Medical Express Έτος 20ο / Τεύχος 194 / ΜΑΡΤΙΟΣ 2011 ISSN 1106-3157 Μ. ΠΙΤΣΙΛΙΔΗΣ Α.Ε. ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ 102 166 74 ΓΛΥΦΑΔΑ e-mail: info@pitsilidis.gr > Β. ΘΩΜΑΪΔΗΣ «Συγχώνευση» = Κατάργηση > Κ. ΣΠΙΓΓΟΣ Οι κυνόδοντες της Ιστορίας εν δράσει > Θ. ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Να απεργεί κανείς ή να μην απεργεί; > Μ. ΠΙΤΣΙΛΙΔΗΣ Η βόμβα του ασφαλιστικού > ΕΙΔΙΚΟ ΘΕΜΑ ΒΙΤΑΜΙΝΗ D: Χρειαζόμαστε περισσότερη ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΝΙΑΔΑΚΗΣ «Η πολιτική υγείας έχει αγγίξει την κορυφή του παγόβουνου» ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΡΟΖΕΝΜΠΕΡΓΚ «Η χώρα χρειάζεται πιο σοβαρή επιδημιολογική θωράκιση»
Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α Medical Express ΙΔΙOΚΤΗΣΙΑ Μ. ΠΙΤΣΙΛΙΔΗΣ Α.Ε., Αγ. Νικολάου 102, 16674 Γλυφάδα, τηλ.: 210-89.47.002, Fax: 210-89.41.551, www.pitsilidis.gr, e-mail: info@pitsilidis.gr ΚΩΔΙΚΟΣ: 1985 65 36 EDITORIAL Η βόμβα του ασφαλιστικού 10 ΕΞΕΡΧΟΜΕΝΑ Να απεργεί κανείς ή να μην απεργεί; 12 ΜΗΝΑΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΕ ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΟΥ ΕΦΕΡΕ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΑ ΕΠΙΘΥΜΗΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Οι προσπάθειες εξυγίανσης της...υγείας 14 ΙΔΕΕΣ & ΣΚΕΨΕΙΣ Β ΝΟΣΟΚΟΜΕIΟ ΙΚΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝIΚΗΣ «ΠΑΝΑΓΙΑ» «Συγχώνευση» = Κατάργηση 18 Οι κυνόδοντες της Ιστορίας εν δράσει 22 ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ 24 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΡΟΖΕΝΜΠΕΡΓΚ «Η χώρα χρειάζεται πιο σοβαρή επιδημιολογική θωράκιση» 30 ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΒΙΤΑΜΙΝΗ D: Χρειαζόμαστε περισσότερη 34 ΚΑΡΔΙΑΓΓΕΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ Κατάσταση υψηλού κινδύνου; 36 ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 40 ΕΚΔOΤΗΣ Mιχάλης Πιτσιλίδης, Λ. Πορφύρα 11, Bούλα 166 73 ΓΕΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ Nινέττα Βατικιώτη ΔIEYΘYΝΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ Θεόδουλος Παπαβασιλείου ΕΠΙΣΤΗΜOΝΙΚH ΔIEYΘYΝΣΗ Κωνσταντίνος Σπίγγος Μιχάλης Πιτσιλίδης ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΔIEYΘYΝΣΗ Ειρήνη Πιτσιλίδη OΙΚONOMΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ Γιώργος Παναγόπουλος ART DIRECTOR Βιργινία Κάππα ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΟΜΑΔΑ Νεκταρία Καρακώστα, Έλενα Κιουρκτσή, Βιβέττα Λαϊνιώτη ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΣ Σπύρος Τζωρτζίνης ΥΠΟΔΟΧΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΣ Σοφία Κολοβού ΛΟΓΙΣΤΗΡΙΟ Σταμάτης Κωνσταντάτος ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ Όλγα Κοσσυβάκη Ανυπόγραφα άρθρα: Copyright Medicart SA Αποκλειστικά δικαιώματα για την Ελλάδα Μ. ΠΙΤΣΙΛΙΔΗΣ Α.Ε. ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΟ Για την τιμή των τιμών! 65 8 / MEDICAL EXPRESS / TEYXOΣ 194 / ΜΑΡΤΙΟΣ 2011
E D I T O R I A L Η βόμβα του ασφαλιστικού Το «ασφαλιστικό» είναι ένα από τα σημαντικότερα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα του καιρού μας και θα μας απασχολήσει ακόμα πιο πολύ στο εγγύς μέλλον. Το ασφαλιστικό ή, με άλλα λόγια, η εξεύρεση πόρων για την καταβολή των συντάξεων, είναι απόρροια του δημογραφικού (γήρανση του πληθυσμού) και της πολιτικής παροχών (υψηλές συντάξεις και παροχές, σε πρώιμο στάδιο της εργασιακής ζωής) της περιόδου 1980-2000, ως αποτέλεσμα της άλωσης του κράτους από τα συνδικάτα. Μια άλλη αιτία του προβλήματος αποτελεί το γεγονός ότι τα ασφαλιστικά ταμεία είναι όλα σε φάση ωρίμανσης, γεγονός που σημαίνει ότι έχουν διαρκώς μειούμενα έσοδα και αυξανόμενα έξοδα. Πράγματι, ας υποθέσουμε ότι δημιουργείται σήμερα ένα ταμείο π.χ. εργαζομένων στην κινητή τηλεφωνία. Επειδή όλοι οι ασφαλισμένοι τλου θα είναι νέοι και υγιείς, το ταμείο για 25-30 χρόνια θα εισπράττει και δεν θα πληρώνει. Στη συνέχεια θα αρχίσει να πληρώνει έχοντας μεγάλα αποθεματικά. Ο λαϊκισμός στη φάση αυτή μπορεί να οδηγήσει στην καταβολή πολύ υψηλών συντάξεων. Με την πάροδο του χρόνου τα έξοδα θα είναι περισσότερα από τα έσοδα και το ταμείο σταδιακά θα οδηγηθεί σε κατάρρευση, όπως είναι σήμερα σχεδόν όλα τα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας μας Ποιες είναι, όμως, οι παράμετροι του ασφαλιστικού; Προφανώς η ηλικία συνταξιοδότησης, σε συνάρτηση με το συνολικό χρόνο εργασίας, το ύψος των κρατήσεων και των συντάξεων και το δημογραφικό. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος συνταξιοδοτείται στα 60 και πεθαίνει στα 85. Ας υποθέσουμε ακόμα ότι η σύνταξη είναι 1.000 ευρώ το μήνα, σταθερά. Αυτό σημαίνει ότι θα του καταβληθούν συνολικά 300.000 ευρώ. Ανεβάζοντας την ηλικία συνταξιοδότησης Μιχάλης Πιτσιλίδης pitsilidis@gmail.com στα 65, το ποσόν μειώνεται στα 240.000 ευρώ ενώ έχει, ως εργαζόμενος για άλλα 5 χρόνια, συνεισφέρει π.χ. 18.000 ευρώ στο ασφαλιστικό ταμείο. Η διαφορά είναι οφθαλμοφανής. Οι περισσότεροι εργαζόμενοι αγνοούν ότι το ασφαλιστικό μας σύστημα (μοντέλο pay as you go) χρησιμοποιεί τα χρήματα των εκάστοτε εργαζομένων για να πληρώνει τους εκάστοτε συνταξιούχους («αλληλεγγύη των γενεών»). Έτσι, αν αναλογούν δυο εργαζόμενοι προς έναν συνταξιούχο, είναι φανερό ότι θα πρέπει να καταβάλλουν πολύ υψηλές κρατήσεις. Το 2030 θα αναλογούν 1,26 εργαζόμενοι σε 1 συνταξιούχο. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ένας εργαζόμενος θα καταβάλλει τη σύνταξη ενός συνταξιούχου, πράγμα αδύνατον. Οι μετανάστες μπορούν να δώσουν μια μεσοπρόθεσμη ανάσα στο σύστημα, αν βεβαίως υπάρξει μια αποτελεσματική πολιτική ενσωμάτωσης στη νόμιμη εργασία. Σε όλες τις περιπτώσεις όπου τα έσοδα των ταμείων είναι ανεπαρκή, τη διαφορά καλείται να πληρώσει ο κρατικός προϋπολογισμός, μέσω της γενικής φορολογίας. Η βόμβα στα θεμέλια του ασφαλιστικού είναι, επομένως, το δημογραφικό. Πώς θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί η ξεπεραστεί; Ασφαλώς, το κόστος ενός παιδιού αποτελεί μια από τις βασικές αιτίες υπογεννητικότητας. Πολλοί πιστεύουν ότι μια δραστική βοήθεια, της τάξης ίσως των 500 ευρώ το μήνα για κάθε παιδί μετά το δεύτερο, θα συνεισέφερε ουσιαστικά στην αλλαγή στάσης πολλών ζευγαριών απέναντι στην «πολυτεκνία». Πώς, όμως, θα εξοικονομηθούν αυτά τα χρήματα; Διεθνώς κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος η αντίληψη ότι θα πρέπει να συνεισφέρουν, μέσω αυξημένων φόρων και κρατήσεων, εκείνοι που δεν έχουν παιδιά ή συνειδητά επιλέγουν να μείνουν στο ένα παιδί. Είναι δίκαιο και ηθικό, όσοι δεν αποκτούν οι ίδιοι παιδιά, να συμμετέχουν έμμεσα στο κόστος ανατροφής των παιδιών των άλλων, αφού αυτά είναι που θα επωμισθούν αύριο το βάρος και των δικών τους συντάξεων! Την προσέγγιση αυτή, γνωστή και ως «Λευκή Υιοθεσία», θα πρέπει να υιοθετήσει και η πολιτεία, συμπληρώνοντάς την με άλλα μέτρα, όσα κριθούν απαραίτητα και σημαντικά. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να απαλλαγούν από κρατήσεις για σύνταξη όσοι έχουν περισσότερα από τρία παιδιά. Εξ άλλου, αν οι πολιτικές ηγεσίες είχαν επίγνωση των προβλημάτων, αλλά και το κύρος (παράλληλα με τη γνώση ) να τα λύσουν, θα έπρεπε να καταργήσουμε τις συντάξεις! Αυτή θα ήταν η λύση του προβλήματος. Στο τέλος του εργασιακού βίου, καθένας θα λάμβανε τη λεγόμενη «εθνική σύνταξη» - επιδοματικής φύσης - αντιστρόφως ανάλογη με την οικονομική του κατάσταση και ανάλογη των επαγγελματικών του περγαμηνών. Αυτό θα ήταν κοινωνικά δίκαιο. Σήμερα, το σύστημα μοιράζει συντάξεις - φιλοδωρήμτα στο 70% των συνταξιούχων, χωρίς να λαμβάνει υπόψη ποιος είναι ο καθένας απ αυτούς. Ετσι, 500 ευρώ μπορεί να παίρνει κάποιος συνταξιούχος που μένει στο ενοίκιο, όπως κι αυτός που εισπράττει τρία ενοίκια! Οι σχετικές κρατήσεις στους μισθούς θα εντάσσονταν πλέον στους φόρους. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι από τους φόρους επιχορηγείται το σύστημα Υγείας, πληρώνεται η αστυνομία και, γενικά, καλύπτονται οι δαπάνες των κοινωνικών αγαθών, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη αν και πόσο τα απολαμβάνει ο ένας ή ο άλλος πολίτης 10 / MEDICAL EXPRESS / TEYXOΣ 194 / ΜΑΡΤΙΟΣ 2011
E Ξ Ε Ρ Χ Ο Μ Ε Ν Α Να απεργεί κανείς ή να μην απεργεί; Ιδού το ερώτημα...όλες σχεδόν οι σημαντικές ενέργειες και αποφάσεις που επηρεάζουν ή αφορούν μεγάλη μερίδα ανθρώπων, έχουν δύο «όψεις», δύο αναγνώσεις και πολλαπλά μηνύματα. Οι περικοπές στις οποίες προχωρά η κυβέρνηση πλήττουν τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα, αλλά για κάποιους άλλους, αποτελούν προσπάθειες για να σωθεί μια χώρα, που βρίσκεται υπό κατάρρευση. Οι ενδεχόμενες εκποιήσεις ακίνητης περιουσίας του δημοσίου, μπορεί να είναι «ξεπούλημα» μιας χώρας, αλλά και αξιοποίηση κάποιων «δυνατών χαρτιών» της Ελλάδας (ίσως και των μοναδικών που έχει), για να γλιτώσει την ύστατη στιγμή. Αν έχω ένα σπίτι κληρονομιά από τους γονείς μου το οποίο μάλιστα δεν χρησιμοποιώ ως κατοικία - και την ίδια ώρα κινδυνεύω να πάω φυλακή από τα χρέη, τι πρέπει να κάνω; Να σκεφτώ συναισθηματικά ή πρακτικά; Δεν είναι εύκολο στην παρούσα στιγμή να αρκεστούμε ή να επιμείνουμε στο «ποιος φταίει» και φτάσαμε ως εδώ. Σημασία έχει ότι είμαστε ήδη στο χείλος του γκρεμού και πρέπει να αντιδράσουμε άμεσα. Δυο όψεις έχουν και οι απεργίες, που τον τελευταίο καιρό τείνουν να μετατραπούν σε...καθημερινή ρουτίνα. Είμαστε από τις λίγες χώρες στον κόσμο (ενδεχομένως και η μοναδική) που έχουμε δύο εξειδικευμένα sites στο internet, τα οποία παρουσιάζουν το αναλυτικό πρόγραμμα των απεργιών της εβδομάδας (apergia.gr και apergies.gr), ενώ αν βάλει κανείς στο google τις λέξεις «strike» και «Greece» θα του δώσει περισσότερα από 6,5 εκατομμύρια αποτελέσματα. Αυτά τα λίγα για το «ιστορικό» της υπόθεσης. Του Θεόδουλου Παπαβασιλείου t.papavasiliou @pitsilidis.gr Οι απεργίες είναι από τη μία το μοναδικό όπλο του εργαζόμενου για να υπερασπίσει τα δίκαια τις περισσότερες φορές- αιτήματά του. Είναι, όμως και η αιτία που προκαλούνται τεράστιες δυσλειτουργίες στη χώρα, που παρουσιάζεται μια κακή εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό (η οποία λειτουργεί αποτρεπτικά για τον τουρισμό, που αποτελεί σημαντικό στήριγμα στην οικονομία μας), ταλαιπωρεί χιλιάδες πολίτες και ούτω καθεξής. Πόσες φορές δεν είδαμε να χάνουν το δίκιο τους οι απεργοί, όταν με τις παρατεταμένες κινητοποιήσεις τους, εμποδίζουν τους υπόλοιπους να πάνε στις δικές του δουλειές, να προμηθευτούν τα φάρμακα που χρειάζονται, να επισκεφτούν το γιατρό για ένα πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζουν, να διεκπεραιώσουν κάποιες υποχρεώσεις που έχουν; Πόσες φορές έχουμε δει «επαγγελματίες απεργούς» να πηγαίνουν στις πορείες με ρόπαλα (τσεκούρια και τόξα ήταν οι προσθήκες της τελευταίας απεργίας στις 23 Φεβρουαρίου!), δείχνοντας εξαρχής τις «φιλειρηνικές» του προθέσεις και καταστρέφοντας κάθε έννοια «δίκαιης διεκδίκησης»; Και οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων στον χώρο της υγείας, δεν θα μπορούσαν να «ξεφύγουν» από την διπλή ανάγνωση. Γιατροί και φαρμακοποιοί, προχώρησαν πρόσφατα σε δυναμικές κινητοποιήσεις, εκφράζοντας την έντονη αντίδρασή τους στον νέο νόμο του υπουργείου Υγείας. Δεκτές οι αντιδράσεις. Όταν, μάλιστα, είναι τόσο μαζικές, δείχνει ότι όντως κάτι δεν πάει καλά ή ότι κάτι κινείται προς λάθος κατευθύνσεις. Ωστόσο, υπάρχει και άλλη πλευρά. Οι ταλαιπωρημένοι πολίτες που χάνουν το ραντεβού στο Ταμείο, περιμένουν ουρές για μία εξέταση, αναζητούν εναγωνίως κάποιο ανοιχτό φαρμακείο. Το σίγουρο είναι πως, δεν θα μπορέσουν να καταλάβουν τι σημαίνει «κατάργηση του επιδόματος βιβλιοθήκης» για τους γιατρούς ή τα «πληθυσμιακά κριτήρια» των φαρμακοποιών. Και δεν τους νοιάζουν τη δύσκολη γι αυτούς στιγμή, που χρειάζονται τη βοήθειά τους. Ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος σε πρόσφατη ανακοίνωσή του, καλεί όλους τους Συλλόγους να αποφασίσουν τη δημιουργία έκτακτου αποθεματικού με συνδρομή των φαρμακοποιών, ώστε να μπορούν να χρηματοδοτήσουν δράσεις επικοινωνίας ή νομικές ενέργειες. Ίσως αυτός να είναι ένας εναλλακτικός, και ενδεχομένως, πιο αποδοτικός τρόπος αντίδρασης. Όταν ο κάθε κλάδος ενημερώνει τους πολίτες για το πρόβλημα και τις συνέπειές του και τους βοηθήσει να κατανοήσουν, γιατί προχωρούν στις εκάστοτε κινητοποιήσεις, είναι πιο πιθανό να τους έχει σύμμαχους, παρά να τους βρίσκει αγανακτισμένους και απέναντί του. Από κει και πέρα, όταν κάποιος νόμος ή απόφαση, με βάσιμα επιχειρήματα θεωρείται αντισυνταγματικός, ας το αποφασίσουν αυτό τα δικαστήρια. Όλα τα υπόλοιπα, ίσως, τελικά να προκαλούν περισσότερο κακό παρά καλό. Αν μία κυβέρνηση θέλει ή πρέπει (για οποιουσδήποτε λόγους) να περάσει κάτι, αργά η γρήγορα θα το κάνει. Είτε εν τω μέσω των απεργιών, είτε εν τω μέσω...της νύχτας! 12 / MEDICAL EXPRESS / TEYXOΣ 194 / ΜΑΡΤΙΟΣ 2011
Μ Η Ν Α Σ Η Τ Α Ν & Π Ε Ρ Α Σ Ε ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΟΥ ΕΦΕΡΕ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ Οι προσπάθειες εξυγίανσης Της Νεκταρίας Καρακώστα Επείγουσες χαρακτηρίζει τις αλλαγές στην υγεία ο καθηγητής και διευθυντής του Τομέα Οργάνωσης και Διοίκησης Υπηρεσιών Υγείας της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας (ΕΣΔΥ) και μέλος της Επιτροπής Σοφών για την Υγεία, κ. Νικόλαος Μανιαδάκης. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε σε πρόσφατη επιστημονική εκδήλωση με τίτλο «Παρουσίαση και Ανάλυση της Υγειονομικής και Φαρμακευτικής Πολιτικής στην Ελλάδα την Εποχή του Μνημονίου» «πολλά από αυτά που γίνονται σήμερα στην Ελλάδα έχουν γίνει σε πολλές χώρες. Έπρεπε να φτάσουμε σε αυτήν την κατάσταση για να κάνουμε αυτονόητα πράγματα. Στην συντριπτική τους πλειοψηφία αφορούν μέτρα τα οποία ήδη θα έπρεπε να είχε εφαρμόσει η χώρα πριν δεκαετίες». Το 3 σε 1, ελληνικό σύστημα υγείας, όπου τα νοσοκομεία του ΕΣΥ χρηματοδοτούνται ταυτόχρονα από την γενική φορολογία και τα ασφαλιστικά ταμεία, ενώ πολλά από τα ταμεία είναι ταυτόχρονα χρηματοδότες-αγοραστές, αλλά και παραγωγοί πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων υπηρεσιών, είναι «αναποτελεσματικό, ασυντόνιστο, άκαμπτο, άνισο, συγκεντρωτικό, υψηλού αναλογικά κόστους και χαμηλής αποδοτικότητας», σημείωσε ο κ. Μανιαδάκης. Είναι το δεύτερο πιο αναποτελεσματικό και σπάταλο, μετά από εκείνο της Ιρλανδίας. ΜΝΗΜΟΝΙΟ 1 ΜΑΪΟΣ 2010 Δίνεται έμφαση στη δημοσιονομική προσαρμογή και το ασφαλιστικό και δεν υπήρξε πάρα πολύ μεγάλη έμφαση στον τομέα και τα οικονομικά της υγείας. Νοσοκομεία Ταμεία Λοιπά Αναδιοργάνωση και μηχανοργάνωση και εκσυγχρονισμός Αναλυτική λογιστική και έλεγχος στις προμήθειες Προαγωγή στα γενόσημα, ανακοστολόγηση και ανατιμολόγηση υπηρεσιών Ηλεκτρονική συνταγογράφηση Απόσπαση κλάδων υγείας Είσπραξη των rebates (επιστροφών) Έλεγχος των δαπανών και προϋπολογισμών Από το υπουργείο οικονομικών ΜΝΗΜΟΝΙΟ 2 (α αναθεώρηση) ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2010 Αρχίζει να γίνεται στροφή στον τομέα της υγείας. Χαρακτηριστικό είναι ότι από καμία λίστα φαρμάκων, ξαφνικά αποκτούμε 4! Νοσοκομεία Ταμεία Λοιπά Διαχείριση χρέους, αναδιοργάνωση και μηχανοργάνωση, ΤΕΙ είσπραξη 3ε Συνταγογράφηση δραστικής ουσίας, αναλυτική λογιστική & προμήθειες Γενόσημα, ανακοστολόγηση και ανατιμολόγηση πράξεων, ολοήμερη λειτουργία Λίστα-Συνταγολόγια, Διαγωνισμοί, προμήθειες Ηλεκτρονική συνταγογράφηση Συμβούλιο προέδρων για συντονισμό ΜΣΦΑ, Αρνητική Λίστα, Θετική Λίστα Έλεγχος των δαπανών και προϋπολογισμών Από το υπουργείο οικονομικών Aναζήτηση τεχνικής βοήθειας από εξωτερικό Προσπάθειες εξοικονόμησης με μειωμένη αποτελεσματικότητα Ο καθηγητής αναφέρθηκε σε πρόσφατη συγκριτική αξιολόγηση των συστημάτων υγείας των χωρών του ΟΟΣΑ, που έδειξε ότι η χώρα μας θα μπορούσε να μειώσει σημαντικά την δαπάνη, χωρίς να μειωθεί η ποιότητα και ποσότητα των υπηρεσιών, εάν ήταν εξίσου αποδοτικό το σύστημα με εκείνο, των πιο αποδοτικών χωρών μελών το οργανισμού. Σε αντίθεση με όλες τις χώρες του 14 / MEDICAL EXPRESS / TEYXOΣ 194 / ΜΑΡΤΙΟΣ 2011
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΑ ΕΠΙΘΥΜΗΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ της...υγείας ΜΝΗΜΟΝΙΟ 3 (β αναθεώρηση)- ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2010 Η μεταρρύθμιση του τομέα υγείας προβάλλεται πλέον ως επιτακτική και επείγουσα ανάγκη, κι αρχίζουν να μπαίνουν στόχοι περικοπών. Νοσοκομεία Ταμεία Λοιπά Αναδιοργάνωση & συγχωνεύσεις, μηχανοργάνωση, ΤΕΙ 5ε, ολοήμερη Έλεγχος αναλωσίμων, γενόσημα, αναλυτική λογιστική, προμήθειες Ανακοστολόγηση και ανατιμολόγηση πράξεων, μητρώα & παρατηρητήριο, ιατρικός φάκελος, διαγωνισμοί φαρμάκων, πολιτική φαρμάκου στο ΥΥΚΑ Ηλεκτρονική συνταγογράφηση στα ταμεία, διεύρυνση αρνητικής λίστας, θετική λίστα με σύστημα αναφοράς, ΜΣΦΑ, ενοποίηση παροχών, συνταγογράφηση εξετάσεων, κεντρικοποίηση προμηθειών, άρση πλαφόν τιμών, μεταφορά φαρμακευτικής πολιτικής ΥΥΚΑ, περιθώρια διανομής, κατευθυντήριες οδηγίες, ΣΥΠΣΥ, απόσπαση, νοσοκομεία στο ΕΣΥ και νέος οργανισμός πρωτοβάθμιας, γενόσημα στο 60% Επιτροπή εμπειρογνωμόνων ΜΝΗΜΟΝΙΟ 4 (γ αναθεώρηση) 23 Φεβρουαρίου 2011 Για το 2011, στόχος είναι να κοπούν 2 δισεκατομμύρια από την υγεία (κατά κύριο λόγο από το φάρμακο) και οι δημόσιες δαπάνες υγείας να διαμορφωθούν κάτω από το 6% του ΑΕΠ. Μεταξύ των μέτρων που προβλέπονται, είναι η μείωση στα γενόσημα, στο 60% της τιμής των branded, αλλά και οι συγχωνεύσεις νοσοκομείων. Νοσοκομεία Ταμεία Λοιπά Αναδιοργάνωση, διοικητική, συγχωνεύσεις & εξειδικεύσεις, μηχανοργάνωση, ΤΕΙ 5ε, ολοήμερη, έλεγχος αναλωσίμων, αναλυτική λογιστική, προμήθειες, κωδικοποιήσεις, invoicing, e-prescription, γενόσημα 50% ποσοτήτων, συνταγογράφηση με δραστική, μετακίνηση αρμοδιοτήτων φαρμάκου στο ΥΥΚΑ, mobility προσωπικού, ανακοστολόγηση & ανατιμολόγηση πράξεων, διαγωνισμοί φαρμάκων, esy.net, λίστες & σύστημα τιμών αναφοράς, ΜΣΦΑ, περιθώρια διανομής Ηλεκτρονική συνταγογράφηση, ενοποίηση παροχών, e-prescription εξετάσεων, κεντρικοποίηση προμηθειών, ΣΥΠΣΥ, απόσπαση κλάδων υγείας, νέος οργανισμός πρωτοβάθμιας, συμβόλαια ΟΠΑΔ-ΟΑΕΕ, price-volume agreements, αξιολογήσεις δαπανών, διαγωνισμοί, χαμηλότερη συμμετοχή στα γενόσημα, μείωση περιθωρίων φαρμακοποιών, χονδρεμπόρων, άρση πλαφόν, ανακοστολόγηση πράξεων Επιτροπή εμπειρογνωμόνων ΟΟΣΑ, στην Ελλάδα, η προσπάθεια για μείωση των δαπανών υγείας επικεντρώνονται στο φάρμακο, που αφορά μόνο το 20% των συνολικών δαπανών, αντί να εστιάζεται στην παροχή υπηρεσιών, που αντιστοιχεί στο 80% της συνολικής δαπάνης. «Μέχρι στιγμής, η όποια εξοικονόμηση προήλθε από δύο κυρίως τομείς, την μείωση των μισθών στο δημόσιο τομέα και τη μείωση των τιμών των φαρμάκων. Η μείωση αυτή είχε σαν συνέπεια, να εξοικονομήσουν τα ασφαλιστικά ταμεία κάπου 750 εκατομμύρια ευρώ και να μειωθεί, επίσης, η φαρμακευτική δαπάνη στα νοσοκομεία κάπου 100-150 εκατομμύρια. Αλλά δεν μπορεί να επιτύχει η χώρα, τη συγκράτηση της δαπάνης και την αύξηση της αποδοτικότητας, μόνο μ αυτά τα μέτρα», υπογράμμισε ο καθηγητής. «Η πολιτική υγείας έχει αγγίξει την κορυφή του παγόβουνου και έως σήμερα τα μόνο σχεδόν μέτρο που έχει αποδώσει είναι εκείνο της μείωσης των τιμών των φαρμάκων, το οποίο ωστόσο έχει μειωμένη αποτελεσματικότητα στο χρόνο. Για το λόγο αυτό, πρέπει να δοθεί έμφαση στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και στον εκσυγχρονισμό τους», τόνισε. Έλλειψη συντονισμού Είναι γνωστό, ότι έχει ήδη δρομολογηθεί μια μεγάλη προσπάθεια οργάνωσης της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, βελτίωσης του τρόπου χρηματοδότησης και διαχείρισης των υπηρεσιών υγείας, εφαρμογής σύγχρονης λογιστικής και χρηματοοικονομικής διαχείρισης ειδικά των δημοσίων νοσοκομείων, μηχανογράφησης του συστήματος κατάρτισης κατευθυντήριων οδηγιών συνταγογράφησης, βελτίωσης του συστήματος προμηθειών, καλύτερης οργάνωσης των νοσοκομείων, αναδιοργάνωσης του ασφαλιστικού συστήματος. Ωστόσο, «τα ΜΑΡΤΙΟΣ 2011 / TEYXOΣ 194 / MEDICAL EXPRESS / 15
Μ Η Ν Α Σ Η Τ Α Ν & Π Ε Ρ Α Σ Ε μέτρα ελήφθησαν χωρίς ολοκληρωμένη στρατηγική και πλάνο, αλλά μάλλον ασυντόνιστα και πάσχουν σε πολλές περιπτώσεις στην λεπτομέρεια της εφαρμογής», τόνισε ο κ. Μανιαδάκης. Σύμφωνα με τον ίδιο, «μόνο όταν μηχανογραφήσεις το σύστημα Υγείας, όταν ελέγξεις γιατί συνταγογραφούνται συγκεκριμένες εξετάσεις, γιατί γίνονται ορισμένες επεμβάσεις και τα συνδέσεις αυτά με το ιστορικό του ασθενούς, όταν μπορέσεις να εισαγάγεις μέσα στα μηχανογραφικά συστήματα, διεθνή πρότυπα διαχείρισης των ασθενών, τα οποία βασίζονται σε κάθε χρονική στιγμή στη διεθνή εμπειρία και στην επιστημονική γνώση, μπορείς να εξοικονομήσεις πόρους». Pay for performance Οι περισσότερες χώρες του κόσμου, έχουν εφαρμόσει μέτρα εξορθολογισμού της δαπάνης υγείας και της φαρμακευτικής δαπάνης, τα οποία επικεντρώνονται, τόσο στην προσφορά, όσο και την ζήτηση υπηρεσιών. Η έμφαση έχει δοθεί στην οργάνωση και στη χρηματοδότη της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας παροχής υπηρεσιών και στην ορθή διαχείριση της τεχνολογίας μέσα από την σωστή τιμολόγηση, την αποζημίωση, τη συνταγογράφηση, τις κατευθυντήριες οδηγίες, την οικονομική αξιολόγηση και τη χρήση των γενοσήμων. Σημαντικό στοιχείο στα περισσότερα συστήματα του κόσμου, είναι το «pay for performance», όπου ο πιο αποτελεσματικός πληρώνεται και περισσότερο, αλλά και οι καταγραφές, που αξιολογούν και δίνουν μια συνολική εικόνα του έργου που παράγεται. «Αποτελούμε μια από τις τελευταίες χώρες της ΕΕ αναφορικά με την υιοθέτηση μηχανισμών για την αξιολόγηση της τεχνολογίας υγείας στην τιμολόγηση, αποζημίωση και χρήση της, όπως επίσης και στο ότι δεν εφαρμόζουμε κλινικά πρωτόκολλα ή πρωτόκολλα διαχείρισης ασθενειών και κατευθυντήριες οδηγίες. Στα πλαίσια αυτά έχει δημιουργηθεί ένα σύστημα στο οποίο δεν υπάρχει καμία καταγραφή, μέτρηση, αξιολόγηση και λογοδοσία για την ποσότητα και την ποιότητα του παραγόμενου έργου, για το πραγματικό κόστος παροχής υπηρεσιών των φορέων και για τα υγειονομικά αποτελέσματα και τους δείκτες», τονίζει. ΠΦΥ και νοσοκομεία Στην Ελλάδα, η παντελής έλλειψη οργάνωσης και συντονισμού στον τομέα της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας και το κενό στην λειτουργική διασύνδεσής της με τον δευτεροβάθμιο τομέα παροχής υπηρεσιών έχει τεράστιες επιπτώσεις. Όταν υπάρχει καλά οργανωμένο πρωτοβάθμιο σύστημα υπηρεσιών, λειτουργεί ως βασικός παραγωγός υπηρεσιών και ως αξιολογητής στην παραπομπή για χρήση του δευτεροβάθμιου συστήματος, μειώνοντας έτσι την άσκοπη ζήτηση και «Είναι καλύτερο για τον κόσμο να έχει ένα καλό νοσοκομείο, παρά δύο νοσοκομεία που υπολειτουργούν» χρήση υπηρεσιών και, συνεπακόλουθα, το κόστος που επωμίζονται οι ασφαλιστικοί φορείς. «Αν δεν οργανώσεις ΠΦΥ, ο κόσμος πηγαίνει στο νοσοκομείο, όπου η νοσηλεία στοιχίζει 10πλάσια». Αλλά και στα νοσοκομεία, υπάρχει μεγάλη αναποτελεσματικότητα και θα πρέπει να γίνουν αλλαγές, με αποκέντρωση στην οργάνωση και λήψη αποφάσεων, σύγχρονα διοικητικά σχήματα και διαδικασίες, συνεχή αξιολόγηση και ανταγωνισμό, μείωση υποδομών, ιδιωτικοποιήσεις, ανασχεδιασμό των νοσοκομείων, διαχείριση και ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού. Έτσι, ενώ τα τριτοβάθμια (πανεπιστημιακά) νοσοκομεία της χώρας μας έχουν πολύ καλές επιδόσεις, ενώ τα κέντρα υγείας έχουν πολύ καλές επιδόσεις, τα περισσότερα δευτεροβάθμια νοσοκομεία παίρνουν «τη βάση» ή κάτω από αυτήν! Εάν όλα τα νοσοκομεία γινόταν τόσο αποδοτικά όσο και τα καλύτερα θα μπορούσαν να εξοικονομηθούν πόροι, χωρίς να μειωθεί η ποσότητα και η ποιότητα των υπηρεσιών. «Είναι καλύτερο για τον κόσμο να έχει ένα καλό νοσοκομείο, παρά δύο νοσοκομεία που υπολειτουργούν», σημείωσε ο κ. Μανιαδάκης. Τα μικρά νοσοκομεία, που υπολειτουργούν, δεν είναι απαραίτητο να κλείσουν, σύμφωνα με τον καθηγητή, αλλά να αλλάξουν μορφή. Για παράδειγμα, ένα μικρό νοσοκομείο μπορεί να μετατραπεί σε κέντρο αποκατάστασης, σε κέντρο νοσηλείας χρονίως πασχόντων, σε γηριατρικό κέντρο. Οι τιμές των φαρμάκων Όπως τόνισε ο καθηγητής, η λίστα, έτσι όπως έχει θεσμοθετηθεί αυτή τη στιγμή, προσομοιάζει με άλλες λίστες που υπάρχουν στην Ευρώπη, ωστόσο έχει πάρα πολλές αδυναμίες και θα πρέπει να βελτιωθεί. «Η χώρα μας κατάφερε με το σύστημα τιμολόγησης των 3 χαμηλότερων χωρών, να εξασφαλίσει από τις πιο χαμηλές τιμές φαρμάκων στην Ευρώπη. Τώρα προσπαθεί να τις μειώσει έμμεσα περαιτέρω, μέσα από τη λίστα (αφού ζητούν από τις φαρμακοβιομηχανίες μείωση της τιμής προκειμένου να ενταχθεί ένα φάρμακο σε αυτήν). Ωστόσο, χρειάζεται προσοχή, ώστε να μη μειώσει η κυβέρνηση πολύ τις τιμές και δημιουργήσει αντικίνητρα για να έρχονται νέα φάρμακα στη χώρα. Γιατί, ναι μεν, αυτή τη στιγμή η χώρα έχει άμεση ανάγκη από μείωση των δαπανών για την υγεία, αλλά ταυτόχρονα έχει και ανάγκη να προσφέρει στον Έλληνα πολίτη ποιοτικές υπηρεσίες και σ ό,τι αφορά το φάρμακο να προσφέρει πρόσβαση σε νέα καινοτόμα φάρμακα», υπογράμμισε ο κ. Μανιαδάκης. Όπως άλλωστε διευκρίνισε, η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι τη φαρμακευτική δαπάνη δεν την επηρεάζουν οι τιμές των φαρμάκων, οι οποίες είναι σχετικά χαμηλές (ο ρυθμός αύξησης της τιμής των φαρμάκων στην Ελλάδα, είναι χαμηλότερος από το ρυθμό αύξησης της τιμής, που ισχύει για άλλα καταναλωτικά αγαθά). 16 / MEDICAL EXPRESS / TEYXOΣ 194 / ΜΑΡΤΙΟΣ 2011
Ι Δ Ε Ε Σ & Σ Κ Ε Ψ Ε Ι Σ Β Νοσοκομείο ΙΚΑ Θεσσαλονίκης «ΠΑΝΑΓΙΑ» «Συγχώνευση» = Κατάργηση Tο νοσοκομείο που «μεταφέρεται» σε κάποιο άλλο, στην ουσία διαλύεται και παύει να υπάρχει όχι μόνον τυπικά αλλά και ουσιαστικά. Γράφει ο Δρ. Βασίλης Θωμαΐδης, άμισθος Καθηγητής, τ. Διευθυντής της Ορθοπαιδικής Κλινικής του Νοσοκομείου «Παναγία» Οανέλεγκτος κατήφορος της «περιστολής των δαπανών Υγείας», που έχει επιπέσει επί δικαίων και αδίκων, τείνει να οδηγήσει σε οδυνηρές «επιπλοκές» το γενικό σύνολο «Υγεία» ιδιαίτερα των μη προνομιούχων τάξεων του Ελληνικού λαού. Ο έλεγχος στα τιμολόγια των υλικών και ιδίως αυτών της υψηλής ιατρικής τεχνολογίας, όπως και η περιστολή των «παρατρεχάμενων» συνταγογραφήσεων, αποτελούν μέτρα απαραίτητα για την ηθική τάξη και οικονομική εξυγίανση των Ιατρείων του Δημοσίου, την ώρα που τα Ασφαλιστικά Ταμεία απειλούνται με κατάρρευση. Η παροχή όμως υπηρεσιών Υγείας προς τους μη προνομιούχους πολίτες δεν βελτιώνεται ούτε στο ελάχιστο από αυτά τα «μέτρα οικονομίας». Αυτό που ενδιαφέρει τον πολίτη, που έχει καταβάλλει από το πενιχρό του ημερομίσθιο την οικονομική «στήριξη» του Ασφαλιστικού του Ταμείου, είναι η «παροχή υπηρεσιών Υγείας» καλής ποιότητας και σε «Χρόνους αναμονής» τέτοιους που δεν θα τον ταλαιπωρούν και το βασικότερο: Δεν θα έχουν ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ κακής εξέλιξης των προβλημάτων υγείας του. Αυτό επιτυγχάνεται μόνο με την ύπαρξη επαρκών και ποιοτικά αναβαθμισμένων χώρων πρωτοβάθμιας και νοσοκομειακής περίθαλψης, επανδρωμένων με άρτια καταρτισμένο Ιατρικό και Νοσηλευτικό προσωπικό και όργανα τελευταίας τεχνολογίας. Τα προαναφερθέντα αυτονόητα για το μέσο πολίτη, εμφανίζονται δυσνόητα για τους εμπνευστές της αναβάθμισης των υπηρεσιών παροχής Δημόσιας Υγείας, όπως αυτή καθοδηγείται από τις εντολές της Τρόικας: που ούτε λίγο ούτε πολύ εντέλλεται την «ΣΥΓ- ΧΩΝΕΥΣΗ» νοσοκομείων!!! «Συγχώνευση», όμως, στην περίπτωση νοσοκομείων είναι ωραιοποίηση της λέξης «κατάργηση». Διότι το νοσοκομείο που «μεταφέρεται» σε κάποιο άλλο, στην ουσία διαλύεται και παύει να υπάρχει όχι μόνον τυπικά αλλά και ουσιαστικά. Τυπικά, διότι καταργούνται η διοικητική και Ιατρική του διάρθρωση, αφού δεν θα υπάρχουν Υπηρεσίες ούτε Κλινικές και Εργαστήρια αλλά από το προσωπικό όσοι «επιζήσουν» θα απορροφηθούν στις υπηρεσίες και τις κλινικές του Νοσοκομείου υποδοχής. Το μεταφερόμενο (διαλυόμενο) νοσοκομείο θα μεταφέρει και τους Διευθυντές των Κλινικών και των Διοικητικών Υπηρεσιών. Θα προκύπτει έτσι ένα Νέο Νοσοκομείο με δύο Διευθυντές για κάθε Κλινική και Υπηρεσία. Ποιος θα είναι ο ουσιαστικός Διευθυντής; Θα κριθούν βάσει προσόντων; Και από ποιους; Ή θα πνιγούν όλα μέσα στη θάλασσα της διαφθοράς και αντί για αναβάθμιση θα προκύψει υποβάθμιση των παρεχομένων υπηρεσιών; Ας δούμε, όμως, το συγκεκριμένο παράδειγμα: Την επαπειλούμενη «μεταφορά» και «συγχώνευση» του Β νοσοκομείου ΙΚΑ «Παναγία» στο νοσοκομείο ΕΣΥ «Άγιος Παύλος». Για όσους δεν γνωρίζουν το νοσοκομείο «Παναγία» εξυπηρετεί άμεσα και με ασήμαντο χρόνο αναμονής, 18 / MEDICAL EXPRESS / TEYXOΣ 194 / ΜΑΡΤΙΟΣ 2011
Ι Δ Ε Ε Σ & Σ Κ Ε Ψ Ε Ι Σ τους ασφαλισμένους ΙΚΑ της Θεσσαλονίκης και της ευρύτερης περιφέρειας. Με τις διακόσιες (200) κλίνες που διαθέτει στις εννέα (9) Κλινικές του, εξυπηρετεί περισσότερους ασθενείς από αυτούς που εξυπηρετούν μεγαλύτερα νοσοκομεία για τον λόγο ότι στο νοσοκομείο αυτό, από τότε που ιδρύθηκε (1976) επικράτησε η αρχή της «ταχείας διακίνησης» των ασθενών. Με την κατάργηση του, ο Ανατολικός Τομέας της Θεσσαλονίκης, από το 5ο Διαμέρισμα, την Πυλαία και το Πανόραμα μέχρι την Επανωμή, θα μείνουν με ένα μόνο Νοσοκομείο: τον Άγιο Παύλο, που ήδη είναι υπερφορτωμένο και δεν μπορεί να εξυπηρετήσει ούτε τις υπάρχουσες ανάγκες της περιοχής σήμερα. Τι θα γίνει με την «συγχώνευση»; Απλούστατα η κατάσταση θα επιδεινωθεί σε βαθμό αφόρητο. Διότι: 1Το νοσοκομείο «Παναγία» διαθέτει δύο πολυδύναμες εκσυγχρονισμένες αίθουσες χειρουργείου, που εξυπηρετούν χειρουργικά εκατοντάδες ασθενών των τεσσάρων Κλινικών «χειρουργικών ειδικοτήτων», (δύο γενικής χειρουργικής, μία Ορθοπαιδική και μία Ουρολογική). Ερώτηση: Με ποιον τρόπο θα «μεταφερθεί» το χειρουργείο του νοσοκομείου αυτού στον «Άγιο Παύλο» ώστε να γίνονται εκεί και οι ισάριθμες εγχειρήσεις; Άρα και τα χειρουργεία θα καταργηθούν και οι προς εγχείρηση ασθενείς θα «διανεμηθούν» σε άλλα νοσοκομεία. Όσο για τις επιπτώσεις στην Υγεία τους ποιος νοιάζεται; 2Πουθενά δεν υπάρχει έστω και ελάχιστος χώρος, ιδιαίτερα αυτά τα χρόνια που το κύμα των μεταναστών έχει κατακλύσει τα Νοσοκομεία του ΕΣΥ. Και είναι πολύ φυσικό, οι εξαθλιωμένοι αυτοί άνθρωποι, όταν αρρωσταίνουν να πηγαίνουν στα δημόσια νοσοκομεία που σήμερα δεν επαρκούν. Αύριο με τις «συγχωνεύσεις» τι; 3Πού θα «χωρέσει» η Στεφανιαία Μονάδα με τα 10 κρεβάτια; 4Πώς θα «επαρκέσουν» τα Εργαστήρια όταν διπλασιασθεί ο εξυπηρετούμενος πληθυσμός; Αφού και σήμερα δεν επαρκούν; 5Το θέμα «ειδικευόμενοι γιατροί» το σκέφθηκαν οι θιασώτες της συγχώνευσης; Αυτοί οι 50 ειδικευόμενοι της «Παναγίας» που «στήθηκαν» στην αναμονή έναρξης ειδικότητας για 3-7 χρόνια μετά την απόκτηση του πτυχίου και την εκπλήρωση στρατιωτικού και υπηρεσίας υπαίθρου; Θα ψάξουν ξανά Και τα χειρουργεία θα καταργηθούν και οι προς εγχείρηση ασθενείς θα «διανεμηθούν» σε άλλα νοσοκομεία. Όσο για τις επιπτώσεις στην Υγεία τους ποιος νοιάζεται; για θέση σε «κάποιο άλλο» Νοσοκομείο; Αφού ο «Άγιος Παύλος» δεν μπορεί να δεχθεί άλλους ειδικευόμενους; Διότι αν μπορούσε θα τους είχε δεχθεί υπό την τρομερή πίεση των «εν αναμονή» που περιμένουν χρόνια. 6Το Ιατρικό προσωπικό το άφησα στο τέλος: Πόσοι από τους γιατρούς αυτούς θα βρουν θέση στα συγχωνευμένα νοσοκομεία και ποιος θα είναι ο ρόλος τους εκεί; Πώς θα ενταχθούν όσοι δεν είναι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, που έχουν ιατρεία ιδιωτικά; Πόσοι από αυτούς θα θυσιάσουν την επαγγελματική τους σταδιοδρομία και πόσοι θα τραβήξουν προς τα Ιδιωτικά νοσοκομεία που τους περιμένουν με ανοιχτές αγκάλες, συνταξιοδοτούμενοι πρόωρα; Μετά από τις πιο πάνω αρνητικές εξελίξεις που θα προκύψουν από την «συγχώνευση Παναγία Αγ. Παύλος» γεννάται το ερώτημα: Γιατί πρέπει να χαλάσουμε ένα νοσοκομείο τόσο παραγωγικό και τόσο οικονομικό και χρήσιμο και να διαλύσουμε μια «εξαιρετικά υψηλής ποιότητας Ιατρική Ολότητα», που προσέφερε και προσφέρει τα μέγιστα στον μη προνομιούχο πολίτη, αντί πινακίου φακής, που είναι ο μισθός των γιατρών του ΙΚΑ; Διότι σ αυτό το νοσοκομείο, από μέρους του Ιατρικού προσωπικού δεν έχουν σημειωθεί πράξεις «εκμετάλλευσης» των ασθενών, ούτε «φακελάκια», ούτε εκβιασμοί οιουδήποτε τύπου. Το «μικρό» αυτό μεγάλο στην απόδοση Νοσοκομείο πρέπει να επεκταθεί και όχι να καταργηθεί. Διότι η κατάργησή του θα ενισχύσει τις χειμαζόμενες, ύψιστης εκμετάλλευσης, Ιδιωτικές Κλινικές στο χώρο της Ανατολικής Θεσσαλονίκης, όπου θα καταφύγουν οι «ανέστιοι» πλέον αλλά υψηλής κατάρτισης γιατροί και θα τους ακολουθήσουν οι ασφαλισμένοι του ΙΚΑ που δεν αντέχουν την εξοντωτική αναμονή άλλων νοσοκομείων. Κι αυτό θα συντρίψει οικονομικά τους μη προνομιούχους ασφαλισμένους του ΙΚΑ. Ίσως, είναι κι αυτό μέσα στα σχέδια της Τρόικας να περάσουν όλα, ακόμα και η Υγεία και τα Ασφαλιστικά Ταμεία στην «Ιδιωτική Πρωτοβουλία». Είναι καιρός, οι μη προνομιούχοι ασφαλισμένοι του ΙΚΑ να υπερασπισθούν την αυτοτέλεια του νοσοκομείου τους με κάθε νόμιμο μέσον. Γιατί σε αυτό το νοσοκομείο προσφεύγουν αυτοί όχι οι μεγαλόσχημοι διοικούντες και οι παροικούντες τα βόρεια προάστια Αθήνας και Θεσσαλονίκης. 20 / MEDICAL EXPRESS / TEYXOΣ 194 / ΜΑΡΤΙΟΣ 2011