Π λησιάζουµε στις γιορτές των Χριστουγέννων και όλοι ετοιµαζόµαστε να αισθανθούµε για άλλη µια φορά, την ιερότητα των ηµερών και να διαλογιστούµε σχετικά µε τα γεγονότα και τα µηνύµατα που γεννά η γέννηση του Ιησού. Στοιχείο των ηµερών αυτών είναι η εορταστική ατµόσφαιρα που επικρατεί, µε κυρίαρχο σηµείο την ύπαρξη και τον στολισµό του Χριστουγεννιάτικου έντρου. Απαραίτητο συµπλήρωµα του στολισµού του δέντρου είναι η φάτνη και σε αυτήν βλέπουµε το αστέρι που παριστά το άστρο της Βηθλεέµ. Για αυτό το άστρο λοιπόν θα µιλήσουµε απόψε και θα ξεκινήσω διαβάζοντας την περικοπή του κατά Ματθαίου Ευαγγελίου, του µόνου Ευαγγελίου που αναφέρεται σε αυτό. Ο Ματθαίος στο κεφάλαιο 2 στίχο 1 11 µας λέγει: «Του δε Ιησού γεννηθέντος εν Βηθλεέµ της Ιουδαίας εν ηµέραις Ηρώδου του βασιλέως, ιδού µάγοι από ανατολών παρεγένοντο εις Ιεροσόλυµα λέγοντες που εστί ο τεχθείς βασιλεύς των Ιουδαίων; είδοµεν γαρ αυτού τον αστέρα εν τη ανατολή και ήλθοµεν προσκυνήσαι αυτώ. Ακούσας δε Ηρώδης ο βασιλεύς εταράχθη και πάσα Ιεροσόλυµα µετ αυτού και συναγαγών πάντας τους αρχιερείς και γραµµατείς του λαού επυνθάνετο παρ αυτών που ο Χριστός γεννάται. Οι δε είπον αυτώ εν Βηθλεέµ της Ιουδαίας ούτω γαρ γέγραπται δια του προφήτου και συ Βηθλεέµ γη Ιούδα ουδαµώς ελαχίστη ει εν τοις ηγεµόσιν Ιούδα εκ σου γαρ εξελεύσεται ηγούµενος όστις ποιµανεί τον λαόν µου τον Ισραήλ. Τότε ο Ηρώδης λάθρα καλέσας τους µάγους ηκρίβωσεν παρ αυτών τον χρόνον του φαινοµένου αστέρος και πέµψας αυτούς εις Βηθλεέµ είπε πορευθέντες ακριβώς εξετάσατε περί του παιδίου επάν δε εύρητε απαγγείλατέ µοι όπως καγώ ελθών προσκυνήσω αυτώ. Οι δε ακούσαντες του βασιλέως επορεύθησαν και ιδού ο αστήρ ον είδον εν τη ανατολή προήγεν αυτούς έως ελθών έστη επάνω ου ην το παιδίον. Ιδόντες δε τον αστέρα εχάρησαν χαρά µεγάλη σφόδρα και ελθόντες εις την οικίαν είδον το παιδίον µετά της Μαρίας της µητρός αυτού» Εκτός όµως από τον Ματθαίο αναφορές στο άστρο της Βηθλεέµ βρίσκουµε και σε δύο άλλα κείµενα που δεν είναι αναγνωρισµένα από την επίσηµη Χριστιανική Ορθόδοξη εκκλησία και τα οποία φέρουν τον χαρακτηρισµό απόκρυφα. Αυτά είναι το Πρωτο-ευαγγέλιο του Ιακώβου και το Ευαγγέλιο του Ψευδο-Ματθαίου. Στο Πρωτο-ευαγγέλιο του Ιακώβου γίνεται λόγος περί του αστέρος σε δύο χωρία. Το πρώτο είναι στο κεφάλαιο 19 στίχος 2 ως εξής: «Σταµάτησαν όταν έφτασαν στο χώρο του σπηλαίου και να ένα φωτεινό σύννεφο επεσκίασε το σπήλαιο και η µαµή αναφώνησε Γέµισε από δόξα η ψυχή µου σήµερα, παράδοξα είδαν τα µάτια µου γιατί σωτήρας γεννήθηκε στον Ισραήλ. Ξάφνου το σύννεφο υποχώρησε από το σπήλαιο και φως µεγάλο έλαµψε µέσα στο σπήλαιο, ώστε ήταν αδύνατο να αντέξουν τα µάτια µας. Σε λίγο εκείνο το φως έσβησε ώσπου φάνηκε το βρέφος» Το δεύτερο το βρίσκουµε στο κεφάλαιο 21 «Και να ο Ιωσήφ ετοιµάστηκε να φύγει προς την Ιουδαία και θόρυβος ξέσπασε στην
Βηθλεέµ της Ιουδαίας ήλθαν µάγοι ρωτώντας Που βρίσκεται ο νεογέννητος βασιλιάς των Ιουδαίων; Είδαµε το αστέρι Του να ανατέλλει στην ανατολή και ήρθαµε να τον προσκυνήσουµε. Όταν το άκουσε ο Ηρώδης ταράχθηκε και έστειλε υπηρέτες στους µάγους. Έστειλε και κάλεσε τους αρχιερείς και τους ανέκρινε ρωτώντας Πως αναφέρονται τα σχετικά µε τον Χριστό; Που γεννιέται;. Εκείνοι απάντησαν Στην Βηθλεέµ της Ιουδαίας έτσι έχει γραφτεί. Αφού τους απέλυσε ανέκρινε τους µάγους ρωτώντας Τι σηµάδι είδατε για τον γεννηµένο βασιλιά;. Οι µάγοι απάντησαν Είδαµε ένα υπερµεγέθη αστέρα που έλαµψε και συσκότισε τους υπόλοιπους ώστε να µην φαίνονται. Έτσι εµείς αντιληφθήκαµε ότι γεννήθηκε ο βασιλιάς στον Ισραήλ και ήρθαµε να τον προσκυνήσουµε. Είπε τότε ο Ηρώδης Πηγαίνετε και αναζητήστε τον και αν τον βρείτε ειδοποιήστε και εµένα για να τον προσκυνήσω. Έφυγαν οι µάγοι και να ο αστέρας που είχαν δει στην ανατολή τους οδηγούσε έως ότου έφτασαν στο σπήλαιο και στάθηκε στην κορυφή του.». Στο απόκρυφο Ευαγγέλιο του Ψευδο-Ματθαίου εκτός από τα παραπάνω στο κεφάλαιο 13 στίχο 7 το κείµενο, αναφέρεται ιδιαιτέρα στην φωτεινότητα του αστέρα γράφοντας «Αλλά και ένα άστρο πελώριο έλαµπε πάνω από την σπηλιά από την εσπέρα ως το πρωί που το µέγεθός του ποτέ δεν το είχε δει κανείς από γενέσεως κόσµου». Πολλοί ερευνητές, τόσο θεολόγοι όσο και αστρονόµοι, ζήτησαν να ερµηνεύσουν το φαινόµενο αυτό και να το προσεγγίσουν ο καθένας από την δική του σκοπιά. Όλοι τους προσπάθησαν αρχικά να ερευνήσουν αν η εµφάνιση του αστέρα είναι ένα φυσικό ή υπερβατικό φαινόµενο, ιστορικό γεγονός ή ένα γεγονός που το δηµιούργησε η φαντασία των συγγραφέων εξυπηρετώντας µε αυτόν τον τρόπο διάφορους σκοπούς. Κοινή διαπίστωση όλων των µελετητών πάντως είναι ότι η ερµηνεία του αστέρα της Βηθλεέµ άπτεται του χρονικού προσδιορισµού της ίδιας της γέννησης του Ιησού. Η κύρια άποψη για το χρονικό σηµείο της γέννησης ορίζει ότι αυτή έγινε µεταξύ του 7 και του 2 π.χ. Ο χρονικός αυτός προσδιορισµός σηµατοδοτείται κυρίως από τα ιστορικά πρόσωπα και τα γεγονότα που αναφέρονται στα κείµενα των ευαγγελίων. Ο πρώτος που αναφέρθηκε στο άστρο της Βηθλεέµ και την σηµασία του µετά τον Ευαγγελιστή Ματθαίο ήταν ο Ιγνάτιος ο Θεοφόρος µαθητής του Αποστόλου και Ευαγγελιστή Ιωάννη και τρίτος επίσκοπος Αντιόχειας. Θεωρεί το γεγονός αυτό σαν ένα υπερφυσικό γεγονός και δέχεται ότι αυτό επιβεβαιώνει τη Θεία καταγωγή του Ιησού. Την υπερβατικότητα του γεγονότος δέχονται και άλλοι πατέρες της εκκλησίας όπως π.χ. ο Ιωάννης ο Χρυσόστοµος, ο ιόδωρος της Ταρσού, ο Νεκτάριος Πενταπόλεως Αιγίνης κ.α. καθώς και πολλοί σύγχρονοι ερευνητές όπως οι Έλληνες αστρονόµοι ανέζης και Θεοδοσίου και ο ιστορικός Wells. Εκτός από την προαναφερθείσα άποψη που θεωρεί τον αστέρα της Βηθλεέµ σαν υπερβατικό γεγονός υπάρχει και η άλλη που θεωρεί τον αστέρα σαν ένα φυσικό γεγονός. Αυτοί που προβάλουν την άποψη αυτή θέλουν είτε να επιβεβαιώσουν την ύψιστη θρησκευτική και θεϊκή καταγωγή του Ιησού, είτε να προβάλουν την πεποίθηση τους ότι όλα τα γεγονότα είναι φυσικά και µόνο φυσικά. Οι θεωρίες αυτές θέλουν το άστρο της γεννήσεως να είναι:
Α) Κοµήτης και συγκεκριµένα αυτός που έχει τον αριθµό 52 στον κατάλογο των κοµητών του Williams και ο οποίος πρέπει να εµφανίστηκε µεταξύ της 10 ης Μαρτίου και 27 ης Απριλίου του 5 π.χ. Η άποψη αυτή προτείνεται από τον Ωριγένη και τον Ευσέβιο της Καισαρείας, από τον Γερµανό αστρονόµο Stenzel, τους Αµερικανούς Don Geomans και Richardson, καθώς και από τον Άγγλο Colin Humphreys του Cambrige. Β) Βολίδες ή ιάττοντας αστέρας ( µετέωρο). Η άποψη αυτή δεν υποστηρίζεται από κανένα γνωστό αστρονόµο αφού το άστρο της Βηθλεέµ θα πρέπει να ήταν ένα φαινόµενο που είχε χρονική διάρκεια. Γ) Η εµφάνιση ενός απλανούς αστέρα Ο Γερµανός µελετητής των Γραφών Alfrend Jeremias προτείνει τον α του Λέοντος που ονοµάζεται Βασιλίσκος, ενώ ο Daniel τον Κάνωπο, τον α του Τρίποδος ) Η δηµιουργία κάποιου νέου άστρου Ε) Η έκρηξη ενός καινοφανούς ή υπερκαινοφανούς αστέρα Έκρηξη τέτοιου αστέρα έχουµε από αναφορές κινέζων αστρονόµων και συγκεκριµένα για την εµφάνιση ενός στον Αιγόκερω τον Απρίλιο του 5 π.χ. ή κοντά στον αστέρα Αλταίρ του αστερισµού του Αετού που καταγράφηκε το 4 π.χ. Την θέση αυτή υποστηρίζουν οι Έλληνες αστρονόµοι. Κωστάκης και Στ. Πλακίδης. Εκτός αυτών ο διαπρεπής Άγγλος Edward Walter Maunder, οι συµπατριώτες του Clark, Parkinson και Stephenson o James Mullaney κ.α. ΣΤ) ιπλή ή τριπλή σύνοδος πλανητών µε επικρατούσες απόψεις την διπλή σύνοδο ία Αφροδίτης στις 17 Ιουνίου του 2 π.χ. και την τριπλή σύνοδο ία Κρόνου που έλαβε χώρα το 7 π.χ. Την θέση αυτή πρώτος υποστήριξε ο Keppler σε συνδυασµό µε την ύπαρξη καινοφανούς αστέρα. Την θεωρία της διπλής συνόδου υποστήριξε ο Αµερικανός Simot όπως επίσης ο Federes, o Robert Victor και ο Ernest Martin. Την τριπλή σύνοδο πρώτος υποστήριξε ο Εβραίος αστρολόγος Masha` allah το 800 µ.χ. Την προτείνουν επίσης ο επίσκοπος Munter, o Werner Keller και ο Kornandin Ferrari d Occhieppo ο οποίος την συνδέει µε την εµφάνιση του ζωδιακού φωτός, άποψη που υποστηρίζει και ο αρχαιοαστρονόµος Van der Waerden. Από τις προαναφερθείσες προσπάθειες ερµηνείας της εµφάνισης του αστέρα της Βηθλεέµ καµία µέχρι σήµερα δεν συγκεντρώνει την γενική παραδοχή της επιστηµονικής κοινότητας. Η κύρια αιτία που οι υποθέσεις αυτές δεν γίνονται δεκτές είναι το ότι δεν ταιριάζουν µε την περιγραφή του ευαγγελιστή Ματθαίου και των συγγραφέων των απόκρυφων, καθώς και το ότι δεν περιγράφουν αστρονοµικά φαινόµενα µε ικανή χρονική διάρκεια. Μένοντας περισσότερο στο θέµα της χρονικής διάρκειας και ακολουθώντας την περιγραφή του Ματθαίου, εξάγουµε το συµπέρασµα ότι το φαινόµενο του αστέρα, ότι και να είναι αυτό, θα πρέπει να είχε µεγάλη χρονική διάρκεια. Το συµπέρασµα αυτό εξάγεται από τα λόγια των µάγων οι οποίοι είδαν το άστρο στην πατρίδα τους την Περσία. Με τα δεδοµένα της εποχής, η παρατήρηση, η απόφαση, η προετοιµασία και η εκτέλεση του ταξιδιού από την Βαβυλώνα µέχρι την Ιερουσαλήµ και την Βηθλεέµ απαιτεί αρκετά µεγάλο χρονικό διάστηµα. Επιπρόσθετα ο αστέρας για κάποιο χρονικό διάστηµα χάθηκε από τα µάτια των µάγων για να εµφανιστεί µετά από σύντοµο χρόνο.
Έχοντας κατά νου όλα τα παραπάνω και µε δεδοµένο ότι δεν υπάρχει κάποια αποδεκτή επιστηµονική θέση για το φαινόµενο του αστέρα της Βηθλεέµ κλείνω προς την άποψη του µη πραγµατικού, υπερβατικού φαινοµένου το οποίο όµως στηρίζεται σε µια σειρά από αστρονοµικά και όχι µόνο γεγονότα. Κατά την άποψή µου λοιπόν ο αστέρας της Βηθλεέµ είναι ένα υπερβατικό αλλά όχι και κατά ανάγκη πραγµατικό γεγονός. Με άλλα λόγια υπήρξε ανάγκη ύπαρξης του αστέρα για να επισφραγισθεί η Θεία προέλευση του Ιησού. Αυτή η ανάγκη οδήγησε τον Ματθαίο στην συγγραφή της ευαγγελικής περικοπής. Αν υπήρξε κάποιο ασυνήθιστο ουράνιο γεγονός θα έπρεπε να έχει καταγραφεί και από άλλους αστρονόµους, κυρίως από τους Κινέζους ή τους Βαβυλώνιους, που έχουν καταγράψει κάθε ουράνιο φαινόµενο της εποχής. Στην προσπάθειά µου να εξακριβώσω ή όχι την θεωρία της διπλής ή τριπλής συνόδου πλανητών χρησιµοποίησα για τις πιθανές ηµεροµηνίες (28-29/5, 29/9-3/10 και 4/12-6 /12 του 7 π.χ) διάφορα προγράµµατα Η/Υ για να δω την διάρκεια και το ασυνήθιστο του γεγονότος. Παρατηρώντας την εξέλιξη των φαινοµένων µέσω του εξοµοιωτή δεν µπορώ να πω ότι έπεσε στην αντίληψή µου κάτι το ιδιαίτερο έχοντας µάλιστα σαν δεδοµένο ότι τέτοιες σύνοδοι, σαν και αυτές που συνέβησαν το 7 π.χ., έχουν παρατηρηθεί και άλλες φορές µεταγενέστερα χωρίς βέβαια να είναι µεγάλος ο αριθµός τους αλλά και χωρίς να έχουν γεννηθεί µεγάλοι πνευµατικοί ηγέτες ανάλογοι µε τον Ιησού. Υπήρχε κατά συνέπεια η ανάγκη να επιβεβαιωθεί η θεία προέλευση του Ιησού. καθώς και το γεγονός. Οι λόγιοι της εποχής εκείνης ήταν γνώστες τόσο των εσωτερικών και µυστικιστικών αρχών και νόµων όσο και των αστρονοµικών και αστρολογικών κανόνων. Με βάση τα παραπάνω αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον και νόηµα η άποψη που έχει καταθέσει ο Έλληνας καθηγητής αστρονοµίας Κ. Χασάπης, ο οποίος ερµηνεύει το φαινόµενο του αστέρα της Βηθλεέµ µε την ταυτόχρονη χρήση των αστρονοµικών φαινοµένων της εποχής και των όρων και των κανόνων της αστρολογίας. Οι άνθρωποι της ανατολής στην αρχαιότητα πίστευαν ότι τα άστρα έκρυβαν έναν µυστηριώδη και ανεξερεύνητο κόσµο ο οποίος παρακολουθούσε και προστάτευε τον κόσµο των ανθρώπων και καθόριζε την µοίρα του. Οι Αιγύπτιοι και οι Βαβυλώνιοι περισσότερο από τους άλλους είχαν αναπτύξει σε µεγάλο βαθµό τόσο την αστρονοµία όσο και την αστρολογία παρακολουθώντας τις κινήσεις των ουρανίων σωµάτων καθώς πίστευάν ότι αυτά καθορίζουν την δική τους ζωή καθώς και του κόσµου ολοκλήρου. Πίστευαν επίσης ότι ορισµένοι πλανήτες και αστερισµοί κυρίως αυτοί του ζωδιακού, ήταν ευνοϊκοί για κάποια κράτη και καθόριζαν την ευηµερία των πολιτών τους. Ο ίας για τον λόγο αυτόν θεωρείτο προστάτης των βασιλέων, ενώ ο Κρόνος κατά τους Εβραίους σοφούς, δηµιουργήθηκε από τον Θεό για να προφυλάττει το Ισραήλ και γενικά τους λαούς της Παλαιστίνης και της Συρίας. Εποµένως η σύνοδος αυτή των πλανητών του 7 π.χ. ήταν πολύ σηµαντική αστρολογικά, πολύ δε σηµαντικότερη επειδή έγινε τρεις φορές στον αστερισµό των Ιχθύων. Οι αστρολόγοι µάγοι θεωρούσαν ότι ο αστερισµός των Ιχθύων συµβόλιζε τον λαό των Ιουδαίων και µάλιστα θα
έπαιζε καθοριστικό ρόλο σε αυτόν. Επιπλέον στις 25 Φεβρουαρίου του 6 π.χ. στην ίδια περιοχή του ουρανού βρέθηκε και ο πλανήτης Άρης σχηµατίζοντας τρίγωνο µε τον ία και τον Κρόνο. Αστρολογικά οι σύνοδοι ία Κρόνου θεωρούνται προάγγελοι σπουδαίων γεγονότων. Ο Άρης θεωρείται ο θεός του πολέµου. Κατά συνέπεια κάτι το ιδιαίτερο θα συνέβαινε. Ο Bidelman αστρονόµος και καθηγητής στο Κλήβελαντ υποστηρίζει ότι το άστρο της Βηθλεέµ ίσως να είχε σηµασία µόνο για τους αστρολόγους και όχι για τους αστρονόµους αφού δεν αναφέρθηκε από κανέναν άλλον ότι το παρατήρησε. Σύµφωνα µε το ευαγγελικό κείµενο οι µάγοι έχασαν τον αστέρα και τον ξαναβρήκαν µετά από µερικές ηµέρες. Άρα το άστρο δεν ήταν ένα εξαιρετικό γεγονός, όπως η εµφάνιση ενός καινοφανούς, αφού µόνο αστρολόγοι µπορούσαν να το παρατηρήσουν. Ο Κ. Χασάπης, ο οποίος ήταν βαθύς γνώστης της αστρονοµίας των αρχαίων λαών καθώς και των εκφάνσεων που παίρνουν οι αστρονοµικοί όροι από την αστρολογική σκοπιά, υποστήριξε ότι η µεγάλη σύνοδος των επτά πλανητών άρχισε την 23 η Οκτωβρίου του 9 π.χ., έφτασε στην κορύφωσή της µεταξύ 13 και 19 Απριλίου του 6 π.χ. στους οίκους των Ιχθύων και του Κριού και ολοκληρώθηκε την 1 η Σεπτεµβρίου του 3 π.χ. Θεώρησε ότι οι µάγοι ήταν κυρίως αστρολόγοι και λιγότερο αστρονόµοι και σαν σοφοί της εποχής προσπαθούσαν µε αστρικές παρατηρήσεις να προβλέψουν µελλοντικά γεγονότα. Μια τέτοια συγκέντρωση πλανητών όταν γινόταν προκαλούσε συνταρακτικές αλλαγές και γήινα κοσµικά γεγονότα. Κατά τον Κ. Χασάπη η πλήρης ερµηνεία όλων αυτών των φαινοµένων προϋποθέτει µεγάλη αστρολογική πείρα και «...άλλες γνώσεις πέραν των στοιχειωδών επί της κοσµικής αστρολογίας, όπως επίσης και την συνδροµήν πολλών άλλων συγγενών τοµέων της εν γένει αποκρυφολογίας. Κατά τους αστρολόγους εις την συνολικήν ερµηνείαν ενός κοσµικού φαινοµένου όπως η συγκέντρωσις εκείνη των πλανητών του 6 π.χ., απαιτείται ακόµη και η χρησιµοποίησις της διαισθήσεως, εις την συσχέτισιν των ουρανίων σηµείων προς τα εκ τη παραδόσεως υπάρχοντα στοιχεία, επί πλέον δε και η προσφυγή εις την αριθµοσοφικήν και αστροφυσικήν συνδιαστικήν...». Η επίκουρη καθηγήτρια Μ. Παπαθανασίου η οποία υποστηρίζει την άποψη του δασκάλου της µε θέρµη, περιγράφοντας την θεωρία του γράφει σχετικά «...Εις την Μ. Σύνοδον του έτους 6 π.χ. ηγετικός πλανήτης ήτο ο Κρόνος ο οποίος ανέκαθεν εθεωρείτο ως συνδεόµενος µε τον χώρον της Ιουδαίας το δε φαινόµενο έλαβεν χώραν εις τον Οίκο των Ιχθύων ο οποίος επίσης συνδέεται µε την Ιουδαίαν Εκείνο το έτος το 7 π.χ. έλαβεν χώραν και ένα από τα σπανιότερα αστρονοµικά φαινόµενα τα οποία συµβαίνουν γενικώς και ανεξαρτήτως από τας Μ. Συνόδους. Έγινε η τριπλή σύνοδος των πλανητών ία και Κρόνου. Αλλά µια σύνοδος απλή των πλανητών ιός και Κρόνου προεικόνιζε τότε την γέννησιν µεγάλου ανδρός ιδία βασιλέως, οπότε η τριπλή σύνοδος ιός και Κρόνου θα εσήµαινε βεβαίως ότι Εκείνος ο οποίος θα εγεννάτο θα ήτο πράγµατι Θεάνθρωπος, θα ήτο Εκείνος εις τον οποίον το θείο στοιχείο (Κρόνος) θα είχε συνενωθεί µε το ανθρώπινον (Ζευς ) δια της
τριπλής συνόδου Επειδή ο Κρόνος εθεωρείτο ως η αρχή της συνθέσεως, της ενοποιήσεως και ως η δύναµις της εκδηλώσεως του Θείου Λόγου και ο Ζευς ως ο πάσης φύσεως άρχων, ο εκπρόσωπος της ικαιοσύνης έχων όλας τας καλάς ιδιότητας των άλλων πλανητών ήτο δηλαδή ζωοποιός ως ο Ήλιος, ισχυρός ως ο Άρης, ευφυής ως ο Ερµής, καλός ως η Αφροδίτη και συνθετικός ως ο Κρόνος δια τούτο και εδίδετο βαρύτης εις το φαινόµενο της τριπλής συνόδου εις τον Οίκο των Ιχθύων τον συνδεόµενον µε την Ιουδαίαν. Ο Άρης εθεωρείτο ως ο εντελώς αντίθετος πλανήτης του Κρόνου, ο υπαίτιος παντός πολέµου και κακίας είτε µεταξύ ατόµων είτε µεταξύ λαών, ο αληθινός εκπρόσωπος της δυνάµεως του κακού. Η είσοδος του Άρεως τρίτου εις τους Ιχθύς εσήµαινε πλέον την αντίθεσιν του πολεµίου παράγοντος προς Εκείνον ο οποίος θα ήρχετο ως Εξουσιαστής και Πνευµατικός άρχων Γενικώς όλον το πρώτον µέρος της αρθρώσεως της Μ. Συνόδου του 6 π.χ. εσχετίζετο προς τον Μεσσίαν ενώ το δεύτερον προς την Νέαν Εποχήν την οποίαν Εκείνος θα άνοιγε για την ανθρωπότητα. Εις τας 13 Απριλίου του έτους 6 π.χ. εισήλθεν εις τον Οίκον των Ιχθύων και η Σελήνη. Έτσι η Σελήνη η οποία εκπροσωπεί την φύσην, την µητέρα γεννήτριαν των ζώσων µορφών µε την είσοδό της εις τους Ιχθύς εδείκνυε την υποταγήν της φύσεως εις Εκείνον ο οποίος ήρχετο ως Μεσσίας Εξουσιαστής και Άρχων. ια της ταχείας κινήσεώς της όµως προκάλεσεν πληθώραν φαινοµένων τα οποία ήσαν διάφοροι σύνοδοι και τριγωνικαί όψεις µε τους Κρόνον, Ήλιον, ία και Αφροδίτη και εδείκνυον ότι η ανθρωπότης προσχωρεί εις το Θείον κήρυγµα. Εν τούτοις κατά την προτελευταίαν ηµέραν της αρθρωµένης Μ. Συνόδου εις τας 17 Απριλίου η Σελήνη ήλθεν εις σύνοδον µε τον Ήλιον εις τον Οίκον του Κριού µε αποτέλεσµα την µερικήν έκλειψιν του Ηλίου η οποία εσήµαινε την κατάθλιψιν του Βασιλέως από τον κόσµον, εσήµαινε δηλαδή την Σταύρωσίν Του. Έτσι ερµηνεύεται και το ότι οι Μάγοι προσέφεραν την πένθιµη Σµύρναν εις τον Ιησούν. Η κατά την εξάρθρωσιν της Μ. Συγκεντρώσεως τριπλή διάβασις του µεν Κρόνου δια της ακµής των οίκων Ιχθύων-Κριού του δε ιός δια της ακµής των οίκων Κριού-Ταύρου εφανέρωνον τον χρόνον ενσαρκώσεως του Μεγάλου Βασιλέως. Ήτοι η τελευταία έξοδος του ιός εκ του Οίκου του Κριού εις τας 6 Μαρτίου 5 π.χ. εσήµανεν ότι όπως η συγκέντρωσις των πλανητών εξηρθρούτο τελειωτικώς επί του ουρανού η Νέα Εποχή ερριζούτο οριστικώς επί της γης ότι ο Άρχων έρχεται εις τον κόσµον ότι ο Μεσσίας συνελήφθη υπό της Θεοτόκου. Είχον λοιπόν οι Μάγοι ως δεδοµένον τον χρόνον της ενσαρκώσεως του Μεσσίου 6 Μαρτίου 5 π.χ. Εξηγείται λοιπόν διατί οι µάγοι ηρώτων «που εστί ο τεχθείς βασιλεύς των Ιουδαίων;», διότι εγνώριζον ότι συνελήφθη ως άνθρωπος εις τας 6 Μαρτίου του 5 π.χ. και έπρεπε να γεννηθή εις τας 6 εκεµβρίου του 5 π.χ. δηλαδή ολίγας ηµέρας προ του 4 π.χ. Εξηγείτε επί πλέον διατί είπον εις τον Ηρώδην «είδοµεν γαρ αυτού τον αστέρα» και καθώρισαν ότι η εµφάνισις του αστέρος έλαβεν χώραν δύο έτη περίπου πριν φτάσουν εις την Ιουδαίαν. ιότι πράγµατι από 2 Αυγούστου 5 π.χ. µέχρι τας 19 εκεµβρίου 5 π.χ. ο πλανήτης Κρόνος εκινείτο εξ ανατολών προς δυσµάς προς τους Ιχθύς, δηλούντας την Ιουδαίαν. Τότε προφανώς
και οι µάγοι επορεύοντο εκ της ανατολικής πατρίδος των εις την δυτικώς κειµένη Ιουδαίαν συµπορευόµενοι µετά του Κρόνου, ο οποίος «προήγεν αυτούς»( Ματ. 2,9) Την 19 η εκεµβρίου 5 π.χ. ο ηγετικός πλανήτης της Μεγάλης Συγκεντρώσεως Κρόνος ήλθεν εις την τελευταίαν στάσιν του εντός του οίκου των Κριού. Οι µάγοι είχον φτάσει εις την Βηθλεέµ την 19 η εκεµβρίου και παρατήρησαν την στάσιν του Κρόνου. ηλαδή ο «αστήρ έστη επάνω» εις τον ουρανόν της Βηθλεέµ «ου ην το παιδίον» (Ματ. 2,9). Τότε οι µάγοι ήλθον «εις την οικίαν»(ματ. 2,11), όπου είχε µεταφερθή η Θεία Οικογένεια και «είδον το παιδίον µετά Μαρίας της µητρός αυτού.». Συνοψίζοντας όλα τα παραπάνω λέγω ότι µέχρι σήµερα δεν υπάρχει κάποια ερµηνεία που να φαίνεται να συµφωνεί απόλυτα µε την ευαγγελική περικοπή του Ματθαίου για το γεγονός αυτό. Η οποιαδήποτε προσπάθεια να δοθεί µια επιστηµονική εξήγηση δεν έχει σοβαρή βάση και όλες στηρίζονται σε εικασίες. Σήµερα οι περισσότερες απόψεις δεν αναφέρονται στην υπερβατικότητα του φαινοµένου. Αντίθετα τείνουν σε περισσότερο ορθολογική ερµηνεία η οποία όµως δεν δίνει τις απαντήσεις στις εύλογες ερωτήσεις. Ιδιαίτερη σηµασία έχει κατά την άποψη µου η θέση του Κ. Χασάπη µε την αστρολογική προσέγγιση του φαινοµένου.