Απόφαση 134 / 2012 (ΣΤ, ΠΟΙΝΙΚΕΣ) Θέµα Ναρκωτικά, Ανθρωποκτονία από αµέλεια, Σωµατική βλάβη από αµέλεια, Πρόσθετοι λόγοι. Περίληψη: Οδήγηση µεταφορικού µέσου υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών από την οποία προέκυψε κοινός κίνδυνος για τη ζωή ανθρώπων. Ανθρωποκτονία από αµέλεια, και πρόκληση σωµατικών κακώσεων. Για την πράξη της οδήγησης µεταφορικού µέσου υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών, δεν απαιτείται ιδιαίτερη αιτιολογία του δόλου, γιατί αυτός υπάρχει στη θέληση παραγωγής των περιστατικών που συνιστούν την αντικειµενική υπόσταση του ως άνω εγκλήµατος. Παραδοχή ενσυνείδητης αµέλειας για τα ως άνω εξ αµελείας αδικήµατα. ιάκριση µορφών αµέλειας του άρθρου 28 Π.Κ. Έλλειψη ειδικής και εµπεριστατωµένης αιτιολογίας, εσφαλµένη ερµηνεία ουσιαστικής ποινικής διατάξεως. Απορρίπτει αναίρεση και πρόσθετους λόγους που ασκήθηκαν παραδεκτά. ΑΡΙΘΜΟΣ 134/2012 ΤΟ ΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ ΣΤ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ Συγκροτήθηκε από τους ικαστές: Γεώργιο Χρυσικό, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Αιµιλία Λίτινα, Ανδρέα Τσόλια, Κωνσταντίνο Φράγκο και Ειρήνη Κιουρκτσόγλου Πετρουλάκη-Εισηγήτρια, Αρεοπαγίτες. Συνήλθε σε δηµόσια συνεδρίαση στο Κατάστηµά του στις 6 εκεµβρίου 2011, µε την παρουσία της Αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου Ευτέρπη Κουτζαµάνη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραµµατέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουµένου Ν. Π. του Α., κατοίκου..., που εκπροσωπήθηκε από τους πληρεξούσιους δικηγόρους του - ηµήτριο Ιωαννίδη και Κωνσταντίνο ηµόπουλο περί αναιρέσεως της µε αριθµό 1181/2011 αποφάσεως του Πενταµελούς Εφετείου Αθηνών. Με πολιτικώς ενάγοντες:1) Η. Β., κατοίκου..., που δεν παρέστη και 2) Κ. Μ. του Ν., κατοίκου..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Άγγελο Κωνσταντινίδη.
Το Πενταµελές Εφετείο Αθηνών, µε την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτοµερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων -κατηγορούµενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 16 Μαΐου 2011 αίτηση αναίρεσης και στους από 18 Νοεµβρίου 2011 προσθέτους λόγους που περιλαµβάνονται στο σχετικό έγγραφο, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο µε τον αριθµό 935/2011. Αφού άκουσε Τους πληρεξούσιους δικηγόρους των διαδίκων, που ζήτησαν όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και την Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείµενη αίτηση αναίρεσης καθώς και οι πρόσθετοι λόγοι. ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ Η κρινόµενη από 16-5-2011 (υπ' αριθµό πρωτ. 58/2011) αίτηση αναιρέσεως, που ασκήθηκε µε δήλωση ενώπιον του Γραµµατέως του εκδόντος την προσβαλλοµένη απόφαση δικαστηρίου, στρεφόµενη κατά της υπ' αριθµό 1181/2011 αποφάσεως του Β' Πενταµελούς Εφετείου Αθηνών, είναι παραδεκτή (άρθρα 473 παρ.3, 474 παρ.1 και 2) και γι' αυτό η αίτηση αυτή, καθώς και η επ' αυτής µε χρονολογία 18-11-2011 πρόσθετοι λόγοι, που επίσης ασκήθηκαν παραδεκτά ( άρθρο 509 παρ.2), πρέπει να συνεκδικαστούν, ως συναφείς. Κατά τη διάταξη του άρθρου 10 παρ. 1 εδ. α και β' του Ν. 1729/1987 (ήδη άρθρο 25 του Κώδικα Νόµων για τα Ναρκωτικά, Ν. 3459/2006), σε συνδυασµό µε τη διάταξη του άρθρου 4 παρ.3 Πιν. Α6 του Ν. 1729/1987 (ήδη άρθρο 1 παρ.2 Πιν. Α6 του Ν. 3459/2006) µε φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών και µε χρηµατική ποινή µέχρι είκοσι εννέα χιλιάδων (29.000) ευρώ, καθώς και µε στέρηση τουλάχιστον για δύο (2) έτη της άδειας οδήγησης ή του οικείου διπλώµατος ή του πτυχίου τιµωρείται όποιος οδηγεί ή κυβερνά οποιοδήποτε πλωτό, χερσαίο ή εναέριο µεταφορικό µέσο υπό την επίδραση ναρκωτικών. Αν από την πράξη αυτή προέκυψε κοινός κίνδυνος ζωής ανθρώπων, επιβάλλεται ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης. Από την εν λόγω διάταξη, που αποσκοπεί στην προστασία της ασφάλειας των µεταφορών, προκύπτει ότι, για τη στοιχειοθέτηση της αντικειµενικής υποστάσεως του προβλεπόµενου απ' αυτήν εγκλήµατος της οδηγήσεως µεταφορικού µέσου υπό την επίδραση ναρκωτικών, απαιτείται οδήγηση ή διακυβέρνηση οποιουδήποτε είδους και µορφής κινήσεως πλωτού, χερσαίου ή εναέριου µεταφορικού µέσου και η οδήγηση ή διακυβέρνηση αυτή να γίνεται υπό την επίδραση ναρκωτικών, χωρίς
να ενδιαφέρει ο βαθµός επιδράσεως τούτων στον οργανισµό του οδηγού ή του κυβερνήτη και αν αυτός είναι ή όχι τοξικοµανής ή απλός ή περιστασιακός χρήστης. Υποκειµενικώς απαιτείται δόλος, ο οποίος συνίσταται στη γνώση και θέληση των στοιχείων της πράξεως. Αµέλεια, κατά το άρθρο 28 ΠΚ, υπάρχει, όταν ο δράστης από έλλειψη της προσοχής, την οποία όφειλε κατά τις περιστάσεις και µπορούσε να καταβάλει, είτε δεν προέβλεψε το αξιόποινο αποτέλεσµα, που προκάλεσε η πράξη του (ασυνείδητη αµέλεια), είτε το προέβλεψε ως δυνατό, πίστεψε όµως, ότι δεν θα επερχόταν (ενσυνείδητη αµέλεια). Εξάλλου η καταδικαστική απόφαση έχει την απαιτούµενη από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγµατος και 139 του Κ.Π.. ειδική και εµπεριστατωµένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. ' του Κ.Π.. λόγο αναιρέσεως, όταν εκτίθενται σ' αυτή µε πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγµατικά περιστατικά, που αποδείχθηκαν από την ακροαµατική διαδικασία και συγκροτούν την αντικειµενική και υποκειµενική υπόσταση του εγκλήµατος, για το οποίο κηρύχθηκε ένοχος ο κατηγορούµενος, τα αποδεικτικά µέσα από τα οποία αυτά προέκυψαν και οι σκέψεις µε τις οποίες έγινε η υπαγωγή των περιστατικών αυτών στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρµόσθηκε. Ειδικά τα αποδεικτικά µέσα, αρκεί να µνηµονεύονται γενικώς, κατ' είδος, χωρίς να είναι ανάγκη να εκτίθεται τι προέκυψε χωριστά από το καθένα, αρκεί να συνάγεται ότι το δικαστήριο έλαβε υπόψη του και συνεκτίµησε όλα ανεξαιρέτως και όχι µόνο µερικά από αυτά. Τέλος εσφαλµένη ερµηνεία ουσιαστικής ποινικής διατάξεως, που ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε' του Κ.Π.. λόγο αναιρέσεως υπάρχει, όταν το δικαστήριο της ουσίας αποδίδει σ' αυτή έννοια διαφορετική από εκείνη που πραγµατικά έχει, ενώ εσφαλµένη είναι η εφαρµογή της, όταν το δικαστήριο δεν υπάγει σωστά τα δεκτά γενόµενα ως αποδειχθέντα πραγµατικά περιστατικά στη διάταξη που εφαρµόσθηκε, αλλά και όταν η διάταξη αυτή παραβιάσθηκε εκ πλαγίου για το λόγο ότι έχουν εµφιλοχωρήσει στο πόρισµα της αποφάσεως ασάφειες, αντιφάσεις ή λογικά κενά, µε αποτέλεσµα να καθίσταται ανέφικτος ο έλεγχος από τον Άρειο Πάγο της ορθής ή µη εφαρµογής του νόµου, οπότε η απόφαση δεν έχει νόµιµη βάση. Στην προκειµένη περίπτωση, όπως προκύπτει από το σκεπτικό της προσβαλλόµενης αποφάσεως, το Πενταµελές Εφετείο Αθηνών, που την εξέδωσε, δέχθηκε κατά την αναιρετικώς ανέλεγκτη ουσιαστική του κρίση, ότι από τα αναφερόµενα κατ' είδος αποδεικτικά µέσα αποδείχθηκαν τα ακόλουθα: το δικαστήριο πείσθηκε ότι ο κατηγορούµενος έχει τελέσει τις πράξεις οι οποίες του αποδίδονται µε το κατηγορητήριο και πρέπει να κηρυχθεί ένοχος αυτών.
Ειδικότερα αποδείχθηκε ότι στο 147,5 χλµ της Επαρχιακής οδού Χαλκίδας Αιδηψού στις 14-8-2003 µε περισσότερες πράξεις τέλεσε τα ακόλουθα εγκλήµατα: Α) Οδηγούσε το υπ' αριθµ.... ΙΧΕ επι της ως άνω οδού µε κατεύθυνση προς Χαλκίδα και συγκεκριµένα ινδικής κάνναβης και εντός κατοικηµένης περιοχής είχε αναπτύξει υπερβολική ταχύτητα, 160 χιλιοµέτρων την ώρα και από την πράξη του αυτή προέκυψε κοινός κίνδυνος ζωής ανθρώπων Β) Από αµέλειά του δηλαδή από έλλειψη της προσοχής την οποία όφειλε κατά τις περιστάσεις και µπορούσε να καταβάλει: α) Επέφερε τον θάνατο άλλων και β) προκάλεσε σωµατικές βλάβες και κακώσεις της υγείας άλλων προέβλεψε δε ως δυνατόν το αποτέλεσµα τούτο αλλά πίστεψε ότι δεν θα επερχόταν. Ειδικότερα, οδηγώντας το υπ' αριθµ.... ΙΧΕ αυτοκίνητο επι της επαρχιακής οδού Χαλκίδας Αιδηψού µε κατεύθυνση προς Χαλκίδα χωρίς από το νόµο άδεια οδηγήσεως και υπό την επίδραση ινδικής κάνναβης από απερισκεψία του, περί ώρα 0.200'στην ΧΘ 145,5 της άνω οδού, οδηγούσε χωρίς σύνεση και προσοχή και µε υπερβολική ταχύτητα (160 χλµ την ώρα) εντός κατοικηµένης περιοχής και ενώ ήταν νύκτα και όφειλε να οδηγεί µε µειωµένη ταχύτητα, συνεπεία δε της συµπεριφοράς του αυτής εξετράπη της πορείας του και α) συγκρούστηκε αρχικά µε την υπ' αριθµ.... δίκυκλη µοτοσυκλέτα που οδηγούσε ο Κ. Γ. και ήταν σταθµευµένη στη δεξιά πλευρά της οδού και µε το άνευ αριθµού κυκλοφορίας δίκυκλο µοτοποδήλατο που οδηγούσε ο Λ. Α. και ήταν σταθµευµένο επίσης στη δεξιά πλευρά της οδού και παρέσυρε και τραυµάτισε τα δύο αυτά πρόσωπα, τα οποία υπέστησαν ο µεν πρώτος (Γ.), κρανιοεγκεφαλική κάκωση κάταγµα βάση κρανίου, ωτορραγία, κάκωση αριστερού ηµιθωρακίου και αµφωγονάτων και ο δεύτερος (Α.)στρογγυλό κάταγµα της βάσης του κρανίου τραυµατική υπαραχνοειδή αιµορραγία του εγκεφάλου και διατοµή προµήκους µυελού, κάταγµα του έβδοµου αυχενικού σπονδύλου, αιµορραγική διήθηση του µεσοθωρακίου, τραυµατική διατοµή της αορτής µετά από έκφυση της αριστεράς υποκλειδίου αρτηρίας, προκυστικό αιµάτωµα και κάταγµα της οροφής της αριστερής κοτύλης, συνεπεία δε της πιο σοβαρής κρανιοεγκεφαλικής κάκωσης που προκλήθηκε στον Κ. Γ. και των προαναφερόµενων πολλαπλών κακώσεων, που προκλήθηκαν, στον Α. Λ. ως µόνης ενεργού αιτίας, επήλθε ο θάνατος αυτών. Στη συνέχεια παρέσυρε και τους πεζούς Ι. Κ., Κ. Κ., Κ. Μ. και Η. Β. που βρίσκονταν στη δεξιά πλευρά της οδού και τους τραυµάτισε και συγκεκριµένα υπέστησαν ο Ι. Κ. πολλαπλά κατάγµατα, ήτοι κάταγµα λεκάνης µηριαίου άµφω κνήµης δεξιά, ο Κ. Κ. κάταγµα µηριαίου και κάταγµα κνήµης ο Κ. Μ., κάκωση αριστερού γόνατος, Ρο γόνατος και Ρο κνήµης και ο Η. Β. κάκωση αριστερής κνήµης. Ο δε κατηγορούµενος στερούµενος άδειας οδηγήσεως και ευρισκόµενος
υπο την επίδραση ναρκωτικών ουσιών (ινδικής κάνναβης) και κινούµενος εντός κατοικηµένης περιοχής τη νύκτα µε υπερβολική ταχύτητα (160 χλµ την ώρα) προέβλεψε ως δυνατά τα υπό στοιχεία α και β ως άνω αποτελέσµατα πίστεψε όµως ότι δεν θα επήρχοντο. Με βάση τις παραδοχές αυτές, κήρυξε ένοχο τον αναιρεσείοντα της παραβάσεως, α) του ως άνω άρθρου 10 παρ.1 εδ. β', σε συνδυασµό µε το άρθρο 4 παρ.3 Πιν.Α6 του ν.1729.1987, ( ήδη άρθρο 25 παρ.1 εδ. β' του Ν. 3459/2006 (Κ.Ν.Ν), σε συνδυασµό µε άρθρο 1 παρ.2 Πιν.Α6, του Ν. 3459/2006 (Κ.Ν.Ν) ), β) της ανθρωποκτονίας από αµέλεια κατά συρροή και γ) της πρόκλησης σωµατικών βλαβών από αµέλεια κατά συρροή και του επέβαλε συνολική κάθειρξη οκτώ (8) ετών και έξι (6) µηνών. Ειδικότερα στο διατακτικό, η προσβαλλοµένη απόφαση δέχθηκε επί λέξει τα παρακάτω: ΚΗΡΥΣΣΕΙ αυτόν ένοχο του ότι: Στο 147,5 χλµ της Επαρχιακής οδού Χαλκίδας - Αιδηψού στις 14-8-2003 µε περισσότερες πράξεις τέλεσε τα εξής εγκλήµατα: Α) Οδηγούσε το υπ αριθµ.... ΙΧΕ επί της ως άνω οδού µε κατεύθυνση προς Χαλκίδα υπό την επίδραση ναρκωτικών ουσιών και συγκεκριµένα ινδικής κάνναβης και εντός κατοικηµένης περιοχής είχε αναπτύξει υπερβολική ταχύτητα (άνω των 160 χιλ/τρων την ώρα) και από την πράξη του αυτή προέκυψε κοινός κίνδυνος ζωής ανθρώπων. Β) Από αµέλεια του, δηλαδή από έλλειψη της προσοχής την οποία όφειλε κατά τις περιστάσεις και µπορούσε να καταβάλει: α) επέφερε τον θάνατο άλλων και β) προκάλεσε σωµατικές κακώσεις και βλάβες της υγείας άλλων, πρόβλεψε δε ως δυνατόν το αποτέλεσµα τούτο αλλά πίστεψε ότι δεν θα επερχόταν; Ειδικότερα, οδηγώντας το υπ αριθµ.... ΙΧΕ αυτοκίνητο επί της' Επαρχιακής Οδού Χαλκίδας Αιδηψού µε κατεύθυνση προς Χαλκίδα, χωρίς την απαιτούµενη από το νόµο άδεια οδηγήσεως και υπό την επίδραση ινδικής κάνναβης, από απερισκεψία του, περί ώρα 02,00 στην ΧΘ 145,5 της άνω οδού, οδηγούσε χωρίς σύνεση και. προσοχή και µε υπερβολική ταχύτητα (άνω των 160 χλµ/ώρα) εντός κατοικηµένης περιοχής και ενώ ήταν νύκτα και όφειλε να οδηγεί µε µειωµένη ταχύτητα, συνεπεία δε της συµπεριφοράς του αυτής εξετράπη της πορείας του και α) συγκρούσθηκε αρχικά µε την υπ αριθµ ΧΑΜ -060 δίκυκλη µοτοσικλέτα που οδηγούσε ο Κ. Γ. και ήταν σταθµευµένη στη δεξιά πλευρά της οδού και µε το άνευ αριθµ. Κυκλοφορίας δίκυκλο µοτοποδήλατο που οδηγούσε ο Λ. Α. και ήταν σταθµευµένο επίσης στη δεξιά πλευρά της οδού και παρέσυρε και τραυµάτισε τα δύο αυτά πρόσωπα τα οποία υπέστησαν ο µεν πρώτος (Γ.) κρανιοεγκεφαλική κάκωση, κάταγµα βάση κρανίου, ωτορραγία, κάκωση αριστερού ηµιθωρακίου και αµφωγονάτων, και ο δε δεύτερος (Α.) στρογγυλό κάταγµα της βάσης του κρανίου, τραυµατική υπαραχνοειδή αιµορραγία του
εγκεφάλου και διατοµή προµήκους µυελού, κάταγµα του έβδοµου αυχενικού σπονδύλου, αιµορραγική διήθηση του µεσοθωρακίου, τραυµατική διατοµή της αορτής µετά από έκφυση της αριστεράς υποκλειδίου αρτηρίας, - προκυσπκό αιµάτωµα και κάταγµα της οροφής της αριστερής κοτύλης, συνεπεία δε της πιο σοβαρής κρανιοεγκαφαλικής κάκωσης που προκλήθηκε στον Κ. Γ. και των πιο πάνω αναφερόµενων πολλαπλών κακώσεων που προκλήθηκαν Α. Λ., ως µόνης ενεργού αιτίας, επήλθε ο θάνατος αυτών, β) Στη συνέχεια παρέσυρε και τους πεζούς Ι. Κ., Κ. Κ., Κ. Μ. και Η. Β. που βρίσκονταν στη δεξιά πλευρά της οδού και τους τραυµάτισε και συγκεκριµένα υπέστησαν ο Ι. Κ. πολλαπλά κατάγµατα ήτοι κάταγµα λεκάνης µηριαίου άµφω κνήµης δεξιά. Ο Κ. Κ. κάταγµα µηριαίου και κάταγµα κνήµης, ο Κ. Μ. κάκωση αριστερού γόνατος, RΟ γόνατος και RΟ κνήµης κι ο Η. Β. κάκωση αριστερής κνήµης. Ο δε κατηγορούµενος στερούµενος άδειας οδηγήσεως κι ευρισκόµενος υπό-την επίδραση ναρκωτικών ουσιών και, κινούµενος εντός κατοικηµένης περιοχής τη νύκτα µε υπερβολική ταχύτητα-(άνω των 160 χλµ /ώρα) πρόβλεψε ως δυνατό το υπό στοιχ. α' και β' αποτέλεσµα, απλά πίστεψε ότι δεν θα επερχόταν. Έτσι κρίνοντας το Εφετείο διέλαβε στην προσβαλλόµενη απόφαση του, την κατά τα ανωτέρω ειδική και εµπεριστατωµένη αιτιολογία, αφού εκθέτει στο σκεπτικό της, το οποίο παραδεκτά αλληλοσυµπληρώνεται µε το διατακτικό της, µε σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγµατικά περιστατικά, που αποδείχθηκαν από την ακροαµατική διαδικασία και συγκροτούν την αντικειµενική και υποκειµενική υπόσταση των παραπάνω αξιόποινων πράξεων, για τις οποίες καταδικάσθηκε ο αναιρεσείων, τις αποδείξεις από τις οποίες συνήγαγε αυτά, καθώς επίσης και τους συλλογισµούς µε βάση τους οποίους υπήγαγε τα προαναφερθέντα περιστατικά στις ουσιαστικές ποινικές διατάξεις που προαναφέρθηκαν, των άρθρων 26 παρ.1 και 27παρ.1 του Π.Κ. και 25 παρ.1 εδ. β' του ν. 3459/2006 σε συνδ. µε το άρθρο 1 παρ.2 Πιν.Α6 του ως άνω ν. καθόσον αφορά την πράξη της οδήγησης µεταφορικού µέσου υπό την επίδραση Ναρκωτικών ουσιών από την οποία προέκυψε κοινός κίνδυνος ζωής ανθρώπων, καθώς και στις ουσιαστικές ποινικές διατάξεις των άρθρων 26 παρ.1 και 28 παρ.1 β',94, 302 παρ.1, 314 παρ.1α, Π.Κ. καθόσον αφορά τις λοιπές πράξεις, τις οποίες ορθώς ερµήνευσε και δεν παραβίασε ευθέως ή εκ πλαγίου. Ειδικότερα για την πληρότητα της αιτιολογίας της προσβαλλόµενης αποφάσεως, καθόσον αφορά την αξιόποινη πράξη της οδήγησης υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών, αναφέρεται ότι ο αναιρεσείων οδηγούσε το το υπ' αριθµό... Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητο υπό την επίδραση ναρκωτικών ουσιών και συγκεκριµένα, ινδικής κάνναβης, συνδέει δε τη διαπίστωση αυτή από τη συµπεριφορά του κατά την
οδήγηση και της επέλευσης κοινού για τη ζωή ανθρώπων κινδύνου, από το γεγονός ότι είχε αναπτύξει εντός κατοικηµένης περιοχής υπερβολική ταχύτητα ( άνω των 160 χιλ. ωριαίως), αναφέρεται δε και η απόδειξη του κοινού κινδύνου για τη ζωή ανθρώπων, µε την παραδοχή ότι επέφερε το θάνατο σε δύο άτοµα και προκάλεσε σωµατικές κακώσεις σε άλλους τέσσερις πεζούς. Ως προς το δόλο του αναιρεσείοντος, δεν απαιτείτο ιδιαίτερη αιτιολογία, αφού αυτός ενυπάρχει στη θέληση παραγωγής των πραγµατικών περιστατικών που συγκροτούν την αντικειµενική υπόσταση του ως άνω εγκλήµατος και προκύπτει από την πραγµάτωση των περιστατικών αυτών. Από τις παραδοχές της προσβαλλοµένης απόφασης ότι αυτός, υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών, οδήγησε το αυτοκίνητο, συνάγεται ευθέως η γνώση και η θέληση του να παραβεί την εφαρµοσθείσα ποινική διάταξη, η οποία τιµωρεί την οδήγηση αυτοκινήτου υπό την επήρεια ναρκωτικών. Καθόσον αφορά τις λοιπές αξιόποινες πράξεις, ήτοι της ανθρωποκτονίας από αµέλεια και της πρόκλησης σωµατικών βλαβών από αµέλεια, η προσβαλλοµένη απόφαση δέχεται την ενσυνείδητη µορφή αµέλειας, αφού τόσο στο σκεπτικό, όσο και στο διατακτικό της, αναφέρει για τις πράξεις αυτές, ότι, "από αµέλεια του, δηλαδή την έλλειψη της προσοχής την οποία όφειλε και µπορούσε από τις περιστάσεις να καταβάλει: α) επέφερε το θάνατο άλλων και β)... πρόβλεψε δε ως δυνατό το αποτέλεσµα τούτο, αλλά πίστεψε ότι δεν θα επερχόταν". Συνεπώς οι από το άρθρο 510 παρ, 1 στοιχ. ' και Ε' του Κ.Π.. 1ος και 2ος λόγοι της κρινόµενης αιτήσεως αναιρέσεως, και 2ος των προσθέτων λόγων, µε τους οποίους υποστηρίζονται τα αντίθετα των όσων προαναφέρθηκαν, πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιµοι. Οι ειδικότερες αιτιάσεις του αναιρεσείοντος ότι από τις αναγνωσθείσες εκθέσεις τοξικολογικής εξέτασης του εργαστηρίου Ιατροδικαστικής και τοξικολογίας του Παν/µίου Αθηνών, δεν διαπιστώνεται η ανίχνευση της ναρκωτικής ουσίας της ινδικής κάνναβης, υπό την επίδραση της οποίας, κατά τις παραδοχές της προσβαλλοµένης απόφασης τελούσε ο κατηγορούµενος, αλλά µόνο η παρουσία τετραϋδροκανναβινοϊκού οξέος, απαραδέκτως προβάλλονται, γιατί υπό την επίφαση της ελλείψεως ειδικής και εµπεριστατωµένης αιτιολογίας, πλήττεται η περί τα πράγµατα, ουσιαστικά ανέλεγκτη κρίση, του ικαστηρίου της ουσίας. Εξάλλου, η µη αναφορά του περιεχοµένου των παραπάνω τοξικολογικών εκθέσεων στο σκεπτικό της απόφασης, δεν σηµαίνει ότι αυτές δεν λήφθηκαν υπόψη από το δικαστήριο και δεν συνεκτιµήθηκαν µε τα λοιπά αποδεικτικά µέσα, αφού στα αποδεικτικά µέσα της προσβαλλοµένης απόφασης, µνηµονεύονται κατ' είδος τα αποδεικτικά µέσα (εκθέσεις που αναγνώστηκαν καν αναφέρονται στα πρακτικά, έκθεση πραγµατογνωµοσύνης που αναγνώστηκε, έγγραφα που
αναγνώστηκαν κ.λ.π.) και δεν είναι απαραίτητη η ανάλυση του περιεχοµένου αυτών, και ειδικότερα των τοξικολογικών εκθέσεων, σύµφωνα και µε όσα στη νοµική σκέψη αναλύονται. Κατά το άρθρο 171 παρ.1 εδ. ' του Κ.Π.. απόλυτη ακυρότητα, που λαµβάνεται και αυτεπαγγέλτως υπόψη από το δικαστήριο σε κάθε στάδιο της διαδικασίας και στον Άρειο Πάγο ακόµη, η οποία ιδρύει τον εκ του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Α' ΚΠ λόγο αναιρέσεως, επιφέρει η µη τήρηση των διατάξεων που καθορίζουν την εµφάνιση, την εκπροσώπηση και την υπεράσπιση του κατηγορουµένου και την άσκηση των δικαιωµάτων που του παρέχονται στις περιπτώσεις και µε τις διατυπώσεις που επιβάλλει ο νόµος. Εξάλλου, από τις διατάξεις του άρθρου 141 ΚΠ, προκύπτει ότι. τα πρακτικά της ποινικής δίκης αποδεικνύουν, µέχρι να προσβληθούν ως πλαστά, όλα όσα καταχωρούνται σ' αυτά, µεταξύ των οποίων και οι δηλώσεις, προτάσεις και αιτήσεις των διαδίκων, καθώς και οι αποφάσεις του δικαστηρίου και οι διατάξεις εκείνου που διευθύνει τη συζήτηση. Στην προκειµένη περίπτωση, από την επισκόπηση των πρακτικών της προσβαλλοµένης απόφασης, για τις ανάγκες του αναιρετικού λόγου, προκύπτει ότι µετά τη λήξη της αποδεικτικής διαδικασίας και την αγόρευση επί της ενοχής του Εισαγγελέα και του συνηγόρου του πολιτικώς ενάγοντος, δόθηκε, από το διευθύνοντα τη συζήτηση, ο λόγος στους συνηγόρους του κατηγορουµένου. Επί λέξει αναφέρεται στα πρακτικά: "Τέλος ο Πρόεδρος έδωσε το λόγο στους συνηγόρους του κατηγορουµένου, ο οποίος αγόρευσε και ζήτησε την απαλλαγή του κατηγορουµένου...". Από προφανή παραδροµή ενώ αναφέρεται ότι δόθηκε ο λόγος στους συνηγόρους του κατηγορουµένου, στη συνέχεια γίνεται χρήση ενικού αριθµού, αφού αναφέρεται η λέξη "αγόρευσε" αντί αγόρευσαν. Κατ' ακολουθία των ανωτέρω, ο ισχυρισµός του αναιρεσείοντος, για απόλυτη ακυρότητα, εκ του λόγου ότι, µετά το πέρας της αποδεικτικής διαδικασίας και την επί της ενοχής πρόταση του Εισαγγελέα και του συνηγόρου Πολιτικής αγωγής, δόθηκε από το διευθύνοντα τη συζήτηση, ο λόγος επί της ενοχής, µόνο στον ένα εκ των δύο συνηγόρων του, ήτοι στον ηµοσθένη Μητακίδη, ο οποίος αγόρευσε και στη συνέχεια κατέθεσε και τους αυτοτελείς ισχυρισµούς αφού τους ανέπτυξε προφορικά, µε αποτέλεσµα να στερηθεί των υπερασπιστικών δικαιωµάτων του, είναι αβάσιµος. Εξάλλου, οι κατατεθέντες εγγράφως, αυτοτελείς ισχυρισµοί ( περί αναγνωρίσεως ελαφρυντικών περιστάσεων), όπως προκύπτει από τα πρακτικά της προσβαλλοµένης απόφασης, δεν φέρουν την υπογραφή του ενός µόνο εκ των συνηγόρων υπεράσπισης του αναιρεσείοντα, και δη του Μητακίδη, όπως ο αναιρεσείων αβάσιµα ισχυρίζεται, προκειµένου να υποστηρίξει τον
ισχυρισµό του, ότι µόνο σε αυτόν δόθηκε ο λόγος, αλλά κανενός εκ των συνηγόρων υπεράσπισης του. Συνεπώς ο σχετικός από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Α' του ΚΠ συναφής 1ος πρόσθετος λόγος αναίρεσης µε τον οποίο προβάλλεται η πληµµέλεια της κατά το άρθρο 171 παρ. ' ΚΠ απόλυτης ακυρότητας κατά τη διαδικασία στο ακροατήριο µε την πιο πάνω αιτίαση, είναι αβάσιµος και πρέπει να απορριφθεί. Κατόπιν αυτών πρέπει να απορριφθεί η κρινόµενη αίτηση στο σύνολό της και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παρ. 1 ΚΠ ) ως και στη δικαστική δαπάνη του παραστάντος πολιτικώς ενάγοντος (άρθρα 176, 183 ΚΠ ). ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ Απορρίπτει την από 16-5-2011 αίτηση του Ν. Π. του Α. και τους από 18-11-2011 πρόσθετους λόγους, περί αναιρέσεως της υπ' αριθ. 1181/2011 αποφάσεως του Β' Πενταµελούς Εφετείου Αθηνών. Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα εκ διακοσίων πενήντα (250) ευρώ και στη δικαστική δαπάνη του παραστάντος πολιτικώς ενάγοντος εκ πεντακοσίων (500) ευρώ. Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 17 Ιανουαρίου 2012. Και ηµοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δηµόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του στις 19 Ιανουαρίου 2012. Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕ ΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ