ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΣΤΟ Π.Σ. ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ 5-3-18 Σχετικά με την πρόταση οριοθέτησης αρχαιολογικού χώρου στην Αυλίδα Η πρόταση του Υπ. Πολιτισμού και Αθλητισμού για την οριοθέτηση του αρχαιολογικού χώρου Αυλίδας, προκαλεί ερωτηματικά σχετικά με το αν οι πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης αφορούν την ανάδειξη του ιστορικού τόπου, καθώς η χρονική στιγμή στην οποία γίνεται σχετίζεται με γεγονότα που είτε αποκρύπτονται είτε υποβαθμίζονται (συνειδητά ή όχι), όπως: Η παρουσίαση από τον Οργανισμό Λιμένων Νομού Εύβοιας σχεδίου που προβλέπει αλλαγές στο παραλιακό μέτωπο της Χαλκίδας με μεταφορά του εμπορικού λιμανιού στο χώρο των Τσιμέντων Χαλκίδας καθώς και άλλες παρεμβάσεις όπως η δημιουργία τουριστικής μαρίνας, άλλων εγκαταστάσεων κλπ. Ο πλειστηριασμός της έκτασης του ΣΕΛΜΑΝ σήμερα 5/3/2018, μιας έκτασης που είναι γνωστό ότι αποτελεί φιλέτο, με ενδιαφέρον ισχυρών επιχειρηματικών συμφερόντων για την αξιοποίηση του λιμανιού του και άλλων χρήσεων. Από τα παραπάνω, και με βάση τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας τη δεδομένη στιγμή, εύλογα μπορεί να προκύψει ως συμπέρασμα ότι βρίσκονται σε εξέλιξη ανταγωνιστικά σχέδια επιχειρηματικών ομίλων που αφορούν και τους κλάδους που θα πάρουν προβάδισμα στην επιδιωκόμενη καπιταλιστική ανάπτυξη στην Εύβοια, με βασικό επίδικο τη χωροθέτηση του λιμανιού. Το ενδεχόμενο αυτό ενισχύεται από το γεγονός ότι ενώ από το 1970 σημαντική έκταση της περιοχής Αυλίδας έχει χαρακτηριστεί ως αρχαιολογικός χώρος (άσχετα από την ανάδειξη και αξιοποίησή του) και παρά τις προστατευόμενες περιοχές που καθορίζονται από τα σχετικά ΓΠΣ, σήμερα έρχεται πρόταση επέκτασής τους, με οριοθέτηση που αντικειμενικά «μπλοκάρει» επιχειρηματικούς σχεδιασμούς που αφορούν αξιοποίηση θαλάσσιων εκτάσεων, ευνοώντας στην ουσία άλλα επιχειρηματικά συμφέροντα που επιδιώκουν διαφορετική χωροθέτηση του λιμανιού. Πάνω σε αυτό το έδαφος αναπτύσσεται από διάφορες τοποθετήσεις μια σχετική αντιπαράθεση για την ανάγκη να υπάρξει ανάπτυξη στην περιοχή (βιομηχανική ή τουριστική) ενώ μένει στο απυρόβλητο το κεντρικό ζήτημα που χρειάζεται να απαντηθεί δηλαδή ανάπτυξη για ποιον. Ανάπτυξη για τα κέρδη των μονοπωλίων ή για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Έχουμε τη θέση ότι η χώρα μας, όπως και η Εύβοια, και πιο συγκεκριμένα η ευρύτερη περιοχή της Χαλκίδας, έχει μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες, έμπειρο, πολυάριθμο και εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό, δυνατότητες που είτε ασφυκτιούν είτε καταστρέφονται για το κυνήγι του κέρδους. Με κριτήριο και αφετηρία του πραγματικού αυτού διλήμματος θεωρούμε ότι με διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, με τον πλούτο να ανήκει σε αυτούς που τον παράγουν, μπορεί να υπάρξει σχεδιασμός για ισόρροπη ανάπτυξη που να αξιοποιήσει και να απελευθερώσει τις παραγωγικές δυνατότητες της περιοχής. Να εξασφαλίσει το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, εξαλείφοντας την ανεργία και ελαχιστοποιώντας τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις από την παραγωγική δραστηριότητα. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο ο τουρισμός, η αναψυχή, η ελεύθερη πρόσβαση στα πολιτιστικά τοπία και μνημεία, η γνωριμία με την ιστορία του τόπου μας θα είναι δικαίωμα του λαού και όχι πανάκριβο εμπόρευμα και πολυτέλεια για λίγους. Σε τέτοιες συνθήκες ο χωροταξικός σχεδιασμός μπορεί να εξασφαλίζει επαρκής, ασφαλείς, ευρύχωρες, κατάλληλες λαϊκές κατοικίες, επαρκείς υποδομές κοινής ωφελείας (π.χ. αντιπλημμυρική και αντιπυρική προστασία, αντισεισμική θωράκιση, υποδομές κοινωνικών υπηρεσιών κ.α.), νοσοκομεία, εκπαιδευτικά ιδρύματα, ελεύθερους χώρους που να καλύπτουν το σύνολο των αναγκών του λαού. Γρήγορες, φθηνές και ασφαλείς μεταφορές για τους εργαζόμενους στον τόπο εργασίας και αναψυχής, πραγματική πρόσβαση στη θάλασσα και τους ορεινούς όγκους για ανάπαυση, ασφαλή κτίρια και υποδομές των εργασιακών χώρων. Όλα τα παραπάνω αφορούν και την ίδια την περιοχή της Αυλίδας, καθώς είναι γνωστό ότι υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις σε υποδομές, αντιπλημμυρικά έργα διευθέτηση χειμάρρων, στο οδικό δίκτυο, υγειονομικές υπηρεσίες, τις σχολικές εγκαταστάσεις, ελεύθερους χώρους για τη νεολαία, παιδικές χαρές κ.λ.π. Κάτω από αυτό το πρίσμα εξετάζουμε την πρόταση του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού καθώς και άλλες παρεμβάσεις- σχεδιασμούς που έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας. Θεωρούμε αδιαπραγμάτευτο το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα, με όλα τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία της υγιεινής και ασφάλειας, προστασίας του περιβάλλοντος για την υγεία των εργαζομένων και του λαού της περιοχής.
Άλλωστε σήμερα υπάρχουν όλες αυτές οι τεχνολογικές και επιστημονικές προϋποθέσεις για την ελαχιστοποίηση των περιβαλλοντολογικών επιπτώσεων από την όποια παραγωγική δραστηριότητα. Το ότι δεν εφαρμόζονται αφορά την επιδίωξη των επιχειρηματικών ομίλων να εξοικονομήσουν δαπάνες για αυτές τις αναγκαίες παρεμβάσεις που αφορούν την ίδια τη ζωή των εργαζομένων και του λαού της περιοχής. Η ίδια επιδίωξη, το κέρδος, συνθλίβει και το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, που τίθεται καθημερινά σε αμφισβήτηση από τους σχεδιασμούς των μονοπωλιακών ομίλων. Οι εργαζόμενοι έχουν πικρή πείρα για το τι σημαίνει ελευθερία κίνησης κεφαλαίων, εργατικού δυναμικού, εμπορευμάτων που είναι αρχή για την Ευρωπαϊκή Ένωση και για τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Έχουν πικρή πείρα από την αντεργατική- αντιλαϊκή νομοθεσία που προστατεύει τα ιερά και τα όσια της κερδοφορίας, μια νομοθεσία που απελευθερώνει τις απολύσεις, τσακίζει τους μισθούς στο όνομα της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου κλπ. Από όλη τη φιλολογία που αναπτύσσεται σχετικά με τις συγκεκριμένες εξελίξεις καταρρέει και η συκοφαντία της μεγαλοεργοδοσίας και των πολιτικών της εκπροσώπων ότι «οι αγώνες των εργαζομένων κλείνουν τις επιχειρήσεις». Αυτό που τις ανοιγοκλείνει είναι το κυνήγι του κέρδους και αυτό αποδεικνύεται από τους σχεδιασμούς που υπάρχουν τόσο για το ΣΕΛΜΑΝ και την αξιοποίηση της έκτασής του με άλλο ιδιοκτήτη, όσο και για το Τσιμεντάδικο που με τον ίδιο ιδιοκτήτη προσδοκά στην αλλαγή χρήσης του με δημιουργία χώρου logistics αξιοποιώντας τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του χώρου (πλησίον εθνικού οδικού δικτύου, σύνδεση με σιδηροδρομικό δίκτυο). Αποδεικνύεται ότι η ανάπτυξη που γίνεται με σκοπό την αύξηση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων έχει μόνιμα θύματα τους εργαζόμενους. Είτε πετώντας τους στο δρόμο της ανεργίας σα στυμμένες λεμονόκουπες, είτε απασχολώντας τους με την εφαρμογή του αντεργατικού νομοθετικού πλαισίου που έχει ψηφίσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, υλοποιώντας και επεκτείνοντας το «έργο» των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, είτε καταδικάζοντάς τους να ζουν σε ένα περιβάλλον που επιβαρύνει την ανθρώπινη ζωή για να εξοικονομούνται πόροι από τα αναγκαία μέτρα προστασίας της. Το έχουν ζήσει στο πετσί τους οι εργαζόμενοι στα Τσιμέντα Χαλκίδας που διεκδικούν εδώ και 1800 μέρες το δικαίωμα στη δουλειά, γι αυτό ανησυχούν και αγωνιούν και οι εργαζόμενοι άλλων παραγωγικών μονάδων της περιοχής. Αυτή η πραγματικότητα αφορά τους εργαζόμενους και αυτοαπασχολούμενους και στον κλάδο του τουρισμού, του οποίου η
ανάπτυξη προωθείται ως εναλλακτική πρόταση με όχημα την επέκταση της οριοθέτησης του αρχαιολογικού χώρου. Ο συγκεκριμένος κλάδος γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη, με απανωτά ρεκόρ τα τελευταία χρόνια, μέσα στην περίοδο της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Μάλιστα έχει διαφημιστεί πολύ ως η ατμομηχανή της ανάπτυξης στη χώρα μας. Ωστόσο, αυτή η ανάπτυξη αφορούσε κατά κύριο λόγο την κερδοφορία μεγάλων μονοπωλίων του κλάδου και όχι τα εργατικά- λαϊκά δικαιώματα. Τα ρεκόρ αυτά έχουν επιτευχθεί πάνω στα συντρίμμια των εργασιακών σχέσεων, στα χαμηλά μεροκάματα, στην ανασφάλιστη εργασία, την κατάργηση του εποχικού επιδόματος ανεργίας. Επίσης, τα ρεκόρ αυτά δεν έχουν επηρεάσει σημαντικά τους μικρούς επιχειρηματίες του κλάδου, που δουλεύουν μερικούς μήνες την καλοκαιρινή σεζόν και με αυτούς προσπαθούν να βγάλουν τα σπασμένα του προηγούμενου έτους. Για αυτό τον τουρισμό μιλούν οι μεγαλοξενοδόχοι και οι μονοπωλιακοί όμιλοι του κλάδου και όχι για τη δυνατότητα των εργαζομένων να κάνουν φθηνές διακοπές, να έχουν ελεύθερη πρόσβαση στα πολιτιστικά μνημεία του τόπου, να έχουν οι εργαζόμενοι δουλειά με δικαιώματα και μισθό που να εξασφαλίζει αξιοπρεπή διαβίωση με βάση τις σύγχρονες ανάγκες. Οι εκλεγμένοι περιφερειακοί σύμβουλοι του ΚΚΕ με τη Λαϊκή Συσπείρωση τοποθετούνται με ευθύνη απέναντι στους εργαζόμενους και το λαό της περιοχής. Πρωταγωνιστούμε για τα καθημερινά προβλήματα, μέσα από το λαϊκό κίνημα παλεύουμε ώστε να αξιοποιείται και η πιο μικρή δυνατότητα να βελτιωθεί η ζωή των εργαζομένων, γνωρίζοντας ότι το εκμεταλλευτικό σύστημα που ζούμε σήμερα, μόνο χειρότερο γίνεται, δε μπορεί να γίνει ανθρώπινο, δε διορθώνεται, γι αυτό και πρέπει να ανατραπεί. Σε αυτό το δρόμο θα μπορεί να είναι πιο αποτελεσματική η πάλη για: Μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα και εξασφάλιση των θέσεων εργασίας. Ανάπτυξη όλων των απαραίτητων υποδομών στην περιοχή για την προστασία της υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων και του λαού της περιοχής, για την προστασία του περιβάλλοντος, με ουσιαστικό έλεγχο της εργοδοτικής ευθύνης από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του κράτους. Για όλους τους παραπάνω λόγους ζητάμε να υπάρξει πλήρης ενημέρωση από την πλευρά της κυβέρνησης για το συνολικό σχεδιασμό που έχει για την περιοχή, γι αυτό και δε μπορεί να υπάρξει καταφατική γνωμοδοτική απόφαση για την πρόταση του Υπ. Πολιτισμού και Αθλητισμού. Με βάση αυτή την ενημέρωση να επανέλθει το θέμα προς συζήτηση και να τοποθετηθεί η Περιφέρεια.
Σύμφωνα με το σκεπτικό που αναπτύξαμε, συμφωνούμε να υπάρχει ενημέρωση έχοντας ως βάση τα σημερινά δεδομένα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι καλυπτόμαστε από την αιτιολογική έκθεση της Περιφέρειας. Καταθέτουμε στα πρακτικά την τοποθέτησή μας, με την οποία θα ενημερώσουμε τους εργαζόμενους και το λαό της περιοχής το αμέσως επόμενο διάστημα. 5-3-2018 ΟΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΣΟΦΙΑ ΝΤΟΥΡΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΚΙΚΟΠΟΥΛΟΣ