Χαιρετίζουμε και καλωσορίζουμε τους εκατοντάδες συμμαθητές μας από όλη την Ελλάδα, τις Συντονιστικές Επιτροπές, τα 15μελή και 5μελή όλης της χώρας που συζήτησαν και αποφάσισαν να δώσουν δυναμικά το παρόν στη μεγάλη αυτή συνάντηση των μαθητών. Σήμερα είμαστε εδώ μαθητές από το Κιλκίς και τη Θεσσαλονίκη μέχρι και το Ηράκλειο της Κρήτης. Από την Πρέβεζα μέχρι την Μυτιλήνη. Από δεκάδες γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά. Είμαστε εδώ από όλη την Ελλάδα όλοι εμείς που δεν μένουμε με σταυρωμένα τα χέρια, που αγωνιζόμαστε για το δικαίωμά μας στη μόρφωση και τη ζωή. Η Συντονιστική Επιτροπή της Αθήνας πήραμε την πρωτοβουλία να καλέσουμε τις συντονιστικές επιτροπές και τα σχολεία όλης της χώρας για πανελλαδικό συντονισμό σε μια χρονιά που ήδη μετράμε δεκάδες μαθητικούς αγώνες. Η σημερινή μας συνάντηση είναι ένα ακόμα αγωνιστικό πανελλαδικό ραντεβού που προστίθεται σε όλα τα προηγούμενα και θα μας βγάλει πιο δυνατούς και αποφασισμένους. Σήμερα είμαστε εδώ για να συζητήσουμε για όλα όσα αντιμετωπίζουμε στο σχολείο και τη ζωή μας, για να ανταλλάξουμε εμπειρίες από τους αγώνες που οργανώσαμε αλλά και για να ανταλλάξουμε ιδέες για το πως μπορούμε να κάνουμε τον αγώνα μας ακόμα πιο δυναμικό, πιο αποτελεσματικό. Είμαστε εδώ για να συζητήσουμε πώς θα συνεχίσουμε ακόμα πιο αποφασιστικά, πώς θα αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί τα προβλήματα της καθημερινότητας, για το πως μπορούμε να ζωντανέψουμε τα σχολεία μας με δράσεις για θέματα που μας απασχολούν, με πρωτοβουλίες με βάση τα ενδιαφέροντά μας, την αλληλεγγύη και τη συλλογικότητα. Είμαστε εδώ για να συντονίσουμε τον αγώνα μας, για να ενώσουμε τη φωνή μας και να κάνουμε ξεκάθαρο στην κυβέρνηση, την Ευρωπαϊκή Ένωση και όσους τους στηρίζουν οτι δεν μασάμε τα παραμύθια που μας πουλάνε, οτι τη ζωή και τα όνειρά μας δε τους τα χαρίζουμε, οτι δεν κάνουμε βήμα πίσω από όσα μας αξίζουν και μας στερούν. Οτι και μέσα από τη σημερινή μας πανελλαδική συνάντηση ακόμα πιο δυνατά θα ακουστεί πως αγωνιζόμαστε για σχολείο που να μορφώνει και όχι να εξοντώνει! Η σημερινή μας συνάντηση γίνεται σε μια χρονιά με πολλούς μαθητικούς αγώνες. Από την πρώτη μέρα που άνοιξαν τα σχολεία ήρθαμε μπροστά σε μια κατάσταση που καμία σχέση δεν είχε με τα ψέματα που έλεγαν η κυβέρνηση και το υπουργείο παιδείας πως τάχα τα σχολεία λειτουργούν κανονικά και πως δεν υπάρχουν προβλήματα. Γιατί είναι πρόβλημα τα σχολεία μας να μην έχουν τα απαραίτητα για να
λειτουργήσουν, να μας στοιβάζουν στις τάξεις, να συγχωνεύουν σχολεία, να μην έχουμε θέρμανση, να μας κόβουν τις εκδρομές. Γιατί είναι πρόβλημα να κοντεύει να τελειώσει η χρονιά και ακόμα σε πολλά σχολεία να λείπουν καθηγητές και βιβλία. Γιατί είναι πρόβλημα οι μαθητές των ΕΠΑΛ να ζούμε με την αγωνία αν η ειδικότητά μας θα λειτουργήσει και τελικά πολλοί να αναγκαζόμαστε να αλλάξουμε ή σχολείο ή ειδικότητα. Γιατί είναι πρόβλημα οι γονείς μας να πληρώνουν έναν σκασμό λεφτά για τη μόρφωσή μας, ακόμα και για τον εξοπλισμό των σχολείων μας, να πηγαίνουμε σε ένα σχολείο- εξεταστικό κέντρο, σε ένα σχολείο της παπαγαλίας που δεν μας μορφώνει ουσιαστικά. Γιατί δεν μπορούμε να δεχτούμε πως η ζωή μας είναι ένα ατέλειωτο τρέξιμο από το σχολείο στο φροντιστήριο και μετά στο σπίτι. Θέλει να πούμε και άλλα ο κύριος Γαβρόγλου γιατί δυστυχώς ο κατάλογος των εμποδίων που συναντάμε για να μορφωθούμε δεν έχει τελειωμό... Και το λέμε αυτό γιατί ο κύριος υπουργός ήταν προκλητικός όταν μετά τις κινητοποιήσεις μας βγήκε και είπε ότι οι μαθητές δεν έχουμε αιτήματα προσπαθώντας να υποτιμήσει και να γελοιοποιήσει όσα διεκδικούμε. Μάλιστα έφτασε στο σημείο να πει πως όσα ζητάμε είναι οραματικά. Δηλαδή είναι ένα όραμα να απαιτούμε το 2018 να μην κρυώνουμε στις τάξεις μας; Είναι όραμα να διεκδικούμε ένα σχολείο που θα μας μορφώνει; Είναι όραμα να υπάρχουν υποδομές, καθηγητές και βιβλία; Όχι κύριε Γαβρόγλου αυτά και πολλά άλλα είναι οι ανάγκες των μαθητών και με τον αγώνα μας θα βρούμε το δίκιο μας! Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ συνεχίζει να παίρνει και άλλα μέτρα ενάντια σε μας και τις οικογένειές μας. Στους γονείς μας μειώνουν τους μισθούς, πολλοί από μας έχουμε γονείς άνεργους, απλήρωτους, άλλοι ζούμε από τις συντάξεις της γιαγιάς και του παππού μας που και αυτές τις μειώνουν. Έχουν φορτώσει στις πλάτες των οικογενειών μας φόρους και χαράτσια. Βγάζουν στο σφυρί τα σπίτια χιλιάδων οικογενειών με τους πλειστηριασμούς. Βλέπουμε τους πατεράδες και τις μανάδες μας να κοιτάνε κάθε μέρα τι θα κόψουν για να τα βγάλουμε πέρα. Μπροστά σε όλα αυτά είχαμε και έχουμε δυο επιλογές. Ή να τα δεχτούμε, να κάτσουμε στα αυγά μας και να κλαίμε τη μοίρα μας ή να οργανώσουμε τον αγώνα μας και να διεκδικήσουμε μόρφωση και ζωή με δικαιώματα. Διαλέξαμε και ξαναδιαλλέγουμε το δεύτερο και καλά κάνουμε γιατί όπως λέει και ένα σύνθημα μας ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΑΤΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΑΥΓΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ!
Για αυτό και εμείς για όλα αυτά συζητήσαμε στα σχολεία, στις τάξεις μας, στα 15μελή και 5μελή μας, σε πολλές πόλεις φτιάξαμε τις συντονιστικές επιτροπές μας, οργανώσαμε τον αγώνα μας, κάναμε δεκάδες κινητοποιήσεις στο υπουργείο, σε δημαρχεία, σε διευθύνσεις δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, οργανώσαμε στις 30 Οκτώβρη μεγάλες μαθητικές πορείες σε πάνω από 44 πόλεις σε όλη την Ελλάδα, φτιάξαμε μαθητικές εφημερίδες, κάναμε συναυλίες, εκφράσαμε την αλληλεγγύη μας στον παλαιστινιακό λαό. Αγωνιστήκαμε χέρι χέρι με τους μετανάστες και πρόσφυγες συμμαθητές μας που τίποτα δεν μας χωρίζει μεταξύ μας, γιατί έχουμε τα ίδια όνειρα, τις ίδιες ανησυχίες. Οργανώσαμε δράσεις αλληλεγγύης, καλοδεχτήκαμε στα σχολεία και τις γειτονιές μας τα προσφυγόπουλα που είναι παιδιά θύματα ενός πολέμου που γίνεται για τα συμφέροντα και τους τσακωμούς των λίγων. Απαιτήσαμε και απαιτούμε να εξασφαλιστεί η ουσιαστική τους μόρφωση με ευθύνη του κράτους. Γίναμε ασπίδα προστασίας για αυτά τα παιδιά κόντρα στους φασίστες της Χρυσής Αυγής που προσπαθούν να σπείρουν το ναζιστικό τους δηλητήριο και να μας παρουσιάσουν για εχθρό τον πρόσφυγα και μετανάστη συμμαθητή μας. Είναι κότες με περικεφαλαία, κάνουν τους νταήδες στους αδύναμους και τους κυνηγημένους, επιτίθονται σε όποιον αγωνίζεται για το δίκιο του. Είναι με το σύστημα που προκαλεί όλη την αδικία που ζούμε και βλέπουμε γύρω μας. Πολλές φορές πήραν την απάντηση που έπρεπε από τους μαθητές και τους εργαζόμενους και θα την ξαναπάρουν. Οι φασίστες και το ρατσιστικός τους δηλητήριο δεν έχουν καμία θέση στα σχολεία και τις γειτονιές μας. ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ κάθε είδους ρατσιστική και φασιστική αντίληψη, να τους απομονώσουμε, να μην έχουν λόγο πουθενά! Εμείς αγωνιζόμαστε για το σχολείο που αξίζει σε μας και τα παιδιά όλου του κόσμου. Απέναντι σε όλα αυτά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ χρησιμοποίησε πολλά κολπάκια για να μην μας βρει απέναντί της. Μας λέει οτι και καλά είναι εδώ για να ακούσει τις αγωνίες και τα αιτήματα μας. Όμως σε κάθε μας κινητοποίηση στο υπουργείο ο υπουργός παίζει κρυφτό μαζί μας και αντί για αυτόν συναντάμε αστυνομία, κλειστές πόρτες και λαμαρίνες... Προσπαθούν να μας πείσουν οτι δουλεύουν για το καλό μας στην πραγματικότητα όμως η σημερινή κυβέρνηση είναι άξιος συνεχιστής των προηγούμενων κυβερνήσεων και μαζί με τους συνεργάτες τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση κάνουν χειρότερο το σχολείο και τη ζωή μας. Εφαρμόζουν και ψηφίσουν όλους τους νόμους που εξοντώνουν τη ζωή μας, έβαλαν και την παιδεία στο μνημόνιο, μας λένε πως για τα σχολεία
μας δεν έχουν λεφτά αλλά μέσα σε μια νύχτα βρήκαν δισεκατομμύρια για τα F16 και το ΝΑΤΟ που δολοφονεί λαούς και παιδιά στην ηλικία μας με αποτέλεσμα να φεύγουν κυνηγημένα από τις χώρες τους. Τα παίρνουν από εμάς και τις οικογένειες μας και τα δίνουν στου πλούσιους κάνοντας τους ακόμη πλουσιότερους. Για τα σχολεία μας για παράδειγμα δεν δίνουν αφορολόγητο πετρέλαιο στους εφοπλιστές για τα πλοία τους όμως το δίνουν. Προσπαθούν να μας τρομοκρατήσουν. Όταν οργανώνουμε τον αγώνα μας στέλνουν στα σχολεία μας αστυνομία και εισαγγελείς, σέρνουν συμμαθητές μας που αγωνίζονται στα δικαστήρια. Σε αυτά φυσικά έχουν μαζί τους και διευθυντές και κάποιους καθηγητές. Απέναντι σε όλα αυτά εμείς δεν τσιμπήσαμε, δεν φοβηθήκαμε. Διεκδικήσαμε και διεκδικούμε το σχολείο που έχουμε ανάγκη, ζωή με δικαιώματα. Δεν τους κάναμε τη χάρη να μείνουμε φρόνιμοι όπως θα ήθελε η κυβέρνηση και όσοι τη στηρίζουν. Σε όλα αυτά δεν ήμαστε μόνοι μας. Έχουμε δίπλα μας πολλούς γονείς, εργαζόμενους, αγωνιστές καθηγητές, φοιτητές που έχουμε κοινό συμφέρον και αυτό για μας είναι πολύ σημαντικό γιατί μπορεί να δυναμώσει ακόμα περισσότερο τη φωνή μας, να κάνει ακόμα πιο δυνατό τον αγώνα μας. Και σε όσους μας λένε πως με τον αγώνα δεν βγαίνει κάτι και πως δεν θα καταφέρουμε τίποτα να τους θυμίσουμε πως ό,τι κατακτήσαμε το κερδίσαμε με τους αγώνες μας. Δική μας κατάκτηση είναι η κατάργηση της τράπεζας θεμάτων, η επαναφορά των επαναληπτικών εξετάσεων, με τους αγώνες αναγκάσαμε την κυβέρνηση να μην κλείνει ειδικότητες, τμήματα και τομείς σε πολλά ΕΠΑΛ της χώρας όπως είχε ανακοινώσει ότι θα κάνει. Ακόμα και στην προσπάθεια της να ποινικοποιήσει τους μαθητικούς αγώνες, εμείς μαζί με τους εργαζόμενους απαντήσαμε με ακόμα πιο δυναμικές κινητοποιήσεις αναγκάζοντάς την να πάρει πίσω καταδίκες συμμαθητών μας. Οι αγώνες μας όμως μας έχουν αφήσει και κάτι άλλο πολύ σημαντικό. Όπως για παράδειγμα πως απέναντι σε όσα αντιμετωπίζουμε δεν έμεινε ο καθένας μόνος του, ότι συλλογικά συζητήσαμε και διεκδικήσαμε, ότι ξεχωρίζουμε ποιο είναι το δίκιο μας και το παλεύουμε, ότι δεν είμαστε ευκολόπιστοι στα παραμύθια τους, ότι ο συντονισμός των σχολείων μας αγκαλιάζει περισσότερα σχολεία και τα αιτήματά μας φτάνουν όλο και σε περισσότερους. Ακόμα και το γεγονός πως η κυβέρνηση καθυστερεί να φέρει για ψήφιση το νομοσχέδιο που θα κάνει το σχολείο μας ακόμα πιο σκληρό εξεταστικό κέντρο, που αφαιρεί γνώση από τα σχολεία μας, που θα μας
αναγκάσει να βάλουμε πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη έχει να κάνει με την ανησυχία της για τους αγώνες μας όλο αυτό το διάστημα. Καλά κάνει λοιπόν και ανησυχεί η κυβέρνηση και το υπουργείο γιατί οι μαθητές θα απαντήσουμε στους σχεδιασμούς τους με ακόμα πιο μαχητικούς και μαζικούς αγώνες για το σχολείο και τη ζωή που μας αξίζει. Γιατί αυτό που έχουμε ανάγκη και διεκδικούμε είναι ένα σχολείο που θα μας μορφώνει χωρίς διακρίσεις, ένα σχολείο χωρίς εμπόδια για τους μαθητές. Αγωνιζόμαστε για ένα σχολείο που θα μας δίνει ολόπλευρη γνώση και όχι ένα σχολείο εξεταστικό μαραθώνιο που το ζητούμενο είναι η παπαγαλία, που μας γεμίζει άγχος αντί να μας μορφώνει πραγματικά. Ένα σχολείο στο οποίο θα είμαστε δημιουργικοί και όχι αριθμοί ονομάτων για τα απουσιολόγια. Ένα σχολείο που θα μορφώνει και δε θα εξοντώνει, που δε θα κοιτάει την τσέπη των γονιών μας, για παιδεία που δεν θα είναι εμπόρευμα, αλλά θα είναι δημόσια και δωρεάν για όλους μας. Αγωνιζόμαστε για τη ζωή και το μέλλον μας που δεν χωράει στους ουρές της ανεργίας, στις ακριβές σπουδές στη δουλειά με ψίχουλα. Συνεχίσουμε τον αγώνα μας για ακόμα πιο δυναμικά, πιο αποφασισμένοι κόντρα σε παλιά και νέα προβλήματα. Ετοιμάζουμε νέους μαθητικούς αγώνες και είμαστε πιο έτοιμοι από πριν για να αντιμετωπίσουμε και τα κολπάκια της κυβέρνησης που ετοιμάζεται να φέρει το νέο νομοσχέδιο που τσακίζει ακόμα περισσότερο τα δικαιώματά μας. Ξέρουμε όμως ότι μας μετράει άσχετα αν το παραδέχεται. Ανησυχεί γιατί ξέρει πως θα μας βρει απέναντί της για αυτό μπορεί να προσπαθήσει να παρουσιάσει το νομοσχέδιο με ωραία λόγια για να μας πείσει να κάτσουμε στα αυγά μας, ο ΣΥΡΙΖΑ άλλωστε είναι μανούλα σ αυτά. Από την άλλη και άλλα κόμματα όπως η Ν.Δ. πιέζει για να εφαρμοστούν γρηγορότερα όλα αυτά που θα χειροτερέψουν τη ζωή και το σχολείο μας. Εμείς λοιπόν και από εδώ σήμερα δηλώνουμε πως κορόιδα δεν πιανόμαστε, ξέρουμε πως οι νόμοι τους είναι κόντρα στις ανάγκες μας όσα ωραία λόγια και αν μας πουν. Η Συντονιστική Επιτροπή της Αθήνας προτείνουμε λοιπόν οι μαθητές όλης της Ελλάδας να είμαστε σε ετοιμότητα. Μόλις κατατεθεί το νομοσχέδιο οργανώνουμε τη συζήτηση σε κάθε σχολείο και τάξη και ετοιμάζουμε την αγωνιστική μας απάντηση. Παράλληλα οργανώνουμε μαθητικές κινητοποιήσεις για όλα τα προβλήματα που έχουμε ΤΩΡΑ στα σχολεία μας για
τις ελλείψεις, την θέρμανση, τη μετακίνηση, τις κατεστραμμένες υποδομές για όλα όσα μας βάζουν εμπόδιο στο δικαίωμά μας στη μόρφωση. Οργανώνουμε δράσεις αλληλεγγύης για τον Παλαιστινιακό λαό και την 16χρονη Αχεντ Ταμίμι που τη συνέλαβε ο Ισραηλινός στρατός γιατί αγωνίστηκε για τη λεφτεριά του λαού της. Επίσης προτείνουμε στις 21 Μάρτη που είναι η Παγκόσμια μέρα κατά του ραστισμού σε όλα τα σχολεία της Ελλάδας να οργανώσουμε δράσεις κατά του ρατσισμού και του φασισμού. Δράσεις αλληλεγγύης με τους πρόσφυγες και μετανάστες συμμαθητές μας κόντρα στους φασίστες και τις σάπιες ιδέες τους. Από αύριο κιόλας το μήνυμα του αγώνα θα φτάσει παντού σε κάθε σχολείο σε όλη την Ελλάδα. Όλοι εμείς που είμαστε σήμερα εδώ να μπούμε αποφασιστικά μπροστά στο ζωντάνεμα όλης της ζωής στο σχολείο, των 5μελών και 15μελών, των Γενικών Συνελεύσεων των μαθητών, ώστε να έχουν λόγο και δράση για όλα όσα μας απασχολούν. Συνεχίσουμε ακόμα πιο δυναμικά γιατί ξέρουμε πως μόνο με τον αγώνα μας μπορούμε να μπλοκάρουμε τα χειρότερα που μας ετοιμάζουν. Μόνο με τον αγώνα μας μπορούμε να εξασφαλίζουμε ένα σχολείο που θα μας μορφώνει πραγματικά χωρίς να μας εξοντώνει. Οι μαθητές θα είμαστε στους δρόμους, στον αγώνα για τα δικαιώματά μας όπως και οι παλιότερες γενιές μαθητών το 1998, το 2001, το 2003, το 2007, το 2011 μέχρι και σήμερα γιατί μπορεί οι γενιές να αλλάζουν αλλά οι ανάγκες και ο αγώνας μας θα είναι πάντα εδώ!