Ομοιοπαθητική Θεραπεία Οξέων Ασθενειών

Ομοιοπαθητική Θεραπεία Οξέων Ασθενειών Τόμος A Άθως Όθωνος Ιατρος Ομοιοπαθητικης Ιατρικης

Ομοιοπαθητική Θεραπεία ΟΞΕΩΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ Τόμος Α (Κρυολογήματα, Ουρολοιμώξεις, Οσφυαλγία) -Οξείες και Χρόνιες Ασθένειες -Βασικές και Περιστασιακές Ιδιοσυγκρασίες -Τι πράγματι σημαίνει ομοιότητα -Ιεραρχική κατάταξη των συμπτωμάτων -Η «ευλογία» και η «κατάρα» του Ρεπέρτορι -Μιασματική Ιδιοσυγκρασιακή Διάγνωση Άθως Όθωνος Ιατρός Ομοιοπαθητικής Ιατρικής

2 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 ΝΟΣΟΣ, ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΙΔΙΟΣΥΓΚΡΑΣΙΕΣ 1.1 Ορισμός της Υγείας και της Ασθένειας 1.2 Διαφορά Ασθένειας και Νόσου 1.3 Χρόνια και Οξεία Νόσος, Χρόνια και Οξεία Ασθένεια 1.4 Επιπτώσεις στη θεραπεία λόγω της αντίληψης της Νόσου ή της αντίληψης της Ασθένειας 1.5 Τι είναι οι Ιδιοσυγκρασίες ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 ΝΟΜΟΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΔΙΑΓΝΩΣΗΣ 2.1 Σχέση Εικόνων Απόδειξης με Ιδιοσυγκρασίες 2.2 Εικόνα Απόδειξης, Φυσική Ασθένεια, Ιδιοσυγκρασία, Ομοιοπαθητικό Φάρμακο 2.3 Εμβάθυνση στο Νόμο της Ομοιότητας 2.4 Ιεράρχηση των Συμπτωμάτων σε Οξεία Ασθένεια βάσει του Νόμου της Ιεραρχίας 2.5 Ιεράρχηση των Χαρακτηριστικών σε Χρόνια Ασθένεια βάσει του Νόμου της Ιεραρχίας 2.6 Είδη Ομοιοπαθητικών Φαρμακολογιών 2.7 Νοσολογική «Ομοιοπαθητική» Διάγνωση

3 2.8 Διάγνωση βάσει της Οξείας Ασθένειας 2.9 Μιασματική Ιδιοσυγκρασιακή Διάγνωση 2.10 Η «ευλογία» και η «κατάρα» του Ρεπέρτορι! ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 ΜΙΑΣΜΑΤΙΚΗ ΙΔΙΟΣΥΓΚΡΑΣΙΑΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΣΤΙΣ ΟΞΕΙΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ 3.1 Μιασματική Ιδιοσυγκρασιακή Διάγνωση σε Οξείες Ασθένειες 3.2 Η θέση του Ρεπερτοράιζινγκ στην Ομοιοπαθητική Διάγνωση 3.3 Πότε μπορεί να γίνει τηλεφωνική διάγνωση και θεραπεία 3.4 Επιλογή των Βασικών Συμπτωμάτων και Νόμος της Ιεραρχίας 3.5 Ιεραρχούμε, ιεραρχούμε, ιεραρχούμε! 3.6 Η «ευλογία» και «κατάρα» του Ρεπέρτορι! 3.7 Η Μιασματική Συνιστώσα στις Οξείες Ασθένειες 3.8 Λόγοι για ένα τροποποιημένο Υπενθυμητικό Ρεπέρτορι του Κεντ 3.9 Νόμος της Ιεραρχίας και Ρεπέρτορι 3.10 Η πρακτική κλινική αξία των ρουμπρικών-συμπτωμάτων 3.11 Ομαδοποίηση συγγενών ρουμπρικών και ιεράρχηση των ομάδων 3.12 Πως φτιάχνεται το Υπενθυμητικό Ρεπέρτορι 3.13 Πως φτιάχνουμε μια Μιασματική Ιδιοσυγκρασιακή Φαρμακολογία ειδικά για Οξείες Ασθένειες 3.14 Βήματα για Μιασματική Ιδιοσυγκρασιακή Διάγνωση στις Οξείες Ασθένειες 3.15 Διαφορική Διάγνωση 3.16 Δυσκολίες στην ανεύρεση του ενός και μοναδικού ομοίου φαρμάκου στις Οξείες Ασθένειες

4 3.17 Διαδοχική χορήγηση των πλέον όμοιων φαρμάκων 3.18 Παράλληλη Ομοιοπαθητική και Αλλοπαθητική Αγωγή ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 ΚΡΥΟΛΟΓΗΜΑΤΑ A.Reminder Repertory 4.1 Coryza 4.2 Obstruction Nose 4.3 Pain Throat 4.4 Cough 4.5 Expectoration 4.6 Fever 4.7 Asthmatic Fever 4.8 Pain Ear 4.9 Hay Fever B. Materia Medica Acon, Allium cepa, Arum triphyllum, Arsenicum, Belladonna, Bryonia, Chamomilla, Drosera, Dulcamara, Euphrasia, Hepar sulphur, Kali bichromicum, Kali Carbonicum, Kali iodatum, Lachesis, Lycopodium, Mercury, Nux Vomica, Phosphor, Pulsatilla, Rumex, Sabadilla, Sambucus, Sanguinaria, Spongia, Teucrum, Wyethia ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5 ΟΥΡΟΛΟΙΜΩΞΕΙΣ, ΚΩΛΙΚΟΣ ΝΕΦΡΟΥ A.Reminder Repertory

5 5.1 Pain Urethra 5.2 Pain Bladder 5.3 Pain Kidneys 5.4 Pain Ureters B.Materia Medica of Urine Infection Argentum Nitricum, Apis, Cannabis indica, Cannabis sativa, Cantharis, Equisetum, Mercury, Mercurius corrosivus, Pulsatilla, Sulphur, Terebinthina C.Materia Medica of Renal Colic Belladonna, Berberis, Lycopodium, Nux Vomica, Ocinum, Sarsaparilla ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6 ΟΣΦΥΑΛΓΙΑ, ΙΣΧΙΑΛΓΙΑ A.Reminder Repertory 5.1 Pain Back (Lumbar Region) 5.2 Sciatica B.Materia Medica Arnica, Berberis, Bryonia, Calcarea carbonica, Colocynthis, Kali Carbonicum, Kali iodatum, Lycopodium, Nux Vomica, Phosphor, Rhus Toxicodendron, Rhododendron, Sep, Sulphur

6 ΠΡΟΛΟΓΟΣ Ο μεγαλύτερος σεβασμός στην Παράδοση μιας Επιστήμης ή ενός Πνευματικού Δρόμου δεν είναι παρά ο σεβασμός όσων συμφωνούν με τους Συμπαντικούς Νόμους και επιβεβαιώνονται από την καθημερινή ζωή. Και η αναίρεση όσων αντιτίθενται με τα πιο πάνω όσο «κλασσική» και «ιερή» γνώση και αν θεωρούνται και παρά το γεγονός ότι μπορεί να υποστηρίζονται από «δασκάλους» ή «αυθεντίες». Κάθε Επιστήμη και κάθε Πνευματικός Δρόμος ξεκινάει από κάποιον πρωτοπόρο «εισηγητή» του θέματος. Εισηγητής της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής υπήρξε ο Χάνεμαν πριν από 250 χρόνια. Σπούδασε την Ιατρική της Εποχής του και ανέβηκε στο ψηλό σκαλοπάτι του να είναι καθηγητής της Ιατρικής και διάσημος κλινικός γιατρός. Αλλά αυτή η Παράδοση της Ιατρικής της εποχής του δεν του επέτρεψε να βοηθήσει την άρρωστη κόρη του. Η πίστη του στην Παράδοση κλονίστηκε. Όντας τίμιος με τη Συνείδηση του, αποφάσισε να αναθεωρήσει την Παράδοση και να στηριχτεί σε νόμους και στον επιστημονικό πειραματισμό. Μέχρι τότε η Φαρμακολογία στηριζόταν είτε σε αναφορές χωρίς πειραματισμό από παλαιότερους γιατρούς-αυθεντίες είτε στα συμπτώματα ατόμων που δηλητηριάστηκαν, δηλαδή σε τοξικολογικές αναφορές. Ο Χάνεμαν υιοθέτησε για πρώτη φορά στην Ιατρική Επιστήμη το μέχρι και σήμερα αναγνωρισμένο Διπλό Τυφλό Πείραμα (Double Blind Trial) και το εφάρμοσε στην Απόδειξη των Φαρμακολογικών Ιδιοτήτων μιας φυτικής ή ορυκτής ουσίας στον υγιή Ανθρώπινο Οργανισμό. Αυτή η διαδικασία ονομάστηκε Απόδειξη (Proving). Τα ευρήματα από τις Αποδείξεις συγκρότησαν την πρώτη Ομοιοπαθητική Φαρμακολογία. Αρχικά και για 20 ολόκληρα χρόνια ο Χάνεμαν συνταγογραφούσε κάθε φορά το φάρμακο εκείνο που η εικόνα του στις Αποδείξεις-Τεχνητή

7 Ασθένεια (ως αυτούσια ουσία) ήταν όμοια με την εικόνα της Οξείας Νόσου-Φυσική Ασθένεια του ασθενούς του. Δημιούργησε πλέον μια νέα Ιατρική Παράδοση, ένα νέο Θεραπευτικό Σύστημα, την Ομοιοπαθητική Ιατρική. Μετά από 20 χρόνια αναγκάστηκε να αναθεωρήσει την αρχική Παράδοση και να δημιουργήσει μια νέα, την οποία όμως δεν κατάφερε να ολοκληρώσει σαν σύστημα. Έθεσε μόνο τις θεωρητικές βάσεις, μιλώντας για Χρόνιες Νόσους, Χρόνιες Προδιαθέσεις και Μιάσματα. Μετά από μια περίπου εκατονταετία ύπαρξης της Ομοιοπαθητικής ένας Αμερικανός γιατρός, ο Κεντ, ήδη επιτυχημένος αλλοπαθητικός γιατρός της εποχής του, βρέθηκε στην αδυναμία να θεραπεύσει την πάσχουσα γυναίκα του. Με δυσπιστία και περιφρόνηση, δέχτηκε τη βοήθεια ενός ομοιοπαθητικού γιατρού. Το θεραπευτικό αποτέλεσμα τον εντυπωσίασε. Μελέτησε τη νέα Ιατρική Παράδοση και έγινε τελικά καθηγητής της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής και επιτυχημένος ομοιοπαθητικός γιατρός. Και πάλι, η ίδια η ζωή, η κλινική πράξη, τον ώθησε να αναθεωρήσει την αρχική Ομοιοπαθητική Παράδοση του Χάνεμαν. Άρχισε να συνταγογραφεί με βάση τα ιδιοσυγκρασιακά χαρακτηριστικά της Χρόνιας Ασθένειας-Κλινικής Υγείας και όχι με βάση τα ιδιοσυγκρασιακά συμπτώματα της Οξείας Ασθένειας. Στην Ομοιοπαθητική του Φαρμακολογία για πρώτη φορά βρίσκουμε τα πρώτα ψήγματα μιας ιδιοσυγκρασιακής περιγραφής των φαρμάκων σε κατάσταση Κλινικής Υγείας. Ήταν επίσης ο πρώτος που υιοθέτησε τη χρήση των υψηλών δυναμοποιήσεων. Ο ίδιος χαρακτήρισε επανειλημμένα την Αλλοπαθητική Ιατρική ως «Ιατρική της Εμπειρίας» σε αντίθεση με την Ομοιοπαθητική που ήταν κατά τη γνώμη του η «Ιατρική των Νόμων». Πέραν τούτου, παρότι ο ίδιος μια καθιερωμένη αυθεντία της εποχής του, δήλωσε ξεκάθαρα ότι «Δεν υπάρχουν αυθεντίες στην Επιστήμη! Μόνο Νόμοι!»

8 Στην πορεία, επιφανείς ομοιοπαθητικοί γιατροί όπως ο Πασκέρο και ο Ορτέκα, ανέπτυξαν περαιτέρω τη Μιασματική Θεωρία και πρότειναν τη μιασματική ανάλυση των σωματικών και ψυχικών συμπτωμάτων και ρουμπρικών του Ρεπέρτορι. Γνώρισα την Αλλοπαθητική Ιατρική Παράδοση και ταυτόχρονα στο τέλος του τρίτου έτους της Ιατρικής Σχολής άρχισα να γνωρίζω την Ομοιοπαθητική Παράδοση. Πήρα το πτυχίο μου το 1985 και έκτοτε τα τελευταία 27 χρόνια εξασκώ την Ομοιοπαθητική Ιατρική. Στα πρώτα δέκα χρόνια της ομοιοπαθητικής ιατρικής μου πράξης ακολούθησα την Παράδοση της Κλασσικής Ομοιοπαθητικής, όπως την είχα διδαχθεί. Βασικές της αρχές είναι το να στηρίζεται κανείς στη συνολική ιδιοσυγκρασία σε κατάσταση Χρόνιας Ασθένειας-Κλινικής Υγείας και όχι στο να κάνει Ρεπερτοράιζινγκ είτε για τις Οξείες Ασθένειες είτε για τη Χρόνια Ασθένεια. Επίσης στο να βοηθείται στη διάγνωση του από τα μιασματικά χαρακτηριστικά του ασθενούς. Μέχρι τότε, στα 36 μου χρόνια, είχα ήδη σταδιακά μυηθεί σε διάφορες κοσμοθεωρίες, φιλοσοφίες και πνευματικούς δρόμους προσπαθώντας να βρω την Αλήθεια. Πέρασα από την αθεϊα και την Κομμουνιστική Ιδεολογία στον Εσωτερικό Χριστιανισμό, στη Φροϋδική Ψυχανάλυση, στην Οργόνη του Ράιχ, στη Θεωρία Γιν-Γιανγκ του Βελονισμού και στην Ανατολική Φιλοσοφία. Κάθε φορά ενθουσιαζόμουνα με το νέο και απέρριπτα το παλιό. Στα 36 μου χρόνια έγινε κάτι καθοριστικό για τη ζωή μου. Η ίδια η ζωή, μου έδειξε με τον πιο δραματικό τρόπο, πρώτον ότι θα πρέπει να ξεχωρίζω τους ανθρώπους που διατείνονται ότι υπηρετούν μια Επιστήμη ή έναν Πνευματικό Δρόμο από την ίδια την Επιστήμη και τον Πνευματικό Δρόμο. Δεύτερον, ότι όλες οι Επιστήμες και οι Πνευματικοί Δρόμοι δεν είναι παρά ένα κομμάτι της Αλήθειας και όχι ολόκληρη η Αλήθεια.

9 Πρόκειται για την ιστορία με τον Καθρέφτη του Πλούταρχου: «Η Αλήθεια ήταν ένας καθρέφτης στον Ουρανό (Κόσμος της Μοναδικότητας). Έπεσε στη Γη (Κόσμος της Δυαδικότητας) και έγινε χίλια κομμάτια. Από τότε όποιος άνθρωπος βρει ένα κομμάτι του καθρέφτη νομίζει ότι βρήκε όλη την Αλήθεια!» Έκτοτε γνωρίστηκα και με πολλά άλλα κομμάτια της Αλήθειας όπως η Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία, η φιλοσοφία του Ερμή του Τρισμέγιστου, η Ανθρωποσοφία του Ρούντολφ Στάινερ, η Οικολογία, η φιλοσοφία του Ζεν και πολλά άλλα. Αλλά πλέον δεν ταυτίζομαι με καμία θρησκεία, φιλοσοφία ή πνευματικό δρόμο χωρίς όμως και να τις απορρίπτω. Επικεντρώνομαι στις κοινές αλήθειες που διατρέχουν όλα αυτά τα Ιδεολογικά Συστήματα τα οποία δεν είναι παρά «μισές αλήθειες». Αυτό ήταν φυσικό να επηρεάσει και την επιστημονική και ιατρική μου πράξη. Όλες οι αλήθειες από τις πνευματικές μου αναζητήσεις έπρεπε να δεθούν αρμονικά με την Αλλοπαθητική και Ομοιοπαθητική ιατρική μου γνώση. Η Ολιστική Σκέψη, όπως την ανέπτυξα σταδιακά, δεν μου επέτρεπε να βλέπω ξεχωριστά την Επιστήμη από τη Θρησκεία και τη Φιλοσοφία, την Ασθένεια ξεχωριστά από την Ηθική και το Θεό, τη θεραπεία ξεχωριστά από τη δράση σύμφωνα με τους Συμπαντικούς Νόμους, το ατομικό ξεχωριστά από το κοινωνικό, τον Άνθρωπο ξεχωριστά από τη Φύση και το Σύμπαν, κοκ. Απογοητευμένος από τις διάφορες «Σχολές» της Ομοιοπαθητικής και τους διάφορους επιτήδειους «Δασκάλους» προχώρησα στο να δω τα πράγματα εξ αρχής όσον αφορά την Ιατρική και την Ομοιοπαθητική, υπερβαίνοντας την Ιατρική και Ομοιοπαθητική Παράδοση και κατά το δυνατόν τη δική μου υποκειμενικότητα. Προσπάθησα να στηριχτώ στην Ολιστική Σκέψη, στη σφαιρική γνώση από διάφορους τομείς (θρησκευτικούς, φιλοσοφικούς, επιστημονικούς, κ.α), στους Συμπαντικούς Νόμους και βέβαια στον ατομικό μου ηθικό τρόπο ζωής. Γιατί αν μη τι άλλο συνειδητοποίησα ότι βάσει του Συμπαντικού Νόμου της Αλήθειας-Ιεραρχίας, το «ποσόν» της Αλήθειας στο οποίο έχουμε

10 πρόσβαση σε οποιονδήποτε τομέα είναι ευθέως ανάλογο του ψυχικούηθικού επιπέδου ανάπτυξης μας σαν άτομα και του αντίστοιχου τρόπου ζωής. Καρπός αυτής της διαδρομής είναι σήμερα η Ολιστική Φιλοσοφία στο ευρύτερο πεδίο και η Μιασματική Ιδιοσυγκρασιακή Ομοιοπαθητική στο πεδίο της Ιατρικής Επιστήμης. Η δεύτερη μάλιστα είναι η «εξειδικευμένη» εφαρμογή της πρώτης στον τομέα της Ιατρικής. Οι καινοτομίες και ιδιαιτερότητες των πιο πάνω αναπτύσσονται στα διάφορα ιατρικά, φιλοσοφικά αλλά ακόμη και στα λογοτεχνικά μου βιβλία. Το συγκεκριμένο βιβλίο αφορά την εφαρμογή της Μιασματικής Ιδιοσυγκρασιακής Ομοιοπαθητικής στις Οξείες Ασθένειες αλλά είναι απαραίτητο για να έχει κανείς μια ολιστική εικόνα να διαβάσει πρώτα το βιβλίο «Μιασματική Ιδιοσυγκρασιακή Ομοιοπαθητική» που αναφέρεται στην εφαρμογή της ίδιας μεθόδου στις Χρόνιες Ασθένειες. Είναι σημαντικό να τονίσω ότι όπως κάθε ιδεολογικό σύστημα δεν είναι παρά ένα κομμάτι της Αλήθειας, έτσι και κάθε ξεχωριστό φιλοσοφικό βιβλίο μου δεν είναι παρά ένα κομμάτι της Ολιστικής Φιλοσοφίας και κάθε ιατρικό βιβλίο μου δεν είναι παρά ένα κομμάτι της Μιασματικής Ιδιοσυγκρασιακής Ομοιοπαθητικής. Το σύνολο δεν είναι το άθροισμα των μερών αλλά κάτι πολύ παραπάνω γι αυτό και το σύνολο της Αλήθειας είναι κάτι πολύ παραπάνω από το άθροισμα των επιμέρους αληθειών. Σε αυτό το «κάτι παραπάνω», όσον αφορά τη Γνώση, κεντρικό ρόλο παίζει η ηθική προσωπικότητα του ερευνητή της Αλήθειας και η σχέση του με τους Συμπαντικούς Νόμους και το Θεό, καθώς βέβαια και ο καθημερινός του τρόπος ζωής. Θεωρία και Πράξη αρμονικά δεμένη στο Όλον!

11 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 ΝΟΣΟΣ, ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΙΔΙΟΣΥΓΚΡΑΣΙΕΣ 1.1 Ορισμός της Υγείας και της Ασθένειας 1.2 Διαφορά Ασθένειας και Νόσου 1.3 Χρόνια και Οξεία Νόσος, Χρόνια και Οξεία Ασθένεια 1.4 Επιπτώσεις στη θεραπεία λόγω της αντίληψης της Νόσου ή της αντίληψης της Ασθένειας 1.5 Τι είναι οι Ιδιοσυγκρασίες 1.1 Ορισμός της Υγείας και της Ασθένειας Στην Ομοιοπαθητική Ιατρική είναι απαραίτητο το να ακολουθούμε τους Συμπαντικούς Νόμους και κατ επέκταση τους Ομοιοπαθητικούς Νόμους σε όλους τους τομείς εφαρμογής της. Αλλιώς, οποιαδήποτε Επιστήμη, παύει να είναι επιστημονική. Και βέβαια αυτό ισχύει και για τη διάγνωση και θεραπεία των Οξέων Ασθενειών. Αν θέλουμε λοιπόν να είμαστε σύμφωνοι με το Νόμο του Όλου και το Νόμο της Ιεραρχίας θα πρέπει, πριν εξετάσουμε τη θεραπεία των Οξέων Ασθενειών, να ορίσουμε τι είναι Ασθένεια και τι Υγεία, ποια η διαφορά Οξείας Ασθένειας και Χρόνιας Ασθένειας και ποια η διαφορά Ασθένειας και Νόσου. Όλα αυτά έχουν συζητηθεί διεξοδικά στο βιβλίο «Μιασματική Ιδιοσυγκρασιακή Ομοιοπαθητική» καθώς και στα υπόλοιπα βιβλία. Γι αυτό και θα αναφερθώ επιγραμματικά στον ορισμό των όρων πριν εξειδικεύσουμε στις ιδιαιτερότητες της θεραπευτικής αντιμετώπισης των Οξέων Ασθενειών.

12 Βάσει του Συμπαντικού Νόμου της Ενότητας και Ποικιλομορφίας, στον Κόσμο της Δυαδικότητας που ζούμε, Υγεία και Ασθένεια δεν μπορούν να εξεταστούν ξεχωριστά για τον ίδιο λόγο που δεν μπορείς να εξετάσεις τη μέρα χωρίς τη νύχτα και αντίστροφα. Κι αυτό γιατί η νύχτα είναι η απουσία της μέρας - δηλαδή του φωτός του ήλιου - και η Ασθένεια δεν είναι παρά η απουσία της Υγείας, η απουσία της ισορροπίας. Η Υγεία είναι το πρωταρχικό μέρος του δίπολου και η Ασθένεια το δευτερεύον. Ασθένεια, επομένως στην Ομοιοπαθητική, είναι η απουσία Υγείας, η απουσία ισορροπίας. Υγεία δε, είναι η κατάσταση ισορροπίας του ατόμου με το Φυσικό Περιβάλλον, τον Αιθερικό Κόσμο, τον Ψυχικό Κόσμο, με τους άλλους ανθρώπους, με το Σύμπαν και το Θεό, μέσω της ορθής χρήσης της ελεύθερης του βούλησης, ώστε να εκπληρώσει τη φυσική του αποστολή. Ένα οποιοδήποτε άτομο περνάει σε κατάσταση Ασθένειας όταν κάνει λανθασμένη χρήση της ελεύθερης του βούλησης σε διάφορα επίπεδα με αποτέλεσμα να μην εκπληρώνει τη φυσική του αποστολή σαν Άνθρωπος. Όπως ήδη διαπιστώνει εύκολα κάποιος, ο ομοιοπαθητικός και ολιστικός ορισμός της Υγείας-Ασθένειας, αφορά όλα τα επίπεδα ύπαρξης του Ανθρώπου και του Σύμπαντος. Αυτό αμέσως-αμέσως μας δίνει και τη διαφορά αντίληψης του ίδιου θέματος από την Αλλοπαθητική Ιατρική. 1.2 Διαφορά Ασθένειας και Νόσου Η Αλλοπαθητική επικεντρώνεται στην έννοια της Ασθένειας παρά στην έννοια της Υγείας και πολύ περισσότερο στην έννοια της Νόσου παρά στην έννοια της Ασθένειας. Νόσος, στην Αλλοπαθητική, σημαίνει ένα σύμπτωμα ή ένα σύνολο συμπτωμάτων από ένα ή περισσότερα όργανα ή οργανικά συστήματα που συνιστούν συγκεκριμένη, όμοια κατά το πλείστον, κλινική εικόνα. Αυτή η κλινική εικόνα συμπληρώνεται με παθολογοανατομικά και ιστολογικά ευρήματα, εργαστηριακές και παρακλινικές εξετάσεις.

13 Όπως ήδη έχουμε αναλύσει διεξοδικά στο βιβλίο «Μιασματική Ιδιοσυγκρασιακή Ομοιοπαθητική», η Νόσος δεν έχει φυσικά δοσμένη υπόσταση. Δεν είναι παρά ένα ανομοιογενές συνονθύλευμα από αιτιολογικούς παράγοντες, παθογενετικούς μηχανισμούς, συμπτώματα και σημεία, παθολογοανατομικά ευρήματα και εργαστηριακά ευρήματα. Η ίδια ανομοιογένεια, ως είναι φυσικό, παρατηρείται και στη θεραπευτική αντιμετώπιση κάθε Νόσου. Τελικά όμως, συνήθως ως θεραπεία προτείνεται κυρίως η καταστολή των συμπτωμάτων ή της νόσου σαν σύνολο. Σε αντίθεση με τα πιο πάνω η Ομοιοπαθητική και Ολιστική Ιατρική προτάσσει την έννοια της Ασθένειας που αφορά το άτομο - και μάλιστα το συγκεκριμένο άτομο - και όχι τη γενική παθολογία. Κι αυτό γιατί αυτό που ασθενεί ή υγιαίνει είναι το άτομο και μάλιστα υπό την καθοριστική επίδραση της φυσικά δοσμένης κατάστασης των Αιθερικών- Ιδιοσυγκρασιακών Αρνητικών Επιδράσεων. Η Νόσος αναφέρεται στη μεμονωμένη σωματική παθολογία και μάλιστα στην κοινή συνισταμένη παθολογία όλων των ατόμων ενώ η Ασθένεια αφορά την εξατομικευμένη μιασματική και ιδιοσυγκρασιακή ψυχοσωματική παθολογία του ατόμου σαν όλον. Γι αυτό και υπάρχει η γενική κατάσταση Ασθένειας σε ένα άτομο, η έλλειψη δηλαδή σθένους σαν όλον, ενώ υπάρχουν πάρα πολλές μεμονωμένες Νόσοι που μπορεί να αφορούν το ίδιο άτομο. Ένα άτομο λοιπόν ασθενεί σαν σύνολο έστω και αν πάσχει από συγκεκριμένες τοπικές νόσους όπως γαστρίτιδα, άσθμα, έκζεμα και κρίσεις πανικού. 1.3 Χρόνια και Οξεία Νόσος, Χρόνια και Οξεία Ασθένεια Στην Αλλοπαθητική οι Νόσοι χωρίζονται σε Χρόνιες και Οξείες. Οξεία Νόσος θεωρείται οποιαδήποτε απότομη και έντονη συνήθως κλινική εικόνα με βραχεία διάρκεια που μπορεί να είναι είτε υποτροπή μιας Χρόνιας Νόσου είτε άσχετη με αυτήν. Χρόνια Νόσος θεωρείται αυτή που

14 έχει σταδιακή έναρξη, χρόνια διαδρομή με υποτροπές (Οξεία Νόσος) και δύσκολα εξαλείφεται συνοδεύοντας συνήθως το άτομο για χρόνια ή εφ όρου ζωής. Στην Ομοιοπαθητική δεχόμαστε συμβατικά τους πιο πάνω ορισμούς για λόγους συνεννόησης με τους αλλοπαθητικούς συναδέλφους. Αλλά θεωρούμε ότι μια τέτοια ταξινόμηση της ανθρώπινης παθολογίας δεν είναι φυσική. Γι αυτό και όχι μόνο δεν είναι λειτουργική τις περισσότερες φορές αλλά επιπλέον συχνά ευθύνεται για πολλές παρενέργειες στη διάρκεια της θεραπευτικής αντιμετώπισης. Στην Ομοιοπαθητική χωρίζουμε την Ασθένεια σε Χρόνια Ασθένεια και Οξείες Ασθένειες. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε την ευρύτητα της έννοιας Ασθένεια στην Ολιστική και Ομοιοπαθητική Ιατρική. Όπως ήδη αναφέραμε, αφορά όλα τα επίπεδα ύπαρξης του Ανθρώπου και του Σύμπαντος όπως το Υλικό, το Κατώτερο Ενεργειακό, το Αιθερικό, το Ψυχικό, το συντροφικό, το οικογενειακό και το κοινωνικό. Η Ασθένεια δεν περιλαμβάνει τα επίπεδα του Κόσμου της Μοναδικότητας όπως το Ατομικό Πνεύμα και το Πνευματικό Επίπεδο μιας και αυτά δεν συνιστούν Αιτιολογικούς Παράγοντες Ασθένειας και άρα δεν προκαλούν ανισορροπία και παθολογία. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η κατάσταση Υγείας-Ασθένειας δεν περιλαμβάνει το θέμα της Ελεύθερης Βούλησης και το θέμα των ηθικών δράσεων του ατόμου. Ούτε σημαίνει βέβαια ότι δεν περιλαμβάνει και το θέμα της φυσικής αποστολής του Ανθρώπου σαν όντος, δηλαδή το θέμα του νοήματος της ύπαρξης του. Και βέβαια σαφώς και αφορά και τη σχέση του Ανθρώπου, σαν άτομο και σαν είδος, με το Σύμπαν και με το Θεό. Πέραν τούτου στην Αιτιολογική Αλυσίδα της Ασθένειας δεν θα μπορούσε η Ολιστική Ιατρική παρά να συμπεριλάβει και την Καρμική Κληρονομικότητα. Αυτή έχει άμεση σχέση με τη διαδρομή μιας συγκεκριμένης Ατομικής Ψυχής ανά την αιωνιότητα και ανά τις

15 διαδοχικές επίγειες και επουράνιες ζωές της. Αυτή η Καρμική Κληρονομικότητα γίνεται χειροπιαστή στην Ομοιοπαθητική με τις έννοιες αλλά και φυσικά υπάρχουσες καταστάσεις - των Μιασμάτων και Ιδιοσυγκρασιών. Καθώς και με τις Χρόνιες Προδιαθέσεις οι οποίες προκαλούνται από τις προηγούμενες. Έτσι, φτάνουμε τελικά στο να συνειδητοποιήσουμε ότι στην πράξη δεν υπάρχει κανένας που να είναι απόλυτα υγιής με την ουσιαστική και ολιστική έννοια του όρου. Άλλωστε, αν ήταν απόλυτα υγιής, δεν θα είχε κανένα νόημα να παραμείνει και να διαβιεί σε ένα επίγειο Κόσμο Δυαδικότητας όπου δεν υπάρχει Υγεία χωρίς Ασθένεια. Γι αυτό και όσες Ατομικές Ψυχές φωτίζονται και ξεπερνούν τον Κόσμο της Δυαδικότητας δεν επιστρέφουν ξανά στη Γη και παραμένουν στον Πνευματικό Κόσμο σαν πνευματικές πλέον οντότητες. Επομένως, αυτό που στην Αλλοπαθητική εννοούμε όταν λέμε «κλινικά υγιής» δεν είναι παρά ο χρόνιος ασθενής της Ομοιοπαθητικής. Ανά πάσα στιγμή το άτομο ευρίσκεται σε κατάσταση Χρόνιας Ασθένειας λόγω ακριβώς των Μιασματικών και Ιδιοσυγκρασιακών Επιδράσεων οι οποίες δημιουργούν και τις Χρόνιες του Προδιαθέσεις. Όταν το άτομο υπό την επίδραση διαφόρων στρεσογόνων παραγόντων, υλικών και ψυχικών, πέσει όσον αφορά την Αιθερική του Ενέργεια- Ζωτική Δύναμη, τότε μεταπίπτει από την κατάσταση της Χρόνιας Ασθένειας στην κατάσταση μιας Οξείας Ασθένειας. Αυτή η Οξεία Ασθένεια μπορεί να πάρει διάφορες μορφές ανάλογα με τις Χρόνιες Προδιαθέσεις του ατόμου και ανάλογα με την Περιστασιακή Ιδιοσυγκρασία που θα επικρατήσει. Σε κατάσταση Χρόνιας Ασθένειας-Κλινικής Υγείας το άτομο στη διάρκεια της ζωής του επηρεάζεται από μερικές, συγγενικές συνήθως, Βασικές Ιδιοσυγκρασίες. Σε κατάσταση Οξείας Ασθένειας το άτομο επηρεάζεται από μερικές Περιστασιακές Ιδιοσυγκρασίες ή μπορεί

16 σπανιότερα και από την ίδια ιδιοσυγκρασία που τον επηρέαζε σε κατάσταση Κλινικής Υγείας. Από πλευράς της Ομοιοπαθητικής θεωρούμε ότι μια Οξεία Ασθένεια μπορεί να έχει τις εξής δύο εκβάσεις: ίαση με την έννοια της επιστροφής στην πρότερη κατάσταση Χρόνιας Ασθένειας-Κλινικής Υγείας ή θάνατος. Αυτό που η Αλλοπαθητική αποκαλεί Χρόνια Νόσο δεν είναι παρά μια κατάσταση Χρόνιας Ασθένειας σε πιο ενεργή φάση αλλά η οποία δεν έχει συνεχή πορεία, παρά μόνο υφέσεις και εξάρσεις. 1.4 Επιπτώσεις στη θεραπεία λόγω της αντίληψης της Νόσου ή της αντίληψης της Ασθένειας Η Αλλοπαθητική αντίληψη της Νόσου ως ξεχωριστής από το άτομο κατάστασης καθώς και η αντίληψη του Ανθρώπου σαν αποκλειστικά υλικού όντος-σωματικού οργανισμού οδηγεί τελικά στη θεώρηση των συμπτωμάτων σαν συστατικό στοιχείο της Νόσου. Σαν κάτι εξωτερικό και αρνητικό, σαν κάτι που δεν έχει να κάνει με το άτομο. Αποτέλεσμα αυτής της αντίληψης είναι η θεραπευτική επιλογή της με κάθε τρόπο άμεσης καταστολής των συμπτωμάτων. Στην προσπάθεια αυτής της καταστολής δεν χρησιμοποιούνται μόνο χημικά φάρμακα που καταστέλλουν μεμονωμένα συμπτώματα αλλά και φάρμακα που καταστέλλουν γενικά την άμυνα του οργανισμού. Όπως πχ το ανοσοκατασταλτικό φάρμακο κορτιζόνη ή οι αντιβιώσεις ή τα χημειοθεραπευτικά. Αυτό έχει συχνά σαν αποτέλεσμα την καταστολή πλέον της ίδιας της Ασθένειας και τη μεταφορά της σε πιο εσωτερικά και πιο σημαντικά για τη ζωή όργανα και συστήματα. Το επίπεδο Υγείας του ατόμου χειροτερεύει δραματικά και συχνά επηρεάζεται και η ψυχική του υγεία. Αυτή η μαζική καταστολή των Νόσων σε πληθυσμιακό επίπεδο επί εκατονταετίες ευθύνεται και για τη μεταφορά του κέντρου βάρους των

17 Χρόνιων Προδιαθέσεων από πιο εξωτερικά συστήματα σε πιο εσωτερικά στις «ανεπτυγμένες» χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής. Έτσι ενώ οι πληθυσμοί των χωρών του Τρίτου Κόσμου πάσχουν κυρίως από δερματικά και λοιμώδη, οι πληθυσμοί των ανεπτυγμένων χωρών πάσχουν κυρίως από καρδιαγγειακά, νοσήματα του «πολιτισμού» όπως διαβήτη, αυτοάνοσα, καρκίνο και ψυχικά νοσήματα. Τα τελευταία μάλιστα έχουν προσλάβει, στις μέρες μας, επιδημικές διαστάσεις! Αντίθετα, στην Ομοιοπαθητική και Ολιστική Ιατρική θεωρούμε ότι τα συμπτώματα δεν προκαλούνται από την Ασθένεια αλλά από την προσπάθεια του ψυχοσωματικού αμυντικού μηχανισμού του ατόμου να επαναφέρει το άτομο σε κατάσταση Υγείας. Συμπτώματα όπως πυρετός, εφίδρωση, απόχρεμψη, βήχας, καταρροή, διάρροια, έμετος, κλπ δεν είναι παρά χρήσιμοι μηχανισμοί για την αποτοξίνωση του οργανισμού και την κάθαρση του. Μάλιστα, τα συμπτώματα δεν είναι χαρακτηριστικά της Ασθένειας αλλά της Ιδιοσυγκρασίας του ατόμου. Γι αυτό και είναι εξατομικευμένα ακόμη και όταν διάφορα άτομα ασθενούν υπό την επίδραση του ίδιου νοσογόνου παράγοντα. Επομένως, εφόσον θεωρούμε ότι τα συμπτώματα τα προκαλεί ο αμυντικός μηχανισμός του ατόμου, άρα είναι χρήσιμα παρότι ενοχλητικά και άρα σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να καταστέλλονται. Μπορούμε είτε να ανακουφίσουμε με φυσικό τρόπο τα μεμονωμένα συμπτώματα είτε να ενισχύσουμε το άτομο σαν ψυχικό-ενεργειακό-σωματικό σύνολο δρώντας και στα τρία επίπεδα ώστε να το βοηθήσουμε να επανέλθει σε κατάσταση Υγείας-Χρόνιας Ασθένειας. Η Ομοιοπαθητική και ο Βελονισμός το κάνουν αυτό δρώντας καθαρά σε ενεργειακό επίπεδο αρχικά, αν και τελικά αυτή η επίδραση μεταφέρεται και στο σωματικό και στο ψυχικό επίπεδο μιας και το άτομο είναι ένα ενιαίο όλον. Η Φυσική Υγιεινή το κάνει δρώντας στο σωματικό επίπεδο κυρίως με τη χρήση υγιεινής τροφής και με τη χρήση φυσικών μέσων όπως ύπνος, ξεκούραση, επαφή με καθαρό αέρα και ήλιο, κλπ. Η

18 Φυτοθεραπεία το κάνει δρώντας στο σωματικό επίπεδο με τη χρήση ήπιων βοτάνων. 1.5 Τι είναι οι Ιδιοσυγκρασίες Εφόσον για την Ομοιοπαθητική η έννοια του Ατόμου και της Ιδιοσυγκρασίας διαδραματίζει τόσο κεντρικό και καθοριστικό ρόλο είναι εξαιρετικά σημαντικό να καταλάβουμε τι σημαίνει Ιδιοσυγκρασία και πόσων ειδών Ιδιοσυγκρασίες υπάρχουν. Υπό την επίδραση των Μιασμάτων (Γιν και Γιανγκ ενέργεια) αλλά και άλλων σωματικών, ενεργειακών και ψυχικών στρεσογόνων παραγόντων, το Αιθερικό Σώμα ενός ατόμου τείνει να διαμορφώνεται σε συγκεκριμένες καταστάσεις ανισόρροπης ροής. Αυτές με τη σειρά τους δίνουν γένεση σε συγκεκριμένα σωματικά και ψυχικά χαρακτηριστικά σε κατάσταση Χρόνιας Ασθένειας ή σε συγκεκριμένα σωματικά και ψυχικά συμπτώματα σε κατάσταση Οξείας Ασθένειας. Το σύνολο των ιδιαίτερων σωματικών και ψυχικών χαρακτηριστικών και συμπτωμάτων τα οποία αντιστοιχούν σε συγκεκριμένη αιθερική ανισορροπία, συνιστούν την κλινική εικόνα μιας Ιδιοσυγκρασίας είτε σε κατάσταση Χρόνιας Ασθένειας είτε σε κατάσταση Οξείας Ασθένειας. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι η Ασθένεια ξεκινάει πάντα από το Αιθερικό Επίπεδο και από εκεί και πέρα επηρεάζει και το σωματικό επίπεδο προς τα κάτω και το ψυχικό επίπεδο προς τα πάνω. Οι Ιδιοσυγκρασίες δεν είναι παρά ενεργειακές διαμορφώσεις του Αιθερικού Σώματος οι οποίες τείνουν να ανισορροπήσουν το άτομο. Το αναγκάζουν να λειτουργήσει με συγκεκριμένο ανελεύθερο τρόπο τόσο στο επίπεδο της σκέψης, του συναισθήματος και της συμπεριφοράς όσο και στο σωματικό επίπεδο. Αυτή η ανισορροπία καθορίζει όχι μόνο την ατομική αλλά και τη συντροφική, την οικογενειακή και την κοινωνική ζωή του ατόμου.

19 Η Ιδιοσυγκρασία δεν έχει να κάνει με το βαθύτερο Εσωτερικό Εαυτό του ατόμου. Έχει να κάνει με τον Εξωτερικό του Εαυτό. Γι αυτό άλλωστε και το ίδιο άτομο μπορεί στη διάρκεια της ζωής του να επηρεαστεί κατά καιρούς από διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες είτε σε κατάσταση Χρόνιας Ασθένειας-Κλινικής Υγείας είτε σε κατάσταση Οξείας Ασθένειας. Οι Ιδιοσυγκρασιακές και Μιασματικές Επιδράσεις είναι η πηγή όλων των πλανών του ατόμου και κατ επέκταση όλων των Ασθενειών του. Είναι όμως η λανθασμένη δράση και οι λανθασμένες επιλογές του ατόμου που καθορίζουν σε ποια ιδιοσυγκρασιακή επίδραση θα είναι ευάλωτο. Όσο πιο ορθές οι επιλογές του ατόμου και όσο πιο φυσικός και σύμφωνα με τους Συμπαντικούς Νόμους είναι ο τρόπος ζωής ενός ατόμου τόσο πιο ελεύθερο το άτομο από τις ιδιοσυγκρασιακές και μιασματικές επιδράσεις. Στην πράξη, όλοι όσοι ζούμε στη Γη, στη διάρκεια της επίγειας ζωής μας, υποκείμεθα αναγκαστικά στην αρνητική επίδραση των ιδιοσυγκρασιών γιατί ακριβώς ζούμε και δεσμευόμαστε από τον Κόσμο της Πλάνης, τον Κόσμο της Μάγια, τον Κόσμο της Δυαδικότητας. Μόνο ελάχιστες Ατομικές Ψυχές, όταν φωτιστούν πραγματικά, μπορούν να υπερβούν τον Κόσμο της Δυαδικότητας και της Πλάνης. Και μόνο τότε μπορούν να υπερβούν τις ιδιοσυγκρασιακές και μιασματικές επιδράσεις άρα να υπερβούν και την Ασθένεια ή καλύτερα το δίπολο Υγεία-Ασθένεια και να κερδίσουν την ευδαιμονία.

20 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 ΝΟΜΟΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΔΙΑΓΝΩΣΗΣ 2.1 Σχέση Εικόνων Απόδειξης με Ιδιοσυγκρασίες 2.2 Εικόνα Απόδειξης, Φυσική Ασθένεια, Ιδιοσυγκρασία, Ομοιοπαθητικό Φάρμακο 2.3 Εμβάθυνση στο Νόμο της Ομοιότητας 2.4 Ιεράρχηση των Συμπτωμάτων σε Οξεία Ασθένεια βάσει του Νόμου της Ιεραρχίας 2.5 Ιεράρχηση των Χαρακτηριστικών σε Χρόνια Ασθένεια βάσει του Νόμου της Ιεραρχίας 2.6 Είδη Ομοιοπαθητικών Φαρμακολογιών 2.7 Νοσολογική «Ομοιοπαθητική» Διάγνωση 2.8 Διάγνωση βάσει της Οξείας Ασθένειας 2.9 Μιασματική Ιδιοσυγκρασιακή Διάγνωση 2.10 Η «ευλογία» και η «κατάρα» του Ρεπέρτορι! 2.1 Σχέση Εικόνων Απόδειξης με Ιδιοσυγκρασίες Ο Χάνεμαν, ο ιδρυτής της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής, μέσω της διαδικασίας της Απόδειξης, βρήκε ένα τρόπο να καταγράψει Εικόνες

21 Τεχνητών Ασθενειών, Εικόνες Απόδειξης. Κάποιες από αυτές τις Εικόνες είχαν σαφείς ομοιότητες με Εικόνες Φυσικών Ασθενειών και άρα αντιστοιχούσαν στην Κλινική Εικόνα Ιδιοσυγκρασιών. Δεν αντιστοιχούν όμως όλες οι Εικόνες Απόδειξης σε Φυσικά Υπάρχουσες Ιδιοσυγκρασίες. Το μεγαλύτερο μέρος από τις Εικόνες Απόδειξης, και ιδιαίτερα αυτές που παρουσιάζουν περιορισμένη συμπτωματολογία και μάλιστα από μεμονωμένα οργανικά συστήματα και χωρίς σαφή, χαρακτηριστική ψυχική εικόνα, συνιστούν απλώς Τεχνητές, Εργαστηριακές Ασθένειες. Άρα δεν μπορούν να θεωρηθούν ως όμοιες εικόνες με Φυσικές Ασθένειες και επομένως και ως Ομοιοπαθητικά Φάρμακα! Μόνο εκείνες οι Εικόνες Απόδειξης που έχουν ομοιότητα με φυσικά υπάρχουσες Εικόνες Χρόνιων Ασθενειών μπορούν να θεωρηθούν ότι αντιστοιχούν στην Κλινική Εικόνα των Βασικών Ιδιοσυγκρασιών και σε Βασικά Ομοιοπαθητικά Φάρμακα. Και μόνο εκείνες οι Εικόνες Απόδειξης που έχουν ομοιότητα με φυσικά υπάρχουσες Εικόνες Οξέων Ασθενειών μπορούν να θεωρηθούν ως Περιστασιακές Ιδιοσυγκρασίες και Περιστασιακά Ομοιοπαθητικά Φάρμακα. Στην πράξη, μόνο μερικές δεκάδες είναι οι Βασικές Ιδιοσυγκρασίες, οι πολύχρηστες και αποτελεσματικές σε κατάσταση Χρόνιας Ασθένειας. Στην πράξη, μόνο γύρω στις 100 είναι οι Περιστασιακές Ιδιοσυγκρασίες, οι πολύχρηστες και αποτελεσματικές σε Οξείες Ασθένειες. 2.2 Εικόνα Απόδειξης, Φυσική Ασθένεια, Ιδιοσυγκρασία, Ομοιοπαθητικό Φάρμακο Δυστυχώς, υπάρχει μια μεγάλη σύγχυση στην Ομοιοπαθητική Βιβλιογραφία και επομένως και στο μυαλό των περισσότερων ομοιοπαθητικών γιατρών. Θα πρέπει να διακρίνουμε την Εικόνα Απόδειξης μιας αυτούσιας ουσίας που συνιστά μία Τεχνητή Ασθένεια

22 από την Εικόνα μιας Φυσικής Ασθένειας που αντιστοιχεί σε μια συγκεκριμένη Βασική ή Περιστασιακή Ιδιοσυγκρασία καθώς επίσης και από την εικόνα ενός Ομοιοπαθητικού Φαρμάκου. Η Εικόνα Απόδειξης είναι ένα σύνολο συμπτωμάτων που προκαλείται τεχνητά στο εργαστήριο σε υγιείς ανθρώπους λόγω ελεγχόμενης δηλητηρίασης από μια συγκεκριμένη φυτική ή ορυκτή ουσία. Η Φυσική Ασθένεια είναι ένα σύνολο συμπτωμάτων που αναπτύσσεται σε ένα άτομο που ασθενεί υπό την επίδραση διαφόρων φυσικών στρεσογόνων παραγόντων. Η Ιδιοσυγκρασία είναι μια αιθερική κατάσταση, εξωτερική από τον άνθρωπο, η οποία μπορεί να ανισορροπήσει το Αιθερικό Σώμα ατόμων βάσει συγκεκριμένου τρόπου. Τέλος, το Ομοιοπαθητικό Φάρμακο είναι ένα ενεργειακό-αιθερικό φάρμακο το οποίο μπορεί να εξουδετερώσει, ως ένα σημείο, την αρνητική επίδραση μιας συγκεκριμένης Ιδιοσυγκρασίας σε ένα συγκεκριμένο άτομο που επηρεάζεται από αυτή την Ιδιοσυγκρασία. Γι αυτό και αν το ομοιοπαθητικό φάρμακο δεν δοθεί σε ένα άτομο που επηρεάζεται από την όμοια ιδιοσυγκρασία δεν θα έχει καμία δράση. Κατά τον ίδιο τρόπο που αν δεν δώσουμε την κατάλληλη ενέργεια σε ένα λαμπτήρα πυρακτώσεως (ηλεκτρική ενέργεια) δεν θα παραχθεί φως (ορατή ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία). 2.3 Εμβάθυνση στο Νόμο της Ομοιότητας Ο Νόμος της Ομοιότητας είναι πάρα πολύ σημαντικός για την Ομοιοπαθητική. Είναι ο θεμελιώδης της Νόμος. Δυστυχώς, παραβιάζεται καθημερινά ακόμη και από αυτούς που διατείνονται ότι τον σέβονται και τον εφαρμόζουν ασκώντας την «Κλασσική Ομοιοπαθητική». Κι αυτό γίνεται γιατί δεν έχει κατανοηθεί τι είναι ο Άνθρωπος σαν όλον, τι είναι οι Ιδιοσυγκρασίες και κατά πόσον μια Εικόνα Απόδειξης αντιστοιχεί σε Φυσική Ασθένεια και Ιδιοσυγκρασία.