ΤΟΜΟΣ ΕΝΔΕΚΑΤΟΣ - ΠΡΟΛΟΓΟΣ 1

ΤΟΜΟΣ ΕΝΔΕΚΑΤΟΣ - ΠΡΟΛΟΓΟΣ 1 Πρόλογος Κατά την Ειρηνική προσπάθεια για την Οικοδόμηση μιας Ιδανικής Κοινωνίας του Μέλλοντος θα διαμορφώνεται ταυτόχρονα και η Ιδεολογία των υποστηρικτών της Νέας Κοινωνίας. Η Νέα Ιδεολογία δεν θα πρέπει να μηδενίζει και να αφορίζει τις Παλιές Ιδεολογίες, αλλά να τις αντικρίζει με κριτικό μάτι, να επιλέγει απ αυτές ό,τι θεωρεί πως ισχύει και ό,τι φέρνει πιο κοντά τον Απώτερο Σκοπό, δηλαδή την Ιδανική Κοινωνία και να κτίζει πάνω και δίπλα σ αυτά την Καινούρια Ιδεολογία. Για παράδειγμα ο Φρίντριχ Ένγκελς, ένας από τους θεμελιωτές της Μαρξιστικής Κομμουνιστικής Ιδεολογίας, έγραψε ότι: «Μόvo η συνειδητή οργάνωση της ανθρώπινης παραγωγής, όπου η παραγωγή και η κατανομή θα πραγματoπoιoύvται σχεδιασμένα, μπορεί ν α α ν υ ψ ώ σ ε ι τ η ν α ν θ ρ ω π ό τ η τ α π ά ν ω α π ό τ ο ζ ω ι κ ό κ ό - σ μ ο α π ό τ η σ κ ο π ι ά τ η ς κ ο ι ν ω ν ι κ ή ς ζ ω ή ς, με τov ίδιο τρόπο που η παραγωγή ανύψωσε την ανθρωπότητα από την αυστηρά βιολογική ά- ποψη». (Στην «Εισαγωγή» του Φρίντριχ Ένγκελς στο έργο του «Διαλεκτική της Φύσης») Η Ιδεολογία μιας Ιδανικής Κοινωνίας (Ι.Κ.) θα πρέπει να δεχθεί τα πιο πάνω ως θεμελιώδες αξίωμα της προσθέτοντας όμως σ αυτό και τα πιο κάτω: Για να πραγματοποιηθεί ο πιο πάνω όρος-προϋπόθεση που θέτει ο Ένγκελς, δηλαδή γ ι α ν α α ν υ ψ ω θ ε ί η α ν θ ρ ω π ό τ η τ α π ά ν ω α π ό τ ο ζ ω ι κ ό κ ό σ μ ο α π ό τ η σ κ ο π ι ά τ η ς κ ο ι ν ω ν ι κ ή ς ζ ω ή ς, (γενικά του Πολιτισμού) απαιτείται όπως ΟΧΙ ΜΟΝΟ η παραγωγή και κατανομή υλικών αγαθών, δηλαδή ο αντικειμενικός παράγοντας, να πραγματοποιούνται σχεδιασμένα, αλλά και Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΡΑ- ΓΩΓΗ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, δηλαδή ο υποκειμενικός παράγοντας να πραγματοποιείται σχεδιασμένα. Δεν είναι, όμως, απαραίτητη η εκ των προτέρων κοινωνικοποίηση (κρατικοποίηση) των μέσων παραγωγής και ανταλλαγής υλικώ ν αγα-

2 ΧΑΜΠΗΣ ΚΙΑΤΙΠΗΣ: Η ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΗ ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΗΣΗ θών για να δοθεί σε νέα, ειδικά συντεταγμένα όργανα της ταξικής κοινωνίας η ευθύνη για την ανατροφή και το μεγάλωμα των νεογέννητων και των παιδιών και γενικά η ευθύνη για την ανάπτυξη των νέων ανθρώπων. Εδώ και χρόνια ορισμένα συντεταγμένα όργανα του ταξικού κράτους (κυβέρνηση, υπουργεία παιδείας, άμυνας-πολέμου, υγείας, εσωτερικών-εξωτερικών κ.ά.) ε ξ α σ φ α λ ί ζ ο ν τ α ς π ό ρ ο υ ς δ ι α τ η ς φ ο ρ ο λ ο γ ί α ς κ α ι ά λ λ ω ς π ω ς, έχουν τη δυνατότητα να εργοδοτούν σε παγκόσμια κλίμακα εκατοντάδες εκατομμύρια καλά εκπαιδευμένους υπαλλήλους στο δημόσιο και στον ημιδημόσιο τομέα, οι οποίοι παρέχουν διάφορες υπηρεσίες προς τους πολίτες και προς τους εξαρτώμενους τους. Ιδιαίτερη μνεία κάνουμε για την παροχή εκπαίδευσης, πολιτικής και σωματικής αγωγής, συμπεριλαμβανομένης και της στρατιωτικής εκπαίδευσης και αγωγής, κοινωνική ασφάλιση που περιλαμβάνει υπηρεσίες υγείας, διακοπών, σύνταξης κ.λπ. Παρέχει επίσης επιδόματα και βοήθεια διαφόρων μορφών σε άτομα με αναπηρίες και σε φτωχά άτομα που δεν είναι σε θέση να εξασφαλίζουν για τον εαυτό τους και τους εξαρτώμενους τους κάποιο ανεκτό και σχετικά ευπρεπές βιοτικό επίπεδο. Οι δημόσιες υπηρεσίες υγείας παρέχουν στα παιδιά, στους νεολαίους και τους ενήλικες φτωχών οικογενειών δωρεάν ιατρική και νοσηλευτική φροντίδα, όπου κι όποτε τη χρειάζονται. Στις βιομηχανικά αναπτυγμένες χώρες το ταξικό κράτος αναλαμβάνει επίσης είτε όλη είτε μέρος της ευθύνης για την διατροφή των παιδιών, εφήβων και νέων που φοιτούν σε σχολεία. Όσον αφορά δε την περίπτωση των νέων που υπηρετούν τη στρατιωτική τους θητεία ή είναι μόνιμοι επαγγελματίες στρατιωτικοί το κράτος αναλαμβάνει την ευθύνη για την ικανοποίηση όλων σχεδόν των υλικών και πνευματικών τους αναγκών. Το ίδιο κάνει και για τους κρατικούς ή δημόσιους υπαλλήλους που εργάζονται στον δημόσιο και ημιδημόσιο τομέα. Σε μερικές μάλιστα περιπτώσεις οι δημόσιοι υπάλληλοι αμείβονται πιο πολύ και απολαμβάνουν μια σειρά προνόμια απ ότι οι μισθωτοί στον ιδιωτικό τομέα και γι αυτό οι ασχολούμενοι στον ιδιωτικό τομέα θωρούν τους δημόσιους υπάλληλους ως προνομιούχο τάξη. Μ άλλα λόγια ο ρόλος των κρατικών σωμάτων και οργάνων πάνω στη ζωή των πολιτών είναι σήμερα πιο εκτεταμένος και πιο συχνός από ποτέ άλλοτε. Λόγω της ταξικής διαστρωμάτωσης της κοινωνίας η ανάληψη της ευθύνης από το ταξικό κράτος για την ανατροφή και μεγάλωμα των παιδιών μέχρι τη βιολογική τους τουλάχιστον ενηλικίωση, δεν είναι πλήρης και δεν

ΤΟΜΟΣ ΕΝΔΕΚΑΤΟΣ - ΠΡΟΛΟΓΟΣ 3 καλύπτει όλα τα παιδιά, όλους τους έφηβους και όλους τους νέους. Είναι ημιτελής και ελλειμματική. Καλύπτει μερικώς ορισμένους τομείς και κατά κανόνα τα παιδιά φτωχών και μεσαίων οικογενειών. Υπάρχουν επίσης και διακρίσεις και προνόμια που οφείλονται στον ταξικό χαρακτήρα της κοινωνίας. Τα παιδιά πλούσιων οικογενειών λ.χ. είτε δεν αναζητούν καμιά κρατική εξυπηρέτηση γιατί δεν την χρειάζονται είτε δέχονται κάποιου είδους βοήθεια λόγω νόμων που έχουν γενική ισχύ, που καλύπτουν όλο τον πληθυσμό ανεξαρτήτως οικονομικού εκτοπίσματος. Ακόμη και στις περιπτώσεις υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας που υποτίθεται ότι ισχύει για όλους ανεξαιρέτως, οι νέοι πλούσιων οικογενειών έχουν τη δυνατότητα να την αποφεύγουν προβάλλοντας διάφορες δικαιολογίες που εύκολα γίνονται α- ποδεκτές από τους υπεύθυνους στρατολόγους. Το Κράτος αναλαμβάνει μέρος της καθημερινής ευθύνης για την εκπαίδευση κυρίως των παιδιών και νέων για μερικές μόνο ώρες τις καθημερινές. Τα Σαββατοκύριακα και τις υπόλοιπες ώρες των καθημερινών ημερών η ευθύνη επανέρχεται στους γονιούς και την οικογένεια γενικά. Για να γίνει δυνατή μια σχεδιασμένη αναπαραγωγή και ομοιόμορφη ανατροφή της ίδιας της ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ στο σύνολό της χωρίς καμιά εξαίρεση θα πρέπει η πλήρης και όχι μερική ΕΥΘΥΝΗ για την παραγωγή και ανατροφή των νέων ανθρώπων, των νέων γενεών, να περάσει, ή αλλιώς να το πούμε, να μεταβιβαστεί από το γονικό ή οικογενειακό επίπεδο ή πιο συγκεκριμένα από το μικτό σύστημα οικογέ νεια κρατικές υπηρεσίες όπου βρίσκεται σήμερα, στην ίδια την οργανωμένη σε κράτος κοινωνία. Ή αλλιώς να το θέσουμε: Από τη στιγμή που γεννιέται ένας νέος άνθρωπος ολόκληρη την ευθύνη για την ε- λεύθερη και ολόπλευρη ανάπτυξή * του αναλαμβάνει η Κοινωνία γενικά και το Κράτος -όσο καιρό θα υπάρχει- ειδικά. * Με τους όρους Ελεύθερη και Ολόπλευρη Ανάπτυξη εννοούμε α) ότι θα καταργηθεί η αρνητική σημασία των όρων, ότι δηλαδή δεν θα είναι Εξαρτώμενη από χίλιους δυο παράγοντες και ότι δεν θα είναι μονόπλευρη ή μονοδιάστατη και περιορισμένη ή αλλιώς δεν θα περιορίζεται μόνο στη βιολογική πτυχή της ανάπτυξης ή μόνο στην πολιτισμική ή κοινωνική ή ψυχολογική πτυχή της ανάπτυξης και στην ανάπτυξη μόνο μιας επαγγελματικής ειδικότητας, αλλά θα είναι Ελεύθερη στα πλαίσια των αντικειμενικών δυνατοτήτων που θα έχει ανά πάσα χρονική περίοδο η νέα κοινωνία και θα είναι επίσης Ο- λόπλευρη με την έννοια ότι θα παρέχονται προς όλους και σε όλες τις βαθμίδες της α- νάπτυξης τους πλήρεις δυνατότητες να αναπτύσσουν όσες πτυχές των φυσιολογικών και διανοητικών τους ικανοτήτων επιλέξουν συνειδητά και ελεύθερα. (Σημ. Χ.Κ.)

4 ΧΑΜΠΗΣ ΚΙΑΤΙΠΗΣ: Η ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΗ ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΗΣΗ Αυτό μπορεί να γίνει με τον τρόπο που περιγράφουμε στο έργο αυτό. Ο Ένγκελς είχε κάνει μια ευκαιριακή αναφορά πάνω στο θέμα αυτό και όχι μέσα στα πλαίσια μιας εξειδικευμένης μελέτης για τη διάρθρωση και λειτουργικότητα της κοινωνίας. Εξ όσων δείχνει η πρακτική εφαρμογή της θεωρίας του «Επιστημονικού Σοσιαλισμού» κανένας ιδεολόγος φορέας αυτής της θεωρίας δεν έλαβε υπόψη και καμιά προσπάθεια δεν έγινε για να εφαρμοστεί στην πράξη η αντίληψη του Ένγκελς ότι «μετά την κρατικοποίηση των μέσων παραγωγής την ευθύνη για την περιποίηση και ανατροφή των παιδιών γίνεται δημόσια υπόθεση». Ο Έvγκελς στο έργο του «Η Καταγωγή της Οικογένειας, της Ατομικής Ιδιοκτησίας και του Κράτους», και συγκεκριμένα στο Υποκεφάλαιο 4 -Η Μονογαμική Οικογένεια- (Βλέπε Ένθετο 1) αξιολογώντας τη θέση και το ρόλο των δύο συζύγων στην μονογαμική ή ατομική ή πυρηνική οικογένεια (Nuclear family) και σε σχέση με ορισμένα κοινωνικο-οικονομικά φαινόμενα, όπως η π ο ρ ν ε ί α ( P r o s t i t u t i o n ), θεωρεί ότι η μονογαμική οικογένεια είναι μόνο για τις γυναίκες και υπονοεί ότι για τον άντρα είναι στην πραγματικότητα πολυγαμική και ευκαιριακά αναφέρει ανάμεσα σ άλλα και τα πιο κάτω: «Με το πέρασμα των μέσων παραγωγής σε κοινή ιδιοκτησία, παύει η ατομική οικογένεια να είναι η οικονομική μονάδα της κοινωνίας. Το ατομικό νοικοκυριό μετατρέπεται σε κοινωνικό λειτούργημα. Η περιποίηση και ανατροφή των παιδιών γίνεται δημόσια υπόθεση. Η κοινωνία φροντίζει ισότιμα για όλα τα παιδιά, είτε είναι παιδιά νόμιμου γάμου είτε νόθα.» Ο Ένγκελς δεν είχε φαίνεται προβληματιστεί βαθιά ως προς τις διαρθρωτικές επιπτώσεις που θα είχε στον κοινωνικό ιστό η ανάληψη της ανατροφής και μεγαλώματος όλων ανεξαιρέτως των παιδιών από το κράτος, από το δημόσιο. Η ανατροφή των παιδιών από το κράτος θα απελευθέρωνε τόσο τη μητέρα από τις υποχρεώσεις που είχε προς το παιδί όσο και αντίστροφα το παιδί προς τη μητέρα. Ταυτόχρονα θα απελευθερωνόταν και ο πατέρας από τις υποχρεώσεις του προς το παιδί του καθώς και το παιδί από τις υποχρεώσεις του προς τον πατέρα. Η δια βίου συμβίωση των δύο γονιών δεν θα έχει πλέον νόημα, δεν θα είναι πλέον αναγκαία. Είναι ολοφάνερο πως η απελευθέρωση της μητέρας και του πατέρα από τις υποχρεώσεις τους προς τους απογόνους τους και αντίστροφα θα συνεπαγόταν και την απελευθέρωσή τους από όλους τους δεσμούς και αισθηματικές σχέσεις που δυνατόν να διατηρούν με τους δευτεροβάθμιους, τριτοβάθ-

ΤΟΜΟΣ ΕΝΔΕΚΑΤΟΣ - ΠΡΟΛΟΓΟΣ 5 μιους κ.λπ. συγγενείς τους. Η απελευθέρωση των ανθρώπων από τους δεσμούς και συναισθηματισμούς που συνοδεύουν τη δια βίου υποχρέωση συμβίωσης όπως αυτή καθορίζεται από ηθικούς, θρησκευτικούς και νομικούς κανόνες θα επιτρέψει στον καθένα να συνάψει ελεύθερα σχέσεις συμπεριλαμβανομένων και των σεξουαλικών- με οποιοδήποτε άλλο άτομο του ιδίου ή αντίθετου φύλου. Θα μπορούσαν ακόμη να συνάψουν και μόνιμες και όχι μόνο εφήμερες σεξουαλικές σχέσεις για όσο καιρό το επιθυμούν, και επίσης συντροφικές σχέσεις χωρίς αναγκαία να συνάψουν προηγουμένως γ ά μ ο. Άρα κατά την ταπεινή μου άποψη θα δημιουργηθούν πραγματικές συνθήκες μέσα στις οποίες η οικογένεια με οποιαδήποτε μορφή κι αν υπάρχει, ειδικά η μονογαμική ως η πλέον διαδεδομένη, θα γίνει αχρείαστη και οποιοδήποτε λειτούργημα είχε και έχει θα καταργηθεί μαζί με την κατάργηση της ίδιας. * Θα πρέπει να αναφέρω επίσης ότι ο Ένγκελς δεν είχε προβληματιστεί ως προς το στάτους (κοινωνική θέση;) των ατόμων μετά την ολοκλήρωση της ανατροφής τους από την κοινωνία. Αν η κοινωνία προσφέρει δωρεάν ανατροφή στα παιδιά αυτό σημαίνει ότι θα εξασφαλίζει τους πόρους από τους ήδη ενήλικες εργαζόμενους. Αυτό συνεπάγεται ότι για να λειτουργήσει τέτοιο σύστημα οι λήπτες δωρεάν πλήρους δημόσιας ανατροφής θα πρέπει, από κάποια ηλικία και μετά που θα είναι σε θέση να εργαστούν να παρέχουν δωρεάν (άμισθη) εργασία προς την κοινωνία, τόσο στην παραγωγή όσο και στις υπηρεσίες, αρχικά κάνοντας ανειδίκευτες εργασίες και όσο θα μεγαλώνουν και θα αποκτούν τα αναγκαία εφόδια να κάνουν όλο και πιο εξειδικευμένες εργασίες. Υπενθυμίζω, επίσης, ότι και ο Πλάτωνας για την ίδρυση και λειτουργία της Ι δ α ν ι κ ή ς ή Ι δ ε ώ δ ο υ ς Π ο λ ι τ ε ί α ς του έθετε ως αναγκαία προϋπόθεση την ανάληψη της ανατροφής και διαπαιδαγώγησης των νέων ανθρώπων από την Πολιτεία. Υπενθυμίζω επίσης ότι η μορφή της επικρατούσας Πολιτείας τότε ήταν ταξική, και δη Δουλοκτητική. Στην Αθήνα και σε ορισμένες πόλεις-κράτη που βρίσκονταν υποτελή στην Αθήνα, δηλαδή η Αθήνας ασκούσε πάνω τους επικυριαρχία, επικρατούσε το Δημοκρατικό * Θα πρέπει ν αναφέρω εδώ ότι ο φίλος Δρ. Κυριάκος Τζιαμπάζης, που είχε σπουδάσει στη Σοβιετική Ένωση νομικά έγραψε πάνω σε αντίτυπο μιας προέκδοσης του τόμου αυτού μια σημείωση που λέει περίπου τα εξής: «Κατά τα πρώτα στάδια της επανάστασης των Μπολσεβίκων καταργήθηκε ο γάμος και κατ επέκταση οι νομικές υποχρεώσεις των συμβαλλομένων. Αργότερα η κατάργηση του γάμου ανακαλέστηκε και εισήχθησαν νέες νομικές διαδικασίες για το γάμο.»

6 ΧΑΜΠΗΣ ΚΙΑΤΙΠΗΣ: Η ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΗ ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΗΣΗ πολίτευμα, ενώ στις υπόλοιπες πόλεις-κράτη επικρατούσε ένα από τα άλλα πολιτεύματα της Αρχαίας εποχής. Τα άλλα πολιτεύματα ήταν: η Βασιλεία, η Αριστοκρατία, η Ολιγαρχία, η Τυραννία. * Ο Πλάτωνας, μετά που διαμόρφωσε «την πεποίθηση ότι όλα τα πολιτεύματα της εποχής του ήταν διεφθαρμένα» κατέληξε στο αξίωμα ότι «Υγιής πολιτική ζωή θα μπορούσε να υπάρξει μόνο αν οι φιλόσοφοι αναλάμβαναν την εξουσία ή αν οι άρχοντες φιλοσοφούσαν. Βασικός άξονας της πολιτικής σκέψης του φιλοσόφου είναι η ιδέα της δικαιοσύνης, να πράττει δηλαδή ο καθένας αυτό για το οποίο είναι καταλληλότερος» ή «ο καθένας να περιορίζεται στις δραστηριότητες εκείνες που ταιριάζουν στη φύση του» Μ άλλα λόγια ο Πλάτωνας δεν θεωρούσε αναγκαία προϋπόθεση την κατάργηση των κοινωνικών τάξεων για να υπάρξει ένα ιδανικό πολιτικό-κοινωνικό σύστημα, αλλά ότι ήταν δυνατόν να ι- δρυθεί μια νέα Πολιτεία μια δίκαιη κοινωνία με ένα ταξικό κράτος που θα λειτουργούσε ομαλά και δίκαια χωρίς τα αρνητικά στοιχεία των υπαρχόντων τότε διεφθαρμένων πολιτευμάτων, υπό την προϋπόθεση πάντοτε ότι ο καθένας θα έκανε αυτό που γνώριζε καλύτερα. Ονόμασε δε το πολιτικόοικονομικό-κοινωνικό σύστημα του Π ρ α γ μ α τ ι κ ή ή Ι δ ε ώ δ η ς Π ο λ ι - τ ε ί α, δηλαδή Ι δ ε ώ δ η μ ο ρ φ ή κ ο ι ν ω ν ι κ ή ς δ ι ά ρ θ ρ ω σ η ς. Η υ- πάρχουσα τότε Πολιτεία των Αθηνών και της Αττικής αναγνώριζε με νομική ισχύ τρεις τάξεις κατοίκων: τους πολίτες, τους μετοίκους και τους δούλους. Οι πολίτες είχαν πολιτικά δικαιώματα ενώ οι μέτοικοι και οι δούλοι δεν είχαν. Οι πολίτες και οι μέτοικοι κατατάσσονταν στους ελεύθερους ενώ οι δούλοι όχι. Ο Πλάτωνας είχε διαχωρίσει τον πληθυσμό με βάση δικά του κριτήρια και όχι με βάση νομικά που κυριαρχούσαν τότε την εποχή του και όχι βέβαια με βάση τα σύγχρονα κριτήρια είτε της Αστικής είτε της Μαρξιστικής επιστήμης της κοινωνιολογίας που ασφαλώς δεν γνώριζε. Διαχώρισε τους κατοίκους της ταξικής κοινωνίας της εποχής του που είχε τη μορφή της Δουλείας σε τις τρεις κοινωνικές τάξεις: στ ο υ ς φ ύ λ α κ ε ς - ά ρ χ ο ν τ ε ς, σ τ ο υ ς φ ύ λ α κ ε ς - ε π ί κ ο υ ρ ο υ ς κ α ι τ ο υ ς δ η - μ ι ο υ ρ γ ο ύ ς. Ο Πλάτωνας υποστήριζε ότι ο Θεός-δημιουργός έφτιαξε τους μεν φύλακες-άρχοντες από χρυσάφι, τους φύλακες-επίκουρους από ασήμι και τους δημιουργούς από σίδηρο και χαλκό. * Τα Πολιτεύματα στην Αρχαία Ελλάδα. Βλέπε: Πέτρα Χριστίνα: «Διαχωρισμός των τάξεων στην Πλατωνική Πολιτεία», σελ. 18. Ό.π. σελ. 18. «Πολιτεία του Πλάτωνα» λήμμα στη Βικιπαίδεια

ΤΟΜΟΣ ΕΝΔΕΚΑΤΟΣ - ΠΡΟΛΟΓΟΣ 7 Αν λοιπόν η ιδεολογία του Πλάτωνα γινόταν αποδεκτή από την κοινωνία, τότε θα διαμορφωνόταν ένα π ο λ ι τ ι κ ό - ο ι κ ο ν ο μ ι κ ό σ ύ σ τ η μ α που θα λειτουργούσε τέλεια ως μια δίκαιη, ως μια πραγματικά Ιδανική Πολιτεία. Στην περίπτωση της ιδανικής πολιτείας του Πλάτωνα αυτή αφορούσε κυρίως το πολιτικό σύστημα και θα διατηρούσε ανέπαφη την Δουλεία, ως τη ταξική οικονομική μορφή που επικρατούσε τότε στην Αθηναϊκή κοινωνία. Στο έργο όμως αυτό μιλούμε για την Οικοδόμηση μιας Πραγματικά Ιδανικής Κοινωνίας, δηλαδή αναφερόμαστε τόσο στη Βάση της Κοινωνίας, δηλαδή την Οικονομία (παραγωγή και ανταλλαγές) που θα πρέπει να μην οδηγεί στη δημιουργία ανταγωνιστικών τάξεων, όσο και στο Εποικοδόμημα της Κοινωνίας, δηλαδή στη συνειδητή δράση του πληθυσμού που θα καθοδηγείται από τις αρχές της αυτοδιαχείρισης και αυτορρύθμισης των κοινωνικών, των συλλογικών υποθέσεων. Η μη υλοποίηση της δίκαιης Ιδανικής Πολιτείας του Πλάτωνα και κάθε άλλης Ιδανικής μορφής Κοινωνίας, που οραματίστηκαν διάφοροι άλλοι στην αρχαιότητα, τον μεσαίωνα και τη σύγχρονη εποχή, οφείλεται ακριβώς στο γεγονός ότι στην κάθε νέα μορφή κοινωνίας που οραματίζονταν διατηρούσαν κατά κάποιο τρόπο είτε αυτούσιες είτε κάπως διαφοροποιημένες τις υπάρχουσες κοινωνικές τάξεις της εποχής τους, που μόνο και μόνο η ύπαρξή τους διαμορφώνει οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές και άλλες ανισότητες και αδικίες, προνομιούχους και μη προνομιούχους και μια σειρά από αντικειμενικές ανταγωνιστικές αντιθέσεις ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις και διατηρούν την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, που οδηγούν σε αντιπαραθέσεις διαφόρων ειδών, τύπων και μορφών μέχρι και βίαιες ένοπλες συγκρούσεις. Μια Ιδανική Κοινωνία του Μέλλοντος, όπως την οραματιζόμαστε εδώ (Βλέπε Κεφάλαιο 11.4), όταν ολοκληρωθεί η οικοδόμησή της θα είναι πλήρως Αταξική και Ακρατική και θα εξασφαλίζει την ισότητα και την ελεύθερη και ολόπλευρη (βιολογική και πολιτισμική) ανάπτυξη σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής σε όλους και στον καθένα ξεχωριστά από την η- μέρα της γέννησής του μέχρι το θάνατό του. Ένα τέτοιο μεγαλεπήβολο εγχείρημα μπορεί να γίνει μόνο συνειδητά με επιστημονικά προγραμματισμένο τρόπο, που θα λαμβάνει υπόψη του το γεγονός ότι η πορεία ανάπτυξης των ανθρώπων στο ατομικό επίπεδο περνάει μέσα από διάφορες φάσεις ή βαθμίδες, τις λεγόμενες ηλικιακές βαθμίδες. Βασικό επιστημονικό αξίωμα λέει ότι τα άτομα που βρίσκονται στην ίδια ηλικιακή βαθμίδα και συ-

8 ΧΑΜΠΗΣ ΚΙΑΤΙΠΗΣ: Η ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΗ ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΗΣΗ νιστούν τα μέλη μιας ηλικιακής ομάδας έχουν περίπου τις ίδιες βιολογικές και πολιτισμικές ικανότητες και ανάγκες, τα ίδια δικαιώματα και τις ί- διες υποχρεώσεις και ως εκ τούτου θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως μια ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα. Η κοινωνία θα είναι υπόχρεη να ικανοποιεί όλες τις ιδιαίτερες ανάγκες της κάθε ηλικιακής ομάδας. Για να ανοικοδομηθεί μια Ιδανική Κοινωνία θα χρειαστεί να ιδρυθεί ένα Κίνημα που θα οργανωθεί όσο πιο πλατιά γίνεται και θα εξοπλιστεί με μια νέα Ιδεολογία που θα έχει ως στρατηγικό της σκοπό την Οικοδόμηση της Ιδανικής Κοινωνίας. Για να υλοποιήσει το στρατηγικό του σκοπό, το Κίνημα είναι απαραίτητο να κατακτήσει την Κρατική Εξουσία, ακολουθώντας τις ν ό μ ι μ ε ς δ ι α δ ι κ α σ ί ε ς που ακολουθούνται σ όλες τις αποκαλούμενες Δημοκρατικές Χώρες. Δηλαδή μέσα από εκλογικές διαδικασίες να εξασφαλίσει τόσο την υποστήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας του πληθυσμού όσο και τη μεγάλη πλειοψηφία των εδρών στο Νομοθετικό Σώμα (Κογκρέσο, Κοινοβούλιο κ.λπ.) ώστε να βρεθεί σε θέση να σχηματίσει α υ - τ ο δ ύ ν α μ η κ υ β έ ρ ν η σ η. Όταν το Κίνημα εξασφαλίσει τον πλήρη έ- λεγχο του Κράτους με ειρηνικές, νόμιμες διαδικασίες θα προχωρήσει στην ίδρυση μιας νέας Ανώτατης Κρατικής Αρχής (ΑΚΑ), η οποία θα έχει διττό προορισμό: Από τη μια θα είναι υπεύθυνη για τη συνέχιση λειτουργίας της Ταξικής Κοινωνίας και από την άλλη θα είναι υπεύθυνη για την Οικοδόμηση της νέας κοινωνίας, της Ιδανικής Κοινωνίας, που θα έχει Αταξικό χαρακτήρα. Για να πετύχει τις δύο αυτές υποχρεώσεις η ΑΚΑ θα πρέπει να ιδρύσει δύο νέες ανεξάρτητες Ανώτατες Κρατικές Αρχές: Η μια Ανώτατη Κρατική Αρχή θα είναι υπεύθυνη για την Διακυβέρνηση της Ταξικής Κοινωνίας (ΑΚΑ-ΔΤΚ) μέχρι και την παντελή εξάλειψή της που υπολογίζεται να επέλθει με το πέρασμα χρονικής περιόδου ίσης με όσο ζει ενεργώς μια γενιά, ήτοι μέχρι να βγει στην σύνταξη και ο τελευταίος πολίτης, δηλαδή 60 με 70 χρόνια (με τα σημερινά δεδομένα). Η Αρχή αυτή θα έχει στη διάθεσή της Κρατικά σώματα και όργανα περίπου όπως τα γνωρίζουμε σήμερα: α) Κυβέρνηση (εκτελεστική εξουσία), β) Βουλή ή Κοινοβούλιο (νομοθετική εξουσία) και γ) Δικαστήρια (δικαστική εξουσία). Πιθανή σύνθεση της ως άνω ΑΚΑ θα μπορούσε να ήταν 3μελής:

ΤΟΜΟΣ ΕΝΔΕΚΑΤΟΣ - ΠΡΟΛΟΓΟΣ 9 1. Ο Πρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου, ως επικεφαλής της Κυβέρνησης, 2. Ο Πρόεδρος του Κοινοβουλίου, και 3. Ο Πρόεδρος του Ανώτατου Δικαστηρίου. Μια Αρχή που θα αναλάβει την Οικοδόμηση μιας Ιδανικής Κοινωνίας. Την επαναστατική αυτή Αρχή θα μπορούσαμε να ονομάσουμε: Α ν ώ τ α τ η Κ ρ α τ ι κ ή Α ρ χ ή ( Α Κ Α ) για την Οικοδόμηση της Ιδανικής Κοινωνίας (ΑΚΑ-ΟΙΚ). Για τον προγραμματισμό και καθοδήγηση κάθε πτυχής της ανάπτυξης της κάθε η λ ι - κ ι α κ ή ς ο μ ά δ α ς, η Α Κ Α - Ο Ι Κ θα πρέπει να ιδρύσει και καθοδηγεί Γενικές και Ειδικές Δ ι α χ ε ι ρ ι σ τ ι κ έ ς κ α ι Ρ υ θ μ ι σ τ ι κ έ ς Α ρ χ έ ς ( Δ Ρ Α ) που θα απαρτίζονται από εξειδικευμένα επιστημονικά καταρτισμένα άτομα. Αφού ολοκληρωθεί η οικοδόμηση της Ιδανικής Κοινωνίας, οι πιο πάνω ανώτατες κρατικές αρχές δεν θα είναι πλέον αναγκαίες και θα απονεκρωθούν πλήρως. Ως εκ τούτου το Κράτος όπως το γνωρίζουμε και όπως το εννοούμε σήμερα θα αφανιστεί. Η νέα, η ολοκληρωμένη ιδανική κοινωνία θα είναι τόσο Αταξική όσο και Ακρατική. Για την εύρυθμη λειτουργία της ολοκληρωμένης Ιδανικής Κοινωνίας οι Διαχειριστικές και Ρυθμιστικές Αρχές που θα λειτουργούν κατά τη διάρκεια της οικοδόμησης της Ιδανικής Κοινωνίας θα μετατραπούν σε Επιτροπές Αυτοδιαχείρισης και Αυτορρύθμισης που θα έχουν βασική μέριμνα την οργάνωση μεθόδων και διαδικασιών κατά τις οποίες θα δίδεται η δυνατότατα σε όλα τα μέλη της ηλικιακής ομάδας που διαχειρίζονται να εκφράζουν ελεύθερα τη γνώμη τους στο μέτρο των δυνατοτήτων τους πάνω σε υπό συζήτηση συγκεκριμένα θέματα και ακολούθως θα μεριμνούν για την οργάνωση διαδικασιών στις οποίες όλα τα μέλη θα δύνανται να λαμβάνουν μέρος στις ψηφοφορίες για το πάρσιμο των αποφάσεων πάνω στα συζητηθέντα συγκεκριμένα θέματα. Είναι φανερό ότι τα μέλη των αρχικών ηλικιακών ομάδων (βρεφών, νηπίων και μικρών παιδιών) δεν έχουν τις δυνατότητες συμμετοχής στις διαδικασίες παρσίματος αποφάσεων. Είμαι της γνώμης ότι στην Ιδανική Κοινωνία η εκλογή αντιπροσώπων δυνατόν να επιτρέπεται μόνο για τη διεκπεραίωση συγκεκριμένης αποστολής, για συγκεκριμένη εργασία, για συγκεκριμένα καθήκοντα περιορισμένου ή συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος, όπως λ.χ. στις Επιτροπές Αυτοδιαχείρισης και Αυτορρύθμισης τα μέλη των οποίων θα εκλέγονται για περιορισμένο, συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Μετά την εκπλήρωση της

10 ΧΑΜΠΗΣ ΚΙΑΤΙΠΗΣ: Η ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΗ ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΗΣΗ αποστολής ή καθήκοντος οι αντιπρόσωποι παύουν να εκπροσωπούν τα μέλη της ηλικιακής τους ομάδας ή γενικά της κοινωνίας αναλόγως. Το θέμα της αντιπροσώπευσης ή εκπροσώπευσης θα πρέπει να συζητηθεί στους κόλπους της Ιδανικής Κοινωνίας όπου θα παρθούν και οι πιο κατάλληλες αποφάσεις. * * *