Η μαμά μου πήγαινε στο 26 ο Δημοτικό Σχολείο Νίκαιας. Η καλύτερη ανάμνηση που έχει είναι οι φίλοι της και η τάξη που μύριζε κιμωλία. Ελευθερία Η γιαγιά μου την τάξη της είχε 87 παιδιά. Τα άτακτα παιδιά τότε σηκώνονταν όρθια για τιμωρία. Όταν τέλειωνε η σχολική χρονιά γίνονταν μεγάλη γιορτή με γυμναστικές επιδείξεις. Η γιαγιά του Χάρη θυμάται Στα χρόνια του Γυμνασίου, τότε που ήταν εξατάξιο, ήμασταν πολύ λίγα παιδιά.ήταν το μοναδικό Γυμνάσιο στην περιοχή μας. Το πρωί λειτουργούσε ως Θηλέων και το απόγευμα ως Αρρένων. Τα κορίτσια φορούσαν μαύρη ποδιά με άσπρο γιακά και άσπρη κορδέλα στα μαλλιά. Στην τάξη ήμασταν σχεδόν 30 κορίτσια και όλες ήμασταν μια παρέα. Πόσο θα ήθελα να γύριζα στα χρόνια τα παλιά! Αφροδίτη Ο μπαμπάς της Κατερίνας θυμάται Πήγα στην Α τάξη Δημοτικού το έτος 1968. Εκείνη τη χρονιά φορούσαμε μπλε ποδιά με άσπρο γιακά αγόρια και κορίτσια. Την επόμενη χρονιά καταργήθηκε η ποδιά στα αγόρια. Τα μαλλιά μας ήταν πάντοτε κοντά και περιποιημένα γιατί απαγορεύονταν τα μακριά μαλλιά. Θυμάμαι ότι μερικά παιδιά ήταν τόσο πολύ φτωχά που χρησιμοποιούσαν αντί για γόμα ψίχα ψωμιού όταν ήθελαν να σβήσουν μια λέξη. Υπήρχαν μέσα στην τάξη θρανία με μόνιμα καθίσματα αντί για καρέκλες. Στην έδρα ο δάσκαλος είχε πάντα επάνω μια ξύλινη βέργα για τους μαθητές που δεν ήξεραν το μάθημά τους ή ήταν άτακτοι. 1
Οι αναμνήσεις της γιαγιάς μου που πήγαινε στο χωριό Η μπλε ποδιά ήταν απαραίτητη. Η αίθουσα διδασκαλίας ήταν μία γιατί το σχολείο ήταν μονοθέσιο. Σε μια αίθουσα ήτανε όλες οι τάξεις. Είχανε έναν ξύλινο πίνακα που έγραφαν με κιμωλία. Είχανε μια ξύλινη σόμπα για να ζεσταίνονται. Τα παιδιά, όταν πήγαιναν στο σχολείο, μάζευαν όσα ξύλα έβρισκαν στο δρόμο τους. Για κουδούνι είχαν κουδούνα. Ήταν απαραίτητο κάθε Κυριακή τα παιδιά να συγκεντρώνονται στο σχολείο και να πηγαίνουν όλα μαζί στην εκκλησία. Στέλλα Η γιαγιά μου θυμάται Η μαμά μου θυμάται Όταν πηγαίναμε εμείς σχολείο, φοράγαμε όλοι την ίδια ενδυμασία και ήταν πολύ όμορφα. Κωνσταντίνα Όταν πηγαίναμε σχολείο, φοράγαμε όλοι τα ίδια ρούχα που τα λέγανε «ποδιές». Η δασκάλα μάς σήκωνε στον πίνακα να πούμε το μάθημα. Όταν δεν καθόμασταν καλά, μας χτυπούσε στο χέρι με ένα χάρακα. Γιώργος Δ. 2
Ο παππούς μου μου είπε ότι, όταν πήγαινε σχολείο, όλα τα παιδιά φορούσαν ποδιές και είχαν ένα τετράδιο για όλα τα μαθήματα. Ο δάσκαλος του έβαζε τιμωρία τα παιδιά που μιλούσαν και τα χτύπαγε με τη βέργα. Ήταν όλα αυστηρά αλλά τα παιδιά ήταν αγαπημένα. Γιάννης Η μαμά μου θυμάται Ένα βράδυ που μιλούσα με τον παππού μου άρχισε να μου λέει ιστορίες από τα σχολικά του χρόνια Είχαμε πολύ αυστηρούς δασκάλους τότε. Όσο για βιβλία και γραφική ύλη δεν υπήρχαν όπως σήμερα. Δανείζονταν ο ένας από τον άλλο. Όταν έβρεχε τυλίγαμε στα πόδια μας σακούλες γιατί δεν είχαμε γαλότσες. Είστε πολύ τυχεροί, παιδί μου, σήμερα! Φορούσαμε μπλε ποδιές στο σχολείο όλα τα παιδιά. Όταν έβρεχε, πολλές φορές η αίθουσα γέμιζε με νερό που έσταζε από το ταβάνι. Το χειμώνα έκανε πολύ κρύο. Στο διάλειμμα μερικές φορές η δασκάλα μάς έδινε το κουδούνι για να το χτυπήσουμε στο τέλος του διαλείμματος και να ξαναμπούμε στην τάξη. Εβελίνα Θανάσης 3
Η μαμά μού διηγείται Όταν πήγαινα σχολείο, ήμουν πάντα διαβασμένη. Μου έπαιρναν οι γονείς μου μεγάλα μολύβια και ωραίες κασετίνες. Πρόσεχα πάντα τη δασκάλα μου και έτσι όταν πήγαινα σπίτι έκανα τα μαθήματα γρήγορα. Τα βιβλία μας είχαν ωραίες εικόνες που βοηθούσαν να γίνεται το διάβασμα πιο ευχάριστα. Επειδή ήμουν καλή στα μαθηματικά έλεγαν ότι θα γίνω μαθηματικός. Έτσι τέλειωσα όλες τις τάξεις χωρίς κανένα πρόβλημα. Βασιλική Ο μπαμπάς μου θυμάται Όταν πήγαινα εγώ σχολείο, δεν είχαμε σχολικά σακίδια και μας έραβε η μαμά μας πάνινες τσάντες. Και επειδή δεν είχαμε αρκετό φαϊ, μας έδιναν από το σχολείο κίτρινο τυρί και γάλα σε σκόνη. Βιολέτα Ο μπαμπάς μου είχε ένα φίλο που διαβάζανε μαζί. Όταν είχανε δύο μαθήματα, ο ένας διάβαζε το ένα μάθημα κι ο άλλος το άλλο και μετά ο ένας έλεγε το μάθημα στον άλλο. Έτσι κουράζονταν λιγότερο. Παναγιώτης Η μαμά μου μου διηγήθηκε την εξής ιστορία από τα σχολικά της χρόνια: Όταν πήγαινα σχολείο, όλα τα παιδιά φοράγανε ποδιά. Στην τετάρτη δημοτικού είχα έναν δάσκαλο που του άρεσαν οι παραδοσιακοί χοροί και να γράφουν τα παιδιά ωραία γράμματα. Έτσι κάθε μέρα μας μάθαινε τσάμικο, καλαματιανό και μπάλο. Την ώρα της γλώσσας κάναμε καλλιγραφία. Ευτυχώς όταν πήγα πέμπτη δημοτικού, άλλαξα δασκάλα και μας τα έμαθε όλα από την αρχή. Γιώργος Ξ. 4
Όταν η μαμά μου έγινε 5 χρονών, έπρεπε να πάει στο 15 ο Νηπιαγωγείο. Αλλά δεν ήθελε να πάει. Ηταν ακόμα μικρή και δεν μπορούσε να καταλάβει ότι έπρεπε να πάει σχολείο. Τελικά φόρεσε τη ροζ καρό ποδιά της, γιατί τότε φορούσαν ποδιές και ξεκίνησε με τη μαμά της να πάνε σχολείο. Όταν έφτασε, έβαλε τα κλάματα γιατί δεν ήθελε να αφήσει τη μαμά της. Τότε ήρθε η κυρία της, η κυρία Χαρίκλεια να την ηρεμήσει. Την πήρε αγκαλιά να πάνε στην τάξη αλλά η μαμά μου της τράβαγε τα μαλλιά μαζί με τον συμμαθητή της τον Πάνο. Τελικά, όμως, πέρασε πολύ ωραία στο Νηπιαγωγείο. Έμαθε πολλά πράγματα και θυμάται όλους τους φίλους της. Το ίδιο ωραία πέρασε σε όλες τις τάξεις του Δημοτικού όπου ήταν ένα ήσυχο παιδί και μια καλή μαθήτρια. Φένια Η γιαγιά μου, όταν πήγαινε σχολείο, πριν από 40 χρόνια, ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα. Ήταν διαφορετικά τα βιβλία, πιο αυστηροί οι δάσκαλοι και τα σχολεία ήταν πιο παλιά και δεν είχαν ό,τι έχουν τώρα. Η γιαγιά μου μου είπε, επίσης, ότι είχαν και το Σάββατο σχολείο. Πλούταρχος Η μαμά μου θυμάται από τα σχολικά της χρόνια Τα παλιά χρόνια το σχολείο ήταν πολύ διαφορετικό. Ήταν πολύ αυστηρά. Τα βιβλία δεν τα έδινε το σχολείο αλλά τα αγόραζαν. Επίσης, αν ένας μαθητής δεν άκουγε το δάσκαλο, υπήρχε η βέργα και τον έδερνε στα χέρια. Ακόμα οι μαθητές φορούσαν ποδιές. Τέλος, επειδή τα χρόνια ήταν φτωχά, δεν υπήρχαν πολλά τετράδια και μολύβια. Μαριάννα Η γιαγιά μου μου είπε πως τα παλιά τα χρόνια τα παιδιά πήγαιναν σχολείο με τις ποδιές και τις πάνινες τσάντες που τους έφτιαχνε η μαμά τους. Μια μέρα, λοιπόν, εκεί που έκαναν μάθημα, άκουσαν τις σειρήνες να χτυπούν και οι δάσκαλοι τούς είπαν πως θα περάσουνε δύσκολες μέρες και θα έρθει πόλεμος. Μου είπε, επίσης πως οι δάσκαλοι τούς έδιωξαν από το σχολείο και τους είπαν να πάνε σπίτι τους και να μην βγουν καθόλου από εκεί. Αγγελική 5