Αρ1.θμόb Αποφάσεωs 4193/2009 ΤΟ ΠΟΛΥΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ. Αποτελούμενο από τους Δικαστές, Γεωργία. Γιαννούλη, Πρόεδρο Πρωτοδικών, Στέφανο

I..'.....,;...-"'. ~'....,..... <. ;:;1- t ~ ~.. ~ ~..,;...:. r \ ~ --~.i~?ώτοδικειο ΑΘΗΝΩΝ Τ ΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ - - Αρ1.θμόb Αποφάσεωs 4193/2009 ΤΟ ΠΟΛΥΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ Αποτελούμενο από τους Δικαστές, Γεωργία Γιαννούλη, Πρόεδρο Πρωτοδικών, Στέφανο Γρηγόριο Φετζιάy, Πρωτοδίκη, Μαρία Χρυσού, Πρωτοδ ίκ η - Εισηγήτρια και από τη Γραμματέα Μαρίνα Γεωργούση. Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στην Αθήνα, στις 2 4 Φεβρουαρίου 2009 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ: Της ενάγουσα ς: της Ανώνυμης Εταιρείας μ ε την ε πωνυμία

1tου εδρεύει στην οπως νόμιμα εκπροσωπείται, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόφο της Βασίλειο Οικονομίδη. Του ε ναγομένου: (οδός : αριθμ. ο οποίος εκπροσωπήθηκε απο τον π ληρεξούσιο δικηγ6ρο του Δημήτρ ι ο Γίτσα. Η ενάγουσα ζητεί να γίνει δεκτή η από 26.8.2008 αγαιγή της που κατατέθηκε στιη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου με αριθμό ιςατάθεσης ~/2008, προσδιορίστηκε για. )~p ~~ _J1 iι/2 rt(' t-1\ Ρ ι Α. ~ τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας και γράφτηκε στο πινάκιο. Κατά τη crυζήτηση της υποθ έ σεως οι ' πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφ έρ ονται στις προτάσεις του ς. ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΤΚΟΓΡΑΦΙΑ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ Κατά τη διάταξη του άρθρου 343 παρ. 1 του ΑΚ, ο υπερήμερος οφειλέτης εκτός από την παροχή οφ ε ίλει και αποζηιu. ίωση για τη ζημία του δανειστή από την καθυστέρηση. Κατά τη διάταξη δε του άρθρου 383, εδ. πρώτο, το υ ΑΚ, αν ο έν ας από του ς συμβα λλο μένους β ρίσκεται σε

2 φύλλο τ ηs υπ ' aριθμ. 4193/2009 Αποφάσε-ωs του Πολυμελούs Πρωτοδικε-Lου Αθηνων (Τακτική Διαδικασία) την παροχή που οφείλει, έχει δικαίωμα ο άλλος να του τά.ξει εύλογη προθεσμία για εκπλήρωση, δηλώνοντας συνάμα ότι μετά την πάροδο της αποκρού ει την παροχή. Από τις διατάξεις αυτές σαφώς προκύπτει ότι η υπερημερία του οφειλέτη συνιστά μεν ανώμαλη εξέλιξη της ενοχής από την πλευρά του, αλλά κατά τη διάρκεια της αυτή λειτουργεί υπέρ του δανειστή, διατηρώντας απαραμεf.ωτα τα δικαιώματα του και αυτός δικαιούται να απαιτήσει την παροχή, ο δε οφειλέτης υποχρεούται να την καταβάλει υπό ~ους ίδιους τουλάχιστον όρους (πλην του χρόνου) που ίσχυαν και πριν απ ' αυτήν. Εξάλλου, κατά τη διάταξη του άρθρου 532 παρ. 1 του ιδίου Κώδικα, αν στην πώληση έχει τεθεί ο όρος ότι ο πωλητής διατηρε ί την κυριότητα εωσότου αποπληρωθεί το τίμημα (pactum reserbati domini), σε περίπτωση αμφιβολίας λογίζεται ότι η μεταβίβαση της κυριότητας στον αγοραστή επέρχεται μόλις πληρωθεί η αίρεση της αποπληρωμής του τιμήματο ς και ότι ο πωλητής, σε περίπτωση υπερημερίας του αγοραστή, έχει δικαίωμα είt ε να απαιτήσει το τίμημα, είτε να υπαναχωρήσει από τη σύμβαση, ασκώντας τα δικαιώματά του από την κυριότητα.

Από το πρώτο σκέλος της διάταξης αυτής, που ρυθμίζει την ομαλή εξέλιξη της ειρημένης πώλησης, δηλ. τη λειτουργία της πριν από την υπερημερία του αγοραστή, μόνον η αποπ ληρωμή του τιμή μα τος επιφέρει τ ην πλήρωση της αίρεσης, την εκ π λήρωση των υποχρεώσεων ~cου αγοραστή και τη μεταβίβαση της κυριότητας. Αλλά το ίδιο ακριβώς ισχύει και κ:ατά τη διάρκεια της υπερημερίας του αγοραστή, περί της οποίας τοι δεύτερο σκέλος και πάλι, δηλ. μόνον η αποπληρωμή του τιμήματος, επιφέρει τη μεταβίβαση της κυριότητα ς. Το δεύτερο δηλ. σκ έλος, της διάταξης α υ τη ς, απόλυτα εναρμονισμένο προς, τις στην αρχη παρατεθείσ ες διατάξεις περί υπερημερίας του οφειλ έ τη, δεν τροποποι εί ούτε 9-εν,_ p~ V.. ~.)-\ ~l.i\\ 1:(\ f Ι f.\ κατά κεραία το πρώτο και η αποπ ληρωμή του, τιμήματος παραμέ νει κ α ι κατ α τη διάρκεια της υπερημ ε ρία ς του αγοραστή προϋπόθ ε ση της μεταβίβασης της 1eυφιότητα ς. Το δεύτ.ερο σκέλος της διάταξης του άρθρου 532 παρ. l του ΑΚ απαριθμε ί τα δ ικαιώματα του πωλητή κατά τη διάρκεια της υπερημερίας του αγορ αστή, ορίζει ότι δεν είναι δυνατή η ικανοποίηση αμφοτέρων, αλ λά δεν τάσσει καμιά υποχρέωση προς δήλωση επιλογής ενός εξ αυτών, αυ τοτ ελούς και χωριστής από την ίδια την ικανοποίηση τους. Η έ κφ ρ αση του νό μου "να απαιτήσει το τίμημα" δεν έχει την έννοια κάποιας επιλογής, α λλά είναι ταυτόσημη με την έννοια "να λά. βει το τίμημα ", δηλ. μ ε την ένvο d

3 φύλλο τηs υπ ' aριθμ. 4193/2009 Αποφaσεωs του Πολυμελούs Πρωτοδικείου Αθηνών (Τακτική Διαδικασία) αποπληρωμής. Άλλωστε, η γραμμή πλεύσης του δικαίου κατά τη διάρκεια της υπερημερίας του οφειλέτη είναι η επαύξηση των δικαιωμάτων που είχε ο δανειστής πριν απ' αυτήν και κανείς απολύτως λόγος δεν επιβάλλει, ειδικά στην επίμαχη πώληση, αντίθετη πορεία και κολόβωση αυτών σε περίπτωση υπερημερίας του αγοραστή ως οφειλέτη. Έτσι, από την ίδια διάταξη για κάθε ένα από τ;α παρεχόμενα κατά τη διάρκεια της υ π ερημερίας στον πωλητή δύο δικαιώματα, τίθενται αυτονόητα και τα όρια εντός των ο π οίων μπορεί αυτός να τα ασκήσει. Η απαίτηση δηλ. του τιμήματος οριοθετείται από την αποπληρωμή του ή την υπαναχώρηση και η υπαναχώρηση από προηγούμενη δήλωση υπαναχώρησης ή την αποπληρωμή του τιμήματος. Συνεπώς, μαζί με την αποδοχή από τον πωλητή του τιμήματος που του προσφέρεται από τον αγοραστή, ή με τη δήλωση υπαναχώρησης εκδηλώνεται και η προτίμ η ση του πωλητή υπέρ ενός εξ αυτών και ο συνακόλουθος αποκλεισμός του ετέρου. Η διάταξη δεν τάσσει ιδιαίτερο στάδιο επιλογής, όπως ακριβώς γίνεται και στις διαυγέστερες περιπτώσεις της διαζευκτικής ευχέρειας (άρθρα 291, 328, 1234, 1294 και 1836 του ΑΚ και. 4 του ν. ΓΠΝ/1911 ),

/ στις οποίες δεν υφίστατα ι τέτοιο στάδιο πριν από την καταβολή (Ζέπου, Γεν. Ενοχ., παρ. 11, ΙΙΙ, του ιδίου, Ερμ. ΑΚ. ε1. σαγ. Αρθρων 305-3 15 αριθ. 9, ΕφΑθ 625/ 59 ΝοΒ 7. 1256). Και ότι η θέση ενός τέτοιου ορίου μπορεί να γίνει με πρόταση του πωλητή, που έχει σκοπό να γίνει αποδεκτή από τον αγοραστή, ήτοι με πρόταση προς σύμβαση, με την αποδοχή της οποίας από τον αγοραστή συνιστάται νέα, τροποποιητική της αρχικής, σύμβαση, κατά τις διατάξεις των άρθ ρω ν 185 και ε π. του ΑΚ, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Κάθε όμως μονομερή ς δήλωση δεν είναι βέβαια και πρόταση προς σύμβαση. Κατά την έννοια των αμ έ σως παραπάνω διατάξεων (1 85 κα ι επ. ΑΚ), η πρόταση προς σύμβαση πρέπει νοt γίνεται με το σκοπό σύναψης ) bj~ ~fj:\ eι_p-..t"/ ι-\\ ~ ~ Α ~ σύμβασης, να μην είναι δηλ. απλή δήλωση, πρόσκληση ή άλλο τι, αλλά να αποσκοπεί σε αντίστοιχη δέσμευση του προτείνοντος (ΑΠ 35/54 ΝοΒ 2.429, ΕφΑθ 255/ 74 ΝοΒ 22.932, Μπαλή, Γεν Αρχ., έκδ. 8η, παρ.. 78). Περαιτέρω, η διάταξη του άρθρου 532 παρ. 1 του ΑΚ είναι ερμηνευτικός κανών, που ορίζει σε περ ίπτωση αμφιβολίας ποια ειναι η έννοια του όρου της επιφύλαξης της κυριότητας και ποια δικαιώματα απορρ έ ουν απ αυτόν. Αλλά έτσι ε ρμην ευ μένος ο όρος αυτός συνιστά κανόνα ενδοτικού δικαίου (Γαζή, Ερμ. ΑΚ, υπό το 532 αριθ. 11, Γεωργιάδη - Σταθόπουλου, / ~~ Γεν. Ενοχ., υπό την ίδια διάταξη ΠΙ, αριθ. 59-61),

' ' 4 φύλλο τηs υπ ' aριθμ. 4193/2009 Αποφάσεω$ του Πολυμελούs Πρωτοδικείου Αθηνών (Τακτική Διαδικασία) που μ1tορεί μεν να τροποποιηθεί με την ιδιωτική βούληση, αλλά προκειμένου περί ενοχών η ιδιωτική αυτή βούληση προσδιορίζεται ακριβέστερα από τη διάταξη του άρθρου 3 61 του ΑΚ, κατά την οποία για την αλλοίωση ε νοχής με δικαιοπραξία απαιτείται σύμβαση, εφόσον ο νόμος δεν ορίζει διαφορετικά, δηλ. δεν αρκεί μονομερής δικαιοπραξία. Πέρα λοιπόν από μια τροποποιητική σύμβαση της πώλησης αυτής, που δεν ενδιαφέρει εδώ, η μεταξύ των δύο παραπάνω δικαιωμάτων του πωλητή επιλογή της απαίτησης του τιμήματος, που γίνεται με αυτοτελή, ανεξάρτητη και προγενέστερη από την αποπληρωμή αυτού δήλωση (η δημιουργία δηλαδή κατά τα λεχθέντα και τρίτου ορίου) δεν είναι νόμιμη και τυχόν γενομένη δεν τροποποιεί τη σύμβαση της πώλησης αυτής, δεν δεσμεύει τον πωλητή και δεν τον στερεί του ετέρου δικαιώματος του της υπαναχώρησης. Η διάταξη λοιπόν του 532 παρ. J, όπως παραπάνω ερμηνεύεται, μη παρέχοντας αυτοτελή δήλωση επιλογής, ρυθμί ζ ει μόνη της με σαφήνεια, πληρότητα και πνεύμα δικαιοσύνης τη σχέση, δεν παρουσιάζει κανένα κενό 1eαι έτσι δεν παρέχει έδαφος ούτε ευθείας, ούτε ανάλογης εφαρμογής της διάταξης του άρθρου 306 παρ. 1 του

ΑΚ περί επιλογής στη διαζευκτική ενοχή. Ανεξάρτητα από τα 11;αραπάνω, η εφαρμογή του 306 παρ. J αποκ λε ίεται, και για τον πρόσθετο λ όγο ότι η επίμαχη σχέση δεν είναι διαζευ-κτική ενοχή ( Τριανταφυ λλ οπούλου, Ενοχ. έκδ. Β ' σε λ. 245-246, ΕφΑθ 625/ 59 ΝοΒ 7.1256), αλλά ούτε έ χει ομοιότητα προ ς αυτήν. Κάθ ε συρροή δικαιωμάτων ή ευχ.ερειών που εμφο.νίζεται στο δίκαιο δεν είναι διαζευκτική ενοχή. Κατά τη σαφή έννοια των διατά ξε ων των άρθρων 287 και ε π. και ιδίως 305 και 306 του ΑΚ, η διαζ;ευκτική ε νοχή προϋποθέτει δύο τουλάχιστον παροχ έ ς, προς τις οποίες εξ υπαρχή ς σ ε κάθε εξελικτική φά CJη της να κατευθύνετα-ι (ιδίως ΕφΑθ 625/59, ως αν(ι)τ.). Η παροχή λαμβάνεται μ ε την τυπική έννοια του όρου στο ενοχικό δίκαιο, ήχοι ως υποχρέωση που απορρέ ε ι από ενοχή και όχι από απόλυτα δικαιώματα, που δ εv είναι ενοχέ ς (δηλ. σχέσ ε ι ς προσώπων), όπως η αντίστοιχη προς τη διεκδικητι-κή αγωγή εκ του άρθρου ] 094 του ΑΚ υποχρ έωση του νομέα ή κατόχου πράγματος προ ς απόδοση του στον κύριο. Απαιτείται επίσης καθεμ ιά απ αυτ ές να είναι περιεχόμενο υποχρ έω σης του οφ ειλ έ τη κα ι να μιη συνίσταται σε ενέργεια του δανειστή, όπως είν αι η υπαναχώρηση του άρθρού 532 παρ. 1 του ΑΚ. Ακόμη, απαιτ εί τ.αι οι παροχές να είναι άμεσο αντικ ε ίμενο της ε πιλογής και όχι απόρροια ε νέργειας που επιλέχτηκε, όπω ς η υ παναχώρηση από την οπ // {/d ~α γεννι έτ~αι ποχρέωση Ι:-.. ~ 'Ν

5ο φύλλο τηs υπ ' aριθμ. 4193/2009 Αηοφάσεωs του Πολ uμελούs Πρωτοδικείου Αθηνων (ΤακτικΙ} Διαδικασiα) προς απόδοση. Στην πώληση όμως, γενικά, και φυσικά και στην πώληση της επίμαχης διάταξης, με δανειστή τον πωλητή και οφειλέτη τον αγοραστή, υπάρχει μόνο μία παροχή, η παροχή του τιμήματος, από την υπαναχώρηση δε απορρέει παροχή μόνον όταν αντιστοιχεί σε ενοχική αγωγή (Γαζής, ως ανωτ., αριθ. 40 και 55) και όχι όταν αντιστοιχεί σε εμπράγματη. Αλλά η σοβαρότερη διαφορά, στην οποία εμπλέκονται όλες σχεδόν οι προαναφερθείσες, έγιcειται στην αδυναμία εκπλήρωσης, που υφίσταται κατά το προ της επιλογής στάδιο εκκρεμότητας, κατά το οποίο αγνοείται :tι θα καταβληθεί και το οποίο τελειώνει με την επιλογή. Το στάδιο αυτό υφίσταται μόνον επί διαζευκτικής ενοχής και δη πάντοτε μεν όταν το δικαίωμα της επι λογής το έχει ο αποδέκτης της εκπλήρωσης, δηλ. ο δανειστής, ενίοτε δε και όταν το έχει ο οφειλέτης, στις περιπτώσ ε ις που για την εκπλήρωση απαιτείται και συ μ μετοχή του δανειστή. Έτσι, στη διαζευκτική ενοχή, που οι παροχές είναι περισσότερες από μία, δεν είναι δυνατή η εκπλήρωση πριν από την επιλογή, ενώ στην περίπτωση του 53 2 παρ. 1, που ο πωλητής εμφανί ζε ται να έχει ένα παρόμοιο δικαίωμα, η παροχή είναι μία, δεν υφίσταται στάδιο

εκκρεμότητας και η ε1eπλήρωση είναι πάντοτε δυνατή (εξαιρουμένων βέβα ι α των περιπτώσεων, που δεν ενδιαφέρουν εδώ, κατά τις οποίες ο δανειστής, είτε λόγ<ο υπερημερίας του οφειλέτη είτε εξ άλλης αιτίας, δεν θέλει την παροχή). Αυτό είναι στην προκείμενη π:ερίπταιση το νόημα του 1eανόνα που ισχύει επί διαζευκτικής ενοχής duae res sunt in obligatione, sed una ιn solutione, ενώ στην περίπτωση του 532 παρ. 1 υπάρχει μία παροχή και στην ενοχή και στην καταβολή. Από την επίμαχη διάταξη συνεπώς δεν γεννιέται ούτε διαζευκτική ενοχή, ούτε 'έβαια. διαζευκτική ευχέρεια, αλλά η λεγόμενη επιλεκτικ ή συρροή αξιώσεων (Μπαλή, ως ανωτ., παρ. 139, 2. Ζέπου, Γεν. Ενοχ., παρ. 11 αριθ. 2, ΕφΑθ 625 / 59~ ως ανωτ.), που είναι σαφώς διαφορετική έννοια και επί της οποίας φυσικά δεν μπορούν να εφαρμοστούν οι κανόνες της διαζευκτικής ενοχής. Πέρα. από τα παραπάνω, υπό οποιεσδήποτε άλλες παραδοχές, η ρύθμιση τ:ης διάταξης του 532 παρ. 1, αις ειδική, υπερισχύει εκείνης του 306 παρ. 1, που είναι γενική. Ακόμη, θα πρέπει να προστεθεί ότι η επίμαχη διάταξη τέθηκε προς προστασία των δικαιωμάτων του πωλητή, ο οποίος εκπλήρωσε τις υποχρεώσεις του και εμμένει στη σύμβαση παρά: την υπερημερία του αγοράστή 7' του ερμηνεία της. δεν και ο λ ογικός κανών ' 'τα υπ έρ τίνος ε ισαχθ έ ντα κατ ' αυτού ουχ ερμηνεύεται" δεν επιτρέπει την εναντίον θα 'τ~ να ~

6 φύλλο τηs υπ ' aριθμ. 4193/2009 Αποφάσεωs του Πολυμελούs Πρωτοδικείου Αθηνων (Τακτική Διαδ-ι~rασία) υποσημειωθεί ότι η ερμηνεία της επίμαχης διάταξης, όπως εκτέθηκε παραπάνω, τελεί σε αγαστή σύμπνοια με το σκοπό της, που είναι η ενίσχυση της πίστης και δίνει λύση απλή και το κυριότερο σύ μφωνη προς την ιδέα ιrη ς δικαιοσύνη ς. Αντίθετα, η αυστηρή και.. αμφιλεγόμενης ορθότητας διάταξη του άρθρου 306 παρ. 1 του ΑΚ: 1) Περιάγει τον πωλητή, σε εποχή δυσχερειών διαπίστωσης τη ς οικονομική ς κατάστασης άλλου προσώπου, σε αντιμετώπιση aσυμβίβαστου προς το πνεύμα του δικαίου διλήμματος μεταξύ tης πληρέστερης αλλ ' επισφαλούς μειώμένης απαίτησης του τιμήματος και αλλ ' ασφαλέστερης επιστροφής της του πράγματος και 2) Μεταφέροντας σ ' εκείνη την εννοιοκρατική της δυσκαμψία δεν παρέχει δικαίωμα μεταβολής γνώμης σ' αυτόν, ούτε όταν η άρση τη ς υποτιθέμενης εκκρεμότητας, που η επιλογή του ε πέφερε, έμεινε χωρίς αποτέλεσμα (άκαρπη αναγκαστική εκτέλεση, κεκρυμμένη οικονομική αδυναμία), κατάσταση αθεράπευτη με τις γενικές διατάξεις, αφού η περί αυτής πλάνη αφορά τα παραγωγικά αίτια της δήλωσης επιλογής. Κατ ' ακολουθία όλων αυτών, ο πωλητής, στην επίμαχη πώληση, και αν ακόμα εκφράσει την προτίμηση του

προς την καταβολή του τιμήματος με αυτοτε λή,' προγενέστερη και ξεχωριστή από την αποδοχή τη _~.. ~.-~.. ~\.....,.~~',. -' -:''Ί). ~ :. r.:;!'. \ καταβολής του δήλωση, μπορεί μετά απ' αυτό να \ --,,~ υπαναχωρήσει από την πώληση και να ζητήσει τ ην ""'----~ επιστροφή του πράγματο ς. (Υπέρ της άποψης αυτής: Γαζής, ΕρμΑΚ, υπό το 532 αριθ. 58, Λιτζερόπουλος, Θ.ΜΗ 629, Αφουξενίδης, σοβαρά σχόλια υπό την ΕφΑθ 1199/54 ΕΕΝ 21.4 72, εκ των νεωτέρων Γεωργ ιάδης -Σταθόπουλος, Ειδικό Ενοχικό, υπό το 532 αριθ. 82, Ματθίας, υπό τ ην ΑΠ 525/91, βλ. κατω τέρω. Αντιθέτως ΑΠ 525/92 ΕλλΔνη 34.1475, 651/ 74 ΝοΒ 23.269, 457/ 75 ΝοΒ 23.1235, ΕφΑθ 1963/ 61 ΕΕΝ 29.3 17, 602/ 72 Αρμ 1972.664, Καυκάς. υπό το 532 παρ. 4, Τούσ η ς, Εμπρ., έκδ. Γ' παρ. 95, σημ. 13γ). Η διδομένη λύση γινόταν επίση ς γενικώ ς δεκτή υπό το προ ισχύον δίκαιο, με την έννοια όχι ο πωλητής, και να είχε απαιτή σει το τίμημα, είχε δικαίωμα μεταμέλειας (Γεν. Ευρετ. Νομολογίας 1935-1953, Αγοραπωλησία, παρ. 1.505 επ, Εφ Ναυπλ 121 / 1998 ΑΡΜ 1998. 1070). Εξάλλου από τις ανωτέρω διατάξεις του άρθρου 532 του ΑΚ, οι οπο ί ες, ως προελέχθη, έχουν ενδοτικό χαρακτήρα, προκύπτει ε πίσης ότι στη σύμβαση πωλήσεως, όπου έχει τεθεί ο όρος ότι ο πωλητής διατηρεί την κυριότητα ωσότου αποπληρ-ωθεί το τίμημα, μπορεί να περιληφθεί, κατά τα άρθρα 400 // και 4j)/ του ιδίου κώ

7 φύλλο τηs υπ' αρtθμ. 4193/2009 Αποφάσεωs του Πολυμελούs Πρωτοδtκεiου Αθηνών (Τακτtκι} Δ tαδικασiα) ότι, σε περίπτωση υπερημερίας του αγοραστή περί την πληρωμή ολόκληρου ή μέρους του πιστωθέντος τιμήματος, ο πωλητής έχει δικαίωμα, υπαναχωρώντας από τη σύμβαση αυτή, να παρακρατήσει το μέρος του τιμή μα τος που του έχει καταβληθεί και r, να απαιτησει το απομενον, ως αποζημίωση για τη χρήση του πωληθέντος από τον αγοραστή. Επί τυχόν τέτοιας ρήτρας έχει εφαρμογή το άρθρο 409 του ΛΚ, 1eατά το οποίο, αν η ποινή που συμφωνήθηκε είναι δυσανάλογα μεγάλη, μειώνεται από το δικαστήριο, ύστερα από αίτηση του οφειλέτη, στο μέτρο που αρμόζει (βλ. ΑΠ 274/1981 ΝοΒ 1981. 1493, ΕφΑθ 4266/2004 ΕλλΔνη 2007.932.) Η τελευταία αυτή διάταξη του ΑΚ είναι δημοσίας τάξεως, κατά την έννοια του άρθρου 3 του ιδίου Κώδικα. Γι αυτό, τυχόν μείωση του αρχικά ορισθέντος ποσού της ποινικής ρήτρας με μεταγενέστερη συμφωνία των συμβαλλομένων, δεν αποκλείει το δικαίωμα του οφειλέτη να ζητήσει από το Δικαστήριο την περαιτέρω μείωση της ποινής στο προσήκον μέτρο (βλ. Γ. Μπαλή Ενοχικόν Δίκαιον παρ. 105 αρ. 3, Ταμπάκης εις Α. Γεωργιάδη - Μ. Σταθόπουλου Αστικός Κώδιξ άρθ. 409 αρ. 2). Η μείωση δεν χωρεί αυτεπάγγελτα, αλλά απαιτείται

αίτηση του οφειλέτη, η οποία μπορε ί να υποβληθέf Λ~~~...,_ -;..,-'\' ~. με αυτοτε λ ή αγωγή, ανταγωγή ή μ ε ένσταση ( βλ. -,~~~ ~ ΕφΑθ 4266/2004 ο.. π. Ταμπάκης ό.α. άρθ. 409 αριθ. 11 ε π.). Με την κρινόμ ε νη αγωγή της η ενάγουσα ε ταιρεία εκθέτει ότι δυνάμει του υπ'αρ ι θμ. από 5.4.2007 ιδιωτικού συμφωνητικού επώλησ ε και παρέδωσε στον εναγόμενο κατά κατοχή και χρήση, το περ ιγραφόμενο σε αυτή (α γ ωγή) ΙΧΕ αυτοκίνητο με τον όρο της διατήρησης υπέρ αυτής της κυριότητάς του. Ότι το συμφωνηθέν τίμημα ανήλθε στο ποσό των 125.940 Ευρώ, εκ του οποίου ποσό 15.000 Ευρώ καταβλήθηκε από τον εναγόμενο ω ς προκαταβολή, τ. ο δε υπόλοιπο εκ ποσού 110.940 πιστώθηκε σε 60 1ισόποσες μηνιαίε ς δόσεις ποσού 1849 Ευρώ τη ς κάθε μιας τ η ς πρώτης καταβαλλομένης στις 5.5.2007 της δε τελευταίας στις 5.4.2012. Ότι μολονότι ο εναγόμενο ς παρέλαβε κατά κατοχή και χρήση το εν λόγω αυτοκίνητο, τ ο οποίο χρησιμοποι εί αν ε νόχλητος, ε ν τούτο ις δ ε ν κατέβαλε στην ενόιγουσα μέρος της 7ης καθώς και τι ς 8η και 9η δόση του πισταιθέντος κατά τα ως άνω τιμήματος, συνολι1κ: ού ποσού 4.896 Ευρώ, για τι ς οποίες κατέστη υπερήμερος. Ότι με βάση του ς όρους του προαναφερομ ένου μεταξύ τους ιδιωτικού συμφωνητικού κα ι δυνάμει της από 1.2.2008 αίτησής τη ς των ασφα λ ιστικών μ έ τρων ενώπ ι ον τ ου Ειρηνοδικείου Αθηνών, ενάγουσα υπαναχώρησε

- ι. \' 8 φύλλο τηs υπ' αριθp. 4193/2009 Αποφaσεωs του Πολυμελούs Πρωτοδικεiου Αθηνών (Τακτική Διαδικασiα) από την επίδικη σύμβαση πωλήσεως και ζήτησε να της αποδοθεί το ως άνω αυτοκίνητο, πλην όμως ο εναγόμενος αρνείται να της το αποδώσει, αντιποιούμενος τη νομή της σε αυτό και παρακρατώντας το παράνομα. Με αυτό το ιστορικό 11 ενάγου σα ζητά ν'αναγνωριστεί οριστικά κυρία νομέας και κάτοχος του παραπάνω λεπτομερώς προσδιοριζόμενου με αριθμό πλαισίου κ:αι αριθμό κινητήρα επιβατηγού αυτοκινήτου, αξίας 81.000, να υποχρεωθεί ο εναγόμενος και κάθε τρίτος που έγινε κάτοχος, ή κατέχει επ'ονόματι του εναγομένου να της το αποδώσουν, ν'απαγορευθεί κάθε μελλοντική προσβο λή της κυριότηταs- και της νομής της, σε αυτό, να κ ηρυχθε ί η απόφαση που θα εκδοθεί προσωρινά.. εκτελεστή, και να καταδικαστεί ο εναγόμενος στη δικαστική της δαπάνη. Με αυτό το περιεχόμενο ιcαι ε πιμ έρους αιτήματα η αγωγή, παραδεκτώς και αρμοδίως, καθ' ύλην και κατά τόπο, εισάγεται γ ια να συζητηθεί κατά την τακτική διαδικασία ενώπιον αυτού του Διιcαστ11ρίου (άρθρα 18 π ερ.l σε συνδ. με 14, 22, 42, 43 και 44 του Κ.Πολ.Δ. καθώς και του άρθρου 1 1 του υπ'αριθμ. από 5.4.2007 ιδιωτικού συ μφωνητικού πώλησης αυτοκινήτου με

παρακράτηση κυρι6τητας περί της αποκλειστικής αρμοδιότητας τούτου του Δικαστηρίου) και είναι πλήρως ορισμ έ νη και ειδικότερα ως προς την α ξία του επίδικου αυτοκινήτου, απορριπτόμ ενου του σχετικού περί του αντιθέτου ισχυρισμού του εναγόμενου, καθόσον σε συνάρτηση με αυτή ( α ξί α του) αναφέρονται στην αγωγή το εργοστάσιο κατασκευής, ο τύπος, το μοντέλο του, τα τεχνικά χαρακτηριστικά αυ1:ού καθώς και η αποτίμησ-η τη ς ενάγουσας, στην οποία συμπερ ιλ αμβάνεται και η ουσιώδη ς επισή μανc:rη της τελευταία ς ότι, εφόσον ο εναγόμενος αρνείται να της το αποδώσει, αυτή (ενάγουσα) δεν είναι σε θέση να γνωρίζει αν αυτός χρησιμοποιεί με τον προσήκοντα τρόπο το ανωτέρω αυτοκίνητο και επομένως αν αυτό υφίσταται τη φυσιολογική ετήσια μείωση της αξίας του, ή εάν η εκ μ έ ρους του εναγομένου χρήση του οχήματος κείται πέραν της φυσιολογικής και της προσήκουσας χρήσης του, ή αν το όχημα αυτό έχει υποστεί μεγαλύτερες φθορές από συγκρούσεις του με ά λλα κλπ, γεγ ονότα που ενδ εχομ ένως έχο υν μ ειώσε ι τη ν αξία του, ο καθορισμός της οποίας από την ενάγουσα δ εν έγιν ε, κατά τη κρίση του παρόντο ς Δικαστηρίου, για την καταστρατήγηση τ ων διατάξεων για την καθ'ύλ11ν αρμοδιότητά του και η οποία (αξία του) κατά την ελεύθερη κ ρίση του ανέρχ ε ται πράγμαηι στην προσδιορι ζ όμενη από τη ν ενάγουσα τιμή τruιv 81.00 Ευρώ. Π ερα ιτέρω - η ()ι! Ι

--.. ι,.... 9 φύλλο τηs υπ' aρ-ιθμ. 4193/2009 Αποφάσεως του Πολυμελούs Πρωτοδ-ικεiου Αθηνών (Τακτ-ική Δ-ιαδ-ικασία) αγωγή είνα1 και νόμιμη ερειδόμενη στις διατάξεις των άρθρων 532, 999, 1000, 1034, 1094, του ΑΚ, 70, 176, 191 παρ. 2 907 και 908 του ΚΠολΔ εκτός από το αίτημα ν'απαγορευθεί κάθε μελλοντική προσβολή της κυριότητας και της νομής της ενάγουσας στο όχημα, το οποίο τυγχάνει μη νόμιμο κ:αι ως εκ τούτου απορριπτέο, αφού μεταξύ του αιτήματος αυτού και της κρινόμενης αγωγής, η οποία φέρει σαφώς το χαρακτήρα διεκδικητικής της κυριότητας κινητού, με την οποία ζητείται η απόδοση τού εν λόγου αντικειμένου, υπάρχει αντίφαση (βλ. Κ. Παπαδόπουλου Αγωγές Εμπρ'αγμάτου Δικαίου έκδοση 1989. σε. 306), δεδομένου ότι στην διεκδικητική αγωγή υπάρχει ολική αφαίρεση ή κατακράτηση του πράγματος, ενώ στην αρνητική υπάρχει μερική προσβολή της κυριότητας. Πρέπει επομένως, η υπό κρίση αγωγή, κατά το μέρος που κρίθηκε νόμιμη να ερευνηθεί περαιτέρω και ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα, δεδομένου ότι καταβλήθηκε το απαιτούμενο για το αντικείμενο της τέλος δικαστικού ενσήμου με τις νόμιμες υπέρ τρίτων προσαυξήσεις ( σχετ. προσκ. το υπ'αριθμ. /3.2.2009 διπλότυπο είσπραξης της ΔΟΥ

με τα επικολληθέντα επ ' αυτού ένσημ α του Ταμείου Προvο 1[ας Δικηγόρων Αθηνών και το υπ'αριθμ. '3.2.2009 γραμμάτιο είσπραξης του ΕΤΑΑ-ΤΑΝ) και προσκομίζεται η από 21.10.2008 δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου της ενάγουσας περί της αποτυχίας της απόπειρας εξωδικαστικής επίλυσης της διαφοράς. ο εναγόμενος με τις εμπροθέσμως κατατεθείσες έγγραφες προτάσεις του αρνείται την αύωγή. Περαιτέρω ό μ ως τα επικαλούμενα από αυτόν πραύματικά περιστcιτικά περί της άσκησης των δικονομικών δικαιωμάτων της ενάύουσας και δη της άσκησης από αυτήν αιτήσεως ασφαλιστικών μέτρων για την αναγνώριση της νομής της με αποκλειστι:κό σκοπό να τον υποχρεώσει σε εξευτελιστικό συμβιβασμό, κ-ι αν ακόμα υποτεθούν αληθή δεν " )~_p~~ ~\ (~\ ~\"' " στο-ιχειοθετούν την βασιζόμενη στη διάταξη του άρθρου 281 τού ΑΚ υπέρβαση των ορίων που,, επιβάλλουν η καλή πίστη η τα χρηστα ήθη ή ο,, κοινωνικος και οικονομικος σκοπός του δικαιώματος, που απαιτεί η συγκεκριμένη διάταξη προκειμένου να χ..αρακτηριστεί ως καταχ..ρηστική η άσκηση του συγκεκριμένου δικαιώματος. Επομένως πρέπει ν'απορριφθεί ως νομικά αβάσιμος ο εν λόγω ισχ..υρισμός του εναγομένου. Σύμφωνα με το άρθρο 2 παρ. 6 τού ν. 2251/1994 "περί προστασίας των καταναλωτών", όπως είχε πριν από την αντικατάσταση του με το

1 Ο ο φύλλο τηs υ π' aριθμ. 4193/2009 Αποφάσ.ειωs του Πολυμ ελούs Πρωτοδικε-ίου Αθηνων (Τακτική Διαδικασία) άρθρο 10 παρ. 24 στοιχ. β του ν. 2741/1999, οι γενικοί όροι των συναλλαγών, δηλαδή οι όροι που έχουν διατυπωθεί εκ των προτέρων για αόριστο αριθμό μελλοντικών συμβάσεων, απαγορεύονται και είναι άκυροι, αν έχουν ως αποτέλεσμα την υπέρμετρη διατάραξη της ισορροπίας των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των συμβαλλομένων σε βάρος του καταναλωτή. Ο καταχρηστικός χαρακτήρας τδτοιου γενικού όρου ενσωματωμένου σε σύμβαση κρίνεται αφού ληφθούν υπόψη η φύση των αγαθών ή υπηρεσιών, το σύνολο των ειδικών συνθηκών κατά τη σύναψη της και όλες οι υπόλοιπες ρήτρες της σύμβασης ή άλλης σύμβασης από την οποία αυτή εξαρτάται. Ο περι έχων τη διάταξη αυτή νόμος 2251/1994 αποτελεί ενσ ωμάτωση στο εθνικό δίκαιο της Οδηγίας 93 / 13/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 5-4-1993 "σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες συμβάσεων που συνάπτονται με τους καταναλωτές". Στο άρθρο 3 παρ. 1 της εν λόγω οδηγίας ορίζεται, ότι "ρήτρα σύμβασης που δεν αποτέλεσε αντικείμενο ατομικής διαπραγμάτευση ς, θεωρείται καταχρηστική, όταν, παρά την απαίτηση της καλής πίστης, δημιουργείται εις βάρος του καταναλωτή ανισορροπία ανάμεσα

στα διίc'αιώ ματ α και στις υποχρεώσεις των μερών, τα απορρέοντα από τη σύμβαση". Η ρύθμιση της παρ. 6 του άρθρου 2 του ν. 2 251 I 1994 αποτελεί εξειδίκευση της γενικής αρχής του άρθρου 28 1 του ΑΚ, κατά την οποία. απαγορεύεται η καταχρηστική άσκηση του δικαιώματος ή η κατάχρηση ενός θεσμού, όπως είναι η συμβατική ελευθερία. Η ανωτέρω παράγραφ.ος στην αρχική της διατύπωση χρησιμοποιούσε τον όρο "υπέρμετρη διατάραξη" της ισορροπίας των δικ ιαιωμάτων και υποχρεώσεων των συμβαλλομένων αποκλίνοντας έτσι φραστικά από τη διατύπωση του άρθρου 3 παρ. 1 της ανωτέρω Οδηγίας, η οποία ομιλεί για "σημαντική ανισορροπία ανάμεσα στα. δικαιώματα. και στις υποχρεώσεις των μερών''. Στενή γραμματική ερμηνεία του όρου "υπέρμετρη διατάραξη" θα οδηγούσε σε σημανηlcό περιορισμό της δυνατότητας ελέγχου του περιεχομένου των γενικι:hν όρων των συναλλαγών (Γ.Ο.Σ.) και συνεπώς σε μειωμένη προστασία του κοtταναλωτή έναντι εκείνης της Οδηγίας. Η ανάγκη της σύμφωνης με την Οδηγία ερμηνείας του εθνικού δικαίου, επιβάλλει, ο όρος "υπέρμετρη διατάρ αξη" να εκληφθεί, διασταλτικά ερμηνευόμενος, ιδτι σημαίνει "ουσιώδη ή σημαντική" διατάραξη. Η ανάγκη αυτή εναρμονισμένης δη λ αδή προς την οδηγία ερμηνείας. επιβάλλει να δοθεί η ίδια έννοια μέσω τελολογικής μετά την

11 ο φύλλο τηs υπ ~ αρί-θμ. 4193/2009 Αποφaσεωs του Πολυμελούs ΠρωτοδΊ-κείου Αθηνών ( ΤακτΊ-κή ΔΊ-αδΊ-κασία) απάλε ιψ η του όρου "υπέρμετρη" στην οποία προ έ βη ο νεότερος νομοθέτης μ ε το άρθρο 1 Ο παρ. 24 στο ι χ. β' του ν. 2741/ 1999 και συνεπώς και μετά την τροποποίηση αυτή, προϋπόθεση της καταχρηστικότητας κάποιου Γ.Ο. Σ. είναι, η με αυτόν " ουσιώδη ς ή σημαντική" διατάραξη της συμβατικής ισορροπία ς (Ολ. ΑΠ 15/2007, Ολ ΑΠ 6 /2006). Εξάλλου έχει κριθεί ότι με τους Γ.Ο.Σ. δεν απαγορεύεται η απόκλιση από οποιαδήποτε ρύθμιση ενδο τικού δικαίου, αλλά μόνο από εκείνες που φέρουν "καθοδηγητικό" χαρακτήρα ή, σε π ε ρίπτωση άτυπων συναλλακτικών μορφών, από τα ουσιώδη για την επίτευξη του σκοπού και τη διατήρηση της φ ύ σ ε ω ς της συμβάσεως δικαιώματα και υποχρεώσεις των με ρών, που απηχούν πράγματι δικαιολογημένες προσδοκίες του πελάτη για το συγκεκριμ έ νο είδος συναλλαγής. Περαιτ έ ρω, κατά τη διάταξη της παρ. 4 του άρθρου 2 του ίδιου ν. 2251/J 994, "όρο ι που συμφωνήθηκαν ύστ ε ρα από διαπραγμάτευση μετα ξύ των συμβαλλομένων (ειδικοί όροι) ε ίνα ι ε πικρατέστεροι από του ς αντίστοιχου ς γενικούς όρους". Όμω ς, η αποδοχή Γ. Ο.Σ. ε κ μ έρ ους του καταναλωτή, με την έν ταξη τούτων στη συναφθε ίσα σύμβαση, δεν rους καθιστά έγκυρου ς, α ν βέβαια

ήταν άκυροι, διότι οι κανόνες για τον έλεγχο της καταχρηστικότητάς τους, με.iάση τα κριτήρια των παραγράφων 6 και 7 του άρθρου 2 του ν. 225111994, είναι κανόνες αναγκαστικού δικαίου, από την εφαρμογή των οποίων δεν ε ίναι δυνατή η συμβατική παραίτη,ση (άρθρο 3 ΑΚ, πρβλ Ολ. ΑΠ 6/2006, ΑΠ 15/2007 ΕΕΜΠΔ 2008.609 7 ΑΠ 1219/2001). Εν συνεχεία ο εναγόμενο ς με τις προτάσεις του ισχυρίζεται ότ:ι ο υπ'αριθμ. 7 όρος της επίδικης συμβάσεως πωλήσεως κατά τον οποίο προβλέπεται ότι η ενάγουσα πωλήτρια δικαιούται σε περίπτωση -ι1περημερίας του αύοραστή ως προς την καταβολή των δόσεων του σημφιηνηθέντος τιμήματος, να προβεί σε σωρευτιί<:ή άσκηση των δικαιωμάτων της και αφενός ν'απαιτήσει την καταβολή του συνόλου των ανεξόφλητων δόσεων πλέον των υπολο[πων οφειλόμενων και αφετέρου να υπαναχωρήσει από τη σύμβαση, αφαιρώντας το αυτοκίνητο από τα χέρια του αγοραστή, είναι άκυρος ως καταχρηστικός και αντιτίθεται ειδικώς στις διατάξεις του ν. 225 l/1994 υπερβαίνει δε τα όρια τα επιβαλλόμενα από τη διάταξη του άρθρου 2 81 Α Κ, καθόσον επιβάλλει στον αγοραστή υπέρμετρη (οικονομική) επιβάρυνση, αφού με βάση τον 6ρο αυτό ο αγοραστής οφείλει να πληρώσει όλο το τ ί μημα και να παραδώσει κατ.. το αυτοκίνητο. Ο ισχυρισμός αυτός είναι νόμιμος ερειδόμενος στις ~ιtροαναφερόμενες διατάξεις και

12 φύλλο τηs υπ ' αριθμ. 4193/2009 Αποφάσεωs του Πολυμελούs Πρωτοδικ ε-ί ου Αθηνών (Τακτική Διαδικασία) πρέπει να ερευν ηθ εί περαιτέρω για την ουσιαστική του βασιμότητα. Από την εκτί μηση της ενόρκου καταθέσεως του μάρτυρα της ενάγουσας (ο εναγόμενος δεν εξέτασε μάρτυρα ) που περιέχεται στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δη μ όσιας συνεδρίασης του Δικαστηρίου τούτου και από όλα τα έγγ ραφα, τα οποία η ενάγουσα νόμιμα επικαλείται και προσκομίζει, είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα, είτε για να χρησιμεύσουν ως δικαστικά τεκμήρια, αποδεικνύονται, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, τ' ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Δυνάμει του υπ'αριθμ. από 5.4.2007 ιδιωτικού συ μφωνητικού πώλησης αυτοκινήτου με παρακράτηση κυριότητας η ενάγουσα πώλησε και παρέδωσε στον εναγόμενο κατά κατοχή και χρήση ένα ΙΧ αυτοκίνητο κατασκευής εργοστασίου τύπου με αριθμό κυκλοφορίας αριθμό πλαισίου l και αριθμό κινητήρα με τον όρο της διατήρησης υπέρ αυτής της κυριό τητά ς του. Το συμφωνηθέν τίμημα ανήλθε στο ποσό των 125.940 Ευρώ, εκ: του οποίου ποσό 15.000

Ευρώ καταβλήθηκε από τον εναγ όμ εν ο ως προκαταβολή κατct την υπογραφή του ανωτέρω συμφωνητ ικ ού, το δε υπόλοιπο εκ ποσού 110.940 Ευρώ πιστώθηκε, συμφωνήθηκ ε δε μεταξύ των μερών να καταβληθεί σε 60 ισόποσες μηνιαίες, δόσεις ποσου μιας 1.849 Ευρώ της κάθε καταβαλλομένης την 51) ημ έρ α κάθε μήνα κα1 ε ιδικότερα της π:ρώτης (καταβαλλομένης) στις 5.5.2007 της δε τελευταία ς στι ς 5.4.2012. Σύμφωνα με τον 7 όρο του εν λόγω ιδιωτικού συμφωνητικού, ο οποίος από τα προσκομιζόμενα από τους διαδίκου ς μετ' επικλήσεως αποδεικτικά μέσα και ιδιαίτερα από την κατάθεση του μάρτυρα της ενάγουσας (ο εναγόμενος δεν εξέτασε μάρτυρα) προκύπτει ότι ιαποτέλεσε προϊόν ελεύ θερης διαπραγμάτευσης μεταξύ των συμβαλλομένων μερών και όχι προδιατυπωμένο από την ενάγουσα εταιρεία για αόριστο αριθμό μελλοντικών συμβάσεων γενικ6 όρο συναλλαγών, τα μέρη συμφώνησαν τ'ακόλουθα: <<Σε περίπτωση που ο αγοραστής, ανεξάρτητα από την υπαιτιότητα του και όχληση καθυστερήσει την πληρωμή μίας ( 1) των ως άνω δόσεων ή έστω μέρο ς αυτή ς εντός των ανωτέρω οριζομένων προθεσμιών, ή σε περίπτωση μη ε κπλήρωσης των εν γένει συμβατικών του υποχρεώσεων, η πωλήτρια έχει τα κά τωθι δικαιώματα και συγκεκριμένα : α) να απαιτήσει την καταβολή του συν-όλου των ανε ξό φλητων δόσεων

13 φύλλο τηs υπ ' aριθμ. 4193/2009 Αποφάσεωs. του Πολυμελούς Πρωτοδ1ικείοu Αθηνωv (Τακτική Διαδικασία) πλέον των υπολοίπων οφειλομένων του τιμήματος δόσεων όπως ορίζονται στην παρούσα σύμβαση. Στην περίπτωση αυτή θα επέλθει έκπτωση του αγοραστή από τους όρους της παρούσας που αναφέρονται στην προθεσμία αποπληρωμής των δόσεων και έτσι το σύνολο του χρέους θα καθίσταται κατά τον χρόνο εκείνο αμέσως ληξιπρόθεσμο και απαιτητό και θα τοκίζεται μέχρι την ημέρα της πραγματικής αποπληρωμής του, για μεν τις ανεξόφλητες δόσεις από την συμβατική ημερομηνία πληρωμής τους, για δε το υπόλοιπο των οφειλομένων του τιμήματος δόσεων από την ημερομηνία κατά την οποία ο αγοραστής καθυστέρησε να!(α τα βάλει μία ( 1) δόση ή μέρος αυτής, με το επιτόκιο υπερημερίας, πλέον άλλων εξόδων και επιβαρύνσεων, β) να υπαναχωρήσει από την σύμβαση χωρίς ειδοποίηση ασκώντας τα δικαιώματά της από την κυριότητα προβαίνοντας σε αφαίρεση του αυτοκινήτου από τα χέρια του αγοραστή ή οποιαδήποτε τρίτου που το κατέχει με απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών και με την διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων. Κάθε δε μ έ χρι την αφαίρεση καταβληθέν ποσό (προκαταβολή και δόσεις) θα παραμένει σε όφελος της πωλήτριας