1 O ΚΑΤΑΚΤΗΤΗΣ Βαγενας Δημητρης

1 O ΚΑΤΑΚΤΗΤΗΣ Βαγενας Δημητρης

2 O ΚΑΤΑΚΤΗΤΗΣ Βαγενας Δημητρης

3 O ΚΑΤΑΚΤΗΤΗΣ Βαγενας Δημητρης O KATAKTHTHΣ

4 O ΚΑΤΑΚΤΗΤΗΣ Βαγενας Δημητρης copyright: Βαγενας Δημητρης 2017 ISBN: εξωφυλλο: Mona Ρerises, Βαγενας Δημητρης επιμελεια, σελιδοποιηση: Βαγενας Δημητρης Το παρόν έργο είναι πνευματική ιδιοκτησία του συγγραφέα Δημήτρη Βαγενά με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος και προστατεύεται κατά τις διατάξεις του Νόμου (Ν. 2121/1993), όπως έχει τροποποιηθεί κι ισχύει σήμερα στις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας, που ισχύουν και στην Ελλάδα. Απαγορεύεται ρητώς κι απολύτως, η αντιγραφή, ή αναπαραγωγή, ή αναδημοσίευση, ή διασκευή, ή μετάφραση του περιεχομένου του βιβλίου, ή μέρος του έργου, η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου, με οποιονδήποτε τρόπο. Μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης, η παρουσίαση στο κοινό, ή ότι άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια από τον συγγραφέα.

7 O ΚΑΤΑΚΤΗΤΗΣ Βαγενας Δημητρης Ο Δημήτρης Βαγενάς γεννήθηκε στο Αίγιο τον Γενάρη του 61. Άρχισε να γράφει τον Μάιο του 12 στα αγγλικά, σε ένα μπλογκ με αλλοδαπούς. Συστηματικά και στα ελληνικά άρχισε μετά από ένα χρόνο. Δυο ανθολογίες, περιέχουν έργα του. Το μονόπρακτο, "Οι κυνηγοί" στην θεατρική ανθολογία του οίκου Όστρια και το διακριθέν διήγημα του "Φοβού τους Αχαιούς", στον πρώτο διαγωνισμό Ασημένια Σελίδα 1, στην ανθολογία 'Διήγημα 1' των εκδόσεων Εντύποις και Μωραΐτης. Στον ίδιο διαγωνισμό, η νουβέλα του πολιτικής φαντασίας, "Αν όμως", έλαβε τον Α' έπαινο, ανάμεσα σε 238 συμμετοχές. Επίσης έχει εκδοθεί η νουβέλα του "Η Έμπνευση Και Που Να Την Βρείτε", ένα ψυχολογικό θρίλερ. Το ιστορικό έπος "Eλ Αχμαρ - O Κόκκινος", η διακριθείσα νουβέλα "Αν όμως", η συλλογή τρόμου Η πιο σκούρα απόχρωση του σκοταδιού, η νουβέλα φιλοσοφικής αναζήτησης Ο θηρευτής και οι προστάτες της αιώνιας ψυχής και το σε μορφή τσέπης Το μυστικό. Ακολούθησε το έβδομο βιβλίο του το κοινωνικό μυθιστόρημα Ζανζιμπαρ.

9 O ΚΑΤΑΚΤΗΤΗΣ Βαγενας Δημητρης Αναμεσα στους ισπανους κονκισταδορες του Mεξικου και ένα Eλληνοπουλο από την Κρητη, μετα από τα παραξενα παιγνιδια της μοιρας του. Εμμανουηλ, ή Μανολο για τους συντροφους του.

11 O ΚΑΤΑΚΤΗΤΗΣ Βαγενας Δημητρης κεφαλαιο πρωτο : ναυτικος με το ζορι Ο Μανωλης, βαφτισμενος Εμμανουηλ απο τον παπα Γαβριλη στο χωριο του, εξω απο τα Σφακια, βρεθηκε στο λιμανι των Χανιων, ψαχνοντας για δουλεια μια ανοιξιατικη μερα του 1520 μ.χ. Του ειχαν πει οτι τα εμπορικα πλοια εψαχναν για αχθοφορους, που θα φορτωναν τα εμπορευματα για την γαληνοτατη*. Μετα απο τρεις μερες σκληρης δουλειας, χωθηκε στο καπηλειο, oπου θα εβρισκε τις ωραιοτερες πορνες του λιμανιου, συμφωνα με τους υπολοιπους ανδρες, στις αποβαθρες. Με τις τσεπες γεματες βενετικα φλουρια και την διψα για τσικουδια να τον καιει, κατεβηκε τα τεσσερα σκαλια, που οδηγουσαν στην γεματη καπνους και φωνες αιθουσα. Βρηκε ενα τραπεζι, που το μοιραζοταν με αλλους σαν αυτον και παρηγγειλε ποτο. Μια σερβιτορα, ωριμη σχετικα, αλλα με τα μεγαλα καταλευκα στηθια της ξεσκεπαστα, οσο χρειαζοταν για να τον σκανδαλισει, εσκυψε επιδεικτικα μπροστα στα ματια του ακουμπωντας το πηλινο κανατι στο τραπεζι. Ο Μανωλης την τραβηξε κοντα του και αυτη τριφτηκε, σαν γατουλα επανω του. Το παλικαρι θαπαιρνε ορκο οτι νιαουρισε, αλλα μαλλον θα ηταν ιδεα του. Σε λιγο τον ειχε οδηγησει στο βρωμικο στρωμμα της πανω απο το καπηλειο και του δινοταν με ολον της τον επαγγελματικο ενθουσιασμο. Ο νεος δεν αντεξε περισσοτερο απο πεντε λεπτα, αμαθητος ων και παρθενος. Τα μισα του φλουρια εκαναν φτερα και οταν βγηκε μεθυσμενος απο το χανι, ζαλισμενος, αρχισε να προχωρα προς το λιμανι και το αποκουμπι στην αποβαθρα, που χρησιμευε σαν κρεβατι του τις τελευταιες μερες. Οι δυο ναυτικοι, που ξεπροβαλλαν ξαφνικα μπροστα του, δεν τον

12 O ΚΑΤΑΚΤΗΤΗΣ Βαγενας Δημητρης ανησυχησαν. Προσπαθησε να τους αποφυγει, αλλα εκεινοι του εκλεισαν τον δρομο και ενας απο αυτους εβγαλε ενα μικρο ξυλινο ροπαλο και τον χτυπησε στο κεφαλι. Κατοπιν φορτωσε το αναισθητο σωμα του νεου στον ωμο του και κατευθυνθηκε, με τον αλλο να ελεγχει τον δρομο μπροστα τους, προς το λιμανι. Το παγωμενο νερο που τον ελουσε, τον εκανε να ξυπνησει με την ανασα κομμενη. Δεν χρειαστηκε πολλη ωρα για να καταλαβει, οτι βρισκοταν πανω σε πλοιο. Το πανι στο καταρτι απο πανω του και το σκαμπανεβασμα των κυματων, ηταν αρκετα για να του δωσουν μια εικονα. Μια φωνη κατι ουρλιαξε διπλα του σε μια γλωσσα, που δεν καταλαβαινε. Μετα το δευτερο ουρλιαχτο, ενα μαστιγιο σφυριξε διπλα στο κεφαλι του, κανοντας τον να πεταχτει τρομαγμενος. Ενας γερο ναυτης με τα μισα δοντια και το ενα ματι να του λειπουν, ειπε σε σπαστα ελληνικα, «κανε οτι λεει λοστρομο, αλλιως σε φαει καρχαρια». Ολα αυτα με ενα μεγαλο σαδιστικο χαμογελο. Μπροστα του σταθηκε ενας πολυ νεωτερος ανδρας, ντυμενος με στολη καποιου ναυτικου, βρωμικη και χιλιομπαλωμενη και αρχισε να του δειχνει προς τα ξαρτια του καραβιου. «Να βοηθησει ανοιξουμε την τσιβαδερα», ειπε ο γερος. Ο Μανωλης δεν καταλαβαινε πως βρισκοταν εκει, ουτε γιατι τον διεταζαν να κανει πραγματα, που δεν καταλαβαινε ή δεν ηξερε. Ομως το μαστιγιο στο χερι του αξιωματικου, μαλλον του λοστρομου οπως ειχε πει ο γερος, τον εκανε να σκαρφαλωσει στο μεσαιο καταρτι και να κανει οτι εβλεπε να κανουν και οι υπολοιποι ναυτες, ανοιγοντας ενα μεγαλο τετραγωνο πανι. Θα ειχε την ωρα να μαθει αργοτερα τι συνεβαινε. * Γαληνοτατη: επιθετο της Βενετιας

13 O ΚΑΤΑΚΤΗΤΗΣ Βαγενας Δημητρης κεφαλαιο δευτερο : μαθε παιδι μου, μια τεχνη Ο Μανωλης ανεβασμενος στο ξαρτι και προσπαθωντας να μην χασει την ισορροπια του και βρεθει με σπασμενο κεφαλι στο καταστρωμα του πλοιου, δεν ακουσε τις φωνες του γερου, ουτε τα χαχανητα του πληρωματος. Μονο οταν κατεβηκε απο το καταρτι, ο γερος τον πλησιασε και με ενα φαρδυ χαμογελο του ειπε, «αυτο λατινι» και δειχνοντας προς την πλωρη το μικρο λοξο καταρτι «τσιβαδερα εκει». Ο λοστρομος με το μαστιγιο στο χερι εμφανιστηκε μπροστα του, σκασμενος στα γελια, με την 'γκαφα' του καινουργιου, 'στρατολογημενου' μελους του πληρωματος. Κατι ειπε, που ο γερος μετεφερε, σαν «καινουργιο μαθεις γρηγορα, αλλιως ταΐσει καρχαρια». Στις επομενες μερες, μαθαινοντας τις εργασιες, που κανει καθε ναυτης και τις διεθνεις θαρρεις ναυτικες ορολογιες, ο Μανωλης, Μανολο ή Μανο για το ισπανοφωνο πληρωμα του καραβιου, ελυσε και το μυστηριο της απαγωγης του και της υποχρεωτικης στρατολογησης του στο 'Χελιδονι'. Το πληρωμα του πλοιου αποτελουμενο σπο εικοσι επτα ανδρες και τεσσερις αξιωματικους αναγκαστηκε να αφησει στα Χανια εναν ναυτη, που ειχε αρρωστησει βαρια απο πνευμονια. Με τους κινδυνους, (πειρατες, κακομεταχειρηση απο τους αξιωματικους, αρρωστειες, οπως σκορβουτο, μαλαρια, τυφος κλπ, πολεμοι και ενα σωρο αλλα), που επιφυλασσε η ναυτοσυνη εκεινων των καιρων, η αναζητηση εθελοντη περιοριζοταν στην αρπαγη του πρωτου γεροδεμενου νεου, που επεφτε στην αντιληψη των αξιωματικων.