και κατά της υπ αριθµ. 2826/2007 αποφάσεως του ιοικητικού Εφετείου Αθηνών.

Transcript

1 Αριθµός 2788/2009 ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΤΜΗΜΑ Γ Συνεδρίασε δηµόσια στο ακροατήριό του στις 29 Ιανουαρίου 2009, µε την εξής σύνθεση: Γ. Σταυρόπουλος, Αντιπρόεδρος, Πρόεδρος του Γ Τµήµατος, Γ. Ποταµιάς, Γ. Τσιµέκας, Π. Καρλή, Φ. Ντζίµας, Σύµβουλοι, Μ. Πικραµένος, Σ. Κωνσταντίνου, Πάρεδροι. Γραµµατέας η Α. Τριάδη, Γραµµατέας του Γ Τµήµατος. Για να δικάσει την από 4 Φεβρουαρίου 2008 έφεση: του......, κατοίκου Αθηνών, οδός... αρ.... και... αρ..., ο οποίος παρέστη µε το δικηγόρο Απόστολο Παπακωνσταντίνου (Α.Μ ) που τον διόρισε στο ακροατήριο, κατά του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίµων, ο οποίος παρέστη µε τους : 1) Βασιλ. Παπαθεοδώρου, Πάρεδρο του Νοµικού Συµβουλίου του Κράτους και 2) Νικόλαο Μαυρίκα, Σύµβουλο του Νοµικού Συµβουλίου του Κράτους, και κατά της υπ αριθµ. 2826/2007 αποφάσεως του ιοικητικού Εφετείου Αθηνών. Η εκδίκαση άρχισε µε την ανάγνωση της εκθέσεως του Εισηγητή, Παρέδρου Μ. Πικραµένου. Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε τον πληρεξούσιο του εκκαλούντος, ο οποίος ανέπτυξε και προφορικά τους προβαλλόµενους λόγους εφέσεως και ζήτησε να γίνει δεκτή η έφεση και τους αντιπροσώπους του Υπουργού, οι οποίοι ζήτησαν την απόρριψή της. Μετά τη δηµόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του δικαστηρίου και Αφού µελέτησε τα σχετικά έγγραφα Σκέφθηκε κατά το Νόµο 1. Επειδή για την άσκηση της κρινόµενης έφεσης έχει καταβληθεί το νόµιµο παράβολο ( , /2008 ειδικά έντυπα παραβόλου). 2. Επειδή, µε την έφεση αυτή ο εκκαλών, υπάλληλος κλάδου ΠΕ 1 Γεωπονικού µε βαθµό Α του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίµων, επιδιώκει να

2 εξαφανιστεί η 2826/2007 απόφαση του ιοικητικού Εφετείου Αθηνών. Με την απόφαση αυτή απορρίφθηκε η από αίτηση ακυρώσεως του ήδη εκκαλούντος κατά της / απόφασης του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίµων κατά το µέρος που τοποθετήθηκε ως Προϊστάµενος της ιεύθυνσης Χωροταξίας και Περιβάλλοντος του εν λόγω Υπουργείου ο επί τη βάσει της 13/ απόφασης του Α Υπηρεσιακού Συµβουλίου του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίµων, κατά παράλειψη του εκκαλούντος. 3. Επειδή, στο άρθρο 32 του π.δ.18/1989 (ΕτΚ Α, φ. 8) ορίζεται ότι: «1. Η δίκη καταργείται αν µετά την άσκηση του ένδικου µέσου η προσβαλλόµενη πράξη ή δικαστική απόφαση ανακλήθηκε, ακυρώθηκε ή εξαφανίσθηκε. 2. Καταργείται οµοίως η δίκη αν µετά την άσκηση της αιτήσεως ακυρώσεως και έως την πρώτη συζήτηση της υπόθεσης, η προσβαλλόµενη πράξη έπαυσε για οποιονδήποτε λόγο να ισχύει, εκτός αν ο αιτών επικαλείται ιδιαίτερο έννοµο συµφέρον που δικαιολογεί τη συνέχιση της δίκη. Στο άρθρο 66 το ίδιου π.δ. προβλέπεται ότι επί εφέσεως εφαρµόζονται αναλόγως οι διατάξεις αυτού που αφορούν στο ένδικο µέσο της αιτήσεως ακυρώσεως, όπως ισχύουν κάθε φορά. 4. Επειδή, από τα στοιχεία του φακέλου προκύπτει ότι ο επελέγη, µε την 50/ απόφαση του Ειδικού Υπηρεσιακού Συµβουλίου, Προϊστάµενος της Γενικής ιεύθυνσης Γεωργικών Εφαρµογών και Έρευνας και τοποθετήθηκε στη θέση αυτή µε την / απόφαση του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης έως Με τα δεδοµένα αυτά η ισχύς της προσβληθείσας µε την αίτηση ακυρώσεως πράξης κατά το µέρος που αφορά την τοποθέτηση του......ως Προϊσταµένου της ιεύθυνσης Χωροταξίας και Περιβάλλοντος έχει ήδη λήξει. Όµως, µε το από υπόµνηµά του ο εκκαλών επικαλείται ιδιαίτερους λόγους (ιδιαίτερο έννοµο συµφέρον) για την κατ ουσίαν εκδίκαση της εφέσεως και ακολούθως της αιτήσεως ακυρώσεως. Συνίσταται δε κατά τους ισχυρισµούς του το ιδιαίτερο αυτό έννοµο συµφέρον στο ότι η παράλειψή του από επιλογή σε θέση Προϊσταµένου ιεύθυνσης στερεί απ αυτόν τη δυνατότητα να καταλάβει θέση Προϊσταµένου Γενικής ιεύθυνσης διότι το άρθρο 84 παρ. 1 του ισχύοντος νέου Υπαλληλικού Κώδικα (ν. 3528/2007, ΕτΚ Α, φ. 26) θέτει ως προϋπόθεση για την υποβολή αίτησης υποψηφιότητας να έχει διατελέσει ο ενδιαφερόµενος υπάλληλος Προϊστάµενος ιεύθυνσης. Ενόψει του

3 ισχυρισµού αυτού το ικαστήριο κρίνει ότι συντρέχει πράγµατι στην προκείµενη περίπτωση ιδιαίτερο έννοµο συµφέρον για την κατ ουσίαν εξέταση της εφέσεως του εκκαλούντος καθώς και σε περίπτωση αποδοχής της, για την έρευνα της αιτήσεως ακυρώσεως, και δεν πρέπει η δίκη να θεωρηθεί καταργηµένη (πρβλ. ΣτΕ 1104/2001). 5. Επειδή, το ισχύον Σύνταγµα, όπως αναθεωρήθηκε µε το Ψήφισµα της της Ζ Αναθεωρητικής Βουλής, καθιερώνει στα άρθρα 4 (παρ. 1 και 4) και 5 παρ.1 τις αρχές της ισότητας και της αξιοκρατίας και ειδικότερα την ελεύθερη πρόσβαση και σταδιοδροµία κάθε έλληνα πολίτη στις δηµόσιες θέσεις κατά το λόγο της προσωπικής του αξίας και ικανότητας. Στο άρθρο 25 παρ. 1 του Συντάγµατος ορίζεται ότι τα δικαιώµατα του ανθρώπου ως ατόµου και ως µέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του κράτους και ότι οι κάθε είδους περιορισµοί που µπορούν κατά το Σύνταγµα να επιβληθούν στα δικαιώµατα αυτά πρέπει να προβλέπονται είτε απευθείας από το Σύνταγµα είτε από το νόµο, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας. Περαιτέρω στο άρθρο 103 του Συντάγµατος θεσπίζεται σύνολο εγγυήσεων κατά των αυθαίρετων υπηρεσιακών µεταβολών των δηµοσίων υπαλλήλων (µονιµότητα) και ειδικότερα στην παρ. 1 αυτού ορίζεται ότι οι δηµόσιοι υπάλληλοι είναι εκτελεστές της θέλησης του κράτους και υπηρετούν το λαό, στην παρ. 4 ότι οι δηµόσιοι υπάλληλοι που κατέχουν οργανικές θέσεις είναι µόνιµοι, ενώ στο δεύτερο εδάφιο της παρ. 7 του ίδιου άρθρου κατοχυρώνεται η αρχή της διαφάνειας, η οποία καταλαµβάνει, κατά την έννοιά της, όχι µόνο τη διαδικασία εισόδου στο υπαλληλικό σώµα αλλά και περαιτέρω τις εν γένει διαδικασίες εξέλιξης των δηµοσίων υπαλλήλων. Στο άρθρο 20 παρ.1 καθιερώνεται το δικαίωµα παροχής έννοµης προστασίας και στο άρθρο 95 παρ. 1 εδαφ. α του Συντάγµατος προβλέπεται ότι στην αρµοδιότητα του Συµβουλίου της Επικρατείας ανήκει η µετά από αίτηση ακύρωση των εκτελεστών πράξεων των διοικητικών αρχών για υπέρβαση εξουσίας ή για παράβαση νόµου. Περαιτέρω, στην Ευρωπαϊκή Σύµβαση ικαιωµάτων του Ανθρώπου (Ε.Σ..Α.) ορίζεται ότι κάθε πρόσωπο έχει το δικαίωµα η υπόθεσή του να δικασθεί δίκαια από ανεξάρτητο και αµερόληπτο δικαστήριο (άρθρο 6 παρ. 1) µε πραγµατική προσφυγή (άρθρο 13).

4 6. Επειδή, µε τις διατάξεις του ν. 3260/2004 (ΕτΚ Α, φ. 151), επανήλθαν σε ισχύ και αντικαταστάθηκαν οι διατάξεις του ν. 2190/1994 (ΕτΚ Α, φ. 28). Ειδικότερα, στο άρθρο 34 του ν. 2190/1994, όπως έχει αντικατασταθεί µε το άρθρο 7 του ν. 3260/2004, ορίζεται ότι : «1. Οι θέσεις των κατηγοριών Πανεπιστηµιακής Εκπαίδευσης (ΠΕ), Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (ΤΕ), ευτεροβάθµιας Εκπαίδευσης ( Ε) και Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης (ΥΕ) του προσωπικού που υπάγεται στις διατάξεις του Υπαλληλικού Κώδικα (ν. 2683/1999) κατατάσσονται σε πέντε συνολικά βαθµούς ως ακολούθως : Βαθµός Α, Βαθµός Β, Βαθµός Γ, Βαθµός, Βαθµός Ε.2 Οι θέσεις των κατηγοριών ΠΕ, ΤΕ και Ε κατατάσσονται στους βαθµούς, Γ, Β και Α από τους οποίους κατώτερος είναι ο και ανώτερος ο Α 3 4. Οι θέσεις όλων των βαθµών των κατηγοριών ΠΕ, ΤΕ, Ε και ΥΕ είναι σε κάθε κατηγορία οργανικά ενιαίες. Μεταξύ υπαλλήλων του ίδιου βαθµού δεν υπάρχει αρχαιότητα. 5». Στο άρθρο 36 του ν. 2190/1994, όπως έχει αντικατασταθεί µε το άρθρο 8 του ν. 3260/2004, ορίζεται ότι : «1. Προϊστάµενοι όλων των οργανικών µονάδων τοποθετούνται υπάλληλοι µε βαθµό Α των κατηγοριών ΠΕ, ΤΕ και Ε, σύµφωνα µε όσα ορίζονται στις επόµενες παραγράφους. Ως οργανικές µονάδες της παραγράφου αυτής νοούνται η γενική διεύθυνση, η διεύθυνση, το τµήµα, το γραφείο, το αυτοτελές γραφείο 2 3. Η επιλογή Προϊσταµένων ιευθύνσεων, Τµηµάτων και αυτοτελών γραφείων ή αντίστοιχου επιπέδου οργανικών µονάδων γίνεται από το υπηρεσιακό συµβούλιο. Η επιλογή γίνεται µε βάση τα στοιχεία του προσωπικού µητρώου κάθε υπαλλήλου, από τα οποία ιδιαίτερα εκτιµώνται η άρτια επαγγελµατική κατάρτιση και οι επιστηµονικές γνώσεις, η δραστηριότητα στην υπηρεσία, η ικανότητα ανάληψης πρωτοβουλιών και ευθυνών, η ευχέρεια προγραµµατισµού και συντονισµού, καθώς και η ικανότητα υποκίνησης των υφισταµένων για την επίτευξη στόχων Η επιλογή προϊσταµένου γίνεται το αργότερο µέσα σε ένα µήνα από τη λήξη της θητείας. Οι κατά τις διατάξεις των παραγράφων 6 και 7 του άρθρου αυτού προϋποθέσεις πρέπει να συντρέχουν το αργότερο ως και την εποµένη ηµέρα από τη λήξη της θητείας των προϊσταµένων. 6. Ως Προϊστάµενοι ιευθύνσεων ή αντιστοίχου επιπέδου οργανικών µονάδων επιλέγονται υπάλληλοι µε βαθµό Α, οι οποίοι έχουν τουλάχιστον τετραετή υπηρεσία στο βαθµό αυτόν. Αν δεν υπάρχουν υπάλληλοι µε την προϋπόθεση αυτή, επιλέγονται υπάλληλοι µε τον περισσότερο χρόνο στον Α βαθµό. Αν δεν υπάρχουν ή δεν επαρκούν υπάλληλοι βαθµού Α, Προϊστάµενοι ιεύθυνσης επιλέγονται υπάλληλοι βαθµού Β µε τα περισσότερα

5 χρόνια στο βαθµό αυτό. Οι διατάξεις της παραγράφου αυτής εφαρµόζονται και στις περιπτώσεις που από τις κείµενες οργανικές διατάξεις προβλέπονται ενδιαµέσου επιπέδου οργανικές µονάδες µεταξύ διεύθυνσης και τµήµατος. 7. Ως Προϊστάµενοι Τµηµάτων και αυτοτελών γραφείων ή αντιστοίχου επιπέδου οργανικών µονάδων επιλέγονται υπάλληλοι µε τον Α βαθµό. Αν δεν υπάρχουν ή δεν επαρκούν, επιλέγονται υπάλληλοι Β βαθµού, οι οποίοι έχουν συµπληρώσει κατά κατηγορία ελάχιστο χρόνο υπηρεσίας στο Β βαθµό πέντε (5) έτη προκειµένου για την κατηγορία ΠΕ, έξι (6) έτη για την κατηγορία ΤΕ και οκτώ (8) έτη για την κατηγορία Ε. Αν δεν υπάρχουν υπάλληλοι µε τις ανωτέρω προϋποθέσεις επιλέγονται υπάλληλοι Β βαθµού µε λιγότερα χρόνια υπηρεσίας. 8. Για την εφαρµογή των παραγράφων 6 και 7 του άρθρου αυτού, ο αριθµός των κρινόµενων υπαλλήλων για κάθε επίπεδο προϊσταµένων οργανικών µονάδων πρέπει να είναι τουλάχιστον διπλάσιος του αριθµού των κενών θέσεων για τις οποίες γίνεται η κρίση. Εφόσον δεν συµπληρώνεται ο αριθµός αυτός από υπαλλήλους που έχουν τις απαιτούµενες προϋποθέσεις, ο πίνακας των υπαλλήλων που κρίνονται συµπληρώνεται µε υπαλλήλους µε λιγότερα χρόνια στο βαθµό Α ή µε κατώτερο βαθµό. Αν και πάλι δεν συµπληρώνεται διπλάσιος αριθµός η κρίση γίνεται χωρίς την προϋπόθεση αυτή. Αν στον κλάδο από τον οποίο κατά τις κείµενες διατάξεις λαµβάνεται ο προϊστάµενος υπηρετεί ένας µόνο υπάλληλος, αυτός κρίνεται από το υπηρεσιακό συµβούλιο αυτοτελώς. 9. Όσοι επιλέγονται από το ειδικό υπηρεσιακό συµβούλιο του άρθρου 29 και τα υπηρεσιακά συµβούλια τοποθετούνται, µε απόφαση του οικείου οργάνου, ως προϊστάµενοι σε αντιστοίχου επιπέδου οργανικές µονάδες για τρία (3) έτη. Οι τοποθετούµενοι ως προϊστάµενοι εξακολουθούν να ασκούν τα καθήκοντά τους και µετά τη λήξη της θητείας τους ως την τυχόν επανεπιλογή τους ή την τοποθέτηση νέου προϊσταµένου. 10. Με την επιφύλαξη των διατάξεων της παραγράφου 11, υπάλληλος που µετά την ισχύ του παρόντος επιλέγεται σύµφωνα µε τις διατάξεις του άρθρου αυτού ή του άρθρου 37 για τρίτη φορά ως Προϊστάµενος ιεύθυνσης ή αντιστοίχου επιπέδου οργανικής µονάδας, θεωρείται ότι καταλαµβάνει αυτοδικαίως θέση προϊσταµένου αντιστοίχου επιπέδου. Επίσης υπάλληλος που επιλέγεται για τρίτη φορά ως Προϊστάµενος Τµήµατος, αυτοτελούς γραφείου ή αντιστοίχου επιπέδου οργανικής µονάδας, καθώς και ενδιαµέσων οργανικών µονάδων, όπως αυτές προβλέπονται από τις οικείες οργανικές διατάξεις, θεωρείται ότι καταλαµβάνει αυτοδικαίως οργανική θέση προϊσταµένου αντιστοίχου επιπέδου. Όσοι καταλαµβάνουν κατά την

6 παράγραφο αυτή οργανικές θέσεις προϊσταµένων κρίνονται εφεξής µόνο για επιλογή σε θέσεις προϊσταµένων οργανικών µονάδων ανωτέρου επιπέδου. Σε περίπτωση κατά την οποία υπάλληλος, που επιλέγεται µε τις διατάξεις του παρόντος ως Προϊστάµενος ιεύθυνσης ή αντιστοίχου επιπέδου οργανικής µονάδας, δεν επανεπιλέγεται µετά τη λήξη της θητείας του, καταλαµβάνει, χωρίς κρίση υπηρεσιακού συµβουλίου, θέση Προϊσταµένου Τµήµατος ή αντιστοίχου επιπέδου οργανικής µονάδας, εκτός αν το υπηρεσιακό συµβούλιο µε αιτιολογηµένη απόφασή του κρίνει διαφορετικά». Περαιτέρω στο άρθρο 37 παρ. 1-4 του ν. 2190/1994, όπως έχει αντικατασταθεί µε το άρθρο 9 παρ. 2 του ν. 3260/2004, ορίζεται ότι : «1. Τα υπηρεσιακά συµβούλια του προσωπικού των δηµόσιων υπηρεσιών και των Ν.Π... που υπάγονται στον Υπαλληλικό Κώδικα, είναι πενταµελή και αποτελούνται από: α) Τρείς µόνιµους υπαλλήλους µε βαθµό Α, από αυτούς που υπάγονται στην αρµοδιότητα του υπηρεσιακού συµβουλίου και υπηρετούν στην έδρα του ή στο Νοµό Αττικής για τα υπηρεσιακά συµβούλια που εδρεύουν στο νόµο αυτόν. β) ύο αιρετούς εκπροσώπους των υπαλλήλων µε βαθµό Α.2. Τα υπό στοιχείο α µέλη της προηγούµενης παραγράφου ορίζονται από τον οικείο Υπουργό ή το διοικητικό συµβούλιο του νοµικού προσώπου δηµοσίου δικαίου, από υπαλλήλους που έχουν τις προϋποθέσεις των παραγράφων 3 και 6 του νόµου αυτού. Τα µέλη αυτά τοποθετούνται από το οικείο όργανο ως προϊστάµενοι διευθύνσεων, όπως αυτές ορίζονται στις οικείες οργανικές διατάξεις για µια τριετία. Τα υπό στοιχείο β µέλη της παραγράφου 1 εκλέγονται µε άµεση, καθολική και µυστική ψηφοφορία. Ο τρόπος, η διαδικασία και οι λοιπές προϋποθέσεις της εκλογής καθορίζονται µε απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών ηµόσιας ιοίκησης και Αποκέντρωσης, που εκδίδεται ύστερα από γνώµη της Α..Ε..Υ.3. Τα µέλη του υπηρεσιακού συµβουλίου ορίζονται ή εκλέγονται αντίστοιχα µε ισάριθµους αναπληρωτές. Αν λυθεί η υπαλληλική σχέση αιρετού µέλους του συµβουλίου, τακτικό µέλος ορίζεται ο επόµενος στη σειρά εκλογής για το υπόλοιπο χρονικό διάστηµα της θητείας. 4. Με την απόφαση συγκρότησης του υπηρεσιακού συµβουλίου ορίζεται ο πρόεδρος και ο αναπληρωτής του µεταξύ των τακτικών µελών του υπηρεσιακού συµβουλίου». Στο άρθρο 38 του ν. 2190/1994, όπως έχει αντικατασταθεί µε το άρθρο 11 του ν. 3260/2004, ορίζεται ότι : «1. Οι θέσεις των υπαλλήλων κάθε κλάδου διαβαθµίζονται αυτοδικαίως ενιαία σε όλους του βαθµούς της οικείας κατηγορίας, σύµφωνα µε τις παραγράφους 1-4 του άρθρου 34 του νόµου αυτού. 2. Οι υπάλληλοι, που υπηρετούν κατά την έναρξη της ισχύος

7 αυτού του νόµου, κατατάσσονται αυτοδικαίως στους βαθµούς της κατηγορίας που υπηρετούν, µε βάση το συνολικό χρόνο πραγµατικής δηµόσιας υπηρεσίας που έχουν διανύσει σύµφωνα µε τις παραγράφους 1-7 του άρθρου 34 του νόµου αυτού 3 5. Για τις κατατάξεις που προβλέπονται από τις διατάξεις των προηγουµένων παραγράφων 2, 3 και 4 του άρθρου αυτού, εκδίδονται διαπιστωτικές πράξεις». Στην παρ. 2 του άρθρου 11 του ν. 3260/2004 ορίζεται ότι: «2. Κατά την πρώτη εφαρµογή του παρόντος: α.β. Για την επιλογή διευθυντών κρίνονται οι υπάλληλοι που κατατάσσονται στο βαθµό Α και έχουν συνολικό χρόνο υπηρεσίας δεκαεπτά (17) έτη οι υπάλληλοι κατηγορίας ΠΕ, είκοσι ένα (21) έτη οι υπάλληλοι κατηγορίας ΤΕ και είκοσι τρία (23) έτη οι υπάλληλοι της κατηγορίας Ε. Για τους αποφοίτους της Εθνικής Σχολής ηµόσιας ιοίκησης από τους κατόχους διδακτορικού διπλώµατος που κατατάσσονται στο βαθµό Α αρκεί ο συνολικός χρόνος υπηρεσίας δεκαπέντε (15) ετών. γ. Για την επιλογή τµηµαταρχών κρίνονται οι υπάλληλοι που κατατάσσονται στο βαθµό Α και έχουν ένα τουλάχιστον έτος πλεονάζοντα χρόνο υπηρεσίας στο βαθµό αυτόν, σύµφωνα µε την πράξη κατάταξής τους. δ. Στις περιπτώσεις κατά τις οποίες δεν υπάρχουν ή δεν επαρκούν οι υπάλληλοι µε τις προϋποθέσεις των προηγούµενων περιπτώσεων β και γ, κρίνονται για επιλογή και υπάλληλοι µε βαθµό Α ανεξαρτήτως συνολικού χρόνου υπηρεσίας. Και αν και πάλι δεν καλύπτονται οι θέσεις των προϊσταµένων οργανικών µονάδων, κρίνονται και υπάλληλοι µε βαθµό Β και τρία (3) τουλάχιστον έτη στο βαθµό αυτόν οι της κατηγορίας ΠΕ, τέσσερα (4) τουλάχιστον έτη οι της κατηγορίας ΤΕ και πέντε (5) τουλάχιστον έτη οι της κατηγορίας Ε. 3. Οι κατά την προηγούµενη παράγραφο κρίσεις γίνονται σύµφωνα µε τις προβλέψεις των οικείων οργανισµών σε σχέση µε τις κατηγορίες και κλάδους των οποίων οι υπάλληλοι κρίνονται για την κατάληψη θέσεων προϊσταµένων των κατά περίπτωση οργανικών µονάδων.4 5. Κατά την πρώτη συγκρότηση των υπηρεσιακών συµβουλίων, για την εφαρµογή των διατάξεων της παρ.2 του άρθρου 37 του ν. 2190/1994, τα υπό στοιχείο α µέλη της παρ.1 του αυτού άρθρου ορίζονται από υπαλλήλους που έχουν τις προϋποθέσεις της περίπτωσης β της παρ.2 του παρόντος άρθρου. Ο ορισµός των αναπληρωτών τους γίνεται αµέσως µετά την επιλογή προϊσταµένων διευθύνσεων, σύµφωνα µε την παρ.2 του παρόντος άρθρου. Τα αιρετά µέλη των υπηρεσιακών συµβουλίων, που υφίστανται κατά τη δηµοσίευση του παρόντος, αποτελούν τα υπό στοιχείο β της παρ. 1 του άρθρου 37 του ν.2190/1994 µέλη των υπηρεσιακών συµβουλίων κατά την πρώτη συγκρότησή

8 τους Όπου στις κείµενες διατάξεις αναφέρεται βαθµός Γενικού ιευθυντή ή ιευθυντή, εφεξής νοείται ο κατά τις διατάξεις του παρόντος νόµου προϊστάµενος Γενικής ιεύθυνσης ή ιεύθυνσης, αντιστοίχως». Στο άρθρο 20 του ν. 3260/2004 ορίζεται ότι: «Από την έναρξη ισχύος αυτού του νόµου καταργείται κάθε άλλη γενική ή ειδική διάταξη που έχει αντίθετο περιεχόµενο» Εξάλλου, στο άρθρο 83 του Υπαλληλικού Κώδικα (ν. 2683/1999, ΕτΚ Α, φ. 19), όπως τροποποιήθηκε µε το άρθρο 29 παρ. 1 του ν. 2738/1999 ( ΕτΚ Α, φ. 180), ορίζεται ότι : «1. Για το σχηµατισµό της κρίσης του το υπηρεσιακό συµβούλιο λαµβάνει υπόψη του τις εκθέσεις ουσιαστικών προσόντων της τελευταίας οκταετίας. 5. Αιτιολογία απαιτείται µόνον στην περίπτωση κατάδηλης υπεροχής υποψηφίου που παραλείπεται. 6. Η επίδραση των αναρρωτικών αδειών στην ικανότητα του υπαλλήλου για την άσκηση καθηκόντων αυξηµένων απαιτήσεων του ανώτερου βαθµού, όπως επίσης και η επίδραση των συστηµατικά επαναλαµβανόµενων αναρρωτικών αδειών, συνεκτιµώνται από το υπηρεσιακό συµβούλιο». 7. Επειδή, από το συνδυασµό των ανωτέρω διατάξεων συνάγεται ότι µετά τη δηµοσίευση του ν. 3260/2004 η επιλογή των Προϊσταµένων ιευθύνσεων διέπεται από τις διατάξεις του εν λόγω νόµου, µε τις οποίες επαναφέρθηκε σε ισχύ και αντικαταστάθηκε ο ν. 2190/1994, από εκείνες τις διατάξεις του Υπαλληλικού Κώδικα στις οποίες ρητώς παραπέµπει ο ν. 3260/2004 καθώς και από τις λοιπές διατάξεις του Υπαλληλικού Κώδικα οι οποίες δεν έχουν αντίθετο περιεχόµενο προς αυτές του ν. 3260/2004. Μεταξύ, δε, των διατάξεων του Υπαλληλικού Κώδικα που εξακολουθούν να ισχύουν και διέπουν την επιλογή των Προϊσταµένων ιευθύνσεων περιλαµβάνεται και αυτή της παρ. 5 του άρθρου 83, η οποία ορίζει ότι αιτιολογία απαιτείται µόνον στην περίπτωση κατάδηλης υπεροχής υποψηφίου που παραλείπεται ( πρβλ. ΣτΕ 379/2007 7µ.). 8. Επειδή, από το συνδυασµό των ανωτέρω διατάξεων του ν. 3260/2004 µε τις προαναφερόµενες διατάξεις του Υπαλληλικού Κώδικα, συνάγεται ότι ο νοµοθέτης αποσυνέδεσε τη βαθµολογική εξέλιξη των δηµοσίων υπαλλήλων από την επιλογή προς πλήρωση θέσεων Προϊσταµένων οργανικών µονάδων. Στο πλαίσιο αυτό προβλέπεται η βαθµολογική κατάταξη των δηµοσίων υπαλλήλων σε πέντε βαθµούς (Α, Β, Γ,, Ε ) και η προαγωγή τους από βαθµό σε βαθµό επί τη βάσει αφενός της συµπλήρωσης ορισµένου χρόνου υπηρεσίας και αφετέρου της αξιολόγησης των ουσιαστικών τους προσόντων, στον δε βαθµό Α, ο οποίος είναι ο ανώτερος, είναι

9 δυνατό να εξελιχθούν τόσο οι υπάλληλοι των κατηγοριών πανεπιστηµιακής (ΠΕ) και τεχνολογικής (ΤΕ) εκπαίδευσης όσο και οι υπάλληλοι της κατηγορίας δευτεροβάθµιας εκπαίδευσης ( Ε), ενώ σύµφωνα µε την ανωτέρω ρητή πρόβλεψη του νοµοθέτη δεν υφίσταται αρχαιότητα µεταξύ υπαλλήλων του ίδιου βαθµού. Περαιτέρω η κάλυψη των θέσεων Προϊσταµένων οργανικών µονάδων γίνεται από υπαλλήλους µε βαθµό Α, καταρχήν, των κατηγοριών ΠΕ, ΤΕ και Ε, µε ανάθεση καθηκόντων η οποία είναι χρονικά περιορισµένη (τριετής θητεία) και ανακλητή και δεν αποτελεί βαθµολογική µεταβολή (προαγωγή). Ειδικώς η επιλογή των Προϊσταµένων ιευθύνσεων γίνεται από το Υπηρεσιακό Συµβούλιο µεταξύ των υπαλλήλων µε βαθµό Α οι οποίοι έχουν τετραετή υπηρεσία στο βαθµό αυτόν, ενώ αν δεν υπάρχουν ή δεν επαρκούν υπάλληλοι βαθµού Α επιλέγονται υπάλληλοι µε βαθµό Β µε τα περισσότερα χρόνια υπηρεσίας στο βαθµό αυτόν. Κατά την πρώτη εφαρµογή του ν. 3260/2004 η επιλογή γίνεται µεταξύ των υπαλλήλων µε βαθµό Α επί τη βάσει του συνολικού χρόνου υπηρεσίας τους, όπως αυτός ορίζεται στο εδάφιο β της παρ.2 του άρθρου 11 του ν. 3260/2004, και αν δεν υπάρχουν ή δεν επαρκούν για την κάλυψη των θέσεων οι υπάλληλοι µε την ως άνω προϋπόθεση του συνολικού χρόνου υπηρεσίας, κρίνονται και οι υπάλληλοι µε βαθµό Α ανεξαρτήτως συνολικού χρόνου υπηρεσίας, ενώ αν και πάλι δεν καλύπτονται οι θέσεις Προϊσταµένων ιευθύνσεων κρίνονται και υπάλληλοι µε βαθµό Β. Οι τοποθετούµενοι ως Προϊστάµενοι ιευθύνσεων, αν δεν επανεπιλεγούν µετά τη λήξη της θητείας τους, καταλαµβάνουν θέση Προϊσταµένου Τµήµατος, οι δε επιλεγόµενοι ως Προϊστάµενοι ιευθύνσεων για τρίτη φορά καταλαµβάνουν αυτοδικαίως θέση προϊσταµένου αντιστοίχου επιπέδου. 9. Επειδή, από τη διαρρύθµιση του βαθµολογίου των δηµοσίων υπαλλήλων και τη διάρθρωση των οργανικών µονάδων, σύµφωνα µε τις προαναφερόµενες διατάξεις του ν. 3260/2004 και του Υπαλληλικού Κώδικα ( ν. 2683/1999), συνάγεται ότι την κορυφαία θέση της υπαλληλικής ιεραρχίας των µονίµων δηµοσίων υπαλλήλων καταλαµβάνουν οι Προϊστάµενοι Γενικών ιευθύνσεων οι οποίοι έχουν την ιδιότητα του άµεσου συνεργάτη του οικείου Υπουργού ή του οργάνου που διοικεί το οικείο ν.π.δ.δ., ασκούν δε καθήκοντα προγραµµατισµού και συντονισµού της λειτουργίας των επιµέρους οργανικών µονάδων που συγκροτούν τη Γενική ιεύθυνση, όπως είναι η ιεύθυνση και το Τµήµα (ΣτΕ 379/2007 7µ.). Κατ ακολουθίαν οι Προϊστάµενοι ιευθύνσεων και οι Προϊστάµενοι Τµηµάτων

10 διευθύνουν οργανικές µονάδες οι οποίες εντάσσονται στα πλαίσια της Γενικής ιεύθυνσης και ως εκ τούτου καταλαµβάνουν θέσεις κατώτερου επιπέδου εκείνης του Προϊσταµένου Γενικής ιεύθυνσης. εδοµένου, δε, ότι οι Προϊστάµενοι ιευθύνσεων, όπως και οι Προϊστάµενοι των κατώτερων των ιευθύνσεων οργανικών µονάδων, δεν καταλαµβάνουν την κορυφαία θέση της υπαλληλικής ιεραρχίας και δεν έχουν την ιδιότητα του άµεσου συνεργάτη του Υπουργού ή του οργάνου που διοικεί το οικείο ν.π.δ.δ., δεν συντρέχουν οι λόγοι εκείνοι που δικαιολογούν, για την επιλογή των Προϊσταµένων Γενικών ιευθύνσεων, την θέληση του νοµοθέτη για παράθεση ειδικής αιτιολογίας µόνον σε περίπτωση κατάδηλης υπεροχής του παραλειφθέντος έναντι του προκριθέντος. Εποµένως, η ιοίκηση υποχρεούται να αιτιολογεί τις κατ ενάσκηση της διακριτικής της ευχέρειας πράξεις επιλογής των δηµοσίων υπαλλήλων που καταλαµβάνουν για ορισµένο χρονικό διάστηµα τις θέσεις Προϊσταµένων ιεύθυνσης, καθώς και των κατώτερων εκείνης οργανικών µονάδων, προκειµένου: α) να καθίσταται η ιοίκηση ιδιαιτέρως προσεκτική κατά την άσκηση της διακριτικής της ευχέρειας τόσο ενόψει της ανάγκης εξυπηρέτησης του εν γένει δηµοσίου συµφέροντος που επιβάλλει την εύρυθµη, αµερόληπτη και αξιόπιστη λειτουργία των δηµοσίων υπηρεσιών, όσο και της ανάγκης ορθής και δίκαιης κρίσης των συγκεκριµένων εκάστοτε υποψηφίων (πρβλ. Ολοµ. ΣτΕ 119/1946, 717/1936). Τούτο επιβάλλεται ιδίως λόγω του µεγάλου αριθµού υποψηφίων για τις θέσεις Προϊσταµένων ιευθύνσεων οι οποίοι προέρχονται από περισσότερες κατηγορίες υπαλλήλων ( ΠΕ, ΤΕ, Ε) που διαθέτουν διαφορετικά τυπικά και ουσιαστικά προσόντα, χωρίς µάλιστα να υφίσταται µεταξύ τους το στοιχείο της αρχαιότητας, ενώ δεν αποκλείεται, όταν συντρέχουν οι προβλεπόµενες από το νόµο προϋποθέσεις, οι υποψήφιοι να κατέχουν και διαφορετικούς βαθµούς (Α και Β ), β) να καθίστανται γνωστοί στους παραλειφθέντες υπαλλήλους οι λόγοι για τους οποίους δεν επελέγησαν µετά από τη σύγκρισή τους µε τους προκριθέντες ώστε να πείθονται ότι η ιοίκηση προέβη στην επιλογή επί τη βάσει πράγµατι νοµίµων κριτηρίων και όχι κατά τρόπο αυθαίρετο (πρβλ. ΣτΕ 1977/2001, 729, 4560/1995), γ) να καθίσταται αποτελεσµατικός ο δικαστικός έλεγχος της άσκησης της διακριτικής ευχέρειας της ιοίκησης, ενόψει του ως άνω συνταγµατικώς κατοχυρωµένου ατοµικού δικαιώµατος παροχής έννοµης προστασίας (άρθρο 20 παρ. 1 Συντάγµατος) καθώς και της ακυρωτικής αρµοδιότητας του Συµβουλίου της Επικρατείας (άρθρο 95 παρ. 1 του Συντάγµατος) και των αντίστοιχων επιταγών της Ε.Σ..Α. (άρθρο 6 παρ. 1

11 και 13), βάσει των αρχών της ισότητας και της ελεύθερης σταδιοδροµίας κάθε υπαλλήλου, κατά το λόγο της προσωπικής του αξίας και ικανότητας, και των ειδικότερων κριτηρίων που τάσσει ο νοµοθέτης κατά την επιλογή των καταλληλοτέρων, δεδοµένου ότι η διακριτική ευχέρεια πρέπει να ασκείται κατά τρόπο που να µην οδηγεί σε αυθαίρετες επιλογές της ιοίκησης (πρβλ. ΣτΕ 1977/2001, 729, 4560/1995 κ.α.). Ενόψει των ανωτέρω η υποχρέωση του Υπηρεσιακού Συµβουλίου προς αιτιολόγηση της επιλογής του καταλληλοτέρου για την άσκηση καθηκόντων Προϊσταµένου ιεύθυνσης δεν µπορεί να περιορισθεί µόνον στην περίπτωση κατάδηλης υπεροχής του παραλειφθέντος έναντι του προκριθέντος, όπως ορίζει το άρθρο 83 παρ. 5 του Υπαλληλικού Κώδικα, διότι αυτός ο ελάχιστος έλεγχος, που είναι ανεκτός, από συνταγµατική άποψη, κατ εξαίρεση και µόνον για την επιλογή των Προϊσταµένων Γενικών ιευθύνσεων, λόγω της θέσης που αυτοί καταλαµβάνουν και των καθηκόντων που ασκούν (βλ. ΣτΕ 379/2007, 7µ.), δεν δικαιολογείται και για την επιλογή των Προϊσταµένων των κατώτερων οργανικών µονάδων των Γενικών ιευθύνσεων, όπως είναι οι Προϊστάµενοι ιευθύνσεων. Εποµένως, η διάταξη της παρ. 5 του άρθρου 83 του Υπαλληλικού Κώδικα, η οποία απαιτεί ειδική αιτιολογία, αφορώσα γενικώς και αδιακρίτως τους προϊσταµένους όλων των οργανικών µονάδων, µόνον σε περίπτωση κατάδηλης υπεροχής του παραλειφθέντος υπαλλήλου έναντι προκριθέντος συναδέλφου του είναι, σύµφωνα µε τη γνώµη που επικράτησε στο Τµήµα, κατά το µέρος που αφορά κρίση υπαλλήλου προς επιλογή σε θέση Προϊσταµένου ιεύθυνσης, αντίθετη προς τις διατάξεις των άρθρων 4 παρ. 1 και 4, 5 παρ. 1, 20 παρ. 1, 25 παρ. 1, 95 παρ. 1 εδαφ. α και 103 παρ. 7 δεύτερο εδάφιο του Συντάγµατος και των άρθρων 6 παρ. 1 και 13 της Ε.Σ..Α. και ως ανίσχυρη δεν είναι εφαρµοστέα. Αν και κατά τη γνώµη του Συµβούλου Φ. Ντζίµα για την επιλογή δηµοσίου υπαλλήλου σε θέση Προϊσταµένου ιεύθυνσης δεν απαιτείται ειδικότερη αιτιολόγηση περί του χαρακτηριζοµένου ως υπερτερούντος και συνεπώς µάλλον καταλλήλου για την πλήρωση της θέσεως ούτε για τους παραλειποµένους, εκτός εάν από την σύγκριση των στοιχείων, που υφίστανται εις τους ατοµικούς φακέλους των κρινοµένων υπαλλήλων, προκύπτουν στοιχεία περί καταδήλου υπεροχής παραλειφθέντος έναντι προκριθέντος, που να καθιστούν αναγκαία την ειδικοτέρα αιτιολόγηση της γενοµένης προκρίσεως, ώστε να καθίσταται δυνατός ο ακυρωτικός έλεγχος της ορθής και συµφώνως προς το συµφέρον της υπηρεσίας ασκήσεως της διακριτικής εξουσίας της ιοικήσεως (βλ. ΣτΕ 1542, 1543/1967

12 κ.α.). Ζήτηµα συνταγµατικότητος των εν προκειµένω εφαρµοστέων διατάξεων, οι οποίες επιβάλλουν υποχρέωση αιτιολογήσεως µόνον σε περίπτωση διαπιστώσεως καταδήλου υπεροχής παραλειφθέντος έναντι προαχθέντος υπαλλήλου, λόγω αντιθέσεως προς τις διατάξεις των άρθρων 20 παρ. 1 και 95 παρ. 1 του Συντάγµατος, δεν δύναται, σύµφωνα µε τη γνώµη αυτή, να τεθεί, δοθέντος ότι παρέχεται εν προκειµένω πλήρης και αποτελεσµατική προστασία, στους κρινοµένους υπαλλήλους, εφ όσον το ικαστήριο, ελέγχει, κατά τα ήδη εκτεθέντα, στην συγκεκριµένη περίπτωση, κατά πόσον στοιχειοθετείται ή όχι, εν όψει της προβολής συγκεκριµένου λόγου ακυρώσεως και µετά από αντιπαραβολή των στοιχείων των ατοµικών φακέλων όλων των κρινοµένων υπαλλήλων, κατάδηλος υπεροχή παραλειφθέντος έναντι προαχθέντος συναδέλφου του, από την οποίαν κρίση του συναρτάται η αντίστοιχη υποχρέωση της ιοικήσεως να αιτιολογήσει ή όχι την πράξη της. Ενόψει των προεκτεθέντων δεν υφίσταται, σύµφωνα µε αυτή τη γνώµη αντίθετη της διατάξεως αυτής προς τις διατάξεις του Συντάγµατος, όπως αυτές των άρθρων 4, 5, 25 παρ.1 και Επειδή, µετά την κρίση της διάταξης του άρθρου 83 παρ. 5 του Υπαλληλικού Κώδικα (ν. 2683/1999) ως αντισυνταγµατικής, πρέπει να τύχει εφαρµογής η διάταξη του άρθρου 17 του Κώδικα ιοικητικής ιαδικασίας (ν. 2690/1999, ΕτΚ Α, φ. 45) που ορίζει: «1. Η ατοµική διοικητική πράξη πρέπει να περιέχει αιτιολογία, η οποία να περιλαµβάνει τη διαπίστωση της συνδροµής των κατά νόµο προϋποθέσεων για την έκδοσή της. 2. Η αιτιολογία πρέπει να είναι σαφής, ειδική, επαρκής και να προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου, εκτός αν προβλέπεται ρητώς στο νόµο ότι πρέπει να περιέχεται στο σώµα της πράξης». Σύµφωνα µε τις ανωτέρω διατάξεις του Κώδικα ιοικητικής ιαδικασίας, σε συνδυασµό µε τις διατάξεις των άρθρων 36 παρ.1, 3, 6, 8, 9 και 37 παρ. 1, 2 του ν. 2190/1994, όπως έχουν αντικατασταθεί και ισχύουν µε τα άρθρα 8 και 9 του ν. 3260/2004, καθώς και του άρθρου 83 παρ.1 του Υπαλληλικού Κώδικα ( ν. 2738/1999 όπως τροποποιήθηκε µε το άρθρο 29 παρ.1 του ν. 2738/1999) που ορίζουν τις προϋποθέσεις, τα κριτήρια και τη διαδικασία επιλογής υπαλλήλων σε θέσεις Προϊσταµένων ιεύθυνσης, και δεδοµένου ότι το αρµόδιο Υπηρεσιακό Συµβούλιο καλείται να προβεί στη σύγκριση, κατά κανόνα, µεγάλου αριθµού υποψηφίων για την πλήρωση περισσότερων θέσεων προϊσταµένων οργανικών µονάδων, πρέπει στην απόφαση του Υπηρεσιακού Συµβουλίου, ή στην ενώπιον αυτού εισήγηση, να

13 παρατίθενται πρώτα τα στοιχεία εκείνα του προσωπικού µητρώου των υποψηφίων που είναι αναγκαία για τη διαµόρφωση της κρίσης του, τα οποία συνδέονται µε την άρτια επαγγελµατική κατάρτιση, τις επιστηµονικές γνώσεις, τη δραστηριότητα στην υπηρεσία, την ικανότητα ανάληψης πρωτοβουλιών και ευθυνών, την ευχέρεια προγραµµατισµού και συντονισµού και την ικανότητα παρακίνησης των υφισταµένων για την επίτευξη των στόχων. Περαιτέρω, κατά την κρατήσασα στο Τµήµα γνώµη, στην απόφαση του Υπηρεσιακού Συµβουλίου πρέπει να βεβαιώνεται ότι έγινε σύγκριση των υποψηφίων, επί τη βάσει των ανωτέρω στοιχείων του προσωπικού τους µητρώου, και να αναφέρονται οι λόγοι εκείνοι για τους οποίους οι προκριθέντες εµφανίζονται καταλληλότεροι έναντι των λοιπών υποψηφίων για την άσκηση καθηκόντων Προϊσταµένου ιεύθυνσης, η επί της ουσίας δε εκτίµηση των λόγων που δικαιολογούν την πρόκριση των επιλεγέντων διαφεύγει του ακυρωτικού ελέγχου, δεδοµένου ότι το Συµβούλιο της Επικρατείας δεν είναι αρµόδιο να υποκαταστήσει το Υπηρεσιακό Συµβούλιο προβαίνοντας πρωτογενώς σε ουσιαστική σύγκριση των υποψηφίων. Εξάλλου, δεν επιβάλλεται η παράθεση ειδικότερης αιτιολογίας για καθένα από τους παραλειφθέντες αλλά επαφίεται στην κρίση του Υπηρεσιακού Συµβουλίου ανάλογα µε τις επικρατούσες κατά περίπτωση συνθήκες επιλογής. Κατά τη γνώµη δε του Προέδρου του Τµήµατος Γ. Σταυρόπουλου και του Συµβούλου Γ. Ποταµιά το Υπηρεσιακό Συµβούλιο υποχρεούται, κατά νόµο, να αναφέρει όχι µόνο τους λόγους υπεροχής των προκριθέντων αλλά και τους λόγους εκείνους για τους οποίους οι παραλειφθέντες υστερούν έναντι των προκριθέντων προβαίνοντας, ενδεχοµένως, σε κατηγοριοποίηση των παραλειφθέντων, όπου αυτό είναι δυνατό, ανάλογα µε τα κριτήρια στα οποία αυτοί κρίνεται ότι υστερούν έναντι των προκριθέντων. 11. Επειδή, στην προκειµένη περίπτωση, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου και την εκκαλουµένη απόφαση, το Α Υπηρεσιακό Συµβούλιο του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίµων κατά τη συνεδρίαση της προέβη στην επιλογή οκτώ υπαλλήλων του κλάδου ΠΕ 1 Γεωπονικού µε βαθµό Α, ως Προϊσταµένων ιευθύνσεων της Κεντρικής Υπηρεσίας, προκειµένου να πληρωθούν ισάριθµες θέσεις. Επί τη βάσει της εν λόγω απόφασης του Υπηρεσιακού Συµβουλίου ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίµων εξέδωσε την / απόφαση µε την οποία τοποθέτησε τους οκτώ επιλεγέντες σε ισάριθµες ιευθύνσεις της Κεντρικής Υπηρεσίας. Ο ήδη εκκαλών

14 προσέβαλε, ενώπιον του ιοικητικού Εφετείου Αθηνών. την ως άνω απόφαση του Υπηρεσιακού Συµβουλίου καθώς και την υπουργική απόφαση περί τοποθέτησης των επιλεγέντων κατά το µέρος που µε αυτές εκδηλώθηκε παράλειψη επιλογής του. Το δικάσαν διοικητικό εφετείο µε την 1391/2006 απόφασή του, ακύρωσε τις ανωτέρω αποφάσεις µε την αιτιολογία ότι η γενοµένη επιλογή δεν µπορεί να θεωρηθεί ως προϊόν ορθής χρήσης της διακριτικής εξουσίας της ιοίκησης, ενόψει του µεγάλου αριθµού των κριθέντων υπαλλήλων (421), της χρονικής διάρκειας της συνεδρίασης του Υπηρεσιακού Συµβουλίου και της επιβαλλόµενης αξιολόγησης των στοιχείων των προσωπικών µητρώων των υπαλλήλων. Σε συµµόρφωση προς την ανωτέρω ακυρωτική απόφαση, το Υπηρεσιακό Συµβούλιο του εν λόγω Υπουργείου προέβη, µε την 13/ απόφασή του, σε νέα κρίση των υπαλλήλων προς πλήρωση οκτώ θέσεων Προϊσταµένων ιευθύνσεων της Κεντρικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίµων. Ειδικότερα, όπως προκύπτει από την εν λόγω απόφαση ο Πρόεδρος του Συµβουλίου έδωσε το λόγο στην εισηγήτρια η οποία ανέφερε ότι η επιλογή θα γίνει σε συµµόρφωση προς την 1391/2006 απόφαση του ιοικητικού Εφετείου Αθηνών και σύµφωνα µε τις διατάξεις των άρθρων 8 και 11 του ν. 3260/2004. Περαιτέρω η εισηγήτρια ανέφερε ότι από τη διάταξη του άρθρου 8 παρ. 3 του ν. 3260/2004 προκύπτει ότι το Υπηρεσιακό Συµβούλιο έχει ευρεία διακριτική ευχέρεια να επιλέξει τους καταλληλότερους, δηλαδή εκείνους που κατά την κρίση του και βάσει όλων των στοιχείων του προσωπικού µητρώου συγκεντρώνουν τα περισσότερα ουσιαστικά προσόντα για την άσκηση καθηκόντων Προϊσταµένων ιευθύνσεων. Ακολούθως η εισηγήτρια έθεσε υπόψη των µελών του Συµβουλίου κατάσταση των 421 υποψηφίων που πληρούν τις προϋποθέσεις κάλυψης των εν λόγω θέσεων και εξέθεσε συνοπτικά τα υπηρεσιακά στοιχεία και δεδοµένα καθενός από τους υποψηφίους για τις προς πλήρωση θέσεις. Στη συνέχεια η εισηγήτρια πρότεινε ως καταλληλότερους προς πλήρωση των θέσεων Προϊσταµένων ιευθύνσεων, µετά από αξιολόγηση των τυπικών και ουσιαστικών προσόντων των υποψηφίων όπως αυτά προκύπτουν από τους ατοµικούς τους φακέλους και σύµφωνα µε τα κριτήρια του άρθρου 8 του ν. 3260/2004, τους οκτώ υπαλλήλους που είχαν επιλεγεί µε την από απόφαση του Υπηρεσιακού Συµβουλίου. Τέλος, το Υπηρεσιακό Συµβούλιο, µετά από διαλογική συζήτηση και συγκριτική αξιολόγηση των προσόντων των κρινοµένων υπαλλήλων και ιδίως των στοιχείων εκείνων του προσωπικού τους µητρώου από τα οποία προκύπτει η δραστηριότητα στην

15 υπηρεσία, η πρωτοβουλία, η άσκηση καθηκόντων ως Προϊσταµένων, η ικανότητα παρακίνησης των υφισταµένων για αυξηµένη απόδοση στην υπηρεσία καθώς και τις εκθέσεις αξιολόγησης ουσιαστικών προσόντων της τελευταίας οκταετίας, τους πρόσθετους τίτλους σπουδών, επέλεξε κατά πλειοψηφία τους προταθέντες από την εισηγήτρια οκτώ υπαλλήλους, µεταξύ των οποίων περιλαµβάνεται και ο......, κατά παράλειψη του εκκαλούντος. Επί τη βάσει της απόφασης αυτής του Υπηρεσιακού Συµβουλίου ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίµων εξέδωσε την / πράξη του µε την οποία τοποθέτησε τους επιλεγέντες σε οκτώ ιευθύνσεις της Κεντρικής Υπηρεσίας, µεταξύ των οποίων τον ως Προϊστάµενο της ιεύθυνσης Χωροταξίας και Προστασίας Περιβάλλοντος, κατά παράλειψη του εκκαλούντος. Αίτηση ακυρώσεως του ήδη εκκαλούντος κατά της / απόφασης του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίµων κατά το µέρος που τοποθετήθηκε ο στη ιεύθυνση Χωροταξίας και Προστασίας Περιβάλλοντος του εν λόγω Υπουργείου, κατά παράλειψη αυτού, απορρίφθηκε µε την εκκαλουµένη απόφαση η οποία εφήρµοσε τη διάταξη της παρ. 5 του άρθρου 83 του Υπαλληλικού Κώδικα. Σύµφωνα, όµως, µε όσα έχουν αναφερθεί, η διάταξη της παρ. 5 του άρθρου 83 του Υπαλληλικού Κώδικα (ν. 2683/1999), κατά το µέρος που αφορά την επιλογή Προϊσταµένων ιεύθυνσης, σύµφωνα µε τις διατάξεις του ν. 3260/2004, είναι αντίθετη στις διατάξεις των άρθρων 4 παρ. 1 και 4, 5 παρ.1, 25 παρ.1, 103 παρ. 7 δεύτερο εδάφιο, 20 παρ.1 και 95 παρ.1 εδάφιο α του Συντάγµατος και των άρθρων 6 παρ. 1 και 13 της Ε.Σ..Α., και εποµένως ως ανίσχυρη δεν είναι εν προκειµένω εφαρµοστέα. Θα έπρεπε δε να τύχουν εφαρµογής οι διατάξεις των παρ. 1 και 2 του άρθρου 17 του Κώδικα ιοικητικής ιαδικασίας που επιβάλλουν, κατά τα ανωτέρω, την αιτιολόγηση της πράξης επιλογής. Ειδικότερα, το Υπηρεσιακό Συµβούλιο µετά την παράθεση των στοιχείων εκείνων από το προσωπικό µητρώο όλων των υποψηφίων που είναι αναγκαία για τη διαµόρφωση της κρίσης του και τα οποία συνδέονται µε την άρτια επαγγελµατική κατάρτιση, τις επιστηµονικές γνώσεις, τη δραστηριότητα στην υπηρεσία, την ικανότητα ανάληψης πρωτοβουλιών και ευθυνών, την ευχέρεια προγραµµατισµού και συντονισµού και την ικανότητα παρακίνησης των υφισταµένων για την επίτευξη των στόχων, και µετά τη σύγκριση των υποψηφίων, επί τη βάσει των ανωτέρω στοιχείων του προσωπικού τους µητρώου, έπρεπε να αναφέρει τους λόγους εκείνους για τους οποίους ο προκριθείς εµφανίζεται καταλληλότερος έναντι του εκκαλούντος για την

16 άσκηση καθηκόντων Προϊσταµένου ιεύθυνσης. Κατά τη γνώµη δε του Προέδρου του Τµήµατος Γ. Σταυρόπουλου και του Συµβούλου Γ. Ποταµιά έπρεπε να αναφερθούν και οι λόγοι εκείνοι για τους οποίους ο εκκαλών υστερεί έναντι του προκριθέντος. Εποµένως, κατά την κρατήσασα στο Τµήµα γνώµη δεν είναι νόµιµη η κρίση του δικάσαντος διοικητικού εφετείου και πρέπει για το λόγο αυτό, ο οποίος προβάλλεται καθ ερµηνεία του δικογράφου, να εξαφανισθεί η εκκαλουµένη απόφαση, να δικασθεί η αίτηση ακυρώσεως και να ακυρωθεί η προσβληθείσα /2006 απόφαση του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίµων κατά το µέρος που ο τοποθετήθηκε Προϊστάµενος της ιεύθυνσης Χωροταξίας Προστασίας Περιβάλλοντος στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίµων, κατά παράλειψη του εκκαλούντος, δεδοµένου ότι η 13/ απόφαση του Υπηρεσιακού Συµβουλίου και η ερειδόµενη επ αυτής πράξη τοποθέτησης των επιλεγέντων εκδόθηκαν κατ εφαρµογή της ανωτέρω διάταξης της παρ. 5 του άρθρου 83 παρ. 5 του Υπαλληλικού Κώδικα ( ν. 2683/1999). Αν και κατά τη γνώµη του Συµβούλου Φ. Ντζίµα εφόσον η ως άνω διάταξη δεν αντίκειται στο Σύνταγµα, σύµφωνα µε τα προεκτεθέντα, πρέπει να εξετασθεί αν συντρέχει κατάδηλη υπεροχή του εκκαλούντος έναντι του ανωτέρω επιλεγέντος συναδέλφου του......, όπως προβάλλει µε το δικόγραφο της έφεσης, προκειµένου να κριθεί αν απαιτείτο ειδική αιτιολογία κατά τα οριζόµενα στο άρθρο 83 παρ. 5 του Υπαλληλικού Κώδικα. 12. Επειδή, σύµφωνα µε τη διάταξη της παρ. 5 του άρθρου 100 του Συντάγµατος, την οποία προσέθεσε το από Ψήφισµα της Ζ Αναθεωρητικής Βουλής, όταν Τµήµα του Συµβουλίου της Επικρατείας κρίνει διάταξη τυπικού νόµου ως αντισυνταγµατική, παραπέµπει υποχρεωτικά το ζήτηµα στην Ολοµέλεια του ικαστηρίου, εκτός αν αυτό έχει κριθεί µε προηγούµενη απόφαση της Ολοµέλειας ή του Ανωτάτου Ειδικού ικαστηρίου του άρθρου 100 του Συντάγµατος. Συνεπώς το ζήτηµα της αντίθεσης της διάταξης της παρ. 5 του άρθρου 83 του Υπαλληλικού Κώδικα (ν. 2683/1999) που προβλέπει ότι αιτιολογία απαιτείται µόνον σε περίπτωση κατάδηλης υπεροχής του υποψηφίου που παραλείπεται, προς τις διατάξεις των άρθρων 4 παρ.1 και 4, 5 παρ.1, 25 παρ.1, 103 παρ. 7 εδάφιο δεύτερο, 20 παρ.1 και 95 παρ.1 εδάφιο α του Συντάγµατος, κατά το µέρος που η ως άνω διάταξη του Υπαλληλικού Κώδικα, αφορά επιλογές σε θέσεις προϊσταµένων ιεύθυνσης, πρέπει να παραπεµφθεί στην Ολοµέλεια του ικαστηρίου, δεδοµένου ότι δεν έχει κριθεί µε προηγούµενη απόφασή της ούτε µε απόφαση του Ανωτάτου

17 Ειδικού ικαστηρίου. Για την ανάπτυξη δε του ζητήµατος αυτού ενώπιον της Ολοµέλειας, το Τµήµα ορίζει ως εισηγητή τη Σύµβουλο Παναγιώτα Καρλή, σύµφωνα µε το άρθρο 14 παρ.2 περ. β του π.δ. 18/1989. ιά ταύτα Παραπέµπει στην Ολοµέλεια το ζήτηµα της συνταγµατικότητας της παραγράφου 5 του άρθρου 83 του ν. 2683/1999, κατά το µέρος που αφορά την επιλογή Προϊσταµένων ιευθύνσεων Ορίζει εισηγητή ενώπιον της Ολοµέλειας τη Σύµβουλο Παναγιώτα Καρλή. Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 30 Μαρτίου 2009 Ο Πρόεδρος του Γ Τµήµατος Η Γραµµατέας του Γ Τµήµατος Γ. Σταυρόπουλος Α. Τριάδη και η απόφαση δηµοσιεύθηκε σε δηµόσια συνεδρίαση της 21ης Σεπτεµβρίου Ο Πρόεδρος του Γ` Τµήµατος Γ. Σταυρόπουλος Η Γραµµατέας. Τετράδη Χαρλαύτη