Το Ξόδι Νο 2 (Η ΠΙΚΡΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ)

Transcript

1 Το Ξόδι Νο 2 (Η ΠΙΚΡΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ) Ο Έλλην εσχάτως εναγκαλίστηκε το μηδέν και αγαλλομένω ποδί έτρεξε δυτικά της Εδέμ εξέπεσε από το πνευματικό του υπερώον, και από ζώον θεούμενον, κατέστη απλώς ζώον! Έπαθε μετανεωτερική εγκεφαλική μαλάκυνση, έγιν οπαδός μιας προόδου, που ισοπέδωνε την παράδοση, 1 / 12

2 στη συβαριτική του νάρκωση, ζούσε εν πλήρη ευτυχία, νόημα ζωής του ήταν η αυτοπραγμάτωση κι η αυτολατρεία. Διέρρηξε οποιονδήποτε δεσμόν είχε με το παρελθόν επέλεξε να ζει βίον αυτιστικόν, σ ένα άχρονο παρόν, δίχως καμμία μέριμνα για το μέλλον, δίχως κανένα όραμα, κατέληξε τυφλός τα τα ώτα, τον τε νουν, τα τ όμματα! 2 / 12

3 (ρεφρέν). κι όλοι ζούσαν δίχως την παραμικρή υποψία ώσπου τελικά η αρρώστια μας έφαγε το πόδι, τώρα είν αργά που ανακάλυψαν την συνωμοσία, τώρα ειν αργά, γιατί βρισκόμαστε στο ξόδι! Φώναζα, ότι ερχόταν σκοτομήνιος νύχτα και με έλεγες τρελό, συνωμοσιολόγο και φασίστα! Τώρα που ρθε Το Ξόδι 3 / 12

4 η δικαίωση, η πικρή, τώρα, το να θρηνείς πάνω απ τα μνήματα δεν ωφελεί! αναρωτιέσαι, γιατί, στη χώρα που γεννήθηκαν τα υψηλά ιδανικά, σήμερα όλοι τείνουνε χείρες για δανεικά; Επειδή απλά, από τη Δελφική Ιδέα του Σικελιανού και της Πάλμερ, είχαν οδηγηθεί στην ιδέα του Cayenne και του Hammer. 4 / 12

5 Λάτρευαν ξόανα, ζούσαν σε μια εικονική πραγματικότητα, γι αυτό και σάστισαν τη μέρα που προσγειώθηκαν απότομα, από την επίπλαστη ευδαιμονία, μέσα στον όλεθρο, κι αν δεις, ακόμα δεν εννόησαν, από πού έλαβαν τον κόλαφο! Στους σύγχρονους κονκισταδόρες είχαν εκχωρήσει τα πάντα, μ αντάλλαγμα ένα καθρεφτάκι 5 / 12

6 και μια γυαλιστερή χάντρα και ενώ είχαν θαμπωθεί, μια θράκα από εξωνημένους, ύφαινε σιωπηρώς και υπογείως το σάβανο του Γένους! Ελπίδα φυσικά δε φαινότανε πουθενά στον ορίζοντα, αφού με τη νεοταξική παιδεία που παρείχε το σύστημα, παρήγοντο μόνο ηττημένα μυαλά και νέο-γενίτσαροι, κοινώς άτομα που μισούσανε την ίδια τους την ύπαρξη! 6 / 12

7 Δεν υπήρχε ένας καθηγητής, όπως ο Ιωάννης Συκουτρής, για να διδάξει εκ νέου τον «ηρωικό τρόπο ζωής». Δι ελληνισμόν σαλούς είχε ο τόπος ανάγκη, όπως εκείνον στην Αγέλαστο Πέτρα, τον Παναγιώτη Φαρμάκη. Ο Εκσυγχρονισμός είχε εισαγάγει μεθόδους σύγχρονες κι οι Έλληνες έτρωγαν τις σάρκες τους ως άλλοι Ερυσίχθονες. 7 / 12

8 Εξοστράκιζαν τις φωνές, που επεσήμαιναν τον κίνδυνο, λόγω του ότι διατάρασσαν τον ύπνο τους τον νήδυμον! (ρεφρέν). κι όλοι ζούσαν δίχως την παραμικρή υποψία ώσπου τελικά η αρρώστια μας έφαγε το πόδι, τώρα είν αργά που ανακάλυψαν την συνωμοσία, τώρα ειν αργά, γιατί βρισκόμαστε στο ξόδι! Φώναζα, ότι ερχόταν σκοτομήνιος νύχτα 8 / 12

9 και με έλεγες τρελό, συνομωσιολόγο και φασίστα! Τώρα που ρθε Το Ξόδι η δικαίωση, η πικρή, τώρα, το να θρηνείς πάνω απ τα μνήματα δεν ωφελεί! Όταν σπέρνεις ανέμους, θερίζεις θύελλες. Νεοελληνική κοινωνία έπλασες, το πεπρωμένο που ήθελες. 9 / 12

10 Αναφέρει το ρητόν: δώσω υμίν άρχοντας κατά τας καρδίας υμών, καταλαβαίνεις λοιπόν, δεν ευθύνονται μόνο οι άλλοι για αυτήν την κακοδαιμονία, θα πρέπει και μέσα στον εαυτό σου ν αναζητήσεις την αιτία! Δε διδάχτηκες τραγωδία, και γι αυτό μάλλον θα πρέπει να ζήσεις το σχήμα: ύβρις, άτη, νέμεσης, τίσις! (ρεφρέν) 10 / 12

11 . κι όλοι ζούσαν δίχως την παραμικρή υποψία ώσπου τελικά η αρρώστια μας έφαγε το πόδι, τώρα είν αργά που ανακάλυψαν την συνωμοσία, τώρα ειν αργά, γιατί βρισκόμαστε στο ξόδι! Φώναζα, ότι ερχόταν σκοτομήνιος νύχτα και με έλεγες τρελό, συνομωσιολόγο και φασίστα! Τώρα που ρθε Το Ξόδι η δικαίωση, η πικρή, τώρα, το να θρηνείς πάνω απ τα μνήματα 11 / 12

12 δεν ωφελεί! ΝΟΥΣ ΟΡΑ, ΝΟΥΣ ΑΚΟΥΕΙ 12 / 12