CAROLUS AUGUSTUS HAGBERG

Transcript

1 de com oedia aristophanis qile inscribitur ιππη2 DISSERTATIO. QUAM VENIA Α Μ PL. FA C. PHILO S. UPSAL. p. p. mag. CAROLUS AUGUSTUS HAGBERG ET CAROLUS JOHANNES BJÖRCK Stip. Wiubora. Uplandi. in audit. gustav. die xxx maji mdcccxxxii. Η. Λ. M. 3. p. y. υ P s A L I JE, EXCUDEBANT EEGliE ACADEMIJE TVPOGRAPHI. J

2 -Λ, /Jtj ' " V. '

3 h e I g a d t af sonlig: ö vördnad *, karlek och tacksamhet.

4

5 45 AGOR. Ej duger jag till stort, om jag fär saga sjelf. DEM, Bevars! hur är det fatt? misskänna sä dig sjelf? Du tyckes mig likväl ha gry och ambition; År du af god och Jag är af nedrig bård. ädel bord* AGOR. längt derifrän; Du lyckans skåtebarn! Du är ju klippt och skuren dä till statens tjenst. AGOR; jfag är ju ej studerad karl, min bästa vän; ffag kan blott läsa innan än med hufvudbry, Mer än tillräckligt, skada blott pä hufvudbry! Ty ej bor statens styrelse, ät kunnig man Fortros, ej heller ät en man med vett och skick, jfu räare dess bättre! häll dig bara fast, Vid det som är dig spädt uti oraclerna. Hur tyder dä oraclet? AGOR. Skönt, vid Gudarna! v. 196 Σ«0«ί tjyiy/uevos, palam obseure, rectius quam Σο$«ί qvty- *Y9(. V.

6 46 κα) 7!or/JΚως ΔΗΜ. πως, και σαφώς η νιγμένος* 'Αλλ' οπόταν μοίξφη βυξσαίετος άγκυλοχεϊλης γαμφήλησι οξοίκοντα κοάλεμον, αίματοτιωτην, όη τότε ϊΐαφλαγονων μεν άπόλλυται η σκοξοόαλμη' κοιλιοτίωλησιν όε Βso ς μέγα κυόος οτϊάζει, αίκεν μη τίωλειν άλλαντας μάλλον ελωνται, ΑΛΛ. 77ως ουν τίξος εμε ταυτ εστίν; άνοιόίόασκε με, βυξσαίετος μεν, ό τί <Γ ΔΗΜ Παφλαγών εσ& ούτοσl ΑΑΑ, οογκυλοχείλης εστίν; ΔΗΜ. οτι άγ/υλαις ταίς χεςσίν οοξττοίζων όξάκων Je τίξρδ τί; ΑΛΛ. ΔΗΜ. αυτό 77ου φε'ξει*. λ syει y τούτο σίεςιφανεστατον. ό όξοοκων γοίξ εστί μακξόν, ο τ οίλλας αυ μακξόν' V. TQ7* βυξ[jutera, Bvproaerov 'Αξίστοφχνη! κπο rtjc^ßv^ott xctt όρπχζιιν τον Κλΐωνχ Iure HESYCH. apad KÜSTER. v. I-Q9 Σχοξοϊχλμη, murin allintj, qua coriarii utebantar ad coria perficienda. v Άγηνλχυ ruis χχξνιν, i'ta explicat vocabuiam Αγχυλοχιιλνί

7 7 Mängbrokigt skönt och jemväl mystiskt gätoklart: "Men nar en LaderSm, en klobeväpnad med näbben, Hugger en ofatt best, en bloduppsinkande drake, Dä dr det slut och förbi med den Paphlagoniska [smörjan, Herrlighet dä af en Gud beskärs korfmänglare alla, Blott de ej högre akta sin konst att kor/var försälja? ÄGOR, Hur passar det pä mig? förklara meningenl Märk! LäderSrnen, det är paphlagonen det. Men klobeväpnad? ÄGOR. Meningen är säkert den9 Att allt han klöser ät sig, som han kommer ät. Ån den der draken dä? ÄGOR. En drake är ju läng? en En solklar sak korf är ocksä läng: min vän: quasi ex αγκύλοι & compositum esset, vid supr. v. 79. Κλ«τ pro Kguntiuiv. vi 207. ma re maxima Ridentur b.l. insulsi oraculorum interpretes qui vel ex mini quaeque divinandi, occasionem arripiunt.

8 48 ε7& αίματοπωτης εστ)ν ο τ άλλοις, χω δράκων τον ούν δράκοντα φησι τον βυρσαίετον γ\δη κράτη σειν. α'ικε μη &αλφβη λόγοις. ΑΛΛ. <τά μεν λόγια καλε7 με. θαυμάζω δ\ όπως τον δημον οίος τ είμ επιτροπευειν syω. ΔΗΜ. φαυλότατον έργον ταΰ$\ άπερ ποιείς, ποια * τάραττε, κα) χσρδευ ο μου τά πράγμοοτοο άπαντα, και τον δημον αΐε) προσποιου, υπογλυκαίνων ρηματίοις μαγειρικούς, τά δ' άλλα σοι προσεστι δημαγωγικά, φωνή μιαρά, γεγονας κακός, άγοραϊος ετ' εχεις άπαντα προς πολιτείαν, ά δει' χρησμοί τε συμβαίνουσα χα) το Ι1υ$ικόν» άλλα στέφανου, και»πενδε τω Κοαλέμω" χωπως άμννε'ι τον άνδρα. ΑΛΛ. κα) τις ζνμμαχοε γενησεταί μοι; κα) γαρ ου τε πλούσιοι δεδίασιν αυτόν, ο τε πένης βδυλλει λεως. ΔΗΜ. αλλ' είσιν Ίππης άνδρες άγα&οι χίλιοι, V. 215 «ξοσποιχ, Curα ut ptébeculam tu am facias. v. 22i. "Σπεν$ί τι$ Κοκλεμφ. Deiiro quendam fingit stultitise cui Iibet Agoracritus.

9 49 Blod slukar draken ju och korfven gor så med. Nu sägs att LäderSrnen skall af draken här, Bli quäst, blott draken icke låter lura sig. ÄGOR. Det låter godt} ett slår mig blott for hufvudet: Hur duger jag att skota statens ärenden? En simpel sak; ditt handtverk drifver du som förr, Du hackar, stoppar, /jä/ oéå o/z' / fov du om, Ger då och då helt artigt folket med en bit, Tillagad väl ock kryddad fint med smickersott. Du är /or resten rustad ut till demagog, Med skrålig stämma, nedrig bård och pobelvett. En statsmans alla egenskaper eger du, Oraclen gynna dig, j/a sjetfva Pythia; Nu kransa dig och offra åt Koalemos» Och håll dig tappert sen. ÄGOR. Hvem blir min bundsforvandt jjf denna kamp? Det rika folket vågar ej, Och alla fattige som pesten honom sky. Men tusen adelsinta män och riddare, v βϊυλλκ, abominatur, vehementer timst.

10 μισουντες αυτόν, οι βοη&ησουσί σοι, κα< των πολιτών οι καλοί τε xcoyaso), και των θεατών t στis εστ) δεξιός t Kcoyoo μετ αυτών, χω Sees ζυλλκ,-φεται, και μ-η $έ$ιβ?' ου yåq εστίν ε^κασμένος' v7to του βέους yåq αυτόν ουδείς η&ελε των σκευοποιων εικασαι. πάντως ye μτν γνωσ&ησεται το yåq &εατξον άεξιόν. 232) των Σκινοττοιαν. ΣκΜοποιοι, qui larvas et alia quae ad scenam pertioebant, fabricabat.

11 Som hata honom skola δι Bistå dig med hjetp, Och hvarjc ädel borgare med kraft och mod, Och hvar åskådare, som tänker rätt och stort, Och jag med dem; En Gud skall säkert stå oss bi. Dock frukta ej; fullkomligt är han ej sig lik, Ty ingen målare har vågat bilda af hans anlete, han kännes nog igen ändå; Halfquäden visa nog förstå åskådarne, v. 233, ro γχς $ικτζοι ίιξιον. Spectatores enim callidi sunt*

12 52 Jam Cieon, quum vinuni exhalasset, accurrit magna voce incusans Niciam et Demosthenem ob conjurationem contra rempublicam, Quo impetu perterritus, fugain jam parat AI- Jantopola sed chori exhortationibus ita confirmatur, ut pia gas vel Cieoni infligere audeat. Cieon auxilium Heliastarum frustra implorat, animosque etiam conatur equitum blanditiis delinire j quas vero prrestigias haud prospere ei ceduntj quo enim blanditius eos alloquitur eo acrius denuo verberibus castigatur. Agoracritus, quum jam spiritus ei redire occiperent, Cleonem vociferando adgreditur. Gravis inde Agoracrito cum Cleone altercatio. Alter alterum gravissimis conviciis et criminibus cumulans, saevissima quasque in vices al ter aiteri minatur. Chorus nequitiam et contumaciam Cleonis acerrime detestatur, suadetque Agoracrito, ut Cleonem in jus vocet ob effrenatam audaciam et nefaria in rempubli cam scelera. Cleon, ut coriarium decet, verbis ex sua arte petitis Agoracrito ultimam minatur internecionem; nec botularius suam artem neglexisse videtur. Itaque multa sordide multaque plebejorum more variis sermonibus jactantur, donec Cieon affirmat nemini se unquam impudentia cessurutn. Inter