Θεατρική Αγωγή Σκοπός: Στόχοι: Διάρκεια: 2χ80

Transcript

1 Θεατρική Αγωγή Θεατρικό Εργαστήρι: Εισαγωγή στη δημιουργία δραματικών πλαισίων και «αφήγηση» ιστοριών. Ανάπτυξη ικανοτήτων για επικοινωνία μέσω του θεάτρου και του δράματος Σκοπός: Οι συμμετέχοντες να εισαχθούν σταδιακά στον κόσμο του δράματος και του θεάτρου αναπτύσσοντας την ικανότητα να χρησιμοποιούν το σώμα τους για να κατασκευάσουν δραματικά πλαίσια, καθώς συνεργάζονται με τους άλλους. Στόχοι: Οι μαθητές/μαθήτριες να: 1. Εξερευνούν και να αναπτύσσουν τα εκφραστικά τους μέσα ώστε να επικοινωνούν ιδέες, συναισθήματα και εμπειρίες 2. Ασκηθούν στον τρόπο που χρησιμοποιούν το σώμα τους για να επικοινωνήσουν με τον άλλο και να κατασκευάσουν διάφορα δραματικά νοήματα και σύμβολα, και να αφηγηθούν ιστορίες. 3. Χρησιμοποιούν τη σύμβαση της μιμικής για να διερευνούν με λεπτομέρεια την κίνηση του σώματος μέσα στο χώρο και να μεταμορφώνονται στο δραματικό χαρακτήρα που υποδύονται. 4. Δημιουργούν και να αναπτύσσουν ρόλους και δραματικά πλαίσια χρησιμοποιώντας αντικείμενα με ποικίλους τρόπους, συμβολικά ή ρεαλιστικά. 5. Εισαχθούν στη σύμβαση της ανίχνευσης σκέψης, της γλυπτικής και του θεάτρου της αγοράς μέσα από ολοκληρωμένα δραματικά πλαίσια που αυτοσχεδιάζουν. 6. Εκφράζουν συναισθήματα και να σχολιάζουν αυτό που βίωσαν εντός ή εκτός ρόλου, και να εισηγούνται τρόπους βελτίωσης του δράματος 7. Να παράγουν δημιουργικό γραπτό λόγο ως προέκταση της εργασίας τους στο θεατρικό εργαστήρι. 8. Αναπτύσσουν τις αρετές της ισότητας, της ανοχής, της ετερότητας και της δημοκρατίας, μέσα από την συνύπαρξή τους με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας. 9. Γίνονται κοινωνοί σε μια πραγματικότητα που πλάθουν όλοι μαζί ως μέλη μιας κοινότητας. Διάρκεια: 2χ80 1

2 Τάξη: Α -Στ (προτείνονται εναλλακτικές πορείες για τις τάξεις Α -Γ και για Δ - Στ ) Υλικά: διάφορα αντικείμενα που περιγράφονται στις παρακάτω δραστηριότητες. Πορεία Εργαστηρίου: (Τα επεισόδια είναι ενδεικτικά της δομής του εργαστηρίου. Η διάρκεια του κάθε επεισοδίου υπολογίζεται σε ένα ογδοντάλεπτο, ώστε να υπάρχει συνέχεια στο περιεχόμενο και τη διαδικασία του δράματος που δημιουργείται και παρίσταται κάθε φορά. Η χρονική απόσταση ανάμεσα στα επεισόδια είναι καλό να μην υπερβαίνει τη μια βδομάδα.) ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 1 1. Προθέρμανση με παιχνίδια που περιλαμβάνουν κίνηση στο χώρο: (α) Χωρίς οπτική επαφή: Τα παιδιά καλούνται να περπατήσουν στο χώρο, το καθένα μόνο του, καταλαμβάνοντας όλο το χώρο και αποφεύγοντας να κοιτάξει το διπλανό του ή μπροστινό του. (β) Οπτική επαφή: Περπατούν και προσπαθούν να επικοινωνήσουν με τον άλλο που είναι μπροστά τους βλέποντας κατευθείαν στα μάτια. (γ) Με άγγιγμα: Καθώς κινούνται στο χώρο, τα παιδιά αγγίζουν το ένα το άλλο με τα χέρια και τουλάχιστον με το ένα τους πόδι, έτσι ώστε κανείς να μην είναι ξέχωρα από τους άλλους. Όταν ακούσουν «σταματήστε», σταματούν στο σημείο που βρίσκονται και με το σύνθημα «ξεκινήστε», επαναλαμβάνουν. (δ) Μοιράζονται το χώρο: Τα παιδιά καλούνται να διαμορφώσουν ένα προσωπικό χώρο μέσα στον οποίο θα κινούνται χωρίς να αγγίζουν οπουδήποτε. Όταν ο/η εκπαιδευτικός τους δώσει το σύνθημα με το κτύπημα ενός κρουστού (π.χ. τυμπάνου), αρχίζουν να περπατούν μέσα σε όλο το χώρο προσπαθώντας να διατηρήσουν τα όρια του δικού τους χώρου. Στη λέξη «ΠΑΓΩΣΤΕ», όλα τα παιδιά μένουν ακίνητα και βλέπουν πόσο καλά διατηρούν το χώρο τους. 2

3 - το ίδιο αλλά τώρα να προχωρούν προς τα πίσω κοιτάζοντας από τον αριστερό τους ώμο για να μην χτυπήσουν ο ένας τον άλλο, να τρέξουν γρήγορα, αργά, σε αργή κίνηση, πίσω-μπρος (rewind) ε) Αυτή τη φορά καλούνται να περπατήσουν στο χώρο ως να είναι οι χαρακτήρες μιας ιστορίας που γνωρίζουν- φανταστικής ή πραγματικής- (δηλαδή, τους παρακινούμε να συμπεριφέρονται σαν να είναι ο συγκεκριμένος δραματικός χαρακτήρας της ιστορίας που σκέφτηκαν, επομένως να δίνουν έμφαση στο πώς μπορεί να κινείται, πώς μπορεί να εκφράζεται κλπ), και με το δεύτερο κτύπημα να παγώσουν στο χώρο. Ακόμη μια φορά. Στο τέλος, καθώς ο/η εκπαιδευτικός αγγίζει στον ώμο του κάθε παιδιού, αυτό θα πρέπει να φωνάξει αυτό που σκέφτεται ή νιώθει εκείνη την στιγμή μέσα στο ρόλο του (αυτό μπορεί να είναι μια απλή λέξη-φράση ή ακόμη και ένα απλό επιφώνημα- η άσκηση αυτή μπορεί να αποτελέσει εισαγωγή στη σύμβαση της ανίχνευσης σκέψης). στ) Επαναλαμβάνουν το ίδιο με πριν. Κάθε φορά που το κάθε παιδί είναι έτοιμο, παγώνει τη δραματική στιγμή ενώ οι υπόλοιποι προσπαθούν να την συμπληρώσουν, χωρίς να επικοινωνούν, μέχρι να μετρήσουν δέκα κτύπους στο τύμπανο. Αν παγώσουν δυο άτομα ταυτόχρονα, τότε οι υπόλοιποι μπορούν να επιλέξουν σε ποιά εικόνα να μπουν. 2. Παράσταση και ανίχνευση σκέψης: Ο/η εκπαιδευτικός καλεί τη μια ομάδα παιδιών να χαλαρώσει και να παρατηρήσει την παγωμένη εικόνα που δημιούργησε η άλλη ομάδα. Τα παιδιά ανταλλάσσουν ιδέες ως προς το πιθανό περιεχόμενο του δράματος και τις πιθανές σχέσεις των χαρακτήρων. Δίνουν διάφορους τίτλους-λεζάντες που θα μπορούσαν να την συνοδεύουν. Στη συνέχεια, ο/η εκπαιδευτικός καλεί με τη σειρά παιδιά από το ακροατήριο να σταθούν πίσω από ένα δραματικό χαρακτήρα, ερμηνεύοντας μέσα από το συγκεκριμένο ρόλο σκέψεις και συναισθήματα του χαρακτήρα τη δεδομένη στιγμή. 3. Παράσταση και θέατρο αγοράς: Το ρόλο των θεατών παίρνει τώρα η ομάδα που παρουσίασε προηγουμένως, ενώ η άλλη ομάδα παριστά την παγωμένη εικόνα. Τα παιδιά και πάλι ανταλλάσσουν ιδέες ως προς το πιθανό περιεχόμενο του δράματος και τις πιθανές σχέσεις των πρωταγωνιστών. Στη συνέχεια, καλούνται τα παιδιά από το ακροατήριο να αλλάξουν, αν επιθυμούν, κάτι στην συγκεκριμένη δραματική στιγμή ώστε να βελτιώσουν το αποτέλεσμα του δράματος (π.χ. να διαμορφώσουν πιο έντονα το ύφος ενός δραματικού χαρακτήρα ώστε να επικοινωνεί καλύτερα ένα νόημα) ή να αλλάξουν τις σχέσεις των χαρακτήρων 3

4 (π.χ. κοντά-μακριά) ή να δημιουργήσουν μια αντίθετη δραματική ατμόσφαιρα (π.χ. σκηνή που προκαλεί γέλιο σε σκηνή που προκαλεί φόβο). Για να κάνουν κάθε φορά μια αλλαγή, τα παιδιά μπορούν να χρησιμοποιήσουν διάφορες τεχνικές. Ενδεικτικά: - Να γίνουν «γλύπτες» για να φτιάξουν ομαλά τα σώματα των πρωταγωνιστών - Να κάνουν τον «καθρέφτη», και να καθοδηγήσουν τον ηθοποιό στην μεταμόρφωση που επιθυμούν 4. Κύκλος αξιολόγησης: Τα παιδιά συζητούν ως προς αυτά που προηγήθηκαν. Ενδεικτικά: - Για ποιο λόγο επιλέξατε τον συγκεκριμένο δραματικό χαρακτήρα; - Πώς επιλέξατε τα υπόλοιπα άτομα της ομάδας σας; Ποιες ομοιότητες είδατε στην ιστορία σας; - Ήταν εύκολο ή δύσκολο να αποφασίσετε με ποιους θα ενώσετε τις ιστορίες σας; Γιατί; - Τελικά πιστεύετε καταφέρατε να δημιουργήσετε μια κοινή ιστορία; (κρίνουν ως θεατές και ως ηθοποιοί) - Πώς βιώσατε μέσα από ρόλο τις αλλαγές που έκαναν οι θεατές, πώς ως θεατές που μπορούσατε να αλλάξετε το δράμα; - Τι αποτέλεσμα δημιουργούσαν κάθε φορά αυτές οι αλλαγές στο δραματικό πλαίσιο; 5. Φτιάχνουμε ιστορίες με μιμική και χρήση αντικειμένων: (α) Σε κύκλο, ένας εθελοντής κάθε φορά μετακινείται προς το κέντρο του κύκλου και δημιουργεί ένα δραματικό χαρακτήρα χρησιμοποιώντας το αντικείμενο που είναι τοποθετημένο κάθε φορά στο χώρο (η επιλογή των αντικειμένων γίνεται από τον/την εκπαιδευτικό). Θα πρέπει να τα χρησιμοποιήσει με τρόπο που να φανερώνουν ποιος είναι και σε ποια δραματική κατάσταση μπορεί να βρίσκεται. (β) Ο ηθοποιός αρχίζει με πάγωμα της δράσης και έπειτα ζωντανεύει την σκηνή στην οποία βρίσκεται μόνο για μερικά δευτερόλεπτα (το σύνθημα μπορεί να δίνεται κάθε φορά από τον/την εκπαιδευτικό). Χρησιμοποιεί μόνο κίνηση. Παγώνει και πάλι ώστε τώρα να προστεθούν και άλλοι χαρακτήρες (1-2 σε μικρές τάξεις, 3-4 σε μεγαλύτερες) στην εικόνα για να την συμπληρώσουν και να αναδείξουν περαιτέρω το νόημα. 4

5 (γ) Όλοι οι ηθοποιοί ζωντανεύουν την σκηνή- μόνο με κίνηση- για μερικά δευτερόλεπτα ώστε οι θεατές να παρακολουθήσουν την αλλαγή ή την εξέλιξη ενδεχομένως στο προηγούμενο δράμα. (δ) Επαναλαμβάνεται η ίδια διαδικασία με αλλαγή ηθοποιών και τη χρήση του ίδιου αντικειμένου. Στόχος είναι να δημιουργηθεί μια εντελώς διαφορετική ιστορία από την προηγούμενη. 6. Συζήτηση: Τα παιδιά ως θεατές συζητούν το περιεχόμενο του δράματος που παρακολούθησαν και το ρόλο που έπαιξε κάθε φορά το αντικείμενο στο δράμα. Επίσης συζητούν θέματα που αφορούν το τεχνικό μέρος του δράματος, δηλαδή κατά πόσο η ομάδα παραγωγής κατάφερε κάθε φορά να επικοινωνήσει αποτελεσματικά τα νοήματα. Έμφαση δίνεται στο να κατανοήσουν τα παιδιά τον τρόπο που οι ηθοποιοί χρησιμοποιούν το σώμα τους για να ερμηνεύσουν το δραματικό χαρακτήρα που υποδύονται κάθε φορά χωρίς να χρησιμοποιήσουν λόγο (να έχουν ξεκάθαρες κινήσεις, να δίνουν σημασία στη λεπτομέρεια μιας κίνησης κλπ) ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 2 7. Χρήση ενός αντικειμένου για παραγωγή πολλαπλών νοημάτων: Ο/η εκπαιδευτικός τοποθετεί από πριν στο χώρο διάφορα απλά αντικείμενα (μολύβι, ρίγα, μπάλα κλπ)- τόσα όσα και ο αριθμός των παιδιών- και καλεί το κάθε παιδί να επιλέξει ένα. Στη συνέχεια, αφού βρει το καθένα το δικό του χώρο ώστε να μπορεί να κινείται άνετα, τα καλεί να αυτοσχεδιάσουν όσους περισσότερους τρόπους μπορούν για να χρησιμοποιήσουν το αντικείμενο αυτό με διαφορετικό τρόπο. 8. Παιχνίδι για τυχαίο χωρισμό ομάδων: Τα παιδιά περπατούν ελεύθερα στο χώρο και όταν ο/η εκπαιδευτικός φωνάξει «γίνετε ομάδα των 2», προσπαθούν να γίνουν ομάδα με το πλησιέστερο παιδί, χωρίς όμως να σταματήσουν να κινούνται. Θα πρέπει να κινούνται συνέχεια. Όταν ο/η εκπαιδευτικός φωνάξει «χωριστείτε», τότε ξεχωρίζουν από την ομάδα και περπατούν ξανά μόνοι τους στο χώρο. Στη συνέχεια, καλούνται να γίνουν ομάδες των 3, 4 ή και 5 (ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών και την ηλικία τους). 5

6 9. Δημιουργία δραματικών πλαισίων με ένα αντικείμενο: Σε ομάδες. Η κάθε ομάδα επιλέγει ένα αντικείμενο από αυτά που είναι τοποθετημένα στο κέντρο της αίθουσας. Χωρίς να επικοινωνήσουν, τα παιδιά της κάθε ομάδας φτιάχνουν 3 διαφορετικές ιστορίες-παγωμένες εικόνες με το ίδιο αντικείμενο. Θα πρέπει να το χρησιμοποιήσουν κάθε φορά διαφορετικά ώστε να παράγουν διαφορετικό νόημα. (π.χ. ένα μπολ μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως το «δώρο» μιας φυλής προς το θεό της, ως μπολ που διακοσμούν τα μέλη μιας οικογένειας, ως μπολ που περιέχει φαγητό και προκαλεί την ρήξη ανάμεσα σε πολλούς πεινασμένους). Το σύνθημα για να παγώσουν σε διαφορετική εικόνα δίνεται κάθε φορά από τον/την εκπαιδευτικό. Οι ομάδες παραστούν ταυτόχρονα. Στη συνέχεια, η κάθε ομάδα παριστά εναλλάξ τις 3 εκδοχές και οι υπόλοιποι παρακολουθούν, προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσουν το δραματικό πλαίσιο. 10. Ποιου είναι η βαλίτσα; Σε κύκλο. Ο/η εκπαιδευτικός τοποθετεί στο κέντρο ένα σάκο ταξιδιού και καλεί τα παιδιά να σκεφτούν τι μπορεί να είναι, τι να έχει μέσα, για ποιο σκοπό να χρησιμοποιείται, από ποιον. Το κάθε παιδί προτείνει μια κατάσταση και έρχεται έξω να την αναπαραστήσει μόνο με κινήσεις. Πιθανές ιδέες: - ενός ταξιδιώτη - ενός πρόσφυγα - ενός παιδιού που θέλει να φύγει από το σπίτι ή μετακομίζει αλλού - ενός φιλοξενούμενου που πάει κάπου ή φεύγει από κάπου - ενός παιδιού που βγάζει έξω ή αποθηκεύει τα παιχνίδια του - κάποιου που μετακομίζει από ένα σπίτι σε άλλο - ενός πλανόδιου πωλητή, κλπ. Ο ηθοποιός θα πρέπει να δείχνει κάθε φορά τί νιώθει μόνο με γκριμάτσες του προσώπου και με το σώμα του. Οι υπόλοιποι δρουν ως θεατές και προσπαθούν να περιγράψουν την δραματική κατάσταση. Επίσης οι θεατές μπορούν να προτείνουν ιδέες στον ηθοποιό για το πώς να βελτιώσει αυτό που κάνει, είτε με το να το περιγράφουν από τη θέση τους είτε με το να το δείχνουν αναλαμβάνοντας το ρόλο του «γλύπτη» που διαμορφώνει (modeling and sculpting). 11. Δημιουργία δραματικού πλαισίου με χρήση αντικειμένων και μιμική: Στην ίδια βαλίτσα/σάκο ο/η εκπαιδευτικός τοποθετεί κάθε φορά τρία διαφορετικά 6

7 αντικείμενα και ο εκάστοτε ηθοποιός-πρωταγωνιστής καλείται να τα χρησιμοποιήσει με τρόπο που να φανερώνει τη δραματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται κάθε φορά. Κάθε φορά η δραματική στιγμή συμπληρώνεται από άλλα παιδιά που μετακινούνται στο κέντρο του κύκλου (εργάζονται όπως στη Δραστηριότητα 5). Γίνεται ένα παράδειγμα στον κύκλο και έπειτα τα παιδιά χωρίζονται σε ομάδες. Πιθανοί συνδυασμοί αντικειμένων: (α) κασκόλ, βιβλίο, καπέλο (β) χάρτης πόλης και μετρό, ομπρέλα, μπουκάλα νερού (γ) τηλέφωνο, χριστουγεννιάτικα στολίδια, ρολόι τοίχου (δ) φωτογραφία, ξυπνητήρι, υφάσματα (ε) κουτιά Ο/η εκπαιδευτικός τοποθετεί επίσης διαφορετικά είδη σάκας/βαλίτσας (βαλίτσα, σάκος ταξιδιού, χειραποσκευή, σχολική τσάντα, τσάντα ώμου κλπ), ώστε η κάθε ομάδα να επιλέξει ανάλογα με το δραματικό πλαίσιο που ταιριάζει στην περίπτωσή της. Τα παιδιά εργάζονται με τον ίδιο τρόπο που εργάστηκαν στη Δραστηριότητα 5 (δηλαδή αυτοσχεδιάζουν χωρίς να επικοινωνούν αρχικά με ομιλία). Στη συνέχεια, όμως, αφού πειραματιστούν λίγο, συζητήσουν γι αυτό που φτιάχνουν και ανταλλάσσουν ιδέες με σκοπό να το βελτιώσουν. 12. Παράσταση και συζήτηση: Η κάθε ομάδα παρουσιάζει κάθε φορά την σκηνή της. Τα παιδιά-θεατές καλούνται να σχολιάσουν κάθε φορά πώς αλλάζει το δράμα η προσθήκη των αντικειμένων και κατά πόσο κατάφεραν οι συμμαθητές τους να επικοινωνήσουν αποτελεσματικά το νόημα. Δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στο βαθμό επιτυχίας της χρήσης της σύμβασης της μιμικής. (βλέπε εναλλακτική πορεία εργαστηρίου για μικρότερες τάξεις- Παράρτημα 1) ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 1: (Εναλλακτική πορεία για τις τάξεις Α -Γ ) Επεισόδιο 1 1. Ακολουθούμε τις Δραστηριότητες 1(α)-(δ). 2. Διαφοροποιείται η 1(ε) ως εξής: Όπως βρίσκονται στο χώρο, καλούνται τα παιδιά να παρατηρήσουν καλά τους συμμαθητές τους και να σταθούν δίπλα 7

8 στο δραματικό χαρακτήρα που πιστεύουν ότι θα μπορούσε να ανήκει στην ίδια ιστορία με το δικό τους. Οι ομάδες τους δεν ξεπερνούν τα 4 άτομα. Ο/η εκπαιδευτικός συζητά με τα παιδιά για τις επιλογές τους. Ενδεικτικά: - Για ποιο λόγο επιλέξατε τον συγκεκριμένο δραματικό χαρακτήρα; - Πώς επιλέξατε τα υπόλοιπα άτομα της ομάδας σας; Ποιες ομοιότητες είδατε στην ιστορία σας; - Ήταν εύκολο ή δύσκολο να αποφασίσετε με ποιους θα ενώσετε τις ιστορίες σας; Γιατί; 3. Μιμική και παράλληλη αφήγηση: Στη συνέχεια, τα παιδιά συζητούν στην ομάδα τους για το χαρακτήρα που υποδύθηκαν προηγουμένως και διαπραγματεύονται τρόπους να δημιουργήσουν μια μικρή ιστορία με όλους τους δραματικούς χαρακτήρες. Το θέμα του δράματος είναι: «μια μέρα από τη ζωή των πρωταγωνιστών». Χρησιμοποιούν γι αυτό τον σκοπό τις συμβάσεις της μιμικής και της παράλληλης αφήγησης. Δηλαδή, ένας από τους χαρακτήρες ή και όλοι μαζί αφηγούνται κάθε φορά αυτό που συμβαίνει και ταυτόχρονα το παραστούν. Τα παιδιά καλούνται να σκεφτούν πρώτα την στιγμή της ιστορίας που θα αφηγηθούν (μπορούν να καταγράφουν τα σημεία σε χαρτόνι) και ταυτόχρονα να δουλεύουν στις κινήσεις που θα κάνουν ώστε να ανταποκρίνονται σε αυτήν (ή και αντίστροφα: πρώτα βρίσκουν τι θα κάνουν και μετά αποφασίζουν την αφήγηση). Οι κινήσεις τους θα πρέπει να είναι ξεκάθαρες ώστε να επικοινωνούν το νόημα αποτελεσματικά στους θεατές. 4. Παράσταση: Η κάθε ομάδα παρουσιάζει τη μικρή σκηνή στους θεατές, οι οποίοι ανταλλάσουν ιδέες τόσο για το περιεχόμενο όσο και για το τεχνικό μέρος του δράματος. Σχολιάζουν το βαθμό που η κάθε ομάδα κατάφερε να επικοινωνήσει θεατρικά την ιστορία της. Ταυτόχρονα, οι θεατές καλούνται να δώσουν πιθανούς τίτλους της ιστορίας. Επεισόδιο 2 1. Ακολουθούμε τις δραστηριότητες 7 και 8 2. Διαφοροποιείται η δραστηριότητα 9 ως εξής: τα παιδιά δουλεύουν σε δυάδες. Χρησιμοποιούν και πάλι ένα αντικείμενο και αυτοσχεδιάζουν 3 εικόνεςσκηνές με τον τρόπο που περιγράφεται στη δραστηριότητα 9. 8

9 3. Διαφοροποιείται η Δραστηριότητα 10 ως εξής: κάθε φορά επιλέγουμε διαφορετικό αντικείμενο για να χρησιμοποιήσει ο πρωταγωνιστής- όχι μόνο το σάκο- και συμπληρώνουν την σκηνή ακόμη 1-2 παιδιά. 4. Αλλάζει η δραστηριότητα 11. Αντί αυτής, ακολουθούμε την εξής: α) Επιλέγω ένα αντικείμενο: Το κάθε παιδί επιλέγει ένα αντικείμενο από αυτά που τοποθετούνται από πριν στην αίθουσα και αυτοσχεδιάζει μόνο του μια κατάσταση χρησιμοποιώντας αυτό το αντικείμενο. Πιθανά αντικείμενα: είδη τσαντών, καθρεφτάκι, γάντια, γυαλιά, καπέλο, καλάμια, ρούχα, δίχτυ, κοχύλι, κλπ. β) Δημιουργία δραματικού πλαισίου με μιμική και χρήση αντικειμένου: Καλούνται τα παιδιά να διαλέξουν το ζευγάρι τους και να χρησιμοποιήσουν το ένα ή και τα δυο αντικείμενα για να αυτοσχεδιάσουν μια δραματική κατάσταση με κίνηση. 5. Ακολουθούμε τη Δραστηριότητα 12. ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ Ευκαιρία για δημιουργική γραφή: Με βάση τις ιστορίες που δημιούργησαν στο εργαστήρι, τα παιδιά μπορούν να παράγουν γραπτό λόγο. Ο/η εκπαιδευτικός αναπτύσσει συζήτηση με τα παιδιά σχετικά με τις ιστορίες που ζωντάνεψαν στο εργαστήρι και τους τρόπους που θα μπορούσαν να τις «αφηγηθούν» εξελίσσοντάς τις. Τα παιδιά ενθαρρύνονται να επιλέξουν μόνοι τους το κειμενικό είδος (π.χ. παραμύθι, ημερολόγιο, θέατρο, επιστολή, που να περιλαμβάνουν αφήγηση). Πιθανά θέματα: 1) Γράφω επιστολή σε ένα ήρωα της ιστορίας, 2) Το ημερολόγιο ενός ήρωα της ιστορίας, 3)Φτιάχνω το χάρτης της ιστορίας, 4) Φτιάχνω ένα εικονογραφημένο παραμύθι, 5) Φτιάχνω την ιστορία σε κόμικς. Τα παιδιά αποφασίζουν από πριν το ακροατήριο στο οποίο θα ήθελαν να τις παρουσιάσουν ή να τις αφηγηθούν (π.χ. σε παιδιά άλλου τμήματος της ίδιας τάξης) ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ 1. Boal, A. (1997) Games for Actors and Non-Actors, USA:Routledge. 2. Scher, A. & Verrall, Ch. (1975) 100+Ideas for Drama, UK: Heinemann. 9