Unfortunately, the Greek city-states had been consumed by internal conflicts since the defeat of the Persians [490 479 B. C.] The most serious of these wars was the Peloponnesian War between Athens and her allies and Sparta and her allies. This war engulfed Greece and much of the know world and lasted 27 years. The ultimate Spartan victory gave it undisputed hegemony over the Greek city-states. This control lasted until its shocking defeat by Thebes and its brilliant commander, Epaminondas, at the Battle of Leuctra in 371 B. C. Philip, now King of Macedonia, had spent several earlier years in Thebes as a political prisoner. While in Thebes, Philip was able to witness the training and tactics of Epaminondas and the great Theban army. After the death of Epaminondas at the Battle of Mantinea in the Peloponnesus in 362 B. C., a void developed in the hegemony over the Greek city-states. In this period, Greece again gravitated to a period of war between its city-states. The Third Sacred War (356 B.C. 346 B.C.) was principally fought over disputes around the sacred site of Delphi. This war continued for a decade until eventually all parties were nearing exhaustion and had severely depleted their resources, including the treasuries at Delphi. Philip, now King of Macedonia, was not directly involved in the Third Sacred War, however, Philip used the distraction of the other states to increase his power in northern Greece, including becoming ruler of Thessaly. In the end, Philip's growing power, and the weariness of the warring Greek city-states, allowed him to impose a peaceful settlement of the war. Philip had been consolidating power, and developing a powerful army consisting of a great infantry and also the world s best cavalry. Philip's growing power after 346 B. C. was perceived as a threat to their liberty of many Greek city-states, including Athens and Thebes who formed an alliance, along with other Greek city-states, against the Macedonians.
The Opposing Armies Converge at Chaeronia Philip bypassed the pass at Thermopylae to bring his army to Chaeronia. This caused a swift reaction from the Athenians and Thebans who formed an immediate alliance to confront the advance at Chaeronia. After several months of stalemate, Philip finally advanced into Boeotia in an attempt to march on Thebes and Athens. Opposing him, and blocking the road near Chaeronea, was the allied Greek army, similar in size and occupying a strong position.
On August 2, 338 B.C., the battlefield of Chaeronia looks much as it does today. The opposing armies stretched from the acropolis to the River Kephisos - a distance of approximately 3 kilometers. Both armies were approximately 30,000 strong and stretched that entire distance at the outset of the battle. The Macedonians were led by their great military leader Philip II who was assisted by his 18 year old son, Alexander, who commanded the cavalry. The Allied Greek Armies consisting of Athenians, Thebans and other allied states were commanded by the Athenian generals Chares and Lysicles and the Theban general, Theagenes.
The Battle Begins Philip approach the battle in oblique position with his left flank reserved from contact with the allied Greeks. His son Alexander and the cavalry was thus initially kept out of the battle, however, they remained poised to enter the conflict at the appropriate time. The conflict between the Macedonian right flank and the Athenian left flank was fierce. The initial plan for the allied Greeks was to hold firm and maintain an impenetrable line that the Macedonians could not breech.
Philip Retreats and Alexander Attacks Philip had a highly trained, professional army. After initial fierce fighting with the Athenian left flank, Philip ordered his right flank to begin a retreat. Such a maneuver was very difficult for a phalanx but Philip s troops were well-trained and executed it perfectly. The Macedonians not only retreated but shifted their position further and further to the right. The Athenians thought they were winning the battle and kept advancing against the Macedonian right flank which continued to give ground, However, the disciplined Theban soldiers held their position in accordance with the original allied plan. This opened up a sizable gap between the Athenian and Theban armies. Alexander was anticipating this and was able to drive his cavalry though the gap which had formed between the two armies. Alexander was therefore able to completely encircle the elite 300 man Theban Sacred Band who. to a man, fought to the death like the 300 Spartans at Thermopylae. Alexander s cavalry charge was very similar to the one he used at the Battle of Gaugamela seven years later in modern day Iraq o defeat a huge Persian army which out flanked his soldiers by two kilometers. or more than 1 mile. As Alexander executed his deadly cavalry charge, Philip order his right flank to stop its retreat and attack the Athenians. These coordinated attacks of the world famous father and son led to the rout of the allied Greek armies
The ancient historian, Diodorus of Sicily, says that more than 1,000 Athenians died in the battle, with another 2,000 taken prisoner, and that the Thebans faced similar losses. Plutarch, the world famous historian from Chaeronia, indicates that all 300 of the Theban Sacred Band were killed at the battle. The famous statue, the 'Lion of Chaeronea', an enigmatic monument on the site of the battle, marks the resting place of the Sacred Band. Modern excavations found the remains of 254 soldiers underneath the monument. It is therefore generally accepted that this was indeed the grave of the Sacred Band. The Battle of Chaeronia was one of the most decisive battles in world history. Since there was now no army which could prevent Philip's advance, the war was effectively ended. In Athens and Corinth, records show desperate attempts to rebuild their city walls, as they prepared for siege. However, Philip had no intention of besieging them or of conquering Greece. He wanted the Greeks as his allies for his planned campaign against the Persians, and he wanted to leave a stable Greece in his rear while he went on the campaign to conquer the Persian Empire which was thirty times larger than Greece. Philip would never finish his goal of extracting revenge on the Persian Empire for its attack on Greece in the 5 th century B. C. Philip was assassinated before he could pursue this conquest. His young son Alexander would take over the reigns in Macedonia and, after Philip s death, lead Greeks to a complete conquest of Persia and other faraway lands in the years following the dramatic Battle of Chaeronia. Alexander the Great would thus conquer the known world without ever losing a battle. Alexander is generally regarded as the greatest military commander in world history. Alexander s first major successful military engagement was here at Chaeronia.
What Caused the Battle of Chaeronia? Chaeronia Forever Changed History The Opposing Armies Converge at Chaeronia Modern Chaeronia Sculpture Philip Retreats and Alexander Attacks The Battlefield of Chaeronia Initial Macedonian Attack
Δυςτυχώσ, οι ελληνικϋσ πόλεισ-κρϊτη εύχαν αναλωθεύ ςε εςωτερικϋσ διαμϊχεσ μετϊ την όττα των Περςών [490-479 π.χ.] Η πιο ςοβαρό από τισ ςυγκρούςεισ αυτϋσ όταν ο Πελοποννηςιακόσ Πόλεμοσ ανϊμεςα ςτην Αθόνα και τουσ ςυμμϊχουσ τησ και τη Σπϊρτη και τουσ ςυμμϊχουσ τησ. Αυτόσ ο πόλεμοσ ςυντϊραξε την Ελλϊδα και μεγϊλο μϋροσ του τότε γνωςτού κόςμου και διόρκεςε 27 χρόνια. Η τελικό Σπαρτιατικό νύκη ϋδωςε ςτη Σπϊρτη αδιαμφιςβότητη ηγεμονύα πϊνω ςτισ ελληνικϋσ πόλεισκρϊτη. Αυτόσ ο ϋλεγχοσ όμωσ διόρκεςε μϋχρι ςυγκλονιςτικό όττα τησ από τη Θόβα του λαμπρού διοικητό Επαμεινώνδα, ςτην μϊχη των Λεύκτρων το 371 π.χ. Ο Φύλιπποσ, τώρα, βαςιλιϊ τησ Μακεδονύασ, εύχε περϊςει αρκετϊ από τα προηγούμενα χρόνια ςτη Θόβα ωσ πολιτικόσ κρατούμενοσ. Εκεύ, ο Φύλιπποσ όταν ςε θϋςη να παρακολουθόςει την εκπαύδευςη και την τακτικό του Επαμεινώνδα και του ακμαύου Θηβαώκού ςτρατού. Μετϊ το θϊνατο του Επαμεινώνδα ςτην μϊχη τησ Μαντινεύασ ςτην Πελοπόννηςο το 362 π.χ., υπόρξε ϋνα κενό ςτην ηγεμονύα πϊνω από τισ ελληνικϋσ πόλεισ-κρϊτη. Κατϊ την περύοδο αυτό, η Ελλϊδα και πϊλι διολύςθηςε ςε μια περύοδο πολϋμων μεταξύ των πόλεων-κρατών τησ. Ο «τρύτοσ ιερόσ πόλεμοσ» (356 π.χ.-346 π.χ.) ξϋςπαςε κατϊ κύριο λόγο με αφορμϋσ για τισ διαφορϋσ γύρω από τον ιερό χώρο των Δελφών. Αυτόσ ο πόλεμοσ ςυνεχύςτηκε για μια δεκαετύα μϋχρι που τελικϊ όλα τα μϋρη εύχαν εξαντληθεύ οικονομικϊ, υμπεριλαμβανομϋνων των δημόςιων ταμεύων ςτουσ Δελφούσ. Ο Φύλιπποσ, πλϋον βαςιλιϊσ τησ Μακεδονύασ, δεν ενεπλϊκη ϊμεςα ςτον τρύτο ιερό πόλεμο, όμωσ χρηςιμοπούηςε την απόςπαςη τησ προςοχόσ των ϊλλων κρατών να αυξόςει τη δύναμό του ςτη βόρεια Ελλϊδα, καθώσ και για το να γύνει ηγεμόνασ τησ Θεςςαλύασ. Στο τϋλοσ, η αύξηςη τησ δύναμησ του Φιλύππου, και η κούραςη των αντιμαχόμενων ελληνικών πόλεων-κρατών, του επϋτρεψαν να επιβϊλει την ειρηνικό κατϊληξη του πολϋμου. Ο Φύλιπποσ εύχε ενιςχύςει λοιπόν και την εξουςύα του, και εύχε αναπτύξει ϋναν ιςχυρό ςτρατό που αποτελεύτο από επύλεκτο πεζικό αλλϊ και το καλύτερο ιππικό τησ εποχόσ. Η αυξανόμενη δύναμη του Φιλύππου, μετϊ 346 π.χ. θεωρόθηκε ωσ απειλό για την ελευθερύα τουσ από πολλϋσ ελληνικϋσ πόλεισ-κρϊτη, ςυμπεριλαμβανομϋνων τησ Αθόνασ και τησ Θόβασ, που ςχημϊτιςαν μια ςυμμαχύα, μαζύ με ϊλλεσ ελληνικϋσ πόλεισ-κρϊτη, εναντύον των Μακεδόνων.
Η ςυνάντηςη των ςτρατών ςτη Χαιρώνεια. Ο Φύλιπποσ παρακϊμπτει το πϋραςμα των Θερμοπυλών για να φϋρει τον ςτρατό του να Χαιρώνεια. Αυτό προκϊλεςε ϊμεςη αντύδραςη από τουσ Αθηναύουσ και τουσ Θηβαύουσ οι οπούοι ςυνϋςτηςαν ςυμμαχύα για να αντιμετωπύςουν τη νϋα κατϊςταςη. Μετϊ από αρκετούσ μόνεσ ςταςιμότητασ, ο Φύλιπποσ τελικϊ προχωρϊει ςτην Βοιωτύα, ςε μια προςπϊθεια να ειςβϊλει ςε Θόβα και Αθόνα. Απϋναντύ του θα βρει τον ςυμμαχικό ελληνικό ςτρατό, παρόμοιο ςε μϋγεθοσ με τον δικό του, και μϊλιςτα ςε οχυρό θϋςη.
Στισ 2 Αυγούςτου 338 π.χ., το πεδύο τησ μϊχησ ςτη Χαιρώνεια όταν περύπου όπωσ και ςόμερα. Οι αντιπαρατιθϋμενοι ςτρατού εκτεινόταν από την ακρόπολη ςτον ποταμό Κηφιςό - μια απόςταςη περύπου 3 χιλιομϋτρων. Και οι δύο ςτρατού εύχαν περύπου 30.000 ϊνδρεσ και όταν απλωμϋνοι ςε όλο το πεδύο καθ όλη τη διϊρκεια τησ μϊχησ. Οι Μακεδόνεσ όταν υπό την ηγεςύα του μεγϊλου ςτρατιωτικού ηγϋτη τουσ Φύλιππου του Δευτϋρου, ο οπούοσ υποβοηθεύται από το 18χρόνο του γιο, του Αλϋξανδρο, που διοικούςε το ιππικό. Η ςυμμαχικϋσ ελληνικϋσ δυνϊμεισ που αποτελούντο από Αθηναύουσ, Θηβαύουσ και ϊλλεσ ςυμμαχικϋσ πόλεισ όταν υπό την ηγεςύα των Αθηναύων ςτρατηγών Χϊρη και Λυςικλό καθώσ και του Θηβαύου Θεαγϋνη.
Η μάχη αρχίζει Ο Φύλιπποσ προςϋγγιςε τουσ αντιπϊλουσ του διαγώνια με το αριςτερό του πλευρό να ξεκινϊ τισ ςυγκρούςεισ με του υπόλοιπουσ ϋλληνεσ. Ο γιοσ του Αλϋξανδροσ και το ιππικό, αρχικϊ, εξαιρϋθηκαν από την μϊχη, όμωσ, παρϋμειναν ςε ετοιμότητα να ειςϋλθουν ςτη ςύγκρουςη, την κατϊλληλη ςτιγμό. Η ςύγκρουςη μεταξύ τησ δεξιϊσ πτϋρυγασ των Μακεδόνων και την αθηναώκό αριςτερό πλευρϊ όταν ϋντονη. Το αρχικό ςχϋδιο για τισ ςυμμαχικϋσ δυνϊμεισ όταν να μεύνουν ςταθερϋσ και να διατηρόςουν μια αδιαπϋραςτη γραμμό την οπούα οι Μακεδόνεσ δεν θα μπορούςαν να διαςπϊςουν.
Υποχώρηςη Φιλίππου, επίθεςη Αλεξάνδρου Ο Φύλιπποσ εύχε ϋναν ϊριςτα εκπαιδευμϋνο, επαγγελματικό ςτρατό. Μετϊ την αρχικό ϊγρια πϊλη με την αθηναώκό αριςτερό πλευρϊ, ο Φύλιπποσ διϋταξε τη δεξιϊ πτϋρυγα του να ξεκινόςει υποχώρηςη. Ένασ τϋτοιοσ ελιγμόσ όταν πολύ δύςκολοσ για μια φϊλαγγα, αλλϊ, τα ςτρατεύματα του Φιλύππου όταν καλϊ εκπαιδευμϋνα και εκτελούν απόλυτα ςωςτϊ. Οι Μακεδόνεσ όχι μόνο υποχώρηςαν αλλϊ μετακινόθηκαν από τισ θϋςεισ τουσ ολοϋνα και περιςςότερο προσ τα δεξιϊ. Οι Αθηναύοι πιςτεύοντασ ότι εύχαν κερδύςει την μϊχη ςυνϋχιςαν να προωθούνται κατϊ τησ δεξιϊσ πτϋρυγασ των Μακεδόνων, η οπούα ςυνϋχιςε να τουσ δύνει ϋδαφοσ. Ωςτόςο, οι πειθαρχημϋνοι ςτρατιώτεσ τησ Θόβασ κρϊτηςαν τη θϋςη τουσ, ςύμφωνα με το αρχικό ςχϋδιο των ςυμμϊχων. Αυτό όμωσ ϊνοιξε ϋνα αρκετϊ μεγϊλο χϊςμα μεταξύ του αθηναώκού και Θηβαώκού ςτρατού. Τότε ο Αλϋξανδροσ, που κϊτι τϋτοιο περύμενε, βρϋθηκε ςε θϋςη να μπορϋςει ανεμπόδιςτα να οδηγόςει το ιππικό του ςτο κενό που εύχε ςυςταθεύ μεταξύ των δύο ςτρατών. Ο Αλϋξανδροσ ϋτςι μπόρεςε να περικυκλώςει πλόρωσ την ελύτ 300 ϊνδρών των Θηβαύων, το Θηβαώκό Ιερό Λόχο που, όπωσ οι 300 Σπαρτιϊτεσ ςτισ Θερμοπύλεσ, αγωνύςτηκαν μϋχρι τον τελευταύο ϊνδρα. Η τακτικό του ιππικού του Αλϋξανδρου όταν πολύ παρόμοια με εκεύνη που χρηςιμοπούηςε ςτη μϊχη ςτα Γαυγϊμηλα (ςτο ςημερινό Ιρϊκ) επτϊ χρόνια αργότερα, για να νικόςει ϋναν τερϊςτιο Περςικό ςτρατό ο οπούοσ εύχε υπερκερϊςει τισ δυνϊμεισ του για περύπου 2 χιλιόμετρα. Όπωσ ο Αλϋξανδροσ εκτελεύ τον θανϊςιμο ελιγμό του ιππικό του, ο Φύλιπποσ μπορεύ πια από την πλευρϊ του να ςταματόςει την υποχώρηςη και να επιτεθεύ ςτουσ Αθηναύουσ. Αυτϋσ οι ςυντονιςμϋνεσ επιθϋςεισ από τουσ πλϋον παγκοςμύωσ γνωςτούσ πατϋρα και ο γιο οδόγηςαν ςτην όττα του ςυμμαχικού ελληνικού ςτρατού.
Ο αρχαύοσ ιςτορικόσ Διόδωροσ ο Σικελιώτησ, αναφϋρει ότι περιςςότεροι από 1.000 Αθηναύοι ϋχαςαν τη ζωό τουσ ςτη μϊχη, με 2.000 επιπλϋον να φυλακύζονται, και ότι οι Θηβαύοι ϋχουν κι αυτού παρόμοιεσ απώλειεσ. Ο Πλούταρχοσ, ο παγκοςμύου φόμησ ιςτορικόσ από τη Χαιρώνεια, αναφϋρει ότι όλοι οι 300 ϊνδρεσ του Θηβαώκού Ιερού Λόχου ςκοτώθηκαν ςτη μϊχη. Το περύφημο ϊγαλμα, ο «Λϋων τησ Χαιρώνειασ», ϋνα αινιγματικό μνημεύο ςτον τόπο τησ μϊχησ, υποδηλώνει το ςημεύο ανϊπαυςησ του Ιερού Λόχου. Η Μϊχη τησ Χαιρώνειασ όταν μια από τισ πιο αποφαςιςτικϋσ μϊχεσ ςτην παγκόςμια ιςτορύα. Δεδομϋνου ότι δεν υπόρχε πλϋον ςτρατόσ που θα μπορούςε να αποτρϋψει τον Φύλιππο, ο πόλεμοσ εύχε ουςιαςτικϊ τελειώςει. Στην Αθόνα και την Κόρινθο, τα αρχεύα δεύχνουν απεγνωςμϋνεσ προςπϊθειεσ να ανοικοδομόςουν τα τεύχη των πόλεων τουσ, και να προετοιμαςτούν για πολιορκύα. Ωςτόςο ο Φύλιπποσ δεν εύχε πρόθεςη να τουσ πολιορκόςει ούτε και να κατακτόςει την Ελλϊδα. Ήθελε τουσ Έλληνεσ ωσ ςυμμϊχουσ του για τη ςχεδιαζόμενη εκςτρατεύα του εναντύον των Περςών. Ήθελε να αφόςει πύςω του μια ςταθερό Ελλϊδα ενώ εκεύνοσ θα ξεκινούςε εκςτρατεύα για την κατϊκτηςη τησ περςικόσ αυτοκρατορύασ που όταν τριϊντα φορϋσ μεγαλύτερη από την Ελλϊδα. Ο Φύλιπποσ όμωσ ποτϋ δεν θα επιτύχει το ςτόχο του, να πϊρει δηλαδό εκδύκηςη από την περςικό αυτοκρατορύα, για την επύθεςό τησ ςτην Ελλϊδα τον 5ο αιώνα π.χ.. Ο Φύλιπποσ δολοφονόθηκε προτού μπορϋςει να ολοκληρώςει αυτό την προςπϊθεια. Ο μικρόσ γιοσ του Αλϋξανδροσ, θα αναλϊβει τα ηνύα ςτη Μακεδονύα και, μετϊ το θϊνατο του Φιλύππου και ςτα χρόνια που ακολούθηςαν μετϊ τη δραματικό μϊχη ςτη Χαιρώνεια θα οδηγόςει τουσ Έλληνεσ ςτην πλόρη κατϊκτηςη τησ Περςύασ και ϊλλων μακρινών εδαφών. Ο Μϋγασ Αλϋξανδροσ θα κατακτόςει ϋτςι τον τότε γνωςτό κόςμο χωρύσ ποτϋ να χϊςει μια μϊχη. Ο Αλϋξανδροσ θεωρεύται γενικϊ ωσ η μεγαλύτεροσ ςτρατιωτικόσ διοικητόσ ςτην παγκόςμια ιςτορύα. Η πρώτη μεγϊλη επιτυχημϋνη ςτρατιωτικό εμπλοκό του Αλεξϊνδρου όταν εδώ ςτη Χαιρώνεια.
Τι προκϊλεςε τη μϊχη τησ Χαιρώνειασ; Η Χαιρώνεια αλλϊζει για πϊντα την Ιςτορύα Η ςυνϊντηςη των ςτρατών ςτη Χαιρώνεια Μοντϋρνα γλυπτικό Χαιρώνειασ Υποχώρηςη Φιλύππου, επύθεςη Αλεξϊνδρου Η μϊχη τησ Χαιρώνειασ Η μϊχη αρχύζει
Τι προκϊλεςε τη μϊχη τησ Χαιρώνειασ; Η Χαιρώνεια αλλϊζει για πϊντα την Ιςτορύα Η ςυνϊντηςη των ςτρατών ςτη Χαιρώνεια Μοντϋρνα γλυπτικό Χαιρώνειασ Υποχώρηςη Φιλύππου, επύθεςη Αλεξϊνδρου Η μϊχη τησ Χαιρώνειασ Η μϊχη αρχύζει