Πολεμικές τέχνες και τρισδιάστατα γραφικά

Πολεμικές τέχνες και τρισδιάστατα γραφικά Τμήμα A1 Ερευνητική εργασία 2012-2013

Ταε κβον ντο Το Τάε Κβον Ντο (kwondo ή taekwondo) είναι η πιο δημοφιλής κορεάτικη πολεμική τέχνη και το εθνικό σπορ της Κορέας. Είναι από τις πιο διαδομένες πολεμικές τέχνες παγκοσμίως και από το 2000 έγινε επίσημο Ολυμπιακό αγώνισμα. Στα Κορεάτικα Τάε σημαίνει "κλωτσάω και καταστρέφω με το πόδι", Κβον σημαίνει "χτυπάω με τη γροθιά" και Ντο σημαίνει "τέχνη". Σε ελεύθερη μετάφραση, Τάε Κβον Ντο σημαίνει "Η τέχνη της κλωτσιάς και της γροθιάς". Βασική αρχή του Τάε Κβον Ντο είναι η πειθαρχία, η αυτοσυγκέντρωση, ευγενεια, ακεραιοτητα, επιμονη, αυτοελεγχος και το πμευμα. Στο Ταε Κβον Ντο, όπως και σε άλλες πολεμικές τέχνες, χρησιμοποιείται ένα ιεραρχικό σύστημα ζωνών, το οποίο προσδιορίζει το επίπεδο τεχνικής και εμπειρίας του αθλητή. Συνολικά υπάρχουν 10 βαθμοί, οι οποίοι στα κορεάτικα ονομάζονται Gups. Ο χαμηλότερος βαθμός είναι ο 10ος, ο οποίος αντιστοιχεί στη λευκή ζώνη και ο μεγαλύτερος είναι ο 1ος, ο οποίος αντιστοιχεί στη μαύρη. Πιο συγκεκριμένα η αντιστοίχιση βαθμών με το χρώμα της ζώνης γίνεται ως εξής: 10th Gup (Λευκή Ζώνη) 9th Gup (Μισή κίτρινη Ζώνη) 8th Gup (Κίτρινη Ζώνη) 7th Gup (Μισή πράσινη Zώνη) 6th Gup (Πράσινη Zώνη) 5th Gup (Μισή μπλε Zώνη) 4th Gup (Μπλε Zώνη) 3rd Gup (Μισή κόκκινη Zώνη) 2nd Gup (Κόκκινη Zώνη) 1st Gup (Μισή Μαύρη Zώνη) 1st Dan (Μαύρη Zώνη) Η νέα ζώνη αποκτάται μετά από εξετάσεις στις οποίες ο αθλητής εφαρμόζει κυρίως τεχνικές ενάντια σε φανταστικούς αντιπάλους (τουλ), παρόντως του δασκάλου και άλλων κριτών. Όσο ο αθλητής έχει κάτω από μαύρη ζώνη, βρίσκεται στον βαθμό των κουπ. Στην λευκή ζώνη έχει 10 κουπ. Κάθε φορά που αλλάζει ζώνη, τα κουπ του μειώνονται κατά 1 ώσπου να αποκτήσει ένα κουπ στην μισή μαύρη ζώνη. Μόλις πάρει τη μαύρη ζώνη αποκτάει ένα νταν. Στη συνέχεια, μπορεί να συνεχίσει να δίνει εξετάσεις στην εθνική ομοσπονδία Τάε Κβο Ντο της χώρας του για να αποκτήσει περισσότερα νταν. Ο μέγιστος αριθμός νταν είναι 9. Το Τάε Κβον Ντο χαρακτηρίζεται απο θεαματικά λακτίσματα ψηλά και χαμηλά (μέχρι το ύψος της ζώνης, στο στομάχι και όχι χαμηλότερα). Κατά την διάρκεια του αγώνα, Απαγορεύονται τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, στην πλάτη η γροθιά στο πρόσωπο (στο WTF), καθώς και οι λαβές. Οι δύο αντίπαλοι φοράνε κάσκα, θώρακα, σπασουάρ (προστατευτικό για τα γεννητικά όργανα), επικαλαμίδες και γάντια, και μάχονται σε 3 γύρους των 3 λεπτών. Ανάλογα με το τί χτυπήματα κάνουν και πού χτυπάνε (1 πόντο για χτύπημα στο θώρακα, 3 πόντους για χτύπημα στο κεφάλι) παίρνουν πόντους.οι παραβάσεις από την άλλη, αφαιρούν πόντους. Τον αγώνα επιβλέπουν από κοντά ο διαιτητής και από μεγαλύτερη απόσταση οι κριτές. Στο τέλος του αγώνα, νικητής είναι ο μαχητής με τους περισσότερους πόντους.

Καράτε Το καράτε είναι πολεμική τέχνη με καταγωγή από την Οκινάβα της Ιαπωνίας. Το όνομά της στα ιαπωνικά σημαίνει "άδειο χέρι", που πέρα από τη σημασία του, ότι στο καράτε δεν χρησιμοποιούνται όπλα, ουσιαστικά σημαίνει ότι κάποιος πρέπει να αδειάσει την ψυχή και το μυαλό του από την περηφάνια και τα πάθη, και αναζητήσει την αρετή στην τελειοποίηση της τέχνης του. Επίσης χρησιμοποιείτε για αυτοάμυνα και είναι από τις πιο γνώστες πολεμικές τέχνες. Τα πιο διαδεδομένα συστήματα παραδοσιακού καράτε παγκοσμίως είναι το Skotokan, Goju-Ryu, το Gōjū-Ryū, το Wado- Ryu, το Shito-Ryu και το Uechi-Ryu και το Shidokan. Παράλληλα με τα μεγαλύτερα συστήματα, υπάρχει και αξιοσημείωτος αριθμός μικρότερων υποκατηγοριών συστημάτων ή αλλιώς τρόπων (στυλ), τα οποία είναι διαδεδομένα εν μέρει μόνο σε συγκεκριμένες χώρες αλλά και παγκοσμίως. Κάθε σύστημα έχει το δικό του στόχο πάνω σε διαφορετικές πτυχές του καράτε. Έτσι μπορεί τα συστήματα να δίνουν περισσότερο βάρος στην αυτοάμυνα, τον αγώνα, την υγεία, ή την παράδοση. Zιου ζίτσου To ζίου ζίτσου είναι μία πολύπλευρη πολεμική τέχνη που, που επιτρέπει στον ασκούμενο να είναι σε θέση να αντεπεξέλθει σε οποιαδήποτε κατάσταση άμυνας ή επίθεσης και γενικά κοντινής μάχης. Κάποιος που γνωρίζει αυτήν την πολεμική τέχνη, είναι ικανός να αντιμετωπίσει πάσης φύσεως αντιπάλους, καθώς και να είναι σε θέση να υπερασπιστεί ένα άλλο άτομο. Περιλαμβάνει γροθιές, λακτίσματα, κλειδώματα, ρίψεις αλλά και έλεγχο του αντιπάλου στο έδαφος αλλά και από όρθια θέση. Επίσης μπορεί να περιλαμβάνει και όπλα. Είναι επίσης γνωστό και ως Γιαβάρα ή Τάι-Τζούτσου (που σημαίνει "σωματική" τέχνη). Το ζίου ζίτσου ήταν η πολεμική τέχνη που γνώριζαν οι περιβόητοι πολεμιστές της Ιαπωνίας, Σαμουράι, οι οποίοι έδρασαν στην Ιαπωνία από τον 12ο αιώνα μέχρι και τον 19ο αιώνα. Σήμερα είναι μια ευρέως διαδεδομένη πολεμική τέχνη, η οποία κερδίζει όλο και περισσότερους οπαδούς.

Η πολεμική τέχνη του Τζου-Τζούτσου, έχει αρκετά παράγωγα όπως το Τζούντο, το Αϊκίντο, βραζιλιάνικο Ζίου- Ζίτσου, το Σάμπο, Μπαρτίτσου κτλ. Όταν αναφερόμαστε στην τέχνη, με το όνομα αυτό, εννοούμε την Ιαπωνική Τέχνη των πολεμιστών Σάμουραϊ και όχι κάποιο άλλο συγγενές στυλ ή άθλημα. Επίσης ο όρος άοπλη τέχνη δεν είναι απόλυτα σωστός, διότι κανείς δεν υπαγορεύει πως ο ασκούμενος στην τέχνη αυτή είναι άοπλος, όταν ειδικά η τέχνη αυτή προήλθε από τεχνικές πάλης σε συνεργασία με την χρήση μικρού μήκους όπλων (Γιορόι Κουμιούτσι). Όταν δύο πολεμιστές Σάμουραϊ έρχονταν σε κοντινή απόσταση ο ένας από τον άλλο, ή χρήση των μακρών όπλων, όπως δόρατα και μεγάλα ξίφη, γινόταν δύσκολη. Σε αυτή τη φάση της μάχης, προσπαθούσαν μέσω αρπαγών και ωθήσεων να χρησιμοποιήσουν αποτελεσματικά τα ξιφίδια τους. Έτσι γεννήθηκε ή πρώτη μορφή του Τζου-Τζούτσου, που ονομάζεται Γιορόι Κουμιούτσι (πάλη με πανόπλία, ένοπλη ή μη). Ένας παράγοντας που επηρέασε την Κλίση της τέχνης αυτής στην πάλη, ήταν οι πανοπλίες που έφεραν πάντα στη μάχη οι Σάμουραϊ, καθώς το μεγαλύτερο μέρος του σώματος ήταν προστατευόμενο από αυτές, τα χτυπήματα δεν ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματικά. Πάντως ακόμα και σε αυτό το στάδιο, χρησιμοποιούνταν τεχνικές χτυπημάτων. Με το πέρασμα του χρόνου, άρχισαν να συστηματοποιούνται οι διάφορες τεχνικές από διάφορους δασκάλους-βετεράνους, με αποτέλεσμα να έχουμε τις πρώτες σχολές. Στις σχολές αυτές τους πρώτους αιώνες ήταν σπάνιο να διδάσκεται μόνο Τζου-Τζούτσου. Συνήθως το Τζου-Τζούτσου ήταν ένα μέρος των πολεμικών τεχνών που διδάσκονταν, όπως ξιφασκία, δόρυ, τόξο κ.α.. Υπάρχουν δύο συστήματα που δείχνουν το επίπεδο που βρίσκεται ο ασκούμενος στην τέχνη. Το πρώτο και κατά πολύ παλαιότερο, που χρησιμοποιείται ακόμα στις κλασσικές σχολές του Τζου-Τζουτσου, είναι το σύστημα Μένκυο, που σημαίνει "άδεια". Το δεύτερο είναι το σύστημα Κύου-Νταν, που τέθηκε σε εφαρμογή στο Κοντόκαν Τζούντο, από τον Τζιγκόρο Κάνο στα τέλη του δεκάτου ενάτου αιώνα (ήδη το σύστημα αυτό αξιολόγησης επιπέδου χρησιμοποιείτο στο ιαπωνικό σκάκι). Κούνγκ φου Η γένεση των κινεζικών πολεμικών τεχνών έχει αποδοθεί στην ανάγκη για αυτοάμυνα, για κυνήγι και για στρατιωτική εκπαίδευση στην αρχαία Κίνα. Η μάχη σώμα με σώμα και η εκμάθηση όπλων ήταν σημαντικά στην εκπαίδευση των Κινέζων στρατιωτών. Η λεπτομερής γνώση για την κατάσταση και την ανάπτυξη των κινεζικών πολεμικών τεχνών είναι διαθέσιμη από την δεκαετία Ναντζίνγκ (1928-1937), καθώς το Κεντρικό Ινστιτούτο ιδρύθηκε από το καθεστώς Κουόμινταγκ και κατέβαλε προσπάθεια εγκυκλοπαιδικής έρευνας για τις σχολές πολεμικών τεχνών. Από το 1950, η Λαϊκή Δημοκρατίας της Κίνας, έχει οργανώσει τις κινεζικές πολεμικές τέχνες υπό τον τίτλο του Wushu.Σύμφωνα με το μύθο, οι κινεζικές πολεμικές τέχνες ξεκίνησαν κατά τη διάρκεια της ημι-μυθικής Δυναστείας Ζια περισσότερα από 4.000 χρόνια πριν. Λέγεται ότι ο κίτρινος αυτοκράτορας Huangdi (θρυλική ημερομηνία της ανόδου του 2698

π.χ. ) παρουσίασε τα πρώτα αγωνιστικά συστήματα της Κίνας. Ο Κίτρινος αυτοκράτορας περιγράφεται ως διάσημος στρατηγός ο οποίος, πριν γίνει ηγέτης της Κίνας, έγραψε πραγματείες για την ιατρική, αστρολογία και τις πολεμικές τέχνες. Ένας από τους κύριους αντιπάλους του ήταν ο Τσι Γιου, ο οποίος πιστώνεται ως ο δημιουργός της τζιάο ντι, πρόδρομος της μοντέρνας τέχνης της Κινέζικη πάλης. Μάι τάι Το Muay Thai (Μάι Τάι ή Μούι Τάι) ή στην ελληνική ορολογία Ταϊλανδική πυγμαχία (Thai Boxing) είναι μια μαχητική πολεμική τέχνη που η καταγωγή της είναι από την Ταϊλάνδη. Είναι το εθνικό άθλημα στην Ταϊλάνδη και η εγγενής πολεμική τέχνη. Έγινε δημοφιλές σε όλο τον κόσμο στην δεκαετία του '90. Παρόμοιες μορφές πολεμικής τέχνης υπάρχουν σε άλλες νοτιοανατολικές ασιατικές χώρες. Οι αθλητές του Muay Thai συνήθως προπονούν τα καλάμια τους, ώστε να αντέχουν τα χτυπήματα. Το Μάι Τάι περιλαμβάνει γροθιές, λακτίσματα, αγκωνιές και γονατιές. Το Muay Thai σαν άθλημα, ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του "βασιλιά Τίγρη" (1703-1709). Η ακριβής ημερομηνία της δημιουργίας αυτής της πολεμικής τέχνης δεν είναι γνωστή αλλά θεωρείται ευρέως άνω των 2000 ετών. Οι Ταϊλανδοί επειδή είχαν μεγάλο αριθμό εισβολέων έπρεπε με κάποιο τρόπο να υπερασπιστούν την χωρά τους, έτσι δημιούργησαν την ταϊλανδική τέχνη ( Muay thai ). Σήμερα το Muay Thai έχει ενταχθεί στον τρόπο ζωής των Ταυλανδεζων. Το Muay Thai διακρίνεται σε 3 περιόδους: 1. Το 1700 Μ.Χ υπήρχαν διάφορα Σιαμέζικα βασίλεια τα οποία βρίσκονταν σε διαμάχη με τις γειτονικές χώρες Μπούρμα, Καμπότζη και Βιετνάμ, κάθε βασίλειο είχε την δική του μαχητική τεχνοτροπία. 2. Στο τέλος του 1700 ο πόλεμος έληξε και όλα τα βασίλεια ενώθηκαν και δημιούργησαν την σημερινή Ταϊλάνδη. Εκείνη την περίοδο άρχισαν να διοργανώνουν αγώνες και επιδείξεις. Στο τέλος των αγώνων αυτών το 1929 ένας μαχητής πέθανε στο ring και από τότε απαγορεύτηκαν τέτοιου είδους αγώνες. 3. Μέτα το 1929 υπήρξαν κάποιες μετατροπές ως προς την τέχνη αυτή. Επίσης το Muay Thai χωρίζεται σε δυο είδη παραδοσιακό και σύγχρονο. Το παραδοσιακό Muay Thai είναι μια από τις αρχαιότερες πολεμικές τέχνες και πιστεύεται ότι προέρχεται και αναπτύχθηκε κατά την Βασιλεία του Σιάμ. Δημιουργήθηκε στα αρχαία πεδία μαχών, όταν οι πολεμιστές μαχόντουσαν με όπλα, ξίφη και σπαθιά. Οι τεχνικές και οι αρχές του έχουν δοκιμαστεί στο χρόνο και σαν στόχους είχαν η συμπλοκή να τελειώνει με τον γρηγορότερο και το πιο σίγουρο τρόπο, να καταβάλλεται όσο το δυνατόν λιγότερη ενέργεια και να εξασφαλίζεται ότι ο αντίπαλος θα πληγωθεί αν όχι ολοκληρωτικά, τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό.

Σήμερα στο σύγχρονο Muay Thai οι μποξέρ ανταλλάσσουν επώδυνα λακτίσματα και γροθιές για να ψυχαγωγήσουν το πλήθος και πολλές φορές να τραυματίζονται σοβαρά. Κάποιος χρειαζετε να προετοιμαστεί για 6-8 μήνες σε ένα τοπικό Muay Thai camp μαθαίνοντας βασικές άμυνες και λακτίσματα και μετά μπορεί να μπει ενεργά στον συναγωνισμό. Εκείνοι όμως που ασχολούνται με το αρχαίο αυθεντικό Muay Thai πρέπει να περάσουν τουλάχιστον 2-3 χρόνια προετοιμασίας πριν γίνουν δεκτοί ως πραγματικοί μαθητές. Οι επιτρεπόμενες κινήσεις είναι επίθεση με αγκώνες και γόνατα, με χεριά και λακτίσματα, με εναέρια γόνατα και αγκώνες. Ο παίκτης μπορεί να κρατήσει τον αντίπαλο από το λαιμό και να εκτελέσει όλες τις τεχνικές. Απαγορεύονται τα χτυπήματα στον λαιμό, στην πλάτη, κλειδώσεις, πίσω η πάνω στο κεφάλι και στον σβέρκο, οι κουτουλιές, λάδωμα του προσώπου ή του σώματος, η επίθεση στον αντίπαλο που έχει πέσει στο καναβάτσο, γύρισμα της πλάτης στον αντίπαλο προς αποφυγή, η εγκατάλειψη του αγωνιστικού χώρου, η συνέχεια του αγώνα μετά από εντολή του διαιτητή ή μετά το τέλος του γύρου ή του αγώνα. Η παραβίαση των κανονισμών από κάποιο παίκτη μπορεί να τον οδηγήσει σε επίσημες παρατηρήσεις ή και ακόμα στον αποκλεισμό. Παρακάτω φαίνονται οι κανόνες του παιχνιδιού. Οι παίκτες πριν την έναρξη του αγώνα πρέπει να ανταλλάξουν χαιρετισμό ακουμπώντας τα γόνατα τους. Στη συνεχεία οι παίκτες κάνουν ένα βήμα πίσω και περιμένουν τον διαιτητή να κηρύξει την έναρξη του αγώνα. Όταν ο διαιτητής δίνει επίσημη παρατήρηση, ή στέλνει τον έναν αθλητή στην γωνιά για βοήθεια, τότε ο αντίπαλος πρέπει να πηγαίνει σε ουδέτερη γωνιά και όχι στον προπονητή του. Ο χρόνος θα σταματήσει μόνο όταν ο διαιτητής φωνάξει time στον χρονομέτρη. Ο αθλητής μπορεί να ζητήσει να σταματήσει ο χρόνος σηκώνοντας το δεξί του χέρι για να φτιάξει τα προστατευτικά του ή για να εξεταστεί, αν ο αθλητής καθυστερεί επίτηδες το χρόνο για να ξεκουραστεί μπορεί να δεχτεί επίσημη παρατήρηση ή και αποβολή. Μονό δυο άτομα μπορούν να είναι γωνιά του αθλητή, ο επίσημος προπονητής του συλλόγου και ο βοηθός αυτού. Αυτοί πρέπει να παραμένουν καθιστοί και απαγορεύεται ναι εισέλθουν στον αγωνιστικό χώρο όσο παίζεται ο αγώνας. Κατά την διάρκεια του αγώνα απαγορεύεται να δίνουν οδηγίες. Η ένδυση τους πρέπει να είναι αθλητική. Δεν επιτρέπεται να διαμαρτύρονται ή να ομιλούν στον διαιτητή, τους κριτές ή την γραμματεία. Κακή συμπεριφορά των ανθρώπων της γωνιάς έχει επιπτώσεις με επίσημη παρατήρηση ή ακόμα και αποκλεισμό του αθλητή. Η ενδυμασία των αθλητών αποτελείται από: μπαντάζ, κάσκα, μασέλα, γάντια, θώρακας, σπασουάρ, επικαλαμίδες, επιγονατίδες, επιαγκωνίδες και σόρτς.

Ελ ληνορωμαϊκή πάλη Από τα σπουδαιότερα αγωνίσματα της αρχαιότητας, η πάλη προκαλούσε το ενδιαφέρον του κόσμου και ο νικητής γινόταν αντικείμενο θαυμασμού. Η Παλαίστρα, κόρη του θεού Ερμή, αναφέρεται από τον Φιλόστοργο ως εκείνη που εφηύρε την παλαιστική τέχνη, ενώ άλλοι θεωρούσαν εφευρέτες της τον Ερμή, τον Πηλέα, ακόμη και την Αθηνά. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της αρχαιότητας η πάλη κατείχε την υψηλότερη βαθμίδα, τους δε Ολυμπιονίκες του αγωνίσματος τους εκτιμούσαν ιδιαίτερα οι Έλληνες. Στην πρώτη νεότερη Ολυμπιακή διοργάνωση (1896) υπήρχε μόνο μία ανοιχτή κατηγορία βάρους στο στυλ της ελληνορωμαϊκής πάλης. Η ελληνορωμαϊκή επανήλθε το 1906. Οι Έλληνες παλαιστές το 1896 κατέκτησαν δύο μετάλλια, με τον Γεώργιο Τσίτα (ασημένιο) και τον Στέφανο Χριστόπουλο (χάλκινο). Η Ελληνική Ομοσπονδία Φιλάθλων Πάλης (Ε.Ο.Φ.Π.) ιδρύθηκε το 1935. [1] Η ελληνορωμαϊκή ανδρών ήταν το μοναδικό αγώνισμα πάλης στο πρόγραμμα των θερινών ολυμπιακών αγώνων του 1896 στην Αθήνα. Στους ολυμπιακούς αγώνες η ελληνορωμαϊκή λειτουργεί με κανόνες. Κάθε αγώνας διαρκεί δύο γύρους των 3 λεπτών, με 30 δευτερόλεπτα διάλειμμα μεταξύ των γύρων. Μερικές λαβές οδηγούν αμέσως στη νίκη (καθήλωση με τους ώμους στο έδαφος), ενώ άλλες δίνουν βαθμούς, το σύνολο των οποίων καθορίζει ποιος είναι ο νικητής στο τέλος του αγώνα. Οι αθλητές φορούν ολόσωμο μαγιό, ο ένας μπλε κι ο άλλος κόκκινο. Το σώμα της διαιτησίας για κάθε αγώνα αποτελείται από έναν αρχηγό ταπί, ένα διαιτητή κι ένα κριτή. Ο διαιτητής βρίσκεται μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Φορά στον αριστερό βραχίονα κόκκινη μανσέτα και στον δεξιό μπλε μανσέτα. Δείχνει με τα δάχτυλα τα σημεία που αντιστοιχούν στην αξία μιας λαβής μετά την εκτέλεση της, είτε σηκώνοντας το δεξιό βραχίονα, εάν ο παλαιστής με το μπλε μαγιό πέτυχε τα σημεία, είτε σηκώνοντας τον αριστερό βραχίονα, εάν ο παλαιστής με κόκκινο μαγιό πέτυχε τα σημεία. Ακόμη σφυρίζει την έναρξη και τη λήξη κάθε γύρου, κι έχει το δικαίωμα να διακόψει τον αγώνα όποτε το κρίνει αναγκαίο. Ο κριτής, μετά από κάθε τεχνική ενέργεια και με βάση την υπόδειξη του διαιτητή ή σε περίπτωση διαφωνίας με αυτή του αρχηγού του ταπί, καταχωρίζει τον αριθμό των σημείων που απονεμήθηκαν για τη συγκεκριμένη ενέργεια και προβάλλει το αποτέλεσμα μέσω ενός πίνακα που βρίσκεται δίπλα του, ορατού τόσο από τους θεατές όσο και από τους παλαιστές. Ο αρχηγός του ταπί συντονίζει τις εργασίες του διαιτητή και του κριτή, και παίρνει αποφάσεις όταν εκείνοι διαφωνούν. [2] Το μαγιό του παλαιστή: Οι αντίπαλοι πρέπει να παρουσιάζονται στην άκρη του ταπί με ολόσωμο μαγιό, ανάλογα με το χρώμα που έχει καθοριστεί για τον καθένα (κόκκινο ή μπλε). Προστατευτικά αυτιών: Τα

προστατευτικά αυτιών θα πρέπει να είναι εγκεκριμένα από τη FILA και να μην έχουν μεταλλικά μέρη. Ο διαιτητής μπορεί να υποχρεώσει τον αθλητή που έχει πολύ μακριά μαλλιά να φορά προστατευτικό αυτιών. Παπούτσια: Οι αντίπαλοι θα πρέπει να φορούν παπούτσια που δένουν στον αστράγαλο. Απαγορεύεται η χρήση παπουτσιών με τακούνια ή σόλες με καρφιά, παπούτσια με κρίκους ή μεταλλικά τμήματα. Τέλος η ελληνορωμαϊκή πάλη επειδή είναι αρχαίο ολυμπιακό άθλημα δεν έχει ζώνες. [3] Kick Boxing Το Kick Boxing είναι μαχητικό άθλημα που συνδυάζει πυγμαχία και λακτίσματα. Έλκει την καταγωγή του από την Ταυλανδεζικη πυγμαχία και είναι ευρύτατο διαδεδομένο σε όλο το κόσμο λόγω της πρακτικότητας του. Η προέλευση του είναι από την Ιαπωνία και την βόρεια Αμερική και περιλαμβάνει τις τεχνικές της πυγμαχίας και λακτίσματα από το καράτε ντο και το ταεκβοντο. Στη δεκαετία του 1970 άρχισαν να διεξάγονται οι πρώτοι αγώνες kick boxing, ενώ το 1977 ιδρύθηκε και η παγκόσμια ομοσπονδία του αθλήματος. Το αγωνιστικό kick boxing χωρίζεται στο ερασιτεχνικό kick boxing,στο οποίο οι αθλητές φοράνε προστατευτικά,και στο επαγγελματικό οπού δεν επιτρέπεται η χρήση τους. Eκπρόσωπος της Ελλάδας και παγκόσμιος πρωταθλητής: Μιχάλης Ζαμπιδης, ο οποίος με τις νίκες του στο Γιαπωνέζικο και Αυστραλιανικο έχει ενταχθεί ανάμεσα στους κορυφαίους του κόσμου. [6] Είναι άθλημα που αναφέρεται τόσο σε άντρες όσο και σε γυναίκες ηλικίας 16 έως 34 ετών. Για την αποφυγή τραυματισμών και για την καλύτερη ασφάλεια των αθλητών χρησιμοποιείται ο απαραίτητος προστατευτικός εξοπλισμός ο οποίος περιλαμβάνει προστατευτικό κεφαλής (κάσκα), γάντια πυγμαχίας, θώρακα, προστατευτικό γεννητικών οργάνων (σπασουάρ) και πλαστική μασέλα. [7] Οι αθλητές όταν θα μπουν στο ρινγκ πρέπει να ανταλλάσσουν χαιρετισμό μεταξύ τους ακουμπώντας τα γάντια τους. Στην συνέχεια θα κάνουν ένα βήμα πίσω και θα περιμένουν από τον διαιτητή να κηρύξει την έναρξη του αγώνα. Όταν ο διαιτητής μετράει knockdownσε έναν αντίπαλο ή δίνει επίσημη παρατήρηση, ή στέλνει τον έναν αθλητή στην γωνία για βοήθεια, τότε ο αντίπαλος πρέπει να πηγαίνει σε ουδέτερη γωνία και όχι στον προπονητή του. Ο χρόνος θα σταματήσει μόνο όταν ο διαιτητής φωνάξει time στον χρονομέτρη. Ο χρόνος σταματάει μόνο από τον διαιτητή. Ο αθλητής μπορεί να ζητήσει να σταματήσει ο χρόνος για να φτιάξει τα προστατευτικά του ή να εξετάσει ο διαιτητής κάποιον τραυματισμό του. Αν ο αθλητής καθυστερεί επίτηδες τον χρόνο για να ξεκουραστεί μπορεί να δεχτεί επίσημη παρατήρηση ή και αποβολή. Ο αθλητής μπορεί να ζητήσει να σταματήσει ο χρόνος υψώνοντας το δεξί του χέρι. Μόνο δύο άτομα μπορούν να είναι γωνία του αθλητή, ο επίσημος προπονητής του συλλόγου και ο βοηθός αυτού. Αυτοί πρέπει να παραμένουν καθιστοί και απαγορεύεται να εισέλθουν στον αγωνιστικό χώρο όσο παίζεται ο αγώνας. Κατά την διάρκεια του αγώνα απαγορεύεται να δίνουν οδηγίες. Η ένδυσή τους πρέπει να είναι αθλητική. Δεν επιτρέπεται να

διαμαρτύρονται ή να ομιλούν στον διαιτητή, τους κριτές ή την γραμματεία. Κακή συμπεριφορά των ανθρώπων της γωνίας έχει επιπτώσεις με επίσημη παρατήρηση ή ακόμα και αποκλεισμό του αθλητή. [8] Υπάρχουν οι εξής βασικές ζώνες που μπορεί κανείς να αποκτήσει στο sport αυτό: Κίτρινη,Πορτοκαλί Ι, Πορτοκαλί ΙΙ, Πράσινη Ι, Πράσινη ΙΙ, Μπλε Ι, Μπλε ΙΙ, Καφέ Ι, Καφέ ΙΙ,Μαύρη. Εφόσον κάποιος δεν ενδιαφέρεται να ασχοληθεί αγωνιστικά και πάει μόνο για τεχνική ζωνών,είναι δυνατόν σε 2 χρόνια να τις έχει αποκτήσει. Σε σωστές σχολές βέβαια είναι απίθανο να μην διδάσκεται και παράλληλα επαφή σε,πλησίον του αγωνιστικού,καλό επίπεδο.οι ζώνες αφορούν όσους θέλουν να ασχοληθούν ως δάσκαλοι ή απλά θέλουν να λένε τη ζώνη κατέχουν.δε σημαίνει απαραίτητα ότι κάποιος που έχει μαύρη ζώνη γνωρίζει περισσότερα από κάποιον που απλά ασχολείται(και ειδικά αγωνιστικά),γι αυτό μην ψαρώσετε όσοι πρωτοξεκινήσετε για να κρίνετε ποιος ξέρει καλά και ποιος όχι στη σχολή σας. Τέλος για κάθε ζώνη δίνετε συγκεκριμένο ποσό(φυσικά αν κοπείτε δεν το ξαναδίνεται αλλά στο kick boxing οι εξετάσεις εκτός ίσως της μαύρης ζώνης δεν έχουν καμία σχέση με τις ζώνες στο καράτε που σου βγαίνει το λάδι).προσωπικά δε θέλησα ποτέ να πάω για ζώνες διότι δε βρήκα λόγο για να το πράξω. Φυσικά έκανα κανονικά τις τεχνικές αλλά δεν πήγαινα τις μέρες της εξέτασης. Συνέντευξη αθλητή Kick boxing Πώς ονομάζεσαι; Πόσων χρόνών είσαι από που κατάγεσαι; Ονομάζομαι Δημήτρης από Θεσσαλονίκη και είμαι 24 ετών. Γιατί επέλεξες το Kick boxing και όχι κάποια άλλη πολεμική τέχνη? Γιατί θεωρώ ότι είναι πολύ δυναμικό άθλημα. Από πια ηλικία άρχισες το Κick boxing? Από τα 16. Τι ζώνες έχεις πάρει? Μέχρι την μπλε. Πάσα χρόνια ασχολείσαι με το kick boxing? 2 χρόνια. Πόσες φορές την εβδομάδα κάνεις προπόνηση? Και πόσες ώρες? 3 φορές στην εβδομάδα από 2 ώρες. Σκέφτεσαι να ασχοληθείς με αγώνες στο μέλλον? Ναι θέλω να ασχοληθώ γιατί σκέφτομαι να ξεκινήσω αγώνες σε αθλητικό σύλλογο. Σε έχει βοηθήσει πουθενά αυτό το άθλημα?αν ναι γιατί? Με έχει βοηθήσει πολύ στην φυσική μου κατάσταση,σε αυτοάμυνα,και επίσης σε βοηθάει να συγκρατήσεις τα νευρά σου.

Τι έχεις κερδίσει με αυτό το άθλημα? Έκτος από τις διακρίσεις και τα έπαθλα σε κάνει να είσαι υπερηφάνως, μετριόφρον,επίσης εκτός από την σωματική βελτίωση του κορμιού καλλιεργείς και το πνεύμα. Σκέφτεσαι να ασχοληθείς επαγγελματικά με αυτό το άθλημα ή η δουλειά σου είναι κάποια άλλη; Και αν όχι ποια και γιατί; Όχι δεν έχω ασχοληθεί επαγγελματικά με αυτό το άθλημα ώστε να κερδίσω χρήματα γιατί η δουλειά που έχω επιλέξει είναι ο τομέας της μαγιρηκης,επιπλέον με το συγκεκριμένο άθλημα δεν έχει τόσα χρηματικά οφέλη στην χώρα μάς διότι οι ομοσπονδίες δεν βοηθούν χρηματικά το άθλημα να αναπτυχθεί και σε μικρότερες σχολές δίνοντας χορηγίες. Τρισδιάσ τατα γραφικά υπολογισ τών Ο William Fetter επινόησε τον όρο γραφικά υπολογιστών. Μέχρι το 1976 που δημιουργήθηκαν οι πρώτες οθόνες του υπολογιστή χρησιμοποιούνταν δισδιάστατα γραφικά υπολογιστών τα οποία χρησιμοποιούν εφαρμογές στις οποίες η δισδιάστατη εικόνα δεν είναι απλά μια αναπαράσταση του πραγματικού αντικείμενο κόσμο, αλλά ένα ανεξάρτητο κατασκεύασμα με προστιθέμενη σημασιολογική αξία. Η πρώτη οθόνη περιελάμβανε ένα animation από το ανθρώπινο πρόσωπο και ένα χέρι. [5] Τα τρισδιάστατα γραφικά υπολογιστών είναι γραφικά που χρησιμοποιούν μια τρισδιάστατη αναπαράσταση των γεωμετρικών στοιχείων που είναι αποθηκευμένη στον υπολογιστή για τους σκοπούς της εκτέλεσης υπολογισμών και απόδοση 2D εικόνες. Ένα 3D μοντέλο είναι η μαθηματική αναπαράσταση του κάθε τρισδιάστατο αντικείμενο. Η δημιουργία των 3D γραφικών υπολογιστών χωρίζεται σε τρία βασικά στάδια: 1. 3D μοντελοποίηση η οποία είναι η διαδικασία σχηματισμού ενός μοντέλου υπολογιστή του

σχήματος ενός αντικειμένου. Οι δύο πιο κοινές πηγές των 3D μοντέλα είναι εκείνα που ένας καλλιτέχνης ή μηχανικός προέρχεται από τον υπολογιστή με κάποιο είδος της 3D εργαλείο μοντελοποίησης, μοντέλα και σάρωση σε έναν υπολογιστή από το πραγματικό κόσμο αντικείμενα. 2. Διάταξη και animation που είναι η κίνηση και η τοποθέτηση αντικειμένων μέσα σε μια σκηνή. Πιο συγκεκριμένα το animation αναφέρεται στην χρονική περιγραφή ενός αντικειμένου, δηλαδή, πώς κινείται και παραμορφώνει την πάροδο του χρόνου. Λόγω της μεγάλης πολυπλοκότητας της ανθρώπινης κίνησης διάφορες τεχνικές έχουν αναπτυχθεί ώστε να υπάρχει φυσικότητα τις κινήσεις ανθρώπων ή ακόμα και προσώπων. Η τεχνικές αυτές ονομάζονται Motion capture και υλοποιούνται με την προσθήκη διαφόρων ηλεκτροδίων σε μέρη του σώματος τα οποία καταγράφουν μια πορεία στον τρισδιάστατο χώρο. 3. 3D rendering που είναι οι υπολογισμοί που, με βάση το φως τοποθέτηση, είδη επιφάνεια, και άλλες ιδιότητες, δημιουργούν την εικόνα. Με άλλα λόγια είναι η παροχή μετατρέπει ένα μοντέλο σε μια εικόνα είτε με προσομοίωση φως μεταφοράς για να πάρει φωτορεαλιστικές εικόνες, ή με την εφαρμογή κάποιου είδους στυλ και σε μη φωτορεαλιστική απόδοση. Πριν από το 3D animation που βασίζεται στα τρισδιάστατα γραφικά υπήρχαν τα κινούμενα σχέδια. Τα κινούμενα σχέδια είναι ταινίες, στις οποίες πρωταγωνιστούν ζωγραφιστές φιγούρες αντί για ηθοποιούς. Οι ήρωες των ταινιών είναι ζώα ή φανταστικά πλάσματα. Οι ταινίες αυτές βασίζονται στο μεταίσθημα, δηλαδή η οπτική οφθαλμαπάτη-ψευδαίσθηση που συμβαίνει οφείλεται στην ιδιότητα που έχει ο ανθρώπινος εγκέφαλος να διατηρεί "ζωντανή" στη μνήμη του για 1/12 του δευτερολέπτου καθετί που οπτικά αντιλαμβάνεται διατηρώντας έτσι την αίσθηση της συνέχειας και της εξέλιξης των όσων βλέπει. Οι σκηνές τις ταινίας ζωγραφίζονται ξεχωριστά ή καθεμία. Η δημιουργία των κινούμενων σχεδίων προέρχεται από την εξής διαδικασία: [4] 1. τα σκίτσα αρχικά ζωγραφίζονται σε διαφανές επιφάνειες 2. και τέλος ζωγραφίζονται. Κάθε σχέδιο διαφέρει ελάχιστα από το προηγούμενο. Στη συνέχεια τα σχέδια φωτογραφίζονται με τη σειρά και δημιουργείται ένα ενιαίο φιλμ. Όταν το φιλμ προβάλλεται με ταχύτητα, οι φιγούρες των σχεδίων φαίνονται σαν να κινούνται. Αρχικά τα κινούμενα σχέδια χρησιμοποιούσαν δισδιάστατη αναπαράσταση, ενώ σήμερα χρησιμοποιούν 3D (τρεις διαστάσεις). Αρχικά σχεδιάζεται το μοντέλο με την διαδικασία της 3D μοντελοποίησης. Η φιλοσοφία των περισσότερων 3D μοντέλων σήμερα είναι χτισμένη πάνω σε πολυγωνικά μοντέλα επειδή είναι ευέλικτα και επειδή οι υπολογιστές μπορούν να τα επεξεργαστούν γραφικά σε πολύ μικρό χρόνο Τέλος τα μοντέλα τοποθετούνται σε ένα σκηνικό στο οποίο προσθέτονται ο ρουχισμός, η φωνή, η μουσική, η θέση της κάμερας και τέλος τα ειδικά εφέ. Όλα αυτά πραγματοποιούνται με το 3D rendering όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Παρακάτω φαίνονται οι βασικές εφαρμογές του 3D animation. 1. Κινηματογράφος: Σήμερα προβάλλονται και κατασκευάζονται πολλές ταινίες 3D οι οποίες χρησιμοποιούν την γραφική αναπαράσταση ανθρώπινων χαρακτήρων με άκρως ρεαλιστικό αποτέλεσμα. 2. Εκπαίδευση: Οι εκπαιδευτικοί μπορούν να δημιουργήσουν προσομοιώσεις καταστάσεων και διαδικασιών και να δείξουν στους μαθητές τα φαινόμενα που μελετούν όπως ακριβώς αυτά συμβαίνουν σε πραγματικό χρόνο. Εφαρμογές 3D Animation διαδραματίζουν εξαιρετικά σημαντικό

ρόλο και σε τομείς όπως η Αρχαιολογία, η Αρχιτεκτονική και η Μηχανική, η Ιατρική καθώς και σε όλες τις φυσικές επιστήμες όπως γεωλογία, γεωγραφία, χημεία, πυρηνική φυσική, αστρονομία κλπ. Βιβλιογραφία [1] http://www.epath.edu.gr/programma-spoudwn/classes_material/fysiki_agogi/95.htm [2] http://el.wikipedia.org/wiki/πανελλήνιο_πρωτάθλημα_ελληνορωμαϊκής_πάλης_ανδρών [3] http://www.novasports.gr/news.aspx?a_id=247366&sport=8&season=2012&olympics=36 [4] http://el.wikipedia.org/wiki/3d_animation [5] en.wikipedia.org/wiki/3d_computer_graphics [6] http://el.wikipedia.org/wiki/kick_boxing [7] http://www.balios.gr/?page_id=28 [8] http://www.pok.gr/index.php?mod=article&cat=kanonismoi&article=20