«Η ζωή σε άλλους τόπους» - Η φυλή Μασάι στο Λοϊτόκιτοκ της Αφρικής Επιστολές προς τον Δήμαρχο Αθηένου Από τους μαθητές και τις μαθήτριες της Στ 3 Δημοτικό Σχολείο Αθηένου Κ.Β Υπεύθυνη εκπαιδευτικός Χριστιάνα Ροκόπου Φεβρουάριος 2018
Δράση «Η ζωή σε άλλους τόπους» Η συγκεκριμένη δράση έχει σχεδιαστεί από κοινού από τις εκπαιδευτικούς Άννα Χριστοδούλου (Θεολόγος, Γυμνάσιο Αθηένου) και Χρυστάλλα Ροκόπου (Δασκάλα, Δημοτικό Σχολείο Αθηένου, Κ.Β ), στα πλαίσια της γενικής φιλοσοφίας της ομαλής μετάβασης των εκταίων στο γυμνάσιο. Επιπλέον, μέσα από τα μαθήματα (διδασκαλίες) που έχουν προκύψει δόθηκε η δυνατότητα στις συγκεκριμένες εκπαιδευτικούς να μεταδώσουν στα παιδιά αυθεντικές εμπειρίες που έχουν από αυτόχθονες λαούς (Νάβαχο Αμερική, Μασάι Αφρική), μέσα από παιδαγωγικές δραστηριότητες. Επιστέγασμα της συγκεκριμένης δράσης ήταν η ετοιμασία επιστολών από τα παιδιά προς τον Δήμαρχο Αθηένου με σκοπό τη διατύπωση του αιτήματος για συνέχιση και εντατικοποίηση της αποστολής ανθρωπιστικής βοήθειας προς το Λοϊτόκιτοκ της Κένυας, στην Αφρική. ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Επιστολές έγραψαν όλα τα παιδιά. Στην παρούσα ανάρτηση παρουσιάζονται οι επιστολές των παιδιών που δόθηκαν σε ηλεκτρονική μορφή.
Έντιμε κύριε Δήμαρχε, Σκοπός της επιστολής μας είναι να σας προβληματίσουμε εμείς τα παιδιά για κάποια άλλα παιδιά που ζουν στο Λοϊτόκιτοκ της Αφρικής. Όλα τα παιδιά του κόσμου αξίζουν και πρέπει να είναι χαρούμενα. Για να είναι όμως αυτά τα παιδιά στο Λοϊτοκιτοκ χαρούμενα χρειάζονται πολλά υλικά αγαθά που για εμάς είναι κάτι το φυσικό και δεδομένο αλλά για αυτά είναι πολύ δύσκολο να τα αποκτήσουν. Οι άνθρωποι αυτοί φυσικά στερούνται το δικαίωμα στην ζωή, στα όνειρα και στην ευτυχία. Μας στεναχωρεί πολύ το γεγονός πως ζουν σε οικισμούς που για εμάς τα παιδιά του Δυτικού Τεχνολογικά Ανεπτυγμένου κόσμου δεν υπάρχουν ούτε στην φαντασία μας. Μένουν σε παράγκες πολλοί άνθρωποι μαζί μαζεμένοι. Να τονίσουμε ότι τα παιδιά και γενικά οι ενήλικες στο Λοϊτόκιτοκ δουλεύουν συνεχώς και δεν χαίρονται το παιχνίδι. Η αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας πρέπει να συνεχιστεί από την κοινότητα μας γιατί πιστεύουμε ότι έστω και λίγη βοήθεια από εμάς για αυτούς είναι μεγάλη. Αυτά που εμείς θεωρούμε δεδομένα και ασήμαντα, για αυτούς είναι άπιαστα όνειρα. Δεν πρέπει να υπάρχει αυτή η ανισότητα. Πρέπει να σταματήσουμε να μένουμε αμέτοχοι. Δεν μπορούμε να αδιαφορούμε για τον συνάνθρωπο μας. Η άποψη μας ως παιδιά του Δυτικού Τεχνολογικά Ανεπτυγμένου Κόσμου είναι πως πρέπει να οργανωθούμε, να γεμίσουμε container με φαγητά, ρούχα, παπούτσια, παιχνίδια και οτιδήποτε άλλο που για εμάς είναι μικρά, παλιά ή απλά δεν τα θέλουμε άλλο, παρά να τα πετάξουμε να τα συγκεντρώσουμε σε ένα μέρος και να τα στείλουμε σε αυτά τα παιδιά που τα έχουν ανάγκη. Πιστεύουμε πως εσείς, ως δήμαρχος έχετε το κύρος και την δύναμη να ενημερώσετε τον κόσμο της κοινότητάς μας για την ανάγκη συνέχισης της αποστολής ανθρωπιστικής βοήθειας. Θα ήταν πολύτιμη βοήθεια, για εμάς τα παιδιά, να σας έχουμε στο πλάι μας σε αυτό τον ανθρωπιστικό μας αγώνα. Είμαστε βέβαιοι ότι με την κατάλληλη ενημέρωση θα κάνουμε τον κόσμο να νοιαστεί αυτούς τους ανθρώπους που η ζωή τους έκανε να είναι φτωχοί στα αγαθά αλλά πλούσιοι στην ψυχή. Ας κάνουμε μια προσπάθεια να διαφυλάξουμε το μέλλον αυτών των παιδιών και να μάθουμε από αυτούς να αγαπάμε αυτά που έχουμε και να μην ζητάμε συνεχώς καινούρια και περισσότερα καταναλωτικά αγαθά. Στο παζλ του παγκόσμιου πολιτισμού το κάθε κομματάκι είναι σημαντικό. Αν ένα κομματάκι σπάσει ή φθαρεί δεν θα είναι το παζλ μας ολοκληρωμένο. Επομένως αφού έχουμε τον ίδιο Θεό ας έχουμε και την ίδια μοίρα. Ας βοηθήσουμε για να βοηθηθούμε. Ας ριζώσει στην καρδιά μας το φιλότιμο και η αλληλεγγύη. Ας δώσουμε για να γίνουμε πιο πλούσιοι. Σας ευχαριστούμε για τον πολύτιμο χρόνο σας που αφιερώσατε για να διαβάσετε τους προβληματισμούς μας για ένα αύριο με ίδιες αρχές και αξίες για όλο τον κόσμο. Για ένα αύριο που όλος ο κόσμος θα είναι ίσος και αγαπημένος. Κωνσταντίνος Αδάμου Μαθητής της ΣΤ3
Σκοπός της επιστολής μας είναι να σας ευαισθητοποιήσουμε και να σας παρακαλέσουμε να κάνετε τα αδύνατα δυνατά, ώστε να συνεχιστεί η ανθρωπιστική βοήθεια προς τους κατοίκους στο Λοϊτόκιτοκ, της Αφρικής. Όλοι γνωρίζουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι στο Λοϊτόκιτοκ και στους γύρω οικισμούς, ζουν κάτω από πολύ δύσκολες κλιματολογικές συνθήκες και αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα. Δεν έχουν φαγητό να φάνε, ούτε καθαρό νερό να πιούν. Χιλιάδες απ αυτούς πεθαίνουν καθημερινά από την πείνα και τις αρρώστιες όπως είναι η μαλάρια, ο κίτρινος πυρετός και η ασθένεια του ύπνου. Γι αυτό πιστεύουμε ότι είναι υποχρέωση και καθήκον όλων μας, να συνεχιστεί η αποστολή ανθρωπιστικής βοήθεια από την κοινότητα μας. Παρόλο που βρισκόμαστε στον 21ον αιώνα θέλουμε να τονίσουμε ότι πολλοί απ αυτούς τους ανθρώπους είναι αναλφάβητοι και αυτό είναι πραγματικά πολύ λυπηρό και απίστευτο και πρέπει να μας προβληματίσει. Δεν μπορούμε να μένουμε αμέτοχοι, ούτε να αδιαφορούμε μπροστά σε αυτές τις απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης των συνανθρώπων μας. Πρέπει, επιτέλους, να καταλάβουμε ότι όλοι είμαστε παιδιά του ίδιου Θεού και οφείλουμε να αγαπούμε και να βοηθούμε αυτούς, γιατί για αυτούς τους ανθρώπους και η πιο μικρή εισφορά είναι μεγάλη. Εάν πραγματικά είμαστε πολιτισμένοι άνθρωποι τότε σεβόμαστε και εκτιμούμε τους άλλους ανθρώπους, ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος και θρησκείας. Ας το αποδείξουμε με τις πράξεις μας. Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή. Στο πάζλ του παγκοσμίου πολιτισμού το κάθε κομματάκι είναι πολύτιμο. Αξιότιμε δήμαρχε Αθηένου, επειδή πιστεύουμε σ εσάς, είμαστε σίγουροι ότι τα επιχειρήματά μας, θα αγγίξουν την ευαίσθητη ψυχή σας και θα πράξετε αυτό που πρέπει, γιατί είσαστε ένας καλός, έξυπνος και ευαίσθητος Άνθρωπος. Κυριάκος Δημήτριου Μαθητής Στ 3 Δημοτικό Σχολείο Αθηένου Κ.Β
Εγώ, η Ουρανία Σατσιά, μαθήτρια της ΣΤ 3 τάξης του Δημοτικού Σχολείου Αθηένου Κ.Β, έχω ως σκοπό της επιστολής μου να υπογραμμίσω την αναγκαιότητα της συνέχισης της ανθρωπιστικής βοήθειας προς τους κατοίκους στο Λοϊτόκιτοκ της Κένυας στην Αφρική, της φυλής Μασάι. Πρέπει να συνεχιστεί - κατά την γνώμη μου - η αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας από την κοινότητα μας, γιατί είμαστε ένας μεγάλος Δήμος και έτσι μπορούμε να προσφέρουμε πολλά πράγματα (π.χ φαγητά, είδη ένδυσης κτλ.). Κάθε λαός έχει δικαίωμα να έχει ό,τι έχουμε και εμείς. Δεν φταίνε εκείνοι αν γεννήθηκαν σε ένα τέτοιο φτωχικό περιβάλλον. Ο κάθε ένας από εμάς τους δυτικούς τεχνολογικά πιο εξελιγμένους και <<πολιτισμένους>> ανθρώπους αυτού του πλανήτη - έχουμε την ευθύνη, - αφού κατέχουμε την τεχνολογία και την τεχνογνωσία να τους μάθουμε είτε να φτιάχνουν φαγητά είτε οτιδήποτε άλλο θα διευκολύνει τη ζωή τους. Πιστεύω ότι πρέπει να συνεχιστεί η αποστολή αυτής της ανθρωπιστικής βοήθειας προς τους κατοίκους του Λοϊτόκιτοκ από τον Δήμο μας, επειδή έχουν και αυτοί όνειρα. Όλοι έχουμε τον ίδιο Θεό και είμαστε όλοι ΙΣΟΤΙΜΟΙ προς αυτόν. Οι πληγές που τους είχαμε δημιουργήσει πριν από μερικούς αιώνες, αποικίζοντας τα εδάφη τους, τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να ξεκινήσουμε να τις γιατρεύουμε. Οι πραγματικά πολιτισμένοι άνθρωποι σέβονται και εκτιμούν τους άλλους λαούς. Σε αυτό το παζλ του παγκόσμιου πολιτισμού χωράμε όλοι. Δεν πρέπει να αδιαφορούμε ούτε να μένουμε αμέτοχοι. Ελπίζω να σας ευαισθητοποίησα και να σας συγκίνησα με την επιστολή μου. Ουρανία Σατσιά Μαθήτρια της Στ 3
Αξιότιμε κύριε δήμαρχε, Είμαστε μαθητές της Στ 3 τάξης,από το Δημοτικό Σχολείο Αθηαίνου Κ.Β και σκοπός αυτής της επιστολής είναι να σας πείσουμε σχετικά με την αναγκαιότητα συνέχισης της ανθρωπιστικής βοήθειας προς τους κατοίκους στο Λοϊτόκιτοκ της Αφρικής. Το Λοϊτόκιτοκ είναι ενα από τα πιο φτωχικά χωριά στην Αφρική.Οι άνθρωποι που ζούν εκεί αλλά και στα τριγύρω μέρη είναι πολύ φτωχοί και για αυτόν τον λόγο, αλλα και για πολλούς άλλους λόγους, νομίζουμε πως είναι σωστό να συνεχίσουμε να τους βοηθούμε. Όπως όλοι οι άλλοι άνθρωποι στον κόσμο έτσι και αυτοί έχουν όνειρα, και αυτοί έχουν δικαιώματα.το δικαίωμα να ζούν και να μορφώνονται είναι πράγματα που δεν μπορούν να κάνουν λόγω της φτώχιας και της πείνας. Όταν ήρθε η κ. Άννα Χρυστοδούλου στην τάξη μας, μας είπε πως όταν πήγε στο Λοϊτόκιτοκ γνώρισε τον Πάτρικ. Ένα παιδί που ονειρεύεται να μάθει για τον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική γλώσσα. Δυστυχώς, όμως, αυτό είναι αδύνατο να γίνει αν δεν βελτιωθούν οι συνθήκες στις οποίες ζει αυτός και η οικογένειά του. Φαντάζεστε τη χαρά του όμως αν αυτό συμβεί; Εγώ ναι! Σκεφτείτε για λίγο πόσο καλό θα κάνουμε όταν ο καθένας από εμάς στείλει λίγο φαγητό, εμφιαλωμένο νερό και ρούχα για να φορέσουν. Αν το κάνουμε ο κόσμος τους θα γίνει ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ... Ο κόσμος όλος θα γίνει καλύτερος! Συνοψίζοντας αν ο καθένας από μας δώσει λίγο από αυτά που έχει, όλα θα γίνουν καλύτερα. Με αυτά τα επιχειρήματα ελπίζουμε να σας έχουμε πείσει να συνεχιστεί η βοήθεια που αποστέλλει η κοινότητά μας προς τους ανθρώπους αυτούς. Έλενα Νοζάροβα Μαθήτρια της Στ 3
Είμαστε τα παιδιά της Στ 3 του Δημοτικού σχολείου Αθηένου Κ.Β. Σας αποστέλλουμε αυτή την επιστολή με σκοπό να σας παρακαλέσουμε όπως συνεχίσετε την προσπάθεια αποστολής βοήθειας στους κατοίκους του Λοϊτόκιτοκ, στην Κένυα της Αφρικής. Πρέπει να θυμίσουμε στους συγχωριανούς μας το πόσο σκληρή και κοπιαστική είναι η ζωή των κατοίκων του Λοϊτόκιτοκ και όχι μόνο! Εμείς τώρα μπορεί να καθόμαστε ήρεμα στον καναπέ μας, με την τηλεόραση και τη θέρμανσή μας και να απολαμβάνουμε ένα δυναμωτικό και νόστιμο σπιτικό ή έτοιμο φαγητό. Την ίδια ώρα, όμως, ένα παιδί στην Κένυα κάθεται σε μια πέτρα τρομαγμένο, μες στο κρύο και φοβάται να μην το φάνε τα άγρια ζώα ενώ εύχεται για ένα πιάτο φαγητό Πιστεύω ότι πρέπει να συνεχιστεί και να αναπτυχθεί η αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας από την κοινότητα μας για πολλούς λόγους. Ένας από τους λόγους είναι το παράδειγμα που ανέφερα πιο πάνω. Νομίζω ότι όλοι μας, έστω κι αν δεν το καταλαβαίνουμε, έχουμε πάρα πολλά πράγματα που μπορούμε να προσφέρουμε. Μπορούμε να προσφέρουμε ό,τι διαθέτουμε, φαγητό, παιχνίδια, ρούχα κ.τ.λ. Επίσης, με το παράδειγμά μας μπορούμε να ευαισθητοποιήσουμε και άλλους ανθρώπους για να έρθουν να βοηθήσουν το Λοϊτόκιτοκ. Τέλος, όταν ξέρεις ότι κάθε δευτερόλεπτο που περνά πεθαίνει ένα παιδί από την πείνα είναι αρκετό για να στερηθούμε κάτι ξέροντας ότι βοηθάμε αυτά τα παιδιά που έτυχε να είναι λιγότερο τυχερά από εμάς. Και έτυχε, γιατί θα μπορούσε ο καθένας από εμάς να είχε γεννηθεί σε μια αναπτυσσόμενη χώρα και να βιώνει καθημερινά, ό,τι βιώνουν αυτά τα παιδιά. Κλείνοντας θα θέλαμε να σας παρακαλέσουμε να λάβετε σοβαρά υπόψη την επιστολή μας και εσείς, ως το πιο αρμόδιο άτομο στην κοινότητά μας, θα ήταν καλό να φροντίσετε να ευαισθητοποιηθούν οι κάτοικοι του δήμου και να συνεχίσουν με κάθε τρόπο να δείχνουν το αλτρουιστικό τους πρόσωπο. Σας ευχαριστούμε πολύ. Τα παιδιά της Στ 3 (Ειρήνη Παπαϊωάννου) Δημοτικό Σχολείο Αθηένου Κ.Β
Είμαστε μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Αθηένου Κ.Β της Στ 3 τάξης. Σκοπός της επιστολής μας είναι να σας ζητήσουμε να συνεχιστεί η αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στο Λοϊτόκιτοκ της Κένυας, ώστε να βοηθήσουμε τα παιδιά αυτά να ζουν σε όσο το δυνατόν πιο ανθρώπινες συνθήκες. Το πρόβλημα που μας απασχολεί είναι ότι πολλά παιδιά στην κοινότητα αυτή, στην μακρινή Κένυα, πεθαίνουν από την πείνα και τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης. Το εκπληκτικό είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν παραπονιούνται που περνούν τόσο δύσκολα αλλά ελπίζουν ότι κάποιος θα τους βοηθήσει. Πιστεύουμε ότι οι ταλαιπωρημένοι Μασάι στο Λοϊτόκιτοκ της Κένυας στην Αφρική, όπως και όλοι οι άνθρωποι που έχουν ανάγκη, δεν πρέπει να δέχονται βοήθεια μόνο από την UNICEF, αλλά και από απλούς ανθρώπους όπως εμάς ώστε να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στις δυσκολίες της καθημερινότητάς τους. Ακόμα, πιστεύουμε πως είναι χρέος μας να βοηθήσουμε αυτούς τους ανυπεράσπιστους ανθρώπους διότι όλοι είμαστε ίσοι και δημιουργήματα του ίδιου Θεού, που μας δίδαξε να βοηθούμε και να αγαπούμε τον συνάνθρωπό μας όπως τον εαυτό μας. Συνεπώς, δεν μπορούμε να αδιαφορούμε. Γι αυτό, λοιπόν, κατά την γνώμη μας είναι σημαντικό να συνεχίσουμε να στέλνουμε μέσω του Δήμου μας τρόφιμα, χρήματα και ρούχα για τα παιδιά στο Λοϊτόκιτοκ. Είμαστε βέβαιοι ότι θα χαίρονταν πολύ αν είχαν έστω και λίγα παιχνίδια και σχολικά είδη για να μπορούν να ανταπεξέλθουν με αξιοπρέπεια στο σχολείο τους. Ελπίζουμε η επιστολή μας να σας έχει συγκινήσει και να σας έκανε να καταλάβετε το πόσο δύσκολα ζουν αυτοί οι άνθρωποι και πόσο σημαντική είναι για αυτούς και η ελάχιστη βοήθεια που μπορούμε να τους στείλουμε, ως κοινότητα. Άντρια Αυγουστή Μαθήτρια της Στ 3
Σκοπός της επιστολής μας είναι να υπογραμμίσουμε την αναγκαιότητα συνέχισης της ανθρωπιστικής βοήθειας προς τους κατοίκους του Λοϊτόκιτοκ της Αφρικής. Θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι στην Αφρική υπάρχει πάρα πολλή φτώχια και πεινά. Γι αυτό το λόγο σας προτείνω Να στείλουμε διάφορα φαγητά όπως ρύζι μακαρόνια κ.α. Σκέφτηκα να τους στείλουμε σεντόνια και πολλά ειδή για να βράζουν Τα μικρά παιδιά θα ήθελαν να παίξουν με παιχνίδια γι αυτό να τους στείλουμε και παιχνίδια. Ο κάθε λαός έχει δικαίωμα να έχει παιχνίδια φαγητά, ρούχα και ό,τι θέλει. Επειδή αυτός ο λαός είναι φτωχός δε σημαίνει ότι δεν έχει το δικαίωμα να έχει ό,τι θέλει. Γι αυτό αγαπητέ κύριε δήμαρχε θέλουμε να στείλουμε διάφορα πράγματα. Είμαστε όλοι ισότιμοι προς το θεό, έχουμε όλοι ίσα δικαιώματα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα διαφορετικό κομμάτι στο πάζλ του παγκοσμίου πολιτισμού. Γι αυτό ελπίζουμε στην συνεχίσει της ανθρωπιστικής βοήθειας στους ανθρώπους του Λοϊτόκιτοκ. Πάντζαρου Παντελίτσα Μαθήτρια Στ 3 Δημοτικό Σχολείο Αθηένου Κ.Β
Σκοπός της επιστολής μας είναι υπογραμμίσουμε την αναγκαιότητα συνέχισης της ανθρωπιστικής βοήθειας προς τους κατοίκους στο Λαϊτόκιτοκ της Αφρικής. Εκ μέρους του τμήματος Στ 3 του Δημοτικού Σχολείου Αθηένου Κ.Β πήραμε αυτή την πρωτοβουλία, επειδή η ανθρώπινη δυστυχία πρέπει να αντιμετωπίζεται με έργα. Πιστεύουμε ότι οι ταλαιπωρημένοι αυτοί άνθρωποι είναι τα θύματα της παγκόσμιας αδιαφορίας. Μας στεναχωρεί πολύ το γεγονός ότι καθημερινά βιώνουν το πρόβλημα της πείνας και της έλλειψης πόσιμου νερού, με αποτέλεσμα να χάνονται άδικα ανθρώπινες ζωές. Θέλουμε να τονίσουμε ότι είδη που για μας είναι περιττά, γι αυτούς τους ανθρώπους είναι άκρως απαραίτητα. Είμαστε σίγουροι ότι η ανθρωπιστική μας βοήθεια σώζει ανθρώπινες ζωές και απαλύνει τον ανθρώπινο πόνο στο Λοϊτόκιτοκ. Είναι γεγονός ότι στο παζλ του παγκόσμιου πολιτισμού το κάθε κομματάκι είναι διαφορετικό, αλλά, ταυτόχρονα, μοναδικό. Όμως, ας μην ξεχνούμε ότι είμαστε όλοι ισότιμοι στα μάτια του Θεού. Ελπίζουμε η επιστολή μας να σας έχει ευαισθητοποιήσει αρκετά ώστε να ενθαρρύνετε τη συνέχιση της αποστολής ανθρωπιστικής βοήθειας στο Λοϊτόκιτοκ από τον Δήμο μας. Ας έχουμε πάντα στο μυαλό μας ότι «όταν παίρνουμε γεμίζουν τα χέρια μας, όταν δίνουμε γεμίζει η καρδιά μας». Μύρια Καρακίτη
Είμαι μαθητής της Στ 3 του Δημοτικού Σχολείου Αθηένου Κ.Β και αποφάσισα να σας γράψω αυτήν την επιστολή με σκοπό να σας ζητήσω να συνεχίσουμε να ενισχύουμε τους κάτοικους του Λοϊτόκιτοκ, στην Κένυα της Αφρικής. Το πρόβλημα που μας απασχολεί είναι ότι δεν μπορούμε να μένουμε αμέτοχοι απέναντι σε ένα τόσο σοβαρό θέμα. Οι άνθρωποι αυτοί ζουν σε αντίξοες συνθήκες και αντιμετωπίζουν καθημερινά τόσες και τόσες δυσκολίες χωρίς παράπονα. Κάθε λεπτό που περνά, ένα ανυπεράσπιστο παιδάκι που δεν έχει φαγητό ή πόσιμο νερό, πεθαίνει. Μας στεναχωρεί πολύ αυτό το γεγονός γιατί πιστεύουμε ότι όλοι έχουμε δικαίωμα στη ζωή και δικαίωμα στα όνειρα. Η άποψη μας είναι ότι κάθε λαός αξίζει ένα καλύτερο αύριο. Επομένως πιστεύουμε ότι είναι υποχρέωση του κάθε ενός να προσφέρει ότι μπορεί όπως παιχνίδια, ρούχα, παπούτσια, πράγματα που για μας είναι αχρείαστα. Είμαστε βέβαιοι ότι με την πράξη μας αυτή θα χαρούν πολύ και θα αισθάνονται ευγνωμοσύνη προς εμάς. Επιπλέον, θέλουμε να τονίσουμε την ανάγκη οικονομικής στήριξης για ίδρυση σχολείων. Είναι κρίμα τα παιδιά αυτά να μην μορφώνονται και να στερούνται το δικαίωμα στην εκπαίδευση. Τους αξίζει ένα αξιοπρεπές μέλλον. Εξάλλου ζούμε στον ίδιο πλανήτη και ανήκουμε στον ίδιο θεό. Μ αυτά που έχουμε αναφέρει πιο πάνω ελπίζουμε να σας πείσαμε για να συνεχίσετε να προσφέρετε ως Δήμος ανθρωπιστική βοήθεια και να μην αδιαφορήσετε. Το πάζλ του παγκόσμιου πολιτισμού είναι σημαντικό να έχει όλα τα κομμάτια του και γι αυτό οφείλουμε να διαφυλάξουμε το κάθε ένα πολύτιμο κομμάτι του. Αντρέας Καρούσιος Μαθητής της Στ 3