ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ

Transcript

1 ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ

2 ΣΧΟΛΕΙΟ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ «Υπάρχει μέλλον» Καταρχήν θέλω να πω καλή επιτυχία στις γυναίκες για το περιοδικό και για τα θέματα που γράφουν. Πιστεύω πως έχει κάτι ενδιαφέρον όχι μόνο για μας που είμαστε πίσω από τα σίδερα της φυλακής, αλλά και για τον έξω κόσμο, στέλνοντας τους ένα μήνυμα για να μάθουν τι θα πει η λέξη φυλακή! Εδώ μέσα μαθαίνεις πολλά πράγματα, που έξω δεν τους δίναμε σημασία. Πάνω από όλα η λευτεριά είναι το πιο ακριβό πράγμα στον κόσμο. Μπορεί έξω να είσαι κάποιος, να έχεις περιουσία, όμως εδώ είσαι ίδιος με τους άλλους, είσαι σε ένα κελί 3Χ3, όλα έχουν ένα ωράριο και δεν έχεις τους αγαπημένους ανθρώπους σου δίπλα. Εδώ σου λείπουν τα πάντα. Η φυλακή είναι το ίδιο με το θάνατο. Όμως η ζωή είναι ωραία και έχει μέλλον. Κάναμε κάποιο λάθος και το πληρώνουμε τώρα. Δεν πρέπει να μας πάρει η φυλακή από κάτω, πρέπει να έχουμε την ελπίδα ότι πολύ γρήγορα θα είμαστε ελεύθεροι. Και να μην την ξαναχάσουμε την ελευθερία κάνοντας τα ίδια λάθη. Γιατί η παρανομία δεν είναι η λύση, είναι η καταστροφή. Πιστεύω ότι η ζωή μετά την αποφυλάκιση θα είναι διαφορετική από αυτή πριν τη φυλάκισή μου. Γιατί όταν θα βγω, θα διαλέξω τις παρέες μου, να μη μπλέκομαι σε παρανομίες. Να έχω καλούς φίλους, να θέλουν το καλό μου. Να κάνουμε μια νορμάλ ζωή, όπως ό- λος ο κόσμος. Σωματικά υπάρχουμε εδώ μέσα, μα το μυαλό και η ψυχή μας είναι έξω, στους αγαπημένους μας ανθρώπους Εύχομαι για όλους καλή τύχη στα δικαστήρια και καλή λευτεριά και να είναι δίπλα στους αγαπημένους τους ανθρώπους. Υπομονή για όλους. Αρμάντο

3 Σας προσκαλούμε για μια προσπάθεια επικοινωνίας, «από μέσα προς τα έξω». Είναι φανερό πως δεν είμαστε άγνωστοι. Είμαστε η ομάδα που εργάστηκε για να βγει αυτό το περιοδικό μέσα από το Σ.Δ.Ε. Φυλακών Κορυδαλλού. Μέσα από αντίξοες συνθήκες που μας έτυχαν πιστέψαμε σε αυτό που κάναμε και η πίστη μας βοήθησε να τα καταφέρουμε, να φέρουμε εις πέρας το σκοπό μας. Το θέλαμε πολύ, γιατί μέσα από αυτό το περιοδικό θα ακούσετε τη φωνή μας, θα διαβάσετε τις σκέψεις μας. Θα μπορέσουμε να μοιραστούμε μαζί σας τους προβληματισμούς μας. Ήταν πολύ δύσκολο για μας να εκφραστούμε ελεύθερα, όμως σιγά-σιγά με την βοήθεια των καθηγητών που είχαμε μαζί μας, το ξεπεράσαμε και να, τώρα φτάσαμε στο τέλος. Σας ευχόμαστε ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ. ΣΧΟΛΕΙΟ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ Όταν το άκουσα για πρώτη φορά, αυτό που σκέφτηκα ήταν ότι θα είχα σίγουρα μεροκάματα* για δυο χρόνια. Μεροκάματα που συνήθως δεν είναι και τόσο σταθερά, ενώ το σχολείο για δυο χρόνια θα ήταν εξασφαλισμένο. Έτσι, ξεκίνησα χωρίς να παραδεχτώ ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό τον ουσιαστικότερο και βαθύτερο στόχο: ΤΗ ΜΑΘΗΣΗ. Σιγά-σιγά όμως έμαθα διαφορετικά πράγματα από αυτά που είχα συνηθίσει, που είχα γνωρίσει μέχρι τώρα. Γνώρισα άλλους ανθρώπους, επανέφερα την επαφή που είχα χάσει με το διάβασμα και, κυρίως, δημιουργήθηκε μια καινούργια προοπτική στη σκέψη, στο μυαλό και στη ζωή μου. Όλη αυτή η προσπάθεια είναι σε εξέλιξη και έχει δρόμο για να ολοκληρωθεί. Μια στάση αυτού του δρόμου είναι και το περιοδικό μας, που έγινε με αρκετή προσπάθεια, αγάπη και την φροντίδα των καθηγητών μας. Αυτή την προσπάθεια ήρθε η ώρα να σας την παρουσιάσουμε και θα θέλαμε να την απολαύσετε όσο και εμείς. ΒΙΚΥ Σ.Δ.Ε. Τρία γράμματα μόνο, μου άλλαξαν τρόπο σκέψης και ζωής μέσα σε αυτό το κατάστημα που βρίσκομαι έγκλειστη 15 ολόκληρα χρόνια. Ήμουνα κλεισμένη στον εαυτό μου. Απλά υπήρχα... αφού είχαν νεκρωθεί όλα τα συναισθήματα μέσα μου, με έπνιγε η μονοτονία της φυλακής. Ώσπου πήγα στο Σ.Δ.Ε. Μόλις πάτησα το πόδι μου πρώτη ημέρα στο σχολείο, ένοιωσα ότι βρίσκομαι στον παράδεισο, αυτός ο χώρος δεν είχε καμία σχέση με τον χώρο που ήμουνα πριν 5 λεπτά. Μπαίνοντας στην τάξη ένοιωσα ότι ήμουνα ελεύθερη, η χαρά μου δεν περιγράφεται με λόγια. Γνωρίζοντας τον Διευθυντή και όλους τους καθηγητές μας άρχισε να ξαναζεσταίνεται η καρδιά και η ψυχή μου, ζωντάνεψαν όλα τα συναισθήματα που είχα «σκοτώσει». Ενθουσιάστηκα τόσο πολύ που ένοιωθα μικρό παιδάκι. Άρχισα να αντλώ δύναμη από τους καθηγητές μου και τώρα πλέον είμαι διαφορετικός άνθρωπος, έχω βάλει στόχους, έχει νόημα η ζωή για εμένα και σκοπό. Κάτι πρωτόγνωρο... Κάθε μέρα στο σχολείο μάθαινα και κάτι καινούργιο. Εμπλούτισα τις γνώσεις μου, προσπάθησα και πιστεύω ότι τα κατάφερα γιατί πήρα πολλές γνώσεις και έμαθα πάρα πολλά πράγματα. Τώρα έχω πια ορθώσει το ανάστημά μου στην κοινωνία και την κοιτώ κατάματα, δεν φοβάμαι... δεν θα κάνω πίσω ξανά, μπορώ και θα κάνω τους στόχους μου πραγματικότητα. Ξέρετε κάτι; Δεν υ- πάρχει το δε μπορώ, υπάρχει το δε θέλω. Ο άνθρωπος έχει τεράστια αποθέματα δύναμης, φτάνει να το γνωρίσει μόνος του. Θέλω να πω, ταπεινά, ένα μεγάλο ΕΥΧΑ- ΡΙΣΤΩ σε όλους τους καθηγητές μου, που μου χάρισαν απλόχερα κι ανθρώπινα τις γνώσεις και την αγάπη, την κατανόηση που είχαν μαζί μου: το Διευθυντή, που στάθηκε πάντα δίπλα σε κάθε πρόβλημα, σε κάθε δύσκολη ημέρα. Σας Ευχαριστώ που μου δώσατε το έναυσμα να γνωρίσω την δύναμη της ψυχής μου... Ο χρόνος που πέρασα κοντά σας, θα μου μείνει αξέχαστος και θα κρατήσω ζωντανές όλες τις εμπειρίες που έζησα μαζί σας. ΕΛΕΝΗ * Οι ημέρες εργασίας ή σχολείου συνυπολογίζονται και βοηθούν στη μείωση της αρχικής ποινής. Η κάθε ημέρα μετράει για δύο. 3

4 ΕΠΙΘΥΜΙΑ Θα ήθελα να ήμουν η καλή μάγισσα των παραμυθιών... και να είχα τις πολυπόθητες συνταγές της... και το μαγικό ραβδί της... και να έλεγα ευχές. Και η κάθε μου ευχή να ήταν διαταγή! Και η πρώτη μου ευχή θα ήταν να ξεριζώσω τις κακίες από τις καρδιές των ανθρώπων... Και σε αντάλλαγμα θα έβαζα μέσα τους... σκέψεις παιδικές. Εφόσον τα μικρά παιδιά... δεν έχουν κακία... και η αγνότητα που τα περιβάλλει... τα κάνει να ξεχνάνε αμέσως. Και θα έδινα να πιούνε... της λησμονιάς το νερό... να λησμονήσουν όλες τις κακές σκέψεις και πράξεις. Και θα κατέστρεφα μονομιάς ό,τι μας σαπίζει... και στη θέση τους θα έβαζα... τις πιο όμορφες οάσεις της ερήμου! Θα γέμιζα τον κόσμο χιλιάδες πολύχρωμα πουλιά.., δέντρα! Θα κατέστρεφα το χρήμα και τις μεγάλες εξουσίες. Θα ημέρευα τα άγρια ζώα όλης της γης... για να παίζουν τα παιδιά. Θα εξημέρωνα τα κήτη της θάλασσας... να μπορούσαμε άφοβα να ξεχυθούμε στο βυθό της... να γνωρίσουμε την ομορφιά της... χωρίς φόβο και να πάψουν τα παιδιά να παίζουν... με άψυχα και πλαστικά αντικείμενα. Και τη θέση τους να έπαιρνε η ομορφιά... και το μεγαλείο της φύσης! Θα χάραζα τη χαρά... την ευτυχία και το χαμόγελο... στις καρδιές των ανθρώπων! Το χαμόγελο στα χείλη τους... θα έφτιαχνα δυο ποτάμια. Το ένα γεμάτο γάλα...το άλλο γεμάτο μέλι... να τρώνε και να πίνουν τα παιδιά άφοβα ότι θα τελειώσει Πεταλούδες πολύχρωμες θα χόρευαν και θα τραγουδούσαν...και ο ήλιος θα χαμογελούσε ευχαριστημένος... για όλα αυτά που θα έβλεπε... και ο Θεός θα χαιρόταν... για πρώτη φορά μαζί μας!!! Και είμαι σίγουρη ότι δεν θα έστρεφε το βλέμμα του και το πνεύμα του αλλού πλέον!!! ΘΕΕ ΜΟΥ ΠΟΣΗ ΟΜΟΡΦΙΑ... ΕΧΩ ΝΑ ΧΑΡΙΣΩ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ! ΕΛΕΝΗ Όταν τα χρόνια σου περάσουν Και όταν οι νύχτες σε κουράσουν Εσύ θα έχεις εμένα Και άμα πληγώσουν τα όνειρα σου Κράτα μια θέση στην καρδιά σου Θα έχεις τόσες αναμνήσεις Ποτέ σου όμως μην αφήσεις Να δει κανείς ότι πονάς! Θα είμαι το δάκρυ το δικό σου Θα είμαι ο χτύπος των παλμών σου Τις νύχτες μόνος όταν περνάς! ΣΤΕΛΛΑ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ Άνοιξες τα χέρια σου με αγκάλιασες Μου πρόσφερες «Καταφύγιο»! Η ζεστασιά του χώρου σου στα παγερά προβλήματά μου Ήτανε σαν να φύσηξες και να τα διέλυσες Στην θέση τους έβαλες την ΑΓΑΠΗ και την ΕΛΠΙΔΑ! «ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ»! Το αφιερώνω στο Σ.Δ.Ε ΕΛΕΝΗ 4

5 ΟΤΑΝ ΤΟ ΒΡΩ Μ αρέσει Να γυρίζω πετώντας με τη σκέψη μου Σε τοπία Που ποτέ μου δεν είδα. Εκεί Που οι άνθρωποι δεν κλαίνε Παρά μονό αγαπάνε. Έτσι θυμάμαι Κάποτε, κάποιος μου το είχε πει. Αγαπάνε Όλους αυτούς που λάθη κάνουνε. Αγαπάνε όπως το θεό Λες, Ο θεός ΑΝΤΡΙΑΝΑ Η φυλακή και εγώ Αν δεν ήμουν εδώ που είμαι, μπορεί τα παρακάτω να μην τα είχα καταλάβει ποτέ! Όλοι οι άνθρωποι καταλαβαίνουν ότι αγαπάνε κάτι, μόνο όταν το χάνουν. Αγάπησα την ελευθερία μου που, όταν την είχα, δεν έδινα την ανάλογη σημασία! Τώρα πια θα έδινα σημασία και αξία στα πράγματα όχι για αυτό που αξίζουν αλλά για αυτό που σημαίνουν! Θα κοιμόμουν λίγο θα ονειρευόμουν πολύ, γιατί κατάλαβα επιτελούς ότι κάθε λεπτό που κλείνω τα μάτια χάνω και λίγο από τη ζωή μου! Θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόντουσαν, θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα περπάτημα στους δρόμους, ενώ βρέχει ακατάπαυστα! Αν είχα μια μέρα ελευθερίας τώρα, δεν θα άφηνα ούτε λεπτό να περάσει χωρίς να λέω και να δείχνω στη μαμά και στο μπαμπά μου ποσό πολύ τους λατρεύω! Έμαθα τόσα πράγματα εδώ μέσα. υπάρχει τόσο μίσος, τόση ζήλια, τόση πονηρία Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν και να τους νοιάζει ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την πιο δύσκολη πλαγιά. Έμαθα πως ο άνθρωπος δεν πρέπει να κοιτά τον άλλον από ψηλά ούτε γιατί έχει περισσότερο χρήμα, δόξα ή εξουσία, αλλά να τον κοιτά από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί! Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από εδώ μέσα, αλλά δεν χρησιμεύουν αλήθεια πολύ, γιατί, όταν με κρατούν εδώ κλεισμένη, δυστυχώς γίνομαι πιο σκληρή και πιο απότομη με όλους. Αν ήξερα ότι η μέρα εκείνη ήταν η τελευταία που θα τους έβλεπα όλους, δεν θα τους άφηνα να φύγουν από κοντά μου. Αν ήξερα ότι η μέρα εκείνη ήταν η τελευταία, θα έλεγα σε όλους τους δικούς μου ανθρώπους πόσο πολύ τους λατρεύω, χωρίς να νομίζω ότι ήδη το ξέρουν!! Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει και άλλες ευκαιρίες, αλλά σε περίπτωση που κάναμε λάθη και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ήθελα να πω ότι τελικά όλα αυτά είναι δοκιμασίες της ζωής για να γινόμαστε πιο δυνατοί και να βλέπουμε τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία. Όταν είσαι εδώ έχεις απεριόριστο χρόνο να σκεφτείς τα πράγματα πολύ καθαρά και ουσιαστικά Εύχομαι σε όλες μας καλή υπομονή και θα περάσει η μπόρα και θα έρθουν καλύτερες μέρες ΣΤΕΛΛΑ 5

6 της Μ. Γκ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ Μια πατρίδα, μια ευκαιρία για να ζήσω! Όταν εσύ με διώχνεις, που είσαι ο συνάνθρωπός μου, από την δικιά σου γη, τότε άσε με να φύγω σε άλλο τόπο, σε άλλη γη, μην με κλείνεις στο κλουβί που λέγεται Φυλακή. Άσε με να σου δώσω τη βοήθειά μου, για να με αφήσεις να ζήσω και εγώ σαν άνθρωπος. Αν εγώ για να επιβιώσω σε πλήγωσα, μη με καταδικάσεις. Άσε με να σου ζητήσω συγγνώμη! Άσε με να με γνωρίσεις πριν με κρίνεις. Τίποτα άλλο δε σου ζητάω Μια Ευκαιρία για να ζω και εγώ σαν Άνθρωπος! ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΡΙΑ Ο κανονισμός των επισκεπτηρίων είναι ευθυγραμμισμένος με όλο το υπόλοιπο σύστημα της φυλακής και εντάσσεται στην προσπάθεια όλου αυτού του μηχανισμού να χάσει ο εκάστοτε κρατούμενος την ταυτότητά του και να είναι ένα νούμερο γιατί έτσι διευκολύνεται το σύστημα. Πιστεύω πως αυτή η πρακτική των μη ελεύθερων επισκεπτηρίων ανάμεσα στα ζευγάρια είναι καταπάτηση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Και εκτός αυτού είναι και σχήμα οξύμωρο. Αφού υποτίθεται πως με τον εγκλεισμό μας προστατεύεται το τρίπτυχο «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια», πώς για εμάς δεν ισχύει ο τελευταίος από τους προαναφερθέντες θεσμούς; Θα έπρεπε το σύστημα να επιτρέψει τα ελεύθερα επισκεπτήρια ανάμεσα στα ζευγάρια, γιατί δεν είναι τα κάγκελα και οι τοίχοι που καταρρακώνουν την ψυχολογία μας αλλά η έλλειψη επαφής με τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Σ αυτή την περίπτωση θα ωφελούνταν και το ίδιο το σύστημα, γιατί θα μειώνονταν και οι υστερικές κρίσεις που παθαίνουν διάφορες κρατούμενες, και οι σχέσεις μας γενικότερα θα ήταν πιο αρμονικές προς κάθε κατεύθυνση. ΣΥΜΒΙΩΣΗ Ένα από τα δυσκολότερα προβλήματα που α- ντιμετωπίζει η καθεμία μας κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού είναι η συμβίωση. Γιατί σίγουρα καμιά μας δεν έχει ζήσει σ ένα χώρο με 20 ως 25 άτομα που δεν έχει επιλέξει. Η διαφορετική κουλτούρα και η διαφορετική προσωπικότητα που έχει ο καθένας κάνουν την συμβίωση συχνά προβληματική. Συχνά χρειάζεται να επιστρατεύουμε όλη μας την υπομονή για να μη γίνει το «έλα να δεις το κάγκελο». Άλλοτε πάλι χρειάζεται να τιθασεύουμε τον αυθορμητισμό μας γιατί υπάρχουν άτομα που ενοχλούνται από τις διάφορες εκδηλώσεις του. Και αυτά αποτελούν μόνο την κορφή του παγόβουνου. Οι διαφορετικές ανάγκες που έχει η καθεμιά αλλά και οι διαφορετικές απόψεις είναι μια άλλη αιτία πιθανής σύγκρουσης. Εκτός φυλακής είναι εύκολο να αποφύγεις τα άτομα με τα οποία δεν ταιριάζεις. Εντός είσαι υποχρεωμένος να συμβιώσεις. Ο προσωπικός σου χώρος ελαχιστοποιείται, συχνά μάλιστα εξαφανίζεται γιατί υπάρχουν άτομα που ίσως θεωρούν καθήκον τους να οικειοποιούνται ότι είναι δικό σου και στην καλύτερη περίπτωση απλώς να το χρησιμοποιούν, στην χειρότερη να το κάνουν δικό τους και να μην υπάρχει ενδεχόμενο να το ξαναδείς. Η επιθετικότητα οξύνεται κάθε στιγμή που περνάμε εδώ κι η συμβίωση τελικά είναι ένας από τους βασικότερους λόγους για τους οποίους καμιά δεν θα ήθελε να ξαναπατήσει το πόδι της εδώ. Μόνο σ έναν κόκορα θα άρεσε να έχει τόσες κότες τριγύρω. «24 ώρες φτάνουν να καταλάβεις εδώ τι σημαίνει συμβίωση.» 6

7 Ναρκωτικά: η σιωπηλή απειλή της διπλανής πόρτας Αξίζει να ρισκάρεις τη ζωή σου; Τα ναρκωτικά σκοτώνουν. Το ξέρεις, το ξέρουμε, όλοι το ξέρουν! Γιατί όμως τόσα και τόσοι έφηβοι έχουν κάνει χρήση ναρκωτικών ουσιών και έχουν καταστρέψει τη ζωή τους. Είτε το πιστεύεις, είτε όχι αν ρωτήσεις έναν έφηβο που κάνει χρήση ναρκωτικών «γιατί;», μην περιμένεις να πάρεις μια απάντηση που θα σου λύσει τις απορίες. Πολλοί έφηβοι που αυτή τη στιγμή παλεύουν να απεξαρτηθούν, τολμάνε να ομολογήσουν ότι πίσω από την πρώτη φορά που δοκίμασαν ναρκωτικά δεν κρύβεται ένα μεγάλο δράμα, αλλά η δική τους απερισκεψία. Πολλοί νέοι καταφεύγουν στα ναρκωτικά γιατί περνάνε μια άσχημη φάση και πιστεύουν ότι με τα ναρκωτικά θα καταφέρουν να ξεφύγουν από την πραγματικότητά τους. Τα ναρκωτικά φαίνονται γι αυτούς η μόνη διέξοδος εκείνη τη στιγμή. Όμως δεν είναι. Ακόμα και οι χειρότερες καταστάσεις μπορούν να διορθωθούν με προσπάθεια, υπομονή και θετική σκέψη. Άλλος ένας λόγος που οδηγεί τους νέους στα ναρκωτικά είναι η περιέργεια. Ακολουθώντας τη λογική: «Έλα μωρέ, για μια φορά δεν τρέχει τίποτα». Κάνοντας την αρχή, είναι σαν να περνάς μια πόρτα. Πριν ξαναβγείς έξω, θέλεις να εξερευνήσεις τον νέο χώρο λίγο καλύτερα. Και όσο εξερευνείς λες: «άλλη μια φορά τελευταία δε θα με βλάψει». και έτσι καταλήγεις να εξαρτάσαι από τις ουσίες. Τέλος, η τρίτη σημαντικότερη αίτια που ένας στους δέκα μαθητές στην Ελλάδα, δηλαδή περίπου έφηβοι ηλικίας ετών, κάνει χρήση κάποιας παράνομης ουσίας, είναι επειδή πιστεύει ότι τα ναρκωτικά θα τον κάνουν πιο δημοφιλή, θα τον βοηθήσουν. Τα ναρκωτικά μπορεί να είναι μια πανίσχυρη ουσία, αλλά ποτέ δε θα σε κάνουν κάτι που δεν είσαι. Είναι αλήθεια ότι έφηβοι που συναντά κάνεις στις θεραπευτικές κοινότητες, πριν αφήσουν τις ουσίες να πάρουν το τιμόνι της ζωής τους, ήταν μια χαρά παιδιά. Σαν εσένα. Σαν το φίλο σου. Σαν όλους μας. Όμως δεν τα κατάφεραν. Αλλά εσύ μπορείς. Τα όπλα σου απέναντι στον κίνδυνο είναι η ανοικοδόμηση του σεβασμού. Άνοιξε μια ζέστη αγάλια για την οικογένεια σου, που είναι ασπίδα προστασίας για σένα. Μια λέξη μονό μπορεί να γεμίσει τα κενά στον εξωτερικό σου κόσμο. Να μιλήσει στην ψυχή η αγάπη, όχι οι ουσίες! ΚΟΡΙΝΑ Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΒΑ, ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ Ο άνθρωπος είναι ένα πλάσμα που τρέφεται από τα όνειρα. Κάθε ύπνος είναι κι ένας κόσμος. Όμορφα όνειρα, όνειρα προφητικά ή εφιαλτικά, παρηγορητικά. Τα αγαπάει τα όνειρά του ο άνθρωπος. Τον βοηθάνε να αντέξει τη ζωή. Δυστυχώς, κάποιες φορές τα όνειρα έχουν άσχημο ξύπνημα. Και ακόμα χειρότερα, καμιά φορά δεν ξυπνάμε ποτέ από αυτά Στη φύση υπάρχουν πάρα πολλές παραισθησιογόνες ουσίες. Τα ζώα τις γνωρίζουν και τις αποφεύγουν. Ο άνθρωπος τις γνωρίζει και τις δοκιμάζει άπληστα. Και όχι μόνο αυτό. Εφευρετικός όπως είναι, παρασκευάζει κι άλλες. Ένα ατελείωτο κυνήγι ονείρων, που πάντα καταλήγει σε εφιάλτη. Τα ναρκωτικά, τα όπλα, και η πορνεία είναι οι πιο προσοδοφόρες επιχειρήσεις στον πλανήτη. Με το εμπόριο των ουσιών που φέρνουν στα παιδιά το θάνατο, κάποιοι κερδίζουν μια πολυτελή ζωή. Όσο κι αν γίνονται προσπάθειες να περιοριστεί το φαινόμενο των ναρκωτικών, ο μέσος όρος ηλικίας των χρηστών κατεβαίνει. Όλο και πιο μικρά παιδιά περιμένουν όρθια για μια δόση στο σκοτάδι Στο σκοτάδι Η πολιτεία πρέπει να αγαπήσει αυτά τα παιδιά. Θέλουν μόνο να γλυκάνουν τη δύσκολη ζωή. Και όσο η ζωή γίνεται πιο δύσκολη, τόσο περισσότεροι άνθρωποι, και κυρίως παιδιά, θα ζητάνε μια διέξοδο ψεύτικη. Γίνονται πολλές συσκέψεις για το ζήτημα των ναρκωτικών. Γίνονται πολλές προσπάθειες για να αντιμετωπιστεί αυτή η μάστιγα. Όμως Όμως ένα πράγμα μόνο μπορεί να κάνει τον άνθρωπο να γυρίσει την πλάτη του στο θάνατο και να κοιτάξει τη ζωή κατάματα: η ίδια η ζωή που αξίζει να τη ζει κανείς. Όταν η ζωή μας θα αρχίσει να μοιάζει περισσότερο με όνειρο και λιγότερο με εφιάλτη, τότε και οι άνθρωποι θα γεμίσουν από αυτή την ουσία: τη χαρά της ζωής. Στο κάτω-κάτω, όλοι ξέρουμε στο βάθος της καρδιάς μας ότι: η ζωή δεν είναι πρόβα, είναι παράσταση. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να κάνουμε λάθος. ΒΙΚΥ 7

8 Miα Αλήθεια Η νύχτα παίζει τη σκληρή στα ανήλικα παιδιά της. Σε μας δηλαδή. Κανένα παιδί δεν είναι ασφαλές. Μια ομίχλη πλανιέται πάνω από την πόλη. Ξέρω τι σας λέω! Είχα χαθεί και εγώ μέσα στην ομίχλη. Είμαι η Βίκυ. Μεγάλωσα μέσα σε μια καλή οικογένεια. Όταν όμως ήρθε η ώρα της αμφισβήτησης και της αντίρρησης, κάτι έσπασε μέσα μου. Είχα μαζέψει πολλή οργή, το ίδιο και η Ελένη, παλιά μου φίλη και συμμαθήτρια τώρα. Και αυτό καλό παιδί, από καλή οικογένεια. Ποιός είπε ότι στις παγίδες πέφτουν οι φταίχτες; Οι αθώοι πέφτουν. Οι γονείς μας, όσο και αν μας αγαπούσαν, είχαν ξεχάσει τι δύσκολο που είναι να είσαι νέος. Δεν μπορούσαν να μας συμβουλέψουν. Δεν μπορούσαν να κουμαντάρουν την ορμή μας. Εκεί κάπου χάθηκε το παιχνίδι. Στην αρχή για πλάκα και για μαγκιά, ξεκινήσαμε το ταξίδι με τις ουσίες. Έτσι, για να ονειρευτούμε λίγο Μετά ήρθανε οι πρώτες κλοπές. Τότε το παιχνίδι είχε ήδη χαθεί. Αλλά εμείς πού να το ξέρουμε. Δύο παιδιά ήμασταν. Η πορεία ήταν κατηφορική. Φέρνει ίλιγγο: αναμορφωτήριο, δρόμος, στέκια, κρύο, μοναξιά. Κανείς δεν μπορούσε να μας βοηθήσει και ούτε εμείς ξέραμε πώς να βοηθήσουμε τον εαυτό μας. Τελικά, ήρθε η φυλακή. Κοιμηθήκαμε ελεύθερα παιδιά, και ξυπνήσαμε φυλακισμένοι ενήλικες. Άξιζε τον κόπο; ΟΧΙ, ΟΧΙ. Ακούς, Παναγιώτη; Σου μιλάω σα μάνα. Δε θα κάνεις το δικό μου λάθος και της Ελένης. Η μάνα της Ελένης γέρασε με τον καημό της κόρης της. Οι πατεράδες μας πέθαναν πικραμένοι. Μαζί περάσαμε όλες τις μπόρες. Γι αυτό, αγόρι μου, δε θα σε αφήσω να μπλέξεις. Εγώ, αγόρι μου, δε σου μιλάω μόνο σα μάνα αλλά σαν πρώην χρήστης. Εδώ που είμαι και κάνω την ποινή μου, ονειρεύομαι εσένα και τη ζωή σου. Να κοιτάξεις, τα δικά σου όνειρα να είναι «καθαρά». Θα είμαστε δίπλα σου. Κι εγώ και η Ελένη και όλα τα παιδιά που χάσανε τσάμπα την παιδική τους ηλικία. ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΒΙΚY Ένα δωμάτιο τέσσερις τοίχοι, ένα καντήλι να υπενθυμίζει πράγματα που πρέπει να θυμάσαι κι ένα ραδιοκασετόφωνο, που αντί να σε βγάζει λιγάκι από την ανία σου σε βάζει πιο πολύ σε αυτήν Μια τηλεόραση Καραγκιόζης, όταν κουράζεσαι από όλα τα άλλα Ένα τετράδιο, φύλλα αλληλογραφίας, φάκελοι, και γραμματόσημα για την επαφή με τον έξω κόσμο! Τρία λούτρινα ζωάκια, για να ομορφαίνουν το χώρο τον άχαρο την ψυχρότητα Μια τουαλέτα να σου θυμίζει ότι είσαι κάτι ανάμεσα σε άνθρωπο και ζώο! Αγαπημένες διασκορπισμένες φωτογραφίες για την ανάγκη επικοινωνίας, έστω και φανταστικά... Κάποια Ελένη, κάρτες και διάφορα μικροπράγματα και ενθύμια Ένα βάζο γαρύφαλλα. τρία φυτά, δύο αβοκάντο. ένα ράφι με διάφορα βιβλία, ένα τραπεζάκι, μια ντουλάπα ξαπλωμένη για ντεκόρ, ζωγραφική στον τοίχο, κολλημένη γλυκιά ανάμνηση! Δώρο αγαπημένο της Βίκυς! Ένα παράθυρο, κάγκελα, πιο πίσω τοίχος, πιο πίσω συρματοπλέγματα!!! Ένας καφές, ένα πακέτο τσιγάρα, αναπτήρας, χαρτί, στυλό και η φαντασία να μπερδεύεται με την πραγματικότητα! ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΠΟΛΛΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΙΑ ΦΥΛΑΚΗ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΕΣΑ ΤΗΣ! ΕΛΕΝΗ 8

9 Ποιήματα ανδρών ΦΥΛΑΚΗ Φυλακή, μια λέξη με έξι γράμματα. Μικρή η λέξη και ο χώρος, αλλά τα νοήματα πολλά. Ήτανε κι άλλοι εδώ παλιά. Μας συναντήσανε εκεί έξω και μας είπαν μερικά. Δε δώσαμε σημασία, τα είδαμε θεωρητικά. Χωρίς να σκεφτούμε, συνεχίσαμε ξανά. Βρέθηκα εδώ εντελώς ξαφνικά. Κάθισα και σκέφτηκα λίγα απ τα μερικά. Ζω στην πράξη ό,τι άκουσα θεωρητικά. Ο χρόνος κυλάει, θα βγω κι εγώ μετά και η αποφασιστικότητά μου θα τηρηθεί αυστηρά, ώστε εδώ μέσα να μην ξανάρθω πια. Γετνόρ Αν δε γεννιόμουν δε θα γνώριζα την πρέζα, αν δε γνώριζα την πρέζα δε θα έκλεβα, αν δεν έκλεβα δε θα έμπαινα στη φυλακή, αν δεν έμπαινα στη φυλακή δεν θα γνώριζα τα λάθη μου. Έχουμε χάσει ανθρώπους έξω που κάποτε μας είχαν εμπιστοσύνη και κανένας δεν θα μας πιστέψει για όλα όσα έχουμε μετανιώσει.. ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ Πολλές φορές τη νύχτα τα κάγκελα ακούω στα παράθυρα να μιλούνε και να τους λεν για εμάς τη μικρή κοινωνία εμπόδιο που μας στέκονται. Κι αναστενάζοντας τα παράθυρα τους απαντούνε: «Αυτοί θα φύγουν, κι άλλοι θα ρθούνε, Αλίμονο σε μας που δεν ξεκολλούμε να σωθούμε. Γετνόρ Όλα του κόσμου τα καλά για μένα είναι περιφραγμένα με ένα αλεξίσφαιρο τζάμι, όλο ένα γύρο. Μπορώ μονάχα να τα βλέπω. Ενώ όλα τα άσχημα του κόσμου μου έχουν ανοιχτά διάπλατα τις πόρτες. Γιώργος Τ. 9

10 Προσοχή παιδιά.κίνδυνος Κάθε χρόνο, στη χώρα μας έχουμε περίπου θύματα εμφραγμάτων καρδιάς. Απ αυτούς τους ανθρώπους το 20%-30% χάνουν τη ζωή τους ενώ βρίσκονται στο δρόμο προς τα νοσοκομείο, ενώ θα σώζονταν, αν έφταναν εκεί τα πρώτα κρίσιμα λεπτά του εμφράγματος. Ακόμη κι αυτοί που σώζονται, πολύ σύντομα οι περισσότεροι παθαίνουν ξανά καρδιακό επεισόδιο. Ιδιαίτερα υψηλά είναι τα ποσοστά αυτών που πάσχουν από υπερχοληστερολαιμία και υπέρταση. Ένας στους δέκα επίσης πάσχει από σακχαρώδη διαβήτη. Το 60% απ όλους αυτούς τους ανθρώπους που παρουσιάζουνε τα ανωτέρω προβλήματα είναι λίγο ή πολύ παχύσαρκοι. Στην κατηγορία αυτή του πληθυσμού διπλασιάζονται τα ποσοστά υπέρτασης και διαβήτη. Oι επιστήμονες μάλιστα διαπίστωσαν πως οι Ελληνίδες κινδυνεύουν πολύ περισσότερο, γιατί παρουσιάζουν πολύ υψηλά ποσοστά παχυσαρκίας, σακχαρώδους διαβήτη και καπνίσματος. Όταν μάλιστα εμφανίζεται κάποιο καρδιακό πρόβλημα σε γυναίκα, η εξέλιξη του είναι χειρότερη από αυτή των ανδρών. Ο λόγος είναι ότι συνήθως οι γυναίκες πηγαίνουν αργά για θεραπεία, και κατά δεύτερον, η καρδιά και τα αγγεία είναι μικρότερα κι έτσι είναι δυσκολότερη η επέμβαση στις γυναίκες με καρδιακά προβλήματα. Το γεγονός ότι οι άντρες και οι γυναίκες στην Ελλάδα έχουν εγκαταλείψει τη μεσογειακή διατροφή και δεν ασκούνται, επιδεινώνει την κατάσταση και αυξάνει τον κίνδυνο να χάσουν τη ζωή τους από καρδιακό νόσημα ή εγκεφαλικό. Ιδιαίτερα για την παχυσαρκία, τα ποσοστά είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά, ακόμη και στην τρυφερή παιδική ηλικία, διότι το 30% των παιδιών και των εφήβων στην Ελλάδα είναι παχύσαρκα και υπέρβαρα ελληνόπουλα πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη. Επίσης το 15-5% των παχύσαρκων παιδιών και εφήβων θα γίνουν διαβητικοί, αν δεν αδυνατίσουν. Φροντίζετε λοιπόν για το βάρος σας από την παιδική ακόμη ηλικία. ΑΝΤΡΙΑΝΑ.. ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΑΙ ΠΟΔΗΛΑΤΟ Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες οι άνθρωποι κυκλοφορούν με ποδήλατο. Αντίθετα στην Ελλάδα ο κόσμος δεν μπορεί χωρίς το αυτοκίνητο. Το αυτοκίνητο δεν κάνει καλό ούτε σε μας ούτε στο περιβάλλον! Μας απομακρύνει και δεν μας αφήνει να γνωριστούμε μεταξύ μας. Όταν έχει πολλή κίνηση, νευριάζουμε γιατί θέλουμε να φτάσουμε γρήγορα στον προορισμό μας, κορνάρουμε, φωνάζουμε, μαλώνουμε με τους ανθρώπους γύρω μας. Εάν και εμείς κυκλοφορούσαμε με ποδήλατο, δε θα είχαμε τόσο πολύ βρωμιά, θα ήταν όλα πιο καθαρά και εμείς θα ήμασταν πιο ευτυχισμένοι! Το σημαντικότερο είναι ότι θα μπορούσαμε να αποφύγουμε όλα αυτά τα ατυχήματα που προκαλούν οι οδηγοί πάνω στα νεύρα τους, είτε από το πολύ αλκοόλ που έχουν πιει είτε από την α- προσεξία τους. Γενικά ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος εάν όλοι μπορούσαν να μετακινούνται με ποδήλατα ΣΤΕΛΛΑ 0

11 Γιατροί του κόσμου Κόσμος στα αρχαία ελληνικά θα πει κόσμημα, στολίδι. Ο άνθρωπος είδε την ομορφιά και την κατάλαβε. Όμως τώρα εδώ και χρόνια πολλά, κάτι έχει πάθει ο κόσμος. Όλα ξεφτίζουν. Όλα καταρρέουν. Ο κόσμος, ο άνθρωπος έχει ανάγκη από βοήθεια. Δεν είναι μόνο οι σεισμοί. Δεν είναι μόνο οι πλημμύρες, είναι και ο πόλεμος. Το θηρίο που με τη φλεγόμενη ανάσα του κατατρώει τους χυμούς της γης. Και οι άνθρωποι πονάνε, πεθαίνουν. Και κανείς δεν μπορεί να σταματήσει τη συμφορά. Κάποιοι όμως ονειροπόλοι, κάποιοι που δε μπορούν να γελάνε όταν ο διπλανός τους κλαίει, δε λένε να το βάλουνε κάτω. Το ξέρουν ότι τα προβλήματα δε λύνονται... Αλλά, πράγμα παράξενο, αυτοί δεν το βάζουν κάτω. Και μια ζωή να σώσουν κάνουν πανηγύρι. Το πανηγύρι της ζωής! Γιατροί του κόσμου. Τι παρηγορητικά που ακούγεται! Γιατροί που τρέχουν όπου υπάρχει άνθρωπος που υποφέρει. Στα πεδία των μαχών. Στα συντρίμμια των σεισμών. Οι γιατροί του κόσμου είναι εκεί. Να περιθάλψουν. Να παρηγορήσουν. Να σώσουν. Οι γιατροί του κόσμου είναι «Μη Κυβερνητική Οργάνωση». Δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα και τα μέλη της είναι εθελοντές. Δίνουν τον «αγώνα του καλού», για να νικήσει η ζωή το θάνατο. Και έχουν ανάγκη από τη βοήθεια όλων μας σε αυτή τους την προσπάθεια. Λίγα χρήματα, ελάχιστα, μεταφράζονται σε γάζες, σε αντισηπτικά, σε παυσίπονα. Παυσίπονα! Τα φάρμακα που σταματάνε τον πόνο. Ίσως την Κυριακή το πρωί, αν δεν πιούμε έναν καφέ με τους φίλους μας, αλλά δώσουμε αυτό το ποσό στους γιατρούς του κόσμου, ένας άνθρωπος κάπου σε αυτόν τον όμορφο πλανήτη να πονέσει λιγότερο. Και θα είμαστε εμείς που θα έχουμε γλυκάνει τον πόνο. Αξίζει να μην τον πιω αυτόν τον καφέ, ΒΡΕ ΑΔΕΡΦΕ... ΕΛΕΝΗ Να νν οο ττ εε χχ νν οο λλ οο γγ ίία ί, Να νν οο εε ππ ιι ισσ ττ ήή μμ ηη, Να νν οο δδ ιια ι ττ ρρ οοφ ήή Με αυτούς τους όρους εννοούμε τις καινούργιες ουσίες με πολύ μικρές διαστάσεις, τις ουσίες νάνους που έρχονται να μας βοηθήσουν και να μας κάνουν πιο εύκολη τη ζωή. Λέξεις μαγικές που μπήκαν σιγά-σιγά στη ζωή μας. Στην αρχή σαν παραμύθι. Μετά σαν επιστημονική φαντασία. Τώρα πια σαν ελπίδα για μια ζωή χωρίς προβλήματα. Ίσως όμως και σαν εφιάλτης. Η αρχή έγινε στο τέλος της δεκαετίας του 80. Η αλλαγή του τσιπ πυριτίου στους υπολογιστές με τα νέα γενιάς τσιπ, που είχαν οργανική βάση, επέτρεψε να μειωθεί ο όγκος ενός υπολογιστή πάρα πολύ. Αυτή είναι η νανοτεχνολογία. Εξατομικευμένα φάρμακα φτιαγμένα από το σώμα του ίδιου του ασθενούς. Αντιβιοτικά νέας γενιάς οργανικά, που δρουν στο σώμα σαν κομάντος. Και ακόμα πιο εξωτικές εφαρμογές: ρομπότ σε μέγεθος κεφαλής καρφίτσας, μπαίνουν στο αίμα του ασθενη και του ανοίγουν τις αρτηρίες. Να το θαύμα της νανοεπιστήμης. Τα βελτιωμένα τρόφιμα, που με την προσθήκη νανοπαραγόντων αλλάζουν χρώμα, υφή, ιδιότητες, γίνονται θεραπευτικά μαγικά. Τώρα πια μπορούμε να μιλάμε και για νανοδιατροφή. Ένας θαυμάσιος, καινούργιος κόσμος. Ο άνθρωπος κατακτάει το διάστημα, το άπειρα μεγάλο και το κύτταρο, το άπειρο μικρό... Όλα καλά. Τότε γιατί νοιώθουμε αυτόν τον κόμπο στο λαιμό; Αυτό το φόβο; Για ένα λόγο: ο άνθρωπος είναι τόσο σοφός, που ξέρει πώς να κυριαρχήσει στον κόσμο. Είναι όμως τόσο σοφός, ώστε να χρησιμοποιήσει αυτή την δύναμη για καλό; Πολύ αμφιβάλουμε... - Ασθένειες που δεν ανιχνεύονται πριν εξοντώσουν πληθυσμούς ολόκληρους. - Προσωπική κατασκοπεία με έναν απλό εμβολιασμό με νανοπαράγοντες. - Μη αναστρεπτές βλάβες στον πλανήτη από τις παρενέργειες της νανοτεχνολογίας στα ζώα και στα φυτά. Αυτά είναι μερικά από τα σενάρια που θα κληθεί να αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα. Πρέπει να θυμόμαστε όμως, πριν πούμε ότι αυτά τα πράγματα δεν γίνονται, πως τα κινητά τηλέφωνα ξεκίνησαν από την επιστημονική φαντασία. Μπήκαν στη ζωή μας και ίσως να μας την αφαιρούν λόγω της ακτινοβολίας που εκπέμπουν. Τα προϊόντα της νανοτεχνολογίας θα κάνουν έφοδο στη ζωή μας. Πριν τα καλωσορίσουμε, ας τα ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ! ΒΙΚΥ 11

12 12 Δελφίνια σε κίνδυνο Όταν ήμουν μικρή, ζούσα σε παραθαλάσσια πόλη και κάθε βράδυ στο λιμανάκι της γειτονιάς μου έρχονταν δελφίνια. Οι ψαράδες τα περίμεναν, όχι βέβαια για να τα ψαρέψουν, αλλά γιατί αυτά τα τεράστια θαλάσσια θηλαστικά ήταν τόσο παιχνιδιάρικα και φιλικά, που οι ψαράδες δεν ξεκινούσαν με τις βάρκες τους, αν πρώτα δεν τα συναντούσαν. Κοντά στους ψαράδες, και όχι φυσικά μέσα στις βάρκες τους, αλλά στο μώλο του λιμανιού, καμιά δεκαριά κουτσούβελα, εμείς, ζητωκραυγάζαμε στην εμφάνιση των δελφινιών και διασκεδάζαμε με τα παιχνίδια τους. Στα μου χρόνια είχαμε πάει για λίγες μέρες μια παρέα συνομηλίκων σε μια παραλία της Θεσσαλίας. Το πρώτο βράδυ κάναμε νυχτερινό μπάνιο και βλέπαμε γύρω στα 30 μέτρα από το σημείο που κολυμπούσαμε κάτι μεγάλους παφλασμούς, που δεν αργήσαμε να διαπιστώσουμε ότι ήταν δελφίνια, που έπαιζαν μέσα στο νερό και συμπεράναμε πως μας είχαν πλησιάσει παρασυρμένα από τις φωνές και τα γέλια μας. Το δεύτερο βράδυ, τα δελφίνια μας είχαν πλησιάσει στα 10 μέτρα και επαναλάμβαναν τα παιχνίδια τους και το τρίτο βράδυ, δεν ήταν μακρύτερά μας από 5 μέτρα. Τόσο κοντά που μας πιτσιλούσαν οι παφλασμοί τους και μπορέσαμε έτσι να θαυμάσουμε έκπληκτοι αυτά τα υπέροχα θηλαστικά, που έκαναν προσπάθεια να προσεγγίσουν τους χαρούμενους και φωνακλάδες εφήβους που αποτελούσαν την παρέα μας. Είμαι σίγουρη ότι, αν μέναμε περισσότερο, θα καταλήγαμε να προστεθούν κι αυτά στη συντροφιά μας και να παίζουμε μια παρέα όλοι μαζί, δελφίνια και άνθρωποι, Δυστυχώς την επόμενη μέρα είχαμε προγραμματίσει να φύγουμε. Αυτό το περιστατικό μεγάλωσε την αγάπη μου για τα δελφίνια, μια αγάπη που είχε ξεκινήσει από τότε που, πεντάχρονο κοριτσάκι, γελούσα με τα δελφίνια που έπαιζαν στο λιμανάκι κοντά στις βάρκες των ψαράδων». Η παραπάνω αφήγηση είναι η δική μου ιστορία. Δεν είναι όμως λίγες οι ιστορίες που δείχνουν τη συμπάθεια των δελφινιών προς τους ανθρώπους, το ενδιαφέρον τους για τη μουσική, καθώς και για τη βοήθεια που προσφέρουν στους ανθρώπους, όταν αυτοί κινδυνεύουν στη θάλασσα. Η πιο παλιά ιστορία είναι ο μύθος του Αρίωνα, που τον έ- ριξαν στη θάλασσα οι πειρατές στη διάρκεια του ταξιδιού και τον πήρε ένα δελφίνι στην πλάτη του αφήνοντάς τον στις ακτές της Ικαρίας. Και η πιο πρόσφατη είναι αυτή που ακούσαμε από την τηλεόραση, για εκείνο το δελφίνι που έσωσε το μωράκι που είχε πέσει στη θάλασσα εξαιτίας ενός τυφώνα στο Μπαγκλαντές, το φύλαξε επί 8 συνεχόμενες ημέρες και, όταν τέλειωσε η θεομηνία, πλησίασε τις ακτές και το παρέδωσε στους ανθρώπους σώο και αβλαβές! Το ερέθισμα να γράψουμε για τα δελφίνια μας το έδωσε ένα άρθρο της Εύης Σαλτού που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», την Παρασκευή Εκεί βρήκαμε στοιχεία που μας βεβαιώνουν ότι ο κίνδυνος εξαφάνισης των αξιαγάπητων αυτών θηλαστικών στις ελληνικές θάλασσες είναι κάτι περισσότερο από ορατός. Σε μερικά χρόνια, αν δε λάβουμε άμεσα μέτρα για την προστασία τους, τα δελφίνια θα εξαφανιστούν από τα νερά μας και θα υπάρχουν μόνο στις αναμνήσεις μας. Θα πάψουν να μας συντροφεύουν στο κολύμπι μας, στα ταξίδια μας με πλοίο και θα στερηθούμε τη χαρά να βλέπουμε τις υπέροχες χορογραφίες τους. Τα είδη των δελφινιών που υπάρχουν στις ελληνικές θάλασσες, όπως μας ενημερώνει το συγκεκριμένο άρθρο, είναι το ρινοδέλφινο, το ζωνοδέλφινο, το σταχτοδέλφινο και το κοινό δελφίνι, του οποίου ο πληθυσμός έχει μειωθεί δραμακά. Ο αριθμός των δελφινιών που ξεβράζονται στις ακτές αυξάνεται και οι λόγοι είναι πολλοί. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι η ηχορύπανση, καθώς τα δελφίνια επικοινωνούν μεταξύ τους με ήχους και η επικοινωνία αυτή είναι πλέον εξαιρετικά δύσκολη λόγω των σόναρ που χρησιμοποιούνται στα σκάφη και τα αποσυντονίζουν, με αποτέλεσμα να χάνονται από τις ομάδες τους. Η μόλυνση των υδάτων είναι επίσης μία από τις μεγαλύτερες απειλές για τα θαλάσσια θηλαστικά, καθώς συσσωρεύουν μεγάλες ποσότητες ρυπογόνων ουσιών μέσω της τροφικής αλυσίδας. Αλλά και η υπεραλιεία και η κακή αλιεία δεν αφήνουν ψάρια για τροφή στα ζώα της θάλασσας. Το είδος των δελφινιών που βρίσκεται πρώτο στην κόκκινη λίστα των απειλούμενων ειδών είναι το κοινό δελφίνι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα υπόλοιπα είδη δελφινιών α- πειλούνται λιγότερο. Στις ελληνικές θάλασσες έχουν εντοπιστεί από το ρινοδέλφινο άτομα (υψηλός κίνδυνος εξαφάνισης), από το ζωνοδέλφινο άτομα (υψηλός κίνδυνος εξαφάνισης), από το κοινό δελφίνι ελάχιστα άτομα (πολύ υψηλός κίνδυνος εξαφάνισης) και 5-30 άτομα από το σταχτοδέλφινο (δεν υπάρχουν επαρκείς διαθέσιμες πληροφορίες). Βλέπουμε λοιπόν πόσο άμεσος είναι ο κίνδυνος εξαφάνισης για τα αξιαγάπητα θηλαστικά και πόσο επιτακτική είναι η ανάγκη να ληφθούν μέτρα για την προστασία τους, ώστε να υπάρξει ελπίδα για την επιβίωσή τους. Μερικά από τα χαρακτηριστικά των δελφινιών που τα κάνουν τόσο μοναδικά και αξιαγάπητα είναι τα εξής: - Ανήκουν στη μεγάλη οικογένεια των θαλάσσιων θηλαστικών - πρόκειται μάλιστα για πρωτεύοντα θηλαστικά - που περιλαμβάνει τα δελφίνια, τις φάλαινες, τις φώκιες, τους θαλάσσιους ελέφαντες, τους θαλάσσιους λέοντες και τις όρκες. - Είναι κυρίαρχοι των θαλασσών, αφού σχίζουν τα νερά σχεδόν όλων των πελάγων και των ωκεανών. Είναι τα εξυπνότερα όλων των θηλαστικών, είναι μονογαμικά, έχουν οργανωμένη κοινωνική δομή, είναι πολύ φιλικά με τον άνθρωπο, ζούνε (αν τους επιτραπεί) πολλά χρόνια, είναι τα ταχύτερα ζώα της θάλασσας και έχουν ιδιαίτερα υψηλό δείκτη ευφυΐας. Είναι χρέος μας λοιπόν να προστατεύσουμε αυτήν την υπέροχη μορφή ζωής, για να μην εξαφανιστεί από τις ελληνικές θάλασσες. Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε τη βοήθεια που μας προσφέρουν, όταν εμείς την χρειαζόμαστε. Ας κάνουμε κάτι... άμεσα! Μ. Γκ.

13 ΑΝΕΚΔΟΤΑ Είναι η γυναίκα ενός τύπου, ο οποίος βρίσκεται διαρκώς στο νοσοκομείο με κρίσεις. Τη μια πέφτει σε κώμα, την άλλη γίνεται καλύτερα, κ.ο.κ Παρόλα αυτά, αυτή ήταν στο πλευρό του κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό. Σε μια στιγμή, και εκεί που καθόταν και τον κοίταζε που ξάπλωνε στο κρεβάτι του νοσοκομείου, αυτός ανοίγει λίγο τα μάτια του και της ψιθυρίζει με βαρύ τόνο: «Ξέρεις κάτι; Ήσουν πάντα στο πλευρό μου όλες μου τις δύσκολες στιγμές Όταν απολύθηκα από τη δουλειά μου, ήσουν εκεί να με παρηγορήσεις, όταν η επιχείρησή μου απέτυχε, ήσουν εκεί να με υποστηρίξεις, όταν με πυροβόλησαν στο δάσος, ήσουν εκεί, όταν χάσαμε το σπίτι, ήσουν πάντα μαζί μου Τώρα που η υγεία μου κλονίστηκε, είσαι συνεχώς στο πλευρό μου Λοιπόν, ξέρεις κάτι;» «Τι, αγάπη μου»; τον ρωτάει εμφανώς συγκινημένη η γυναίκα του. «Δε φεύγεις, μωρή γκαντέμω, από δίπλα μου, μπας και δω και γω μια ΑΣΠΡΗ ΜΕΡΑ;!» Λέει ο Βαγγέλης στο φίλο του το Γιώργο: -Είναι απίθανο το πόσο μοιάζεις στη γυναίκα μου. -Αστειεύεσαι ασφαλώς. -Καθόλου! Χωρίς το μουστάκι, είστε ολόιδιοι. -Μα δεν έχω μουστάκι. -Εσύ δεν έχεις, μα έχει η γυναίκα μου Η μάνα μαλώνει το γιό: -Είσαι ένας τεμπέλης και ψεύτης, ίδιος ο ανεπρόκοπος ο πατέρας σου. Ο σύζυγος: -Μα, Μαρία, εγώ δεν είμαι ψεύτης ούτε τεμπέλης. -Δε μιλάω για σένα Μην παίρνετε τη ζωή στα σοβαρά. Κανείς δεν βγήκε ζωντανός από αυτή Ένας αστυνομικός σταματάει ένα αυτοκίνητο με τρεις επιβάτες στο δρόμο: «Κύριε, συγχαρητήρια. Κάνουμε ένα διαγωνισμό για τις ζώνες ασφαλείας κι επειδή εσείς φοράτε ζώνη ασφάλειας κερδίζετε ευρώ». Του δίνει ο αστυνομικός τα λεφτά και τον ρωτάει: «Τι σκέφτεστε να κάνετε με αυτά τα χρήματα;» Ο οδηγός απαντά: «Ε! Τώρα που έχω λεφτά, λέω να βγάλω ένα δίπλωμα οδήγησης.» Τότε η γυναίκα του στο διπλανό κάθισμα λέει: «Μην τον ακούτε κύριε αστυφύλακα. Όταν είναι μεθυσμένος, όλο τέτοιες μαλακίες λέει.» Ο τρίτος στο πίσω κάθισμα λέει: «Σας το πα εγώ. Με κλεμμένο αμάξι, δεν θα πάμε μακριά». Οπότε ακούγεται μια φωνή απ το πορτμπαγκάζ: «Περάσαμε τα σύνορα ή ακόμη;» Πότε είναι η Γιορτή του Πάτερα; Εννιά μήνες πριν τη γιορτή της μητέρας! Ποιά είναι η διαφορά μεταξύ του ΑIDS και της α- ληθινής αγάπης; Το ΑIDS κρατάει για πάντα... 13

14 14 H Ζωγραφική είναι χρώμα, φαντασία, δημιουργία. Και πρώτα τα χρώματα. Είχα πάντα ευαίσθητη ματιά στα χρώματα και έδινα το δικό μου νόημα σε ό,τι εκφράζει το καθένα: το γαλάζιο τον Ουρανό, το πράσινο το Δάσος, το μπλε τη Θάλασσα. Αυτό που δε φανταζόμουνα όμως ήταν πως εγώ θα μπορούσα να πιάσω πινέλο στα χέρια μου και να μπορέσω να αποτυπώσω όλα αυτά πάνω σ ένα κομμάτι άσπρο χαρτί. Αλλά στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας μπόρεσα όχι μόνο να πλουτίσω τις γνώσεις μου σε πολλούς τομείς, αλλά και - με την κυρία Κατερίνα δασκάλα μου - έμαθα πώς να ζωγραφίζω. Δειλάδειλά στην αρχή, μ ένα μολύβι και με την καθοδήγησή της, κατάλαβα κι εγώ και οι συμμαθήτριές μου ότι αυτό που νιώθουμε, και το πιο φευγαλέο συναίσθημά μας ακόμα, μπορούμε να το πούμε με χρώματα και πινελιές και να δημιουργήσουμε εικόνες που αφήνουν εμάς τις ίδιες κατάπληκτες. Αρκεί να μη φοβάσαι. Χρειάζεται κι εδώ θάρρος και τόλμη.

15

16 ΤΟ ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ Όταν ο Θεός δημιουργούσε τη Γυναίκα, ήταν ήδη στην έκτη του υπερωρία. Ένας άγγελος τότε παρουσιάστηκε και ρώτησε: «Γιατί χαραμίζεις τόσο πολύ χρόνο σ αυτό:». Κι ο Θεός απάντησε: «Έχεις δει της προδιαγραφές της; Πρέπει να έχει πάνω από 200 κινούμενα κομμάτια τα οποία να μπορούν να αντικαθιστώνται όλα και το σώμα της να μπορεί να τρέχει ακόμα και όταν θα τρέφεται μα μια Coca-Cola διαίτης και μια καραμελίτσα μέντας Τιc-Tac! Να έχει μια αγκαλιά στην οποία να χωρούν τέσσερα παιδιά ταυτόχρονα και να έχει ένα φιλί το όποιο θα γιατρεύει τα πάντα, από ένα γδαρμένο γόνατο έως και μια ραγισμένη καρδιά και όλο αυτά να τα κάνει μόνο με δυο χεριά.» Ο άγγελος έμεινε έκπληκτος από τις απαιτήσεις. «Μονό δυο χεριά! Και αυτό στη βασική του έκδοση; Αυτό είναι παρά πολύ δουλεία για μια μέρα! Περίμενε μέχρι αύριο για να την ολοκληρώσεις». «Αυτό δεν θα το κάνω!» διαμαρτυρήθηκε ο Θεός. «Είμαι τόσο κοντά στο να ολοκληρώσω αυτή μου την δημιουργία, την οποία αγάπησα τόσο. Μπορεί ήδη να γιατρεύεται μόνη της ΚΑΙ να δουλεύει 18 ώρες την ημέρα.» 16 Ο άγγελος πλησίασε και ακούμπησε τη γυναίκα. «Την έφτιαξες όμως τόσο απαλή, Θεέ!» «Είναι όντως απαλή» συμφώνησε ο Θεός, «αλλά την έ- φτιαξα και δυνατή. Δεν έχεις ιδέα τι μπορεί να αντέξει ή να κατορθώσει». «Θα μπορεί να σκέφτεται;» ρώτησε ο άγγελος. Ο Θεός απάντησε: «Δεν θα μπορεί μονό να σκέφτεται. Θα μπορεί να συζητά και να διαπραγματεύεται καλυτέρα και από έναν άντρα.» Τότε ο άγγελος, παρατηρώντας κάτι, τέντωσε το χέρι του και ακούμπησε το μάγουλο της γυναίκας. «Ωχ, φαίνεται σαν να έχει μια διαρροή σ αυτό το μοντέλο. Σου το είπα εξ αρχής ότι όλα αυτά είναι παρά πολλή δουλειά για μια μέρα.» «Αυτό δεν είναι διαρροή.» τον διόρθωσε ο Θεός, «Είναι ένα δάκρυ!» «Και τι είναι το δάκρυ;» ρώτησε ο άγγελος. Κι ο Θεός απάντησε: «Το δάκρυ είναι μια δυνατότητα με την οποία θα μπορεί να εκδηλώνει τη χαρά, τον πόνο, τη στενοχώρια, την απογοήτευση, την αγάπη, τη μοναξιά, τη θλίψη και την περηφάνια της.» Ο άγγελος εντυπωσιάστηκε: «Θεέ, είσαι ιδιοφυία! Τα σκέφτηκες όλα. Οι γυναίκες είναι όντως εκπληκτικές!» Ναι, αυτό αληθεύει! Οι γυναίκες έχουν δύναμη για να εκπλήσσουν τους άντρες. Υπομένουν δυσχέρειες, κουβαλάνε φορτία, αλλά διατηρούν πάντα τη χαρά, την αγάπη και την ευτυχία. Χαμογελάνε όταν θα ήθελαν να φωνάξουν. Τραγουδάνε όταν θα ήθελαν να κλάψουν. Κλαίνε όταν είναι ευτυχισμένες και γελάνε όταν είναι νευρικές. Παλεύουν γι αυτό που πιστεύουν. Εναντιώνονται στην αδικία και δε δέχονται το ΟΧΙ, όταν πιστεύουν ότι υπάρχει και καλύτερη απάντηση. Συνοδεύουν ένα φοβισμένο φίλο στο γιατρό και αγαπάνε χωρίς ενδοιασμούς. Κλαίνε όταν τα παΐδια τους διαπρέπουν και αγαλλιάζουν όταν διακρίνονται οι φίλοι τους. Χαίρονται όταν ακούνε για μια γέννα ή ένα γάμο και στεναχωριούνται όταν πεθαίνει ένας φίλος ή ένα συγγενικό πρόσωπο. Είναι δυνατές ακόμα και όταν πιστεύουν ότι δεν υπάρχει άλλη διέξοδος. Ξέρουν ότι μια ραγισμένη καρδιά μπορεί να θεραπευτεί με ένα φιλί και με μια ζεστή αγκαλιά. Γυναίκες υπάρχουν σε όλες τις μορφές, τα μεγέθη και χρώματα. Έρχονται οδηγώντας, πετώντας ή τρέχοντας κοντά σου μόνο και μόνο για να σου δείξουν πόσο νοιάζονται για σένα. Η καρδιά μιας γυναίκας είναι που ομορφαίνει τη γη. Φέρνουν χαρά, αγάπη και ελπίδα. Νιώθουν συμπόνια για το συνάνθρωπο τους κι έχουν ιδανικά. Δίνουν στους φίλους και την οικογένειά τους ηθική συμπαράσταση. Οι γυναίκες έχουν να πουν σημαντικά πράγματα και δίνονται ολοκληρωτικά! Όπως και να είναι.. Αν υπάρχει ένα λάθος στις γυναίκες, αυτό είναι ότι την αξία τους την ξεχνάμε! ΜΑΡΙΝΕΛΑ

17 ΠΑΛΙ ΑΠ ΤΗΝ ΑΡΧΗ Η ζωή κάνει κύκλους. Κάθε κύκλος όμως έχει μια αρχή. Και έτσι η ζωή έχει μια αρχή που πάντα μας φαίνεται δύσκολη. Και όταν αρχίζουμε πια να συνηθίζουμε την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, τότε ακριβώς η αρχή συναντάει το τέλος, όλα τελειώνουν και ο κύκλος κλείνει. Και εκεί που νομίζεις ότι όλα έχουν χαθεί, ένας καινούριος κύκλος ανοίγει και σχηματίζετε σιγά, σιγά κάτι καινούριο. Γιατί έτσι είναι η ζωή. Δε μπορείς να απογοητεύεσαι και να παραδίνεσαι. Πρέπει να αγωνίζεσαι μέχρι το τέλος και μετά να περιμένεις μια καινούρια αρχή να έρθει. Κάτι ωραίο τελειώνει, κάτι καλύτερο αρχίζει. Και πάλι απ την αρχή ΚΟΡΙΝΑ Φιλία Το αν θα διατηρηθεί μια φιλία κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού έχει σχέση με το χαρακτήρα των προσώπων που συμμετέχουν σ αυτή τη σχέση. Δηλαδή αν είσαι αληθινή και το ίδιο είναι και η απέναντι σου δεν υπάρχει πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι η λυκοφιλία που δημιουργείται από πρόσωπα υστερόβουλα, που σκοπό τους έχουν να χρησιμοποιήσουν την υποτιθέμενη φιλία προς όφελός τους. Βέβαια το καλό με τις λυκοφιλίες, είναι ότι διαρκούν λίγο κι έτσι βλέπουμε επιστήθιες μέχρι πρότινος φίλες, να μη μιλάνε μεταξύ τους, στην καλύτερη περίπτωση, ή να βρίζονται, και να τσουρομαδιούνται, στη χειρότερη. Όσον αφορά τη διατήρηση της φιλίας, εκτός φυλακή, η απάντηση είναι δύσκολη και υποθετική. Είναι ζήτημα αν εκτός φυλακής θα έχεις επαφή έστω και με ένα άτομο απ αυτά με τα οποία έκανες παρέα, όσο φιλική κι αν ήταν η σχέση που υπήρχε. Γιατί οι συνθήκες που έχει να αντιμετωπίσει η καθεμιά μας έξω είναι τόσο διαφορετικές, που μοιραία είναι δύσκολο να συνεχιστεί αυτή η ε- παφή. ΑΝΤΡΙΑΝΑ 17

18 Φ Υ Λ Α Κ Η ΣΑ ΒΓΩ ΑΠ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΥΛΑΚΗ, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΘΑ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ. Η ΠΟΛΗ ΘΑ ΝΑΙ ΑΔΕΙΑΝΗ, ΚΙ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΜΟΥ ΠΙΟ ΞΕΝΗ. Όλοι το έχουμε ακούσει αυτό το τραγούδι. Κι άλλους τους έχει αγγίξει. Γιατί ο καθένας λίγο-πολύ νιώθει φυλακισμένος με αόρατα δεσμά. Σπίτι, δουλειά, υποχρεώσεις, παιδιά. Και ο χρόνος φεύγει ανεπίστρεπτα. Και έτσι όλοι ξέρουν τι είναι φυλακή. ΝΟΜΙΖΟΥΝ. Πόρτα Κάγκελα Έρευνα Απομόνωση Κελί Όποιος δεν τα ζήσει, δε μπορεί να νιώσει πόσος πόνος στάζει από την λέξη «ΦΥΛΑΚΗ». Κάθε μέρα που ο ήλιος ανατέλλει σιδερόφραχτος είναι μια μέρα οδύνης. Και κάθε νύχτα είναι μια νίκη. Άλλη μια μέρα πέρασε και έχεις αντέξει. Απόδραση τώρα στον ύπνο, να πάρεις δύναμη για την επόμενη αυγή. Η Ούρσουλα Λεγκαίν, μια μεγάλη Καναδή συγγραφέας στο έργο της «Ο αναρχικός των δύο κόσμων», περιγράφει μια μελλοντική ανθρώπινη κοινωνία. Στο σύστημα που φαντάζεται, οι άνθρωποι έχουν λύσει βασικά τους προβλήματα. Το θέμα της διατροφής, το θέμα των ανεξέλεγκτων ενστίκτων. Οι φυλακές στον κόσμο της Λεγκαίν έχουν γίνει μουσεία. Όπως εμείς οι άνθρωποι του 21 ου αιώνα κάνουμε προσκύνημα στο Άουσβιτς και δεν το χωράει ο νους μας το τι σημαίνει στρατόπεδο συγκέντρωσης, οι ήρωες της Λεγκαίν κάνουν επισκέψεις σε παρατημένες φυλακές. Και δεν καταλαβαίνουν, δε μπορούν να εννοήσουν γιατί βάζεις έναν άνθρωπο σε ένα κλουβί. Τον αχρηστεύεις, όμως ούτε το σκοτώνεις, ούτε τον αφήνεις να πεθάνει. Οι άνθρωποι αυτής της κοινωνίας απλώς δεν καταλαβαίνουν ποιό σκοπό εξυπηρετεί αυτή η πρακτική, το να κλείνεις κάποιον σε ένα κλουβί. Με τη γλώσσα της λογοτεχνίας μάς φαίνεται και εμάς παράδοξο. Είμαστε συνηθισμένοι να ακούμε για φυλακές και φυλακισμένους. Αν όμως σκεφτούμε σα να το ακούμε αυτό το θέμα πρώτη φορά θα μας φανεί εντελώς παράλογο. «Μα», θα μας πει κάποιος λογικός άνθρωπος: «και τους εγκληματίες τι θα τους κάνουμε;». Σωστή ερώτηση. Η φυλακή όμως είναι λάθος απάντηση σε σωστή ερώτηση. Ίσως πρέπει να σταματήσουμε να απαντάμε εύκολα και αβασάνιστα σε τέτοια μεγαλειώδη ερωτήματα. Ίσως αν μπορούσαμε να μπούμε στη θέση του φυλακισμένου για μια ώρα μόνο, τότε θα ζητούσαμε σαν κοινωνία να μπουν οι ερωτήσεις όλες από την αρχή. Και τότε θα βγαίναμε από αυτήν τη φυλακή, ορατή και αόρατη. Και δε θα ήταν η πολιτεία μας πιο ξένη, ούτε οι δρόμοι αδειανοί. ΒΙΚΥ ΓΑΤΕΣ... Ένας άνθρωπος είπε μπορώ να λυγίσω τα βαριά σίδερα... Να κόψω στη μέση την ατροφική μου καρδιά, να τη διπλώσω σαΐτα και να τη στείλω στα πέρατα, έτσι που να μην πονάει πια. Ένας άνθρωπος είπε μπορώ και στη σκέψη του αυτή δε λογάριασε τίποτα! Ανέβηκε σε ένα ψηλό μέρος και πέταξε το μυαλό του στο κενό, διαλύθηκε μεμιάς στα πετραδάκια της ασφάλτου... Κι οι λυσσασμένες γάτες της πόλης το ερωτεύτηκαν, κι οι πεθαμένες γάτες της πόλης, ήταν αδύνατον να το κατασπαράξουν πια ΕΛΕΝΗ

19 .. ΦΥΛΑΚΗ Κόσμος βουβός...κούφιος...άδειος. Ψηλά πετάει ένα κοπάδι μαυροπούλια. Ο χαλικόστρωτος δρόμος... σκοτεινός, χωρίς ημερολόγιο..., χωρίς ηλικία..., διστακτικός, χλωμός, κοκαλιάρης... αναπνοή αδύνατη...ακανόνιστη. Μπροστά ένας τοίχος γκρίζος...ψηλός... Ισχνές φιγούρες μπροστά Αξιοπερίεργο τοπίο...σκοντάφτω επάνω του... σπάω τα μούτρα μου... σηκώνομαι με δέος κάθε φορά... στέκομαι μπροστά του...και ο πυρετός μου ανεβαίνει! Συλλογίζομαι βουβή...λυπημένη...ανήσυχη προσπαθώντας να εξιχνιάσω τι είναι αιχμαλωτισμένο...πίσω από τον τοίχο! Ο ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ ΤΑΦΟΣ Ο Βασιλικός τάφος ήταν το κελί μου Βασανιστικά κρατούσε τα όνειρα μου Τον αέρα της ζωής μου. Τότε ήρθε η ηλιαχτίδα μέσα στον πόνο μου Η πίκρα μου γλύκανε Κάποιος άγγιξε την καρδιά μου Γαλήνεψε η ψυχή μου σαν σε ηλιοβασίλεμα. Με δειλή άχρωμη φωνή ρωτάω τι είναι πίσω; Κανένας δε μου απαντάει... Τα μάτια μου χαμήλωσαν... κοιτούν το χαλικόδρομο... μοναχικές ψυχές! Τρώω το δρόμο επάνω κάτω σκεφτόμενη τον τοίχο... Ο αγέρας μου περονιάζει τα κόκαλα... ατάραχη και ήρεμη με συντροφεύει ο τοίχος! Ζωή μαντρωμένη και χωρίς τρικυμία... ένας δρόμος... ένας τοίχος και εγώ. Νύχτωσε... πάλι φεύγω άπραγη. Ξωπίσω μου κάτι τελειώνει... ο τοίχος και κάτι... κάτι αβέβαιο αρχίζει μπροστά μου... ο δρόμος! Έμεινα ξένη σε αυτό το τοπίο... δεν μπόρεσα να το γνωρίσω. Μπερδεύομαι στην αμφιβολία της σκέψης μου... δε θα μάθω τι κρύβει ο τοίχος πίσω του! Το πρωί που ξύπνησα κατάλαβα... Εγώ είμαι πίσω από τον τοίχο... και μπροστά του ο κόσμος! Αν δεν κάνει ξαστεριά στο κόσμο... Απόψε ο τοίχος μου είπε πως δε θέλει συντροφιά. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ...εγώ δεν βλέπω!!! ΕΛΕΝΗ Με ταξίδεψε σε εξωτικά νησιά Με έκανε να νιώσω την ευτυχία Απελευθέρωσε το νου μου Με έκανε να νιώσω ξανά Άνθρωπος... Έκανε τη σπίθα φλόγα Τη θλίψη χαμόγελο Ελπίδα. Τώρα έχω σκοπό να ζω! Αφιερωμένο στο Σ.Δ.Ε. και σε όλους τους Καθηγητές! Σας ευχαριστώ για όλα! ΕΛΕΝΗ 19

20 Όταν γεννήθηκε η κόρη μου Όταν γεννήθηκε η κόρη μου ήμουν δεκαοκτώ χρονών. Την πήρα για πρώτη φορά στα χέρια μου και ένιωσα ότι αυτό το μικροσκοπικό πλασματάκι ήταν η συνέχειά μου. Ανθρωπάκος που θ αγαπούσα πάνω απ όλα κι απ όλους. Θα την προστάτευα. Θα την οδηγούσα και θα ήμουν στο πλευρό της για ό,τι χρειαζόταν και για ό,τι δε χρειαζόταν. Η σχέση που ένιωθα να με ενώνει μαζί της ήταν τέτοια, που όλοι οι άλλοι δεν χωρούσαν. Μια σχέση απόλυτης, τεράστιας και αποκλειστικής αγάπης και αφοσίωσης. Αν και χώρισα με το πατέρα της, όταν η μικρή ήταν ενός χρόνου, το γεγονός αυτό δεν με λύπησε ιδιαίτερα, γιατί είχα μαζί μου το κοριτσάκι μου, το λουλουδάκι μου, το αστεράκι μου. Όσο μεγάλωνε η μικρή μου, τόσο μεγάλωνε κι η περηφάνια μου, η χαρά και η αγάπη μου για εκείνη. Τη θεωρώ παιδί ξεχωριστό, γιατί ξεχωριστή είναι και η σχέση που έχω μαζί της. Όταν η μικρή ήταν 3 χρονών, αναγκάστηκα να την αφήσω στους γονείς μου, γιατί έπρεπε να έρθω στην Ελλάδα να δουλέψω. Σε πολύ μικρό διάστημα από τη στιγμή που ήρθα, μπήκα φυλακή. Η κόρη μου δεν αντέδρασε ιδιαίτερα, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν με έβλεπε. Από τη στιγμή που έφυγα για την Ελλάδα, κατάλαβε όμως ότι δεν θα μπορεί να με βλέπει παρά σπάνια. Παρ όλα αυτά η στάση της απέναντί μου δείχνει την απέραντη αγάπη που έχει κι αυτή για μένα. Επικοινωνώ μαζί της καθημερινά μέσω τηλεφώνου και βλέπω πως τώρα θέλει αυτή να με προστατεύσει. Αντιδρά στα πειράγματα των γονιών μου που της κάνουν για μένα και δεν σηκώνει κακιά κουβέντα για μένα ούτε γι αστείο. Είναι 7 χρονών τώρα και ξέρω πως αυτό που περιμένει με περισσότερη λαχτάρα είναι το ίδιο που περιμένω κι εγώ: πότε θα ξαναβρεθούμε μαζί, για να μην ξαναχωρίσουμε ποτέ. ΑΝΤΡΙΑΝΑ ΚΑΚΟΠΟΙΗ ΣΗ ΓΥΝΑΙΚΩ Ν Η γυναίκα είναι κυριολεκτικά το μισό του ανθρώπου. Και είναι αυτό το μισό που φέρνει την ζωή στον κόσμο αντέχοντας πόνους που ένας άντρας δεν θα μπορούσε να αντέξει. Η αντοχή στον πόνο είναι δίκοπο μαχαίρι. Αυτή τη δυνατότητα τη χάρισε η φύση στις γυναίκες για να μπορούν να γεννήσουν και άλλη ζωή και άλλη και άλλη Πόσο ακριβά πληρώνουν οι γυναίκες την αντοχή τους. Πόσος πόνος περιττός και άδικος τους περιμένει. Σε διάφορες χώρες ακούμε ότι ρίχνουν βιτριόλι στα πρόσωπα των γυναικών που έκαναν έρωτα, που βιάστηκαν, που ατιμάστηκαν. Αλλού σκοτώνουν τα θηλυκά μωρά, γιατί ο οικογενειακός προγραμματισμός του κράτους επιτρέπει ένα μόνο παιδί σε κάθε οικογένεια και προτιμούνται τα αγόρια. Κάπου αλλού ξεριζώνουν την κλειτορίδα των κοριτσιών, ώστε να μην χαίρονται το σεξ και άρα να μην γίνονται λάγνες και άπιστες. Και σε κάποιες άλλες χώρες βιάζεται ένα θηλυκό κάθε λεπτό. Χιλιάδες γυναίκες την ημέρα. Στη διπλανή πόρτα κάποια έφαγε ξύλο. Η βία δυστυχώς βρίσκεται γύρω μας. Είναι πολλές χιλιάδες χρόνια τώρα που η γυναίκα κατρακύλησε από το θρόνο της μεγάλης Μητέρας Θεάς. Και ακόμα το κατρακύλισμα δεν έχει τελειώσει. Και έτσι όπως η ανθρωπότητα έχει χάσει κάθε έννοια σεβασμού στην ζωή, το μέλλον θα είναι χειρότερο και οδυνηρότερο. Οι γυναίκες στον δυτικό κόσμο διαβάζουν στις εφημερίδες τις τρομερές ιστορίες άλλων γυναικών σε διάφορα μέρη με άλλα ήθη που τις βασανίζουν οι άντρες, και νιώθουν τυχερές που δεν γεννήθηκαν σε αυτές τις χώρες και νιώθουν ασφαλείς. Αυτή η ψευδαίσθηση κρατάει μέχρι να υποστούν βιασμό σε κάποια σκοτεινή γωνία. Μέχρι ο άντρας τους να σηκώσει το χέρι του ξανά και ξανά. Οι στατιστικές δυστυχώς δείχνουν πως το βιοτικό και μορφωτικό επίπεδο δεν εμποδίζει τους άντρες να βιάζουν, να εξευτελίζουν, να δέρνουν, να απειλούν και να τρομοκρατούν τις γυναίκες. Οι μορφωμένοι δέρνουν το ίδιο με τους αγράμματους. Και οι μορφωμένες το δέχονται το ίδιο σιωπηλά με τις αγράμματες. Κρίμα Αν το διαβάσεις αυτό και είσαι γυναίκα μην το ανεχτείς άλλο. Μην του ρίξεις δίκιο, μην πεις ότι κάπου έφταιξες και εσύ. Μην αφήσεις το αφεντικό σου να σε πιέζει. Βία είναι και αυτό. Μοιράσου τον φόβο σου. Μοιράσου την δύναμη σου, μίλα..! Αν το διαβάσεις και είσαι άντρας, σταμάτα, σκέψου, θυμήσου! Ήμαστε ένα. Μην κακοποιήσεις ποτέ ξανά τον μισό σου εαυτό. Δεν χρειάζεται να αποδείξεις τίποτα. Και αν είσαι θυμωμένος και δεν ξέρεις τι σου φταίει, κάνε αυτό που σου έμαθε με υπομονή η μητέρα σου. ΜΙΛΑ! ΒΙΚΥ 20