AUTOREN MITARBEITER REDAKTIONELLE BEARBEITUNG TEXTBEARBEITUNG DANKSAGUNG. 2 Seanergy Zusammenfassung

Transcript

1 Offshore-Strom für die EU Maritime Raumordnung (MRO) für Erneuerbare Energien und Stromnetzinfrastruktur im Rahmen einer integrierten EU-Meerespolitik May 2012

2 Zusammenfassung AUTOREN EWEA (Koordinator), ECN, 3E, SOW Zusammenfassung: ECN: Lachlan Cameron und Karina Veum EWEA: Dorina Iuga, Jacopo Moccia Einleitung: EWEA: Dorina Iuga, Jacopo Moccia ECN: Lachlan Cameron, Michiel Hekkenberg, Karina Veum Kapitel 2: Nationale MRO-Systeme EWEA: Dorina Iuga, Jacopo Moccia SOW: Andreas Wagner Kapitel 3: Internationale MRO-Instrumente 3E: Paul Kreutzkamp, Sophie Jacques, Pieter Joseph Kapitel 4: Transnationale MRO ECN: Lachlan Cameron, Michiel Hekkenberg, Karina Veum Abschließende Empfehlungen ECN: Lachlan Cameron, Michiel Hekkenberg, Karina Veum EWEA: Dorina Iuga, Jacopo Moccia MITARBEITER EWEA: Angeliki Koulouri, Manuela Conconi UoB: Davide Toke SOW: Katharina Segelken, Andreas Wagner LNEG: Ana Estanquiero, Paulo Costa ECN: Chris Westra CORPI: Nerijus Blazauskas CRES: Kyriakos Rossis REDAKTIONELLE BEARBEITUNG ECN: Lachlan Cameron, Karina Veum, Michiel Hekkenberg EWEA: Christian Kjaer, Dorina Iuga, Justin Wilkes, Jacopo Moccia, Julian Scola TEXTBEARBEITUNG EWEA: Sarah Azau, Zoë Casey, Tom Rowe Lektorat: Adrienne Margolis DANKSAGUNG Scott Bailey (Europäische Kommission DG ENER), Lanfranco Benedetti (CESA), Charlotte Boensen (DONG Energy), Brian Britton (NOW Ireland), Anne-Bénédicte Genachte (EWEA), Jan Hensmans (Belgisches Wirtschaftsministerium), Andrea Hercsuth (Europäische Kommission/CENER), Colin Imre (Schottische Regierung), Titia Kalker (Niederländ. Ministerium für Transport, Öffentliche Verwaltung und Wassermanagement), Susan Kidd (The Crown Estate), Benoit Loicq (ECSA), Henrik S. Lund (Dänischer Fischereiverband), Pauli Merriman (WWF Baltic Ecoregion Programme), Ludovic Mouffe (Belgisches Wirtschaftsministerium), Nathalie Rousseau (EU-OEA), Francisco Royano Gutiérrez (Grupo Sodercan), Remment Ter Hofstede (IMARES), David Tudor (The Crown Estate). Produktionskoordination: Raffaella Bianchin (Europäische Windenergievereinigung) Titelbild: Pixelio Layout und Druck: EWEA nimmt an einem klimaneutralen Programm für Druckerzeugnisse teil, das auf Basis von Umweltkriterien darüber entscheidet, was und wie etwas gedruckt wird. Die kalkulierten CO2-Emissionen des Druckprozesses werden durch grüne Zertifikate kompensiert, die von einem nachhaltigen Projekt erworben werden. 2 Seanergy 2020

3 Zusammenfassung May 2012 Offshore-Strom für die EU: Maritime Raumordnung (MRO) für Erneuerbare Energien und Stromnetzinfrastruktur im Rahmen einer integrierten EU-Meerespolitik KOORDINATOR: GEFÖRDERT VON: PROJEKTPARTNER: STIFTUNG Vertragsnr.: IEE/09/898/SI Dauer: May 2010 Juni 2012 Koordinator: EWEA Die ausschließliche Verantwortung für den Inhalt dieser Publikation liegt bei den Autoren. Diese muss nicht unbedingt die Meinung der Europäischen Kommission wider geben. Weder die EACI noch die Europäische Kommission sind verantwortlich für die Verwendung der Informationen aus dieser Publikation. Seanergy

4 Zusammenfassung Photo: NASA; Zusammenfassung Το έργο Seanergy 2020 Η προώθηση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με τη χρήση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στη θάλασσα άνεμος, κύμα, παλίρροια μέσω του θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού (ΘΧΣ) αποτελεί τον κεντρικό στόχο του έργου Seanergy 2020 που χρηματοδοτείται από το πρόγραμμα Intelligent Energy Europe. Το Seanergy 2020 το κάνει αυτό μέσω της διαμόρφωσης και προώθησης προτάσεων πολιτικής αναφορικά με τον καλύτερο τρόπο αντιμετώπισης και απομάκρυνσης εμποδίων του ΘΧΣ στην παραγωγή ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στη θάλασσα, προκειμένου να εφαρμοστεί η Οδηγία για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (2009/28/ΕΚ) της Ε.Ε. Με τον τρόπο αυτό, επιδιώκει να προωθήσει μια περισσότερο ολοκληρωμένη και συντονισμένη προσέγγιση στον ΘΧΣ, δηλαδή, μια προσέγγιση που υπερβαίνει τα εθνικά σύνορα. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό καθώς πολλές ανθρωπογενείς δραστηριότητες και πολλά ζητήματα οικολογικού ενδιαφέροντος έχουν και μια διασυνοριακή διάσταση. Το γεωγραφικό πεδίο εφαρμογής του έργου Seanergy 2020 περιλαμβάνει τις Ακτές του Ατλαντικού και τη Θάλασσα της Ιρλανδίας, τη Βαλτική, τη Μεσόγειο και τη Βόρεια Θάλασσα. Οι εργασίες του έργου Seanergy 2020 έχουν επικεντρωθεί σε τρία βασικά πακέτα εργασιών: αρχικά, την ανάλυση των υφιστάμενων πρακτικών ΘΧΣ και της επίδρασής τους στην ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στη θάλασσα και τον προσδιορισμό των βέλτιστων πρακτικών (πακέτο εργασιών 2) δεύτερον, την ανάλυση διαφορετικών διεθνών οργάνων ΘΧΣ και της συμβατότητάς τους με την ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στη θάλασσα (πακέτο εργασιών 3) και τρίτον, την ανάλυση των προκλήσεων και ευκαιριών που περιλαμβάνονται στη μετάβαση από μια εθνική σε μια διεθνή προσέγγιση του ΘΧΣ (πακέτο εργασιών 4). Σε αυτήν την τρίτη φάση διατυπώνονται τα ευρήματα και οι προτάσεις και συντάσσονται οι συνολικές προτάσεις του έργου. Η παρούσα έκθεση αποτελεί την τελική έκδοση του έργου Seanergy 2020 και παρουσιάζει τα ευρήματα από καθένα από αυτά τα τρία τμήματα ή φάσεις του έργου καθώς επίσης και τις συνολικές προτάσεις του έργου. Τι είναι ο ΘΧΣ και γιατί είναι απαραίτητος; Οι θαλάσσιες λεκάνες της Ευρώπης φιλοξενούν σειρά διαφορετικών δραστηριοτήτων και χρήσεων πόρων και ως τέτοιες, προσφέρουν σημαντικά οικονομικά και κοινωνικά οφέλη σε πολίτες όχι μόνο της Ευρώπης αλλά και όλου του κόσμου. Ως νεοεισερχόμενες στο θαλάσσιο χώρο, οι θαλάσσιες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας κυρίως η αιολική αλλά και η κυματική και η παλιρροιακή ενέργεια 4 Seanergy 2020

5 αναμένεται να παίξουν σημαντικό ρόλο στην επίτευξη των στόχων για τις ανανεώσιμες ενέργειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) για το Σύμφωνα με τις εθνικές προβλέψεις τους, τα Κράτη Μέλη της Ε.Ε. έχουν αποφασίσει να αναπτύξουν μονάδες εκμετάλλευσης των θαλάσσιων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας παραγωγικής ικανότητας περίπου 45 GW μέχρι το Αυτή η ικανότητα αντιπροσωπεύει τον δεκαπλασιασμό της σημερινής ικανότητας παραγωγής. Η θαλάσσια αιολική ενέργεια καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος αυτής της ανάπτυξης (περίπου 43 GW) ενώ το υπόλοιπο (περίπου 2 GW) προέρχεται από την κυματική και την παλιρροιακή ενέργεια. Η Ευρωπαϊκή Ένωση Αιολικής Ενέργειας (EWEA) και η Ευρωπαϊκή Ένωση Θαλάσσιας Ενέργειας (EU-EOA) επιβεβαιώνουν τον προβλεπόμενο ρόλο που θα παίξουν οι θαλάσσιες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας το 2020, με την προσδοκία για εγκατάσταση 40 GW θαλάσσιας αιολικής ενέργειας και 3,6 GW κυματικής και παλιρροιακής ενέργειας μέσα στο ίδιο χρονικό πλαίσιο. Με μία αύξηση που αντιστοιχεί σε υπερδεκαπλασιασμό της σημερινής ικανότητας παραγωγής της Ευρώπης μέσα σε λιγότερο από μία δεκαετία, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας στη θάλασσα θα απαιτήσουν σημαντικό χώρο στη θάλασσα. Ως νεοεισερχόμενοι χρήστες, οι θαλάσσιες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ανταγωνίζονται με τους παραδοσιακούς χρήστες της θάλασσας και άλλες αναδυόμενες δραστηριότητες για την εξασφάλιση χώρου. Πολλές από αυτές τις δραστηριότητες, όπως η ναυτιλία, τα καλώδια και οι αγωγοί, ο παράκτιος τουρισμός και η προστασία της οικολογίας και του περιβάλλοντος, αναμένεται ότι θα παρουσιάσουν σημαντική αύξηση επίσης. Με πολλές τέτοιες αναπτυσσόμενες δραστηριότητες στη θάλασσσα και τη γενικότερη αύξηση των πιέσεων και περιορισμών, η αποδοτική και αποτελεσματική διαχείριση των θαλασσών με συντονισμένο τρόπο, όχι μόνο σε εθνικό αλλά και σε διασυνοριακό επίπεδο, προσλαμβάνει επείγοντα χαρακτήρα. Αυτό υποδηλώνει την ανάγκη για υιοθέτηση μιας περισσότερο ολιστικής προσέγγισης βάσει σχεδίου, σύμφωνα με την οποία οι στόχοι και οι μεμονωμένοι τομείς εξισορροπούνται με την αθροιστική πίεση που ασκείται στο οικοσύστημα λόγω των συνδυασμών ανθρωπογενών χρήσεων, προκειμένουν να εξασφαλιστεί ότι οποιαδήποτε ανάπτυξη θα επιτυγχάνεται με βιώσιμο τρόπο. Αυτή είναι η ουσία του ΘΧΣ. Ο ΘΧΣ μπορεί να γίνει κατανοητός ως μια «διαδικασία ανάλυσης και καταμερισμού της χωρικής και χρονικής κατανομής των αθρωπογενών δραστηριοτήτων σε θαλάσσιες περιοχές και επίτευξης οικολογικών, οικονομικών και κοινωνικών στόχων που καθορίζονται συνήθως μέσω μιας πολιτικής διαδικασίας» 1. Το σημείο εκκίνησης του Seanergy 2020 είναι η παρατήρηση ότι θα απαιτηθούν καλές πρακτικές ΘΧΣ, είτε σε εθνικό ή σε διεθνικό επίπεδο, ως αποτέλεσμα της αυξανόμενης ζήτησης για χώρο στη θάλασσα. Εθνικές προσεγγίσης ΘΧΣ Η πρώτη φάση του έργου Seanergy 2020 πακέτο εργασιών 2 ανέλυσε και σύγκρινε τα υφιστάμενα καθεστώτα ΘΧΣ στα Κράτη Μέλη που διαθέτουν θαλάσσιες λεκάνες και τη δυνατότητα ανάπτυξης θαλάσσιων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Αυτή η ανάλυση και σύγκριση πραγματοποιήθηκε βάσει επτά κριτηρίων δηλαδή το πολιτικό και νομικό πλαίσιο, τα δεδομένα και τις πληροφορίες διαχείρισης, τις διαδικασίες αδειοδότησης, τις διαδικασίες διαβούλευσης και διαχείρισης συγκρούσεων μεταξύ τομέων, τη διασυνοριακή συνεργασία και τελικά, την υλοποίηση ΘΧΣ. Τα κύρια ευρήματα αυτής της φάσης του έργου, σε ό,τι αφορά τη διεθνή συνεργασία στο ΘΧΣ, είναι: Οι εθνικές πρακτικές ΘΧΣ αντικατοπτρίζουν σε μεγάλο βαθμό τις παραδοσιακές πρακτικές σχεδιασμού στα Κράτη Μέλη της ΕΕ καθώς επίσης και τις εθνικές απαιτήσεις και προτεραιότητες και τα εθνικά θεσμικά πλαίσια. Στην πράξη, προσδιορίστηκαν τρία βασικά μοντέλα παροχής νομοθετικού πλαισίου για τον εθνικό ΘΧΣ: i) η επέκταση του βασικού καθεστώτος χωροταξικού σχεδιασμού (χρήση γης) στη θάλασσα, ii) η δημιουργία ειδικού νομικού πλαισίου για τον ΘΧΣ εντός ενός συνολικού νομικού πλαισίου διαχείρισης της θάλασσας, και iii) η τροποποίηση της σχετικής νομοθεσίας, π.χ. ενός υφιστάμενου Νόμου περί Υδάτων. Δεν υπάρχει προφανής «νικητής» μεταξύ αυτών των τριών γενικών προσεγγίσεων. Οποιαδήποτε από αυτές τις τρεις προσεγγίσεις μπορεί να είναι αποτελεσματική για την ανάπτυξη των θαλάσσιων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας όταν συνοδεύεται από καλό σχεδιασμό και διαχείριση. 1 Ehler, C. et Douvere, F., 2009, Marine Spatial Planning: a step-by-step approach toward ecosystem-based management, Commission océanographique intergouvernementale et Programme «L homme et la biosphère». Manuels et guides de la COI No. 53, ICAM Dossier No. 6. Paris: UNESCO. Seanergy

6 Zusammenfassung Υπάρχουν αρκετές πηγές ήπιας καθοδήγησης αναφορικά με τις διαδικασίες και τις βέλτιστες πρακτικές ΘΧΣ, π.χ. ο Οδικός Χάρτης ΘΧΣ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, οι αρχές ΘΧΣ HELCOM-VASAB για τη Βαλτική και οι οδηγίες ΘΧΣ της UNESCO και της Διακυβερνητικής Ωκεανογραφικής Επιτροπής. Αυτές οι πηγές παρουσιάζουν μεγάλο βαθμό αλληλοεπικάλυψης στις βασικές αρχές που υιοθετούν. Προφανώς, μια σαφέστερα καθορισμένη και λεπτομερής σειρά οδηγιών αναφορικά με τις βέλτιστες πρακτικές ΘΧΣ θα ήταν χρήσιμη για τα Κράτη Μέλη. Πολλά από τα υφιστάμενα πλαίσια των εθνικών προσεγγίσεων ΘΧΣ δεν επικεντρώνονται ξεκάθαρα στη διεθνική συνεργασία. Επιπρόσθετα, οι διαθέσιμες αρχές τείνουν να πραγματεύονται το ζήτημα της διεθνούς συνεργασίας μόνο με έναν περιφερειακό ή στοιχειώδη τρόπο, αναφέροντας συνήθως ότι είναι σημαντική αλλά παρέχοντας λίγες πληροφορίες ως προς το πώς μπορεί να δομηθεί με καλύτερο τρόπο ή πότε θα πρέπει να γίνει. Διεθνή όργανα ΘΧΣ Η δεύτερη φάση του έργου πακέτο εργασιών 3 ανέλυσε τα υφιστάμενα διεθνή όργανα ΘΧΣ, προκειμένου να εντοπίσει τα κρίσιμα στοιχεία που επηρεάζουν τη συντονισμένη ανάπτυξη των θαλάσσιων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Αυτή η φάση περιλάμβανε δύο επιπρόσθετες πτυχές: αρχικά, έναν έλεγχο ασυνέπειας μεταξύ εθνικών σχεδίων διαχωρισμού θαλάσσιων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας σε ζώνες και ζωνών που καθορίζονται ως αποτέλεσμα των διεθνών οργάνων ΘΧΣ στα αντίστοιχα Κράτη Μέλη. Δεύτερον, περιλάμβανε μια εξέταση της θαλάσσιας υποδομής δικτύου και όδευσης καλωδίων για ένα πανευρωπαϊκό δίκτυο στη θάλασσα, για το οποίο απαιτείται στρατηγικός σχεδιασμός σε διεθνές επίπεδο. Από αυτήν την εργασία, αναπτύχθηκε μια σειρά προτάσεων και συμπερασμάτων αναφορικά με τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαν να εξελιχθούν τα διεθνή όργανα ΘΧΣ ώστε να υποστηρίζουν τις θαλάσσιες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Τα κύρια ευρήματα αυτής της φάσης ήταν τα εξής: Τα υφιστάμενα διεθνή όργανα ΘΧΣ δεν εξετάζουν με σαφή τρόπο τις θαλάσσιες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Τα διεθνή όργανα ΘΧΣ δεν έχουν μεγάλη άμεση επιρροή στις θαλάσσιες ανανεώσιμες πηγές ενέργειες, αλλά μπορούν να έχουν έμμεση επίδραση μέσω της μεταφοράς τους σε εθνικό ΘΧΣ. Ομολογουμένως, τα τρέχοντα διεθνή όργανα ΘΧΣ δεν εμποδίζουν την ανάπτυξη θαλάσσιων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Υπάρχουν περιορισμένες ευκαιρίες αλλαγής, τροποποίησης ή δημιουργίας εθνικών οργάνων αναφορικά με τον ΘΧΣ και τις θαλάσσιες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Αυτές οι διαδικασίες είναι χρονοβόρες και περιλαμβάνουν εντατική εκμετάλλευση των πόρων. Επιπρόσθετα, οι διεθνείς προσεγγίσεις στο ΘΧΣ θα πρέπει να οικοδομήσουν πολύ ευρεία συναίνεση η οποία είναι πιθανόν ότι θα αποδυνάμωνε την αποτελεσματικότητά τους. Όπου είναι δυνατόν, θα πρέπει να χρηιμοποιηθούν οι υφιστάμενες διεθνείς δομές. Για παράδειγμα, θα πρέπει να ληφθούν υπόψη οι περιφερειακές περιβαλλοντικές συμβάσεις. Τέλος και πιο σημαντικό, τα πολυάριθμα εμπόδια στις πραγματικά διεθνείς προσεγγίσεις ΘΧΣ υποδηλώνουν με έντονο τρόπο ότι η δράση σε επίπεδο Ε.Ε. για τη διεθνή συνεργασία είναι ο καταλληλότερος τρόπος προόδου. Διεθνική προσέγγιση στο ΘΧΣ Η τρίτη φάση του Seanergy 2020 πακέτο εργασιών 4 επικεντρώθηκε στις προκλήσεις και τις ευκαιρίες που σχετίζονται με τη μετάβαση προς διεθνείς προσεγγίσεις στον ΘΧΣ για την υποστήριξη των θαλάσσιων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Υπάρχουν σημαντικές αλληλεξαρτήσεις μεταξύ του ΘΧΣ σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Οι αποφάσεις εθνικού σχεδιασμού μπορούν να έχουν επίδραση σε άλλες χώρες στην ίδια περιοχή. Με παρόμοιο τρόπο, πολλά ζητήματα και χρήσεις του θαλάσσιου χώρου υπερβαίνουν τα εθνικά σύνορα και θα πρέπει να εξεταστούν σε συνεργασία. Οι προσεγγίσεις του ΘΧΣ σε εθνικό επίπεδο πρέπει να είναι συμβατές με μια διασυνοριακή αντίληψη, και αντιστρόφως, ώστε να εξασφαλίζεται ότι σε συνδυασμό μεταξύ τους, μπορούν να προσφέρουν τη βέλτιστη βάση για τη λήψη των αποφάσεων και το σχεδιασμό. Βασικά ευρήματα από αυτήν τη φάση του έργου: Παρά το γεγονός ότι υπάρχει ισχυρή υποστήριξη για διασυνοριακή συνεργασία στον ΘΧΣ από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, υπάρχει λίγη ως καθόλου σταθερή καθοδήγηση ως προς το πώς μπορεί να επιτευχθεί αυτή. Σε σχέση με αυτό, οι εθνικές πρωτοβουλίες ΘΧΣ δεν έχουν ενσωματώσει επαρκώς το διεθνές πλαίσιο και τα Κράτη Μέλη της Ε.Ε. δεν διαθέτουν επαρκή πλαίσια που να ενθαρρύνουν τη μελλοντική συνεργασία. Προκειμένου να γίνει αποδεκτή μια διεθνείς προσέγγιση από τα Κράτη Μέλη της Ε.Ε., χρειάζεται να οργανωθεί ώστε να υπερβαίνει ή να παρακάμπτει τα υφιστάμενα εμπόδια. Προσδιορίστηκαν δεκατρία συγκεκριμένα εμπόδια αναφορικά με τον διεθνή ΘΧΣ, τα οποία 6 Seanergy 2020

7 αφορούν ζητήματα που σχετίζονται με την ενέργεια, τα συμφέροντα και την ικανότητα παραγωγής. Απαιτούνται πιο μακροπρόθεσμα πλαίσια σχεδιασμού για την αντιμετώπιση της σημαντικής αύξησης της ζήτησης για χώρο που αναμένεται μέχρι το τέλος του 2020 και μετά από αυτό. Οι διεθνείς προσεγγίσεις στον ΘΧΣ μπορούν να οφελήσουν τις θαλάσσιες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας μέσω επιπρόσθετων αποδόσεων λόγω διασυνοριακής συνεργασίας, μειωμένων κινδύνων σχεδιασμού για τους φορείς ανάπτυξης και διευρυμένων ευκαιριών ανάπτυξης ή/και εξοικονόμησης κόστους λόγω της υποδομής που διαμοιράζεται. Αυτό έγινε φανερό από μία περίπτωση μελέτης του διασυνοριακού ΘΧΣ μεταξύ Γερμανίας Ολλανδίας. Αυτή η μελέτη τονίζει ότι ο ΘΧΣ έχει τη δυνατότητα να προσφέρει πραγματικές μειώσεις κόστους για τις θαλάσσιες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει περιορισμένες δυνατότητες παρέμβασης στον ΘΧΣ, δεδομένου ότι αυτός αποτελεί, σε μεγάλο βαθμό, ζήτημα αρμοδιότητας των Κρατών Μελών. Οι διαθέσιμες επιλογές περιλαμβάνουν: α) εθελοντικές οδηγίες που ενθαρρύνουν τη διασυνοριακή συνεργασία, β) υποστήριξη μεμονωμένων περιφερειακών έργων και πρωτοβουλιών, γ) σχηματισμό ομάδων εργασίας ειδικών ΘΧΣ, δ) παρουσίαση μιας Οδηγίας ΘΧΣ η οποία δημιουργεί ένα πλαίσιο συνεργασίας. Μία Οδηγία ΘΧΣ θα μπορούσε να προσφέρει την καλύτερη ευκαιρία υπερνίκησης της αδράνειας που εμποδίζει τη μετάβαση στη διεθνή συνεργασία στον ΘΧΣ Συνολικές προτάσεις του έργου Παρόλο που περιλαμβάνει πολιτικές προκλήσεις, μια Οδηγία ΘΧΣ επικεντρωμένη στην ενθάρρυνση της διασυνοριακής συνεργασίας με την υποστήριξη του εθνικού ΘΧΣ θα απαιτούσε από τα Κράτη Μέλη να αναπτύξουν ανοικτή επικοινωνία, χωρίς να υπαγορεύουν τα αποτελέσματα. Αυτή η επιλογή προσφέρει στη διασυνοριακή συνεργασία ένα σταθερό νομικό θεμέλιο, ενώ αφήνει την υλοποίηση στα Κράτη Μέλη και ικανοποιεί σε μεγαλύτερο βαθμό την κατανόηση των αρμοδιοτήτων σχεδιασμού που υπάρχουν στο εσωτερικό της Ε.Ε. Στη συνέχεια, συνοψίζεται ένας μακρύτερος κατάλογος προτάσεων: Η έμφαση στην ενθάρρυνση της συνεργασίας μάλλον, παρά σε καθιερωμένες προσεγγίσεις σε εθνικές πρακτικές, είναι η καταλληλότερη μορφή παρέμβασης της Ε.Ε. Ο εθνικός ΘΧΣ αποτελεί προϋπόθεση για την επιτυχή διασυνοριακή συνεργασία στο θαλάσσιο σχεδιασμό και θα πρέπει να προωθηθεί. Στην ιδανική περίπτωση, η Ε.Ε. θα πρέπει να επιδιώξει να συντάξει ένα σχέδιο Οδηγίας ΘΧΣ (ή αν αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί, οδηγίες ή προσεγγίσεις βάσει περιφερειακών θαλάσσιων συμβάσεων ή ομάδων εργασίας) που θα επικεντρώνεται σε δύο πτυχές: - απαίτηση από τα Κράτη Μέλη να υιοθετήσουν εθνική νομοθεσία ΘΧΣ εντός συμφωνημένου χρονικού πλαισίου το περιεχόμενο και η μορφή του θα πρέπει να αποφασιστεί από κάθε Κράτος Μέλος. - προώθηση διασυνοριακής συνεργασίας και συντονισμού στον ΘΧΣ και τη θαλάσσια ανάπτυξη. Η μακρο-περιφερειακή ή περιφερειακή δράση είναι το καταλληλότερο σημείο εκκίνησης για την επιτυχή και χρήσιμη αξιοποίηση των διεθνικών πρακτικών ΘΧΣ. Ο Οδηγία Πλαίσιο για το Νερό θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως πρότυπο για την προώθηση της συνεργασίας και τη σχεδίαση δομών συνεργασίας. Με παρόμοιο τρόπο, μια Οδηγία ΘΧΣ θα μπορούσε να δημιουργήσει περιφερειακές θαλάσσιες λεκάνες που θα λειτουργήσουν ως χώρος δημόσιας συζήτησης για το σχεδιασμό και τη διασυνοριακή συνεργασία. Οι δημόσιοι χώροι συζήτησης για τις περιφερειακές θαλάσσιες λεκάνες έχουν μακροπρόθεσμες προοπτικές σε σχέση με τους στόχους τους. Αυτοί οι δημόσιοι χώροι συζήτητησης θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν με ενεργό τρόπο για την ευθυγράμμιση των εθνικών στόχων και σχεδίων στις περιοχές των συνόρων, με ευρύτερους περιφερειακούς στόχους και τα σχέδια γειτονικών Κρατών Μελών. Οι περιφερειακοί δημόσιοι χώροι συζήτητησης για θαλάσσιες λεκάνες προσφέρουν την ευκαιρία για τη βελτίωση του συντονισμού σειράς θεμάτων που σχετίζονται με το ΘΧΣ, συμπεριλαμβανομένων των ακόλουθων: χρονικά πλαίσια σχεδιασμού, χερσαία και θαλάσσια υποδομή δικτύου, μορφές και διαθεσιμότητα δεδομένων, μεθοδολογίες και προσπάθειες αναζήτησης και ορισμένα μέτρα διαχείρισης συμπεριλαμβανομένων των στοιχείων αδειοδότησης. Οι προτάσεις αυτής της έκθεσης αποσκοπούν στην παροχή ενός κατάλληλου πλαισίου για την προώθηση της διασυνοριακής συνεργασίας στον ΘΧΣ, καθώς επίσης και τη διαμόρφωση πρότασης για το περιεχόμενο συζητήσεων που μπορούν να ενθαρρύνουν την ανάπτυξη των θαλάσσιων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας μέχρι το 2020 και μετά από αυτό. Seanergy

8 Das Projekt Seanergy 2020 Seanergy 2020 ist ein vom EU-Programm Intelligent Energy Europe gefördertes Projekt. Es hat eine Laufzeit von Mai 2010 bis Juni 2012 und wird von der Europäischen Windenergievereinigung (EWEA) koordiniert. Das Projekt liefert eine umfassende Analyse der Maritimen Raumordnung (MRO) auf nationaler und internationaler Ebene und Politikempfehlungen für die Weiterentwicklung existierender bzw. neuer MRO zur Förderung der Stromerzeugung mit Erneuerbaren Energien.