν αρκετό. Ήθελε κι άλλο. Και τα δυο του χέρια ήταν πάνω της, το ένα κρατούσε το κεφάλι της, ενώ με το άλλο την είχε αγκαλιά. Κανένα απ τα δυο του χέρια δεν κρατούσε βέργα, όχι δηλαδή πως κι αυτή το σκεφτόταν ετούτο τώρα δα Και ύστερα το φιλί έγινε πιο βαθύ, καθώς το ένα του χέρι ανέβηκε προς τα πάνω για να ακουμπήσει το στήθος της. Κι αυτή η κίνηση δεν έμοιαζε με εκείνη νωρίτερα, τότε που το χέρι του πάλι την είχε αγγίξει στο στήθος αλλά έμεινε ακίνητο. Τώρα το χέρι του ζύμωσε, ζούληξε, πίεσε, και το

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 141 στήθος της ζωντάνεψε, οι θηλές της ερεθίστηκαν, κι ήταν κι εκείνη η αίσθηση που προκαλούσε αυτό το χάδι αλλού Από την αρχή το ήξερε ότι η ερωτική συνεύρεση μ αυτό τον άντρα θα ήταν κάτι υπέροχο, όμως το ότι το ήξερε δεν σήμαινε ότι το είχε βιώσει κιόλας. Γιατί αυτό που ζούσε τώρα ήταν μόνο η αρχή, που της προκαλούσε ρίγος με όλο και μεγαλύτερη ένταση και την έκανε να περιμένει με ανυπομονησία και τα υπόλοιπα. Ήταν αδιανόητο πώς μπορούσε ο Γουόρεν να αντιστέκεται σε κάτι τόσο υπέροχο τη στιγμή που, σε αντίθεση μ εκείνη, αυτός ήξερε ακριβώς τι να περιμένει. Όμως τώρα είχε πάψει να αντιστέκεται. Της πρόσφερε το πάθος του αχαλίνωτο, και το δικό της ήταν κι αυτό εκεί για να συναντηθούν. Ο Γουόρεν κατρακύλησε και ξάπλωσε ανάσκελα, φέρνοντάς την από πάνω του έτσι ώστε να μπορεί να πιάσει τα καπούλια της. Κρατώντας τη σφιχτά και με τα δυο του χέρια για να μπορεί να ελέγξει τις κινήσεις της, την πίεσε με δύναμη πάνω του, κι ήταν σκληρός, κι ύστερα την καθοδήγησε σε αργές κινήσεις, σαν κύματα το λεπτό καλοκαιρινό φόρεμά της δεν ήταν εμπόδιο. Οι κινήσεις αυτές έκαναν την Έιμι να κοντέψει να χάσει το μυαλό της. Τα δάχτυλά της μπερδεύτηκαν μέσα στα μακριά, χρυσαφένια μαλλιά του. Τον φίλησε στο σαγόνι, στο λαιμό, του δάγκωσε απαλά το αυτί, ενώ εκείνος την έσπρωχνε με δύναμη και τη γλιστρούσε πάνω του, κι αυτή η τριβή τής προκάλεσε μια αίσθηση σαν κάψιμο σε ένα σημείο ανάμεσα στα πόδια της που δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι υπήρχε και τι μπορούσε να κάνει. Βρίσκονταν στη μέση του δρόμου. Αν τυχόν ερχόταν κάποιος και δεν τον άκουγαν, θα έπεφτε κυριολεκτικά πάνω τους, πράγμα που ήταν πάρα πολύ πιθανόν να συμβεί, έτσι ξετρελαμένη και απόλυτα δοσμένη όπως ήταν η Έιμι εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Όμως δεν την ένοιαζε, και θα έβαζε στοίχημα και τις δυο τελευταίες της πένες ότι ούτε τον Γουόρεν τον ένοιαζε. Δυστυχώς, όντως έκανε την εμφάνισή της μια άμαξα, και πραγματικά αυτοί δεν την άκουσαν, ούτε καν όταν έφτασε δίπλα

142 JOHANNA LINDSEY τους, σε απόσταση αναπνοής. Ευτυχώς, ο αμαξάς πρόσεξε ότι στο δρόμο υπήρχε ένα εμπόδιο και σταμάτησε. Ο επιβάτης του, μια πασίγνωστη ηλικιωμένη παλαιών αρχών, έβγαλε το κεφάλι της έξω από το παράθυρο για να δει τι συνέβαινε, αλλά λόγω της γωνίας δεν μπόρεσε να δει την Έιμι και τον Γουόρεν να σηκώνονται όπως όπως, παραπατώντας, αφότου ο δυνατός γεμάτος νόημα ξερόβηχας του οδηγού τούς τράβηξε επιτέλους την προσοχή. Παρ όλα αυτά, η ηλικιωμένη ρώτησε: «Λοιπόν, τι συμβαίνει, Τζον; Κι αν τυχόν μου πεις ότι πρόκειται για κανέναν από εκείνους τους ενοχλητικούς ληστές, θα σε απολύσω αύριο πρωί πρωί». Ο Τζον, που τον είχαν τέρψει πολύ ευχάριστα οι εραστές που έκαναν τις τρελίτσες τους, έχασε το κέφι του, και όχι εξαιτίας της απειλής της κυρίας. Εκείνη απειλούσε να τον απολύσει τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα, ωστόσο εξακολουθούσε να παραμένει στη δούλεψή της εδώ και είκοσι χρόνια. Όμως η αναφορά στους ληστές τον έβαλε στη σκέψη ότι όλο αυτό μπορεί να ήταν κάποιο κόλπο για να τον αναγκάσουν να σταματήσει την άμαξα. «Δεν γνωρίζω ακριβώς ποιο είναι το πρόβλημα, λαίδη Μπέκαμ», φώναξε επιφυλακτικά. Η Έιμι άφησε ένα βογκητό, γιατί αναγνώρισε εκείνο το όνομα. Η Άμπιγκεϊλ Μπέκαμ ήταν μια χήρα κόμισσα, μια δύστροπη γηραιά κυρία, της οποίας η μοναδική απασχόληση τούτο τον καιρό φαίνεται πως ήταν να χώνει τη μύτη της όπου έβρισκε για να μπορεί να κουτσομπολεύει. Δεν υπήρχε αμφιβολία πως ήταν το χειρότερο άτομο πάνω στο οποίο βρήκαν να πέσουν, και αν τυχόν αναγνώριζε την Έιμι, τότε η τελευταία καλά θα έκανε να αρχίσει να ετοιμάζει τις βαλίτσες της για την Κίνα, το δίχως άλλο. Έπρεπε λοιπόν να πάει στους θάμνους για να κρυφτεί. Δεν είχε καμία όρεξη να ακούσει τον Γουόρεν να μιλάει ευχάριστα κι ευγενικά για μία φορά, γιατί εκείνος στην Άμπιγκεϊλ Μπέκαμ και στην άμαξά της είδε τη σωτηρία του.

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 143 «Μην ανησυχείς, καλέ μου άνθρωπε», είπε στον Τζον τον αμαξά. «Μόλις πριν από λίγο μας λήστεψαν κι εμάς» «Τι πράγμα; Τι πράγμα;» αναφώνησε η Άμπιγκεϊλ. «Για κάνε το γύρο κι έλα από δω για να μπορώ να σε δω». Ο Γουόρεν πήγε να κάνει ακριβώς αυτό. Η Έιμι τον άρπαξε και τον τίναξε προς τα πίσω, λέγοντας φρενιασμένη μέσα απ τα δόντια της: «Με το που θα με δει, θα με αναγνωρίσει! Αν δεν είσαι σίγουρος τι σημαίνει αυτό, θυμήσου, σε παρακαλώ, ότι γάμοι με το ζόρι γίνονται και στη δική σου οικογένεια και στη δική μου». «Ανοησίες», έκανε εκείνος σαρκαστικά, δείχνοντας ολοφάνερα αδιάφορος απέναντι στον κίνδυνο. «Εσύ απλώς συνέχισε να φοράς την κουκούλα σου». Η Έιμι δεν πίστευε στ αυτιά της. Αυτό τον αναθεματισμένο άνθρωπο προφανώς δεν τον ένοιαζε καθόλου η σοβαρότητα αυτής της καινούριας και ολέθριας κατάστασης. Και μάλιστα την έσπρωξε προς τα εμπρός, ακριβώς μπροστά στο απαλό φως που σκόρπιζαν τα φανάρια της άμαξας, και στο αδηφάγο εξονυχιστικό βλέμμα της Άμπιγκεϊλ Μπέκαμ. «Ποια κρύβεις εκεί πέρα, νεαρέ;» ρώτησε η Άμπιγκεϊλ. Ο Γουόρεν έριξε μια βιαστική ματιά πάνω απ τον ώμο του για να δει ότι η Έιμι όντως κρυβόταν, ακριβώς από πίσω του, με το πρόσωπό της κυριολεκτικά χωμένο στην πλάτη του. Μια και η απογοήτευσή του, ο εκνευρισμός του και απλώς μια διάθεση αντεκδίκησης βρίσκονταν ψηλά στον κατάλογο με τις προτεραιότητές του εκείνη ακριβώς τη στιγμή, αποκρίθηκε ξερά: «Την τσούλα μου». «Την ντύνεις και τη στολίζεις και με το παραπάνω», παρατήρησε δύσπιστα η Άμπιγκεϊλ. «Ένας άντρας ξοδεύει τα λεφτά του όπως τον ευχαριστεί», είπε ο Γουόρεν με ένα ξένοιαστο χαμόγελο. Η γηραιά κυρία πλατάγισε τη γλώσσα της, αλλά εκείνη τη στιγμή δεν έδωσε σημασία στην αγενή απάντησή του. «Μοιάζετε αβοήθητοι».

144 JOHANNA LINDSEY «Είμαστε», αποκρίθηκε ο Γουόρεν. «Μας λήστεψαν, και τα χρήματα και την άμαξά μας». «Ληστές;» «Κλέφτες της πόλης», διευκρίνισε εκείνος. «Μας πήραν και μας έβγαλαν από το Λονδίνο». «Φοβερό! Εντάξει, ανεβείτε πάνω και θα μου τα πείτε όλα». «Ξέχνα το», ψιθύρισε η Έιμι στην πλάτη του. «Δεν μπορώ να το διακινδυνεύσω». «Τι μουρμουρίζει αυτή εκεί πέρα;» ρώτησε η Άμπιγκεϊλ. Πριν προλάβει να απαντήσει ο Γουόρεν, η Έιμι τον προϊδέασε λέγοντάς του κι άλλα. «Δεν σε πίστεψε. Πεθαίνει να διαπιστώσει αν με ξέρει, και όντως με ξέρει». «Μια χαρά θα σε βόλευε αυτό», ήταν το μόνο που είπε ο Γουόρεν την ώρα που άνοιξε την πόρτα της άμαξας και την έσπρωξε να μπει μέσα. Η Έιμι δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ο Γουόρεν το έκανε αυτό. Εκείνη δεν μπορούσε να το καταπιεί με τίποτα. Μπήκε στην άμαξα με το κεφάλι γυρισμένο απ την άλλη, και σαν να μην έφτανε αυτό, βγήκε κιόλας από την άλλη πόρτα της άμαξας. Ο Γουόρεν έκανε κι αυτός το ίδιο κοντοστάθηκε μόνο για να πει στην κατάπληκτη γυναίκα: «Μας συγχωρείς, κυρία μου. Μια στιγμούλα μόνο». Πρόλαβε την Έιμι λίγα μέτρα παρακάτω, μια και το μόνο που έκανε εκείνη ήταν να φύγει βαδίζοντας με μεγάλες δρασκελιές από τα νεύρα της, δεν θα έλεγε κανείς πως έτρεχε. «Τι διάβολο νομίζεις ότι κάνεις;» «Εγώ;» είπε εκείνη φρενιασμένη, με κομμένη την ανάσα. «Να μιλήσουμε για σένα καλύτερα, γιατί εγώ ξέρω ακριβώς τι κάνεις εσύ. Δεν πρόλαβες να κόψεις τη βέργα σου, κι έτσι σκέφτηκες να με τιμωρήσεις με αυτό τον τρόπο για τούτη τη μικρή αναστάτωση που σου προκάλεσα. Ε λοιπόν, θα χρειαστεί να βρεις κάποιον άλλο τρόπο για να το κάνεις». «Δεν πρόκειται να γυρίσω στο Λονδίνο με τα πόδια όταν αυτή η κυρία έχει την ευγενή καλοσύνη να μας πάει με την

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 145 άμαξά της». «Ε τότε, δίχως δεύτερη συζήτηση, να πας μαζί της εσύ, αλλά θα πας χωρίς εμένα. Αν δεν θέλεις να σκεφτείς τη δική μου υπόληψη, σκέψου τη δική σου. Αυτή η γυναίκα θα πει σ όλο τον κόσμο ότι με εξέθεσες, και αν νομίζεις ότι μπορείς να τη γλιτώσεις από αυτό σώος και αβλαβής, γελιέσαι. Και δεν σε θέλω έτσι, Γουόρεν. Θέλω να με θέλεις και να με ζητήσεις από μόνος σου». Η Έιμι σχεδόν άκουγε τα δόντια του να τρίζουν. «Έγινες απόλυτα σαφής, που να πάρει. Θα κάνουμε μια συμφωνία. Εσύ θα ανέβεις πλάι στον οδηγό. Δεν φαντάζομαι να σε αναγνωρίσει κι αυτός;» «Και τι θα πεις στη λαίδη Μπέκαμ;» «Ότι δεν ήθελες να τη μολύνεις με τον ανήθικο χαρακτήρα σου». Της ήρθε να του ρίξει μια κλοτσιά. Αντί γι αυτό, του χάρισε ένα αστραφτερό χαμόγελο και είπε: «Μπορεί να μην είσαι άσωτος, Γουόρεν Άντερσον, όμως δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είσαι παλιοτόμαρο».

146 JOHANNA LINDSEY Κεφάλαιο 16 Σε αντίθεση με τον Γουόρεν, ο οποίος προφανώς είχε σκοπό να συντηρεί την πικρία του για όλο το υπόλοιπο της ζωής του, η Έιμι παραήταν κεφάτος άνθρωπος για να κρατάει κακίες ή έστω για να παραμένει θυμωμένη για καιρό. Έτσι, είχε ήδη συγχωρήσει τον Γουόρεν για την απαίσια συμπεριφορά του ώσπου να τους αφήσει η λαίδη Μπέκαμ στο ξενοδοχείο «Όλμπανι». Και για του λόγου το αληθές, το γεγονός ότι βρισκόταν τόσο κοντά σ εκείνο ακριβώς το μέρος όπου ήθελε όλο το βράδυ να έρθει, είχε αρχίσει πάλι να της βάζει ιδέες στο κεφάλι. Πρέπει να φάνηκε αυτό, γιατί ο Γουόρεν της έριξε μια ματιά και είπε: «Έτσι και το πεις, θα σε πατήσω κάτω ακριβώς εδώ, και δεν με νοιάζει και ολόκληρος ο κόσμος να μαζευτεί και να κοιτάζει. Δεν θα σταματήσω ώσπου να με ικετέψεις για έλεος». «Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν θα ικέτευα για έλεος και πολύ σύντομα μάλιστα;» τόλμησε εκείνη να πει. «Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι έχω έλεος;» Η Έιμι του χαμογέλασε, χωρίς να έχει φοβηθεί ούτε στο ελάχιστο τούτη τη φορά. «Έχεις λίγο. Μπορεί να βρίσκεται κάτω χωμένο στα δαχτυλάκια των ποδιών σου, κι έχεις πολύ μικρά δαχτυλάκια, αλλά θα έβαζα στοίχημα ότι αν προσπαθούσα, θα έκανα λίγο από δαύτο να βγει στην επιφάνεια, και δεν χάνω ποτέ στα στοιχήματα που βάζω».

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 147 Εκείνος δεν καταδέχτηκε να απαντήσει σ αυτό, απλώς την άρπαξε απ το μπράτσο και στράφηκε για να βάλει μια φωνή σε μια διερχόμενη άμαξα. Ευτυχώς, η άμαξα της Άμπιγκεϊλ είχε ήδη στρίψει στη γωνία ως εκείνη τη στιγμή, γιατί ο ανυπόμονος χαρακτήρας του Γουόρεν δεν τον βοηθούσε στο να είναι γενικά προσεκτικός. Ήθελε να ξεφορτωθεί την Έιμι απ το κεφάλι του, και το ήθελε τώρα. Η αλήθεια ήταν πως κι εκείνη τον καταλάβαινε και συνέπασχε μαζί του. Τον είχε βάλει να περάσει των παθών του τον τάραχο σήμερα, και όλα είχαν γίνει σκόπιμα ως μέρος του σχεδίου της να τον φέρει στα νερά της με τον συντομότερο δυνατό τρόπο, αλλά όλα αυτά ήταν πολύ περισσότερα απ όσα μπορούσε ένας άντρας να αντέξει, και ιδίως ένας άντρας με το χαρακτήρα του Γουόρεν. Κι έτσι, δεν μπορούσε να πει ότι δεν καταλάβαινε τον εκνευρισμό του μαζί της. Για την ακρίβεια, απορούσε πώς ο Γουόρεν δεν είχε βγάλει ακόμα αφρούς απ το στόμα. Συνολικά πάντως, η μέρα είχε πάει έξοχα. Ακόμα κι εκείνες οι απροσχεδίαστες μικρές περιπέτειες είχαν λειτουργήσει προς όφελός της τέλος πάντων, τουλάχιστον μία απ αυτές. Αν εκείνοι οι κλέφτες δεν τους είχαν απαγάγει και δεν τους παρατούσαν σύξυλους στην εξοχή, η Έιμι ποτέ δεν θα βίωνε εκείνη την πανδαισία του πάθους που της είχε ανοίξει τα μάτια. Ούτε ο Γουόρεν θα τη ζούσε. Κι αυτό που κράτησε βαθιά στην καρδιά της κατά τη διάρκεια της σύντομης εκείνης διαδρομής μέχρι το Μπέρκελι Σκουέρ, ήταν το γεγονός ότι ο Γουόρεν δεν είχε σταματήσει εκείνη την τελευταία φορά, και μπορεί να μη σταματούσε. Αν η λαίδη Μπι δεν είχε κάνει την εμφάνισή της την ώρα εκείνη Ο Γουόρεν είπε στον αμαξά να τον περιμένει. Λίγες μόνο στιγμές της απέμεναν της Έιμι με τον Γουόρεν, εκείνες οι στιγμές, και δεν ήξερε πότε θα τον ξανάβλεπε. Αν τον είχε μάθει, και σίγουρα πάντως κόντευε να τον μάθει, ο άνθρωπος θα ήθελε πάση θυσία να την αποφύγει. Όμως δεν μπορούσε να την

148 JOHANNA LINDSEY αποφύγει, εφόσον εκείνη έμενε στο σπίτι της αδερφής του. Αχ και να έμενε κι εκείνος εκεί Πραγματικά, καλά θα έκανε να το ανέφερε αυτό στην Τζορτζίνα Έφτασαν στο σπίτι. Η Έιμι έγειρε πάνω στην εξώπορτα και σήκωσε το βλέμμα της για να τον κοιτάξει. Ως συνήθως ήταν σκυθρωπός, όμως αυτό σε καμία περίπτωση δεν μείωνε σε τίποτα την ομορφιά του. Και αν μη τι άλλο, αποτελούσε μια πρόκληση. Δεν ήταν να απορεί κανείς που τόσο πολλές γυναίκες ελκύονταν από αυτόν. Όμως εκείνη δεν είχε σκοπό να γίνει μία από τις πολλές. Είχε σκοπό να γίνει η μία που θα κατάφερνε να τον κερδίσει. Ευχήθηκε να τη φιλούσε για καληνύχτα. Είχε τα κότσια να τον προκαλέσει να την ξαναφιλήσει άλλη μια φορά; Εντάξει, είχε αποδείξει ότι ήταν τολμηρή και με το παραπάνω. «Συνειδητοποιείς», τον ρώτησε ανάλαφρα, «ότι μόλις σήμερα το πρωί ήταν που σου είπα ότι σε θέλω; Με τέτοια πρόοδο, θα πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να μου κάνεις πρόταση γάμου ως τα τέλη της εβδομάδας. Φυσικά, θα μπορούσες να πάψεις να αντιστέκεσαι και να μου ζητήσεις να σε παντρευτώ τώρα αμέσως τότε θα ήμασταν νόμιμοι ως τα τέλη της εβδομάδας, αντί για απλώς αρραβωνιασμένοι. Πώς σου φαίνεται αυτό, Γιάνκη; Είσαι έτοιμος να παραδοθείς;» «Είμαι έτοιμος να μιλήσω στο θείο σου». Ο τόνος της φωνής του μαρτυρούσε ότι δεν θα μιλούσε για γάμο αλλά για τη σκανδαλώδη συμπεριφορά της. «Άνοιξε την πόρτα, Έιμι». Εκείνη σφίχτηκε, μην έχοντας φανταστεί ότι θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο. «Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό!» «Περίμενε και θα δεις». «Μα έτσι δεν θα με ξανάβλεπες ποτέ, και δεν το θέλεις αυτό. Μπορεί έτσι να νομίζεις, αλλά σου εγγυώμαι πως δεν το θέλεις». «Διαφωνώ. Δεν μπορώ να φανταστώ τίποτα πιο δελεαστικό τούτη τη στιγμή». «Αλήθεια δεν μπορείς;» Τώρα σφίχτηκε εκείνος κι έκανε ένα βήμα πιο μακριά της.

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 149 Βλακεία, βλακεία της που το είχε πει αυτό. Κανονικά έπρεπε να τον καθησυχάσει ότι θα έκανε πίσω όμως εκείνη δεν είχε κανένα σκοπό να κάνει πίσω. Και όφειλε να είναι τόσο ακέραια ειλικρινής μαζί του όσο της επέτρεπε εκείνο το παλιό απόφθεγμα που έλεγε ότι «στον έρωτα και στον πόλεμο όλα επιτρέπονται», αλλιώς δεν θα κατάφερνε ποτέ να τον κάνει να την εμπιστευτεί. Η Έιμι δεν πήρε πίσω την προσβολή, αλλά του έκανε μια πρόταση που έλπιζε ότι θα την έβρισκε λογική. «Σε παρακαλώ, τουλάχιστον περίμενε να περάσει η νύχτα. Τώρα είσαι θυμωμένος, αλλά το πρωί θα αισθάνεσαι διαφορετικά». «Όχι». «Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να αποδείξεις πόσο πεισματάρης μπορείς να γίνεις», είπε εκείνη εξοργισμένη. «Δεν μπορείς τουλάχιστον να σκεφτείς τις συνέπειες εκτός απ το να με ξεφορτωθείς; Να δεις που ο θείος Τζέιμς δεν πρόκειται να σε θεωρήσει άμοιρο ευθυνών. Θα τον διαβεβαιώσω ότι είσαι, βέβαια, αλλά έτσι όπως αισθάνεται για σένα, δεν πρόκειται να το πιστέψει. Και δεν θες στ αλήθεια να αναμοχλεύσεις πάλι καταστάσεις μαζί του, σωστά; Είναι πάρα πολύ απρόβλεπτος, ξέρεις. Μπορεί να σε καλέσει σε μονομαχία ή να σου σπάσει τα μούτρα ή να σε διώξει με τις κλοτσιές και να αρνηθεί να σε αφήσει να ξαναδείς την Τζορτζ ή την Τζακ». «Θα το ρισκάρω». Ο Γουόρεν το είπε αυτό με τόση απάθεια, που η Έιμι έπρεπε να καταβάλει υπεράνθρωπες προσπάθειες για να συγκρατήσει τα νεύρα της. «Δεν πιστεύεις ότι είναι πιθανόν να συμβούν όσα σου είπα; Εντάξει, μπορεί και να μη συμβούν. Ίσως το μόνο πράγμα που θα συμβεί είναι να ξαποστείλουν εμένα στην επαρχία, κι εσύ θα μπορέσεις να συνεχίσεις κανονικά τις δουλίτσες σου χωρίς τη γοητευτική μου ανάμειξη. Φυσικά θα σκυλοβαρεθείς μέσα σε μια μέρα, δύο το πολύ, χωρίς να έχεις να αδημονείς για τις δικές μας τονωτικές συζητήσεις. Και οι αδερφοί σου, που αναπόφευκτα θα μάθουν για όλα αυτά, θα πιστέψουν ότι δεν μπόρεσες να τα βγάλεις πέρα με ένα κοριτσάκι, αλλά είμαι σίγουρη ότι θα

150 JOHANNA LINDSEY μπορέσεις να αντέξεις τα πειράγματά τους». «Αρκετά, Έιμι». «Άλλαξες γνώμη;» «Όχι». Η Έιμι σήκωσε τα χέρια ψηλά. «Τέλεια! Προχώρα ακάθεκτος λοιπόν και πες τα όλα! Αλλά υπάρχει και ακόμα ένα ενδεχόμενο που δεν το έχεις σκεφτεί. Ότι θα μπορούσα να πείσω την οικογένειά μου να δει τα πράγματα με τον δικό μου τρόπο. Τότε, το μόνο που θα έχεις καταφέρει θα είναι να κάνεις τους θείους μου να γίνουν η σκιά σου και να παρακολουθούν όλες σου τις κινήσεις». Και εκείνη τη στιγμή ήταν πολύ νευριασμένη, ώστε να προσθέσει: «Και κάτι ακόμα. Αυτή η φαεινή σου ιδέα μπορεί να σου φαίνεται σαν σωτηρία τώρα δα, όμως είναι ο τρόπος που διαλέγει ένας δειλός για να βγει από τη δύσκολη θέση. Αν έχεις σκοπό να μου αντισταθείς, Γουόρεν Άντερσον, κάν το μόνος σου». Έκανε μεταβολή ξεφυσώντας, αφήνοντάς τον να βλέπει την πλάτη της ενόσω προσπαθούσε να βρει την εσωτερική τσέπη της κάπας της, εκεί όπου είχε χωμένο το κλειδί του σπιτιού. Η κάπα ήταν βαλμένη κάπως στραβά, οπότε το κλειδί δεν βρισκόταν εκεί όπου θα έπρεπε να είναι. Το μόνο που έλπιζε ήταν να εξακολουθούσε το κλειδί να βρίσκεται εκεί, έπειτα από τόσες φορές που είχε πέσει κάτω εκείνο το βράδυ. Κατόπιν ωριμότερης σκέψης, το πρόβλημά της θα λυνόταν, προσωρινά τουλάχιστον, αν τυχόν το κλειδί είχε χαθεί. Δεν είχε χαθεί, όμως, κι εκείνη είχε ήδη αποφασίσει να μην πει ψέματα στον Γουόρεν, ούτε καν άλλες μισές αλήθειες, όσο περνούσε απ το χέρι της. Μέσα σ εκείνες τις λίγες στιγμές ο Γουόρεν δεν της είπε ούτε λέξη, αλλά ακριβώς τη στιγμή που έβαζε το κλειδί στην κλειδωνιά, ακούμπησε τα χέρια του στους ώμους της. «Πιστεύεις ότι δεν μπορώ;» τη ρώτησε. «Δεν μπορείς τι;» «Να σου αντισταθώ».

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 151 Εδώ είχε πρόβλημα η ίδια να αντισταθεί στην παρόρμηση να πέσει στην αγκαλιά του, κι έτσι σταμάτησε να προσπαθεί. Αλλά κι εκείνος δεν την απόδιωξε. «Πιστεύω ότι θα βάλεις τα δυνατά σου», ψιθύρισε απαλά η Έιμι. «Και θα τα καταφέρω». «Θα ήθελες να βάλεις και στοίχημα γι αυτό;» Κράτησε την ανάσα της περιμένοντας την απάντησή του. Ήταν αλλοπρόσαλλο, η Έιμι το ήξερε, όμως ήταν σίγουρη ότι θα σφράγιζε τη μοίρα του έτσι και έβαζε αυτό το στοίχημα, μια κι εκείνη δεν είχε χάσει ποτέ. Όμως ο Γουόρεν τη διέψευσε. «Όχι, το να βάλω στοίχημα γι αυτό θα σήμαινε ότι θα του έδινα αξία. Αυτό το θράσος σου με έχει αφήσει κατάπληκτο, αυτό είναι όλο. Όμως τώρα που ξέρω τι να περιμένω, μπορώ να σε αγνοήσω». Η Έιμι στράφηκε πριν προλάβει εκείνος να οπισθοχωρήσει για να αποφύγει να νιώθει τα στήθη της πάνω στο δικό του στήθος. «Μπορείς;» τον ρώτησε προκλητικά. Ο Γουόρεν έφυγε. Εντάξει, ωραία, ίσως και να μπορούσε για λίγο ακόμα.

152 JOHANNA LINDSEY Κεφάλαιο 17 Η Έιμι έκλεισε την πόρτα και την κλείδωσε, κι ύστερα στηρίχτηκε πάνω της. Χαμογελούσε στον εαυτό της, τώρα που ο κίνδυνος είχε περάσει. Είχε καταφέρει να μπει στο σπίτι δίχως να έχει τον Γουόρεν να την ακολουθεί κατά πόδας, και αυτό ήταν ένα μικρό θαύμα, έτσι πεισματάρης καθώς ήταν. Και δεν ήταν σίγουρη ποιο απ όλα όσα του είχε πει τον έκανε να κλονιστεί και να αλλάξει γνώμη, αν και αυτό που είχε τη μεγαλύτερη σημασία ήταν ότι ο θείος Τζέιμς δεν επρόκειτο να σηκωθεί κακήν κακώς από το κρεβάτι του απόψε για να ακούσει ένα κατεβατό με όλες τις αμαρτίες της. Μια άλλη φορά ίσως, αλλά όχι απόψε. «Υπάρχει σοβαρός λόγος που μπαίνεις απ αυτή την πόρτα τέτοια ώρα μες στη νύχτα;» Η Έιμι κόντεψε να πέσει στο πάτωμα, τόσο πολύ ξαφνιάστηκε. Και ύστερα κατάλαβε ότι έπρεπε να απαντήσει και τότε ξεφούρνισε: «Ναι δηλαδή όχι μπορώ να το σκεφτώ και να σου πω το πρωί;». «Έιμι» «Αστειεύομαι, για τον Θεό», είπε στον Τζέρεμι καθώς απομακρυνόταν από την πόρτα, και ευτυχώς που ήταν ο Τζέρεμι αυτός που την είχε ακούσει να μπαίνει, και όχι ο πατέρας του. «Κι εσύ τι κάνεις στο σπίτι τόσο νωρίς;» Εκείνος κατάλαβε την προσπάθειά της να αλλάξει θέμα

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 153 συζήτησης, αλλά δεν τον πτοούσαν κάτι τέτοια. «Άσ το αυτό. Για να ακούσουμε τι έχεις να μας πεις, ξαδέρφη, και να μας το πεις τώρα». Η Έιμι έκανε έναν ήχο ανυπομονησίας με τη γλώσσα της την ώρα που περνούσε από μπροστά του για να μπει στο σαλόνι. «Αν πρέπει σώνει και καλά να ξέρεις, είχα ένα μυστικό ραντεβού με έναν άντρα που με ενδιαφέρει πολύ». «Κιόλας;» Στράφηκε και τον κοίταξε. «Τι εννοείς κιόλας ;» Ο Τζέρεμι βολεύτηκε ακουμπώντας στο πλαίσιο της πόρτας, με τα χέρια και τα πόδια σταυρωμένα, μια παραπλανητικά χαλαρή στάση που πολύ άρεσε στο θείο τους τον Τόνι και που ο Τζέρεμι, ο οποίος του έμοιαζε τόσο πολύ, την είχε ξεπατικώσει και την έκανε τέλεια. «Θέλω να πω, έκανες την πρώτη σου επίσημη εμφάνιση μόλις την περασμένη εβδομάδα. Υποθέτω πως δεν φαντάστηκα ότι θα ακολουθούσες τόσο σύντομα τα χνάρια της αδερφής σου της Νταϊάνα και θα διάλεγες κάποιον τόσο σύντομα». Η Έιμι τον κοίταξε με το ένα φρύδι υψωμένο. «Τι φανταζόσουν, ότι θα ήμουν σαν την Κλερ, που της πήρε δύο χρόνια να αποφασίσει;» «Όχι τόσο πολύ, αλλά τουλάχιστον λίγους μήνες». «Εγώ είπα απλώς ότι ενδιαφέρομαι, Τζέρεμι». «Χαίρομαι που το ακούω. Άρα προς τι τόση μυστικότητα;» «Γιατί αμφιβάλλω ότι η οικογένεια θα τον εγκρίνει», παραδέχτηκε η Έιμι. Ο Τζέρεμι ήταν πιθανότατα ο μοναδικός στον οποίο η Έιμι θα μπορούσε να το πει αυτό χωρίς να φοβάται ότι θα πάθαινε κρίση. Και πραγματικά, εκείνος χαμογέλασε, μάλλον γιατί φαντάστηκε τι κρίση θα πάθαινε η υπόλοιπη οικογένεια. «Λοιπόν, ποιος είναι;» «Να μη σε νοιάζει εσένα», αντιγύρισε η Έιμι. «Δηλαδή τον ξέρω;» «Δεν είπα αυτό».

154 JOHANNA LINDSEY «Τον ξέρω;» «Είναι πιθανόν». «Δεν είναι κανένας κακότροπος φωνακλάς, έτσι; Φοβάμαι ότι θα είχα τις αντιρρήσεις μου για ένα τέτοιο πράγμα». «Δεν είναι καθόλου κακότροπος φωνακλάς. Έχει υψηλές ηθικές αρχές». Ο Τζέρεμι συνοφρυώθηκε. «Ε τότε τι πρόβλημα έχει αυτός ο άνθρωπος;» Λοιπόν, η Έιμι είχε σκεφτεί να πει όλη την αλήθεια, ή τέλος πάντων κάτι κάπου κοντά στην αλήθεια, αλλά εκείνος δεν θα την άφηνε. «Είναι πάμφτωχος», ήταν το μόνο που σκέφτηκε προς στιγμήν να πει για να μπερδέψει τον ξάδερφό της. «Έχεις δίκιο. Αυτό δεν είναι καθόλου καλό. Δεν γίνεται να σε έχουμε να περιφέρεσαι ντυμένη με κουρέλια». «Ούτε κι εμένα μ αρέσει. Έχει προοπτικές όμως». «Ε τότε πού είναι το πρόβλημα;» «Δεν αισθάνεται άνετα με την ιδέα να έρθει να με ζητήσει μέχρι να βελτιωθούν οι συνθήκες». Ο Τζέρεμι κούνησε το κεφάλι του στοχαστικά. «Κι εσύ προσπαθείς να τον πείσεις ότι δεν υπάρχει πρόβλημα;» «Ακριβώς». «Και χρειάστηκε να κυλιστείς στα χώματα για να του το δώσεις να το καταλάβει;» Η Έιμι έγινε κατακόκκινη σαν αστακός μπροστά στις αισθησιακές εικόνες που της έφερε στο μυαλό εκείνη η ερώτηση. «Απλώς πήγαμε μια βόλτα και συζητήσαμε λιγάκι, αυτό είναι όλο. Φοβάμαι ότι σκόνταψα κι έπεσα, παραπάνω από μία φορές, πάνω στην απροσεξία μου». «Πρέπει να είναι πολύ βλάκας για να μην μπόρεσε να σε συγκρατήσει και να μην πέσεις ή μήπως σκόνταψε κι αυτός;» Τα μάγουλά της έγιναν ακόμα πιο κόκκινα μπροστά στο πονηρό, γεμάτο νόημα βλέμμα του, οπότε είπε απότομα: «Παρθένα είμαι ακόμα, που να πάρει, αν αυτό είναι που θες να μάθεις».

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 155 Ο Τζέρεμι χαμογέλασε αμετανόητος. «Δεν το αμφισβήτησα αυτό, καλό μου κορίτσι. Όμως εκείνος θα πρέπει να είναι πολύ βλαμμένος έτσι και δεν προσπάθησε να σε φιλήσει, οπότε σταμάτα να κοκκινίζεις. Είμαι φανατικός οπαδός των φιλιών, το ξέρεις». Η Έιμι γέλασε. Καμιά φορά, καθώς τον κοίταζε, της ήταν δύσκολο να θυμάται ότι είχαν την ίδια ηλικία και ότι εκείνος θα καταλάβαινε απόλυτα τα ασυγκράτητα πάθη της νιότης. Και μια και το θέμα είχε έρθει στην επιφάνεια, τώρα θα ήταν για εκείνη η καλύτερη στιγμή να επωφεληθεί από την εμπειρία του για να υποστηρίξει τη δική της υπόθεση. «Τώρα που το λες», άρχισε να λέει αδιάφορα, βγάζοντας την κάπα της και πηγαίνοντας να καθίσει σε μια γωνιά του καναπέ, «υπάρχει μια ερώτηση που είχα σκοπό να σου κάνω, γι αυτό έλα και κάθισε εδώ πέρα και δώσε μου τα φώτα της απέραντης εμπειρίας σου». «Επώδυνη ερώτηση θα είναι αυτή;» αποκρίθηκε ο Τζέρεμι καθώς πήγαινε να καθίσει κοντά της. «Όχι, καθόλου, είναι απλώς μια ερώτηση φιλοσοφικού τύπου. Αν ρωτούσα τον οποιονδήποτε άλλο, μπορεί να μη μου απαντούσε γιατί θα ένιωθε αμηχανία, αλλά σίγουρα όχι εσύ». «Πάντως δεν υπάρχει καμία περίπτωση να σου πω πώς να κάνεις έρωτα», την προειδοποίησε εκείνος αγανακτισμένα. Η Έιμι κάγχασε. «Ε καλά, αυτό δύσκολα θα το έλεγες θέμα φιλοσοφικού τύπου, ωστόσο θα ήταν απολύτως σχετικό με το μέλλον μου, έτσι δεν είναι; Όχι, το μόνο που θα ήθελα να μάθω είναι τι πρέπει να κάνει μια γυναίκα, Τζέρεμι, για να σε κάνει να τη θέλεις, όταν σου έχει καρφωθεί στο μυαλό και δεν βγαίνει με τίποτα ότι δεν μπορείς να την έχεις». «Εννοείς, αν δεν είναι όμορφη;» «Ας πούμε ότι είναι πολύ όμορφη». «Ε τότε δεν υπάρχει θέμα». «Κι όμως, υπάρχει. Έχεις αποφασίσει, λέει, για κάποιον περίεργο λόγο που μόνο ένας άντρας μπορεί να βάλει με το νου

156 JOHANNA LINDSEY του, ότι δεν μπορείς να την αγγίξεις». «Τι σόι λόγος θα ήταν αυτός;» «Πού να ξέρω εγώ; Ίσως να πρόκειται για ζήτημα τιμής ή, ας πούμε, είναι η καλύτερη φίλη της αδερφής σου ή κάτι τέτοιο». «Ε, καλά. Δεν νομίζω ότι εμένα θα με σταματούσε ένα τέτοιο πράγμα». «Τζέρεμι», έκανε ανυπόμονα η Έιμι, «εδώ κάνουμε απλώς υποθέσεις. Για τον οποιονδήποτε λόγο, ας πούμε ότι αρνείσαι να έχεις την παραμικρή σχέση μαζί της. Οπότε, τι θα έπρεπε να κάνει αυτή για να αλλάξεις γνώμη;» «Δεν θα χρειαζόταν και μεγάλη προσπάθεια, Έιμι, για να κάνει μια γυναίκα εμένα να αλλάξω γνώμη». Η Έιμι δεν μπόρεσε να μη γελάσει με τον τρόπο που το είπε αυτό ο Τζέρεμι. «Όχι, δεν νομίζω ότι θα χρειαζόταν και μεγάλη προσπάθεια. Αλλά ας ξεχάσουμε για μια στιγμή το γεγονός ότι είσαι διαθέσιμος σε ολάκερο τον γυναικείο πληθυσμό. Αυτή είναι η μόνη εξαίρεση από τον συνηθισμένο τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεσαι. Δεν πρόκειται να την αγγίξεις αυτή τη γυναίκα. Αρνείσαι κατηγορηματικά να της κάνεις έρωτα, παρόλο που, βαθιά μέσα σου, τίποτα δεν θα ήθελες περισσότερο». «Εντάξει, θα το έλπιζα». «Οπότε, τι μπορεί να κάνει εκείνη για να αφήσεις πίσω σου τους ενδοιασμούς σου;» «Να βγάλει τα ρούχα της». «Συγγνώμη;» «Μπορεί να βγάλει τα ρούχα της μπροστά μου, αργά αργά. Ειλικρινά δεν νομίζω πως θα μπορούσα να αντισταθώ σ αυτό, ειδικά αν είναι και όμορφη όπως λες». Η Έιμι εξεπλάγη. «Αυτό είναι όλο κι όλο;» «Σαφώς». Η Έιμι αναστέναξε. Πολύ φοβόταν ότι λάθος άνθρωπο είχε ρωτήσει. Ο Τζέρεμι, νεαρός καθώς ήταν, απλά δεν είχε εκείνη την αποφασιστικότητα και την ισχυρή θέληση που είχε ο Γουόρεν.

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 157 «Και τώρα πες μου γιατί ήθελες να μάθεις». Η Έιμι αναστέναξε ακόμα μια φορά, μελοδραματικά. «Γιατί άλλο; Αυτός ο τύπος που με ενδιαφέρει, αρνείται κατηγορηματικά να μου κάνει έρωτα αν πρώτα δεν παντρευτούμε». «Τι πράγμα;» Του χτύπησε χαϊδευτικά το μπράτσο λέγοντάς του καθησυχαστικά: «Αστείο ήταν αυτό, Τζέρεμι». «Κακόγουστο», γκρίνιαξε εκείνος. Η Έιμι χαμογέλασε. «Δεν θα το έλεγες αυτό αν μπορούσες να δεις την έκφραση στη φάτσα σου». Ο Τζέρεμι δεν είχε μαλακώσει ακόμα. «Ποια είναι η αληθινή απάντηση, λοιπόν;» Εκείνη έλπιζε ότι ο Τζέρεμι θα είχε ξεχάσει την ερώτηση, αλλά από τη στιγμή που δεν την είχε ξεχάσει, προσπάθησε να τα μπαλώσει όπως όπως. «Τώρα ποιος κάνει πλάκα; Ή μήπως θες να μου πεις πως ξέχασες πόσο περίεργος ήσουν εσύ για όλα αυτά τα πράγματα πριν πάρεις όλες σου τις απαντήσεις;» Ο Τζέρεμι δεν μπορούσε να θυμηθεί κάποια περίοδο που να είναι περίεργος γι αυτά τα πράγματα, μια και είχε μεγαλώσει μέσα σε ταβέρνες, οπότε επέλεξε να μην απαντήσει. «Άρα δηλαδή είχες απλή περιέργεια;» «Μεγάλη», αποκρίθηκε εκείνη και του χάρισε ένα πονηρό χαμόγελο. «Και μια και πιάσαμε το ζήτημα, μήπως θα ήθελες να αναθεωρήσεις και να μου πεις με λεπτομέρειες πώς κάνουν οι άνθρωποι έρωτα;» «Σε καμία περίπτωση. Δηλαδή αντέχει, ε;» «Ποιος;» «Ο κύριος που σε ενδιαφέρει». «Δεν είπα ότι πρόκειται γι αυτόν». «Δεν χρειαζόταν. Έξυπνος άνθρωπος, για να είναι τόσο συνετός». «Ελπίζω αυτό να μη σημαίνει αυτό που φαντάζομαι». «Εντάξει, μη με τρως εμένα τώρα», αποκρίθηκε ο Τζέρεμι

158 JOHANNA LINDSEY βλέποντας τη σκυθρωπή της έκφραση. «Τι με νοιάζει εμένα αν θες να γκαστρωθείς πριν παντρευτείς; Δεν θα είμαι εγώ αυτός που θα τον καλέσουν σε μονομαχία γι αυτό το πράγμα». «Ο πατέρας μου δεν θα» «Φυσικά και όχι. Έχει δυο νεότερους αδερφούς που θα χαίρονταν πάρα πολύ να το τακτοποιήσουν αυτό. Τυχερή θα είσαι αν θα του έχει απομείνει τίποτα του τύπου για να πας να παντρευτείς». Η Έιμι έκλεισε τα μάτια της και βόγκηξε. Αυτός ήταν ο τρόπος του Τζέρεμι για να δώσει στον άλλο να καταλάβει καλά αυτό που ήθελε να πει. Όμως αυτός δεν γνώριζε την πραγματική κατάσταση, όχι δηλαδή πως κι εκείνη είχε σκοπό να του την πει, διότι ο Τζέρεμι θα είχε πολύ περισσότερα να πει αν ήξερε ότι ο κύριος που την ενδιέφερε ήταν ένας άντρας που ο πατέρας του τον απεχθανόταν βαθιά, η δε υπόλοιπη οικογένεια τον ανεχόταν με το ζόρι. Ο Τζέρεμι είχε δίκιο, ναι, μόνο που εκείνη δεν είχε καιρό να τα σκεφτεί όλα αυτά, γιατί την απόφασή της την είχε πάρει πολύ ξαφνικά και απότομα. Ωστόσο μια πιθανή εγκυμοσύνη δεν επρόκειτο να την κάνει να αλλάξει γνώμη και να μην κάνει έρωτα με τον Γουόρεν, τουλάχιστον όχι ώσπου να σκεφτόταν κάποιον άλλο τρόπο για να επισπεύσει τα πράγματα. Ο κίνδυνος, ωστόσο, έκανε τις πιθανότητες πιο ευνοϊκές γι αυτήν, και ήξερε πώς ακριβώς να τις κάνει να συμβούν. «Θα ήθελες να βάλουμε στοίχημα, Τζέρεμι;» Το ύφος του Τζέρεμι κατευθείαν έγινε καχύποπτο. «Τι είδους στοίχημα;» «Αν αποφασίσω ότι τον θέλω, θα τον αποκτήσω χωρίς να αναγκαστεί αυτός να με παντρευτεί με το ζόρι». «Εγώ νόμιζα ότι απλώς ενδιαφέρεσαι». «Είπα, αν αποφασίσω ότι αυτός είναι που θέλω». «Εντάξει, μέσα για το στοίχημα, αλλά θα πρέπει να το κάνουμε να αξίζει να μείνεις μακριά από το κρεβάτι του. Αν χάσεις, δεν θα μπορείς να τον παντρευτείς».

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 159 Τα μάτια της τρεμόπαιξαν. Αν έχανε και ήταν έγκυος, δεν θα μπορούσε να τον παντρευτεί; «Μα μα» «Ναι ή όχι», είπε εκείνος αυτάρεσκα. «Πολύ καλά», είπε κι εκείνη εξίσου αυτάρεσκα. «Κι αν κερδίσω εγώ, δεν θα αγγίξεις γυναίκα για» Ο Τζέρεμι τινάχτηκε όρθιος με μια έκφραση φρίκης. «Έχε την καλοσύνη να κρατήσεις κατά νου ότι είμαι ο αγαπημένος σου ξάδερφος». «Για ένα μήνα». «Έναν ολόκληρο μήνα;» «Σκόπευα να πω έξι» «Ένας αρκεί». Ο Τζέρεμι αναστέναξε, αλλά έπειτα από μια στιγμή χαμογελούσε σατανικά. «Λοιπόν, έκανα την καλή μου πράξη για σήμερα». Η Έιμι του ανταπέδωσε το χαμόγελο. «Ναι, την έκανες. Φρόντισες στα σίγουρα ότι θα τον αποκτήσω αν τον θέλω, γιατί δεν έχω χάσει στοίχημα ποτέ στη ζωή μου».

160 JOHANNA LINDSEY Κεφάλαιο 18 Η επιθυμία της Έιμι έγινε πραγματικότητα, κι ας μην το ήξερε. Όπως είχε ελπίσει, όντως ο Γουόρεν πήγε στο κρεβάτι του εκείνη τη νύχτα και σκεφτόταν μόνο αυτήν. Ένα μέρος από αυτές τις σκέψεις, βέβαια, περιλάμβαναν και φόνο, αλλά αν λάμβανε κανείς υπόψη την αναστάτωση που είχε υποστεί ο Γουόρεν και ακόμα δεν την είχε ξεπεράσει, αυτό ήταν κάτι αναμενόμενο. Και πήγε και στο κρεβάτι του εντελώς μόνος. Εξακολουθούσε να του προκαλεί μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι, αφότου είχε αφήσει την Έιμι στο σπίτι της, επέστρεψε στο ξενοδοχείο του στο Πικαντίλι αντί να ξαναπάει στο «Δαιμονόσκυλο» και σ εκείνη τη ζωηρούλα την Πολέτ. Για όλα έφταιγε η απροσεξία του, υπέθετε, καθώς και το γεγονός ότι είχε αφρίσει απ το κακό του που επέτρεψε στη μικρή μαϊμουδίτσα να τον πείσει να μην κάνει αυτό που θα έπρεπε να είχε κάνει, δηλαδή να πληροφορήσει την οικογένειά της για τη σκανδαλώδη συμπεριφορά της. Αλλά και αφότου έφτασε στο «Όλμπανι» και ξανάφερε στο νου του τι τον περίμενε στην άλλη μεριά της πόλης, εκείνος παρ όλ αυτά ανέβηκε στο δωμάτιό του, αντί να φωνάξει κάποια άλλη άμαξα. Σίγουρα η ώρα ήταν περασμένη όταν επιτέλους έφτασε στο ξενοδοχείο του. Και αυτός και τ αδέρφια του είχαν δουλειές να φροντίσουν νωρίς την επομένη το πρωί. Όμως πότε τον είχε εμποδίσει αυτό να βρει μια γυναίκα όταν ένιωθε την ανάγκη; Και

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 161 την είχε νιώσει αυτή την ανάγκη, σαν τρελός, ήδη από εκείνο το πρωί κι εκείνο το πρώτο φιλί. Και είχε όλη την πρόθεση του κόσμου να ικανοποιήσει αυτή την ανάγκη απόψε. Δεν είχε αφήσει το εκνευριστικό κορίτσι να τον κατακτήσει τότε. Την είχε προειδοποιήσει να μην το τολμήσει και φανταζόταν ότι το πράγμα θα τέλειωνε εκεί. Πόσο λίγα ήξερε για το εγγλέζικο πείσμα Κι όλα αυτά είχαν συμβεί πριν κοντέψει να κάνει έρωτα στην Έιμι Μάλορι καταμεσής ενός δρόμου στην εξοχή. Ακόμα δεν πίστευε ότι το είχε κάνει αυτό, κι ευχόταν σαν κολασμένος να μην το είχε κάνει. Είχε ξεχάσει τις χαρές του ατόφιου πόθου, τις αισθήσεις που ξυπνούσαν επιτακτικά, την ορμητική δύναμη, την απίστευτη απόλαυση Για πολύ καιρό είχε υπάρξει ψυχρά μεθοδικός στις ερωτικές του συνευρέσεις, σχεδόν αδιάφορος, απλώς ικανοποιούσε μια καθαρά φυσική ανάγκη. Η Έιμι είχε ανασύρει στην επιφάνεια πολύ περισσότερα από αυτή τη φυσική ανάγκη, και τώρα η Πολέτ απλούστατα δεν ήταν αρκετά δελεαστική γι αυτόν, ώστε να κάνει την προσπάθεια. Τόσο απλά. Ωστόσο, δεν γινόταν να ζήσει κι άλλη τέτοια μέρα σαν τη σημερινή, βιώνοντας έναν τόσο έντονο πόθο δίχως να τον ικανοποιήσει. Και όλα αυτά, για τα καπρίτσια ενός δεκαεφτάχρονου κοριτσιού. Χριστέ μου! Πώς ήταν δυνατόν ένα κορίτσι τόσο νεαρό να μπορεί να τον χειρίζεται έτσι, πατώντας όλα τα σωστά κουμπιά σε κάθε συνάντησή τους; Δεν ήταν παρά ένα αχαλίνωτο διαβολοθήλυκο. Προφανώς, είχε ανακαλύψει το σεξ και το βρήκε πολύ απολαυστικό για να το αγνοήσει και, όπως ακριβώς θα έκαναν οι νέοι, έτσι κι αυτή είχε πέσει με τα μούτρα. Ο ίδιος δεν ήταν γι αυτήν τίποτε άλλο παρά μια πρόκληση, πιθανότατα ο πρώτος άντρας που την είχε ποτέ απορρίψει. Αυτό ήταν όλο κι όλο, και ακριβώς γι αυτόν το λόγο τον έβαλε να ζήσει μια κόλαση. Έπρεπε να είχε μιλήσει με τον Τζέιμς Μάλορι. Πώς την άφησε να τον πείσει να μην το κάνει; «Είσαι ξύπνιος, μεγάλε αδερφέ;» ρώτησε ο Ντρου καθώς έμπαινε στο δωμάτιο κι έκλεισε την πόρτα με έναν δυνατό

162 JOHANNA LINDSEY βρόντο. «Είμαι τώρα». Ο Ντρου απλώς γέλασε ακούγοντας τον δύσθυμο τόνο της φωνής του Γουόρεν. «Δεν περίμενα ότι θα είχες γυρίσει. Πρέπει να χόρτασες νωρίς απόψε». Μωρέ μακάρι να είχε χορτάσει, γιατί τότε θα είχε αντισταθεί στους πειρασμούς της Έιμι αργότερα. Και όφειλε να αναρωτηθεί, αν δεν μοιραζόταν το ίδιο δωμάτιο με τον Ντρου γιατί το ξενοδοχείο ήταν προσωρινά γεμάτο, άραγε θα είχε ενδώσει και θα είχε φέρει την Έιμι εδώ απόψε; Η σκέψη του έφερε ρίγος. Μπας και η θέλησή του ήταν τόσο αδύναμη; Ή μήπως ο δικός της πόθος ήταν τόσο δυνατός; Το κορίτσι ήταν κακοτοπιά, απ όποια άποψη κι αν το εξέταζε το πράγμα, και έπρεπε να θέσει αμέσως ένα τέλος σε όλο αυτό. Ήταν η ανιψιά της αδερφής του, για όνομα του Χριστού. Ήταν μία Μάλορι. Μόλις που είχε τελειώσει το σχολείο. Το γεγονός ότι ακολουθούσε κι εκείνη τα χνάρια της ίδιας ακολασίας όπως είχαν κάνει δύο από τους θείους της κάποτε διάβολε, έτσι ήταν, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους ήταν καθ οδόν για να γίνει μια άσωτη δεν είχε απολύτως καμία σημασία. Αν ήθελε να τριγυρίζει από δω κι από κει και να δίνεται στον καθένα σαν να ήταν δημόσιο είδος, αυτό ήταν δικός της λογαριασμός, όμως ο Γουόρεν δεν είχε κανένα σκοπό να συνεισφέρει κι αυτός στην κατρακύλα της. Αργά ή γρήγορα θα έμενε έγκυος, και κατά πάσα πιθανότητα δεν θα ήξερε να πει ποιος ήταν ο πατέρας. Ωστόσο κάποιο ηλίθιο καθίκι που θα είχε ξεγελαστεί απ τα παιχνιδάκια της θα βρισκόταν να έχει φορτωμένη στην καμπούρα του την πατρότητα αυτού του παιδιού, και αυτό το άτομο δεν υπήρχε περίπτωση να είναι εκείνος. Και στην πραγματικότητα αυτή δεν ήθελε να παντρευτεί και να βάλει τέλος στις διασκεδάσεις της. Αυτό ήταν πιθανότατα ένα κόλπο ίσα για να τον κολακέψει, μια και ήταν τόσο απίστευτα όμορφη. Όμως απόψε είχε αποδείξει πόσο αντίθετη

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 163 ήταν με την ιδέα του γάμου, αφού έκανε ό,τι ήταν δυνατόν για να κρυφτεί από τη λαίδη Μπέκαμ. Εκείνος θα έπρεπε να νιώθει ανακουφισμένος. Ένιωθε ανακουφισμένος. Όμως αυτό δεν έβαζε τέλος στο πρόβλημά του. Όσο ελκυστικό κι αν ήταν το κορίτσι, όσο κι αν την ήθελε εκείνος, δεν επρόκειτο να αφήσει τον εαυτό του να πέσει στην αισθησιακή παγίδα της. «Ξέρεις», συνέχισε ο Ντρου καθώς πολεμούσε να βγάλει τις μπότες του απ την άλλη μεριά του τεράστιου κρεβατιού που μοιράζονταν, «παρά τα πάμπολλα παράπονά σου εναντίον αυτής της χώρας, υπάρχει ένα πράγμα το οποίο οφείλεις να αναγνωρίσεις. Το Λονδίνο είναι απίστευτα γλεντζέδικη πόλη. Ό,τι διασκέδαση κι αν αναζητάς, μπορείς να τη βρεις ακριβώς εδώ. Αλήθεια, έχουν κάτι βίτσια που δεν τα είχα καν ξανακούσει ποτέ πριν!» «Να υποθέσω ότι το γλέντησες απόψε;» είπε ο Γουόρεν ξερά. «Η λέξη γλέντι δεν περιγράφει ούτε το μισό απ αυτό που έγινε. Ο Μπόιντ κι εγώ συναντήσαμε μια αισθησιακή» «Δεν θέλω να ακούσω γι αυτό, Ντρου». «Μα ήταν εξαιρετική, έπαιρνε λίγα χρήματα σε σχέση με τα χαρίσματά της, και επιπλέον ήταν και όμορφη, με υπέροχα μαύρα μαλλιά και μπλε μάτια. Μου θύμισε την Έιμι Μάλορι, μολονότι δεν ήταν τόσο όμορφη όσο η ωραία μας Έιμι». «Γιατί διάβολο αναφέρεις αυτήν;» Ο Ντρου ανασήκωσε αδιάφορα τους ώμους, χωρίς να έχει πάρει είδηση ότι ο αδερφός του σφίχτηκε πίσω από την πλάτη του. «Τώρα που το αναφέρεις» «Εσύ το ανέφερες». «Τέλος πάντων έχω αυτό το γλυκό πλασματάκι στο μυαλό μου αρκετά, από τότε που την ξαναείδα». «Καλά θα κάνεις να τη βγάλεις από το μυαλό σου», βρυχήθηκε ο Γουόρεν. «Είναι πολύ μικρή, ακόμα και για σένα». «Σιγά μην είναι», διαφώνησε ο Ντρου, εξακολουθώντας να μην έχει ιδέα για το επικίνδυνο έδαφος που σκάλιζε. «Είναι

164 JOHANNA LINDSEY βέβαια ο τύπος γυναίκας που θα αναγκαζόσουν να την παντρευτείς, και αυτός δεν είναι ο τύπος μου. Παρ όλα αυτά» αναστέναξε σχεδόν περίλυπα «η κοπέλα με κάνει σχεδόν να εύχομαι να ήμουν έτοιμος να νοικοκυρευτώ». Ο Γουόρεν είχε ακούσει αρκετά. «Ξάπλωσε να κοιμηθείς. Κι έτσι και ροχαλίζεις απόψε, θα σε πνίξω με το μαξιλάρι σου». Ο Ντρου έριξε ένα έκπληκτο βλέμμα πάνω απ τον ώμο του. «Α καλά, δεν είσαι σε διάθεση κομψευόμενου δανδή απόψε. Τύχη βουνό είχα να μου λάχει να μοιραστώ το δωμάτιο με τον γκρινιάρη της οικογένειας». Αυτή ήταν η τελευταία πρόκληση που μπορούσε ο Γουόρεν να καταπιεί μέσα σε μια μέρα που ήταν γεμάτη από δαύτες. Πετάχτηκε όρθιος, ασυγκράτητος. Ο Ντρου κατέληξε ξαπλωμένος φαρδύς πλατύς στο πάτωμα. Απόμεινε ξαπλωμένος εκεί για μια στιγμή, πασπατεύοντας το μάγουλό του, κι ύστερα σήκωσε το κεφάλι του για να μπορέσει να δει τον μεγαλύτερο αδερφό του, που είχε ξανακαθίσει στο κρεβάτι. «Α, ώστε αυτό σου έλειψε απόψε», είπε ο Ντρου, λες και τώρα η οξύθυμη διάθεση του αδερφού του είχε γίνει απολύτως κατανοητή. Κάγχασε, καθώς σηκωνόταν στα πόδια του. «Εντάξει, έλα λοιπόν, είμαι έτοιμος». Ο Γουόρεν δεν χρειαζόταν άλλα καλοπιάσματα. Πέντε λεπτά αργότερα, είχαν προσθέσει λίγες επιπλέον χρεώσεις στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, για το σπάσιμο μιας καρέκλας και του πλαισίου του κρεβατιού. Ο Κλίντον δεν θα χαιρόταν καθόλου, μια και δεν έβλεπε με καλό μάτι τη ροπή του Γουόρεν προς τις φασαρίες. Του Ντρου δεν του καιγόταν καρφί έτσι κι αλλιώς, μονίμως έπαιρνε μετά χαράς μέρος σε αυτό τον αγαπημένο για τον Γουόρεν τρόπο άθλησης, και το μαυρισμένο του μάτι δεν του ήταν εμπόδιο, μια και δεν προσπαθούσε ενεργά να ξελογιάσει καμιά από τις νεαρές Λονδρέζες ομορφούλες. Ο Γουόρεν, ωστόσο, δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα. Σκόπιμα είχε βάλει το στόμα του στην πορεία της γροθιάς του Ντρου, και το σκισμένο

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 165 χείλος το οποίο έλπιζε να αποκτήσει, και τελικά το απέκτησε, θα τον κρατούσε μακριά από τα φιλιά για τις επόμενες λίγες μέρες. Στην απίθανη περίπτωση που θα ξαναέχανε τα μυαλά του και θα υπέκυπτε στα άκρως δελεαστικά θέλγητρα της Έιμι, ο πόνος από το πληγωμένο στόμα του θα τον έφερνε και πάλι στα συγκαλά του. Η άσκηση στο ξύλο είχε επίσης καταφέρει να του καταλαγιάσει τα νεύρα προς το παρόν, και μάλιστα αρκετά ώστε την ώρα που ξάπλωσε πλάι στον Ντρου πάνω στο στρώμα που το είχαν βγάλει από το διαλυμένο κρεβάτι και το είχαν απιθώσει στο πάτωμα, θυμήθηκε επιτέλους ότι η λαίδη Έιμι του χρωστούσε κάτι που του είχε υποσχεθεί τότε που ενέδωσε στις ικεσίες της να μην κάνει φασαρία με εκείνους τους κλέφτες. Η συμφωνία ήταν πως η Έιμι θα έκανε ό,τι κι αν της ζητούσε. Με κάποιο τρόπο είχε καταφέρει να τον κάνει να το ξεχάσει αυτό αργότερα, αλλά αυτό δεν επρόκειτο να ξανασυμβεί. Αυτή θα ήταν, τελικά, η λύση στο πρόβλημά του.

166 JOHANNA LINDSEY Κεφάλαιο 19 Η δουλειά που είχαν οι αδερφοί Άντερσον να φροντίσουν το επόμενο πρωί πήρε λιγότερο χρόνο από τον αναμενόμενο, το γραφείο που είχε βρει ο Τόμας το προηγούμενο απόγευμα το ενέκριναν ομόφωνα όλοι τους, συμφώνησαν και στους όρους της μίσθωσης και υπέγραψαν το μισθωτήριο μέσα σε μία ώρα. Ο χώρος, ωστόσο, αποτελούμενος από τρία δωμάτια, ήθελε δουλειά, αλλά μόνο κάποιες μικροεπισκευές που ήταν ζήτημα μόλις λίγων ημερών να τις διεκπεραιώσουν ένας ξυλουργός και ένας ελαιοχρωματιστής. Ο Κλίντον και ο Τόμας πήγαν να αγοράσουν τα έπιπλα, ο δε Μπόιντ πήγε για τους εργάτες. Όλα αυτά άφησαν τον Ντρου και τον Γουόρεν με μπόλικο χρόνο στη διάθεσή τους, τον δε Γουόρεν με ανεπιθύμητη συντροφιά. Ήθελε να πάει στην Μπέρκελι Σκουέρ και να μιλήσει λιγάκι με την Έιμι, αλλά δεν μπορούσε να το κάνει αυτό έχοντας τον Ντρου μες στα πόδια του. Σκέφτηκε να στήσει πάλι κανέναν καβγά με τον αδερφό του ίσα για να τον ξεφορτωθεί, αλλά τώρα που είχε τα μέσα για να επιλύσει το προβληματάκι του, η διάθεσή του ήταν πολύ ευχάριστη για να παραστήσει τον δύσθυμο και βαρύ. Ο Ντρου, ωστόσο, τον έβγαλε απ τον κόπο να του ζητήσει απλώς να εξαφανιστεί, πράγμα που, ξέροντας τον Ντρου, θα έκανε τον νεότερο άντρα να μείνει κολλημένος στη θέση του αντί να φύγει. Ο Ντρου προφανώς είχε άλλα σχέδια κι από

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 167 μόνος του. «Πάω να βρω ένα ράφτη που μου σύστησε ο Ντέρεκ. Αυτός ο τύπος μπορεί να ράψει επίσημα ενδύματα μέσα σε λίγες μέρες και σε πολύ καλή τιμή». «Και τι τα χρειάζεσαι τα επίσημα ρούχα εδώ στο Λονδίνο;» ρώτησε ο Γουόρεν. «Ο Μπόιντ κι εγώ πήραμε μια πρόσκληση για ένα χορό στα τέλη της εβδομάδας. Για την ακρίβεια η πρόσκληση μας περιλάμβανε όλους, αλλά φαντάστηκα πως εσύ δεν θα ενδιαφερόσουν». «Σωστά φαντάστηκες. Και όσο για σένα, στα τέλη της εβδομάδας ταξιδεύεις», του υπενθύμισε ο Γουόρεν. «Και τι πειράζει αυτό; Εξακολουθώ να είμαι έτοιμος για λίγες ώρες ερωτικών περιπετειών». «Α, ξέχασα. Είσαι διάσημος ως ο φιλάω και φεύγω, οπότε όντως, τι πειράζει;» «Η κακή μοίρα του ναυτικού», χαμογέλασε ο Ντρου αμετανόητα. «Ενώ εσύ όχι;» «Εγώ δεν υπόσχομαι στις γυναίκες πράγματα που δεν έχω σκοπό να τηρήσω». «Όχι, φοβούνται πολύ τον ευέξαπτο χαρακτήρα σου για να προσπαθήσουν να σου αποσπάσουν καμιά υπόσχεση». Ο Γουόρεν δεν τσίμπησε το δόλωμα, και μάλιστα έβαλε το χέρι γύρω από τον ώμο του αδερφού του και του εκμυστηρεύτηκε: «Θα σου μαυρίσω και τα δύο μάτια αν συνεχίσεις, και θα προτιμούσα να μην το κάνω». Ο Ντρου γέλασε. «Ξέσπασες για τα καλά χθες το βράδυ, ε;» «Για την ώρα». «Χαίρομαι που το ακούω, αλλά φυσικά δεν πρόκειται να κρατήσει για πολύ. Η χαλαρή διάθεσή σου ποτέ δεν κρατάει πολύ». Ο Γουόρεν συνοφρυώθηκε την ώρα που ο Ντρου έφυγε και τον άφησε μόνο του. Μα τόσο δύσκολο ήταν να τα πάει καλά κάποιος μαζί του; Το πλήρωμα του πλοίου του δεν είχε αυτή την

168 JOHANNA LINDSEY άποψη, αλλιώς δεν θα είχε κρατήσει τόσο πολλούς, τους ίδιους, για τόσο πολλά χρόνια. Βέβαια είχε ένα χαρακτήρα ευέξαπτο και υπήρχαν ορισμένα πράγματα που εύκολα τον προκαλούσαν. Να, ας πούμε, αυτή η μόνιμη ευθυμία του Ντρου. Η ανεμελιά του μικρότερου αδερφού του απλούστατα του έσπαγε τα νεύρα, ενδεχομένως γιατί δεν μπορούσε να θυμηθεί κάποια χρονική περίοδο, εδώ και πολύ καιρό, που να ήταν κι αυτός λίγο πολύ ανέμελος και ξένοιαστος πριν από τη Μαριάν. Έβγαλε απ το μυαλό του αυτά τα πράγματα την ώρα που κατευθυνόταν προς τη Μπέρκελι Σκουέρ, κι έβαλε τέλος και σ έναν άλλο, πιο πιεστικό ερεθισμό. Ωστόσο η διάθεσή του εξακολουθούσε να είναι καλή, και μάλιστα όσο πλησίαζε, τόσο καλύτερη γινόταν. Όχι πια άλλες μέρες σαν τη χθεσινή. Τέρμα οι πειρασμοί. Θα μπορούσε να ξαναρχίσει να απολαμβάνει αυτή του την επίσκεψη στην αδερφή του. Θα μπορούσε να επικεντρωθεί στα εγκαίνια του πιο πρόσφατου γραφείου της «Σκάιλαρκ», στις δουλειές. Μπορεί μάλιστα να σκεφτόταν να βρει και μια ερωμένη, προσωρινά, για όσο καιρό θα έμενε εδώ. Ίσως τελικά θα έπρεπε να πάει σ εκείνο το χορό μαζί με τους αδερφούς του, ίσα για να δει ποιες γυναίκες ελευθερίων ηθών ήταν διαθέσιμες. Ο Γάλλος πρώην πειρατής, ο Χένρι, ήταν ο μπάτλερ για σήμερα, και αφού του άνοιξε την πόρτα χρειάστηκαν μόλις λίγες στιγμές για να καταλάβει ο Γουόρεν ότι είχε έρθει σε λάθος ώρα. Η Τζόρτζι έπαιρνε έναν υπνάκο. Το ίδιο και η Ζακλίν. Και οι άλλοι τρεις Μάλορι που έμεναν εκεί, είχαν βγει έξω. Η απογοήτευση του Γουόρεν ήταν τρομερή, η καλή διάθεση που είχε καταφέρει να αποκτήσει εξανεμίστηκε. Ήταν διατεθειμένος να βάλει τέλος στις απογοητεύσεις, και να σου πάλι, περικυκλωμένος από απογοήτευση, φτου κι απ την αρχή. Θα μπορούσε να περιμένει, φυσικά, αλλά το μόνο που θα κατάφερνε η ανυπομονησία του θα ήταν να κάνει τη διάθεσή του χειρότερη, και αν ξυπνούσε η Τζόρτζι, αυτός θα κατέληγε να ξεσπάσει πάνω της. Κι έτσι έφυγε, όμως πώς να σκότωνε την

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 169 ώρα του σε μια πόλη που δεν την ήξερε; Λοιπόν, υπήρχε κι άλλο ένα πράγμα που είχε σκοπό να κάνει. Μία ώρα αργότερα, είχε βρει το γυμναστήριο που γύρευε, έκανε μια συμφωνία με τον ιδιοκτήτη για ατομική προπόνηση σε λογική τιμή και ανακάλυψε, μάλλον γρήγορα, ότι δεν ήξερε σχεδόν τίποτα για γροθιές με αξιώσεις. Καβγατζής, αυτό ήταν ανέκαθεν και τον είχε εξυπηρετήσει μια χαρά μέχρι να συναντήσει τον Τζέιμς Μάλορι. «Όχι έτσι, Γιάνκη», γκρίνιαξε ο εκπαιδευτής. «Αυτό θα έκανε τον μέσο άντρα να πέσει, αλλά αν θέλεις να αργήσει να ξανασηκωθεί, κάν το έτσι». Ο Γουόρεν δεν είχε τον κατάλληλο χαρακτήρα για τέτοιου είδους επικρίσεις, αλλά θα τις υπέμενε ακόμα κι αν αυτό τον σκότωνε. Η ανταμοιβή θα ήταν η ικανότητα να τσακίσει τη φάτσα του γαμπρού του και να μην καταστραφεί γι αυτό. «Έχεις σώμα κατάλληλο για να προκαλέσει σοβαρή ζημιά, αλλά χρειάζεται να το χρησιμοποιήσεις σωστά. Συνέχισε, λοιπόν, και κάνε χρήση της δύναμης που έχεις στο δεξί σου». «Βρε βρε, για φαντάσου!» ξεστόμισε μια φωνή που ο Γουόρεν την ήξερε πάρα πολύ καλά. «Υπάρχει κανένας συγκεκριμένος λόγος που το έριξες στην προπόνηση, Γιάνκη;» Ο Γουόρεν στράφηκε και είδε τον Τζέιμς Μάλορι και τον αδερφό του τον Άντονι, που είχαν ανέβει πάνω στο ρινγκ, και ήταν οι δυο τελευταίοι άνθρωποι που θα ήθελε να δει εκείνη ακριβώς τη στιγμή. «Υπάρχει ένας», είπε, και το νόημα ήταν ολοφάνερο. Ο Τζέιμς χαμογέλασε. «Το άκουσες αυτό, Τόνι; Τελικά πιστεύω ότι ο τύπος εξακολουθεί να θέλει να μου πιει το αίμα». «Ε τότε, ήρθε στο κατάλληλο μέρος για να βρει τον τρόπο να το καταφέρει, έτσι δεν είναι;» αποκρίθηκε ο Άντονι. Ύστερα απευθύνθηκε προς τον Γουόρεν και είπε: «Το ήξερες ότι στο Νάιτον εκπαιδευτήκαμε και οι δυο μας; Φυσικά αυτό έγινε κάμποσα χρόνια πριν, και έκτοτε μάθαμε κάνα δυο πραγματάκια. Ίσως να σου κάνω λίγη προπόνηση εγώ ο ίδιος».

170 JOHANNA LINDSEY «Μην μπαίνεις στον κόπο, σερ Άντονι. Δεν μου χρειάζεται τέτοια βοήθεια». Ο Άντονι απλώς γέλασε καθώς στράφηκε προς τον αδερφό του και του είπε συνωμοτικά: «Δεν καταλαβαίνει. Για εξήγησέ του το εσύ, ενώ εγώ θα πάω στου Χόρας Μπίλινγκς να πάρω τα λεφτά από το στοίχημά μου». «Τι έβαλες στοίχημα τούτη τη φορά;» ρώτησε ο Τζέιμς. «Δεν μπορείς να μαντέψεις;» «Το φύλο της κόρης μου;» «Το όνομά της, αγαπητέ μου», γέλασε ο Άντονι. «Σε ξέρω πάρα πολύ καλά». Ο Τζέιμς χαμογέλασε στοργικά στον αδερφό του που έφευγε και μετά έστρεψε ξανά την προσοχή του στον Γουόρεν. «Πρέπει να εκμεταλλευτείς την προσφορά που σου έκανε. Είναι ο μόνος άνθρωπος που ξέρω ο οποίος έχει μια πιθανότητα να με νικήσει, αν και πρόκειται για αμυδρή πιθανότητα. Και παρά το τι φαντάζεσαι, θα σε διδάξει σωστά ίσα για να με δει να πέφτω κάτω. Τέτοιος είναι, ξέρεις». Ο Γουόρεν είχε δει με τα μάτια του αυτούς τους δυο αδερφούς να πειράζονται, κι αυτό ήταν αρκετό για να καταλάβει ότι ο Τζέιμς μάλλον είχε δίκιο. Ευχήθηκε κι αυτός με τους αδερφούς του να μπορούσαν να πειράζονται έτσι δίχως να φτάσουν να πιαστούν στα χέρια. «Θα το σκεφτώ», αποκρίθηκε κοφτά. «Θαυμάσια. Λοιπόν, θα πρόσφερα εγώ την ωφέλεια της δικής μου εμπειρίας, ίσα για να το διασκεδάσουμε λιγάκι, που λες, αλλά η αδερφή σου μάλλον θα με κατηγορούσε ότι γυρεύω εκδίκηση ή κάποια τέτοια ανοησία, μια κι εγώ δεν θα ήμουν καθόλου μαλακός μαζί σου όπως θα είναι ο Τόνι. Παρεμπιπτόντως, υπέροχο το σκίσιμο που έχεις στα χείλη σου... ποιος σου το έκανε; Κανένας που ξέρω;» «Γιατί, για να τον συγχαρείς;» είπε ο Γουόρεν εκνευρισμένα. Ο Τζέιμς δεν απάντησε, απλώς χαμογέλασε, κι έτσι ο Γουόρεν συνέχισε: «Λυπάμαι που σε απογοητεύω, Μάλορι, αλλά απλώς ο

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 171 Ντρου κι εγώ είχαμε πρόβλημα να μοιραστούμε το ίδιο κρεβάτι, τίποτ άλλο». «Τι κρίμα», αναστέναξε ο Τζέιμς. «Η σκέψη ότι μπορεί να κάνεις καινούριους εχθρούς ενόσω θα βρίσκεσαι στην πόλη, θα οδηγούσε το κέφι μου στα ουράνια, ειλικρινά». «Ε τότε θα φροντίσω να μη σε πληροφορήσω έτσι και κάνω κανέναν καινούριο εχθρό», είπε ο Γουόρεν. Εκείνο το απαίσιο ξανθό φρύδι υψώθηκε. «Έτσι και; Ω, θα κάνεις οπωσδήποτε, Γιάνκη. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην κάνεις, είσαι κινούμενο βαρέλι με μπαρούτι. Πραγματικά σου χρειάζεται να σκληραγωγήσεις λιγάκι το αμερικάνικο τομάρι σου. Παίρνει φωτιά πάρα πολύ εύκολα». Το γεγονός ότι ο Γουόρεν δεν είχε εκραγεί ακόμα αν και ήταν πάρα πολύ κοντά στην έκρηξη τον οδήγησε στο να παρατηρήσει, με μια κάποια αυταρέσκεια: «Πρόσεξε ότι βελτιώνομαι». «Όντως βελτιώνεσαι», όφειλε να συμφωνήσει ο Τζέιμς. «Είσαι πραγματικά αξιέπαινος, αλλά πάλι, έχω κι εγώ θαυμάσια διάθεση, γιατί προσέλαβα μια νταντά για την Τζακ σήμερα το πρωί». Με άλλα λόγια, ο Τζέιμς ούτε καν προσπαθούσε να είναι προκλητικός, αλλά ο Γουόρεν δεν το είδε έτσι κι έτριξε τα δόντια του στο άκουσμα εκείνου του ονόματος. «Καλά που το θυμήθηκα. Η Τζόρτζι μου είπε να σε ρωτήσω για ποιο λόγο ονόμασες την κόρη σου Τζακ». «Γιατί ήξερα πόσο πολύ θα σε εκνεύριζε, αγαπητό μου αγόρι. Γιατί άλλο;» Ο Γουόρεν κατάφερε να συγκρατηθεί και να μην ξεσπάσει στο τσακ ήταν για να επισημάνει με συμβουλευτικό τόνο στη φωνή του: «Αυτό το είδος της ξεροκεφαλιάς δεν είναι φυσιολογικό, να ξέρεις». Ο Τζέιμς γέλασε μ αυτό. «Και περιμένεις από μένα να είμαι φυσιολογικός; Θεός φυλάξει». «Εντάξει, αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που μπήκες στον

172 JOHANNA LINDSEY κόπο να γίνεις εκνευριστικός, Μάλορι. Θέλεις να μου πεις γιατί το έκανες;» Ο Τζέιμς ανασήκωσε αδιάφορα τους ώμους. «Είναι μια συνήθεια που κρατάει εδώ και πολλά χρόνια και φαίνεται πως δεν μπορώ να τη χαλάσω». «Προσπάθησες;» Τώρα ο Τζέιμς χαμογέλασε. «Όχι». «Οι συνήθειες από κάπου ξεκινούν», είπε ο Γουόρεν. «Η δική σου από πού ξεκίνησε;» «Καλή ερώτηση, γι αυτό βάλε τον εαυτό σου στη θέση μου. Τι θα έκανες εσύ αν δεν έβρισκες ούτε ένα ενδιαφέρον στη ζωή σου, τίποτα, αν δεν έβρισκες καμία πρόκληση στο να κυνηγήσεις μια χαριτωμένη κοπελίτσα, και αν ακόμα και η πιθανότητα μιας μονομαχίας γινόταν για σένα απολύτως βαρετή;» «Δηλαδή προσβάλλεις ανθρώπους μόνο και μόνο για να δεις αν θα ξεσπάσουν βίαια;» «Όχι, απλώς για να δω πόσο κόπανοι μπορούν να γίνουν. Παρεμπιπτόντως, εσύ τα καταφέρνεις περίφημα». Ο Γουόρεν παραδόθηκε. Το να μιλάει με τον Τζέιμς Μάλορι του έπαιρνε και το τελευταίο γραμμάριο υπομονής και αυτοελέγχου που είχε, κι εδώ που τα λέμε δεν είχε σε αφθονία κανένα από τα δύο. Πρέπει να φάνηκε αυτό στην έκφραση του προσώπου του, γιατί ο Τζέιμς πρόσθεσε: «Είσαι σίγουρος ότι δεν θέλεις να δοκιμάσεις μαζί μου τώρα;». «Όχι». «Φρόντισε να μου πεις όταν θα αλλάξεις γνώμη, εντάξει;» «Μπορείς να είσαι σίγουρος γι αυτό». Ο Τζέιμς γέλασε επιδοκιμαστικά, με την καρδιά του. «Καμιά φορά έχεις πλάκα, όπως κι εκείνος ο κακότροπος ο Ίντεν. Όχι συχνά, αλλά πραγματικά, τις έχεις τις στιγμές σου».

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 173 Κεφάλαιο 20 Μια και ο Χένρι τακτοποιούσε τις αποσκευές της κυρίας Χίλαρι στη σοφίτα η νεοπροσληφθείσα νταντά είχε μόλις τακτοποιηθεί στο δωμάτιό της ακριβώς δίπλα στο παιδικό δωμάτιο η Έιμι για άλλη μια φορά βρέθηκε να ανοίγει την πόρτα για να υποδεχθεί και τους πέντε αδερφούς Άντερσον. Τούτη τη φορά τους περίμεναν. Η Τζορτζίνα είχε καλέσει τους αδερφούς της σε δείπνο και είχε σκοπό να φάνε όλοι μαζί στην επίσημη τραπεζαρία. Είχε βέβαια γίνει ένα καβγαδάκι με τον Τζέιμς γι αυτή της την απόφαση, γιατί εκείνος επέμενε ότι δεν ήταν ακόμη έτοιμη να βγει από το δωμάτιό της, ωστόσο είχαν καταλήξει σε μια συμβιβαστική λύση, να τη μεταφέρει εκείνος κάτω. Αυτή τη φορά η Έιμι ήταν προετοιμασμένη, ήρεμη, αλλά και γεμάτη ρίγη συγκίνησης όταν διαπίστωσε ότι ο Γουόρεν δεν είχε αρνηθεί την πρόσκληση ίσα για να αποφύγει αυτήν. Το να μην έρθει για να την αποφύγει ήταν μια πιθανότητα, οπωσδήποτε, και η Έιμι ένιωθε φρικτά γι αυτό. Αλλά κατά πώς φαινόταν, εκείνος είχε σκοπό να προσποιηθεί ότι το χθες δεν είχε συμβεί, αγνοώντας την. Η Έιμι αναρωτήθηκε για πόσο θα μπορούσε ο Γουόρεν να το καταφέρνει αυτό, γιατί εκείνη μια φορά δεν επρόκειτο να τον αγνοήσει. Ο Ντρου της τράβηξε την προσοχή από τον Γουόρεν προς στιγμήν, ωστόσο, την ώρα που οι άλλοι προχωρούσαν ο ένας πίσω απ τον άλλο, με κατεύθυνση προς το σαλόνι. Της πήρε το

174 JOHANNA LINDSEY χέρι και με πολλή αβρότητα έσκυψε για να φιλήσει απαλά τις αρθρώσεις των δαχτύλων της. Μόνο όταν ίσιωσε την πλάτη του η Έιμι παρατήρησε το μαυρισμένο του μάτι. Έχοντας επίσης προσέξει το σκίσιμο στα χείλη του Γουόρεν, δεν της φάνηκε και πολύ δύσκολο να καταλάβει τι είχε συμβεί. «Πονάει;» ρώτησε τον Ντρου με συμπόνια. «Φριχτά». Ο Ντρου της χαμογέλασε για να υποβαθμίσει τη σοβαρότητα της δήλωσής του. «Μα θα μπορούσες να το φιλήσεις για να γίνει καλύτερα». Εκείνη του ανταπέδωσε ένα σκανταλιάρικο χαμόγελο. «Θα μπορούσα να σου δώσω μια μπουνιά να σου μαυρίσω και το άλλο». «Εντάξει, πού το έχω ξανακούσει αυτό άραγε;» Το βλέμμα που έριξε στον Γουόρεν αποκάλυπτε πού ακριβώς το είχε ξανακούσει αυτό, αλλά ο Γουόρεν δεν έδειξε να το διασκεδάζει ούτε στο ελάχιστο. Πριν ξαναπιαστούν στα χέρια, όμως, η Έιμι παρατήρησε: «Ελπίζω να έχετε βρει μια λογική εξήγηση να πείτε στην αδερφή σας. Δεν είναι κατάλληλη η περίοδος γι αυτήν να έχει να ανησυχεί για τα αδέρφια της». «Μην ανησυχείς, γλυκιά μου. Η Τζόρτζι είναι πολύ συνηθισμένη στα γδαρσίματα και στις μελανιές μας. Πιθανότατα ούτε που θα το προσέξει καν. Όμως, για την περίπτωση που το προσέξει» Στράφηκε και κοίταξε τον Γουόρεν, που δεν είχε ακολουθήσει ακόμα τους υπόλοιπους αδερφούς του στο σαλόνι. «Πώς σου φαίνεται να πούμε ότι πέσαμε μαζί από την ίδια σκάλα;» «Ρίξε το φταίξιμο εκεί που πρέπει, Ντρου. Η Τζόρτζι δεν περιμένει τίποτα καλύτερο από μένα». «Λοιπόν, δεν έχω καμία αντίρρηση, και ειδικά από τη στιγμή που το μόνο που έκανα ήταν μια αθώα παρατήρηση μα τι διάβολο είπα που σε έκανε να βγεις απ τα ρούχα σου χθες το βράδυ;» «Δεν θυμάμαι», είπε ψέματα ο Γουόρεν. «Ε καλά, να τα, ήμαστε και οι δύο μεθυσμένοι. Θα το

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 175 καταλάβει απόλυτα αυτό η Τζόρτζι, αλλά καλύτερα να της τα πω εγώ. Εσύ θα πάρεις αμυντική στάση και θα καταστρέψεις όλη τη βραδιά». Ο Ντρου έφυγε για να πάει να μιλήσει στην Τζορτζίνα, και η Έιμι εξεπλάγη που βρέθηκε μόνη της προς στιγμήν με τον Γουόρεν. Θα έπαιρνε και όρκο ότι ο Γουόρεν θα έκανε ό,τι μπορούσε για να το αποφύγει αυτό, όμως στην πραγματικότητα δεν έκανε καμία κίνηση για να ακολουθήσει αμέσως τον Ντρου. Η Έιμι τον κοίταξε με προσδοκία, αλλά όταν είδε ότι εκείνος έμεινε αμίλητος, αποφάσισε να τον τσιγκλίσει λιγάκι. «Ντροπή σου», τον μάλωσε απαλά. «Ήταν ανάγκη να ξεσπάσεις πάνω του χθες το βράδυ;» «Δεν ξέρω για ποιο πράγμα μιλάς». «Κι όμως, ξέρεις. Πολύ περισσότερο θα προτιμούσες να στραγγαλίσεις εμένα παρά τον αδερφό σου». «Όπως θυμάμαι», είπε εκείνος ξερά, «το να σε δείρω με μια βέργα ήταν αυτό που είχα κατά νου». «Τρίχες». Η Έιμι του χαμογέλασε, μη νιώθοντας πλέον φόβο από αυτή τη συγκεκριμένη απειλή. «Το να μου κάνεις έρωτα είναι αυτό που πραγματικά ήθελες, και παραλίγο να συμβεί. Θέλεις να με ξανακυνηγήσεις για να δούμε τι θα γίνει;» Το πρόσωπό του σκοτείνιασε και αυτό ήταν μια σαφής ένδειξη ότι η συζήτηση δεν πήγαινε όπως ήθελε εκείνος. Διόρθωσε την κατάσταση χωρίς περιστροφές. «Ήρθα και νωρίτερα για να σου υπενθυμίσω την υπόσχεση που μου έδωσες». Η Έιμι συνοφρυώθηκε, για μια στιγμή σάστισε. «Ποια υπόσχεση;» «Ότι θα κάνεις οτιδήποτε σου ζητήσω. Ε, σου ζητάω να με αφήσεις ήσυχο». Το μυαλό της έπεσε μέσα σε μια φρενήρη δίνη. Πραγματικά, το είχε ξεχάσει, κι έτσι δεν είχε σκεφτεί κάποιο τρόπο να ξεφύγει από τη συμφωνία που είχε κάνει μαζί του. Του είχε δώσει αυτή την υπόσχεση για να τον εμποδίσει να πάθει κακό. Ήταν στ

176 JOHANNA LINDSEY αλήθεια πολύ άσχημο εκ μέρους του ότι τώρα το χρησιμοποιούσε αυτό εναντίον της. Κι όμως, ήξερε ότι αυτός ο πεισματάρης άντρας θα έκανε ακριβώς ένα τέτοιο πράγμα. Τελικά βρήκε μια απάντηση να πει, παρόλο που δεν ήθελε καθόλου να διακινδυνεύσει να τη χρησιμοποιήσει. Παρηγόρησε τον εαυτό της με τη σκέψη ότι ούτε κι εκείνος θα ήθελε να διακινδυνεύσει να εμμείνει σε μια υπόσχεση που την ανάγκασε να του δώσει πάνω σε μια στιγμή πανικού, και μάλιστα για το δικό του καλό. «Έχεις ήδη ζητήσει κάτι», του είπε. «Σιγά να μη ζήτησα». «Κι όμως. Μου ζήτησες να φορέσω την κουκούλα της κάπας μου χθες βράδυ, αμέσως αφότου έκρυψες τα όπλα σου. Κι εγώ τη φόρεσα». «Έιμι» «Ε λοιπόν, ζήτησες». «Βρε μάγισσα! Ξέρεις πάρα πολύ καλά ότι» «Μη θυμώνεις, Γουόρεν. Πώς θα μπορέσω να σε βοηθήσω να περπατήσεις το μονοπάτι της ευτυχίας, αν εσύ με κάνεις να παρατήσω την προσπάθεια;» Ο Γουόρεν δεν έκανε κανένα σχόλιο πάνω σ αυτό. Ήταν πολύ έξαλλος για να πει οτιδήποτε. Η Έιμι βαριαναστέναξε την ώρα που εκείνος την παράτησε μόνη κι έφυγε. Μέσα της ένιωθε ότι είχε χάσει πολύτιμο έδαφος. Κατά τη γνώμη του, του είχε πει ψέματα, δεν ήταν δυνατόν να την εμπιστεύεται κανείς, του είχε ενισχύσει την άποψη που είχε για όλες τις γυναίκες. Να πάρει, πιο δύσκολο δεν μπορούσε να γίνει αυτό το ερωτικό παιχνίδι; Η βραδιά κύλησε εκπληκτικά καλά, παρά την ανησυχητική σιω πή του Γουόρεν. Ο Τζέιμς του έριξε ένα βλέμμα και αποφάσισε ότι δεν θα έπαιρνε ικανοποίηση προκαλώντας τον κι άλλο σήμερα, οπότε τον άφησε στην ησυχία του. Η Τζορτζίνα τον κοίταζε συνοφρυωμένη πού και πού, παίρνοντας την απόφαση να κάνει κι άλλη μια κατ ιδίαν κουβέντα μαζί του,

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 177 αλλά όχι απόψε. Αλλά και η Έιμι πιέστηκε πολύ για να δείξει χαρούμενη έπειτα απ ό,τι είχε κάνει. Και δεν μπορούσε να σκεφτεί κανένα τρόπο για να επανορθώσει στον Γουόρεν εκτός από το να κάνει αυτό που της είχε ζητήσει, κι αυτή δεν ήταν έτοιμη να το κάνει. Ήταν πάρα πολύ αισιόδοξη για να παρατήσει την υπόθεση μαζί του, και το στοίχημα που είχε βάλει με τον Τζέρεμι πρόσθετε πόντους στην αυτοπεποίθησή της. Πάντως οπωσδήποτε τα πράγματα τώρα δεν έδειχναν και τόσο ευοίωνα. Ο Κόνραντ Σαρπ είχε καταφτάσει εκείνο το απόγευμα από την επαρχία και αυτός μαζί με τον Τζέρεμι, με κάτι λίγα έξυπνα σχόλια από τον Τζέιμς, κρατούσαν τη συζήτηση με τους υπόλοιπους τέσσερις Άντερσον αρκετά ζωντανή. Συζήτησαν επίσης το θέμα του καινούριου γραφείου της «Σκάιλαρκ». Η Έιμι δεν είχε ακούσει γι αυτό πριν, αλλά προς μεγάλη της έκπληξη έμαθε ότι ο Γουόρεν θα έμενε στο Λονδίνο για περισσότερο καιρό απ όσο εκείνη νόμιζε, για να διευθύνει το καινούριο γραφείο ώσπου να έστελναν κάποιον από την Αμερική για να τον αντικαταστήσει. Ήταν κατενθουσιασμένη, τώρα η πίεση να καταφέρει ένα θαύμα σε τόσο σύντομο χρόνο μειώθηκε ώσπου η Τζορτζίνα επισήμανε, πολύ λογικά, ότι μολονότι η «Σκάιλαρκ» ήταν αμερικανική εταιρεία, το γραφείο του Λονδίνου θα ωφελούνταν από έναν Εγγλέζο διευθυντή, ο οποίος πολύ πιο εύκολα θα μπορούσε να ερχόταν σε συνεννόηση με τους συμπατριώτες του. Προφανώς του Γουόρεν δεν του άρεσε η ιδέα, αλλά ο Κλίντον είπε ότι θα το σκεφτόταν, ενώ ο Τόμας συμφώνησε με την αδερφή του. Πάντως δεν είχε σημασία σε τι απόφαση θα κατέληγαν. Σημασία είχε ότι ο Γουόρεν δεν θα έφευγε μαζί με τους αδερφούς του, γεγονός που οπωσδήποτε ήταν ένα πλεονέκτημα για την Έιμι. Είτε ο Γουόρεν θα έμενε για μια βδομάδα είτε για δύο μήνες ακόμα, εκείνη χρειαζόταν όλο τον επιπλέον χρόνο που μπορούσε να έχει στη διάθεσή της. «Επί τη ευκαιρία, Έιμι» ο Τζέιμς ξαφνικά την έβαλε στην

178 JOHANNA LINDSEY κουβέντα «είδα τον πατέρα σου σήμερα και μου ανέφερε ότι αυτός και η μητέρα σου σε λίγες μέρες θα πάνε στο Μπαθ για να απολαύσουν τα νερά, και ύστερα θα ανέβουν και στο Κάμπερλαντ. Ο Έντι ξέρει ένα μεταλλείο εκεί που θέλει να το εξετάσει εξονυχιστικά πριν επενδύσει σε αυτό». Αυτό ήταν ένα θέμα που η Έιμι το γνώριζε. «Ναι, θέλει να συναντήσει αυτοπροσώπως τους ιδιοκτήτες και τους διευθυντές, μια και η πρώτη του εντύπωση είναι πάντα και η σωστή και καθορίζει κιόλας ποια επένδυση θα προτιμήσει». «Αυτό έμαθα», αποκρίθηκε ο Τζέιμς. «Όμως θα λείπουν για κάμποσες εβδομάδες, αγαπητή μου. Είσαι ευπρόσδεκτη να μείνεις μαζί μας ώσπου να επιστρέψουν, φυσικά, αλλιώς θα καθυστερήσουν την αναχώρησή τους αν θέλεις να πας κι εσύ». Ήταν απέραντα τιμητικό γι αυτήν ότι της ζητούσε να πάρει μια απόφαση. Μόλις λίγες εβδομάδες πριν δεν θα την είχε ρωτήσει κανείς, απλώς θα της ανακοίνωναν αυτά που είχαν αποφασίσει για λογαριασμό της κατόπιν εορτής. Φυσικά, δεν υπήρχε τίποτα να αποφασίσει. Δεν είχε κανένα σκοπό να φύγει από το Λονδίνο ενόσω ήταν ακόμη εδώ και ο Γουόρεν. «Θα μείνω εδώ, αν δεν υπάρχει πρόβλημα», είπε. «Τι πρόβλημα;» παρενέβη η Τζορτζίνα. «Εσύ και το μαγικό σου άγγιγμα είναι τεράστια βοήθεια για μένα. Αλήθεια, ακόμα και ο Άρτι και ο Χένρι τσακίζονται να εκτελέσουν τις εντολές σου, ενώ για να ακούσουν εμένα θα πρέπει πρώτα να τους φοβερίσω. Θα ήθελα να σε κρατήσω εδώ ώσπου να παντρευτείς αν η μητέρα σου δεν θα είχε αντίρρηση, αλλά φυσικά και θα είχε». «Δηλαδή, κανονίστηκε;» ρώτησε ο Τζέιμς και τις δύο. «Όχι ακριβώς», είπε η Τζορτζίνα. «Αν μείνεις, Έιμι, επιμένω να αρχίσεις να δέχεσαι και πάλι τους επισκέπτες σου. Το θείο σου δεν θα τον πειράξει η αναστάτωση. Για την ακρίβεια, νομίζω ότι μάλλον θα το διασκεδάζει να τρομοκρατεί όλους αυτούς τους υποψήφιους μνηστήρες σου». Και χαμογέλασε. «Εξάσκηση, ξέρεις, για τη Ζακλίν. Όμως συμφωνείς κι εσύ ότι δεν γίνεται να κρύβεσαι από όλες αυτές τις κατακτήσεις που έκανες κατά την

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 179 πρώτη επίσημη εμφάνισή σου, όχι για λίγες ακόμα εβδομάδες, έτσι δεν είναι;» Η Έιμι έριξε μια φευγαλέα ματιά στον Γουόρεν πριν απαντήσει. Μια λέξη απ το στόμα του, έστω κι ένα βλέμμα με νόημα, και αυτή θα έβρισκε μια δικαιολογία γιατί θα ήθελε να παραμείνει κρυμμένη για λίγο ακόμα. Όμως εκείνος κοιτούσε αλλού επίτηδες και ήταν σαν να της έλεγε ότι δεν τον ενδιέφερε καθόλου η απάντησή της. «Ναι, υποθέτω πως ναι», είπε τελικά η Έιμι. Όμως, είχε καρφώσει τα μάτια της στον Γουόρεν για πολλή ώρα. Όταν απόστρεψε το βλέμμα της, τσάκωσε το έντονα διορατικό βλέμμα του Τζέρεμι πάνω της, και το άθλιο τερατάκι ξεφούρνισε μπροστά σε όλους: «Ω Θεέ μου, όχι αυτόν!». Η Έιμι έγινε κατακόκκινη και αυτό επιβεβαίωσε τις κατηγορίες του, είτε εκείνη θα διάλεγε να τις αρνηθεί είτε όχι. Αλλά ευτυχώς, κανένας δεν είδε το κοκκίνισμα στα μάγουλά της εκτός από τον Τζέρεμι, μια και αυτός είχε τραβήξει την προσοχή όλων πάνω του, καθώς επίσης και την ίδια γενική ερώτηση που τον βομβάρδιζε από πάσα κατεύθυνση. «Όχι ποιον;» Αυτό το ρώτησε ο πατέρας του. «Τι διάβολο μουρμουρίζεις εκεί πέρα, νεαρέ;» Το βλέμμα που έριξε η Έιμι στον Τζέρεμι υποσχόταν την πιο τρομερή τιμωρία έτσι και ο τελευταίος αποκάλυπτε το μυστικό της. Φυσικά, αυτό δεν θα ήταν αρκετό για να κρατήσει το στόμα του κλειστό αν δεν ήταν τόσο καλοί φίλοι. Και ήταν, οπότε κι αυτός ήταν υποχρεωμένος να διορθώσει το λάθος του τουλάχιστον προς στιγμήν. «Συγγνώμη», είπε ο Τζέρεμι, και μάλιστα κατάφερε να πάρει και ένα συνεσταλμένο ύφος. «Φοβούμαι ότι το μυαλό μου περιπλανιόταν. Έτυχε να θυμηθώ ότι ο Πέρσι σχεδίαζε να φλερτάρει το αγαπητό μας κορίτσι». «Ο Πέρσι; Σαν να λέμε, ο Πέρσιβαλ Άλντεν;» Ο Τζέιμς ήθελε διευκρινίσεις, και όταν ο Τζέρεμι έγνεψε καταφατικά, τότε πρόσθεσε: «Μόνο πάνω απ το πτώμα του».

180 JOHANNA LINDSEY Αυτό ειπώθηκε χωρίς έξαψη, απλώς ως δήλωση ενός πραγματικού γεγονότος. Ο Τζέρεμι χαμογέλασε, χωρίς να μπει στον κόπο να αναφέρει ότι αυτός και ο Ντέρεκ είχαν ήδη προειδοποιήσει τον Πέρσι γι αυτή την πιθανότητα. «Το φανταζόμουν ότι θα είχες αυτή τη γνώμη», ήταν το μόνο που είπε ο Τζέρεμι στον πατέρα του. Αλλά στην απέναντι μεριά του τραπεζιού, η Έιμι βαριαναστέναξε από μέσα της. Αν ο θείος της αντιδρούσε έτσι με τον ακίνδυνο Πέρσι, ανατρίχιαζε σύγκορμη στη σκέψη τού πώς θα έκανε αν μάθαινε ότι η επιλογή της ήταν ο Γουόρεν. Έριξε στα γρήγορα μια κλεφτή ματιά στον Γουόρεν και διαπίστωσε ότι εκείνα τα πράσινα μάτια ξαφνικά άρχισαν να γυαλίζουν σαν δαιμονισμένα κοιτάζοντας τον Τζέιμς. Της κόπηκε η ανάσα, καθώς σκέφτηκε δύσπιστα κάτι που μέχρι τώρα δεν της είχε περάσει απ το μυαλό, αλλά σίγουρα θα έπρεπε να το είχε σκεφτεί. Δεδομένης της αντιπάθειας που βασίλευε ανάμεσα στον Τζέιμς και τον Γουόρεν, αν ο Τζέιμς του έλεγε να μείνει μακριά από την Έιμι, μήπως άραγε ο Γουόρεν αντιδρούσε κάνοντας το ακριβώς αντίθετο; Αν μη τι άλλο, για να κάνει και έξαλλο τον μισητό γαμπρό του; Δοκίμασε αυτή τη θεωρία πολύ σκανταλιάρικα. «Απ ό,τι φαίνεται, Γουόρεν», είπε, «μπορείς να ηρεμήσεις. Ο θείος μου ποτέ δεν θα με άφηνε να σε παντρευτώ». Κανένας δεν την πήρε στα σοβαρά, φυσικά, και μάλιστα η παρατήρησή της προκάλεσε και κάμποσα χάχανα, ακόμα και από τον Τζέιμς. Ο Τζέρεμι ωστόσο δεν το βρήκε αστείο τώρα που ήξερε αυτό που ήξερε, αλλά ούτε και ο Γουόρεν, καθώς φαινόταν. Εκείνη η μικρή ουλή τρεμόπαιζε το χέρι του πάνω στο τραπέζι είχε σφιχτεί σε γροθιά. Η Έιμι είχε μάθει να αναγνωρίζει τα σημάδια ως τα τώρα και κράτησε την ανάσα της, περιμένοντας να δει αν ο Γουόρεν θα έστρεφε το πείραγμά της εναντίον της ή αν θα πήγαινε με τα νερά της. «Είμαι συντετριμμένος, φυσικά». Ο Γουόρεν δεν ήταν υποκριτής σε καμία περίπτωση. Το είπε

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 181 πολύ ψυχρά, πράγμα που προξένησε ακόμα μεγαλύτερη θυμηδία στον Τζέιμς, ωστόσο η αδερφή του τον κοίταξε με περιέργεια, συνοφρυωμένη. «Φέρσου ευγενικά, Γουόρεν», τον κατσάδιασε η Τζορτζίνα τρυφερά. «Ένα αστείο έκανε μονάχα η Έιμι». Εκείνος απλώς χαμογέλασε σφιγμένα, πράγμα που έκανε την Τζορτζίνα να αναστενάξει και τη συζήτηση να πάρει άλλη κατεύθυνση. Το γεύμα διαλύθηκε σύντομα, από εκείνη τη στιγμή και μετά. Όπως ήταν αναμενόμενο, η Έιμι και ο Γουόρεν χασομέρησαν έτσι ώστε να ήταν οι τελευταίοι που θα έφευγαν από την τραπεζαρία. Το ίδιο ακριβώς, όμως, έκανε και ο Τζέρεμι. Πάντως έριξε μια ματιά στον Αμερικάνο και είπε: «Λοιπόν, απ ό,τι βλέπω, θα χρειαστεί να περιμένω». Με το που βγήκε από την πόρτα, το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο ο Γουόρεν είπε στην Έιμι: «Μην το ξανακάνεις αυτό». Εκείνη ζάρωσε απ το φόβο της μπροστά στην οργή που κόχλαζε μέσα στον χαμηλό τόνο της φωνής του. «Είσαι ακόμα θυμωμένος για εκείνη την αναθεματισμένη την υπόσχεση που νομίζεις ότι πήρα πίσω, έτσι δεν είναι; Όμως δεν θα χαιρόσουν αν έπαιρνες αυτό που ήθελες, ξέρεις». «Τουναντίον, θα πετούσα απ τη χαρά μου». «Ε τότε μείνε μακριά για λίγες μέρες και δες αν θα σου λείψω», πρότεινε η Έιμι. «Δεν θα μου λείψεις». «Θα σου λείψω. Κερδίζω την αγάπη των ανθρώπων, βλέπεις. Τους κάνω να χαμογελούν όταν δεν έχουν κανένα λόγο να χαμογελάσουν. Τους αρέσει να με έχουν κοντά τους. Αλλά για σένα θα είναι πολύ χειρότερο, γιατί ξέρεις ότι σε θέλω. Και ξέρω ότι θα μ αγαπήσεις σαν παλαβός αργά ή γρήγορα. Και το ξέρεις κι εσύ. Και θα έρθει μια μέρα που δεν θα αντέχεις να με αποχωρίζεσαι μέρα ή νύχτα». «Οι ονειροφαντασίες ενός παιδιού», είπε εκείνος, αλλά έτριξε

182 JOHANNA LINDSEY τα δόντια του. Είχε αρχίσει να τον επηρεάζει πάλι. «Πεισματάρη», είπε εκείνη κοιτάζοντάς τον και κουνώντας το κεφάλι της. «Αλλά είναι καιρός που η τύχη σού χαμογέλασε, Γουόρεν Άντερσον, οπότε είναι ευτυχής συγκυρία για σένα που κληρονόμησα τα χούγια του πατέρα μου, και που μπορώ να γίνω ακόμα πιο πεισματάρα από σένα». «Δεν το θεωρώ ευτυχή συγκυρία αυτό». «Θα το θεωρήσεις», υποσχέθηκε η Έιμι.

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 183 Κεφάλαιο 21 Τη στιγμή που έφυγε και ο τελευταίος Άντερσον και έκλεισε η πόρτα, η Έιμι ανέβηκε σαν σίφουνας τις σκάλες και πήγε στο δωμάτιό της με την ελπίδα ότι θα μπορούσε να αποφύγει τον Τζέρεμι, τουλάχιστον μέχρι αύριο, που θα μπορούσε να είναι καλύτερα προετοιμασμένη για το αναμενόμενο κήρυγμα. Αλλά ο αγύρτης την ξεπέρασε σε πονηριά. Την περίμενε στο διάδρομο, με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος, ακουμπώντας πάνω στην πόρτα που οδηγούσε στο δωμάτιό της σαν να μην έτρεχε τίποτα. Εκείνη φυσικά θα μπορούσε να κάνει μεταβολή και να πάει ξανά κοντά στη θεία και στο θείο της, και μετά να τους ακολουθήσει κατά πόδας για ύπνο ελπίζοντας ότι ο Τζέρεμι, ακούγοντάς τους να έρχονται, θα έφευγε από τη θέση όπου είχε στηθεί. Το πρόβλημα με αυτό ήταν ότι το ζήτημα ήταν τόσο σημαντικό, που μπορεί να έκανε τον ξάδερφό της να την ακολουθήσει ξανά στο κάτω πάτωμα και να το συζητήσει μπροστά σε οποιονδήποτε. Αν μη τι άλλο, ο Τζέρεμι έκανε μια προσπάθεια να κρατήσει την υπόθεση κρυφή για την ώρα. Αλλά η Έιμι συνέχιζε να θέλει λίγο περισσότερο χρόνο, κι έτσι, καθώς πήγε γύρω από τον Τζέρεμι για να ανοίξει την πόρτα, έκανε την προσπάθειά της. «Ειλικρινά δεν θέλω να το συζητήσω». «Πολύ κακώς», ήταν το μόνο που αποκρίθηκε εκείνος και ύστερα την ακολούθησε στο δωμάτιό της.

184 JOHANNA LINDSEY Το κακό με τον Τζέρεμι ήταν ότι, μολονότι στην πραγματικότητα επρόκειτο για καλό άτομο απλώς όχι τώρα, παρά την ανέμελη φύση του, μπορούσε κι αυτός να γίνει εξίσου σοβαρός όσο και οι υπόλοιποι στην οικογένεια όταν υπήρχε ανάγκη. Από το ύφος που είχε, προφανώς θεωρούσε ότι τώρα όντως υπήρχε ανάγκη. «Πες μου ότι βιάστηκα να καταλήξω σε λάθος συμπέρασμα». Εξαπέλυσε επίθεση αμέσως με το που η πόρτα έκλεισε πίσω του. «Άντε λοιπόν, σε προκαλώ». Η Έιμι σωριάστηκε με ένα γδούπο στην άκρη του κρεβατιού της για να τον αντιμετωπίσει. «Θα αποφύγουμε τη φασαρία, εντάξει;» έκανε, αναφερόμενη στον τόνο της φωνής του και όχι στο ζήτημα, παρόλο που και τα δύο συνδέονταν εκείνη τη στιγμή. «Αυτό εξαρτάται». Δεν της άρεσε ο τρόπος που ακούστηκε αυτό. «Από τι;» «Από το πόσο καλά θα μπορώ να διαβάσω την υπόσχεσή σου την υπογεγραμμένη με αίμα». Αφού ο Τζέρεμι το έλεγε αυτό, τότε δεν είχαν χαθεί όλα. Η Έιμι του χαμογέλασε. «Ξαναπροσπάθησε». Ο Τζέρεμι άρχισε να βηματίζει πάνω κάτω, κι αυτό ήταν ένα πλήγμα για το θάρρος που ένιωσε η Έιμι προς στιγμήν. «Θα χρειαστεί να φερθείς λογικά, Έιμι. Δεν γίνεται να έχεις αυτόν». «Ναι, γίνεται, και άντε λοιπόν, πες μου γιατί θεωρείς ότι δεν γίνεται». «Είναι ο χειρότερος απ όλους τους». «Το ξέρω αυτό». «Έχει ένα χαρακτήρα που δεν αντέχει στη λογική». «Το ξέρω κι αυτό από πρώτο χέρι». «Ποτέ του δεν πρόκειται να τα πάει καλά με την οικογένεια». «Είναι μια πιθανότητα». «Ο πατέρας μου τον μισεί ολόψυχα». Η Έιμι ανοιγόκλεισε τα μάτια της. «Φαντάζομαι ότι όλος ο κόσμος το ξέρει αυτό ως τώρα».

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 185 «Ο Γιάνκης παραλίγο να τον στείλει στην κρεμάλα, ξέρεις. Πραγματικά θα τον έστελνε στην κρεμάλα». «Λοιπόν, εκεί θα ήθελα να διαφωνήσω. Ο Γουόρεν αγαπάει πάρα πολύ την Τζορτζ για να έφτανε ως εκεί». «Ε, δεν θα λέγαμε ότι έπλεκε και το εγκώμιο του πατέρα μου εκείνο τον καιρό», της θύμισε ο Τζέρεμι. «Δεν χρειαζόταν. Ήταν έγκυος στο παιδί του, πράγμα που μιλάει από μόνο του». Τελικά κάποια στιγμή ο Τζέρεμι κοντοστάθηκε για να την κοιτάξει, με την έκφραση του προσώπου του υπερβολικά σοβαρή. «Γιατί, Έιμι; Απλώς πες μου αυτό. Είναι ο πιο αντιπαθητικός τύπος που έχω δει ποτέ μου. Άρα γιατί ήταν ανάγκη να διαλέξεις αυτόν, διάβολε;» «Δεν τον διάλεξα εγώ, για την ακρίβεια». «Τι εννοείς;» «Η καρδιά μου τον διάλεξε», προσπάθησε η Έιμι να εξηγήσει. «Το πώς με κάνει να αισθάνομαι κάθε φορά που είμαι κοντά του». «Καλά, εντάξει, το καλό που σου θέλω, μη μου πεις ότι αυτό είναι μόνο πόθος όλο κι όλο». «Να πάρει η οργή, χαμήλωσε τον τόνο της φωνής σου», σφύριξε η Έιμι μέσα απ τα δόντια της. «Κι ένα κομμάτι είναι πόθος, είμαι σίγουρη. Σαφώς και θέλω να ποθώ τον άντρα που σκοπεύω να παντρευτώ. Αλήθεια, θα με επέπληττες αν δεν ένιωθα έτσι, δεν θα με επέπληττες;» Ο Τζέρεμι δεν θα κολλούσε σ αυτό το κομμάτι, μια και το θεω ρούσε άσχετο, αν τον καλορωτούσες. «Είπες ότι ένα κομμάτι είναι πόθος; Για να ακούσω και τα υπόλοιπα». «Θέλω να τον κάνω να χαμογελάσει ξανά. Θέλω να τον κάνω ευτυχισμένο. Θέλω να του γιατρέψω τις πληγές του». «Ε τότε δώσ του κανένα βιβλίο με ανέκδοτα». Τα μάτια της Έιμι μισόκλεισαν απότομα καθώς τον κοίταζε. «Άκου, αν έχεις σκοπό να κοροϊδεύεις» «Μια ειλικρινής συμβουλή ήταν αυτό, οφείλω να σου πω»,

186 JOHANNA LINDSEY επέμεινε ο Τζέρεμι αγανακτισμένος. Δεν τον πολυπίστευε, το μαρτυρούσε και το ύφος της, αλλά του έδωσε το πλεονέκτημα της αμφιβολίας. «Αυτές οι ανάγκες είναι πραγματικές, Τζέρεμι, και μόνιμες και διαρκείς. Δεν ικανοποιούνται με κάτι προσωρινό. Και το πάθος που μου ξυπνάει ο Γουόρεν δεν πρόκειται να φύγει ούτε κι αυτό. Όταν με φιλάει» «Δεν θέλω να το ακούσω αυτό». «Να πάρει, κατάλαβέ με λίγο. Φαντάζεσαι ότι θα είχα επιλέξει τον Γουόρεν Άντερσον αν μπορούσα να έχω τη δυνατότητα της επιλογής; Είναι όλα όσα είπες, κι ακόμα παραπάνω. Όμως δεν μπορώ να μη νιώθω αυτά που με κάνει να νιώθω». «Μπορείς», επέμεινε αμετακίνητα ο Τζέρεμι. «Μπορείς απλά να τα αγνοήσεις». «Εσύ μου το λες αυτό; Ένας άντρας που φεύγει απ το σπίτι κάθε βράδυ απλά και μόνο για να πάει να βγάλει το παντελόνι του;» Τα μάγουλά του έγιναν κατακόκκινα και βαριαναστέναξε. «Γιατί συμβαίνει να είμαι ο μοναδικός που τυχαίνει πάντα να ακούει πόσο έξω απ τα δόντια μπορείς να μιλήσεις;» Τώρα επιτέλους η Έιμι μπορούσε να του χαμογελάσει. «Όχι πια. Το ανακάλυψε και ο Γουόρεν από πρώτο χέρι και ούτε εκείνου του αρέσει. Όμως, τόσο το χειρότερο και για τους δυο σας». Της έριξε ένα οργισμένο βλέμμα. «Και τι έχει να πει αυτός για όλα ετούτα;» «Δεν θα με έχει». «Εντάξει, δόξα τω Θεώ». «Αλλά με θέλει». «Φυσικά και σε θέλει. Θα έπρεπε να είναι μισοπεθαμένος για να μη σε θέλει, και δεν είναι. Όμως τι θα απομείνει όταν περάσει το πάθος; Τίποτα. Απ ό,τι φαίνεται, τουλάχιστον, εκείνος το ξέρει αυτό». «Δηλαδή μου λες ότι δεν πιστεύεις πως μπορώ να τον κάνω

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 187 να με αγαπήσει;» ρώτησε η Έιμι λιγάκι σφιγμένα. «Αυτή η παγοκολόνα; Λυπάμαι, Έιμι, αλλά δεν πρόκειται να γίνει. Αποδέξου το τώρα για να γλιτώσεις κάμποσο πόνο». Η Έιμι τον κοίταξε και κούνησε το κεφάλι της. «Ε τότε, φαντάζομαι, είμαι τυχερή που εγώ έχω αρκετή πίστη και για τους δυο μας». «Θα είσαι τυχερή αν ο πατέρας μου δεν τον σκοτώσει έτσι και μάθει για όλα αυτά». Κοίταξε τον ξάδερφό της υψώνοντας το φρύδι της, αλλά ο τόνος της φωνής της έγινε εντελώς απειλητικός. «Σκοπεύεις να του το πεις;» «Εντάξει, μη μου επιτίθεσαι, ναι;» διαμαρτυρήθηκε ο Τζέρεμι. «Θα ήταν για το καλό σου». «Άσε εμένα να ανησυχώ για το καλό μου, και μια και το αναφέρουμε, να θυμάσαι ότι σου εμπιστεύτηκα τα μυστικά μου και δεν θα μου άρεσε καθόλου μα καθόλου να με προδώσεις». «Να πάρει ο διάολος». Ο Τζέρεμι αναστέναξε. «Να θυμάσαι επίσης το στοίχημα που βάλαμε, Τζέρεμι, και ετοιμάσου για ένα μήνα εγκράτειας». Ο Τζέρεμι σφίχτηκε μ αυτή την υπενθύμιση. «Κι εσύ θα με έβαζες να την τηρήσω, έτσι δεν είναι;» «Αναμφίβολα». «Κοίτα να δεις, αυτή η κουβεντούλα έχει καταφέρει θαύματα, το δίχως άλλο», είπε ο Τζέρεμι με δυσαρέσκεια. «Μην έχεις τόσο πένθιμο ύφος. Μόλις καταφέρω να αλλάξω τον Γουόρεν, θα τον συμπαθήσεις». «Πού βρήκες εσύ μαγικό ραβδί;» Στην άλλη μεριά του διαδρόμου, ο Τζέιμς έφτασε στο δωμάτιό του για να βάλει την Τζορτζίνα στο κρεβάτι τους. «Δεν θα το ξανακάνεις αυτό», την προειδοποίησε την ώρα που τη βοηθούσε να γδυθεί για να μείνει με τα εσώρουχα. «Ήταν πολύ κουραστικό για σένα». «Ανοησίες. Το να με κουβαλάς από δωμάτιο σε δωμάτιο; Μάλλον ήταν πολύ κουραστικό για σένα».

188 JOHANNA LINDSEY Εκείνος πισωπάτησε με το ένα φρύδι υψωμένο. «Αμφισβητούμε την ανδροπρέπειά μου;» «Θεός φυλάξει. Δεν είμαι έτοιμη για να μου αποδείξεις πόσο δυνατός και ακαταπόνητος μπορείς να γίνεις, Τζέιμς Μάλορι αλλά μόλις θα είμαι έτοιμη, θα σου το πω αμέσως». Της έδωσε ένα πεταχτό φιλί για εκείνη την υπόσχεση, κι ύστερα απομακρύνθηκε για να σβήσει τις λάμπες που η καμαριέρα τις είχε αφήσει αναμμένες. Εκείνη τον ακολούθησε με το βλέμμα της σε όλο το δωμάτιο, μια ευχάριστη συνήθεια που είχε αποκτήσει από τον καιρό που έπαιζε η ίδια το ρόλο του πληρώματος της καμπίνας του στη Μέιντεν Αν. Τον περίμενε να γυρίσει στο κρεβάτι τους με το νυχτικό της και παρατήρησε: «Όταν φύγουν ο Κλίντον και οι υπόλοιποι, ο Γουόρεν θα απομείνει μονάχος του στο Όλμπανι». «Ε και;» «Ε και, έχουμε μεγάλο σπίτι εδώ πέρα, Τζέιμς». «Ούτε να το σκέφτεσαι, Τζορτζ». Εκείνη αγνόησε τον προειδοποιητικό τόνο. «Συγγνώμη, αλλά το σκεφτόμουν. Είμαι η αδερφή του. Δεν υπάρχει κανένας σοβαρός λόγος να μη μείνει εδώ μαζί μας». «Τουναντίον. Ένας πάρα πολύ σοβαρός λόγος που μου έρχεται στο νου είναι ότι μετά χαράς θα σκοτώναμε ο ένας τον άλλο». «Θα μου άρεσε να σκέφτομαι ότι έχεις λίγο περισσότερη αυτοσυγκράτηση». «Εγώ έχω, ειλικρινά. Αυτός ο βάρβαρος ο αδερφός σου είναι που δεν έχει καθόλου». «Βελτιώνεται». «Αλήθεια; Ε τότε γιατί έρχεται στο Νάιτον Χολ για μαθήματα πυγμαχίας;» Η Τζορτζίνα συνοφρυώθηκε. «Αποκλείεται». «Αμ δεν τα ξέρεις καλά Τον είδα με τα ίδια μου τα μάτια». «Δεν είναι ανάγκη να ακούγεσαι τόσο απίστευτα χαρούμενος γι αυτό. Μπορεί να πρόκειται απλώς για άσκηση».

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 189 «Ναι, καλά, Τζορτζ». Κούνησε το χέρι της περιφρονητικά. «Άρα δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας». «Σου φαίνομαι να ανησυχώ;» «Ακριβώς. Σε έχω δει να παλεύεις. Ο Γουόρεν δεν έχει καμία τύχη, ακόμα κι αν παρακολουθήσει μαθήματα. Θα έπρεπε να το έχει καταλάβει ως τώρα». «Α, ο Τόνι όμως προσφέρθηκε να του κάνει μαθήματα». «Για ποιο λόγο;» «Γιατί τον διασκεδάζει αυτό». «Μη μου πεις!» σχεδόν μούγκρισε η Τζορτζίνα. «Εντάξει, δεν θα έπρεπε να μου κάνει εντύπωση το γεγονός ότι αυτός ο αδερφός σου έχει ακόμα πολύ δρόμο μπροστά του για να με κάνει να τον αγαπήσω». «Δεν το κάνει για σένα ή για τον αδερφό σου, αγάπη μου. Για μένα το κάνει». «Αυτό το έχω ήδη καταλάβει». «Και το εκτιμώ». «Καλά κάνεις», είπε γκρινιάρικα η Τζορτζίνα. Ο Τζέιμς χασκογέλασε και ξάπλωσε για να την πάρει στην αγκαλιά του. «Έλα τώρα, δεν νομίζω να μου προτείνεις να γυρίσω και το άλλο μάγουλο έτσι κι ο αδερφός σου ξεκινήσει πρώτος καμιά ιστορία, έτσι;» «Όχι, αλλά ελπίζω να επιδείξεις αυτοσυγκράτηση όταν ή αν συμβεί αυτό». «Μπορείς να ελπίζεις, αγάπη μου». «Εντάξει, Τζέιμς, δεν θα έκανες κακό στον αδερφό μου, ε;» «Εξαρτάται τι εννοείς κακό». «Πολύ καλά, απ ό,τι βλέπω θα χρειαστεί να του μιλήσω σχετικά με αυτό το ζήτημα, μια κι εσύ δεν έχεις σκοπό να φερθείς λογικά». «Τίποτα δεν πρόκειται να πετύχεις», προέβλεψε ο Τζέιμς. «Δεν θα ικανοποιηθεί αν δεν μου εξαπολύσει κι άλλη επίθεση. Είναι θέμα αρχής, ξέρεις».

190 JOHANNA LINDSEY «Περηφάνιας, θέλεις να πεις, και ειλικρινά το σιχαίνομαι αυτό. Δεν καταλαβαίνω γιατί εσείς οι δυο δεν μπορείτε να τα πάτε καλά». «Έχω υπάρξει πάρα πολύ ευγενικός μαζί του». Η Τζορτζίνα αναστέναξε. «Το ξέρω, και είμαι απέραντα ευγνώμων, αλλά ακόμα και το ευγενικός το δικό σου είναι πάρα πολύ για τον Γουόρεν». «Αν θέλεις να αποφύγω να του μιλάω καν, είμαι σίγουρος ότι μπορώ να το καταφέρω». «Όχι, είναι του Γουόρεν το πρόβλημα», είπε εκείνη μελαγχολικά. «Όσο κι αν θέλω να το λύσω, δεν νομίζω πως μπορώ και πώς έγινε και ξεφύγαμε τόσο πολύ απ το θέμα; Εξακολουθώ να θέλω να προσφέρουμε στον Γουόρεν τη φιλοξενία μας». «Σε καμία περίπτωση». «Μα το άκουσες που ειπώθηκε απόψε ότι έχει σκοπό να ψάξει για κάτι μόνιμο που θα μπορούν να μένουν εκεί όλοι όταν θα έρχονται στο Λονδίνο, οπότε δεν θα είναι για πολύ». «Όχι». «Ε τότε θα χρειαστεί να μετακομίσω στο Όλμπανι για να του κάνω λίγη παρέα». «Κοίτα, Τζορτζ...» «Το εννοώ, Τζέιμς». Ο Τζέιμς αναγκάστηκε να ενδώσει. «Πολύ καλά, κάλεσέ τον», είπε απότομα. «Αλλά θα αρνηθεί, να το ξέρεις. Δεν θα θέλει να περνάει περισσότερο χρόνο μαζί μου όπως ακριβώς δεν θέλω ούτε κι εγώ μαζί του». Η Τζορτζίνα χαμογέλασε και φώλιασε καλύτερα στην αγκαλιά του. «Τώρα που αποκτώ κάποια δικαιώματα, γιατί να μη με βοηθήσεις να βρω την τέλεια γυναίκα που θα εξημερώσει τον θερμοκέφαλο τον αδερφό μου; Βέβαια δεν θέλει να παντρευτεί, αλλά η κατάλληλη γυναίκα θα μπορούσε» «Ξέχνα το, Τζορτζ, και το εννοώ, ξέχνα το. Ούτε στον χειρότερο εχθρό μου».

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 191 «Ειλικρινά πιστεύω ότι ο γάμος θα μπορούσε να τον αλλάξει προς το καλύτερο, Τζέιμς». «Ούτε μία στο εκατομμύριο». «Μα» «Θα μπορούσες εσύ να καταφέρεις να περάσεις μαζί του όλο το υπόλοιπο της ζωής σου;» «Εντάξει, όχι, όχι όπως είναι τώρα, αλλά Τζέιμς, βουλιάζει στη δυστυχία». «Ε, άσ τον να βουλιάζει. Δεν υπάρχει κανένας που να το αξίζει περισσότερο». «Εγώ όμως έχω σκοπό να τον βοηθήσω», είπε η Τζορτζίνα πεισματάρικα. «Αν μπορείς να φανείς τόσο άσπλαχνη σε κάποια καημένη, ανυποψίαστη γυναικούλα, κάνε ό,τι νομίζεις». «Δεν είναι αστείο, Τζέιμς Μάλορι». «Δεν το είπα γι αστείο».

192 JOHANNA LINDSEY Κεφάλαιο 22 «Τι διάβολο γυρεύεις εδώ;» ρώτησε έκπληκτος ο Άντονι καθώς βρέθηκε πίσω από τον Τζέιμς σε μια άκρη μιας αίθουσας χορού. «Θα μπορούσα κι εγώ να σε ρωτήσω το ίδιο πράγμα». Ο Άντονι έκανε μια γκριμάτσα δυσφορίας. «Η μικρή μου αγάπη έχει μια λατρεία για το χορό, άκου να δεις. Δεν ξέρω πώς τα καταφέρνει, αλλά με σέρνει κι εμένα σε τέτοια κάθε τρεις και λίγο. Ο δικός σου λόγος ποιος είναι;» «Η Έιμι», αποκρίθηκε ο Τζέιμς δείχνοντας με το κεφάλι του το ανοιχτό μπλε φόρεμα χορού που μόλις πέρασε από δίπλα τους σαν στρόβιλος. «Το μικρό διαβολοθήλυκο αποφάσισε την τελευταία στιγμή ότι ήθελε να έρθει σ αυτόν το χορό, και δεν υπήρχε περίπτωση να αλλάξει γνώμη». «Και με τον Έντι και τη Σάρλοτ να λείπουν εκτός πόλης, αναγκάστηκες να τη συνοδεύσεις, ε; Κι εσύ μόνος κι έρημος, επίσης. Η Τζορτζ δεν μπορεί ακόμα;» «Όχι εντελώς, αλλά πάντως μπορούσε να ξεφουρνίσει με εντυπωσιακό τρόπο λέξεις όπως καθήκον, ευθύνη και πράξη, οπότε τι να έκανα κι εγώ; Μα αν ήξερα ότι θα ήσουν κι εσύ εδώ, θα σου είχα φορτώσει εσένα αυτή την ευχαρίστηση. Και μάλιστα, μια και είσαι» «Α, όχι», γέλασε ο Άντονι. «Εγώ έκανα το καθήκον μου και με το παραπάνω προσέχοντας τα μικρούλια της Ρέτζι. Φοβάμαι πως τώρα είναι η σειρά σου».

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 193 «Θα το θυμάμαι αυτό, κόπανε, να το ξέρεις», ήταν η οργισμένη απάντηση του Τζέιμς. Ό Άντονι αγκάλιασε τον Τζέιμς απ τον ώμο. «Κάνε κουράγιο, αγαπητέ μου. Τουλάχιστον είναι αυτός εδώ για να σε διασκεδάζει». Ο Τζέιμς ακολούθησε το βλέμμα του αδερφού του ως τον ψηλό Αμερικανό που ήταν στην απέναντι μεριά της πίστας του χορού. Ο Γουόρεν φάνταζε εντελώς διαφορετικός, ντυμένος επίσημα σχεδόν πολιτισμένος. Ήταν ενθαρρυντικό το ότι παρατήρησε πως δεν έδειχνε να το απολαμβάνει, όπως ακριβώς και ο Τζέιμς, όμως αυτό δεν έκανε τη διάθεση του τελευταίου να καλυτερέψει. Πολύ περισσότερο θα προτιμούσε να ήταν στο σπίτι του, μαζί με τη γυναίκα του. «Το πρόσεξα ήδη», είπε με δυσαρέσκεια. «Και πάνω που πίστευα ότι είχε αλλάξει η τύχη μου, καθότι ο τύπος έλειπε από τις οικογενειακές επισκέψεις για το μεγαλύτερο μέρος της εβδομάδας». «Μπορείς να με ευχαριστείς γι αυτό, ξέρεις. Θα έλεγα μάλιστα ότι κάθε βράδυ πέφτει ξερός στο κρεβάτι του μέσα σε βογκητά και μουγκρητά, μια και τον έχω βάλει σε τέτοιο εξαντλητικό πρόγραμμα». «Ώστε συμφώνησε τελικά να σε αφήσει να τον εκπαιδεύσεις;» «Είχες καμιά αμφιβολία;» αποκρίθηκε ο Τόνι. «Είναι απόλυτα αποφασισμένος να βελτιώσει την απόδοσή του, κι έτσι όπως έχει και μακρύτερο χέρι Μην εκπλαγείς, αγαπητέ, αν σου χώσει μία και σε ρίξει κάτω την επόμενη φορά που θα μπλεχτείς σε καβγά μαζί του». «Εσύ, αγαπητό μου αγόρι, έχεις πολύ καιρό να πέσεις κάτω από καμιά που θα σου έχω χώσει», αντιγύρισε ο Τζέιμς. «Μετά χαράς μπορώ να το φροντίσω». Ο Άντονι απλώς ξέσπασε σε γέλια. «Ας το καθυστερήσουμε λίγο ακόμη, θα έλεγα, ώσπου οι γυναίκες μας να μας καταλάβουν λίγο καλύτερα. Η Ρος γίνεται εξαιρετικά δύστροπη όταν δεν βλέπει με καλό μάτι τις πράξεις μου, ειλικρινά έτσι γίνεται».

194 JOHANNA LINDSEY «Λυπάμαι που θα σου το πω, αλλά το μόνο που καταφέρνεις είναι να με κάνεις να μη βλέπω την ώρα και τη στιγμή». «Και τι θα έλεγε η Τζορτζ;» «Πιθανότατα θα με ευχαριστούσε. Δεν είσαι από τους αγαπημένους της ανθρώπους, ξέρεις». Ο Άντονι αναστέναξε. «Τι έκανα πάλι;» «Προσφέρθηκες να εκπαιδεύσεις τον αδερφό της». «Κι εκείνη πώς το έμαθε αυτό;» «Μπορεί να το ανέφερα εγώ». «Α καλά, ωραία», παραπονέθηκε ο Άντονι. «Δεν καταλαβαίνει ότι του τύπου του κάνω χάρη;» «Κι οι δυο μας ξέρουμε για ποιον την κάνεις τη χάρη, κι εγώ το εκτιμώ, έστω κι αν εκείνη όχι». Ο Άντονι ξαφνικά χαμογέλασε. «Ελπίζω να το θυμάσαι αυτό όταν θα έχει τελειώσει η εκπαίδευση, γιατί να ξέρεις, δεν τα πάει άσχημα. Φυσικά δεν έχει γροθιές σαν τούβλα που έχεις εσύ, αλλά του δίνει και καταλαβαίνει όταν του δοθεί η δυνατότητα. Ακόμα κι εγώ ο ίδιος τούτη την εβδομάδα γύρισα σπίτι μου με λίγα πονάκια». Ο Τζέιμς δεν ανησύχησε. «Δηλαδή, πόσος καιρός θα περάσει ακόμα ώσπου να νιώσει έτοιμος;» «Σε ένα μήνα, θα έλεγα, αλλά με τη δική του ανυπομονησία, δύσκολα θα καταφέρω να τον πείσω να περιμένει τόσο πολύ. Ο τύπος είναι πραγματικά μια κινούμενη πυριτιδαποθήκη με συναισθήματα που κοχλάζουν, και μολονότι θα τολμούσα να πω ότι θα χαιρόταν να τα βγάλει όλα πάνω σου, δεν είμαι και τόσο σίγουρος ότι φταις μόνο εσύ γι αυτά». «Μπα;» «Τον έχω τσακώσει να κοιτάζει στο κενό μερικές φορές με ένα βλέμμα αποχαυνωμένο, και ξέρουμε κι οι δυο μας ποιος ευθύνεται συνήθως για κάτι τέτοιο». «Καημένη κοπέλα», αποκρίθηκε ο Τζέιμς. «Κάποιος θα πρέπει να την προειδοποιήσει». «Εγώ μετά χαράς θα το έκανα αν ήξερα ποια είναι, αλλά

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 195 εκείνος δεν λέει ν ανοίξει το στόμα του. Κατευθείαν γίνεται πυρ και μανία όποτε τον πειράζω γι αυτό. Παρεμπιπτόντως, θα έλεγα ότι αυτό θα είναι το μοναδικό σου πλεονέκτημα ως τη στιγμή που θα έχω τελειώσει μαζί του, ο θυμός του». «Τον ξέρω πολύ καλά το θυμό του και την ανικανότητά του να τον ελέγξει». «Ναι, υποθέτω πως τον ξέρεις. Όμως αναρωτιέμαι ποιον έχει ως αποδέκτη αυτός ο θυμός τώρα δα». Ο Τζέιμς ακολούθησε ξανά το βλέμμα του Άντονι ως την απέναντι μεριά της αίθουσας και είδε ότι ο Γουόρεν αναμφίβολα κάποιον στραβοκοίταζε εκεί, στην πίστα. Υπήρχαν πάρα πολλά ζευγάρια που εκείνη τη στιγμή χόρευαν, κι έτσι δεν μπόρεσε να εξακριβώσει ποιος θα μπορούσε να είναι αυτός που στραβοκοίταζε ο Γουόρεν, πάντως ασφαλώς του κινήθηκε η περιέργεια. «Λες να του φταίει η αγαπημένη του;» αναρωτήθηκε ο Τζέιμς φωναχτά. «Όπως σε βλέπω και με βλέπεις», χαμογέλασε ο Άντονι. «Αυτό πρέπει να είναι πολύ ενδιαφέρον». «Αν κάνει και τίποτ άλλο εκτός απ το να είναι μουτρωμένος». «Πού είναι η πίστη σου, αγόρι μου; Η νύχτα είναι μικρή. Αργά ή γρήγορα θα χορέψει και μαζί της ή θα προσπαθήσει να πνίξει όποιον είναι μαζί της». Ο Τζέιμς ξαφνικά αναστέναξε. «Δεν μ αρέσει που θα το πω, αλλά ίσως κάνουμε λάθος». «Σιγά μην κάνουμε λάθος!» διαφώνησε ο Άντονι, αλλά ύστερα είπε: «Γιατί κάνουμε λάθος;». «Γιατί και οι δυο μας υποθέσαμε ότι αυτό που βλέπουν τα μάτια μας είναι ζήλια, αλλά σύμφωνα με την Τζορτζ, τα αισθήματα του ανθρώπου δεν κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση». «Μα είναι γελοίο». «Τον παράτησαν στα κρύα του λουτρού και δεν το ξεπέρασε

196 JOHANNA LINDSEY ποτέ». «Α, αυτό εξηγεί πολλά. Αλλά πάλι, γιατί φαίνεται τόσο αρπαγμένος; Ή μήπως μάλωσες ήδη μαζί του απόψε εσύ;» «Φοβάμαι πως τούτη τη φορά δεν θα πάρω εγώ τα εύσημα. Μίλησα με μερικούς από τους αδερφούς του, μια και είναι όλοι εδώ, αλλά ο Γουόρεν με απέφυγε εντελώς». «Έξυπνη κίνηση εκ μέρους του, αν λάβει κανείς υπόψη και τη δική σου διάθεση». «Παρατηρώ ότι δεν έχεις τρέξει να γλιτώσεις». Ο Άντονι χαμογέλασε αμετανόητος. «Άρα λοιπόν εξακολουθεί να μου αρέσει το ζην επικινδύνως». «Πιο πιθανόν είναι να έχεις βαρεθεί να ζεις». Ο Άντονι κάγχασε. «Συμπαθείς πάρα πολύ τη γυναίκα μου για να έκανες κακό στον αγαπημένο της σύζυγο». «Δεν θέλω να σου χαλάσω το όνειρο, αγαπητό μου αγόρι, αλλά αν θα μπορούσα να τσακίσω στο ξύλο τον αγαπημένο αδερφό της δικής μου γυναίκας, τι σε κάνει να πιστεύεις» «Γιατί δεν το αφήνουμε, Τζέιμς;» τον διέκοψε ο Άντονι, με κάτι άλλο να του έχει τραβήξει την προσοχή. «Απ ό,τι φαίνεται ο φίλος μας θα κάνει την κίνησή του». Και οι δυο τους κοίταξαν τον Γουόρεν να σπρώχνεται ανάμεσα στα ζευγάρια που χόρευαν για να ανοίξει δρόμο και να πάει στο κέντρο της πίστας. Μπορούσαν να τον βλέπουν λόγω του ύψους του, αλλά δεν στάθηκαν τόσο τυχεροί ώστε να διακρίνουν ποιον διέκοψε από το χορό του εκεί που σταμάτησε. Μια στιγμή αργότερα, ένας νεαρός δανδής εγκατέλειψε την πίστα του χορού και δεν φαινόταν καθόλου ευχαριστημένος γι αυτό. «Λοιπόν, μπορείς να δεις ποια είναι η άτυχη γυναίκα για την οποία ενδιαφέρεται τόσο πολύ;» ρώτησε ο Τζέιμς. «Δεν μπορώ να δω τίποτ άλλο πέρα απ το κεφάλι του, η πίστα είναι γεμάτη κόσμο. Αλλά έχε υπομονή. Θα περάσουν κι από μπροστά μας σε που να πάρει ο διάβολος, θα τον σκοτώσω!»

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 197 Ο Τζέιμς είδε το ανοιχτό μπλε φόρεμα την ίδια στιγμή που το είδε και ο Άντονι. Ο Άντονι έκανε να ορμήσει. Ο Τζέιμς τον συγκράτησε. «Για συγκρατήσου», είπε συνετά και με μια κάποια θυμηδία. «Πριν βγάλεις βιαστικά συμπεράσματα, αγαπητό μου αγόρι, σε παρακαλώ να κρατήσεις κατά νου ότι η Έιμι μας είναι πολύ μικρή για τον τύπο. Για όνομα του Θεού, στ αλήθεια πιστεύεις ότι θα έβαζε στο πονηρό μάτι του μια τέτοια άβγαλτη κοπέλα;» «Τον υπερασπίζεσαι;» «Αηδιαστικό, ε;» συμφώνησε ο Τζέιμς. «Όμως σύμφωνα με αυτά που λέει η Τζορτζ, μπορεί να συμπεριφέρεται στις γυναίκες με τη μεγαλύτερη αδιαφορία του κόσμου, αλλά διαλέγει αυτές που το αντέχουν, όχι αγνές παρθένες. Όσο κι αν θα μου άρεσε να πιστεύω ότι είναι τόσο διεφθαρμένος, δεν είναι». Ο Άντονι μόνο λιγάκι είχε μαλακώσει. «Ε τότε τι δουλειά έχει να χορεύει με την Έιμι;» «Εντάξει, και γιατί να μη χορέψει, όταν πιθανότατα αυτή είναι η μοναδική άλλη γυναίκα που γνωρίζει εκτός απ τη γυναίκα σου;» «Και γιατί δεν μπορούσε να περιμένει ώσπου να τελειώσει αυτός ο χορός;» ρώτησε ο Άντονι. «Υποθέτω γιατί δεν θα μπορούσε να πλησιάσει το αγαπητό κορίτσι ανάμεσα στον ένα χορό και τον άλλο. Ή μήπως δεν πρόσεξες ότι έχουν μαζευτεί γύρω απ τα φουστάνια της περισσότεροι θαυμαστές από κάθε άλλη φορά και πως η Έιμι βρίσκεται στην πίστα συνέχεια από τη στιγμή που ήρθαμε εδώ πέρα;» Ο Άντονι αναστέναξε. «Ε καλά, να πάρει, αυτό είναι λογικό, έτσι δεν είναι;» «Πολύ πιο λογικό απ αυτό που έβαλες εσύ με το νου σου». «Θαρρώ πως θα μπορούσαμε μάλιστα να παραδεχτούμε ότι, όποιον κι αν αγριοκοίταζε ο τύπος λίγο πριν, πρέπει μάλλον να ενδιαφέρεται κάπως παραπάνω από λίγο». «Η φαντασία σου οργιάζει απόψε, αγαπητό μου αγόρι. Τι είναι

198 JOHANNA LINDSEY τούτο πάλι;» «Ε καλά, είναι φως φανάρι, δεν είναι; Χρησιμοποιεί την Έιμι, η οποία είναι ολοφάνερα το ομορφότερο κορίτσι εδώ πέρα μαζί με τη γυναίκα μου, φυσικά για να κάνει τη γυναίκα που τον ενδιαφέρει να ζηλέψει». «Καθόλου δεν μου αρέσει να παρεμβαίνω συνέχεια στη σκέψη σου, Τόνι, ειλικρινά καθόλου δεν μ αρέσει, αλλά δεν χρειάζεται ούτε γυναίκα ούτε ζήλια για να πάρει αυτός ο τύπος φωτιά. Τσακώνεται με τ αδέρφια του εξίσου συχνά όσο τσακώνεται και με τον κάθε άλλο. Θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε απ αυτούς εκείνος που τον έκανε έξαλλο». «Όμως αυτοί δεν είναι στην πίστα. Οι τρεις τους βρίσκονται στα τραπέζια όπου παίζουν χαρτιά και ο τέταρτος είναι εκεί πέρα και μιλάει με μια από τις πρώην ερωμένες του Ίντεν». «Α ώστε έτσι». Ο Τζέιμς συνοφρυώθηκε συλλογισμένος και προσπάθησε για άλλη μια φορά να εντοπίσει την Έιμι και τον Γουόρεν ανάμεσα στα ζευγάρια που χόρευαν. «Τώρα κατάφερες να μου εξάψεις την περιέργεια πάλι. Είμαι σχεδόν έτοιμος να πάω να ρωτήσω» Ο Τζέιμς δεν ολοκλήρωσε τη φράση του. Τελικά κατάφερε να δει τον Γουόρεν, και τώρα τα μούτρα του Γιάνκη ήταν ακόμα πιο συννεφιασμένα από πριν, και είχαν ως αποδέκτη την Έιμι και κανέναν άλλο. Με σιγανή αλλά εξίσου εύγλωττη φωνή, ο Τζέιμς είπε: «Ο τύπος είναι νεκρός». Ο Άντονι είδε αυτό που είδε και ο Τζέιμς. «Ώστε την Έιμι κοιτάζει τόσο θυμωμένα; Αλλά για ποιο λόγο;» «Εσύ για ποιον διάολο λόγο νομίζεις, ρε βλάκα;» «Θες να πεις ότι είχα δίκιο; Α, για μισό λεπτό». Τούτη τη φορά ο Άντονι ήταν αυτός που συγκράτησε την κατάσταση, όχι για να σώσει το τομάρι του Γουόρεν, αλλά για να μείνει κάτι και γι αυτόν να πλακώσει. «Θα έλεγα ότι δικαιούμαι να του χώσω την πρώτη μπουνιά, αδερφέ». «Μπορείς να πάρεις ό,τι θα έχει απομείνει». «Ναι, αλλά για σκέψου εσύ δεν αφήνεις και τίποτα!» επισήμανε ο Άντονι. «Και τώρα που το καλοσκέφτομαι, δεν είναι

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 199 και πολύ καλό να τον πλακώσουμε εδώ μέσα. Μπορεί να βρεθεί κάποιος και να διαμαρτυρηθεί για τα αίματα στην πίστα. Συν τοις άλλοις, όπως είπες κι εσύ αρκετές φορές απόψε έστω κι αν δεν σου άρεσε, μπορεί να κάνουμε και λάθος». «Το καλό που του θέλω του Γιάνκη, να κάνουμε λάθος», είπε ο Τζέιμς βλοσυρά.

200 JOHANNA LINDSEY Κεφάλαιο 23 «Να τολμήσω να ελπίσω ότι χορεύεις μαζί μου επειδή το θέλεις, Γουόρεν, και όχι γιατί θέλεις να μου τα ψάλεις;» ρώτησε η Έιμι. Εκείνος δεν απάντησε στην ερώτησή της, ή μάλλον απάντησε, αλλά έμμεσα. «Είναι ανάγκη να φλερτάρεις με όλους τους;» Η Έιμι γέλασε ευχαριστημένη. «Μ εσένα να κοιτάζεις; Φυσικά και είναι ανάγκη. Είναι για να σου δείξω τη διαφορά, βλέπεις». «Ποια διαφορά;» «Ανάμεσα στο πώς είναι τώρα, πριν με διεκδικήσεις, και πώς θα είναι μετά, όταν θα φλερτάρω μόνο μαζί σου. Θα σου αρέσει πολύ καλύτερα το μετά, σε διαβεβαιώ. Και σταμάτα να είσαι τόσο μουτρωμένος. Ο κόσμος μπορεί να το παρατηρήσει και θα νομίσουν ότι είσαι θυμωμένος μαζί μου. Είσαι;» «Ό,τι και να κάνεις με αφήνει παντελώς αδιάφορο», τη διαβεβαίωσε. «Τρίχες», ήταν η δική της απάντηση, που τη συνόδευσε και με ένα περιφρονητικό ρουθούνισμα που δεν ταίριαζε σε γυναίκα. «Αλλά εντάξει. Μπορώ εγώ να πω την αλήθεια και για τους δυο μας, και θα ξεκινήσω με τη δική μου. Μου έχεις λείψει τρομερά. Ήταν πολύ άσχημο εκ μέρους σου να εξαφανιστείς έτσι, ίσα για να αποδείξεις ότι κάτι κάνεις». «Το απέδειξα όμως, έτσι δεν είναι;»

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 201 «Μην ακούγεσαι τόσο αυτάρεσκος. Το μόνο που αποδείχτηκε είναι πόσο πεισματάρης μπορείς να γίνεις. Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ σου έλειψα. Θα μου έδινες τη χαρά να το παραδεχτείς;» Να της δώσει τη χαρά; Παραδόξως, ο Γουόρεν αισθάνθηκε την επιτακτική ανάγκη να κάνει ακριβώς αυτό. Χριστέ μου, αυτό ήταν παραλογισμός. Και τι έγινε αν του έλειψε, ή τέλος πάντων αν τη σκεφτόταν πάρα πολύ ενόσω έμενε μακριά της; Ήταν δια σκεδαστική όταν δεν τον έκανε να σκίζεται μέσα του με τα θέλγητρά της. Αλλά να της πει τέτοιο πράγμα; Η λογική έλεγε ότι δεν γινόταν να παρεκκλίνει από τη θέση που είχε πάρει για να την αποθαρρύνει. Τότε όμως γιατί διάβολο χόρευε μαζί της; Γιατί ήταν εκθαμβωτική απόψε με τα ρούχα και τα κοσμήματά της. Γιατί, στολισμένη καθώς ήταν με μαργαριτάρια και αστραφτερό μετάξι, έδειχνε πολύ μεγαλύτερη. Γιατί του είχε έρθει να σκοτώσει τον τελευταίο καβαλιέρο της που την κρατούσε κολλημένη πάνω του τόσο σφιχτά. Γιατί δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Η Έιμι έπαψε να περιμένει ότι θα της απαντούσε. «Γίνεσαι όλο και πιο σκυθρωπός. Να σου πω ένα ανέκδοτο;» «Όχι». «Να σε φιλήσω;» «Όχι!» «Να σου πω πού είναι το κοντινότερο σημείο όπου μπορείς να βρεις μια βέργα;» Ο ήχος που έβγαλε ο Γουόρεν ήταν μισό μουγκρητό, μισό γέλιο. Στην πραγματικότητα ήταν ένας ήχος φρικαλέος, αν και εκείνη ακριβώς τη στιγμή στ αυτιά της Έιμι ακουγόταν σαν μουσική. «Πολύ καλύτερα». Σήκωσε το κεφάλι της και του χαμογέλασε. «Ακόμα όμως δεν καταφέραμε να αποσπάσουμε ένα χαμόγελο. Μερικές φιλοφρονήσεις θα βοηθούσαν; Ειλικρινά δείχνεις υπέροχος απόψε. Και μ αρέσει αυτό που έκανες στα μαλλιά σου». Τα είχε μαζέψει πίσω, ειδικά για την περίσταση.

202 JOHANNA LINDSEY «Μη μου πεις ότι θα τα κόψεις;» «Κα να δείχνω περισσότερο Εγγλέζος;» «Α, ώστε υπάρχει λόγος και αιτία γι αυτές τις εκτός μόδας μπούκλες σου. Μα πώς και δεν το είχα σκεφτεί;» Αφού πέρασε μια στιγμή όπου ο Γουόρεν παρέμενε αμίλητος, τον παρότρυνε. «Λοιπόν;» «Τι;» «Δεν θα μου ανταποδώσεις τις φιλοφρονήσεις;» «Όχι». «Δεν περίμενα πως θα το έκανες, αλλά άξιζε τον κόπο να προσπαθήσω». «Έιμι, γιατί δεν σταματάς να μιλάς για πέντε λεπτά;» πρότεινε. «Η σιωπή δεν φέρνει πρόοδο». «Δεν θα πίστευες πόση πρόοδο φέρνει». «Α, ώστε δηλαδή θέλεις να με κρατάς απλώς στην αγκαλιά σου; Και γιατί δεν το είπες;» Ο Γουόρεν βαριαναστέναξε. Μα γιατί δεν τα παρατούσε αυτό το κορίτσι; Εκτός αν «Είσαι έγκυος, έτσι δεν είναι;» Να το, τελικά το κατάλαβε. «Τι πράγμα;» «Και αυτός δεν σε παντρεύεται, γι αυτό καίγεσαι να βρεις κάποιον να σε παντρευτεί». Η Έιμι αναστέναξε. «Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί δεν γίνομαι έξαλλη μαζί σου, Γουόρεν Άντερσον. Πρέπει να σ αγαπώ ήδη. Ναι, αυτό θα ήταν μια εξήγηση». Εκείνος σφίχτηκε. «Είπες ότι δεν μ αγαπάς». «Είπα ότι δεν ήμουν σίγουρη, διαφορετικά για ποιο λόγο να σε αφήνω να μου φέρεσαι τόσο αχρεία δίχως να σου δίνω μια στ αυτιά;» «Λέω ακριβώς αυτό που πιστεύω», αποκρίθηκε εκείνος. «Και μην μπεις στον κόπο να το αρνηθείς». «Ω, δεν θα το αρνηθώ», είπε η Έιμι με έναν τόνο στη φωνή της που ο Γουόρεν δεν είχε ξανακούσει άλλη φορά πριν. «Θα σ

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 203 αφήσω να ανακαλύψεις μόνος σου την αλήθεια, όταν έρθει η ώρα. Αλλά εντωμεταξύ, άλλαξα γνώμη. Θα γίνω έξαλλη μαζί σου τελικά». Έφυγε από την αγκαλιά του και από την πίστα του χορού. Εκείνος απόμεινε να στέκει εκεί για μια στιγμή, μην πιστεύοντας ότι η Έιμι είχε στ αλήθεια χάσει την ψυχραιμία της. Ε λοιπόν, ωραία. Δεν θα μπορούσε να τον τρελαίνει με τους προκλητικούς υπαινιγμούς της αν αρνούνταν να του μιλήσει, σωστά; Στα κομμάτια πια Ήθελε να την ακούσει να του αρνείται ότι είναι έγκυος. Να πάρει, έπρεπε να την ακούσει να το αρνείται ή να το παραδέχεται. Είχε εκπλαγεί με το πόσο μεγάλη σημασία είχε γι αυτόν αυτό το πράγμα. Πήγε να την ακολουθήσει. Δεν έφτασε παραπέρα από την άκρη της πίστας, γιατί ο Τζέιμς και ο Άντονι τον άρπαξαν απ τα μπράτσα, ο ένας απ το ένα κι ο άλλος απ το άλλο, και τον ανάγκασαν να τους ακολουθήσει σε διαφορετική κατεύθυνση. Άρχισε να προβάλλει αντίσταση. Δεν είχε καμία υπομονή γι αυτούς τους δυο τώρα, και ιδίως όχι για τα αστεία τους που του έσπαγαν τα νεύρα. Όμως αυτοί οι δυο βιάζονταν σαν δαιμονισμένοι για να πάνε όπου κι αν είχαν σκοπό να πάνε, και επέμεναν μάλλον επιτακτικά να τον σέρνουν κι αυτόν μαζί τους. Ο Γουόρεν δεν μπορούσε να φανταστεί τι ήθελαν. Πιθανότατα να μην ήταν τίποτε άλλο παρά ένας τέταρτος παίχτης για κάποια παρτίδα χαρτιά. Αν και, με τον Τζέιμς Μάλορι, μπορεί να επρόκειτο για κάτι τόσο βλακώδες όπως ας πούμε ότι ίσως να μην του άρεσε το κόψιμο στο κοστούμι του. Εντάξει, μπορούσε να καθυστερήσει για μια στιγμή. Αφού οι θείοι ήταν και οι δύο εδώ, τότε η Έιμι δεν μπορούσε να πάει πουθενά. Όμως οπωσδήποτε δεν ήταν το κόψιμο στο κοστούμι του αυτό που ενδιέφερε τον Τζέιμς, την ώρα που έμπαιναν μέσα σε μια έρημη αίθουσα με μπιλιάρδα. Με το που έκλεισε η πόρτα, κοπάνησαν τον Γουόρεν με δύναμη στον τοίχο. Ο Άντονι φρόντισε να πέσει ολόκληρος πάνω στην πόρτα για να

204 JOHANNA LINDSEY παραμείνει κλειστή, ενώ ο Τζέιμς άρπαξε τον Γουόρεν απ τα πέτα του σακακιού. «Έχεις ένα δευτερόλεπτο, Γιάνκη, για να με πείσεις ότι δεν έχεις ύποπτες προθέσεις για την ανιψιά μου». Κανονικά ο Γουόρεν δεν θα είχε πει τίποτα, απλώς θα είχε αρχίσει να παίζει ξύλο. Όμως αυτός εδώ ήταν ο άντρας της αδερφής του. Ήταν επίσης ο μοναδικός άνθρωπος τον οποίο δεν είχε την πιθανότητα να νικήσει ακόμα. Και ο λόγος που έκανε τον Τζέιμς έξω φρενών ήταν τόσο γελοίος, που ο Γουόρεν κόντεψε να βάλει τα γέλια. Θεέ μου, αυτό ήταν άνω ποταμών. Εκείνη ήταν που τον κυνηγούσε με τέτοιο κραυγαλέο τρόπο, και τελικά εκείνος θα την πλήρωνε γι αυτό. Αμ δε «Δεν έχω», είπε με έμφαση. «Τώρα εγώ γιατί δεν σε πιστεύω;» αποκρίθηκε ο Τζέιμς. «Είναι έγκλημα να χορεύει κανείς μαζί της;» «Υπάρχει έγκλημα στον τρόπο που την κοίταζες», είπε ο Τζέιμς. Ο Γουόρεν βόγκηξε από μέσα του. Εντάξει, η Έιμι είχε προσπαθήσει να του πει ότι κάποιος θα το πρόσεχε. Ήταν ανάγκη να το προσέξουν αυτοί οι δυο; Δοκίμασε να δώσει μια πειστική εξήγηση. «Έχω πολλά στο μυαλό μου, Μάλορι. Πολλές φορές, ο τρόπος που κοιτάζω τους ανθρώπους δεν έχει καμία σχέση με αυτούς τη δεδομένη στιγμή». Αυτό ήταν γεγονός, αλλά όχι στη συγκεκριμένη περίπτωση. Διάβολε, τον έκαναν να αισθάνεται σαν κανένας πρωτάρης νεαρός που τον τσάκωσαν με τα παντελόνια κατεβασμένα. Κι αυτός το μόνο που είχε προσπαθήσει να κάνει ήταν να αποθαρρύνει το κορίτσι. Και τη σκεφτόταν περισσότερο απ όσο έπρεπε. Και παραλίγο να της κάνει έρωτα στη μέση ενός δρόμου, διάολε. Οι εικόνες ξαναγύρισαν στο μυαλό του, καυτές και πανίσχυρες. «Δεν μου αρέσει που το λέω», είπε ο Άντονι συνετά, «αλλά

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 205 είναι πιθανόν, Τζέιμς». «Με αυτόν, όντως είναι», συμφώνησε ο Τζέιμς, μολονότι εξακολουθούσε να είναι αρκετά δύσπιστος και ρώτησε τον Γουόρεν: «Δηλαδή δεν νιώθεις να ελκύεσαι καθόλου από την Έιμι;». «Δεν είπα αυτό», άκουσε ο Γουόρεν τον εαυτό του να λέει, σχεδόν σαν να την υπερασπιζόταν. «Λάθος απάντηση, Γιάνκη». Γι αυτή τη μικρή αλήθεια που είπε, ο Τζέιμς τον κοπάνησε ξανά με δύναμη στον τοίχο. Τούτη τη φορά χτύπησε το κεφάλι του, πράγμα που έκανε την ψυχραιμία του ν αρχίσει να πηγαίνει περίπατο. «Θέλεις να αρνηθώ ότι είναι απίστευτα όμορφη;» βρυχήθηκε. «Θα έπρεπε να ήμουν πεθαμένος για να μην το έχω παρατηρήσει αυτό. Τώρα πάρε τα χέρια σου από πάνω μου». Τα χέρια εκείνα δεν έφυγαν ακόμα από τα πέτα του σακακιού του, ωστόσο ο τόνος της φωνής του Τζέιμς ήταν πολύ πιο μειλίχιος την ώρα που παρατήρησε: «Είναι πολύ μικρή για σένα για να το προσέξεις». Ο Γουόρεν συμφώνησε, όμως μια και ο Τζέιμς ήταν αυτός που το έλεγε, αποκρίθηκε: «Κοίτα ποιος μιλάει. Η Τζόρτζι ήταν μόλις λίγα χρόνια μεγαλύτερη από την Έιμι όταν τη γνώρισες, κι εσύ είσαι μεγαλύτερος από μένα». Τέσσερα χρόνια ήταν κάτι περισσότερο από λίγα ως διαφορά ανάμεσα στην Έιμι και την Τζορτζίνα, ο δε Τζέιμς ήταν μόλις ένα χρόνο μεγαλύτερος από τον Γουόρεν, οπότε το ότι συνέκρινε αυτά τα δυο δεν έπεισε κανέναν από τους αδερφούς Μάλορι για τις προθέσεις του. «Ίσως μια αλλαγή στην όρασή του να είναι αναγκαία», πρότεινε ο Άντονι. «Να θολώσει λίγο, για να μη βλέπει τόσο καλά και να μην παρατηρεί πράγματα που δεν πρέπει. Θα χαρώ να το φροντίσω εγώ αυτό, αγαπητέ, αν εσύ ανησυχείς για το τι μπορεί να πει η Τζορτζ». «Καθόλου. Απλώς δεν είναι αρκετό».

206 JOHANNA LINDSEY Ως εδώ και μη παρέκει. «Μα αυτό είναι γελοίο!» ξέσπασε τελικά ο Γουόρεν. «Σας είπα ότι δεν έχω ύποπτες προθέσεις για το κορίτσι. Αν όμως εσείς θέλετε να προφυλάξετε την περίφημη τιμή της, θα χρειαστεί να την κλειδαμπαρώσετε. Ίσως τότε να βρω κι εγώ λίγο την ησυχία μου». «Τι στον κόρακα σημαίνει αυτό;» ρώτησε ο Τζέιμς. «Σημαίνει ότι η ανιψιά σας μου ρίχνεται σε κάθε ευκαιρία που βρίσκει». «Περίμενε!» βρυχήθηκε ο Άντονι. «Άσε με να γελάσω λίγο μ αυτό που είπε, και τον σκοτώνεις μετά». Ο Τζέιμς όμως δεν το βρήκε τόσο διασκεδαστικό όσο ο αδερφός του. «Έχεις τρελαθεί, να φαντάζεσαι ότι μπορείς να χρησιμοποιήσεις αυτή τη δικαιολογία σ εμάς, Γιάνκη; Ή μήπως έχεις την αυταπάτη να νομίζεις ότι τα χαμόγελα και τα βλέμματα ενός γλυκού κοριτσιού υποκρύπτουν κάτι άλλο πέρα από φιλική διάθεση;» Ο Γουόρεν αναστέναξε. Στ αλήθεια δεν θα έπρεπε να το είχε πει αυτό. Να πάρει η οργή, ο θυμός του Και σχεδόν ένιωθε ότι είχε προδώσει την Έιμι, παρόλο που δεν είχε υποσχεθεί ποτέ ότι θα κρατούσε το επαίσχυντο μυστικό της. Ωστόσο, αν είχαν μπει στον κόπο να τον πιστέψουν, μπορεί κι αυτός να έβρισκε τη βοήθεια που χρειαζόταν για να κρατήσει την Έιμι μακριά του. Όμως αυτοί δεν είχαν σκοπό να τον πιστέψουν. Η παράσταση της αθώας περιστεράς που έδινε η Έιμι ήταν προφανές ότι είχε καταφέρει να ξεγελάσει ολόκληρη την οικογένειά της. «Να υποθέσω ότι δεν δίνεις βάση στα λόγια μου;» «Σε καμία περίπτωση», του είπε ο Τζέιμς. «Ε τότε δέξου τις διαβεβαιώσεις που σου έδωσα νωρίτερα κι άσε το πράγμα να μείνει ως έχει, Μάλορι». «Αφού πρώτα έχεις κηλιδώσει την υπόληψη της Έιμι; Δεν νομίζω, αγαπητό μου αγόρι. Θα σε ακούσω να ανακαλείς, αλλιώς δεν θα πας απόψε στο ξενοδοχείο σου, θα σε πάνε». Αυτή, δυστυχώς, ήταν μια απειλή που έπρεπε να τη λάβει σοβαρά υπόψη. Ο Τζέιμς, όταν λυσσομανούσε, δεν ασκούσε βία.

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 207 Όταν σταματούσε να λυσσομανάει, τότε ήταν που γινόταν επικίνδυνος. Και ο Γουόρεν θα αναγκαζόταν να πλακωθεί μαζί του, τελικά. Ε, τι να γίνει «Δεν θα το είχα αναφέρει αν δεν ήσουν τόσο εκνευριστικός, Μάλορι. Όμως άπαξ και το ανέφερα, ωραία θα ήταν να είχα λίγη βοήθεια σ αυτό το ζήτημα, αντί για την απόλυτη δυσπιστία. Γιατί νομίζεις ότι δεν έχω έρθει να δω την Τζόρτζι την υπόλοιπη εβδομάδα; Γιατί νομίζεις ότι απέρριψα την πρόσκλησή της να μετακομίσω στο σπίτι σας αφότου τ αδέρφια μου θα φύγουν αύριο; Δεν θέλω να κοιμηθώ στο σπίτι σου, από το φόβο μην τυχόν και γλιστρήσει κρυφά η Έιμι στο κρεβάτι μου» Κατάφερε να σκύψει κυριολεκτικά στο τσακ. Η μπουνιά του Τζέιμς κοπάνησε τον τοίχο πίσω του, λίγα εκατοστά δίπλα από το αυτί του. Και οι τρεις τους άκουσαν το ξύλο να ραγίζει, και μια κηλίδα αίματος φάνηκε πάνω στα μεταξωτά καλύμματα του τοίχου, από τις αρθρώσεις των δαχτύλων του Τζέιμς. «Σου το είχα πει ότι βελτιώνεται», είπε ο Άντονι με έναν κατάξερο τόνο στη φωνή του. Όμως πάνω στην αφηρημάδα του, κάποιος έσπρωξε δυνατά την πόρτα και την άνοιξε, και να σου η Έιμι, κατάφερε να γλιστρήσει μέσα. Και δεν της χρειαζόταν καμιά κρυστάλλινη σφαίρα για να μαντέψει τι συνέβαινε. Ρίχνοντας μια ματιά στον Γουόρεν και τον Τζέιμς, ρώτησε το θείο της: «Δεν τον χτύπησες, έτσι;». «Σου φαίνεται χτυπημένος, ψιψίνα;» «Είχαμε απλώς μια μια κουβέντα», πρόσθεσε ο Τζέιμς, αφήνοντας το ένα πέτο του σακακιού του Γουόρεν που ακόμα το κρατούσε, και ξεσκονίζοντάς το, λες και αυτό έκανε ευθύς εξαρχής. «Τίποτα που να σου φανεί ενδιαφέρον, αγαπητή μου. Γι αυτό τρέξε μέσα και» «Μη μου φέρεσαι λες και είμαι παιδί, θείε Τζέιμς. Τι έκανε αυτή τη φορά και θέλετε να τον τσακίσετε στο ξύλο;» «Κηλίδωσε την υπόληψη κάποιου προσώπου που τυχαίνει να γνωρίζουμε. Ωστόσο ήταν έτοιμος να ζητήσει συγγνώμη, οπότε

208 JOHANNA LINDSEY αν επιστρέψεις στο χορό σου, θα μπορέσει κι αυτός να συνεχίσει αυτό που είχε σκοπό να κάνει». Η Έιμι δεν κούνησε ρούπι. Κοίταξε τον Γουόρεν και αποτόλμησε μια εικασία. «Τους το είπες;» Στο βλέμμα της υπήρχε ένα πληγωμένο ύφος που ο Γουόρεν το ένιωσε να φτάνει ως τα σπλάχνα του. Δεν ήταν να απορεί κανείς που το ένιωσε σαν προδοσία. Εκείνη πάντως έτσι το έβλεπε. Ωστόσο έκρυψε τον πόνο της σχεδόν αμέσως και τη θέση του πήρε μια αμετακίνητη αποφασιστικότητα. «Πολύ καλά, δεν έγινε και καμιά ζημιά», είπε. «Έτσι κι αλλιώς θα το μάθαιναν αργά ή γρήγορα, όταν θα αναγγείλουμε τους αρραβώνες μας». «Τι πράγμα;» αναφώνησαν μαζί και οι δύο της θείοι. «Ξέχασες να τους πεις ότι παντρευόμαστε, Γουόρεν;» ρώτησε όλο αθωότητα, με τα μάτια ορθάνοιχτα. «Δεν παντρευόμαστε, Έιμι», είπε ο Γουόρεν μέσα απ τα δόντια του, με την όψη του να σκοτεινιάζει. Η Έιμι στράφηκε στον Τζέιμς. «Βλέπεις τι αναγκάστηκα να υπομείνω; Απόρριψη, με κάθε ευκαιρία. Αλλά θα έρθει στα συγκαλά του». Κι ύστερα, απευθυνόμενη προς τον Γουόρεν: «Ε τότε τι τους είπες; Σίγουρα όχι για την τελευταία εξωφρενική ιδέα που σου καρφώθηκε ότι είμαι έγκυος;». «Τι πράγμα;» έκαναν ξανά και οι δύο θείοι μαζί, ενώ η όψη του Γουόρεν σκοτείνιασε έναν τόνο ακόμα. «Έτσι νομίζει αυτός», εξήγησε η Έιμι, και πάλι μ εκείνο το προσποιητό ύφος αθωότητας. «Δεν είμαι, φυσικά, αλλά αυτός παραείναι κυνικός για να πιστέψει στο λόγο μου. Εξάλλου, θα προτιμούσε οποιονδήποτε άλλο λόγο εκτός από τη γυμνή αλήθεια, που είναι ότι τον θέλω». Είχε συγκεντρώσει πάνω της τρία βλέμματα ανθρώπων που δεν πίστευαν στ αυτιά τους γι αυτά που άκουγαν, γι αυτές τις εξωφρενικές αποκαλύψεις της, έτσι λοιπόν πρόσθεσε: «Ούτε κι αυτό σας το είπε; Α, τότε πρέπει να σας ομολόγησε μόνο ότι προσπάθησα να τον ξελογιάσω». «Έιμι!» αναφώνησε ο Άντονι.

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 209 «Όλο αυτό δεν είναι καθόλου μα καθόλου διασκεδαστικό, μικρό διαβολοθήλυκο», είπε ο Τζέιμς. «Τι διάβολο νομίζεις ότι κάνεις, που πας και λες έτσι αβασάνιστα όλες αυτές τις γελοιότητες;» Ο Γουόρεν ξέσπασε σε γέλια σαν το άκουσε αυτό. «Γίνεται όλο και πιο γελοίο. Δεν πρόκειται να σε πιστέψουν, όπως δεν πίστεψαν κι εμένα. Οπότε καλά θα κάνεις να φύγεις, κοριτσάκι, κι άσε μου εμένα το μικρό μου πλεονέκτημα». «Σου έχω ζητήσει να μη με αποκαλείς έτσι, κακομοίρη, και δεν πάω και πουθενά». Αλλά προς στιγμήν κανένας δεν έλαβε υπόψη αυτό που είπε εκείνη, γιατί ο Άντονι ήθελε να μάθει: «Τι πλεονέκτημα;». «Σπασμένες αρθρώσεις στα δάχτυλα». «Σαν να μην έχει άδικο», είπε ο Άντονι στον αδερφό του. «Δεν κάνει καμία απολύτως διαφορά», ήταν η απάντηση του Τζέιμς. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή η Έιμι ξαναμπήκε στη φιλονικία λέγοντας με έμφαση: «Δεν πρόκειται να πέσει ξύλο, γιατί αλλιώς θα το μάθει η θεία Τζορτζ. Και δεν νομίζω ότι θα πάρει με καλό μάτι το γεγονός ότι τσάκισες στο ξύλο τον αδερφό της μόνο και μόνο επειδή είπε την αλήθεια. Και η θεία Ρόσλιν θα πληροφορηθεί κι αυτή ότι δεν έκανες τίποτα για να το εμποδίσεις, θείε Τόνι. Και νομίζω ότι και ο θείος Τζέισον θα πρέπει να μάθει» «Οι δύο πρώτες αρκούν, διαβολάκι», είπε ο Άντονι, διακρίνοντας την απογοήτευση στο πρόσωπό του αδερφού του. «Για την ακρίβεια, και μόνο η Τζορτζ φτάνει. Κι από πότε άρχισες να παίρνεις μαθήματα από τη Ρέτζι στον επιδέξιο χειρισμό των καταστάσεων;» «Δεν ήταν επιδέξιος χειρισμός, ήταν εκβιασμός. Αλλά πάλι, αυτός εδώ που απειλείτε την ακεραιότητά του είναι ο άντρας που σκοπεύω να παντρευτώ». «Θεέ και Κύριε, δεν μιλάς σοβαρά;» είπε ο Άντονι, που ξαφνικά φοβήθηκε ότι η Έιμι μιλούσε όντως σοβαρά.

210 JOHANNA LINDSEY Η κοπέλα δεν είχε τη δυνατότητα να απαντήσει. Ο Γουόρεν δήλωσε για ακόμα μια φορά «Δεν πρόκειται», κι ύστερα στράφηκε προς τον Τζέιμς και είπε με ακόμα μεγαλύτερη έμφαση: «Δεν πρόκειται». «Κι όμως, πρόκειται», διόρθωσε η Έιμι με την ατέρμονη βεβαιότητά της και ύστερα είπε, με ξεκάθαρη προειδοποιητική φωνή: «Όμως δεν μπορεί κανένας να τον αναγκάσει. Δεν πρόκειται να τον πάρω αν τον αναγκάσει κανείς. Το ξέρει αυτό, μολονότι δεν τον καθησυχάζει καθόλου, μια και δεν έχει χωνέψει ακόμα ότι είμαστε πλασμένοι ο ένας για τον άλλο. Τώρα θα σας αφήσω, κύριοι, αλλά μην τυχόν και δω έστω και ένα σημάδι πάνω του αργότερα, θείε Τζέιμς». «Θεέ μου, Άντερσον», είπε ο Άντονι με το που η Έιμι βγήκε φουριόζα από την πόρτα, «σε συμπονώ, ειλικρινά σου το λέω». «Εγώ πάλι όχι», βρυχήθηκε ο Τζέιμς. «Τι διάβολο της έκανες για να σε έχει βάλει τώρα αυτή στο μάτι;» «Τίποτα, διάολε, τίποτα». «Δεν μπορείς να την έχεις, Γιάνκη». «Δεν τη θέλω». «Είσαι ένας άθλιος ψεύτης». Ο Γουόρεν ήταν σχεδόν έτοιμος να εκραγεί ξανά. «Ε τότε, ας το θέσω έτσι. Δεν πρόκειται να την αγγίξω. Και θα συνεχίσω να την αποθαρρύνω. Τίποτα παραπάνω δεν μπορώ να κάνω». «Μπορείς να τσακιστείς να φύγεις από την Αγγλία. Κι εκείνη δεν πρόκειται να παρατηρήσει αυτό». Η μπουνιά στο στομάχι του Γουόρεν ήταν πολύ απρόσμενη και την έφαγε και πολύ γρήγορα για να προλάβει να την εμποδίσει. Του ήρθε πολύ δυνατή και τον έκανε να νιώσει λες κι ο Τζέιμς του είχε ξεριζώσει τα σπλάχνα. Τον άφησε διπλωμένο στα δύο, πολεμώντας να ανασάνει. Δεν πήρε καν είδηση ότι οι Μάλορι έφυγαν. Έξω από την αίθουσα με τα μπιλιάρδα, ο Άντονι σκούντησε τον αδερφό του. «Τώρα που το σκέφτομαι, ο Γιάνκης είναι πολύ πιο μεγαλόσωμος και ανθεκτικός από εκείνον τον Ίντεν. Πώς

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 211 έγινε και δεν σκότωσες εκείνο το ανόητο κουτορνίθι με μπουνιές σαν κι αυτήν;» «Γιατί τον πήρα στο μαλακό τον παλιόφιλο τον Νικ. Και ήταν απλώς ένα ζήτημα αρχής, τότε. Κι εκείνο τον καιρό, δεν ήξερα ότι είχε βάλει στο μάτι μία από τις ανιψιές μας». «Α, αυτό εξηγεί γιατί ο Αμερικάνος κουνιάδος σου δεν πρόκειται να σταθεί τόσο τυχερός». «Ακριβώς έτσι», είπε ο Τζέιμς κι ύστερα συνοφρυώθηκε συλλογισμένος. «Εγώ εξακολουθώ να πιστεύω ότι το αγαπητό μας κορίτσι έκανε πλάκα σε όλους μας. Δεν μπορεί να θέλει στ αλήθεια αυτό τον κακότροπο. Δεν στέκει λογικά. Και να το παραδεχτεί κιόλας; Ειδικά μπροστά σ αυτόν;» «Καταλαβαίνω τι εννοείς. Στα δικά μας τα χρόνια, οι γυναίκες κρατούσαν έναν άντρα στην αμφιβολία. Δεν τα ξεφούρνιζαν όλα μια κι έξω, οπότε να ξέρεις κι εσύ τι θέλουν». «Και αλήθεια, πόσος καιρός έχει περάσει από τότε που αποσύρθηκες από την κυκλοφορία;» ρώτησε ο Τζέιμς ξερά. «Ούτε και τώρα τα ξεφουρνίζουν, βλάκα. Πράγμα που δεν εξηγεί γιατί το έκανε η Έιμι». «Πάντως σίγουρα δεν κληρονόμησε αυτή την αδιαντροπιά από τον Έντι. Εκβιασμός, και χωρίς να κουνήσει ούτε το βλέφαρό της Και η μικρή μαϊμουδίτσα το εννοούσε». «Άσ το αυτό», αποκρίθηκε ο Τζέιμς. «Ο Γιάνκης σου φάνηκε ειλικρινής στις διαβεβαιώσεις του;» Ο Άντονι κάγχασε. «Μου φάνηκε ειλικρινής στην προσπάθειά του να σε εκνευρίσει». «Εσύ κάνεις αυτή την προσπάθεια. Εκείνος δεν ήταν τίποτα παραπάνω από τον συνηθισμένο, γοητευτικό εαυτό του». «Ε τότε απλώς θα χρειαστεί να περιμένουμε και να δούμε, σωστά;»

212 JOHANNA LINDSEY Κεφάλαιο 24 Ο Γουόρεν έπαιξε χαρτιά μαζί με τον Κλίντον και δυο Εγγλέζους για το υπόλοιπο της βραδιάς. Δεν καταλάβαινε ακριβώς πώς παιζόταν το παιχνίδι, και χρησιμοποίησε αυτό ως δικαιολογία για το γεγονός ότι έχασε διακόσιες λίρες, και όχι το ότι δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί. Και να σκεφτεί κανείς πως είχε έρθει εδώ απόψε για να βρει καμιά ερωμένη. Μα απ τη στιγμή που κατέφτασε η Έιμι, αυτός δεν είχε μάτια για καμιά άλλη γυναίκα. Η Έιμι ήταν ακόμα εκεί έξω και χόρευε με τους δεκάδες θαυμαστές της. Κι αυτοί τώρα θα συναγωνίζονταν για την καρδιά της. Η ίδια του η αδερφή είχε επιμείνει με έμφαση ότι έτσι θα γινόταν. Εκείνος το μόνο που μπορούσε να ελπίζει ήταν ότι κάποιος απ αυτούς θα τραβούσε την προσοχή της Έιμι και θα έστρεφε το κυνήγι της προς άλλη κατεύθυνση. «Όχι πάλι, Γιάνκη», παραπονέθηκε ο άντρας που καθόταν στα αριστερά του Γουόρεν όχι για πρώτη φορά. Ο Γουόρεν κοίταξε τα χαρτιά που κρατούσε σφιχτά στο χέρι του πάλι τα είχε τσαλακώσει. «Συγγνώμη», είπε και σηκώθηκε να φύγει από το τραπέζι. Στράφηκε στον αδερφό του. «Επιστρέφω στο ξενοδοχείο», είπε. «Το καλύτερο που έχεις να κάνεις, με τη διάθεση που έχεις». «Μην αρχίζεις την γκρίνια, Κλίντον». «Δεν έχω τέτοιο σκοπό. Θα σε δούμε το πρωί».

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 213 Είχαν σχεδιάσει όλοι μαζί να επισκεφθούν την Τζορτζίνα ακόμα μια φορά πριν σαλπάρουν την επόμενη μέρα το πρωί, μια κι εκείνη δεν ήταν ακόμα σε θέση να κατέβει στην αποβάθρα του λιμανιού για να τους αποχαιρετήσει. Συμπεριλαμβανόταν και ο Γουόρεν σ αυτά τα σχέδια ωστόσο τώρα θα το απέφευγε. Από τη στιγμή που αυτός δεν θα ταξίδευε, θα μπορούσε να δει την αδερφή του και αργότερα. Για την ακρίβεια, μόλις θα ανακτούσε πλήρως τις δυνάμεις της η Τζορτζίνα, ο Γουόρεν θα πήγαινε να την πάρει μαζί με τη Ζακλίν και θα πήγαιναν μια ημερήσια εκδρομή. Ωραία θα ήταν να έχει αυτές τις δυο αποκλειστικά για τον εαυτό του, δίχως να χρειάζεται να ανησυχεί μην τους διακόψει κανείς στο σπίτι της. Πάντως το συνετό γι αυτόν θα ήταν να κρατηθεί μακριά από την Μπέρκελι Σκουέρ, γενικά. Όταν ο Γουόρεν πήγαινε για να φύγει, φρόντιζε να παραμένει στην άκρη της πίστας του χορού. Δεν έκανε προσπάθειες να εντοπίσει την Έιμι και το λεφούσι από τους ερωτοχτυπημένους θαυμαστές της, αλλά ίσως και να έπρεπε να προσπαθήσει, ίσα για να διαπιστώσει ότι η κοπέλα δεν ήταν εκεί. Τον περίμενε στον προθάλαμο, μισοκρυμμένη πίσω από μια γλάστρα με μια φτέρη. Ο ποδόγυρος εκείνου του μπλε φορέματος με τα ασορτί παπούτσια ήταν αυτό που τράβηξε το μάτι του. Ο Γουόρεν δεν είχε σκοπό να σταθεί. Εκείνη δεν του έδωσε αυτή τη δυνατότητα, ωστόσο, γιατί πετάχτηκε μπροστά του και του έφραξε το δρόμο. «Να υποθέσω ότι είσαι ακόμα πιο θυμωμένος μαζί μου τώρα;» ήταν η πρώτη της ερώτηση. Η αλήθεια είναι πως ακουγόταν λιγάκι επιφυλακτική και πολύ καλά έκανε. Αυτό όμως δεν τον έκανε να μαλακώσει καθόλου. «Θα μπορούσες να το πεις αυτό. Για την ακρίβεια, το καλύτερο για σένα θα ήταν να μη σε ξαναδώ ποτέ στη ζωή μου». Για κάποιον ακατανόητο λόγο, εκείνη η απάντηση έδιωξε το επιφυλακτικό ύφος της και ξαναέβαλε τη σκανταλιάρικη λάμψη στα μπλε μάτια της. «Ω, αγάπη μου, πόσο τρομερό ακούγεται

214 JOHANNA LINDSEY αυτό Εντάξει, εφόσον αναγνωρίζουμε την ύπαρξη τόσο έντονων συναισθημάτων, θα πρέπει επίσης να ξέρεις ότι και εγώ εξακολουθώ να είμαι δυσαρεστημένη μαζί σου. Δεν ήταν ανάγκη να τους πεις για μας, Γουόρεν». «Όχι για μας, για σένα». «Το ίδιο κάνει», είπε εκείνη μάλλον χαρωπά. «Ελπίζω να ξέρεις ότι δεν πρόκειται να κάτσω να ξανακούσω τα ίδια και τα ίδια». «Ωραία. Ίσως αυτοί να μπορέσουν να σου βάλουν λίγο μυαλό. Ο Θεός ξέρει ότι εμένα δεν με άκουσες». «Αυτοί θα συνεχίσουν να επιμένουν ότι είσαι εντελώς ακατάλληλος, αλλά αυτό το ξέραμε ήδη». «Εγώ το ήξερα. Εσύ το αψήφησες». «Φυσικά και το αψήφησα. Η λογική δεν έχει καμία σχέση με αυτά τα αισθήματα που μου ξυπνάς». «Χριστέ μου, μην αρχίζεις πάλι». Την παραμέρισε. Η Έιμι ξεγλίστρησε και ξαναμπήκε μπροστά του, φράζοντάς του ξανά το δρόμο». «Δεν τελείωσα, Γουόρεν». «Εγώ τελείωσα». «Αντιλαμβάνεσαι, φαντάζομαι, ότι τους δίνεις την ευκαιρία να πείσουν τον πατέρα μου να μη δώσει τη συγκατάθεσή του;» «Δηλαδή θέλεις να πεις ότι τελικά βγήκε και κάτι καλό απ αυτή τη νύχτα;» αποκρίθηκε εκείνος. «Μην ακούγεσαι τόσο αισιόδοξος. Αυτό απλώς σημαίνει ότι μπορεί να χρειαστεί να κλεφτούμε». «Μην κάνεις όνειρα, Έιμι. Αλλά για πες μου, τι απόγινε μ εκείνο που έλεγες ότι θα σε έστελναν στην επαρχία; Εγώ νόμιζα πως αυτό ήταν η κυριότερη ανησυχία σου». Επιτέλους, εκείνη δεν έδειχνε πια και τόσο σίγουρη. «Εξακολουθεί να αποτελεί ένα ενδεχόμενο, αλλά εσύ δεν χρειάζεται να ανησυχείς γι αυτό. Θα επιστρέψω αμέσως». «Για να σε ξαποστείλουν ξανά;» «Πιθανόν, αλλά εγώ θα επιστρέψω και πάλι».

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 215 «Ας ελπίσουμε ότι την τρίτη φορά εγώ θα έχω σαλπάρει». Τον κοίταξε κουνώντας το κεφάλι της, με μια ήπια αποδοκιμασία. «Ξέρω ότι βάζεις τα δυνατά σου για να σκαλίσεις το θυμό μου εναντίον σου, και κοίτα να δεις, τα καταφέρνεις θαυμάσια. Αλλά ευτυχώς για σένα, θα σε έχω συγχωρήσει ως αύριο το πρωί». «Δεν θα ανταποδώσω τη χάρη». «Φυσικά και θα την ανταποδώσεις». Τελικά ο Γουόρεν αναστέναξε, σε πλήρη απόγνωση. «Πότε θα το χωνέψεις, Έιμι; Θα έπρεπε να με πολεμάς, όχι να με ενθαρρύνεις». «Πού το είδες αυτό γραμμένο;» «Ξέρεις πολύ καλά ότι η συμπεριφορά σου είναι αδιάντροπη». «Υποθέτω πως ναι, αλλά δεν θα ήμουν τόσο τολμηρή με κανέναν άλλον εκτός από σένα. Δεν σου το έχω πει αυτό;» Του το είχε πει, όμως εκείνος εξακολουθούσε να μην την πιστεύει. Κι αν δεν ήταν έγκυος «Ελπίζεις να με παγιδεύσεις με ένα μωρό στην κοιλιά, ε; Γι αυτό είσαι τόσο αποφασισμένη να πέσεις στο κρεβάτι μου». Ω Θεέ μου, μπορούσε να γίνει πολύ καίριος στις επιθέσεις του. «Γιατί σώνει και καλά πρέπει να υπάρχει κάποιο απώτερο κίνητρο; Φαντάζομαι πως ξέρεις πόσο ποθητός είσαι. Γιατί δηλαδή δεν μπορώ να σε θέλω γι αυτό που είσαι;» «Δεν είμαι καθόλου μα καθόλου ποθητός». Και είχε ξοδέψει χρόνια ο Γουόρεν, κατασκευάζοντας ένα χαρακτήρα που θα εξασφάλιζε την αυτοεκτίμησή του. «Α, όμως εγώ θα τα διορθώσω όλα αυτά. Θα σε κάνω να γίνεις η χαρά των γύρω σου, γοητευτικός σαν τον Ντρου, υπομονετικός σαν τον Τόμας. Δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά για το ευέξαπτο θυμικό σου, εκτός από το να φροντίσουμε να μην υπάρξει λόγος να βγαίνει στην επιφάνεια. Οπότε, βλέπεις, μπορείς να είσαι όσο δύστροπος τραβάει η ψυχή σου τώρα δα, και δεν θα αλλάξει κάτι. Αυτό που ανυπομονώ να δω είναι τι άνθρωπος θα γίνεις μόλις παντρευτούμε».

216 JOHANNA LINDSEY Ο Γουόρεν τη φοβόταν λιγάκι την τόση σιγουριά της. Έπρεπε να αποτινάξει εκείνη την αίσθηση ότι η κοπέλα μπορεί να είχε τίποτα μαγικές ικανότητες ώστε να καταφέρει τέτοια θαύματα. «Κανένας δεν μπορεί να είναι τόσο αισιόδοξος, Έιμι». «Αν μπορούσες να διακρίνεις το καλό στους ανθρώπους, όπως μπορώ εγώ, δεν θα αμφέβαλλες γι αυτό». Παραμέρισε για να τον αφήσει να περάσει. Τούτη τη φορά ο Γουόρεν δεν είχε σκοπό να προσπαθήσει να έχει αυτός την τελευταία λέξη. Η Έιμι πάντα έβρισκε έναν τρόπο να την έχει αυτή. Όμως, κι ενώ αυτός δεν είχε προχωρήσει ούτε δέκα μέτρα, η Έιμι του φώναξε: «Ο μόνος λόγος που ήρθα απόψε ήταν γιατί ήξερα πως θα ήσουν κι εσύ εδώ. Άλλη φορά μη μείνεις μακριά μου για τόσο πολύ, γιατί τώρα που θα είσαι μόνος σου στο Όλμπανι, μπορεί να έρθω εγώ σ εσένα». Η σκέψη αυτή τον γέμισε φρίκη. Η Έιμι, κι ένα κρεβάτι διαθέσιμο; Θα χρειαζόταν να εξετάσει την πιθανότητα να αλλάξει ξενοδοχείο αύριο, πρωί πρωί. «Μπορούμε να φύγουμε τώρα, θείε Τζέιμς», είπε η Έιμι την ώρα που πήγε και τους βρήκε στο τραπέζι όπου έπιναν τα ποτά τους. «Δόξα τω Θεώ», αποκρίθηκε ο Τζέιμς, αλλά μετά το ξανασκέφτηκε και πρόσθεσε: «Γιατί τόσο νωρίς;». «Γιατί ο Γουόρεν έφυγε». Ο Τζέιμς ανοιγόκλεισε νευρικά τα μάτια του και πήγε να φέρει τα πανωφόρια τους. Θα έπρεπε να μιλήσει μ αυτό το μικρό διαβολοθήλυκο, και ο δρόμος της επιστροφής προς το σπίτι ήταν ο ιδανικός τόπος και χρόνος. Και δεν υπήρχε περίπτωση να την αφήσει να τον αιφνιδιάσει, όπως είχε συμβεί νωρίτερα, που δεν τον άφησε να αρθρώσει λέξη. Δεν μπορούσε να φανταστεί από ποιον είχε πάρει την τόση αναίδεια η μικρή. Τα παιδιά του Έντι ήταν πάντοτε τύπος και υπογραμμός αχ

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 217 Θεέ μου, ο Τζέιμς βρέθηκε να αναρωτιέται μήπως η επιρροή του Τζέρεμι, με τον οποίο η Έιμι έκανε πολλή παρέα τελευταία, ήταν αυτό που έφταιγε για την απομάκρυνσή της από τον ίσιο δρόμο. Μα φυσικά, αυτό έπρεπε να είναι! Αυτοί οι δυο τριγύριζαν μαζί πάρα πολύ συχνά, και το ταλέντο αυτού του νεαρού αγύρτη στις βρομοδουλειές είχε κάνει μεγάλη εντύπωση στο κορίτσι, που επηρεαζόταν εύκολα. Ο Τζέιμς εξακολουθούσε να έχει την ίδια άποψη και όταν έκανε την εμφάνισή της η άμαξα, και μόλις έκλεισαν την πόρτα, είπε στην Έιμι: «Ο Τζέρεμι θα δώσει λόγο γι αυτό, όπως σε βλέπω και με βλέπεις». Η Έιμι, φυσικά, δεν είχε ιδέα για ποιο πράγμα μιλούσε ο θείος της. «Για ποιο πράγμα;» «Γι αυτή την ανάρμοστη επίδειξη αναίδειας που μας επιφύλασσες γι απόψε». «Τι σχέση έχει ο Τζέρεμι με αυτά;» «Από εκείνον θα τα έμαθες αυτά, προφανώς». Χαμογέλασε στοργικά στο θείο της. «Τρίχες. Ανέκαθεν είχα μια τάση να λέω ακριβώς αυτό που σκέφτομαι. Απλώς συγκρατιόμουν και δεν το έκανα μέχρι τώρα». «Θα έπρεπε να συνεχίσεις να συγκρατείσαι». «Υπό κανονικές συνθήκες θα συγκρατιόμουν, αλλά αυτή η κατάσταση με τον Γουόρεν απαιτεί ευθύτητα». «Δεν υπάρχει καμία κατάσταση μ αυτό τον απολίτιστο βλάκα. Θα ομολογήσεις ότι όλα αυτά έγιναν για το θεαθήναι, απλώς για να σώσεις το τομάρι του, για κάποιον ηλίθιο λόγο, όπως ας πούμε ότι τον λυπάσαι. Άντε. Θα καταλάβω απόλυτα. Κι ούτε που θα ξαναμιλήσουμε ποτέ γι αυτό». «Δεν μπορώ να το κάνω αυτό, θείε Τζέιμς». «Φυσικά και μπορείς. Για δοκίμασε», είπε εκείνος, μάλλον σε απόγνωση. Η Έιμι κούνησε το κεφάλι της. «Δεν ξέρω γιατί το παίρνεις τόσο βαριά όλο αυτό. Δεν θα χρειαστεί να ζήσεις εσύ μαζί του». «Αλλά ούτε κι εσύ», επέμεινε ο Τζέιμς. «Δεν μπορώ να

218 JOHANNA LINDSEY σκεφτώ ούτε έναν άντρα που να είναι πιο ακατάλληλος» «Είναι απόλυτα κατάλληλος», τον διέκοψε εκείνη. «Απλά εσύ δεν τον συμπαθείς». «Αυτό να λέγεται, αλλά δεν έχει καμία σχέση». Και είχε έρθει η ώρα για καθαρές αλήθειες. «Εξάλλου, εκείνος δεν σε θέλει, αγαπητή μου. Τον άκουσα να το λέει». «Τυχαίνει να ξέρω ότι δεν είναι αλήθεια». Ο Τζέιμς κάθισε πιο μπροστά στο κάθισμά του, με το σώμα του να έχει πάρει θέση μάχης, παρόλο που ο ένοχος δεν ήταν παρών. «Και πώς διάβολο το ξέρεις αυτό;» ρώτησε. Η Έιμι αψήφησε τα σημάδια επιθετικότητας. «Άσε το πώς το ξέρω. Άλλο είναι το θέμα. Ο Γουόρεν δεν θέλει τη δέσμευση του γάμου, που αναγκαστικά πάει μαζί μου. Όμως εγώ θα κάνω ό,τι περνάει απ το χέρι μου για να τον κάνω να αλλάξει γνώμη και να θελήσει να με παντρευτεί. Αν αποτύχω, αυτό δεν θα πρέπει να οφείλεται στη δική σας ανάμειξη. Αν αποτύχω, θα πρέπει να φταίει το γεγονός ότι απλώς δεν θα με θέλει αυτός. Αυτό είναι το μόνο πράγμα που θα δεχτώ. Διαφορετικά, δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσω να προσπαθώ, ακόμα κι αν χρειαστεί να τον ακολουθήσω στην Αμερική. Γι αυτό, μην προσπαθήσετε να με εμποδίσετε, θείε Τζέιμς. Δεν πρόκειται να φέρει κανένα αποτέλεσμα αυτό». Το να μένει με τα χέρια δεμένα, να μην έχει καμία επιλογή, δεν ταίριαζε καθόλου στη φύση του Τζέιμς. Φυσικά, θα μπορούσε απλώς να πάει και να σκοτώσει αυτό τον κακότροπο. Αλλά της Τζορτζ δεν θα της άρεσε καθόλου αυτό. Μπορεί να μην τον συγχωρούσε ποτέ. Να πάρει και να σηκώσει. «Ο πατέρας σου δεν θα δώσει τη συγκατάθεσή του, αγαπητό μου κορίτσι, μπορείς να είσαι σίγουρη γι αυτό». «Ε, αφού πας και του μιλήσεις, είμαι σίγουρη πως δεν θα τη δώσει». «Τότε θα μπορείς κι εσύ να τον ξεχάσεις». «Όχι», είπε εκείνη σταθερά. «Λυπάμαι που συμβαίνει αυτό, αλλά δεν μπορώ να πω πως δεν το περίμενα».

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 219 «Να πάρει η οργή, Έιμι, ο άνθρωπος είναι πολύ μεγάλος για σένα. Όταν θα φτάσεις εσύ στην ηλικία του, αυτός θα τρεκλίζει εδώ κι εκεί με ένα μπαστούνι και θα έχει και καμπούρα». Εκείνη γέλασε χαρούμενα. «Έλα τώρα, θείε, είναι μόλις δεκαοχτώ χρόνια μεγαλύτερος. Σε δεκαοχτώ χρόνια από τώρα, εσύ περιμένεις ότι θα τρεκλίζεις;» Ο Τζέιμς ένιωθε ότι βρισκόταν στην ακμή του, οπότε ήταν βέβαιος ότι δεν υπήρχε περίπτωση να τρεκλίζει. Και για την ακρίβεια, σε δεκαοχτώ χρόνια από τώρα η Τζακ θα άρχιζε να τραβάει γύρω τους άντρες, κι εκείνος δεν έβλεπε την ώρα να σπάσει τα μούτρα ολωνών. «Εντάξει λοιπόν, δεν θα τρεκλίζει, όμως» «Μην κολλάς στη διαφορά της ηλικίας, να χαρείς. Αρκετά ακούω γι αυτό το πράγμα απ τον Γουόρεν». «Άρα λοιπόν γιατί δεν ακούς τους μεγαλύτερούς σου;» Η Έιμι έριξε στο θείο της ένα βλέμμα αποδοκιμασίας γι αυτό που είπε. Ο ίδιος ο Τζέιμς ήταν μάλλον περήφανος γι αυτό. Όμως εκείνη το κατέρριψε αμέσως. «Η ηλικία δεν έχει τόση σημασία και είναι κάτι που δεν διορθώνεται. Προτιμώ να επικεντρωθώ στα πολλά ψεγάδια που έχει ο Γουόρεν, αλλά που ωστόσο διορθώνονται». «Αναγνωρίζεις ότι έχει ψεγάδια;» «Δεν είμαι τυφλή». «Ε τότε τι διάβολο βρίσκεις σ αυτό τον άντρα;» «Τη μελλοντική μου ευτυχία», είπε εκείνη απλά. «Από πού την πήρες την κρυστάλλινη σφαίρα σου;» Η Έιμι γέλασε. «Μπορεί να ήθελες να ακούσεις ότι και ο Γουόρεν είπε το ίδιο πράγμα πάνω κάτω». «Θεέ και Κύριε, μην το ξαναπείς. Εγώ δεν σκέφτομαι με τον ίδιο τρόπο μ αυτόν το βλάκα». «Το ίδιο θα έλεγε κι εκείνος. Είμαι σίγουρη». Τα μάτια του Τζέιμς μισόκλεισαν καχύποπτα. Μήπως του ανταπέδιδε τα ίσα για εκείνο το καυστικό σχόλιο που είχε κάνει για τους μεγαλύτερους; Α καλά, τελικά ήταν μια γνήσια Μάλορι.

220 JOHANNA LINDSEY Πολύ λογικό ότι θα έδινε μια πληρωμένη απάντηση, και πολύ γρήγορα μάλιστα. Έφτασε σχεδόν στο σημείο να τον λυπηθεί τον Γιάνκη ναι, σιγά που θα τον λυπόταν! «Πολύ καλά, αγαπητή μου, αλλά δεν θέλεις στ αλήθεια να πετάμε καρφιά ο ένας στον άλλο, έτσι δεν είναι;» Εκείνη τον κοίταξε με ένα ύφος γεμάτο φρίκη. «Θεός φυλάξει. Θα με είχες κάνει κομματάκια μέσα σε δευτερόλεπτα». «Ακριβώς». Η Έιμι άφησε κατά μέρος το ύφος της πόζας και της προσποίησης και είπε αδιάλλακτα: «Αλλά στην αποφασιστικότητα, παραβγαίνω με όλους μέσα στην οικογένεια». Ο Τζέιμς αναστέναξε από μέσα του. Το πράγμα δεν πήγαινε καθόλου μα καθόλου καλά. «Έιμι» «Λοιπόν, θείε Τζέιμς, δεν πρόκειται να φέρεις κανένα αποτέλεσμα συνεχίζοντας αυτή τη συζήτηση. Από την πρώτη στιγμή που γνώρισα τους αδερφούς Άντερσον έξι μήνες πριν, κατάλαβα ότι ο Γουόρεν είναι ο άντρας που μου πάει. Δεν είναι κάποιο καπρίτσιο που θα μου περάσει και θα φύγει. Προτιμότερο θα ήταν να είχα αγαπήσει έναν Εγγλέζο, οπωσδήποτε, όμως αυτό δεν έχει σε τίποτα να κάνει με τις προτιμήσεις, έχει να κάνει μόνο με τα αισθήματα. Πιστεύω ότι ήδη είμαι ερωτευμένη με τον Γουόρεν». «Να πάρει και να σηκώσει», ήταν το μόνο που βρήκε ο Τζέιμς να πει γι αυτό. «Αυτό ακριβώς μου συμβαίνει. Θα με πάρει και θα με σηκώσει ώσπου εκείνος να συνέλθει». «Δεν θα πω ότι λυπάμαι», γρύλισε θυμωμένα ο Τζέιμς. «Δεν πίστευα ότι θα το έλεγες». Ύστερα του χάρισε ένα από τα τσαχπίνικα χαμόγελά της. «Αλλά μη χάνεις το θάρρος σου, θείε. Εγώ τον κάνω να περνάει πολύ, πολύ χειρότερα».

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 221 Κεφάλαιο 25 «Η Έιμι και ο Γουόρεν;» έκανε η Τζορτζίνα γεμάτη δυσπιστία. «Καλά άκουσες ήδη από την πρώτη φορά», είπε απότομα ο άντρας της συνεχίζοντας να πηγαινοέρχεται με βαριά βήματα μέσα στην κρεβατοκάμαρά τους. «Μα η Έιμι και ο Γουόρεν;» «Ακριβώς, και θα πρέπει επίσης να ξέρεις, Τζορτζ, ότι θα τον σκοτώσω αν τολμήσει έστω και να ξανακοιτάξει προς το μέρος της», υποσχέθηκε ο Τζέιμς. «Όχι, δεν θα τον σκοτώσεις, και για να ξεκαθαρίζουμε κάτι: εκείνη είναι που τον θέλει, όχι το αντίθετο». «Δεν εξηγήθηκα με κρυστάλλινη καθαρότητα; Μήπως θέλεις να σου το ζωγραφίσω κιόλας;» «Εντάξει τώρα, μην παίρνεις μαζί μου αυτό το ύφος των Μάλορι, Τζέιμς Μάλορι. Το βρίσκω φοβερό όλο αυτό, αν θες να ξέρεις, και πολύ φοβερό μάλιστα». «Αμ εγώ;» «Εσύ όμως είχες χρόνο να το χωνέψεις» «Ούτε όλος ο χρόνος του κόσμου δεν θα ήταν αρκετός γι αυτό το καταραμένο δίλημμα. Τι διάβολο να πω στον αδερφό μου;» «Ποιον απ όλους;» Της έριξε ένα σκοτεινό βλέμμα, γιατί προφανώς η Τζορτζίνα σκόπιμα έκανε πως δεν καταλάβαινε. «Αυτόν με τον οποίο μένει

222 JOHANNA LINDSEY συνήθως η Έιμι. Τον πατέρα της. Κατάλαβες τώρα;» Εκείνη αγνόησε τη γελοία ανταπόδοσή του στο αθώο αστείο της. «Δεν ξέρω τι σχέση μπορεί να έχει ο πατέρας της τώρα. Εσύ μου είπες ότι δεν τη νοιάζει είτε πάρει έγκριση είτε όχι. Εντούτοις δεν είναι να πεις πως ό,τι έγινε έγινε, και θα μπορούσαμε να ελπίζουμε ότι δεν είναι τίποτε άλλο από ένα καπρίτσιο που θα της περάσει. Μα από τότε που τον πρωτοείδε; Δεν είναι να απορεί κανείς γιατί η Έιμι μονίμως με παρακινούσε να μιλάω για τους αδερφούς μου». «Δηλαδή έβαλες κι εσύ το χεράκι σου για να γίνει όλο αυτό το χάος;» «Εντελώς ανήξερη ήμουν, σε διαβεβαιώ. Ειλικρινά δεν είχα την παραμικρή ιδέα, Τζέιμς. Κι εξακολουθώ να το θεωρώ απίστευτο. Η γλυκιά, μικρή Έιμι να κυνηγάει μετά μανίας τον Γουόρεν;» «Δεν χρειάζεται να το θέτεις τόσο συγκαλυμμένα. Πες καλύτερα ότι προσπαθεί να τον ξελογιάσει τον άνθρωπο. Εκείνη το παραδέχτηκε ακριβώς έτσι και, για να χρησιμοποιήσω τα λόγια του αδερφού σου, του ρίχνεται με κάθε ευκαιρία». «Ε τότε γιατί είσαι τόσο θυμωμένος μαζί του αφού ο Γουόρεν είναι ο άσχετος αθώος της υπόθεσης;» «Γιατί αρνούμαι να πιστέψω ότι δεν έκανε κάτι για να ενθαρρύνει το κορίτσι. Εκείνη είναι απόλυτα πεπεισμένη ότι θα καταφέρει αυτό που έχει στο νου της». «Μήπως η αισιοδοξία της νιότης;» «Πολύ θα μου άρεσε να πιστεύω ότι είναι αυτό, αλλά δεν το πιστεύω». «Δηλαδή λες ότι η Έιμι θα και οι δυο τους θα ότι μπορεί να» «Οχ, για τον Θεό, Τζορτζ, μην το κλώθεις τόση ώρα», τη διέκοψε ανυπόμονα ο Τζέιμς. «Θεωρείς ότι η Έιμι θα καταλήξει στο κρεβάτι του;» «Ακριβώς. Κι αυτό που θέλω να ξέρω είναι, αν της πάρει την παρθενιά της, μετά θα την παντρευτεί;»

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 223 «Σε ό,τι αφορά τον Γουόρεν, δεν νομίζω ότι η παρθενιά που θα της έπαιρνε θα είχε τόση σημασία όσο η απέχθεια που αισθάνεται για το γάμο». «Ε να τα, τα βλέπεις;» Της Τζορτζίνα της κόπηκε η ανάσα. «Έχω συγκλονιστεί, Τζέιμς. Αν το πράγμα φτάσει ως εκεί, φυσικά και θα αναγκαστεί να την παντρευτεί. Θα το φροντίσω εγώ αυτό, αν δεν το κάνει η οικογένειά σου». «Η Έιμι δεν θα δεχτεί να τον παντρευτεί, αν τον αναγκάσουν να το κάνει». «Και γιατί όχι; Έτσι παντρεύτηκα εγώ εσένα και είμαι απόλυτα ευχαριστημένη από το κελεπούρι». «Εντάξει, εκείνη τυχαίνει να μην τον θέλει έτσι, δόξα τω Θεώ». Ο Τζέιμς ξαφνικά σταμάτησε να βηματίζει πάνω κάτω και χαμογέλασε πλατιά. «Λοιπόν, ίσως τελικά αυτή να είναι η λύση. Θα βάλουμε μπροστά και θα τον αναγκάσουμε να την παντρευτεί». Η Τζορτζίνα τον αγριοκοίταξε. «Ενώ ακόμα δεν έχει κάνει κάτι;» Ο Τζέιμς δεν έδωσε καμία σημασία σ αυτό. «Είναι βέβαιο ότι κάτι της έκανε, με κάποιο τρόπο. Με λίγη πίεση κάτι θα ανακαλύψουμε». «Α όχι, μην τυχόν! Δεν θα χτυπήσεις άλλη φορά τον αδερφό μου». «Τόσο δα, Τζορτζ», προσπάθησε να την καλοπιάσει. «Δεν θα πάθει τίποτα». «Ναι, και μετά να θελήσει πάλι να σε στείλει στην κρεμάλα. Ξέχνα το, Τζέιμς». «Δεν πιστεύεις ότι είναι ιδεώδης δικαιοσύνη;» «Όταν δεν περιμένεις ότι αυτό θα κάνει τα πράγματα να οδηγηθούν στο γάμο, όχι, δεν το πιστεύω. Νομίζω ότι θα πρέπει να αρκεστείς σ αυτό που σου είπε ο Γουόρεν, ότι θα συνεχίσει να αποθαρρύνει την Έιμι. Αργά ή γρήγορα κι αυτή θα αναγκαστεί να τα παρατήσει».

224 JOHANNA LINDSEY «Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να τα παρατήσει. Εδώ αυτή ήδη κάνει σχέδια να τον ακολουθήσει στην Αμερική, αν φτάσουν ως εκεί τα πράγματα». «Να φύγει μόνη της; Ω, αγάπη μου, αυτό δεν θα καταφέρει τίποτα. Θα βοηθούσε, λες, αν της μιλούσα εγώ; Στο κάτω κάτω, εγώ ξέρω τον Γουόρεν καλύτερα απ τον καθένα». «Φυσικά και να της μιλήσεις, αλλά θα την ακούσεις να λέει: Δεν πρόκειται να καταφέρεις τίποτα». «Δεν πρόκειται να καταφέρεις τίποτα αρχίζοντας να με ψέλνεις, θεία Τζορτζ», είπε η Έιμι το επόμενο απόγευμα, την ώρα που έπιναν το τσάι τους. Η Τζορτζίνα έγειρε να ακουμπήσει στην πλάτη του καναπέ όπου ο Τζέιμς την είχε απιθώσει πριν την παρατήσει στο δυσάρεστο καθήκον της. Δεδομένου ότι είχε δει την Έιμι τέσσερις φορές νωρίτερα μέσα στη μέρα δίχως ούτε μία φορά να αφήσει να διαφανεί ότι είχε πληροφορηθεί για τα μπλεξίματα της μικρής, ήταν λιγάκι ανατρεπτικό να ακούσει τέτοιο πράγμα, τη στιγμή μάλιστα που το μόνο που είχε πει η Τζορτζίνα ήταν ένα: «Θα σερβίρεις;». «Διαβάζεις και τις σκέψεις τώρα;» Η Έιμι γέλασε. «Διάβασμα σκέψης; Κρυστάλλινες σφαίρες; Μαγικά ραβδιά; Έχω γίνει πραγματικά αστέρι στα μαγικά κόλπα, έτσι δεν είναι;» «Δεν κατάλαβα». «Δεν χρειάζεται να διαβάζω σκέψεις για να ξέρω τι έχεις στο μυαλό σου, τη στιγμή που όλη μέρα με κοιτάζεις περίεργα, για να μην πω ότι είσαι και λίγο αφηρημένη, πράγμα που έχει αρκετή πλάκα. Λοιπόν, μια και μέσα σε μια νύχτα δεν φύτρωσε ξαφνικά και δεύτερο κεφάλι πάνω στο σώμα μου, αυτό που μου φαίνεται λογικό να συνέβη είναι να σου άνοιξε ο θείος Τζέιμς την καρδιά του και να σου τα ξεφούρνισε όλα, και τώρα είναι η δική σου

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 225 σειρά να μου τα ψάλεις. Πάνω κάτω έτσι δεν έχουν τα πράγματα;» «Συγγνώμη, Έιμι», είπε η Τζορτζίνα ελαφρώς κόκκινη. «Δεν είχα καταλάβει ότι σε κοιτούσα περίεργα». «Ε, δεν με πείραξε. Βέβαια του Μπόιντ του φάνηκε μάλλον περίεργο όταν τον φίλησες στη μύτη και του είπες: Θα σε δω αύριο». «Αστειεύεσαι!» εξεπλάγη η Τζορτζίνα. «Έτσι έκανα;» «Αυτό που είχε πραγματικά πλάκα ήταν ότι προσπάθησε τρεις φορές να σου υπενθυμίσει ότι αύριο θα βρίσκεται καταμεσής του ωκεανού, αλλά εσύ δεν έλεγες να προσέξεις. Έφυγε από δω μουρμουρίζοντας ότι το κλίμα κάνει τους ανθρώπους να ξεμωραίνονται». «Αχ, σταμάτα», η Τζορτζίνα δεν άντεξε και ξέσπασε σε γέλια. «Απ το μυαλό σου τα έβγαλες αυτά». «Μα τον Θεό! Και στην πραγματικότητα, ευτυχώς που δεν ήταν εκεί ο Γουόρεν να τον ακούσει, γιατί θα άρχιζε να ανησυχεί με τον γνωστό απόλυτο τρόπο του, και πολύ πιθανόν να τους έβαζε όλους να γυρίσουν τα πλοία τους πίσω για να διαπιστώσει αν όντως φταίει το κλίμα ή μήπως ο ένοχος είναι ο άντρας σου». Η Τζορτζίνα δεν το έβρισκε πια τόσο αστείο. «Μ αυτό τον τρόπο θες να μου πεις ότι πιστεύεις πως κι εσύ ξέρεις τον Γουόρεν τόσο καλά όσο εγώ;» «Όχι, καθόλου, αλλά είναι πολύ προβλέψιμος ο τρόπος του στα καλά που έχει, και το ότι σε νοιάζεται είναι ένα απ αυτά τα καλά. Αλήθεια, θα σου λείψουν τ αδέρφια σου;» Δύο από τα τρία πλοία με τα οποία είχαν έρθει στην Αγγλία, είχαν πια βγει στην ανοιχτή θάλασσα. «Φυσικά και θα μου λείψουν, αλλά περιμένω πως θα ξανάρθουν μέσα σε λίγους μήνες, φέρνοντας το διευθυντή για το γραφείο στο Λονδίνο». «Δεν κατάφερες να τους πείσεις να το ξανασκεφτούν να προσλάβουν έναν Εγγλέζο;»

226 JOHANNA LINDSEY «Όχι». «Εντάξει, ο Γουόρεν θα δει αυτή την ιδέα με πιο καλό μάτι, για να μπορέσει να ξανασηκώσει πανιά και ο ίδιος». «Δεν είναι κι απ αυτούς που χάνουν το μυαλό τους όταν ξεμένουν στη στεριά», παρατήρησε η Τζορτζίνα. «Χαίρομαι που το ακούω, αλλά εγώ αναφερόμουν στον διακαή του πόθο να ξεφύγει από μένα, όχι να επιστρέψει στη θάλασσα». Η έκφραση της Τζορτζίνα σοβάρεψε εντελώς. «Έιμι, δεν θέλω να σε δω να πληγώνεσαι». «Και δεν θα με δεις. Το ρομάντζο μου θα έχει τέλος τόσο ευτυχισμένο όσο και το δικό σου». «Με τον άντρα και τον αδερφό μου να θέλουν να φάνε ο ένας τον άλλο, το δικό μου ρομάντζο δεν μπορείς ακριβώς να το πεις και στρωμένο με τριαντάφυλλα». «Φυσικά και μπορείς να το πεις έτσι, απλώς συμπεριλαμβάνονται και λίγα αγκάθια», χαμογέλασε η Έιμι. «Εγώ πάντως προτιμώ τους νάρκισσους». «Αυτό που θα πάρεις θα είναι γαϊδουράγκαθα», προέβλεψε η Τζορτζίνα, χωρίς φυσικά να είχε σκοπό να κάνει την Έιμι να διπλωθεί στα δύο από τα γέλια, πράγμα που έγινε, γι αυτό και η Τζορτζίνα αναγκάστηκε να περιμένει μισό λεπτό πριν συνεχίσει. «Σοβαρολογώ», είπε τελικά. «Το ξέρω». Η Έιμι εξακολουθούσε να χαμογελάει. «Όμως, ξέρεις, θα γίνει αρνάκι όταν θα καταφέρω να τον κατακτήσω ή μήπως καλύτερα να πω σκυλάκι;» Η Τζορτζίνα ανοιγόκλεισε τα μάτια της. «Α, όντως το έχει η οικογένεια». «Απλώς προσπαθώ να ελαφρύνω λίγο το κλίμα, θεία Τζορτζ. Δεν θα έπρεπε να ανησυχείς γι αυτό. Ο αδερφός σου είναι μεγάλο αγόρι. Μπορεί να φροντίζει τον εαυτό του». «Ξέρεις πολύ καλά ότι για σένα είναι που ανησυχώ. Έιμι, γλυκιά μου, τον ξέρω τον αδερφό μου. Δεν θα σε παντρευτεί». «Ούτε ακόμα κι αν μ αγαπάει;»

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 227 «Εντάξει, όχι, θέλω να πω αυτό μπορεί να έκανε τη διαφορά, αλλά» «Μη λες ότι δεν θα γίνει, θεία Τζορτζ», τη διέκοψε η Έιμι. «Πάνω σ αυτό, όντως έχω μια κρυστάλλινη σφαίρα που μου λέει ότι τα πάντα είναι πιθανά, και το ότι ο Γουόρεν θα αφήσει ένα άνοιγμα στην καρδιά του για να με βάλει μέσα είναι ένα απ αυτά. Φυσικά, τόσο πεισματάρης που είναι, θα αντισταθεί μέχρι τέλους. Αυτό το περιμένω». «Αυτό το μέχρι τέλους είναι που φοβάμαι. Tο τέλος θα είναι πικρό για σένα». Η Έιμι πλατάγισε τη γλώσσα της. «Μα τι δυσοίωνες προβλέψεις είναι αυτές; Υποθέτω πως είναι καλό για μένα που η αγάπη ακούει την καρδιά αντί για τις συμβουλές όσο καλοπροαίρετες κι αν είναι». «Δηλαδή μου λες να κρατήσω τη γνώμη μου για τον εαυτό μου;» είπε η Τζορτζίνα λιγάκι ψυχρά. «Φυσικά και όχι», έσπευσε να τη διαβεβαιώσει η Έιμι. «Θέλω να επισημάνω, ωστόσο, ότι είμαι αρκετά μεγάλη για να αποφασίζω μόνη μου εδώ πέρα. Για τη ζωή μου πρόκειται, σε τελική ανάλυση, και για το δικό μου μέλλον συζητάμε. Και αν δεν κάνω ό,τι είναι δυνατόν για να κερδίσω τον άντρα που μαζί του θέλω να μοιραστώ τη ζωή μου, τότε αν αποτύχω δεν θα φταίει κανένας άλλος παρά μόνο εγώ, καλά δεν λέω; Θα προτιμούσα αυτή η ερωτική ιστορία να προχωρούσε με τον κανονικό τρόπο και να άφηνα εκείνον να κάνει όλες τις κινήσεις, αλλά κι εσύ κι εγώ ξέρουμε ότι αυτό είναι αδύνατον με έναν άντρα σαν τον αδερφό σου. Οπότε λοιπόν, το κάνω με τον δικό μου τρόπο, και αν δεν φέρει αποτελέσματα, ας μη φέρει, αλλά τουλάχιστον εγώ θα ξέρω ότι προσπάθησα». «Ποπό, τι σιδηρόδρομος ήταν αυτός», είπε η Τζορτζίνα σε περίσκεψη. Η Έιμι χαμογέλασε. «Δακρύβρεχτο, ε;» «Άντε βρε, διαβολάκι!» της χαμογέλασε και η Τζορτζίνα με τη σειρά της. «Ποτέ δεν ξέρω πότε μιλάς σοβαρά και πότε όχι».

228 JOHANNA LINDSEY «Ούτε κι ο αδερφός σου. Τον κρατάει σε εγρήγορση αυτό, σε διαβεβαιώ». «Εντάξει, απάντησέ μου σε τούτο. Γιατί δεν έχεις παρατήσει τις προσπάθειές σου μ αυτόν ως τώρα; Απ ό,τι ξέρω, σε έχει απορρίψει παραπάνω από μία φορές». Η Έιμι κούνησε το χέρι της περιφρονητικά. «Αυτό δεν σημαίνει τίποτα». «Τι σε κάνει να το πιστεύεις αυτό;» «Ο τρόπος που με φιλάει». «Σε φιλάει;» Η Τζορτζίνα τινάχτηκε όρθια. «Μη μου πεις, κανονικό φιλί;» «Εκατό τοις εκατό κανονικό». «Α, το τέρας!» «Δεν μπορούσε να κρατηθεί» «Α, τον αχρείο!» «Τον δελέασα» «Α, τον αγύρτη! Σε έχει εκθέσει ήδη, έτσι δεν είναι, Έιμι;» «Κοίτα, αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς» «Πάει και τελείωσε. Θα πρέπει να σε παντρευτεί», είπε η Τζορτζίνα κατηγορηματικά. Τώρα ήταν η σειρά της Έιμι να τιναχτεί προς τα μπρος. «Για μισό λεπτό, περίμενε, δεν εννοούσα ότι έγινε κάτι ανεπανόρθωτο, απλώς ότι βρεθήκαμε σε δυο τρεις φάσεις που θα μπορούσαν να παρερμηνευθούν αρκετά ώστε να οδηγήσουν στα πιο φοβερά και τρομερά κουτσομπολιά, αλλά όλες εγώ τις ξεκίνησα». «Μη λες ψέματα για χάρη του», είπε προειδοποιητικά η Τζορτζίνα, που ακόμα κόχλαζε από την αγανάκτηση. «Δεν θα έκανα τέτοιο πράγμα». Η Έιμι το ξανασκέφτηκε και είπε: «Τουλάχιστον όχι ώσπου να παντρευτούμε. Μετά θα μπορούσα να το κάνω, φυσικά, αν υπήρχε σοβαρός λόγος. Όμως αυτό είναι άσχετο με το θέμα. Με το ζόρι δεν πρόκειται να γίνει γάμος. Δεν σου το είπε αυτό ο θείος Τζέιμς;». «Το ανέφερε, αλλά δεν έχει καμία σημασία αν ο αδερφός μου

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 229 ήδη έχει» «Όχι, δεν έχει γίνει τίποτα ακόμα. Αλλά όταν θα γίνει, γιατί θα γίνει να είσαι σίγουρη γι αυτό, θα είναι κάτι που θα αφορά εκείνον κι εμένα. Και εξάλλου, θεία Τζορτζ, θα πρέπει να μου γίνει πρόταση γάμου, αλλιώς δεν πρόκειται να πω ναι. Τόσο απλά». «Τίποτα δεν είναι τόσο απλό, όχι όπου είναι ανακατεμένος και ο αδερφός μου. Ω, Έιμι, στ αλήθεια δεν ξέρεις τι κάνεις», αναστέναξε η Τζορτζίνα. «Είναι πολύ σκληρός, πικρός άνθρωπος. Ποτέ του δεν θα μπορούσε να σε κάνει ευτυχισμένη». Η Έιμι ξέσπασε σε γέλια. «Έλα τώρα, θεία Τζορτζ, τον σκέφτεσαι όπως είναι τώρα, αλλά δεν πρόκειται να είναι έτσι όταν θα καταφέρω να μπω στην καρδιά του». «Αλήθεια;» «Φυσικά! Σκοπεύω να τον κάνω έναν πολύ ευτυχισμένο άνθρωπο. Θέλω να ξαναφέρω στη ζωή του το γέλιο. Δεν το θέλεις κι εσύ αυτό για τον αδερφό σου;» Η ερώτηση αυτή κλόνισε την Τζορτζίνα και την έκανε να ξανασκεφτεί τι στάση θα κρατούσε. Επίσης, της ξανάφερε στο μυαλό εκείνη τη συζήτηση που είχε κάνει με τη Ρέτζι μια μέρα μετά τη γέννηση της Ζακλίν, τότε που είχε αποφανθεί ότι ο Γουόρεν χρειαζόταν να κάνει τη δική του οικογένεια για να ασχολείται. Η αισιοδοξία της Έιμι ξαφνικά έγινε πολύ μεταδοτική. Αν κάποιος μπορούσε να κάνει τέτοια μαγικά πάνω στον Γουόρεν, τότε αυτός ο κάποιος θα ήταν αυτό το ζωηρό, γοητευτικά σκανταλιάρικο, πανέμορφο κορίτσι που είχε βάλει σκοπό της ζωής του να του δώσει το είδος της αγάπης που είχε ανάγκη. Καλά, ο Τζέιμς θα πάθαινε κρίση, ωστόσο η γυναίκα του είχε μόλις αλλάξει στρατόπεδο.

230 JOHANNA LINDSEY Κεφάλαιο 26 «Πάρε τα πόδια σου. Μη στέκεσαι απλώς εκεί πέρα και περιμένεις να σου σπάσουν τη μύτη». Ο Γουόρεν αναπήδησε λίγο πολύ για να φύγει εκτός της εμβέλειας του Άντονι. «Καλύτερα, αγαπητέ, αλλά θα χρειαστεί να έχεις το νου σου για κάτι πράγματα σαν κι αυτά». Ο Άντονι έτρεξε ολοταχώς προς τα αριστερά. Ο Γουόρεν κινήθηκε κι αυτός ανάλογα, και παρ όλα αυτά δέχτηκε μια ξαφνική μπουνιά με το δεξί. Του ήρθαν δάκρυα στα μάτια και τα ανοιγόκλεισε βίαια καθώς ο πόνος εξαπλώθηκε ταχύτατα από τη μύτη στον εγκέφαλό του. Δεν έσπασε, αλλά παραλίγο να σπάσει. Και δεν ήταν η πρώτη μπουνιά που του είχε καταφέρει ο Άντονι χωρίς να υπάρχει λόγος, αλλά με καταπληκτική ακρίβεια. Ο Γουόρεν είχε αρχίσει να κουράζεται μ αυτά. «Αν δεν μπορείς να κρατήσεις τα προσωπικά σου συναισθήματα έξω από το μάθημα, Μάλορι, καλά θα κάνεις να το σταματήσεις αμέσως τώρα. Έπρεπε να είχα καταλάβει ότι η σημερινή σου επίδειξη θα είχε κάποιον απώτερο σκοπό». «Όμως ο άνθρωπος μαθαίνει από την εμπειρία, ξέρεις», αποκρίθηκε ο Άντονι αθώα. «Ο άνθρωπος μαθαίνει και από την επανάληψη, την απομνημόνευση και αρκετούς ακόμα, λιγότερο οδυνηρούς τρόπους». «Πολύ καλά», μουρμούρισε θυμωμένα ο Άντονι.

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 231 «Φαντάζομαι πως μπορώ να αφήσω για τον αδερφό μου το κομμάτι της διασκέδασης. Πίσω στα βασικά, λοιπόν, Άντερσον». Ο Γουόρεν σήκωσε ξανά τις γροθιές του επιφυλακτικά, αλλά τουλάχιστον αυτός εδώ ο Μάλορι ήταν μάλλον καλός στο να κρατάει το λόγο του. Το μάθημα εξακολουθούσε να περιλαμβάνει άγριο ξύλο, αλλά πάντως ήταν στο πλαίσιο της διδασκαλίας και όχι της επίδειξης. Όταν τελικά ο Γουόρεν πήγε να πάρει μια πετσέτα, ήταν ξεθεωμένος. Σκόπευε να ψάξει για κάποιο καινούριο ξενοδοχείο απόψε το απόγευμα, αλλά αποφάσισε ότι αυτό θα μπορούσε να περιμένει για μια άλλη μέρα. Αυτό που του χρειαζόταν ήταν ένα κρεβάτι κι ένα μπάνιο, δεν τον ένοιαζε ποιο θα είχε πρώτο. Αυτό που δεν χρειαζόταν ήταν η ζωηρή κουβεντούλα του Άντονι, αν και ξεκίνησε σχετικά ανώδυνα. «Πώς πάνε τα πράγματα με το καινούριο γραφείο;» «Οι ελαιοχρωματιστές τελειώνουν αύριο». «Ξέρω κάποιον άνθρωπο που θα γινόταν καταπληκτικός διευθυντής», είπε αυθόρμητα ο Άντονι. «Έτσι ώστε να φύγω εγώ το συντομότερο;» μάντεψε σωστά ο Γουόρεν. «Λυπάμαι, αλλά ο Κλίντον αποφάσισε την τελευταία στιγμή ότι θα πρέπει να ξεκινήσουμε με κάποιον Αμερικανό υπεύθυνο, τουλάχιστον στην αρχή, οπότε θα κολλήσω εδώ ώσπου να ξαναγυρίσουν με κάποιον». «Αυτό σημαίνει ότι θα ανοίξεις το γραφείο μόνος σου με το που θα μπορέσει να γίνει κατοικήσιμο;» «Αυτό σκέφτομαι». «Για κάποιο λόγο δεν μπορώ να σε φανταστώ πίσω από ένα γραφείο περιστοιχισμένο με σωρούς από τιμολόγια και τα σχετικά. Σε ένα γραφείο με ένα ημερολόγιο πλοίου στη μέση του ναι, αλλά όχι σε ένα όπου να είναι σκορπισμένα δεξιά κι αριστερά όλα αυτά τα βαρετά επαγγελματικά συμπαρομαρτούντα. Αλλά υποθέτω πως το έχεις ξανακάνει και πριν». «Όλοι μας περάσαμε από την καρέκλα εκείνου του γραφείου,

232 JOHANNA LINDSEY ακόμα και η Τζόρτζι. Ο πατέρας μας είχε αυτή την απαίτηση από εμάς, για να μάθουμε τη δουλειά απ όλες τις πλευρές της». «Μη μου πεις!» Ο Άντονι ακούστηκε πραγματικά εντυπωσιασμένος, μόνο που σε λίγο το κατέστρεψε προσθέτοντας: «Αλλά θα έβαζα και στοίχημα πως δεν σου άρεσε καθόλου μα καθόλου». Αυτό ήταν απολύτως αληθές, αν και ο Γουόρεν δεν το είχε εκμυστηρευτεί ποτέ σε κανέναν, και δεν σκόπευε να το κάνει τώρα. «Πού θέλεις να καταλήξεις, σερ Άντονι;» Ο Άντονι ανασήκωσε αδιάφορα τους ώμους. «Πουθενά συγκεκριμένα, αγαπητέ μου. Απλώς αναρωτιόμουν γιατί μπήκατε στον κόπο να ανοίξετε το γραφείο σας στο Λονδίνο προτού βρείτε διευθυντή γι αυτό. Γιατί να μην το κρατήσετε κλειστό προς το παρόν;» «Γιατί καινούρια προγράμματα δρομολογίων έχουν ήδη βγει από το κεντρικό γραφείο μας και τα έχουν πάρει όλοι μας οι καπετάνιοι. Τα πλοία της Σκάιλαρκ θα αρχίσουν να καταφτάνουν αυτόν το μήνα. Θα χρειαστεί να φορτωθούν εμπορεύματα, έμποροι θα εμφανιστούν για να πάρουν και να δώσουν» «Ναι, ναι, είμαι σίγουρος ότι η όλη διαδικασία είναι συναρπαστική», τον διέκοψε ο Άντονι ανυπόμονα. «Αλλά δεν γίνεται να έχετε γραφεία σε κάθε λιμάνι όπου καταπλέουν τα πλοία σας». «Εκεί όπου κάνουμε τις περισσότερες συναλλαγές μας, χρειάζεται». «Και τι γίνεται με τα λιμάνια που δεν βρίσκονται σ αυτά τα συγκεκριμένα δρομολόγια; Σίγουρα οι καπετάνιοι σας έχουν εμπειρία να παίρνουν εμπορεύματα και μόνοι τους». Ο Γουόρεν φόρεσε το πουκάμισο και το σακάκι του, και όλοι του οι μύες πονούσαν και του ούρλιαζαν να κάνει λίγο πιο αργά. Μα εκείνος δεν έκανε. Είχε ακούσει αρκετά μέχρι τώρα για να καταλάβει πού το πήγαινε ο Άντονι, και ήθελε να το λήξει. «Ας μπούμε κατευθείαν στο ψητό και στην ουσία αυτής της

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 233 μικρής συζήτησης, ε;» πρότεινε. «Δεν προβλέπεται να φύγω σύντομα από τη χώρα σας. Αυτό το ζήτημα έχει κλείσει. Και δεν αλλάζει. Τώρα, έχω δώσει σ εσένα και τον αδερφό σου όλες τις δια βεβαιώσεις που μπορούσα σχετικά με την ανιψιά σας. Εδώ για να αποφεύγω αυτήν, έφτασα να αποφεύγω και την αδερφή μου. Τι παραπάνω θέλετε;» Μ αυτό το σκοτεινό, σατανικό βλέμμα, ο Άντονι μπορούσε να κάνει το σκυθρώπιασμά του εξαιρετικά ανατριχιαστικό όταν έπαιρνε τόσο σοβαρό ύφος όσο είχε πάρει εκείνη τη στιγμή. «Δεν θέλουμε να δούμε τη μικρή να πληγώνεται, Άντερσον. Στ αλήθεια δεν θα μας άρεσε αυτό». Ο Γουόρεν βιάστηκε να βγάλει λάθος συμπέρασμα. «Δεν φαντάζομαι να υπαινίσσεσαι να την παντρευτώ;» ρώτησε έντρομος. «Θεέ και Κύριε, ούτε να το σκέφτεσαι», βιάστηκε ο Άντονι να τον διαβεβαιώσει, εξίσου έντρομος κι αυτός με την ιδέα. «Αλλά φαντάζει λογικό, πώς να γίνει, ότι όσο πιο γρήγορα φύγεις, τόσο πιο γρήγορα θα σε ξεχάσει». Και τόσο πιο σίγουρα θα την ξεχνούσε και ο Γουόρεν. «Τίποτα δεν θα ήθελα περισσότερο, όμως δεν μπορώ». Ο Άντονι έκανε πίσω για την ώρα, μουρμουρίζοντας θυμωμένα: «Γιατί διάβολο έπρεπε να αφήσουν εσένα πίσω;». Ο Γουόρεν ανασήκωσε αδιάφορα τους ώμους. «Κανένας μας δεν ήθελε να αναλάβει αυτό το καθήκον, γι αυτό και προσφέρθηκα εγώ». «Μα γιατί διάβολο;» Μακάρι να ήξερε ο Γουόρεν. «Φάνηκε καλή ιδέα εκείνες τις μέρες». «Λοιπόν, καλά θα κάνεις να εύχεσαι να μη γυρίσει αυτή η απόφαση να σε στοιχειώσει». Τα τελευταία λόγια του Άντονι ήταν αυτά που ήρθαν και στοίχειωσαν τον Γουόρεν καθώς επέστρεφε στο «Όλμπανι». Γιατί είχε πάρει εκείνη την απόφαση; Αυτό ήταν εντελώς ασυνήθιστο γι αυτόν. Η απόφασή του είχε αφήσει έκπληκτα όλα

234 JOHANNA LINDSEY του τ αδέρφια. Και η Έιμι είχε ήδη δηλώσει πώς ένιωθε, αν και αυτό είχε γίνει μόλις λίγες στιγμές πριν. Ίσως να μην την είχε πιστέψει τότε. Ή ίσως και να την είχε πιστέψει. Ο Γουόρεν εξακολουθούσε να βασανίζει με το μυαλό του το ζήτημα καθώς διέσχιζε το διάδρομο για να πάει στο δωμάτιό του, και ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο μ εκείνο τον Κινέζο στρατηγό τον οποίο τελευταία φορά είχε δει σε μια άθλια τρώγλη στην Καντόνα, όπου παίζονταν στοιχήματα, αυτόν που αργότερα είχε στείλει καμιά εικοσαριά από τους άντρες του να κυνηγήσουν τον ίδιο και τον Κλίντον με αποκλειστικό σκοπό να τους ξεπαστρέψουν. Ο Ζανγκ Γιατ-σεν στο Λονδίνο; Αδύνατον, κι όμως να σου τον, ήταν εδώ, ντυμένος με το επίσημο μεταξωτό ένδυμα των Μανδαρίνων, αυτό που φορούσε πάντα όταν πήγαινε σε δουλειές ή σε ταξίδια. Το σοκ του Γουόρεν παρήλθε ακριβώς τη στιγμή που του Ζανγκ άρχιζε, τότε που ο άντρας αναγνώρισε κι αυτός τον Γουόρεν τελικά. Ο Ζανγκ έκανε να πιάσει το σπαθί του, που δεν ήταν στη θέση του. Ο Γουόρεν χαιρόταν που δεν ήταν εκεί, μια και τα σπαθιά δεν ήταν καθόλου η ειδικότητά του. Άσε δε που, όπου κι αν πήγαινε ο Γιατ-σεν, οι επικίνδυνοι άντρες του ήταν κάπου εκεί κοντά και αυτοί. Ο Γουόρεν αποφάσισε ότι το πλέον συνετό ήταν να τσακιστεί να φύγει από εκεί πέρα, πράγμα που βεβαίως και έκανε. Θα έπρεπε να στείλει κάποιον να πληρώσει το λογαριασμό του και να μαζέψει τα πράγματά του, αλλά δεν υπήρχε καμία περίπτωση να ξαναγυρίσει στο «Όλμπανι» μ αυτό τον τρελό άνθρωπο από την Κίνα να μένει εκεί. Χριστέ μου, εξακολουθούσε να μην μπορεί να πιστέψει ότι ο Ζανγκ Γιατ-σεν βρισκόταν στο Λονδίνο. Ο τύπος αντιπαθούσε τους ξένους, έκανε δουλειές μαζί τους στην Καντόνα και μόνο όταν το κέρδος ήταν εξαιρετικά υψηλό, αλλιώς δεν ήθελε να έχει καμία σχέση μαζί τους. Και αυτούς τους λίγους με τους οποίους είχε πάρε-δώσε, τους έδειχνε ολοφάνερα ότι τους περιφρονούσε. Οπότε για ποιο λόγο να πάει να ανακατευτεί με χιλιάδες από δαύτους, αφήνοντας την απομόνωση του μικρού

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 235 κόσμου του, εκεί όπου η δύναμή του ήταν απόλυτη φτάνει να μην τραβούσε την προσοχή του αυτοκράτορα; Μόνο κάποιο τεράστιο χρηματικό ποσό θα ήταν το δόλωμα που θα μπορούσε να τον τραβήξει εδώ ή κάποια προσωπική υπόθεση. Και όσο μετριοπαθής κι αν ήταν ο Γουόρεν, είχε τη δυσάρεστη αίσθηση ότι αυτή η προσωπική υπόθεση ήταν εκείνο το καταραμένο αρχαίο βάζο που αυτός και ο Κλίντον είχαν πάρει από την Καντόνα. Οικογενειακό κειμήλιο, έτσι το είχε αποκαλέσει ο Ζανγκ όταν το έβαλε ως στοίχημα σε εκείνο το τυχερό παιχνίδι που είχε παίξει μαζί με τον Γουόρεν. Ο δε Γουόρεν είχε βάλει στοίχημα το πλοίο του, το οποίο ο Ζανγκ είχε βάλει στο μάτι, και μάλιστα ήταν αυτό που τον είχε τραβήξει σ εκείνη την τρώγλη όπου παίζονταν τα στοιχήματα, γιατί αλλιώς εκείνος δεν σύχναζε ποτέ σε τέτοια μέρη. Ο Ζανγκ ήθελε το πλοίο του Γουόρεν για δύο λόγους: πρώτον, γιατί είχε πάρει την απόφαση να φτιάξει τον δικό του στόλο από εμπορικά πλοία, ώστε να μη χρειάζεται πλέον να έρχεται προσωπικά σε επαφή με ξένους και δεύτερον, γιατί είχε μια προσωπική αντιπάθεια προς τον Γουόρεν, ο οποίος δεν φρόντισε ποτέ να δείξει σεβασμό μπροστά του, και έλπιζε ότι αν ο Γουόρεν έχανε το πλοίο του, αυτό θα σήμαινε και το τέλος των ταξιδιών του στην Καντόνα. Ωστόσο ο Ζανγκ έχασε το βάζο, και αν ο Γουόρεν δεν ήταν λιγάκι μεθυσμένος εκείνη τη νύχτα, θα είχε προσέξει ότι η απώλεια του βάζου δεν ένοιαξε τον Ζανγκ ούτε τόσο δα, γιατί ήταν απολύτως σίγουρος ότι θα το ξαναέπαιρνε πίσω το πρωί μαζί με το κεφάλι του Γουόρεν, κατά πάσα πιθανότητα. Δεν πήρε τίποτα από τα δύο. Τα πληρώματα των πλοίων του Γουόρεν και του Κλίντον έσπευσαν σε βοήθειά τους στις αποβάθρες και τους έσωσαν. Όμως από την άλλη απέκτησαν έναν θανάσιμο εχθρό, γεγονός που έκανε τα προσοδοφόρα ταξίδια τους στην Κίνα να διακοπούν απότομα. Ο Γουόρεν και ο Κλίντον, αυτοί που ως επί το πλείστον έκαναν εκείνο το δρομολόγιο, δεν στενοχωρήθηκαν και

236 JOHANNA LINDSEY ιδιαίτερα τώρα που σταμάτησε. Εκείνα τα ταξίδια ήταν πάρα πολύ μακρινά και χρονοβόρα, κρατώντας τους μακριά από το σπίτι τους για χρόνια, κάθε φορά. Ο Γουόρεν δεν τρελαινόταν ούτε για τις δουλειές που άνοιγαν στην Αγγλία, οι οποίες θα αντικαθιστούσαν τις δουλειές στην Κίνα του ήταν δύσκολο να ξεχάσει τα χρόνια του πολέμου και την πικρία που είχαν επιφέρει, όπως επίσης και την ουλή στο μάγουλό του, που του την είχε κάνει μια βρετανική σπάθα. Όμως η Τζορτζίνα ήταν εδώ δυστυχώς και μια και όλοι τους θα την επισκέπτονταν κατά διαστήματα, ούτως ή άλλως, θα μπορούσαν παρεμπιπτόντως να εκμεταλλευτούν κιόλας τις ευκαιρίες που παρουσιάζονταν εδώ. Εν πάση περιπτώσει ο Γουόρεν είχε ψηφίσει υπέρ, όταν είχαν θέσει σε ψηφοφορία την πιθανότητα να στήσουν ένα γραφείο στο Λονδίνο. Όμως είχε φανεί και απίστευτα ηλίθιος που προσφέρθηκε να μείνει πίσω για να το βάλουν μπροστά. Και τώρα είχε έναν επικίνδυνο εχθρό στο Λονδίνο εκτός από τους γαμπρούς του ο οποίος θα αποκόμιζε απέραντη ευχαρίστηση αν του έκοβε το κεφάλι. Όπως θα έλεγε κι ο γαμπρός του, που να πάρει ο διάβολος.

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 237 Κεφάλαιο 27 Η Έιμι πήγαινε να τρελαθεί. Κόντευε να κλείσει μια βδομάδα από τότε που είχε δει τον Γουόρεν για τελευταία φορά σ εκείνο τον βαρυσήμαντο χορό. Ήταν απόλυτα σίγουρη ότι ο Γουόρεν δεν θα έμενε μακριά της τούτη τη φορά, έλα όμως που αυτό ακριβώς έκανε Κι ο θείος Τζέιμς δεν της ξαναείπε ούτε μία λέξη γι αυτόν. Ούτε και η Τζορτζίνα. Αυτοί οι δυο ασχολούνταν με τις δουλειές τους σαν να μην ανησυχούσαν πια για την απόφασή της να κερδίσει οπωσδήποτε τον Γουόρεν, όμως αυτό έκανε την Έιμι να ανησυχεί, και μάλιστα πάρα πολύ. Μήπως ήξεραν κάτι που εκείνη δεν ήξερε; Μήπως ο Γουόρεν είχε αλλάξει τα σχέδιά του και είχε ήδη φύγει από την Αγγλία; Αυτή η τελευταία σκέψη την έκανε να πάει κατευθείαν στην αδερφή του Γουόρεν για να ρωτήσει: «Πού είναι; Έχεις καθόλου νέα του; Μήπως το πλοίο του έφυγε;». Η Τζορτζίνα ήταν στο καθιστικό της και μελετούσε τους λογαριασμούς του σπιτιού. Είχε επανέλθει στα περισσότερα από τα καθήκοντά της τώρα πια, γεγονός που άφηνε στην Έιμι ακόμα περισσότερο ελεύθερο χρόνο για να ανησυχεί. Απίθωσε κάτω την πένα της και ρώτησε: «Να υποθέσω ότι μιλάς για τον Γουόρεν;». Η Έιμι, σε απάντησή της, την αγριοκοίταξε. «Ναι, και ήταν ανόητη αυτή η ερώτηση, έτσι δεν είναι; Και όχι, ο Γουόρεν δεν έχει φύγει ακόμα. Είναι πολύ απασχολημένος, προσλαμβάνει προσωπικό και το εκπαιδεύει για

238 JOHANNA LINDSEY το καινούριο γραφείο». Αυτό ακουγόταν λογικό, περισσότερο και από λογικό. «Μόνο δουλειά; Τίποτ άλλο;» «Εσύ τι νόμισες;» «Ότι με αποφεύγει». «Λυπάμαι», είπε η Τζορτζίνα. «Αλλά πιθανότατα το κάνει και αυτό». «Έχεις καθόλου νέα του;» «Μου στέλνει κανένα σημείωμα πού και πού». Η Τζορτζίνα θα ήθελε να πει περισσότερα, να δώσει κάποια ελπίδα, αλλά αυτός ο άθλιος ο αδερφός της την απέφευγε κι αυτήν. Τώρα πια είχε συμφωνήσει ότι η Έιμι ήταν η τέλεια επιλογή για τον Γουόρεν, αλλά μάλλον δεν έπρεπε να το είχε παραδεχτεί αυτό στον Τζέιμς. Η αντίδρασή του δεν ήταν ευχάριστη. Για την ακρίβεια, της είχε πει πως, αν βοηθούσε την Έιμι με οποιονδήποτε τρόπο, θα τη χώριζε. Όχι δηλαδή ότι η Τζορτζίνα το πίστεψε αυτό έστω και για μια στιγμή, αλλά για να φτάσει ο Τζέιμς να το πει αυτό, η γυναίκα υπέθεσε ότι ο θυμός του θα ήταν πολύ περισσότερος απ όσο θα ήθελε εκείνη να βιώσει, έτσι και του πήγαινε κόντρα σ αυτό το ζήτημα. Έτσι λοιπόν, για την ώρα, δεν θα έκανε τίποτα. Η Έιμι θα έπρεπε να συνεχίσει μόνη της τον αγώνα που είχε ξεκινήσει. Όμως οι προσευχές της Τζορτζίνα τη συνόδευαν. «Και πού είναι το καινούριο γραφείο της Σκάιλαρκ τέλος πάντων;» ρώτησε ξαφνικά η Έιμι. «Κοντά στο λιμάνι, κι εκεί δεν είναι ασφαλές μέρος για να πας, γι αυτό ούτε καν να το σκέφτεσαι». Στην πραγματικότητα η Έιμι δεν ήθελε να δει τον Γουόρεν σ εκείνο το περιβάλλον, έχοντας τους υπαλλήλους να τριγυρίζουν μες στα πόδια τους. Ρώτησε απλώς από περιέργεια. Όμως η απάντηση της Τζορτζίνα της έβαλε κάποιες άλλες σκέψεις στο μυαλό. Η Τζορτζίνα, ωστόσο, παρατήρησε το συλλογισμένο ύφος της. «Δεν είναι για να πας εκεί, Έιμι», τόνισε με έμφαση.

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 239 «Δεν θα πάω». «Μου το υπόσχεσαι;» «Φυσικά». Όμως η Έιμι δεν θα υποσχόταν να μην αναζητήσει τον Γουόρεν για να τον δει κάπου αλλού, κι έτσι έμενε μονάχα ένα μέρος όπου ήξερε ότι θα τον έβρισκε: το ξενοδοχείο του. Ευτυχώς, δεν υπήρχε κίνδυνος να πάει εκεί, σε αντίθεση με εκείνη την εξόρμηση που είχε κάνει στο «Δαιμονόσκυλο». Ο Γουόρεν έμενε σε ένα ευυπόληπτο ξενοδοχείο σε μια πολύ καλή περιοχή της πόλης. Μάλιστα η Έιμι και η μητέρα της είχαν πάει για φαγητό εκεί πέρα παραπάνω από μία φορές. Φυσικά η Έιμι δεν είχε ξαναπάει ποτέ εκεί πέρα μόνη της ή νύχτα, που θα ήταν λογικό να ελπίζει ότι θα έβρισκε τον Γουόρεν εκεί. Αλλά και πάλι, δεν υπήρχε τίποτα το σκανδαλώδες σ αυτό. Το πρόβλημά της θα ήταν πώς να μπει και να βγει κρυφά στο σπίτι, ειδικά τώρα που η Τζορτζίνα δεν περνούσε τα βράδια της κλεισμένη στην κρεβατοκάμαρά της. Για του λόγου το αληθές, υπήρχε κι άλλο ένα πρόβλημα. Δεν μπορούσε να θυμηθεί τον αριθμό του δωματίου του. Ο Ντρου είχε αναφέρει τον αριθμό, εκείνη τη νύχτα που είχαν έρθει όλοι μαζί για δείπνο, τότε που κορόιδευε τον Μπόιντ που είχε ξεχάσει τον αριθμό του δικού του δωματίου. Όλοι τους έμεναν σε δωμάτια του δεύτερου ορόφου. Εντάξει, αν δεν μπορούσε να θυμηθεί τον αριθμό την ώρα που θα έφτανε εκεί, απλώς θα χρειαζόταν να χτυπήσει όλες τις πόρτες. Το να ρωτήσει στη ρεσεψιόν δεν το συζητάμε, γιατί τότε το φαινομενικά αθώο θα γινόταν αυτομάτως αδιαμφισβήτητο σκάνδαλο. Η Έιμι δεν έχασε χρόνο να σκέφτεται και να ξανασκέφτεται αν και κατά πόσο θα έπρεπε να πάει. Η ιδέα τής είχε καρφωθεί στο μυαλό και δεν της έβγαινε από εκεί. Όμως σκέφτηκε αρκετά τι θα έλεγε στον Γουόρεν όταν θα εμφανιζόταν μπροστά στην πόρτα του. Ένα σκέτο «γεια σου» δεν ήταν αρκετό. Το «σκέφτηκα μήπως είχες μπλέξει σε τίποτα περιπέτειες» θα είχε μια κάποια αξία, ωστόσο εκείνη έκλινε περισσότερο προς τη

240 JOHANNA LINDSEY σκέτη ειλικρίνεια, να του υπενθυμίσει ότι είχε υποσχεθεί να έρθει να τον βρει αν αυτός συνέχιζε να την αγνοεί εντελώς. Αφιέρωσε επίσης πάρα πολύ χρόνο στην εμφάνισή της, αλλά πάλι, είχε στη διάθεσή της μπόλικο χρόνο να σκοτώσει περιμένοντας τη θεία και το θείο της να αποσυρθούν στο δωμάτιό τους. Το καθημερινό φόρεμα με το ζιπούνι που το συνόδευε, σε ανοιχτό γαλάζιο, δεν ήταν καθόλου φανταχτερό ώστε να τραβήξει πάνω της τα βλέμματα, αλλά εκείνη αφαίρεσε την περίσσια δαντέλα από το μπούστο, κάνοντας το ντεκολτέ του φορέματος πιο βαθύ απ όσο συνήθιζε να φοράει. Βέβαια ο Γουόρεν θα είχε ξαναδεί κάτι ανάλογο, αλλά δεν το είχε δει ποτέ πάνω της. Κατά τη γνώμη της, η περίσταση απαιτούσε επιπλέον εφόδια. Ο Γουόρεν μάλλον δεν θα συμφωνούσε, ωστόσο εκείνη έπρεπε να κάνει κάτι για να του σπάσει το πείσμα. Αφού την ήθελε. Απλώς εκείνη έπρεπε να τον κάνει να ξεχάσει για λίγο το θέμα «γάμος». Φυσικά οι προετοιμασίες της θα αποδεικνύονταν ανώφελες αν δεν κατάφερνε να μπει στο δωμάτιό του, άσε που υπήρχε και μια πολύ σοβαρή πιθανότητα εκείνος απλούστατα να της κοπανούσε την πόρτα κατάμουτρα μόλις την έβλεπε. Η Έιμι αναρωτήθηκε μήπως έπρεπε να φορέσει τις μπότες ιππασίας της και να φράξει με το πόδι της την πόρτα Έφτασε στο ξενοδοχείο «Όλμπανι» αμέσως μετά τη μία το πρωί. Ο Γουόρεν σαφώς είχε αρκετό χρόνο για να κάνει ό,τι μπαγαμποντιές είχε σκοπό να κάνει όλο το βράδυ, και τώρα θα ήταν στο κρεβάτι του. Μια δυσάρεστη σκέψη πήγαινε παρέα με μια ευχάριστη η Έιμι τις έδιωξε και τις δύο απ το μυαλό της και ανέβηκε τρέχοντας τις σκάλες με προορισμό τον δεύτερο όροφο. Οι δυο άνθρωποι που συνάντησε καθώς διέσχιζε το λόμπι, υπάλληλοι του ξενοδοχείου και οι δύο, ίσα που της έδωσαν σημασία, καθώς υπέθεσαν πιθανότατα πως ήταν ένοικος του ξενοδοχείου που επέστρεφε στο δωμάτιό της ωραία, αυτό είχε ελπίσει κι εκείνη. Να μην της κάνουν ερωτήσεις. Θα είχε

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 241 μπόλικες από δαύτες να απαντήσει σε πολύ λίγα λεπτά. Είχε θυμηθεί τον αριθμό του δωματίου του. Όταν επιτέλους βρέθηκε μπροστά από την πόρτα, κοντοστάθηκε. Η σκέψη ότι ο Γουόρεν θα βρισκόταν στο κρεβάτι του και θα κοιμόταν επέστρεψε δριμύτερη. Άραγε αυτό θα ήταν καλό για εκείνη; Αν γινόταν να τον παρασύρει πριν ξυπνήσει εντελώς η καρδιά της άρχισε να βροντοχτυπάει μες στο στήθος της. Απόψε, θα γινόταν απόψε Χτύπησε δυνατά την πόρτα, για να βεβαιωθεί ότι ο θόρυβος θα τον έκανε να ξυπνήσει. Δεν περίμενε ότι η πόρτα θα άνοιγε απότομα κατευθείαν, και μαζί με αυτήν κι άλλες τέσσερις πόρτες εκεί γύρω. Τα μάγουλά της έγιναν κατακόκκινα που προκάλεσε τέτοια συγκέντρωση ενοίκων, αλλά η αμηχανία της μετατράπηκε απότομα σε έκπληκτη σύγχυση όταν έριξε μια βιαστική ματιά στα δεξιά και τ αριστερά της και είδε μονάχα κοντούς Ασιάτες να έχουν μαζευτεί στο διάδρομο, και μπροστά της ακόμα ένας. «Συγγνώμη», κατάφερε να αρθρώσει, κι αμέσως μετά κάποιος την τράβηξε απότομα μέσα σ εκείνο το δωμάτιο όπου έπρεπε να κοιμάται ο Γουόρεν. Δεν την κρατούσε κανένας, αλλά η πόρτα πίσω της έκλεισε. Στράφηκε για να κοιτάξει τον μικρόσωμο υπαίτιο δεν ήταν ψηλότερος από εκείνη όμως διαπίστωσε ότι δεν ήταν ένας αλλά δύο. Ο άλλος στεκόταν πίσω από την πόρτα. Μήπως τη φυλούσαν; Άραγε γι αυτό είχε ανοίξει τόσο γρήγορα; Και οι άλλες πόρτες; Μήπως κι εκείνοι οι άνθρωποι φυλούσαν κάτι; Θεέ μου, πού πήγε κι έμπλεξε; Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να είχαν κλείσει ολόκληρο τον όροφο για αποκλειστική χρήση, πράγμα που σήμαινε ότι ο Γουόρεν βρισκόταν πιθανότατα σε διαφορετικό όροφο, ότι η διεύθυνση του ξενοδοχείου τού είχε ζητήσει να αλλάξει δωμάτιο προκειμένου να εξυπηρετήσει όλο αυτό το πλήθος. Ε τώρα πώς στην ευχή θα τον έβρισκε δίχως να ρωτήσει τον υπάλληλο στη ρεσεψιόν; «Νομίζω ότι»

242 JOHANNA LINDSEY «Μη μιλάς, κυρία». «Μα έχω κάνει» «Μη μιλάς, κυρία». Ο ίδιος τύπος ήταν που τη διέκοψε, κι αυτή τη φορά με μεγαλύτερη έμφαση. Η Έιμι φούντωσε απότομα από αγανάκτηση. Ήταν έτοιμη να την εκδηλώσει πάνω στον τύπο ξεσπώντας σε ουρλιαχτά, όταν άκουσε κάποιον που βρισκόταν στο κρεβάτι να γαβγίζει μια ασιατική διάλεκτο, με έναν τόνο στη φωνή του ακόμα πιο αγανακτισμένο απ όσο θα ήταν ο δικός της. Η Έιμι κοίταξε κλεφτά προς εκείνη την κατεύθυνση, για να δει έναν άντρα ακόμα, ο οποίος ανασηκώθηκε. Ήταν νεαρός ή ίσως και όχι. Δεν ήταν σίγουρη. Φορούσε ένα άσπρο μεταξωτό πράγμα που έμοιαζε με τσουβάλι, που τον κάλυπτε απ το λαιμό ως κάτω. Μια πάρα πολύ μακριά μαύρη κοτσίδα έπεφτε στον ένα του ώμο. Είχε ακουστεί θυμωμένος, αλλά τα μαύρα μάτια του είχαν καρφωθεί πάνω στην Έιμι με εμφανές ενδιαφέρον. Εκείνη πήρε τα μάτια της από πάνω του για να στρέψει ξανά την προσοχή της προς εκείνο τον τύπο που είχε υπάρξει τόσο αγενής. «Κοιτάξτε, συγγνώμη που τον ξύπνησα», ψιθύρισε. «Όμως μπορώ τώρα να φύγω; Είναι προφανές ότι έκανα λάθος». Η απάντηση ήρθε από το κρεβάτι, μολονότι η Έιμι δεν κατάλαβε ούτε λέξη. Και ντρεπόταν κιόλας πάρα πολύ να ξανακοιτάξει προς εκείνη την κατεύθυνση. Όποιος κι αν ήταν αυτός ο άντρας, του είχε ταράξει τον ύπνο του ανθρώπου. Ήταν ακόμα στο κρεβάτι του. Η περίσταση ήταν εξαιρετικά ανάρμοστη, δεν χωρούσε αμφιβολία ως προς τούτο. Ο κοντός που είχε υπάρξει τόσο αγενής καταδέχτηκε να της μιλήσει ξανά. «Λέγομαι Λι Λιανγκ, κυρία. Θα μιλήσω για λογαριασμό του κυρίου μου. Ψάχνεις τον Αμερικανό καπετάνιο;» Η Έιμι ανοιγόκλεισε τα βλέφαρά της νευρικά. Δεν υπήρχε περίπτωση αυτοί να ήταν μέλη του πληρώματος του Γουόρεν, ε; Όχι, η σκέψη αυτή ήταν πολύ γελοία. Ίσως όμως να ήξεραν σε ποιο δωμάτιο είχε πάει ο Γουόρεν, πράγμα που θα τη γλίτωνε απ

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 243 το να αναγκαστεί να πάει να ρωτήσει τον υπάλληλο στη ρεσεψιόν. «Ξέρετε τον πλοίαρχο Άντερσον;» «Ναι, μας είναι γνωστός», αποκρίθηκε ο Λι Λιανγκ. «Τον ξέρεις κι εσύ;» Αλήθεια ή ψέματα, κι αν έλεγε ψέματα, να έλεγε σύζυγος ή μνηστήρας; Αυτοί δεν τη γνώριζαν. Δεν θα τους ξανάβλεπε ποτέ, οπότε ό,τι κι αν έλεγε τώρα θα μπορούσε να ανασκευαστεί. Ένα ψέμα, λοιπόν, για να γλιτώσει από ακόμα μεγαλύτερη αμηχανία. «Είναι μνηστήρας μου». Εντάξει, θα γινόταν. Κάτι άλλο είπε ο κύριος που ήταν στο κρεβάτι, και αμέσως μετά ο Λι Λιανγκ είπε: «Μας δίνει μεγάλη χαρά που το ακούμε αυτό. Μπορεί να ξέρετε να πείτε και σ εμάς πού να τον βρούμε». Η Έιμι αναστέναξε, καθώς σκέφτηκε ότι τελικά δεν θα απέφευγε να πάει να αντιμετωπίσει τον υπάλληλο της ρεσεψιόν. «Κι εγώ ήμουν έτοιμη να σας ρωτήσω το ίδιο πράγμα. Αυτό εδώ ήταν το δωμάτιό του, όπως θα ξέρετε, είμαι σίγουρη. Υποθέτω ότι μεταφέρθηκε σε άλλο όροφο». «Δεν μένει πλέον σε αυτό το ξενοδοχείο». «Άλλαξε ξενοδοχείο;» Κι ύστερα είπε, περισσότερο προς τον εαυτό της: «Καλά, γιατί δεν μου το είπε αυτό η αδερφή του;». «Γνωρίζεις την οικογένειά του;» Η Έιμι παρατήρησε τώρα την έξαψη στον τόνο της φωνής του, αλλά δεν μπορούσε να καταλάβει το λόγο. «Φυσικά και γνωρίζω την οικογένειά του. Η αδερφή του είναι παντρεμένη με το θείο μου». Ο κύριος από το κρεβάτι κάτι είπε πάλι. «Αυτό μας ευχαριστεί ακόμα περισσότερο», είπε ο Λι Λιανγκ. «Εντάξει, παραδίνομαι. Γιατί σας κάνω να χαίρεστε τόσο πολύ;» Δεν της απάντησε κανείς αντί για απάντηση, εισέπραξε άλλη μια ερώτηση. «Η αδερφή θα ξέρει πού μπορούμε να βρούμε

244 JOHANNA LINDSEY τον καπετάνιο;» «Είμαι σίγουρη πως θα ξέρει», μουρμούρισε θυμωμένα η Έιμι. «Και θα με είχε γλιτώσει από πολύ κόπο αν μου το είχε αναφέρει κι εμένα. Τώρα εγώ φεύγω, να αφήσω τον κύριό σας να κοιμηθεί. Και πάλι συγγνώμη για την αναστάτωση που του προκάλεσα». «Δεν μπορείς να φύγεις, κυρία». Η Έιμι όρθωσε το ανάστημά της, σφιγμένη και αλύγιστη. Αυτό της πρόσθεσε ακόμα έναν δυο πόντους σε σχέση με εκείνο τον κοντό τύπο, και η υπεροχή στο ύψος πήγαινε πλάι πλάι με την υπεροψία. Προφανώς ο τύπος δεν ήξερε τόσο καλά αγγλικά όσο νόμιζε. «Δεν σε κατάλαβα;» Εκείνος προσπάθησε πάλι. «Θα παραμείνεις εδώ ώσπου να έρθει ο καπετάνιος να μας βρει». Αυτό την ξάφνιασε. «Δηλαδή, τον περιμένετε; Καλά, γιατί δεν μου το είπατε;» Τώρα ο Λι Λιανγκ έδειξε δυσαρεστημένος. «Τον περιμένουμε να έρθει αφού μάθει ότι είσαι κι εσύ εδώ. Πρώτα πρέπει κάποιος να του το πει». «Ω. Εντάξει, πηγαίνετε να του το πείτε. Υποθέτω ότι μπορώ να περιμένω λιγάκι», δέχτηκε η Έιμι. Φυσικά το να δει τον Γουόρεν με όλον αυτό τον κόσμο μπροστά δεν ήταν αυτό που είχε κατά νου. «Τώρα που το ξανασκέφτομαι, θεωρώ ότι είναι καλύτερο να τον δω κάποια άλλη στιγμή». Έκανε ένα βήμα προς την πόρτα. Και οι δυο κοντοί άντρες προχώρησαν και στάθηκαν μπροστά της. Τα μάτια της Έιμι μισόκλεισαν. «Μήπως το είπα πολύ γρήγορα και δεν το καταλάβατε;» «Απαιτούμε να στείλεις ένα μήνυμα στην αδερφή του καπετάνιου ώστε να τον πληροφορήσει εκείνη για το πού βρίσκεσαι». «Σιγά μην απαιτείτε! Να ενοχλήσω τη θεία Τζορτζ τέτοια ώρα της νύχτας; Του θείου μου δεν θα του άρεσε καθόλου αυτό, και

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 245 δεν είναι το είδος του ανθρώπου που θα ήθελες να είναι δυσαρεστημένος μαζί σου». «Και τη δυσαρέσκεια του κυρίου μου όμως είναι να τη φοβάται κανείς». «Είμαι σίγουρη πως έτσι είναι, αλλά αυτό είναι κάτι που οπωσδήποτε μπορεί να περιμένει για μια άλλη, πιο κατάλληλη ώρα», είπε εκείνη λογικά. «Ή μήπως δεν έχετε πάρει είδηση ότι είναι περασμένα μεσάνυχτα;» «Η ώρα δεν έχει καμία σημασία». «Εσείς είστε πολύ τυχεροί, όμως εμείς οι υπόλοιποι ζούμε τη ζωή μας με βάση το ρολόι. Δεν γίνεται, κύριε Λιανγκ». Εκείνος έχασε την υπομονή του. «Θα κάνεις ό,τι σου λέμε, αλλιώς» Ένας ποταμός από εκείνη την ασιατική διάλεκτο τον διέκοψε. Η Έιμι έριξε ξανά μια κλεφτή ματιά προς το κρεβάτι. Ο κύριος εξακολουθούσε να βρίσκεται εκεί, στην ίδια πάντα μισοξαπλωμένη στάση, στηριγμένος στο ένα του χέρι, αλλά η έκφρασή του δεν είχε απολύτως τίποτα το ευχάριστο. «Ίσως κάποιος πρέπει να μου εξηγήσει τι σημαίνουν όλα αυτά», είπε διστακτικά η Έιμι. Ο κύριος της απάντησε, μολονότι ο Λι Λιανγκ ήταν αυτός που έκανε τη μετάφραση. «Λέγομαι Ζανγκ Γιατ-σεν. Ο Αμερικανός μού έκλεψε έναν οικογενειακό θησαυρό». «Έκλεψε;» ρώτησε η Έιμι δύσπιστα. «Αυτό δεν ταιριάζει καθόλου με τον Γουόρεν». «Ασχέτως του πώς το απέκτησε, με έχει ατιμάσει ώσπου να μου το επιστρέψει». «Και δεν μπορούσατε απλώς να του ζητήσετε να σας το επιστρέψει;» «Αυτό σκοπεύω να κάνω. Αλλά χρειάζεται ένα κίνητρο για να συμμορφωθεί». Η Έιμι άρχισε να γελάει. «Και νομίζετε πως μπορεί να είμαι εγώ αυτό το κίνητρο; Λυπάμαι που θα το πω, αλλά τα φούσκωσα λιγάκι όταν είπα ότι είναι μνηστήρας μου. Είμαι απόλυτα σίγουρη

246 JOHANNA LINDSEY ότι κάποια μέρα θα γίνει, βέβαια, αλλά για την ώρα παλεύει με νύχια και με δόντια για να αποφύγει το γάμο. Και για την ακρίβεια, μάλλον θα χαρεί αν εξαφανιστώ». «Αυτό είναι μια πολύ σοβαρή πιθανότητα, κυρία, αν δεν έρθει να σε αναζητήσει», είπε κακόβουλα ο Λι Λιανγκ.

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 247 Κεφάλαιο 28 Η Έιμι είχε αρχίσει να έχει σοβαρές αμφιβολίες για το ότι αρνήθηκε να φανεί συνεργάσιμη στους νέους της γνώριμους, τη στιγμή που την έχωσαν σε ένα ξύλινο κιβώτιο και τη μετέφεραν σε ένα πλοίο στο λιμάνι. Εκείνη η λέξη «εξαφανιστώ» άρχισε να αποκτά καινούριο νόημα. Οπωσδήποτε έπρεπε να αρχίσει να σκέφτεται την πιθανότητα ότι εκείνοι οι τύποι μιλούσαν πιο σοβαρά σχετικά με το ζήτημα «εξαφάνιση» απ όσο είχε αυτή αρχικά φανταστεί. Το ότι τους αράδιασε τους τίτλους της ούτε κι αυτό της είχε φανεί και πολύ χρήσιμο. Οι Εγγλέζοι κλέφτες μπορεί να εντυπωσιάζονταν, αλλά αυτοί εδώ οι Ασιάτες δεν έδειξαν να αντιλαμβάνονται ότι ο μαρκήσιος του Χάρβεστον ήταν κάποιος με τον οποίο δεν θα ήθελες να έρθεις σε κόντρα. Αγνόησαν επίσης τις απειλές της ότι θα υπήρχαν τρομερές συνέπειες αν δεν την άφηναν ελεύθερη, οπότε κι αυτή πήρε το αίμα της πίσω χλευάζοντάς τους όταν της είπαν για τα όργανα βασανιστηρίων που μπορεί να χρησιμοποιούσαν για να της λύσουν τη γλώσσα. Απαίσια πράγματα, μαστίγωμα, βγάλσιμο νυχιών και τα σχετικά. Μπα, δεν θα τολμούσαν. Βέβαια ούτε το ότι θα την κρατούσαν όλη νύχτα κι ως το επόμενο πρωί τής είχε περάσει απ το μυαλό. Δεν είχε πια να ανησυχεί για το πώς θα κατάφερνε να γλιστρήσει κρυφά μες το σπίτι δίχως να την πάρει είδηση κανείς. Μια και είχε βρεθεί μπλεγμένη εμμέσως εξαιτίας του

248 JOHANNA LINDSEY Γουόρεν, το λιγότερο που θα μπορούσε να κάνει αυτός ήταν να μοιραστεί μαζί της και τούτη την κακοτυχία, όπως είχε γίνει με την προηγούμενη. Όμως όχι, εκείνος έτρεξε και άλλαξε ξενοδοχείο αφότου οι αδερφοί του απέπλευσαν. Ωστόσο, έστω κι αν ήταν νευριασμένη μαζί του επειδή «την παράτησε να τη φάνε οι λύκοι», έτσι το έβλεπε αυτή, παρ όλα αυτά δεν είχε σκοπό να βοηθήσει τον Ζανγκ Γιατ-σεν να τον εντοπίσει. Είτε ο Γουόρεν είχε κλέψει τον οικογενειακό θησαυρό του Γιατ-σεν είτε όχι, η ουσία ήταν ότι αρνούνταν να τον επιστρέψει. Ήταν στη φύση του να φερθεί τόσο πεισματάρικα. Και η Έιμι δεν ήθελε να διαπιστώσει πώς θα αντιδρούσαν αυτοί εδώ οι ξένοι έτσι και οργίζονταν πραγματικά πάρα πολύ. Δεν ήταν όλοι τους τόσο κοντοί όσο ο Λι Λιανγκ, και ήταν και πάρα πολλοί από δαύτους. Συν τοις άλλοις, το να τους οδηγούσε στον Γουόρεν θα καταγραφόταν ως προδοσία στα κατάστιχά της, και δεν μπορούσε να το κάνει, παρόλο που εκείνος δεν το σκέφτηκε καν και την πρόδωσε στους θείους της. Όχι, απλούστατα θα χρειαζόταν να ξεφύγει από αυτή τη δύσκολη θέση μόνη της, χωρίς τη βοήθεια του μελλοντικού μνηστήρα της. Ούτε η οικογένειά της δεν θα μπορούσε να βοηθήσει σε αυτή την περίπτωση. Η Τζορτζίνα μπορεί να θυμόταν την κουβέντα που είχαν χθες και να σκεφτόταν ότι η Έιμι είχε πάει να ψάξει να βρει τον Γουόρεν, αλλά από τη στιγμή που δεν τον βρήκε, δεν θα είχαν κι αυτοί τρόπο να εντοπίσουν τα ίχνη της. Και να σου τώρα να βρίσκεται κλειδωμένη σε μια καμπίνα μικροσκοπικών διαστάσεων, όπου το μόνο που υπήρχε ήταν ένα αυτοσχέδιο στρώμα καμωμένο από τραχιές κουβέρτες στο πάτωμα, ένας φανός θυέλλης παράθυρα δεν υπήρχαν, ένας κουβάς για σωματικές ανάγκες καθώς κι εκείνο το κιβώτιο που τώρα ήταν άδειο, το οποίο δεν είχαν πάρει αφότου την έβγαλαν από μέσα. Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία, δεν το απολάμβανε καθόλου όλο αυτό. Όμως ήταν απολύτως πεπεισμένη ότι θα κατάφερνε να

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 249 ξεφύγει και μόνη της, φτάνει το πλοίο να μη σήκωνε ξαφνικά τα πανιά του κι έφευγε. Μάλιστα είχε φτιάξει στο μυαλό της κι ένα σχέδιο που είχε σκοπό να θέσει σε εφαρμογή, όταν θα της έφερναν το επόμενο γεύμα της. Το πρώτο γεύμα, μια γαβάθα με ρύζι και λαχανικά με περίεργη όψη και μια γλυκόξινη σάλτσα, της το είχε φέρει ένας χαρωπός μικρόσωμος τύπος ο οποίος συστήθηκε ως Ταϊσί Νινγκ. Ήταν αδύνατος σαν καλάμι, έπλεε μέσα στο παντελόνι του και φορούσε από πάνω ένα χιτώνα τυλιγμένο γύρω απ τον κορμό του, και ζώνη, ενώ η παχιά μαύρη κοτσίδα του έφτανε σχεδόν ως το πάτωμα. Όπως και ο Λι, έτσι και ο Ταϊσί δεν ήταν πιο ψηλός από την Έιμι. Πόσο δύσκολο θα ήταν να τον κατατροπώσει με τη βοήθεια της γαβάθας με το ρύζι που της είχαν φέρει; Καθόλου δύσκολο. Εντούτοις, η Έιμι είχε αρχίσει να αμφιβάλλει αν θα είχε την ευκαιρία να το διαπιστώσει, καθώς οι ώρες κυλούσαν βασανιστικά αργά. Το πουγκί της της είχε πέσει τότε που πολεμούσε να μην τη χώσουν σ εκείνο το κιβώτιο, αλλά είχε ακόμα το ρολόι τσέπης της για να τη βοηθάει να μη χάσει την αίσθηση του χρόνου, και είχε περάσει πολλή, πάρα πολλή ώρα και κανένας δεν είχε περάσει από εκεί. Θα συνέχιζαν να της δίνουν φαγητό, έτσι δεν είναι; Ή μήπως η λιμοκτονία ήταν η πρώτη μέθοδος που θα χρησιμοποιούσαν για να προσπαθήσουν να της λύσουν τη γλώσσα; Κόντευε να βραδιάσει όταν ο Ταϊσί επιτέλους ξεκλείδωσε την πόρτα της και μπήκε στην καμπίνα κρατώντας μια ακόμα γαβάθα με φαγητό, γεγονός που απέδειξε ότι η λιμοκτονία δεν συμπεριλαμβανόταν στις μεθόδους τους όχι ακόμα. Όμως την Έιμι δεν την ενδιέφερε αυτό που της είχε φέρει τούτη τη φορά, παρόλο που το στομάχι της διαμαρτυρόταν. Πιο πολύ την ενδιέφερε που είδε ότι δεν υπήρχε κι άλλος φρουρός στημένος έξω από την πόρτα. Προφανώς πρέπει να θεώρησαν ότι το κλείδωμα ήταν αρκετό για να την κρατήσουν στο χέρι, και ότι δεν θα προσπαθούσε να κάνει κάτι στον Ταϊσί. Ε λοιπόν, έκαναν

250 JOHANNA LINDSEY λάθος. Ήταν κρίμα, ωστόσο, γιατί ο τύπος ήταν στ αλήθεια συμπαθητικός, με τα νόστιμα χαμόγελά του και τα μονοκόμματα αγγλικά του, που ακούγονταν αστεία στο αυτί. Όμως η Έιμι τώρα δεν μπορούσε να αφήσει αυτό το πράγμα να την αποτρέψει. Μπορεί να μην ήταν αυτός που την είχε χώσει εκεί μέσα, ωστόσο δούλευε για λογαριασμό εκείνου που την έχωσε, και προτεραιότητά της έπρεπε να είναι το πώς θα ξέφευγε από αυτή τη δύσκολη θέση για να επιστρέψει στο σπίτι της και στην ασφάλεια. Απλώς θα έκλεινε τα μάτια της όταν θα τον κοπανούσε στο κεφάλι με τη βαριά γαβάθα του ρυζιού, κι ύστερα θα του ζητούσε συγγνώμη. «Κοίτα τι φέρει ο Ταϊσί, μικρή κυρία. Πράγμα καλό, πολύ. Αν εσένα δεν αρέσει, εγώ αμέσως κόψει χέρι μάγειρα. Υπόσχομαι αυτό κάνει». «Δεν θα χρειαστεί, είμαι σίγουρη», αποκρίθηκε η Έιμι. «Όμως ακόμα δεν πεινάω και τόσο πολύ για να το δοκιμάσω. Μπορείς να το αφήσεις εκεί πέρα». Έδειξε προς το κιβώτιο, ενώ με το άλλο της χέρι έπιασε σφιχτά την άδεια γαβάθα του ρυζιού που βρισκόταν πίσω απ την πλάτη της. Το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να πάει πίσω του για μια στιγμή. Κι εκείνος έκανε ό,τι του ζήτησε. Ήταν πολύ εύκολο. Η Έιμι κράτησε την ανάσα της ώσπου να περάσει ο Ταϊσί από μπροστά της ύστερα σήκωσε τη γαβάθα του ρυζιού, έκλεισε τα μάτια της και πήγε να του τη φέρει στο κεφάλι. Πριν όμως προλάβει η γαβάθα να φτάσει πουθενά, εκείνος της άρπαξε τον καρπό, την τίναξε στον αέρα και η Έιμι προσγειώθηκε με αρκετά αναπηδήματα ανάσκελα. Δεν είχε τραυματιστεί, αλλά είχε αιφνιδιαστεί για τα καλά. Όταν γύρισε το κεφάλι της για να αγριοκοιτάξει τον κοκαλιάρη νεαρό κοντοστούπη, διαπίστωσε ότι δεν του είχε πέσει καν απ το χέρι εκείνη η άλλη γαβάθα με το καινούριο φαγητό που της είχε φέρει. Και της χαμογελούσε πλατιά.

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 251 «Πώς διάβολο το έκανες αυτό;» τον ρώτησε φρενιασμένη. «Εύκολα. Θέλει μάθεις;» «Όχι!» ξεφύσηξε η Έιμι καθώς σηκωνόταν όρθια. «Αυτό που θέλει είναι να πάω σπίτι μου». «Όχι, συγγνώμη, μικρή κυρία. Όταν άντρας έρθει, μπορεί, μπορεί όχι». Ανασήκωσε τους ώμους του για να της δείξει ότι δεν ήξερε τι θα γινόταν, είτε στη μία περίπτωση είτε στην άλλη. «Μα ο άντρας ο Γουόρεν, δεν θα έρθει». «Ο κύριος Γιατ-σεν λέει έρθει, έρθει», επέμεινε ο Ταϊσί. «Εσύ δεν πρέπει ανησυχείς». Η Έιμι κούνησε το κεφάλι της σε απόγνωση. «Πώς μπορεί να έρθει όταν δεν ξέρει καν πού πήγα, πού είμαι τώρα, όταν δεν ξέρει καν ότι λείπω; Ο κύριός σου ο Γιατ-σεν είναι ηλίθιος!» «Σσς, μικρή κυρία, αλλιώς χάσει κεφάλι σίγουρα», είπε ο Ταϊ σί ανήσυχος. «Τρίχες», κάγχασε εκείνη. «Κανένας δεν πρόκειται να κόψει κεφάλια για μια τόση δα προσβολή. Τώρα πήγαινε. Θέλω να μείνω μόνη μου να κλάψω τη μοίρα μου». Ο Ταϊσί της έδειξε τα δόντια σε ένα ακόμα από εκείνα τα τεράστια χαμόγελα. «Εσύ πολύ αστεία, μικρή κυρία». «Φύγε, πριν αρχίσω να ουρλιάζω!» Εκείνος πήγε να φύγει, χαμογελώντας ακόμα. Η Έιμι τον σταμάτησε πριν κλείσει την πόρτα. «Με συγχωρείς που πήγα να σου ανοίξω το κεφάλι. Δεν έχω κάτι μαζί σου, καταλαβαίνεις». «Μην ανησυχεί, μικρή κυρία. Άντρας έρθει σύντομα». Με το που έκλεισε η πόρτα, η Έιμι πέταξε πάνω της την άδεια γαβάθα που εξακολουθούσε να κρατάει στο χέρι της. Έρθει σύντομα; Τη στιγμή που αυτή δεν τους είχε πει ούτε μία λέξη που θα μπορούσε να τους οδηγήσει σ αυτόν; Ήταν όλοι τους ηλίθιοι. Κι ακόμα κι αν είχαν βρει έναν τρόπο για να τον εντοπίσουν, ο Γουόρεν δεν θα ερχόταν για να τη σώσει. Θα χαιρόταν μάλιστα που την απήγαγαν και θα έφευγε απ τη ζωή του.

252 JOHANNA LINDSEY Άρα λοιπόν, τι γινόταν τώρα; Προφανώς το να ριχτεί σ αυτούς τους πανούργους μικρόσωμους τύπους πάει, δεν γινόταν. Θα έπρεπε να είχε σπάσει το φανό θυέλλης πάνω στο ξύλινο χώρισμα ενόσω η πόρτα ήταν ακόμη ανοιχτή, ωστόσο, είτε με τα νόστιμα χαμόγελά του είτε χωρίς αυτά, η Έιμι δεν μπορούσε να είναι σίγουρη ότι ο Ταϊσί δεν θα έδινε ένα βρόντο στην πόρτα να την κλείσει και να την παρατήσει εκεί μέσα να ψηθεί, αντί απλώς να την αγνοήσει και να σβήσει τη φωτιά. Εντάξει, το πρώτο της σχέδιο είχε οπωσδήποτε στεφθεί από παταγώδη αποτυχία, δεν υπήρχε καμία αμφιβολία. Όμως δεν επρόκειτο να τα παρατήσει, σε καμία περίπτωση. Ωραία, δεν είχε καταφέρει να κατατροπώσει τον Ταϊσί. Ο τύπος δεν ήταν μόνο ότι μιλούσε αστεία, πάλευε και αστεία. Ίσως όμως θα μπορούσε να τον νικήσει στο τρέξιμο. Μπορεί να μην κατάφερνε να πάει πιο μακριά από το κατάστρωμα, αλλά μια δυνατή τσιρίδα θα μπορούσε να φέρει βοήθεια μπορεί και όχι. Αυτό θα εξαρτιόταν από το τι ώρα της μέρας θα ήταν και σε ποια περιοχή του λιμανιού βρισκόταν αγκυροβολημένο τούτο το πλοίο. Είτε έτσι είτε αλλιώς, πάντως, οπωσδήποτε άξιζε τον κόπο να το προσπαθούσε κι αυτό, την ώρα που θα ερχόταν το επόμενο γεύμα.

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 253 Κεφάλαιο 29 Υποτίθεται ότι ο Γουόρεν ήταν ο μοναδικός στην οικογένεια που είχε ευέξαπτο χαρακτήρα, αλλά στις πέντε η ώρα εκείνο το απόγευμα η Τζορτζίνα ήταν έτοιμη να εκραγεί καθώς κοπανούσε με δύναμη την πόρτα του δωματίου στο ξενοδοχείο όπου έμενε ο αδερφός της, για άλλη μια φορά. Είχε πάει εκεί πέρα ήδη δύο φορές ακόμα. Είχε πάει και στο καινούριο γραφείο τρεις φορές. Είχε πάει και στον Νηρέα δύο φορές, αλλά τα μέλη του πληρώματός του δεν τον είχαν δει. Έφτασε μάλιστα στο σημείο να πάει και στο «Νάιτον Χολ», αν και δεν μπήκε μέσα. Εκεί μέσα είχε μπει ο Τζέιμς να ρωτήσει. Παρεμπιπτόντως, ο Τζέιμς ήταν μαζί της όλη μέρα σήμερα. Απλούστατα δεν υπήρξε κανένας τρόπος να τον πείσει να την αφήσει να το κάνει μόνη της όλο αυτό. Η Έιμι ήταν μέλος της δικής του οικογένειας, και αυτός θα ήταν που θα πήγαινε να κάνει τον Γουόρεν κομματάκια αφού πρώτα τον παραλάμβανε η Τζορτζίνα, βέβαια. Δεν είχε βγάλει άλλη λέξη απ το στόμα του, ήταν πολύ έξαλλος για να μιλήσει. Πάντως οπωσδήποτε δεν ήταν κι ευχάριστο να τριγυρίζει εκείνη μαζί του όλη μέρα σήμερα ψάχνοντας να βρουν τον αδερφό της και την Έιμι. Κι αν έπεφταν πάνω σε ένα ακόμα αδιέξοδο Επιτέλους, η πόρτα άνοιξε. Η Τζορτζίνα εισέβαλε ορμητικά. «Πού στο διάβολο ήσουν, Γουόρεν και πού είναι εκείνη;» ρώτησε.

254 JOHANNA LINDSEY Μια γρήγορη ματιά τριγύρω στο δωμάτιο αποκάλυψε ότι μόνο ο Γουόρεν βρισκόταν εκεί. Η Τζορτζίνα πήγε κατευθείαν στο κρεβάτι και κοίταξε από κάτω. Ο Γουόρεν φαινόταν να το διασκεδάζει λιγάκι. «Σε βεβαιώνω ότι καθαρίζουν και κάτω απ το κρεβάτι, Τζόρτζι», είπε ξερά. «Και τα τζάμια λάμπουν κι αυτά, επίσης, σε περίπτωση που θα ήθελες να ρίξεις μια ματιά. Εκείνη είχε βάλει ήδη πλώρη για την γκαρνταρόμπα. «Μη μου κάνεις το χαζό». Η γκαρνταρόμπα περιείχε μόνο ρούχα. Στράφηκε για να αγριοκοιτάξει τον αδερφό της, δεικτικά. «Την Έιμι; Τη θυμάσαι;» «Δεν είναι εδώ». «Ε τότε πού την έβαλες;» «Δεν την έχω δει, και έχω κάνει και ό,τι περνάει απ το χέρι μου για να παραμείνει το πράγμα έτσι», αποκρίθηκε ο Γουόρεν. Ύστερα έριξε μια λοξή ματιά στον Τζέιμς με μια υποψία ειρωνείας. «Τι συμβαίνει, Μάλορι; Δεν μπορούσες να εμπιστευτείς το λόγο μου;» Η Τζορτζίνα όρμησε και μπήκε ανάμεσά τους. «Δεν θέλεις να του μιλήσεις τούτη τη στιγμή, Γουόρεν. Πίστεψέ με, στ αλήθεια δεν το θέλεις». Ο Γουόρεν το έβλεπε με τα μάτια του. Για να παραμένει ο Τζέιμς αμίλητος, κάτι δεν πρέπει να πήγαινε καθόλου καλά, και αν αφορούσε και την Έιμι άρχισε να νιώθει μεγάλη ανησυχία. «Θες να πεις ότι η Έιμι έχει εξαφανιστεί;» «Ναι, και πιθανόν από χθες το βράδυ». «Γιατί χθες το βράδυ; Μπορεί να βγήκε σήμερα νωρίς το πρωί, έτσι δεν είναι;» «Αυτό υπέθετα κι εγώ μέχρι τώρα», αποκρίθηκε η Τζορτζίνα, «παρόλο που δεν φάνταζε λογικό, μια και πάντα μου λέει πού πάει». «Αν όμως ερχόταν να δει εμένα, θα σου το έλεγε;» ρώτησε ο Γουόρεν. «Όχι, αλλά και πάλι, κάτι θα μου έλεγε. Έπρεπε να το είχα

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 255 σκεφτεί νωρίτερα αυτό, αλλά ήμουν σίγουρη ότι πρέπει να έφυγε για να βρει εσένα στο καινούριο γραφείο και, μια και δεν ήσουν εκεί όταν ήρθαμε να κοιτάξουμε, σκέφτηκα ότι έφυγες μαζί της από εκεί. Αλλά αν δεν την έχεις δει» Στράφηκε προς τον άντρα της. «Αν όντως έφυγε χθες τη νύχτα για να τον βρει, πρέπει να πήγε στο Όλμπανι. Δεν της είχα πει ότι ο Γουόρεν μετακόμισε». Η ανησυχία του Γουόρεν μεγάλωσε. «Δεν ήξερε τον αριθμό του δωματίου μου εκεί, ή μήπως τον ήξερε;» «Αν θυμάμαι καλά, ο Ντρου τον είχε αναφέρει εκείνη τη νύχτα στο δείπνο. Ναι, τον ήξερε. Γιατί;» «Γιατί ο Ζανγκ Γιατ-σεν είναι στο Όλμπανι». «Ποιος;» «Ο παλιός ιδιοκτήτης του βάζου Τανγκ», διευκρίνισε ο Γουόρεν. Τα μάτια της Τζορτζίνα γούρλωσαν απότομα. «Αυτός που προσπάθησε να σε σκοτώσει;» «Ναι, και δεν θα ταξίδεψε μόνος. Θα έχει κι έναν μικρό στρατό μαζί του». «Θεέ και Κύριε, μη μου πεις ότι σκέφτεσαι ότι έχει την Έιμι αυτός;» «Ήξερε ότι έμενα εκεί. Θα είχε μάθει σε ποιο δωμάτιο και θα παραφύλαξε για να δει. Αυτό θα ήταν η μόνη του ελπίδα για να με εντοπίσει σε μια τόσο μεγάλη πόλη. Και ξέρω ότι εξακολουθεί να βρίσκεται στην πόλη. Αυτό έκανα σήμερα, προσπαθούσα να ανακαλύψω με ποιο πλοίο ήρθε κι αν εξακολουθούσε να είναι αγκυροβολημένο στο λιμάνι. Αν όμως η Έιμι λείπει από χθες τη νύχτα, γιατί δεν έχουν εμφανιστεί ακόμα;» «Πού; Εδώ; Αφού σου είπα, η Έιμι δεν ξέρει πού μένεις τώρα, και συν τοις άλλοις» «Θα μπορούσε να τους στείλει σ εσένα. Ξέρει ότι εσύ θα μπορούσες να με βρεις». «Αν με είχες αφήσει να ολοκληρώσω, θα σου έλεγα ότι η Έιμι δεν θα το έκανε αυτό. Σ αγαπάει, Γουόρεν. Και μια και το

256 JOHANNA LINDSEY αναφέραμε» «Όχι τώρα, Τζόρτζι!» «Πολύ καλά, πάντως η Έιμι δεν πρόκειται να οδηγήσει κανέναν σ εσένα αν θεωρεί ότι υπάρχει περίπτωση να σου κάνει κακό». «Ούτε καν για να σώσει το κεφάλι της;» Εκείνη ακριβώς τη στιγμή παρενέβη ο Τζέιμς, με μια επικίνδυνα ήρεμη φωνή. «Κινδυνεύει το κεφάλι της;» «Πιθανόν. Ο Γιατ-σεν δεν αστειεύεται όταν θέλει κάτι. Και θα χρησιμοποιήσει κάθε μέσο για να το πάρει. Χριστέ μου, έπρεπε να το ήξερα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να το αποφύγω αυτό». «Υπάρχει και κάτι άλλο που δεν πρόκειται να αποφύγεις έτσι και της συμβεί το παραμικρό», υποσχέθηκε ο Τζέιμς. «Πάρε σειρά, Μάλορι. Εμένα θέλουν. Θα την αφήσουν ελεύθερη μόλις βάλουν στο χέρι εμένα». «Ε τότε με μεγάλη μου χαρά να σε δώσω εγώ σ αυτούς. Πάμε;» «Πάμε ; Δεν υπάρχει λόγος να μπλεχτείς εσύ σ αυτό». «Ω, δεν θα το έχανα» «Σε περίπτωση που δεν πρόσεχες, Τζέιμς», τον διέκοψε εκνευρισμένα η Τζορτζίνα, «είναι δεδομένο ότι ο Γουόρεν δεν φταίει σε κάτι εδώ. Δεν είχε καμία ένδειξη ότι η Έιμι μπορεί να προσπαθούσε να πάει να τον βρει. Οπότε κι εσύ κοίτα να κάνεις μια ανακατάταξη στον τρόπο που σκέφτεσαι γι αυτό, και να τον βοηθήσεις, αντί να του ρίχνεις το φταίξιμο». «Το δίχως άλλο θα αποδώσω δικαιοσύνη σ αυτόν που θα αποδειχθεί τελικά ότι φταίει, Τζορτζ». «Είσαι απίστευτος», είπε εκείνη απότομα. «Το ίδιο μου λες κάθε τόσο», ήταν το μόνο που απάντησε ο Τζέιμς. Ο Γουόρεν, ωστόσο, είχε την ίδια άποψη με τον Τζέιμς. Όντως ήξερε ότι η Έιμι μπορεί να προσπαθούσε να πάει να τον βρει. Του το είχε πει κι εκείνος την πίστεψε, και γι αυτόν

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 257 άλλωστε το λόγο είχε ήδη αποφασίσει να αλλάξει ξενοδοχείο ακόμη και πριν πέσει πάνω στον άνθρωπο από την Κίνα. Θα μπορούσε να έχει προλάβει την απαγωγή της κάνοντας μια στάση στη Μπέρκελι Σκουέρ κάποιες φορές, όπως ακριβώς θα έκανε αν δεν ήταν εκείνη εκεί, και απλώς να αγνοεί το γεγονός ότι βρισκόταν εκεί. Αλλά όχι, φοβόταν ότι δεν θα μπορούσε να την αγνοεί, γι αυτό και έμενε μακριά της. Καταραμένε πόθε μα ο πόθος δεν είχε καμία σχέση με το φόβο που ένιωθε για εκείνη τούτη τη στιγμή Είκοσι λεπτά αργότερα, ο Γουόρεν και ο Τζέιμς μπήκαν στο «Όλμπανι», αφήνοντας την Τζορτζίνα έξω, στην άμαξα. Άλλα πέντε λεπτά κι ένα μήνυμα έφερε τον Λι Λιανγκ κάτω, στο λόμπι. Ο Γουόρεν θυμήθηκε τον άντρα από τις αρκετές επισκέψεις που είχε κάνει στο παλάτι του Ζανγκ έξω από την Καντόνα. Φημολογούνταν ότι ο στρατηγός μιλούσε τέλεια αγγλικά, αλλά δεν καταδεχόταν να το αποδείξει, προτιμώντας αντίθετα να χρησιμοποιεί διερμηνείς όπως ο Λι Λιανγκ. Ο Λι Λιανγκ έκανε μια υπόκλιση σύμφωνα με τους τύπους όταν τους πλησίασε. «Σε περιμέναμε, πλοίαρχε. Θα με ακολουθήσεις;» Ο Γουόρεν δεν κουνήθηκε ρούπι. «Πρώτα πες μου αυτό που θέλω να ακούσω». Ο Λι Λιανγκ δεν έχασε χρόνο παριστάνοντας ότι δεν ήξερε, αλλά απάντησε κατευθείαν. «Δεν έχει πάθει κανένα κακό ακόμα. Ήμαστε βέβαιοι ότι η εξαφάνισή της ήταν το μόνο πράγμα που χρειαζόταν να κάνουμε για να σε φέρουμε εδώ, και να που είχαμε δίκιο». Έριξε μια φευγαλέα ματιά στον Τζέιμς και είπε: «Ο φίλος σου θα πρέπει να περιμένει εδώ». «Δεν είμαι φίλος του», αποκρίθηκε ο Τζέιμς. «Και δεν υπάρχει περίπτωση να περιμένω εδώ». Ο Λι Λιανγκ το διασκέδαζε. «Πίστευες ότι ένας εχθρός θα σε

258 JOHANNA LINDSEY βοηθούσε;» ρώτησε τον Γουόρεν. «Είναι ο θείος του κοριτσιού». «Α έτσι, δηλαδή είναι ο κουνιάδος σου;» Αυτή η ερώτηση αποδείκνυε ότι αυτοί κρατούσαν την Έιμι, σε περίπτωση που η άλλη απάντηση του Λι άφηνε την οποιαδήποτε αμφιβολία. «Αυτοπροσώπως. Ήρθε για να την πάρει στο σπίτι της». «Αυτό θα εξαρτηθεί από το αν θα συνεργαστείς, φυσικά», του είπε ο Λι. «Εννοείς για τα καπρίτσια του Ζανγκ;» αντιγύρισε με δριμύτητα ο Γουόρεν. Ο Λι Λιανγκ απλώς χαμογέλασε και αποσύρθηκε. Ο Γουόρεν έτριξε τα δόντια του και τον ακολούθησε. «Πολύ κατατοπιστικός ο τύπος, ε;» παρατήρησε ο Τζέιμς ενώ ο Γουόρεν προχωρούσε. «Αυτός είναι απλώς το φερέφωνο του Ζανγκ. Και μια και το αναφέραμε, θα πρότεινα να κρατήσεις το στόμα σου κλειστό και να μ αφήσεις να το χειριστώ εγώ. Τους ξέρω αυτούς τους Κινέζους. Κατά πολλούς τρόπος εξακολουθούν να ζουν στο Μεσαίωνα, κι ένα πράγμα που δεν τους αρέσει καθόλου είναι η συγκαταβατικότητα, που για σένα θα μπορούσε να είναι και το όνομά σου». «Ω, σκοπεύω να σε αφήσω να τα σκατώσεις καθ όλη τη διάρκεια, αγαπητέ μου, φτάνει να φέρεις καλό αποτέλεσμα στο τέλος». Ο Γουόρεν δεν έκανε κανένα σχόλιο γι αυτό και λίγα λεπτά αργότερα ο Λι σταμάτησε μπροστά στην πόρτα του παλιού δωματίου του πρώτου. Αυτό δεν έπρεπε να του κάνει εντύπωση. Χριστέ μου, η Έιμι, εντελώς ανυποψίαστη, είχε πέσει κατευθείαν μέσα στο άντρο τους. «Τα κάνατε όλα φύλλο και φτερό, ε;» είπε ο Γουόρεν δείχνοντας το δωμάτιο. Ο Λιανγκ ανασήκωσε αδιάφορα τους ώμους. «Ήταν λογική κίνηση. Δυστυχώς, την ώρα που καταφέραμε να μπούμε, τα

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 259 πράγματά σου είχαν ήδη μεταφερθεί». «Είμαι πάρα πολύ γρήγορος». «Ίσως να ευχηθείς να μην ήσουν». «Αν αυτό είναι απειλή εις βάρος της κοπέλας, δεν θα αρέσει καθόλου στο θείο της». «Θα καταλάβεις, φαντάζομαι, ότι αυτό δεν προκαλεί καμία ανησυχία». Αν μη τι άλλο υπερείχαν αριθμητικά, και δεν λέγεται πόσοι φρουροί βρίσκονταν σ εκείνο το δωμάτιο. Και τι δεν θα έδινε ο Γουόρεν για να πετύχαινε τον Λιανγκ πουθενά μόνο του κάπου, όταν θα τέλειωναν όλα αυτά. «Σου έχει πει ποτέ κανείς ότι είσαι ένα αλαζονικό καθίκι, Λιανγκ;» ρώτησε ο Γουόρεν αδιάφορα. «Έχω την εντύπωση ότι με έχεις ξαναπεί έτσι άλλη μια φορά, πλοίαρχε». «Άντε, ανάγγειλέ με», είπε ο Γουόρεν τρίζοντας τα δόντια του, «για να τελειώνουμε». Ο Κινέζος έγνεψε καταφατικά και γλίστρησε μέσα στο δωμάτιο. Ο Τζέιμς έκανε ένα βήμα προς τα εμπρός, ακουμπώντας το ένα χέρι του στον τοίχο. «Αυτό ήταν κάποια απειλή εις βάρος της Έιμι;» θέλησε να μάθει. Ο Γουόρεν κούνησε το κεφάλι του αρνητικά. «Όχι, απλώς αυτοί οι αυλικοί λατρεύουν να κάνουν τους ξένους να νιώθουν νευρικότητα, κι έχω την εντύπωση ότι αυτός εδώ πραγματικά τρελαίνεται να το κάνει. Όμως τον έλεγχο εδώ πέρα τον έχω εγώ, Μάλορι. Δεν πρόκειται να διακινδυνεύσουν να χάσουν τη συνεργασία μου, ώσπου να είναι σίγουροι αν θα την έχουν ή όχι». Η πόρτα άνοιξε ξανά, βάζοντας τέλος στην κουβέντα τους. Ένας από τους φρουρούς τούς έκανε μια υπόκλιση κατά τους τύπους και τους άφησε να μπουν στο δωμάτιο. Ο Γουόρεν εντόπισε κατευθείαν τον Ζανγκ, να είναι μισοξαπλωμένος νωχελικά στο κρεβάτι και να στηρίζεται στο ένα του χέρι, με το

260 JOHANNA LINDSEY δικό του μεταξωτό σεντόνι να είναι το μοναδικό πράγμα που ξεχώριζε μέσα στο δωμάτιο. Φάνταζε μάλλον γυμνός χωρίς να κρατάει στο χέρι του την πίπα του με το όπιο, και δεν έδειχνε να του αρέσει αυτό το όχι και τόσο πολυτελές περιβάλλον. Ο Γουόρεν ένιωσε να ματώνει η καρδιά του γι αυτόν, ειλικρινά έτσι ένιωσε. «Πού είναι το βάζο μου, πλοίαρχε;» ρώτησε ο Λι αμέσως, για λογαριασμό του κυρίου του. «Πού είναι το κορίτσι;» «Σκέφτεσαι να κάνεις παζάρια μαζί μου;» «Φυσικά. Οπότε τι είναι αυτό που θέλεις, τη ζωή μου ή το βάζο;» Ο Λιανγκ και ο Γιατ-σεν συσκέφθηκαν για λίγη ώρα στα κινέζικα. Ο Γουόρεν είχε μάθει μερικές λέξεις από τα ταξίδια που έκανε στην Καντόνα, αλλά καμιά δεν του φάνηκε χρήσιμη στο να συλλάβει τι λεγόταν σ αυτή την ταχύτατη συνομιλία. Φυσικά, η ίδια η φύση της ερώτησής του προοιωνιζόταν ότι θα τον άφηναν να περιμένει λιγάκι πριν του δώσουν την απάντησή τους. Στον Ζανγκ άρεσε ακόμα περισσότερο και από το διερμηνέα του να κάνει τους ανθρώπους να νιώθουν νευρικότητα και ανησυχία, άσε δε που τώρα ήταν και πάρα πολύ θυμωμένος με τον Γουόρεν. «Θα τα θέλαμε και τα δύο, πλοίαρχε», είπε τελικά ο Λι. Ο Γουόρεν ξέσπασε σε γέλια. «Είμαι σίγουρος γι αυτό, όμως δεν θα γίνει έτσι». «Μας δίνεις το βάζο, σου δίνουμε το κορίτσι, και δεν σου απομένει τίποτ άλλο για να παζαρέψεις». «Καλή η προσπάθεια, αλλά το ξέρατε ότι δεν θα δεχτώ. Μόνο μία συμφωνία μπορούμε να κάνουμε εδώ πέρα. Απελευθερώνετε το κορίτσι, κι ύστερα σας πηγαίνω στο βάζο, κι εκείνη τη στιγμή φεύγω κι εγώ σώος και αβλαβής, αλλιώς πετάω αυτό το αναθεματισμένο πράγμα και το κάνω κομματάκια». «Θα σου άρεσε να δεις το κορίτσι να επιστρέφει στην οικογένειά του σε κομματάκια;»

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 261 Ο Γουόρεν δεν τσίμπησε το δόλωμα, όμως ο Τζέιμς το τσίμπησε σίγουρα. Έκανε ένα βήμα προς τα εμπρός, επιθετικά. Ο Γουόρεν τίναξε το χέρι του για να τον σταματήσει, αλλά ήταν πολύ αργά. Οι φρουροί του Ζανγκ αντέδρασαν ακαριαία μπροστά στην απειλή βίας ενάντια στον κύριό τους. Μέσα σε δευτερόλεπτα ο Τζέιμς είχε βρεθεί ξαπλωμένος αναίσθητος στο πάτωμα, αρκετή ώρα ώστε να τον πιάσουν απ τα χέρια κι απ τα πόδια και να τον πάνε σε μια άκρη. Δεν ήταν ανάγκη να χρησιμοποιηθούν όπλα, τέτοια ήταν η δεξιοτεχνία των αρχαίων πολεμικών τεχνών που κατείχαν οι φρουροί του Ζανγκ. Ο Γουόρεν ήταν αρκετά έξυπνος ώστε να μην παρέμβει, αλλιώς θα κατέληγε κι αυτός αναίσθητος, ενώ έπρεπε τουλάχιστον να φαίνεται ότι αυτός ήταν που είχε τον έλεγχο της κατάστασης εδώ πέρα. Εξάλλου, δεν είχε χρειαστεί τη βοήθεια του Τζέιμς. Οι μπουνιές αδιακρίτως δεν έφερναν κανένα αποτέλεσμα όταν είχες να κάνεις με ανθρώπους εκπαιδευμένους να χρησιμοποιούν τα χέρια και τα πόδια τους για να σκοτώνουν. Μια ματιά στο γαμπρό του του έδωσε να καταλάβει ότι συνερχόταν σιγά σιγά, άρα λοιπόν δεν είχε τραυματιστεί σοβαρά. Ο Γουόρεν ευχήθηκε όσο τίποτα στον κόσμο να ήξερε πώς το έκαναν αυτό το πράγμα οι Ασιάτες, να εξουδετερώνουν τόσο εύκολα έναν άντρα με τις φονικές δυνατότητες του Τζέιμς. Φυσικά, για να τα λέμε και του στραβού το δίκιο, τον κατέλαβαν εξ απήνης τον άνθρωπο. Αλλιώς μπορεί να είχε προκαλέσει σοβαρή ζημιά πριν τον ρίξουν ξερό. «Ψυχαγωγηθήκαμε πολύ», είπε ξερά ο Γουόρεν, γυρίζοντας το βλέμμα του να κοιτάξει τον Ζανγκ και τον Λι. «Μπορούμε τώρα να ξαναγυρίσουμε στα θέματά μας;» «Φυσικά, πλοίαρχε». Ο Λι χαμογέλασε. «Συζητούσαμε το ζήτημα της απελευθέρωσης του κοριτσιού ολόκληρου σε αντάλλαγμα για το βάζο. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο». «Δεν το δέχομαι, και πριν χάσουμε περισσότερο χρόνο, πρέπει να ξέρετε κι εσείς ότι το κορίτσι δεν σημαίνει τίποτα για μένα, πόσο μάλλον το βάζο, που δεν είναι τίποτ άλλο από μια

262 JOHANNA LINDSEY χαριτωμένη αντίκα. Ο μεγαλύτερος αδερφός μου το εκτιμά ιδιαίτερα, αλλά εμένα δεν μου καίγεται καρφί. Οπότε το πράγμα καταλήγει στο ποιος θέλει περισσότερο τι, σωστά; Αν με σκοτώσετε, δεν θα πάρετε αυτό που θέλετε. Αν κάνετε κακό στο κορίτσι, πάλι δεν θα πάρετε αυτό που θέλετε. Αφήστε την ελεύθερη, κι εγώ θα σας οδηγήσω στο βάζο. Ναι ή όχι, άλλο δεν έχει». Ο Λι χρειάστηκε να συσκεφθεί με τον Ζανγκ γι αυτό το τελευταίο. Ο Γουόρεν δεν το ήξερε, αλλά είχε μόλις επιβεβαιώσει αυτό που είχε πει η Έιμι, ότι στην πραγματικότητα δεν την ήθελε, πράγμα που του έδωσε ένα πλεονέκτημα. Ο Ζανγκ, ωστόσο, εξακολουθούσε να θέλει και εκδίκηση αλλά και το βάζο. Όμως, μια και ποτέ δεν είχε υπάρξει έντιμος και πιστός στο λόγο του όταν είχε να κάνει με ξένους, θα μπορούσε να δεχτεί τώρα και να έπαιρνε αργότερα ό,τι ήθελε. «Θα ζήσεις, πλοίαρχε», είπε τελικά ο Λι. «Αλλά το κορίτσι θα παραμείνει στην κατοχή μας για να βεβαιωθούμε ότι θα συμμορφωθείς κι εσύ με το δικό σου κομμάτι απ τη συμφωνία». «Το βάζο τυχαίνει να βρίσκεται στην Αμερική. Δεν γίνεται να κρατάτε το κορίτσι κλειδωμένο για όλον αυτό τον καιρό που θα χρειαστεί ώσπου να πάω και να ξαναγυρίσω. Η οικογένειά της έχει τόση δύναμη, που είναι ζήτημα ημερών να μπορέσει να σας ξετρυπώσει». «Έχεις την εσφαλμένη αντίληψη ότι σκοπεύουμε να σε αφήσουμε να φύγεις από δω πέρα μόνος σου για να πας να φέρεις το βάζο;» ρώτησε ο Λι, προφανώς με τη σκέψη να του έχει φανεί αστεία. «Όχι, πλοίαρχε, θα ταξιδέψουμε όλοι μαζί με το δικό μας πλοίο, και το κορίτσι φυσικά. Μπορείς να την επιστρέψεις στην οικογένειά της αφού πρώτα θα έχεις τηρήσει τα συμφωνημένα από πλευράς σου». «Θα τρελαθήκατε αν νομίζετε ότι εγώ θα πάω να χωθώ σ ένα πλοίο μ αυτό το μ αυτό το θηλυκό». «Ή θα χωθείς ή πεθαίνει. Κι εδώ τελειώνει η συζήτησή μας. Όπως το είπες, ναι ή όχι, άλλο δεν έχει».

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 263 Ο Γουόρεν έσφιξε τα δόντια του. Είχε παίξει τα χαρτιά του, αλλά ο Ζανγκ εξακολουθούσε να έχει τον άσο στο μανίκι, όσο κρατούσε την Έιμι.

264 JOHANNA LINDSEY Κεφάλαιο 30 Η Τζορτζίνα άρχισε να ανησυχεί όταν είδε τις άμαξες να συγκεντρώνονται η μία πίσω από την άλλη έξω από το «Όλμπανι», όχι πολύ αργότερα αφότου ο Γουόρεν και ο Τζέιμς μπήκαν εκεί μέσα. Δεν θα ήταν ζήτημα που να προκαλεί ανησυχία αυτό, όμως ο θυρωρός καλούσε τους αμαξάδες δείχνοντάς τους προς τη μεριά ενός άντρα που έμοιαζε να είναι Κινέζος. Σύντομα κι άλλοι Ασιάτες έκαναν την εμφάνισή τους, για να φορτώσουν τις άμαξες με κιβώτια και αποσκευές. Η βιασύνη τους ήταν ένα ζήτημα που προξενούσε μεγαλύτερη ανησυχία, και στην περίπτωση της Τζορτζίνα προξένησε απόλυτο πανικό, καθώς μέσα στο κεφάλι της άρχισαν να εκτυλίσσονται τα πιο φοβερά και τρομερά σενάρια. Η Έιμι δεν ήταν εκεί, ποτέ δεν είχε πάει. Ο Γουόρεν είχε οδηγήσει οικειοθελώς τον εαυτό του σ εκείνο τον εκδικητικό στρατηγό για το τίποτα, βασισμένος απλώς στις απερίσκεπτες εικασίες της αδερφής του. Ο Κινέζος στην πραγματικότητα δεν ήθελε το βάζο. Το μόνο που ήθελε ήταν να πάρει εκδίκηση από τον Γουόρεν, οπότε ο Γουόρεν δεν είχε και κανένα πράγμα να παζαρέψει. Ο δε αγαπητός σύζυγός της δεν υπήρχε περίπτωση να είχε σηκώσει το χεράκι του για να τον σώσει. Ο αδερφός της είχε δολοφονηθεί και τώρα οι δολοφόνοι του προσπαθούσαν να διαφύγουν απ τη χώρα. Που να πάρει ο διάολος, η Τζορτζίνα απεχθανόταν το

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 265 γεγονός ότι την είχαν αφήσει στο σκοτάδι, ειλικρινά το απεχθανόταν. Μόνο και μόνο επειδή είχε αποκτήσει πρόσφατα μωρό δεν ήταν λόγος για να την αναγκάσουν να περιμένει στην άμαξα. Θα μπορούσε να είχε πάει κι αυτή μέσα, για να μάθει από πρώτο χέρι αν είχε στείλει τον αδερφό της στο θάνατό του ή στη σωτηρία της Έιμι. Η κινητικότητα ελαττώθηκε μετά την άφιξη της πέμπτης άμαξας και οι Κινέζοι ξαναμπήκαν όλοι στο ξενοδοχείο. Η Τζορτζίνα δεν άντεχε άλλο. Είχε περάσει μισή ώρα και βάλε, χρόνος κάτι παραπάνω από αρκετός για να έχει ολοκληρωθεί η οποιαδήποτε διαπραγμάτευση ή να έχει διαπραχθεί ο οποιοσδήποτε φόνος. Βγήκε από την άμαξα, αλλά πριν καν προλάβει να στραφεί στον Άλμπερτ, τον οδηγό τους, για να του πει τι επρόκειτο να κάνει, ξαναφάνηκαν οι Κινέζοι όλοι μαζί. Πρέπει να ήταν τουλάχιστον καμιά εικοσαριά από δαύτους, αλλά ήταν αρκετά εύκολο να καταλάβει κανείς ποιος ήταν ο στρατηγός, από την πολύχρωμη μεταξωτή ρόμπα του. Φάνταζε εντελώς άκακος, σε καμία περίπτωση δεν φαινόταν άνθρωπος ικανός να ξαποστείλει τους άντρες του να σκοτώσουν κόσμο, όπως είχε κάνει στην Καντόνα. Όμως η εξουσία που ασκούσε στη χώρα του ήταν σχεδόν απόλυτη, κι ένα τέτοιο είδος εξουσίας μπορούσε οπωσδήποτε να γεννήσει σκληρότητα και μια παντελή περιφρόνηση για τους θεμελιώδεις κανόνες της κοινωνίας, ας πούμε, όπως το να σκοτώνεις κόσμο μόνο και μόνο επειδή εσύ δεν είσαι καλός στα στοιχήματα. Η Τζορτζίνα έμεινε ακίνητη, αγωνιώντας σε στάση αναμονής, καθώς εκείνοι άρχισαν να στοιβάζονται στις πέντε άμαξες, όμως αυτό δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με τη φρίκη που ένιωσε όταν συμπέρανε ότι, καθώς φαινόταν, κανένας άλλος δεν επρόκειτο να βγει από το ξενοδοχείο. Όμως τότε έκανε την εμφάνισή του ο Γουόρεν έχοντας ξοπίσω του άλλους δυο Ασιάτες, και η Τζορτζίνα παραλίγο να βάλει τα γέλια μ αυτά τα ανόητα πράγματα που είχε αφήσει το μυαλό της να φανταστεί. Απ ό,τι

266 JOHANNA LINDSEY έδειχνε το πράγμα, ο Γουόρεν θα πήγαινε μαζί τους, αλλά τουλάχιστον δεν ήταν νεκρός. Έριξε μια φευγαλέα ματιά προς το μέρος της κι ύστερα μπήκε στην τελευταία άμαξα και κούνησε αδιόρατα το κεφάλι του, πράγμα που δεν της εξήγησε απολύτως τίποτα. Να μην ανησυχεί; Να μην το κουνήσει από την άμαξά της; Να μην τραβήξει προσοχή πάνω της; Τι πράγμα; Και μετά η ανακούφισή της που ο αδερφός της ήταν καλά για την ώρα μετατράπηκε ξανά σε τρόμο καθώς συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν όλοι παρόντες. Απόμεινε να κοιτάζει επίμονα την είσοδο του ξενοδοχείου, περιμένοντας, με κομμένη την ανάσα, αλλά κανένα ίχνος απ την Έιμι, κανένα ίχνος ούτε απ τον άντρα της, ενώ η πρώτη άμαξα ξεκίνησε κι έφυγε και ακολούθησαν και οι υπόλοιπες. Πήρε την απόφασή της, τη μοναδική που μπορούσε να πάρει, πριν χαθεί και η τελευταία άμαξα απ τα μάτια της. «Ακολούθησε εκείνες τις άμαξες, και ιδίως την τελευταία, όπου είναι ο αδερφός μου, μέχρι να βεβαιωθείς ποιος είναι ο τελικός τους προορισμός. Και ύστερα γύρνα πίσω αμέσως. Πρέπει να μάθω τι έχει απογίνει με τον άντρα μου». «Μα, μυλαίδη» «Χωρίς μα, Άλμπερτ, και μη χασομεράς, αλλιώς θα τους χάσεις απ τα μάτια σου». Η Τζορτζίνα όρμησε βιαστικά μέσα στο ξενοδοχείο, με κατεύθυνση τον δεύτερο όροφο. Ο βρόντος που άκουγε στους τοίχους την οδήγησε από μόνος του στο παλιό δωμάτιο του Γουόρεν. «Άντε, καιρός ήταν», άκουσε όταν άνοιξε με φόρα την πόρτα διάπλατα. Και μετά: «Να πάρει ο διάολος, τι στον κόρακα δουλειά έχεις εσύ εδώ, Τζορτζ;». Η Τζορτζίνα κοντοστάθηκε για να χωνέψει τη δεύτερη δόση ανακούφισης που ένιωσε. Πολύ γρήγορα η ανακούφιση έγινε θυμηδία, ωστόσο, καθώς βρήκε τον άντρα της ξαπλωμένο στο πάτωμα με τα πόδια του σηκωμένα, να ακουμπούν πάνω στον τοίχο με τα πόδια τον κλοτσούσε.

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 267 «Θα μπορούσα να σε ρωτήσω το ίδιο πράγμα, Τζέιμς δηλαδή, τι διάβολο κάνεις εσύ εκεί κάτω;» Ο Τζέιμς έβγαλε έναν ήχο απέραντου εκνευρισμού. «Προσπαθώ να τραβήξω την προσοχή του οποιουδήποτε. Να υποθέσω ότι θα μου πεις ότι με άκουσες ως έξω, στο δρόμο;» Ήταν ο τόνος της φωνής του που την έκανε να θυμηθεί ότι τα τελευταία λόγια που της είπε ήταν «Δεν θα βγεις από αυτή την άμαξα για κανένα λόγο», το ίδιο ακριβώς πράγμα που είχε προσπαθήσει να της θυμίσει και ο Άλμπερτ. «Εντάξει, όχι», είπε κι έπεσε στα γόνατα για να αρχίσει να του λύνει τα δεσμά. «Τους είδα όμως να φεύγουν όλοι, ένας προς έναν, με μοναδική εξαίρεση εσένα, και αυτό κατά κάποιο τρόπο άλλαζε τα πράγματα, δεν συμφωνείς κι εσύ;» «Όχι, δεν συμφωνώ. Είναι πολύ κακό πράγμα για μια σύζυγο να μην κάνει αυτό που της λένε». «Σταμάτα, Τζέιμς». Η Τζορτζίνα ρουθούνισε βαριά. «Έτσι δεν κάνω πάντα;» «Άσχετο», μουρμούρισε θυμωμένα εκείνος. «Μήπως θα προτιμούσες να τους ακολουθούσα; Μένοντας στην άμαξα, φυσικά». «Θεέ και Κύριε, όχι». «Ε τότε να χαίρεσαι που απλώς έστειλα τον Άλμπερτ να τους ακολουθήσει ή μήπως εσύ ξέρεις πού πήγαν;» «Στο λιμάνι, αλλά δεν έχω ιδέα σε ποιο σημείο. Σαλπάρουν για Αμερική». «Όλοι τους;» «Και η Έιμι μαζί». «Τι πράγμα;» «Αυτό είπα κι εγώ». «Μα γιατί δεν έφερες αντίρρηση;» «Σου φαίνεται ότι δεν έφερα;» «Ω... Όμως σίγουρα ο Γουόρεν» «Προσπάθησε, Τζορτζ. Αυτό του το αναγνωρίζω. Και η αλήθεια είναι ότι έδειχνε έντρομος μπροστά στην ιδέα να τον

268 JOHANNA LINDSEY χώσουν στο ίδιο πλοίο με το κορίτσι. Οφείλω να ομολογήσω ότι μπορεί να τον έκρινα λάθος αυτό τον κακότροπο σ αυτή τη συγκεκριμένη περίπτωση. Πραγματικά δεν θέλει να έχει καμία σχέση μαζί της». «Είσαι σίγουρος;» «Μα τον Θεό, μην τολμήσεις να ακουστείς απογοητευμένη!» «Θα ακουστώ, αν θέλω», αποκρίθηκε εκείνη πεισματάρικα. «Όμως είτε αγαπιούνται είτε όχι, δεν είναι αυτό το ζήτημά μας τώρα. Υποθέτω ότι βάζουν πλώρη για το Μπρίτζπορτ, εκεί όπου βρίσκεται τώρα το βάζο. Με το που θα πάρουν το βάζο αυτοί οι άνθρωποι, θα τους αφήσουν ελεύθερους;» «Έτσι λέει η συμφωνία που έγινε». Η Τζορτζίνα συνοφρυώθηκε. «Μήπως άκουσα κάποιο αλλά στον τόνο της φωνής σου;» «Ποπό, η ακοή σου έχει αυξηθεί αξιοσημείωτα, Τζορτζ, τι να πω». Το σαρκαστικό του σχόλιο αναφερόταν στην προηγούμενη παρατήρηση που είχε κάνει στην Τζορτζίνα, ότι τάχα άκουσε τις κλοτσιές του από το δρόμο. Η Τζορτζίνα συνοφρυώθηκε ακόμα περισσότερο. «Δεν πρόκειται να αποφύγεις αυτή την ερώτηση, Τζέιμς Μάλορι». Εκείνος αναστέναξε την ώρα που σηκωνόταν, αφού και το τελευταίο κομμάτι σκοινί είχε λυθεί. «Αυτή η συμφωνία έγινε». «Ότι ο Γουόρεν και η Έιμι θα απελευθερωθούν αφού πρώτα το βάζο επιστραφεί;» «Ναι». «Αλλά;» «Αμφιβάλλω αν αυτός ο Κινέζος στρατηγός έχει κανένα σκοπό να τιμήσει τη συμφωνία. Ενοχλήθηκε πολύ που αναγκάστηκε να πάρει το βάζο με αντάλλαγμα μόνο την Έιμι. Αυτό που θέλει είναι το βάζο αλλά και αντίποινα, θέλει αίμα». «Ε λοιπόν, δεν μπορεί να τα έχει και τα δύο». Ο Τζέιμς την κοίταξε υψώνοντας το φρύδι του γι αυτή τη σταθερή και αμετακίνητη επιμονή της. «Είμαι σίγουρος ότι ο

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 269 Κινέζος θα πέσει να πεθάνει που δεν θα του το επιτρέψεις, αγάπη μου». «Αμάν μ αυτό το πικρόχολο χιούμορ σου. Το εννοώ». Πέρασε το χέρι του γύρω απ τη μέση της για να την οδηγήσει έξω απ το δωμάτιο. «Το ξέρω ότι το εννοείς. Και ο αδερφός σου πιθανότατα πιστεύει το ίδιο πράγμα που πιστεύω κι εγώ. Θα έχει χρόνο να βρει έναν τρόπο να προστατέψει και τον εαυτό του και την Έιμι». «Εγώ γιατί εξακολουθώ να ακούω ένα αλλά ;» «Γιατί δεν τον εμπιστεύομαι καθόλου ότι θα κάνει σωστές ενέργειες. Αν ήταν μόνος του ας τα έκανε όσο μούσκεμα ήθελε, αλλά όχι τώρα που στην ιστορία είναι ανακατεμένη και η Έιμι». «Ο Γουόρεν τυχαίνει να είναι πολύ πιο ικανός απ όσο τον θεωρείς εσύ». «Δεν υπάρχει λόγος να μου επιτίθεσαι, Τζορτζ. Δεν ρίχνω το φταίξιμο σ εσένα που προέρχεσαι από μια οικογένεια που» «Μην το πεις», τον προειδοποίησε κοφτά η Τζορτζίνα. «Δεν έχω καμία όρεξη για τα συνηθισμένα σου υποτιμητικά σχόλια για την οικογένειά μου. Απλώς πες μου τι σχεδιάζεις να κάνεις». «Να τους εμποδίσω να φύγουν, φυσικά». Πιο εύκολο να το λες παρά να το κάνεις, όπως διαπίστωσαν όταν ο Άλμπερτ επέστρεψε και τελικά έφτασαν όλοι μαζί στο λιμάνι. Το αγκυροβόλιο που τους υπέδειξε ήταν εντελώς άδειο. Ο Τζέιμς δεν πήρε καθόλου καλά αυτή την τελευταία εξέλιξη. Αφού έβρισε και ξεθύμανε, άρχισε να θρηνεί. «Δεν ήταν καιρός αυτός να μην έχω ένα πλοίο στη διάθεσή μου. Έπρεπε να είχα κρατήσει τη Μέιντεν Αν για τέτοιες έκτακτες περιστάσεις». Η Τζορτζίνα δεν περίμενε πως θα το άκουγε αυτό. «Θες να πεις ότι θα πήγαινες στο κατόπι τους;» «Εξακολουθώ να θέλω να το κάνω, αλλά θα κοστίσει μια ολόκληρη περιουσία να βρω έναν καπετάνιο πρόθυμο να σαλπάρουμε τώρα αμέσως, αν βέβαια μπορέσω να βρω έναν τέτοιο. Κι αυτό βέβαια με την προϋπόθεση ότι θα ξέρει πού να βρει το πλήρωμά του, να έχει μπόλικες προμήθειες

270 JOHANNA LINDSEY διαθέσιμες» Ο Τζέιμς σταμάτησε, ίσα για να ξεσπάσει σε έναν ακόμα γύρο από εκλεκτές βρισιές. «Θα είναι θαύμα αν μπορέσω να βρω ένα πλοίο έτοιμο να σαλπάρει το πρωί». Η Τζορτζίνα δίστασε μόνο μια στιγμή αλλά μετά είπε: «Υπάρχει το πλοίο του Γουόρεν, ο Νηρέας. Το πλήρωμα θα σαλπάρει για σένα αν τους πω τι έγινε, αλλά είναι αμφίβολο αν θα είναι όλοι τους παρόντες». Και εξαιρετικά αμφίβολο αν και κατά πόσο ο Γουόρεν θα εκτιμούσε το γεγονός ότι η αδερφή του παρέδωσε το πλοίο του στον χειρότερο εχθρό του. Αλλά ο Τζέιμς σαφώς και αναθάρρησε μπροστά σ αυτή την ιδέα. «Αν είναι οργανωμένα τα πράγματα στο πλοίο του, κάποιος διαθέσιμος θα υπάρχει που να ξέρει πού να βρει το πλήρωμα». «Για του λόγου το αληθές, όλα τα πλοία της Σκάιλαρκ τηρούν ένα ημερολόγιο που περιλαμβάνει ακριβώς αυτές τις πληροφορίες». «Ε τότε μόνο οι προμήθειες θα είναι το θέμα που θα μας απασχολήσει. Μα τον Θεό, Τζορτζ, νομίζω ότι μου έδωσες το θαύμα που γύρευα. Βέβαια μπορεί να μην είμαι σε θέση να σαλπάρω πριν από αύριο το πρωί, αλλά άπαξ και βγούμε στ ανοιχτά, θα μπορέσω να καλύψω αυτό το κενό της μισής μέρας αρκετά γρήγορα». «Δεν θα επιτεθείς στο πλοίο τους, έτσι;» «Ενώ βρίσκεται εκεί μέσα και η Έιμι;» αποκρίθηκε ο Τζέιμς, κι αυτό ήταν αρκετό ως απάντηση. «Τότε θα χρειαστεί να τους ακολουθήσεις σε όλη τη διαδρομή ως το Μπρίτζπορτ». «Αυτό είναι το σχέδιο, Τζορτζ. Καιρού επιτρέποντος, και μαζί με λίγους επιδέξιους ελιγμούς, και θα μπορέσω να βάλω τον Νηρέα να πλέει ακριβώς από πίσω τους και να τους εμποδίσω να φύγουν από το λιμάνι ώσπου να συμφωνήσουν με τους δικούς μου όρους». «Οι όροι σου θα περιλαμβάνουν και τον αδερφό μου, έτσι;» Όταν η Τζορτζίνα είδε ότι δεν έπαιρνε απάντηση, τον κέντρισε στα πλευρά. «Τζέιμς!»

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 271 «Είναι ανάγκη;» Ακούστηκε τόσο συντετριμμένος, που η Τζορτζίνα έφτασε να του χαϊδέψει και το μάγουλο. «Μην το βλέπεις σαν να πηγαίνεις να τον σώσεις» «Θεός φυλάξει». «δες το σαν να είναι ότι κάνεις μια εξαιρετικά καλή πράξη που θα ταίριαζε σε έναν άγιο, κι εγώ θα πάψω να γκρινιάζω για το πόσο απαίσια του φέρεσαι κατά τα άλλα. Είμαστε σύμφωνοι;» Ο Τζέιμς της χαμογέλασε. «Καλά, αφού το θέτεις έτσι» «Δεν είναι ν απορεί κανείς που σε λατρεύω. Είναι τόσο εύκολο να τα πάει κανείς καλά μαζί σου». «Φάε τη γλώσσα σου, Τζορτζ. Προσπαθείς να καταστρέψεις τη φήμη μου;» Τον φίλησε για να του δείξει ότι δεν είχε κανένα τέτοιο σκοπό. «Λοιπόν, υπάρχει κάτι ιδιαίτερο που θέλεις να σου πακετάρω όσο εσύ θα ετοιμάζεις τον Νηρέα;» «Όχι, αλλά αν δεις τον Κόνι πουθενά, στείλ τον κάτω μαζί με τις βαλίτσες μου. Θα με τρελάνει στην γκρίνια αργότερα αν δεν του πω να έρθει κι εκείνος μαζί σ αυτή την καταδίωξη». «Θα το απολαύσεις αυτό, έτσι δεν είναι;» τον ρώτησε με παράπονο η Τζορτζίνα. «Ούτε να το σκέφτεσαι, όταν εγώ θα περνάω όλο μου τον καιρό αναλογιζόμενος πόσο θα μου λείπεις». Το δύσπιστο βλέμμα της αποκάλυπτε τι γνώμη είχε γι αυτή την ετοιμόλογη απάντηση. «Ε τότε τυχερός είσαι που θα έρθω κι εγώ». Ο Τζέιμς πήγε να της το αποκλείσει, θεωρώντας ότι θα ήταν μάταιο, οπότε αντί γι αυτό είπε: «Και τι θα γίνει με την Τζακ;». Η Τζορτζίνα αναστέναξε. «Το ξέχασα αυτό προς στιγμήν. Υποθέτω πως οι περιπετειώδεις μέρες μου έχουν πια τελειώσει ώσπου τουλάχιστον να μεγαλώσει λιγάκι. Θα προσέχεις όμως, Τζέιμς, εντάξει;» «Να είσαι σίγουρη γι αυτό».

272 JOHANNA LINDSEY Κεφάλαιο 31 Η καμπίνα του Γουόρεν δεν ήταν μεγαλύτερη από αυτήν της Έιμι και, δυστυχώς, βρισκόταν ακριβώς δίπλα στη δική της. Μπορούσε να την ακούει να βηματίζει πάνω κάτω. Εκείνη τη στιγμή η κοπέλα ήταν έξαλλη του σκοτωμού απ το θυμό της, γιατί δεν της είχε πει ούτε μία κουβέντα, παρότι είχε επιμείνει να δει με τα μάτια του ότι ήταν καλά στην υγεία της. Απλώς είχε ζητήσει από τον Λιανγκ να ανοίξει την πόρτα, είδε ότι η κοπέλα ήταν καλά κι ύστερα έκανε νόημα στον Κινέζο να την ξανακλείσει. Με τίποτα δεν ήθελε ο Γουόρεν να καταλάβουν αυτοί ότι η αρχική του παρόρμηση ήταν να μπει μέσα και να την πάρει στην αγκαλιά του, και να τη διαβεβαιώσει ότι θα την έβγαζε από εκεί αργά ή γρήγορα. Η δεύτερη παρόρμησή του ήταν να την τσακίσει στο ξύλο που τους έμπλεξε όλους σ αυτή την ιστορία. Δεν μπορούσε να ικανοποιήσει καμία από τις δύο παρορμήσεις του, γιατί τότε θα έκανε την Έιμι να φανεί ότι ήταν γι αυτόν πολύ πιο σημαντική απ όσο ήθελε ο Γουόρεν να καταλάβουν. Η Έιμι είχε αρχίσει να ουρλιάζει κατευθείαν μόλις η πόρτα ξανάκλεισε, απαιτώντας να γυρίσει πίσω ο Γουόρεν, απαιτώντας να του μιλήσει. Όταν υπέθεσε ότι ο Γουόρεν δεν την άκουγε άλλο, άρχισε να φωνάζει για να έρθει κάποιος ονόματι Ταϊσί. Και τώρα, κάθε δέκα περίπου λεπτά, κοπανούσε δυνατά την πόρτα της και επαναλάμβανε τις φωνές για να έρθει αυτός ο Ταϊσί.

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 273 Ο Γουόρεν θα μπορούσε να είναι ευγνώμων, θεωρούσε, που η Έιμι δεν είχε καταλάβει ότι τον είχαν βάλει στην καμπίνα που βρισκόταν δίπλα της, γιατί αλλιώς θα προσπαθούσε να του μιλήσει μέσα από το χώρισμα, και δεν ήξερε πόσο θα το άντεχε αυτό. Ήταν ήδη αρκετά άσχημο το ότι μπορούσε να ακούει τη φωνή της, τουλάχιστον όταν ούρλιαζε. Επίσης γκρίνιαζε αρκετά και μονολογούσε κιόλας, αλλά δεν ακουγόταν καθαρά τι έλεγε, μόνο κάτι σκόρπιες λέξεις όπως «κακομοίρης», «αναθεματισμένος» και «περίμενε και θα δεις» κατάφερε να ξεχωρίσει ο Γουόρεν. Έλπιζε ολόψυχα να αναφερόταν σ αυτόν η Έιμι και όχι σ εκείνο τον άγνωστο Ταϊσί. Του ήταν πολύ πιο εύκολο να φαντάζεται μια Έιμι οργισμένη παρά μια Έιμι ξελογιάστρα, ειδικά μάλιστα όταν η φευγαλέα εικόνα της που μόλις είχε δει ήταν ανακατεμένα μαλλιά κι ένα φόρεμα με ντεκολτέ που ήταν πολύ χαμηλό για να μπορεί να το φέρνει στη μνήμη του και να μένει ανεπηρέαστος. Θα έπρεπε να είναι έξαλλος που η Έιμι είχε φορέσει κάτι τέτοιο για να πάει να τον συναντήσει. Δεν υπήρχε περίπτωση να μπορούσε να αντισταθεί έτσι και η κοπέλα είχε πάει αρκετά κοντά του ώστε να μπορέσει εκείνος να κοιτάξει μέσα στο ντεκολτέ της. Αλλά πάλι, το λάγνο θηλυκό το ήξερε αυτό, γι αυτό άλλωστε και είχε φορέσει ένα τέτοιο φόρεμα, ο Γουόρεν ήταν σίγουρος γι αυτό. Ο Γουόρεν μούγκρισε. Δεν υπήρχε περίπτωση να πάει καλά το πράγμα. Το ήξερε. Το να είναι φυλακισμένος για έναν ολόκληρο μήνα ξέροντας ότι η Έιμι Μάλορι ήταν τόσο κοντά του αλλά δεν μπορούσε να πάει κοντά της θα τον έκανε να τρελαθεί το ίδιο κι όπως θα τρελαινόταν αν τον είχαν φυλακίσει μαζί της, στον ίδιο χώρο. Έπρεπε να βρει κάτι να απασχοληθεί, να πάει να βοηθήσει στο τιμόνι του πλοίου, κάτι. Διάβολε, θα πήγαινε ακόμη και να σφουγγαρίσει το κατάστρωμα. Δεν ήταν η περηφάνια το ζήτημα εδώ. Η ψυχική υγεία ήταν. Η κίνηση του πλοίου την ώρα που έφευγε από το αγκυροβόλιό του έστειλε και τον Γουόρεν στην πόρτα του, για

274 JOHANNA LINDSEY να την κοπανήσει λιγάκι κι αυτός. Δεν περίμενε ότι το πλοίο θα έφευγε τόσο σύντομα ο Ζανγκ πρέπει να το είχε έτοιμο ήδη από τη στιγμή που έπιασε την Έιμι. Όμως αυτή ήταν η καλύτερη στιγμή για απόδραση, όταν όλα τα μέλη του πληρώματος ήταν απασχολημένα. Και πόσο δύσκολο θα ήταν να κατατροπώσει όποιον άνοιγε την πόρτα του, να δώσει μια στην πόρτα της Έιμι και να τη σπάσει, κι ύστερα να πηδήξουν και οι δυο μαζί απ το πλοίο; Θα μπορούσε να αντέξει τη συντροφιά της ώσπου να την πήγαινε στο σπίτι, έτσι δεν είναι; Και πολύ γρήγορα η ευκαιρία θα χανόταν, όταν το πλοίο θα έβγαινε στην ανοιχτή θάλασσα. Η πόρτα άνοιξε με φόρα πριν προλάβει ο Γουόρεν να τη φτάσει. Ένας άντρας που είχε πάνω κάτω το ύψος της Έιμι πήδηξε προς τα πίσω όταν είδε την υψωμένη γροθιά του Γουόρεν. Βλέποντας τη γαβάθα με το φαγητό που κουβαλούσε ο τύπος, ο Γουόρεν είχε την αίσθηση ότι αυτός εδώ πρέπει να ήταν ο άγνωστος Ταϊσί. Χαμήλωσε τη γροθιά του, θέλοντας να καθησυχάσει τον τύπο τουλάχιστον ώσπου να τον έβαζε μέσα στην καμπίνα. «Ήμουν έτοιμος να κοπανήσω την πόρτα, αυτό ήταν όλο. Πέρασε μέσα». Δεν μπορούσε να είναι και σίγουρος, αλλά ήταν λες και τα μάτια του Κινέζου είχαν γουρλώσει ως εκεί που δεν πήγαινε άλλο. «Εσύ πολύ πολύ ψηλό, καπετάνιο. Εσύ όχι προσπαθήσει σκάσει, εντάξει; Ταϊσί δεν θέλει μπλέξει μαζί σου». «Φοβάσαι, μικρέ;» ρώτησε ο Γουόρεν με δυσπιστία, γνωρίζοντας καλά πόσο φονικοί μπορούσαν να γίνουν αυτοί οι φαινομενικά ακίνδυνοι άνθρωποι αν κατάγονταν από την Κίνα. «Για να δούμε αν είναι έτσι». Ο Γουόρεν άπλωσε το χέρι του και τράβηξε απότομα τον Ταϊ σί προς τα μπρος, από το χιτώνιο που φορούσε, κι ύστερα τον σήκωσε στον αέρα με το ένα του χέρι. Σε ένα δευτερόλεπτο ο αντίχειράς του λύγισε προς τα πίσω πάρα πολύ, η επίθεση που δέχτηκε τον έκανε να πέσει στα γόνατα, και ο Ταϊσί ξαναστάθηκε στα πόδια του. «Όπως το φαντάστηκα», είπε ο Γουόρεν μέσα απ τα δόντια

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 275 του. «Η ικανότητά σου ως εξαιρετικού φύλακα αποδείχθηκε και με το παραπάνω, οπότε μπορείς να μ αφήσεις τώρα». Ο Γουόρεν πήρε πίσω τον αντίχειρά του, αλλά ο Ταϊσί έφυγε γρήγορα από μπροστά του, δείχνοντας ακόμα λιγάκι επιφυλακτικός απέναντί του, σαν να τον φοβόταν. Αυτό ήταν αστείο, αλλά ήταν προς όφελός του, σκέφτηκε ο Γουόρεν. Ο Ταϊσί είχε εκπαιδευτεί από άντρες που είχαν το δικό του ύψος, και κάποιος τόσο ψηλός όσο ο Γουόρεν και με ένα σώμα που σε καμία περίπτωση δεν θα το έλεγες αδύνατο θα τον έκανε να νιώθει ανασφάλεια, όσο ικανός κι αν ήξερε πως ήταν. Όμως ο Γουόρεν βέβαια δεν άφησε αυτό το πράγμα να κάνει τα μυαλά του να πάρουν αέρα. Ήξερε ήδη από πρώτο χέρι ότι άνθρωποι πιο κοντοί από αυτόν μπορούσαν να τον κάνουν κιμά. Ο Τζέιμς Μάλορι το είχε αποδείξει αυτό χωρίς να καταβάλει καν μισή προσπάθεια. Η σκέψη του Τζέιμς έδωσε στον Γουόρεν μια ιδέα στην οποία δεν μπορούσε να αντισταθεί. «Θα κάνω μια συμφωνία μαζί σου Ταϊσί», είπε καθώς σηκωνόταν ξανά στα πόδια του και τίναξε το χέρι του που ακόμα τον πονούσε. «Δεν θα σου δημιουργήσω καθόλου προβλήματα, τίποτα, και σε ανταπόδοση, εσύ θα μου μάθεις τις πολεμικές σου ικανότητες». «Για να χρησιμοποιήσει εναντίον Ταϊσί; Είσαι αστείο σαν και το Αγγλίδα κυρία, καπετάνιο». Η αναφορά στην Έιμι έκανε τον Γουόρεν να θέλει σχεδόν απεγνωσμένα να πάρει καταφατική απάντηση από τον άντρα. Τα μαθήματα θα τον κρατούσαν αρκετά απασχολημένο και αρκετά μελανιασμένο, για να βγάλουν εκείνο το διαβολοθήλυκο από τις σκέψεις του έστω και για λίγο, αλλά και να του δώσουν ένα πλεονέκτημα έναντι του Τζέιμς, ένα πλεονέκτημα για το οποίο ο Εγγλέζος δεν θα ήταν προετοιμασμένος την επόμενη φορά που θα βρίσκονταν. Αυτό βέβαια υπό την προϋπόθεση ότι ο Γουόρεν θα μπορούσε να βγει απ όλο αυτό το μπλέξιμο σώος και αβλαβής. «Δεν έχω την αυταπάτη να πιστεύω ότι θα μου μάθεις όλα

276 JOHANNA LINDSEY όσα ξέρεις, οπότε γιατί να ανησυχείς;» ρώτησε ο Γουόρεν. «Κι εδώ που τα λέμε, δεν θα πήγαινα να ριχτώ στο δάσκαλό μου, κι έχεις το λόγο μου γι αυτό». «Τότε γιατί θέλει μάθεις;» «Αυτό που έχεις είναι μια ικανότητα που θα ήθελα να τη χρησιμοποιήσω απέναντι σε ένα στρογγυλομάτη όταν θα τελειώσουν όλα αυτά. Σκέψου το, Ταϊσί, και δες το σοβαρά. Με κρατάς ευχαριστημένο και ο κύριος Ζανγκ είναι ευχαριστημένος μ εσένα. Αλλιώς, μπορεί να προσπαθήσω να γκρεμίσω αυτούς τους τοίχους με κλοτσιές και να σου σφίξω το λαιμό μ αυτή τη γουρουνοουρά τουλάχιστον μια φορά τη μέρα, και η μέρα αυτή μπορεί να έρθει όταν θα βρω την ευκαιρία». Ο Ταϊσί ρουθούνισε με αυτό που άκουσε, αλλά χωρίς να αποπνέει και πολλή περιφρόνηση. Και δεν μπήκε πιο μέσα στην καμπίνα για να αφήσει το φαγητό πάνω σ εκείνο το καφάσι με τα κεριά, που χρησίμευε ως τραπέζι για τον Γουόρεν. Άφησε τη γαβάθα στο πάτωμα, δίπλα στην πόρτα, και πήγε να φύγει. Ο Γουόρεν δεν είχε τελειώσει μαζί του ακόμα. «Ζήτα άδεια αν θέλεις. Σου εγγυώμαι ότι ο κύριός σου θα χαρεί με τη σκέψη ότι ο κώλος μου θα γίνεται μαύρος στο ξύλο επί καθημερινής βάσεως. Πολύ πιθανόν να θέλει να παρακολουθεί κιόλας». Αυτή η πιθανότητα είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον του Ταϊσί. «Το να διασκεδάσει κύριο Γιατ-σεν είναι πράγμα καλό». Ο Γουόρεν θα προτιμούσε να μην παρακολουθεί, το καθίκι, όμως θα το δεχόταν ακόμα και αυτό. «Σκέψου το απόψε και πες μου αύριο το πρωί τι αποφάσισες. Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, έχω κάνει συμφωνία με τον κύριό σου που δεν περιλαμβάνει εγκλεισμό κατά τη διάρκεια τούτου του ταξιδιού. Να του το υπενθυμίσεις αυτό. Είμαι διαθέσιμος να δουλέψω κιόλας αν μη τι» Ένας βρόντος ακούστηκε στο χώρισμα και τον διέκοψε, καθώς και μια έξαλλη κραυγή: «Ποιος είναι εκεί; Εσύ είσαι, Ταϊσί; Αν είσαι εσύ, έλα εδώ, κοντοστούπη, το καλό που σου θέλω, πριν βάλω φωτιά στο πλοίο!».

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 277 Απόμειναν και οι δυο τους να κοιτάζουν το χώρισμα για μια στιγμή, και μετά ο Ταϊσί ρώτησε έντρομος ψιθυριστά: «Αλήθεια λέει;». «Φυσικά και όχι», κάγχασε ο Γουόρεν, αλλά μίλησε σε έναν τόνο πολύ πιο χαμηλόφωνο απ όσο συνήθιζε. «Ωστόσο, κάνει μεγάλη φασαρία εκεί μέσα. Δεν έχεις πάει ακόμα να δεις τι θέλει;» «Οδηγίες όχι επισκέψεις, μόνο για φαγητό, αλλά ξέρω τι θέλει το κυρία. Αύριο αφήσω αυτήν προσπαθήσει πάλι σπάσει κεφάλι μου». Ο Γουόρεν έκανε ένα επικίνδυνο βήμα προς τα εμπρός. «Δεν της έκανες κακό όταν πήγες να γλιτώσεις το κεφάλι σου, έτσι;» Τούτη τη φορά ο Ταϊσί έδωσε έναν πήδο προς τα πίσω και προσγειώθηκε έξω από την πόρτα. «Δεν πείραξα το κυρία σου», έσπευσε να τον διαβεβαιώσει. «Λίγο μελανιά ίσως, εδώ». Έδειξε τον πισινό του. «Όμως κυρία δεν παραπονέθηκε γι αυτό. Παραπονέθηκε για όλα άλλα, αλλά αυτό όχι». Ο Γουόρεν συνειδητοποίησε το λάθος του πολύ αργά, αλλά παρ όλ αυτά προσπάθησε να το διορθώσει. «Δεν είναι κυρία μου». «Ό,τι πει εσύ, καπετάνιο». «Μη με νευριάζεις, ρε», πέταξε ανυπόμονα ο Γουόρεν. «Στ αλήθεια, δεν είναι. Και για όνομα του Θεού, αν σε ρωτήσει, μην της πεις ότι βρίσκομαι εδώ, ακριβώς δίπλα της. Θα με τρελάνει με την αδιάκοπη φλυαρία της, και ειλικρινά θα ξεσπάσω πάνω σου έτσι και γίνει αυτό». Ο Γουόρεν δεν ήταν σίγουρος αν είχε πείσει τον Κινέζο, αλλά τουλάχιστον ο Ταϊσί έδειξε να το σκέφτεται πριν κλείσει και κλειδώσει την πόρτα. Ο Γουόρεν ήταν έξαλλος με τον εαυτό του, ωστόσο, που έκανε εκείνο το ολίσθημα, και μάλιστα το έκανε χωρίς καν να το καταλάβει. Μα πόσο ηλίθιος μπορεί να ήταν; Το τελευταίο πράγμα που του χρειαζόταν ήταν να πάει ο φρουρός του και να διαβεβαιώσει τον Ζανγκ ότι ο Γουόρεν Άντερσον σίγουρα νοιαζόταν για την υγεία και την ακεραιότητα

278 JOHANNA LINDSEY της Έιμι. Ευχήθηκε σαν τρελός να μη γινόταν αυτό.

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 279 Κεφάλαιο 32 Η Έιμι αποτραβήχτηκε απ το χώρισμα για να πάει στο στρώμα της και να κουλουριαστεί ώσπου να γίνει μια θλιμμένη μπάλα. Το αυτί της την πονούσε έτσι όπως ακουμπούσε πάνω στο σκληρό ξύλο, αλλά πονούσε ακόμα περισσότερο στην περιοχή της καρδιάς της. Ώστε λοιπόν ο Γουόρεν δεν ήθελε να της μιλήσει. Ποτέ του δεν θέλησε να της μιλήσει, οπότε δεν θα πείραζε να τον ακούσει να το λέει κιόλας. Κι όμως, την πείραξε. Για την ακρίβεια, της ερχόταν να βάλει τα κλάματα. Δεν θα τα έβαζε, φυσικά. Ήξερε από την αρχή ότι δεν θα ήταν εύκολο να κερδίσει τον Γουόρεν, ότι είχε πολλή πικρία και δυσπιστία να υπερνικήσει. Και ήταν ένας άντρας κολλημένος στις απόψεις του, απόψεις που κρατούσαν τις γυναίκες σε μια αδιαπέραστη απόσταση. Δεν ήθελε να είναι ευτυχισμένος. Του άρεσε που ήταν δυστυχισμένος. Αχ, η Έιμι είχε τόσο πολλά να υπερνικήσει Το επόμενο πρωινό επανέφερε στην Έιμι τη σιγουριά, τουλάχιστον σε ό,τι αφορούσε στο ζήτημα του Γουόρεν. Εξακολουθούσε να πιστεύει με όλη της την καρδιά ότι το να κάνει έρωτα μαζί του θα ήταν η λύση στο πρόβλημα, το θαύμα που επρόκειτο να κάνει τη σχέση τους να αλλάξει, ή μάλλον, ορθότερα, θα έκανε τη σχέση τους να ξεκινήσει. Και όσον αφορά στη χθεσινή νύχτα και στις αμφιβολίες της, η

280 JOHANNA LINDSEY κατάσταση έφταιγε, αυτή ήταν που την κατέβαλε, καθώς και η αβεβαιότητα ως προς την έκβασή της. Δεν είχε την παραμικρή αμφιβολία ότι ο Γουόρεν δεν θα ήταν εδώ, αν μπορούσε να διαλέξει. Ο θείος της ο Τζέιμς πιθανότατα είχε ανακαλύψει τι έγινε και επέμεινε να τρέξει ο Γουόρεν να τη σώσει. Βέβαια όλο αυτό δεν θύμιζε και πολύ διάσωση, αλλά ήταν αρκετά αισιόδοξη ώστε να υποθέτει πως ο Γουόρεν ήξερε τι έκανε. Αλλά και πάλι, λίγες διαβεβαιώσεις δεν θα έκαναν κακό, το αντίθετο μάλιστα, θα έκαναν οπωσδήποτε καλό. Μόνο που ο Γουόρεν δεν είχε καμία επιθυμία να της μιλήσει για αρκετή ώρα, έστω και πίσω από τον τοίχο, για να της παράσχει αυτές τις δια βεβαιώσεις. Ο αναθεματισμένος, θα μπορούσε τουλάχιστον να κάνει μια εξαίρεση σ αυτή την απόμακρη στάση που κρατούσε, έστω γι αυτή τη συγκεκριμένη περίσταση, όμως όχι, μην τυχόν και της έδειχνε την παραμικρή συμπόνια ή ανησυχία! Αλλά πάλι, η Έιμι μπορεί να σκεφτόταν ότι στ αλήθεια τη νοιαζόταν αν της έδειχνε τα παραπάνω, κι εκείνου δεν θα του άρεσε καθόλου αυτό. Η κίνηση του πλοίου της έδωσε να καταλάβει ότι ήταν καταμεσής του ωκεανού. Το φως που έμπαινε κάτω απ την πόρτα της αποκάλυψε ότι είχε ξημερώσει η επόμενη μέρα. Η απόλυτη ησυχία από τη διπλανή καμπίνα δεν της αποκάλυψε απολύτως τίποτα. Κι εκείνη ένιωσε τον εαυτό της να γλιστράει σε μία ακόμα κρίση οργής, που θα την οδηγούσε στο να αρχίσει να κοπανάει πάλι το χώρισμα που βρισκόταν προς τη μεριά του Γουόρεν, αν δεν φρόντιζε να συγκρατηθεί. Δεν ήθελε να αρχίσει τους βρόντους. Αν ο Γουόρεν ήθελε ησυχία, ησυχία θα έπαιρνε, και η Έιμι έλπιζε αυτό να τον τρέλαινε. Ωστόσο ο Ταϊσί υπέμεινε μια γερή δόση απ τα νεύρα της όταν έκανε την εμφάνισή του φέρνοντας ξανά ρύζι με λαχανικά για το πρωινό της. Η Έιμι έριξε μια ματιά στο φαγητό και είπε: «Πάλι; Τελικά όντως πιστεύω ότι είναι καιρός να κόψεις το χέρι του μάγειρά σας. Πρέπει να είναι ο άνθρωπος με τη λιγότερη φαντασία που υπάρχει στον κόσμο».

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 281 «Πολύ χορταστικό αυτό», τη διαβεβαίωσε ο Ταϊσί. «Εσύ βάλεις κρέας στα κόκαλά σου, πολύ». «Άλλο που δεν ήθελα», του αντιγύρισε ξερά. «Και περίμενε εκεί που είσαι», πρόσθεσε, όταν εκείνος έκανε να βγει απ την πόρτα για να φύγει. «Πριν εξαφανιστείς πάλι, πες μου πώς κατάφερε ο κύριος Ζανγκ να τον βάλει στο χέρι». «Ποιον;» «Μη μου κάνεις το χαζό. Αυτό τον άντρα που είναι δίπλα μου. Σ αυτόν που πας φαγητό, επίσης. Αυτόν που σου ζήτησε να μη μου πεις πού είναι. Αυτόν». Ο Ταϊσί της χαμογέλασε. «Λέει πολλά ενώ μπορεί και με λίγα. Είναι αγγλικό χαρακτηριστικό αυτό, μικρή κυρία, ή το έχει και ο Αμερικάνος καπετάνιος;» «Τι θα λεγες να απαντήσεις πρώτα στην ερώτησή μου;» Ο Ταϊσί ανασήκωσε τους ώμους. «Κανένας δεν λέει Ταϊσί για τον καπετάνιο. Είπαν Ταϊσί μόνο ταΐζει και φροντίζει καπετάνιο. Θα πρέπει εσύ ρωτήσεις, μικρή κυρία». «Οπωσδήποτε. Φέρ τον εδώ». Ο Ταϊσί κάγχασε, κοιτάζοντάς την κουνώντας το κεφάλι του. «Εσύ αστεία, κυρία. Ξέρεις αυτός δεν θέλει μιλήσει εσένα. Διαταγή να φροντίζω αυτός είναι ευχαριστημένος και αυτός όχι ευχαριστημένος όταν βλέπει εσένα, νομίζει Ταϊσί». «Δηλαδή η δική του καλοπέραση έχει μεγαλύτερη σημασία από τη δική μου, ε;» Ο εκνευρισμός της σκαρφάλωνε σιγά σιγά στα ύψη. «Υποθέτω ότι αυτό συμβαίνει γιατί είναι ο μόνος που ξέρει πού βρίσκεται αυτό το καταραμένο βάζο. Έχεις ακούσει για το βάζο;» «Όλοι ξέρει για το βάζο, μικρή κυρία. Ανήκει το αυτοκράτορα, όχι τον κύριο Γιατ-σεν. Ο κύριο Γιατ-σεν πάθει πολύ κακό αν δεν πάρει πίσω βάζο». Η Έιμι αναρωτήθηκε αν το ήξερε αυτό ο Γουόρεν, αλλά βλέπεις δεν μπορούσε να τον ρωτήσει, μια κι εκείνος δεν δεχόταν να της μιλήσει. «Δεν νομίζω ότι πέρασε απ το μυαλό κανενός ότι ο Γουόρεν δεν είναι καθόλου συνεργάσιμος

282 JOHANNA LINDSEY άνθρωπος και ότι ο μόνος λόγος που συνεργάζεται τώρα είναι επειδή έχω μπλεχτεί κι εγώ. Άρα τι θα συμβεί αν πάψω να βρίσκομαι εδώ; Πόσο συνεργάσιμος πιστεύετε ότι θα είναι τότε;» «Εσύ πού πάει, μικρή κυρία;» «Κάτι θα σκεφτώ», απάντησε εκείνη ανυπόμονα, κι ύστερα, καθώς συνειδητοποίησε ότι ο Ταϊσί δεν είχε σε καμία εκτίμηση τις ικανότητές της, πρόσθεσε: «Ας το αφήσουμε τώρα αυτό. Τώρα όσον αφορά στο γεγονός ότι δεν θέλει να με βλέπει, πρέπει να ξέρεις ότι ο καπετάνιος απλώς κάνει πείσματα. Είχαμε ένα ερωτικό καβγαδάκι», είπε ψέματα η Έιμι, απροκάλυπτα, μια και τίποτ άλλο δεν έδειχνε να πιάνει. «Είμαι σίγουρη ότι καταλαβαίνεις τι λέω. Δεν πιστεύει ότι θα τον συγχωρήσω, και γι αυτό δεν θέλει να με δει ή να μου μιλήσει τώρα, όμως εγώ τον έχω ήδη συγχωρήσει. Απλώς χρειάζομαι μια ευκαιρία για να τον πείσω γι αυτό, αλλά πώς θα μπορέσω, όταν εσείς δεν με αφήνετε να τον δω;» Ο Ταϊσί την κοιτούσε κουνώντας ξανά το κεφάλι του, σαν να της έλεγε ότι δεν την πίστευε. Εντάξει, καλή η προσπάθεια, και ίσως αν ενέμενε σ αυτή την εκδοχή να κατάφερνε τελικά να τον πείσει. Εντωμεταξύ, ήταν πολύ απογοητευμένη με το γεγονός ότι ενώ προσπαθούσε να είναι ευχάριστη με τον κοντοστούπη, δεν έβγαινε κανένα αποτέλεσμα απ αυτό. «Μια και είστε τόσο φιλόξενοι, Ταϊσί», είπε με την ειρωνεία να ξεχειλίζει απ τη φωνή της, «αυτό που χρειάζομαι επίσης είναι να αλλάξω ρούχα α, και μια χτένα για τα μαλλιά δεν θα ήταν κι άσχημη. Και για όνομα του Θεού, λίγο νερό για να πλυθώ. Αφού σου έχουν αναθέσει να μας φροντίζεις, θα πρέπει να αρχίσεις να κάνεις καλύτερα τη δουλειά σου. Όμηρος είμαι, όχι στη φυλακή, και ως εκ τούτου, απαιτώ να παίρνω λίγο καθαρό αέρα πού και πού. Θα το φροντίσεις αυτό, ε;» «Ό,τι επιτρέπεται έχεις, μικρή κυρία, θα έχεις». Η Έιμι διέκρινε λίγη πληγωμένη αξιοπρέπεια σ αυτά τα λόγια. Δηλαδή τώρα είχε να προσθέσει και τις τύψεις μαζί με τα υπόλοιπα δυσάρεστα συναισθήματα που έπρεπε να διαχειριστεί.

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 283 Όμως δεν του ζήτησε συγγνώμη. Εκείνη ήταν που βρισκόταν στη δύσκολη θέση εδώ πέρα, εκείνη κρατούσαν παρά τη θέλησή της, την είχαν αρπάξει και την πήγαιναν ένας Θεός ξέρει πού. Αλήθεια, πού να ήταν άραγε κρυμμένο εκείνο το βάζο; Στην Αμερική; Εντάξει, είχε πει ότι θα πήγαινε στην Αμερική αν αποδεικνυόταν απαραίτητο για τον αγώνα της να κερδίσει τον Γουόρεν, αλλά εδώ που τα λέμε δεν το είχε προγραμματίσει κιόλας. Η μέρα συνέχισε να κυλάει βασανιστικά, με την απογοήτευση της Έιμι ολοένα να μεγαλώνει, και προς το βράδυ η απογοήτευση ξανάγινε μελαγχολία. Βρέθηκε ξανά να κολλάει το αυτί της πάνω στο χώρισμα, αλλά δεν μπορούσε ν ακούσει τίποτα, πιθανόν επειδή και ο Γουόρεν είχε κολλήσει κι αυτός το δικό του αυτί στο χώρισμα τούτη τη φορά, και οι ανάσες τους δεν μπορούσαν να το διαπεράσουν και να φτάσουν από την άλλη μεριά. Τελικά η Έιμι εγκατέλειψε την προσπάθεια, ξεστομίζοντας απαλά ένα «Γουόρεν». Εκείνος το άκουσε. Το μέτωπό του ακούμπησε με δύναμη πάνω στο χώρισμα. Έσφιξε τα δόντια του. Δεν γινόταν να απαντήσει. Αν απαντούσε, αυτό θα μπορούσε να είναι η αρχή από κάτι που δεν θα ήταν σε θέση να το σταματήσει. Γιατί έπειτα από λίγο, εκείνη θα ξανάρχιζε να πετάει τα σεξουαλικά της υπονοούμενα ή να έκανε και κάτι χειρότερο, με έναν τοίχο ανάμεσά τους να κρύβει την ντροπή της, και τότε εκείνος θα τρελαινόταν. Αλλά εκείνος ο λυπητερός τόνος στη φωνή της τον σκότωνε. «Έιμι», αποκρίθηκε τελικά. Εκείνη όμως είχε ήδη απομακρυνθεί από το χώρισμα κι έτσι δεν τον άκουσε.

284 JOHANNA LINDSEY Κεφάλαιο 33 Δύο εβδομάδες πέρασαν, που για την Έιμι κύλησαν αργά και εκνευριστικά, κατά τη διάρκεια των οποίων ο Γουόρεν εξακολουθούσε να μην επικοινωνεί μαζί της μέσα απ τον μπουλμέ που χώριζε τις καμπίνες τους, κι ούτε είχε δεχτεί να τη δει, έστω και για λίγα λεπτά. Της είχαν δώσει μια αλλαξιά ρούχα για να μπορέσει να βγάλει το φόρεμά της, ένα μαύρο χιτώνιο που τυλιγόταν γύρω απ το σώμα κι ένα παντελόνι ακριβώς ίδιο μ αυτό που φορούσε ο Ταϊσί, που της πήγαινε πάρα πολύ, διαγράφοντας σχεδόν κάθε καμπύλη του κορμιού της. Όμως μόνο ο Ταϊσί την έβλεπε να το φοράει, και δεν έδειχνε τέτοιο ενδιαφέρον γι αυτήν, οπότε δεν υπήρχε θέμα. Της έδωσαν και μια χτένα, επίσης, ωστόσο εκείνη σταμάτησε να προσπαθεί να βάλει σε μια τάξη τα μαλλιά της χωρίς καθρέφτη, αφήνοντας τα μισά λυτά και κάνοντας κοτσίδα τα υπόλοιπα. Την περασμένη εβδομάδα της είχαν δώσει δύο επιπλέον κάδους με νερό για να πλυθεί η ίδια και να πλύνει και τα ρούχα της. Σήμερα είχε προγραμματίσει να κάνει πάλι ένα μπάνιο. Και κατάφερε να τους κάνει να την αφήνουν να βγαίνει στο κατάστρωμα κάθε δεύτερη μέρα, για όχι περισσότερο από μία ώρα. Όταν έβγαινε φορούσε το φόρεμά της στο ανοιχτό γαλάζιο χρώμα, με το ζιπούνι της κουμπωμένο ως το λαιμό. Όμως κανένας δεν της έδινε και πολλή σημασία. Οι μισοί από τα μέλη του πληρώματος ήταν Κινέζοι και η Έιμι διαπίστωσε ότι την

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 285 έβρισκαν άσχημη μ αυτά τα στρογγυλά μάτια της, αν και ομολογουμένως θαύμαζαν τα μακριά και πυκνά μαύρα μαλλιά της. Οι άλλοι μισοί από το πλήρωμα ήταν Πορτογάλοι, όπως και ο καπετάνιος, και δεν ήξεραν ούτε λέξη αγγλικά. Είχε δει το πλοίο του Γουόρεν, τον Νηρέα, την τελευταία φορά που ήταν στο Λονδίνο, τη μέρα που είχε αναχωρήσει, τόσους μήνες πριν. Αυτό εδώ το πλοίο δεν ήταν ούτε κατά διάνοια τόσο μεγάλο, ωστόσο εκείνη απολάμβανε τις σύντομες εξόδους της στο κατάστρωμα, τις περίμενε με ανυπομονησία, όχι για να πάρει καθαρό αέρα, αλλά γιατί κάθε φορά έλπιζε ότι μπορεί να έβλεπε τον Γουόρεν κάπου εκεί γύρω. Δεν τον είδε ποτέ, φυσικά. Να δεις που θα είχε κανονίσει με τον καλό του φίλο τον Ταϊσί να μαθαίνει ακριβώς πότε θα άφηναν την Έιμι να βγει έξω, έτσι ώστε εκείνος να φροντίζει να μένει κλεισμένος στην καμπίνα του εκείνες τις ώρες. Για του λόγου το αληθές, ό,τι τους ζήτησε της το έκαναν, εκτός από εκείνο που ήθελε περισσότερο απ όλα, και απ ό,τι έδειχνε το πράγμα δεν επρόκειτο να το καταφέρει. Προφανώς ο Γουόρεν είχε σκοπό να την αποφύγει σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού προς την Αμερική, να παραδώσει εκείνο το βάζο για να εξασφαλίσει την απελευθέρωσή τους κι ύστερα να τη βάλει στο πρώτο πλοίο και να την ξαποστείλει στην Αγγλία, μόνη της. Το σχέδιο αυτό ήταν ασφαλές για εκείνον, ένα σχέδιο που θα επέτρεπε σ αυτόν και στη μίζερη ζωή του να παραμείνουν όπως ακριβώς είχαν, και η Έιμι εξακολουθούσε να μην μπορεί να σκεφτεί κανένα τρόπο για να το αλλάξει, εκτός βεβαίως από μια απροκάλυπτη συζήτηση σεξουαλικού περιεχομένου που μπορεί να τον έκανε να γκρεμίσει τον τοίχο που τους χώριζε. Όμως εκείνη δεν είχε την απαιτούμενη εμπειρία για να φέρει σε πέρας ένα τέτοιο πράγμα, και δεν είχε καμιά όρεξη να γελοιοποιηθεί πάνω στην προσπάθεια, πόσο μάλλον μέσα από έναν αναθεματισμένο τοίχο. Όσο δε για το χώρισμα, να δεις που το αυτί της θα έπαιρνε το σχήμα του για πάντα, τόσο συχνά το κολλούσε πάνω του. Ο

286 JOHANNA LINDSEY Γουόρεν μάθαινε τις πολεμικές τέχνες μ εκείνο τον περίεργο τρόπο που τις ασκούσε ο Ταϊσί. Τραβούσε μπόλικες κακουχίες πάνω στην όλη διαδικασία, αλλά η Έιμι είχε την αίσθηση πως ο Γουόρεν απολάμβανε το κάθε της λεπτό, ενώ εκείνη αγκομαχούσε κι έσφιγγε τα δόντια της κάθε φορά που τον άκουγε να βογκάει. Σήμερα ήταν η μέρα που θα έβγαινε τη βολτίτσα της έξω από την καμπίνα και θα έκανε και μπάνιο. Θα έπρεπε να είναι χαρούμενη, ή τουλάχιστον λιγάκι ευχαριστημένη, δεδομένων των συνθηκών. Όμως καθώς παρατήρησε τα σύννεφα της καταιγίδας να μαζεύονται στον ορίζοντα, ένιωσε και μια καταιγίδα έτοιμη να ξεσπάσει μέσα της, μια καταιγίδα που αυτή τη φορά δεν θα ξεθύμαινε. Τώρα τελευταία είχε γίνει υπόδειγμα ομήρου, δεν έδινε καμία αφορμή στον Ταϊσί να της κάνει παράπονα. Όμως δεν ήταν στη φύση της απλώς να κάθεται και να μην κάνει τίποτα. Μόνο που δεν υπήρχε και τίποτα για να κάνει, είχε εξαντλήσει ό,τι είχε και δεν είχε, και αυτή η συνειδητοποίηση, που σήμερα ειδικά την τυράννησε παραπάνω από μία φορές, έκανε τον πεισματάρικο χαρακτήρα της να πάρει φωτιά. Ήταν θυμωμένη με τον Ταϊσί που δεν την έπαιρνε στα σοβαρά, με τον Γουόρεν για το πείσμα του και τη συνεχιζόμενη σιωπή του, με τον Ζανγκ που την έσυρε κι αυτήν με το ζόρι σε όλο αυτό το μπλέξιμο, ενώ θα μπορούσε άνετα να την είχε αφήσει στην ησυχία της άπαξ και έβαλε στο χέρι τον Γουόρεν. Και μπούχτισε πια να παραμένει ατάραχη, μπούχτισε να αποδέχεται τη σιωπή του Γουόρεν, μπούχτισε και με τον έλεγχο που ασκούσε πάνω της ο Ζανγκ με το έτσι θέλω. Ο Ταϊσί τα διαπίστωσε όλα αυτά όταν της έφερε το φαγητό της εκείνο το βράδυ. Με το που άνοιξε την πόρτα ο κοντοστούπης, εκείνη του άρπαξε απότομα τη γαβάθα με το φαγητό απ τα χέρια, έπιασε μια μπουκιά ρύζι με τα δυο της δάχτυλα και την κράτησε μπροστά στο στόμα της. «Δεν κάνω απεργία πείνας, βρε μπούφο», είπε η Έιμι, σαν

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 287 απάντηση στην έκφρασή του και στα γουρλωμένα μάτια του. «Όμως ανακάλυψα το όπλο μου». «Θα πετάξεις φαγητό εμένα;» Η Έιμι κόντεψε να πέσει ξερή μ αυτό το λαμπρό συμπέρασμα του Κινέζου. Ο Ταϊσί είχε μια πολύ οξεία αίσθηση του χιούμορ που δεν ήταν πάντα και τόσο ξεκάθαρη τις περισσότερες φορές θα μπορούσε να εκληφθεί ως απλή ηλιθιότητα. Η Έιμι είχε αρχίσει να υποπτεύεται ότι παρίστανε τον άσχετο ίσα για να την κάνει να εκνευριστεί, και συνήθως όντως έτσι είχαν τα πράγματα η σημερινή μέρα δεν αποτελούσε εξαίρεση. «Μπαίνω στον πειρασμό, δεν υπάρχει αμφιβολία ως προς τούτο», είπε, καταβάλλοντας μεγάλη προσπάθεια για να μην υψώσει τον τόνο της φωνής της. Δεν ήθελε να ακούσει ο Γουόρεν τι σκάρωνε, όχι δηλαδή ότι θα είχε στήσει αυτί κιόλας στο χώρισμα, αλλά εκείνη μια φορά δεν ήθελε να το ρισκάρει. «Αλλά μια και αυτό μπορεί να είναι το τελευταίο μου γεύμα, ας το φάω». Αυτό έκανε τον Ταϊσί να συνοφρυωθεί. «Ταϊσί δεν αφήσει εσένα πεθάνεις πείνα, μικρή κυρία». «Θα το κάνεις, αν σε διατάξει ο Ζανγκ, έτσι δεν είναι; Και μην μπεις στον κόπο να το αρνηθείς. Και πιθανότατα να το διατάξει με το που θα μάθει τι μπορώ να κάνω με λίγο φαγητό». «Ταϊσί δεν κατάλαβε». «Θα σου πω αμέσως, γι αυτό δώσε προσοχή. Θα πας και θα πεις στον κύριό σου ότι αν δεν με αφήσει να δω τον πλοίαρχο Άντερσον αμέσως, θα φροντίσω να πνιγώ με το φαγητό μου και θα πεθάνω. Τότε τι κίνητρο θα έχει να χρησιμοποιήσει για να κάνει τον Γουόρεν να του επιστρέψει εκείνο το καταραμένο βάζο;» Ο Ταϊσί σήκωσε το χέρι του ικετευτικά. «Περίμενε, μικρή κυρία. Ο Ταϊσί ρωτήσει. Γυρίσει πίσω αμέσως». Η Έιμι απόμεινε να κοιτάζει με κατάπληξη την κλειστή πόρτα. Στ αλήθεια είχε πιάσει το κόλπο; Αυτός ο κοντοστούπης την είχε πάρει έστω μία φορά στα σοβαρά; Αλλά αυτό που έγινε, δεν

288 JOHANNA LINDSEY το περίμενε. Κι αν ο Ζανγκ την έπαιρνε κι αυτός στα σοβαρά και της έδινε αυτό που ζήτησε Μα δεν ήταν προετοιμασμένη! Δεν είχε χτενίσει τα μαλλιά της, δεν είχε βάλει εκείνο το προκλητικό της φόρεμα και, διάβολε, πεινούσε κιόλας. Η Έιμι καταβρόχθισε σαν λύκος το μισό φαγητό κι ύστερα έτρεξε σαν σίφουνας για να χτενιστεί. Καλά έκανε και βιάστηκε, γιατί ο Ταϊσί δεν πήγε να μοιραστεί το δίλημμά του με τον Ζανγκ, διότι ο Ζανγκ έπαιρνε κι αυτός το δείπνο του και ποτέ, μα ποτέ δεν ήθελε να τον διακόπτουν όταν έτρωγε. Ο Ταϊσί λοιπόν πήγε απλώς μόλις στη διπλανή πόρτα για να ρωτήσει τον Γουόρεν: «Μπορεί πνιγεί άνθρωπος με φαγητό, γίνει ατύχημα;». Ο Γουόρεν καθόταν με την πλάτη στο χώρισμα και μόλις τέλειωνε και το δικό του δείπνο. «Εννοείς επίτηδες;» «Ναι». «Υποθέτω ότι είναι πιθανόν, αν προσπαθήσεις να εισπνεύσεις το φαγητό, αλλά δεν έχω σκοπό να προσπαθήσω, αν αυτό είναι που σε έκανε να ξανάρθεις». Ο Ταϊσί δεν απάντησε, απλώς έκλεισε ξανά την πόρτα. Οι εντολές που είχε ήταν να κρατήσει και τους δυο ομήρους ευχαριστημένους σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού και να κάνει ό,τι ήταν δυνατόν για να το εξασφαλίσει αυτό. Το να μεταφέρει τη γυναίκα από τη μια καμπίνα στην άλλη ήταν φυσικά δυνατόν. Και ο Ταϊσί ήταν της γνώμης ότι ο Αμερικανός μπορεί στην αρχή να διαμαρτυρόταν, αλλά όχι για πολύ. Αν είχε κάνει λάθος, θα αναγκαζόταν να υποστεί έναν έξαλλο Αμερικανό για λίγο. Αργότερα θα συζητούσε με τον Λι Λιανγκ για το αν έκανε καλά ή όχι, αλλά για την ώρα Όταν η πόρτα άνοιξε ξανά, ο Γουόρεν σήκωσε το κεφάλι του να ρίξει μια ματιά, κι ύστερα έμεινε εντελώς ακίνητος όταν είδε ένα χέρι να σπρώχνει την Έιμι μέσα στην καμπίνα κι ύστερα την πόρτα να ξανακλείνει πίσω της. Χριστέ μου, ήταν χειρότερο απ όσο φανταζόταν ότι θα μπορούσε να είναι. Το κορμί του ξύπνησε ακαριαία μπροστά στην εικόνα της, με το μαύρο χιτώνιο και το

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 289 παντελόνι που φορούσε και διέγραφε τις καμπύλες της, με τα πόδια της ξυπόλυτα και τα μαλλιά της έναν αληθινό καταρράκτη, σε μια εκθαμβωτική αταξία. Ο Γουόρεν δεν νόμιζε ότι είχε ξαναδεί στη ζωή του τίποτα πιο όμορφο και ποθητό και δεν μπορούσε να την έχει. Δεν μπορούσε να την έχει. Άξιζε τον κόπο να παρακαλέσει γι αυτό. Άξιζε τον κόπο να σκοτώσει γι αυτό. Και ο Ταϊσί ήταν αυτός που θα σκότωνε ο Γουόρεν, που έβαλε έναν τέτοιο πειρασμό μπροστά του. Εκείνη δεν είπε τίποτα, αλλά δεν έδειχνε ούτε φοβισμένη ούτε ντροπαλή αλλά πότε είχε δείξει έτσι κιόλας; Μάλιστα τον έτρωγε ολόκληρο μ εκείνα τα βαθιά μπλε μάτια της, κάνοντάς τον να συνειδητοποιήσει ότι δεν φορούσε τίποτ άλλο παρά μόνο εκείνο το παντελόνι που είχαν βρει για να του δώσουν. Του ήταν τόσο κοντό και στενό στις γάμπες, που αναγκάστηκε να το κόψει πάνω απ τα γόνατα. Όμως δεν είχε νιώσει γυμνός φορώντας το όχι μέχρι εκείνη τη στιγμή. Ανάμεσα σ εκείνον και στην Έιμι απλώθηκε σιωπή. Ο Γουόρεν ήταν σίγουρος ότι απ το στόμα του δεν θα έβγαινε φωνή αλλά άναρθρες κραυγές, ωστόσο τελικά το προσπάθησε. Μπα, δεν βγήκε κόασμα. Μάλλον κάτι σε γρύλισμα, αν σκεφτεί κανείς και το πρώτο πράγμα που του ήρθε στο μυαλό να πει. «Με τι τον δωροδόκησες; Άσ το, έχεις μόνο ένα πράγμα να προσφέρεις, και το κοιτάζω τούτη τη στιγμή». «Αυτό που είπες ήταν μάλλον χυδαίο, έτσι;» αποκρίθηκε η Έιμι με τη γνωστή, απτόητη αναίδεια που τη διέκρινε. «Καλή προσπάθεια, αλλά δεν υπήρχε λόγος. Μάλλον έχεις ξεχάσει πόσο δύσκολα μπορείς να με προσβάλεις, μια και ξέρω γιατί το προσπαθείς. Για την ακρίβεια, η απειλή ότι θα πνιγώ με το φαγητό ήταν το δόλωμα». «Το δόλωμα για ποιο πράγμα;» Ο Γουόρεν σηκώθηκε από το στρώμα όπου καθόταν για να πάει να την αγριοκοιτάξει. «Για τι διάβολο πράγμα μιλάς;» «Είπα στον Ταϊσί ότι θα πνιγόμουν με το φαγητό μου αν δεν με έφερνε εδώ μέσα. Συνήθως δεν είναι τόσο αφελής.

290 JOHANNA LINDSEY Αναρωτιέμαι γιατί το πίστεψε». Που να πάρει και να σηκώσει αυτό τον κοντοστούπη τον Κινέζο, που δεν του εξήγησε ποιον αφορούσε αυτή η ιστορία με το πνίξιμο με το φαγητό! Ο Γουόρεν έπρεπε να είχε προσθέσει ότι αν προσπαθήσεις επίτηδες να πνιγείς, πιθανότατα το μόνο που θα κατάφερνες θα ήταν να πάθεις καμιά κρίση βήχα. «Τσακίσου και φύγε από δω, Έιμι». «Δεν μπορώ», αποκρίθηκε εκείνη και φάνηκε να χαίρεται που μπορούσε να το πει αυτό. «Ο Ταϊσί δεν είναι και τόσο αμελής. Δεν άκουσες το κλειδί να γυρίζει στην κλειδαριά της πόρτας;» Όχι, δεν το είχε ακούσει, αλλά δεν είχε καμιά αμφιβολία ότι η πόρτα ήταν κλειδωμένη. Οπότε, πόσο ακόμα θα ήταν αναγκασμένος να περάσει όλη αυτή την κόλαση ώσπου να έρθει ο Κινέζος να την πάρει και να την πάει πίσω στην καμπίνα της; Πέντε δευτερόλεπτα ακόμα και θα ήταν πάρα, πάρα πολύ. «Δεν θα μου πεις να καθίσω;» ρώτησε ύστερα η Έιμι. Στο στρώμα του, που ήταν το μοναδικό πράγμα που υπήρχε; Το παρατραβούσε η γυναίκα, πραγματικά το παρατραβούσε, και πιθανότατα δεν την ένοιαζε κιόλας, πιθανότατα το έκανε κι επίτηδες. «Ο σκοπός εδώ πέρα είναι να μπορέσουμε να μιλήσουμε», είπε η Έιμι όταν εκείνος το μόνο που έκανε ήταν απλώς να την αγριοκοιτάζει. «Μήπως νομίζεις ότι ήρθα για κάτι άλλο;» Ω Θεέ μου, να τα πάλι τα σεξουαλικά υπονοούμενα. Ο Γουόρεν δεν μπορούσε να τα αντέξει τώρα, όχι μ εκείνη να στέκεται εκεί πέρα και να δείχνει τόσο ζουμερή, με το δικό του σώμα δραστήριο και έτοιμο να πάρει ό,τι του πετούσε εκείνη μπρος στα πόδια του τόσες και τόσες φορές ως τώρα. Μα τι διάολο, από πέτρα νόμιζε ότι ήταν φτιαγμένος; Πάντως η Έιμι έβλεπε πολύ καθαρά από τι ήταν φτιαγμένος, από δυνατούς μυς κι ένα σώμα που το φρόντιζε καλά. Γέμιζε τη μικρή καμπίνα με το παράστημά του, την κυρίευε και κυρίευε κι αυτήν. Η Έιμι ήθελε τόσο απελπισμένα να αγγίξει όλη εκείνη την επιδερμίδα που έβλεπε, να τη γευτεί, να τρέξει καταπάνω

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 291 του, να τον αγκαλιάσει και να μην τον αφήσει ποτέ. Μα δεν κούνησε ρούπι απ τη θέση της. Εκείνος είχε γίνει έξαλλος με την αυθαίρετη επίσκεψή της, αφήνοντάς της ελάχιστα περιθώρια να αμφιβάλλει ότι θα την απωθούσε βίαια έτσι και είχε την τόλμη να κάνει αυτό που τόσο ήθελε. Για μια φορά, δεν την είχε αυτή την τόλμη. «Πρέπει να μου μιλήσεις, Γουόρεν». Μια νότα απόγνωσης γλίστρησε και μπήκε στη φωνή της. «Αν δεν ήσουν τόσο πεισματάρης, αν είχες μπει στον κόπο να μου πεις κάτι, οτιδήποτε, τότε που σου το είχα ζητήσει, τώρα πιθανότατα δεν θα βρισκόμουν εδώ». «Για ποιο πράγμα μιλάς;» Η Έιμι είχε υποκύψει νωρίτερα μέσα στη βδομάδα και προσπάθησε να του μιλήσει, και στην ουσία τον ικέτεψε να της απαντήσει. Δεν ήξερε ότι ο Γουόρεν δεν την είχε ακούσει, ότι ήταν η μέρα που ο Ζανγκ είχε αποφασίσει να το ρίξει λίγο έξω πηγαίνοντας να δει την προπόνηση του Γουόρεν. Ο Ταϊσί ήταν καλός, αυθεντία στο να αμύνεται, κι αυτός άλλωστε ήταν ο λόγος που τον είχαν επιλέξει για να τους φυλάει και να τους φροντίζει. Οι ικανότητές του στην επίθεση, ωστόσο, ήταν υποδεέστερες. Αλλά οι προσωπικοί φρουροί του Ζανγκ ήταν μια εντελώς δια φορετική ιστορία, αυθεντίες και στην άμυνα αλλά και στην επίθεση, και ο Ζανγκ είχε θεωρήσει ότι θα ήταν διασκεδαστικό να δει έναν απ αυτούς να δώσει στον Γουόρεν να καταλάβει. Ακόμα είχε τις μελανιές και τους πόνους που μαρτυρούσαν πόσο δυσάρεστη ήταν εκείνη η εμπειρία. Παραδόξως, εκείνη ακριβώς τη στιγμή δεν ένιωθε τίποτα απ αυτά. «Όταν κοπάνησα τον τοίχο σου λίγες μέρες πριν» «Δεν ήμουν εδώ για να σ ακούσω, Έιμι». «Δεν ήσουν;» Νιώθοντας πως είχε γίνει εντελώς γελοία εκείνη τη νύχτα, πολύ χάρηκε που πληροφορήθηκε πως μόνο εκείνη το ήξερε. «Εντάξει, δεν έχει σημασία τώρα. Και χαίρομαι, για να είμαι ειλικρινής, γιατί εξαιτίας της σιωπής σου επιτέλους

292 JOHANNA LINDSEY έχασα την ψυχραιμία μου. Πολύ καλύτερα είναι τώρα παρά να μιλάμε μέσα από έναν τοίχο». «Σιγά μην είναι καλύτερα. Έιμι, θέλω να κάνεις μεταβολή, να κοπανήσεις εκείνη την πόρτα και να φύγεις από δω. Τώρα!» «Μα μόλις ήρθα και» «Έιμι!» τη διέκοψε ο Γουόρεν προειδοποιητικά. «Κι ακόμα δεν έχουμε μιλήσει» «Έιμι!» «Όχι!» Η λέξη «όχι» έπεσε ανάμεσά τους σαν το γάντι που ρίχνει κάποιος, σαν μια πρόκληση γι αυτόν να την κάνει να τον υπακούσει αν μπορούσε. Δεν ήταν καλή η ώρα που διάλεξε η αναίδεια της Έιμι για να επιστρέψει.

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 293 Κεφάλαιο 34 Ο Γουόρεν όρμησε καταπάνω στην Έιμι έχοντας κάθε πρόθεση να την πατήσει χάμω. Η Έιμι το είδε αυτό μέσα στα μάτια του, στη λυσσαλέα έκφρασή του προσώπου του, αλλά δεν έκανε καμιά απόπειρα να το βάλει στα πόδια. Η καμπίνα άλλωστε ήταν πολύ μικρή, και ακόμα κι αν έτρεχε δεν θα έφερνε κανένα αποτέλεσμα αλλά ούτε έκανε και καμιά προσπάθεια να τον εμποδίσει. Έμεινε καρφωμένη επιτόπου και το διακινδύνευσε, το διακινδύνευσε πολύ, πιστεύοντας πως ο Γουόρεν δεν θα της ορμούσε τελικά. Πάντως αυτό που έγινε θύμιζε σε πάρα πολλά πράγματα επίθεση, παρότι ήταν μια επίθεση που η Έιμι την καλοδέχτηκε. Ένα άγγιγμα και ο Γουόρεν, αντί να τη χτυπήσει, την τράβηξε στην αγκαλιά του, όμως στο τέλος θα έβγαινε απ όλο αυτό μελανιασμένη, τόσο σφιχτά που την κρατούσε. Και το στόμα του, ω Θεέ μου, το στόμα του πέθαινε της πείνας, ήταν εκτός ελέγχου. Η Έιμι κανονικά θα έπρεπε να είχε φοβηθεί. Αυτό το πάθος ήταν πολύ περισσότερο απ όσο περίμενε, πολύ περισσότερο απ όσο μπορούσε να διαχειριστεί. Κι όμως, δεν θα τον σταματούσε για τίποτα στον κόσμο. Δυο φορές την έσπρωξε μακριά του, με την έκφρασή του ακόμα οργισμένη, αλλά ωστόσο και με ψήγματα αναποφασιστικότητας, πόνου, αλλά κυρίως πάθους. Κάθε φορά η Έιμι γέμιζε με ανησυχία αλλά και θυμό, ότι ο Γουόρεν

294 JOHANNA LINDSEY συνέχιζε να αντιστέκεται σ αυτό που εκείνη θεωρούσε αναπόφευκτο. Αλλά μετά ο άντρας έβγαζε ένα βογκητό και την τραβούσε ξανά στην αγκαλιά του, με το στόμα του πάντα αχόρταγο, και τότε εκείνη αναθαρρούσε. Επιτέλους, έπειτα από τόσο καιρό και τόσες αμφιβολίες, ο πεισματάρης άντρας θα γινόταν δικός της. «Θα εξαϋλωθούμε πριν καν προλάβω να σε πάω στο κρεβάτι». Η Έιμι θα ξεσπούσε σε γέλια απόλυτης χαράς αν μπορούσε, μα εκείνος ξανάρχισε να τη φιλάει, με τη γλώσσα του να εξερευνά βαθιά, και το μόνο που μπορούσε εκείνη να κάνει ήταν να κρατηθεί γερά και να αφήσει τη θύελλα να την παρασύρει. Αυτό που είχε πει ο Γουόρεν μαρτυρούσε ότι τελικά είχε εγκαταλείψει τις προσπάθειες να αντισταθεί. Είτε είχε πάρει την απόφαση αυτή με τη θέλησή του είτε απλώς δεν μπορούσε να συνεχίσει να αντιστέκεται άλλο, η Έιμι δεν είχε πια άλλους λόγους για να ανησυχεί. Με κάποιο τρόπο κατάφεραν να φτάσουν ως το στρώμα που ήταν στριμωγμένο σε μια γωνιά στο πάτωμα. Δεν ήταν και πολύ μεγάλο, αλλά πάλι, δεν πήγαιναν εκεί για να κοιμηθούν ή για να μείνουν μακριά ο ένας απ τον άλλο. Κι εκείνη δεν είχε κανένα φόρεμα που να της εμποδίζει τις κινήσεις. Τούτη τη φορά τα πόδια της μπορούσαν να ανοίξουν για να δεχτούν το βάρος του εκεί όπου ήθελε περισσότερο να το νιώσει, και αυτή η αίσθηση που θυμόταν από την τελευταία φορά που είχε πέσει έτσι πάνω της ο Γουόρεν, ήταν απτή κι αληθινή και να την πάλι, ήρθε η ίδια αίσθηση για να την εκπλήξει, για να τη γεμίσει έξαψη. Ο Γουόρεν δεν μπορούσε να σταματήσει να τη φιλάει, η ανάγκη του να τη γευτεί ήταν πολύ έντονη. Εκείνη πάλι δεν μπορούσε να σταματήσει να τον αγγίζει, η ανάγκη της να γνωρίσει το σώμα του τόσο καλά όσο το δικό της ήταν ακατανίκητη. Αλλά πολύ γρήγορα αυτό έπαψε να είναι αρκετό. Όπως και τότε, όταν είχε πέσει πάνω της σ εκείνο το δρόμο στην εξοχή και την τρέλανε με τις κινήσεις των κορμιών τους,

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 295 ήξερε ότι υπήρχαν κι άλλα πράγματα που θα βίωνε, και δεν μπορούσε πια να περιμένει άλλο για να τα ζήσει. Έπρεπε να του το δείξει με το σώμα της, αφού εκείνος μόλις που την άφηνε καν να αναπνέει, πόσο μάλλον να μιλήσει κιόλας. Όμως δεν ήταν ακριβώς σίγουρη πώς να του έδινε να καταλάβει τι ήθελε, εκτός απ το να τον αδράξει σφιχτά απ τα καπούλια και να σηκώσει το σώμα της για να τον συναντήσει. Φοβήθηκε ότι τον έκανε να πονέσει, το βογκητό του ήταν τόσο δυνατό Μα το χέρι του μπήκε ξαφνικά ανάμεσά τους. Ευτυχώς και για τους δυο που η βαμβακερή ζώνη της ήταν δεμένη σε έναν θηλυκό φιόγκο αντί για σφιχτό κόμπο, κι έτσι λύθηκε χωρίς κόπο, όπως λύθηκε και το μικρότερο κορδόνι που συγκρατούσε το παντελόνι της. Μέσα σε δευτερόλεπτα η Έιμι είχε μείνει χωρίς ρούχα, με το δικό του ψαράδικα κομμένο παντελόνι απλώς κατεβασμένο, και πήγε να μπει μέσα της με μια άγρια, ορμητική κίνηση. Την ώρα που εισέβαλε μέσα της η Έιμι δεν ένιωσε ανυπόφορο πόνο. Το σώμα της περίμενε καιρό τούτη τη στιγμή και ήταν προετοιμασμένο γι αυτό. Ωστόσο ο πόνος ήταν αισθητός, αρκετός για να την κάνει να σφιχτεί ελαφρά. Πρέπει να το πρόσεξε κι εκείνος, γιατί μισοσηκώθηκε για να την κοιτάξει, και υπήρχε ολοφάνερη έκπληξη στην έκφραση του προσώπου του. Η Έιμι φοβήθηκε ότι ο Γουόρεν θα την άφηνε, πάνω που εκείνη είχε ήδη συνηθίσει στη ζεστασιά του και τον ένιωθε ολόκληρο τόσο βαθιά μέσα της. Ένιωσε ότι θα έσπαγε και θα διαλυόταν ολόκληρη έτσι κι έκανε ο Γουόρεν τέτοιο πράγμα. «Μη σκέφτεσαι, μονάχα νιώσε», του ψιθύρισε καθώς τον τραβούσε ξανά πάνω της και τον φίλησε με όλη της τη δύναμη. Μια στιγμή μόνο, κι ύστερα ο Γουόρεν ενέδωσε σ αυτό που του πρότεινε η Έιμι και πρόσφερε κι αυτός τη γλώσσα του στον δικό της ερωτικό χορό. Έχωσε το ένα του χέρι στα μαλλιά της το άλλο πήγε προς τα κάτω για να οδηγήσει τα πόδια της να τυλιχτούν γύρω του, να τη σηκώσει, να μπει ακόμα πιο βαθιά μέσα της, κι αυτό ανέβασε τον πυρετό και των δυο. Έμπαινε

296 JOHANNA LINDSEY μέσα της με δύναμη, βαθιά. Εκείνη ανοιγόταν, τον έπαιρνε, του δινόταν. Ήταν πιο συναρπαστικό απ οτιδήποτε θα μπορούσε να είχε φανταστεί, εκείνη η δίνη της απόλυτης απόλαυσης που την έριξε μέσα στη θύελλα, κι ύστερα έγινε η έκρηξη που την οδήγησε στην ανυπέρβλητη ευδαιμονία. Κι εκείνος, εκεί, να την κρατάει στην αγκαλιά του, να το μοιράζεται μαζί της, να το παρατείνει, κι ύστερα την ακούμπησε μαλακά κάτω. «Ω Θεέ μου, ω Θεέ μου, ω Θεέ μου», τον άκουσε αμυδρά να βογκάει βυθισμένος στο λαιμό της. Κι εκείνη ακριβώς το ίδιο θα έλεγε. «Παρ όλα αυτά, δεν θα σε παντρευτώ». Η Έιμι σήκωσε το κεφάλι της από το στήθος του Γουόρεν για να τον κοιτάξει. Ήταν αμίλητος για αρκετή ώρα, αλλά εκείνη ήταν σίγουρη ότι σκεφτόταν και συλλογιζόταν αυτό που είχαν κάνει. Ωστόσο δεν την είχε αποδιώξει απ την αγκαλιά του, μάλιστα την κρατούσε πολύ σφιχτά, αλήθεια, πράγμα που την έκανε να μείνει κι αυτή σιωπηλή. Αλλά οι σκέψεις που έκανε πρέπει να τον κατέβαλαν, γιατί ο τόνος της φωνής του αλλά και η δήλωσή του ήταν σαν κήρυξη πολέμου. Κι η Έιμι δεν είχε καμία όρεξη να του κάνει τη χάρη. «Τώρα εμένα αυτό γιατί δεν μου κάνει εντύπωση;» ήταν το μόνο που του είπε. «Γι αυτό το έκανες, έτσι δεν είναι;» την κατηγόρησε. «Για να με αναγκάσεις να σε παντρευτώ;» «Κάναμε έρωτα γιατί το θέλαμε κι οι δυο μας». «Αυτό δεν ήταν έρωτας, ήταν πόθος». Θα μπορούσε να τον χτυπήσει γι αυτό που είπε. Αντί γι αυτό, του χαμογέλασε και είπε: «Ωραία. Εσύ είχες πόθο, εγώ έκανα έρωτα». Κι ύστερα, με τα μάτια της να μη λένε να φύγουν από τα δικά του, έσκυψε κάτω και έπαιξε τη θηλή του στήθους

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 297 του με τη γλώσσα της. Ο Γουόρεν πετάχτηκε από το στρώμα κατευθείαν. Η Έιμι κόντεψε να βάλει τα γέλια. Ο άνθρωπος είχε σίγουρα πρόβλημα, τώρα που εκείνη μπορούσε να κάνει πράγματα όπως αυτό, και θα τα έκανε. Δεν είχε καμία πρόθεση να τον αφήσει να την κρατάει άλλο σε απόσταση. Ωστόσο εκείνος εξακολουθούσε να αγωνίζεται να κρατήσει τα πράγματα όπως ήταν μέχρι πρότινος. «Να σε πάρει, Έιμι, ήσουν παρθένα!» Να το, αυτό του είχε σταθεί στο λαιμό. Του χαμογέλασε σκανταλιάρικα. «Σου το είχα πει». «Ήξερες τι πίστευα». «Ναι, κι αυτό ήταν πολύ άσχημο εκ μέρους σου, να με συκοφαντείς μ αυτό τον τρόπο μέσα στο μυαλό σου. Όμως όπως μπορείς κι εσύ να καταλάβεις, ποτέ δεν σου κράτησα κακία γι αυτό, έτσι δεν είναι;» «Μακάρι να μου είχες κρατήσει». Τα μάτια της ταξίδεψαν πάνω στο μακρύ κορμί του, αργά, από πάνω ως κάτω, κι όταν ανέβαινε ξανά το βλέμμα της στάθηκε σε μια πολύ εντυπωσιακή επίδειξη ανδρισμού. Τον κοίταξε με το ένα της μαύρο φρύδι υψωμένο, και δεν μπορούσε να συγκρατήσει το χαμόγελο που εκείνος το χαρακτήριζε ως τσαχπίνικο. «Είσαι σίγουρος;» Εκείνος βρυχήθηκε απηυδισμένος που δεν μπορούσε να της κρύβει τίποτα πια. Η Έιμι προσωρινά του έδειξε κατανόηση, μια κι αυτό που ήθελε ήταν να γυρίσει ο Γουόρεν στο κρεβάτι έτσι ώστε να μπορέσει κι αυτή να εξερευνήσει το τέλειο κορμί του. «Παραδέχομαι ότι έλπιζα πως αυτό που έγινε θα βελτίωνε τη σχέση μας, όμως αν το μόνο που θέλεις είναι να είμαστε εραστές, ας είναι κι έτσι». Αυτό δεν έφερε τα αποτελέσματα που ήθελε η Έιμι. Ο Γουόρεν δεν είχε ηρεμήσει καθόλου αντίθετα, συνέχισε τις επιθέσεις του. «Να πάρει και να σηκώσει», είπε απότομα. «Πότε θα αρχίσεις

298 JOHANNA LINDSEY να συμπεριφέρεσαι σαν άνθρωπος;» «Πότε θα συνειδητοποιήσεις ότι σαν άνθρωπος συμπεριφέρομαι κατά τη γνώμη μου». Η κοπέλα τεντώθηκε κάτω από το βλέμμα του, αμαρτωλά δελεαστική. Άραγε το είχε στο αίμα της; Ο Γουόρεν αναρωτιόταν. Μα πώς ήταν δυνατόν να κάνει όλες τις σωστές κινήσεις, να λέει όλα τα σωστά πράγματα, όταν στην πραγματικότητα δεν είχε εμπειρία απ όλα αυτά; Και πώς να μπορούσε να της αντισταθεί κι αυτός, τη στιγμή που ήταν ξαπλωμένη εκεί, στο στρώμα του, γυμνή, και του κέντριζε σκόπιμα το πάθος; Μα δεν μπορούσε! Γονάτισε δίπλα της και τα χέρια του πήγαν από μόνα τους κατευθείαν σ εκείνα τα στητά στήθη που του έγνεφαν. Εκείνη έκανε τόξο το σώμα της κάτω απ τις παλάμες του, κι ένας ήχος ευχαρίστησης σαν γουργουρητό σχηματίστηκε στα βάθη του λαιμού της, και το ένα της πόδι σκαρφάλωσε στην πλάτη του κι άρχισε να του την τρίβει αισθησιακά. Ο Γουόρεν έκλεισε τα μάτια του για να τη μάθει μόνο με το άγγιγμα αλλά και γιατί αλλιώς δεν θα μπορούσε να κρατηθεί, ήταν τόσο όμορφη, τόσο παραδομένη Μεταξένια απαλότητα, τόσο λείο δέρμα, τόσο θηλυκό Αυτή εδώ η γυναίκα δεν ήταν παιδί. Ο Γουόρεν άνοιξε τα μάτια του για να ατενίσει το σκούρο απαλό τρίχωμα ανάμεσα στα πόδια της, τις πλούσιες καμπύλες της, το γεμάτο στήθος της, τη λάγνα έκφρασή της καθώς τον έβλεπε να την κοιτάζει Ο Γουόρεν είχε χρησιμοποιήσει την ηλικία της ως δικαιολογία για να κρατήσει τα χέρια του μακριά από πάνω της. Όμως αυτό ήταν όλο κι όλο, μια δικαιολογία, και τώρα πια σαφώς και δεν ίσχυε. Ωστόσο, δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι ήταν παρθένα ως τα τώρα, έστω και μια πολύ προκλητική παρθένα. Και δεν είχε ποτέ της προσπαθήσει πολύ σκληρά να τον πείσει γι αυτό το ολοφάνερο γεγονός, έτσι δεν είναι; Τα δάχτυλα του Γουόρεν γλίστρησαν στη ζεστασιά ανάμεσα στα πόδια της κι έσκυψε από πάνω της για να πει μέσα στο στόμα

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 299 της: «Θα σε τσακίσω ύστερα απ αυτό, που με εξαπάτησες». «Μα εγώ δεν» «Μη μιλάς, Έιμι. Πρώτα θα σου κάνω έρωτα, έτσι όπως θα έπρεπε να κάνει κάποιος σε μια γυναίκα με τη δική σου αθωότητα». Η Έιμι αναστέναξε μέσα στο φιλί του, δίχως να ανησυχεί ούτε τόσο δα γι αυτό που ερχόταν αμέσως μετά. Και για του λόγου το αληθές, θα τον αγαπούσε ώσπου να πέθαινε γι αυτή του την τρυφερή πλευρά που ήταν έτοιμος να της δείξει. Η Έιμι δεν μπορούσε να σταματήσει να αγγίζει και να χαϊδεύει τον Γουόρεν. Το καταπληκτικό της υπόθεσης ήταν ότι εκείνος την άφηνε, παρόλο που τώρα ήταν απόλυτα χορτάτος και μπορεί να ήθελε να πάρει κανέναν υπνάκο. Εκείνη μια φορά δεν ήταν καθόλου κουρασμένη, αλλά πάλι, και πώς να ήταν, ύστερα απ όλα όσα έζησε απόψε; Είχε δίκιο που πίστευε ότι το να κάνει έρωτα μαζί του ήταν κάτι που θα άλλαζε τα πράγματα. Θα ξεκινούσαν μια καινούρια σχέση τώρα, την είχαν ήδη ξεκινήσει. Βέβαια δεν οδηγούσε ακόμη στο γάμο, αλλά αργά ή γρήγορα θα οδηγούσε. Η Έιμι εξακολουθούσε να είναι απόλυτα σίγουρη γι αυτό. Εντωμεταξύ, ο Γουόρεν θα συνήθιζε τόσο πολύ στον έρωτά της, που δεν θα μπορούσε να κάνει χωρίς αυτόν. Εκείνη θα φρόντιζε να συμβεί αυτό. Ο Ταϊσί είχε έρθει πριν από λίγο για να την πάρει, αλλά η Έιμι δεν έκανε καμία κίνηση για να πάει μαζί του και ο Γουόρεν δεν έκανε καμία κίνηση για να την αφήσει να σηκωθεί από το στρώμα. Για την ακρίβεια, είχε ρίξει στον κοντοστούπη ένα τόσο αγριεμένο βλέμμα, που εκείνος έτρεξε και βγήκε απ την καμπίνα δίχως να πει ούτε λέξη και τους ξανακλείδωσε κιόλας. Η Έιμι γελούσε νευρικά επί πέντε λεπτά. Τελικά ο Γουόρεν της έκλεισε το στόμα με φιλιά.

300 JOHANNA LINDSEY Και τώρα εκείνη αναρωτήθηκε φωναχτά: «Θέλεις να μου πεις τι κάνεις πάνω σ αυτό το καράβι;». «Θα μπορούσα να σε ρωτήσω το ίδιο πράγμα». «Εγώ πήγαινα για να ξελογιάσω τον άντρα που λατρεύω, αλλά κανένας δεν φρόντισε να μου πει ότι είχε αλλάξει ξενοδοχείο». «Δεν είναι αστείο, Έιμι». «Η αλήθεια σπάνια είναι αστεία», αποκρίθηκε εκείνη ξερά. «Λοιπόν, γιατί είσαι εδώ;» «Ο θείος της κοπέλας επέμενε ότι έπρεπε να τη σώσω από μια κατάσταση για την οποία πίστευε ότι έφταιγα εγώ». Η Έιμι αναστέναξε. «Έπρεπε να το φανταστώ ότι ο θείος Τζέιμς θα είχε βάλει το χεράκι του σ αυτή την ιστορία. Υποθέτω πως σου χρωστώ μια συγγνώμη γι αυτό». «Όχι, δεν μου χρωστάς», αποκρίθηκε εκείνος, νιώθοντας τύψεις που την άφησε να πιστεύει ότι αυτός ήταν ο μόνος λόγος, μολονότι δεν της ομολόγησε την αλήθεια. «Είσαι πολύ νευριασμένος που θα αναγκαστείς να δώσεις πίσω αυτό το ηλίθιο βάζο;» «Λίγο καιρό πριν μπορεί και να ήμουν. Τώρα δεν μου φαίνεται πια και τόσο σημαντικό». «Κι αν το δώσεις πίσω, θα τελειώσουν όλα;» «Φοβάμαι πως όχι. Θα μας σκοτώσουν, με το που θα πάρουν το βάζο πίσω». Εκείνη ανακάθισε έκπληκτη και τον κοίταξε. «Στ αλήθεια το πιστεύεις αυτό;» «Ναι». «Εντάξει, αυτό δεν είναι και πολύ σωστό εκ μέρους τους, έτσι;» είπε η Έιμι μάλλον πειραγμένα. Ο Γουόρεν την τράβηξε ξανά πάνω στο στήθος του. «Γιατί δεν φοβάσαι;» «Είμαι σίγουρη ότι θα φοβηθώ όταν έρθει η ώρα, αλλά όταν φοβάμαι δεν μπορώ να σκεφτώ, γι αυτό και αποδιώχνω το φόβο».

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 301 Εκείνος την έσφιξε πάνω του, θέλοντας μ αυτό τον τρόπο να της πει πως εκτιμούσε το γεγονός ότι δεν άρχισε να ουρλιάζει και να θρηνεί για πράγματα που δεν μπορούσε να αποφύγει. Αλλά ύστερα από μια στιγμή, της πέρασε απ το μυαλό μια ύποπτη σκέψη. «Ελπίζω ότι δεν θα μου πεις πως τελικά υπέκυψες και με άφησες να σε παρασύρω επειδή δεν περιμένεις ότι θα ζήσεις πολύ ακόμα». «Δεν με παρέσυρες. Εγώ σου ρίχτηκα». «Τρίχες. Ήταν μια καλά σχεδιασμένη αποπλάνηση μισοσχεδιασμένη τέλος πάντων, μια και δεν πίστευα στ αλήθεια ότι θα με έφερνε εδώ ο Ταϊσί. Και τώρα απάντησε στην ερώτηση». «Δεν έχω κανένα σκοπό να πεθάνω σύντομα. Σου αρκεί αυτή η απάντηση;» «Και πώς σκοπεύεις να το αποφύγεις;» «Το βάζο είναι το μόνο διαπραγματευτικό μου ατού», εξήγησε ο Γουόρεν. «Οπότε πρέπει να σκεφτώ έναν τρόπο να το ξαναδώσω πίσω αλλά να εξακολουθήσω να έχω το πάνω χέρι». «Και σκέφτηκες;» «Όχι ακόμα». «Ο Ζανγκ ισχυρίζεται ότι έκλεψες το βάζο», παρατήρησε η Έιμι σχεδόν αδιάφορα. «Είναι ψεύτης», είπε ο Γουόρεν άγρια. «Το καθίκι, είχε βάλει στοίχημα το βάζο κι εγώ το πλοίο μου, σε ένα τυχερό παιχνίδι. Έχασε, αλλά δεν του είχε περάσει απ το μυαλό ότι μπορεί να έχανε. Προσπάθησε να με σκοτώσει για να πάρει το βάζο πίσω εκείνη την ίδια νύχτα». «Λιγάκι άδικο, δεν βρίσκεις;» «Έναν άνθρωπο σαν τον Γιατ-σεν δεν τον νοιάζει να είναι δίκαιος. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να παίρνει αυτό που θέλει. Μου θυμίζει λιγάκι εσένα, ε;» Η Έιμι έγινε κατακόκκινη, η επίθεση αυτή ήταν εντελώς απροσδόκητη. Σκέφτηκε ότι δεν έπρεπε να αναφερθεί σε ένα ζήτημα που ήταν σίγουρο ότι θα ξανάβγαζε στη φόρα τη

302 JOHANNA LINDSEY δυσφορία του Γουόρεν, όταν αυτή η δυσφορία μπορούσε τόσο εύκολα να γυρίσει καταπάνω της, πράγμα που μόλις είχε γίνει. Και μάλιστα ο Γουόρεν δεν είχε τελειώσει ακόμα. «Πρέπει να φας ένα χέρι ξύλο που πήγες κι έπεσες στα νύχια του Ζανγκ. Αν έμενες στο σπίτι, όπως θα όφειλε να κάνει μια νεαρή κυρία, δεν θα είχαν βάλει στο χέρι κανέναν από εμάς». «Πολύ πιθανόν να είναι αλήθεια αυτό», είπε η Έιμι διστακτικά και διακινδύνευσε να κυλήσει και ν ανέβει πάνω του. «Όμως δεν θα προτιμήσεις να μου ρίξεις ένα χέρι ξύλο ενώ μπορείς να μου κάνεις έρωτα». «Όχι», συμφώνησε ο Γουόρεν την ώρα που την τακτοποιούσε πάνω του σε θέση για να τον δεχτεί μέσα της. «Νομίζω πως δεν θα το προτιμήσω».

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 303 Κεφάλαιο 35 Η καταιγίδα που μαινόταν στα νοτιοδυτικά χθες όλη μέρα, ξαναγύρισε και ξέσπασε άγρια πάνω στο πλοίο. Ο Γουόρεν δεν έκανε την καθημερινή του προπόνηση. Ο Ταϊσί έδειχνε ασυνήθιστα αγριεμένος όσο και μούσκεμα ως το κόκαλο όταν πέρασε να τους δει φέρνοντας τα υπόλοιπα από τα πράγματα της Έιμι καθώς και κάτι λίγα αποφάγια που είχαν περισσέψει από την κουζίνα της γαλέρας εκείνο το πρωί. Η Έιμι ήταν έτοιμη να κάνει παράπονα για το λιγοστό φαγητό, αλλά ο Γουόρεν την πρόλαβε, ξέροντας καλά ότι οι φούρνοι θα ήταν σβηστοί τώρα που είχε τέτοιο καιρό. Ο ίδιος ήθελε να βγει έξω, παρά την κακοκαιρία, και να κάνει αυτό που τόσο καλά ήξερε. Και θα είχε προσφέρει τις υπηρεσίες του, όχι δηλαδή ότι πίστευε πως θα τις δέχονταν κιόλας, αλλά δεν προσφέρθηκε, γιατί η Έιμι φοβόταν την καταιγίδα. Ήταν η πρώτη φορά που ο Γουόρεν την έβλεπε φοβισμένη, στ αλήθεια φοβισμένη. Εκείνη προσπάθησε να αντιμετωπίσει το φόβο της φλυαρώντας ακατάσχετα για τα πιο χαζά πράγματα, βηματίζοντας νευρικά πάνω κάτω, ενώ κάθε τρεις και λίγο βογκούσε: «Τη μισώ την καταιγίδα. Γιατί δεν την κάνεις να σταματήσει;». Γελοίο και προκαλούσε και πολλή θυμηδία αυτό, αλλά ο Γουόρεν δεν την περιγέλασε ούτε μία φορά. Μάλιστα διαπίστωσε ότι δεν του άρεσε που η Έιμι φοβόταν, και ότι

304 JOHANNA LINDSEY ευχόταν να μπορούσε να σταματήσει την αναθεματισμένη καταιγίδα για χάρη της. Αλλά το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να την καθησυχάζει, παρότι ήξερε πάρα πολύ καλά ότι είχαν να κάνουν με έναν καιρό τέτοιο που μπορούσε να σακατέψει ένα καράβι, και από τη στιγμή που δεν είχαν διανύσει ούτε τη μισή απόσταση μέχρι τον προορισμό τους, το πλοίο θα μπορούσε να μείνει ακυβέρνητο στα ανοιχτά και να πεθάνουν όλοι της πείνας αν δεν προλάβαιναν πρώτα να βουλιάξουν και να πνιγούν. Φυσικά δεν μοιράστηκε αυτές του τις σκέψεις με την Έιμι. Και μπορεί να προτιμούσε να πάει να αντιμετωπίσει τα στοιχεία της φύσης, όμως το γεγονός ότι βρισκόταν εδώ μέσα κλεισμένος μαζί με την Έιμι είχε κι αυτό τα καλά του, τώρα που είχε ενδώσει στους πειρασμούς της. Επίσης, η αναγκαιότητα να τη βοηθάει να μην έχει το νου της στην καταιγίδα συνέβαλε στο να μην έχει ούτε κι αυτός εκεί το νου του, και προφανώς μόνο ένα πράγμα μπορούσε να το καταφέρει αυτό. Αλλά δεν μπορούσαν να περνούν και πολύ καιρό απασχολημένοι στο στρώμα, όσο ευχάριστος κι αν ήταν αυτός ο καιρός, ειδικά όταν άρχισε σιγά σιγά να γίνεται όλο και πιο δύσκολο να κρατηθούν πάνω του δίχως να κυλήσουν και να πέσουν λόγω της κακοκαιρίας. Η Έιμι, που ήταν πολλά κιλά ελαφρύτερη, γλίστρησε και κύλησε έξω απ το στρώμα για δεύτερη φορά την ώρα που ο Ταϊσί εμφανίστηκε αναπάντεχα και μπήκε στην καμπίνα τους φέρνοντας μαζί του και βροχή. Ούτε καν πρόσεξε ότι η Έιμι ήταν γυμνή, γιατί τα έντρομα μάτια του πήγαν κατευθείαν στον Γουόρεν. «Πρέπει έρθεις γρήγορα», τσίριξε ο Ταϊσί για να ακουστεί πάνω από τον άνεμο, πριν κλείσει την πόρτα πίσω του. «Κανένας δεν κρατάει τιμόνι πλοίου». Ο Γουόρεν φόρεσε σαν αστραπή το παντελόνι και τις μπότες του ενώ ταυτόχρονα ρώτησε: «Πού είναι ο τιμονιέρης;». «Το έσκασε, έμεινε στο Λονδίνο, τυχερό, κακό τύπο».

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 305 «Ε μα τότε ποιος κρατούσε το τιμόνι;» «Καπετάνιο και πρώτο βοηθό». «Κι αυτοί τι έπαθαν;» «Ένα κύμα κοπάνησε καπετάνιο πάνω τιμόνι, έσπασε κεφάλι του. Κανένας δεν μπορεί ξυπνήσει αυτόν». «Και ο πρώτος βοηθός;» «Κανένας δεν μπορεί βρει. Ίσως έπεσε θάλασσα κι αυτός». «Κι αυτός;» «Ξέρει και για άλλοι τρεις», εξήγησε ο Ταϊσί. «Είδε έναν εγώ ο ίδιος». «Χριστέ μου», έκανε ο Γουόρεν καθώς έδενε τη ζώνη του, πηγαίνοντας ήδη προς την πόρτα. Η Έιμι ξαφνικά του έφραξε το δρόμο, έχοντας τρέξει γύρω του. «Δεν θα βγεις εκεί έξω, Γουόρεν!» Φυσικά και θα έβγαινε. Και οι δυο τους ήξεραν ότι δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Όμως η Έιμι δεν ήταν σε ψυχική κατάσταση για να το δεχτεί αυτό τώρα. Και το ότι φοβόταν γι αυτόν και όχι για τον εαυτό της ήταν ολοφάνερο, και τον τάραζε και λίγο. Όταν αντιμετώπιζε τέτοιες καταστάσεις δεν ήταν ποτέ μαζί με την οικογένειά του. Ο Γουόρεν δεν ήταν συνηθισμένος στο να ανησυχούν γι αυτόν. Για την ακρίβεια, δεν μπορούσε να θυμηθεί πότε ήταν η τελευταία φορά που κάποιος είχε φοβηθεί γι αυτόν εκτός από την Έιμι, τότε που είχαν έρθει πρόσωπο με πρόσωπο μ εκείνους τους κλέφτες. Όλο αυτό του προκάλεσε μια παράξενη, αν και όχι δυσάρεστη, αίσθηση, που δεν είχε χρόνο να την εξετάσει σε βάθος. Πήρε το λεπτό, χλωμό πρόσωπό της μέσα στα χέρια του και είπε όσο πιο καθησυχαστικά μπορούσε: «Το έχω κάνει δεκάδες φορές αυτό, Έιμι. Πιθανότατα θα μπορούσα να το κάνω και με κλειστά μάτια, γι αυτό δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι για μένα». Εκείνη δεν το δέχτηκε αυτό. «Γουόρεν, σε παρακαλώ» «Ησύχασε τώρα», είπε εκείνος απαλά. «Κάποιος πρέπει να πάρει το τιμόνι του πλοίου αυτού στα χέρια του, κάποιος που να

306 JOHANNA LINDSEY ξέρει τι κάνει, και είμαι αρκετά έξυπνος ώστε να δεθώ στη λαγουδέρα κι έτσι δεν θα συμβούν τίποτε ατυχήματα. Όλα θα πάνε καλά, σου το υπόσχομαι». Τη φίλησε μια φορά, με δύναμη. «Τώρα ντύσου, μπες σφήνα ανάμεσα στο στρώμα και στον τοίχο και προσπάθησε να κοιμηθείς. Δεν κοιμάσαι και πολύ από τότε που ήρθες εδώ μέσα». Να κοιμηθεί; Χαζός ήταν ο άνθρωπος, σίγουρα πράγματα. Αλλά ο Γουόρεν δεν είπε τίποτ άλλο και είχε ήδη βγει από την πόρτα πριν προλάβει η Έιμι να τον αρπάξει και να τον γυρίσει πίσω. Απόμεινε να στέκεται εκεί, στη μέση της καμπίνας, σφίγγοντας τα χέρια της για να μην τρέμουν ανεξέλεγκτα και κλαψουρίζοντας σιγανά. Αυτό δεν συνέβαινε. Ο Γουόρεν δεν είχε βγει έξω να πάει σ αυτόν το μανιασμένο εφιάλτη που τίναζε το πλοίο εδώ κι εκεί σαν καρυδότσουφλο. Όμως είχε βγει, πήγε, κι εκείνη δεν θα τον ξανάβλεπε ποτέ. Θα τον παρέσερνε κι αυτόν η θάλασσα και θα έπεφτε, όπως εκείνος ο πρώτος βοηθός, και θα χανόταν για πάντα σ εκείνο τον αφρισμένο ωκεανό. Άπαξ και η σκέψη αυτή ήρθε και ρίζωσε, η Έιμι κυριεύθηκε από απόλυτο πανικό. Πήγε σαν σίφουνας στην πόρτα κι άρχισε να την κοπανάει, ουρλιάζοντας στον Ταϊσί να της ανοίξει να βγει έξω. Βαθιά μέσα της ήξερε ότι ο Ταϊσί δεν υπήρχε περίπτωση να την ακούσει, κανένας δεν θα την άκουγε πάνω από εκείνο το βρυχηθμό των κυμάτων και την καταρρακτώδη βροχή, ωστόσο εκείνη συνέχισε να χτυπάει το ξύλο, ώσπου τα χέρια της γδάρθηκαν και μούδιασαν. Φυσικά κανένας δεν ήρθε να ξεκλειδώσει την πόρτα. Ήταν όλοι τους πολύ απασχολημένοι πάνω στην προσπάθειά τους να μη βουλιάξει το πλοίο αλλά και να μείνει όσο το δυνατόν αλώβητο. Αλλά την Έιμι δεν την ένοιαζαν τόσο πολύ τα προβλήματά τους αυτά. Εκείνη είχε την παράλογη βεβαιότητα ότι, αν είχε τη δυνατότητα να κοιτάζει τον Γουόρεν, τότε εκείνος θα ήταν καλά. Κι όσο θα τον έβλεπε και θα ήξερε ότι είναι ασφαλής, θα ήταν κι εκείνη καλά. Ωστόσο δεν μπορούσε

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 307 να πάει κοντά του, εκτός κι αν έβρισκε έναν τρόπο να βγει έξω. Ένιωθε ανήμπορη, και στο τέλος αυτή η αίσθηση της ανημπόριας τής δημιούργησε τέτοια απογοήτευση και θυμό που κυριολεκτικά επιτέθηκε στην πόρτα, με μπουνιές και κλοτσιές, κι άρχισε να ανεβοκατεβάζει και το πόμολο με μανία. Όμως πάνω που είχε αρχίσει να το ανεβοκατεβάζει, βρέθηκε πεσμένη στα γόνατα καθώς ο άνεμος ξαφνικά με μια ριπή του άνοιξε την πόρτα. Πάντως δεν βρισκόταν κανένας εκεί. Η αναθεματισμένη η πόρτα δεν ήταν κλειδωμένη. Ο Ταϊσί είτε είχε ξεχάσει να την κλειδώσει ή θα υπέθεσε ότι η γυναίκα πρέπει να ήταν τρελή για να θελήσει να βγει στο κατάστρωμα τέτοιες ώρες. «Να πάρει ο διάολος», μουρμούρισε θυμωμένα την ώρα που σηκωνόταν απ το πάτωμα. Το γεγονός ότι τόσο αναπάντεχα πήρε αυτό που ήθελε την έκανε να συνέλθει λιγάκι και να έρθει στα συγκαλά της, αρκετά ώστε για να συνειδητοποιήσει ότι ήταν ακόμη γυμνή. Αλλά αυτή η διαπίστωση δεν την έκανε να αλλάξει γνώμη ούτε να πάψει να πιστεύει ακράδαντα ότι ο Γουόρεν δεν θα ήταν καλά παρά μόνο αν πήγαινε κι εκείνη κοντά του για να τον προσέχει. Κι έτσι, άρπαξε όπως όπως το πρώτο πράγμα που έπιασε το χέρι της, τη φανέλα της, και τη φόρεσε στα γρήγορα ενώ ταυτόχρονα έβγαινε τρέχοντας από την πόρτα. Πιο μακριά δεν μπόρεσε να φτάσει. Έτσι ελαφριά καθώς ήταν, ο άνεμος την κοπάνησε πάνω στον τοίχο της καμπίνας με τόση δύναμη που η Έιμι δεν μπορούσε καν να κινηθεί. Και τότε ήρθε και το κύμα κι έπεσε πάνω της ορμητικό, κι ύστερα την τράβηξε βίαια από τον τοίχο και την παρέσυρε μονομιάς ως την άκρη του πλοίου.

308 JOHANNA LINDSEY Κεφάλαιο 36 Ο Γουόρεν ήταν αναγκασμένος να οδηγεί το πλοίο με την αίσθηση του ανέμου και μόνο, μια και η ορατότητα ήταν πολύ περιορισμένη, σχεδόν μηδενική, παρά το γεγονός ότι η ώρα ήταν μόλις λίγο μετά το μεσημέρι. Η καταρρακτώδης βροχή τού μαστίγωνε το στήθος σαν βελόνες, τα μακριά μαλλιά του έπεφταν συνέχεια μες στα μάτια του με δύναμη, ενώ τα κύματα που έσκαγαν πάνω του και τέντωναν το χοντρό σκοινί με το οποίο είχε δεθεί πάνω στη λαγουδέρα, ήταν παγωμένα. Είχε ευχηθεί ήδη παραπάνω από μία φορές να είχε καθυστερήσει ένα δυο λεπτά ακόμα ίσα για να φορέσει ένα πουκάμισο, και όχι μόνο λόγω του κρύου. Το σκοινί που τον κρατούσε δεμένο στο τιμόνι, του έγδερνε την πλάτη. Είχε πει στον Ταϊσί να του φέρει ένα αδιάβροχο με το που ο άνεμος θα κόπαζε λιγάκι, αλλά δεν είχε κοπάσει ακόμα. Φαντάστηκε ότι θα χρειαζόταν να του ξεκολλήσουν τα δάχτυλα από το τιμόνι με κανένα λοστό, αν αυτή η καταιγίδα συνεχιζόταν και τη νύχτα, που έκανε περισσότερο κρύο. Ήταν μια από τις χειρότερες καταιγίδες που είχε δει ποτέ στη ζωή του, και είχε δει κάμποσες άσχημες. Ήταν τυχεροί που τα κεντρικά κατάρτια εξακολουθούσαν να στέκονται όρθια, αλλά πάλι, τα άρμενα είχαν δεθεί με σκοινιά πριν ξεκινήσει ο άνεμος να μαίνεται πολύ έντονα. Και μόνο ένα από τα βυτία του νερού είχε λυθεί κι είχε φύγει απ τα σκοινιά του, αν και όταν

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 309 κατρακύλησε προς τα πλάγια, παρέσυρε μαζί του κι ένα μεγάλο μέρος από την κουπαστή του πλοίου. Ο Γουόρεν είχε εμπιστοσύνη στις ικανότητές του, αλλά δεν ήξερε αυτό το πλοίο όπως το δικό του, κι έτσι δεν γνώριζε πόσες κακουχίες μπορούσε να αντέξει. Και δεν υπήρχε και κανένα σημάδι ότι η καταιγίδα θα κόπαζε, μολονότι βέβαια δεν χειροτέρευε κιόλας. Ο Γουόρεν δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να χειροτερέψει άλλο. Τότε η καρδιά του κόντεψε να σταματήσει. Ο αέρας είχε κάνει τη βροχή να πάρει διαφορετική κατεύθυνση για λίγα δευτερόλεπτα, και αυτό το χρονικό διάστημα ήταν αρκετό για να δει την Έιμι κολλημένη πάνω στην κουπαστή τη σπασμένη κουπαστή. Και δεν απείχε παρά ελάχιστα εκατοστά από ένα άνοιγμα που οδηγούσε κατευθείαν στη θάλασσα. Η Έιμι δεν είχε ιδέα πώς κατάφερε να αρπαχτεί από την κουπαστή και συνέχισε να κρατιέται σφιχτά ακόμα κι όταν το κύμα που την παρέσυρε ως εκεί ξεφούσκωσε. Εκείνη ωστόσο συνέχισε να κρατιέται με όλη της τη δύναμη. Κάθε τρεις και λίγο ένα κύμα ερχόταν και την έλουζε, και περνούσαν στιγμές τρομαχτικές, που φάνταζαν ατέλειωτες, ώσπου να μπορέσει να αναπνεύσει ξανά. Όμως ούτε μία φορά δεν σκέφτηκε να προσπαθήσει να επιστρέψει στην καμπίνα. Όταν η καταιγίδα θα κόπαζε λιγάκι, θα σερνόταν ως το κατάστρωμα στην πρύμνη, κάπου εκεί, ή τέλος πάντων θα πλησίαζε αρκετά ώστε να μπορεί να βλέπει τον Γουόρεν χωρίς αυτός να το ξέρει. Δηλαδή, αν μπορούσε να δει και τίποτα Δεν είχε φανταστεί ότι η βροχή θα ήταν τόσο καταρρακτώδης ώστε να μην μπορεί να δει μπροστά της ούτε στο μισό μέτρο, και ως εκ τούτου δεν είδε και τον Γουόρεν να έρχεται, και ούρλιαξε όταν κάποιος την άρπαξε απότομα από το επικίνδυνο σημείο όπου κρατιόταν. Αλλά τα γερά χέρια που την έσφιξαν πάνω σε

310 JOHANNA LINDSEY ένα δυνατό στήθος ήταν στιβαρά, ο λαιμός απ όπου αρπάχτηκε της πρόσφερε πολύ περισσότερη σιγουριά από ένα τσακισμένο ξύλο και η φωνή που φώναξε στ αυτί της «αυτή τη φορά θα σε κάνω μαύρη στο ξύλο» ήταν η πιο γλυκιά που είχε ακούσει ποτέ στη ζωή της. Ο Γουόρεν εξακολουθούσε να είναι ζωντανός. Η Έιμι δεν είχε τίποτ άλλο να φοβάται για την ώρα. Με ακλόνητη θέληση και ισορροπία, και χάρη σε κάποια θαυμαστή τύχη που κράτησε προσωρινά τα κύματα μακριά απ το δρόμο του, ο Γουόρεν επέστρεψε στο πρυμναίο κατάστρωμα χωρίς να χρειαστεί να χρησιμοποιήσει τα χέρια του για να στηριχτεί από κάπου. Δεν σκέφτηκε να ξαναπάει την Έιμι στην καμπίνα, από τη στιγμή που δεν είχε το κλειδί για να την κλειδώσει μέσα, και φοβόταν ότι ήταν αρκετά τρελή ώστε να ξαναπροσπαθήσει να κάνει κάτι ανάλογο. Ο Γουόρεν δεν μπορούσε να πιστέψει πόσο εξαγριωμένος ήταν τώρα που την κρατούσε στα χέρια του ή πόσο τρόμο είχε βιώσει ώσπου να την πιάσει. Μα τι στην ευχή της είχε έρθει κι άφησε την ασφάλεια της καμπίνας, και μάλιστα φορώντας μόνο ένα αναθεματισμένο φανελάκι; Και δεν ήταν και ώρα τώρα να την τιμωρήσει γι αυτό. Την είχε χώσει όπως όπως μέσα από το σκοινί που ήταν δεμένο στο τιμόνι και στριμώχτηκε μαζί της, ώσπου άλλο ένα κύμα έπεσε πάνω τους ορμητικά, κάνοντας το σκοινί να του γδάρει την πλάτη για άλλη μια φορά. Και δεν υπήρχε χρόνος ούτε για να την καθησυχάζει. Είχε αφήσει το τιμόνι κλειδωμένο σε μια θέση, αλλά το πλοίο συνέχιζε να παρεκκλίνει της πορείας του και ο Γουόρεν χρειάστηκε να επιστρατεύσει όλη του τη δύναμη και την προσήλωση για να το επαναφέρει στη φορά του ανέμου. Όταν τα κατάφερε, επιτέλους βρήκε ένα λεπτό ελεύθερο να αφιερώσει στην Έιμι, και δεν του περνούσε πια απ το μυαλό η ιδέα να την ξυλοφορτώσει. Το λεπτό κορμί της, έτσι όπως ήταν κολλημένο με τόση εμπιστοσύνη πάνω του, τον καθησύχαζε όσο τίποτε άλλο. Η ανάγκη της για τη ζεστασιά του, για τη δύναμή

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 311 του, εκπλήρωνε και μια δική του, καθαρά αρσενική ανάγκη. Ο Γουόρεν χρειάστηκε να φωνάξει για να μπορέσει να της πει: «Τα πας περίφημα, μικρή. Απλώς συνέχισε να κρατιέσαι από πάνω μου, ό,τι και να γίνει». «Εντάξει, ευχαριστώ», του φάνηκε ότι την άκουσε να του φωνάζει κι εκείνη, αλλά δεν ήταν σίγουρος, γιατί δεν ακουγόταν καθόλου φοβισμένη τώρα πια. Τα χέρια της ήταν σφιχτά τυλιγμένα γύρω του, το πρόσωπό της ήταν κολλημένο πάνω στο στήθος του. Τουλάχιστον τα μισά μαλλιά της ήταν χυμένα πάνω στους ώμους του. Δεν πρέπει να αισθανόταν και πολύ άνετα μ εκείνο το λεπτό, αμάνικο φανελάκι που είχε γίνει μούσκεμα και είχε κολλήσει πάνω στο δέρμα της, αλλά ο Γουόρεν δεν μπορούσε να κάνει τίποτα γι αυτό ώσπου να εμφανιζόταν ο Ταϊσί με το αδιάβροχο. Κι όμως η Έιμι ένιωθε πολύ πιο άνετα απ όσο μπορούσε ο Γουόρεν να φανταστεί. Η θέση όπου βρισκόταν τώρα ήταν σαφώς πολύ καλύτερη από το να κάθεται και να τον παρακολουθεί από κάποιο άσχετο σημείο όπου θα ήταν μόνη της, όπως σκόπευε αρχικά να κάνει. Ακόμα και τα κύματα που εξακολουθούσαν να πέφτουν με ορμή πάνω στην πλάτη της και την πίεζαν ακόμα πιο πάνω στον Γουόρεν, έπαψαν πια να της φαίνονται τόσο τρομαχτικά. Μπορούσε να τα ακούσει να έρχονται, και απλώς κρατούσε την ανάσα της για λίγο ώσπου τα νερά να υποχωρήσουν από πάνω της. Η ζεστασιά του Γουόρεν τής έδιωχνε το μεγαλύτερο κομμάτι της ανατριχίλας που της έφερνε το κρύο, κι ένιωθε δέος με τη δύναμή του. Καθώς εκείνος πάλευε να κρατήσει τον έλεγχο του πλοίου κόντρα σ έναν αφρισμένο ωκεανό, η Έιμι ένιωθε όλους τους μυς του να ζορίζονται, από τα πόδια του και πάνω. Τώρα η Έιμι δεν είχε την παραμικρή αμφιβολία ότι θα κατάφερναν να βγουν απ αυτή την καταιγίδα αλώβητοι, φτάνει να έμενε ο Γουόρεν στο τιμόνι. Η πίστη της σ αυτόν ήταν ακλόνητη, ειδικά τώρα που η παρόρμησή της είχε βάλει κι αυτή το χεράκι της ώστε να το διαπιστώσει. Αλλά πέρασαν πολλές

312 JOHANNA LINDSEY ώρες και κόντευε να έρθει το βράδυ όταν ο άνεμος κόπασε επιτέλους και η βροχή έγινε σκέτο ψιλόβροχο, ώσπου σταμάτησε εντελώς. Οι επευφημίες από τα μέλη του πληρώματος ήταν που έδωσαν στην Έιμι να καταλάβει πως δεν επρόκειτο για μια παροδική νηνεμία, αλλά η καταιγίδα είχε περάσει οριστικά. Ωστόσο εκείνη δεν άφησε τον Γουόρεν, ακόμα κι όταν εκείνος της είπε πως μπορούσε να τον αφήσει. Σήκωσε το βλέμμα της να τον κοιτάξει και του είπε: «Θα μείνω εδώ, αν δεν έχεις αντίρρηση». Δεν είχε. Κοιτούσε επίμονα, συνεχώς από τη στιγμή που η βροχή είχε μειωθεί αρκετά ώστε να μπορεί να βλέπει το κατάστρωμα, εκείνο το σημείο της κουπαστής απ όπου κρατιόταν η Έιμι νωρίτερα, το οποίο τώρα είχε εξαφανιστεί τελείως. Εκείνη δεν ήξερε πόσο κοντά είχε βρεθεί στο θάνατο, αλλά ο Γουόρεν δεν επρόκειτο να της πει. Όμως για την ώρα, δεν είχε κανένα σκοπό να την αφήσει απ τα μάτια του. Πέρασε μία ώρα ακόμα ώσπου να βρεθεί κάποιος να τον αντικαταστήσει στο τιμόνι. Έτυχε να είναι ο μάγειρας, απ όλους τους, αλλά απ ό,τι αποδείχθηκε ήταν ο μοναδικός από το πλήρωμα που είχε κάποιες γνώσεις σχετικά με το πώς να κουμαντάρει ένα πλοίο. Οι Κινέζοι δεν ήξεραν να κάνουν τίποτε άλλο πάνω σ ένα πλοίο εκτός από το να εκτελούν ήσσονος σημασίας καθήκοντα. Δεν ήταν ναυτικοί, ήταν όλοι τους υπάλληλοι του οίκου του Γιατ-σεν. Ο Πορτογάλος καπετάνιος που είχε προσλάβει ο Γιατ-σεν, μαζί με το καράβι του, ακόμα δεν είχε συνέλθει, αν και η ζωή του δεν έδειχνε να διατρέχει σοβαρό κίνδυνο, και όλοι έλπιζαν ότι θα μπορούσε να επιστρέψει στο τιμόνι του πλοίου την επομένη μέρα. Μόλις του τα είπε όλα αυτά ένας πολύ ευγνώμων Ταϊσί, ο Γουόρεν απλώς παρατήρησε: «Είναι κρίμα, διάολε, που ο Ζανγκ δεν έπεσε κι αυτός απ το πλοίο μαζί με τον πρώτο βοηθό». Ο Ταϊσί δεν έκανε κανένα σχόλιο πάνω σ αυτό. «Φέρω φαγητό, γρήγορα» είπε μονάχα, «και κουβέρτες, πολλές

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 313 κουβέρτες, και ζεστό νερό μόλις ανάψουν φούρνοι πάλι». Ο κοντοστούπης έφυγε τρέχοντας για να πάει να κάνει αυτό που είχε πει. Ο Γουόρεν δεν ξεκίνησε κι αυτός για την καμπίνα του αμέσως, γιατί η Έιμι εξακολουθούσε να είναι τυλιγμένη πάνω του, αν και τώρα το αγκάλιασμά της δεν ήταν τόσο σφιχτό. «Δεν σε πήρε ο ύπνος, ε;» έσκυψε ο Γουόρεν για να ρωτήσει. «Όχι ακόμα, αλλά κοντεύει». Εκείνος χαμογέλασε πάνω στην κορυφή του κεφαλιού της. «Θέλεις να μου πεις τώρα τι ήταν αυτό που σε έφερε εδώ πέρα σήμερα;» Εκείνη ένιωσε προς στιγμήν μια μικρή αμηχανία αλλά μετά αποκρίθηκε: «Απλώς ήταν μια αίσθηση που είχα, ότι αν δεν μπορούσα να σε προσέχω, κάτι τρομερό θα συνέβαινε». «Να υποθέσω πως πιστεύεις ότι θα μπορούσες να κάνεις κάτι για να εμποδίσεις αυτό το τρομερό να συμβεί;» «Μα έκανα», είπε η Έιμι με έναν τόνο στη φωνή που υποδήλωνε ότι θα έπρεπε να το είχε καταλάβει αυτό και μόνος του. «Η παρουσία μου εξασφάλισε να μη συμβεί τίποτα». Ο Γουόρεν κούνησε το κεφάλι του γι αυτή την παράλογη συλλογιστική. «Θα χρειαστεί να με αφήσεις από την αγκαλιά σου για να μπορέσουμε να επιστρέψουμε στην καμπίνα». «Αν πρέπει». Αναστέναξε και απομακρύνθηκε αργά από την αγκαλιά του. Κοιτάχτηκε και πρόσθεσε: «Έχω την εντύπωση ότι η αγκράφα της ζώνης σου αποτυπώθηκε στην κοιλιά μου». Είχε όντως, φαινόταν. Και οι ρώγες της, και όλες οι γραμμές του κορμιού της, φαίνονταν τα πάντα. Παρόλο που τα μαλλιά της είχαν αρχίσει να στεγνώνουν από το αεράκι, το φανελάκι της εξακολουθούσε να είναι κολλημένο πάνω της. «Τίποτ άλλο;» τη ρώτησε, πάνω στην πρώτη του προσπάθεια να την πειράξει. «Ε λοιπόν, τώρα που το λες» Ο Γουόρεν έριξε πίσω το κεφάλι του και ξέσπασε σε γέλια. Ήταν αδιόρθωτη, απτόητη, ένα ασυγκράτητο διαβολοθήλυκο. Μόλις είχε βγει από μια κολασμένη εμπειρία που άνετα θα

314 JOHANNA LINDSEY μπορούσε να είχε λήξει εντελώς διαφορετικά και για τους δυο, αλλά εκείνη είχε ήδη αρχίσει να το αφήνει πίσω της, λες και δεν στέκονταν ακόμα εκεί πέρα βρεγμένοι ως το κόκαλο. Πέρασε το χέρι της γύρω απ τη μέση του για να πάνε στην καμπίνα. Όταν εκείνος βόγκηξε ξαφνικά, η Έιμι πήγε από πίσω του για να δει τι του είχε κάνει. Προφανώς δεν το είχε κάνει εκείνη αυτό. Το στομάχι της σφίχτηκε, καθώς έβαλε με το νου της τον πόνο που πρέπει να τράβηξε ο Γουόρεν όλες αυτές τις ώρες, και δεν είχε πει ούτε λέξη. «Τι ζημιά έχει γίνει;» τη ρώτησε, μαντεύοντας τι θα έβλεπε η Έιμι. Εκείνη περίμενε ώσπου να ανακτήσει την ψυχραιμία της πριν συνέλθει και πάλι για να πει πρακτικά: «Περίπου πέντε σημεία που έχουν γδαρθεί και λίγες ακόμα γρατσουνιές πιο ασήμαντες. Θα έλεγα πως θα νιώσεις πιο άνετα αν κοιμηθείς μπρούμυτα για λίγες ημέρες, αλλά νομίζω πως θα μπορέσω να το αντέξω αυτό». Εκείνος απογοητεύτηκε λιγάκι που η Έιμι δεν θα μπορούσε να ανέβει πάνω του. «Τι σχέση έχεις εσύ με αυτό; Και τυχαίνει να μη μου αρέσει να κοιμάμαι μπρούμυτα». «Θα σου αρέσει, αν με έχεις από κάτω σου». Μα πώς ξέχασε να την πει και αχόρταγη;

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 315 Κεφάλαιο 37 Ο καιρός παρέμεινε ήπιος και χωρίς απρόοπτα για το υπόλοιπο του ταξιδιού, αλλά όσο περισσότερο πλησίαζαν προς τις ανατολικές ακτές της Αμερικής, τόσο περισσότερο ανήσυχος ένιωθε ο Γουόρεν. Δεν είχε καταλήξει ακόμα σε κάποιο ασφαλές σχέδιο ώστε να μπορέσει να επιστρέψει το βάζο χωρίς να τον σκοτώσουν την επόμενη ακριβώς στιγμή. Υπήρχαν αρκετές πιθανότητες που θα έφερναν πολύ καλά αποτελέσματα, αλλά καθεμιά απ αυτές εξαρτιόταν αποκλειστικά από την κατάσταση που θα έβρισκαν στο Μπρίτζπορτ όταν θα έφταναν: από το αν και κατά πόσο κάποιος από τους αδερφούς του θα βρισκόταν ακόμη εκεί από το αν και κατά πόσο κάποιο από τα πλοία της «Σκάιλαρκ» ήταν στο λιμάνι από το αν και κατά πόσο ο Ίαν Μακ Ντάουελ ή αλλιώς Μακ, όπως τον ήξεραν οι πάντες, εξακολουθούσε να φυλάει για λογαριασμό τους το βάζο σε καλή κατάσταση, ή μήπως ο Κλίντον το είχε πάρει και το είχε πάει πουθενά αλλού με το που έφτασε στην πόλη λίγες βδομάδες πριν. Το τελευταίο ενδεχόμενο ήταν απίθανο, αλλά πραγματικά, αν ο Γουόρεν δεν κατάφερνε να βρει το αναθεματισμένο το βάζο έπειτα απ όλη αυτή την περιπέτεια, ε, αυτό θα ήταν απ τ άγραφα. Δεν υπήρχε περίπτωση να καταπιεί ο Ζανγκ μια τέτοια δικαιολογία, και τότε τι θα γινόταν; Η Έιμι, από την άλλη, ήταν απόλυτα πεπεισμένη ότι ο

316 JOHANNA LINDSEY Γουόρεν θα τους έσωζε και τους δύο. Ήταν σχεδόν εκνευριστικό το πόσο σίγουρη ήταν, και χάρη σ εκείνη τη σιγουριά της, δεν ανησυχούσε καθόλου μα καθόλου. Επιπλέον, κάθε φορά που ο Γουόρεν σκεφτόταν την Έιμι, ερχόταν σε δίλημμα. Δεν είχε ιδέα τι θα έκανε μαζί της αν βέβαια έβγαιναν ζωντανοί απ όλο αυτό και είχε κι αυτός τη δυνατότητα να κάνει κάτι. Η Έιμι συμπεριφερόταν λες και η περιπετειούλα τους δεν επρόκειτο να λήξει με το που θα πατούσαν το πόδι τους στη στεριά, ενώ τότε, στην πραγματικότητα, θα τέλειωναν τα πάντα. Κι εκείνος θα αναγκαζόταν για άλλη μια φορά να μείνει μακριά της, πολύ μακριά, διότι, παρόλο που είχε πέσει με τα μούτρα στα θέλγητρά της, για να είμαστε ειλικρινείς, ρωτώντας τον εαυτό του, κατέληγε στο ότι ούτε και μετά θα μπορούσε να κρατηθεί μακριά της. Αν το έβρισκε δύσκολο να της αντισταθεί πριν, τώρα να δεις τι ήταν, τώρα που ήξερε από πρώτο χέρι πόσο μοναδική και ιδιαίτερη ήταν η εμπειρία να της κάνει έρωτα. Κι όχι τίποτε άλλο, αλλά δεν ήξερε ακριβώς να πει γιατί το να κάνει έρωτα στην Έιμι δεν συγκρινόταν με τίποτα απ όσα είχε ζήσει στη ζωή του. Φυσικά, η Έιμι ήταν μοναδική και η ίδια. Χωρίς αμφιβολία, ο Γουόρεν δεν είχε γνωρίσει ποτέ καμία σαν κι αυτήν. Η καθαρή αλήθεια ήταν πως η Έιμι ήταν όλα όσα θα μπορούσε να ζητήσει ένας άντρας από μια σύζυγο. Μα εκείνος εξακολουθούσε να μη θέλει να παντρευτεί. Αυτό που επίσης τον είχε απασχολήσει ήταν γιατί του είχαν δώσει τόσο χρόνο να περάσει μαζί της. Μια μέρα, κατά τη διάρκεια των μαθημάτων τους έτσι επέμενε ο Γουόρεν να συνεχίζει να τα αποκαλεί, παρά το γεγονός ότι ο Ταϊσί δεν ήξερε το παραμικρό σε σχέση με τη διδασκαλία και ό,τι ήξερε του το μάθαινε μόνο με παραδείγματα, που δεν ήταν και ο ευκολότερος τρόπος για να μάθει κανείς τόσο περίπλοκες κινήσεις ρώτησε τον Ταϊσί γιατί ο Ζανγκ είχε συμφωνήσει να αφήσει την Έιμι να

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 317 μείνει μαζί του. «Είπα κύριό μου ότι εσύ δεν αντέχει το μικρή κυρία, ότι είσαι πολύ θυμωμένο που την έβαλαν δίπλα σου να ακούς αυτήν. Κι εκείνος είπε κλειδώσουμε μικρή κυρία μαζί σου». Κι ύστερα πρόσθεσε βλοσυρός: «Θα βοηθήσει, καπετάνιο, να μη δείχνεις εσύ τόσο χαρούμενος με αυτό το καινούριο κατάσταση». Ο Γουόρεν δεν περίμενε τόση βοήθεια από τον κοντοστούπη και είχε εκφράσει την ευγνωμοσύνη του προτείνοντας στον Ταϊ σί: «Αν βαρεθείς ποτέ σου να δουλεύεις γι αυτό τον τύραννο, έλα να με βρεις για να σου δώσω δουλειά». «Ντύσου», είπε ο Γουόρεν, σκουντώντας την Έιμι να ξυπνήσει. «Ο Ζανγκ μας την έφερε, κατέπλευσε μες στη νύχτα. Υποθέτω πως φαντάζεται ότι όσο λιγότεροι άνθρωποι υπάρχουν τριγύρω να προσέξουν την παρουσία του εδώ, τόσο πιο εύκολο θα είναι γι αυτόν να φύγει με το που θα πάρει αυτό που θέλει». «Αυτό να το εκλάβω ως δήλωση ότι φτάσαμε στο Μπρίτζπορτ;» ρώτησε η Έιμι νυσταγμένα. «Επιτέλους». «Πώς όμως βρήκαν την πόλη χωρίς τη βοήθειά σου;» ρώτησε εκείνη. «Μήπως ξέχασα να αναφέρω ότι ήταν εδώ τον περασμένο μήνα;» Η Έιμι τον κοίταξε με τα μάτια μισόκλειστα. «Φυσικά και το ξέχασες». Ο Γουόρεν ανασήκωσε τους ώμους. «Ο Ταϊσί το ανέφερε. Ο Ζανγκ ήξερε από πού κατάγομαι. Ήξερε επίσης και για την εταιρεία Σκάιλαρκ. Αυτό ήταν το μόνο στοιχείο που είχε για να με βρει, οπότε το πρώτο μέρος όπου θα ερχόταν να ψάξει, είναι εδώ». «Πιστεύεις ότι θα έχει απομείνει τίποτα όρθιο στο σπίτι σου;» Ο ξερός τόνος της φωνής της έφερε ένα πλατύ χαμόγελο στα

318 JOHANNA LINDSEY χείλη του Γουόρεν. «Εννοείς αφότου μπήκαν και το λεηλάτησαν; Οι άνθρωποί του είναι όντως πάρα πολύ σχολαστικοί, και φυσικά το βάζο δεν ήταν εκεί. Όμως ανακάλυψε ότι είχα σαλπάρει για την Αγγλία. Γι αυτό ήρθε κι εκείνος εκεί». «Και πού είναι αυτό το βάζο τελικά;» «Το δώσαμε σε έναν παλιό οικογενειακό φίλο για να το φυλάξει». Με τις περισσότερες από τις ερωτήσεις της να έχουν απαντηθεί, η Έιμι άρχισε να ντύνεται. Είχε κι άλλη μια ερώτηση, την οποία θεωρούσε αρκετά σχετική. «Τι σχεδιάζεις να κάνεις;» «Για αρχή, λίγο θέατρο από μέρους σου». «Ενδιαφέρον ακούγεται αυτό». «Ελπίζω να εξακολουθήσεις να το βλέπεις έτσι όταν ακούσεις τι έχω να σου πω. Θέλω να επιμείνεις να σε αφήσουν να έρθεις μαζί μου». «Μα θα επέμενα, έτσι κι αλλιώς». «Εγώ όμως θα επιμείνω να μείνεις εδώ» «Να πάρει! Γουόρεν» «Άσε με να τελειώσω, να πάρει η οργή! Του Ζανγκ του αρέσει αφάνταστα να μου κάνει τη ζωή δύσκολη. Αν δεν θέλω να μου συμβεί κάτι, εκείνος είναι κάτι παραπάνω από πρόθυμος να φροντίσει να μου συμβεί, οπότε πρέπει να τον κάνουμε να πιστέψει ότι δεν σε θέλω μαζί μου, μες στα πόδια μου. Αλλά ό,τι και να πω εγώ, εσύ πρέπει να παλέψεις με νύχια και με δόντια να σου επιτρέψουν να έρθεις μαζί μου. Άντε, κάνε γρήγορα. Δεν νομίζω ότι έχουμε και πολύ χρόνο». «Δεν είπες τι θα κάνουμε αν αυτό το θεατράκι μας δεν φέρει αποτελέσματα». «Αν το πράγμα φτάσει εκεί, θα αναγκαστώ να επιτρέψω την παρουσία σου έστω και με μισή καρδιά, αλλά δεν νομίζω πως θα χρειαστεί. Αν ο Ζανγκ μείνει πιστός στα συνηθισμένα του, θα επιμείνει να έρθεις κι εσύ μαζί μου». «Και μετά τι γίνεται;»

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 319 «Μετά ακόμα δεν ξέρω». Ο Γουόρεν περίμενε ότι η Έιμι σε εκείνο το σημείο θα αναστατωνόταν, όμως εκείνη απλώς χαμογέλασε και είπε: «Μην ανησυχείς γι αυτό. Κάτι θα σου ρθει». Είχαν στη διάθεσή τους μόλις μερικά λεπτά ακόμα κι ύστερα ο Ταϊσί, με πολύ σοβαρό ύφος τούτη τη φορά, άνοιξε την πόρτα. Ακριβώς από πίσω του στεκόταν ο Λι Λιανγκ. Και καθώς έβγαιναν από την καμπίνα, διαπίστωσαν ότι ο Ζανγκ είχε καταδεχτεί να αφήσει την πολυτελή του φωλιά για το κατευόδιο. Φυσικά υπέθετε χωρίς καμία αμφιβολία ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που έβλεπε τον Γουόρεν και θα ήθελε να απολαύσει ο ίδιος προσωπικά την εκδίκηση που του είχε ετοιμάσει. «Να υποθέσουμε πως δεν θα πάρει και πολλή ώρα να πάρουμε το βάζο πίσω, πλοίαρχε;» ρώτησε ο Λι για λογαριασμό του Ζανγκ. «Αυτό θα εξαρτηθεί από το πόση ώρα θα μου πάρει εμένα να εντοπίσω τον άνθρωπο που το έχει. Θα πάω μόνος μου ή με συνοδεία;» «Θα πας με συνοδεία, φυσικά. Δεν γίνεται να δείξουμε εμπιστοσύνη στους Αμερικανούς». «Ενώ σ εσάς τους Κινέζους γίνεται; Ωραίο αστείο», είπε ο Γουόρεν με ένα περιφρονητικό χαμόγελο. Η Έιμι εκείνη ακριβώς τη στιγμή πετάχτηκε, πριν έρθει και στους δυο τίποτα και αποκάλυπταν τα σχέδιά τους. Άπαξ και η εμπιστοσύνη ήταν το μόνο πράγμα που είχε ο Γουόρεν για να στηριχτεί τώρα δα, ήταν πολύ άσχημο εκ μέρους του να παραδεχτεί ότι δεν είχε καθόλου εμπιστοσύνη. «Γιατί δεν πάμε παρακάτω, κύριοι, και να αφήσουμε τους χαρακτηρισμούς για κάποια άλλη φορά;» Ο Γουόρεν στράφηκε προς το μέρος της. «Να πάμε ; Εσύ πού διάβολο νομίζεις ότι θα πας;» «Μαζί σου, φυσικά». «Ούτε να το διανοείσαι», είπε και γύρισε να κοιτάξει τον

320 JOHANNA LINDSEY Λιανγκ. «Ως εδώ και μη παρέκει, κι εγώ ανέχτηκα πάρα πολύ αυτή την εξοργιστική συντροφιά της. Αν δεν είχα την αδερφή μου να μου κρατάει μούτρα μετά, θα της είχα κόψει αυτό τον κοκαλιάρικο λαιμό. Όμως τώρα είμαστε εδώ, κι εγώ δεν είμαι αναγκασμένος να την ανέχομαι άλλο, γι αυτό κρατήστε τη μακριά μου, μην πάρει και σηκώσει». Η Έιμι υπέθετε πως ο Γουόρεν τα είχε πει όλ αυτά επειδή ήταν και ο Ζανγκ μπροστά, ωστόσο δεν έπαυε να πονάει που τα άκουγε. «Θα έρθω μαζί σου, πλοίαρχε, αλλιώς θα με ακούσεις να ουρλιάζω τόσο δυνατά που θα καταφτάσουν οι αρχές μέσα σε δευτερόλεπτα για να δουν τι έγινε. Και τυχαίνει να ξέρω ότι μικρές πόλεις σαν αυτήν εδώ έχουν φρουρούς στα λιμάνια τους, όπως ακριβώς και σ αυτά τα άλλα πλοία εδώ γύρω, οπότε δεν νομίζω πως δεν θα με ακούσει κανείς». Ο Ζανγκ είπε μερικά λόγια, και την επόμενη στιγμή ο Λι είπε: «Θα έρθει μαζί σου, πλοίαρχε. Κατανοείς ότι δεν θέλουμε να τραβήξουμε προσοχή πάνω μας». Φυσικά και το κατανοούσε, αφού αυτοί οι τύποι σκόπευαν να αφήσουν πίσω τους δυο πτώματα και αυτό εδώ το πλοίο δεν ήταν και πολύ καλά εξοπλισμένο για αμυντικό πόλεμο. Οι Κινέζοι δεν θα ήταν ασφαλείς παρά μόνο όταν θα έβγαιναν εντελώς από τα αμερικανικά χωρικά ύδατα. Και χωρίς την Έιμι στη συντροφιά τους. Ο Γουόρεν μπορεί να μην είχε τόσο κόσμο μαζί του να τον συνοδεύει, αλλά με τη δική της παρουσία, έξι άντρες υπηρετούσαν ως συνοδοί, συμπεριλαμβανομένου του Λι Λιανγκ και δυο προσωπικών φρουρών του Ζανγκ. Ο Γουόρεν δεν είχε την αυταπάτη να πιστεύει ότι θα μπορούσε να τα βάλει με όλους αυτούς, παρά τα μαθήματα που είχε πάρει από τον Ταϊσί. Γι αυτόν ακριβώς το λόγο χάρηκε όσο ποτέ άλλοτε στη ζωή του όταν είδε ένα πλοίο της «Σκάιλαρκ» αραγμένο ακριβώς δίπλα τους στο αγκυροβόλιο, και όχι όποιο κι όποιο πλοίο της «Σκάιλαρκ»! Ήταν η Αμφιτρίτη, το πλοίο της Τζορτζίνα, και η κατάσταση είχε μόλις πάρει απόλυτα ευνοϊκή τροπή υπέρ του.

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 321 «Είμαστε τυχεροί», είπε για να τον ακούσει ο Λι, την ώρα που κοντοστάθηκε κάτω από τη σανιδόσκαλα του πλοίου της αδερφής του και φώναξε: «Έι, Αμφιτρίτη!». Ο Λιανγκ έσπευσε δίπλα στον Γουόρεν για να ρωτήσει: «Ο φίλος σου είναι μέσα σ αυτό το πλοίο;». «Ενδεχομένως», αποκρίθηκε αόριστα ο Γουόρεν ενώ περίμενε το φύλακα να κάνει την εμφάνισή του. Πέρασαν λίγες στιγμές γεμάτες ένταση, χρόνος αρκετός για να τους εξαφανίσει ο Λιανγκ μυστηριωδώς. Μα δεν το έκανε. Η τύχη του Γουόρεν μεγάλωνε αλματωδώς. Μάλιστα γνώριζε και τον άνθρωπο που τελικά έκανε την εμφάνισή του στην κουπαστή. «Εσύ είσαι, πλοίαρχε Άντερσον;» «Ναι, εγώ είμαι, κύριε Κέιτς». «Ακούσαμε ότι είχες πάει στην Αγγλία». «Μια αλλαγή σχεδίων με ανάγκασε να επιστρέψω. Πρόσεξες το πλοίο που μόλις ήρθε και άραξε δίπλα σου;» «Δεν γινόταν να μην το προσέξω, πλοίαρχε». «Αν δεν έχω επιστρέψει έπειτα από μία ώρα για να έρθω να σας βρω, ανατίναξέ το. Γι αυτό κράτα ώρα, κύριε Κέιτς. Σε μία ώρα ακριβώς». Μια παύση που δεν κράτησε ούτε δυο δευτερόλεπτα κι ύστερα ο κύριος Κέιτς αποκρίθηκε: «Μάλιστα, πλοίαρχε». Όμως πίσω από την πλάτη του Γουόρεν κάποιος σφύριζε έξω φρενών κάτι διαταγές, και όταν ο Γουόρεν στράφηκε είδε έναν από τους άντρες του Ζανγκ να τρέχει προς το πλοίο τους για να προειδοποιήσει τον αφέντη του. «Φώναξέ τον πίσω, Λι», είπε ο Γουόρεν, «αλλιώς θα αλλάξω την εντολή μου και θα πω να γίνει η ανατίναξη αμέσως». Ο Λι σφύριξε την εντολή μανιασμένος και ο άντρας γύρισε πίσω τρέχοντας. Ο Γουόρεν κοίταξε τον Λι και του χαμογέλασε. «Απλώς για την ασφάλειά μου, καταλαβαίνεις. Μπορείτε να πάρετε το αναθεματισμένο βάζο, αλλά δεν θα πάρετε μαζί κι εμένα και το κορίτσι».

322 JOHANNA LINDSEY «Και τι διαβεβαιώσεις έχουμε ότι δεν θα δώσεις ξανά αυτή την εντολή με το που θα ανέβεις στο πλοίο σου και θα είσαι ασφαλής;» θέλησε να μάθει ο Λι. «Ο λόγος μου πρέπει να σας φτάνει». «Δεν γίνεται δεκτό». «Δεν υπάρχει κάτι άλλο». Της Έιμι της ήρθε να δώσει στον Γουόρεν μια κλοτσιά. Δεν τους άφηνε άλλα περιθώρια παρά μόνο να κάνουν κάτι δραστικό. Είπε εκείνη στον Λι: «Τυχαίνει να γνωρίζω ότι ο εγωισμός του έχει δεχτεί ένα αποφασιστικό χτύπημα απ όλη αυτή τη φοβερή περιπέτεια, και δεν θα θελήσει να γίνει γνωστό, ειδικά στη γενέτειρά του, ότι εξαναγκάστηκε να έρθει εδώ παρά τη θέλησή του, πράγμα που σίγουρα θα βγει στο φως αν αναγκαστεί να εξηγήσει γιατί λέρωσε τη θάλασσα με τόσα πτώματα και τα συντρίμμια ενός πλοίου. Θα σας αφήσει να φύγετε με το βάζο, κύριε Λιανγκ, μπορείτε να είστε σίγουροι γι αυτό. Λοιπόν, μπορούμε να προχωρήσουμε;». Ο Γουόρεν της έριξε ένα βλέμμα γεμάτο δυσφορία γιατί του κατέστρεψε την εκδίκηση που ήθελε να πάρει αυτός, ωστόσο η δυσφορία του δεν κράτησε πολύ. Ο Λι εμπιστεύτηκε τα λόγια της κι έκανε ένα νόημα που σήμαινε ότι μπορούσαν να προχωρήσουν. Ο χρόνος ήταν το παν τώρα, και μια και το σπίτι του Ίαν Μακ Ντάουελ απείχε λιγότερο από είκοσι λεπτά στην ευθεία, ο Γουόρεν τους πήγε εκεί κάνοντας παράκαμψη μέσα από στενάκια και πίσω δρομάκια. Αυτό πρόσθετε δέκα ακόμα λεπτά, και ακριβώς τριάντα για να επιστρέψουν στο λιμάνι, και τώρα για να βρουν το δρόμο για το λιμάνι θα δυσκολεύονταν αν δεν είχαν μαζί τους και τον Γουόρεν, και ιδίως αν ο Λι είχε σκεφτεί να επιστρέψουν εκεί πέρα τρέχοντας σαν τρελοί για να σηκώσουν πανιά πριν περάσει η προθεσμία της μίας ώρας. Το σπίτι του Μακ δεν απείχε και πολύ από το σπίτι του Γουόρεν. Αν δεν ήταν μαζί του η Έιμι, μπορεί να είχε

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 323 επιχειρήσει λίγο τρελό τρέξιμο και ο ίδιος, για να ξεφύγει από τη συνοδεία του τόσο όσο χρειαζόταν ώστε να ανατιναχτεί το πλοίο του Ζανγκ. Σίγουρα ήταν μια ιδέα που άξιζε τον κόπο, αν μάλιστα σκεφτεί κανείς και τι είχε σχεδιάσει ο Ζανγκ σε βάρος του. Όμως ο Γουόρεν δεν υπήρχε καμία περίπτωση να διακινδύνευε τη ζωή της Έιμι με τέτοιο τρόπο. Έτσι, πέρασαν άλλα πέντε λεπτά όσο αυτός χτυπούσε δυνατά την πόρτα του Μακ, μέχρι να ξυπνήσει ο Σκοτσέζος και να σηκωθεί απ το κρεβάτι του για να πάει να δει ποιος ήταν. «Μα καλά, δεν βλέπεις τι ώρα είναι;» ήταν τα πρώτα τσαντισμένα λόγια που βγήκαν απ το στόμα του πριν καν δει ποιος ήταν αυτός που του διέκοψε τον ύπνο. «Ξέρουμε τι ώρα είναι, Μακ». «Εσύ είσαι, Γουόρεν;» «Ναι, και θα σου εξηγήσω αργότερα. Τώρα βιαζόμαστε λιγάκι, γι αυτό μπορείς να πας και μου φέρεις εκείνο το βάζο Τανγκ;» Ο Μακ έριξε μια λοξή ματιά στην Έιμι που στεκόταν πλάι του, κι ύστερα στους Κινέζους από πίσω του. «Κοίτα, το τοποθέτησα σε θυρίδα στην τράπεζα. Σκέφτηκα ότι θα ήταν πιο ασφαλές εκεί». Ο Γουόρεν χαμογέλασε πλατιά. «Άκου να δεις, το φοβόμουν ότι μπορεί να το έκανες αυτό αλλά απ ό,τι νομίζω, δεν το έκανες. Εντάξει, Μακ. Πήγαινε να μου το φέρεις». «Είσαι σίγουρος ότι θέλεις να σου το φέρω, παλικάρι;» «Ναι. Αυτό το αναθεματισμένο το πράγμα πιο πολύ μπελάς είναι, παρά καλό. Θα το στείλω πίσω στον νόμιμο ιδιοκτήτη του. Και η ώρα περνάει, Μακ. Κάνε γρήγορα». Ο Μακ έγνεψε καταφατικά και προχώρησε προς τον προθάλαμο. Εκείνοι περίμεναν στην είσοδο. Οι πόρτες γύρω ήταν όλες κλειστές. Ο Μακ είχε αφήσει μονάχα ένα κερί αναμμένο για να βλέπει, και ήταν αρκετό για να διακρίνει ότι ο Λι φαινόταν λιγάκι αναποφάσιστος. Η ιστορία δεν είχε τελειώσει ακόμα. Ο Γουόρεν το ήξερε καλά. Ο Λι είχε λάβει ρητές εντολές για δύο δολοφονίες, και οι

324 JOHANNA LINDSEY Κινέζοι ήταν μανιακοί με τις εντολές, ήθελαν να τις φέρνουν οπωσδήποτε σε πέρας. Προσπαθούσε σαν τρελός να βρει έναν τρόπο και την εντολή που είχε πάρει να εκτελέσει, αλλά και να φυλάξει το αφεντικό του μην τυχόν και σκοτωθεί. «Δεν μπορεί να γίνει», παρατήρησε αδιάφορα ο Γουόρεν τραβώντας το αγριεμένο βλέμμα του Κινέζου πάνω του. «Δεν υπάρχει περίπτωση να καταφέρεις να επιστρέψεις έγκαιρα. Πιστεύεις στ αλήθεια ότι ο Ζανγκ θέλει να πεθάνει για χάρη μιας εκδίκησης, τη στιγμή που το σημαντικότερο πράγμα εδώ πέρα είναι το βάζο;» Ο Λι δεν απάντησε, και εκείνη ακριβώς τη στιγμή ο Μακ επέστρεψε με το βάζο ανά χείρας. Ο Λι έκανε να το πάρει, αλλά ο Σκοτσέζος το σήκωσε ψηλά, ώστε να μην μπορεί ο Λι να το πιάσει, για να το δώσει στον Γουόρεν. Η Έιμι πλησίασε για να κοιτάξει καλύτερα εκείνη την αντίκα για χάρη της οποίας αναγκάστηκε να διασχίσει έναν ολόκληρο ωκεανό, ένα ταξίδι για το οποίο δεν μετάνιωνε, ωστόσο, παρά την ένταση που διαισθανόταν ότι υπήρχε στο χώρο και παρά το ότι ήξερε πως ούτε εκείνη ούτε ο Γουόρεν είχαν βγει ακόμα από αυτή την περιπέτεια σώοι. Ήταν ένα έξοχο έργο τέχνης, πάντως, αυτό το αρχαίο πορσελάνινο βάζο. Ήταν τόσο λεπτοδουλεμένο που έμοιαζε σχεδόν διάφανο, δουλεμένο με χρυσό και λευκό, και απεικόνιζε κάποια ανατολίτικη σκηνή με κάθε λεπτομέρεια. Πρέπει να άξιζε μια ολόκληρη περιουσία, αλλά εκείνη ακριβώς τη στιγμή άξιζε όσο οι ζωές τους. Κι ο Γουόρεν σκεφτόταν το ίδιο ακριβώς πράγμα, και ξαφνικά θυμήθηκε τι είχε κάνει η Τζορτζίνα μ αυτό το βάζο όταν είχε επιστρέψει από την Αγγλία. Το κράτησε στα χέρια του και το γύρισε αργά και προσεκτικά γύρω γύρω. Ύστερα κοίταξε προς τη μεριά του Λιανγκ και είπε με απόλυτη σοβαρότητα: «Θα ήταν κρίμα αν μου έπεφτε ξαφνικά απ τα χέρια, έτσι δεν είναι;». Ο Κινέζος χλώμιασε. «Θα πέθαινες κατευθείαν», υποσχέθηκε. «Μα αυτό ήταν το σχέδιο ούτως ή άλλως, σωστά;»

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 325 αποκρίθηκε ο Γουόρεν και ύστερα είπε στην Έιμι, δίχως να την κοιτάξει: «Έιμι, πήγαινε σ εκείνο το δωμάτιο εκεί πέρα πίσω από τον Μακ και κλειδώσου μέσα. Τώρα!». Και είπε και στον Λιανγκ, που έκανε να την εμποδίσει: «Ξέχνα την αυτήν. Δεν έπαιξε ποτέ κανένα ρόλο στην υπόθεση, αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι η αδερφή μου τη συμπαθεί πολύ. Θα πάρεις το βάζο, αλλά θα γυρίσουμε στο λιμάνι χωρίς το κορίτσι». Και αυτό έγινε. Και η Έιμι, που είχε κλειστεί μέσα σε μια ντουλάπα που δεν είχε κλειδαριά πάνω στην πόρτα της ούτε και τίποτα μέσα που να μπορεί να χρησιμεύσει ως εμπόδιο ήταν σίγουρη ότι ο Γουόρεν ήξερε πως θα ήταν έτσι το πράγμα, απλώς μπλοφάριζε για να τη βγάλει από τη μέση ήταν έξαλλη που έσπευσε να κάνει αυτό που τη διέταξε χωρίς να το σκεφτεί πρώτα. Ο Μακ άνοιξε την πόρτα πίσω της. «Μπορείς να βγεις τώρα, κοπελίτσα». «Πάνω που ετοιμαζόμουν να βγω», αποκρίθηκε η Έιμι. «Και μη στέκεσαι εκεί πέρα χωρίς να κάνεις τίποτα, άνθρωπέ μου! Φέρε ένα όπλο, και παραπάνω, αν έχεις. Πρέπει να επιστρέψουμε στο λιμάνι για να εξασφαλίσουμε ότι αυτοί δεν θα δοκιμάσουν να κάνουν τίποτα την τελευταία στιγμή». «Νομίζω πως δεν θα του άρεσε αυτό καθόλου του Γουόρεν», είπε σκεφτικός ο Μακ. «Κι εγώ νομίζω ότι τούτη τη στιγμή δεν με νοιάζει τι θα του άρεσε. Μα να με κλείσει σε μια ντουλάπα» πρόσθεσε γκρινιάζοντας θυμωμένα, κι ύστερα: «Τι περιμένεις; Πάμε!».

326 JOHANNA LINDSEY Κεφάλαιο 38 Τελικά, η Έιμι και ο Μακ έφτασαν αργά για να μπορούσαν να προσφέρουν κάποια βοήθεια, αλλά δεν είχε χρειαστεί κιόλας. Έφτασαν στην Αμφιτρίτη ακριβώς πάνω στη στιγμή που είδαν τον Γουόρεν να βγαίνει από εκεί. Το πορτογαλικό πλοίο δεν έχασε καθόλου καιρό κι έφυγε, και ήδη το κατάπινε το σκοτάδι που εκτεινόταν πέρα από τα φώτα του λιμανιού. Η Έιμι δεν απογοητεύτηκε καθόλου που είδε ότι η βοήθειά της δεν ήταν αναγκαία. Πήγε κατευθείαν και ρίχτηκε στην αγκαλιά του Γουόρεν για να μοιραστεί μαζί του την ανακούφισή του που όλα είχαν τελειώσει. Δεν παρατήρησε ότι εκείνος δεν ανταπέδωσε το αγκάλιασμά της. Πάνω απ την κορυφή του κεφαλιού της ο Γουόρεν ρώτησε τον Μακ: «Τι γυρεύει αυτή εδώ;». «Είναι αυταρχική σαν την αδερφή σου, οφείλω να σου πω», αποκρίθηκε οργισμένος ο Μακ. Η Έιμι αποτραβήχτηκε από τον Γουόρεν για να ρίξει ένα άγριο, αγανακτισμένο βλέμμα στον κοκκινομάλλη Σκοτσέζο. «Φυσικά και δεν είμαι, αλλά τι κι αν είμαι; Ο Γουόρεν όντως μπορεί να είχε χρειαστεί τη βοήθειά μας, κι αν την είχε χρειαστεί, πώς θα την έπαιρνε αν δεν ήμασταν εδώ να του τη δώσουμε; Πες το μου αυτό, γιατί δεν το λες;» «Άσ το, Μακ», αναστέναξε ο Γουόρεν. «Δεν θέλεις να προσπαθήσεις να το καταλάβεις αυτό το πράγμα, πίστεψέ με».

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 327 Και γυρνώντας προς την Έιμι είπε: «Έλα εσύ και θα σε βάλουμε σε ένα κρεβάτι. Τελείωσε. Αύριο θα σου βρούμε ένα πλοίο να γυρίσεις στην Αγγλία». Η Έιμι χαλάρωσε μόνο γιατί ο Γουόρεν είχε αναφέρει τη λέξη «κρεβάτι», και υπέθεσε ότι θα εξακολουθούσε να μοιράζεται το δικό του. Όσο για το να της βρουν ένα πλοίο αύριο, θα του άλλαζε γνώμη και πολύ γρήγορα. Θα της άρεσε να δει κάτι από τη γενέτειρά του πριν επιστρέψουν στην Αγγλία. Προσαρμόζοντας το βήμα της στο ρυθμό του ρώτησε: «Λοιπόν, τι έγινε; Ο Λι πίστεψε στ αλήθεια την μπλόφα σου ότι θα ανατίναζες το πλοίο τους;». «Δεν ήταν μπλόφα, Έιμι». «Ω», έκανε εκείνη λιγάκι έκπληκτη. «Και από τη στιγμή που εγώ κρατούσα το βάζο», συνέχισε ο Γουόρεν, «δεν επρόκειτο να ρισκάρουν και να προσπαθήσουν να μου το πάρουν. Ήρθαμε εδώ και απλώς ρώτησα τον κύριο Κέιτς αν τα κανόνια ήταν έτοιμα. Όταν εκείνος είπε πως ναι, πέταξα το βάζο προς τον Λιανγκ». «Το πέταξες;» ρώτησε η Έιμι με κομμένη ανάσα. «Μη μου πεις!» «Αν το πέταξα, λέει! Και η έκφρασή του ώσπου να το πιάσει έκανε όλη αυτή την ιστορία να αξίζει σχεδόν τον κόπο». «Μπορώ να σκεφτώ και μερικά άλλα πράγματα που έκαναν όλη αυτή την ιστορία να αξίζει τον κόπο». «Μη», ήταν το μόνο που της είπε. Τότε ο Γουόρεν άνοιξε το βήμα του, με αποτέλεσμα η Έιμι να δυσκολεύεται να συνεχίσει την οποιαδήποτε συζήτηση ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσε να τον προλαβαίνει. Τα είχε συνηθίσει αυτά. Η διάθεσή του την έβαζε σε σκέψεις, ωστόσο. Το απέδωσε στην απογοητευτική κατάληξη του πράγματος και στο γεγονός ότι ο Γουόρεν δεν είχε αποκομίσει τίποτα από την όλη υπόθεση, για την ακρίβεια μάλιστα είχε χάσει μια ανεκτίμητη αντίκα. Βέβαια είχε αποκτήσει εκείνη, αλλά η Έιμι δεν πίστευε ότι θα το μετρούσε αυτό ο Γουόρεν, δεδομένου ότι ήταν ήδη

328 JOHANNA LINDSEY διαθέσιμη γι αυτόν φτάνει να το ζητούσε. Στο σπίτι του, της έκανε πολύ γρήγορα τις συστάσεις με την οικονόμο του σπιτιού, που αναγκάστηκε να σηκωθεί απ τον ύπνο της για να φροντίσει να τακτοποιηθεί η Έιμι. Την πήγαν στο παλιό δωμάτιο της Τζορτζίνα και της έδωσαν μερικά δικά της νυχτικά. Υπήρχαν και κάτι παλιά φορέματα που θα μπορούσε να τα δοκιμάσει το πρωί. Όταν η οικονόμος τη ρώτησε αν ήθελε να φάει κάτι πριν αποσυρθεί για ύπνο, η Έιμι είπε ότι θα έτρωγε οτιδήποτε φτάνει να μην ήταν ρύζι. Δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήσει, κυρίως επειδή η οικονόμος της είχε ετοιμάσει ένα καυτό μπάνιο και το μόνο που σκεφτόταν η Έιμι ήταν πώς να πάει εκεί μέσα και να μουλιάσει. Αλλά όταν ήταν πια έτοιμη για το κρεβάτι, δεν είχε καμία όρεξη να πάει να ξαπλώσει, τουλάχιστον όχι μόνη της. Περίμενε να έρθει και ο Γουόρεν να τη βρει, αλλά περίμενε απίστευτα πολλή ώρα γιατί εκείνος δεν είχε καμία πρόθεση να πάει κοντά της. Όταν κάποια στιγμή το διαπίστωσε και μόνη της αυτό το πράγμα, κοίταξε να βρει κάποιους τρόπους να τον δικαιολογήσει για την απουσία του, αλλά καμία δικαιολογία δεν φαινόταν πολύ πειστική, οπότε πήγε να τον ψάξει. Η τρίτη κρεβατοκάμαρα που έψαξε, αποδείχθηκε πως ήταν δική του. Ούτε κι εκείνος είχε ξαπλώσει. Καθόταν σε μια καρέκλα με ένα μπουκάλι ουίσκι να ακουμπάει στα χέρια του που ήταν σταυρωμένα, και κοιτούσε αφηρημένα ένα σβηστό τζάκι. Δεν την είχε ακούσει που μπήκε, και η Έιμι δίστασε να του τραβήξει την προσοχή, γιατί ήταν ηλίου φαεινότερο ότι στ αλήθεια δεν είχε κανένα σκοπό να πάει κοντά της απόψε. Η Έιμι δεν ήξερε τι να υποθέσει ως προς τούτο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πίστευε ότι επρόκειτο να παγιωθεί αυτό το πράγμα ως μόνιμη κατάσταση. Αυτό δεν της πέρασε καν από το μυαλό. «Γουόρεν;» είπε τελικά, αποφασισμένη να μάθει τι δεν πήγαινε καλά. Εκείνος απλώς γύρισε το κεφάλι του για να την κοιτάξει. «Τι

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 329 γυρεύεις εδώ;» «Εσένα έψαχνα». «Ωραία, τώρα που με βρήκες, γύρνα στο κρεβάτι σου. Τελείωσε, Έιμι». «Το δυσάρεστο είναι πως ναι, όμως εμείς δεν τελειώσαμε». «Κι όμως, τελειώσαμε». «Δεν μπορεί να το εννοείς αυτό». Εκείνος πετάχτηκε όρθιος από την καρέκλα για να την κοιτάξει. Έμεινε εντελώς ακίνητος. Δεν είχε πιει και πολύ απ το ουίσκι. Ήταν πολύ βυθισμένος στις μελαγχολικές σκέψεις του για να θυμηθεί να πιει. «Να πάρει ο διάολος!» σχεδόν φώναξε τώρα. «Πότε θα πάψεις να ελπίζει για κάτι που δεν πρόκειται να συμβεί;» Η Έιμι σφίχτηκε μπροστά σ αυτή την απρόσμενη επίθεση. «Αν αναφέρεσαι στο γάμο, μπορώ να ζήσω και χωρίς αυτόν αν μπορείς κι εσύ». «Σίγουρα μπορείς», κάγχασε εκείνος. «Και η αναθεματισμένη η οικογένειά σου το ίδιο». Είχε δίκιο, φυσικά. Δεν υπήρχε περίπτωση να την αφήσουν να ζει μαζί του ανύπαντρη, στην αμαρτία. «Ε τότε θα συνεχίσουμε σαν εραστές», πρότεινε, μολονότι της ήταν μάλλον δύσκολο να αρκεστεί μόνο σ αυτό εκείνη τη στιγμή. «Δεν χρειάζεται να το μάθει κανείς». «Για μια φορά δώσε προσοχή, Έιμι», είπε εκείνος αργά και καθαρά. «Σε χόρτασα, σε χόρτασα για τα καλά. Δεν έχω πλέον ανάγκη από αυτό που έχεις να μου προσφέρεις». Σκόπιμα μιλούσε τόσο ωμά, όπως είχε κάνει τόσες και τόσες φορές. Μόνο που αυτή τη φορά την εξόργισε, και εκείνη του ανταπέδωσε τα ίσα, ενθυμούμενη κάτι που της είχε πει κάποτε ο Τζέρεμι. «Αλήθεια;» είπε καθώς έβγαζε αργά αργά τη ρόμπα που φορούσε και την άφησε να γλιστρήσει στο πάτωμα. «Ε τότε κοίτα για τελευταία φορά, Γουόρεν Άντερσον, για να θυμάσαι ακριβώς τι άφησες».

330 JOHANNA LINDSEY Φυσικά ήταν εντελώς γυμνή. Κι εκείνος επηρεάστηκε αφάνταστα από αυτό που είδε. Έκανε ένα βήμα προς το μέρος της, παραπατώντας μάλιστα, κι έπεσε στα γόνατα μπροστά της. Τύλιξε τα χέρια του γύρω απ τους γοφούς της πίεσε το πρόσωπό του στην κοιλιά της. Αναστέναξε μέσα απ τα φυλλοκάρδια του. Η Έιμι ξέχασε αμέσως τα περί τιμωρίας του. Ο Γουόρεν ξέχασε αμέσως την αποφασιστικότητά του. Υπήρχε μόνο η φωτιά που άναβε κάθε φορά που άγγιζαν ο ένας τον άλλο. Οι δεύτερες σκέψεις θα μπορούσαν να περιμένουν ως αύριο, ας το μετάνιωναν τότε. Και θα το μετάνιωναν και οι δυο τους, αν και, δυστυχώς, όχι για τους λόγους που μπορεί να φαντάζονταν.

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 331 Κεφάλαιο 39 «Απ ό,τι φαίνεται, αργήσαμε πολύ», παρατήρησε ο Κόνι. «Εντάξει, μην κοιτάς εμένα», είπε ο Άντονι. «Δεν είμαι εγώ αυτός που μας έριξε σ εκείνη την καταιγίδα που κόντεψε να μας φτάσει στη Γροιλανδία. Ο αγαπητός μου αδερφός έχει αυτή την τιμή». «Καλύτερα να μην πεις άλλα, ανόητε. Ο αγαπητός σου αδερφός είναι έτοιμος για μακελειό». Αυτό δεν ήταν και εντελώς αλήθεια, αλλά πάντως κόντευε. Ο Τζέιμς στεκόταν από την άλλη μεριά του κρεβατιού και κοιτούσε το ζευγάρι που κοιμόταν, κι ευχήθηκε με την ψυχή του εκείνη η καταιγίδα να μην είχε μπει ανάμεσα σ αυτόν και στο θήραμά του. Του είχε πάρει δύο ολόκληρες βδομάδες να μειώσει την απόσταση ως το πλοίο που κυνηγούσε, αλλά και πάλι οι άλλοι απείχαν περίπου οχτώ ώρες, και γι αυτόν ακριβώς το λόγο το πλοίο του δεν κατάφερε να αγκυροβολήσει παρά μόνο σήμερα το πρωί, και γι αυτό βεβαίως δεν υπήρχε και κανένα ίχνος από το άλλο πλοίο. Αυτή ήταν η κατάληξη που είχαν τα σχέδιά του να στριμώξει τα πανούργα καθάρματα. Δεν είχε υποθέσει ότι ο Νηρέας μπορεί να είχε φτάσει πρώτος. Είχε υποθέσει, και ορθά, ότι ο Γουόρεν είχε καταφέρει να διαπραγματευτεί επιτυχώς με τους Κινέζους και ότι τώρα θα μπορούσε να τον βρει κανείς στο σπίτι του. Τα δυο αδέρφια και ο Κόνι είχαν πάει κατευθείαν εκεί, μην μπορώντας να ελέγξουν

332 JOHANNA LINDSEY την ανησυχία τους ώσπου να βεβαιώνονταν ότι η Έιμι ήταν καλά. Η οικονόμος των Άντερσον τους διαβεβαίωσε ότι ήταν καλά και τους είπε ότι ο πλοίαρχος και η φιλοξενούμενή του κοιμούνταν ακόμα. Η οικονόμος έφυγε για να πάει να τους φέρει πρωινό να φάνε. Εκείνοι είχαν πάει αμέσως επάνω, για να βρουν το ζεύγος των αγνοουμένων. Ε, δεν περίμεναν ότι θα τους έβρισκαν και μαζί. Τώρα ο Τζέιμς ήταν εκτός εαυτού από τα νεύρα του, αλλά ήξερε καλά ότι δεν μπορούσε να σκοτώσει τον τύπο που ξεπαρθένιασε την Έιμι τη στιγμή που και ο ίδιος είχε κάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα στην Τζορτζίνα. Την ίδια την αδερφή του Γουόρεν, και μάλιστα την κατέστησε και έγκυο. Αυτό που τον έβγαζε κυριολεκτικά απ τα ρούχα του ήταν ότι πλέον πάει, το θέμα τελείωσε. Τώρα πια θα έπρεπε να τον καλωσορίσουν στην οικογένεια, και όχι μόνο σαν κουνιάδο που θα μπορούσαν απλώς να τον ανέχονται και να τον αγνοούν, εδώ που τα λέμε, αλλά ως ανιψιό του Τζέιμς, από το γάμο του με την ανιψιά του. Άκου ανιψιό του! Που να πάρει ο διάολος και να σηκώσει! «Θα μπορούσαμε να είμαστε μεγαλόψυχοι, θα έλεγα, και να υποθέσουμε ότι έχουν παντρευτεί», είπε ο Άντονι, αλλά το σχόλιό του τράβηξε πάνω του δυο βλέμματα γεμάτα θυμό και δυσφορία. «Ε εντάξει, δεν είναι και τόσο παρατραβηγμένο!» Ο Κόνι οπισθοχώρησε για να βγει από τη μέση κι ύστερα είπε: «Γιατί δεν τον ρωτάς;». «Εννοείται πως θα τον ρωτήσω». Αλλά δεν ήταν απαλό σκουντηματάκι αυτό που έκανε στον Γουόρεν. Όντας τόσο κοντά του, ο Άντονι έσκυψε από πάνω του και του έριξε πρόχειρα μια ανάστροφη, για να του τραβήξει την προσοχή. Και του την τράβηξε, αμέσως μάλιστα. Με τέτοιο ξύπνημα, ο Γουόρεν πετάχτηκε απ τον ύπνο κατευθείαν. Ο Άντονι είχε ήδη φύγει πάνω απ το κεφάλι του, ωστόσο ήταν ο πρώτος που είδε ο Γουόρεν. «Από πού διάολο ξεφύτρωσες εσύ;»

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 333 «Σου έχω μια καλύτερη ερώτηση, αγαπητέ», αποκρίθηκε ο Άντονι. «Έχεις παντρευτεί;» «Μα τι διάολο ερώτηση» «Σχετικότατη, προς ώρας. Α, βλέπω ότι θυμήθηκες τώρα πως δεν κοιμάσαι μόνος. Λοιπόν;» «Δεν την έχω παντρευτεί», είπε απότομα ο Γουόρεν. Ο Άντονι πλατάγισε τη γλώσσα του. «Έπρεπε να είχες πει ψέματα, Γιάνκη, ή τουλάχιστον να πρόσθετες και τη λέξη ακόμα σ αυτό που είπες. Μεγάλη ηλιθιότητα εκ μέρους σου να μην το έχεις καταλάβει αυτό». «Και ποιος είπε ότι είναι έξυπνος;» Ο Γουόρεν γύρισε απότομα το κεφάλι του και είδε τον Κόνι να στέκεται στα πόδια του κρεβατιού, και μετά είδε και το γαμπρό του, αυτόν που μόλις είχε μιλήσει. «Χριστέ μου», είπε μέσα απ τα δόντια του κι έπεσε ξανά στο μαξιλάρι του αποκαμωμένος. «Πείτε μου ότι βλέπω όνειρο». Ακούστηκε και η φωνή της Έιμι, καθώς ο ώμος του Γουόρεν τη σκούντησε αρκετά ώστε να ξυπνήσει επιτέλους. «Μα τι» «Έχουμε παρέα», τη διέκοψε ο Γουόρεν, με τη φωνή του να στάζει αηδία. «Που να πάρει ο διάολος» αλλά σταμάτησε απότομα τη φράση της καθώς είδε το θείο της τον Τόνι να στέκεται δίπλα στο κρεβάτι και, με τα μάτια γουρλωμένα, ολοκλήρωσε τη φράση της με μια νότα φρίκης στη φωνή της, «έχουμε». «Χαίρομαι που βλέπω ότι είσαι καλά, μικρούλα», είπε ο Άντονι, για να συμπληρώσει αμέσως μετά: «Τουλάχιστον κατά το μεγαλύτερο μέρος». Η Έιμι βόγκηξε και έχωσε το πρόσωπό της στον ώμο του Γουόρεν. Αλλά ο εφιάλτης έγινε ακόμα χειρότερος. «Δεν υπάρχει λόγος να το κάνεις αυτό, καλό μου κορίτσι», είπε ο Τζέιμς στην πλάτη της. «Ξέρουμε ποιος είναι ο φταίχτης εδώ πέρα». «Όνειρο είναι», διαβεβαίωσε η Έιμι τον Γουόρεν. «Με το που θα ξυπνήσουμε, θα εξαφανιστούν».

334 JOHANNA LINDSEY Εκείνος μονάχα αναστέναξε. «Για μια φορά εύχομαι να μην ξεγελούσες τον εαυτό σου, Έιμι». «Α, καλό αυτό». Ανασηκώθηκε για να τον αγριοκοιτάξει. «Έκτακτο. Και μη νομίζεις πως ξέχασα ότι προσπάθησες να με ξεφορτωθείς χθες το βράδυ. Τελειώσαμε, ε; Ποιος ξεγελάει ποιον;» «Ξέρει να παίρνει την ευθύνη πάνω της, έτσι δεν είναι;» παρατήρησε ο Άντονι. «Μου θυμίζει λιγάκι τη Ρέιγκαν και το συνήθειο που έχει να χειρίζεται επιδέξια όλες τις καταστάσεις», σχολίασε ο Κόνι. «Κι έχουν και το ίδιο φρικαλέο γούστο στους άντρες, δυστυχώς», υπερθεμάτισε ο Τζέιμς. «Πολύ αστείο, κύριοι», είπε ο Γουόρεν. «Όμως για χάρη της κυρίας, δεν πάτε να τσακιστείτε να φύγετε από δω για να ντυθούμε πρώτα, και συνεχίζουμε μετά;» «Δεν φαντάζομαι να σου περνάει απ το μυαλό να το σκάσεις από το παράθυρο, ε;» απάντησε πρώτος ο Άντονι. «Από τον δεύτερο όροφο;» αντιγύρισε ο Γουόρεν. «Δεν έχω καμιά όρεξη να σπάσω το λαιμό μου, ευχαριστώ». «Αυτό είναι γελοίο, Γιάνκη», κάγχασε ο Άντονι. «Ο λαιμός σου είναι το τελευταίο πράγμα που πρέπει να σε ανησυχεί τώρα δα». «Αρκετά, Τόνι», είπε ο Τζέιμς. Και ύστερα στράφηκε προς τον Γουόρεν και δήλωσε όλο νόημα: «Απ όσο θυμάμαι, το γραφείο ήταν το ιδανικό δωμάτιο για τέτοιου είδους συζητήσεις. Να μην αργούμε». Αμέσως μόλις έκλεισε η πόρτα ο Γουόρεν πετάχτηκε από το κρεβάτι και άρχισε να ντύνεται στα γρήγορα. Η Έιμι ανακάθισε αργά αργά, σκεπάζοντας τα στήθη της με το σεντόνι. Τα μάγουλά της εξακολουθούσαν να είναι κατακόκκινα. Είχε την εντύπωση ότι δεν θα ξεκοκκίνιζαν ποτέ. Αν την είχαν βρει οι γονείς της, τότε θα μιλούσαμε για τον απόλυτο εξευτελισμό. Το να συζητάς να ξελογιάσεις έναν άντρα ήταν ένα πράγμα, αλλά το να σε τσακώσουν να το κάνεις κιόλας

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 335 ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό. Δεν ήθελε να αντικρίσει ξανά τους θείους της, με τίποτα. Αλλά δεν είχε επιλογή. «Αν δεν ήξερα πώς ακριβώς έγιναν τα πράγματα, θα μου περνούσε απ το μυαλό ότι τα είχες προσχεδιάσει όλ αυτά», είπε ο Γουόρεν την ώρα που έβαζε το σακάκι του. Η Έιμι σφίχτηκε με τα πικρά λόγια που άκουσε. Α, δεν μπορούσε να αντέξει μία από τις γνωστές του επιθέσεις τώρα δα, ειλικρινά δεν μπορούσε. «Δεν σε ανάγκασα να μου κάνεις έρωτα χθες το βράδυ», επισήμανε. «Μπα; Δεν με ανάγκασες;» Η κατηγορία αυτή τη χτύπησε εκεί που πονούσε, αλλά ακόμα περισσότερο, την ανάγκασε να δει τον εαυτό της με τα δικά του μάτια. Εκείνος είχε απόλυτο δίκιο. Αυτή ήταν που είχε θυμηθεί τι της είχε πει ο Τζέρεμι και το χρησιμοποίησε εναντίον του Γουόρεν. Γι αυτόν το λόγο, από την πρώτη στιγμή ήταν αποκλειστικά επικεντρωμένη στον εαυτό της πάνω στον αγώνα της να τον κερδίσει, δεν είχε λογαριάσει τα δικά του συναισθήματα ούτε μία φορά, το μόνο που πίστευε ήταν στα αισθήματα που ήταν σίγουρη ότι θα είχε ο Γουόρεν αργότερα. Όμως η τόση σιγουριά της δεν είχε αποδειχτεί θετικό πράγμα, άσχετα από το πόσο ισχυρή ήταν η διαίσθησή της πάνω στο ζήτημα. Είχε υπάρξει άδικη. Σήκωσε το κεφάλι της για να του πει ότι λυπόταν πάρα πολύ, ότι δεν θα ξαναπροσπαθούσε να τον χειριστεί άλλη φορά, αλλά εκείνος είχε ήδη γλιστρήσει έξω απ το δωμάτιο. «Ώστε εδώ μέσα σε ξυλοφόρτωσαν;» ρώτησε ο Άντονι τον αδερφό του καθώς έμπαιναν στο ευρύχωρο γραφείο στο κάτω πάτωμα. «Εντάξει, υπήρχε άφθονος χώρος γι αυτό». «Σκάσε, Τόνι». Όμως ο Άντονι ποτέ δεν ήταν τύπος που δεχόταν υποδείξεις,

336 JOHANNA LINDSEY εκτός κι αν τον βόλευε. Στο ίδιο ύφος είπε: «Πρέπει να μου δείξεις και το άτιμο κελάρι μια και είμαστε εδώ, για να τα πω όλα στην Τζακ μια μέρα. Είμαι σίγουρος ότι θα ενθουσιαστεί να ακούσει πως ο θείος της κόντεψε να κρεμάσει τον πατέρα της». Ο Τζέιμς πήγε να του ορμήσει. Ο Κόνι έδωσε έναν πήδο και μπήκε ανάμεσά τους. Κι εκείνη τη στιγμή μπήκε και ο Γουόρεν και είπε: «Δεν μπορούσατε να με περιμένετε;». Τα δυο αδέρφια απομακρύνθηκαν αμέσως ο ένας απ τον άλλο. Ο Κόνι ίσιωσε το σακάκι του και είπε επιδοκιμαστικά: «Πάνω στην ώρα ήρθες, Γιάνκη. Κόντευαν να ξεχάσουν ότι εσένα θέλουν να πνίξουν». «Ποιος θέλει να έχει τέτοια χαρά;» ρώτησε ο Γουόρεν κοιτάζοντας πότε τον έναν, πότε τον άλλο. «Όχι εγώ, αγαπητέ», αποκρίθηκε ο Άντονι. «Τα έχω περάσει κι εγώ αυτά, έχε υπόψη σου, μολονότι εγώ δεν είχα τους κουνιάδους να με κυνηγούν από πίσω. Εδώ που τα λέμε, δεν υπήρχαν και κουνιάδοι. Από μόνος μου αποφάσισα να κάνω το σωστό». Ο Γουόρεν στράφηκε προς τον Τζέιμς. «Εσύ θα παραστήσεις τον υποκριτή, δηλαδή;» Μια στιγμή αργότερα ο Τζέιμς αποκρίθηκε: «Όχι. Αν βάλεις τα πράγματα στη θέση τους, δεν πρόκειται να σε πειράξω. Και δεδομένων των συνθηκών, έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα και σας τσακώσαμε όπως σας τσακώσαμε, δεν έχεις κι άλλη επιλογή, έτσι δεν είναι;». Ο Γουόρεν το ήξερε, γι αυτό άλλωστε ήταν και τόσο νευριασμένος ο ίδιος. Άλλο πράγμα να απολάμβανε τα θέλγητρα της Έιμι χωρίς να το μάθει ποτέ η οικογένειά της, και εντελώς άλλο το γεγονός ότι τώρα το είχαν μάθει. «Θα την παντρευτώ», είπε μέσα απ τα δόντια του, «αλλά να με πάρει και να με σηκώσει αν ζήσω μαζί της και να με πάρει και να με σηκώσει αν ανεχτώ άλλη παρέμβαση από εσάς, καθίκια». «Ε εντάξει, Θεέ και Κύριε, δεν είναι ανάγκη να είσαι τόσο διαλλακτικός», είπε ειρωνικά ο Άντονι. «Εμάς μας κάνει και

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 337 μόνο το κομμάτι του γάμου». «Θέλεις να με παντρευτείς;» Ο Γουόρεν στράφηκε απότομα και είδε την Έιμι να στέκεται στο κατώφλι. Το μόνο που είχε κάνει ήταν να φορέσει όπως όπως το στραπατσαρισμένο φόρεμά της. Ήταν ξυπόλυτη. Τα δάχτυλά του είχαν βοηθήσει στο να γίνει τζίβα εκείνη η υπέροχη χαίτη από κατάμαυρα μαλλιά. Και αυτή η ζωντάνια που τόσο πολύ τη χαρακτήριζε, έλειπε. Ο Γουόρεν ήταν πολύ θυμωμένος για να δώσει σημασία σ εκείνο το σφίξιμο στο στήθος του, πολύ θυμωμένος για να δει ότι η Έιμι οπλιζόταν με θάρρος για να ακούσει την απάντησή του. «Την ξέρεις ήδη την απάντηση σ αυτό. Ποτέ δεν έχω δείξει κάτι άλλο, ούτε μία φορά, έτσι δεν είναι;» Η Έιμι μπορεί να ήταν προετοιμασμένη γι αυτή την απάντηση, αλλά το να την ακούει στ αλήθεια ύστερα απ όλα όσα είχαν ζήσει οι δυο τους τελευταία μετά τη χθεσινή νύχτα Ο πόνος ήταν σχεδόν αβάσταχτος, φούσκωνε μέσα στο στήθος της και στο λαιμό της. Όμως εκείνος στεκόταν εκεί, θυμωμένος και πιο πεισματάρης από ποτέ, κι εκείνη προτιμούσε να πεθάνει παρά να τον αφήσει να καταλάβει πόσο πολύ την είχε πληγώσει. «Ε τότε αυτό τα τακτοποιεί όλα», είπε πρακτικά. «Ούτε κατά διάνοια, καλό μου κορίτσι», είπε ο Τζέιμς. «Δεν έχει καμία απολύτως σημασία τι προτιμάει αυτός». «Φυσικά και έχει. Δεν θα τον παντρευτώ». «Ξέρεις τι θα πει ο πατέρας σου γι αυτό;» ρώτησε ο Τζέιμς μην πιστεύοντας στ αυτιά του. Μα η Έιμι απάντησε μονάχα: «Εγώ δεν πρόκειται να τον παντρευτώ μέχρι να μου το ζητήσει». «Το πείσμα σου δεν έχει όρια, μικρή», είπε ο Άντονι τραβώντας την προσοχή πάνω του. «Και βέβαια θα σου ζητήσει να τον παντρευτείς, Έιμι. Σου το εγγυώμαι», πρόσθεσε ο Τζέιμς. «Αν μου το ζητήσει έτσι, δεν μετράει. Πρέπει να το εννοεί, κι

338 JOHANNA LINDSEY εγώ πρέπει να ξέρω ότι το εννοεί. Σου το έχω ξαναπεί, θείε Τζέιμς, ότι δεν πρόκειται να τον παντρευτώ αν έρθει στη γαμήλια τελετή με το ζόρι. Λοιπόν, μ αυτό κλείνει η συζήτηση. Θα ήθελα να πάω σπίτι μου το συντομότερο δυνατόν, αν μπορεί να το κανονίσει κάποιος από εσάς». Δεν έριξε στον Γουόρεν άλλη ματιά. Απλώς αποσύρθηκε κι έφυγε τόσο αθόρυβα όπως είχε έρθει. Αλλά η οργή που άφησε πίσω της ήταν οφθαλμοφανής, τουλάχιστον για δύο από τους παρευρισκομένους στο χώρο. «Να πάρει ο διάολος», γρύλισε ο Τζέιμς. «Λοιπόν, αυτό σε βγάζει από την υποχρέωση, Γιάνκη». Ο Άντονι το είπε αυτό με μια φωνή γεμάτη απέχθεια. «Σημαίνει όμως επίσης ότι θα τσακιστείς να μείνεις μακριά της, αλλιώς θα σε σκοτώσω εγώ με τα ίδια μου τα χέρια». Ο Γουόρεν δεν ανησυχούσε καθόλου γι αυτή την απειλή, γιατί κι αυτός δεν είχε την παραμικρή πρόθεση να ξαναπλησιάσει ποτέ την Έιμι. Όμως δεν ήταν σίγουρος αν αυτό που ένιωθε ήταν ανακούφιση, κι αν δεν ήταν, τότε τι στο διάβολο ήταν αυτό που τον πονούσε ως το μεδούλι και τον έκανε να θέλει να τρέξει ξοπίσω της; Όχι δηλαδή ότι θα υπέκυπτε κιόλας σ αυτό το ακαθόριστο συναίσθημα. Για να πάψει να αναρωτιέται, στράφηκε στον Τζέιμς και ρώτησε: «Αλήθεια, πώς καταφέρατε και φτάσατε ως εδώ τόσο γρήγορα;». «Με το πλοίο σου». Υπό κανονικές συνθήκες ο Γουόρεν θα είχε γίνει έξαλλος που άκουσε τέτοιο πράγμα, αλλά για να λέμε την αλήθεια, χάρηκε που τώρα είχε το πλοίο του στη διάθεσή του. Θα πήγαινε εκεί αμέσως. «Τότε, εμένα με συγχωρείτε, κύριοι. Παρακαλώ, σαν στο σπίτι σας. Εγώ πάω στον Νηρέα να δω τι έχει απομείνει απ αυτόν». Αυτό ήταν ένα καρφί για τις ναυτικές ικανότητες του Τζέιμς, που πήγε και καρφώθηκε κατευθείαν στην καρδιά του. «Όχι και

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 339 πολλά», είπε ανταποδίδοντας το καρφί. Ο Γουόρεν δεν τσίμπησε το δόλωμα. «Φαντάζομαι πως καταλαβαίνετε, δεδομένων των συνθηκών, γιατί δεν είμαι σε θέση να σας προσφέρω μεταφορά πίσω στην Αγγλία». «Ναι, σιγά μη βάζαμε εσένα και την Έιμι μαζί στο ίδιο πλοίο άλλη φορά», μουρμούρισε θυμωμένα ο Άντονι. Ο Γουόρεν δεν τσίμπησε ούτε αυτό το δόλωμα. «Ε τότε πιθανότατα δεν θα ξαναϊδωθούμε ποτέ». Αλλά έκαναν λάθος.

340 JOHANNA LINDSEY Κεφάλαιο 40 Τα αδέρφια του Γουόρεν είχαν φύγει νωρίτερα μέσα στην εβδομάδα για να γυρίσουν στην Αγγλία μαζί με τον καινούριο διευθυντή. Αν σάλπαρε κι αυτός αμέσως, υπήρχε μία περίπτωση να τους συναντήσει στη θάλασσα και έτσι θα απέφευγε να πάει κι αυτός στην Αγγλία για να δώσει εξηγήσεις. Δεν σάλπαρε αμέσως. Βρήκε όμως ποια άλλα πλοία θα αναχωρούσαν για εκείνη την περιοχή του κόσμου. Το ένα απ αυτά ήταν προγραμματισμένο να φύγει σε τρεις μέρες. Ο Γουόρεν περίμενε ότι η Έιμι θα έμπαινε σ αυτό. Κι απ τη στιγμή που εκείνη και οι θείοι της θα έφευγαν τόσο σύντομα, πραγματικά δεν υπήρχε λόγος και γι αυτόν να ξαναπάει στο Λονδίνο. Θα αναλάμβαναν αυτοί να εξηγήσουν στ αδέρφια του. Ο καινούριος διευθυντής θα πήγαινε να εγκατασταθεί στο γραφείο της «Σκάιλαρκ». Αυτός δεν είχε τίποτ άλλο να κάνει στο Λονδίνο εκτός από το να είναι κοντά στην Έιμι, πολύ κοντά για να μπορεί να διατηρεί την ψυχική του ηρεμία. Αυτό το τελευταίο τον οδήγησε στην απόφαση να αποφύγει εντελώς την Αγγλία για μερικά χρόνια, και πολύ περισσότερο αφού ήδη δυσκολευόταν να μείνει μακριά από το σπίτι του ενόσω βρισκόταν ακόμη εκεί η Έιμι. Ο Γουόρεν εξακολουθούσε να έχει τη βασανιστική αίσθηση ότι δεν έπρεπε να είχε αφήσει να λήξει το πράγμα μεταξύ τους έτσι όπως έληξε, ότι έπρεπε να είχε βρει χρόνο να της εξηγήσει, κατ ιδίαν, για ποιο λόγο συνέχιζε

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 341 να μη θέλει να την παντρευτεί ότι δεν του έφταιγε εκείνη αλλά ο γάμος αυτός καθαυτόν. Φυσικά εκείνη πιθανότατα το ήξερε αυτό, μια και γνώριζε τόσο πολλά για το παρελθόν του, της ιστορίας του με τη Μαριάν συμπεριλαμβανομένης, αλλά δεν θα ήταν κακό να επαναλάβει άλλη μια φορά γιατί δεν θα της ζητούσε να γίνει γυναίκα του. Και δεν μπορούσε να βγάλει απ το μυαλό του την εικόνα της, όπως την είχε δει τελευταία φορά, μ εκείνο το μείγμα από πόνο, ήττα και πείσμα που την έκανε να αλλάξει όψη, την έκανε να δείχνει μεγαλύτερη από δεκαοχτώ χρόνων, κι έκανε κι αυτόν να θέλει να την παρηγορήσει. Τον είχε βγάλει από τη δύσκολη θέση αρνούμενη να τον παντρευτεί παρά μόνο με τους δικούς της όρους. Γι αυτό το πράγμα ο Γουόρεν της ήταν ευγνώμων ή θα έπρεπε να είναι. Πάντως η καθαρή αλήθεια ήταν ότι είχε αρνηθεί να τον παντρευτεί. Χριστέ μου, δεν θα το άφηνε και αυτό να τον επηρεάσει, ε; Ο Γουόρεν έπεσε με τα μούτρα στη δουλειά και στις τσάρκες με τους παλιόφιλους. Την ημέρα που αναχώρησε η Έιμι, εκείνος πήγε κι έγινε τύφλα στο μεθύσι και πέρασε την επόμενη μέρα στο κρεβάτι ευχόμενος να μην του είχε συμβεί αυτό κι ύστερα συνέχισε τη ζωή του. Ξαναγύρισε να μείνει στο σπίτι του, αλλά όχι στην κρεβατοκάμαρά του, γιατί οι τελευταίες αναμνήσεις που είχε από εκεί μέσα παραήταν έντονες για να τις αντέξει. Προγραμμάτισε ένα δρομολόγιο στις Δυτικές Ινδίες που θα κρατούσε κάμποσους μήνες, αγόρασε το φορτίο και πέρασε το τελευταίο βράδυ του στην πόλη μαζί με τον Μακ, ο οποίος πολύ συνετά απέφυγε να αναφέρει οτιδήποτε που να είχε σχέση με τους Μάλορι. Την ημέρα που θα αναχωρούσε, πήγε ως το λιμάνι με τα πόδια για να απολαύσει τον καιρό, ήταν τέλη καλοκαιριού, αλλά με τη διάθεση που είχε, δεν αποκόμισε καμία χαρά. Πέντε μέρες είχαν περάσει από τότε που έφυγε η Έιμι από την πόλη, και του γινόταν όλο και πιο εύκολο να μην τη σκέφτεται. Αυτό δεν ήταν αλήθεια. Δεν μπορούσε να σταματήσει να τη σκέφτεται. Αλλά θα

342 JOHANNA LINDSEY γινόταν πιο εύκολο. Έπρεπε να γινόταν, γιατί οι αναμνήσεις είχαν αρχίσει στ αλήθεια να τον πονούν. Και σαν να μην έφταναν αυτά, η βόλτα του μέσα απ την πόλη είχε και τα απρόοπτά της. Στρίβοντας από μια γωνία ενός δρόμου που έβγαζε στο λιμάνι, ο Γουόρεν είδε τη Μαριάν, και όλη εκείνη η παλιά του πικρία φούσκωσε απότομα και κόντεψε να τον πνίξει. Ντυμένη στο κίτρινο του ήλιου, μέχρι και η ομπρέλα της ήταν κίτρινη, τα πάντα πάνω της έδειχναν πως ήταν γυναίκα κάποιου πλούσιου, παρ όλα αυτά ο Γουόρεν είχε μάθει πως χώρισε. Δεν ήταν σίγουρος για το πώς αισθάνθηκε γι αυτό, αν αισθάνθηκε κάτι, γιατί δεν είχε προλάβει να το σκεφτεί και καθόλου. Θα έπρεπε να περάσει από μπροστά της για να φτάσει στο λιμάνι. Σιγά μην το έκανε αυτό! Έκανε μεταβολή για να περάσει στην απέναντι μεριά του δρόμου, μα εκείνη τον είχε δει. Σφίχτηκε όταν την άκουσε να φωνάζει το όνομά του, αλλά δεν κουνήθηκε απ τον τόπο του. Περίμενε εκείνη να τον πλησιάσει, να αναγκαστεί να πάει εκείνη σ αυτόν. Κάποτε θα τσακιζόταν να κάνει ό,τι κι αν του ζητούσε. Τώρα με το ζόρι άντεχε ακόμα και να τη βλέπει, αν και με τα ξανθά της μαλλιά και τα ανοιχτογάλαζα μάτια της εξακολουθούσε να είναι το ίδιο όμορφη όπως πάντα. «Πώς είσαι, Γουόρεν;» «Δεν έχω διάθεση για χαλαρή κουβεντούλα», αποκρίθηκε εκείνος κοφτά. «Γι αυτό, θα μου επιτρέψεις» «Είσαι ακόμα πικραμένος; Έλπιζα πως θα σου είχε περάσει». «Γιατί;» κάγχασε εκείνος. «Μήπως σκέφτεσαι να το ξαναπιάσουμε από εκεί που το άφησες;» «Όχι. Εγώ πήρα αυτό που ήθελα, την ελευθερία μου απ όλους τους άντρες. Δεν θα την απαρνιόμουν για κανένα λόγο». «Ε τότε τι συζητάμε;» Του χαμογέλασε με εκείνο το χαμόγελο που ο Γουόρεν θυμόταν ότι υποδήλωνε υπομονή. Το είχε ξεχάσει αυτό της το χαρακτηριστικό, την ανεξάντλητη υπομονή, τίποτα να μην

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 343 μπορεί να την ταράξει. Τώρα που το ξανασκεφτόταν, περισσότερο σήμαινε έλλειψη συναισθημάτων από μέρους της, κάτι το εντελώς διαφορετικό από την υπομονή της Έιμι, ή μάλλον ανοχή πες καλύτερα, γιατί η Έιμι ήταν οτιδήποτε άλλο εκτός από υπομονετική. «Μου πέρασε απ το μυαλό να έρθω στο σπίτι σου, ξέρεις», του είπε, «όταν έμαθα ότι γύρισες. Μα δεν είχα το θάρρος. Γι αυτό χαίρομαι που έπεσα τυχαία πάνω σου, γιατί ήθελα να σου πω ότι λυπάμαι που πήρα μέρος στη μηχανορραφία του Στίβεν. Δεν μπορούσα να σου το πω πριν αυτό, αλλά τώρα που χώρισα, μπορώ». «Κι εγώ τώρα θα πρέπει να το πιστέψω;» «Δεν θα σε παρεξηγήσω αν δεν το πιστέψεις, απλώς εγώ είχα την ανάγκη να καθαρίσω τη συνείδησή μου. Όχι ότι θα είχα κάνει αλλιώς, πάντως ποτέ δεν αισθάνθηκα καλά που το έκανα». «Τι έκανες, Μαριάν; Για τι διάβολο πράγμα μιλάς;» «Ο Στίβεν τα είχε στήσει όλα μ εσένα κι εμένα. Ήταν ένα καλά οργανωμένο σχέδιο που το είχε συλλάβει πριν εσύ κι εγώ γνωριστούμε καν. Κι εσύ ξεγελάστηκες απ αυτό. Ήσουν νέος και εύπιστος, και το σχέδιο ήταν απλό. Να έρθουν έτσι τα πράγματα ώστε να με ερωτευτείς, κι ύστερα να σε παρατήσω για τον χειρότερο εχθρό σου. Αλλά το μωρό ήταν κομμάτι της συμφωνίας. Το ίδιο και το διαζύγιο, εδώ που τα λέμε. Όπως είπα, τα είχε σχεδιάσει όλα εκ των προτέρων. Το μόνο που του χρειαζόταν ήταν μια γυναίκα για να φέρει το σχέδιο σε πέρας, και βρήκε αυτή τη γυναίκα στο δικό μου πρόσωπο, γιατί αυτό που μου πρόσφερε ως αντάλλαγμα ήταν πολύ καλό για να το απορρίψω. Να γίνω πλούσια και ανεξάρτητη, δίχως να χρειάζεται να δίνω λογαριασμό σε κανέναν άντρα. Αυτό ήταν το δέλεαρ. Γι αυτό το έκανα». Ο Γουόρεν παραήταν δύσπιστος εκείνη τη στιγμή για να οργιστεί. «Το μωρό ήταν κι αυτό κομμάτι του σχεδίου;» «Ναι. Αυτά που είχε σκοπό να πει ο Στίβεν αν προσπαθούσες να διεκδικήσεις το παιδί, ήταν αλήθεια. Κοιμόμουν μαζί του.

344 JOHANNA LINDSEY Επέμενε πάνω σ αυτό, όχι επειδή του άρεσα ή κάτι τέτοιο, αλλά για να βεβαιωθεί ότι θα προέκυπτε κάποιο παιδί. Βλέπεις, δεν τον ένοιαζε ποιος θα ήταν ο πατέρας του παιδιού, φτάνει να πίστευες ότι ήσουν εσύ». «Ποιανού ήταν το παιδί;» Εκείνη ανασήκωσε αδιάφορα τους ώμους. «Ειλικρινά δεν ξέρω. Δεν είχα σκοπό να το κρατήσω κι αυτό ήταν κομμάτι της συμφωνίας γι αυτό προσπάθησα να μη δεθώ πολύ μαζί του». «Ο Στίβεν σκότωσε το μωρό;» Ο Γουόρεν την ξάφνιασε. «Αυτό πίστευες εσύ; Όχι. Εδώ είναι το αστείο της υπόθεσης. Ο Στίβεν στην πραγματικότητα το αγαπούσε αυτό το αγοράκι. Ειλικρινά του στοίχισε πάρα πολύ όταν συνέβη εκείνο το ατύχημα». «Βάζω στοίχημα». Η Μαριάν συνοφρυώθηκε. «Τον άφησες να νικήσει, έτσι δεν είναι; Τα άφησες να γίνουν όλα όπως τα είχε σχεδιάσει». «Δεν νομίζω ότι είχα και πολλές επιλογές, έτσι αφελής βλάκας καθώς ήμουν». «Εγώ για τώρα μιλάω. Λες να μη βλέπω πόσο πικραμένος εξακολουθείς να είσαι; Γιατί δεν το αφήνεις πίσω σου, απλώς, και να το ξεχάσεις; Δεν ξέρεις ότι ο μόνος λόγος που μείναμε παντρεμένοι για τόσο καιρό ήταν γιατί ο Στίβεν πίστευε ότι μ αγαπάς ακόμα; Η συμφωνία ήταν ότι θα έπαιρνα το διαζύγιο έπειτα από λίγα χρόνια, αλλά εκείνος δεν μου το έδινε, για όσο καιρό θεωρούσε ότι ο γάμος μας θα εξακολουθούσε να είναι αγκάθι στην καρδιά σου. Ο μόνος λόγος που το πήρα επιτέλους ήταν ότι εσύ δεν περνούσες αρκετό καιρό εδώ γύρω ώστε ο Στίβεν να νιώθει εκείνη την κρυφή χαρά». «Δηλαδή αναγκάστηκες να κολλήσεις μαζί του περισσότερο καιρό απ όσο υπολόγιζες. Λες να δίνω δεκάρα γι αυτό;» «Ίσως να θέλεις να μάθεις ότι ποτέ δεν τον αγάπησα, ούτε κι εκείνος εμένα, όλα αυτά τα χρόνια». «Δηλαδή τελικά υπάρχει δικαιοσύνη;» «Μπορεί επίσης να θέλεις να ξέρεις ότι βαρέθηκε με την

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 345 τελευταία του μηχανορραφία και ψάχνει να βρει καινούρια». «Πιστεύεις στ αλήθεια ότι θα έκανα το ίδιο λάθος δύο φορές;» «Όχι, απλώς θεώρησα ότι θα έπρεπε να ξέρεις πως το πράγμα δεν τελείωσε, όσον αφορά αυτόν τουλάχιστον. Σε μισεί πάρα πολύ, βλέπεις. Κάποτε αναρωτιόμουν αν ήταν εντελώς καλά στα μυαλά του που ήθελε να κάνει όλες αυτές τις τρέλες με μόνο λόγο τις προσβολές και τα μαυρισμένα μάτια από την παιδική ηλικία, μικροπράγματα που δεν έπρεπε να έχουν καμία απολύτως σημασία. Όμως εκείνος ήταν έξω φρενών κι έλεγε ότι αυτά τα παιδιάστικα περιστατικά τον είχαν ντροπιάσει μπροστά στον πατέρα του, και ότι ο πατέρας του τον εξευτέλιζε και τον ταπείνωνε επειδή είχε χάσει σ εκείνες τις μάχες μαζί σου. Μισούσε και τον πατέρα του, αλλά δεν το παραδέχτηκε ποτέ αυτό το είχε μπερδέψει μαζί σου, θα έλεγα. Εσένα μπορούσε να σε μισήσει πιο εύκολα. Δεν χρειαζόταν να νιώθει ένοχος γι αυτό». «Ο Στίβεν μπορεί να πάει στο διάβολο, καρφάκι δεν μου καίγεται, αλλά εσύ εσύ θα έπρεπε να μου είχες πει ότι ήσουν διαθέσιμη για τα λεφτά, Μαριάν. Θα τον συναγωνιζόμουν στην τιμή σου». Η προσβολή εκείνη την άγγιξε βαθιά κι έβαψε τα μάγουλά της κόκκινα, στο χρώμα του θυμού. «Πώς να ξέρεις εσύ τι σημαίνει να είσαι φτωχός και να μην έχεις τίποτα; Εσύ πάντα είχες ό,τι κι αν ζητούσες. Δεν μου άρεσε που σε εξαπάτησα μ αυτό τον τρόπο. Δεν περίμενα να είσαι τόσο γλυκός και διασκεδαστικός τουλάχιστον έτσι ήσουν κάποτε. Όμως εγώ είχα κάνει τη συμφωνία. Κι έπρεπε να την τηρήσω». «Ναι, για τα λεφτά», είπε ο Γουόρεν αηδιασμένος. «Λοιπόν, άκου και μια πληροφορία που δεν θα σου κοστίσει τίποτα, Γουόρεν. Εκείνη η νεαρή κοπέλα που έμενε στο σπίτι σου; Κυκλοφορεί στην πόλη η φήμη ότι την εξέθεσες αλλά εκείνη αρνήθηκε να σε παντρευτεί. Και ο Στίβεν έφυγε από δω με το πλοίο της. Όπως είπα, έψαχνε να βρει έναν καινούριο

346 JOHANNA LINDSEY τρόπο να σε πληγώσει. Απ ό,τι φαίνεται, μπορεί να πιστεύει ότι τον βρήκε».

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 347 Κεφάλαιο 41 Η Τζορτζίνα δεν περίμενε να την αναγγείλουν και να πουν στην Έιμι να τη συναντήσει στο σαλόνι. Όρμησε κατευθείαν επάνω, στην κρεβατοκάμαρα του κοριτσιού και, αναστατωμένη καθώς ήταν, δεν χτύπησε καν την πόρτα. «Έιμι Μάλορι, δεν το χωράει ο νους μου με ποιον σε είδα σήμερα. Έχεις ιδέα έχεις την παραμικρή ιδέα μα πώς θα μπορούσες να βγεις μ αυτό τον άνθρωπο;» Η Έιμι κύλησε στο κρεβάτι, όπου μελετούσε τα τελευταία περιοδικά μόδας που είχε φέρει η μητέρα της στο σπίτι. «Κι εγώ χαίρομαι που σε βλέπω, θεία Τζορτζ. Τι κάνει η μικρή Τζακ;» «Να κρατήσεις για τους θείους σου αυτά τα κόλπα με τις υπεκφυγές, μην τα κάνεις σ εμένα, μικρή μου κυρία. Αυτός που ήσουν μαζί του ήταν ο Στίβεν Άντιγκτον». «Ναι, το ξέρω». «Και δεν ξέρεις ποιος είναι αυτός;» «Φυσικά και ξέρω», είπε η Έιμι αδιάφορα. «Μου τα είπες όλα σχετικά με αυτόν, αν θυμάσαι. Είναι ο άντρας που παντρεύτηκε τη Μαριάν. Παρεμπιπτόντως, πήραν διαζύγιο». Της Τζορτζίνα της έπεσε το σαγόνι. «Ήξερες, και παρ όλα αυτά τον άφησες να σε φλερτάρει;» «Προς το παρόν». «Μα γιατί;» ρώτησε η Τζορτζίνα. «Και μη μου πεις ότι σ αρέσει ο τύπος;»

348 JOHANNA LINDSEY «Ε είναι μάλλον όμορφος, δεν νομίζεις;» «Έιμι!» «Οχ, εντάξει», γκρίνιαξε η Έιμι. «Στην πραγματικότητα, είναι πολύ απλό. Ο Στίβεν μου έδωσε σημασία, με φλέρταρε, για την ακρίβεια, από την πρώτη στιγμή που σαλπάραμε από το Μπρίτζπορτ. Στην αρχή αυτό με έκανε να αναρωτιέμαι, και ιδίως από τη στιγμή που ομολόγησε ότι γνώριζε την άρνησή μου να παντρευτώ τον Γουόρεν. Πώς μπορούσε να ξέρει αυτό δίχως να ξέρει και τα υπόλοιπα;» «Δεν μπορούσε». «Ακριβώς. Οπότε γιατί να με φλερτάρει εφόσον ήξερε ότι έχω εκτεθεί;» «Μήπως φαντάστηκε ότι είσαι εύκολη λεία;» υπαινίχθηκε η Τζορτζίνα πικρόχολα. «Το σκέφτηκα κι αυτό, αλλά το απέρριψα. Όχι, θέλει να με παντρευτεί». «Τι έκανε λέει;» Η Έιμι έγνεψε καταφατικά. «Ακριβώς έτσι». «Σου έκανε πρόταση;» «Όχι, αλλά άφησε υπαινιγμούς ότι θα μου κάνει. Νομίζω ότι περιμένει να έρθει ο Γουόρεν πριν μου την κάνει». «Τι σχέση έχει ο Γουόρεν μ αυτό;» «Μέγιστη. Σκέψου τι μου είχες πει για τον άνθρωπο, ότι αυτός και ο Γουόρεν ήταν εχθροί από παιδιά, ότι ήθελαν και αντιμάχονταν για τα ίδια πράγματα. Ο Γουόρεν ήθελε τη Μαριάν και ο Στίβεν του την πήρε. Ο Στίβεν νομίζει ότι ο Γουόρεν με θέλει, κι έτσι τώρα με θέλει κι αυτός». «Υποθέτω ότι αυτό ακούγεται λογικό, έτσι;» παραδέχτηκε η Τζορτζίνα. «Αλλά εκείνη η κατάσκοπός του» «Ποια κατάσκοπός του;» «Μία από τις υπηρέτριες στο σπίτι του αδερφού σου τσάκωσα το κορίτσι να στήνει αυτί δύο φορές, τις μέρες που έμενα εκεί. Αλλά θα έλεγα ότι δεν κατάφερε να ακούσει τα

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 349 πάντα εκείνη τη μέρα που κατέφτασαν οι θείοι μου έπιασε μόνο τα χειρότερα σημεία. Τουλάχιστον είμαι σχεδόν σίγουρη ότι δεν άκουσε πως ο Γουόρεν στ αλήθεια δεν ήθελε να με παντρευτεί». «Γιατί;» «Γιατί ο Στίβεν είχε εκφράσει συμπάθεια για τον Γουόρεν βρε τον άθλιο ψεύτη επειδή δεν έβρισκα τον Γουόρεν της αρεσκείας μου. Προφανώς αυτό είναι το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε». «Και δεν τον διόρθωσες;» «Τότε δεν ήμουν σίγουρη για το τι ακριβώς σκάρωνε, οπότε τον άφησα να πιστεύει ό,τι τον βόλευε». «Μα εσύ όμως γιατί συμφωνείς με όλ αυτά;» «Για χάρη του Γουόρεν». «Δεν σε κατάλαβα». Η Έιμι είδε την έκφραση της σύγχυσης και της ταραχής που πήρε το πρόσωπο της Τζορτζίνα και χαμογέλασε, κι ύστερα της εξήγησε: «Ο τρόπος μου δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα, θεία Τζορτζ, δεν εκτίμησε καθόλου την ευθύτητα και την ειλικρίνειά μου. Γι αυτό θα δοκιμάσω κάτι γνωστό απ τα παλιά, όπως είναι η απλή ζήλια, για να φέρω τον Γουόρεν στα νερά μου». «Ω Θεέ μου, δεν πρόκειται να υπάρξει απολύτως τίποτα το απλό σ αυτό, αν έχει σχέση και ο Στίβεν». «Αυτό είναι ένα πρόσθετο όφελος. Θα δώσω στον Γουόρεν ένα λόγο να προκαλέσει τον τύπο, έτσι ώστε επιτέλους να διώξει από πάνω του όλη εκείνη την πικρία από τα παλιά». Η Τζορτζίνα αναστέναξε, καθώς αναγκάστηκε να επισημάνει το αυτονόητο. «Έιμι, αυτό θα συμβεί αν υποθέσουμε ότι ο Γουόρεν σε θέλει. Πώς μπορείς να ελπίζεις ακόμα ύστερα απ όσα έγιναν στο Μπρίτζπορτ;» «Έχεις απόλυτο δίκιο. Μπορεί να μη δώσει δεκάρα αν παντρευτώ τον Στίβεν. Το μόνο που έχω για να βασιστώ είναι το ένστικτό μου». «Μα μπορεί να μην ξαναγυρίσει καν στο Λονδίνο. Δεν έχει

350 JOHANNA LINDSEY λόγο». «Θα έρθει», ήταν το μόνο που είπε η Έιμι. «Μα πώς μπορείς να είσαι τόσο σίγουρη; Άσ το, ξέρω». Η Τζορτζίνα κούνησε το κεφάλι της. «Το ένστικτό σου». Η Τζορτζίνα γύρισε σπίτι της με κατηφή διάθεση, βέβαιη πια ότι η Έιμι βάδιζε προς μια τεράστια απογοήτευση. Αν ήξερε τον αδερφό της, και τον ήξερε, τώρα θα έμενε όσο το δυνατόν πιο μακριά από το κορίτσι, πράγμα που σήμαινε κάπου στην άλλη άκρη του κόσμου. Κι έτσι, ένιωσε κάτι παραπάνω από έκπληξη όταν αναγνώρισε την υψωμένη φωνή που έβγαινε από το γραφείο του Τζέιμς η φωνή ανήκε στον Γουόρεν, και η Τζορτζίνα το επιβεβαίωσε κιόλας, όταν άνοιξε την πόρτα. «Και δηλαδή γιατί δεν κάνεις κάτι;» ρωτούσε ο Γουόρεν. «Η μικρή γίνεται ρεζίλι!» «Εμένα μου φαίνεται ότι θα έρθει στα συγκαλά της», αποκρίθηκε ο Τζέιμς απότομα. «Εσύ είσαι αυτός που την έκανε ρεζίλι, όταν ήταν μαζί σου». «Έχεις την παραμικρή ιδέα για τι άντρα μιλάμε; Παντρεύτηκε μια γυναίκα, την ανάγκασε να κάνει παιδί, ίσα για να εκδικηθεί εμένα. Κατά πάσα πιθανότητα έχει βάλει στο μάτι την Έιμι για τον ίδιο λόγο, γιατί πιστεύει ότι θα πληγωθώ αν την κερδίσει». «Θα πληγωθείς;» «Αυτό δεν είναι δική σου δουλειά, Μάλορι», είπε κοφτά ο Γουόρεν, κι ύστερα πέρασε τα χέρια του μέσα απ τα μαλλιά του σε απόγνωση και πρόσθεσε: «Κοίτα, αν έρθω πρόσωπο με πρόσωπο με τον Άντιγκτον, φοβάμαι ότι θα τον σκοτώσω. Έχει ανακατευτεί στη ζωή μου πολύ ριζικά για να μπορώ να το παραβλέψω». «Δεν ξέρω τι περιμένεις να κάνω εγώ, Γιάνκη. Το ξέρουμε ήδη καλά πια ότι η Έιμι δεν πρόκειται να ακούσει καλοπροαίρετες συμβουλές σε ζητήματα που αφορούν την

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 351 καρδιά της». «Ε τότε να πας να προειδοποιήσεις τον τύπο να μείνει μακριά της. Ως θείος της Έιμι, θα έπρεπε να το έχεις κάνει ήδη. Γιατί δεν το έκανες;» Μπροστά σ αυτή την επίθεση ο Τζέιμς ύψωσε απλώς το φρύδι του. «Δεν ήξερα ότι ο τύπος ήταν προσωπικός σου εχθρός. Κι ακόμα κι αν το ήξερα, δεν βλέπω τι σημασία έχει. Η συμπεριφορά του κατά τη διάρκεια του ταξιδιού ως εδώ ήταν άψογη». «Μόλις σου είπα τι είναι ικανός να κάνει». «Κατά τη γνώμη σου, αλλά τι αποδείξεις έχεις;» «Η πρώην γυναίκα του μου τα ομολόγησε όλα πριν φύγω από το Μπρίτζπορτ, πώς την πλήρωσε για να με κυνηγήσει ώσπου να της κάνω πρόταση γάμου, κι ύστερα να με παρατήσει. Πώς έκανε ένα μωρό και με άφησε να πιστεύω ότι ήταν δικό μου και ότι όλο αυτό ήταν μέρος της συμφωνίας, καθώς επίσης και το να τον παντρευτεί με την υπόσχεση ότι κάποια στιγμή θα της έδινε διαζύγιο». Ο Τζέιμς ρουθούνισε περιφρονητικά. «Και περιμένεις τώρα εγώ να πιστέψω τα λόγια σου ή, ακόμη ακόμη, και τα λόγια μιας γυναίκας που έχει πάρει διαζύγιο, μιας γυναίκας η οποία πολύ πιθανόν να τρέφει κακία για τον τύπο, τόσο μεγάλη ώστε να τον συκοφαντήσει;» «Ε τότε, άντε στο διάβολο!» είπε ο Γουόρεν την ώρα που έβγαινε σαν σίφουνας από το δωμάτιο, προσθέτοντας απλώς ένα κοφτό «Τζόρτζι» όταν πρόσεξε την αδερφή του που στεκόταν πλάι στην πόρτα. Εκείνη πλησίασε το γραφείο του άντρα της για να ρωτήσει: «Τι διάβολο έχεις πάθει, Τζέιμς; Δεν θα περίμενες ούτε λεπτό για να κυνηγήσεις τον Άντιγκτον αν κάποιος άλλος σου έλεγε γι αυτόν όσα μόλις σου είπε ο Γουόρεν. Δεν τον πίστεψες;» «Τουναντίον, αγάπη μου. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ο Άντιγκτον είναι τόσο κάθαρμα όσο τον περιέγραψε ο αδερφός σου».

352 JOHANNA LINDSEY «Και τότε γιατί δεν παίρνεις όρκο ότι θα πας να το σκοτώσεις το κάθαρμα;» «Και να στερήσω από τον αδερφό σου αυτή τη χαρά; Ούτε που το σκέφτομαι, όταν μάλιστα αυτός ο χαρακτήρας του είναι τόσο διασκεδαστικός».

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 353 Κεφάλαιο 42 Γινόταν ένα πάρτι σ έναν κήπο, ένα πάρτι απ αυτά τα βαρετά, όπου εκατό και βάλε καλεσμένοι προσπαθούσαν να διασκεδάσουν με παιχνίδια στο γκαζόν και παντομίμες και με την οικοδέσποινα να προσεύχεται να μη βρέξει. Ο Τζέιμς δεν θα είχε πάει, παρόλο που η Τζορτζίνα σκόπευε να πάνε, αν δεν είχε ακούσει ότι επρόκειτο να βρίσκεται και η Έιμι εκεί, όπως επίσης και ο Στίβεν Άντιγκτον. Όχι δηλαδή πως περίμενε ότι θα γινόταν και κάτι το ενδιαφέρον εκτός κι αν έκανε την εμφάνισή του ο Γουόρεν. Κι ο Τζέιμς είχε ένα προαίσθημα ότι θα ερχόταν. Αυτό το προαίσθημα άρχισε σιγά σιγά να του φεύγει καθώς η ώρα περνούσε, κόντευε να έρθει το βράδυ και στο γκαζόν στρώθηκαν τα τραπέζια για να ταϊστεί όλο εκείνο το πλήθος. Το δείπνο ήταν μια βαρετή διαδικασία, με όλα τα τελευταία κουτσομπολιά να περιφέρονται από στόμα σε στόμα καθώς οι καλεσμένοι μετακινούνταν από τραπέζι σε τραπέζι, και δεν επρόκειτο για τίποτα που να μην είχε ήδη συζητηθεί και στη λέσχη όπου πήγαινε ο Τζέιμς. Πάνω που ήταν έτοιμος να αρπάξει τη γυναίκα του και να τη σύρει στο σπίτι τους, φάνηκε ο Γουόρεν να βγαίνει από το σπίτι, στη βεράντα. Κατευθείαν ο Τζέιμς έριξε μια ματιά για να εντοπίσει την Έιμι. Και όντως, το μικρό διαβολοθήλυκο καθόταν σε κάποιο τραπέζι με τον Άντιγκτον. Δεν έδειχνε να διασκεδάζει, απλώς

354 JOHANNA LINDSEY καθόταν κι άκουγε τον Αμερικανό να της εκθέτει ό,τι είχε μέσα στο κεφάλι του τέλος πάντων. Ο Τζέιμς στράφηκε πάλι για να διαπιστώσει πόση ώρα θα χρειαζόταν ο Γουόρεν για να τους εντοπίσει. Όχι πολλή, καθόλου. «Ο θερμοκέφαλος βλάκας», μουρμούρισε ο Τζέιμς μέσα απ τα δόντια του. «Δεν το ξέρει ότι τέτοια πράγματα πρέπει να γίνονται κατ ιδίαν;» Η Τζορτζίνα έσκυψε προς το μέρος του για να τον ρωτήσει σιγανά: «Τι μουρμουρίζεις πάλι εκεί πέρα;». «Για τον αδερφό σου λέω». «Ποιον απ όλους;» «Αυτόν που θα μας ψυχαγωγήσει από στιγμή σε στιγμή». Η Τζορτζίνα έκανε απότομα μεταβολή και αντίκρισε τον Γουόρεν να βαδίζει σιωπηλά και αγέρωχα πάνω στο γκαζόν, πηγαίνοντας κατευθείαν προς το τραπέζι της Έιμι. Έκανε να σηκωθεί. Ο Τζέιμς την τράβηξε κάτω να μείνει στη θέση της. «Πού νομίζεις ότι πηγαίνεις;» ρώτησε τη φουριόζα γυναίκα του. «Να τον σταματήσω, φυσικά». «Δάγκωσε τη γλώσσα σου, Τζορτζ. Αυτό έχω έρθει για να δω, αν και πίστευα ότι απλώς θα δήλωνε την πρόκληση ο αδερφός σου. Αλλά έπρεπε να ξέρω ότι δεν θα το έκανε με πολιτισμένο τρόπο». Η Τζορτζίνα αισθάνθηκε προσβεβλημένη για λογαριασμό του Γουόρεν. «Δεν έχει κάνει τίποτα ακόμα και, που να πάρει ο διάολος, πώς ήξερες ότι θα ερχόταν εδώ;» «Ίσως επειδή έλαβε ένα ανώνυμο σημείωμα που του έλεγε ότι η Έιμι και ο λιμοκοντόρος της θα έρχονταν κι αυτοί». «Μη μου πεις ότι εσύ!» Ο Τζέιμς ύψωσε το ένα του φρύδι, μην έχοντας εντυπωσιαστεί ούτε στο ελάχιστο από την έκφραση δυσαρέσκειας της γυναίκας του, και μην μπαίνοντας στον κόπο να ομολογήσει ότι είχε ήδη αποδεχτεί το γεγονός ότι, όσο αξιοθρήνητο κι αν ήταν, ο Γουόρεν όφειλε να παντρευτεί την

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 355 Έιμι αφού την είχε εκθέσει τόσο απόλυτα και ολοκληρωτικά. Και αφού ο μοναδικός ανασταλτικός παράγοντας ήταν η απροθυμία του Γουόρεν να κάνει την πρόταση γάμου, ο Τζέιμς είχε αποφασίσει να το γλεντήσει λίγο σπρώχνοντάς τον προς εκείνη την κατεύθυνση με τον δικό του τρόπο. Ωστόσο το μόνο που είπε στη γυναίκα του ήταν ένα: «Και γιατί όχι;». «Τζέιμς Μάλορι!» «Σώπα τώρα, αγάπη μου», την ορμήνεψε. «Έφτασε στο στόχο του». Και όντως, είχε φτάσει. Και ο Γουόρεν δεν έχασε το χρόνο του με «γεια σας», με «πώς είστε», ούτε καν με «έβγα έξω». Ζούσε πάρα πολλά χρόνια με ένα μίσος που σιγόκαιγε, και αυτό τον έκανε να μπει απευθείας στο ψητό. Σήκωσε την Έιμι από την καρέκλα της απλώς για να μη βρίσκεται στη μέση, κι ύστερα έδωσε μια γροθιά στον Στίβεν για να φύγει από τη μέση κι αυτός. Ο Στίβεν κατευθείαν πετάχτηκε όρθιος και επέστρεψε ασυγκράτητος. Στην αμέσως γύρω περιοχή κάποιες κατάπληκτες κυρίες άρχισαν να στριγκλίζουν, ενώ οι άντρες τους ήρθαν γρήγορα κοντά κι αυτοί για να παρακολουθήσουν και να βάλουν και στοιχήματα. Ακόμα κι ο Τζέιμς πήγε εκεί δίπλα και στάθηκε πλάι στην Έιμι. Ήταν έτοιμος να την εμποδίσει έτσι και της ερχόταν να πάει να μπει στη μέση, αλλά δεν της ήρθε. «Πώς αισθάνεσαι να βλέπεις τους άντρες να παλεύουν για σένα, αγαπητό μου κορίτσι;» ρώτησε με περιέργεια όταν είδε τον Στίβεν να έχει πέσει πάνω στον πισινό του για δεύτερη φορά. «Δεν είμαι σίγουρη», αποκρίθηκε εκείνη. «Αλλά θα σου πω όταν δω ποιος θα νικήσει». «Αυτό είναι μάλλον φως φανάρι, δεν νομίζεις κι εσύ;» Η Έιμι δεν απάντησε, αλλά ο Τζέιμς διέκρινε το μυστικό χαμόγελο που πήγαινε να ανθίσει στα χείλη της. Αναστέναξε από μέσα του, έχοντας πειστεί πια ότι το μικρό διαβολοθήλυκο ήταν πολύ αφοσιωμένο και βαθιά δεμένο με εκείνο τον κακότροπο

356 JOHANNA LINDSEY φωνακλά για να μπορεί να τον παρατήσει ποτέ. Γιατί διάβολο δεν μπορούσε κι αυτή να είναι άστατη, όπως οι περισσότερες γυναίκες, και να είχε χάσει το ενδιαφέρον της για τον Γουόρεν πριν γίνει η ανεπανόρθωτη ζημιά; Ο καβγάς αναποδογύριζε τραπέζια και είχε δώσει μεγάλη ταραχή στην οικοδέσποινα, αλλά από την άλλη είχε αρχίσει να φθίνει κιόλας. Ο Γουόρεν έδωσε στον Στίβεν δύο γρήγορες γροθιές απ αυτές που του είχε μάθει ο Άντονι, αλλά ήταν από την αρχή προφανές ότι δεν θα χρειαζόταν τίποτα φανταχτερές κινήσεις για να κατατροπώσει τον Στίβεν. Ο άνθρωπος ήταν εκτός φόρμας, πολύ γρήγορα του κόπηκε και η ανάσα, και τελικά έμεινε σέκος. Ο Γουόρεν δεν είχε τελειώσει μαζί του, ωστόσο. Σήκωσε ένα ποτήρι από κάποιο απ τα τραπέζια που δεν είχαν αναποδογυριστεί και πέταξε το περιεχόμενό του, ό,τι κι αν ήταν αυτό, στα μούτρα του Στίβεν. Ο άντρας άρχισε να βήχει και να φτύνει για μια στιγμή πριν ανοίξει τα μάτια του, ίσα για να δει ότι ο Γουόρεν τον είχε αρπάξει από τα πέτα του πουκαμίσου, τον είχε σηκώσει και του είπε με επικίνδυνα ήρεμη φωνή: «Θα μείνεις μακριά της, Άντιγκτον, το καλό που σου θέλω. Επίσης θα πάρεις το επόμενο πλοίο που φεύγει από την πόλη. Μια φορά θα σ το πω μονάχα. Αν ανακατευτείς ξανά στη ζωή μου, θα ευχόσουν να είχες πεθάνει». Ο Γουόρεν έδωσε έμφαση σ εκείνη την προειδοποίηση δίνοντας στον Στίβεν ακόμα μια γροθιά που τον άφησε ξερό. Ο ίδιος πάντως δεν είχε φάει ούτε μία. Μα δεν έμεινε εκεί για να γιορτάσει τη νίκη του. Δίχως να πει ούτε μία λέξη στην Έιμι ή σε οποιονδήποτε άλλο, έκανε μεταβολή, ξανάρχισε να βαδίζει σιωπηλός και αγέρωχος πάνω στο γκαζόν και έφυγε. «Ακόμα να ξεδιαλύνεις πώς αισθάνεσαι, μικρή;» ρώτησε ο Τζέιμς την Έιμι καθώς η τελευταία είχε απομείνει να κοιτάζει σαστισμένη τη φιγούρα του Γουόρεν που απομακρυνόταν. Εκείνη αναστέναξε. «Θα πρέπει να του το αναγνωρίσουμε

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 357 του ανθρώπου. Δίνει καινούριο νόημα στη λέξη πεισματάρης». Ο Τζέιμς κάγχασε. «Αν δίνει, λέει» Η Έιμι καθόταν και τα σκεφτόταν όλη νύχτα αυτά. Τα πράγματα με τον Άντιγκτον είχαν εξελιχθεί ακριβώς όπως έλπιζε εκείνη ως ένα σημείο. Υποτίθεται ότι ο Γουόρεν δεν έπρεπε να φύγει στο τέλος. Υποτίθεται ότι έπρεπε να πέσει στα γόνατα και να την ικετέψει να τον παντρευτεί εντάξει, ίσως όχι τόσο πολύ μελοδραματικά, αλλά τουλάχιστον υποτίθεται ότι έπρεπε να της δηλώσει ότι την ήθελε. Όμως όχι, εκείνος δεν της είχε πει καν «γεια σου». Όσο κι αν το σκεφτόταν και το ξανασκεφτόταν, ήξερε ότι είχε παίξει το τελευταίο της χαρτί. Είχε ξεμείνει από ιδέες, και κόντευε επικίνδυνα να ξεμείνει και από ελπίδα. Να πάρει ο διάολος το ένστικτο, το δικό της προφανώς πρέπει να μπουρδούκλωσε κάπου στη διαδρομή. Και το χειρότερο, αμφέβαλλε αν θα τον έβλεπε ποτέ ξανά στη ζωή της. Θα σάλπαρε πάλι για να γυρίσει στην Αμερική, δίχως ούτε καν να περάσει να της πει ένα αντίο. Κι εκείνη, τούτη τη φορά, θα τον άφηνε. Δεν θα προσπαθούσε να τον σταματήσει ούτε θα τον αναζητούσε. Και ποτέ ξανά αυτά τα ανεπιθύμητα ξελογιάσματα, άσχετα από το πόσο καλά αποτελέσματα είχαν φέρει προς το τέλος. Όφειλε να το αντιμετωπίσει, δεν γινόταν να συνεχίσει αυτό το ερωτικό παιχνίδι μόνη της. Ο δε Γουόρεν είχε ξεκαθαρίσει τη θέση του απόλυτα, οπότε πόσες ακόμα απορρίψεις έπρεπε κι αυτή να φάει πριν το συνειδητοποιήσει; Πονούσε η συνειδητοποίηση, πάντως, πονούσε πολύ.

358 JOHANNA LINDSEY Κεφάλαιο 43 Ο Τζέιμς έκανε μια στάση στο αρχοντικό της Γκρόσβενορ Σκουέρ στο δρόμο για τη λέσχη του, αλλά ο αδερφός του ήταν κάπου αλλού για δουλειές, η Σάρλοτ ήταν έξω σε κάτι πρωινές επισκέψεις ενώ η Έιμι δεν ήταν διαθέσιμη να δεχτεί επισκέπτες. Κάγχασε καθώς επέστρεφε στην άμαξά του. Τα ακριβή λόγια του μπάτλερ, «Δεν είναι διαθέσιμη να δεχθεί επισκέπτες», δεν άφησαν στον Τζέιμς καμία αμφιβολία ότι η Έιμι είχε πει στον άνθρωπο ρητά και κατηγορηματικά να πει αυτό ακριβώς. Το κορίτσι ήταν έντιμο μέχρι τα μπούνια, στ αλήθεια ήταν. Πάνω που ήταν έτοιμος να μπει μέσα στην άμαξά του, είδε μια άλλη να σταματάει ακριβώς πίσω του. Δεν θα την είχε προσέξει καν, αν δεν έβλεπε τον Γουόρεν να πηδάει από κει μέσα φουριόζος και να τρέχει προς το σπίτι. Ο Τζέιμς έκανε μεταβολή και πήγε και του έκοψε τη φόρα. «Δεν είσαι τυχερός», του είπε. «Δεν δέχεται επισκέψεις σήμερα». «Εμένα θα με δεχτεί», είπε κοφτά ο Γουόρεν και πήγε να προσπεράσει το γαμπρό του. «Για μισό λεπτό, Γιάνκη. Δεν έχεις έρθεις εδώ με σκοπό να της ζητήσεις να σε παντρευτεί, έτσι;» «Όχι». «Χαίρομαι που το ακούω». Ο Τζέιμς δεν άντεχε να μην τον τσιγκλίσει. «Φοβόμουν ότι μπορεί να της το ζητούσες, μια και

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 359 χθες απέδειξες ότι είσαι ερωτευμένος με το κορίτσι». Ο Γουόρεν σφίχτηκε. «Ο Άντιγκτον φταίει». «Φυσικά και φταίει, αγαπητό μου αγόρι. Και πήρες το καράβι κι έκανες όλο αυτόν το δρόμο ως εδώ για να φροντίσεις να πάρει το μάθημά του, έτσι;» «Μήπως θέλεις λιγάκι κι εσύ;» «Αισθάνεσαι τυχερός μετά τη χθεσινή σου νίκη, ε; Ωραία λοιπόν, έλα. Το έχουμε καθυστερήσει εδώ και πολύ καιρό». Μια στιγμή χρειάστηκαν να βγάλουν τα σακάκια τους και ετοιμάστηκαν για τον αγώνα καταμεσής του πεζοδρομίου. Ο Τζέιμς, ως συνήθως, ήταν αυτός που έχωσε την πρώτη γροθιά. Ο Γουόρεν παραπάτησε και τρέκλισε μερικά μέτρα πίσω. «Έπρεπε να ήσουν πιο επιμελής στα μαθήματά σου», τον κορόιδεψε ο Τζέιμς. Ο Γουόρεν δεν έχασε την ψυχραιμία του. «Αλήθεια, γιατί δεν το ξαναδοκιμάζεις αυτό;» είπε. Τούτη τη φορά ήταν έτοιμος, και ο Τζέιμς κατέληξε να αστοχήσει η μπουνιά πέρασε πάνω απ τον ώμο του Γουόρεν. «Τι λέγαμε;» πείραξε λιγάκι τον Τζέιμς κι αυτός. Ύστερα απ αυτό δεν είπαν άλλες κουβέντες, κι αυτός εδώ ο αγώνας δεν ήταν εύκολος όπως ο χθεσινός. Ο Γουόρεν δεν είχε μάθει και πάρα πολλά από τον Ταϊσί, και οπωσδήποτε τίποτα πάνω στην επίθεση. Όμως τώρα μπορούσε να αμύνεται απέναντι στον Τζέιμς και τον έκανε να χάσει την ισορροπία του παραπάνω από μία φορές, καταφέρνοντας να ρίξει και μερικές δυνατές μπουνιές ώσπου να συνέλθει ο Τζέιμς, αλλά και να μένει εκτός της εμβέλειας των γροθιών του Τζέιμς όταν ήθελε να συνέλθει και ο ίδιος. Παρ όλα αυτά ήταν ένας σκληρός αγώνας και για τα δέκα λεπτά της διάρκειάς του. Σχεδόν την ίδια στιγμή, κατέληξαν και οι δυο τους στο ίδιο συμπέρασμα. Δεν επρόκειτο να υπάρξει νικητής. «Ισοπαλία», είπε ο Τζέιμς με δυσαρέσκεια. «Δεν το πιστεύω». Ο Γουόρεν φόρεσε το σακάκι του. «Δεν ξέρω για σένα, Μάλορι, αλλά εγώ θα πάρω ό,τι μπορώ, και η ισοπαλία με

360 JOHANNA LINDSEY ικανοποιεί επί του παρόντος». «Επί του παρόντος», γρύλισε ο Τζέιμς, κι ύστερα κοίταξε τον Γουόρεν με τα μάτια μισόκλειστα. «Εκείνες τις κινήσεις δεν σου τις δίδαξε ο Τόνι». «Όχι. Ο καινούριος μου καμαρότος μου τις έμαθε». «Καμαρότος; Πολύ αστείο, Γιάνκη». Έτσι πίστευε και ο Γουόρεν. Αλλά η όρεξή του γι αστεία εξανεμίστηκε με το που έφυγε ο Τζέιμς, ο δε θυμός που τον είχε οδηγήσει ως εκεί ξαναγύρισε, με την πεισματική άρνηση του μπάτλερ να τον αφήσει να μπει τουλάχιστον ώσπου να απειλήσει ο Γουόρεν ότι θα γκρέμιζε την πόρτα. Τώρα βημάτιζε νευρικά πάνω κάτω στο σαλόνι και αναρωτιόταν αν ο τύπος είχε πάει να ειδοποιήσει την Έιμι για την παρουσία του, ή μήπως είχε πάει να φωνάξει κι άλλους για να τον βοηθήσουν να τον πετάξει έξω απ το σπίτι. Το μάγουλό του το ένιωθε φουσκωμένο, οι αρθρώσεις των δαχτύλων του τον έκαιγαν, το στομάχι του ήταν λες και είχε μέσα σφηνωμένη μια βαριοπούλα. Έλπιζε ολόψυχα να απολάμβανε και ο Τζέιμς το μαυρισμένο του μάτι και το σκισμένο του χείλος. Η Έιμι ήταν ξέπνοη όταν έφτασε στο σαλόνι, γιατί είχε κατεβεί τις σκάλες τρέχοντας. Νόμιζε ότι κάποιος της έκανε πλάκα, ώσπου τον είδε με τα ίδια της τα μάτια. Και να τος, εκεί ήταν ω Θεέ μου, θα έπαιρνε και όρκο ότι ο Στίβεν δεν τον είχε καν αγγίξει χθες. Δίχως καθόλου χαιρετούρες, ήρθε προς το μέρος της βαδίζοντας με ύφος, κάνοντας την καρδιά της ν αρχίσει να βροντοχτυπάει. Κι όταν την έφτασε, έκλεισε την πόρτα, την άρπαξε απ το χέρι και την τράβηξε προς τον καναπέ. Η Έιμι δεν είχε κανένα πρόβλημα με αυτό ώσπου εκείνος κάθισε και την τράβηξε απότομα να ξαπλώσει στην αγκαλιά του μπρούμυτα. «Περίμενε!» στρίγκλισε η Έιμι. «Τι κάνεις; Όχι, θα πρέπει να μου πεις Γουόρεν!» Η πρώτη ξυλιά ακούστηκε σαν ηχηρό χαστούκι. «Αυτό είναι επειδή προσπάθησες σκόπιμα να με κάνεις να ζηλέψω», της είπε.

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 361 «Κι αν δεν το έκανα σκόπιμα;» έσκουξε εκείνη. «Ε τότε αυτό είναι γιατί δεν το έκανες σκόπιμα». Άλλη μια ξυλιά. «Θα έπρεπε να το είχα κάνει αυτό» άλλη μια «στο καράβι» κι άλλη μια «όταν εξαπάτησες τον Ταϊσί για να σε αφήσει να έρθεις μέσα στην καμπίνα μου». Δεν έπρεπε να το είχε πει αυτό, γιατί έφερε μαζί του πάρα πολλές αναμνήσεις από εκείνη τη νύχτα που αυτοί οι δυο είχαν μοιραστεί την υπέρτατη ευδαιμονία. Το χέρι του δεν ξαναέπεσε στα πισινά της. Αντίθετα ο Γουόρεν βόγκηξε και τη γύρισε ανάσκελα. «Σταμάτα αυτά τα κόλπα», της είπε άγρια. «Ξέρουμε κι οι δυο μας ότι δεν σε πλήγωσα». Ο θόρυβος που έκανε η Έιμι διακόπηκε απότομα. Τον αγριοκοίταξε. «Θα μπορούσες». «Όχι, δεν θα μπορούσα». Η πόρτα άνοιξε με φόρα. Στράφηκαν και οι δύο προς τον μπάτλερ. «Φύγε!» του είπαν μ ένα στόμα. «Μα, λαίδη Έιμι» «Ήταν ένα άθλιο ποντίκι», διέκοψε η Έιμι τον μπάτλερ με ένα απόλυτα σοβαρό ύφος. «Εξαφανίστηκε ήδη, αλλά απ ό,τι μπορείς να δεις, δεν το διακινδυνεύω». Κούνησε το πόδι της πέρα δώθε πάνω στον καναπέ για να δείξει τι μέτρα προφύλαξης είχε πάρει. «Και κλείσε και την πόρτα τώρα που θα βγαίνεις». Με τα μάτια γουρλωμένα από τη σαστιμάρα, ο μπάτλερ έκανε όπως τον διέταξαν. Η Έιμι στράφηκε προς τον Γουόρεν για να διαπιστώσει ότι την κοίταζε συνοφρυωμένος. «Λες πάντα ψέματα με τόση αθωότητα;» «Αυτό δεν είναι κάτι για το οποίο θα χρειαστεί ποτέ να αναρωτηθείς, μια κι έχω ορκιστεί ότι μαζί σου θα είμαι πάντα ειλικρινής. Όμως δεν περιμένω να το πιστέψεις αυτό, τέτοιος δύσπιστος που είσαι. Ο μόνος λόγος που ήρθες ήταν για να μου ζεστάνεις τον πισινό με ξυλιές;» «Όχι, ήρθα να σου πω ότι αύριο φεύγω». Τα βέλη διαπέρασαν την καρδιά της με τρομερή ακρίβεια. Η

362 JOHANNA LINDSEY Έιμι σηκώθηκε από τα πόδια του. Ευχήθηκε να προσπαθούσε ο Γουόρεν να την εμποδίσει να σηκωθεί, αλλά δεν το έκανε. «Το φανταζόμουν ότι θα έφευγες σύντομα», είπε. «Δεν θα προσπαθήσεις να μου αλλάξεις γνώμη;» Η Έιμι άκουσε την ερώτηση περισσότερο, παρά τη δήλωση. «Θα ήθελες να προσπαθήσω;» «Δεν θα φέρεις κανένα αποτέλεσμα», ισχυρίστηκε εκείνος. «Το ξέρω αυτό. Ξεγελούσα τον εαυτό μου. Και δεν ήμουν εντελώς δίκαιη απέναντί σου, γιατί δεν υπολόγισα τα δικά σου αισθήματα ούτε μία φορά. Πολύ εγωκεντρικό αυτό εκ μέρους μου, έτσι δεν είναι;» Αυτό δεν ήταν ακριβώς ό,τι περίμενε ο Γουόρεν να ακούσει, και τα λόγια εκείνα είχαν μια παράξενη, οδυνηρή επίδραση πάνω του. «Τι μου λες, Έιμι; Ότι τα παρατάς;» Η Έιμι σηκώθηκε και απομακρύνθηκε πριν ξεσπάσει σε κλάματα. Αυτό ήταν πραγματικά πολύ οδυνηρό. «Τι άλλο μπορώ να κάνω;» Ξαφνικά ο Γουόρεν πήγε από πίσω της και τη γύρισε απότομα προς το μέρος του, με τα δάχτυλά του να χώνονται βαθιά στους ώμους της. «Να πάρει, δεν γίνεται να παρατήσεις εμένα!» «Τι;» Δεν είχε σκοπό να το πει αυτό. Για την ακρίβεια, δεν μπορούσε καν να καταλάβει από πού βγήκαν εκείνες οι λέξεις. «Δεν εννοούσα» «Ω όχι, μη», τον διέκοψε η Έιμι βιαστικά και τύλιξε σφιχτά τα χέρια της γύρω απ το λαιμό του. «Μην το πάρεις πίσω αυτό, Γουόρεν Άντερσον. Το αποφάσισες και καλώς, και τώρα θέλω να σ ακούω να το λες». Εκείνος έδειξε στενοχωρημένος για μια στιγμή. Ο θυμός τον είχε φέρει ως εδώ, αλλά ήταν απλώς μια δικαιολογία, και ήταν πια καιρός να το παραδεχτεί. Η Έιμι του χαμογελούσε περιμένοντας, όλες οι υποσχέσεις που του είχε δώσει ποτέ υπήρχαν εκεί, μέσα στα μάτια της, γέλιο, ευτυχία, αγάπη κι αυτός δεν μπορούσε πια να αρνείται ότι τα ήθελε όλ αυτά, όσο

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 363 ακριβώς ήθελε κι εκείνη. Τα λόγια που δεν είχε σκεφτεί ποτέ του να πει, δεν του φάνηκαν και τόσο δύσκολα τελικά. «Παντρευόμαστε». Η Έιμι τον αιφνιδίασε κουνώντας το κεφάλι της αρνητικά. «Όχι ώσπου να μου το ζητήσεις». «Έιμι!» «Δες πόσο τυχερός είσαι που δεν θα σε αναγκάσω να πέσεις στα γόνατα για να μου κάνεις την πρόταση», πρόσθεσε εκείνη αυστηρά. «Λοιπόν;» «Θα με παντρευτείς;» Κράτησε την ανάσα της, τώρα που επιτέλους το άκουσε, αλλά ακόμα δεν είχε σκοπό να τον αφήσει να πάρει εκείνος μια ανάσα. «Τι άλλο;» «Δεν ξέρω πώς το κατάφερες, αλλά εισέβαλες στην καρδιά μου, στο μυαλό μου, και φοβάμαι πως ακόμα και στην ψυχή μου». Κι αυτό ήταν απόλυτα αλήθεια. Η Έιμι το είδε μέσα στα μάτια του και στο συγκλονιστικά υπέροχο χαμόγελο που της χάρισε, λίγο πριν προσθέσει απαλά, σχεδόν ευλαβικά: «Είμαι ερωτευμένος μαζί σου, Έιμι. Για την ακρίβεια, δεν νομίζω ότι θα μπορέσω να αντέξω να ζήσω άλλη μέρα χωρίς εσένα». Ο τόνος της φωνής της έγινε πιο σιγανός καθώς το κορμί της κόλλησε ακόμα περισσότερο πάνω στο δικό του και τα χέρια του την έσφιξαν ακόμα περισσότερο. «Ήταν τόσο δύσκολο;» «Χριστέ μου, ναι». Ο Γουόρεν αναστέναξε, αλλά δεν ήταν, η αλήθεια είναι πως δεν ήταν. «Θα γίνει πιο εύκολο, σ το υπόσχομαι». Ο Γουόρεν δεν είχε καμία αμφιβολία γι αυτό τώρα πια, αλλά ύστερα απ όλα εκείνα που είχε αναγκάσει την Έιμι να περάσει, δεν ήταν να απορεί κανείς που κράτησε την ανάσα του αφού πρώτα τη ρώτησε: «Ποια είναι η απάντησή σου;». Η Έιμι ήταν πολύ ευτυχισμένη, πολύ γεμάτη απ την αγάπη της γι αυτόν για να συνεχίσει να τον τυραννάει άλλο. «Την είχες εδώ και μήνες, πεισματάρη. Απλώς δεν ήσουν έτοιμος να την ακούσεις».

364 JOHANNA LINDSEY Η ανακούφιση του Γουόρεν βγήκε προς τα έξω με ένα γέλιο χαράς, με τον τρόπο που την έσφιξε περισσότερο πάνω του και με ένα φιλί την έκανε να ανατριχιάσει, και όχι μόνο να ανατριχιάσει.

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 365 Κεφάλαιο 44 Η Σάρλοτ παρέθεσε ένα δείπνο-πάρτι για την οικογένεια και τους φίλους, για να αναγγείλουν και επισήμως τους αρραβώνες, αλλά η οικογένεια είχε ήδη πληροφορηθεί τα καλά νέα. Γι αυτό ακριβώς και τον Άντονι και τον Τζέιμς έπρεπε οι γυναίκες τους να τους φοβερίσουν για να τους κάνουν να εμφανιστούν σ εκείνο το τραπέζι. Ωστόσο, άπαξ και εμφανίστηκαν, προσποιήθηκαν τους χαρούμενους για χάρη των ξένων. Ο Άντονι μάλιστα έφτασε να σφίξει το χέρι του Γουόρεν για τα συχαρίκια, παρόλο που ποιος ξέρει τι ήταν αυτό που είπε στο αυτί του Γουόρεν και τον έκανε να ξεσπάσει σε τρανταχτά γέλια. Ο Τζέρεμι ξεμονάχιασε την Έιμι τρεις φορές κατά τη διάρκεια της βραδιάς για να τη ρωτήσει αν ήταν σίγουρη, πολύ σίγουρη, πάρα πολύ σίγουρη ότι δεν ήταν έγκυος. Την ημέρα του γάμου της θα τον σπλαχνιζόταν και θα του έλεγε ότι δεν σοβαρολογούσε σχετικά μ εκείνο το στοίχημα που είχαν βάλει. Αλλά πάλι, μπορεί να μην τον λυπόταν κιόλας. Ένας μήνας εγκράτειας δεν θα έκανε καθόλου κακό στον νεαρό αλιτήριο, μάλιστα ίσως να τον βοηθούσε κιόλας να αφιερώσει λίγο χρόνο στις σπουδές του, πράγμα που το δίχως άλλο έπρεπε να κάνει αν βέβαια κατάφερνε να μην τον διώξουν από το σχολείο με τις κλοτσιές την επόμενη σχολική περίοδο. Ο Ντρου την πείραζε σκανδαλωδώς που διάλεξε τον

366 JOHANNA LINDSEY Γουόρεν και όχι αυτόν, και το έκανε επίτηδες, για να προκαλέσει τον Γουόρεν. Όμως ήταν εμφανέστατο ότι ο ευέξαπτος χαρακτήρας του Γουόρεν είχε εξαφανιστεί εκείνες τις μέρες, και τελικά ο Ντρου τα παράτησε, όταν συνειδητοποίησε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να καταφέρει να εκνευρίσει τον αδερφό του. Όταν η Έιμι βρήκε επιτέλους ένα λεπτό που να μπορεί να είναι μόνη με τον Γουόρεν, ρώτησε: «Πώς σου φαίνεται το καλωσόρισμά σου στη φάρα των Μάλορι;». «Είναι θετικό το γεγονός ότι είμαι ανεκτικός άνθρωπος». Η Έιμι γέλασε χαρούμενα βλέποντας την έκφραση του Γουόρεν. «Τι σου είπε ο θείος Τόνι πρωτύτερα;» «Αφού θαύμασε το μαυρισμένο μάτι του αδερφού του, θέλει να του κάνω εγώ τώρα μαθήματα». Το είχε προσέξει κι η ίδια εκείνο το μαυρισμένο μάτι. «Δεν πρόκειται να συνεχίσεις να τσακώνεσαι με το θείο Τζέιμς, έτσι δεν είναι;» «Ούτε που μου περνάει απ το μυαλό. Τώρα που θα γίνει κι εμένα θείος μου, αποφάσισα να του δείχνω μονάχα σεβασμό και τίποτ άλλο». «Ω Θεέ μου, θα σε σκοτώσει». Ο Γουόρεν γέλασε και την τράβηξε στην αγκαλιά του. Η Έιμι αναστέναξε και τύλιξε τα χέρια της γύρω του. Αναρωτήθηκε αν μπορούσε ένας άνθρωπος να είναι πιο ευτυχισμένος απ όσο ήταν εκείνη τώρα δα. Έριξε μια ματιά ολόγυρα στο δωμάτιο, που ήταν γεμάτο με τους ανθρώπους της οικογένειάς της, και είπε: «Μου θυμίζει εκείνη τη νύχτα που σε πρωτοείδα και σε ερωτεύτηκα. Εσύ τότε ούτε που με είχες προσέξει». «Σε πρόσεξα, αλλά ήσουν πολύ μικρή» «Δεν θα τ αρχίσουμε πάλι αυτά, εντάξει;» Ο Γουόρεν χασκογέλασε. «Σαφώς και όχι». «Δεν θα μπορέσω να περιμένω, ξέρεις», του ψιθύρισε σκύβοντας πάνω του. «Για ποιο πράγμα;»

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 367 «Για να ξαναζήσω πόθο μαζί σου. Ξέρεις, δεν μπορώ να είμαι τόσο κοντά σου και να μη σε θέλω» Εκείνος πήγε από πίσω της κι ήταν σφιγμένος, όλο του το κορμί είχε ξυπνήσει στο άκουσμα αυτών των λόγων. «Αυτό σημαίνει κάνω έρωτα». «Α, ώστε το κατάλαβες επιτέλους», τον πείραξε. «Άσε το παράθυρό σου ανοιχτό απόψε». «Θα σκαρφαλώσεις;» «Οπωσδήποτε». «Πολύ ρομαντικό αλλά ευχαριστώ, δεν θα πάρω. Δεν πρόκειται να ρισκάρω να πέσεις και να σπάσεις το λαιμό σου. Θα συναντηθούμε στον κήπο». «Για να κάνουμε έρωτα σ ένα παρτέρι γεμάτο τριαντάφυλλα; Δεν θα σου αρέσει». Η Έιμι θυμήθηκε εκείνη την τρομερή συζήτηση που είχε κάνει με την αδερφή του Γουόρεν σχετικά με λουλούδια και χαμογέλασε. «Τι θα έλεγες για κάτω από κανένα δέντρο, πάνω σε έναν γούνινο μανδύα, με φράουλες και» «Συνέχισέ το αυτό και σε παίρνω να φύγουμε εδώ και τώρα», βρυχήθηκε ο Γουόρεν στο αυτί της. Η Έιμι χασκογέλασε νευρικά. «Δεν θα ήθελες να το κάνεις αυτό. Οι θείοι μου μπορεί να μην καταλάβαιναν καλά και να έσπευδαν φουριόζοι να με σώσουν. Κι αυτό θα έριχνε μια σκιά στην όλη υπόθεση, δεν νομίζεις;» Γεμάτος δυσαρέσκεια, ο Γουόρεν ρώτησε πολύ σοβαρά: «Πώς σου φαίνεται μια απαγωγή;». «Για την ακρίβεια μου φαίνεται υπέροχη. Όμως εσύ θα με απαγάγεις ή εγώ εσένα;» Ο Γουόρεν ξέσπασε σε γέλια. Ο Τζέιμς, κοιτάζοντάς τους από την απέναντι πλευρά του δωματίου, είπε στη γυναίκα του: «Θεέ μου, τι του έκανε του καημένου του ανθρώπου αυτή η μικρή;». Η Τζορτζίνα χαμογέλασε βλέποντας την απόλυτη αλλαγή πάνω στον αδερφό της. «Είναι ευτυχισμένος. Η μικρή το είχε πει

368 JOHANNA LINDSEY ότι θα το κατάφερνε». «Αηδίες, Τζορτζ». Η Τζορτζίνα του χάιδεψε στοργικά το μάγουλο. «Βάλε μια τελεία, Τζέιμς».

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 369 Τυφλή αφοσίωση Πόσο θα ήθελε να τολμούσε να αγαπήσει έναν τέτοιο άνθρωπο, ξεπερνώντας τις αναστολές και τους φόβους της, να πιστέψει τους χαμηλόφωνους ψιθύρους της παθιασμένης υπόσχεσής του και να αφεθεί στο μαγευτικό όνειρο... Όμως πίσω από τα ομορφότερα όνειρα, συχνά κρύβονται οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι.

370 JOHANNA LINDSEY Αγαπάς μόνο μια φορά Η Ρετζίνα Άστον είδε τη ζωή της να αλλάζει για πάντα όταν μια νύχτα την απήγαγαν και τη μετέφεραν στο σπίτι ενός αγνώστου, ο οποίος της δίδαξε το πάθος, αλλά και την ντροπή, και κύλησε στη λάσπη το καλό της όνομα