Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΗΘΟΠΟΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΕΡΓΗ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΜΕΙΝΕΙΣ. ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΤΑΛΕΝΤΟ ΘΑ ΒΡΕΙΣ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΟΥ, ΑΛΛΙΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ Μια συνέντευξη με την Έρρικα Μπρόγιερ Μ: Πώς διαλέξατε το επάγγελμα του ηθοποιού; Ε: Το διάλεξα γιατί ο πατέρας μας ήταν ηθοποιός και πηγαίναμε στα θέατρα και κολλήσαμε το μικρόβιο. Μ: Σας άρεσε; Ε: Ναι μου άρεσε πολύ. Μ: Σε μικρή ηλικία τι θέλατε να γίνετε; Ε: Μόνο ηθοποιός. Πάντα. Θυμάμαι στη γειτονιά, μάζευα τα παιδιά, έκανα παραστάσεις, από πολύ μικρή. Μ: Βρήκατε δυσκολία στην αρχή της καριέρας σας; Ε: Ήμασταν από τους πολύ τυχερούς. Δουλεύαμε στ αστέρια με το Γιάννη Βογιατζή τον τραγουδιστή και κάναμε χορωδιακό με την ορχήστρα, για 2,5 χρόνια. Μια μέρα μας φώναξαν στο θέατρο Βέμπο. Κάναμε ένα κομμάτι και με το που άνοιξε η αυλαία έσπασε το θέατρο στο χειροκρότημα, χωρίς να μας ξέρει κανείς. Ήμασταν πλάτη με πλάτη με δυο μεγάλα καπέλα. Είχαμε μιμηθεί δυο γερμανίδες τις αδελφές Κέσλερ. Ίσως αυτό έκανε εντύπωση. Έτσι ξεκινήσαμε. Και μετά κάναμε ωραία πράγματα γιατί προσέχαμε τα πάντα, το ντύσιμο, το συγχρονισμό, να βρούμε ωραία τραγούδια, όλα τα προσέχαμε και αυτό απέδωσε. Μ: Είχατε δυσκολίες στα γυρίσματα από τους ηθοποιούς; Ε: Όχι. Όταν ξεκινήσαμε μας φώναξε ο Γιάννης ο Βογιατζής σ ένα έργο πού έπαιζε. Μπορώ να πω ότι όλοι οι ηθοποιοί μας φέρθηκαν με σεβασμό, ενώ ήμασταν πολύ μικρές. Μ: Από τις ταινίες στις οποίες έχετε πάρει μέρος, ποια σας άρεσε περισσότερο;
Ε: Η Παριζιάνα, ήταν η τελευταία ταινία στον κινηματογράφο. Μετά άρχισε η τηλεόραση. Αλλά και πολλές άλλες. Το δεσποινίς Διευθυντής, ο Κόσμος κι ο Κοσμάκης. Η πρώτη ταινία που έπαιξα εγώ ήταν τα 201 καναρίνια με το Χάρη Κλυν. Τότε ήμουνα μικρούλα. Στην πρεμιέρα γνώρισα και τον Κώστα Βουτσά. Μ: Σας επηρέασε το τέλος του κινηματογράφου; Ε: Όχι, γιατί αμέσως κάναμε ένα πρόγραμμα στην τηλεόραση το «Κυριακή δίχως σύννεφα» και κράτησε αρκετό καιρό. Μ: Υπήρχαν ρόλοι που δεν σας άρεσαν; Ε: Όχι, ήμουνα γεννημένη γι αυτό. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι γεννημένοι για τα λεφτά, άλλοι για την δόξα, εγώ το κάνα γιατί μου άρεσε πολύ. Ήμουνα με την καλή έννοια ψώνιο. Αφού λέγανε: άμα μπλέξεις μ αυτήν καήκατε. Το τι πρόβες έχετε να κάνετε. Δε θέλανε. Μ: Μ αρέσει το θέατρο κι ο κινηματογράφος. Θα θελα να ασχοληθώ. Τι πρέπει να κάνω; Ε: Πρέπει να πας κάπου που να είναι ειδικοί και να σε δουν. Αλλά πάλι να σας πω κάτι. Τον Κώστα τον Βουτσά τον απέρριψαν τρεις φορές όταν πήγε να δώσει εξετάσεις κι ενώ είχε βγάλει και τη σχολή. Και το Μουστάκα το ίδιο. Δηλαδή είναι τόσο «περίεργη» η δουλειά που πρέπει να επιμείνεις. Όχι όμως να μπεις στα κυκλώματα. Όχι καθόλου. Μ: Τραγουδούσατε με την αδελφή σας. Υπήρχε ανταγωνισμός ανάμεσά σας; Ε: Όχι καθόλου. Μ: Φέτος δημιουργήθηκε η πρώτη ταινία εξ ολοκλήρου στον υπολογιστή. Πώς το βλέπετε αυτό; Ε: Τότε πάει κι αυτό το επάγγελμα. Εμείς όταν τραγουδούσαμε είχαμε δέκα άτομα ορχήστρα. Σιγά σιγά τη μειώνανε κι έμεινε ένας μ ένα όργανο μεγάλο να κάνει τα πάντα. Ξέρετε πόσοι άνθρωποι δουλεύουν για να κάνουν ένα καλό κινηματογραφικό έργο; Καμεραμέν, φωτιστές, ενδυματολόγοι, μακιγιέρ κι ένα σωρό άλλος κόσμος. Με τον υπολογιστή πάνε αυτά. Κ: Κι αισθητικά δεν είναι το ίδιο. Μ: Πώς νοιώθετε που παίζατε στον ιστορικό ελληνικό κινηματογράφο; Ήταν πιο ποιοτικός;
Ε: Ήταν ωραία. Όχι όλα τα έργα, μερικά ήταν αφελή. Αλλά άλλα ήταν πάρα πολύ ωραία. Αλλά και σήμερα υπάρχουν ωραία. Και ηθοποιοί καλοί. Αλλά δεν έχει βγει, ούτε θα βγει εύκολα μια Ρένα Βλαχοπούλου. Τι πράγμα ήταν αυτό. Τι ταλεντάρα. Πραγματικά αν πήγαινε έξω Ήταν το κάτι άλλο. Κατά τη δική μου γνώμη η Ρένα ξεχώριζε. Μ: Ποια η γνώμη σας για τη σημερινή τηλεόραση και τα προγράμματα που προβάλλονται; Ε: Υπάρχουν πολύ ωραία προγράμματα αλλά και μερικά Δυστυχώς όμως άμα τα βλέπει ο κόσμος παίρνουν και πιο πολλές διαφημίσεις και θεωρούνται επιτυχημένα. Μ: Πώς ήταν η συνεργασία σας με τη Ρένα Βλαχοπούλου; Ε: Καταπληκτική! Όλη μέρα μίλαγε, ετοιμόλογη, χαριτωμένη έξυπνη. Πολύ χαριτωμένη. Σούπερ. Μ: Η σημερινή κρίση έχει επηρεάσει την ποιότητα του κινηματογράφου; Ε: Βέβαια. Αλλά και εμείς οι παλιοί έχουμε ταλαιπωρηθεί λίγο, γιατί είχαμε και πιο πολλές παραστάσεις μες το κρύο, μες τη ζέστη Στο πλατό δεν υπήρχε θέρμανση. Όσο είναι όλο σας το σχολείο ήταν το πλατό που κάναμε 2 3 γυρίσματα. Όταν έκανα τα «201 καναρίνια» στο ίδιο πλατό ήταν στημένο το σκηνικό της «σοφερίνας» με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και το σκηνικό για τα Κόκκινα Φανάρια. Συγχρόνως. Μ: Αποκομίσατε κάποιες εμπειρίες από τις ταινίες σας με μεγάλους ηθοποιούς; Ε: Και βέβαια. Αυτό γίνεται χωρίς να το καταλάβεις. Γιατί περισσότερες ώρες ήμασταν μ αυτούς παρά με τις οικογένειές μας. Κι εγώ έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στον Ορέστη Μακρή. Έπαιζε πάντα τόσο ωραία και το δράμα και την κωμωδία. Ήταν τόσο αληθινός!!! Τρομερός. Μ: Ο ηθοποιός πρέπει να προσαρμόζεται και στο δράμα και την κωμωδία; Ε: Ο καλός ηθοποιός πρέπει να μπορεί να παίζει και τα δύο. Και το δράμα και την κωμωδία. Αν και η κωμωδία είναι πιο δύσκολη. Διότι αν δεν είσαι κωμικός και προσπαθήσεις να κάνεις κωμικά είσαι σαχλός.
Μ: Είχα ακούσει ότι η Ρένα Βλαχοπούλου αυτοσχεδίαζε και δεν ακολουθούσε πάντα το σενάριο. Ε: Όλοι περιμέναμε πότε θα τελειώσει τα λόγια της για να πούμε τα δικά μας. Γιατί εκείνη δεν μάθαινε ποτέ τα λόγια. Ακολουθούσε το σενάριο στο περίπου και εμείς περιμέναμει για να ατακάρουμε μόλις τελειώσει. Ήταν πολύ ετοιμόλογη. Μπορούσε να γράψει ολόκληρα έργα, αλλά δεν ασχολήθηκε ποτέ. Είχε ταλέντο σε πολλά. Τραγουδούσε, χόρευε Πολύ μεγάλο ταλέντο. Εγώ αυτήν ξεχώριζα από όλες. Μ: Λένε ότι οι ατάκες του κάθε ηθοποιού ήταν κομμένες και ραμμένες στα μέτρα του. Αληθεύει αυτό; Ε: Όχι, το έργο ήταν γραμμένο. Και πήγαινε ο συγγραφέας ή οι συγγραφείς και έβρισκαν τον ηθοποιό και τον ρώταγαν αν θέλει να παίξει τον τάδε ρόλο. Συνήθως έτσι γινόταν. Αλλά οι περισσότεροι ειδικά οι κωμικοί, πρόσθεταν ατάκες, το καναν λίγο στα μέτρα τους. Μ: Παλιά οι δουλειές ήταν πιο πολλές απ ότι σήμερα; Ε: Ήταν πιο λίγοι οι ηθοποιοί, πιο λίγοι τραγουδιστές, μεταξύ μας γνωριζόμασταν: θα σε πάρω τηλέφωνο να σου πω για δουλειά. Σήμερα είναι πάρα πολλοί. Βέβαια και τα θέατρα είναι πιο πολλά Τώρα θα σας πω κάτι που δεν ρωτήσατε. Για την Αλίκη. Η Αλίκη πρώτα απ όλα τελείωσε το Βασιλικό Θέατρο, το Εθνικό, αριστούχος. Πρώτη μαθήτρια στα πάντα. Παρατηρήστε πώς παίζει. Και πόσο εύκολα και μεγάλη έκανε αυτά τα σκέρτσα. Πόσο καλός ηθοποιός πρέπει να είσαι για να μπορείς να παίξεις τη μπεμπέκα ας πούμε και να είσαι μεγάλη. Πόσο εύκολα άλλοι θα γίνονταν σαχλοί και γελοίοι. Γι αυτήν ποτέ δεν είπαν: κοίτα τη σαχλή. Λέγαν διάφορα, αλλά πήγαιναν και τη βλέπανε. Όμως εκτός αυτού, ακόμα κάτι πιο σπουδαίο. Μέχρι τότε οι ηθοποιοί δεν είχαν ούτε αυτοκίνητα, τα σπίτια τους ήταν μια κακομοιριά, τα ρούχα τους, δεν είχαν καμαρίνια. Ενώ από την Αλίκη και μετά απέκτησαν υπόσταση, αξία. Βάλανε κάποια καμαρίνια Γιατί όταν η Αλίκη έπαιρνε κάποια χρήματα, έπρεπε να πάρει και ο συμπρωταγωνιστής της κάποια αντίστοιχα. Έτσι σιγά σιγά ανέβασε το μεροκάματο. Μ: Ακούγεται συχνά ότι όταν ηθοποιοί ή τραγουδιστές, δημοσιογράφοι ζητάνε δουλειά, ιδιαίτερα οι γυναίκες, τους ζητάνε ανταλλάγματα. Στην εποχή εκείνη υπήρχαν τέτοια; Ε: Πάντα γινόταν αυτό και πάντα θα γίνεται. Στο χέρι σου είναι να μην ενδώσεις σ αυτούς που ζητάνε κάτι. Και αν είσαι ταλεντάρα θα βρεις το δρόμο σου, αν είσαι
ατάλαντος και θες να εισχωρήσεις δεν μπορείς να κρατηθείς. Αυτοί που κρατιούνται να ξέρετε είναι πραγματικά ταλέντα. Μ: Όταν σας βλέπουν τυχαία στο δρόμο πώς σας αντιμετωπίζουν; Ε: Αν με γνωρίσουν λες. Πάντα με αγάπη, με συμπάθεια. Βέβαια μερικές φορές μου λένε διάφορα, χωρίς όμως κακία. Μ: Υπήρξε κάποια άλλη ευχάριστη ενασχόλησή σας; Ε: Είχα σχολή χορού. Είχα και παιδάκια. Έχω μάθει με παιδιά. Την είχα τέσσερα χρόνια. Μ: Σκεφτήκατε ποτέ να γράψετε κι εσείς ένα έργο; Ε: Όχι, δεν έχω τέτοιο ταλέντο. Εγώ ήμουνα μόνο εκτελεστής. Μου λεγαν: πάρε αυτό και φτιάξ το. Έψαχνα να βρω ποιος θα είναι ο καλός χορογράφος, να διορθώσω, γιατί εγώ το χα φανταστεί πώς θα είναι. Όπου δεν μ άρεσε έλεγα «εκεί δεν μπορεί ν αλλάξει;» έβαζα το χεράκι μου. Μ: Κάθε γενιά είναι διαφορετική. Πώς θα χαρακτηρίζατε τη δικιά σας γενιά; Ε: Τα πράγματα τότε ήταν πιο απλά. Πρώτα πρώτα δεν είχαμε αυτή την εισβολή όλων αυτών των ανθρώπων, που είναι πάρα πολλοί. Πολλοί είναι και καλοί άνθρωποι. Ζούσαμε πιο ήσυχα, δεν φοβόμασταν. Μπορεί να μην ζούσαμε πλούσια, εντάξει τώρα είναι χάλια, αλλά πριν ήταν κάπως καλούτσικα οικονομικά. Αν κι εγώ νομίζω ότι θα περάσει αυτό, θα κρατήσει πιο λίγο απ ότι λένε. Και δεν θέλω ν ακούω και πολλά γιατί στεναχωριέμαι. Μ: Πιστεύετε ότι η πείνα μπορεί να οδηγήσει σε μια διαμάχη, πιο έντονη; Ε: Όχι. Και αυτό που λένε ότι τα παιδιά λιποθυμάνε από την πείνα δεν το πιστεύω. Να σας πω γιατί. Όταν ήρθαμε στην Ελλάδα η μητέρα είναι από την Αυστρία, είχε πάει εκεί ο πατέρας μου να σπουδάσει γνωριστήκανε και παντρευτήκανε και ήρθανε μετά στην Ελλάδα ήταν κατοχή τότε. Ήμασταν πάρα πολύ φτωχοί. Πηγαίναμε στο σχολείο και παίρναμε λίγο ψωμάκι με πελτέ, ή λίγο ψωμάκι βρεγμένο με ζάχαρη. Δεν είχαμε λιποθυμήσει ποτέ. Δεν το πιστεύω ότι δεν μπορούν να τους δώσουνε λίγο ψωμάκι με λίγο τυρί ή ντομάτα. Μ: Η κόρη σας δεν ακολούθησε το επάγγελμά σας.
Ε: Όχι. Κάνει Δημόσιες σχέσεις. Έχει να κάνει με τον καλλιτεχνικό χώρο, όχι όμως πάνω στην σκηνή. Μ: Η κόρη σας πώς μεγάλωσε με δυο επώνυμους γονείς; Ε: Είναι τόσο απλή και πολύ αξιαγάπητη. Αλλά ούτε εγώ ούτε ο Κώστας τη μεγαλώσαμε κάπως. Το μόνο ότι ίσως φοβήθηκε να βγει στο θέατρο. Γιατί πέφτουμε σε σύγκριση και συνήθως λίγα παιδιά ηθοποιών τα καταφέρνουν. Μ: Όταν βλέπετε ταινίες που έχετε παίξει ποια είναι τα συναισθήματά σας; Ε: Να σας πω. Το βλέπω σαν ταινία. Δεν νομίζω ότι είμαι εγώ. Μ: Πολλοί ηθοποιοί λένε ότι όταν βλέπουν τους εαυτούς τους να παίζουν σε ταινίες, ποτέ δεν πίστευαν ότι είναι τόσο καλοί. Ε: Εγώ παιδιά, ποτέ δεν μου άρεσα. Τώρα το βλέπω και λέω :καλή ήμουνα. Τότε έλεγα πω πω χάλια είμαι. Μ: Ο κος Κώστας έφτιαχνε καλό καφέ, όπως βλέπουμε στην διαφήμιση; Ε: Είναι ένας χαριτωμένος, πανέξυπνος άνθρωπος. Όταν ήταν μικρή η Σάντρα, προσπαθούσα να την ταΐσω και δεν έτρωγε. Λέω πάρε βρε Κώστα να την ταΐσεις εσύ. Ώσπου να μπω, να βγω την είχε ταΐσει. Λέω πώς γίνεται τόσο γρήγορα; Αφού το κανε 2 3 φορές κοιτάω να δω για να το κάνω κι εγώ. Έδινε ένα κουταλάκι στη Σάντρα, ένα αυτός. Το τρωγε. Μ: Κάποιος γεννιέται ηθοποιός ή γίνεται; Ε: Και τα δυο. Καλό είναι να μαθαίνεις πολλά πράγματα αλλά αν δεν έχεις ταλέντο Και η καλύτερη σχολή είναι το σανίδι. Να ανέβεις πάνω να δεις τη γλύκα. Το τρακ, πού το βάζεις το τρακ; Κάθε πρεμιέρα έχανα τρία χρόνια από τη ζωή μου. Κι όχι μόνο εγώ, οι περισσότεροι ηθοποιοί. Η Ρένα όχι τόσο πολύ, αυτή τα έβγαζε πέρα γιατί αν ξέχναγε το ρόλο έλεγε κάτι δικό της. Ο Κώστας είναι πιο οργανωμένος. Ο καθένας έχει το χαρακτήρα του. Ο Μουστάκας που είχε πάρα πολύ ταλέντο, μέχρι την τελευταία στιγμή μάθαινε το ρόλο του. Είσαι τεμπέλης, του έλεγε ο Κώστας. Εγώ, απαντούσε ο Μουστάκας. Εσύ, είσαι ηθοποιάρα μεγάλη, αλλά τεμπέλης. Μ: Κάθε καινούριο ρόλο τον βλέπατε σαν μια δουλειά ή σαν μια καινούρια περιπέτεια;
Ε: Δεν πήγαινα αν δεν μου άρεσε ο ρόλος. Μόνο προς το τέλος, γιατί αναγκαστικά έπρεπε να πάρω και κάποια χρήματα. Αλλά προτιμούσα να μην πάω κάπου που μου έδιναν πολλά χρήματα και να πάω κάπου με λιγότερα που μου άρεσε. Μ: Μετανιώσατε ποτέ που απορρίψατε κάποια δουλειά; Ε: Πολλές φορές λες κοίτα να δεις που δεν πήγα σ αυτή τη δουλειά! Τυχαίνει. Το θέατρο είναι πολύ ωραίο επάγγελμα, αλλά δύσκολο, κι απρόβλεπτο. Δεν ξέρεις. Κι αυτή είναι η γοητεία του. Μ ένα τηλέφωνο αλλάζει όλη σου η ζωή. Μ: Νοιώθατε οικεία που παίζατε με την αδελφή σας; Ε: Οπωσδήποτε είναι πολύ πιο ευχάριστο το να έχεις κάποιον δίπλα σου από το να είσαι ολομόναχος. Μ: Ποιος είναι ο ρόλος που αντιπροσωπεύει τον χαρακτήρα του κου Βουτσά; Ε: Ο Κώστας είναι κωμικός. Προσωπικά μου άρεσε πολύ στον ξυπόλυτο πρίγκιπα. Ήταν πολύ χαριτωμένος. Αλλά σε όλα ήτανε. Τώρα πια παρατηρώ λεπτομέρειες. Μ: Η ταινία που ο κος Βουτσάς ήταν βαμμένος με φούμο; Ε: Δεν μου άρεσε καθόλου. Οι ταινίες οι καλές ήταν της Φίνος Φιλμ. Αυτοί που έπαιζαν στη Φίνος ήταν τυχεροί. Όλοι θέλανε να πάνε στο Φίνο, γιατί έπαιρνε τις πιο ακριβές ταινίες, είχε τα πιο ωραία χρώματα Ο Φίνος ήταν ο πρώτος στα πάντα. Η Αλίκη στο Ναυτικό ήταν η πρώτη έγχρωμη ταινία. Δείτε τη, είναι σαν να έχει γυριστεί σήμερα. Μ: Όταν δεν σας άρεσε κάποια ταινία του κου Βουτσά, του το λέγατε; Ε: Ναι. Ή καμιά φορά ξέρετε όταν ο ηθοποιός κάνει την ίδια παράσταση απόγευμαβράδυ ψιλοβαριέται. Όταν έβγαινε και ήταν λίγο διαφορετικός το έλεγα μην το ξανακάνεις. Γιατί ο άλλος που έρχεται με το παιδί του και δίνει τα λεφτά του, θα τον χασεις. Είναι δύσκολο. Μ: Η Τζένυ Καρέζη πώς ήταν; Ε: Εγώ ήμουν Βουγιουκλακική. Όμως η Τζένη είχε δυνατή προσωπικότητα.