ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

Transcript

1 Μελέτη 1: Για το Σάββατο 4 Ιανουαρίου ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ Εδάφιο µνήµης: «Ερευνάτε τας γραφάς, διότι σεις νοµίζετε ότι εν αυταίς έχετε ζωήν αιώνιον, και εκείναι είναι αι µαρτυρούσαι περί εµού.» Ιωάννην 5/ε 39. Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Λουκά 4/δ 1-12, Ματθ. 12/ιβ 3-8, Ματθ. 5/ε 17-39, Λουκά 24/κδ 13-32, Πράξ. 1/α Με τη βοήθεια ενός ανιχνευτή μετάλλων, ο Terry Herbert ανακάλυψε χρυσό οπλισμό καθώς και άλλα ασημένια αντικείμενα θαμμένα σε κάποιο χωράφι. Η εκτιμώμενη αξία των αντικειμένων ξεπερνούσε τα πέντε εκατομμύρια δολάρια. Όπως κάποιος που αναζητά θησαυρούς στο χώμα, στις πέτρες, και στα σκουπίδια, ας προσέξουμε μην αφήσουμε τίποτα να μας αποσπάσει και να μας στερήσει τον πραγματικό θησαυρό, τον Ιησού Χριστό. Στην προσπάθειά τους να ανακαλύψουν αιώνιους θησαυρούς, οι Φαρισαίοι και οι Σαδδουκαίοι «έσκαβαν» τα ιερά γραπτά. Η ειρωνεία είναι ότι διάβασαν λάθος τον χάρτη του θησαυρού τα Γραπτά, και έτσι έχασαν εντελώς τον θησαυρό τον Ιησού. Ο Ιησούς χρησιμοποίησε τα Γραπτά στο να κάνει μαθητές. Ο ασύγκριτος θησαυρός βρισκόταν στις προφητείες που έδειχναν σε Εκείνον. Επομένως, εάν κάποιος έχανε τον Ιησού, έχανε και τον στόχο. Αυτό σημαίνει ότι οι προσπάθειές μας για μαθητεία αφορούν τον Ιησού και όλα όσα έχει κάνει για μας.

2 Κυριακή 29 Δεκεμβρίου Ο ΙΗΣΟΥΣ ΚΑΙ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ Επειδή ο Ιησούς είναι το παράδειγμα όλων των πιστών, η αφοσίωση που έδειξε στην Αγία Γραφή δεν είναι κάτι που μπορούμε να αγνοήσουμε. Διαβάστε Λουκά 4/δ 1-12 και Τι βλέπουμε σ αυτές τις περικοπές για την στάση του Χριστού προς την Αγία Γραφή; Κατά την εξιστόρηση των πειρασμών που δέχτηκε ο Ιησούς στην έρημο, βλέπουμε πως αντέκρουσε τις επιθέσεις του Σατανά με εδάφια της Αγίας Γραφής. Ο Ιησούς, στην έρημο, δεν είχε στη διάθεσή Του τις περγαμηνές. Αυτό σημαίνει ότι ο Χριστός είχε ήδη αφιερώσει χρόνο για την αποστήθιση χωρίων της Γραφής. Μπορεί τα εδάφια που χρησιμοποίησε ο Ιησούς στην έρημο να ήταν από τα γραπτά του Μωυσή, ωστόσο υπήρχαν περιπτώσεις που αναφέρθηκε και σε άλλα μέρη της Αγίας Γραφής (Ματθ. 21/κα 42, 22/κβ 44). Είναι ξεκάθαρο ότι ο Χριστός είχε διευρυμένη γνώση της Αγίας Γραφής. Αξιοσημείωτο, ωστόσο, είναι ότι ο Χριστός δεν αντιμετωπίζει τα Γραπτά απλά ως μέσο για προσωπικό αγιασμό, και για να νικήσει τους πειρασμούς. Ο Ιησούς αναγνωρίζει ότι τα Γραπτά δείχνουν σε Εκείνον. Όταν επισκέφθηκε τη συναγωγή, σύμφωνα με το Λουκά 4/δ 16-30, ο Ιησούς διάβασε μία περικοπή από τον Ησαΐα και στη συνέχεια δήλωσε ότι η περικοπή αυτή αναφερόταν στον Ίδιο ως Εκείνος που χρίστηκε για να ελευθερώσει τους καταδυναστευόμενους και να διακηρύξει ελευθερία. Ο Ιησούς γνώριζε ότι εκπλήρωνε τη Μεσσιανική αυτή προφητεία. Επομένως, από την αρχή της διακονίας Του χρησιμοποίησε την Αγία Γραφή για να στρέψει τους ανθρώπους προς Αυτόν. ΣΚΕΨΗ: Παρότι είναι σημαντικό να γνωρίζουμε την Αγία Γραφή, ωστόσο, δεν είναι αρκετό. Ορισμένοι από τους σπουδαιότερους σχολιαστές της Αγίας Γραφής δεν είναι καν Χριστιανοί. Γι αυτό αξίζει να αναρωτηθούμε: Πώς μπορούμε να βεβαιωθούμε ότι με την μελέτη της Αγίας Γραφής γνωρίζουμε καλύτερα τον Ιησού και το έργο Του για μας; Πώς γίνεται μέσα από την μελέτη της Αγίας Γραφής να μεταμορφωθεί η ζωή μας;

3 Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΓΡΑΠΤΩΝ Διαβάστε τα ακόλουθα εδάφια. Τι μας λένε για τον τρόπο που έβλεπε ο Ιησούς την Αγία Γραφή; Ματθ. 5/ε 17-20, 12/ιβ 3-8, 15/ιε 3-11, Ιωάν. 10/ ι 34-37, 17/ιζ 14-19, Λουκά 24/κδ 44. Όποτε ο Χριστός έκανε διάλογο με τους θρησκευτικούς αρχηγούς στηριζόταν στις διδασκαλίες των Γραπτών και όχι στην προσωπική Του εξουσία ή σε φιλοσοφίες. Κάθε φορά που καθόριζε το σωστό από το λάθος, στήριζε τα επιχειρήματά Του στην Αγία Γραφή. Όποτε οι αντίζηλοί Του αμφισβητούσαν την καθαρότητα των διδασκαλιών Του, τους παρέπεμπε σε συγκεκριμένα κείμενα της Αγίας Γραφής. Κάθε φορά που έδινε πρακτικές συμβουλές, έστρεφε τους ακροατές Του στη θεϊκή αποκάλυψη. Ο Χριστός ήξερε πως η θεϊκή αποστολή Του εκπλήρωνε όσα οι προφήτες είχαν πει στο παρελθόν. Η αντίληψη του Χριστού για την Αγία Γραφή έρχεται σε αντίθεση με την επικρατούσα συμπεριφορά των Χριστιανών σήμερα. Ολόκληρα δόγματα υποστηρίζουν ότι η Αγία Γραφή μπορεί να παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον ως βιβλίο, ωστόσο τα κείμενά της, ιστορικά, θεωρούνται αναξιόπιστα. Τα πάντα, από την εξαήμερη δημιουργία, την Έξοδο, ακόμη και την ανάσταση του Ιησού, αμφισβητούνται ή πολλές φορές αντιμετωπίζονται ως μύθοι. Οι συνέπειες στη μαθητεία είναι ξεκάθαρες. Ποιος θα ήταν πρόθυμος να θυσιάσει τη ζωή του για έναν μύθο; Αντιθέτως, όσοι αντιμετωπίζουν αληθινά προβλήματα χρειάζονται έναν πραγματικό Σωτήρα. Διαφορετικά, το ευαγγέλιο αντιμετωπίζεται σαν ένα επιχρυσωμένο πλαστικό. Κάποιοι μπορεί από απόσταση να ξεγελαστούν, με μία όμως προσεκτικότερη ματιά, το πλαστικό θα απορριφθεί. Ο πιο ασφαλής τρόπος είναι να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Χριστού, εξυψώνοντας, τιμώντας, και ακολουθώντας πιστά την Αγία Γραφή. ΣΚΕΨΗ: Ο θάνατος δεν είναι µύθος, ούτε συµβολικός. Είναι µία από τις πιο σκληρές πραγµατικότητες που αντιµετωπίζουµε. Αναλογιστείτε τις συνέπειες εάν η ανάσταση του Χριστού ή η Δευτέρα Παρουσία ήταν συµβολισµοί ή µύθοι. Γιατί δεν πρέπει ποτέ να πέσουµε σ αυτήν την σατανική παγίδα;

4 Τρίτη 31 Δεκεμβρίου ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ Ο Ιησούς προσέλκυε τους ανθρώπους κοντά Του σε διάφορους χώρους, συμπεριλαμβανομένου και των δημοσίων. Η Αγία Γραφή είχε εξέχοντα ρόλο στις δημόσιες ομιλίες Του, οι οποίες ήταν γεμάτες με αναφορές στα Γραπτά. Διαβάστε Ματθ. 5/ε Σύμφωνα με αυτά τα εδάφια, με ποιον τρόπο χρησιμοποίησε ο Χριστός τα Γραπτά στη δημόσια διακονία Του; Την εποχή του Χριστού, οι Ισραηλίτες έβλεπαν τα Γραπτά με καθαρά νομικιστικό τρόπο. Διάβαζαν τα Γραπτά για τους κανόνες και τις ηθικές οδηγίες. Η σωστή συμπεριφορά θεωρούνταν το μυστικό για την αιώνια ευτυχία. Ο Ιησούς ωστόσο, ανέτρεψε τις νομικιστικές αυτές απόψεις και τις αντικατέστησε με μία πιο συναισθηματική θρησκεία. Ο Χριστός δίδαξε ότι η θρησκεία βασίζεται στην αλλαγή της καρδιάς που οδηγεί στην ηθική συμπεριφορά. Η ειρωνεία είναι ότι ορισμένοι Φαρισαίοι απέρριψαν το να έχουν μία ζωντανή σχέση με τον Θεό προκειμένου να επιτύχουν ηθική τελειότητα. Ο Ιησούς επισήμανε αυτά τα λάθη, και για θεραπεία προσκάλεσε τους ακροατές Του να Τον δεχτούν ως Σωτήρα και Κύριό τους. Εάν ο Ιησούς έχει τον εσωτερικό έλεγχο, τότε θα υπάρχουν υψηλά πρότυπα συμπεριφοράς. Αρκεί κάποιος να διαβάσει την Επί του Όρους Ομιλία για να δει πόσο υψηλά ήταν τα ηθικά Του πρότυπα. «Παράξενα αντήχησαν τα λόγια αυτά στα αυτιά του απορημένου πλήθους σαν κάτι το καινούριο και ασυνήθιστο. Μία τέτοια διδασκαλία ήταν αντίθετη σε κάθε τι που είχαν ακούσει μέχρι τότε από ραβίνους και ιερείς. Δεν διέκριναν σ αυτή τίποτε που να κολακεύει την περηφάνια τους, ή να δίνει βάση στις φερέλπιδες φιλοδοξίες τους. Και όμως ο νέος αυτός Δάσκαλος περιβάλλονταν από μία τέτοια δύναμη που τους γοήτευε. Και μόνη η παρουσία Του σκόρπιζε ολόγυρα το γλυκό συναίσθημα της θεϊκής αγάπης σαν τη μοσχοβολιά του λουλουδιού Ενστικτωδώς όλοι τους ένιωθαν ότι βρίσκονταν στην παρουσία Κάποιου που είχε τον τρόπο να διαβάζει τα μυστικά της ψυχής, αλλά και που τους πλησίαζε όμως με στοργή και τρυφερότητα.» Ε. Χουάιτ, Ε.Ο.Ο. σ. 7. ΣΚΕΨΗ: Γιατί είναι ευκολότερο να είµαστε νοµικιστές και επικριτικοί; Πώς µπορούµε να προστατευτούµε από αυτήν την παγίδα;

5 Τετάρτη 1 Ιανουαρίου ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ Στην Αγία Γραφή υπάρχουν πολλά παραδείγματα της δημόσιας διακονίας του Χριστού. Εξίσου συναρπαστικές όμως είναι και οι ιδιωτικές συναντήσεις Του, τόσο με απλά όσο και με καταξιωμένα μέλη της κοινωνίας. Αυτές οι ιστορίες μάς δείχνουν πόσο βασικό ρόλο είχαν τα Γραπτά στη διακονία του Χριστού. Διαβάστε Ιωάν. 13/ιγ και Λουκά 10/ι 25-28, 24/κδ Ποιος ήταν ο ρόλος της Γραφής σ αυτές τις περιπτώσεις; Για ποιο λόγο ο Χριστός αναφέρθηκε σ αυτά τα εδάφια; Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Ο Χριστός έκανε συνεχείς αναφορές στην Αγία Γραφή σε συνδυασμό με την κλήση Του για μαθητεία. Αυτό μας δείχνει ότι η εξουσία και η αξιοπιστία του Ιησού βασιζόταν στην Αγία Γραφή και όχι σε ένα προσωπικό χάρισμα. Αυτό φαίνεται ιδιαίτερα στο έργο του Χριστού με τους δύο μαθητές στον δρόμο προς Εμμαούς. «Αρχίζοντας από τον Μωυσή, από το άλφα της Βιβλικής ιστορίας, ο Χριστός άρχισε να εξηγεί μέσα από όλες τις Γραφές τα όσα αναφέρονταν σ Αυτόν. Αν τους είχε αποκαλυφθεί από μιας αρχής, οι καρδιές τους θα είχαν ικανοποιηθεί. Πλέοντας σε πελάγη ευδαιμονίας, δεν θα ήθελαν να ακούσουν τίποτε περισσότερο. Αλλά τους ήταν απαραίτητο να καταλάβουν τη μαρτυρία που έδιναν γι Αυτόν οι τύποι και οι προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης. Επάνω στα δεδομένα αυτά έπρεπε να στηριχθεί η πίστη τους. Ο Χριστός δεν έκανε κανένα θαύμα προκειμένου να τους πείσει, αλλά το πρώτο Του μέλημα ήταν να τους εξηγήσει τις Γραφές. Το θάνατό Του τον έβλεπαν σαν την καταστροφή όλων των ελπίδων τους. Τώρα όμως τους απέδειξε από τους προφήτες ότι αυτός ο θάνατος παρείχε την ισχυρότερη βάση για την πίστη τους. Διδάσκοντας τους δύο αυτούς μαθητές, ο Ιησούς έδειξε τη σπουδαιότητα της Παλαιάς Διαθήκης σαν μαρτυρία της αποστολής Του.» Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ. 765,766. ΣΚΕΨΗ: Διαβάστε Λουκά 24/κδ 32, και µείνετε ιδιαίτερα στην φράση, «Δεν εκαίετο εν ηµίν η καρδία ηµών ;». Τι σηµαίνει; Πότε ήταν η τελευταία φορά που η καρδιά σας «κάηκε» από τις αλήθειες του ευαγγελίου; Εάν αυτό έχει καιρό να συµβεί, µήπως φταίει το ότι η καρδιά σας έχει κρυώσει; Εάν ναι, τι µπορείτε να κάνετε για να το αλλάξετε;

6 Πέμπτη 2 Ιανουαρίου Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΓΕΝΙΑ Αναμφίβολα, ο Ιησούς δίνει έμφαση στην Αγία Γραφή. Ποτέ δεν αμφισβήτησε την εξουσία ούτε ενός βιβλικού εδαφίου. Και παρόλα αυτά, πολλοί είναι εκείνοι που ανά τους αιώνες, το έκαναν. Διαβάστε Ματθ. 12/ιβ 15-21, Μάρκ. 1/α 1-3, Πράξ. 1/α 16-20, 3/γ και Ρωμ. 10/ι 10,11. Τι μας λένε αυτά τα εδάφια για το πώς αντιμετώπιζαν οι πρώτοι Χριστιανοί τα Γραπτά; Τι μπορούμε να διδαχθούμε από το παράδειγμά τους για το ποια πρέπει να είναι η σχέση μας με την Αγία Γραφή; Οι πρώτοι Χριστιανοί συγγραφείς χρησιμοποιούσαν εδάφια από τα Γραπτά για να αποδείξουν ότι ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ ήταν ο Μεσσίας. Ισχυρίζονταν πως ο Χριστιανισμός ήταν αναπόσπαστος από την αυτό αποκάλυψη του Θεού μέσα από τα Εβραϊκά Γραπτά. Ο Ίδιος ο Ιησούς επικαλέστηκε αυτά τα ιερά γραπτά. Το ίδιο έκαναν αργότερα και οι μαθητές Του. Αναφορές σε προσωπικές εμπειρίες, θαύματα, και μαρτυρίες για τον Χριστό ήταν σίγουρα σημαντικές και είχαν την ανάλογη θέση, ωστόσο τίποτα και κανείς δεν μπορεί να αντικαταστήσει το ρόλο της Αγίας Γραφής ως βασικό μάρτυρα για τον Ιησού. Οι πρώτοι ακόλουθοι του Χριστού αναζήτησαν σοφία στα Γραπτά για την αποστολή της εκκλησίας, τις καθημερινές τους ασχολίες, καθώς και για πνευματική πειθαρχεία. Οι ανθρώπινες εικασίες ελαχιστοποιήθηκαν και η Γραφή εξυψώθηκε. Στα συμβούλια της εκκλησίας ήταν εμφανής η προσεκτική μελέτη της αποκάλυψης του Θεού (δείτε Πράξ. 15/ιε ). Η Αγία Γραφή είχε σημαντικό ρόλο σε κάθε τομέα της πρώτης εκκλησίας. Πόσο ανόητο θα είναι από μέρους μας εάν τώρα, στις έσχατες ημέρες, δεν αξιοποιήσουμε κατά τον ίδιο τρόπο την Αγία Γραφή ΣΚΕΨΗ: Πώς µπορούµε να θέσουµε την Αγία Γραφή στο κέντρο της πίστης µας χρησιµοποιώντας την ώστε να µας οδηγήσει στον Ιησού; Πώς µπορούµε έµπρακτα να αφήσουµε τις διδασκαλίες της Αγίας Γραφής να επηρεάσουν τον τρόπο ζωής και συµπεριφοράς µας;

7 Παρασκευή 3 Ιανουαρίου Δύση ηλίου: 17:18 ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΜΕΛΕΤΗ: Διαβάστε, Ε. Χουάιτ, Ε. σ , Ζ.Χ. σ , Π.Α. σ «Ο Χριστός είχε κατά τη διακονία Του ανοίξει τη διάνοια των μαθητών Του με τις προφητείες αυτές Ο Πέτρος όταν κήρυττε το Χριστό, έφερνε αποδεικτικά στοιχεία από την Παλαιά Διαθήκη. Την ίδια τακτική ακολούθησε και ο Στέφανος. Επίσης και ο Παύλος στο έργο του επεκαλείτο τις Γραφές που ανέφεραν για τη γέννηση, τα πάθη, το θάνατο, την ανάσταση και την ανάληψη του Χριστού. Χρησιμοποιώντας την εμπνευσμένη μαρτυρία του Μωυσή και των προφητών απέδειχνε ολοφάνερα τη συνταύτιση του Ιησού του Ναζωραίου με το Μεσσία και φανέρωσε ότι από τις ημέρες του Αδάμ η φωνή του Χριστού ήταν εκείνη που μιλούσε μέσο των πατριαρχών και προφητών.» Ε. Χουάιτ, Π.Α. σ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ: 1. Πώς μπορείτε να εντάξετε την Αγία Γραφή στην καθημερινότητά σας; Πώς μπορείτε να την χρησιμοποιήσετε στην προσωπική σας μαρτυρία; 2. Γιατί ο Ιησούς έδινε περισσότερη έμφαση στην ερμηνεία των Γραπτών από ό,τι στα θαύματα και τα χαρίσματα; Τι θα γίνει εάν η μουσική, το μήνυμα για την υγεία, οι κοινωνικές λειτουργίες, και οτιδήποτε άλλο, αντικαταστήσουν την Αγία Γραφή από το να είναι η βάση της πίστης μας; 3. Πόσο εξαρτημένοι πρέπει να είναι οι Χριστιανοί σήμερα από την Αγία Γραφή; Εκτιμήστε τη σπουδαιότητα που δίνεται από την εκκλησία σας στην Αγία Γραφή, όσον αφορά τις προτεραιότητες, τη διοχέτευση πόρων, και την αφοσίωση στην αποστολή. 4. Πουθενά στην Αγία Γραφή δεν βλέπουμε να αμφισβητείται κάποιο εδάφιο ή η αυθεντικότητα κάποιου κειμένου. Γιατί αυτό είναι σημαντικό ιδιαίτερα σήμερα που οι περισσότεροι άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένου και πολλών Βιβλικών σχολιαστών, αμφισβητούν την αλήθεια της Αγίας Γραφής σε όλους τους τομείς;

8 Μελέτη 2: Για το Σάββατο 11 Ιανουαρίου Η ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠΌ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΕΙΣ Εδάφιο µνήµης: «Ταύτα πάντα ελάλησεν ο Ιησούς διά παραβολών προς τους όχλους, και χωρίς παραβολής δεν ελάλει προς αυτούς. Διά να πληρωθή το ρηθέν διά του προφήτου, λέγοντος, "Θέλω ανοίξει εν παραβολαίς το στόµα µου, θέλω απαγγείλει πράγµατα κεκρυµµένα από καταβολής κόσµου".» Ματθαίο 13/ιγ 34,35. Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Β Σαµ. 12/ιβ 1-7, Ησ. 28/κη 24-28, Ματθ. 7/ζ 24-27, 13/ιγ 1-30, Λουκά 20/κ Ο Χριστιανισμός είναι μία λογική θρησκεία. Η νοημοσύνη πρέπει να καλλιεργείται. Ωστόσο, η νοημοσύνη από μόνη της δεν εκφράζει επαρκώς την ανθρώπινη προσωπικότητα. Σε αντίθεση με τα ρομπότ που είναι προγραμματισμένα να σκέφτονται, οι άνθρωποι μπορούν να αγαπήσουν, να νιώσουν, να πονέσουν, να κλάψουν, να ενδιαφερθούν, να γελάσουν και να φανταστούν. Γι αυτό και ο Ιησούς δεν μετέφερε τις αιώνιες αλήθειες χρησιμοποιώντας μόνο τη λογική. Οι ομιλίες Του εμπεριείχαν εικόνες από την καθημερινή ζωή για να προσεγγίσουν όλους τους ανθρώπους. Παιδιά και ενήλικες μπορούσαν να κατανοήσουν τις βαθιές αλήθειες που μετέδιδε μέσα από παραβολές και απεικονίσεις. Έτσι, σύνθετες έννοιες όπως η δικαίωση και ο αγιασμός μπορούσαν να αφομοιωθούν εύκολα μέσα από τα λόγια του Αφηγητή. Όσες έννοιες ήταν δύσκολο να γίνουν κατανοητές, διδάσκονταν μέσα από συμβολισμούς και απεικονίσεις.

9 Κυριακή 5 Ιανουαρίου ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ Διαβάστε Β Σαµ. 12/ιβ 1-7, Ησ. 28/κη 24-28, Ιερ. 13/ιγ και Ιεζ. 15/ ιε 1-7. Πώς αυτές οι παραβολές και οι αλληγορίες µας βοηθάνε να κατανοήσουµε τη σχέση του Θεού µε την ανθρωπότητα; Ποια αντικείµενα ή σκηνικά που χρησιµοποίησαν οι προφήτες, βλέπουµε αργότερα στις παραβολές του Χριστού; Όπως βλέπουµε ο Νάθαν χρησιµοποιεί µία παραβολή ως πρόσχηµα του πραγµατικού λόγου της επίσκεψής του. Ο Δαβίδ ενοχοποιεί τον εαυτό του και ανακοινώνει ο ίδιος την ποινή του. Μέσα από αυτήν την παραβολή ο Νάθαν έφερε το επιθυµητό αποτέλεσµα, διαφορετικά θα υπήρχε έντονη αντίδραση που πολύ πιθανόν να οδηγούσε στην εκτέλεσή του. Η ποιητική ιστορία του Ησαΐα πηγάζει από την γεωργία µε την οποία οι ακροατές του είναι ιδιαίτερα εξοικειωµένοι. Μερικούς αιώνες αργότερα, ο Ιησούς χρησιµοποίησε το ίδιο σκηνικό. Με την παραβολή του ο Ησαΐας µίλησε για το άπειρο έλεος του Θεού την περίοδο της τιµωρίας. Στο 12 ο κεφάλαιο της προς Εβραίους επιστολής, ο Παύλος παρουσιάζει µε παρόµοιο τρόπο την τιµωρία του Θεού ως µέσο διόρθωσης, και όχι εκδίκησης. Οι θεϊκές τιµωρίες έδειχναν τον λυτρωτικό σκοπό τους να ενθαρρύνουν για µετάνοια, αναζωπύρωση και µεταρρύθµιση. Κάθε φορά που ο λαός πείσµωνε και επαναστατούσε, ακολουθούσαν µεγάλες τιµωρίες. Η παραβολή του Ιερεµία είναι µία τροµερή απεικόνιση της κρίσης. Όποτε οι άνθρωποι εµπόδιζαν το λυτρωτικό σκοπό του Θεού, Εκείνος επέτρεπε να γευθούν τις συνέπειες των επιλογών τους. Παρόµοια, και ο Χριστός ανέφερε παραβολές κρίσης στο ακροατήριό Του. Ο Ιεζεκιήλ χρησιµοποιεί έναν άλλο συµβολισµό για να µεταφέρει παρόµοιο µήνυµα. ΣΚΕΨΗ: Τι υπάρχει στις ιστορίες που κάνει να αποδίδεται η αλήθεια µε τέτοιο έντονο τρόπο; Ποιες είναι οι δικές σας αγαπηµένες ιστορίες και γιατί σας αρέσουν τόσο;

10 Δευτέρα 6 Ιανουαρίου ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΉ ΣΟΦΙΑ Διαβάστε Ματθ. 7/ζ Πώς αυτά τα εδάφια συµβάλλουν στην κατανόησή µας για την Χριστιανική µαθητεία; Γιατί νοµίζετε ότι ο Ιησούς χρησιµοποίησε αυτό το παράδειγµα από τη φύση για να µας διδάξει µία τόσο σηµαντική αλήθεια; Οι σύγχρονες κοινωνίες θεωρούν τη µόρφωση δεδοµένη. Ωστόσο, ακόµη και σήµερα υπάρχουν πολλά µέρη όπου δεν υπάρχει ευκαιρία για µόρφωση. Στο παρελθόν, η µόρφωση ήταν η εξαίρεση, και όχι ο κανόνας. Οι άρχουσες τάξεις, και όσοι εξειδικεύονταν στην ανάγνωση και τη γραφή οι γραµµατείς αποκτούσαν εξουσία λόγω της µόρφωσής τους. Για το λόγο αυτό ο Ιησούς µετέδιδε το µήνυµά Του κατά τέτοιον τρόπο ώστε να µπορούν να το κατανοήσουν και οι αγράµµατοι. Πριν την εφεύρεση του τυπογράφου από τον Γουτεµβέργιο, τα κείµενα ήταν χειρόγραφα και η συγγραφή τους ήταν µία χρονοβόρα διαδικασία. Λίγοι µπορούσαν να έχουν πρόσβαση σ αυτά. Έτσι, οι πληροφορίες µεταδίδονταν προφορικά, µέσα από θρύλους, παραβολές, και άλλα παρόµοια µέσα. Ο Θεός προσφέρει σωτηρία σε όλη την ανθρώπινη φυλή. Δεν πρέπει λοιπόν να µας εκπλήσσει που ο Χριστός χρησιµοποίησε αυτά τα µέσα επικοινωνίας για να προσεγγίσει το µεγαλύτερο µέρος του λαού. Διαβάστε Λουκά 14/ιδ Τι µαθήµατα µπορούµε να συλλέξουµε από αυτές τις ιστορίες; Πώς αυτές οι απεικονίσεις φωτίζουν την κατανόησή µας για τη µαθητεία; Η οικοδοµή προϋποθέτει προετοιµασία. Το κόστος υπολογίζεται πριν την ανέγερση. Παροµοίως, και η µαθητεία χρειάζεται προετοιµασία. Το θαύµα της παροχής τροφής, οι θεαµατικές θεραπείες, και η εµφανής επιτυχία, έκαναν τους µαθητές να υποθέσουν ότι το να ακολουθήσουν τον Ιησού ήταν κάτι εύκολο. Ο Ιησούς, ωστόσο, ενθάρρυνε τους ακροατές Του να δουν όλη την εικόνα. Η αυτοθυσία, η θλίψη, η ταπείνωση και η απόρριψη αποτελούσαν µεγάλο κόστος. Είναι αξιοσηµείωτο ότι ο Ιησούς µετέδωσε αυτό το µήνυµα µε µεταφορικό τρόπο, ενώ θα µπορούσε να απαριθµήσει απλώς τα όσα οι µαθητές Του πιθανόν να συναντούσαν.

11 Τρίτη 7 Ιανουαρίου ΓΕΩΡΓΙΚΕΣ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΕΣ Διαβάστε Ματθ. 13/ιγ Τι είπε ο Ιησούς για την μαθητεία; Τι διδάγματα μπορούμε να αντλήσουμε από αυτές τις απεικονίσεις; Η παραβολή του Χριστού για τον σπορέα είναι γνωστή σε πολλούς. Ήταν ένα συνηθισμένο γεγονός, με το οποίο οι ακροατές Του θα μπορούσαν εύκολα να ταυτιστούν. Η σύνδεση με την μαθητεία είναι προφανής. Ο Ιησούς καλεί τους ακροατές Του να αξιολογήσουν την θέση τους ως μαθητές. Αντί να αντιμετωπίσει τον καθένα ξεχωριστά, χρησιμοποιεί παραβολές, καλώντας τους μαθητές να το κάνουν για τον εαυτό τους. Κοιτάζοντας στον καθρέπτη της ψυχής τους, μπορούν να εκτιμήσουν τις υλιστικές τάσεις, να αναθεωρήσουν την ικανότητά τους για εγκράτεια, να αναλύσουν τις εγκόσμιες εμπλοκές, και να επιλέξουν ως τρόπο ζωής την ασυμβίβαστη μαθητεία. Την ίδια στιγμή, η πραγματική μαθητεία θέτει την κρίση στα χέρια του Κυρίου, και όχι στα χέρια των μαθητών. Η ανθρώπινη διάκριση είναι ατελής, και η ανθρώπινη γνώση ελλιπή. Μόνο ο Θεός έχει πλήρη γνώση. Ο Ιησούς προειδοποιεί ότι ο Σατανάς θα διεισδύσει. Οι μαθητές δεν μπορούν να αφήσουν την κρίση σε άλλους πιστούς επειδή αυτοί μπορεί να είναι ζιζάνια και όχι σιτάρι. Και τα δύο αυξάνουν μαζί, μέχρι την ημέρα του θερισμού. «Οι διδασκαλίες του Χριστού με παραβολές βασίζονται στην ίδια αρχή μ αυτή της αποστολής Του στον κόσμο. Πήρε τη φύση μας και έζησε ανάμεσά μας για να εξοικειωθούμε εμείς με τη θεία Του προσωπικότητα. Η θεότητα αποκαλύφθηκε μέσα από την ανθρωπότητα, η αόρατη δόξα μέσα από την ορατή μορφή. Οι άνθρωποι θα γνώριζαν το άγνωστο μέσα από το γνωστό. Οι ουράνιες πραγματικότητες θα αποκαλύπτονταν μέσα από το γνωστό.» Ε. Χουάιτ, Λ.Ζ. σ. 5. ΣΚΕΨΗ: Στην παραβολή του σπορέα, ο Ιησούς µίλησε για την «απάτη του πλούτου» (εδ.22). Σε τι αναφερόταν; Πώς µπορεί ο πλούτος να «απατήσει» ακόµη και εκείνους που δεν τον έχουν;

12 Τετάρτη 8 Ιανουαρίου ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ Η διακονία του Χριστού ήταν αντίθετη προς αυτή των θρησκευτικών ηγετών. Τα μέσα τα οποία χρησιμοποιούσε ήταν, ο Λόγος του Θεού, ο χαρακτήρας Του, και η ζωή Του. Στη μάχη Του με το κακό χρησιμοποιούσε λόγια ζωής που εκφράζονταν συχνά μέσα από παραβολές και απεικονίσεις. Αυτά τα μέσα που χρησιμοποιούσε ο Χριστός, έπιασαν πολλές φορές απροετοίμαστους πολλούς ηγέτες, οι οποίοι δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την επιρροή Του στα πλήθη. Πολλές από τις παραβολές εμπεριείχαν μηνύματα εναντίον τους. Οι θρησκευτικοί ηγέτες ήξεραν πολύ καλά ότι έχαναν την επιρροή τους κάθε φορά που το μήνυμα του Χριστού διείσδυε στην καρδιά των ανθρώπων. Διαβάστε Ματθ. 21/κα και Λουκά 14/ιδ 16-24, 20/κ Τι ισχυρά διδάγματα απορρέουν από αυτές τις παραβολές; Αν και οι παραβολές πολλές φορές απευθύνονταν σε συγκεκριμένα άτομα, ποιες αρχές εφαρμόζονται και σε μας, σήμερα; «Η παραβολή του αμπελιού εφαρμόζεται όχι μόνο στο ιουδαϊκό έθνος. Αποτελεί ένα μάθημα και για μας. Η εκκλησία σ αυτή τη γενιά προικίστηκε από το Θεό με μεγάλα προνόμια και μ ευλογίες κι Αυτός περίμενε ανάλογη ανταπόδοση.» Ε. Χουάιτ, Λ.Ζ. σ Αναμφίβολα έχουμε ευλογηθεί ιδιαίτερα από τον Κύριο λυτρωθήκαμε με το αίμα του Χριστού, έχουμε την υπόσχεση για σωτηρία βασισμένη στη δικαιοσύνη Του, έχουμε την βεβαιότητα της αιώνιας ζωής, και την υπόσχεση για Άγιο Πνεύμα μας έχουν δοθεί τόσα πολλά Είναι εύκολο ωστόσο, να ξεχάσουμε όλα όσα έχουμε ή να τα θεωρήσουμε δεδομένα. Όπως οι γεωργοί στην παραβολή, μπορεί να μη συνειδητοποιήσουμε καν τις συνέπειες των πράξεών μας. Στο τέλος, η άγνοιά τους δεν τους δικαιολόγησε την ημέρα της κρίσης. Και δεν θα δικαιολογήσει ούτε κι εμάς. ΣΚΕΨΗ: Πόσες φορές στο παρελθόν απατηθήκατε µε την πνευµατική σας κατάσταση; Τι διδαχτήκατε από αυτές σας τις εµπειρίες που θα σας βοηθήσει να µην επαναλάβετε τα λάθη του παρελθόντος;

13 Πέμπτη 9 Ιανουαρίου ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Μετά την αναφορά της επίγειας διακονίας του Χριστού, δεν βλέπουμε πλέον παραβολές στην Αγία Γραφή. Σε τι οφείλεται αυτό το φαινόμενο; Το μεγαλύτερο μέρος της Καινής Διαθήκης δεκατέσσερα βιβλία έχουν γραφτεί από τον Παύλο, ενώ και το μεγαλύτερο μέρος των Πράξεων των Αποστόλων, που γράφτηκε από τον Λουκά, εστιάζει επίσης στον Παύλο. Αν και ο Παύλος δεν χρησιμοποίησε ιστορίες, χρησιμοποίησε ωστόσο απεικονίσεις και παρομοιώσεις όπως ο Ιησούς (δείτε Ρωμ. 7/ζ 1-6, Α Κορ. 3/γ 10-15, Β Κορ. 5/ε 1-10). Οι ομιλίες του δεν ήταν βαρετές, και σίγουρα δεν ήταν άχρωμες. Υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στις δημόσιες ομιλίες του Χριστού με εκείνες του Παύλου, ωστόσο, και οι δύο είχαν ιδιαίτερη αποτελεσματικότητα. Οι άλλοι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης πλησίασαν πιο πολύ στις παραβολές του Χριστού. Ο Ιάκωβος, ο αδελφός του Ιησού, θέλοντας να διδάξει, έγραψε: «Διότι εάν εισέλθη εις την συναγωγήν σας άνθρωπος έχων χρυσούν δακτυλίδιον» (Ιακ. 2/β 2). Ωστόσο, ούτε ο αδελφός του Χριστού ούτε κάποιος άλλος μαθητής χρησιμοποίησαν ιστορίες στον βαθμό που τις χρησιμοποίησε Εκείνος. Οι παρομοιώσεις και οι συμβολισμοί είναι διάχυτοι. «Ως άνθος χόρτου θέλει παρέλθει» (Ιακ. 1/α 10). «Ιδού, και τα πλοία» (Ιακ. 3/γ 4). Το όραμα του Πέτρου (Πραξ. 10/ι ) ήταν συμβολικό. Πολλούς συμβολισμούς έχουμε και στο βιβλίο της Αποκάλυψης. «Και ότε είδεν ο δράκων ότι ερρίφθη εις την γην, εδίωξε την γυναίκα» (Αποκ. 12/ιβ 13). Δείτε τις απεικονίσεις σ αυτά τα εδάφια. Ποια διδάγματα εμπεριέχουν; Τι εικόνες χρησιμοποιούνται για να δοθεί το μήνυμα; Πράξ. 10/ι 9-16, Ιακ. 3/ γ 3-12, Αποκ. 12/ιβ 7-17, 18/ιη 9-20, 19/ιθ Όπως κι αν εκφράζεται, η αρχή παραμένει ίδια: οι απεικονίσεις, οι παρομοιώσεις, οι παραβολές, οι αλληγορίες και οι άλλοι δημιουργικοί τρόποι χρήσης του λόγου, μας βοηθάνε να γινόμαστε πιο κατανοητοί. Εφόσον ο Χριστός και οι μαθητές Του χρησιμοποίησαν διάφορες απεικονίσεις για να βοηθήσουν το ακροατήριό τους να κατανοήσει την αλήθεια, και εμείς θα πρέπει να κάνουμε το ίδιο.

14 Παρασκευή 10 Ιανουαρίου Δύση ηλίου: 17:24 ΠΕΡΑΙΤΈΡΩ ΜΕΛΈΤΗ: Διαβάστε Ε. Χουάιτ, Λ.Ζ. σ «Ο Ιησούς ήθελε να τους διεγείρει στην έρευνα. Επεδίωκε να κεντρίσει τους ανέμελους και να τυπώσει την αλήθεια επάνω στην καρδιά τους. Η διδασκαλία με παραβολές ήταν δημοφιλής, δημιουργούσε σεβασμό και τραβούσε την προσοχή όχι μόνο των Ιουδαίων αλλά και των Εθνικών Ακόμη, ο Χριστός ήθελε να παρουσιάσει τις αλήθειες σ ένα λαό ανέτοιμο να τις δεχτεί ή να τις καταλάβει. Είναι και αυτός ένας λόγος που τους δίδασκε με παραβολές. Συνδυάζοντας τις διδασκαλίες Του με τις σκηνές της ζωής, με τις πείρες ή με τη φύση, εξασφάλιζε την προσοχή τους και εισχωρούσε στην καρδιά τους. Αργότερα, καθώς έβλεπαν τα πράγματα τα οποία είχαν χρησιμοποιηθεί για επεξήγηση των διδασκαλιών Του, θυμόνταν τα λόγια του θείου Διδασκάλου Ο Ιησούς αναζητούσε ένα πέρασμα προς κάθε καρδιά. Χρησιμοποιώντας ποικιλία απεικονίσεων, όχι μόνο παρουσίαζε την αλήθεια στις διάφορες φάσεις της, αλλά κι απευθυνόταν σε διάφορους ακροατές.» Ε. Χουάιτ, Λ.Ζ, σ.8. Ερωτήσεις για συζήτηση: 1. Ο Ιησούς χρησιμοποίησε απεικονίσεις στις οποίες οι ακροατές Του ήταν εξοικειωμένοι. Ποια στοιχεία της καθημερινότητας θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε για να μεταδώσετε τις πνευματικές αλήθειες; 2. Παρότι οι περισσότερες απεικονίσεις του Χριστού είχαν σχέση με την αγροτική ζωή, οι περισσότεροι από τους πρώτους Χριστιανούς ήταν αστοί. Ποιες «αστικές» εικόνες εντοπίζετε στα γραπτά του Παύλου και των άλλων συγγραφέων της Καινής Διαθήκης; 3. Σκεφτείτε όλα τα στοιχεία που συμβάλλουν στο να γίνει μία καλή ιστορία. Πώς λειτουργούν; Πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτά τα στοιχεία στη μαρτυρία μας; 4. Τι ιστορία χρησιμοποίησε στο Λουκά 16/ις ο Ιησούς; Τι μπορούμε να διδαχθούμε από τη χρήση του φανταστικού στοιχείου, στη μετάδοση ενός πνευματικού μηνύματος;

15 Μελέτη 3: Για το Σάββατο 18 Ιανουαρίου ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΕΔΆΦΙΟ ΜΝΉΜΗΣ: «Και δεν παρακαλώ µόνο περί τούτων, αλλά και περί των πιστευσόντων εις εµέ διά του λόγου αυτών, διά να ήναι πάντες καθώς συ, Πάτερ, είσαι εν εµοί και εγώ εν σοι, να ήναι και αυτοί εν ηµίν εν, διά να πιστεύση ο κόσµος ότι συ µε απέστειλας» Ιωάννη 17/ιζ 20,21. Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Δαν. 9/θ 2-19, Ματθ. 14/ιδ 22,23, Ματθ. 26/κς 36, Ιωάν. 17/ιζ 6-26, Εβρ. 2/β 17, Α Πέτρ. 4/ δ 7. Όποιο έργο κι αν κάνουμε για τη σωτηρία των ψυχών, όποιο ευαγγελιστικό πρόγραμμα κι αν διοργανώνουμε, πρέπει να προσευχόμαστε με ειλικρίνεια για εκείνους που θέλουμε να προσεγγίσουμε. Η προσευχή έχει βασικό ρόλο στη ζωή του Χριστιανού, πόσο μάλλον για όσους θέλουν να κάνουν μαθητές. Τι σπουδαίες αλλαγές θα βλέπαμε εάν η θερμή προσευχή είχε τον κύριο ρόλο στο να κάνουμε και να στηρίξουμε μαθητές «Είθε οι εργάτες να κρατηθούν από την υπόσχεση του Θεού, Αιτείται και θέλει σας δοθή, λέγοντας θα προσεγγίσω αυτήν την ψυχή για τον Ιησού Χριστό. Προσευχηθείτε για εκείνους που εργάζεστε, ζητήστε από την εκκλησία να ικετεύσουν γι αυτούς Προσθέτετε συνεχώς νέες ψυχές και ζητήστε από τον Θεό καθημερινή καθοδήγηση, εναποθέτοντας τα πάντα σε Εκείνον μέσω ειλικρινής προσευχής εργαζόμενοι με θεϊκή σοφία.» Ε. Χουάιτ, Medical Ministry, σ. 244,245.

16 Κυριακή 12 Ιανουαρίου ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑ ΠΟΥ ΔΟΚΙΜΑΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ Πολλοί υποθέτουν ότι ορισμένες προσευχές έχουν εγωκεντρικό χαρακτήρα. Οι πιστοί φέρνουν ενώπιον του Θεού τις επιθυμίες τους ελπίζοντας ότι θα λάβουν εκείνο το οποίο ζητούν. Παρότι μας ειπώθηκε να φέρνουμε τις αιτήσεις μας στον Θεό, ορισμένες φορές τα κίνητρά μας δεν είναι αγνά. Άλλωστε, η καρδιά μας δεν είναι διεφθαρμένη και απατηλή; Ορισμένες φορές λοιπόν και οι προσευχές μας μπορεί να αντικατοπτρίζουν την αμαρτία που έχουμε. Η διαμεσολαβητική προσευχή ωστόσο, εστιάζει στις ανάγκες ενός άλλου προσώπου, και έτσι απομακρύνονται τα εγωιστικά κίνητρα. Η ιστορία δείχνει πως οι διαμεσολαβητικές προσευχές βοηθούν τον πιστό να αυξηθεί πνευματικά. Απαλλαγμένες από την επιθυμία για προσωπική ευχαρίστηση, οι προσευχές αυτές εκδηλώνουν ανιδιοτέλεια, ευσπλαχνία και ειλικρινή επιθυμία για τη σωτηρία των άλλων. Διαβάστε Δαν. 9/θ Τι είναι εκείνο που βασανίζει τον Δανιήλ στην προσευχή του; Τι ρόλο έχει η εξομολόγηση στην προσευχή; Λόγω της προχωρημένης ηλικίας του, ο Δανιήλ δεν θα είχε κανένα όφελος από την ανοικοδόμηση της Ιερουσαλήμ. Τι ήταν εκείνο λοιπόν που τον παρακίνησε να κάνει αυτή, την προσευχή; Εβδομήντα χρόνια πέρασαν από τότε που ο Ιερεμίας είπε αυτήν την προφητεία. Μετά από τόσα χρόνια, πολύ πιθανόν οι φίλοι του Δανιήλ που είχαν μείνει στην Ιερουσαλήμ να είχαν πεθάνει. Η ανοικοδόμηση της Ιερουσαλήμ δεν θα βοηθούσε στην οικονομική αποκατάσταση του Δανιήλ. Τίποτα στην προσευχή του Δανιήλ δεν φανερώνει εγωιστικά κίνητρα. Ο προφήτης παρακάλεσε τον Θεό για το μέλλον των εξόριστων Ιουδαίων και την αποκατάσταση της φήμης του Ίδιου του Κυρίου. Εκτεταμένη εξομολόγηση προηγήθηκε των αιτημάτων του. Στην εξομολόγησή του, ο Δανιήλ συμπεριλαμβάνει και τον εαυτό του μεταξύ των παραβατών. Ο προφήτης δεν θεωρεί τον εαυτό του αθώο. Αναλαμβάνει την ευθύνη καθώς ζητά την αποκατάσταση προς όφελος των άλλων. ΣΚΕΨΗ: Για ποια θέµατα προσεύχεστε, γιατί το κάνετε, και για ποιους προσεύχεστε; Κατά πόσο οι προσευχές σας είναι απαλλαγµένες από εγωιστικά κίνητρα; Τι µπορείτε να κάνετε ώστε οι προσευχές σας, ακόµη και αυτές που είναι για σας, να µην είναι τόσο εγωκεντρικές;

17 Δευτέρα 13 Ιανουαρίου ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ Σκεφτείτε τι ακριβώς είναι η προσευχή: έκπτωτες αμαρτωλές υπάρξεις, άξιες θανάτου, έρχονται σε άμεση επικοινωνία με τον Δημιουργό του Σύμπαντος τον Άγιο Θεό. Επιπλέον, όταν η θεότητα του Χριστού ντύθηκε την ανθρώπινη φύση, αποδεχόμενη τους ανθρώπινους περιορισμούς, αισθάνθηκε την ανάγκη για προσευχή. Αν και δεν στεκόταν μπροστά στον Πατέρα στην ίδια θέση όπως εμείς οι αμαρτωλοί, ωστόσο ως άνθρωπος αναγνώρισε την ανάγκη για προσευχή. Διαβάστε Ματθ. 14/ιδ 22,23, 26/κς 36, Μάρκο 1/α 35-37, Λουκά 5/ε 15,16, 6/ς 12,13. Ποιο ήταν το χαρακτηριστικό γνώρισμα της προσωπικής προσευχής του Ιησού; Τι μπορούμε να διδαχθούμε από τις προσευχές του Ιησού όσον αφορά τη συχνότητα, την τοποθεσία, και την επιλογή του χρόνου; Ο Χριστός έκανε πρότυπο στους μαθητές Του την προσευχή που τόσο ευχαριστιόταν. Το πρωί, το απόγευμα, πριν και μετά από τα κηρύγματα, όποτε ήταν δυνατόν, ο Ιησούς προσευχόταν. Σε κήπους, σε όρη, σε απομονωμένα μέρη, οπουδήποτε δεν θα αποσπόταν η προσοχή Του, ο Ιησούς προσευχόταν. Επειδή δεν βρισκόταν στην παρουσία του Πατέρα, ο Ιησούς συνδεόταν πνευματικά με τον Πατέρα μέσω της προσευχής. Μπορούν σήμερα οι Χριστιανοί αδύναμοι καθώς είναι από τις αμαρτωλές τάσεις, πνιγμένοι από τα εγκόσμια, και μπερδεμένοι από τις αποτυχίες να συμβιβαστούν με κάτι λιγότερο από την ζωή προσευχής του Ιησού; «Με την προσευχή ανοίγουμε την καρδιά μας στον Θεό όπως σε φίλο. Όχι για να γνωστοποιήσουμε στον Θεό τι είμαστε, αλλά για να μπορέσουμε να Τον δεχθούμε. Η προσευχή δεν κατεβάζει τον Θεό σε μας, αλλά εμάς φέρνει στον Θεό.» Ε. Χουάιτ, Β.Χ. σ. 87. ΣΚΕΨΗ: Διαβάστε Μάρκ. 11/ια 22-26, Λουκά 11/ια 13, Ιωάν. 14/ιδ Πώς κατανοείτε αυτές τις υποσχέσεις για την προσευχή; Πώς βιώσατε αυτά που είπε ο Ιησούς; Πώς αντιµετωπίζετε το γεγονός ότι εκείνα για τα οποία προσεύχεστε δεν γίνονται όπως θα θέλατε;

18 Τρίτη 14 Ιανουαρίου ΑΙΩΝΙΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ Η προσευχή, με έναν θαυμαστό τρόπο, ενώνει τους θνητούς με τον αιώνιο Δημιουργό. Ενωμένοι με τον ουράνιο Πατέρα μέσω της προσευχής οι πιστοί μπορούν να υπερβούν τη θνητή φύση και τις αμαρτωλές ροπές τους. Αυτή η αλλαγή τούς ξεχωρίζει από τον κόσμο. Όταν ο Σατανάς δίνει μία πιο εγωκεντρική μορφή στην προσευχή μας, κλέβει την δυνατότητα να μεταμορφωθούμε με αποτέλεσμα να οδηγούμαστε στον συμβιβασμό και η μαρτυρία μας να εμποδίζεται. Διαβάστε Ματθ. 6/ς 7,8, 7/ζ 7-11, 18/ιη 19,20. Τι μας διδάσκουν αυτά τα εδάφια για την προσευχή; Ο ειλικρινής πιστός δείχνει εμπιστοσύνη στην ικανότητα του Θεού να εκπληρώσει τις υποσχέσεις Του. Κανένα αίτημα προσευχής δεν έχει τρομάξει τον Θεό. Η εξουσία Του δεν έχει όρια και η δύναμή Του είναι ασύγκριτη. Τα παιδιά του Θεού πλησιάζουν τις πύλες του ουρανού με την εμπιστοσύνη ότι ο Κύριος θα κάνει το καλύτερο γι αυτούς, ακόμη και εάν δεν μπορούν προς το παρόν να το δουν. Πίστη δεν είναι απλώς εμπιστοσύνη σε ό,τι μπορούμε να δούμε. Η αληθινή πίστη έχει να κάνει με το να εμπιστευόμαστε τον Θεό όταν δεν μπορούμε να δούμε το προσδοκώμενο αποτέλεσμα (δείτε Εβρ. 11/ια 1-7). Αναμφίβολα, όσο υπηρετούμε τον Κύριο και προχωράμε με πίστη πρέπει να δείχνουμε εμπιστοσύνη στον Θεό ακόμη και όταν τα πράγματα δεν παίρνουν την τροπή που θα θέλαμε παρότι προσευχηθήκαμε. Ακόμη και μία γρήγορη ανάγνωση της Αγίας Γραφής δείχνει ότι δεν είμαστε μόνοι. Διαβάστε Ματθ. 6/ς 9-15, 26/κς 39. Τι μας διδάσκουν αυτά τα εδάφια; Η εμπιστοσύνη δεν πρέπει να συγχυστεί με την έπαρση και το θράσος. Το να πλησιάσουμε τον θρόνο του Θεού δίχως φόβο, δεν μας παρέχει κανένα δικαίωμα. Η συμπεριφορά του πιστού πρέπει να χαρακτηρίζεται από τόλμη και ταπεινοφροσύνη. Στην Γεθσθημανή, ο Χριστός ανέφερε ξεκάθαρα την προτίμησή Του, αλλά κατέληξε λέγοντας, «πλήν ουχί ως εγώ θέλω, αλλ ως συ». Μαζί με την πλήρη υποταγή, και το συγχωρητικό πνεύμα είναι μία ακόμη ένδειξη ταπεινοφροσύνης. Εμείς που έχουμε συγχωρεθεί τόσο, πρέπει να κάνουμε το ίδιο και στους άλλους. ΣΚΕΨΗ: Είστε θυµωµένοι µε κάποιον και σας είναι δύσκολο να τον συγχωρήσετε; Προσευχηθείτε γι αυτό στον Κύριο. Προσευχηθείτε ο Κύριος να σας βοηθήσει να συγχωρέσετε. Προσευχηθείτε γι αυτό το άτοµο. Τι νοµίζετε ότι θα συµβεί;

19 Τετάρτη 15 Ιανουαρίου ΑΙΩΝΙΑ ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑ Α Ο Χριστός ήταν η ενσάρκωση της τελειότητας, καθώς όλη η τελειότητα του Θεού εκδηλώθηκε σ Αυτόν. Υπήρξε κανείς πιο εύσπλαχνος από τον Χριστό; Είχε κανείς μεγαλύτερη επιθυμία από ό,τι ο Ιησούς να εξαφανιστεί η ανθρώπινη θλίψη; Τι σχέση έχει λοιπόν η ευσπλαχνία και η μεσολάβηση του Χριστού με την μαθητεία; Διαβάστε Λουκά 22/κβ 31,32 και Ιωάν. 17/ιζ 6-26 (δείτε επίσης Εβρ. 2/β 17). Πώς η ταύτιση του Ιησού με την ανθρωπότητα, επηρέασε τις μεσολαβητικές προσευχές Του; Πού αποσκοπούσαν οι μεσολαβητικές προσευχές του Χριστού; Ο Ιησούς μπορούσε να μεσολαβήσει για χάρη των μαθητών Του επειδή είχε ενεργό ρόλο στη ζωή τους, τους κατανοούσε, και επιθυμούσε διακαώς το καλό τους. Και σήμερα ισχύει το ίδιο για να είναι η διαμεσολάβησή μας αποτελεσματική. Πρέπει να αφιερώνουμε χρόνο στο να ερχόμαστε σε επαφή με χαμένες ψυχές. Η απόκτηση πλούτου, δόξας, ακόμη και μόρφωσης, δεν πρέπει να μας εμποδίζουν από τον απόλυτο στόχο μας, την σωτηρία των αμαρτωλών. Αυτή είναι μία σημαντική αλήθεια που μας διαφεύγει τόσο εύκολα επειδή ακριβώς καταπιανόμαστε με καθημερινά ζητήματα. Ο Ιησούς επένδυσε τη ζωή Του στη ζωή των μαθητών Του. Επισκέφθηκε τα σπίτια τους, γνωρίστηκε με τους συγγενείς τους, χάρηκε την παρέα τους, και δούλεψε μαζί τους. Δεν έχασε καμία σημαντική στιγμή τους. Και σήμερα, δεν αρκεί να μοιράσουμε κάποια φυλλάδια ή να κάνουμε απλώς μία βιβλική συζήτηση. Το να προσευχόμαστε δείχνοντας συμπάθεια στη θλίψη του άλλου και εκδηλώνοντας την επιθυμία να απαλλαχθεί από αυτήν τη θλίψη, είναι απαραίτητο και αποτελεσματικότερο για τη μαθητεία. Αν και ακούγεται παράξενο, μία μεγάλη αλήθεια κρύβεται σ αυτή την φράση: «Οι άνθρωποι δεν δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για εκείνα που ξέρεις, μέχρι να δουν το πόσο ενδιαφέρεσαι.»

20 Πέμπτη 16 Ιανουαρίου ΑΙΩΝΙΑ ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑ Β Η καλύτερη προσφορά ευχαριστίας είναι η μίμηση. Οι πρώτοι μαθητές του Χριστού μιμήθηκαν την ζωή προσευχής του Κυρίου τους. Προσεύχονταν για την προσωπική τους ασφάλεια, για τις καθημερινές τους ανάγκες, και για πνευματική καθοδήγηση. Η διαμεσολαβητική προσευχή έγινε απαραίτητο στοιχείο της μαθητείας τους. Διαβάστε Πράξ. 1/α 13,14, Α Τιμ. 2/β 1-4, Ιακ. 5/ε 13-16, Α Ιωάν. 5/ε 16, Ιούδα 20-22, Α Πέτρ. 4/δ 7. Τι ρόλο είχε η προσευχή στην πρώτη εκκλησία; Για ποιες περιπτώσεις προσευχήθηκαν; Τι μπορούμε να διδαχθούμε από αυτά τα παραδείγματα; Η συνεχής προσευχή έδωσε δύναμη στην πρώτη εκκλησία. Όποτε ο Παύλος ξεκινούσε κάποιο ιεραποστολικό ταξίδι, προσευχόταν (Πράξ. 13/ιγ 3, 14/ιδ 23). Ακόμη και στους αποχαιρετισμούς προσεύχονταν (Πράξ. 20/ κ 36, 21/κα 5). Πολλές φορές οι προσευχές τους ήταν διαμεσολαβητικές. Προσεύχονταν για τους πολιτικούς αρχηγούς, τα πνευματικά τους αδέρφια, και γενικά για όλους. Ο Παύλος, προσευχήθηκε ακόμη και για τον πατέρα του Ποπλίου που έπασχε από δυσεντερία. Ο Στέφανος λίγο πριν θανατωθεί, προσευχόταν για τους φονιάδες του. Η προσευχή είχε κεντρικό ρόλο στη ζωή των πρώτων Χριστιανών. Στην Αγία Γραφή διαβάζουμε ότι η προσευχή ευχαριστεί τον Θεό, επειδή επιθυμεί την σωτηρία όλων και θέλει να διαδοθεί η αλήθεια. Μέσω της προσευχής μαζί με την αποστολική διδασκαλία, τα δυνατά κηρύγματα, τα θαύματα, και την αδελφική αγάπη η πρώτη εκκλησία αυξήθηκε δραστικά. Παρά τον δριμύ διωγμό, ο Χριστιανισμός εξαπλώθηκε στην αυτοκρατορία. Χιλιάδες δέχονταν το ευαγγέλιο. Οι αναγεννημένες ψυχές έλαμπαν από το παλάτι του Καίσαρα μέχρι και τα πιο άγνωστα μέρη. ΣΚΕΨΗ: Πόσο χρόνο αφιερώνετε στη διαµεσολαβητική προσευχή; Πόσο χρόνο πρέπει να αφιερώνετε;

21 Παρασκευή 17 Ιανουαρίου Δύση ηλίου: 17:31 ΠΕΡΑΙΤΈΡΩ ΜΕΛΈΤΗ: «Εκείνος που δεν κάνει τίποτε παρά να προσεύχεται, θα σταματήσει κάποτε να προσεύχεται ή οι προσευχές του θα καταντήσουν τυπική ρουτίνα. Όταν οι άνθρωποι αποσύρονται από την κοινωνική ζωή, μακριά από τον κύκλο του χριστιανικού καθήκοντος επωμιζόμενοι το σταυρό, όταν παύουν να εργάζονται για τον Κύριο ο οποίος με ζήλο εργάσθηκε γι αυτούς, χάνουν το σκοπό της προσευχής και το κίνητρο της λατρείας τους. Οι προσευχές τους καταντούν ατομιστικές και εγωκεντρικές. Δεν αναφέρονται στις ανάγκες της ανθρωπότητας ή στην ίδρυση της βασιλείας του Χριστού, ούτε και ζητούν τη δύναμη για να εργασθούν.» Ε. Χουάιτ, Β.Χ. σ. 94. Ερωτήσεις για συζήτηση: 1. Γιατί η απουσία της διαμεσολαβητικής προσευχής εμποδίζει την αύξηση της εκκλησίας; Πώς μπορεί η διαμεσολαβητική προσευχή να ενισχύσει το έργο της μαθητείας; Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να είναι αποτελεσματική η διαμεσολαβητική προσευχή; Πώς μπορεί να ξέρει ο πιστός για τι πρέπει να προσευχηθεί; 2. Τι πρέπει να κάνουν τα μέλη, πέρα από τις προσωπικές ικεσίες τους, για εκείνους τους οποίους προσεύχονται; Πώς μπορούν τα μέλη να αναπτύξουν σχέσεις με τους γείτονες, τους συγγενείς, και τους συνεργάτες τους για τους οποίους προσεύχονται; Γιατί οι προσευχές μας για τους άλλους πρέπει να συνοδεύονται πάντα από προσπάθειες να αποκτήσουμε φιλικές σχέσεις μ αυτά τα άτομα; 3. Τι βήματα πρέπει να κάνουν οι Χριστιανοί σήμερα για να βιώσουν έντονα την προσευχή στη ζωή τους; Ποια σχέση υπάρχει ανάμεσα στην επιτυχημένη μαθητεία και την εμπειρία της θεϊκής παρουσίας στην προσευχή; Πώς μπορεί η προσευχή να αλλάξει εκείνους για τους οποίους προσευχόμαστε εάν πρώτα δεν αλλάξουμε εμείς; Τι αντίκτυπο έχουν η προσωπική αγιοσύνη και η προσευχή στην προσπάθειά μας να μοιραστούμε την αλήθεια με τους άλλους; 4. Τι μπορούν να κάνουν οι πιστοί για να επεκτείνουν τις επαφές τους με εκείνους που δεν έχουν δεχτεί τον Χριστό; Τι μπορούν να κάνουν οι Χριστιανοί για να αποκτήσουν μία πιο στενή σχέση με εκείνους που προσεύχονται, ώστε να μάθουν συγκεκριμένες ανάγκες για προσευχή;

22 Μελέτη 4: Για το Σάββατο 25 Ιανουαρίου ΜΑΘΗΤΕΥΟΝΤΑΣ ΠΑΙΔΙΑ Εδάφιο µνήµης: «Και είπον προς αυτόν, Ακούεις τι λέγουσιν ούτοι; Ο δε Ιησούς λέγει προς αυτούς, Ναι, ποτέ δεν ανεγνώσατε, Ότι εκ στόµατος νηπίων και θηλαζόντων ητοίµασας αίνεσιν ;» Ματθαίον 21/κα 16. Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Ψαλµ. 127/ρκζ 3-5, Δευτ. 6/ς 6,7, Λουκά 2/β 40-52, Ματθ. 18/ιη 1-6, 10-14, Μάρκ. 10/ι Στην επιθυμία μας να κηρύξουμε το ευαγγέλιο σε όλο τον κόσμο και να κάνουμε μαθητές σε όλα τα έθνη, δεν πρέπει να ξεχνάμε μία μεγάλη ομάδα ανθρώπων τα παιδιά. Οι Χριστιανικές έρευνες όσον αφορά τα παιδιά και τους νέους διαφέρουν σε πολλά σημεία. Ωστόσο, σε όλα τα δόγματα ισχύει το εξής: η πλειοψηφία των Χριστιανών δέχτηκαν τον Χριστό στη ζωή τους σε σχετικά νεαρή ηλικία. Λίγοι είναι εκείνοι που άλλαξαν σε μεγαλύτερη ηλικία. Προφανώς πολλές εκκλησίες δεν υπολογίζουν αυτόν τον σημαντικό παράγοντα στο σχεδιασμό ευαγγελιστικών προγραμμάτων, και απευθύνονται περισσότερο στους ενήλικες. Και οι πρώτοι μαθητές του Χριστού φαίνεται να υποτίμησαν την αξία της διακονίας των παιδιών. Ο Ιησούς τούς επέπληξε γι αυτήν την συμπεριφορά και έδωσε προτεραιότητα στα παιδιά. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και εμείς.

23 Κυριακή 19 Ιανουαρίου ΤΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΟΠΟΥΛΩΝ Τα παιδιά των Εβραίων απολάμβαναν ιδιαίτερα προνόμια σε σχέση με τα παιδιά των γειτονικών εθνών. Οι θυσίες των παιδιών για ευχαρίστηση των θεών ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένες στα έθνη. Διαφορετικά, η αξία των παιδιών υπολογίζονταν από την οικονομική τους συνεισφορά στην κοινωνία. Η παραγωγικότητά τους στην εργασία, και όχι η εσωτερική τους αξία, οριζόταν από τη σχέση τους με τους ενήλικες. Δυστυχώς και σήμερα συναντάμε τέτοιες περιπτώσεις. Πραγματικά, η ημέρα της κρίσης πρέπει να έρθει. Είναι αποδεδειγμένο ότι κάθε φορά που ο λαός Ισραήλ αποστατούσε, επηρεαζόταν η εκτίμησή τους προς τα παιδιά. Ο Μανασσής που αναμίχτηκε με την μαγεία και τις θρησκείες των άλλων εθνών, θυσίασε τους γιους του (Β Χρον. 33/λγ 6). Ωστόσο, η βασιλεία του Μανασσή ήταν η εξαίρεση και όχι ο κανόνας, μιας και οι περισσότεροι βασιλείς στο Ισραήλ εκτιμούσαν ιδιαίτερα τους απογόνους τους. Διαβάστε Ψαλμ. 127/ρκζ 3-5, 128/ρκη 3-6, Ιερ. 7/ζ 31, Δευτ. 6/ς 6,7. Τι μας δείχνουν αυτά τα εδάφια για το ποια είναι η άποψη του Θεού για τα παιδιά; Πώς μπορεί η ορθή κατανόηση του ευαγγελίου να επηρεάσει τη σχέση μας με τα παιδιά; συνήθειες έδειχναν πόσο σημαντική θέση είχαν τα παιδιά στην Εβραϊκή κοινωνία. Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι ο Χριστός επέκτεινε, την ήδη εξυψωμένη θέση των παιδιών σε σχέση με τα άλλα έθνη, σε άλλη διάσταση. Εξάλλου, τα παιδιά είναι άνθρωποι και ο Χριστός πέθανε για όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτου ηλικίας, κάτι το οποίο δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε. ΣΚΕΨΗ: Είναι δύσκολο να πιστέψουµε ότι υπάρχουν ενήλικες τόσο διεφθαρµένοι και κακοί που πληγώνουν τα παιδιά, µερικές φορές ακόµη και τα δικά τους. Πώς µπορούµε, ανεξαρτήτου της καταστάσεως µας, να αγαπάµε, να προστατεύουµε και να φροντίζουµε τα παιδιά που βρίσκονται στη σφαίρα επιρροής µας;

24 Δευτέρα 20 Ιανουαρίου ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ Εάν ο Ιησούς παρέκαμπτε την παιδική ηλικία και εμφανιζόταν στη γη ως ενήλικας, θα υπήρχαν πολλά ερωτήματα όσον αφορά την ικανότητά Του να ταυτιστεί με τα παιδιά. Ο Χριστός, όπως όλα τα παιδιά, δεν προσπέρασε κανένα σημείο ανάπτυξης και ωριμότητας. Κατανοεί τους εφηβικούς πειρασμούς. Ένιωσε τις αδυναμίες και τις ανασφάλειες της παιδικής ηλικίας. Ο Χριστός πέρασε τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν όλα τα παιδιά. Η εμπειρία Του ως παιδί είναι ακόμη ένας σημαντικός τρόπος με τον οποίο ο Σωτήρας μας φανέρωσε την πραγματική ανθρώπινη πλευρά Του. Διαβάστε Λουκά 2/β Τι μαθαίνουμε για την παιδική ηλικία του Ιησού; «Για τους Ιουδαίους το δωδέκατο έτος της ηλικίας θεωρείτο ως διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην παιδική και στην εφηβική ηλικία. Μόλις το εβραιόπουλο συμπλήρωνε αυτό το έτος, ονομαζόταν παιδί του νόμου και παιδί του Θεού. Αποκτούσε τότε ιδιαίτερα δικαιώματα για θρησκευτική κατήχηση και υποχρεούτο να παίρνει μέρος στις καθιερωμένες γιορτές και ιεροτελεστίες. Σύμφωνα με αυτό το έθιμο, ο Ιησούς σαν έφηβος πια έκανε την επίσκεψή Του το Πάσχα στα Ιεροσόλυμα.» Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ. 50. Σύμφωνα με τα εδάφια, ο Ιησούς αύξανε σε σοφία. Είχε τη χάρη του Θεού. Στην επίσκεψη του έφηβου Ιησού στο ναό το Πάσχα, βλέπουμε την βαθιά πνευματική Του σοφία. Οι ραβίνοι είχαν εντυπωσιαστεί από τις ερωτήσεις και τις απαντήσεις του Ιησού. Ο Θεός σίγουρα χρησιμοποίησε διάφορες εμπειρίες κατά τα παιδικά Του χρόνια για να χτίσει αυτόν τον άμεμπτο και ελκυστικό χαρακτήρα. Πιθανόν, η πειθαρχία που απέκτησε μαθαίνοντας την τέχνη του μαραγκού, η προσοχή που είχε από τους αφιερωμένους γονείς του, η συνεχείς επαφή Του με τα Γραπτά, και η αλληλεπίδρασή Του με τους κατοίκους της Ναζαρέτ, βοήθησαν να τεθούν γερά θεμέλια για την αγωγή Του. Εντέλει, όσο θαυμαστό παιδί και εάν ήταν ο Ιησούς, υπήρξε και Εκείνος παιδί. «Ο Ιησούς σαν παιδί δεν διδάχθηκε στα σχολεία της συναγωγής. Η μητέρα Του ήταν η πρώτη Του δασκάλα. Από τα χείλη της και από τα γραπτά των προφητών έμαθε τα ουράνια πράγματα. Εκείνα τα λόγια που ο Ίδιος είχε πει στον Μωυσή για το λαό του Ισραήλ, τα μάθαινε τώρα στα πόδια της μητέρας Του.» Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ. 44. ΣΚΕΨΗ: Αναλογιστείτε τη σηµασία των παραπάνω σκέψεων. Τι µας δείχνουν για την ανθρώπινη φύση του Χριστού;

25 Τρίτη 21 Ιανουαρίου ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΣ ΠΑΙΔΙΑ Διαβάστε τα παρακάτω εδάφια, Ματθ. 9/θ 18-26, Μάρκο 7/ζ 24-30, Λουκά 9/θ 37-43, Ιωάν. 4/δ Τίνος τα παιδιά θεραπεύθηκαν σ αυτές τις ιστορίες; Ποιες είναι οι ομοιότητες και ποιες οι διαφορές στις ιστορίες των παιδιών; Τι μπορούμε να διδαχθούμε από αυτά τα εδάφια; Κοινό σημείο σε όλες τις ιστορίες, είναι ο απελπισμένος γονέας που τρέχει στον Ιησού να ζητήσει βοήθεια για το παιδί του. Και ποιος γονέας δεν μπορεί να ταυτιστεί μαζί τους; Και ποιος γονέας δεν έχει νιώσει πόνο, αγωνία, φόβο και τρόμο, μπροστά στο άρρωστο ή ετοιμοθάνατο παιδί του; Όσοι έχουν περάσει παρόμοιες καταστάσεις, ξέρουν πολύ καλά ότι δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο. Παρότι ο Ιησούς δεν ήταν γονέας, μπορούσε να ταυτιστεί μαζί τους, και έτσι θεράπευσε τα παιδιά τους. Σε όλες τις περιπτώσεις υπήρξε θεραπεία. Δεν απέρριψε κανέναν. Η αγάπη Του, τόσο για τους γονείς όσο και για τα παιδιά, ήταν έκδηλη. Φυσικά, γεννάται το ερώτημα γιατί ο Ιησούς δεν απαντάει σε όλες τις εκκλήσεις των γονέων σήμερα για τη θεραπεία των παιδιών τους. Δεν υπάρχει ίσως πιο δυσάρεστη εμπειρία από το να θάψεις το παιδί σου. Ο θάνατος θα έπρεπε να έρχεται μόνο στους ηλικιωμένους. Η αφύσικη διαδικασία να θρηνούν οι γονείς τον θάνατο των παιδιών τους, σπαράζει την καρδιά. Σχεδόν όλοι οι γονείς αναρωτιούνται: «Γιατί το παιδί μου;» Ο θρήνος του φυσικού θανάτου και η αισθητή πνευματική φθορά είναι εξίσου οδυνηρή. Πόσοι γονείς βασανίζονται με τα παιδιά τους που έχουν εθιστεί στα ναρκωτικά, την πορνογραφία, ή την εφηβική αδιαφορία; Όποιο κι αν είναι το πρόβλημα, πρέπει να μάθουμε να εμπιστευόμαστε στην καλοσύνη και στην αγάπη του Κυρίου, ακόμη και όταν τα πράγματα δεν εξελίσσονται τόσο όμορφα όσο στις παραπάνω βιβλικές αναφορές. Η προφήτισσα, Ε. Χουάιτ, έθαψε δύο από τα παιδιά της. Ο κόσμος μας είναι σκληρός, ο Θεός μας όμως, είναι Θεός αγάπης και σε αυτήν την αλήθεια θα πρέπει να κρατηθούμε ό,τι κι αν γίνει.

26 Τετάρτη 22 Ιανουαρίου ΜΊΑ ΤΡΟΜΕΡΉ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ Αναλύστε τα παρακάτω εδάφια: Ματθ. 11/ια 25,26, 18/ιη 1-6, Τι μπορούμε να μάθουμε από αυτές τις ιστορίες, όχι μόνο για τα παιδιά αλλά και για την πίστη γενικότερα; Σκεφτείτε πόσο αυστηρή είναι η προειδοποίηση του Ιησού. Γιατί θα πρέπει να τρέμουμε; Υπάρχει μία μοναδική ειλικρίνεια στα παιδιά, γι αυτό και ο Ιησούς τα συνδέει με την βασιλεία Του. Η ειλικρίνεια, η ταπεινοφροσύνη, η εμπιστοσύνη και η αθωότητά τους, εμπεριέχουν κατά κάποιο τρόπο το νόημα της Χριστιανικής ζωής. Θα πρέπει να επιθυμούμε να ζούμε την πίστη μας με απλότητα και εμπιστοσύνη, χωρίς να αφήσουμε ποτέ την παιδική μας εμπιστοσύνη. Τα σωστά εκπαιδευμένα παιδιά μπορούν να διατηρήσουν την αθώα εμπιστοσύνη τους ακόμη και όταν ενηλικιωθούν. Το σίγουρο είναι ότι καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν και ωριμάζουν, θα αρχίσουν να έχουν απορίες, να αντιμετωπίζουν δυσκολίες και αμφιβολίες, και να έχουν αναπάντητα ερωτήματα, όπως όλοι μας άλλωστε. Ως γονείς και ως ενήλικες γενικότερα, πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να εμπνεύσουμε στα παιδιά τη γνώση για τον Θεό και την αγάπη Του. Αυτό μπορεί να γίνει εκδηλώνοντας αυτήν την αγάπη μέσα από τη ζωή μας, την καλοσύνη, την ευσπλαχνία και τη φροντίδα μας. Όσο κι αν κηρύττουμε και διδάσκουμε τα παιδιά ο καλύτερος τρόπος είναι να ζούμε την αγάπη του Θεού. Από την άλλη, κάθε είδους κακοποίηση των παιδιών ιδιαίτερα μέσα από εκκλησιαστικές δραστηριότητες μπορούν να καταστρέψουν την αγάπη τους για την εκκλησία και κυρίως την πίστη τους στον Θεό. Η οργή του Θεού περιμένει όσους κάνουν τέτοιου είδους αποτρόπαιες πράξεις, καθώς και εκείνους που τους καλύπτουν. Ο Χριστός και το μήνυμά Του φέρνει πίστη και εμπιστοσύνη. Πώς είναι δυνατόν να θυσιάζεται η παιδική πίστη αντί να προστατεύεται; ΣΚΕΨΗ: Τι κάνει η τοπική σας εκκλησία όχι µόνο για να γαλουχήσει τα παιδιά της αλλά και για να τα προστατέψει µε κάθε δυνατό τρόπο; Αναλογιστείτε τη σηµασία των λόγων του Ιησού όταν είπε ότι, «οι άγγελοι αυτών εν τοις ουρανοίς διαπαντός βλέπουσι το πρόσωπον του Πατρός µου του εν ουρανοίς» (Ματθ. 18/ιη 10). Γιατί θα πρέπει να τρέµουν όσοι πληγώνουν ένα παιδί;

27 Πέμπτη 23 Ιανουαρίου Η ΘΛΙΨΗ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΠΑΙΔΙΏΝ Διαβάστε Μάρκο 10/ι Πώς το γεγονός ότι ο Χριστός αποδέχτηκε τα παιδιά συνέβαλλε στο να Τον αποδεχτούν και εκείνα; Πώς κατανοούμε την επίπληξη στους μαθητές Του; Τι πρέπει να διδαχθούμε από αυτήν την περικοπή για το πώς να συμπεριφερόμαστε στα παιδιά; Οι μαθητές, παρότι αδαείς, σίγουρα είχαν καλές προθέσεις. Προσπάθησαν να προστατεύσουν τον πολύτιμο χρόνο και την ενέργεια του Κυρίου τους, για πιο «σημαντικά» θέματα. Δυστυχώς όμως δεν κατάλαβαν εκείνο το οποίο ήθελε ο Ιησούς να μάθουν. Φανταστείτε να σας διώχνουν κάποιοι αγριεμένοι ενήλικες και στη συνέχεια να δέχεστε την αγκαλιά του στοργικού και γεμάτου αγάπη Ιησού. Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το ότι έτρεξαν στην αγκαλιά Του. Σε αυτήν την ιστορία βλέπουμε πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε στα παιδιά. «Στα παιδιά που ήρθαν σε επαφή μαζί Του, ο Χριστός έβλεπε άνδρες και γυναίκες που θα γίνονταν κληρονόμοι της χάρης Του και υπήκοοι της βασιλείας Του, ακόμη και μερικά από αυτά θα κατέληγαν μάρτυρες για χάρη Του. Ήξερε ότι αυτά τα παιδιά θα Τον άκουγαν και θα Τον δέχονταν σαν Λυτρωτή τους πολύ πιο πρόθυμα από τους ενήλικες, πολλοί από τους οποίους ήταν σκληρόκαρδοι και ακολουθούσαν τη νοοτροπία των κοσμικών. Για να τα διδάξει χαμήλωνε στο δικό τους επίπεδο. Αυτός, η Μεγαλειότητα του ουρανού, δεν απαξιούσε να απαντήσει στις ερωτήσεις τους και να απλοποιήσει τα σπουδαία μαθήματα για να γίνουν αντιληπτά από την παιδική νοημοσύνη. Φύτεψε στη διάνοιά τους το σπόρο της αλήθειας ο οποίος έπειτα από χρόνια θα βλάστανε και θα καρποφορούσε για την αιώνια ζωή.» Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ ΣΚΕΨΗ: Πόσοι άνθρωποι υποφέρουν εξαιτίας δυσάρεστων εµπειριών που είχαν κατά την παιδική τους ηλικία Πόσο προσεκτικοί, ευγενικοί, και στοργικοί θα πρέπει να είµαστε προς τα παιδιά, συµπεριφερόµενοι σε αυτά µε αγάπη

28 ΠΕΡΑΙΤΈΡΩ ΜΕΛΈΤΗ: Παρασκευή 24 Ιανουαρίου Δύση ηλίου: 17:39 Διαβάστε Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ , Ε. σ «Εξακολουθεί και τώρα να αληθεύει ότι τα παιδιά είναι πιο επιδεκτικά στις διδασκαλίες του ευαγγελίου. Οι καρδιές τους είναι ελεύθερες στη θεϊκή επιρροή και είναι σε θέση να συγκρατήσουν τα μαθήματα που τους δίνονται. Τα μικρά παιδιά μπορούν να είναι Χριστιανοί με πείρα ανάλογη της ηλικίας τους. Έχουν ανάγκη να διδαχθούν τα πνευματικά και οι γονείς οφείλουν να τους παράσχουν κάθε ευκολία για να μπορέσουν τα παιδιά να σχηματίσουν χαρακτήρα κατά την ομοιότητα του χαρακτήρα του Χριστού. Οι πατέρες και οι μητέρες πρέπει να βλέπουν τα παιδιά τους σαν τα νεότερα μέλη της οικογένειας του Θεού και σ αυτούς έχει ανατεθεί να τα αναθρέψουν για τον ουρανό. Τα μαθήματα που εμείς μαθαίνουμε από το Χριστό πρέπει να τα μεταδώσουμε στα παιδιά μας, με τρόπο που το παιδικό μυαλό μπορεί να τα δεχθεί, αποκαλύπτοντας τους σιγά σιγά την ωραιότητα των αρχών του ουρανού.» Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ Ερωτήσεις για συζήτηση: 1. Γιατί πιστεύετε ότι οι περισσότεροι δέχονται τον Χριστό σε νεαρή ηλικία; Οι σκεπτικιστές λένε ότι αυτό γίνεται επειδή είναι πολύ αφελείς και αδαείς για να καταλάβουν την ανοησία που κάνουν. Από την άλλη, μήπως οφείλεται στο ότι δεν έχουν ακόμη σκληρύνει και δεν είναι τόσο σκεπτικιστές όσο οι μεγάλοι; Η αθωότητα και η ειλικρίνεια τους κάνει πιο επιδεκτικούς στις προτροπές του Αγίου Πνεύματος. Συζητήστε. 2. Πώς μπορεί η σημερινή εκκλησία να οργανωθεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε η κλήση των παιδιών να μοιάζει πιο πολύ με εκείνη του Χριστού; Τι μπορεί να κάνει το κάθε μέλος προσωπικά για να είναι πιο φιλικό προς τους νέους που μπορεί να ακολουθούνε κάποια εκκεντρική μόδα, να ακούνε ασυνήθιστη μουσική και ορισμένες φορές να έχουν παράξενη συμπεριφορά; Πώς μπορεί η εκκλησία να προσελκύσει τους νέους; 3. Τι βήματα ίσως χρειαστεί να κάνουν τα μέλη για να ανταποκριθούν στο ενδιαφέρον των νέων που επιθυμούν να βαπτιστούν και να αφιερωθούν στον Χριστό; 4. Μείνετε στα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των παιδιών που έκαναν τον Ιησού να πει: «Αληθώς σας λέγω, εάν δεν επιστρέψητε, και γείνητε ως τα παιδία, δεν θέλετε εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών» (Ματθ. 18/ιη 3). Ποιο είναι το νόημα του εδαφίου; Τι δεν εννοεί ο Ιησούς σ αυτό το εδάφιο;

29 Μελέτη 5: Για το Σάββατο 01 Φεβρουαρίου ΜΑΘΗΤΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ Εδάφιο µνήµης: «Και ήλθον προς αυτόν όχλοι πολλοί, έχοντες µεθ εαυτών χωλούς, τυφλούς, κωφούς, κουλλούς, και άλλους πολλούς, και έρριψαν αυτούς εις τους πόδας του Ιησού, και εθεράπευσεν αυτούς. Ώστε οι όχλοι εθαύµασαν βλέποντες κωφούς λαλούντας, κουλλούς υγιείς, χωλούς περιπατούντας, και τυφλούς βλέποντας, και εδόξασαν τον Θεόν του Ισραήλ.» Ματθαίον 15/ιε 30,31. Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Ησ. 53/νγ 4, Ματθ. 8/η 17, Μάρκο 2/ β 1-12, Φιλιπ. 4/δ 4-9, Α Ιωάν. 3/γ 20-22, Ιωάν. 11/ια «Στο διάστημα της διακονίας Του ο Χριστός αφιέρωσε περισσότερο καιρό στη θεραπεία των ασθενών παρότι στο κήρυγμα του λόγου. Τα θαύματά Του πιστοποιούσαν την αληθοφάνεια των λόγων Του ότι δεν ήρθε να απολέσει αλλά να σώσει. Οπουδήποτε πήγαινε, τα νέα της μεγαλοψυχίας Του Τον προηγούντο. Εκεί από όπου είχε περάσει, τα αντικείμενα της ευσπλαχνίας Του χαίρονταν την υγεία και εγκαινίαζαν τις αποκατεστημένες τους δυνάμεις. Πλήθη συγκεντρώνονταν γύρω τους για να ακούσουν από τα χείλη τους τα έργα που είχε κάνει ο Κύριος. Η φωνή Του ήταν ο πρώτος ήχος που πολλοί από αυτούς είχαν ακούσει, το όνομά Του η πρώτη λέξη που είχαν ποτέ προφέρει, το πρόσωπό Του το πρώτο που είχαν ποτέ αντικρύσει. Πώς λοιπόν να μη αγαπούν και δοξολογούν τον Ιησού; Καθώς περνούσε από πόλεις και χωριά, έμοιαζε με ένα ζωντανό ρεύμα σκορπίζοντας τη ζωή και τη χαρά.» Ε. Χουάιτ, Ζ.Υ. σ. 3.

30 Κυριακή 26 Ιανουαρίου Ο ΜΕΣΣΙΑΣ ΠΟΥ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ Διαβάστε Ησ. 53/νγ 4, Ματθ. 8/η 17 και Ιωάν. 9/θ 1-3. Πώς κατανοούμε αυτά τα εδάφια; Ποια ερωτήματα προκύπτουν; Τι ελπίδα μας δίνουν; Στην αρχαιότητα οι ασθένειες θεωρούνταν αποτέλεσμα αμαρτιών. Ακόμη και σήμερα λίγο πολύ όλοι έχουμε αναρωτηθεί εάν κάποια ασθένεια, ήρθε ως αποτέλεσμα κάποιας αμαρτίας μας. Στο βιβλίο του Ιώβ, οι φίλοι του πίστευαν ότι τα δεινά που του συνέβησαν, συμπεριλαμβανομένου και της αρρώστιάς του, είχαν έρθει ως αποτέλεσμα κρυφών τους αμαρτιών. Παρομοίως, και οι μαθητές του Χριστού πίστευαν ότι η τύφλωση κάποιου ήταν η τιμωρία για τις αμαρτίες του. Σύμφωνα μ αυτή τη σκέψη, η ασθένεια δεν χρειάζεται διάγνωση και θεραπεία, αλλά εξιλέωση. Ο Ματθαίος αναφέρεται σε μία Μεσσιανική προφητεία του Ησαΐα, δηλώνοντας ότι εκπληρώνεται στον Χριστό και ότι η θεραπεία έρχεται μέσω Εκείνου. Σε πολλές παγανιστικές θρησκείες της αρχαιότητας υπήρχαν θεότητες για την θεραπεία, καμία ωστόσο από τις θρησκείες αυτές δεν ισχυριζόταν ότι οι θεοί επωμίζονταν τις ασθένειες. Ο Ησαΐας μίλησε για έναν Λυτρωτή που θα επωμιζόταν τις ασθένειες και την αμαρτωλότητά μας. Σε άλλες παραδόσεις της αρχαιότητας, γινόταν ένα είδος αντικαταστατικής εξιλέωσης προς όφελος του βασιλιά. Θυσιάζονταν άλλοι στη θέση του βασιλιά για να αφαιρέσουν την οργή του Θεού προς εκείνον, μεταφέροντας έτσι την τιμωρία για το κακό από το ένα άτομο στο άλλο. Ωστόσο, υπάρχουν και περιπτώσεις όπου ο βασιλιάς θυσιαζόταν για χάρη των υπηκόων του. Αυτό ακριβώς είπε και ο Ησαΐας που αργότερα επιβεβαίωσε και ο Ματθαίος: Ο ουράνιος Βασιλιάς υπέφερε τις ανθρώπινες ασθένειες. «Αυτός τωόντι τας ασθενείας ημών εβάστασε» Ησ. 53/νγ 4. Ο Ιησούς ήξερε ότι η αποστολή Του ήταν να κηρύξει ελευθερία και θεραπεία στους «συντετριμμένους την καρδίαν» (Λουκά 4/δ 17-19). Έλκυσε πολλούς με τη δύναμη που απόρρεε από την αγάπη και τον χαρακτήρα Του. Κάποιοι Τον ακολούθησαν επειδή θαύμαζαν τις διδασκαλίες Του, ενώ άλλοι έγιναν μαθητές Του λόγω της συμπεριφοράς Του προς τους φτωχούς. Πολλοί ωστόσο ακολούθησαν τον Χριστό επειδή τους άγγιξε και τους θεράπευσε. ΣΚΕΨΗ: Όλοι έχουµε πληγωθεί. Πώς µπορούµε να διακονήσουµε τους άλλους µέσα από τη συµπάθεια που θα δείξουµε για τον πόνο τους τον οποίο µπορούµε να καταλάβουµε επειδή ακριβώς και εµείς έχουµε πληγωθεί;

31 Δευτέρα 27 Ιανουαρίου ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΩΜΑ Διαβάστε Μάρκο 2/β Τι μπορούμε να διδαχθούμε όσον αφορά τον συσχετισμό μεταξύ της φυσικής ασθένειας και της αμαρτίας; Τι δεν πρέπει να κρατήσουμε από αυτήν την ιστορία; Σε αντίθεση με την Βιβλική διδασκαλία, στην αρχαία Ελληνική φιλοσοφία η πνευματική διάσταση (η ψυχή), ήταν ξέχωρη από τη φυσική διάσταση (το σώμα) της ανθρώπινη ύπαρξης. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι η ανθρώπινη ψυχή είναι αθάνατη, κι έτσι πολλοί ήταν εκείνοι που υποτιμούσαν την αξία του σώματος. Επειδή ακριβώς το σώμα ήταν προσωρινό και γερνούσε με την πάροδο του χρόνου, θεωρούνταν μικρότερης αξίας από ό,τι η αιώνια ψυχή. Για την ακρίβεια ο Πλάτωνας, αναφερόμενος στον δάσκαλό του Σωκράτη που ήταν αντιμέτωπος με τον θάνατο, λέει ότι το σώμα είναι τόσο κακό και διεφθαρμένο που με τον θάνατο, ελευθερώνεται η αθάνατη ψυχή και κάνει όλα όσα δεν μπορούσε να κάνει εξαιτίας του σώματος. Η Αγία Γραφή φυσικά, μας διδάσκει κάτι το εντελώς διαφορετικό. Το ανθρώπινο σώμα είναι θαυμαστά και προσεκτικά δημιουργημένο από τον Θεό (Ψαλμ. 139/ρλθ 14). Επιπλέον, το σώμα δεν είναι ξεχωριστό από την ψυχή. Το σώμα, ο νους, και το πνεύμα είναι διαφορετικές πλευρές της ανθρώπινης προσωπικότητας, και ύπαρξης, χωρίς να είναι ανεξάρτητα. Συνεπώς, ό,τι επηρεάζει το σώμα, επηρεάζει και το νου και το πνεύμα, τις άλλες διαστάσεις του ανθρώπου. Επομένως, κάθε φορά που ο Χριστός θεράπευε, δεν εξαφάνιζε απλώς την ασθένεια ή κάποια άλλη πάθηση, αλλά μεταμόρφωνε την φυσική, διανοητική και πνευματική υπόσταση του ανθρώπου. Ο Ιησούς δεν θεράπευε μόνο το σώμα, αλλά όλη την ύπαρξη. Η ολική αυτή προσέγγιση έδειχνε ότι η σωματική υγεία δεν διαχωρίζεται από την πνευματική. Μέσα από την σωματική θεραπεία έφερνε πνευματική μεταμόρφωση. Αυτός ήταν και ο σκοπός. Άλλωστε, ποιος ο λόγος να θεραπεύσει ανθρώπους που κάποια στιγμή θα πέθαιναν και θα έρχονταν αντιμέτωποι με την αιώνια καταστροφή; ΣΚΕΨΗ: Παρότι οι ασθένειες µπορεί να προκληθούν εξαιτίας κάποιων αµαρτωλών πράξεων, πολλές φορές ακόµη και µωρά αρρωσταίνουν χωρίς κάποιον εµφανή λόγο, πέρα του ότι είναι τα θύµατα ενός έκπτωτου κόσµου. Γιατί είναι σηµαντικό να έχουµε κατά νου αυτήν τη θλιβερή αλήθεια όταν διακονούµε στους αρρώστους ή σε εκείνους που έχουν κάποιο από τα αγαπητά τους πρόσωπα ασθενή;

32 Τρίτη 28 Ιανουαρίου ΑΠΟΚΑΘΙΣΤΩΝΤΑΣ ΝΟΥ ΚΑΙ ΣΩΜΑ Μέσα από την σωματική θεραπεία και την πνευματική αποκατάσταση, ο Ιησούς έκανε μαθητές. Πολλοί ασθενείς του Ιησού υπέφεραν τόσο από πνευματικές όσο και από φυσικές ασθένειες. Ο τελικός στόχος δεν ήταν η σωματική αποκατάσταση αλλά η μαθητεία. Με τη θεραπεία τούς έδινε την ευκαιρία να ζήσουν κάποια επιπλέον χρόνια, ενώ με την μαθητεία τους έδινε την ευκαιρία να ζήσουν αιώνια μαζί Του. Στον Λουκά 8/η ο δαιμονιζόμενος από την περιοχή των Γαδαρηνών παρακάλεσε τον Ιησού να Τον ακολουθήσει. Ο Χριστός όμως του ανέθεσε την αποστολή να ευαγγελίσει τους συγγενείς και τους συντοπίτες του. Μετά από αυτήν την θαυμαστή θεραπεία, μπορούσε να γίνει ένας ισχυρός μάρτυρας του Ιησού. Διαβάστε Ματθ. 6/ς 19-34, Α Πέτρ. 5/ε 7, Β Κορ. 4/δ 7-10, Φιλιπ. 4/δ 4-9 και Α Ιωάν. 3/γ Κατά πόσο οι αρχές σ αυτά τα εδάφια, μας ανακουφίζουν από την αγωνία, την ενοχή και το όνειδος που υποκρύπτουν πολλές πνευματικές ασθένειες; Οι σωματικές ασθένειες ορισμένες φορές προκαλούνται από ψυχικά ερεθίσματα. Η σχέση μεταξύ νου και σώματος είναι ορθώς εξακριβωμένη από την ιατρική επιστήμη. Το άγχος προκαλεί προβλήματα στο στομάχι. Η ανησυχία φέρνει διαταραχές στον ύπνο. Η ανεξέλεγκτη οργή οδηγεί σε καρδιακές παθήσεις. Όταν διδάσκουμε στους ανθρώπους αρχές για την ψυχική υγεία πρέπει να σημειώνουμε πόσο σημαντική είναι η εμπιστοσύνη στον Θεό και να τους οδηγούμε στο προσωπικό πνευματικό καθήκον και την πλήρη μαθητεία. «Η κάθε μέρα έχει τα βάρη της, τις φροντίδες της και τις αμηχανίες της. Και όταν συναντιόμαστε με πόση προθυμία μιλάμε για τις δυσκολίες και τις δοκιμασίες μας Τόσες ανύπαρκτες ανησυχίες φορτωνόμαστε, τόσους αδικαιολόγητους φόβους εκφράζουμε, τέτοιο άγχος αδυναμίας δείχνουμε, που θα έλεγε κανείς πως ούτε καν έχουμε ένα σπλαχνικό Σωτήρα, πρόθυμο να ακούσει τις παρακλήσεις μας και έτοιμο να μας βοηθήσει σε κάθε στιγμή ανάγκης.» Ε. Χουάιτ, Β.Χ. σ ΣΚΕΨΗ: Το να έχουµε στενή σχέση µε τον Κύριο δεν σηµαίνει ότι θα έχουµε και καλή υγεία, αλλά σίγουρα θα έχουµε την ψυχική ηρεµία ότι ο Κύριος είναι µαζί µας και µπορεί να µας βοηθήσει και σωµατικά. Ποιες αρχές που διδαχτήκαµε στο σηµερινό µάθηµα µπορούµε να εφαρµόσουµε στη ζωή µας, ιδιαίτερα όταν ανησυχούµε;

33 Τετάρτη 29 Ιανουαρίου Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΖΩΗ Σε έναν κόσμο όπου ο θάνατος έχει πάντα τον τελευταίο λόγο, τι ελπίδα βρίσκουμε σ αυτά τα εδάφια; Λουκά 7/ζ 11-17, Μάρκο 5/ε 21-43, Ιωάν. 11/ια Οι πολιτικοί, οι καλλιτέχνες και οι αθλητές πρέπει να προσφέρουν κάτι για να αποκτήσουν οπαδούς. Οι πολιτικοί, μέσω της ρητορικής δίνουν απίστευτες υποσχέσεις. Οι καλλιτέχνες χρησιμοποιούν τις ικανότητές τους για να αφυπνίσουν τα συναισθήματα και να γίνουν γνωστοί στο ευρύτερο κοινό. Οι αθλητές εντυπωσιάζουν τα πλήθη με τις σωματικές τους ικανότητες. Πολλοί εύχονται να είχαν τέτοιες δυνατότητες. Τι μας προσφέρει ο Ιησούς; Μείωση του ποσοστού ανεργίας; Υψηλούς μισθούς; Αξιοθαύμαστες επιδεξιότητες; Αποδόσεις που σπάνε όλα τα ρεκόρ; Αντιθέτως, ο Ιησούς μάς προσφέρει κάτι που κανείς άλλος στον κόσμο δεν μπορεί. Αιώνια ζωή σε έναν νέο κόσμο. Μπροστά σ αυτό, τι αξία έχουν όλα τα άλλα; Ενώ οι διάφορες τηλεοπτικές διαφημίσεις προσβάλλουν τη νοημοσύνη μας με τις πολύ καλές για να είναι αληθινές προσφορές τους, ο Ιησούς μας προσφέρει δωρεάν την αιώνια ζωή, χωρίς έξοδα αποστολής και επιπλέον χρεώσεις. Οι σκεπτικιστές αμφιβάλλουν μπροστά σ αυτήν την προσφορά. Οι ανταγωνιστές θα προσπαθήσουν να επινοήσουν φθηνές απομιμήσεις (το επινόημα του Σατανά για την αθανασία της ψυχής). Οι ενδιαφερόμενοι αγοραστές θα εξετάσουν προσεκτικά τους όρους. Έτσι, ο Ιησούς αντιμετώπισε τους σκεπτικιστές με τρεις γνωστές εκδηλώσεις. Εξέθεσε τις απομιμήσεις και ικανοποίησε τους ειλικρινείς αναζητητές. Η κόρη του Ιάειρου, ο γιος της χήρας, και ο Λάζαρος απέδειξαν την αυθεντικότητα αυτής της προσφοράς. Μπορεί να υπάρχουν ασθένειες και ατυχήματα, ωστόσο στο τέλος θα κυριαρχήσει η αιώνια ζωή. Η θεραπεία δεν έρχεται κάθε φορά που τη ζητάμε, αλλά η αιώνια ζωή είναι σίγουρη για όλους όσους δέχονται τον Ιησού ως Σωτήρα τους. Οι άνθρωποι για χρόνια υποφέρουν οδυνηρές ασθένειες που με τον καιρό όχι μόνο δεν θεραπεύονται αλλά και χειροτερεύουν. Άλλοι πάλι πεθαίνουν από την ασθένειά τους παρά το ευχέλαιο και την προσευχή. Δεν έχουμε απαντήσεις για το γιατί ορισμένες φορές η θεραπεία έρχεται και άλλες όχι. Αυτό που ωστόσο έχουμε, είναι καλύτερο από μία θαυματουργική θεραπεία. Είναι η υπόσχεση της ανάστασης για αιώνια ζωή. Όταν ο Ιησούς έρθει «οι άγιοι του Υψίστου θέλουσι παραλάβει την βασιλείαν, και θέλουσιν έχει το βασίλειον εις τον αιώνα, και εις τον αιώνα του αιώνος» (Δαν. 7/ ζ 18). ΣΚΕΨΗ: Γιατί είναι τόσο σηµαντική για µας η υπόσχεση της αιώνιας ζωής; Πού θα ήµασταν χωρίς αυτήν; Τι ελπίδα θα είχαµε χωρίς αυτήν;

34 Πέμπτη 30 Ιανουαρίου Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΆ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΑΠΌ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ Μελετήστε, Πράξ. 3/γ 1-19, 5/ε 12-16, 9/θ 36-42, 20/κ 7-10, Α Κορ. 12/ιβ 7-9, και Ιακ. 5/ε Πώς πρέπει να αξιολογήσουμε τη σημασία της θεραπευτικής διακονίας που συναντάμε στην πρώτη εκκλησία; Οι μαθητές του 1ου αιώνα είδαν την υπόσχεση του Χριστού, «μεγαλήτερα τούτων θέλεις ιδεί», να εκπληρώνεται (Ιωάν. 1/α 51 συγκρίνετε με Ιωάν. 5/ε 20, 14/ιδ 12). Θαύματα και αναστάσεις βλέπουμε στη διακονία των πρώτων Χριστιανών και ιδιαίτερα στη διακονία του Πέτρου και του Παύλου. Αυτά τα γεγονότα συνέβαλλαν σημαντικά στην ανάπτυξη της πρώτης εκκλησίας. Μέσα από τα θαύματα φαινόταν η αιώνια παρουσία του Θεού, κάνοντας έτσι χιλιάδες θρησκευτικούς ηγέτες να αποδεχτούν τον Χριστό. Συνήθως μαζί με αυτούς ακολουθούσαν και τα ποίμνιά τους. Ορισμένες φορές οι μαθητές παρεξηγούσαν αυτόν τον θεϊκό σκοπό. Ο Σίμων προσπάθησε να εξαγοράσει αυτή τη δύναμη φανερώνοντας έτσι τα εγωιστικά του κίνητρα (Πράξ. 8/η 9-25). Οι περισσότεροι ωστόσο αναγνώριζαν πως η σημασία αυτών των θαυμάτων είχε να κάνει με την παρουσία του Θεού ανάμεσά τους. Η εκδήλωση αυτής της θεϊκής δύναμης αποδεικνύει την ύπαρξη του Θεού και ότι είναι Άξιος της δοξολογίας Του. Αν και ο Χριστός είχε αναληφθεί, εξακολουθούσαν να Τον ακολουθούν τα πλήθη μέσω της διακονίας των μαθητών Του, οι οποίοι διεύρυναν την αποστολή που Εκείνος είχε ξεκινήσει. Εκπλήρωναν το όραμα που ο Χριστός μοιράστηκε μαζί τους. Υπήρχε συνεχές ενδιαφέρον για την υγεία και θεραπεία διακονίας στην εκκλησία του Χριστού. Η θεραπεία άλλωστε συμπεριλαμβάνεται και στα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Στην Αγία Γραφή βλέπουμε οδηγίες και συμβουλές για εκείνους που έπασχαν από κάποια ασθένεια. Αυτά τα χαρίσματα θα ευεργετήσουν τους ακόλουθους του Χριστού μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία Του. Η αφοσίωση των πιστών στην διακονία της υγείας είναι έκδηλη στο χρονικό της εκκλησιαστικής ιστορίας. Σίγουρα, η ανακούφιση της ανθρώπινης θλίψης είναι ένα ισχυρό κίνητρο. Για ορισμένους μάλιστα το θέμα της υγείας ήταν εκείνο που τους οδήγησε να γνωρίσουν το ευαγγέλιο.

35 ΠΕΡΑΙΤΈΡΩ ΜΕΛΈΤΗ: Παρασκευή 31 Ιανουαρίου Δύση ηλίου: 17:47 Διαβάστε Λουκά 18/ιη 35-43, 13/ιγ 10-17, 14/ιδ 1-6, Ιωάν. 6/ς 1,2, Μάρκο 6/ς 5-7, 6/ς 54-56, 7/ζ 31-37, 8/η 22-26, Ματθ. 8/η 1-19, 12/ιβ «Ο παραλυτικός βρήκε στο Χριστό τη θεραπεία ψυχής και σώματος. Του χρειαζόταν η ψυχική υγεία πριν να είναι σε θέση να εκτιμήσει τη σωματική υγεία. Πριν να γιατρευθεί η φυσική αρρώστια, ο Χριστός πρέπει να επαναπαύσει το πνεύμα και να καθαρίσει την ψυχή από την αμαρτία. Το μάθημα αυτό δεν έπρεπε να παραβλεφθεί. Χιλιάδες άνθρωποι υποφέρουν σήμερα από φυσικές αρρώστιες οι οποίοι λαχταρούν σαν τον παραλυτικό να ακούσουν τα λόγια, "Συγκεχωρημέναι είναι αι αμαρτίαι σου." Το βάρος της αμαρτίας, με όλη την αδημονία και τους ανικανοποίητους πόθους που προκαλεί, είναι η αιτία των ασθενειών τους. Δεν βρίσκουν ανακούφιση παρά μόνο όταν έρθουν στο μεγάλο Γιατρό της ψυχής. Η ειρήνη που μόνο Εκείνος μπορεί να μεταδώσει αποκαθιστά τη ζωτικότητα του πνεύματος και την υγεία του σώματος Μεγάλη ήταν η χαρά στο σπίτι του παραλυτικού όταν αυτός επέστρεψε στην οικογένειά του σηκώνοντας με άνεση το στρώμα του επάνω στο οποίο με τόση προσοχή τον είχαν απομακρύνει από την παρουσία τους μόλις πριν από λίγο Χαρούμενες ευχαριστίες ανέβαιναν από το σπιτικό εκείνο και ο Θεός δοξάζονταν μέσω του Υιού Του ο οποίος είχε αποκαταστήσει την ελπίδα στον απελπισμένο και τη δύναμη στον αποκαμωμένο. Ο άνθρωπος αυτός και η οικογένειά του ήταν έτοιμοι να δώσουν τη ζωή τους για τον Ιησού.» Ε. Χουάιτ, Ζ.Υ. σ. 49,50. Ερωτήσεις για συζήτηση: 1. Πώς μπορούν οι άνθρωποι να στραφούν στο ευαγγέλιο, μέσα από την διακονία της υγείας; Πώς μπορούν οι Χριστιανοί να προστατευθούν από την παγίδα να θεωρήσουν την έκβαση της θεραπείας ως το ζητούμενο; 2. Πώς μπορούν οι εκκλησίες που δεν έχουν νοσοκομεία να συμμετέχουν στη διακονία της υγείας; Πώς μπορούν οι Χριστιανοί που συμμετέχουν στη διακονία της υγείας να μην θεωρηθούν από τους ανθρώπους θεραπευτές πίστης; 3. Τι μπορούμε να πούμε σε εκείνους που έρχονται στην εκκλησία με σκοπό να θεραπευθούν, και τελικά δεν θεραπεύονται; Τι απαντήσεις μας δίνει η Αγία Γραφή για αυτές τις περιπτώσεις;

36 Μελέτη 6: Για το Σάββατο 8 Φεβρουαρίου ΜΑΘΗΤΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΠΛΟΥΣ Εδάφιο µνήµης: «Περιπατών δε παρά την θάλασσαν της Γαλιλαίας, είδε τον Σίµωνα και Ανδρέαν τον αδελφόν αυτού, ρίπτοντας δίκτυον εις την θάλασσαν, διότι ήσαν αλιείς. Και είπε προς αυτούς ο Ιησούς, Έλθετε οπίσω µου, και θέλω σας κάµει να γείνητε αλιείς ανθρώπων. Και ευθύς αφήσαντες τα δίκτυα αυτών, ηκολούθησαν αυτόν.» Μάρκο 1/α Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Λουκά 2/β 21-28, Ματθ. 15/ιε 32-39, Ματθ. 16/ις 13-17, Λουκά 12/ιβ 6,7, Λουκά 13/ιγ 1-5, Ιακ. 2/β 1-9. Ο θάνατος του Χριστού ήταν ο σπουδαίος αντισταθμιστής: Μας έδειξε πως όλοι είμαστε αμαρτωλοί και χρειαζόμαστε την χάρη του Θεού. Υπό το φως του Σταυρού, τα εθνικά, πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά εμπόδια, καταρρέουν. Ορισμένες φορές ωστόσο, ξεχνάμε αυτήν τη σημαντική αλήθεια και επιδιώκουμε να κερδίσουμε άτομα «τιμώμενα» και «σπουδαία» στα μάτια του κόσμου. Αυτό όμως δεν ίσχυε με τον Ιησού που ήξερε πόσο ανούσια και κενή είναι η κατά τον κόσμο τιμή και δόξα. Τις περισσότερες φορές μάλιστα αυτοί οι «επιτυχημένοι» άνθρωποι οι Φαρισαίοι, οι Σαδδουκαίοι και οι Ρωμαίοι αριστοκράτες Του δημιουργούσαν και τα περισσότερα προβλήματα. Από την άλλη, οι απλοί άνθρωποι οι ξυλουργοί, οι αγρότες, οι νοικοκυρές, οι βοσκοί, οι στρατιώτες και οι υπηρέτες Τον δέχτηκαν με αγάπη.

37 Κυριακή 2 Φεβρουαρίου ΤΑΠΕΙΝΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ Διαβάστε Λουκά 2/β 21-28, Μάρκο 6/ς 2-4 και Λευιτ. 12/ιβ 8. Τι μας λένε αυτές οι περικοπές για την οικονομική κατάσταση της οικογένειας στην οποία γεννήθηκε ο Ιησούς; Πώς αυτό το γεγονός επηρέασε τη διακονία Του; Η προσφορά του Ιωσήφ και της Μαρίας δείχνει ότι ήταν φτωχοί. Βάση του Μωσαϊκού νόμου στο Λευιτ. 12/ιβ 8, έπρεπε να θυσιάζεται γι αυτήν την προσφορά ένα αρνί. Ωστόσο, για τους φτωχούς υπήρχε η εξαίρεση να αντικατασταθεί το αρνί με περιστέρια. Έτσι, ο Ιησούς γεννήθηκε σε μία φτωχή οικογένεια, στο σπίτι απλών ανθρώπων. Για την ακρίβεια, σύμφωνα με τους ιστορικούς, η Ναζαρέτ όπου ο Ιησούς πέρασε την παιδική Του ηλικία, ήταν μία φτωχική και ασήμαντη πόλη. Και παρότι το επάγγελμα του μαραγκού ήταν τίμιο, δεν συγκαταλεγόταν στα εξέχοντα. «Οι γονείς του Ιησού ήταν φτωχοί και εξαρτώταν από τον καθημερινό μόχθο. Και Εκείνος εξομοίωθηκε με τη φτώχεια, τη θυσία και τη στέρηση. Αυτή η πείρα Του χρησίμευε για ασφάλεια. Στην εργατική Του ζωή δεν υπήρχαν στιγμές αργίας για να προκαλέσουν πειρασμούς. Άσκοπες ώρες δεν άνοιγαν το δρόμο Του για κακές συναναστροφές. Όσο Του ήταν δυνατό έκλεινε τις πόρτες στον πειρασμό. Ούτε κέρδος, ούτε ευχαρίστηση, ούτε επευφημία, ούτε κατάκριση μπορούσαν να Τον παρασύρουν να ενδώσει σε μία εσφαλμένη πράξη. Είχε τη σοφία για να διακρίνει το κακό και τη δύναμη για να αντισταθεί σ αυτό.» Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ.46. ΣΚΕΨΗ: Ο Δηµιουργός των πάντων (δείτε Ιωάν. 1/α 1-3) έγινε άνθρωπος, και µάλιστα γεννήθηκε σε µία σχετικά φτωχή οικογένεια Πώς ανταποκρινόµαστε σ αυτήν την τόσο απίστευτη αλήθεια; Ποιος είναι ο µοναδικός τρόπος να ανταποκριθούµε;

38 Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΠΛΟΥΣ Διαβάστε Ιωάν. 2/β 1-11 και Ματθ. 15/ιε Πώς χρησιμοποίησε ο Ιησούς τις καθημερινές επιθυμίες και ανάγκες για να κάνει μαθητές και να μεταμορφώσει τη ζωή τους; Οι απλοί άνθρωποι μοιράζονται τις φυσικές, συναισθηματικές και κοινωνικές επιθυμίες. Χρειάζονται φυσική τροφή, αποδοχή και φιλία. Ο Ιησούς κατανοούσε αυτά τα χαρακτηριστικά και έτσι επεδίωκε κοινωνικές καταστάσεις που Του έδιναν την ευκαιρία να προσεγγίσει ανθρώπους μέσα από αυτές τους τις επιθυμίες. Μετατρέποντας το νερό σε οίνο και τους ψαράδες σε κήρυκες (Μάρκο 1/α 16-18), μετέτρεπε κάτι κοινό, σε κάτι το εξαιρετικό. Οι παρόντες αμφισβητούσαν συχνά τα προσόντα του Ιησού (Μάρκο 6/ς 3). Αμφισβητούσαν την απουσία της αυτοπροβολής. Επειδή επιθυμούσαν το εκπληκτικό, παρέβλεπαν εκείνο το οποίο θεωρούσαν κοινό και έκαναν εκείνο που θα τους οδηγούσε στην αιώνια απώλεια. Πολλές φορές, ο Ιησούς έψαχνε απλούς ανθρώπους οι οποίοι δεν θεωρούσαν τους εαυτούς τους αυτάρκεις και ήταν έτοιμοι να εμπιστευτούν ολοκληρωτικά τον Θεό. Εκείνοι που έχουν πολλά χαρίσματα, ικανότητες και επιτυχίες, αποτυγχάνουν να δουν την ανάγκη τους για κάτι σπουδαιότερο από τον εαυτό τους. Τι τρομερή απάτη Πολλοί από τους σύγχρονους του Χριστού είχαν ανώτατη ακαδημαϊκή εκπαίδευση, κοινωνική θέση και προσωπικό πλούτο. Ωστόσο, έχουν ξεχαστεί. Από την άλλη, εξακολουθούμε να μνημονεύουμε τους απλούς ανθρώπους γεωργούς, ψαράδες, ξυλουργούς, βοσκούς, νοικοκυρές, υπηρέτες οι οποίοι μεταμορφώθηκαν σε εκπληκτικούς μάρτυρες του Χριστού. ΣΚΕΨΗ: Έχουµε την τάση να θαυµάζουµε τους πολύ πετυχηµένους και πλούσιους ανθρώπους. Πώς µπορούµε να µάθουµε να µην αξιολογούµε τους ανθρώπους σύµφωνα µε την κοινωνική τους θέση, τη δόξα ή τον πλούτο;

39 Τρίτη 4 Φεβρουαρίου Η ΚΛΗΣΗ ΕΝΌΣ ΨΑΡΑ ΜΕ ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ Στην Καινή Διαθήκη, ο Πέτρος ξεχωρίζει ως ο μαθητής με τη μεγαλύτερη επιρροή μεταξύ των μαθητών. Για την ακρίβεια, με την μεγαλύτερη επιρροή σε όλη την ανθρώπινη ιστορία. Αυτό θα πει να αλλάζεις κάτι κοινό σε εξαιρετικό Διαβάστε τα παρακάτω εδάφια. Πώς μας βοηθάνε να καταλάβουμε τη δραστική αλλαγή του Πέτρου, παρά τα έντονα ελαττώματά του; Λουκά 5/ε Τι είπε ο Πέτρος που έδειξε ότι είχε ανάγκη τον Ιησού; Γιατί αυτή η συμπεριφορά είναι τόσο σημαντική που θα πρέπει να την προάγουμε στη ζωή μας;.... Ματθ. 16/ις Τι μας λένε αυτά τα εδάφια για τον Πέτρο και τη δεκτικότητά του στην επιρροή του Αγίου Πνεύματος;.... Ματθ. 26/κς 75. Τι βλέπουμε εδώ για τον Πέτρο και το πώς ο Θεός τον χρησιμοποίησε;... Ο Ιησούς αναμφίβολα πέρασε αρκετή ώρα με τον Πέτρο, ο οποίος είχε θαυμάσιες εμπειρίες με τον Ιησού. Παρότι ήταν ένας απλός ψαράς με πολλά ελαττώματα, το διάστημα που ήταν με τον Ιησού, ο Πέτρος άλλαζε ριζικά ακόμη και μετά από κάποια σοβαρά λάθη που έκανε, όπως το ότι αρνήθηκε τον Ιησού τρεις φορές. Από τη στιγμή που ο Πέτρος είδε για πρώτη φορά τον Ιησού συνειδητοποίησε και παραδέχτηκε τα λάθη του. Έτσι, ο Ιησούς μετέτρεψε υπομονετικά τον ελαττωματικό χαρακτήρα του και έγινε ένας άνθρωπος που βοήθησε να αλλάξει η ιστορία. ΣΚΕΨΗ: Γιατί πρέπει να είµαστε προσεκτικοί και να µην κρίνουµε βεβιασµένα εκείνους που µοιάζει ότι δεν θα «σωθούν»; Γιατί είναι εύκολο να πέσουµε σ αυτήν την παγίδα;

40 Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου ΟΥΡΑΝΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ Κάποτε ένας ευαγγελιστής καμάρωνε ότι στα σεμινάριά του έρχονταν άνθρωποι της υψηλής κοινωνίας. Θα ήλπιζε κανείς να καμάρωνε το ίδιο εάν το ακροατήριό του αποτελούταν από απλούς ανθρώπους. Με τον Χριστό δεν υπάρχουν κοινωνικές διαφορές όλοι είναι ξεχωριστοί. Γι αυτό άλλωστε ο Ιησούς προσέγγισε τα πλήθη χρησιμοποιώντας απλό λόγο και εικόνες από την καθημερινότητα. Όλοι μπορούσαν από τη συμπεριφορά Του να δουν ότι δεν απέκλειε κανένα. Οι σύγχρονοι ακόλουθοι του Χριστού πρέπει να προσέχουν να μην δώσουν την λανθασμένη εντύπωση ότι εκτιμάνε κάποιον περισσότερο από κάποιον άλλον, όσον αφορά τη διακήρυξη του ευαγγελίου. Διαβάστε Λουκά 12/ιβ 6,7, 13/ιγ 1-5, Ματθ. 6/ς Τι μας διδάσκουν αυτά τα εδάφια για την αξία του κάθε ανθρώπου; Πώς μπορεί να ενοχοποιηθούμε ότι κάνουμε διακρίσεις που ο Σταυρός εξάλειψε; Τα πιο φθηνά πουλιά της αγοράς ήταν τα σπουργίτια. Ένα ζευγάρι πουλιόταν για ένα ασάριο το μικρότερης αξίας νόμισμα. Παρόλα αυτά, ο ουρανός δεν ξεχνούσε τα σπουργίτια. Πόσο μάλλον τους ανθρώπους για τους οποίους ο Χριστός πέθανε Ο Χριστός πέθανε για μας και όχι για τα πουλιά. Η σταυρική θυσία δείχνει με τρόπους που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε, την «άπειρη αξία» του ανθρώπου, ανεξαρτήτου κοινωνικής θέσης θέσης που δίνεται βάση ανθρώπινων εννοιών και χαρακτηριστικών, ανούσιων ή ακόμη και αντίθετων αρχών προς τον ουρανό. ΣΚΕΨΗ: Η Ε. Χουάιτ έγραψε, «Ο Χριστός θα πέθαινε ακόµη και για µία ψυχή προκειµένου να της δώσει την ευκαιρία να ζήσει αιώνια.» Testimonies for the Church, τοµ. 8, σ. 73. Για µία ψυχή Σκεφτείτε τι συνεπάγεται από αυτήν την απίστευτη ιδέα. Πώς αυτή η σκέψη µπορεί να επηρεάσει τον τρόπο που βλέπουµε τους άλλους, αλλά και τον εαυτό µας;

41 Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου ΜΙΑ ΑΤΑΞΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ Πιθανόν, το πιο έντονο κοινωνικό στοιχείο του Χριστιανισμού ήταν η απουσία κοινωνικών τάξεων. Οι τοίχοι αυτοί κατέρρευσαν μπροστά στο βάρος του ευαγγελίου. Ο απλός άνθρωπος θριάμβευσε μέσω του Χριστού. Ο Χριστός τον μεταμόρφωσε σε εξαιρετικό. Μαραγκοί, τελώνες, βασιλείς, δούλοι, ιερείς, Έλληνες, Ρωμαίοι, γυναίκες, άνδρες, πλούσιοι και φτωχοί, όλοι έγιναν ίσοι στη βασιλεία της χάρης του Χριστού. Η Χριστιανική κοινωνία προορίστηκε να είναι μία «αταξική κοινωνία». Τι μας διδάσκουν τα παρακάτω εδάφια για την κοινή ανθρώπινή μας φύση; Αναλογιζόμενοι το πολιτισμικό παρασκήνιο της εποχής, και των ίδιων των Βιβλικών συγγραφέων, γιατί δεν τους ήταν εύκολο να κατανοήσουν αυτό το σημαντικό σημείο; Γαλ. 3/γ 28,29... Ιακ. 2/β Α Πέτρ. 1/α 17, 2/β 9... ΣΚΕΨΗ: Διαβάστε Πράξ. 2/β 43-47, 4/δ Πώς εφάρµοσαν οι πρώτοι Χριστιανοί την αρχή της καθολικής αποδοχής; Πώς η σκέψη ότι ο Θεός αγαπάει τους απλούς, καθηµερινούς ανθρώπους, βοήθησε να διαδοθεί ο Χριστιανισµός; Κατά πόσο εφαρµόζουµε αυτές τις αρχές, ατοµικά και συλλογικά, στη διακονία µας στον κόσµο; Ποια πράγµατα µάς εµποδίζουν από το να εργαστούµε καλύτερα σ αυτόν το σηµαντικό τοµέα;

42 ΠΕΡΑΙΤΈΡΩ ΜΕΛΈΤΗ: Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου Δύση ηλίου: 17:55 «Στο τελικό αυτό έργο του ευαγγελίου υπάρχει ένας μεγάλος αγρός για να κατακτηθεί. Και περισσότερο από κάθε άλλη προηγούμενη φορά, το έργο αυτό είναι να κινητοποιηθούν βοηθοί προερχόμενοι από το Κοινό. Τόσο οι νέοι όσο και τα άτομα πιο προχωρημένης ηλικίας θα κληθούν από το χωράφι, από το αμπέλι, από το εργαστήρι και θα σταλούν από τον Κύριο δώσουν την αγγελία Του. Πολλοί από αυτούς μικρή είχαν ευκαιρία για μόρφωση. Ο Χριστός μολοταύτα διακρίνει σε αυτούς προσόντα τα οποία θα τους κάνουν ικανούς να εκπληρώσουν την πρόθεσή Του. Αν εργάζονται με την καρδιά τους και εξακολουθούν να μαθαίνουν, θα τους καταστήσει κατάλληλους να εργασθούν γι Αυτόν.» Ε. Χουάιτ, Ε. σ. 256, 257. Ερωτήσεις για συζήτηση: 1. Γιατί ήταν τόσο αποτελεσματικό το να κάνει ο Ιησούς μαθητές από τους απλούς ανθρώπους; Γιατί δεν ήταν εύκολο για τους πλούσιους και τους καταξιωμένους να δεχτούν το μήνυμά Του; Πώς το κήρυγμα του Ιησού για ταπεινοφροσύνη συνέβαλλε στο να προσεγγίσει την καρδιά των απλών ανθρώπων; Πόσο αποτελεσματικό θα ήταν το κήρυγμά Του εάν είχε έρθει στη γη ως πρίγκιπας ή κάποιος εύπορος κτηματίας; 2. Διαβάστε ως ομάδα την Α Κορ. 1/α Ποια είναι τα σημεία κλειδιά της περικοπής; Προσέξτε ιδιαίτερα το σημείο όπου ο Παύλος λέει ότι ο Θεός επέλεξε «τα μωρά του κόσμου διά να καταισχύνη τους σοφούς». Τι σημαίνει αυτό; Πώς πρέπει να κατανοήσουμε αυτή την ιδέα στα πλαίσια του Χριστιανισμού; Πώς αυτό το εδάφιο μάς δείχνει πόσο διεφθαρμένος είναι ο κόσμος μας; Πώς μπορούμε να βεβαιωθούμε ότι δεν θα διαφθαρούμε και εμείς; 3. Τι μπορούμε να κάνουμε ως ομάδες βιβλικής μελέτης για να είμαστε πιο φιλικοί στους απλούς ανθρώπους; Πώς μπορούμε να τους εξηγήσουμε την Αγία Γραφή; Γιατί πρέπει να επικεντρωθούμε σε πρακτικά θέματα και όχι τόσο στις θεωρίες, ιδιαίτερα όταν προσεγγίζουμε ανθρώπους που υποφέρουν και έχουν την ανάγκη μας;

43 Μελέτη 7: Για το Σάββατο 15 Φεβρουαρίου Ο ΙΗΣΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ Εδάφιο µνήµης: «Αφήκε λοιπόν η γυνή την υδρίαν αυτής, και υπήγεν εις την πόλιν, και λέγει προς τους ανθρώπους, Έλθετε να ίδητε άνθρωπον, όστις µοι είπε πάντα όσα έπραξα. Μήπως ούτος είναι ο Χριστός; Εξήλθον λοιπόν εκ της πόλεως, και ήρχοντο προς αυτόν.» Ιωάννη 4/δ Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Ματθ. 21/κα 28-32, Ιωάν. 8/η 1-11, Μάρκο 5/ε 1-20, Ιωάν. 4/δ 5-32, Ματθ. 9/θ Μία γυναίκα με ένα απίστευτα θλιβερό και τρομερό ιστορικό (στο οποίο περιλαμβάνονται και δύο εξώγαμα παιδιά από όταν ήταν δεκαπέντε ετών), βρισκόταν στη φυλακή περιμένοντας να δικαστεί για το φόνο ενός κοινωνικού λειτουργού που επιχείρησε να πάρει το μωρό της. Χωρίς γονείς, σύζυγο, συγγενείς, ακόμη και φίλους, αντιμετώπιζε μόνη το τρομερό μέλλον. Μέσα από τις επισκέψεις ενός ποιμένα, αυτή η απελπισμένη νεαρή γυναίκα έμαθε ότι παρά τα λάθη και την απελπιστική της κατάσταση, ο Χριστός την αγαπούσε και ήταν πρόθυμος να τη συγχωρέσει. Ανεξάρτητα από το πώς την αντιμετώπιζε η κοινωνία, αυτή η κοπέλα γνώρισε την αιώνια αγάπη του Θεού. Ανακάλυψε τη σημασία της και το σκοπό της στον Κύριο, του Οποίου η αγάπη και η αποδοχή ξεπερνά όλους τους κοινωνικούς θεσμούς και τα έθιμα, ακόμη και τα πιο «καλά».

44 Κυριακή 9 Φεβρουαρίου ΤΑ ΚΑΤΑΚΑΘΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ Στις κοινωνίες υπάρχουν ιεραρχίες. Οι πλούσιοι ή οι μορφωμένοι συνήθως καταλαμβάνουν τις ανώτερες θέσεις. Οι καλοί και ηθικοί πολίτες, οι απλοί άνθρωποι, συνήθως αποτελούν τη μεσαία τάξη της κοινωνικής σκάλας. Τα «κατακάθια» είναι οι πόρνες, οι κακοποιοί, οι εγκληματίες, οι άστεγοι κτλ. Στην εποχή του Χριστού συμπεριλαμβάνονταν οι τελώνες και οι λεπροί. Διαβάστε Ματθ. 21/κα και Λουκά 15/ιε Τι μας διδάσκουν αυτές οι περικοπές για τη συμπεριφορά του Χριστού προς τους περιθωριοποιημένους; Τι ήταν εκείνο που έκανε τους περιθωριοποιημένους να ξεπεράσουν όσους είχαν αυτοδικαίωση; Τι ανακάλυψαν τα «κατακάθια» της κοινωνίας που έχασε η «αφρόκρεμα» της κοινωνικής τάξης; Γιατί μπορούσε ο Ιησούς να προσεγγίσει ευκολότερα τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα από ότι την ανώτερη κοινωνική τάξη; Παρότι έχουν σκληρύνει από τις αμαρτωλές απολαύσεις και ορισμένες φορές βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε αυτοκαταστροφικές συνήθειες, τα «κατακάθια» της κοινωνίας ήταν και είναι ευκολότερο να προσεγγιστούν σε σχέση με τους υπερήφανους της ανώτερης κοινωνικής τάξης. Οι περισσότεροι από τους κοινωνικά περιθωριοποιημένους είναι συναισθηματικά κενοί και χαρακτηρίζονται από χαμηλή αυτοεκτίμηση. Συνήθως, αυτά τα άτομα κάνουν την επανάστασή τους κυρίως στην εφηβεία, προσπαθώντας να δημιουργήσουν μία προσωπικότητα που θα καλύψει τις ανασφάλειές τους. Αυτή η συμπεριφορά δημιουργείται σκόπιμα ώστε να συγκρουστούν με τις επιθυμίες εκείνων που τους εξουσιάζουν (συνήθως τους γονείς). Ο Ιησούς δεν προσπάθησε να πληγώσει την ήδη χαμηλή αυτοεκτίμησή τους. Αντιθέτως, δημιούργησε μία αναζωπύρωση της προσωπικής τους αξία. Αυτό το κατάφερε δείχνοντας συνεχώς την αγάπη και την αποδοχή Του προς αυτούς, κάνοντας έτσι την καρδιά τους να λιώσει από τη ζεστασιά της αγάπης που δέχονταν από Εκείνον. ΣΚΕΨΗ: Ποια είναι η συµπεριφορά σας προς εκείνους που η κοινωνία αντιµετωπίζει ως «κατακάθια»; Να είστε ειλικρινείς. Αισθάνεστε ανώτεροι; Σκεφτείτε τις επιπτώσεις αυτών των συναισθηµάτων.

45 Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου «ΣΥΝΕΛΗΦΘΗ ΕΠΑΥΤΟΦΟΡΩ ΜΟΙΧΕΥΟΜΕΝΗ» Διαβάστε Ιωάν. 8/η Τι μας διδάσκει αυτό το κείμενο για τον Ιησού και τα «κατακάθια» της κοινωνίας; Αφού ανανεώθηκε πνευματικά στο όρος των Ελαιών, ο Ιησούς επέστρεψε στο ναό. Αμέσως, το πλήθος συγκεντρώθηκε. Ενώ ο Χριστός δίδασκε, οι Φαρισαίοι έφεραν μία μοιχαλίδα. Ρώτησαν τον Ιησού για τον Μωσαϊκό νόμο περί μοιχείας, σύμφωνα με τον οποίο απαιτούταν η θανατική ποινή. Ο Ιησούς κατάλαβε πως τα κίνητρά τους δεν ήταν ειλικρινά. Σκοπός τους ήταν να Τον παγιδεύσουν και όχι να μάθουν την αλήθεια. Τα Ιουδαϊκά δικαστήρια δεν είχαν το δικαίωμα να απονείμουν την θανατική ποινή. Οι Ιουδαίοι ηγέτες πίστευαν πως αν αρνούταν ο Χριστός δημόσια τον λιθοβολισμό της γυναίκας θα αντιμετώπιζε τη δυσαρέσκεια του λαού, ενώ αν συμφωνούσε στην εκτέλεσή της θα αμφισβητούσε τη Ρωμαϊκή εξουσία. Θύμα όλης αυτής της σκευωρίας, ήταν αυτή η αβοήθητη και ένοχη γυναίκα. Επειδή δεν γνώριζε το έργο του Ιησού, δεν γνώριζε και το πόσο ελεήμων ήταν. Κλήθηκε να ανακοινώσει τη θανατική καταδίκη της, ωστόσο, είπε αυτά τα αξέχαστα λόγια, «Όστις από σας είναι αναμάρτητος» Κάποιος αναμάρτητος, θα είχε την εξουσία να εκτελέσει δίχως έλεος την τιμωρία. Όμως επειδή ήταν αμαρτωλοί, υπό μία έννοια, ήταν υποχρεωμένοι να δείξουν έλεος. Με εξαίρεση τον Ιησού, όλοι τους ήταν αμαρτωλοί. Έτσι, ένας ένας απομακρύνονταν, και η στιγματισμένη γυναίκα όσο ένοχη κι αν ήταν έλαβε χάρη. «Με τη συγχώρηση αυτής της γυναίκας και με την ενθάρρυνση που της έδωσε για να ζήσει μία καλύτερη ζωή, ο χαρακτήρας του Χριστού ακτινοβολεί στα πλαίσια της ομορφιάς της τέλειας δικαιοσύνης. Χωρίς να δικαιολογεί την αμαρτία ούτε και να μειώνει το αίσθημα της ενοχής, ο Χριστός αποβλέπει όχι στο να καταδικάσει αλλά στο να σώσει. Το μόνο που είχε να προσφέρει στην αμαρτωλή αυτή γυναίκα ο κόσμος ήταν η καταδίκη και ο χλευασμός, αλλά ο Ιησούς προφέρει λόγια παρηγοριάς και ελπίδας.» Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ ΣΚΕΨΗ: Παρότι η Ε. Χουάιτ δίνει περισσότερες πληροφορίες για τη σκευωρία εις βάρος αυτής της γυναίκας, η γυναίκα ωστόσο ήταν µοιχαλίδα που πιάστηκε επ αυτοφώρω. Η σκευωρία των ηγετών δεν άλλαζε κάτι. Παρόλα αυτά, συγχωρήθηκε. Πώς µπορούµε να δείχνουµε χάρη στον ένοχο, χωρίς να δικαιολογούµε την αµαρτία;

46 Τρίτη 11 Φεβρουαρίου ΑΚΟΜΗ ΚΑΤΩΤΕΡΟΙ Διαβάστε Μάρκο 5/ε Συγκρίνετε την κατάσταση αυτού του ανθρώπου με τους άστεγους της εποχής μας. Συγκρίνετέ τον με τους ψυχικά ασθενείς. Ποιες ομοιότητες και ποιες διαφορές εντοπίζετε; Πώς αντιμετωπίζει η κοινωνία μας σήμερα τους ψυχικά ασθενείς; Γιατί ο Χριστός τον παροτρύνει να μιλήσει για τη θεραπεία του, τη στιγμή που συμβούλευε άλλους να μην το κάνουν; Είναι δύσκολο να φανταστούμε κάποιον σε μία τόσο τρομερή κατάσταση, και επιπλέον να ζει σε νεκροταφείο. Παρότι ορισμένοι υποστηρίζουν ότι ήταν τρελός, η Αγία Γραφή παρουσιάζει κάτι διαφορετικό. Άλλωστε εάν ήταν απλά τρελός, πώς δικαιολογείται αυτό που συνέβη στα γουρούνια; Ένα σημαντικό σημείο σ αυτήν την ιστορία είναι ότι κανείς, είτε είναι τρελός, είτε δαιμονισμένος, είτε χρήστης ναρκωτικών, δεν πρέπει να αγνοηθεί. Σε ορισμένες περιπτώσεις απαιτείται επαγγελματική βοήθεια. Ως Χριστιανοί οφείλουμε να θυμόμαστε ότι ο Χριστός πέθανε για όλους, επομένως, πρέπει να δείξουμε έλεος, σεβασμό, και καλοσύνη, ακόμη και σε εκείνους που δεν έχουμε τη δυνατότητα να βοηθήσουμε. Άλλωστε, ποιοι είμαστε εμείς που θα κρίνουμε κάποιον λέγοντας ότι δεν έχει καμία ελπίδα και ότι η κατάστασή του είναι πέρα της δυνάμεως του Θεού; Μπορεί από τη δική μας πλευρά τα πράγματα να δείχνουν άσχημα, αλλά στα μάτια του Θεού κάθε άνθρωπος έχει τεράστια αξία. Εάν δεν υπήρχε η σταυρική θυσία, όλων μας οι υποθέσεις θα ήταν απελπιστικές, και αυτό οφείλουμε να το θυμόμαστε κάθε φορά που ερχόμαστε αντιμέτωποι με τέτοιους ανθρώπους. ΣΚΕΨΗ: Σκεφτείτε ορισµένα άτοµα που γνωρίζετε και βρίσκονται σε άσχηµη κατάσταση, είτε ψυχικά, είτε πνευµατικά, είτε σωµατικά. Προσπαθήστε να τους δείτε όπως ο Καλός Θεός µας. Εκτός από το να προσεύχεστε, τι άλλο µπορείτε να κάνετε για να τους βοηθήσετε και να τους δείξετε την αγάπη του Θεού;

47 Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΟ ΠΗΓΑΔΙ 1.-Μελετήστε Ιωάν. 4/δ 5-32 και απαντήστε τις ακόλουθες ερωτήσεις. Ποιους κοινωνικούς θεσμούς έσπασε ο Ιησούς, και γιατί; Τι μας λέει αυτό σχετικά με τους κοινωνικούς θεσμούς και τον τρόπο που θα πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε όταν παρεμβαίνουν στη μαρτυρία; Ποιοι κοινωνικοί θεσμοί μπορεί να εμποδίζουν τη μαρτυρία σας; Πώς αντιμετώπισε ο Ιησούς τη γυναίκα για την αμαρτωλή της ζωή; Τι μπορούμε να διδαχθούμε από την προσέγγισή Του; Πώς φανερώνει αυτή η ιστορία τις προκαταλήψεις των μαθητών; Πώς μπορεί να βρεθούμε και εμείς ένοχοι για το ίδιο πράγμα; Αν και εντυπωσιάστηκε από το ότι ο Ιησούς ήξερε για την ανήθικη ζωή της, η μαρτυρία της γυναίκας δείχνει ότι εξακολουθούσε να έχει κάποια ερωτηματικά όσον αφορά το ποιος ήταν ο Ιησούς. Τι μπορούμε να διδαχθούμε από αυτό για το ότι χρειάζεται να έχουμε υπομονή όταν μαθητεύουμε τους ανθρώπους;......

48 Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου ΤΕΛΩΝΕΣ ΚΑΙ ΑΜΑΡΤΩΛΟΙ Μας είναι δύσκολο να φανταστούμε πώς θα ήταν ο κόσμος μας εάν δεν υπήρχε αμαρτία. Η ομορφιά της φύσης, παρά το πέρασμα των αιώνων, εξακολουθεί να μαρτυρεί τη δύναμη και την καλοσύνη του Θεού. Ο θολωμένος από την αμαρτία νους μας δεν μας επιτρέπει να φανταστούμε πώς θα ήταν οι ανθρώπινες σχέσεις εάν δεν υπήρχε αμαρτία. Το σίγουρο είναι ότι οι κοινωνικές διαφορές και προκαταλήψεις, οι εθνικοί και πολιτισμικοί φραγμοί που επηρεάζουν τον κόσμο σήμερα, δεν θα υπήρχαν. Δυστυχώς, όλα αυτά θα εξακολουθούν να υπάρχουν, και μάλιστα θα χειροτερεύουν, μέχρι την επιστροφή του Χριστού. Ως Χριστιανοί ωστόσο, πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να νικήσουμε αυτούς φραγμούς που έχουν προκαλέσει τόσο πόνο και θλίψη στον κόσμο μας, ιδιαίτερα σε εκείνους που η κοινωνία έχει περιθωριοποιήσει. Διαβάστε Ματθ. 9/θ Με ποιον τρόπο φανερώνεται η έννοια του αληθινού Χριστιανισμού, όχι μόνο στα λόγια του Ιησού αλλά και στα έργα Του; Εστιάστε ιδιαίτερα στην αναφορά Του στην Παλαιά Διαθήκη, «έλεον θέλω, και ουχί θυσίαν» (Ωσ. 6/ς 6). Γιατί πρέπει να προσέξουμε μην υιοθετήσουμε τη συμπεριφορά που ο Ιησούς καταδικάζει, τη στιγμή που όλοι ανήκουμε σε μία κοινωνία και επηρεαζόμαστε από τις προκαταλήψεις και τους κοινωνικούς φραγμούς που υπάρχουν σ αυτή; «Οι Φαρισαίοι είδαν τον Χριστό να κάθεται και να τρώει με τους τελώνες και τους αμαρτωλούς. Ήταν ήρεμος και με αυτοσυγκράτηση, ευγενικός και φιλικός. Ενώ δεν θα μπορούσαν παρά να θαυμάσουν την εικόνα που έβλεπαν, επειδή ερχόταν σε αντίθεση με τις δικές τους ενέργειες, δεν μπορούσαν να αντέξουν το θέαμα. Οι Φαρισαίοι εξύψωναν τον εαυτό τους και μείωναν όσους δεν είχαν ευλογηθεί με τα προνόμια και το φως που οι ίδιοι είχαν. Μισούσαν και απεχθάνονταν τους τελώνες και τους αμαρτωλούς. Ωστόσο, στα μάτια του Θεού η ενοχή τους ήταν μεγαλύτερη. Το ουράνιο φως τούς έδειχνε το δρόμο λέγοντας, «Ελάτε, από εδώ είναι ο δρόμος», εκείνοι όμως απέρριψαν το δώρο.» Ε. Χουάιτ, SDA B.C. τομ. 5, σ

49 Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου Δύση ηλίου: 18:02 ΠΕΡΑΙΤΈΡΩ ΜΕΛΈΤΗ: «Η μόνη τάξη που δεν ενθάρρυνε ποτέ ήταν εκείνοι που στέκονταν από μακριά και με τον αυτοσεβασμό τους υπέβλεπαν τους άλλους Οι αμαρτωλοί πρέπει να αισθανθούν ότι δεν είναι πολύ αργά γι αυτούς να ξαναγίνουν άνθρωποι. Ο Χριστός τίμησε τον άνθρωπο με την εμπιστοσύνη Του και μ αυτό τον αποκατέστησε στην τιμητική του θέση. Και αυτούς ακόμη που είχαν φθάσει στα κατώτερα όρια του ξεπεσμού τους φέρονταν με σεβασμό. Ο Χριστός ένιωθε συνεχώς τον πόνο ερχόμενος σε επαφή με την εχθρότητα, με την εξαχρείωση και την ανηθικότητα. Ποτέ όμως δεν πρόφερε ούτε μία λέξη για να δείξει ότι τα λεπτά Του αισθήματα θίγονταν ή ότι οι λεπτοί Του τρόποι προσβάλλονταν. Όσο και κακές οι συνήθειες, δυνατές οι προκαταλήψεις ή τυραννικά τα πάθη των ανθρώπων, τα αντιμετώπιζε όλα με συμπονετική τρυφερότητα. Ενώ είμαστε συμμέτοχοι του Πνεύματός Του, πρέπει να βλέπουμε όλους τους ανθρώπους σαν αδελφούς μας με παρόμοιες δοκιμασίες και πειρασμούς, να πολεμούν με τις αντιξοότητες και με τις απογοητεύσεις, να λαχταρούν για συμπόνια και βοήθεια. Τότε θα τους πλησιάσουμε με τέτοιο τρόπο που αντί να τους αποθαρρύνουμε και να τους αποτρέψουμε, θα κάνουμε να γεννηθεί η ελπίδα στην καρδιά τους.» Ε. Χουάιτ, Ζ.Υ. σ. 133,134. Ερωτήσεις για συζήτηση: 1. Ποια στοιχεία του χαρακτήρα μας πρέπει να αλλάξουμε για να γίνουμε αποτελεσματικότεροι μάρτυρες στους περιθωριοποιημένους της κοινωνίας; Τι πρέπει να κάνει η εκκλησία σας ως σύνολο για να είναι πιο αποτελεσματική; Γιατί οι Χριστιανοί πρέπει να έχουν λογικές προσδοκίες όταν εργάζονται με τις πιο δύσκολες περιπτώσεις; 2. Πώς απέφευγε ο Ιησούς να δικαιολογήσει την αμαρτία και να καταδικάσει τον αμαρτωλό; Με ποιον τρόπο χρησιμοποίησε ο Χριστός την εμπιστοσύνη και την ενθάρρυνση για να ανατρέψει την κακή πορεία των περιθωριοποιημένων της κοινωνίας; Πώς βοήθησε αυτούς τους ανθρώπους να αισθανθούν άνετα μαζί Του, τη στιγμή που οι θρησκευτικοί ηγέτες ήταν καχύποπτοι απέναντί τους; 3. Ποια είναι τα εμπόδια ανάμεσα στους περιθωριοποιημένους της κοινωνίας και της εκκλησίας; Πώς μπορούμε να καταρρίψουμε αυτά τα εμπόδια;

50 ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΑΣΗΜΟΥΣ ΚΑΙ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ Μελέτη 8: Για το Σάββατο 22 Φεβρουαρίου Εδάφιο µνήµης: «Διότι ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία, την οποίαν τινές ορεγόµενοι, απεπλανήθησαν από της πίστεως, και διεπέρασαν εαυτούς µε οδύνας πολλάς.» Α Τιµοθέου 6/ς 10. Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Δευτ. 8/η 17,18, Γέν. 13/ιγ 5,6, Ιωάν. 3/γ 1-15, Λουκά 19/ιθ 1-10, Μάρκο 4/δ 18,19, Ματθ. 19/ιθ Λέγεται, πως οι άνθρωποι ξοδεύουν χρήματα που δεν έχουν, για πράγματα που δεν χρειάζονται, προκειμένου να εντυπωσιάσουν ανθρώπους που δεν συμπαθούν. Κατά πόσο αυτό είναι αληθινό, χωρά συζήτηση, το βέβαιο ωστόσο είναι ότι τα χρήματα ασκούν μεγάλη επιρροή σε όλους μας. Επειδή οι προσωπικές οικονομικές συνήθειες απεικονίζουν εκτενέστερα την αξία του ατόμου, τα χρήματα είναι στην πραγματικότητα πνευματικό ζήτημα. Γι αυτό άλλωστε και στην Αγία Γραφή γίνονται πολλές αναφορές σ αυτό το θέμα. Επίσης, τα πλούτη συνοδεύονται πολλές φορές από την δόξα. Οι αστέρες της τηλεόρασης και του κινηματογράφου, οι τραγουδιστές και οι αθλητές τα συνδυάζουν και τα δύο. Οι διάσημοι έχουν μεγάλη επιρροή που και αυτό είναι μία μορφή δύναμης. Ο Ιησούς ωστόσο, δεν εντυπωσιάστηκε ποτέ από τα πλούτη ή την δύναμη κάποιου. Τους προσέγγιζε για τον ίδιο ακριβώς λόγο που προσέγγιζε και όλους τους άλλους. Ήθελε να τους προσφέρει τον πλούτο που δεν μπορεί να αποκτηθεί με χρήματα.

51 Κυριακή 16 Φεβρουαρίου ΠΛΟΎΣΙΑ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ Ως αμαρτωλοί είμαστε επιρρεπείς στη ζήλια, ιδιαίτερα προς εκείνους που έχουν περισσότερα χρήματα από ό,τι εμείς (ανεξαρτήτου της περιουσίας που έχουμε). Ωστόσο, η Αγία Γραφή δεν είναι απόλυτη ως προς τα πλούτη και τους πλουσίους. Όπως και με άλλα πράγματα, τα προβλήματα δεν προκύπτουν από τα χρήματα, αλλά από τον τρόπο με τον οποίο τα χρησιμοποιούμε. Τι μας συμβουλεύει η Αγία Γραφή για τα πλούτη; Δευτ. 8/η 17,18, Γέν. 13/ ιγ 5,6, 41/μα 41-43, Ιωβ 1/α 1-3, Δαν. 4/δ Γιατί ήταν τόσο σημαντικό το να θυμάται ο Ισραήλ από πού ήρθαν όλες αυτές οι ευλογίες; Δεν χωρά αμφιβολία ότι άνθρωποι όπως ο Αβραάμ, ο Ιωσήφ, ο Μαραδοχαίος, η Εσθήρ, ο Εζεκίας, ο Ιωσίας και ο Ιωσαφάτ ήταν πλούσιοι και πνευματικά υγιείς. Από το παράδειγμα του Ναβουχοδονόσορ βλέπουμε τον κίνδυνο που υπάρχει όταν τα πλούτη γίνονται είδωλό μας, μία παγίδα από την οποία κινδυνεύουμε όλοι. Από την άλλη, όταν οι Ισραηλίτες αναγνώριζαν ότι τα πλούτη ήταν δώρο της γενναιοδωρίας του Θεού, απολάμβαναν τόσο πνευματικές όσο και υλικές ευλογίες. Είχαν επανειλημμένως προειδοποιηθεί να μη ξεχάσουν από πού προέρχονταν όλες αυτές οι ευλογίες. Εν ολίγοις, τα πλούτη δεν δηλώνουν πνευματική φτώχεια ή αδιαφορία. Υπήρχαν πλούσιοι άνθρωποι που ήταν ιδιαίτερα πιστοί, όπως και πλούσιοι που ήταν αγενείς και κακοί. Όπως και να έχει, δεν πρέπει να αφήσουμε την επιθυμία μας για χρήματα να γίνει εμμονή, αλλά ούτε και να περιφρονήσουμε τους πλουσίους. Έχουν την ίδια ανάγκη για σωτηρία όπως όλοι. ΣΚΕΨΗ: Πώς συµπεριφέρεστε στους πλούσιους; Μήπως τους ζηλεύετε; Εάν ναι, πώς µπορείτε να παραµερίσετε το αίσθηµα της ζήλειας και να τους αντιµετωπίσετε ως ψυχές που έχουν την ανάγκη να γνωρίσουν για την σωτηρία µέσω του Ιησού;

52 Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ Ο Χριστός δεν υποτιμούσε, αλλά ούτε και τιμούσε την ανώτερη τάξη της κοινωνίας. Ο Σωτήρας ήξερε ότι η οικονομική ευημερία δεν εξασφαλίζει την ειρήνη, την προσωπική ευχαρίστηση, τις ουσιαστικές σχέσεις ή τους στόχους. Ακόμη και ο πιο πλούσιος μπορεί να αισθάνεται περισσότερη μοναξιά, κενό και οργή από ότι ένας απλός, φτωχός, και ταπεινός Χριστιανός. Αναλύστε τη συνομιλία του Ιησού με τον Νικόδημο (Ιωάν. 3/γ 1-15). Ποια γεγονότα κέντρισαν το ενδιαφέρον του Νικόδημου; (Διαβάστε 2/β 13-25). Ποια η σημασία του σκοταδιού; Ποιο είναι το βασικό μήνυμα του Χριστού προς τον Νικόδημο; Ο Νικόδημος είδε την εξουσία και τη δύναμη του Θεού να εκδηλώνονται στην διακονία του Ιησού, και έτσι επεδίωξε να Τον συναντήσει, αλλά στα κρυφά. Ο Ιησούς θα μπορούσε να αρνηθεί αυτήν την κρυφή συνάντηση, επειδή όμως δεν επιθυμεί την απώλεια κανενός, δέχτηκε και χρησιμοποίησε αυτήν την ευκαιρία για να φέρει τον Νικόδημο πιο κοντά στην βασιλεία Του. Η φτώχεια του Νικόδημου ήταν πνευματική, και όχι υλική. Είχε όλων των ειδών τα υλικά αγαθά, ενώ διατηρούσε και μία ψηλή θέση στην κοινωνία. Παρόλα αυτά, πεινούσε πνευματικά. Ενστικτωδώς, ο Νικόδημος εναντιώθηκε στην άποψη ότι αυτός, ένας Ισραηλίτης με μόρφωση, θα χρειαζόταν πνευματική αφύπνιση. Ωστόσο, ο Ιησούς επέμενε, παρουσιάζοντας στο Νικόδημο την αιώνια επιλογή μεταξύ κρίσης και σωτηρίας. Ο Νικόδημος δεν δέχτηκε την πρόσκληση του Χριστού επειδή φοβόταν την κατακραυγή και τον χλευασμό. Η συνάντηση έδειχνε αποτυχημένη. Όμως ο πνευματικός σπόρος είχε πέσει και αυξανόταν μέσα στο έδαφος της καρδιάς του. «Μετά την ανάληψη του Κυρίου, όταν οι μαθητές σκορπίσθηκαν με τους διωγμούς, ο Νικόδημος αποκαλύφθηκε με θάρρος. Χρησιμοποίησε την περιουσία του για να υποστηρίξει την εκκλησία στα σπάργανά της, που οι Ιουδαίοι δεν περίμεναν να επιζήσει μετά το θάνατο του Χριστού. Σε καιρό κινδύνου, ο άλλοτε επιφυλακτικός και δύσπιστος αυτός άνθρωπος έγινε σταθερός σαν βράχος, ενθαρρύνοντας την πίστη των μαθητών και παρέχοντας τα μέσα για την εξάπλωση του έργου του ευαγγελίου. Χλευάσθηκε και διώχθηκε από εκείνους που άλλοτε τον σέβονταν. Έγινε φτωχός σε κοσμικά αγαθά. Μολαταύτα η πίστη του που είχε την αρχή της στη νυχτερινή συνομιλία με τον Ιησού έμεινε ακλόνητη.» Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ. 147.

53 Τρίτη 18 Φεβρουαρίου ΠΛΟΎΣΙΟΙ ΜΕ ΚΑΚΗ ΦΗΜΗ Η υπόληψη δεν συνοδεύεται πάντα από τα πλούτη. Παρότι πολλοί αποκτούν την περιουσία τους έντιμα, με σκληρή δουλειά, και με τις ευλογίες του Θεού, υπάρχουν και εκείνοι που πλουτίζουν με απατεωνιές. Άλλοι πάλι, πλουτίζουν με νόμιμο, αλλά ανήθικο τρόπο, γιατί όλα τα ανήθικα δεν θεωρούνται και παράνομα. Συγκρίνετε Ματθ. 9/θ με Λουκά 5/ε 27-32, 19/ιθ Τι ήταν εκείνο που υποκίνησε την κατάκριση προς τον Ιησού; Τι μας δείχνει για την χάρη η αντίδρασή Του προς τις κατακρίσεις; Η Ιεριχώ, η πόλη του Ζακχαίου, ήταν ένα σημαντικό εμπορικό κέντρο όπου βρισκόταν το παλάτι του Ηρώδη. Λόγω της γεωγραφικής της θέσης ήταν μέρος όπου συλλέγονταν οι φόροι. Ο Ζακχαίος θα μπορούσε εύκολα να πλουτίσει νόμιμα ως τελώνης. Από την αφήγηση ωστόσο, καταλαβαίνουμε ότι η απληστία τον έκανε να ξεπεράσει τα νόμιμα όρια. Οι συμπατριώτες του μισούσαν ακόμη και τους τίμιους τελώνες καθώς τους θεωρούσαν εκτελεστικά όργανα των Ρωμαίων κατακτητών, αλλά απεχθάνονταν ιδιαίτερα τους ανέντιμους, όπως τον Ζακχαίο. Ο Λευί Ματθαίος ήταν και εκείνος τελώνης στην Καπερναούμ, υπό τον Ηρώδη Αντύπα. Επειδή δούλευαν για την Ρωμαϊκή κυβέρνηση θεωρούνταν προδότες και κλέφτες. Αυτό όμως δεν εμπόδισε τον Χριστό. Αψηφώντας τους κοινωνικούς φραγμούς, ο Ιησούς δείπνησε μαζί τους προκαλώντας έντονη αγανάκτηση στους ιερείς και στο λαό. Η συναναστροφή του Ιησού μαζί τους είχε ως αποτέλεσμα να οδηγηθούν στο ευαγγέλιο, και επιπλέον ο Ματθαίος εκτός από τη θέση του στους δώδεκα μαθητές έγινε και ένας από τους συγγραφείς της Καινής Διαθήκης. Για μία ακόμη φορά βλέπουμε πόσο προσεκτικοί πρέπει να είμαστε στην κρίση μας. Αν και όλες οι αμαρτίες δεν έχουν το ίδιο μέγεθος, και κάποιες δικαιολογημένα είναι κοινωνικά χειρότερες από τις άλλες, όλες είναι ίσες ενώπιον του Θεού και γι αυτό χρειαζόμαστε όλοι την δικαιοσύνη του Χριστού. ΣΚΕΨΗ: Σκεφθείτε ορισµένους γνωστούς αλλά όχι και τόσο συµπαθητικούς ανθρώπους της κοινωνίας σας. Εάν σας δινόταν η ευκαιρία, θα µαρτυρούσατε; Τι θα λέγατε;

54 Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου ΤΟ ΘΕΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ Αναλύστε τις παρακάτω περικοπές: Μάρκον 4/δ 18,19, Λουκά 1/α 51-53, 6/ς 22-25, 12/ιβ 16-21, 16/ις 13. Ποιες πρακτικές συµβουλές βλέπουµε σ αυτά τα εδάφια; Ποιες πνευµατικές προειδοποιήσεις βρίσκουµε; Πώς µπορούµε να χρησιµοποιήσουµε τις συµβουλές αυτές και να µαθητεύσουµε και τους πλούσιους; Λέγεται, ότι τα πράγματα δεν μας ανήκουν και ότι στην πραγματικότητα εμείς ανήκουμε σ αυτά. Είναι πολύ εύκολο να απορροφηθούμε με τα υλικά αγαθά, γι αυτό ο Ιησούς προειδοποίησε για την «απάτη του πλούτου». Σκεφτείτε πόσο εύκολο είναι τα χρήματα, ή η διαδικασία απόκτησής τους, να μας τυφλώσουν όσον αφορά τις πνευματικές μας προτεραιότητες. Πόσο σημαντικό είναι να έχουμε αυτήν την αλήθεια κατά νου καθώς πλησιάζουμε τους πλούσιους που μπορεί ήδη να έχουν τυφλωθεί Εντωμεταξύ, όλοι χρειάζεται να υποβληθούμε σε αυτοκριτική. Ορισμένοι ζουν λες και την ημέρα της κρίσης θα ακούσουν την ερώτηση: «Πόσα χρήματα έβγαλες;» Ο Χριστός αναστρέφει τις λανθασμένες προτεραιότητές μας. Ενώ η απόκτηση περιουσίας δεν απαγορεύεται, ωστόσο είναι κάτι που πρέπει να γίνεται με σύνεση. Τα υλικά αγαθά δίνονται από τον Θεό προς όφελος της ανθρωπότητας. Γίνονται ευλογίες περισσότερο όταν τα μοιραζόμαστε και όχι τόσο όταν τα αποταμιεύουμε. Σ αυτήν την περίπτωση, μετατρέπονται σε κατάρα. Οι υλιστές, είτε είναι πλούσιοι είτε φτωχοί, κινδυνεύουν να χάσουν την αιωνιότητα για προσωρινές απολαύσεις. Η αιώνια ευχαρίστηση ανταλλάσσεται με προσωρινές απολαύσεις που φθείρονται και παλαιώνουν. Οι άνθρωποι υπηρετούν είτε τον Θεό είτε το χρήμα, ποτέ και τα δύο. Όλοι, πλούσιοι και φτωχοί, πρέπει να θυμόμαστε ότι, «τι θέλει ωφελήσει τον άνθρωπον, εάν κερδήση τον κόσμον όλον, και ζημιωθή την ψυχήν αυτού;» (Μάρκον 8/η 36). ΣΚΕΨΗ: Αυτή η προειδοποίηση για τον υλισµό είναι σηµαντική για όλους τους πιστούς, όχι µόνο για τη δική τους σωτηρία αλλά και για το καλό των άλλων. Άλλωστε, πώς είναι δυνατόν να προειδοποιήσουµε τους πλούσιους για τους πιθανούς πνευµατικούς κινδύνους που κρύβουν τα πλούτη, όταν και εµείς διατρέχουµε τον ίδιο κίνδυνο;

55 Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΟΡΟΙ Διαβάστε Ματθ. 19/ιθ Ποιους πνευματικούς κινδύνους εντοπίζουμε σ αυτήν την περικοπή; Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τους «πλούσιους νέους»; Είχε προσόντα, αρετές, πολλά αγαθά, η ηθική του ήταν αναμφισβήτητηκαι φυσικά, είχε μεγάλη αυτοεκτίμηση. Ο νέος υποψήφιος μαθητής του Κυρίου ζήτησε ειλικρινά να μάθει τον δρόμο για τη σωτηρία. Θα έπρεπε ο Χριστός να κολακευτεί; «Επιτέλους, ήρθε και κάποιος της υψηλής κοινωνίας» Είναι ξεκάθαρο ότι ο Χριστός δεν σκέφτηκε ποτέ έτσι. Εάν αυτός ο νέος περίμενε επαίνους, τότε σίγουρα απογοητεύτηκε. Αντιθέτως, ο Χριστός έβαλε τις Δέκα Εντολές ως τον ελάχιστο όρο υπακοής. Πιθανόν αυτός ο πλούσιος νέος να ήταν υπερήφανος για τον εαυτό του, γιατί με τα δικά του μέτρα, είχε περάσει το πρώτο εμπόδιο. Ωστόσο, ο Χριστός απαιτούσε μία δικαιοσύνη που υπερέβαινε εκείνης των θρησκευτικών ηγετών. Μήπως το μέτρο αυτό θα άλλαζε προκειμένου να γίνει δεκτός ο υποψήφιος; Σκεφτείτε τι καλό θα γινόταν εάν οι υποστηρικτές τους ήταν πλούσιοι Οι πνευματικές μας αδυναμίες, ωστόσο, δεν μπορούν να παραβλεφθούν, ούτε να ελαχιστοποιηθούν γιατί η αποστολή του Ιησού είναι ιερή. Ο συμβιβασμός δεν μπορεί να γίνει ανεκτός. Κάθε εγωιστική επιθυμία πρέπει να παραδοθεί. Ο Χριστός έδειξε τα τρία βήματα της διαδικασίας: Πούλα τα υπάρχοντά σου, δώστα στους φτωχούς, και ακολούθησέ Με. Αλλιώς υπάρχει πνευματικός κίνδυνος Αν και νέος, ο υποψήφιος αυτός μαθητής είχε αποκτήσει μία αξιόλογη περιουσία. Είχε πολυτελή σπίτια, όμορφους αμπελώνες, παραγωγικά χωράφια, όμορφα ρούχα, κοσμήματα, υπηρέτες, ζώα όλα αυτά σίγουρα θα πέρασαν από το νου του. Οι όροι του Θεού όμως ήταν αδιάλλακτοι. Ο Χριστός δεν άφησε περιθώρια για συζήτηση ή για διαπραγμάτευση: Τα πάντα για τον Ιησού εγκατάλειψη των εγκοσμίων, για τους ουράνιους θησαυρούς. «Πόσοι έχουν έρθει στον Χριστό δείχνοντας ενδιαφέρον, όπως αυτός ο πλούσιος νέος, με την ειλικρινή επιθυμία να κληρονομήσουν την αιώνια ζωή Όταν όμως τους παρουσιάζεται το κόστος όταν μαθαίνουν ότι ίσως χρειαστεί να εγκαταλείψουν τα πάντα, σπίτια, γη, ακόμη και οικογένεια, ή να μην υπολογίσουν τη ζωή τους φεύγουν λυπημένοι. Θέλουν τους ουράνιους θησαυρούς και τη ζωή με τον Θεό, αλλά δεν είναι πρόθυμοι να εγκαταλείψουν τους επίγειους θησαυρούς. Δεν θέλουν να τους εγκαταλείψουν για να πάρουν τον στέφανο της ζωής.» Ε. Χουάιτ, The Advent Review and Sabbath Herald, 19 Απριλίου 1898.

56 Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου Δύση ηλίου: 18:10 ΠΕΡΑΙΤΈΡΩ ΜΕΛΈΤΗ: Διαβάστε Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ , , , , και Ζ.Υ. σ «Πολλά λέγονται σχετικά με τα καθήκοντά μας έναντι των περιφρονημένων φτωχών. Δεν πρέπει όμως να στρέψουμε την προσοχή μας και προς τους περιφρονημένους πλούσιους; Μερικοί κρίνουν πως δεν υπάρχει καμία ελπίδα για την κοινωνική αυτή τάξη και ελάχιστα φροντίζουν να ανοίξουν τα μάτια αυτών που, τυφλωμένοι και θαμπωμένοι από τη λάμψη της πρόσκαιρης δόξας, δεν σκέπτονται την αιωνιότητα. Χιλιάδες πλουσίων ανθρώπων κατέβηκαν στους τάφους τους απροειδοποίητοι. Παρόλη την αδιαφορία όμως που μπορεί να δείχνουν, πολλοί πλούσιοι αισθάνονται βάρος στην καρδιά. "Ο αγαπών το αργύριον δεν θέλει χορτασθή αργυρίου ουδέ εισοδημάτων ο αγαπών την αφθονίαν." Αυτός που λέγει στο χρυσάφι: "Συ είσαι το θάρρος μου," έχει "αρνηθή τον Θεόν τον ύψιστον." "Ουδείς δύναται ποτέ να εξαγοράση αδελφόν, μηδέ να δώση εις τον Θεόν λύτρον δι αυτόν. Διότι πολύτιμος είναι η απολύτρωσις της ψυχής αυτών, και ανεύρητος διά παντός." (Εκκλ. 5:10, Ιωβ 31:24,28, Ψαλμ. 49:7-8.) Τα πλούτη και οι τιμές του κόσμου δεν μπορούν να ικανοποιήσουν την ψυχή. Πολλοί πλούσιοι λαχταρούν για κάποια θεϊκή διαβεβαίωση, για κάποια πνευματική ελπίδα. Πολλοί λαχταρούν κάτι που να θέσει τέρμα στη μονοτονία της άσκοπης ζωής τους. Πολλές επίσημες προσωπικότητες αισθάνονται ότι χρειάζονται κάτι που δεν το έχουν. Ελάχιστοι από αυτούς εκκλησιάζονται, επειδή νομίζουν ότι ελάχιστα ωφελούνται με αυτό. Η διδασκαλία που ακούν δεν εγγίζει την καρδιά. Δεν πρέπει να αποταθούμε προσωπικά σ αυτούς;» Ε. Χουάιτ, Ζ.Υ, σ Ερωτήσεις για συζήτηση: 1. Οι πλούσιοι πιστοί συνέβαλαν σημαντικά στην συντήρηση κυρίως του νεοσύστατου Χριστιανισμού. Αν και υπήρχαν εξαιρέσεις, οι πιστοί χαρακτηρίζονταν από πνεύμα αυτοθυσίας. Η βασιλεία του Θεού απαρτίζεται από ειλικρινείς ψυχές κάθε κοινωνικής τάξης. Οι Χριστιανοί δεν πρέπει να φοβούνται ή να γοητεύονται από τους πλούσιους, αλλά να διακηρύττουν με θάρρος το μήνυμα του Θεού για τη σωτηρία τους. Έχοντας κατά νου ότι δεν πρέπει να συμβιβάσουμε τη θεολογία και τις αρχές μας, ποιες πρακτικές αλλαγές μπορεί να κάνει η εκκλησία σας ώστε οι πλούσιοι να νιώσουν συναδελφικότητα; Με ποιους συγκεκριμένους τρόπους μπορούμε να τους ευαγγελίσουμε καλύτερα; 2. Δείτε τα εδάφια που χρησιμοποιεί η Ε. Χουάιτ στο παραπάνω απόσπασμα. Τι λένε; Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε εκείνους που νομίζουν ότι η ευτυχία βρίσκεται στα χρήματα και στα υλικά αγαθά, να καταλάβουν ότι βρίσκονται σε λάθος δρόμο;

57 ΜΑΘΗΤΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΙΣΧΥΡΟΥΣ Μελέτη 9: Για το Σάββατο 1 Μαρτίου Εδάφιο µνήµης: «Και ο λόγος του Θεού ηύξανε, και επληθύνετο ο αριθµός των µαθητών εν Ιερουσαλήµ σφόδρα, και πολύ πλήθος των ιερέων υπήκουον εις την πίστιν.» Πράξεις 6/ς 7. Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Ρωµ. 13/ιγ 1-7, Μάρκο 2/β 23-28, Ματθ. 8/η 5-13, 26/κς 57-68, 27/κζ 11-14, Πράξ. 4/δ «Οι μαθητές δεν προικίσθηκαν με θάρρος και δύναμη μαρτύρων παρά μόνο όταν παρουσιάσθηκε ανάγκη για μία τέτοια ιδιαίτερη χάρη. Τότε εκπληρώθηκε η υπόσχεση του Σωτήρα. Όταν ο Πέτρος και ο Ιωάννης φέρθηκαν μπροστά στο Συνέδριο, οι άνθρωποι, "εθαύμαζον, και ανεγνώριζον αυτούς ότι ήσαν μετά του Ιησού." (Πράξ. 4:13.) Για το Στέφανο αναφέρεται ότι: "Δεν ηδύναντο να αντισταθώσιν εις την σοφίαν και εις το πνεύμα με το οποίον ελάλει Και ατενίσαντες εις αυτόν πάντες οι καθήμενοι εν τω συνεδρίω, είδον το πρόσωπον αυτού ως πρόσωπον αγγέλου." (Πράξ. 6:15,10.) Και ο Παύλος, περιγράφοντας τη δίκη του στα ανάκτορα του Καίσαρα, λέγει: "Εν τη πρώτη απολογία μου δεν με παρεστάθη ουδείς, αλλά πάντες με εγκατέλιπον αλλ ο Κύριος με παρεστάθη και με εδυνάμωσε, δια να πληρωθή δι εμού το κήρυγμα, και ακούσωσι πάντα τα έθνη, και ηλευθερώθην εκ τους στόματος του λέοντος." (Β Τιμ. 4:16,17)» Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ. 327.

58 Κυριακή 23 Φεβρουαρίου ΔΕΙΧΝΟΝΤΑΣ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ Σε κάθε εποχή, οι άνθρωποι προσπαθούν να καταλάβουν τον ρόλο και την λειτουργία της κυβέρνησης και πώς οι πολίτες πρέπει να σχετίζονται μ αυτήν. Ποιος δίνει το δικαίωμα στους κυβερνήτες να κυβερνούν; Ποιο είναι το καλύτερο είδος διακυβέρνησης; Πρέπει πάντα οι πολίτες να υπακούν στην κυβέρνηση; Εάν όχι, γιατί; Αυτά είναι ορισμένα ερωτήματα με τα οποία θα ασχοληθούμε. Διαβάστε Ρωμ. 13/ιγ 1-7. Ποιο σημαντικό μήνυμα βρίσκουμε εδώ; Πώς μπορεί να γίνει κακή χρήση του μηνύματος και της διδασκαλίας αυτής; Ποια παραδείγματα στην ιστορία μάς δείχνουν ότι αυτό συνέβη; Πώς μπορούμε ως εκκλησία να διδαχθούμε μέσα από τα λάθη της Χριστιανικής εκκλησίας γενικότερα; Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία την εποχή του Χριστού χαρακτηριζόταν από τη βία και την καταδυνάστευση. Οι Ρωμαϊκές λεγεώνες τρομοκρατούσαν και υποδούλωναν διάφορα έθνη, και με τη βία τα ενσωμάτωναν στην αυτοκρατορία. Χιλιάδες άνθρωποι διώκονταν, φυλακίζονταν και θανατώνονταν. Οι κυβερνήσεις που διοικούσαν με την άδεια της Ρώμης, πολλές φορές ήταν χειρότερες από την ίδια. Ωστόσο, το ενδιαφέρον είναι ότι ο Ιησούς ποτέ δεν υποστήριξε κάποιο είδος επανάστασης ενάντια στην κυβέρνηση, ούτε ήταν ποτέ υπέρ της φοροδιαφυγής (δείτε Λουκά 20/ κ 25). Η μοναδική αντίσταση του Ιησού κατά της αρχής όταν έριξε τα τραπέζια των εμπόρων στο ναό ήταν εκδήλωση της απέχθειάς Του για την κατάχρηση των ιερέων, και όχι εναντίωση στο Ρωμαϊκό καθεστώς. «Τα παιδιά του Θεού οφείλουν να αναγνωρίζουν τις ανθρώπινες κυβερνήσεις ως διορισμένες από τον Θεό και να διδάσκουν την υπακοή σ αυτές ως ιερό καθήκον στα νομικά πλαίσια. Όταν όμως οι κυβερνήσεις έρχονται σε αντίθεση με το νόμο του Θεού, τότε ο λόγος του Θεού πρέπει να τεθεί πάνω από την ανθρώπινη νομοθεσία. Το "ούτω λέγει ο Κύριος" δεν πρέπει να παραμεριστεί σε σχέση με αυτό που λέει η εκκλησία ή η κυβέρνηση. Το στέμμα του Χριστού πρέπει να υψωθεί πάνω από τα διαδήματα των ανθρώπων.» Ε. Χουάιτ, Testimonies for the Church, τομ. 6, σ.402.

59 Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου «ΠΟΤΈ ΔΕΝ ΑΝΕΓΝΩΣΑΤΕ» Δυστυχώς, ορισμένοι από τους πιο ισχυρούς και με επιρροή ανθρώπους που ο Ιησούς ήρθε σε επαφή ήταν οι θρησκευτικοί ηγέτες της εποχής, πολλοί από τους οποίους ήταν εχθρικοί απέναντί Του. Ωστόσο, ακόμη και στις συζητήσεις που έκανε ο Ιησούς μαζί τους επεδίωκε πάντα την σωτηρία. Δεν ήθελε να διαπληκτιστεί αλλά να σώσει όλους τους ανθρώπους, ακόμη και τους ισχυρούς που με την μεγάλη τους επιρροή κάποια στιγμή θα τον καταδίκαζαν σε θάνατο. Διαβάστε Μάρκο 2/β 23-28, 3/γ 1-6 και Ματθ. 12/ιβ 1-6. Πώς, μέσα από αυτές τις συναντήσεις βλέπουμε τον Ιησού να προσπαθεί να τους προσεγγίσει, παρά τις επιθέσεις που Του γινόταν; Τι είπε και τι έκανε που θα έπρεπε να τους είχε αγγίξει αν η καρδιά τους δεν ήταν τόσο κλειστή; Το ενδιαφέρον είναι ότι στη συζήτηση μαζί τους, ο Ιησούς αναφέρθηκε στα γραπτά και στην ιερή ιστορία, κάτι που θα έπρεπε να αγγίξει τους θρησκευτικούς ηγέτες. Ο Ιησούς αναφέρθηκε σε εκείνα που είχε κοινά μαζί τους. Για παράδειγμα, χρησιμοποίησε εδάφιο της Αγίας Γραφής όταν μίλησε για τη σημασία του ελέους σε σχέση με τις τελετές. Κάνοντάς το αυτό προσπάθησε να τους βοηθήσει να κατανοήσουν βαθύτερα τον νόμο που ισχυρίζονταν ότι με τόση θέρμη και αφοσίωση τηρούσαν. Στο παράδειγμά Του με το ζώο που έπεσε στο πηγάδι και την απελευθέρωσή του την ημέρα του Σαββάτου, ο Ιησούς έκανε αναφορά στις βασικές αρχές της ανθρωπιάς και της καλοσύνης, με τις οποίες μπορούσαν να σχετιστούν. Το πρόβλημα ωστόσο είναι ότι η πικρία και το μίσος προς τον Ιησού, τους έκανε να μην το αντιληφθούν. Τελικά, τα θαύματα και μόνο θα έπρεπε να ηχούσαν δυνατά για τον θαυμαστό Άνδρα που βρισκόταν μεταξύ τους. ΣΚΕΨΗ: Σήµερα, είναι εύκολο να απορούµε µε το πόσο σκληροί και τυφλοί ήταν αυτοί οι άνδρες. Πώς µπορούµε να µην κλειστούµε στον εαυτό µας µπροστά στο περισσότερο φως που ο Θεός θέλει να µας δώσει στην προσπάθειά µας να προστατεύσουµε κάτι που δεν θέλουµε να αφήσουµε; Γιατί είναι περισσότερο επικίνδυνο απ ότι φανταζόµαστε;

60 Τρίτη 25 Φεβρουαρίου Ο ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΣ Ενώ οι περισσότερες συναντήσεις του Χριστού με ισχυρούς ανθρώπους δεν είχαν αίσιο τέλος, υπήρχαν και αξιόλογες εξαιρέσεις όπως αυτή με τον Νικόδημο. Μία άλλη εποικοδομητική συνάντηση ήταν με τον Ρωμαίο εκατόνταρχο. Διαβάστε Ματθ. 8/η 5-13 και Λουκά 7/ζ Τι μπορούμε να μάθουμε από αυτές τις αναφορές για την μαρτυρία σε ανθρώπους με εξουσία; Όταν ο εκατόνταρχος έμαθε ότι ο Ιησούς πλησίαζε στο σπίτι του, επιστράτευσε διάφορους φίλους να Τον μεταπείσουν να μην έρθει. Σεβόταν βαθύτατα την Ιουδαϊκή θρησκεία και ένιωθε την πνευματικότητα του Ιησού, γι αυτό και αισθανόταν ανάξιος για την ιδιαίτερη προσοχή που του έδειχνε. Φθάνοντας ο Ιησούς, έσπευσε να τον προϋπαντήσει. Του εξήγησε την κατάσταση, εκφράζοντας την πίστη ότι και μόνο με τον λόγο Του, ο δούλος του θα θεραπευόταν. Μέσα από την στρατιωτική του εμπειρία, γνώριζε τι είναι να έχει κάποιος εξουσία. Υπάκουε στις εντολές των ανωτέρων του, ενώ οι κατώτεροί του υπάκουαν στις δικές του. Πόσο θαυμάσιο είναι που ένας άνδρας με εξουσία και επιρροή και μάλιστα Ρωμαίος εκδήλωσε τόσο βαθιά πίστη, τη στιγμή που άλλοι με πνευματικά προνόμια Τον απαρνούνταν. Εδώ βλέπουμε το όφελος της ειλικρινούς αυτοεξέτασης. Πρέπει και εμείς να αναρωτηθούμε, μήπως καθησυχαζόμαστε απλώς στις πνευματικές αλήθειες αντί να τις ενστερνιστούμε και να ζούμε μία ζωή πίστης; Μήπως οι νέοι και οι νεοκατήχητοι εκδηλώνουν μεγαλύτερη πίστη απ ό,τι εκείνοι που μεγάλωσαν στον Χριστιανισμό; Μήπως τα πνευματικά μας πλεονεκτήματα έχουν γίνει η αφορμή να στηριζόμαστε στον εαυτό μας; Μήπως χάνουμε πνευματικές ευκαιρίες χωρίς να το καταλαβαίνουμε; Εάν οι απαντήσεις μας είναι καταφατικές, ο Χριστός είναι η μοναδική λύση. Όλοι μπορούμε να έχουμε την εμπειρία του εκατόνταρχου. Αυτή η ιστορία πρέπει να εμψυχώσει όλους όσους ευαγγελίζουν ανθρώπους με εξουσία. Πόσοι «εκατόνταρχοι» του 21ου αιώνα υπάρχουν Είθε η πίστη τους να μας ενδυναμώσει και να μας εμπνεύσει. ΣΚΕΨΗ: Η ανιδιοτελής υπηρεσία έχει δύναµη που µπορεί να αγγίξει όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτου τάξης και θέσης. Ποια στοιχεία της εκδηλώνουµε στη ζωή και στη µαρτυρία µας;

61 Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου ΗΜΕΡΑ ΚΡΙΣΗΣ Διαβάστε Ματθ. 26/κς 57-68, 27/κζ 11-14, Λουκά 23/κγ 1-12, Ιωάν. 18/ ιη 19-23, 31-40, 19/ιθ Τι μαθαίνουμε από τη μαρτυρία του Ιησού σ αυτούς τους ισχυρούς άνδρες; Τις τελευταίες μέρες της επίγειας παραμονής του Ιησού, οι ακόλουθοί Του γεύονται το οδυνηρό τίμημα της απτόητης πίστης. Μάρτυρες της σύλληψης και της σταύρωσης, είναι οι πιο ισχυροί άνδρες της χώρας: άρχοντες, κυβερνήτες, ιερείς. Ο Ιησούς μελετούσε τον καθένα χωριστά, βλέποντας ότι είχαν μολυνθεί από την κοσμική εξουσία. Όλα έδειχναν ότι ήταν υπό τον έλεγχό τους. Οι στρατιώτες μετέφεραν τον Ιησού από τις αυλές τους, στα συμβούλια, στα παλάτια και στις αίθουσες των δικαστηρίων, αγνοώντας ότι αυτή η γη είναι δική Του. Οποιαδήποτε κρίση απέδιδαν εναντίον του Ιησού, στην ουσία την απέδιδαν εναντίον τους. Ο Χριστός ήθελε να κάνει μαθητές, ορισμένες φορές όμως το αποτέλεσμα δεν ήταν εκείνο που επιθυμούσε. Πόσο χαρούμενος θα ήταν εάν ο Πιλάτος, ο Καϊάφας, ο Ηρώδης και οι υπόλοιποι Του έδιναν την καρδιά τους και μετανοούσαν. Πεισματικά όμως απέρριψαν τις ικεσίες Του, και την τελευταία πρόσκληση για σωτηρία. Έτσι και σήμερα, ως ακόλουθοι του Χριστού πρέπει να καταλάβουμε ότι οι προσπάθειές μας στη μαθητεία δεν θα έχουν πάντα τα αποτελέσματα που επιθυμούμε και προσευχόμαστε. Οι προσπάθειές μας δεν θα στέφονται πάντα με επιτυχία. Δεν πρέπει να αποθαρρυνόμαστε ούτε να σταματούμε τη μαρτυρία μας. Ο πραγματικός μαθητής είναι όπως ο Χριστός, πιστός μέχρι θανάτου, και όχι πιστός μέχρι να απογοητευθεί. Είναι σαν να ξεχωρίζουμε τα ζιζάνια από το σιτάρι. Γίνεται χαρά για το σιτάρι, θρήνος για τα ζιζάνια, και ο θερισμός συνεχίζεται. Παρότι η μαρτυρία του Χριστού σ αυτούς τους ισχυρούς άνδρες δεν είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα, συνέβη κάτι θαυμαστό, γιατί σύμφωνα με τις Πράξ. 6/ς 7 ο αριθμός των μαθητών όχι μόνο πολλαπλασιάστηκε αλλά, «και πολύ πλήθος των ιερέων υπήκουον εις την πίστιν». Ο Θεός μόνο γνωρίζει το πόσοι ιερείς παρακολουθούσαν τον Ιησού αυτές τις τελευταίες Του ώρες.

62 Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου Η ΠΡΩΤΗ ΕΚΡΗΞΗ Οι πρώτοι μαθητές του Χριστού με μεγάλη δύναμη προώθησαν το ευαγγέλιο στον τότε γνωστό κόσμο. Σπίτια, συναγωγές, δημόσιοι χώροι, αίθουσες δικαστηρίων, και παλάτια ήταν μερικά από τα μέρη όπου διακηρύχθηκε η βασιλεία του Θεού. Ο Ιησούς ωστόσο, προφήτευσε ότι οι μαθητές θα φυλακίζονταν, θα δικάζονταν και θα βίωναν έντονη εχθρότητα (Ματθ. 10/ι 16-20). Δυστυχώς, εκείνοι που είχαν εμποτιστεί με την εγκόσμια εξουσία ήταν λιγότερο δεκτικοί στο μήνυμα του ευαγγελίου. Διαβάστε Πράξ. 4/δ 1-12, 13/ιγ 5-12,50, 23/κγ 1-6, 25/κε 23-26/κς 28. Παρότι κάποιος μπορεί να θεωρήσει ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι πίστεψαν έτσι ξαφνικά, η πραγματικότητα είναι πως ήταν αποτελέσματα άλλων καταστάσεων. Η σπορά προηγείται του θερισμού. Ο Χριστός είχε διακηρύξει το ευαγγέλιο. Οι ιεραπόστολοι έδωσαν τη μαρτυρία τους σ όλη την Ιουδαία. Οι πρώτοι πιστοί, αναμφίβολα, ήταν εκείνοι που βοήθησαν στη μετάδοση του μηνύματος. Όταν ο Χριστός νίκησε το θάνατο και επιβεβαίωσε το μήνυμά Του, χιλιάδες άνθρωποι δέχτηκαν την βασιλεία Του ακολουθώντας Τον κρυφά. Η καρδιά τους ανταποκρίθηκε στις προσκλήσεις Του. Πολιτισμικοί παράγοντες, επαγγελματική ασφάλεια, και οικογενειακή πίεση αργοπόρησαν την ανταπόκρισή τους. Η ανάσταση του Χριστού γκρέμισε τα εμπόδια ωθώντας τους να αποφασίσουν. Εκείνη τη στιγμή, στο προσκήνιο εμφανίζεται ο Παύλος. Η μαρτυρία του ωστόσο δεν έγινε παγκοσμίως αποδεκτή. Υπήρχαν φορές όπου εξέχοντες άνδρες και γυναίκες τον κατέτρεξαν. Λιθοβολήθηκε, μαστιγώθηκε, φυλακίστηκε και υπέστη πολλές άλλες κακομεταχειρίσεις υποκινούμενες από ισχυρούς ανθρώπους. Πίσω από αυτήν την αντί-χριστιανική συμπεριφορά βρίσκονταν πολιτικά κίνητρα. Ο κυβερνήτης Φήλιξ φυλάκισε τον Παύλο για να εξευμενίσει την θρησκευτική αντίδραση των Ιουδαίων. Ο διάδοχός του, ο Φήστος ήταν πιο δίκαιος αλλά δεν είχε το πολιτικό σθένος να τον ελευθερώσει. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του βασιλιά Αγρίππα και της αδερφής του Βερνίκης (απόγονοι του Ηρώδη), ο Παύλος κλήθηκε για ακρόαση. Δυστυχώς, όπως και οι πρόγονοί τους, απέρριψαν την πρόσκληση για σωτηρία. Και οι σημερινοί μαθητές του Χριστού, παρά την απόρριψη και τον διωγμό, πρέπει να εμμένουν το ίδιο. ΣΚΕΨΗ: Πώς µπορούν όσοι εργάζονται σε κοσµικές και θρησκευτικές εξουσίες, να προσπερνούν την απογοήτευση της συχνής απόρριψης; Ποιοι άλλοι µπορεί να επηρεαστούν από την µαρτυρία των πιστών καθώς ευαγγελίζουν ισχυρούς ανθρώπους;

63 Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου Δύση ηλίου: 18:17 ΠΕΡΑΙΤΈΡΩ ΜΕΛΈΤΗ: Διαβάστε Ε. Χουάιτ Ζ.Χ. σ , , , Ζ.Υ. σ , Π.Α. σ «Άνθρωποι που αγαπούν και λατρεύουν τον κόσµο δεν έλκονται στο Χριστό µε µία συµπτωµατική, επιφανειακή επαφή. Συνήθως οι άνθρωποι αυτοί πλησιάζονται πολύ δύσκολα. Προσωπικές προσπάθειες πρέπει να καταβληθούν γι αυτούς από άνδρες και γυναίκες που είναι εµποτισµένοι µε ιεραποστολικό πνεύµα και που δεν παραιτούνται από το σκοπό τους ούτε αποθαρρύνονται. Μερικοί θεωρούνται περισσότερο κατάλληλοι να εργασθούν µε τις ανώτερες τάξεις.» Ε. Χουάιτ, Ζ.Υ. σ. 186,187. Ερωτήσεις για συζήτηση: 1. Όποτε ο Ιησούς μαρτυρούσε σε ισχυρούς ανθρώπους, υπήρχαν και άλλοι ακροατές. Ορισμένοι είχαν ιδιαίτερα ισχυρές θέσεις, ενώ άλλοι όχι. Όπως ο Νικόδημος και ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία, πολλοί μεταξύ των μορφωμένων της ιερατικής τάξης ήρθαν αργότερα στην πίστη. Ορισμένοι που ήταν μάρτυρες των συζητήσεων του Χριστού με τους ιερείς, πίστεψαν. Η ηφαιστειακή αναταραχή, συνήθως γίνεται μέσα στο βουνό. Δεν είναι ορατή. Για την ακριβή μέτρηση της δραστηριότητας απαιτούνται ειδικά μηχανήματα. Παρομοίως, η έκρηξη που ακολούθησε, κατά τη διάρκεια της διακονίας του Ιησού, παρέμενε κρυμμένη. Μετά την ανάστασή Του πίστεψαν πολλοί, μεταξύ αυτών και άτομα με εξέχουσες θέσεις. Η σπορά έφερε πλούσια σοδειά στον θερισμό. Πώς αυτά τα γεγονότα μας βοηθάνε να μην αποθαρρυνόμαστε όταν η μαρτυρία μας δεν δείχνει τόσο αποτελεσματική όσο θα θέλαμε, ιδιαίτερα με τους ισχυρούς και τους σημαντικούς; 2. Στο παραπάνω απόσπασμα της Ε. Χουάιτ αναφέρεται ότι, «Μερικοί θεωρούνται περισσότερο κατάλληλοι να εργασθούν με τις ανώτερες τάξεις». Ποια είναι ορισμένα από τα προσόντα τους; Γιατί πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και να μην περιορίζουμε όσους εμείς νομίζουμε ότι δεν έχουν τα προσόντα;

64 Μελέτη 10: Για το Σάββατο 8 Μαρτίου 10. ΜΑΘΗΤΕΥΟΝΤΑΣ ΤΑ ΕΘΝΗ Εδάφιο µνήµης: «Διότι ο οίκος µου θέλει ονοµάζεσθαι, Οίκος προσευχής διά πάντας τους λαούς.» Ησαΐας 56/νς 7. Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Ησ. 56/νς 6-8, Ματθ. 11/ια 20-24, Ιωάν. 12/ιβ 20-32, Ρωµ. 15/ιε 12, Πράξ. 1/α 7,8. Το μήνυμα του Χριστού απευθύνεται σε όλους. Από την αρχή το ευαγγέλιο εξαπλώθηκε στον κόσμο, ακριβώς επειδή είναι παγκοσμίως εφαρμόσιμο. Αναμφίβολα, αυτό προκάλεσε τον τρόπο σκέψης των μαθητών. Για παράδειγμα, η αρχική τους αντίδραση στη συζήτηση που είχε ο Χριστός με τη Σαμαρείτισσα. Πίστευαν ότι η Μεσσιανική ιδιότητα του Ιησού ήταν η εκπλήρωση των Ιουδαϊκών ελπίδων και προφητειών. Για κάποιο λόγο, δεν καταλάβαιναν και παρερμήνευαν τους προφήτες, ιδιαίτερα τον Ησαΐα, ο οποίος περιλαμβάνει στο μήνυμά του όλους τους ανθρώπους. Ο Ιησούς, Η Επιθυμία των Εθνών, δεν θα περιοριζόταν σε ένα μόνο έθνος. Η σωτηρία μπορούσε να είναι για τους Εβραίους αλλά ήταν και για τους άλλους. Οι ακόλουθοι του Χριστού πρέπει να ξεπεράσουν τα εθνικά όρια, τις διεθνείς διαμάχες, τις γλωσσικές διαφορές και όλες τις άλλες δυσκολίες, επειδή Εκείνος έχει θέσει το υπόδειγμα του ευαγγελισμού. Ως Αντβεντιστές της Εβδόμης Ημέρας βλέπουμε αυτήν την ιδιαίτερη κλήση στην Αποκ. 14/ιδ 6, «Και είδον άλλον άγγελον πετώμενον εις το μεσουράνημα, όστις είχεν ευαγγέλιον αιώνιον, διά να κηρύξη εις τους κατοικούντας επί της γης, και εις παν έθνος και φυλήν και γλώσσαν και λαόν.»

65 Κυριακή 2 Μαρτίου ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΠΡΟΕΙΠΑΝ Οι προφήτες προείπαν για την πνευματική αφύπνιση των Εθνικών σε μία πίστη βασισμένη στα Γραπτά. Θα εγκατέλειπαν τους ψεύτικους θεούς, την ειδωλολατρία, και τον καταστρεπτικό τρόπο ζωής, για την πίστη στον Χριστό. Οι εχθροί του Ισραήλ θα έμπαιναν στην Ιερουσαλήμ διψασμένοι για πνευματική γνώση. Αποστολή του Ισραήλ ήταν να φέρει την πρόσκληση του Θεού στα γύρω έθνη. Δυστυχώς, ο ιεραποστολικός ζήλος του Ισραήλ εκτροχιάστηκε από τις επίγειες ανησυχίες. Το μεγάλο όραμα θάφτηκε κάτω από την αυταρέσκεια. Η έλευση του Χριστού επανέφερε αυτό το όραμα, τουλάχιστον σε ορισμένους. Διαβάστε Ησ. 56/νς 6-8, Μιχ. 4/δ 1,2, Ιωνάς 3/γ 7-10, 4/δ 1. Τι μας λένε αυτά τα εδάφια για τον ευαγγελισμό των εθνών και το πόσο δύσκολο ήταν για κάποιους στο Ισραήλ να το κατανοήσουν; Ο λαός Ισραήλ έπρεπε να ήταν το φως στα έθνη. Βλέποντας τα θαυμάσια προνόμια των Ισραηλιτών, τα ειδωλολατρικά έθνη θα θέλανε να μάθουν για την μονοθεϊστική πίστη τους και έτσι πολλοί θα πίστευαν στον αληθινό Θεό. Δυστυχώς, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι, μιας και ο λαός έχασε τον προσανατολισμό του για την μεγάλη αποστολή, και πολλές φορές ξέχασε τον Θεό. Και οι σύγχρονοι Χριστιανοί αντιμετωπίζουν παρόμοιες προκλήσεις. Θα θυσιαστούν για τη μετάδοση του ευαγγελίου ή θα επικεντρωθούν στον εαυτό τους και θα ξεχάσουν την αποστολή τους; Είναι μία παγίδα που μπορούμε να πέσουμε ευκολότερα απ όσο νομίζουμε. «Στο όνομα του Κυρίου ας υψώσουμε τις φωνές μας με δοξολογίες και ευχαριστίες για το έργο του ευρύτερα. Και ο Στρατηγός μας που δεν κάνει λάθη, θα μας πει, «Προχωρήστε. Πηγαίνετε σε νέες περιοχές. Ανεβάστε το επίπεδο σε όλες τις χώρες. Λάμψτε γιατί η δόξα του Κυρίου έχει έρθει.» Το παράσυνθημά μας ας είναι: Μπροστά, να προχωρήσουμε μπροστά. Οι άγγελοι του Κυρίου θα προετοιμάσουν τον δρόμο για μας. Η αποστολή μας για την εξάπλωση του ευαγγελίου δεν θα τελειώσει μέχρις ότου η δόξα του Κυρίου λάμψει σε όλη την γη.» Ε. Χουάιτ, Testimonies for the Church, τομ. 6, σ. 28, 29.

66 Δευτέρα 3 Μαρτίου «ΟΥΑΙ ΕΙΣ ΣΕ» Διαβάστε Ματθ. 11/ια 20-24, Λουκά 4/δ 25-30, 17/ιζ και Ιωάν. 10/ ι 16. Ποιο σημαντικό μήνυμα απορρέει από αυτά τα εδάφια; Πώς μπορούμε να το εφαρμόσουμε στην εποχή μας; Ποια αρχή εκδηλώνεται εδώ με την οποία πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί; Ο Χριστός ήθελε από τον λαό Του, εκείνοι που είχαν τόσα πολλά πλεονεκτήματα, να δουν την πραγματική τους κλήση και σκοπό. Ήθελε να δουν ότι η σωτηρία ακόμη και για αυτούς ως εκλεκτό έθνος δεν ήταν κάτι που περνάει στο γονίδια ούτε ήταν κληρονομικό δικαίωμα. Είναι κάτι το οποίο πρέπει να αποδεχτείς συνειδητά, μία επιλογή την οποία και οι εθνικοί μπορούσαν να κάνουν. Οι προπονητές ορισμένες φορές προκαλούν τους αθλητές συγκρίνοντάς τους με τους αντιπάλους τους. «Εάν είσαι συνεπής στην προπόνησή σου, δουλεύεις έντονα και ενεργητικά, τότε θα πετύχεις.» Προφανές κίνητρο του προπονητή είναι να εμπνεύσει και να αναπτύξει, την επιθυμία και όχι να την αφανίσει. Παρομοίως, ο Ιησούς ήθελε να μοιραστεί ο λαός Του το μήνυμα της σωτηρίας, όπως είχαν ήδη κάνει κάποιοι εθνικοί. Αναμφίβολα, τα λόγια Του σκανδάλισαν κάποιους, επειδή ακριβώς κήρυξε κάτι που δεν ήθελαν να ακούσουν, ανεξάρτητα αν αυτές οι αλήθειες ήταν ήδη γνωστές και κατανοητές. Είναι αλήθεια ότι ορισμένοι έχουν πνευματικά πλεονεκτήματα που άλλοι δεν έχουν, ωστόσο, πρέπει να καταλάβουν ότι αυτό που έχουν είναι δώρο του Θεού για να χρησιμοποιηθεί για τη δική Του δόξα και όχι για τη δική τους. ΣΚΕΨΗ: Τι γίνεται όσον αφορά εµάς; Τι γίνεται µε τα πλεονεκτήµατα που µας έχει δώσει ο Θεός; Γιατί είναι σηµαντικό, κατ αρχάς, να τα αναγνωρίσουµε, και έπειτα να συνειδητοποιήσουµε την ευθύνη που έχουµε;

67 Τρίτη 4 Μαρτίου «ΘΕΛΟΜΕΝ ΝΑ ΙΔΩΜΕΝ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥΝ» Διαβάστε Ιωάν. 12/ιβ Πώς φαίνεται σ αυτά τα εδάφια η καθολικότητα του μηνύματος του ευαγγελίου; Στην Ιερουσαλήμ υπήρχαν διάφορες φήμες. Ο Χριστός είχε κάνει θριαμβευτική είσοδο στην πόλη. Τα ωσαννά, ωστόσο, σύντομα αντικαταστάθηκαν με ερωτήματα. Τι θα ακολουθούσε; Θα στεφόταν ο Ιησούς βασιλιάς; Ανάμεσα στο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί για τη γιορτή του Πάσχα ήταν και κάποιοι Έλληνες. Προσέξτε τα λόγια τους στον Φίλιππο: «Θέλομεν να ίδωμεν τον Ιησούν». Ήθελαν να Τον δουν, να είναι μαζί Του, να διδαχθούν απ Αυτόν. Τι μαρτυρία για την καθολικότητα του χαρακτήρα του Χριστού και του μηνύματός Του Τι κρίμα για εκείνους που θα έπρεπε να είχαν πει τα ίδια λόγια, αλλά αντ αυτού θέλησαν να Τον ξεφορτωθούν Οι Έλληνες πολύ πιθανόν να πλησίασαν τον Φίλιππο λόγω του Ελληνικού ονόματός του. Επειδή ήταν από τη Βηθεσδά, ένα διεθνές κέντρο στο οποίο υπήρχαν διάφοροι πολιτισμοί, πιθανόν να γνώριζε και ελληνικά. Σύμφωνα με το κείμενο ο Ιησούς δεν βρισκόταν εκεί, όμως πιθανόν να ήταν κάπου κοντά. Στη συνέχεια βρέθηκε με τους μαθητές Του στην εξωτερική αυλή πραγματοποιώντας το αίτημά τους. Προσέξτε ότι τους είπε, «όστις», αφήνοντας να εννοηθεί ότι περιλαμβάνονται άνδρες και γυναίκες Ιουδαίοι και Έλληνες γενικά. Όποιος ήθελε να Τον ακολουθήσει, μπορούσε, αλλά με ένα κόστος. Ποιο ήταν το κόστος; Πώς το κατανοείτε; Δείτε Ιωάν. 12/ιβ 25. Εκείνη τη στιγμή, στην παρουσία αυτών των ξένων, ακούστηκε ένα μήνυμα κρίσης και νίκης από τον ουρανό. Η φωνή αυτή ακούστηκε, όπως είπε ο Ιησούς, όχι για Εκείνον αλλά γι αυτούς, Ιουδαίους και Έλληνες, προκειμένου να ενδυναμωθεί η πίστη τους. Ο Χριστός με τα λόγια αυτά επιβεβαίωσε πως ο θάνατός Του θα ήταν για όλον τον κόσμο.

68 Τετάρτη 5 Μαρτίου καταρριπτοντασ εμποδια Διαβάστε Ιωάν. 7/ζ 35, 8/η 48 και Λουκά 10/ι Με ποιον τρόπο αυτά τα εδάφια δείχνουν το γιατί τα εθνικά, και όποια άλλα εμπόδια, δεν θα πρέπει να εμποδίζουν τους Χριστιανούς να κάνουν μαθητές στα έθνη; Ορισμένοι ηγέτες κατηγόρησαν τον Ιησού ότι δεν είχε όρια. Εκείνοι που θα έπρεπε πρώτοι να δεχτούν Τον ίδιο και το μήνυμά Του, ήταν εκείνοι που Τον πολέμησαν περισσότερο. Οι ιερείς του Ισραήλ περιφρόνησαν τον Υιό του Θεού, ενώ οι Εθνικοί Τον αποδέχτηκαν ως Μεσσία. Τι δυνατό μήνυμα για εκείνους που θεωρούν τους εαυτούς τους (και ίσως εν μέρει έχουν δίκιο) πνευματικά προικισμένους Όταν αποδοκίμαζαν τον Χριστό, Τον αποκαλούσαν διάβολο και Σαμαρείτη. Τον χλεύασαν ακόμη και για τη μαρτυρία Του στους Έλληνες, δείχνοντας έτσι την περιφρόνησή τους για όσους δεν ήταν ομοεθνείς και ομόθρησκοι. Οι ηγέτες του Ισραήλ θεωρούσαν αδιανόητο το γεγονός ότι ο Ιησούς δίδαξε τους Έλληνες. Ο Ιησούς ωστόσο, έδειξε πως ο χαρακτήρας είναι πιο σημαντικός από την εθνική προέλευση. Επίσης, είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον πως χρησιμοποίησε την αληθινή ιστορία ενός Σαμαρείτη για να δώσει ένα έντονο πνευματικό μάθημα όσον αφορά την πραγματική σημασία της τήρησης του νόμου του Θεού. Οι θρησκευτικοί ηγέτες προσπέρασαν τον χτυπημένο άνδρα λόγω λανθασμένης κατανόησης του Λευιτικού νόμου. Ο απεχθής Σαμαρείτης, παραμέρισε τις εθνικές προκαταλήψεις και έσωσε τη ζωή ενός ξένου. Τι έντονη επίπληξη για όσους περιφρόνησαν κάποιον που είχε ανάγκη, μόνο και μόνο εξαιτίας της εθνικής, κοινωνικής ή πολιτισμικής του προέλευσης. ΣΚΕΨΗ: Σκεφτείτε την τελευταία φορά που δεν βοηθήσατε κάποιον σε ανάγκη. Πώς δικαιολογήσατε τον εαυτό σας; Τι θα έπρεπε να είχατε κάνει;

69 Πέμπτη 6 Μαρτίου Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ Διαβάστε Ρωμ. 15/ιε 12, Πράξ. 1/α 7,8, Ιωάν. 11/ια 52,53, Ματθ. 28/κη 19,20. Ποιο είναι το μήνυμα των εδαφίων και πώς ταιριάζει με το μήνυμα της τριπλής αγγελίας στην Αποκ. 14/ιδ ; Το τελικό έργο του Χριστού παραμένει ανεκπλήρωτο μέχρις ότου το αιώνιο ευαγγέλιο, όπως εκφράζεται στην τριπλή αγγελία στην Αποκ. 14/ιδ, ξεπεράσει κάθε φυλετικό, εθνικό και γεωγραφικό φραγμό. Χωρίς να αποκαλύψει τον ακριβή καιρό, η Αγία Γραφή αναφέρει ότι το ευαγγέλιο πρέπει να διαδοθεί σε όλο τον κόσμο. Ο θρίαμβος του Θεού και η διακήρυξή του είναι βέβαια. Η αποδοχή του μηνύματος από τα έθνη έχει προφητευθεί. Ποιος θα προσφερθεί να γίνει το κανάλι της χάρης του Θεού; Ποιος θα ενωθεί με τον Χριστό για να καταρριφθούν τα φυλετικά, εθνικά, και γλωσσικά εμπόδια που κωλύουν την διάδοση του ευαγγελίου; Ποιος θα προσφέρει από τα χρήματά του; Ποιος θα θυσιάσει τις επίγειες ανέσεις για την αποστολή του ουρανού; Όλοι θα πρέπει να αναρωτηθούμε. Τι κάνουμε για να προσεγγίσουμε τους ανθρώπους, όποιοι κι αν είναι αυτοί; Δυστυχώς ορισμένοι Χριστιανοί αφήνουν τα φυλετικά στερεότυπα και τις κοινωνικές προκαταλήψεις, αυτούς τους σατανικούς κοινωνικούς φραγμούς, να τους αποτρέψουν από την ένθερμη διακήρυξη του ευαγγελίου, τη στιγμή που άλλοι πιστοί είναι διασκορπισμένοι στην υφήλιο, θυσιάζοντας πρόθυμα τη ζωή τους γι αυτόν τον σκοπό. «Η επιτυχία της ιεραποστολικής δράσης εξαρτάται από τις προσπάθειες αυταπάρνησης και αυτοθυσίας. Μόνο ο Θεός μπορεί να υπολογίσει το έργο που έχει επιτευχθεί με την ξεκάθαρη διακήρυξη του ευαγγελίου. Νέοι αγροί προστέθηκαν και υπάρχει δραστηριότητα. Οι σπόροι της αλήθειας έχουν σπαρθεί, το φως έχει λάμψει στο νου πολλών, δίνοντας καλύτερη εικόνα για το Θεό και πιο σωστή εκτίμηση για τη μόρφωση του χαρακτήρα. Χιλιάδες έχουν μάθει την αλήθεια για τον Ιησού. Έχουν διαποτιστεί με την πίστη που κινείται με την αγάπη και εξαγνίζει την ψυχή.» Ε. Χουάιτ, Testimonies for the Church, τομ. 6, σ.28.

70 ΠΕΡΑΙΤΈΡΩ ΜΕΛΈΤΗ: Παρασκευή 7 Μαρτίου Δύση ηλίου: 18:24 Διαβάστε Ε. Χουάιτ Π.Α. σ και Ζ.Χ. σ , «Ταξιδεύοντας ένας Σαμαρείτης, πέρασε από εκεί όπου ήταν ο πληγωμένος και μόλις τον είδε τον λυπήθηκε. Δεν διερωτήθηκε αν ο ξένος ήταν Ιουδαίος ή Εθνικός Έτσι η ερώτηση, "Τις είναι ο πλησίον μου;" απαντήθηκε μια για πάντα. Ο Χριστός έδειξε ότι ο πλησίον μας δεν είναι απλώς ένας από την εκκλησία μας ή ένας ομόθρησκός μας. Δεν καθορίζεται από φυλή, χρώμα ή κοινωνική διάκριση. Ο πλησίον μας είναι ο κάθε άνθρωπος που χρειάζεται τη βοήθειά μας. Ο πλησίον μας είναι κάθε ψυχή που έχει πληγωθεί και κακοποιηθεί από τον εχθρό. Ο πλησίον μας είναι ο καθένας που είναι ιδιοκτησία του Θεού.» Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ Ερωτήσεις για συζήτηση: 1. Πώς η οικονομική μας υποστήριξη για την παγκόσμια αποστολή της εκκλησίας δείχνει την αφοσίωσή μας στην διακήρυξη του ευαγγελίου; Γιατί πρέπει η συμμετοχή μας να μην είναι μόνο οικονομική; Με ποιον τρόπο πρέπει να διοχετευθούν οι χρηματικοί πόροι της εκκλησίας για τον πολιτισμικό ευαγγελισμό; 2.«Δεν πρέπει να νομίζουμε ότι το έργο του ευαγγελίου πρέπει να γίνεται μόνο από τους εργάτες. Στον καθένα από μας ο Θεός έχει αναθέσει ένα έργο σχετικά με τη βασιλεία Του. Καθένας που φέρει το όνομα του Χριστού πρέπει να είναι ειλικρινής εργάτης έτοιμος να υπερασπιστεί τις αρχές της δικαιοσύνης. Κάθε ψυχή πρέπει να πάρει ενεργό ρόλο για την προώθηση του έργου του Θεού. Όποια κι αν είναι η κλήση μας, ως Χριστιανοί πρέπει να εργαστούμε για να γνωρίσει ο κόσμος τον Χριστό. Πρέπει να είμαστε ιεραπόστολοι έχοντας ως πρωταρχικό σκοπό να κερδίσουμε ψυχές για τον Χριστό.» Ε. Χουάιτ, Testimonies for the Church, τομ. 6, σ Τι μπορείτε να κάνετε ως εκκλησία για να ολοκληρώσετε το έργο για το οποίο έχετε κληθεί; 3. Σκεφθείτε τα λόγια του Ιησού στο Ιωάν. 12/ιβ 25. Τι πιστεύετε ότι εννοεί όταν λέει να «μισεί την ψυχήν αυτού»; Πώς μπορούμε να εκδηλώσουμε αυτό το «μίσος»;

71 Μελέτη 11: Για το Σάββατο 15 Μαρτίου ΠΕΙΘΑΡΧΩΝΤΑΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ ΕΔΆΦΙΟ ΜΝΉΜΗΣ: «Εν εκείναις δε ταις ηµέραις εξήλθεν εις το όρος να προσευχηθή, και διενυκτέρευεν εν τη προσευχή του Θεού. Και ότε έγεινεν ηµέρα, έκραξε τους µαθητάς αυτού, και εξέλεξεν εξ αυτών δώδεκα, τους οποίους και ωνόµασεν αποστόλους.» Λουκά 6/ς 12,13. Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Λουκά 6/ς 12-16, Ιωάν. 16/ις 7-14, Λουκά 6/ς 20-49, Ιερ. 50/ν 31, Ησ. 57/νζ 15, Πράξ. 1/α. Αν και ο Ιησούς δραστηριοποιήθηκε στο να κάνει μαθητές, ήξερε ότι η επίγεια παραμονή Του θα ήταν σύντομη. Έτσι, αφιέρωσε μεγάλο χρόνο στην εκπαίδευση των μαθητών που θα συνέχιζαν το έργο μετά την ανάληψή Του. Ήταν Κύριος Δάσκαλος και Κύριος Εκπαιδευτής τους. Είναι προφανές ότι η διδασκαλία και η εκπαίδευση συσχετίζονται η διδασκαλία αφορά την μετάδοση γνώσης, ενώ η εκπαίδευση τη διαμόρφωση μέσα από την πρακτική και την πειθαρχία. Η προετοιμασία των μαθητών για ηγεσία περιλάμβανε φυσικά και τη μετάδοση της γνώσης, η πνευματική όμως αύξηση ήταν σημαντικότερη. Μαζί με την γνώση χρειάζονταν εμπειρία στην πίστη, στις δυσκολίες, στον καθαγιασμό, στην αυτοθυσία. Η γνώση μόνο δεν επαρκούσε για τις έντονες προκλήσεις που τους περίμεναν. Ο Ιησούς τούς τα έδωσε και τα δύο.

72 Κυριακή 9 Μαρτίου Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ Η επίγεια διαµονή του Χριστού ήταν σχετικά σύντοµη. Έτσι, επιβαλλόταν η εκπαίδευση εκείνων που θα έκαναν µαθητές. Ποιοι και πόσοι θα επιλέγονταν; Οι µαθητές του Ιησού ήταν εκατοντάδες. Θα έπρεπε να εκπαιδευτούν όλοι οµαδικά; Ο Χριστός ήξερε ότι η ηγεσία θα ήταν αποτελεσµατική εάν καλλιεργούταν σε µικρές οµάδες, και όχι ως ενιαίο σύνολο. Έτσι, ο αριθµός των µελών που επέλεξε ο Χριστός ήταν περιορισµένος. Διαβάστε Λουκά 6/ς Τι έκανε ο Ιησούς πριν επιλέξει τους µαθητές και γιατί ήταν τόσο σηµαντικό; Για να ήταν αποτελεσµατική η εκλογή απαιτούταν σοφία. Ο Ιησούς προσευχήθηκε στον ουράνιο Πατέρα Του γι αυτόν το λόγο. Και σήµερα, πριν την εκλογή ηγετών πρέπει να προηγείται προσευχή. Εφόσον ο Χριστός πίστευε ότι χρειαζόταν να προσευχηθεί για να αποκτήσει την ανάλογη σοφία, πόσο µάλλον εµείς πρέπει να ζητάµε θεϊκή σοφία όταν είναι να επιλέξουµε τους υπευθύνους για το έργο της Μεγάλης Αποστολής. Ο Ιησούς εξέλεξε δώδεκα µαθητές ως αποστόλους, προικίζοντάς τους µε πνευµατική εξουσία. Η ευρύτερη οµάδα των µαθητών είδε την χειροτονία τους χωρίς αρνητικά συναισθήµατα και ίχνος ζήλειας. Στη συνέχεια δίνει αποστολή σε µία µεγαλύτερη οµάδα, εβδοµήντα δύο µαθητών, και πιθανόν αργότερα και σε άλλους που απλά δεν αναφέρεται στην Αγία Γραφή. Οι δώδεκα απόστολοι ωστόσο ήταν εκείνοι που βρίσκονταν πιο κοντά στον Ιησού, είχαν µεγαλύτερες ευθύνες και χρειάζονταν περισσότερη εκπαίδευση και αφοσίωση. Αυτή η διευθέτηση δείχνει µία σκόπιµη δόµηση της οργάνωσης των πρώτων Χριστιανών. Ο Χριστός έδωσε πνευµατικές ικανότητες στους υπευθύνους και τους εκπαίδευσε ανάλογα µε τις καθορισµένες τους αποστολές. ΣΚΕΨΗ: Σκεφθείτε τα αποτελέσµατα του τόσου χρόνου που αφιέρωνε ο Ιησούς στην προσευχή. Τι µας δείχνει αυτό για την προσευχή και το τι µπορεί να κάνει στη ζωή µας;

73 Δευτέρα 10 Μαρτίου ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΕΡΟΣ Α Η γνώση ήταν αναντικατάστατο στοιχείο του μηνύματος του Ιησού. Η γνώση από μόνη της δεν μπορεί να φέρει μεταρρύθμιση, ωστόσο κάθε μεταρρύθμιση περιλαμβάνει και την αντίστοιχη πληροφόρηση. Το βέβαιο είναι ότι οι έννοιες δεν έχουν τη δύναμη να φέρουν αλλαγή, αλλά το Πνεύμα του Θεού είναι που εργάζεται στην καρδιά των ανθρώπων και φέρνει την μεταρρύθμιση. Διαβάστε Ιωάν. 16/ις Τι λέει ο Ιησούς που μας βοηθάει να κατανοήσουμε πόσο περιορισμένη είναι η γνώση για την κατανόηση και την εμπειρία του πραγματικού Χριστιανισμού; Η Βιβλική γνώση μαζί με το Πνεύμα του Θεού συνιστούν τον πνευματικό συνδυασμό που μεταμορφώνει τους ανθρώπους. Εκείνοι που ευαγγελίζουν μαθητές πρέπει να αποζητούν και για τα δύο με πίστη και μελέτη. Ο Χριστιανισμός βασίζεται στη λογική σκέψη. Η ύπαρξη λογικής σκέψης στην Αγία Γραφή, ο σεβασμός προς τους διδασκάλους στον Ιουδαϊσμό, και η ανεκτίμητη προσοχή που οι φυλές έδειχναν στη διατήρηση των γραπτών, όλα αυτά μαρτυρούν πόσο σημαντική είναι η γνώση. Ο Χριστιανισμός δεν είναι παράλογη πίστη. Ωστόσο, ορισμένοι στον Χριστιανισμό θέτουν τα ευγενή συναισθήματα και τις πνευματικές εμπειρίες πάνω από την γνώση. Η ύπαρξη της Αγίας Γραφής δείχνει πόσο παράλογος είναι αυτός ο συλλογισμός για την εμπειρία. Η εμπειρία χωρίς γνώση είναι σαν ένας πύραυλος χωρίς κατεύθυνση. Από την άλλη, η γνώση χωρίς εμπειρία είναι νεκρή και συχνά οδηγεί στο νομικισμό. Οι πραγματικοί θρησκευτικοί ηγέτες αντιλαμβάνονται την ανάγκη να καλλιεργήσουν και τα δύο στοιχεία τόσο στους ίδιους όσο και σε εκείνους που μαθητεύουν. ΣΚΕΨΗ: Σκεφτείτε τους λόγους για τους οποίους πιστεύετε. Τι ρόλο έπαιξε η εµπειρία; Γιατί χρειαζόµαστε και τα δύο;

74 Τρίτη 11 Μαρτίου ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΕΡΟΣ Β Διαβάστε Λουκά 6/ς Πώς φανερώνονται η γνώση και η εμπειρία σ αυτά τα εδάφια; Πώς ο τρόπος που συνδέονται, μας δείχνει πόσο απαραίτητες είναι, τόσο στην προσωπική μας σχέση με τον Κύριο όσο και στη μαθητεία; Η πνευματική γνώση είναι απαραίτητη για την πνευματική μεταμόρφωση. Ο Χριστός ήταν Μεγάλος Διδάσκαλος. Όταν ο Ιησούς δίδασκε στο ευρύτερο κοινό, στις ακτές και στις βουνοπλαγιές, κήρυττε την μεταμορφωτική γνώση. Το Άγιο Πνεύμα είχε αφυπνίσει από πριν τη συνείδηση των ανθρώπων για να δεχτούν αυτήν την αλήθεια. Μπορεί η μαθητεία να είναι ατελής χωρίς την εμπειρία, ωστόσο η εμπειρία πρέπει να οδηγείται από την γνώση. Στην προσπάθειά μας να ευαγγελίσουμε άλλους ανθρώπους πρέπει να είμαστε εξοικειωμένοι με την Αγία Γραφή, την πηγή των πνευματικών πληροφοριών. Παρομοίως, θα πρέπει να κηρύττουμε το δόγμα και τις διδασκαλίες άσχετα από την απήχηση. Ο Θεός περιμένει από τους πιστούς να διδάσκουν όλες τις αλήθειες και να καθοδηγούν με υπομονή τους νέους πιστούς βοηθώντας τους να κατανοήσουν και να εκτιμήσουν αυτές τις υπέροχες αλήθειες του Χριστιανισμού που αλλάζουν τη ζωή ιδιαίτερα το μήνυμα της τριπλής αγγελίας. Τι λέει ο Ιησούς στο Λουκά 6/ς 39 να έχουν κατά νου εκείνοι που θέλουν να ευαγγελίσουν; Πώς μπορούμε να σιγουρευτούμε ότι δεν είμαστε «τυφλοί»; ΣΚΕΨΗ: Ο συνδυασµός γνώσης και εµπειρίας που παράγει ανιδιοτελή αγάπη, είναι η πιο ισχυρή δύναµη που µπορεί να έχει κάθε ευαγγελιστής.

75 Τετάρτη 12 Μαρτίου ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΗΓΕΤΕΣ Αξίζει να προσέξουμε ότι ο Ιησούς επέλεξε ηγέτες από τις πιο ταπεινές και λιγότερο μορφωμένες τάξεις. Ο Χριστός δεν έκλεξε ανθρώπους από το Συνέδριο. Προσπερνώντας τους αυτοδικαιωμένους δασκάλους, ο Αρχιεργάτης επέλεξε ταπεινούς, αμαθείς ανθρώπους για να διακηρύξουν τις αλήθειες που θα ταρακονούσαν τον κόσμο. Αυτούς τους άνδρες σκόπευε να διδάξει και να εκπαιδεύσει για αρχηγούς της εκκλησίας Του. Και εκείνοι με τη σειρά τους θα εκπαίδευαν άλλους για να μεταφέρουν το μήνυμα του ευαγγελίου. «Προκειμένου να στευθεί το έργο τους με επιτυχία, έπρεπε να λάβουν τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Το ευαγγέλιο δεν επρόκειτο να γνωστοποιηθεί ούτε με ανθρώπινη δύναμη, ούτε με ανθρώπινη σοφία, αλλά με τη δύναμη του Θεού.» Ε. Χουάιτ, Π.Α. σ.8. Τι μας λένε τα παρακάτω εδάφια; Γιατί ο Χριστός διάλεξε τους μαθητές για να οδηγήσουν την εκκλησία Του και όχι εκείνους που έδειχναν ότι είχαν τα ηγετικά προσόντα; Σοφ. 2/β 3, Ματθ. 11/ια 29, Ιερ. 50/ν 31, Ησ. 57/ νζ 15. Πρέπει ωστόσο να προσέξουμε μη βγάλουμε λάθος συμπεράσματα για την επιλογή του Ιησού. Ο Ιησούς δεν ήταν κατά της μόρφωσης, καθώς και ο Ίδιος διέθετε από νεαρή ηλικία (Λουκά 2/β 46,47). Απλώς, άνθρωποι με ανώτερη μόρφωση, πλούτο και εξουσία, συνήθως δεν είναι έτοιμοι να ταπεινωθούν όπως πρέπει να κάνει ένας αρχηγός προκειμένου ο Κύριος να τους χρησιμοποιήσει. Φυσικά, έχουμε και περιπτώσεις όπου ο Ιησούς χρησιμοποίησε μορφωμένους ανθρώπους (θυμηθείτε τον Νικόδημο, τον Ιωσήφ από την Αριμαθαία, δείτε επίσης Πράξ. 6/ς 7). Το θέμα είναι ότι συνήθως αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι τόσο ανοικτοί στην επιρροή του Αγίου Πνεύματος. ΣΚΕΨΗ: Διαβάστε Α Κορ. 9/θ 19 και Φιλιπ. 2/β 3. Τι χαρακτηριστικά µάς δίνονται, και γιατί είναι τόσο σηµαντικά για τους ηγέτες αλλά και για όλους όσους οµολογούν το όνοµα του Χριστού; Πώς µπορούµε να αποκτήσουµε αυτά τα χαρακτηριστικά;

76 Πέμπτη 13 Μαρτίου ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΑΦΗΣΕ Οι μελλοντικές γενιές μαρτυρούν την επιτυχία των προηγούμενων προσπαθειών. Κάθε προσπάθεια με διαρκή αποτελέσματα, πρέπει να μελετηθεί, και οι αρχές που την διέπουν να εφαρμοστούν. Η μέθοδος του Χριστού να κάνει μαθητές, έφερε σημαντικά αποτελέσματα; Φυσικά, και ναι. Άλλαξε τον κόσμο. Κανείς μας δεν θα διάβαζε αυτήν την μελέτη μετά από 2000 και περισσότερα χρόνια, εάν η εκπαίδευση από τον Χριστό δεν ήταν επιτυχημένη. Διαβάστε Πράξ. 1/α. Τι μας λέει αυτό το κεφάλαιο για τη διαμόρφωση της πρώτης εκκλησίας και την ανάγκη για χειροτονημένους από τον Θεό ηγέτες; Τι ήταν εκείνο που έψαχναν σε έναν ηγέτη; (δείτε εδ. 22.) Τι μπορούμε να πάρουμε από αυτήν την ανάγκη στην αναζήτησή μας για σωστούς υπευθύνους; Ο Ιησούς εδραίωσε τη βασιλεία Του και επικύρωσε τις αρχές που θα διαιώνιζαν την αύξησή της. Ξεκινώντας το μονοπάτι από το σκοτάδι στην αυγή, ο Χριστός επέλεξε για αρχηγούς εκείνους των οποίων οι αδυναμίες καλύφθηκαν από τη δύναμή Του, επειδή ακριβώς εξαρτιόνταν από Εκείνον. Παρότι δεν έχαιραν την εκτίμηση των θρησκευτικών ηγετών και η μόρφωσή τους ήταν ελλιπείς, επισκίαζαν τους Φαρισαίους στη διαφάνεια, την ταπεινοφροσύνη, την εμπιστοσύνη και την αυθεντικότητα. Είναι πολύ σημαντικό και εμείς να έχουμε αυτά τα χαρακτηριστικά, ανεξαρτήτου της θέσης μας στην εκκλησία. Με τον καιρό, προστέθηκαν στην εκκλησία άνθρωποι μορφωμένοι και από ανώτερες κοινωνικές τάξεις. «Σαν αντιπρόσωποι του Χριστού οι απόστολοι έπρεπε να κάνουν εξαιρετική εντύπωση στον κόσμο. Το γεγονός ότι ήταν απλοί άνθρωποι δεν επρόκειτο να μειώσει την επιρροή τους, αλλά μάλλον να την αυξήσει. Επειδή η σκέψη των ακροατών τους θα στρέφονταν από αυτούς στο Σωτήρα, ο Οποίος, αν και αόρατος, εξακολουθούσε να εργάζεται μέσο αυτών. Η θαυμάσια διδαχή των αποστόλων, τα γεμάτα θάρρος και εμπιστοσύνη λόγια τους, θα έπειθαν όλους ότι δεν εργάζονταν με τη δική τους δύναμη, αλλά με του Χριστού τη δύναμη.» Ε. Χουάιτ, Π.Α. σ. 13. ΣΚΕΨΗ: Τι ψάχνετε σε έναν υπεύθυνο της εκκλησίας, και γιατί; Ποια είναι τα πρώτα τρία πράγµατα που θέλετε να δείτε σ αυτόν;

77 ΠΕΡΑΙΤΈΡΩ ΜΕΛΈΤΗ: Παρασκευή 14 Μαρτίου Δύση ηλίου: 18:31 Διαβάστε Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ , , , και Π.Α. σ. 8-14, 15-23, «Σ όλη την περιοχή όπου εργαζόταν ο Χριστός υπήρχαν ψυχές που συναισθάνονταν την ανάγκη τους, που πεινούσαν και διψούσαν για την αλήθεια. Ο καιρός είχε φθάσει για να σταλούν τα νέα της αγάπης Του σ αυτές τις γεμάτες λαχτάρα καρδιές. Σ όλους αυτούς οι μαθητές Του θα πήγαιναν σαν αντιπρόσωποί Του. Έτσι οι πιστοί θα τους αναγνώριζαν σαν θεόσταλτους δασκάλους και, όταν ο Σωτήρας θα έφευγε, δεν θα έμεναν χωρίς καθοδηγητές. Σ αυτή την πρώτη περιοδεία τους οι μαθητές θα πήγαιναν μόνο εκεί όπου ο Χριστός είχε πάει πριν από αυτούς και είχε δημιουργήσει φίλους. Η προετοιμασία τους για το ταξίδι έπρεπε να είναι πολύ απλή. Τίποτε δεν έπρεπε να αποσπάσει τον νου τους από το μεγάλο τους έργο, ή να προκαλέσει αντίδραση και να φράξει το δρόμο για το μελλοντικό τους έργο.» Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ.323,324. Ερωτήσεις για συζήτηση: 1. Συζητήστε στην ομάδα σας την σκέψη στην ημέρα της Πέμπτης. Τι μπορείτε να διδαχθείτε από τις απαντήσεις σας; 2. Διαβάστε Πράξ. 6/ς 1-6. Σύμφωνα με αυτό το περιστατικό, για ποιους λόγους η εκκλησία χρειάζεται καλούς ηγέτες; 3. Μείνετε στην ιδέα της ισορροπίας μεταξύ εμπειρίας και γνώσης στη Χριστιανική ζωή. Γίνεται διαφορετικοί άνθρωποι να έχουν διαφορετικές ισορροπίες, δηλαδή κάποιοι να δώσουν περισσότερη έμφαση στην εμπειρία από ό,τι στη γνώση, και άλλοι στη γνώση από ό,τι στην εμπειρία; Εάν ναι, πώς μπορούμε να είμαστε προσεκτικοί μ αυτήν τη διαφορά στην προσπάθειά μας για ευαγγελισμό; Πώς μπορούμε να καταλάβουμε ότι πιθανόν αυτό που εμείς έχουμε ανάγκη δεν σημαίνει ότι είναι αυτό που οι άλλοι χρειάζονται; Δείτε επίσης το εδάφιο: «Επειδή και οι Ιουδαίοι σημείον αιτούσι, και οι Έλληνες σοφίαν ζητούσιν» (Α Κορ. 1/α 22). Πώς σ αυτό το εδάφιο φανερώνεται η διαφορά μεταξύ γνώσης και εμπειρίας;

78 Ο ΘΕΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΡΙΣΤΕΣ Μελέτη 12: Για το Σάββατο 22 Μαρτίου Εδάφιο µνήµης: «Εν τούτω δοξάζεται ο Πατήρ µου, εις το να φέρητε καρπόν πολύν, και ούτω θέλετε είσθαι µαθηταί µου.» Ιωάννη 15/ιε 8. Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Ιωάν. 1/α 40-46, 4/δ 28-30, Λουκά 24/κδ 4-53, Πράξ. 1/α 6-8, Ματθ. 9/θ 36-38, Λουκά 15/ ιε. Το μάθημα αυτής της εβδομάδας είναι η συνέχεια του προηγούμενου. Ο Χριστός έθεσε πνευματικούς αρχηγούς για την διακήρυξη της βασιλείας του Θεού. Οι αρχές και η μέθοδος που χρησιμοποίησε ο Ιησούς πρέπει να παραμείνουν πνευματικό θεμέλιο για την Χριστιανική προετοιμασία. «Όταν ο Χριστός είπε στους μαθητές Του, Πηγαίνετέ στο όνομά Μου να συγκεντρώσετε στην εκκλησία όλους τους πιστεύοντες, τους παρουσίασε την ανάγκη να διατηρήσουν την απλότητα. Όσο λιγότερη η προβολή και η επίδειξη, τόσο μεγαλύτερη η επιρροή τους για το καλό. Οι μαθητές έπρεπε να μιλούν με την ίδια απλότητα με την οποία μιλούσε ο Χριστός. Έπρεπε να εντυπώσουν στους ακροατές τους τα μαθήματα που Εκείνος τους είχε διδάξει.» Ε. Χουάιτ, Π.Α. σ. 18. Ο πραγματικός ευαγγελισμός επικεντρώνεται, (1) στην αναγνώριση της αμαρτωλής φύσης μας, (2) στην ειλικρινή και εγκάρδια συντριβή, (3) στην πλήρη πνευματική μας υποταγή, και (4) στην ακατάσχετη παρόρμηση να κηρύξουμε το θεϊκό μήνυμα στους άλλους.