ΙΣΛΑΜ ΚΑΙ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΠΤΥΧΕΣ Ισλάμ σήμαινει <συμφώνια>,<συνθήκη><υποταγή στο θέο>και ειναι μια απο της μεγαλύτερες θρησκειες.το μουσουλμανικό δίκαιο ειναι τελείως διαφορετικό απο το δίκαιο που υπάρχει στη δύση.δεν πρόκειται για ένα σύστημα με νόμους,κανόνες και αρχές που ρυθμίζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά αλλα πρόκειται για τον <νόμο του θεού>.δηλαδή πρόκειται για θρησκευτικό δίκαιο,το οποίο οι πιστοι του θα πρέπει ανελλιπώς να τηρούν σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους.το μουσουλμανικό δίκαιο δεν είναι χώριστο από τη θεόλογια κ επομένως ο νομοθέτης δεν είναι μόνο νόμικος. Το Κοράνι και η Σούννα είναι οι βασικές πηγές του μουσουλμανικού δικαίου.
1.Το Κοράνι αποτελεί το θεμελιώδη λίθο όλου του Ισλάμ, θεωρείται <ουράνιο βιβλίο>που απεστάλει στο Μωάμεθ από τον άγγελο Γαβριήλ το μήνα Ramadan και παραδόθηκε στο προφήτη για χάρη όλης της ανθρωπότητας.αποτελείται από 114 κεφάλαια,6.219 στίχους από τους οποίους μόνο οι 500-600 παρουσιάζουν νομικό ενδιαφέρον.δεν εμπεριέχει γενικές αρχές δικαίου αλλά μόνο ειδικές ρυθμίσεις σε θέματα οικογενειακού,ποινικού και κληρονομικού δικαίου. 2.Η δεύτερη πηγή του μουσουλμανικού δικαίου είναι η Σούννα,δηλαδή η παράδοση για την οποία οι Άραβες τρέφουν μεγάλο σεβασμό.παράδοση με την έννοια<τα περί της πράξεως και σοφίας του Μωάμεθ>.Η Σούννα βέβαια θα πρέπει να αντλεί την ισχύ της από το Κοράνι και να είναι σύμφωνη με αυτό,αφού ο λόγος του Θεού θα πρέπει να συμβαδίζει με την συμπεριφορά του απεσταλμένου του. Γι αυτό, όλοι είναι<<ορθόδοξοι>>μουσουλμάνοι. Επειδή η Σούννα δεν ειναι αρκέτη να επιλύσει όλα τα προβλήματα,αναπτύχθηκε η Ίτζμα.Πρόκειται για απόψεις φημισμένων
ανθρώπων που έχουν γνώση του Κορανίου και της Σούννας,απόψεις που δεν είναι όμως νομικώς δεσμευτικές.αν όμως οι απόψεις αυτές γίνονται αποδεκτές απ όλη τη μουσουλμανική κοινότητα τότε αυτόματα μετατρέπονται σε κανόνα δεσμευτικό.σήμερα δεν απαιτήται η συναίνεση όλης της μουσουλμανικής κοινότητας,αλλά μόνο των Imam and Mudjtahid.Επομένως,το Ισλάμ είναι ένα δίκαιο εμπειρικό.δεδικασμένο στο μουσουλμανικό δίκαιο δεν υπάρχει και η απόφαση του ιμάμη,μπορεί να μεταβληθεί.η νομολογία δεν αποτελεί πηγή δικαίου όπως συμβαίνει στη Δύση,όμως παίζει σημαντικό ρόλο. 3.Μία άλλη πηγή του μουσουλμανικού δικαίου είναι το Κιγιάς (Kiyas),το οποίο όμως δεν είναι πηγή, αλλά είναι τρόπος ερμηνείας.το Κιγιάς βασίζεται στο Κοράνι,τη Σούννα και την Ίτζμα. Δεν είναι όμως δυνατόν ν αντιμετωπιστούν προβλήματα και να δωθούν λύσεις με βάση το Καγιάς.Όλα τα παραπάνω αφορούν κυρίως τους Σουννίτες δηλαδή τους <ορθόδοξους>μουσουλμάνους.εκτός ομως απο τους Σουννίτες,εδώ και αιώνες έχει
αναπτυχθεί ένα μεγάλο ρεύμα,αιρετών μουσουλμάνων,τους Σηίτες.Αυτοί θεωρούν οτι νόμιμος διάδοχος του Μωάμεθ είναι ο γαμπρός του κ ξάδερφος του Αλή και όχι ο πεθερός του Αboou Bark.Ο ιμάμης είναι γι αυτούς το πιό σημαντικό πρόσωπο,το οποίο οι μουσουλμάνοι ωφείλουν να το σέβονται και να τον αγαπούν γιατί είναι ο μόνος ικανός που μπορεί να ερμηνεύσει το Κοράνι και τη Σούννα.Κανείς άλλος δεν έχει το δικαίωμα και επομένως το Κιγιάς και η Ίτζμα αποκλείονται,αφού ο ιμάμης είναι εξουσιοδοτημένος να δίνει λύσεις σε οποιοδήποτε πρόβλημα. Ανάμεσα σ αυτές τις δύο κοινότητες,δηλαδή τους Σουννίτες και τους Σηίτες,υπάρχει μεγάλο μίσος που κρατεί μέχρι σήμερα.οι διαφορές είναι τόσο μεγάλες και σημαντικές,με αποτελέσμα συχνά η μία ομάδα κάνει επίθεση στην άλλη.ο θρησκευτικός ανταγωνισμός είναι τόσο βαθύς και έντονος που αναγκάζουν ολόκληρα κράτη να ακολουθούν συγκεκριμένες πολιτικές απέναντι σε ομόδοξα κράτη.παρατηρούμε οτι το Σ ηίτικο Ιραν υποστηρίζει τον Ασσαντ μέσω της χεσμπολάχ,ενώ η Σαουδική Αραβία και
τα κράτη του κόλπου τους Σουννίτες δολοφόνους του Ισλαμικού κράτους.ομως η διαμαχή δεν είναι μόνον θρησκευτική.η Δύση άργησε να αντιληφθεί την επιρροή που ασκεί στους μουσουλμανούς,τόσο η θρησκεία όσο και η μουσουλμανική παράδοση.οι μουσουλμανικές κοινότητες δεν είναι ομοιογενείς και έτσι δεν έχουν αναπτύγμενη εθνική συνείδηση.ο διαχωρισμός τους γίνεται σε φυλές,όπου η κάθε φυλή ελέγχει και μια περιοχή και μόλις βρούν ευκαιρία κάνουν επίθεση η μια φυλή στην άλλη.οι κεντρικές κυβερνήσεις αδυνατούν να ελέγξουν όλη την περιφέρεια και να επιβάλλουν τη τάξη.οπως σήμερα συμβαίνει,στη Βόρεια Αφρική και στη Μέση Ανατόλη. Η θρησκεία,μέσω του Τζιχάντ,γίνεται όπλο για την εξυπηρέτηση γεωπολιτικών στόχων και οι άμαχοι καταδικάζονται σε εξόντωση,για τη θρησκεία τους.η συγκρούση που διεξάγεται τώρα ειναι και θρησκευτική και γεωπολιτική Είναι σαφές ότι οι μουσουλμανικές κοινότητες δεν πρόκειται να βρούν λύσεις απο μόνοι τους.
Επομένως είναι άμεση ανάγκη τα αναπτυγμένα κράτη,παρά τα αντικρουόμενα συμφέροντα που έχουν,να συμμαχήσουν και να δημιουργήσουν τις προυποθέσεις για ένα ασφαλές διεθνές περιβάλλον.η Διεθνή Κοινότητα πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για μια πολιτική επέμβαση. ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ- ΑΡΑΠΑΚΗΣ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟΣ ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ