ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΑΝΕΚΔΟΤΑ Ὅσα μὲ οὖ Ῥωμαίω τ ῷ γέει ἐ τοῖ πολέμοι ἄχρι δεῦρο ξυηέχθη γεέσθαι, τῇ δέ μοι δεδιήγηται, ᾗπερ δυατὸ ἐγεγόει τῶ πράξεω τὰ δηλώσει ἁπάσα ἐπ ὶ καιρῶ τε κα ὶ χωρίω τῶ ἐπιτηδείω ἁρμοσαμέ ῳ τ ὰ δ ὲ ἐθέδε οὐκέτι μοι τρόπ ῳ τ ῷ εἰρημέ ῳ ξυγκείσεται, ἐπεὶ ἐταῦθα γεγράψεται πάτα, ὁπόσα δ ὴ τετύχηκε γεέσθαι παταχόθι τῆ Ῥωμαίω ἀρχῆ. αἴτιο δ ὲ, ὅτι δ ὴ οὐχ οἷό τε ἦ περιότω ἔτι τῶ αὐτ ὰ εἰργασμέω ὅτ ῳ δε ῖ ἀαγράφεσθαι τρόπ ῳ. οὔ τε γὰρ διαλαθεῖ πλήθη κατασκόπω οἷό τε ἦ οὔτε φωραθέτα μ ὴ ἀπολωλέαι θαάτ ῳ οἰκτίστ ῳ οὐδ ὲ γὰρ ἐπ ὶ τῶ συγγεῶ τοῖ γε οἰκειοτάτοι τ ὸ θαρρεῖ εἶχο. ἀλλ ὰ κα ὶ πολλῶ τῶ ἐ τοῖ ἔμπροσθε λόγοι εἰρημέω ἀποκρύψασθαι τὰ αἰτία ἠαγκάσθη. τ ὰ [τό] τε [δ'] οὖ τέω ἄ ρρητα μείατα κα ὶ τῶ ἔμπροσθε δεδηλωμέω ἐταῦθά μοι το ῦ λόγου τὰ αἰτία σημῆαι δεήσει. Ἀλλά μοι ἐ ἀγώισι ἑτέρα ἰότι χαλεπή τια κα ὶ δειῶ ἄμαχο τῶ Ἰουστιια ῷ τε καὶ Θεοδώρ ᾳ βεβιωμέω βαμβαίει τε κα ὶ ἀαποδίζει ἐπ ὶ πλεῖστο ἐκεῖο διαριθμουμέ ῳ ξυμβαίει, ὅτι δή μοι ταῦτα ἐ τ ῷ παρότι γεγράψεται τ ὰ μήτε πιστ ὰ μήτε εἰκότα φαησόμεα τοῖ ὄ πισθε γεησομέοι, ἄλλω τε ὁπηίκα ἐπ ὶ μέγα ῥεύσα ὁ χρόο παλαιοτέρα τὴ ἀκοὴ ἀ περγάζεται, δέδοικα μ ὴ κα ὶ μυθολογία ἀποίσομαι δόξα κἀ τοῖ τραγῳδοδιδασκάλοι τετάξομαι. ἐκεί ῳ μέτοι τ ὸ θαρρεῖ ἔχω οὐκ ἀποδειλιάσω τὸ ὄγκο το ῦ ἔργου, ὥ μοι οὐκ ἀμαρτύρητο ὁ λόγο ἐστί. οἱ γὰρ ῦ ἄθρωποι δαημοέστατοι μάρτυρε τῶ πράξεω ὄτε ἀξιόχρε ῳ παραπομπο ὶ ἐ τὸ ἔ πειτα χρόο τῆ ὑπὲρ αὐτῶ πίστεω ἔσοται. Καίτοι με κα ὶ ἄλλο τι ἐ λόγο τόδε ὀργῶτα πολλάκι ἐπ ὶ πλεῖστο ἀ εχαίτισε χρόο. ἐδόξαζο γὰρ τοῖ ἐ τ ὸ ἔπειτα γεησομέοι ἀξύμφορο ἔσεσθαι τοῦτό γε, ἐπε ὶ τῶ ἔργω τὰ ποηρότατα μάλιστα ξυοίσει ἄγωστα χρό ῳ τ ῷ ὑστέρ ῳ εἶαι, ἢ τοῖ τυράοι ἐ ἀκοὴ ἥ κοτα ζηλωτ ὰ γίεσθαι. τῶ γὰρ κρατούτω ἀε ὶ τοῖ πλείστοι εὔπορο ὑπ ὸ ἀμαθία ἡ ἐ τῶ προγεγεημέω τ ὰ κακ ὰ μίμησι, κα ὶ πρὸ τ ὰ ἡμαρτημέα τοῖ παλαιοτέροι ῥᾷό τε καὶ ἀποώτερο ἐ ἀε ὶ τρέποται. ἀλλά με ὕστερο ἐ τῶδε τῶ ἔργω τὴ ἱστορία τοῦτο ἤ εγκε, ὅτι δ ὴ τοῖ ἐ τ ὸ ἔπειτα τυραήσουσι ἔδηλο ἔσται ὡ μάλιστα μὲ κα ὶ τὴ τίσι αὐτοὺ τῶ ἁμαρταομέω περιελθεῖ οὐκ ἀπεικὸ εἴη, ὅπερ κα ὶ τοῖσδε τοῖ ἀθρώποι ξυηέχθη παθεῖ ἔπειτα δ ὲ κα ὶ ἀάγραπτοι αὐτῶ α ἱ πράξει κα ὶ ο ἱ τρόποι ἐ ἀε ὶ ἔσοται, ἀπ' αὐτο ῦ τε ἴ σω ὀκηρότερο παραομήσουσι. τί γὰρ ἂ τὸ Σεμιράμιδο ἀκόλαστο βίο ἢ τὴ Σαρδααπάλου καὶ Νέρωο μαία τῶ ἐπιγεομέω ἀθρώπω ἔγω, ε ἰ μ ὴ τοῖ τότε γεγραφόσι τ ὰ μημεῖα ταῦ τα ἐλέλειπτο; ἄλλω τε κα ὶ τοῖ τ ὰ ὅμοια πεισομέοι, ἂ οὕτω τύχοι, πρὸ τῶ τυράω οὐ κ ἀκερδὴ αὕτη πατάπασι ἡ ἀκο ὴ ἔσται. παραμυθεῖσθαι γὰρ ο ἱ δυστυχοῦτε εἰώθασι τ ῷ μ ὴ μόοι
σφίσι τ ὰ δει ὰ ξυμπεσεῖ. διά τοι ταῦτα πρῶτα μὲ ὅσα Βελισαρί ῳ μοχθηρ ὰ εἴργασται ἐρῶ ἔρχομαι ὕστερο δ ὲ κα ὶ ὅσα Ἰουστιια ῷ κα ὶ Θεοδώρ ᾳ μοχθηρ ὰ εἴργασται ἐγ ὼ δηλώσω. IX Ἰουστιια ῷ μὲ οὖ τ ὰ ἐ τὸ τρόπο ὅσα γε ἡμᾶ δύασθαι φράσαι τῇδέ πη εἶχε. ἔγημε δὲ γυαῖκα, ἣ ὅτια τρόπο γεομέη τε κα ὶ τραφεῖσα κα ὶ τῷδε τ ῷ ἀθρώπ ῳ ἐ γάμο ξυαφθεῖ σα πρόρριζο Ῥωμαίοι τὴ πολιτεία ἐξέτριψε, ἐγ ὼ δηλώσω. Ἀκάκιο ἦ τι ἐ Βυζατί ῳ θηριοκόμο τῶ ἐ κυηγεσί ῳ θηρίω μοίρα Πρασίω, ὅπερ ἀρκοτρόφο καλοῦσι. οὗτο ὁ ἀὴ ρ Ἀαστασίου τὴ αὐτοκράτορα ἀρχὴ ἔχοτο ἐτελεύτησε όσ ῳ παίδω ο ἱ ἀπολελειμμέω τριῶ θήλεο γέου, Κομιτοῦ τε κα ὶ Θεοδώρα κα ὶ Ἀαστασία, ὧπερ ἡ πρεσβυτάτη οὔπω ἑ πταέτη γεγουῖα ἐτύγχαε. ἡ δ ὲ γυ ὴ ἐκπεσοῦσα ἑτέρ ῳ ἀδρ ὶ ἐ κοίτη ἦλθε, ὃ δ ὴ ξὺ αὐτ ῇ τῶ τε κατ ὰ τὴ οἰκία κα ὶ το ῦ ἔργου τούτου ἐπιμελήσεσθαι τ ὸ λοιπὸ ἔμελλε. ὁ δ ὲ τῶ Πρασίω ὀρχηστὴ Ἀστέριο ὄομα χρήμασι πρὸ ἑτέρου ἀαπεισθεὶ τούτου μὲ τῆ τιμῆ ταύτη ἀπέστησε, τὸ δέ ο ἱ τ ὰ χρήματα δότα ἐ αὐτὴ ἀτεκατέστησε οὐδε ὶ πό ῳ. τοῖ γὰρ ὀρχησταῖ τ ὰ τοιαῦτα ἐξῆ διοικεῖσθαι κατ' ἐξουσία ᾗ βούλοιτο. ἐπε ὶ δ ὲ τὸ δῆμο ξύμπατα ἡ γυ ὴ ἐ κυηγεσί ῳ ἀγηγερμέο εἶδε, στέμματα ταῖ παισὶ ἔ τε τ ῇ κεφαλ ῇ κα ὶ ἀμφοτέραι ταῖ χερσὶ
ἐθεμέη ἐ τὴ ἱκετεία ἐκάθισε. ἀλλ' ο ἱ Πράσιοι μὲ προσίεσθαι τὴ ἱκετεία οὐδαμ ῆ ἔ γωσα, Βέετοι δ ὲ αὐτὰ ἐπ ὶ ταύτη δ ὴ κατεστήσατο τῆ τιμῆ, ἐπε ὶ ὁ θηριοκόμο ἐτετελευτήκει καὶ αὐτοῖ ἔαγχο. ἐπε ὶ δ ὲ τ ὰ παιδία ταῦτα ἐ ἥβη ἦλθε, καθῆκε αὐτ ὰ ἐπ ὶ τῆ ἐταῦθα σκηῆ αὐτίκα ἡ μήτηρ, ἐπε ὶ εὐπρεπεῖ τὴ ὄψι ἦσα, ο ὐ μέτοι ὑπ ὸ χρόο τὸ αὐτὸ ἁπάσα, ἀλλ' ὡ ἑκάστη ἔδοξέ ο ἱ ἐ τ ὸ ἔργο τοῦτο ὡραία εἶαι. ἡ μὲ οὖ πρώτη Κομιτ ὼ ἤδη ἐ ταῖ καθ' αὑτὴ ἑταίραι λαμπρ ὰ ἐγεγόει Θεοδώρα δ ὲ ἡ μετ' ἐκείη χιτωίσκο χειριδωτὸ ἀμπεχομέη δούλῳ παιδ ὶ πρέποτα τά τε ἄλλα ὑπηρετοῦσα εἵπετο κα ὶ τ ὸ βάθρο ἐπ ὶ τῶ ὤμω ἀε ὶ ἔφερε, ἐφ' οὗ περ ἐκείη ἐ τοῖ ξυλλόγοι καθῆσθαι εἰώθει. τέω μὲ οὖ ἄωρο οὖσα ἡ Θεοδώρα ἐ κοίτη ἀδρὶ ξυιέαι οὐδαμ ῆ εἶχε, οὐδ ὲ οἷα γυ ὴ μίγυσθαι ἡ δ ὲ τοῖ κακοδαιμοοῦσι ἀδρεία τι ὰ μισητία < ἀ>εμίσγετο, κα ὶ ταῦτα δούλοι, ὅσοι τοῖ κεκτημέοι ἑπόμεοι ἐ τ ὸ θέατρο πάρεργο τῆ οὔση αὐτοῖ εὐκαιρία τὸ ὄλεθρο τοῦτο εἰργάζοτο, ἔ τε μαστροπεί ῳ πολύ τια χρόο ἐπὶ ταύτ ῃ δ ὴ τ ῇ παρ ὰ φύσι ἐργασί ᾳ το ῦ σώματο διατριβὴ εἶχε. ἐπειδ ὴ δ ὲ τάχιστα ἔ τε τὴ ἥ βη ἀφίκετο κα ὶ ὡραία ἦ ἤδη, εἰ τὰ ἐπ ὶ σκηῆ καθῆκε αὑτὴ, ἑταίρα τε εὐθὺ ἐγεγόει, οἵ απερ ο ἱ πάλαι ἄθρωποι ἐκάλου πεζή. ο ὐ γὰρ αὐλήτρια οὐδ ὲ ψάλτρια ἦ, ο ὐ μὴ οὐδ ὲ τ ὰ ἐ τὴ ὀρχήστρα αὐτ ῇ ἤσκητο, ἀλλ ὰ τὴ ὥρα τοῖ ἀε ὶ περιπίπτουσι ἀπεδίδοτο μόο ἐκ πατὸ ἐργαζομέη το ῦ σώματο. εἶτα τοῖ μίμοι τ ὰ ἐ τ ὸ θέατρο πάτα ὡμίλει κα ὶ τῶ ἐταῦ θα ἐπιτηδευμάτω μετεῖχε αὐτοῖ, γελωτοποιοῖ τισι βωμολοχίαι ὑπηρετοῦσα. ἦ γὰρ ἀ στεία διαφερότω κα ὶ σκώπτρια, ἀπόβλεπτό τε ἐκ το ῦ ἔργου εὐθὺ ἐγεγόει. ο ὐ γάρ τιο αἰδοῦ τῇ ἀθρώπ ῳ μετῆ ἢ διατραπεῖσά τι αὐτὴ πώποτε εἶδε, ἀλλ' ἐ ἀαισχύτου ὑπουργία οὐδεμιᾷ ὀκήσει ἐχώρει, κα ὶ τοιαύτη τι ἦ οἵα ῥαπιζομέη μὲ κα ὶ κατ ὰ κόρρη πατασσομέη χαριετίζει τε κα ὶ μέγιστα ἀακαγχάζει, ἀποδυσαμέη τε τά τε πρόσω κα ὶ τ ὰ ὀπίσω τοῖ ἐτυγχάουσι γυμὰ ἐπιδεῖξαι, ἃ τοῖ ἀδράσι θέμι ἄδηλά τε κα ὶ ἀφα ῆ εἶαι. Ἐ δ ὲ τοὺ ἐραστὰ ἐχλεύαζέ τε βλακεύουσα κα ὶ εωτέραι ἀε ὶ τῶ μίξεω ἐδιαθρυπτομέη ἐπιτεχήσεσι παραστήσασθαι τὰ τῶ ἀκολάστω ψυχὰ ἐ ἀε ὶ ἴσχυε, ἐπε ὶ οὐδὲ πειρᾶσθαι πρό του τῶ ἐτυγχαότω ἠξίου, ἀλλ' ἀάπαλι αὐτ ὴ γελοιάζουσά τε κα ὶ βωμολόχω ἰσχιάζουσα τοὺ παραπεπτωκότα ἅπατα, ἄλλω τε κα ὶ ἀγεείου ὄτα ἐπείρα. ἥ σσω γάρ τι οὕτω ἡδοῆ ἁπάση οὐδαμ ῆ γέγοε ἐπε ὶ κα ὶ ἐ ξυαγώγιμο δεῖπο πολλάκι ἐλθοῦσα ξὺ εαίαι δέκα, ἢ τούτω πλείοσι, ἰσχύϊ τε σώματο ἀκμάζουσι λία κα ὶ τ ὸ λαγεύει πεποιημέοι ἔργο, ξυεκοιτάζετο μὲ τοῖ συδείποι ἅπασι τὴ ύκτα ὅλη, ἐπειδὰ δ ὲ πρὸ τ ὸ ἔργο τοῦ το πάτε ἀπείποιε, ἥδε παρ ὰ τοὺ ἐκείω οἰκέτα ἰοῦσα τριάκοτα ὄτα, ἂ οὕτω τύχοι, ξυεδυάζετο μὲ αὐτῶ ἑκάστ ῳ, κόρο δ ὲ οὐδ' ὣ ταύτη δ ὴ τῆ μισητία ἐλάμβαε. Καί ποτε ἐ τῶ τιο ἐπιφαῶ οἰκία ἐλθοῦσα μεταξ ὺ το ῦ πότου θεωμέω αὐτὴ, ὥ φασι, τῶ ξυμποτῶ ἁπάτω, ἐ τ ὸ προὖχο ἀαβᾶσα τῆ κλίη ἀμφ ὶ τ ὰ πρὸ ποδῶ ἀ ασύρασά
τε τ ὰ ἱμάτια οὐδε ὶ κόσμ ῳ ἐταῦθα οὐκ ἀπηξίωσε τὴ ἀκολασία ἐδείκυσθαι. ἡ δ ὲ κἀκ τριῶ τρυπημάτω ἐργαζομέη ἐεκάλει τ ῇ φύσει, δυσφορουμέη ὅτι δ ὴ μ ὴ κα ὶ τοὺ τιτθοὺ αὐτῇ εὐρύτερο ἢ ῦ εἰσι τρυπῴη, ὅπω κα ὶ ἄλλη ἐταῦθα μίξι ἐπιτεχᾶσθαι δυατ ὴ εἴη. κα ὶ συχὰ μὲ ἐκύει, πάτα δ ὲ σχεδὸ τεχάζουσα ἐξαμβλίσκει εὐθὺ ἴσχυε. Πολλάκι δ ὲ κἀ τ ῷ θεάτρ ῳ ὑπ ὸ θεατ ῇ πατ ὶ τ ῷ δήμ ῳ ἀπεδύσατό τε κα ὶ γυμ ὴ δι ὰ μέσου ἐγέετο, ἀμφ ὶ τ ὰ αἰδοῖα κα ὶ τοὺ βουβῶα διάζωμα ἔχουσα μόο, οὐχ ὅτι μέτοι ᾐσχύετο καὶ ταῦτα τ ῷ δήμ ῳ δεικύαι, ἀλλ' ὅτι ἐταῦθα γυμ ῷ πατάπασι παριέαι οὐδε ὶ ἔξεστι ὅτι μ ὴ τῷ ἀμφ ὶ τοὺ βουβῶα διάζωμα ἔχοτι. οὕτω μέτοι το ῦ σχήματο ἔχουσα, ἀαπεπτωκυῖά τε ἐ τῷ ἐδάφει ὑπτία ἔκειτο. θῆτε δέ τιε, οἷ δ ὴ τ ὸ ἔργο τόδε ἐέκειτο, κριθὰ αὐτ ῇ ὕπερθε τῶ αἰδοίω ἐρρίπτου, ἃ δ ὴ ο ἱ χῆε, ο ἳ ἐ τοῦτο παρεσκευασμέοι ἐτύγχαο, τοῖ στόμασι ἐ θέδε κατ ὰ μία ἀελόμεοι ἤσθιο. ἡ δ ὲ οὐχ ὅτι οὐκ ἐρυθριῶσα ἐξαίστατο, ἀλλ ὰ κα ὶ φιλοτιμουμέῃ ἐπ ὶ ταύτ ῃ δ ὴ τ ῇ πράξει ἐῴκει. ἦ γὰρ οὐκ ἀαίσχυτο μόο, ἀλλ ὰ κα ὶ ἀαισχυτοποιὸ πάτω μάλιστα. πολλάκι δ ὲ κα ὶ ἀποδυσαμέη ξὺ τοῖ μίμοι ἐ μέσ ῳ εἱστήκει ἐπ ὶ τῆ σκηῆ λορδουμέη τε κα ὶ τ ὰ ὀπίσω ἀποκετῶσα τοῖ τε διάπειρα αὐτῆ ἔχουσι κα ὶ τοῖ οὔ πω πεπλησιακόσι τ ὰ ἐκ παλαίστρα τῆ αὐτ ῇ εἰωθυία βρεθυομέη. οὕτω δ ὲ ἀκολάστω ἐ τ ὸ σῶ μα τ ὸ αὑτῆ ὕβριζε, ὥστε τὴ αἰδ ῶ οὐκ ἐ τ ῇ τῆ φύσεω χώρ ᾳ κατ ὰ ταὐτ ὰ ταῖ ἄλλαι γυαιξὶ, ἀλλ' ἐ τ ῷ προσώπ ῳ ἔχει ἐδόκει. ο ἱ μὲ οὖ αὐτ ῇ πλησιάζοτε ἔδηλοι εὐθὺ ἀπ' αὐτο ῦ ἦ σα, ὅτι δ ὴ ο ὐ κατ ὰ όμο τῆ φύσεω τὰ μίξει ποιοῦται ὅσοι δ ὲ αὐτ ῇ ἐ ἀγορ ᾷ τῶ ἐ πιεικεστέρω ἐτύχοιε, ἀποκλιόμεοι σπουδ ῇ ὑπεχώρου, μή του τῶ ἱματίω τῆ ἀθρώπου ἁ ψάμεοι μεταλαχεῖ το ῦ μιάσματο τούτου δόξεια. ἦ γὰρ τοῖ ὁρῶσι ἄλλω τε κα ὶ ἀρχομέη ἡ μέρα βλάσφημο οἰωό. ἐ μέτοι τὰ συθεατρία ἀγριώτατα εἰώθει ἐ ἀε ὶ σκορπιαίεσθαι βασκαίᾳ γὰρ πολλ ῇ εἴχετο. Ἑκηβόλ ῳ δ ὲ ὕστερο Τυρί ῳ ἀδρ ὶ τὴ ἀρχὴ παραλαβότι Πεταπόλεω ἐ τ ὰ αἴ σχιστα ὑπηρετήσουσα εἵπετο, ἀλλά τι τ ῷ ἀθρώπ ῳ προσκεκρουκυῖα ἐθέδε ὅτι τάχιστα ἀπηλαύετο διὸ δ ὴ αὐτ ῇ ἀπορεῖσθαι τῶ ἀαγκαίω ξυέπεσε, ἅπερ τ ὸ λοιπὸ ἐπορίζετο τὴ ἐ τ ὸ σῶ μα παραομία, ᾗπερ εἴθιστο, ἐργαζομέη. ἐ μὲ οὖ Ἀλεξάδρεια τ ὰ πρῶτα ἧκε. ἔπειτα δ ὲ πᾶ σα τὴ ἕω περιελθοῦσα ἐ Βυζάτιο ἐπαῆκε, ἐργασί ᾳ χρωμέη ἐ πόλει ἑκάστ ῃ, ἥ γε ὀ ομάζοτι, οἶμαι, ἀθρώπ ῳ οὐκ ἄ ποτε ἵλεω ὁ θεὸ εἴη, ὥσπερ οὐκ ἀεχομέου το ῦ δαίμοο χῶ ρό τια τῆ Θεοδώρα ἀκολασία ἀγῶτα εἶαι. Οὕτω μὲ οὖ τετέχθαι τε τῇδε τ ῇ γυαικ ὶ κα ὶ τετράφθαι ξυέβη κα ὶ ἐ δημοσίου πολλὰ διαβοήτ ῳ γεγεῆσθαι κα ὶ ἐ πάτα ἀθρώπου. ἐπε ὶ δ ὲ ἀφίκετο ἐ Βυζάτιο αὖθι, ἠράσθη αὐτῆ Ἰουστιιαὸ ἔρωτα ἐξαίσιο οἷο, κα ὶ τ ὰ πρῶτα ἐπλησίαζε ὡ ἐρωμέ ῃ, καίπερ αὐτὴ ἀαγαγὼ ἐ τ ὸ τῶ πατρικίω ἀξίωμα. δύαμι τοίυ ἐξαισία τι ὰ κα ὶ χρήματα ἐπιεικῶ μεγάλα
περιβαλέσθαι ἡ Θεοδώρα εὐθὺ ἴσχυσε. πάτω γὰρ ἥδιστο τ ῷ ἀθρώπ ῳ ἐφαίετο, ὃ δὴ ξυμβαίει τοῖ ἐκτόπω ἐρῶσι φιλε ῖ, χάριτά τε πάσα κα ὶ χρήματα πάτα τ ῇ ἐρωμέ ῃ χαρίζεσθαι. ἐγίετό τε ἡ πολιτεία το ῦ ἔρωτο τοῦδε ὑπέκκαυμα. ξὺ αὐτ ῇ τοίυ πολλ ῷ ἔτι μᾶλλο τὸ δῆ μο διέφθειρε οὐκ ἐταῦθα μόο, ἀλλ' ἀ ὰ πᾶσα τὴ Ῥωμαίω ἀρχή. ἄμφω γὰρ μοίρα τῆ Βεέτω ἐκ παλαιο ῦ ὄτε ἐ πολλ ῇ ἐξουσί ᾳ τούτοι δ ὴ τοῖ στασιώται τ ὰ ἐ τὴ πολιτεία πράγματα ἔθετο. χρό ῳ δ ὲ πολλ ῷ ὕστερο τ ὸ πλεῖστο το ῦ κακο ῦ ἐλελωφήκει τρόπ ῳ τοιῷδε. Ἰουστιια ῷ ἐ ἡμέραι πολλαῖ οσῆσαι ξυέβη, ἐ δ ὲ τ ῇ όσ ῳ ταύτ ῃ ἐ τόσο κιδύου ἀφίκετο ὥστε κα ὶ ἐλέχθη ὅτι δ ὴ ἀποθάοι ο ἱ μέτοι στασιῶται ταῦτα ἅπερ ἐρρήθη ἡ μάρταο, καί τια Ὑπάτιο οὐκ ἀφα ῆ ἄδρα δι' ἡμέρα ἐ τ ῷ τῆ Σοφία ἱερ ῷ διεχρήσατο. ἐξειργασμέου δὲ το ῦ κακο ῦ ἡ το ῦ ἔργου ταραχ ὴ ἐ βασιλέα ἦλθε, τῶ τε ἀμφ' αὐτὸ ἕκαστο, ἐπε ὶ τῆ Ἰουστιιαο ῦ ἀπουσία ἐλάβετο, τὴ τῶ πεπραγμέω ἀτοπία ἐπ ὶ μέγα αἴρει ἐ σπουδῇ ἐποιεῖτο, καταλέγω ἐξ ἀρχῆ ἅπατα, ὅσα δ ὴ γεέσθαι τετύχηκε. τότε δ ὴ ὁ βασιλεὺ τ ῷ τῆ πόλεω ἐπάρχ ῳ ἐπέστελλε τῶ πεπραγμέω ἁπάτω ποιεῖσθαι τὰ τίσει. ἦ δ ὲ οὗτο ὁ ἀὴ ρ Θεόδοτο ὄομα, ὅπερ Κολοκύθιο ἐπίκλησι ἐκάλου. κα ὶ ὃ διερευώμεο ἅπατα πολλοὺ μὲ τῶ κακούργω ἑλεῖ τε κα ὶ διαχρήσασθαι όμ ῳ ἴσχυσε πολλο ὶ δ ὲ κα ὶ διαλαθότε ἐ σώθησα. μεταξ ὺ γὰρ ἐπιαπολέσθαι αὐτοὺ πράγμασι Ῥωμαίω ἔδει. ὁ δ ὲ παράδοξο διασωθεὶ ἐ ξάπια σωτηρία κα ὶ τὸ Θεόδοτο κτεῖαι ἅτε φαρμακέα κα ὶ μάγο εὐθὺ ἐεχείρει. ἐπε ὶ <δ ὲ> οὐκ εἶ χε ὅτ ῳ ποτ ὲ προσχήματι χρώμεο τὸ ἄθρωπο διαφθείρειε, τῶ ο ἱ ἐπιτηδείω τιὰ πικρότατα αἰκισάμεο ἠάγκαζε λόγου ὡ ἥκιστα ὑγιεῖ ἐπ' αὐτ ῷ φθέγγεσθαι. πάτω δέ ο ἱ ἐκποδὼ ἱσταμέω κα ὶ σιωπ ῇ τὴ ἐ τὸ Θεόδοτο ὀδυρομέω ἐπιβουλὴ, μόο ὁ Πρόκλο τὴ τοῦ καλουμέου κοιαίστωρο ἔχω ἀρχὴ καθαρὸ ἀπέφαιε το ῦ ἐγκλήματο εἶαι τὸ ἄθρωπο καὶ θαάτου οὐδαμ ῆ ἄξιο. δι ὸ δ ὴ ὁ Θεόδοτο ἐ τ ὰ Ἱεροσόλυμα βασιλέω κομίζεται γώμ ῃ. γοὺ δὲ ἥκει τιὰ ἐταῦθα, οἵπερ αὐτὸ διαφθεροῦσι, ἐ τ ῷ ἱερ ῷ ἦ κρυπτόμεο τὸ ἅ πατα χρόο, οὕτω τε διαβιοὺ ἐτελεύτησε. Τ ὰ μὲ οὖ ἀμφ ὶ Θεοδότ ῳ ταύτ ῃ πη ἔσχε. ο ἱ δ ὲ στασιῶται σωφροέστατοι τ ὸ ἐτεῦ θε ἐγέοτο ἀθρώπω ἁπάτω. ο ὐ γὰρ ἔτι τ ὰ τοιαῦτα ἐξαμαρτάει ἠείχοτο, καίπερ σφίσι παρὸ ἀδεέστερο τ ῇ ἐ τὴ δίαιτα παραομί ᾳ χρῆσθαι. τεκμήριο δέ ὀλίγω γάρ τιω ὕ στερο τόλμα τὴ ὁμοία ἐδειξαμέω τίσι οὐδεμία ἐ αὐτοὺ γέγοε. ο ἱ γὰρ το ῦ κολάζει τὴ ἐξουσία ἀεὶ ἔχοτε παρρησία το ῦ διαλαθάει τοῖσδε τ ὰ δει ὰ εἰργασμέοι παρείχοτο, ταύτ ῃ αὐτοὺ τῇ ξυγχωρήσει ἐ τ ὸ τοῖ όμοι ἐπεμβαίει ἐάγοτε. Ἕω μὲ οὖ ἡ βασιλὶ περιῆ ἔτι, γυαῖκα ἐγγυητὴ Ἰουστιιαὸ τὴ Θεοδώρα ποιήσασθαι οὐδεμι ᾷ μηχα ῇ εἶχε. ἐ τούτ ῳ γὰρ μόο ἀπ' ἐατία αὐτ ῷ ἐ χώρει, καίπερ ἀτιστατοῦσα τῶ ἄλλω οὐδέ. ποηρία μὲ γὰρ ἡ γυ ὴ ἀπωτάτω οὖσα ἐτύγχαε, ἄγροικο δὲ
ἦ κομιδ ῆ κα ὶ βάρβαρο γέο, ὥσπερ μοι εἴρηται. ἀτιλαβέσθαι τε ἀρετῆ οὐδαμ ῆ ἴσχυσε, ἀ λλ' ἀπειροτάτη οὖσα διατετέλεκε τῶ κατ ὰ τὴ πολιτεία πραγμάτω, ἥ γε οὐδ ὲ ξὺ τ ῷ ὀόματι τῷ αὐτῆ ἰδί ῳ ἅτε καταγελάστ ῳ ὄτι ἐ Παλάτιο ἦλθε, ἀλλ' Εὐφημία ἐπικληθεῖσα. χρό ῳ δὲ ὕστερο τ ῇ βασιλίδι μὲ ἀπογεέσθαι ξυέπεσε. ὁ δ ὲ ἠλιθιάζω τε κα ὶ κομιδ ῆ ἐ σχατογέρω γεόμεο, πρὸ τῶ ἀρχομέω γέλωτα ὦφλε, ὀλιγωρί ᾳ τε πολλ ῇ ἐ αὐτὸ ἐχόμεοι ἅπατε ἅ τε τῶ πρασσομέω ο ὐ ξυιέτο, ὑπερεώρω, Ἰουστιιαὸ δ ὲ ξὺ δέει πολλ ῷ ἐθεράπευο. κυκῶ γὰρ ἀε ὶ κα ὶ ξυταράσσω ἀεσόβει ἐφεξῆ ἅπατα. τότε δ ὴ τὴ ἐγγύη πρὸ τὴ Θεοδώρα ἐεχείρει ποιεῖ. ἀδύατο δ ὲ ὂ ἄδρα ἐ ἀξίωμα βουλῆ ἥκοτα ἑταίρ ᾳ γυαικ ὶ ξυοικίζεσθαι, όμοι ἄωθε τοῖ παλαιοτάτοι ἀπορρηθὲ, λῦσαί τε τοὺ όμου τὸ βασιλέα όμ ῳ ἑτέρῳ ἠάγκασε κα ὶ τ ὸ ἐθέδε ἅτε γαμετ ῇ τ ῇ Θεοδώρ ᾳ ξυῴκησε, κα ὶ τοῖ ἄλλοι ἅ πασι βάσιμο κατεστήσατο τὴ πρὸ τὰ ἑταίρα ἐγγύη, τυραῶ τε αὐτίκα ἐπεβάτευε τῆ το ῦ αὐ τοκράτορο τιμῆ προσχήματι συμπεπλασμέ ῳ τῆ πράξεω ἐπικαλύπτω τ ὸ βίαιο. ἀεῖπο γὰρ αὐτὸ βασιλέα ξὺ τ ῷ θεί ῳ τῶ Ῥωμαίω, ε ἴ τι δόκιμο ἦ, δειμάτω περιουσί ᾳ ἐπ ὶ ταύτη ἠγμέοι τὴ ψῆ φο. παρέλαβο τοίυ τὴ βασιλεία Ἰουστιιαό τε κα ὶ Θεοδώρα πρότερο τῆ <Πασχαλία> ἑορτῆ ἡμέραι τρισὶ, ὅτε δ ὴ οὔτε ἀσπάσασθαι τῶ φίλω τι ὰ οὔτε εἰρηαῖα προσειπεῖ ἔξεστι. ἡ μέραι δ ὲ ο ὐ πολλαῖ ὕστερο Ἰουστῖο μὲ ἐτελεύτησε όσ ῳ, τ ῇ ἀρχ ῇ ἐπιβιοὺ ἔτη ἐέα, μόο δὲ Ἰουστιιαὸ ξὺ Θεοδώρ ᾳ τὴ βασιλεία ἔσχε. Fuente: Procopii Caesariensis opera omnia, vol. 3, ed. G. WIRTH (post J. HAURY), Leipzig: Teubner, 1963.