Νέα Παρέμβαση προς τη Διοίκηση του ΨΝΑ-Δαφνί. Παρατηρήσεις και Προτάσεις, με αφορμή το από 12/2/2018 Δελτίο Τύπου του ΣΥΝΟΨΥΝΟ. Δημοσίευση: 13 Φεβρουαρίου 2018 Σημείωση: Όσα ακολουθούν, στάλθηκαν προς τη Διοίκηση του Νοσοκομείου και κοινοποιήθηκαν στη Νοσηλευτική Υπηρεσία. Η δημοσιοποίησή τους, δεν αποτελεί προσπάθεια να «εκθέσω» το Νοσοκομείο. Έχω αφιερώσει ουκ ολίγες ώρες ελεύθερου χρόνου να ασχολούμαι με αυτό, ακόμα και στην περίοδο της Ειδικότητας, κάτι που δε συνηθίζεται και (ενδεικτικά), έχω χαρίσει το σύνολο των ημιαργιών 9 χρόνων, που έχουν πάρει άλλοι και δεν έχω πάρει εγώ, μένοντας πίσω (αυτό, δε θα ξαναγίνει, μαζί με άλλα που δε θα ξαναγίνουν). Aς μη μιλήσω για τα οφειλόμενα ρεπό. Τέλος, θεωρώ πως, οι Νοσηλευτές και γενικότερα το νοσηλευτικό προσωπικό στο χώρο της Ψυχικής Υγείας, αντιμετωπίζουν κοινά προβλήματα. Η ανταλλαγή απόψεων, ακόμα και κριτικής, βοηθάει τα νιάτα της δουλειάς μας, νας προσανατολιστούν και προάγει την κλινικής νοσηλευτική πράξη, όχι ως αυτοσκοπό, ούτε ως «επιστήμη» ή "μετα-επιστήμη", όπως έμαθαν οψίμως και μας τσαμπουνάνε άτομα που αμφιβάλλω αν έχουν δώσει νεράκι σε ασθενή, αλλά για τη βελτίωση της εργασιακής καθημερινότητας του νοσηλευτικού προσωπικού και του πολίτη που ζητάει τη φροντίδα μας. Αξιότιμοι, Επιτρέψτε μου μερικές παρατηρήσεις και προτάσεις, με αφορμή όσα καταγράφονται στο από 12/2/2018, Δελτίο Τύπου 1, τού ΣΥΝΟΨΥΝΟ. 1. Για τις προσλήψεις νοσηλευτικού προσωπικού. Πέραν του αριθμού των προσλήψεων, καταλαβαίνετε καλύτερα από τον υποφαινόμενο πως, σκόπιμο είναι να υπολογιστεί ο αριθμός των αποχωρήσεων με συνταξιοδότηση, οι μετακινήσεις, αποσπάσεις, μετατάξεις κ.ο.κ, που απογυμνώνουν τη Νοσηλευτική Υπηρεσία. Γνωρίζοντας ότι θα δυσαρεστήσω αρκετούς συναδέλφους και φίλους, μα και το απέλπιδο της πρότασης, προτείνω ευθέως, σε συνάρτηση με τη σύνταξη του νέου Οργανισμού
και Εσωτερικού Κανονισμού, το σχεδιασμό και την υλοποίηση σύμπτυξης και συγχώνευσης νοσηλευτικών τμημάτων, οικοτροφείων, ξενώνων και την υποχρεωτική συγχώνευση αλλά και εναλλαγή (rotation) του νοσηλευτικού προσωπικού τους, το συντομότερο δυνατόν. Νομίζω, σε κάθε βάρδια, τίθεται σοβαρό ζήτημα ασφάλειας της παρεχόμενης νοσηλευτικής φροντίδας και αυτό το θέμα δε λύνεται με προσλήψεις που δεν ανταποκρίνονται ούτε κατά διάνοια στις ανάγκες. 2. Για τη σύνταξη του νέου Οργανισμού του Νοσοκομείου: Είναι θέμα κεφαλαιώδους σημασίας. Θα ήθελα να γνωρίζω αν συντάσσεται και ο Εσωτερικός Κανονισμός του Νοσοκομείου. Θα εκτιμούσα μία απάντηση. Επιπλέον, θα εκτιμούσα ιδιαίτερα και θα σας παρακαλούσα πολύ, μόλις οριστικοποιηθεί το σχέδιο του Νέου Οργανισμού, να μου το κοινοποιήσετε. Θυμίζω, είχα ανταποκριθεί στην από 5/4/2017 Πρόσκληση της Διοικήσεως, για την κατάθεση προτάσεων, οπότε θα ήθελα πολύ να έχω το οριστικό σχέδιο, πριν την ψήφισή του. 3. Για τους τραπεζοκόμους: α) Με το από 3/7/2017 έγγραφό μου προς τη Διεύθυνση Νοσηλευτικής Υπηρεσίας, με τίτλο «Λήξη του Προγράμματος ΚΟΙΣΠΕ Έγκαιρη ανακατανομή και εντατικοποίηση του προγράμματος εργασίας των Τραπεζοκόμων», δήλωνα και επαναλαμβάνω ευθέως την αντίθεσή μου, με την κάλυψη της τραπεζοκομίας στα Ψυχιατρικά Τμήματα Εισαγωγών, από εργαζόμενους που συμμετέχουν σε ανάλογα προγράμματα. Η ευαίσθητη ομάδα εργαζομένων σε ΚΟΙΣΠΕ, συχνότατα, αγγίζει τα όριά της, αντιμετωπίζοντας το στρεσάρισμα που υπάρχει ή μάλλον άρχει, στα ΨΤΕ. Δεν ήταν λίγες οι φορές, που κλήθηκα να ενδυναμώσω εργαζόμενο των ΚΟΙΣΠΕ, μετά από κάποια διαδικασία σταθερής τροχιάς του νοσηλευτικού τμήματος, όπως η χορήγηση ενέσιμης α- γωγής κ.α.
Επομένως, θέτω ευθέως ζήτημα, σημαντικότατης επιβάρυνσης αυτών των εργαζομένων και του κατά πόσον είναι σε θέση να ανταποκριθούν σε αυτήν. β) Για αυτό το λόγο (και όχι μόνο), πρότεινα την εντατικοποίηση της εργασίας των υπαρχουσών τραπεζοκόμων, με συγκεκριμένες προτάσεις, θεωρώντας ότι υπάρχουν περιθώρια προς αυτήν την κατεύθυνση (ενδεχομένως να κάνω λάθος, δεν επιμένω), καθώς και τη σύμπραξη του νοσοκομείου μέσω ΣΔΙΤ, με συνεταιρισμό που απασχολεί ήδη τραπεζοκόμους, σε άλλα νοσοκομεία (σε αυτό το σημείο, επιμένω). Είμαι υπέρ της πρόσληψης μόνιμου προσωπικού τραπεζοκόμων αλλά κάθετα αντίθετος στις ατομικές συμβάσεις (Ι.Δ.Ο.Χ κ.α). Θα αντιμετωπίσουμε σημαντικότατο πρόβλημα πάνω στο αν θα εκπαιδευτούν, από ποιόν, πότε, για πόσο, πόσες απογευματινές βάρδιες θα κάνουν, πόσες Αργίες θα καλύπτουν, τι θα συμβεί σε περίπτωση αδυναμίας κάλυψης της μισθοδοσίας τους κοκ., σε ένα ασταμάτητο αντιπαραγωγικό γαϊτανάκι, που καθυστερεί οποιαδήποτε λύση και επιβαρύνει σε μεγάλο βαθμό, αποκλειστικά το νοσηλευτικό προσωπικό. Γι αυτό, προτείνω, την επικοινωνία της Διοίκησης του Νοσοκομείου, με τις διοικήσεις άλλων νοσοκομείων της ΔΥΠΕ, προκειμένου να μας αντιπροτείνουν έναν ιδιωτικό συνεταιρισμό, δοκιμασμένο, που δεν έχει υπέρογκες οικονομικές απαιτήσεις, καλύπτει και πληρώνει εγκαίρως το προσωπικό τραπεζοκομίας που απασχολεί, έναν συνεταιρισμό τέλος πάντων, που έχει δείξει δείγματα καλής γραφής, στο πλαίσιο λειτουργίας του. Με αυτό θα μπορούσε να συμφωνήσει το νοσοκομείο. Σε αυτό το σημείο, θέλω να υπογραμμίσω μία διάσταση που φαίνεται να διέφυγε του ΣΥΝΟΨΥΝΟ, όσον αφορά το επείγον του ζητήματος της τραπεζοκομίας. Σε συζητήσεις που έχω με συναδέλφους, που κλήθηκαν σε πλαίσιο ανακριτικής διαδικασίας, για διάφορες υποθέσεις που έχουν να κάνουν με το νοσοκομείο, ο ανακριτικός υ- πάλληλος (ή εισαγγελικός λειτουργός), συχνότατα, κάνει δριμύτατες παρατηρήσεις πάνω στο ότι το νοσηλευτικό προσωπικό κακώς αναλαμβάνει το αλλότριο καθήκον της τραπεζοκομίας και οφείλει, να αρνηθεί. Παρακαλώ δε, οποιονδήποτε, να με διαψεύσει επ αυτού του ισχυρισμού.
Προσωπικά, με την επιστροφή μου από το Πρόγραμμα Ειδικότητας της Ψυχιατρικής Νοσηλευτικής, Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος, θα αρνηθώ εγγράφως αυτό το αλλότριο καθήκον και θα καλέσω την Υπηρεσία, να επιληφθεί. 4. Για τους «Οδηγούς» Ασθενοφόρων. Στην ανακοίνωση του ΣΥΝΟΨΥΝΟ, διαβάζουμε για «οδηγούς» ασθενοφόρων. Σημειώνω πως, εδώ και χρόνια, δεν αναφερόμαστε σε «οδηγούς» αλλά σε Διασώστες και βέβαια σε πληρώματα ασθενοφόρων. Το σημειώνω και υπογραμμίζω, όχι με αντιπολιτευτική διάθεση προς τον ΣΥΝΟΨΥ- ΝΟ, αλλά γιατί έχει μεγάλη σημασία, ως προς τις απαιτήσεις, δηλαδή στο τι προσδοκούμε, τι «περιμένουμε» και τι οφείλει να κάνει ένας Διασώστης του ΕΚΑΒ, σε σχέση με τον (παλαιό) «οδηγό». Πλέον, προσδοκούμε ή οφείλουμε να προσδοκούμε, περισσότερα. Επ' αυτού, σημειώστε κάτι ενδεικτικό έως ενδεικτικότατο. Έχει να κάνει με το ζήτημα της διαδικασίας μεταφοράς της «διασταύρωσης» αίματος και της φιάλης αίματος. Σήμερα, τη διαδικασία αναλαμβάνει πότε ο ένας εκ των δύο εφημερευόντων νοσηλευτών (ως μη όφειλε) και πότε, με τρόπο επιεικώς λανθασμένο έως επικίνδυνο, αποδυναμώνονται τμήματα αντιμετώπισης οξέων περιστατικών (ΨΤΕ), προκειμένου να διεκπεραιώσει τη διαδικασία ένας από τους δύο υπαλλήλους της βάρδιας(!). Επανέρχομαι, λοιπόν, στην από 26/5/2017 πρόταση, προς τη Διεύθυνση Νοσηλευτικής Υπηρεσίας, για τη μεταφορά της Διασταύρωσης και της φιάλης αίματος, αποκλειστικά από Διασώστη. Τώρα, αν χρειάζεται κάποιον συνοδηγό, για λόγους που αγνοώ, προτείνω τη συνοδεία του από το δεύτερο Διασώστη του πληρώματος (όταν ευοδωθεί κάτι τέτοιο) ή από τον Νοσοκόμο Τραυματιοφορέα σήμερα, με άμεση αναστολή και εγκατάλειψη της παγιωμένης, παρωχημένης και λίαν επικίνδυνης διαδικασίας και πρακτικής που περιέγραψα.
5. Για τη συμμετοχή όλων των επαγγελματιών στις εξωτερικές δομές, στις βάρδιες. Αν και δεν έχω εργαστεί στο κοινοτικό περιβάλλον αποκατάστασης, προσυπογράφω την πρόταση του ΣΥΝΟΨΥΝΟ, η οποία εδράζεται στο ισχύον νομικό πλαίσιο. Με αφορμή αυτή την παρατήρηση, προτείνω να εξεταστεί από τη Διοίκηση, το περιθώριο διαμόρφωσης χώρου στα Ψυχιατρικά Τμήματα Εισαγωγών, για την 24ωρη παρουσία ιατρού, σε αυτά. Επειδή γνωρίζω τα περί ελλείψεως (και) ιατρικού προσωπικού, νομίζω ότι με κάποιον σχεδιασμό, θα μπορούσε να υπάρχει ένας ιατρός ανά δύο τμήματα Εισαγωγών («πάνωκάτω», για παράδειγμα ένας ιατρός για τα 5 ο και 6 ο ΨΤΕ ), σε χώρο που θα διαθέτει το ένα από τα δύο, 24/7. Το ζήτημα, είναι κάτι παραπάνω από θεμελιώδες και σημαντικό για το νοσηλευτικό προσωπικό και χρειάζεται να εξεταστεί από τη Διοίκηση του Νοσοκομείου. 6. Για την ειδική ομάδα διαχείρισης κρίσεως. Επικροτώ την πρόταση του ΣΥΝΟΨΥΝΟ. Ωστόσο, θα ήθελα να δω το σχετικό, επικαιροποιημένο Υπόμνημά του (εύχομαι να μην το περιμένω για πάντα). Ως τότε, όμως, τι κάνουμε; Θεωρώ (δέχομαι ότι μπορεί να κάνω λάθος. Ας ερωτηθεί η Νομική Υπηρεσία επ αυτού) πως, η αποδυνάμωση των τμημάτων, από το ανδρικό νοσηλευτικό προσωπικό, κάθε φορά που χρειάζεται «ενίσχυση» ένα τμήμα για την αντιμετώπιση μιας κρίσεως, κινείται στα όρια της νομιμότητας, σε σημείο που θα μπορούσε να εκθέσει νομικά, κατ αρχήν εκείνον που δίνει την οδηγία αποδυνάμωσης (τον Τομεάρχη Νοσηλευτικής Υπηρεσίας ή τον Εφημερεύοντα Νοσηλευτή), κατά δεύτερον, εκείνον που μένει μόνος πίσω, κατά τρίτον ε- κείνον που καλείται να ενισχύσει. Ως εκ τούτου, προτείνω την έκδοση Διοικητικής Εγκυκλίου και Απόφασης, προκειμένου, εκείνος που δίνει την οδηγία για ενίσχυση, συνεπαγόμενης αποδυνάμωση του τμήματος που εγκαταλείπεται προσωρινά από τον νοσηλευτικό υπάλληλο, αλλά
και ο υπάλληλος που ενισχύει μα και ο υπάλληλος που μένει μόνος, να είναι διοικητικά και νομικά κατοχυρωμένοι. Επιπλέον, συζητώντας με συναδέλφους ψυχιατρικών κλινικών άλλων νοσοκομείων, έχω καταλάβει πως εκεί, στη διαχείριση μιας κρίσεως, συμμετέχει το σύνολο της θεραπευτικής (και όχι «πολυκλαδικής») ομάδας, κάτι που έχει ατονήσει αν δεν έχει ακυρωθεί ολωσδιόλου στο νοσοκομείο μας, περιμένοντας από τους άντρες του νοσηλευτικού προσωπικού, να διαχειριστούν το σύνολο της κρίσεως. Γι αυτό, προτείνω, στο πλαίσιο συνεργασίας μεταξύ Ιατρικής και Νοσηλευτικής Υπηρεσίας, τα παρακάτω: Έναρξη και θεσμοθέτηση Εισαγωγικής Ενημέρωσης, του συνόλου των νέων ειδικευόμενων ιατρών ψυχιατρικής και παθολογικής και του νεοπροσλαμβανόμενου ή μεταταγέντος στο νοσοκομείο μας, νοσηλευτικού προσωπικού, για τον τρόπο λειτουργίας, το πλαίσιο λειτουργίας και τα περιθώρια λειτουργίας του Νοσοκομείου. Παρουσία ιατρού στο χώρο των ΨΤΕ (έστω ανά δύο όπως προανέφερα), καθ' όλο το 24ωρο. Η ειδική ομάδα διαχείρισης κρίσεως, χρειάζεται να έχει θεραπευτικό χαρακτήρα και τα χαρακτηριστικά θεραπευτικής ομάδας, περιλαμβάνοντας το σύνολο ή την πλειοψηφία των ειδικοτήτων της. Το σύνολο των μελών της θεραπευτικής ομάδας, κάθε ψυχιατρικού τμήματος, επιβάλλεται να συμμετέχει άμεσα και ενεργά, στην αντιμετώπιση της κρίσεως. 7. Για το ΚΨΥ Αθηνών. Ακόμα δεν έχω καταλάβει, για ποιό λόγο εγκαταλείφθηκε τόσο γρήγορα, το μεταβατικό σχέδιο Τομεοποίησης των κλινικών, κατά την Εφημερία του νοσοκομείου. Νομίζω, η Διοίκηση του Νοσοκομείου, με αφορμή και ως ορόσημο τη λειτουργία του ΚΨΥ Αθηνών, χρειάζεται να επανέλθει στην αναγκαία Τομεοποίηση.
Κλείνοντας, δηλώνω ξεκάθαρα πως σχεδόν αν όχι όλα όσα περιγράφονται παραπάνω, δεν εμφανίστηκαν ως προβλήματα «σήμερα» ή αποκλειστικά επί των ημερών της παρούσας Διοικήσεως (ή και κυβερνήσεως αν θέλετε), αλλά αποτελούν χρόνια ή χρονίζοντα προβλήματα, των οποίων η αντιμετώπιση, για λόγους που δεν είναι της παρούσης, παραπέμπονται διαρκώς στις ελληνικές καλένδες. Με Εκτίμηση, Βασιλάκης Άγγελος, Νοσηλευτής ΤΕ. Οποιοσδήποτε μπορεί να αναδημοσιεύσει τα παραπάνω, αρκεί να αναφέρει την πηγή και να μην τα παραποιεί.