ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ. Πρόταση ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

Transcript

1 ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ Βρυξέλλες, COM(2003) 534 τελικό 2003/0209 (AVC) Πρόταση ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ για την εξουσιοδότηση των κρατών µελών να υπογράψουν, να επικυρώσουν ή να προσχωρήσουν, προς το συµφέρον της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, στο Πρωτόκολλο του 2003 στη ιεθνή Σύµβαση περί Ιδρύσεως ιεθνούς Ταµείου Αποζηµίωσης Ζηµιών από Πετρελαϊκή Ρύπανση, του 1992, και για την εξουσιοδότηση της Αυστρίας και του Λουξεµβούργου, προς το συµφέρον της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, να προσχωρήσουν στις βασικές πράξεις (υποβληθείσα από την Επιτροπή)

2 ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ Το ισχύον διεθνές καθεστώς Η αποζηµίωση ζηµιών οφειλόµενων στη ρύπανση από το πετρέλαιο που προκαλείται από πλοία ρυθµίζεται από δυο διεθνείς συµβάσεις. Η ιεθνής Σύµβαση του 1969 περί Αστικής Ευθύνης για την Ρύπανση από το Πετρέλαιο (CLC) και η ιεθνής Σύµβαση του 1971 για την Ίδρυση του Ταµείου Αποζηµίωσης για την Ρύπανση από το Πετρέλαιο (Σύµβαση για το Ταµείο) θεσπίζουν διττό σύστηµα ευθύνης, το οποίο στηρίζεται στην αντικειµενική αλλά περιορισµένη ευθύνη του επίσηµου πλοιοκτήτη και σε Ταµείο, χρηµατοδοτούµενο από τους παραλήπτες πετρελαίου, το οποίο παρέχει αποζηµίωση στα θύµατα ζηµιών ρύπανσης από το πετρέλαιο που δεν είναι δυνατόν να αποζηµιωθούν πλήρως για τις ζηµίες αυτές από τον πλοιοκτήτη. Η Σύµβαση CLC τέθηκε σε ισχύ το 1975 και η Σύµβαση για το Ταµείο το Το καθεστώς αυτό αναθεωρήθηκε το 1992, όταν οι δύο συµβάσεις τροποποιήθηκαν µε Πρωτόκολλα. Τα Πρωτόκολλα της Σύµβασης CLC και της Σύµβασης του 1992 για το Ταµείο τέθηκαν σε ισχύ το Όλα τα κράτη µέλη της ΕΕ είναι Συµβαλλόµενα Μέρη των δύο Πρωτοκόλλων του Το πρώτο σκέλος του καθεστώτος ευθύνης, η ευθύνη του επίσηµου πλοιοκτήτη, διέπεται από τη Σύµβαση CLC. Η ευθύνη του πλοιοκτήτη είναι αντικειµενική και δεν εξαρτάται εποµένως από σφάλµα ή αµέλεια από πλευράς του. Κανονικά επιτρέπεται στον ιδιοκτήτη να περιορίσει την ευθύνη του σε ποσό συνδεόµενο µε τη χωρητικότητα του πλοίου, το οποίο σήµερα ανέρχεται κατ ανώτατο όριο σε 72 εκατοµ. ευρώ για τα µεγαλύτερα πλοία. Ο πλοιοκτήτης χάνει το δικαίωµα να περιορίσει την ευθύνη του µόνον εφόσον αποδείξει ότι οι ζηµίες της ρύπανσης "που προκλήθηκαν από προσωπική του πράξη ή αµέλεια, οι οποίες διαπράχθηκαν µε την πρόθεση να προκληθεί ζηµία, ή από απερισκεψία και εν γνώσει του ότι θα επερχόταν πιθανόν η ζηµία αυτή". Η Σύµβαση CLC απαιτεί επίσης από τους πλοιοκτήτες να έχουν ασφάλιση ευθύνης και δίδει στους ενάγοντες το δικαίωµα άµεσης προσφυγής κατά του ασφαλιστή εντός των ορίων ευθύνης του πλοιοκτήτη. Το καθεστώς της Σύµβασης CLC συµπληρώνεται από το ιεθνές Ταµείο για την Αποζηµίωση Ζηµιών Ρύπανσης από Πετρέλαιο (το Ταµείο IOPC), το οποίο θεσπίστηκε µέσω της Σύµβασης για το Ταµείο έτσι ώστε να αποζηµιώνονται τα θύµατα όταν η ευθύνη του πλοιοκτήτη δεν αρκεί για να καλυφθούν οι ζηµίες. Το Ταµείο IOPC µπορεί να ενεργήσει σε τρεις περιπτώσεις. Η πλέον κοινή είναι όταν οι ζηµίες υπερβαίνουν τη µέγιστη ευθύνη του πλοιοκτήτη. Η δεύτερη περίπτωση είναι όταν ο πλοιοκτήτης µπορεί να επικαλεσθεί κάποια από τις αιτίες που επιτρέπει η Σύµβαση CLC. 1 Η τελευταία περίπτωση είναι όταν ο πλοιοκτήτης (και ο ασφαλιστής του) αδυνατούν χρηµατοοικονοµικά να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους. Η µέγιστη αποζηµίωση από το Ταµείο IOPC είναι περίπου 162 εκατοµ. ευρώ. Το Ταµείο IOPC τροφοδοτείται από τις εισφορές εταιρειών ή άλλων οντοτήτων που παραλαµβάνουν πετρέλαιο µεταφερόµενο δια θαλάσσης. Σε περίπτωση πετρελαιοκηλίδας, λοιπόν, όλοι οι ανά τον κόσµο παραλήπτες πετρελαίου, οι οποίοι είναι εγκατεστηµένοι στα 1 Σύµφωνα µε το άρθρο ΙΙΙ.2 της Σύµβασης CLC, ο πλοιοκτήτης απαλλάσσεται της ευθύνης εφόσον αποδείξει ότι η ζηµία: (α) προήλθε από πολεµική ενέργεια, εχθροπραξία, εµφύλιο πόλεµο, εξέγερση ή φυσικό φαινόµενο εξαιρετικού, αναπόφευκτου και αναπότρεπτου χαρακτήρα, ή (β) προκλήθηκε εξ ολοκλήρου από πράξη ή παράλειψη που διαπράχθηκε εκ προθέσεως για να προκληθεί ζηµία από τρίτο µέρος, ή (γ) προκλήθηκε εξ ολοκλήρου από την αµέλεια ή άλλη εσφαλµένη πράξη κάποιας κυβέρνησης ή άλλης αρχής αρµόδιας για τη διατήρηση των φανών ή άλλων βοηθηµάτων πλοήγησης κατά την άσκηση του καθήκοντος αυτού. 2

3 κράτη που είναι Συµβαλλόµενα Μέρη της Σύµβασης για το Ταµείο εισφέρουν στην αποζηµίωση, όπως και στις διοικητικές δαπάνες του Ταµείου, ανεξαρτήτως που προκληθεί η ζηµία από την ρύπανση. Το Ταµείο IOPC δεν καταβάλλει αποζηµίωση εφόσον η ζηµία της ρύπανσης οφείλεται σε πολεµική πράξη ή προκλήθηκε από πετρελαιοκηλίδα πολεµικού πλοίου. Πρέπει επίσης να αποδεικνύεται ότι το πετρέλαιο προέρχεται από δεξαµενόπλοιο. Τα θύµατα των πετρελαιοκηλίδων µπορούν να υποβάλουν τις αξιώσεις τους απευθείας στο Ταµείο IOPC και, εφόσον οι αξιώσεις είναι δικαιολογηµένες και πληρούν τα σχετικά κριτήρια, το Ταµείο αποζηµιώνει τον αιτούντα απευθείας. Εάν το σύνολο των εγκεκριµένων αξιώσεων υπερβαίνει το µέγιστο όριο του Ταµείου IOPC, όλες οι αξιώσεις µειώνονται κατ αναλογία. Οι αιτούντες/ενάγοντες µπορούν επίσης να αποφασίσουν να διεκδικήσουν τις αξιώσεις τους ενώπιον των δικαστηρίων του κράτους όπου προκλήθηκε η ζηµία. Από το 1978 που ιδρύθηκε, το Ταµείο IOPC ασχολήθηκε µε περίπου 100 περιπτώσεις, οι περισσότερες από τις οποίες ήταν µέσα στα όρια αποζηµίωσης και αποζηµιώθηκαν πλήρως σύµφωνα µε την ίδια την εκτίµηση του Ταµείου όσον αφορά την εγκυρότητα των αξιώσεων. Πρόσφατα όµως αµφισβητήθηκε η επάρκεια των µέγιστων ορίων αποζηµίωσης του Ταµείου του Μετά το ατύχηµα του Erika, κινήθηκε διαδικασία για να αυξηθούν τα ισχύοντα όρια της Σύµβασης CLC και της Σύµβασης για το Ταµείο, σύµφωνα µε ειδική απλουστευµένη διαδικασία τροποποίησης που προτείνεται στις συµβάσεις. Η µέγιστη αύξηση µε βάση τη διαδικασία αυτή εξαρτάται από ορισµένους παράγοντες και δεν θα διευκολύνει προς το παρόν αύξηση άνω του 50% περίπου των ορίων που ισχύουν σήµερα. Οι τροποποιήσεις προβλέπεται ότι θα αρχίσουν να ισχύουν από την 1η Νοεµβρίου Η άποψη της Επιτροπής Η Επιτροπή έκρινε ότι η κατά 50% αύξηση των ισχυόντων ορίων, η οποία δίδει συνολικά περίπου 250 εκατοµ. ευρώ, δεν αρκεί για να εξασφαλιστεί επαρκής προστασία των θυµάτων σε περίπτωση µεγάλης πετρελαιοκηλίδας στην Ευρώπη. Έτσι, τον εκέµβριο του 2000 η Επιτροπή πρότεινε κανονισµό προκειµένου να συµπληρωθεί το ισχύον διεθνές καθεστώς µε τη δηµιουργία ευρωπαϊκού Συµπληρωµατικού Ταµείου, το Ταµείο COPE, µε σκοπό να αποζηµιώνονται τα θύµατα των πετρελαιοκηλίδων σε ευρωπαϊκά ύδατα. 2 Το Ταµείο COPE θα αποζηµιώνει µόνον τα θύµατα, των οποίων οι αξιώσεις κρίθηκαν δικαιολογηµένες αλλά δεν µπόρεσαν να επιτύχουν ακόµη πλήρη αποζηµίωση υπό το διεθνές καθεστώς, λόγω ανεπαρκών ορίων αποζηµίωσης. Η αποζηµίωση του Ταµείου COPE θα βασίζεται λοιπόν στις ίδιες αρχές και κανόνες µε το ισχύον διεθνές καθεστώς αποζηµίωσης, αλλά θα υπόκειται σε ανώτατο όριο, το οποίο κρίνεται ότι θα αρκεί για κάθε καταστροφή που µπορεί να προβλεφθεί, π.χ. 1 δισεκατοµ. ευρώ. Εξελίξεις στο πλαίσιο των θεσµικών οργάνων της ΕΕ Μέχρι σήµερα έχει εγκριθεί η πρόταση της Επιτροπής, κατόπιν τροποποιήσεων, από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο 3, αλλά το Συµβούλιο δεν έχει καταλήξει σε θέση επί της πρότασης αυτής. Παρ ότι η πλειονότητα των κρατών µελών συµφώνησαν επί του στόχου να δηµιουργηθεί υψηλότερο επίπεδο µέγιστης κάλυψης µέσω µηχανισµού συσσώρευσης και επί τη βάσει των θεµελιωδών αρχών του προτεινόµενου κανονισµού, η γενική άποψη των κρατών µελών ήταν ότι θα ήταν πιο σκόπιµο, ει δυνατόν, να αντιµετωπιστεί το ζήτηµα σε διεθνές επίπεδο. Το Συµβούλιο των Υπουργών Μεταφορών που πραγµατοποιήθηκε τον 2 3 COM(2000)802 τελικό, Οι προτεινόµενες τροποποιήσεις εγκρίθηκαν από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 13 Ιουνίου

4 εκέµβριο του 2000 ενέκρινε συµπεράσµατα σχετικά µε την αναγκαιότητα να επιτευχθούν βελτιώσεις του ισχύοντος διεθνούς καθεστώτος, περιλαµβανοµένης "ουσιαστικής αύξησης των ορίων ευθύνης και αποζηµίωσης". Τον Ιούνιο του 2001 το Συµβούλιο ενέκρινε κοινή προσέγγιση σύµφωνα µε την οποία τα κράτη µέλη ανέλαβαν την υποχρέωση υποστήριξης και συµµετοχής στο συµπληρωµατικό καθεστώς αποζηµίωσης από πετρελαϊκή ρύπανση το οποίο θα πρέπει «να παρέχει πλήρη αποζηµίωση». Μετά το ατύχηµα του πλοίου Prestige το Νοέµβριο του 2002, το Συµβούλιο έλαβε σθεναρότερη στάση υπέρ της ανάγκης διευθέτησης για προσαυξηµένη αποζηµίωση. Πιο πρόσφατα, το Ευρωπαϊκό Συµβούλιο της 21ης Μαρτίου 2003 επιβεβαίωσε τις απόψεις προηγουµένων συνεδριάσεων του Συµβουλίου του εκεµβρίου ζητώντας: «όσον αφορά την αποζηµίωση των θυµάτων της ρύπανσης, καθώς και της περιβαλλοντικής ζηµίας τα κράτη µέλη να επιδιώξουν κατά την επικείµενη διπλωµατική διάσκεψη στα πλαίσια του ΝΟ το Μάιο αύξηση του ήδη ισχύοντος ανώτατου ορίου αποζηµίωσης σε 1 δισεκατοµµύριο ευρώ ελλείψει θετικής έκβασης των εργασιών στους κόλπους του ΝΟ, να εργαστούν επί της υφισταµένης πρότασης κανονισµού για τη σύσταση ειδικού ευρωπαϊκού Ταµείου προικοδοτηµένου µε 1 δισεκατοµµύριο ευρώ, µε την προοπτική να έχει συσταθεί το Ταµείο αυτό µέχρι το τέλος του έτους και µε όσο το δυνατόν µεγαλύτερη άντληση ιδιωτικών κεφαλαίων» Ως προς το χρονοδιάγραµµα, στην παράγραφο 12 των συµπερασµάτων του Συµβουλίου Μεταφορών της 6ης εκεµβρίου 2002, που εν συνεχεία επιβεβαιώθηκε από το Συµβούλιο της Κοπεγχάγης µία εβδοµάδα αργότερα, ήταν ακόµα σαφέστερη: ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ εκ νέου την υποστήριξη των κρατών µελών για τη δηµιουργία Συµπληρωµατικού Ταµείου αποζηµιώσεων που αναπτύχθηκε στον IMO ( ΝΟ), υπέρ των θυµάτων της ρύπανσης από το πετρέλαιο, το οποίο θα µπορεί να είναι σε θέση να καλύψει µελλοντικές διαρροές πετρελαίου έως 1 εκατοµ. ευρώ στα ύδατα των κρατών µελών της ΕΕ, θα προβλέπει ταχύ µηχανισµό για τις καταβολές και θα τεθεί σε λειτουργία έως τα τέλη του 2003, και την πρόθεση των κρατών µελών που είναι Μέρη των υφισταµένων παγκόσµιων συστηµάτων αποζηµίωσης, να επικυρώσουν το νέο Συµπληρωµατικό Ταµείο. ΣΥΜΦΩΝΕΙ, στην περίπτωση που δεν δηµιουργεί το Συµπληρωµατικό Ταµείο αποζηµίωσης, να εξετάσει αµέσως, κανονισµό για τη σύσταση ταµείων για την αποζηµίωση των ζηµιών από ρύπανση πετρελαίου στα ευρωπαϊκά ύδατα µε στόχο τη σύστασή του πριν από τα τέλη του ιεθνείς εξελίξεις Τον Απρίλιο του 2000 δηµιουργήθηκε διακλαδική οµάδα εργασίας από το Ταµείο IOPC µε σκοπό να συζητηθούν οι ανάγκες βελτίωσης του ισχύοντος διεθνούς καθεστώτος ευθύνης και αποζηµίωσης για τις ζηµίες που προκαλούνται από την ρύπανση του πετρελαίου. Από την αρχή των συζητήσεων ανέκυψε ως κύριο θέµα η δηµιουργία προαιρετικού Συµπληρωµατικού Ταµείου, το θέµα δε αυτό παρέµεινε στο επίκεντρο της συζήτησης καθόλη τη διάρκεια εργασίας της οµάδας. Ως αποτέλεσµα των εργασιών αυτών, εγκρίθηκε, στις 19 Οκτωβρίου 2001, σχέδιο Πρωτοκόλλου από τη Συνέλευση του Ταµείου του Το Πρωτόκολλο στη ιεθνή Σύµβαση για την Ίδρυση ιεθνούς Ταµείο Αποζηµίωσης Ζηµιών από Πετρελαϊκή Ρύπανση, του 1992 (στο εξής "Πρωτόκολλο για το Συµπληρωµατικό Ταµείο") εγκρίθηκε τελικώς από τη ιπλωµατική ιάσκεψη του ιεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισµού στις 16 Μαΐου

5 Το σχέδιο Πρωτοκόλλου θα συζητηθεί από τη Νοµική Επιτροπή του ΝΟ τον Απρίλιο του 2002 και αναµένεται να εκδοθεί στις αρχές του 2003 από διπλωµατική διάσκεψη. Στην ουσία, το Συµπληρωµατικό Ταµείο παρουσιάζει πολλές οµοιότητες µε το Ταµείο COPE που πρότεινε η Επιτροπή. Παρά το γεγονός ότι οι διοικητικές λύσεις διαφέρουν, ο στόχος, να παρέχεται συµπληρωµατική αποζηµίωση για αξιώσεις που έχει επικυρώσει το Ταµείο του 1992, είναι ο ίδιος. Το Συµπληρωµατικό Ταµείο θα είναι λοιπόν πολύ στενά συνδεδεµένο µε το καθεστώς του Ταµείου του 1992 και η συµµετοχή στο Ταµείο του 1992 θα είναι προϋπόθεση για την αποδοχή του Πρωτοκόλλου για το Συµπληρωµατικό Ταµείο. Τα µέγιστα όρια αποζηµίωσης του Συµπληρωµατικού Ταµείου έχουν καθοριστεί σε 750 εκατοµ. ειδικά τραβηκτικά δικαιώµατα, ποσό που την στιγµή της υιοθέτησης αντιστοιχούσε σε 920 εκατοµ ευρώ ή 1 δισεκατοµ. δολάρια ΗΠΑ. Εάν συσταθεί το Συµπληρωµατικό Ταµείο είναι πιθανόν η συµµετοχή σε αυτό να είναι αισθητά µικρότερη από εκείνη στο Ταµείο του 1992, καθόσον πολλά κράτη που είναι Συµβαλλόµενα στο καθεστώς του 1992 δεν κρίνουν προς το παρόν ότι χρειάζεται αυτή η συµπληρωµατική προστασία. Κοινοτική νοµοθεσία Μέχρι σήµερα, η αποζηµίωση για την ρύπανση από το πετρέλαιο ρυθµίζεται µόνον µε διεθνείς συµβάσεις και εθνική νοµοθεσία. εν έχουν εκδοθεί κοινοτικοί κανόνες που να ρυθµίζουν ειδικά το θέµα της αποζηµίωσης για ζηµίες οφειλόµενες στην ρύπανση από το πετρέλαιο. Όπως προαναφέρθηκε όµως, υπάρχει µεγάλο κοινοτικό ενδιαφέρον σε θέµατα που συνδέονται µε την συµπληρωµατική αποζηµίωση για την ρύπανση από το πετρέλαιο. Επίσης, το Πρωτόκολλο για το Συµπληρωµατικό Ταµείο περιλαµβάνει διατάξεις για τη δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων που σχετίζονται µε την εφαρµογή της Σύµβασης. Τα άρθρα αυτά θίγουν διατάξεις της κοινοτικής νοµοθεσίας, στον κανονισµό 44/2001 της 22ας εκεµβρίου 2000 για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εµπορικές υποθέσεις. 4 Κανονισµός 44/2001 του Συµβουλίου Ο κανονισµός 44/2001 του Συµβουλίου καθορίζει κοινούς κανόνες για τη δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικά και εµπορικά θέµατα. Ο κανονισµός δεσµεύει όλα τα κράτη µέλη εξαιρουµένης της ανίας. Η Σύµβαση των Βρυξελλών του 1968 παραµένει σε ισχύ στις σχέσεις µεταξύ ανίας και των υπολοίπων κρατών µελών. Οι κοινοί κανόνες του κανονισµού 44/2001 για τη δικαιοδοσία εφαρµόζονται όταν ο εναγόµενος έχει τον τόπο διαµονής του σε ένα από τα κράτη µέλη που δεσµεύονται από τον κανονισµό, ενώ ο εναγόµενος που δεν έχει τον τόπο διαµονής σε κράτος µέλος µπορεί να προσαχθεί στα δικαστήρια οιουδήποτε κράτους µέλους σύµφωνα µε τις εθνικές διατάξεις περί δικαιοδοσίας. Το καθεστώς δικαιοδοσίας βασίζεται κατ αρχήν στον τόπο διαµονής του εναγοµένου. Επιπλέον, σε ενοχές εξ αδικοπραξίας ή οιονεί αδικοπραξίας, πρόσωπο που διαµένει σε κράτος µέλος είναι δυνατόν να προσαχθεί στο δικαστήριο του κράτους µέλους όπου συνέβη το ζηµιογόνο γεγονός. Σε θέµατα σχετιζόµενα µε την ασφάλιση, ασφαλιστής που διαµένει σε κράτος µέλος είναι δυνατόν να προσαχθεί (α) στα δικαστήρια του κράτους µέλους όπου έχει τον τόπο διαµονής του, ή (β) στο κράτος µέλος όπου διαµένει ο ενάγων, σε περίπτωση αγωγής που έχει ασκηθεί από τον αντισυµβαλλόµενο, τον ασφαλισµένο ή έναν δικαιούχο, ή (γ) εάν πρόκειται για συνασφαλιστή, στα δικαστήρια του κράτους µέλους στο 4 ΕΕ L 12, , σ. 1. 5

6 οποίο κινήθηκαν οι διαδικασίες κατά του κύριου ασφαλιστή. Όσον αφορά την ασφάλιση αστικής ευθύνης, είναι επίσης δυνατόν ο ασφαλιστής να προσαχθεί στα δικαστήρια του τόπου όπου συνέβη το ζηµιογόνο γεγονός, καθώς επίσης, εφόσον το επιτρέπει το δίκαιο του δικαστηρίου, να παρίσταται σε διαδικασίες που έχουν κινηθεί από τον ζηµιωθέντα κατά του ασφαλισµένου. Ο κανονισµός 44/2001 ορίζει ότι η δικαστική απόφαση σε κράτος µέλος αναγνωρίζεται και εκτελείται σε άλλο κράτος µέλος χωρίς να απαιτείται ιδιαίτερη διαδικασία. Προβλέπονται όµως ορισµένες αιτίες για τη µη αναγνώριση της απόφασης προκειµένου να λαµβάνονται υπόψη ορισµένα θέµατα δηµόσιας τάξης, όσον αφορά τα δικαιώµατα υπεράσπισης και την ύπαρξη ορισµένων ασυµβίβαστων αποφάσεων. Το καθεστώς σχετικά µε τη δικαιοδοσία και την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων υπό το Συµπληρωµατικό Πρωτόκολλο Αντίθετα από τις πολλές αρµοδιότητες δικαιοδοσίας που προβλέπονται υπό τον κανονισµό 44/2001, σύµφωνα µε το άρθρο 7 του Πρωτοκόλλου για τα Συµπληρωµατικό Ταµείο, ως βασικός κανόνας, ανατίθεται η αποκλειστική αρµοδιότητα στο Συµβαλλόµενο Κράτος όπου συνέβη η ζηµία από ρύπανση. Αυτό επιτυγχάνεται µε παραποµπή στα αντίστοιχα άρθρα της Σύµβασης του 1992 περί Αστικής Ευθύνης και της Σύµβασης για το Ταµείο. Όσον αφορά τις ενέργειες όπου εµπλέκεται το Συµπληρωµατικό Ταµείο, το άρθρο 7 παράγραφος 2 και παράγραφος 3 προβλέπεται παρόµοιο καθεστώς περιορισµένης δικαιοδοσίας. Στο Πρωτόκολλο για το Συµπληρωµατικό Ταµείο προβλέπεται επιπλέον ότι τα δικαστήρια του κράτους όπου ο πλοιοκτήτης, ή ο ασφαλιστής, έχει συστήσει κεφάλαιο προκειµένου να ωφεληθεί από το δικαίωµα να περιορίζει την ευθύνη, έχει την αποκλειστική αρµοδιότητα για να καθορίσει όλα τα ζητήµατα σχετικά µε τον καταµερισµό και διανοµή του κεφαλαίου. Επιπλέον, σύµφωνα µε το άρθρο 8 του Πρωτοκόλλου για το Συµπληρωµατικό Ταµείο µε παραποµπή στο άρθρο Χ της Σύµβασης του 1992 περί Αστικής Ευθύνης, απαιτείται η αναγνώριση απόφασης αρµοδίου δικαστηρίου όταν δεν υπόκειται πλέον σε τακτικά ένδικα µέσα, εκτός εάν η απόφαση είναι προϊόν απάτης, ή εάν ο εναγόµενος δεν ειδοποιήθηκε εγκαίρως και δεν του παρασχέθηκε η ευκαιρία να υπερασπισθεί την απόφαση. Οι αποφάσεις είναι εκτελεστές από κάθε Συµβαλλόµενο Κράτος, εφόσον έχουν τηρηθεί οι διατυπώσεις που απαιτούνται στο κράτος όπου εκδόθηκε η απόφαση. Οι διατυπώσεις πρέπει να µην επιτρέπουν να ανακινηθεί η ουσία της υπόθεσης. Κοινοτική αρµοδιότητα όσον αφορά το Πρωτόκολλο για το Συµπληρωµατικό Ταµείο Υπάρχει αποκλειστική κοινοτική αρµοδιότητα σε θέµατα που ρυθµίζονται από το Πρωτόκολλο για το Συµπληρωµατικό Ταµείο. Οι διατάξεις περί δικαιοδοσίας, αναγνώρισης και εκτέλεσης που περιέχονται στα άρθρα 7 και 8 του Πρωτοκόλλου αφορούν τους αντίστοιχους κανόνες του κανονισµού 44/2001. Σύµφωνα µε τη νοµολογία του Ευρωπαϊκού ικαστηρίου, τα κράτη µέλη, είτε δρουν µεµονωµένα είτε συλλογικά, χάνουν το δικαίωµά τους να αναλαµβάνουν υποχρεώσεις έναντι τρίτων χωρών όταν και εφόσον ισχύουν κοινοί κανόνες οι οποίοι θα µπορούσαν να επηρεάσουν τις υποχρεώσεις αυτές. Συνεπάγεται ότι µόνον η Κοινότητα είναι αρµόδια για τη διαπραγµάτευση, σύναψη και εκπλήρωση αυτών των διεθνών δεσµεύσεων. 6

7 Κατά την άποψη της Επιτροπής, τα άρθρα που πραγµατεύονται τη δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων πρέπει να συµβιβάζονται, όσο το δυνατόν περισσότερο, µε την κοινοτική νοµοθεσία στο πεδίο αυτό. Εν προκειµένω όµως, χρειάζεται να αναγνωριστεί η πολύ ειδική φύση του Συµπληρωµατικού Πρωτοκόλλου. Όπως προαναφέρθηκε, στόχος του Πρωτοκόλλου είναι να στηριχθεί απλώς στο υπάρχον καθεστώς αποζηµίωσης και να παρέχει συµπληρωµατικά κονδύλια για τον διακανονισµό αξιώσεων που δεν αποζηµιώνονται πλήρως µε τη Σύµβαση του 1992 για το Ταµείο. Το Συµπληρωµατικό Πρωτόκολλο δεν πρόκειται να εµπλακεί ποτέ στις αποζηµιώσεις αξιώσεων τις οποίες δεν έχει εξετάσει το Ταµείο του Όσον αφορά την αρµόδια δικαιοδοσία, το Συµπληρωµατικό Ταµείο είναι εποµένως άρρηκτα συνδεδεµένο µε το καθεστώς του Για πρακτικούς λόγους οι διατάξεις περί δικαιοδοσίας πρέπει να συνάδουν λοιπόν µε τη Σύµβαση του 1992 για το Ταµείο, η οποία προς το παρόν δεν τελεί υπό αναθεώρηση. Η διαφορά µεταξύ του συστήµατος αποζηµιώσεων για την ρύπανση που οφείλεται στο πετρέλαιο και του κοινοτικού καθεστώτος, όσον αφορά την αρµόδια δικαιοδοσία, δεν πρέπει λοιπόν να εξεταστεί στο πλαίσιο Πρωτοκόλλου για το Συµπληρωµατικό Ταµείο. Όσον αφορά τους κανόνες περί αναγνώρισης και εφαρµογής των αποφάσεων, είναι ουσιαστική η συνεχής εφαρµογή του Κεφαλαίου III του κανονισµού 44/2001 µεταξύ των κρατών µελών, όταν πρόκειται για την αναγνώριση και την εφαρµογή αποφάσεων δικαστηρίου κράτους µέλους σε άλλο κράτος µέλος. Με βάση αυτές τις σκέψεις, η Επιτροπή ζήτησε από το Συµβούλιο την εντολή να διαπραγµατευθεί ορισµένα Μέρη του Πρωτοκόλλου για το Συµπληρωµατικό Ταµείο. Στην εντολή που προτάθηκε περιλαµβάνεται η διαπραγµάτευση άρθρου που να προβλέπει τη δυνατότητα να καταστεί η Κοινότητα Συµβαλλόµενο Μέρος στο Πρωτόκολλο. Επιπλέον, ήταν αναγκαίος, κατά την άποψη της Επιτροπής, µηχανισµός που να εξασφαλίζει τη συνεχή δυνατότητα να εφαρµόζονται οι διατάξεις της κοινοτικής νοµοθεσίας σχετικά µε την αναγνώριση και την εκτέλεση των αποφάσεων. Αντίθετα, κρίθηκε ότι οι διατάξεις περί δικαιοδοσίας δεν χρειάζεται να αλλάξουν στο Πρωτόκολλο για το Συµπληρωµατικό Ταµείο. Ωστόσο, εάν τεθεί θέµα αναθεώρησης της Σύµβασης CLC του 1992 και της Σύµβασης για το Ταµείο, πράγµα που δεν είναι απίθανο τα προσεχή έτη, χρειάζεται να αναλυθεί περισσότερο σε βάθος η συµβατότητα µεταξύ του κανονισµού 44/2001 και του διεθνούς καθεστώτος αποζηµίωσης για την ρύπανση που προκαλείται από το πετρέλαιο, καθώς και οι σχετικοί λόγοι. Εντολή διαπραγµάτευσης σχετικά µε το Πρωτόκολλο για το Συµπληρωµατικό Ταµείο υιοθετήθηκε στις 19 εκεµβρίου 2002 από το Συµβούλιο Υπουργών ικαιοσύνης και Εσωτερικών. Στην εντολή αυτή δεν περιλαµβανόταν, όπως είχε προτείνει η Επιτροπή, η διαπραγµάτευση για ρήτρα προσχώρησης της Κοινότητας, αλλά προβλεπόταν ότι: «η Επιτροπή πρέπει να εξασφαλίσει ότι το καθεστώς για την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων, όπως ορίζεται στον κανονισµό 44/2001, εξακολουθεί να εφαρµόζεται όταν οι αποφάσεις που έχουν τεθεί από δικαστήριο κράτους µέλους αναγνωρίζονται και εκτελούνται από άλλο κράτος µέλος. Τις αναγκαίες εν προκειµένω επαφές µε τρίτες πρέπει να αναλάβει η Επιτροπή εγκαίρως πριν από τη ιπλωµατική ιάσκεψη που θα πραγµατοποιηθεί από 12 µέχρι 16 Μαΐου 2003». 7

8 Μετά από συζητήσεις µε τα κράτη µέλη και τρίτες χώρες, η Επιτροπή υπέβαλε στη ιπλωµατική ιάσκεψη την πρόταση να προστεθεί νέα παράγραφος 2 στο σχέδιο του άρθρου 8 του Πρωτοκόλλου για το Συµπληρωµατικό Ταµείο 5. Η τροποποιούµενη νέα παράγραφος είναι η εξής: «2. Συµβαλλόµενο Κράτος δύναται να εφαρµόζει άλλους κανόνες για την αναγνώριση και εκτέλεση των αποφάσεων, υπό την προϋπόθεση ότι το αποτέλεσµά τους είναι να εξασφαλίζουν την αναγνώριση και εκτέλεση των αποφάσεων σε τουλάχιστον ίδιο βαθµό όπως υπό την παράγραφο 1». Η προσθήκη αυτή της παραγράφου έγινε αποδεκτή από τη ιπλωµατική ιάσκεψη.. Κατά συνέπεια, στο κείµενο του Συµπληρωµατικού Πρωτοκόλλου δεν προβλέπεται να συνάψει το Πρωτόκολλο η Κοινότητα αυτή καθαυτή. Για να εξασφαλισθούν τα συµφέροντα της Κοινότητας όσον αφορά την εξωτερική αρµοδιότητα, ενώ παράλληλα θα παρέχεται η δυνατότητα στα κράτη µέλη να επικυρώσουν το Πρωτόκολλο, προτείνεται απόφαση του Συµβουλίου για την εξουσιοδότηση των κρατών µελών να συνάψουν το Πρωτόκολλο. Κατά συνέπεια, το Συµβούλιο θα µπορούσε κατ εξαίρεση να εξουσιοδοτήσει τα κράτη µέλη εκτός της ανίας, να υπογράψουν και να επικυρώσουν το Πρωτόκολλο για το Συµπληρωµατικό Ταµείο προς το συµφέρον της Κοινότητας. Το µέτρο αυτό πρέπει να θεωρηθεί ως προσωρινή λύση. Μακροπρόθεσµα, σε πρώτη ευκαιρία πρέπει να αναθεωρηθούν το Πρωτόκολλο για το Συµπληρωµατικό Ταµείο, καθώς και οι βασικές πράξεις, ώστε να καταστεί δυνατόν η Ευρωπαϊκή Κοινότητα να συνάψει τις πράξεις. Με βάση τη δέσµευση που ανέλαβαν οι υπουργοί Μεταφορών και οι αρχηγοί κρατών / κυβερνήσεων της ΕΕ, να είναι σε πλήρη λειτουργία το νέο Ταµείο πριν από το τέλος του 2003, πρέπει να εφαρµοσθεί αυστηρό χρονοδιάγραµµα για τη σύναψη του νέου Πρωτοκόλλου. Το Πρωτόκολλο για το Συµπληρωµατικό Ταµείο, σύµφωνα µε το άρθρο 21, θα τεθεί σε ισχύ τρεις µήνες αφότου οκτώ κράτη, στα οποία αντιστοιχούν συνολικώς τουλάχιστον 450 εκατοµ. τόνοι συνυπολογιζοµένου πετρελαίου, έχουν καταστεί Συµβαλλόµενα Μέρη στο Πρωτόκολλο. Η δραστηριοποίηση των κρατών µελών της ΕΕ επαρκεί κατά συνέπεια για να αρχίσει να ισχύει το Πρωτόκολλο. Η ειδική περίπτωση της Αυστρίας και του Λουξεµβούργου ύο κράτη µέλη δεν είναι ακόµα Συµβαλλόµενα Μέρη στη Σύµβαση περί Αστικής Ευθύνης και στη Σύµβαση για το Ταµείο που αποτελούν τη βάση του Πρωτοκόλλου, ιδιότητα η οποία αποτελεί προϋπόθεση για τη σύναψη του Πρωτοκόλλου για το Συµπληρωµατικό Ταµείο. Οι δύο αυτές συµβάσεις θίγουν συναφή θέµατα όσον αφορά τη σχέση προς τον κανονισµό 44/2001. Στις 19 Ιουλίου 2002 το Συµβούλιο κάλεσε την Επιτροπή να προετοιµάσει το συντοµότερο δυνατόν εξουσιοδότηση ώστε η Αυστρία και το Λουξεµβούργο να συνάψουν τις βασικές πράξεις. Κατά συνέπεια, προτείνεται στην παρούσα απόφαση να συµπεριληφθεί επίσης εξουσιοδότηση προς αυτά τα δύο κράτη µέλη να συνάψουν τις συµβάσεις περί Αστικής Ευθύνης και για το Ταµείο. εδοµένου ότι για την διαδικασία προσχώρησης θα χρειασθεί απαραιτήτως κάποιος χρόνος, προτείνεται η Αυστρία και το Λουξεµβούργο να υπογράψουν, να επικυρώσουν ή να προσχωρήσουν στο Πρωτόκολλο για το Συµπληρωµατικό Ταµείο µέχρι τις 31 εκεµβρίου Έγγραφο του ΝΟ LEG/CONF.14/7 8

9 Συµπέρασµα Για τους λόγους αυτούς η Επιτροπή προτείνει στο Συµβούλιο να εγκρίνει τη συνηµµένη απόφαση. Στον προϋπολογισµό της Κοινότητας δεν θα έχουν αντίκτυπο ούτε η απόφαση, αλλά ούτε και η προτεινόµενη σύναψη του Πρωτοκόλλου για το Συµπληρωµατικό Ταµείο από τα κράτη µέλη. 9

10 2003/0209 (AVC) Πρόταση ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ για την εξουσιοδότηση των κρατών µελών να υπογράψουν, να επικυρώσουν ή να προσχωρήσουν, προς το συµφέρον της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, στο Πρωτόκολλο του 2003 στη ιεθνή Σύµβαση περί Ιδρύσεως ιεθνούς Ταµείου Αποζηµίωσης Ζηµιών από Πετρελαϊκή Ρύπανση, του 1992, και για την εξουσιοδότηση της Αυστρίας και του Λουξεµβούργου, προς το συµφέρον της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, να προσχωρήσουν στις βασικές πράξεις ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ, Έχοντας υπόψη: τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, και ιδίως το άρθρο 61 εδάφιο (γ), το άρθρο 61 παράγραφος 5, το άρθρο 300 παράγραφος 2 πρώτο εδάφιο και το άρθρο 300 παράγραφος 3 δεύτερο εδάφιο, την πρόταση της Επιτροπής 6, τη συναίνεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου 7 Εκτιµώντας τα εξής: (1) Το Πρωτόκολλο στη ιεθνή Σύµβαση περί Ιδρύσεως ιεθνούς Ταµείου Αποζηµίωσης Ζηµιών Ρύπανσης από Πετρέλαιο, του 1992 (στο εξής «το Πρωτόκολλο για το Συµπληρωµατικό Ταµείο») αποσκοπεί στην εξασφάλιση επαρκούς, γρήγορης και αποτελεσµατικής αποζηµίωσης σε πρόσωπα που έχουν υποστεί ζηµίες από τις πετρελαιοκηλίδες πετρελαιοφόρων. Το Πρωτόκολλο για το Συµπληρωµατικό Ταµείο αντιµετωπίζει µια από τις σηµαντικότερες ελλείψεις της διεθνούς καθεστώτος για την ευθύνη έναντι πετρελαϊκής ρύπανσης επειδή αυξάνει σηµαντικά τα όρια αποζηµίωσης που παρέχονται υπό το ισχύον διεθνές σύστηµα. (2) Τα άρθρα 7 και 8 του Πρωτοκόλλου για το Συµπληρωµατικό Ταµείο αφορούν την κοινοτική νοµοθεσία σχετικά µε την δικαιοδοσία και την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων, όπως ορίζεται στον κανονισµό (ΕΚ) αριθ. 44/2001 του Συµβουλίου, της 22ας εκεµβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εµπορικές υποθέσεις ΕΕ C,, σ. ΕΕ C,, σ. ΕΕ L 12, , σ

11 (3) Η Κοινότητα και τα κράτη µέλη είναι από κοινού αρµόδια για τα θέµατα που καλύπτονται από το Πρωτόκολλο για το Συµπληρωµατικό Ταµείο, ενώ η Κοινότητα είναι αποκλειστικά αρµόδια όσον αφορά τα άρθρα 7 και 8 του Πρωτοκόλλου. (4) Σύµφωνα µε το Πρωτόκολλο για το Συµπληρωµατικό Ταµείο, µόνον κυρίαρχα κράτη δύνανται να καταστούν Συµβαλλόµενα Μέρη κατά συνέπεια δεν είναι δυνατόν η Κοινότητα να επικυρώσει ή να προσχωρήσει στο Πρωτόκολλο, ούτε υπάρχει προοπτική ότι αυτό θα είναι δυνατόν στο εγγύς µέλλον. (5) Το Συµβούλιο πρέπει ως εκ τούτου να εξουσιοδοτήσει τα κράτη µέλη να υπογράψουν και να συνάψουν το Πρωτόκολλο για το Συµπληρωµατικό Ταµείο προς το συµφέρον της Κοινότητας, υπό τους όρους που καθορίζονται στην παρούσα απόφαση. (6) Σύµφωνα µε τα άρθρα 1 και 2 του Πρωτοκόλλου σχετικά µε τη θέση της ανίας που συνάπτονται στη συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και στη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, η ανία δεν λαµβάνει µέρος στην έγκριση της παρούσας απόφασης και δεν δεσµεύεται από την παρούσα απόφαση ή δεν υπόκειται στην εφαρµογή της. (7) Μόνον τα Συµβαλλόµενα Μέρη στις βασικές πράξεις είναι δυνατόν να γίνουν Συµβαλλόµενα Μέρη στο Πρωτόκολλο για το Συµπληρωµατικό Ταµείο. Η Αυστρία και το Λουξεµβούργο δεν είναι Συµβαλλόµενα Μέρη στις βασικές πράξεις. εδοµένου ότι οι βασικές πράξεις περιλαµβάνουν διατάξεις που αφορούν τον κανονισµό (ΕΚ) αριθ. 44/2001, η Αυστρία και το Λουξεµβούργο πρέπει επίσης να εξουσιοδοτηθούν να προσχωρήσουν στις πράξεις αυτές. (8) Τα κράτη µέλη πρέπει να υπογράψουν, να επικυρώσουν ή να προσχωρήσουν το συντοµότερο δυνατόν και οπωσδήποτε πριν από το τέλος του (9) Η κατάσταση της Αυστρίας και του Λουξεµβούργου είναι διαφορετική επειδή δεν δύνανται να καταστούν Συµβαλλόµενα Μέρη στο Πρωτόκολλο για το Συµπληρωµατικό Ταµείο µέχρις ότου προσχωρήσουν στις βασικές πράξεις. Για το λόγο αυτό, η Αυστρία και το Λουξεµβούργο πρέπει να υπογράψουν, να επικυρώσουν ή να προσχωρήσουν στο Πρωτόκολλο για το Συµπληρωµατικό Ταµείο το αργότερο µέχρι τις 31 εκεµβρίου 2005, ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ: Άρθρο 1 1. Εξουσιοδοτούνται τα κράτη µέλη να υπογράψουν, να επικυρώσουν ή να προσχωρήσουν, προς το συµφέρον της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, στο Πρωτόκολλο του 2003 στη ιεθνή Σύµβαση περί Ιδρύσεως ιεθνούς Ταµείου Αποζηµίωσης Ζηµιών Ρύπανσης από Πετρέλαιο, του 1992 («Πρωτόκολλο για το Συµπληρωµατικό Ταµείο») υπό τις προϋποθέσεις που ορίζονται στα ακόλουθα άρθρα. Το κείµενο του Πρωτοκόλλου για το Συµπληρωµατικό Ταµείο συνάπτεται ως Παράρτηµα 1 της παρούσας απόφασης. 2. Εξουσιοδοτούνται επίσης η Αυστρία και το Λουξεµβούργο να προσχωρήσουν στις βασικές πράξεις. 11

12 Τα κείµενα των βασικών πράξεων συνάπτονται ως Παραρτήµατα 1 και 2 της παρούσας απόφασης. 3. Στην παρούσα απόφαση, ο όρος «βασικές πράξεις» σηµαίνει το Πρωτόκολλο του 1992 για την τροποποίηση της ιεθνούς Σύµβασης του 1969 περί Αστικής Ευθύνης για τη Ρύπανση από Πετρέλαιο και το Πρωτόκολλο του 1992 για την τροποποίηση της ιεθνούς Σύµβασης του 1971 περί Ιδρύσεως ιεθνούς Ταµείου για την Αποζηµίωση Ζηµιών Ρύπανσης από Πετρέλαιο. Άρθρο 2 Κατά την υπογραφή, την επικύρωση ή την προσχώρηση στις πράξεις που αναφέρονται στο άρθρο 1, τα κράτη µέλη ενηµερώνουν γραπτώς τον Γενικό Γραµµατέα του ιεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισµού ότι η υπογραφή, επικύρωση ή προσχώρηση επιτελέσθηκε σύµφωνα µε την παρούσα απόφαση. Άρθρο 3 Τα κράτη µέλη λαµβάνουν τα απαραίτητα µέτρα για να υπογράψουν, να επικυρώσουν ή να εκφράσουν µε άλλο τρόπο τη συναίνεσή τους να δεσµεύονται από το Πρωτόκολλο για το Συµπληρωµατικό Ταµείο το συντοµότερο δυνατόν και οπωσδήποτε πριν από το τέλος του Η Αυστρία και το Λουξεµβούργο λαµβάνουν τα απαραίτητα µέτρα για να υπογράψουν, να επικυρώσουν ή να εκφράσουν µε άλλο τρόπο τη συναίνεσή τους να δεσµεύονται από το Πρωτόκολλο για το Συµπληρωµατικό Ταµείο πριν από την 31η εκεµβρίου Άρθρο 4 Τα κράτη µέλη καταβάλλουν τις µέγιστες προσπάθειες να εξασφαλίσουν ότι, σε πρώτη ευκαιρία, θα τροποποιηθεί το Πρωτόκολλο για το Συµπληρωµατικό Ταµείο, καθώς και οι βασικές πράξεις, ώστε να καταστεί δυνατόν να γίνει Συµβαλλόµενο Μέρος η Κοινότητα. Βρυξέλλες, Για το Συµβούλιο Ο Πρόεδρος 12

13 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 1 ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΤΟΥ 2003 ΣΤΗ ΙΕΘΝΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ Ι ΡΥΣΗ ΙΕΘΝΟΥΣ ΤΑΜΕΙΟΥ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗΣ ΖΗΜΙΩΝ ΡΥΠΑΝΣΗΣ ΑΠΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ, ΤΟΥ ΤΑ ΣΥΜΒΑΛΛΟΜΕΝΑ ΚΡΑΤΗ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΥ, ΕΧΟΝΤΑΣ ΥΠΟΨΗ τη ιεθνή Σύµβαση περί Αστικής Ευθύνης για Ζηµίες Ρύπανσης από Πετρέλαιο, του 1992 (στο εξής «Σύµβαση του 1992 περί Ευθύνης»), ΕΧΟΝΤΑΣ ΛΑΒΕΙ ΥΠΟΨΗ τη ιεθνή Σύµβαση περί Ιδρύσεως ιεθνούς Ταµείου για την Αποζηµίωση Ζηµιών Ρύπανσης από Πετρέλαιο, του 1992 (στο εξής «Σύµβαση του 1992 για το Ταµείο»), ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΟΝΤΑΣ τη σπουδαιότητα της διατήρησης σε ισχύ του διεθνούς συστήµατος ευθύνης και αποζηµίωσης για ζηµίες ρύπανσης από πετρέλαιο, ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΟΝΤΑΣ ότι η µέγιστη αποζηµίωση σύµφωνα µε τη Σύµβαση του 1992 για το Ταµείο ενδεχοµένως να είναι ανεπαρκής για την κάλυψη αναγκών αποζηµίωσης υπό ορισµένες περιστάσεις σε ορισµένα Συµβαλλόµενα Κράτη στην εν λόγω Σύµβαση, ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ότι αρκετά Συµβαλλόµενα Κράτη στη Σύµβαση του 1992 περί Ευθύνης και την Σύµβαση του 1992 για το Ταµείο θεωρούν απαραίτητο ότι επείγει να διατεθούν πρόσθετα κεφάλαια για αποζηµίωση, µέσω της σύστασης συµπληρωµατικού συστήµατος στο οποίο θα έχουν τη δυνατότητα πρόσβασης τα κράτη µέλη εφόσον το επιθυµούν. ΘΕΩΡΩΝΤΑΣ ότι το συµπληρωµατικό σύστηµα πρέπει να επιδιώκει να εξασφαλίζει την πλήρη αποζηµίωση των θυµάτων ζηµιών πετρελαϊκής ρύπανσης έναντι απωλειών ή ζηµιών και θα πρέπει επίσης να µετριάζει τις δυσκολίες που αντιµετωπίζουν τα θύµατα στις περιπτώσεις όπου υφίσταται ο κίνδυνος το ποσό αποζηµίωσης που είναι διαθέσιµο υπό την Σύµβαση του 1992 περί Ευθύνης και τη Σύµβαση του 1992 για το Ταµείο να µην επαρκεί για την πληρωµή στο ακέραιο τεκµηριωµένων αξιώσεων, και ότι, ως εκ τούτου, το ιεθνές Ταµείο Αποζηµίωσης Ζηµιών Ρύπανσης από πετρέλαιο, του 1992, αποφάσισε προσωρινά ότι θα πληρώνει µόνο µέρος οποιασδήποτε τεκµηριωµένης αξίωσης, ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι δυνατότητα πρόσβασης στο συµπληρωµατικό σύστηµα θα έχουν µόνον τα Συµβαλλόµενα Κράτη στη Σύµβαση του 1992 για το Ταµείο, 9 Πρέπει να επισηµανθεί ότι το περιλαµβανόµενο στο παρόν παράρτηµα κείµενο του Πρωτοκόλλου είναι το κείµενο που εγκρίθηκε από την ιπλωµατική ιάσκεψη στις 16 Μαΐου 2003, δεν αποτελεί όµως το επίσηµο κείµενο του Πρωτοκόλλου το οποίο δεν ήταν διαθέσιµο τη στιγµή που εγκρίθηκε η παρούσα πρόταση. Εξυπακούεται ότι το επίσηµο κείµενο, αφότου είναι διαθέσιµο, υπερισχύει του κειµένου που περιλαµβάνεται στο παρόν παράρτηµα. 13

14 ΣΥΜΦΩΝΗΣΑΝ ΤΑ ΕΞΗΣ: Γενικές διατάξεις Άρθρο 1 Για τους σκοπούς του παρόντος Πρωτοκόλλου : 1. «Σύµβαση του 1992 περί Ευθύνης» σηµαίνει τη ιεθνή Σύµβαση περί Αστικής Ευθύνης για Ζηµίες Ρύπανσης από Πετρέλαιο, του «Σύµβαση 1992 για το Ταµείο» σηµαίνει τη ιεθνή Σύµβαση περί Ιδρύσεως ιεθνούς Ταµείου για την Αποζηµίωση Ζηµιών Ρύπανσης από Πετρέλαιο, του «Ταµείο 1992» σηµαίνει το ιεθνές Ταµείο για την Αποζηµίωση Ζηµιών Ρύπανσης από Πετρέλαιο, του 1992, που ιδρύθηκε µε τη Σύµβαση του 1992 για το Ταµείο 4. «Συµβαλλόµενο Κράτος» σηµαίνει το Συµβαλλόµενο Κράτος στο παρόν Πρωτόκολλο, εκτός αναφοράς περί του αντιθέτου 5. Όταν διατάξεις της Σύµβασης του 1992 ενσωµατώνονται στο παρόν Πρωτόκολλο µε παραποµπή, ως «Ταµείο» στη Σύµβαση αυτή νοείται το «Συµπληρωµατικό Ταµείο» εκτός αναφοράς περί του αντιθέτου 6. Οι όροι «πλοίο», «πρόσωπο», «πλοιοκτήτης», «πετρέλαιο», «ζηµία από ρύπανση», «προληπτικά µέτρα» και «περιστατικό» έχουν την ίδια έννοια όπως στο άρθρο 1 της Σύµβασης του 1992 περί Αστικής Ευθύνης 7. Οι όροι «συνυπολογιζόµενο πετρέλαιο», «λογιστική µονάδα», «τόνος», «εγγυητής» και «τερµατικός σταθµός» έχουν την ίδια έννοια όπως στη Σύµβαση του 1992 για το Ταµείο 8. «Τεκµηριωµένη αξίωση» νοείται αξίωση η οποία έχει αναγνωριστεί από το Ταµείο του 1992 ή έχει γίνει αποδεκτή µε απόφαση αρµοδίου δικαστηρίου ανεγνωρισµένη από το Ταµείο του 1992 ότι δεν υπόκειται στις συνήθεις µορφές αναθεώρησης και η οποία θα ήταν πλήρως αποζηµιώσιµη εάν δεν ίσχυε για το περιστατικό το όριο που καθορίζεται στο άρθρο 4 παράγραφος 4 της Σύµβασης του 1992 για το Ταµείο 9. «Συνέλευση» σηµαίνει τη Συνέλευση του ιεθνούς Συµπληρωµατικού Ταµείου Αποζηµίωσης ζηµιών ρύπανσης από πετρέλαιο, του «Οργανισµός» σηµαίνει τον ιεθνή Ναυτιλιακό Οργανισµό 11. «Γενικός Γραµµατέας» σηµαίνει τον Γενικό Γραµµατέα του Οργανισµού. 14

15 Άρθρο 2 1. Ιδρύεται ιεθνές Συµπληρωµατικό Ταµείο για την Aποζηµίωση Ζηµιών Ρύπανσης από Πετρέλαιο, υπό την ονοµασία " ιεθνές Συµπληρωµατικό Ταµείο Αποζηµίωσης Ζηµιών Ρύπανσης από Πετρέλαιο", του 2003 (στο εξής «Συµπληρωµατικό Ταµείο»), 2. Το Συµπληρωµατικό Ταµείο αναγνωρίζεται σε κάθε Συµβαλλόµενο Κράτος ως νοµικό πρόσωπο ικανό, σύµφωνα µε το δίκαιο του κράτους αυτού, να έχει δικαιώµατα και υποχρεώσεις και να παρίσταται ως διάδικος ενώπιον των δικαστηρίων του κράτους αυτού. Κάθε συµβαλλόµενο κράτος αναγνωρίζει τον ιευθυντή του Συµπληρωµατικού Ταµείου ως νόµιµο εκπρόσωπο του Συµπληρωµατικού Ταµείου. Άρθρο 3 Το παρόν Πρωτόκολλο εφαρµόζεται αποκλειστικώς: (α) σε ζηµία από ρύπανση που προκαλείται: (i) στην επικράτεια, συµπεριλαµβανοµένων των χωρικών υδάτων, του Συµβαλλόµενου Κράτους, και (ii) στην αποκλειστική οικονοµική ζώνη Συµβαλλοµένου Κράτους, όπως ορίζεται από το διεθνές δίκαιο, ή, σε περίπτωση που το Συµβαλλόµενο Κράτος δεν έχει καθορίσει αυτήν την ζώνη, η πέραν και παρακείµενη των χωρικών υδάτων περιοχή αυτού του κράτους όπως ορίζεται από το εν λόγω κράτος σύµφωνα µε το διεθνές δίκαιο και µη εκτεινόµενη πέραν των 200 ναυτικών µιλίων από τις γραµµές βάσης από τις οποίες µετράται το εύρος των χωρικών υδάτων (β) στα προληπτικά µέτρα, όποτε λαµβάνονται, για να αποσοβηθούν ή να ελαχιστοποιηθούν οι εν λόγω ζηµίες. Συµπληρωµατική αποζηµίωση Άρθρο 4 1. Το Συµπληρωµατικό Ταµείο καταβάλλει αποζηµίωση σε οποιοδήποτε πρόσωπο υφίσταται ζηµία αν το πρόσωπο αυτό δεν έλαβε πλήρη και επαρκή αποζηµίωση για τεκµηριωµένη αξίωση για την εν λόγω ζηµία σύµφωνα µε τους όρους της Σύµβασης του 1992 για το Ταµείο, επειδή η συνολική ζηµία υπερβαίνει, ή υπάρχει ο κίνδυνος να υπερβεί, το ισχύον όριο αποζηµίωσης που ορίζεται στο άρθρο 4 παράγραφος 4 της Σύµβασης του 1992 για το Ταµείο σχετικά µε οποιοδήποτε περιστατικό. 2(α) Το συνολικό ποσό αποζηµίωσης που καταβάλλεται από το Συµπληρωµατικό Ταµείο σύµφωνα µε το παρόν άρθρο περιορίζεται για κάθε περιστατικό, έτσι ώστε το άθροισµα του ποσού αυτού µε το ποσό αποζηµίωσης το οποίο καταβάλλεται σύµφωνα µε την Σύµβαση του 1992 περί Ευθύνης και τη Σύµβαση του 1992 για το Ταµείο κατ εφαρµογήν του παρόντος Πρωτοκόλλου να µην υπερβαίνει 750 εκατοµµύρια λογιστικές µονάδες. 15

16 (β) Το ποσό των 750 εκατοµµυρίων λογιστικών µονάδων που αναφέρεται στην παράγραφο 2(α) µετατρέπεται στο εθνικό νόµισµα µε βάση την ισοτιµία µεταξύ αυτού του νοµίσµατος και του ειδικού τραβηκτικού δικαιώµατος την ηµεροµηνία που καθορίζεται από την Συνέλευση του Ταµείου του 1992 για τη µετατροπή του µέγιστου ποσού που καταβάλλεται σύµφωνα µε την Σύµβαση του 1992 περί Ευθύνης και τη Σύµβαση του 1992 για το Ταµείο. 3. Όταν το ποσό των τεκµηριωµένων αξιώσεων έναντι του Συµπληρωµατικού Ταµείου υπερβαίνει το συνολικό ποσό αποζηµίωσης που είναι καταβλητέο σύµφωνα µε την παράγραφο 2, το διαθέσιµο ποσό διανέµεται κατά τρόπο ώστε να είναι η ίδια για όλους τους ενάγοντες η αναλογία µεταξύ κάθε τεκµηριωµένης αξίωσης και του ποσού αποζηµίωσης που πράγµατι εισπράττεται από τον ενάγοντα σύµφωνα µε το παρόν Πρωτόκολλο. 4. Το Συµπληρωµατικό Ταµείο καταβάλλει αποζηµίωση αποκλειστικά και µόνον για τεκµηριωµένες αξιώσεις, όπως ορίζεται στο άρθρο 1 παράγραφος 8. Άρθρο 5 Το Συµπληρωµατικό Ταµείο καταβάλλει αποζηµίωση αφού η Συνέλευση του Ταµείου του 1992 έχει κρίνει ότι το συνολικό ποσό των τεκµηριωµένων αξιώσεων υπερβαίνει, ή υπάρχει ο κίνδυνος το συνολικό ποσό των τεκµηριωµένων αξιώσεων να υπερβεί το συνολικό ποσό αποζηµίωσης που είναι διαθέσιµο υπό το άρθρο 4 παράγραφος 4 της Σύµβασης του 1992 για το Ταµείο και, ως εκ τούτου, η Συνέλευση του Ταµείου του 1992 έχει αποφασίσει προσωρινώς ή τελικώς ότι οι πληρωµές θα γίνονται µόνον για µέρος της κάθε τεκµηριωµένης αξίωσης. Η Συνέλευση του Συµπληρωµατικού Ταµείου αποφασίζει εν συνεχεία κατά πόσον και σε ποιο βαθµό το Συµπληρωµατικό Ταµείο θα καταβάλει το µερίδιο τεκµηριωµένης αξίωσης που δεν πληρώθηκε σύµφωνα µε τη Σύµβαση του 1992 περί Ευθύνης και τη Σύµβαση του 1992 για το Ταµείο. Άρθρο 6 1. Με την επιφύλαξη του άρθρου 15 παράγραφοι 2 και 3, τα δικαιώµατα αποζηµίωσης κατά του Συµπληρωµατικού Ταµείου αποσβέννυνται µόνον εφόσον έχουν αποσβεσθεί έναντι του Ταµείου του 1992 σύµφωνα µε το άρθρο 6 της Σύµβασης του 1992 για το Ταµείο. 2. Αξίωση που έχει εγερθεί έναντι του Ταµείου του 1992 θεωρείται ως αξίωση που έχει εγείρει ο ίδιος ενάγων κατά του Συµπληρωµατικού Ταµείου. Άρθρο 7 1. Οι διατάξεις του άρθρου 7 παράγραφοι 1, 2, 4, 5 και 6 της Σύµβασης του 1992 για το Ταµείο ισχύουν για τις αγωγές αποζηµίωσης κατά του Συµπληρωµατικού Ταµείου, σύµφωνα µε το άρθρο 4 παράγραφος 1 το παρόντος Πρωτοκόλλου. 2. Όταν αγωγή αποζηµίωσης για ζηµία από ρύπανση έχει κατατεθεί ενώπιον δικαστηρίου αρµοδίου σύµφωνα µε το άρθρο IX της Σύµβασης του 1992 περί Αστικής Ευθύνης κατά πλοιοκτήτη ή εγγυητή του, το ικαστήριο αυτό έχει την αποκλειστική δικαιοπρακτική αρµοδιότητα για οποιαδήποτε αγωγή κατά του 16

17 Συµπληρωµατικού Ταµείου για αποζηµίωση σύµφωνα µε τις διατάξεις του άρθρου 4 του παρόντος Πρωτοκόλλου όσον αφορά την ίδια ζηµία. Ωστόσο, όταν η αγωγή αποζηµίωσης για ζηµία από ρύπανση σύµφωνα µε τη Σύµβαση του 1992 περί Ευθύνης έχει υποβληθεί ενώπιον δικαστηρίου Συµβαλλοµένου Κράτους στην Σύµβαση του 1992 περί Ευθύνης αλλά όχι στο παρόν Πρωτόκολλο, οποιαδήποτε αγωγή κατά του Συµπληρωµατικού Ταµείου σύµφωνα µε το άρθρο 4 του παρόντος Πρωτοκόλλου, υποβάλλεται, κατ επιλογή του ενάγοντα, είτε ενώπιον δικαστηρίου του κράτους όπου το Συµπληρωµατικό Ταµείο έχει την έδρα του, είτε ενώπιον οποιουδήποτε ικαστηρίου Συµβαλλοµένου Κράτους στο παρόν Πρωτόκολλο το οποίο είναι αρµόδιο σύµφωνα µε το άρθρο IX της Σύµβασης του 1992 περί Αστικής Ευθύνης. 3. Με την επιφύλαξη της παραγράφου 1, όταν αγωγή αποζηµίωσης για ζηµία από ρύπανση κατά του Ταµείου του 1992 έχει κατατεθεί ενώπιον δικαστηρίου Συµβαλλοµένου Κράτους στη Σύµβαση του 1992 για το Ταµείο αλλά όχι στο παρόν Πρωτόκολλο, οποιαδήποτε συναφής αγωγή κατά του Συµπληρωµατικού Ταµείου υποβάλλεται, κατ επιλογή του ενάγοντα, είτε ενώπιον δικαστηρίου του κράτους όπου το Συµπληρωµατικό Ταµείο έχει την έδρα του είτε ενώπιον οποιουδήποτε δικαστηρίου Συµβαλλοµένου Μέρους είναι αρµόδιο σύµφωνα µε την παράγραφο 1. Άρθρο 8 1. Με την επιφύλαξη οποιασδήποτε απόφασης σχετικά µε τη διανοµή που προβλέπεται στο άρθρο 4 παράγραφος 3 του παρόντος Πρωτοκόλλου, κάθε δικαστική απόφαση η οποία εκδίδεται κατά του Συµπληρωµατικού Ταµείου από ικαστήριο το οποίο έχει δικαιοδοσία σύµφωνα µε το άρθρο 7 του παρόντος Πρωτοκόλλου, µόλις καταστεί εκτελεστή το κράτος όπου εκδόθηκε και εφόσον δεν υπόκειται πλέον σε αυτό το κράτος σε τακτικά ένδικα µέσα, αναγνωρίζεται και είναι εκτελεστή σε κάθε Συµβαλλόµενο Κράτος υπό τους ιδίους όρους που αναγράφονται στο άρθρο ΙΧ της Συνθήκης του 1992 περί Αστικής Ευθύνης. 2. Συµβαλλόµενο Κράτος δύναται να εφαρµόζει άλλους κανόνες για την αναγνώριση και εκτέλεση των αποφάσεων, υπό την προϋπόθεση ότι το αποτέλεσµά τους είναι να εξασφαλίζουν την αναγνώριση και εκτέλεση των αποφάσεων σε τουλάχιστον ίδιο βαθµό όπως υπό την παράγραφο 1. Άρθρο 9 1. Ως προς οποιοδήποτε ποσό αποζηµίωσης για ζηµία το οποίο καταβλήθηκε από το Συµπληρωµατικό Ταµείο σύµφωνα µε το άρθρο 4 παράγραφος 1 του παρόντος Πρωτοκόλλου, το Συµπληρωµατικό Ταµείο αποκτά δια υποκαταστάσεως τα δικαιώµατα που έχει το πρόσωπο που αποζηµιώθηκε κατά του πλοιοκτήτη ή κατά του εγγυητή του πλοιοκτήτη. 2. Το Συµπληρωµατικό Ταµείο αποκτά δια υποκαταστάσεως τα δικαιώµατα τα οποία το πρόσωπο το οποίο αποζηµιώθηκε από το Συµπληρωµατικό Ταµείο έχει σύµφωνα µε τη Σύµβαση του 1992 για το Ταµείο κατά του Ταµείου του

18 3. Τίποτε στην παρούσα Σύµβαση δεν παραβλάπτει τα δικαιώµατα αναγωγής ή υποκατάστασης του Συµπληρωµατικού Ταµείου εναντίον οποιουδήποτε προσώπου, εκτός από αυτά που αναφέρονται στις προηγούµενες παραγράφους. Σε κάθε περίπτωση, το δικαίωµα του Συµπληρωµατικού Ταµείου σε υποκατάσταση εναντίον αυτών των προσώπων δεν είναι λιγότερο ευνοϊκό από το αντίστοιχο δικαίωµα του ασφαλιστή του προσώπου στο οποίο καταβλήθηκε αποζηµίωση 4. Με την επιφύλαξη οποιωνδήποτε άλλων δικαιωµάτων υποκατάστασης ή αναγωγής κατά του Συµπληρωµατικού Ταµείου που είναι δυνατό να υπάρχουν, Συµβαλλόµενο Κράτος ή οργανισµός αυτού που κατέβαλε αποζηµίωση για ζηµία σύµφωνα µε τις διατάξεις της εθνικής νοµοθεσίας, αποκτά δια υποκαταστάσεως τα δικαιώµατα τα οποία θα είχε σύµφωνα µε το παρόν Πρωτόκολλο το πρόσωπο που έλαβε την αποζηµίωση. Εισφορές Άρθρο Ετήσιες εισφορές στο Συµπληρωµατικό Ταµείο καταβάλλονται για κάθε Συµβαλλόµενο Κράτος από οποιοδήποτε πρόσωπο το οποίο, κατά το ηµερολογιακό έτος που αναφέρεται στο άρθρο 11 παράγραφος 2 στοιχείο (α) ή (β), παρέλαβε συνολικές ποσότητες άνω των τόνων: (α) συνυπολογιζοµένου πετρελαίου το οποίο µεταφέρθηκε δια θαλάσσης στους λιµένες ή τις τερµατικές εγκαταστάσεις που ευρίσκονται στην επικράτεια του εν λόγω Συµβαλλόµενου Κράτους µέλους και (β) συνυπολογιζοµένου πετρελαίου σε οποιεσδήποτε εγκαταστάσεις που ευρίσκονται στην επικράτεια του εν λόγω Συµβαλλόµενου Κράτους, που µεταφέρθηκε διά θαλάσσης και εκφορτώθηκε σε λιµένες και τερµατικούς σταθµούς κράτους το οποίο δεν είναι Συµβαλλόµενο, υπό την προϋπόθεση ότι το συνυπολογιζόµενο πετρέλαιο λαµβάνεται υπόψη µόνον µε βάση το παρόν εδάφιο κατά την πρώτη παραλαβή σε Συµβαλλόµενο Κράτος µετά την εκφόρτωσή του στο εν λόγω µη Συµβαλλόµενο Κράτος. 2. Οι διατάξεις του άρθρου 10 παράγραφος 2 της Σύµβασης του 1992 για το Ταµείο εφαρµόζεται όσον αφορά την υποχρέωση καταβολής εισφορών στο Συµπληρωµατικό Ταµείο. Άρθρο Για την εκτίµηση του ποσού, τυχόν ετησίων εισφορών και λαµβάνοντας υπόψη την ανάγκη να διατηρείται επαρκής ρευστότητα κονδυλίων, η Συνέλευση καταρτίζει κάθε ηµερολογιακό έτος εκτίµηση υπό µορφή προϋπολογισµού των: (i) απανών (α) κόστος και δαπάνες διοίκησης του Συµπληρωµατικού Ταµείου για το αντίστοιχο έτος και οποιοδήποτε έλλειµµα από ενέργειες προηγουµένων ετών 18

19 (β) πληρωµές που πρόκειται να πραγµατοποιηθούν από το Συµπληρωµατικό Ταµείο µέσα στο έτος για την ικανοποίηση των αξιώσεων κατά του Συµπληρωµατικού Ταµείου σύµφωνα µε το άρθρο 4, συµπεριλαµβανοµένων αποπληρωµών δανείων που έχουν ληφθεί προηγουµένως από το Συµπληρωµατικό Ταµείο για την ικανοποίηση αυτών των αξιώσεων. (ii) Εσόδων (α) πλεονάζοντα κεφάλαια από ενέργειες προηγουµένων ετών, συµπεριλαµβανοµένων τυχόν τόκων (β) ετήσιες εισφορές, εάν απαιτούνται για να ισοσκελισθεί ο προϋπολογισµός (γ) οποιαδήποτε άλλα έσοδα. 2. Η Συνέλευση αποφασίζει για το συνολικό ποσό των ετήσιων εισφορών που πρέπει να καταβληθούν. Με βάση την απόφαση αυτή, ο ιευθυντής του Συµπληρωµατικού Ταµείου υπολογίζει, ανά Συµβαλλόµενο Κράτος, για κάθε πρόσωπο που αναφέρεται στο άρθρο 10, το ποσό της ετήσιας εισφοράς του προσώπου αυτού: (α) (β) όσον αφορά την εισφορά για την κάλυψη των πληρωµών που αναφέρονται στην παράγραφο 1(i)(α), µε βάση σταθερό ποσό ανά τόνο συνυπολογιζοµένου πετρελαίου που παραλήφθηκε από τέτοιο πρόσωπο στο αντίστοιχο κράτος κατά το προηγούµενο ηµερολογιακό έτος όσον αφορά την εισφορά για την κάλυψη των πληρωµών που αναφέρονται στην παράγραφο 1(i)(β), µε βάση σταθερό ποσό ανά τόνο συνυπολογιζοµένου πετρελαίου που παραλήφθηκε από τέτοιο πρόσωπο το προηγούµενο ηµερολογιακό έτος κατά το οποίο σηµειώθηκε το περιστατικό, υπό τον προϋπόθεση ότι το κράτος ήταν Συµβαλλόµενο Κράτος στο παρόν Πρωτόκολλο την ηµεροµηνία που συνέβη το περιστατικό. 3. Τα ποσά που αναφέρονται στην παράγραφο 2 υπολογίζονται µε διαίρεση του συνολικού ποσού των απαιτούµενων εισφορών µε τη συνολική ποσότητα συνυπολογιζοµένου πετρελαίου που παρελήφθη στο σύνολο των κρατών µελών κατά το συγκεκριµένο έτος 4. Η ετήσια εισφορά καταβάλλεται την ηµεροµηνία που ορίζεται στον εσωτερικό κανονισµό του Συµπληρωµατικού Ταµείου. Η Συνέλευση δύναται να αποφασίσει διαφορετική ηµεροµηνία για την καταβολή. 5. Η Συνέλευση δύναται να αποφασίσει, υπό τις προϋποθέσεις που θα οριστούν στους οικονοµικούς κανονισµούς του Συµπληρωµατικού Ταµείου, να µεταφέρει ποσά µεταξύ των πιστώσεων που παραλήφθηκαν σύµφωνα µε την παράγραφο 2 στοιχείο α) και ποσών που παραλήφθηκαν σύµφωνα µε την παράγραφο 2 στοιχείο β). 19

20 Άρθρο Οι διατάξεις του άρθρου 13 της Σύµβασης του 1992 για το Ταµείο εφαρµόζονται για τις εισφορές στο Συµπληρωµατικό Ταµείο. 2. Συµβαλλόµενο Κράτος επιτρέπεται να αναλάβει το ίδιο την υποχρέωση να πληρώσει εισφορές στο Συµπληρωµατικό Ταµείο σύµφωνα µε τη διαδικασία που ορίζεται στο άρθρο 14 της Σύµβασης του 1992 για το Ταµείο. Άρθρο Τα Συµβαλλόµενα Κράτη γνωστοποιούν στον ιευθυντή του Συµπληρωµατικού Ταµείου πληροφορίες σχετικές µε τις παραλαβές πετρελαίου σύµφωνα µε το άρθρο 15 της Σύµβασης του 1992 για το Ταµείο υπό τον όρο, ωστόσο, ότι οι γνωστοποιήσεις προς τον ιευθυντή του Ταµείου του 1992 σύµφωνα µε το άρθρο 15 παράγραφος 2 της Σύµβασης του 1992 για το Ταµείο θεωρείται ότι έχουν γίνει επίσης σύµφωνα µε το παρόν Πρωτόκολλο. 2. Εάν Συµβαλλόµενο Κράτος δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του να υποβάλει τη γνωστοποίηση που αναφέρεται στην παράγραφο 1 και τούτο έχει ως αποτέλεσµα οικονοµική ζηµία για το Συµπληρωµατικό Ταµείο, το Συµβαλλόµενο Κράτος υποχρεούται να αποζηµιώσει το Συµπληρωµατικό Ταµείο για τέτοια ζηµία. Η Συνέλευση αποφασίζει, µετά από σύσταση του ιευθυντή του Συµπληρωµατικού Ταµείου, εάν η αποζηµίωση αυτή πρέπει να πληρωθεί από το Συµβαλλόµενο Κράτος. Άρθρο Με την επιφύλαξη του άρθρου 10, για τους σκοπούς του παρόντος Πρωτοκόλλου θεωρείται ότι κάθε Συµβαλλόµενο Κράτος παραλαµβάνει τουλάχιστον 1 εκατ. τόνους συνυπολογιζοµένου πετρελαίου. 2. Όταν η συνολική ποσότητα συνυπολογιζοµένου πετρελαίου που παραλαµβάνει Συµβαλλόµενο Κράτος είναι κατώτερη από 1 εκατ. τόνους, το Συµβαλλόµενου Κράτος αναλαµβάνει τις υποχρεώσεις που απορρέουν από το παρόν Πρωτόκολλο για οποιοδήποτε πρόσωπο θα όφειλε να εισφέρει στο Συµπληρωµατικό Ταµείο για πετρέλαιο που παραλαµβάνεται στην επικράτεια του κράτους αυτού, εφόσον δεν υπάρχει πρόσωπο υπεύθυνο για τη συνολική ποσότητα πετρελαίου που παραλήφθηκε. Άρθρο Εάν σε Συµβαλλόµενο Κράτος δεν υπάρχει πρόσωπο που πληροί τις προϋποθέσεις του άρθρου 10, το Συµβαλλόµενο Κράτος ενηµερώνει, για τους σκοπούς του παρόντος Πρωτοκόλλου, τον ιευθυντή του Συµπληρωµατικού Ταµείου. 2. εν καταβάλλεται αποζηµίωση από το Συµπληρωµατικό Ταµείο για ζηµία από ρύπανση στην επικράτεια, στα χωρικά ύδατα ή στην αποκλειστική οικονοµική ζώνη ή στην περιοχή που καθορίζεται σύµφωνα µε το άρθρο 3 στοιχείο (α)(ii), του παρόντος Πρωτοκόλλου, Συµβαλλοµένου Κράτους για συγκεκριµένο περιστατικό ή 20

21 για προληπτικά µέτρα, οπουδήποτε λήφθηκαν, για την πρόληψη ή ελαχιστοποίηση τέτοιας ζηµίας, µέχρις ότου οι υποχρεώσεις κοινοποίησης στον ιευθυντή του Συµπληρωµατικού Ταµείου σύµφωνα µε το άρθρο 13 παράγραφος 1 και την παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου έχουν εκπληρωθεί από το Συµβαλλόµενο Κράτος για όλα τα έτη προτού συµβεί το περιστατικό. Η Συνέλευση καθορίζει στους εσωτερικούς κανονισµούς της τις συνθήκες υπό τις οποίες το Συµβαλλόµενο Κράτος θεωρείται ότι έχει παραλείψει να συµµορφωθεί µε τις υποχρεώσεις του. 3. Εάν έχει απορριφθεί προσωρινά η χορήγηση αποζηµίωσης σύµφωνα µε την παράγραφο 2, απορρίπτεται οριστικώς η χορήγηση αποζηµίωσης για το περιστατικό αυτό εάν οι υποχρεώσεις γνωστοποίησης στον ιευθυντή του Συµπληρωµατικού Ταµείου σύµφωνα µε το άρθρο 13 παράγραφος 1 και την παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου δεν έχουν τηρηθεί εντός ενός έτους αφότου ο ιευθυντής του Συµπληρωµατικού Ταµείου γνωστοποίησε στο Συµβαλλόµενο Κράτος την παράλειψή του να υποβάλει τα στοιχεία. 4. Οφειλές πληρωµής εισφορών στο Συµπληρωµατικό Ταµείο συµψηφίζονται έναντι αποζηµίωσης οφειλόµενης στον χρεώστη ή στους εντολοδόχους του χρεώστη. Οργάνωση και διοίκηση Άρθρο Το Συµπληρωµατικό Ταµείο έχει Συνέλευση και Γραµµατεία, επικεφαλής της οποίας είναι οι ιευθυντής. 2. Τα άρθρα 17 µέχρι 20 και 28 µέχρι 33 της Σύµβασης του 1992 για το Ταµείο εφαρµόζονται για την Συνέλευση, τη Γραµµατεία και τον ιευθυντή του Συµπληρωµατικού Ταµείου. 3. Το άρθρο 34 της Σύµβασης του 1992 για το Ταµείο εφαρµόζεται στο Συµπληρωµατικό Ταµείο. Άρθρο Η Γραµµατεία του Ταµείου του 1992 και ο ιευθυντής του Ταµείου του 1992 είναι δυνατόν να ενεργούν επίσης ως Γραµµατεία και ιευθυντής του Συµπληρωµατικού Ταµείου. 2. Εάν, σύµφωνα µε την παράγραφο 1, η Γραµµατεία και ο ιευθυντής του Ταµείου 1992 ενεργούν επίσης ως Γραµµατεία και ιευθυντής του Συµπληρωµατικού Ταµείου, το Συµπληρωµατικό Ταµείο εκπροσωπείται, σε περιπτώσεις σύγκρουσης συµφερόντων µεταξύ του Ταµείου του 1992 και του Συµπληρωµατικού Ταµείου, από τον Πρόεδρο της Συνέλευσης. 3. Ο ιευθυντής του Συµπληρωµατικού Ταµείου, το προσωπικό και οι διοριζόµενοι από τον ιευθυντή του Συµπληρωµατικού Ταµείου εµπειρογνώµονες, που εκτελούν τα καθήκοντά τους σύµφωνα µε το παρόν Πρωτόκολλο και τη Σύµβαση του 1992 για το Ταµείο, δεν θεωρείται ότι παραβαίνουν τις διατάξεις του άρθρου 30 της Σύµβασης του 1992 για το Ταµείο όπως εφαρµόζονται δυνάµει του άρθρου 16 21