οργανωτική ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ (Δ.Σ. ΕΕΥΑ) Ελληνική Εταιρεία Υαλοειδούς Αμφιβληστροειδούς

Transcript

1

2 ΟΡΓΑΝΩΣΗ Ελληνική Εταιρεία Υαλοειδούς Αμφιβληστροειδούς Ορμινίου 5, Τ.Κ Αθήνα T: F: E: info@gvrs.gr W: οργανωτική ΕΠΙΤΡΟΠΗ (Δ.Σ. ΕΕΥΑ) Πρόεδρος: Αντιπρόεδρος: Γεν. Γραμματέας: Ταμίας: Ειδ. Γραμματέας: Σταματίνα Καμπανάρου stamatina_k@hotmail.com Ιωάννης Δατσέρης omma90@otenet.gr Ηλίας Γεωργάλας igeorgalas@yahoo.com Μαρία Νισκοπούλου mania@doctors.org.uk Ευστράτιος Παροικάκης stratisophth@yahoo.com

3 G V S2 R o ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΥΝΕ ΡΙΟ ΥΑΛΟΕΙ ΟΥΣ ΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙ ΟΥΣ

4 SeSSion i Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 208 :30-2:30 TΕΡΨΙΧΟΡΗ Ι Α Characteristics, socioeconomic status and ethnic variations of primary idiopathic macular hole repair in vitreoretinal centers in the United Kingdom Papavasileiou M.,2, Vasalaki e., Velissaris S., Garnavou-Xirou C., Zygoura V., Theodorou o. 2, Zakir R. 2,3, Duguid G. 2, Sandinha T. 4, Steel D. 4, Jackson T.L.,5 King s College Hospital, Ophthalmology, London, United Kingdom 2 Western Eye Hospital- Imperial College Healthcare NHS Trust, Ophthalmology, London, United Kingdom 3 Imperial College, Ophthalmology, London, United Kingdom 4 Sunderland Eye Infirmary, Ophthalmology, Sunderland, United Kingdom 5 King s College London, Ophthalmology, London, United Kingdom Aim: The purpose of this multicentre retrospective study was to investigate the characteristics and role of ethnicity and socioeconomic status amongst patients with idiopathic macular holes (IMH) and the surgical outcome. Material & Methods: Consecutive patients undergoing primary IMH surgery at three vitreoretinal units in the UK (King s College Hospital, London, UK, Western Eye Hospital, London, UK, Sunderland Eye Infirmary, Sunderland, UK) between January 007 and May 07 were included. The main outcome measure was anatomical closure of IMH. Results: Two hundred and thirty three primary IMH surgeries were included. All patients underwent pars plana vitrectomy, internal limiting membrane peeling, and gas tamponade. 69.0% of patients were European Caucasian, 6.44% were Asian, and 4.46% were Afro-Caribbean. The mean base macular hole diameter (BD) was mcm. Mean BD was 43. mcm in European Caucasian patients, 48.3 mcm in Asians (P=0.005), and mcm in Afro- Caribbeans (P=0.006). Regression analysis demonstrated that BD and Afro-Caribbean ethnicity were independent significant risk factors for surgical failure. Those who have longer duration of symptoms (Afro-Caribbeans) and leave in more deprived places (Afro-Caribbeans) in England where found to have lower success rate on macular hole closure. Conclusion: Asian and Afro-Caribbean patients present with larger IMH than European Caucasians. In addition to IMH base diameter, black origin and lower socioeconomic status are independent risk factors for surgical failure. This study presents a large population-based data analysis on ethnic variation in macular holes and may assist in the management and predicting the surgical outcome.

5 SeSSion i Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 208 :30-2:30 TΕΡΨΙΧΟΡΗ Ι Α2 ΠΑΡΑΛΛΑγΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ ΟξΕΙΑΣ ΜΕΤΕγχΕΙΡΗΤΙΚΗΣ ΥΑΛΟΕΙΔΟωχΡΙΚΗΣ ΕΛξΗΣ ΜΕ ΟΙΔΗΜΑ ωχρασ, χωρισ ΑΥΤΟΜΑΤΗ ΛΥΣΗ ΤΗΣ ΥΑΛΟΕΙΔΟΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΙΚΗΣ ΕΠΑΦΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΡωΣΗ Αλωνιστιώτης Δημήτριος, Μητσοπούλου Μαρία, Κούβαρη Μαρία, Μανωλάκης Αντώνιος, Καραχάλιος Νικόλαος, Παπακωνσταντίνου Σωτήριος, Τσιλιμπώκου Νεκταρία 2η Πανεπιστημιακή Οφθαλμολογική Κλινική, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Νοσοκομείο «Αττικόν», Αθήνα, Ελλάδα Σκοπός: Η περιγραφή μιας παραλλαγής του σχετιζόμενου με καταρράκτη οξέος μετεγχειρητικού οιδήματος ωχράς την πρώτη ημέρα μετά από φακοθρυψία, με αυτόματη ίαση, χωρίς όμως πλήρη αποκόλληση υαλοειδούς, όπως περιγράφεται στο αντίστοιχο σύνδρομο. Υλικό / Μέθοδος: Αναδρομική μελέτη περιστατικών. Δύο ασθενείς, γυναίκες, που εμφάνισαν το σύνδρομο μετά από φακοθρυψία και διαγνώστηκαν και παρακολουθήθηκαν μετεγχειρητικά στο Αττικό Νοσοκομείο. Αποτελέσματα: Σε σχέση με τα βασικά χαρακτηριστικά του συνδρόμου οι ασθενείς εμφάνιζαν τις εξής ομοιότητες: Αιφνίδια μείωση της οπτικής οξύτητας (</0) κατά την πρώτη μετεγχειρητική μέρα μετά από ανεπίπλεκτη φακοθρυψία με καθαρό κερατοειδή, μεγάλο κυστεοειδές οίδημα ωχράς και υποαμφιβληστροειδικό υγρό στο OCT και χωρίς ευρήματα από την φλουροαγγειογραφία που να υποδηλώνουν οίδημα τύπου Irvine Gass. Και στα περιστατικά υπήρξε αυτόματη υποστροφή του οιδήματος εντός 7 ημερών. Η βασική διαφορά στα δύο περιστατικά ήταν η παραμονή της υαλοειδοωχρικής επαφής και μετά την βελτίωση της ανατομικής εικόνας και της οπτικής οξύτητας. Και στα περιστατικά είχε τεθεί αρχικά λανθασμένη διάγνωση πιθανού οιδήματος Irvine Gass, ακόμα και αποκόλλησης αμφιβληστροειδούς. Συμπέρασμα: Η διάγνωση του συνδρόμου παραμένει δύσκολη, και πιθανώς να συνυπάρχουν παραλλαγές του, όπου η παρουσία υαλοειδοαμφιβληστροειδικής έλξης να αποτελεί την γενεσιουργό αιτία του οιδήματος, αλλά η λύση αυτής να μην αποτελεί προϋπόθεση για την άμεση βελτίωση. 3

6 SeSSion i Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 208 :30-2:30 TΕΡΨΙΧΟΡΗ Ι Α2 Variation of the postoperative CataraCt-related acute VitreomaCUlar traction syndrome with macular edema, without spontaneous resolution of the adhesion during recovery Alonistiotis Dimitrios, Mitsopoulou Maria, Kouvari Maria, Manolakis Antonios, Karachalios nikolaos, Papaconstantinou Sotirios, Tsilikpokou nektaria 2nd Department of Ophthalmology, National and Kapodestrian University of Athens, Attikon Hospital, Athens, Greece Aim: To describe a variation of the development of acute post-phaco vitreomacular traction syndrome with macular edema, with quick automatic recovery, even without spontaneous resolution of the adhesion. Material & Methods: Retrospective case series study. Two patients, females, who presented with acute postoperative macular edema the first day after phacoemulsification and were diagnosed and followed up in Attikon Hospital. Results: The two patients had similarities with the Acute postoperative Cataract-related Vitreomacular traction syndrome: Dramatic visual acuity reduction the first day after uncomplicated phacoemulsification surgery, impressive macular edema in OCT with A-sign, no typical findings of Irvine Gass edema in fluorescein angiography, and spontaneous quick decrease of the edema the following days. On the other hand, the two patients had persistence of the vitreomacular adhesion even after anatomical and functional restoration. Both patients were also misdiagnosed initially. Conclusion: The diagnosis of the specific syndrome remains difficult and there may be variations in which the vitreomacular traction is the main pathophysiological mechanism for the appearance of edema, but spontaneous vitreous detachment may not play a key role in subsequent recovery. 4

7 SeSSion i Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 208 :30-2:30 TΕΡΨΙΧΟΡΗ Ι Α3 retinitis sclopetaria in a 5-year-old Boy after BlUnt injury to the globe Giannoulis Dimitrios, Athanasopoulos Georgios, Papathomas Thomas, Giannopoulos Theodoros, Koskosas Archimidis, Vakalis Thanasis 2, Topouzis Fotis st Department of Ophthalmology, AHEPA Hospital, Aristotle University of Thessaloniki, Thessaloniki, Greece 2 Ophthalmica Eye Institute, Thessaloniki, Greece Aim: To present a case of retinitis sclopetaria in a 5-year-old boy after blunt injury to the eye from a football. Materials and Methods: Case report. Results: A 5-year-old boy was referred to our department with the diagnosis of traumatic retinal detachment secondary to blunt injury to the left eye days earlier. The diagnosis of retinitis sclopetaria and vitreous haemorrhage was made. Laser retinopexy was performed along the borders of the torn retina. Conclusions: Laser retinopexy and observation in this rare traumatic condition led to an excellent short-term outcome. 5

8 SeSSion i Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 208 :30-2:30 TΕΡΨΙΧΟΡΗ Ι Α4 ΑΝΤΙΜΕΤωΠΙΣΗ ΥΠΟωχΡΙΚΗΣ ΑΙΜΟΡΡΑγΙΑΣ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗΣ ΣΕ ΑΡΤΗΡΙΑΚΟ ΜΑΚΡΟΑΝΕΥΡΥΣΜΑ ΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΟΥΣ Κεραμιδάς Ι., Αναστασιλάκης Κ., Γεωργιάδου Μ., Μουργελά Α., Κανιούρας Δ., Μόσχου Κ. Μονάδα Ημερήσιας Νοσηλείας ΔΙΑΘΛΑΣΙΣ Σκοπός: Να αναδειχθεί η τεχνική που χρησιμοποιήθηκε για την αντιμετώπιση υποωχρικής αιμορραγίας οφειλόμενης σε αρτηριακό μακροανεύρυσμα αμφιβληστροειδούς, καθώς και τα λειτουργικά και ανατομικά αποτελέσματα. Μέθοδος: Άνδρας 60 ετών προσήλθε αιτιώμενος οξεία μείωση όρασης (ΟΟ /0). Κατά τη βυθοσκόπηση διαπιστώθηκε η ύπαρξη σημαντικής υποωχρικής αιμορράγίας οφειλόμενης σε μακροανεύρυσμα. Η διάγνωση επιβεβαιώθηκε με απεικονιστικές μεθόδους. Πραγματοποιήθηκε pars plana βιτρεκτομή σε συνδυασμό με αφαίρεση τμήματος της έσω αφοριστικής μεμβράνης και υπαμφιβληστροειδική έγχυση tpa. Παράλληλα έγινε ενδοϋαλοειδική έγχυση αερίου SF6. Αποτελέσματα: Η αιμορραγία μετατοπίστηκε στην κατώτερη περιφέρεια. Βελτιώθηκε η οπτική οξύτητα του ασθενούς (από /0 σε 6/0). Παρατηρήθηκε βελτίωση των ανατομικών στοιχείων της περιοχής και ακολούθησε μια ομαλή μετεγχειρητική πορεία. Συμπέρασμα: Η υποωχρική αιμορραγία από ρήξη μακροανευρύσματος μπορεί να οδηγήσει σε οξεία και σημαντική απώλεια όρασης. Επεμβαίνοντας έγκαιρα, με σωστή και ελάχιστα επεμβατική τεχνική, μπορεί να επιτευχθεί επιθυμητό λειτουργικό και ανατομικό αποτέλεσμα. 6

9 SeSSion i Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 208 :30-2:30 TΕΡΨΙΧΟΡΗ Ι Α5 Vitrectomy with fibrovascular membrane delamination for proliferative diabetic retinopathy with or without preoperative avastin Papavasileiou e.,2, Vasalaki M., Garnavou-Xirou C., Velissaris S., Zygoura V., McHugh D., Jackson T.L.,3 King s College Hospital, Ophthalmology, London, United Kingdom 2 Western Eye Hospital- Imperial College Healthcare NHS Trust, Ophthalmology, London, United Kingdom 3 King s College London, Ophthalmology, London, United Kingdom Aim: To describe and compare. the changes in intraretinal microstructure using serial spectral domain optical coherence tomography (SD-OCT) preceding and following pars plana vitrectomy and delamination of fibrovascular membranes and. Intraoperative and postoperative complications in patients with proliferative diabetic retinopathy (PDR) who had preoperative Avastin (group A) or not (group B). Material & Methods: This retrospective, interventional case series includes 3 eyes. Outcome measures included LogMAR distance best-corrected visual acuity (BCVA), SD-OCT integrity of photoreceptor inner and outer segments junction (IS/OS), and integrity of external limiting membrane (ELM), intraoperative and postoperative complications. Results: Pre-operative central macular thickness (CMT) was significantly correlated with the final post-operative LogMAR BCVA in group A. Both groups were also categorised into three sub-groups based on post-operative IS/OS integrity (group 0: IS/OS intact; group : IS/OS irregular but not completely disrupted; group : IS/OS completely disrupted). Mean BCVA improved significantly and IS/OS integrity and ELM integrity postoperatively, were significantly and positively correlated with final BCVA in group A. Intraoperative complications such as iatrogenic tears and haemorrhage and postoperative such as vitreous haemorrhage and neovascular glaucoma where significantly less in group A compared to group B. Conclusion: Pre-operative Avastin reduces the risk of intraoperative and postoperative complications and results in better postoperative anatomic and functional outcomes in fibrovascular delamination surgery for patients with PDR. 7

10 SeSSion i Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 208 :30-2:30 TΕΡΨΙΧΟΡΗ Ι Α6 removal of intraocular foreign body 4mm x 4mm via cornea wound and vitrectomy using ilm forceps Papathomas T., Giannopoulos T., Koskosas A., Polidari F., Topouzis F. st Department of Ophthalmology of Aristotle University, AHEPA hospital, Thessaloniki, Greece Aim: To show how we can use an ILM forceps to remove large intraocular foreign body. Material & Methods: Video Results: Successful removal of the intraocular foreign body Conclusion: If we lack foreign body forceps or intraocular magnet we can still use an ILM forceps to remove large intraocular foreign bodies. 8

11 SeSSion i Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 208 :30-2:30 TΕΡΨΙΧΟΡΗ Ι Α7 routine rhegmatogenous retinal detachment referrals: expect the unexpected! Tsouris D., Mandalos A. Private Practitioners, Larissa Aim: Το point out the occult nature of any referral for routine-primary rhegmatogenous retinal detachment (RRD). Material & Methods: Presentation of three surgical cases, all referred to the vitreo-retinal team as routine and straightforward RRDs. Interestingly, in every case the referring physician proffered routine management by vitrectomy, retinopexy and gas tamponade. Nevertheless, in each and every case co-existing pathology was lurking, that dictated dramatic intraoperative decisions and alterations of the initial surgical plan. Results: Prompt identification of the more complex nature of each referral with simultaneous incorporation of additional surgical maneuvers facilitated successful management in all patients, rewarded by a satisfactory functional outcome. Conclusion: Alertness with any referral for a routine RRD is invaluable. Complacency and habitual adhesion to a routine surgical ritual cannot be a panacea for every -unique case. 9

12 SeSSion ii Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 208 :30-2:30 TΕΡΨΙΧΟΡΗ iι Α8 ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΠΑΡΑγωγΙΚΗΣ ΔΙΑΒΗΤΙΚΗΣ ΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΟΠΑΘΕΙΑΣ ΜΕ ΣΥΝΟΔΟ ΟΙΔΗΜΑ ωχρασ: ΣΥγΚΡΙΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ Δημητρίου Ε., Χατζηράλλη Ε., Χατζηράλλης Α., Σαϊτάκης Γ., Θεοδοσιάδης Γ., Θεοδοσιάδης Π. Β Πανεπιστημιακή Οφθαλμολογική Κλινική Αθηνών, Αττικό Νοσοκομείο, Αθήνα Σκοπός: Σκοπός της μελέτης ήταν η σύγκριση ενδοϋαλοειδικών εγχύσεων αντι-vegf ως μονοθεραπεία ή σε συνδυασμό με παναμφιβληστροειδική φωτοπηξία σε ασθενείς με παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια και συνοδό οίδημα ωχράς. Yλικό και μέθοδος: Η μελέτη περιλάμβανε 55 ασθενείς με παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια και συνυπάρχον οίδημα ωχράς, οι οποίοι έλαβαν αντι-vegf εγχύσεις είτε ως μονοθεραπεία (Ομάδα Α, ν=6), είτε σε συνδυασμό με παναμφιβληστροειδική φωτοπηξία (Ομάδα Β, ν=9). Οι ασθενείς μελετήθηκαν προοπτικά για μήνες. Αξιολογήθηκε η οπτική οξύτητα, το πάχος του αμφιβληστροειδή κεντρικά, η υποχώρηση των νεοαγγειώσεων, η πιθανότητα ενδοϋαλοειδικής αιμορραγίας και η ανάγκη υαλοειδεκτομής, ενώ καταγράφηκαν τυχόν ανεπιθύμητα συμβάντα. Αποτελέσματα: Η οπτική οξύτητα δε διέφερε μεταξύ των δύο ομάδων στο τέλος του χρόνου παρακολούθησης. Η Ομάδα Α παρουσίασε μεγαλύτερη υποχώρηση του οιδήματος της ωχράς, ενώ και στις δύο ομάδες φάνηκε να υποχωρεί η νεοαγγείωση. Στην πρώτη ομάδα, χρειάστηκαν 6.9±.5 εγχύσεις μέχρι το τέλος του χρόνου παρακολούθησης, ενώ στη δεύτερη ομάδα 5.7±.. Ένας ασθενής χρειάστηκε να υποβληθεί σε υαλοειδεκτομή στην Ομάδα Α και δύο ασθενείς στην ομάδα Β. Ενδοϋαλοειδική αιμορραγία παρατηρήθηκε σε τρεις ασθενείς σε κάθε ομάδα. Δεν αναφέρθηκαν ανεπιθύμητα συμβάντα σε κάποια από τις δύο ομάδες. Συμπεράσματα: Η ενδοϋαλοειδική έγχυση αντι-vegf παραγόντων ως μονοθεραπεία αποτελεί μια ασφαλή και αποτελεσματική θεραπευτική εναλλακτική σε ασθενείς με παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια και συνοδό οίδημα ωχράς. Ωστόσο, χρειάζονται περισσότερες εγχύσεις σε σχέση με ασθενείς, που υποβάλλονται παράλληλα σε παναμφιβληστροειδική φωτοπηξία. 0

13 SeSSion ii Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 208 :30-2:30 TΕΡΨΙΧΟΡΗ iι Α9 Βραχυθεραπεία με ραδιενεργές πηγές Ρουθηνίου για την αντιμετώπιση ασθενών με Μελάνωμα του χοριοειδούς στην Ελλάδα. Αποτελέσματα από τη η κλινική σειρά ασθενών που υποβλήθηκαν σε θεραπεία στο athens eye hospital Αναστασάκης Αναστάσιος, Παλαιολόγος Θεόδωρος., Μπούρου Αμαλία, Ζαφειράκης Παναγιώτης, Λιβήρ-Ραλλάτος Χαράλαμπος., Λιβήρ-Ραλλάτος Γεράσιμος Τμήμα Οφθαλμικής Βραχυθεραπείας, Athens Eye Hospital Σκοπός: Η παρουσίαση των αποτελεσμάτων, της πρώτης σειράς ασθενών με μελάνωμα του χοριοειδούς, που αντιμετωπίσθηκαν στην Ελλάδα, με Βραχυθεραπεία ραδιενεργών πηγών Ρουθηνίου (Ru-06). Υλικό-Μέθοδος: Αναδρομική μελέτη των φακέλων, ασθενών με διάγνωση Μελάνωμα Χοριοειδούς που αντιμετωπίσθηκαν στο Κλινική μας, με τη χρήση ραδιενεργών πηγών Ρουθηνίου. Στη μελέτη συμπεριλήφθησαν μόνο οι ασθενείς οι οποίοι είχαν τουλάχιστον τρεις μήνες, χρόνο παρακολούθησης, μετά τη βραχυθεραπεία. Οι παράμετροι που μελετήθηκαν ήταν, η προ- και μετεγχειρητική οπτική οξύτητα, το υπερηχογραφικό ύψος της βλάβης (προ/μετ-εγχειρητικό), η δόση της β- ακτινοβολίας σε κάθε περιστατικό, η εμφάνιση δι-εγχειρητικών και πρώιμων ή όψιμων μετεγχειρητικών επιπλοκών και το ποσοστό τοπικής ελέγχου της νόσου. Αποτελέσματα-Συζήτηση: Τα αποτελέσματα από οφθαλμούς ( ασθενών) οι οποίοι πληρούσαν το κριτήριο εισόδου, συμπεριελήφθησαν στη μελέτη μας. Ο μέσος χρόνος παρακολούθησης των ασθενών μετά την ακτινοβολία ήταν,7 μήνες. Είκοσι στους ασθενείς, εμφάνισαν είτε ικανοποιητική συρρίκνωση της βλάβης ή πλήρη υποστροφή της βλάβης μετά την ένθεση της ραδιενεργού πηγής ρουθηνίου. Ένας στους οφθαλμούς εμφάνισε μη ικανοποιητική μείωση του ύψους της βλάβης (μείωση της βλάβης κατά 40% στο εξάμηνο μετά την ένθεση της ραδιενεργού πηγής) και αποφασίστηκε η ένθεση ης ραδιενεργού πηγής ρουθηνίου που είχε σαν αποτέλεσμα τη πλήρη αδρανοποίηση της βλάβης. Τέλος, ένας από τους οφθαλμούς εμφάνισε τοπική υποτροπή της νόσου ( χρόνο μετά τη βραχυθεραπεία) και συνεστήθη δευτερογενής εξόρυξη ενώ ηπατικές μεταστάσεις ανέπτυξαν / ασθενείς κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης μετά τη Βραχυθεραπεία. Στη συζήτηση έμφαση θα δοθεί στους προ- και διεγχειρητικούς παραμέτρους που είναι σημαντικοί, έτσι ώστε η βραχυθεραπεία με ραδιενεργές πηγές ρουθηνίου να έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα όσον αφορά την υποστροφή-συρρίκνωση των όγκων αυτών.

14 SeSSion ii Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 208 :30-2:30 TΕΡΨΙΧΟΡΗ iι Α0 ΡΗγΜΑΤΟγΕΝΗΣ ΑΠΟΚΟΛΛΗΣΗ ΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΟΥΣ: ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΡΙΕΤΙΑΣ Καμβάση Σπυριδούλα, Χρήστου Σπυρίδων, Μαυρικάκης Εμμανουήλ Τμήμα Χειρουργικής Υαλοειδούς-Αμφιβληστροειδούς, Κρατική Οφθαλμολογική Κλινική, Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών Γ. Γεννηματάς, Αθήνα Σκοπός: Η αξιολόγηση της λειτουργικής και ανατομικής αποκατάστασης οφθαλμών με ρηγματογενή αποκόλληση αμφιβληστροειδούς (ΡΑΑ) που προσήλθαν στην κλινική μας σε διάστημα τριών ετών και αντιμετωπίστηκαν από ένα χειρουργό. Υλικό - Μέθοδος: Μελετήθηκαν αναδρομικά 36 ασθενείς με ΡΑΑ ως προς τα δημογραφικά και χειρουργικά τους χαρακτηριστικά ήτοι: Ηλικία, φύλο, οπτική οξύτητα προεγχειρητικά (PREOPVA) και μετεγχειρητικά (POSTOPVA), κατάσταση φακού, κατάσταση ωχράς κηλίδας, υλικό επιπωματισμού και μέθοδο αμφιβληστροειδοπηξίας. Οι ασθενείς διαμοιράστηκαν σε δύο ομάδες με βάση την κατάσταση της ωχράς: mac on και mac off ομάδα. Αποτελέσματα: Το 7% των ασθενών ήταν άνδρες και το 9% γυναίκες. Ο μέσος όρος ηλικίας ήταν 63 έτη. Στην mac off ομαδα (μέση PREOPVA - ΜΔ ) η μέση τελική POSTOPVA ήταν 3/0 (p=0.00). Στην mac on ομάδα(μέση PREOPVA 5/0) η μέση τελική POSTOPVA ήταν 7/0 (p=0.04). Το 58,4% έφερε κρυσταλλοειδή φακό, ενώ το 4,6% ήταν ψευδοφακικοί. Ως μέθοδος αμφιβληστροειδοπηξίας χρησιμοποιήθηκε στο 55% κρυοπηξία, % ενδολέιζερ και 3% συνδυασμός. Οι ΡΑΑ ήταν στο 65,6% mac off και στο 34,4% mac on. Το 3,6% των περιπτώσεων αντιμετωπίστηκε με πνευματική αμφιβληστροειδοπηξία, το 0.9% με σκληρικό μόσχευμα και το 85,5% με υαλοειδεκτομή. Στους υαλοειδεκτομηθέντες οφθαλμούς το 78,7% επιπωματίστηκε με C3F8, το,06% με SF6 και το 0.% με έλαιο σιλικόνης. Η ΡΑΑ αποκαταστάθηκε στο 93,6% των περιπτώσεων με το πρώτο χειρουργείο, ενώ τα περιστατικά που επαναποκόλλησαν, αποκαταστάθηκαν με δεύτερο χειρουργείο σε ποσοστό 00%. Συμπεράσματα: Με συμμάχους τις σύγχρονες χειρουργικές μεθόδους και την χειρουργική εμπειρία η ρηγματογενής αποκόλληση αμφιβληστροειδούς μπορεί πλέον να αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά.

15 SeSSion ii Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 208 :30-2:30 TΕΡΨΙΧΟΡΗ iι Α spontaneous regression of a primary intraocular leiomyoma Karastatiras G., Papaefthymiou i., Giannikakis S., Kavalarakis e., Liarakos V.S., Zouzoulas e. Athens Naval and Veterans Hospital, Athens, Greece Aim: To present a rare case of spontaneous regression of an intraocular ophthalmic tumor of the ciliary body that regressed after cataract extraction. Material & Methods : Retrospective evaluation of the case notes of a 4-year-old man who presented with blurred vision. Results : A 4-year-old male complained of impaired vision on his left eye in the past months. His visual acuity was 0/0 on the right eye and 5/0 on the left eye. In his left eye, there was an ill-defined, irregularly pigmented, orange lesion at 6 o clock meridian protruding into the anterior chamber dislocating the iris. Standardized ultrasound A-scan and B-scan revealed a large, rounded ciliary body lesion with inner homogeneous structure and medium internal reflectivity. The patient underwent an excisional biopsy and a histopathologic examination that revealed ciliary body leiomyoma. The patient had secondary developed a cataract and underwent standard phacoemulsification and cataract extraction. The decision of the ophthalmology clinic was to observe the progress of the leiomyoma with UBM ultrasound. Subsequently after one year after the initial diagnosis and 6 months after the cataract extraction there was a regression of the size of the leiomyoma confirmed with standarized UBM ultrasound. Conclusion: Primary iris leiomyoma is both rare and a difficult diagnosis to make. Furthermore, a spontaneous regression of the tumor after cataract extraction has yet to be described in the literature. 3

16 SeSSion ii Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 208 :30-2:30 TΕΡΨΙΧΟΡΗ iι ΑΥΤΟΜΑΤΗ ΥΠΟΣΤΡΟΦΗ ΕΝΟΣ ΠΡωΤΟΠΑΘΟΥΣ ΕΝΔΟΦΘΑΛΜΙΟΥ ΛΕΙΟΜΥωΜΑΤΟΣ Καραστατήρας Γ., Παπαπαευθυμίου Ι., Γιαννικάκης Σ., Καβαλαράκης Ε., Λιαράκος Β. Σ., Ζούζουλας Ε. Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών, Αθήνα, Ελλάδα Α Σκοπός: Η παρουσίαση μίας σπάνιας περίπτωσης της αυτόματης υποστροφής ενός ενδοφθάλμιου όγκου του ακτινωτού σώματος που υπόστρεψε μετά το χειρουργείο του καταρράκτη. Υλικό & Μέθοδοι: Αναδρομική αξιολόγηση των ιατρικών σημειώσεων ενός άνδρα 4 ετών που εμφανίστηκε με συμπτώματα θόλωσης όρασης. Αποτελέσματα: Ένας άνδρας ετών 4 παρουσιάστηκε στην κλινική με παρούσα νόσο έκπτωσης της όρασης στον αριστερό οφθαλμό (Α.Ο) τους τελευταίους μήνες. Η οπτική του οξύτητα ήταν 0/0 στον Δ.Ο. και 5/0 στον Α.Ο. Στον Α.Ο. διαπιστώθηκε ένα ασαφώς καθοριζόμενο, με ανώμαλες εναποθέσεις χρωστικής, πορτοκαλί μόρφωμα που βρισκόταν στο μεσημβρινό της 6 ης ώρας που προεξείχε στον πρόσθιο θάλαμο παρεκτοπίζοντας την ίριδα. Στανταρισμένη Α και Β υπερηχογραφία αποκάλυψε ένα μεγάλο, στρογγυλό μόρφωμα του ακτινωτού σώματος με εσωτερικό ομοιογενή δομή με μέση εσωτερική ανακλαστικότητα. Ο ασθενής υποβλήθηκε σε βιοψία και ιστοπαθολογική εξέταση που έδειξε λειομύωμα του ακτινωτού σώματος. Ο ασθενής είχε αναπτύξει δευτερογενώς καταρράκτη και υποβλήθηκε σε τυπική φακοθρυψία με αφαίρεση του κρυσταλλοειδή φακού. Η απόφαση της κλινικής ήταν να παρακολουθηθεί η εξέλιξη του λειομυώματος με UBM υπερηχογραφία. Ακολούθως μετά από ένα χρόνο από την αρχική διάγνωση και 6 μήνες από την αφαίρεση του καταρράκτη παρατηρήθηκε μείωση του μεγέθους του λειομυώματος που επιβεβαιώθηκε με υπέρηχο τύπο UBM Συμπέρασμα : Το πρωτοπαθές λειομύωμα της ίριδας είναι ταυτόχρονα σπάνιο και δύσκολο να διαγνωστεί. Ακόμη, μια αυτόματη υποστροφή του όγκου μετά το χειρουργείο καταρράκτη δεν έχει ακόμη περιγραφτεί στη βιβλιογραφία. 4

17 SeSSion ii Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 208 :30-2:30 TΕΡΨΙΧΟΡΗ iι Α2 ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΥΠΟΤΡΟΠΙΑΖΟΥΣΑΣ ΕΝΔΟΫΑΛΟΕΙΔΙΚΗΣ ΑΙΜΟΡΡΑγΙΑΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΥΑΛΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΠΑΡΑγωγΙΚΗ ΔΙΑΒΗΤΙΚΗ ΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΟΠΑΘΕΙΑ: ΣΥγΚΡΙΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ Μπουρούκη Ε., Χατζηράλλη Ε., Δημητρίου Ε., Θεοδοσιάδης Γ., Θεοδοσιάδης Π. Β Πανεπιστημιακή Οφθαλμολογική Κλινική Αθηνών, Αττικό Νοσοκομείο, Αθήνα Σκοπός: Σκοπός της μελέτης ήταν η σύγκριση ενδοϋαλοειδικών εγχύσεων αντι-vegf και υαλοειδεκτομής σε ασθενείς με υποτροπιάζουσα ενδοϋαλοειδική αιμορραγία λόγω παραγωγικής διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας, που είχαν ήδη υποβληθεί σε υαλοειδεκτομή. Yλικό και μέθοδος: Η μελέτη περιλάμβανε 7 ασθενείς με παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, που είχαν υποβληθεί σε υαλοειδεκτομή. Οι ασθενείς αυτοί εμφάνισαν υποτροπιάζουσα ενδοϋαλοειδική αιμορραγία και είτε έλαβαν αντι-vegf εγχύσεις (Ομάδα Α, ν=4), είτε υπεβλήθησαν σε υαλοειδεκτομή (Ομάδα Β, ν=3). Οι ασθενείς μελετήθηκαν προοπτικά για 6 μήνες. Υπολογίστηκε η πιθανότητα νέας αιμορραγίας και η διενέργεια υαλοειδεκτομής στους 6 μήνες, ενώ καταγράφηκαν τυχόν ανεπιθύμητα συμβάντα. Αποτελέσματα: Η οπτική οξύτητα δε διέφερε μεταξύ των δύο ομάδων. Στην πρώτη ομάδα, χρειάστηκαν.3±. εγχύσεις μέχρι το τέλος του χρόνου παρακολούθησης, ενώ ένας ασθενής χρειάστηκε να υποβληθεί σε υαλοειδεκτομή στην Ομάδα Α. Νέα αιμορραγία εμφανίστηκε σε /4 ασθενείς (4.3%) στην Ομάδα Α και σε /3 ασθενείς (5.4%) στην Ομάδα Β. Δεν αναφέρθηκαν ανεπιθύμητα συμβάντα σε κάποια από τις δύο ομάδες. Συμπεράσματα: Η ενδοϋαλοειδική έγχυση αντι-vegf παραγόντων αποτελεί μια ασφαλή και αποτελεσματική θεραπευτική εναλλακτική σε ασθενείς με υποτροπιάζουσα ενδοϋαλοειδική αιμορραγία λόγω παραγωγικής διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας, που ήδη έχουν υποστεί υαλοειδεκτομή σε πρώτο χρόνο. 5

18 SeSSion ii Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 208 :30-2:30 TΕΡΨΙΧΟΡΗ iι Α3 VasCUlar features of surgical macular pathologies By octa eleni Christodoulou, Georgios Batsos, Dimitrios exarchopoulos, Maria Stefaniotou University Eye Clinic of Ioannina, Greece Aim: To study the features of superficial and deep capillary plexus in cases of idiopathic epiretinal membrane (ERM) and macular hole, using optical coherence tomography angiography (OCT-A). Material and methods: OCT-A (Zeiss) was performed in eyes of patients, with macular pathologies (idiopathic ERMs and macular holes) women and 9 men. The mean age was 70.6 years ±.6. All patients had a thorough ophthalmic examination. Best corrected visual acuity (logmar) was 0.55 ±0.30. OCT-A 3x3 and 6x6 analysis of superficial retinal layer (between ILM and IPL) and deep retinal layer (between IPL and OPL) as well as (en face) OCT were performed in all eyes. The acquired data of the two plexuses were compared accordingly to those of age-matched healthy controls. Results: Tractional forces apply mainly to the superficial capillary plexus. As a result the superficial layer becomes thicker and the vessels are more tortuous. This effect seems to be diminished after vitrectomy for ERM and ILM peel. The results are discussed. Conclusion: Assessing the vascular features of surgical pathologies by OCT-A may serve as an important tool. Firstly, for the understanding of the extent and depth of foveal capillary architecture distortion, due to tractional forces applied to the retina, and secondly to measure the extent that this distortion is related to BCVA. 6

19 SeSSion iii Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου 208 2:30-3:30 TΕΡΨΙΧΟΡΗ iι Α4 posterior hyaloid interface and age related macular degeneration Karamitsos A. Bagley J. and Papastavrou V.T Royal Victoria Infirmary, Department of Ophthalmology, University Hospital, Newcastle Upon Tyne Aim: Presentation of case series of 3 patients with CNVM which developed FTMH and were treated with combined PPV/ILMP and Aflibercept. Material and Methods: Retrospective review of 3 patients, usage of OCT and electronic records for data collection. Literature review of previous reported cases. Results: All patients developed FTMH post st injection of antivegf. All 3 patients went on to have succesfull closure of macular hole with PPV/ILMP with good retention of visual acuity. Conclusions: Patients with pre-existing VMA that undergo IVI are at low risk of FTMH Patients with no obvious PVD and presence of PED that undergo IVI are at low risk of FTMH MH surgery exhibits high success. 7

20 SeSSion iii Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου 208 2:30-3:30 TΕΡΨΙΧΟΡΗ iι Α5 Comparison of Combined Bevacizumab plus dexamethasone Vs. ranibizumab monotherapy as first-line therapy in patients with treatment naive neovascular age-related macular degeneration in real-life Clinical practice: a retrospective Case-series analysis Vakalis nikolaos, echiadis George, Deligiannis ioannis, Giannikakis Stayros, Papaefthymiou ioannis Department of Ophthalmology, Naval Hospital of Athens, Greece Purpose: To identify the differences between combination bevacizumab plus dexamethasone and ranibizumab in treatment naïve neovascular age-related macular degeneration in terms of functional/morphological outcomes and number of injections when evaluated in real-life clinical practice. Methods: We compared two groups of patients either receiving intravitreal bevacizumab (.5 mg) plus dexamethasone sodium phosphate (0. mg) or intravitreal ranibizumab (0.5 mg) over a month period. The former, Group A, received treatment at baseline and followed a pro re nata (PRN) regimen. The latter, Group B, received treatment at baseline followed by two additional monthly injections as per the universally accepted protocol whilst continuing treatment on PRN regimen thereafter. Best-corrected visual acuity (BCVA), intraocular pressure (IOP), slit-lamp fundus examination and central macular thickness (CMT) via optical coherence tomography (OCT) were recorded at the initial visit (Baseline, BSL) and at each subsequent follow-up visit. Results: CMT at BSL was 36.8 ± 45.4 μm in Group A and ± 47. μm in Group B. At the end of the data analysis, CMT was improved substantially in both groups (46.± 4.4 μm in Group A, 54.9 ±. μm in Group B), while BCVA improved as well (From 0.87 ± 0.5 logmar to 0.48 ± 0.5 in Group A, from 0.8± 0.0 logmar to 0.5± 0.0 in Group B). Group A received 48 injections, whereas Group B received 33. Conclusion: Combination treatment with DSP and bevacizumab provided the same efficacy and allowed a statistically significant reduction in the frequency of injections compared with ranibizumab monotherapy. 8

21 SeSSion iii Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου 208 2:30-3:30 TΕΡΨΙΧΟΡΗ iι Α6 efficacy of topical nepafenac 0.3% in the management of postoperative Cystoid macular edema Giarmoukakis A., Blazaki S., Plaka A., Seliniotakis K., ioannidi L., Bontzos G., Tsilimbaris M. Department of Ophthalmology, University Hospital of Heraklion, Heraklion, Greece Aim: To assess the effect of twice-daily nepafenac ophthalmic suspension 0.3% on postoperative cystoid macular edema (CME). Material & Methods: Prospective, clinic-based, non-randomized study held at the Ophthalmology Department of the University Hospital of Heraklion, between December 06 and December 07. patients ( eyes) with either acute or chronic postoperative CME, treated with twice-daily nepafenac 0.3% drops and followed for at least month thereafter, were enrolled in the study. Best-corrected visual acuity (BCVA) and spectral-domain optical coherence tomography (SD-OCT) derived central retinal thickness (CRT) were measured prior to treatment initiation and at the last follow-up visit. Results: From the patients, 9 patients presented with acute postoperative CME and patients with chronic CME. Mean follow-up duration was months. Baseline BCVA was logmar and improved to logmar at the last follow-up visit (p: 0.0). CRT decreased from μm at baseline to μm (p: 0.04), following treatment. Conclusion: Our study outcomes strongly suggest that the administration of nepafenac 0.3% drops on a twice-daily regimen could be a promising alternative for the management of postoperative CME. Additional randomized control studies are considered necessary to further support our results. 9

22 SeSSion iii Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου 208 2:30-3:30 TΕΡΨΙΧΟΡΗ iι Α7 autosomal recessive Bestrophinopathy σε αγόρι 4 ετών Δαστιρίδου Α., Καραθάνου Α., Καμακάρη Σ. 2, Βασιλείου Β., Ανδρούδη Σ. Πανεπιστημιακή Οφθαλμολογική Κλινική Λάρισας 2 Οφθαλμική Γενετίστρια, ΟΜΜΑ Σκοπός: Σκοπός της συγκεκριμένης εργασίας είναι η παρουσίαση κλινικών και γενετικών ευρημάτων εφήβου με διάγνωση autosomal recessive bestrophinopathy (ARB). Mέθοδος-Αποτελέσματα: Ο ασθενής υποβλήθηκε σε ενδελεχή οφθαλμολογικό έλεγχο, με εξέταση στη σχισμοειδή λυχνία, βυθοσκόπηση, έγχρωμη φωτογραφία βυθού, αυτοφθορισμό, οπτική τομογραφία συνοχής (OCT) και OCT αγγειογραφία. Ελήφθη αίμα για ανάλυση για το BEST γονίδιο για να υποστηριχθεί η διάγνωση. Συμπεράσματα: Η Autosomal recessive bestrophinopathy είναι ένας αναγνωρίσιμος φαινότυπος που προκαλείται από μετάλλαξη στο γονίδιο BEST με κληρονόμηση με αυτοσωματικό υπολειπόμενο χαρακτήρα. Ο γενετικός έλεγχος είναι απαραίτητος στην διάγνωση. 0

23 SeSSion iii Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου 208 2:30-3:30 TΕΡΨΙΧΟΡΗ iι Α8 in-vivo 3d segmentation and analysis of the intraorbital optic nerve in high myopia Bontzos G., Tsilimbaris M., Papadaki e. 2, Plainis S., Ktistakis M., Blazaki S., Giarmoukakis A., ioannidi L., Detorakis et. Department of Ophthalmology, University Hospital of Heraklion, Heraklion, Greece 2 Department of Radiology, University Hospital of Heraklion, Heraklion, Greece Aim: To explore the intraorbital anatomy of the optic nerve in high myopes using 3D-MRI. Material & Methods: Prospective, clinical study held at the Ophthalmology and Radiology Department of the University Hospital of Heraklion, between December 06 and December 07. myopic patients and 0 emmetropes were recruited for the presented study. All patients underwent three-dimensional magnetic resonance imaging (3D-MRI), spectral-domain optical coherence tomography (SD-OCT), and pattern visual evoked potentials (pvep). Axial length (AL) and best corrected visual acuity (BCVA) were also reported. DICOM images were analyzed using the 3D slicer software. To study the optic nerve shape and route we used the appication s curvature module to evaluate the optic nerve kinking in 3D-segmented models. Results: Post-processing analysis revealed that mean axial length in myopes was 9.3 ± 0.50 mm while the mean intraorbital optic nerve length was 3.3 ± 0.4 mm. A significant correlation was observed between the two variables (r=0.458 p=0.004). The optic nerve curvature in the myopic group displayed a mean value of 0.53 ± 0.87 mm - while in emmetropes it was measured 0.47 ± 0.38 mm -. pveps P00 latency and amplitude were not significantly correlated with neural anatomical parameters. Conclusion: MRI is considered a superior tool for visualization of orbital soft tissue, including the optic nerve. Our study outcomes suggest that high myopia is associated with variations in optic pathway. Measuring anatomical factors can serve as a diagnostic tool and predictor for many neuro-pathologies. Additional population based studies are considered necessary to further investigate the anatomical alternations in myopes.

24 SeSSion iii Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου 208 2:30-3:30 TΕΡΨΙΧΟΡΗ iι Α9 Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΕΠΙΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΙΚΗΣ ΜΕΜΒΡΑΝΗΣ ΣΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΝΕΟΑγγΕΙΑΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΚΗΣ ΕΚΦΥΛΙΣΗΣ ωχρασ ΚΗΛΙΔΑΣ Ανανίκας Κ., Χατζηράλλη Ε., Σταύρακας Π., Δημητρίου Ε., Θεοδοσιάδης Γ., Θεοδοσιάδης Π. Β Πανεπιστημιακή Οφθαλμολογική Κλινική Αθηνών, Αττικό Νοσοκομείο, Αθήνα Σκοπός: Σκοπός της μελέτης ήταν η αξιολόγηση της επίδρασης της παρουσίας επιαμφιβληστροειδικής μεμβράνης σε ασθενείς με νεοαγγειακή ηλικιακή εκφύλιση ωχράς, που έλαβαν θεραπεία με αντι-αγγειογενετικούς (anti-vegf) παράγοντες. Yλικό και μέθοδος: Η μελέτη περιλάμβανε 48 ασθενείς με νεοαγγειακή ηλικιακή εκφύλιση ωχράς κηλίδας. Σε ασθενείς συνυπήρχε επιαμφιβληστροειδική μεμβράνη (Ομάδα Α), ενώ 7 ασθενείς δεν παρουσίαζαν παθήσεις υαλοειδοωχρικής επιφάνειας (Ομάδα Β). Όλοι οι ασθενείς έλαβαν θεραπεία με anti-vegf παράγοντες και μελετήθηκαν ανά μήνα με οπτική τομογραφία συνοχής και μέτρηση οπτικής οξύτητας. Φλουοροαγγειογραφικός έλεγχος έγινε στην αρχική εξέταση (αναφοράς) για την επιβεβαίωση της διάγνωσης και κατά την κρίση του θεράποντος ιατρού στην περίοδο παρακολούθησης. Αποτελέσματα: Η οπτική οξύτητα μετά από ενδοϋαλοειδικές εγχύσεις παρουσίασε βελτίωση και στις δύο ομάδες συγκριτικά με την εξέταση αναφοράς, ενώ δεν υπήρχε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων όσον αφορά στην οπτική οξύτητα στο τέλος του χρόνου παρακολούθησης (p=0.056). Ανατομικά, υπήρχε στατιστικά σημαντική μείωση στο πάχος του αμφιβληστροειδούς και στις δυο ομάδες, χωρίς διαφορά μεταξύ τους (p=0.83). Οι ασθενείς με επιαμφιβληστροειδική μεμβράνη εμφάνισαν υπαμφιβληστροειδικό υγρό και διαταραχή των φωτοϋποδοχέων σε μεγαλύτερο ποσοστό από αυτούς χωρίς μεμβράνη στο τέλος της περιόδου παρακολούθησης, ενώ χρειάστηκαν μεγαλύτερο αριθμό εγχύσεων. Συμπεράσματα: Οι ασθενείς με νεοαγγειακή ηλικιακή εκφύλιση ωχράς κηλίδας και συνυπάρχουσα επιαμφιβληστροειδική μεμβράνη φαίνεται να εμφανίζουν υπαμφιβληστροειδικό υγρό και διαταραχή της στιβάδας των φωτοϋποδοχέων σε μεγαλύτερο ποσοστό σε σχέση με αυτούς που έχουν μόνο ηλικιακή εκφύλιση ωχράς. Οι anti-vegf φαίνεται να παρέχουν ενθαρρυντικά αποτελέσματα και στις δύο ομάδες, αν και χρειάζεται μεγαλύτερος αριθμός εγχύσεων στους ασθενείς που έχουν συνυπάρχουσα επιαμφιβληστροειδική μεμβράνη.

25 SeSSion iv Σάββατο 0 Φεβρουαρίου 208 :30-2:30 TΕΡΨΙΧΟΡΗ iι Α20 successful treatment of bilateral endogenous fungal endophthalmitis Toumanidou V., Kourtis n. 2, Karathanou A. 3, Androudi S. 3 Private Practice, EXPRESS SERVICE, 2 Ophthalmology Clinic, 424 GMH 3 Ophthalmology Clinic, University Hospital of Larissa Aim: To report the dynamic disease course of a case of bilateral endogenous fungal endophthalmitis, which was successfully treated. Material & Methods: Case report. We describe a case of bilateral fungal endogenous endophthalmitis. Results: A 5-year-old male with a history of diabetes mellitus presented with reduced vision in both eyes. He was referred with the diagnosis of bilateral retinal detachment for surgical treatment. Indirect ophthalmoscopy revealed serious vitritis and white macular lesions. The patient reported a history of mycosis in the genital area and a recent history of lithotripsy with the introduction and stay of pigtail. Due to the clinical suspicion of fungal endophthalmitis, the patient underwent bilateral pars plana vitrectomy and intravitreal injection of amphotericin B. Examination of the vitreous sample was negative for fungi, while urine culture was positive for candida. Infectious disease specialist suggested systematically fluconazole to treat fungal infection of the genitals. Follow-up examination revealed recurrence of ocular infection and the patient underwent 4 additional bilateral intraocular injections and systemic administration of amphotericin B. Conclusion: Endogenous endophthalmitis is a rare and severe intraocular infection which can be vision-threatening. If there is clinical suspicion, immediate and repeated treatment is not required, and the addition of cortisone to vitrectomy solutions as opposed to bacterial endophthalmitis should be avoided. 3

26 SeSSion iv Σάββατο 0 Φεβρουαρίου 208 :30-2:30 TΕΡΨΙΧΟΡΗ iι Α20 Επιτυχής αντιμετώπιση αμφοτερόπλευρης ενδογενούς μυκητιακής ενδοφθαλμίτιδας Τουμανίδου Β., Κούρτης Ν. 2, Καραθάνου Α. 3, Ανδρούδη Σ. 3 Οφθαλμολογικό τμήμα Express Service, Θεσσαλονίκη Γ.Σ.Ν.Ε., Θεσσαλονίκη 3 Οφθαλμολογική Κλινική Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Λάρισα Σκοπός: Η παρουσίαση της κλινικής πορείας ενός περιστατικού αμφοτερόπλευρης ενδογενούς μυκητιακής ενδοφθαλμίτιδας, η οποία αντιμετωπίστηκε με επιτυχία. Υλικό & Μέθοδοι: Ενδιαφέρον περιστατικό. Περιγραφή περιστατικού αμφοτερόπλευρης μυκητιασικής ενδογενούς ενδοφθαλμίτιδας. Αποτελέσματα: Άντρας ηλικίας 5 ετών, με ιστορικό σακχαρώδη διαβήτη υπό αγωγή, παρουσίασε μείωση της όρασης σε αμφοτερόπλευρους τους οφθαλμούς. Παραπέμφθηκε με την διάγνωση αμφοτερόπλευρης αποκόλλησης αμφιβηλστροειδή για χειρουργική αντιμετώπιση. Κατά την εξέταση διαπιστώθηκε σοβαρή υαλίτιδα και λευκωπές εστίες στην περιοχή της ωχράς. Κατά την εξέταση του ιστορικού, ο ασθενής ανέφερε ιστορικό μυκητίασης στην γεννητική περιοχή και πρόσφατο ιστορικό λιθοτριψίας με εισαγωγή και παραμονή pigtail. Λόγω της ισχυρής κλινικής υποψίας για μυκητιασική ενδοφθαλμίτιδα, ο ασθενής υποβλήθηκε σε αμφοτερόπλευρη pars plana υαλοειδεκτομή και ενδοϋαλοειδική έγχυση αμφοτερικίνης Β. Η εξέταση του δείγματος υαλοειδούς, ήταν αρνητική για μύκητες, ενώ η καλλιέργεια ούρων ήταν θετική για candida. Ο λοιμοξιολόγος χορήγησε συστηματικά φλουκοναζόλη, προκειμένου να θεραπευθεί η μυκητίαση των γεννητικών οργάνων. Κατά την επανεξέταση, διαπιστώθηκε υποτροπή της οφθαλμικής λοίμωξης και ο ασθενής υποβλήθηκε σε 4 επιπλέον αμφοτερόπλευρες ενέσεις αμφοτερικίνης, ενώ χορηγήθηκε αμφοτερικίνη και συστηματικά. Συμπέρασμα: Η ενδογενής ενδοφθαλμίτιδα είναι μια σπάνια και σοβαρή ενδοφθάλμια μόλυνση, απειλητική για την όραση. Εφόσον υπάρχει κλινική υποψία, δεν απαιτείται άμεση και επαναλαμβανόμενη θεραπεία, ενώ πρέπει να αποφεύγεται απόλυτα η προσθήκη κορτιζόνης στα διαλύματα υαλοειδεκτομής σε αντιδιαστολή με την βακτηριακή ενδοφθαλμίτιδα. 4

27 SeSSion iv Σάββατο 0 Φεβρουαρίου 208 :30-2:30 TΕΡΨΙΧΟΡΗ iι Α2 evaluation of the effectiveness of therapeutic intervention in patients with amd; reading behaviour and eye movement analysis Ktistakis e., Tsilimbaris M.K.,2, Plainis S. Laboratory of Vision and Optics, School of Medicine, University of Crete, Heraklion, Greece 2 Ophthalmology Department, University Hospital of Heraklion, Heraklion, Greece Aim: Reading difficulty is the most common complaint among individuals with decreased vision, especially in patients with foveal/parafoveal scotomas. The main purpose of the study is to evaluate the effectiveness of therapeutic intervention in patients with namd, using a new method, based on eye movement analysis when reading. Material & Methods: A group of naive and relapsed namd patients (age range: years) who would undergo anti- VEGF treatment participated in the study. A group of 0 of participants (age range: years) served as control group. All were native Greek speakers and had similar education level. Both groups were examined at baseline and about 3 months following their first visit. So far, 7 patients and 7 controls have undergone both visits. Visual acuity was assessed using logmar charts. Reading performance was conducted using simple paragraphs of about 40 words each (0.4 logmar print size at 40 cm distance). Eye movements were monitored using an infrared eyetracker (Eye-Link II, SR Research Ltd). Data analysis included computation of reading speed and fixation duration, the number of fixations, and percentage of regressions. Moreover, frequency distributions of fixation durations were analysed with an ex- Gaussian fitting, a convolution of a normal (with μ as the mean) and exponential (with τ as the mean) distribution, linked to visuo-motor vs. cognitive components, respectively. Results: Differences among groups in monocular reading were found to be statistically significant in reading speed (mean difference=94.0 wpm, p<0.0) and in all eye fixation parameters apart from the percentage of regressions and ex-gaussian parameter τ. namd patients showed higher reading speed following treatment (mean difference=33.5 wpm, p=0.0), mainly due to the lower number of fixations (mean difference=0.4 fixations per word, p=0.04). Ex- Gaussian parameter μ was also decreased by 39ms but failed to reach statistical significance (p=0.) while ex-gaussian parameter τ remained stable (mean difference=0.4 ms, p=0.98). Controls showed non statistically significant higher reading speed in the second recording (mean difference=0. wpm, p=0.30). Mean near visual acuity in patients got better by 0.4 logmar after treatment (p=0.05). Near monocular VA in controls showed mean difference of 0.04 logmar (p=0.06). Conclusion: Evaluating reading performance using eye movement analysis seems to form a reliable outcome for better assessing the effectiveness of therapeutic approaches in namd patients. 5

28 SeSSion iv Σάββατο 0 Φεβρουαρίου 208 :30-2:30 TΕΡΨΙΧΟΡΗ iι Α22 ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕ ranibizumab ΣΕ χρονιο ΔΙΑΒΗΤΙΚΟ ΟΙΔΗΜΑ ωχρασ- ΜΕΤΑ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ χρονο ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ Λιάσκα Αλίκη, Παλλαντζάς Θωμάς Οφθαλμολογικό Τμήμα, Γενικό Νοσοκομείο Λαμίας, Λαμία Σκοπός: να παρουσιάσει την εμπειρία μας από την αντιμετώπιση του χρονίου (επίμονου) διαβητικού οιδήματος ωχράς με ranibizumab στο Γενικό Νοσοκομείο Λαμίας, χωρίς τη χρήση εστιακής φωτοπηξίας. Ασθενείς και μέθοδος: αναδρομική μελέτη 6 ασθενών (30 οφθαλμών) με επίμονο διαβητικό οίδημα ωχράς υπό θεραπεία με ranibizumab για διάστημα μεγαλύτερο των τριών ετών. Καταγράφτηκαν διαχρονικά στη διάρκεια της μελέτης η οπτική οξύτητα, το πάχος ωχράς, ο αριθμός και η συχνότητα των ενέσεων. Αποτελέσματα: σταδιακή βελτίωση της οπτικής οξύτητας, του πάχους της ωχράς και μείωση της συχνότητας των ενέσεων στη διάρκεια της μελέτης. Παρατεταμένα ελεγχόμενο οίδημα ωχράς οδήγησε σε επιπλέον βελτίωση της οπτικής οξύτητας σε τέσσερεις ασθενείς (τέσσερεις οφθαλμοί). Συμπέρασμα: η αντιμετώπιση του χρόνιου διαβητικού οιδήματος της ωχράς με ranibizumab έχει ως αποτέλεσμα όχι μόνο τη βελτίωση της οπτικής οξύτητας σε συνάρτηση με τη μείωση του πάχους της ωχράς αλλά και την περαιτέρω βελτίωση της οπτικής οξύτητας με τον παρατεταμένο έλεγχο του οιδήματος της ωχράς. 6

29 SeSSion iv Σάββατο 0 Φεβρουαρίου 208 :30-2:30 TΕΡΨΙΧΟΡΗ iι Α23 real life data of treat and extend regimen with ranibizumab for wet amd at the University eye Clinic of heraklion Blazaki S., Giarmoukakis A., Bontzos G., ioannidi L., Plaka A., Seliniotakis K., Tsakalis n., Tsoulnaras K., Tsilimbaris M. Department of Ophthalmology, University Hospital of Heraklion, Heraklion, Greece Aim: To evaluate the visual and anatomical outcomes of treat and extent (TREX) protocol in patients with wet type of age related macular degeneration (AMD), receiving treatment with ranibizumab. Materials and Methods: Retrospective, clinic-based, non-randomized study. Patients with wet AMD, who were either switched from a pro re nata (PRN) to a TREX regimen or started with ranibizumab treatment following a TREX protocol, were included in the study. Best corrected visual acuity (BCVA), central retinal thickness (CRT), number of injections, duration of treatment and maximum treatment intervals accomplished were analyzed. Results: 4 eyes of 4 patients were included; 3 switched from a PRN regimen to a TREX protocol and 0 eyes followed TREX protocol from the beginning of their treatment. During PRN treatment patients received.6 injections (median:8) in a time period of 6.7 months (median: 4;.6 injections/6months). At baseline, the mean BCVA was 0.36 logarithm of the minimal angle of resolution (logmar) and the mean CRT was μm. Patients were followed for a mean period of 6.8 months (median: 7) after switching to TREX. The mean number of ranibizumab injections was 4. (median: 4; 3. injections/6 months), BCVA was 0.4 logmar and CRT 9.7μm. Maximum TREX treatment interval reached a mean of.6 months (median:.5), while 30% of patients relapsed during their follow up. Patients who started therapy according to the TREX regimen were followed for a mean period of 9.6 months (median; 8). Mean BCVA was 0.39 logmar and mean CRT was 36 μm at baseline that improved to 0.3 logmar and 39.6 μm, respectively. Conclusion: According to our results, switching patients from PRN to a TREX regimen seems to provide better anatomical outcomes, while simultaneously retaining visual acuity. The mean number of injections slightly increased but patients follow up visits decreased, significantly improving the overall daily workload of our department. 7

30 SeSSion iv Σάββατο 0 Φεβρουαρίου 208 :30-2:30 TΕΡΨΙΧΟΡΗ iι Α24 early detection of Choroidal neovascularization with oct angiography in amd patients Riga P., Dastiridou A.,2, Tzetzi D., Brazitikos P. 2nd Ophthalmology Department, Aristotle University of Thessaloniki, Greece 2 Ophthalmology Department, University Hospital of Larissa, Larissa, Greece Aim: To present cases of silent choroidal neovascularization in AMD patients noncorresponding in SD-OCT images and evaluate the possible contribution of this new, non-invasing imaging technique in earlier disease diagnosis. Material & Methods: Observational case series. Results: OCTA depicted different patterns of choroidal flow alterations corresponding to CNV in eyes not presenting with exudative AMD based on SD-OCT criteria at the time of the examination. These included vascularised drusen and flat irregular PEDs. Conclusion: OCTA may detect CNV much earlier in the disease course than SD-OCT, enabling earlier diagnosis and treatment initiation, while possibly paving the way for more targeted and efficient preventive measures. 8

31 SeSSion iv Σάββατο 0 Φεβρουαρίου 208 :30-2:30 TΕΡΨΙΧΟΡΗ iι Α25 oct angiography in Central serous Chorioretinopathy; QUantitatiVe and QUalitatiVe data Riga P., Dastiridou P.,2, Tsiampali H., Samouilidou M., Tzetzi D., Brazitikos P. 2nd Ophthalmology Department, Aristotle University of Thessaloniki, Greece 2 Ophthalmology Department, University Hospital of Larissa, Larissa, Greece Aim: To describe the qualitative and quantitative characteristics of Central Serous Chorioretinopathy(CSC) as imaged in OCT Angiography in both the acute and chronic form of the disease. The possible contribution of this new, noninvasing imaging technique in our better understanding of the pathophysiology of the Pachychoroid Spectrum of diseases is explored. Material & Methods: Prospective cross-sectional case series; Ten eyes of ten consequetive patients diagnosed with acute or chronic CSC were compared with ten unaffected fellow eyes and ten eyes of 5 healthy subjects. All subjects underwent SD-OCT Angiography in order to evaluate the choroidal vascular flow area of the CC as well as the deeper choroidal layers. Color fundus photography, Fundus Autofluorescence(FAF) and Fluorescein Angiography(FA) images were also obtained from CSC eyes. Results: The CC flow area of CSC eyes was significantly lower than the unaffected fellow eyes and the control eyes. In one case choroidal neovascularization(cnv) was detected in OCT Angiography, a finding not confirmed by FA. Irregular areas of decreased and increased flow with variable characteristics at the level of the CC were depicted in CSC eyes, representing significant and various alterations in choroidal microvasculature. Conclusion: The presumed alterations in choroidal flow as a key factor to the pathophysiology of CSC and the rest of the pachychoroidal diseases are supported by OCT Angiography. Reduced blood perfusion of the choroid may induce a compensatory mechanism involving vessel dilation and hyperperfusion, eventually leading to leakage. 9

32 SeSSion iv Σάββατο 0 Φεβρουαρίου 208 :30-2:30 TΕΡΨΙΧΟΡΗ iι Α26 the great imitator: ocular syphilis presenting as retinal ishemia Toumanidou V., Karathanou A. 2, Kourtis n. 3, Androudi S. 3 Private Practice, EXPRESS SERVICE, 2 Ophthalmology Clinic, University Hospital of Larissa, 3 Ophthalmology Clinic, 424 GMH Aim: Syphilis is often known as the «Great Imitator». Ocular syphilis is particularly challenging to diagnose as it presents similarly to other ocular conditions such as retinal ischemia. Material & Methods: Case report of a patient with bilateral ocular syphilis misdiagnosed as retinal ischemia. Comprehensive systemic and ocular examinations performed. Results: A 58-year-old man presented with progressively worsening bilateral vision loss for days in the emergency hospital. The condition was attributed to potential neuritis and for this reason the patient was hospitalized in a neurological clinic, where he underwent various hematological and imaging tests as well as cortisone treatment. After a slight improvement in visual acuity patient was diagnosed with ischemic retinopathy due to moderate to severe diabetic retinopathy. Patient presented after a month in our center with posterior placoid chorioretinitis and vitreous inflammation associated with chancre of the tongue, genital sores and hearing loss. Syphilitic uveitis was suspected and general blood examination revealed a positive rapid plasma regain syphilis serology test result, positive results for Treponema pallidum antibodies, and positive results for fluorescent treponemal antibody absorption immunoglobulin M antibodies. Cortisone ceased and treatment with intravenous penicillin was promptly initiated. Conclusion: Syphilis can be presented initially as ocular uveitis without obvious systemic manifestation. Ophthalmologists play an important role in the early diagnosis and treatment of syphilis.this locally destructive ocular inflammation with the potential for severe systemic complications is curable with treatment and should have the highest priority for prompt recognition and treatment. Although visual prognosis of ocular syphilis is generally good, severe, irreversible vision loss has been reported, mostly due to delays in presentation. Awareness of the multiple manifestations of ocular syphilis is the key to early detection of the disease. 30

33 SeSSion iv Σάββατο 0 Φεβρουαρίου 208 :30-2:30 TΕΡΨΙΧΟΡΗ iι Ο μεγάλος μιμητής: Οφθαλμική σύφιλη εμφανιζόμενη ως ισχαιμία του αμφιβληστροειδούς Α26 Τουμανίδου Β., Καραθάνου Α. 2, Κούρτης Ν. 3, Ανδρούδη Σ. 2 Οφθαλμολογικό τμήμα Express Service, Θεσσαλονίκη 2 Οφθαλμολογική Κλινική Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Λάρισα Γ.Σ.Ν.Ε., Θεσσαλονίκη Σκοπός: Η σύφιλη είναι συχνά γνωστή ως «Μεγάλος μιμητής. Η οφθαλμική σύφιλη είναι διαγνωστική πρόκληση καθώς παρουσιάζει άτυπες εμφανίσεις όπως η ισχαιμία του αμφιβληστροειδούς. Υλικό & Μέθοδοι: Άνδρας 58-ετών προσήλθε στα επείγοντα νοσοκομείου αιτιώμενος προοδευτική έκπτωση της όρασης από ημέρου. Η κατάσταση αποδώθηκε σε πιθανή νευρίτιδα και για τον λόγο αυτό νοσηλεύτηκε στη νευρολογική κλινική όπου υποβλήθηκε σε διάφορες αιματολογικές και απεικονιστικές εξετάσεις καθώς και σε θεραπεία με χορήγηση κορτιζόνης. Μετά από ελαφρά βελτίωση της οπτικής οξύτητας, ο ασθενής διαγνώστηκε με ισχαιμική αμφιβληστροειδοπάθεια λόγω μέτριας έως σοβαρής διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας. Ο ασθενής παρουσιάστηκε μετά από ένα μήνα στο κέντρο μας με οπίσθια πλακώδη χοριοαμφιβληστροειδίτιδα και υαλίτιδα. Η ιδιάζουσα μορφή της γλώσσας που παρέπεμπε σε συφιλιδικό έλκος, οι πληγές των γεννητικών οργάνων και η απώλεια ακοής έθεσαν την υποψία της οφθαλμικής σύφιλης. Για το λόγο αυτό δώθηκαν οι εξετάσεις VDRL, FTA-ABS, RPR και TPHA τα αποτελέσματα των οποίων ήταν θετικά σε υψηλούς τίτλους. Έγινε διακοπή της κορτιζόνης και έναρξη θεραπείας με κρυσταλλική πενικιλλίνη. Συμπέρασμα: Η σύφιλη μπορεί να παρουσιαστεί αρχικά ως οφθαλμική ραγοειδίτιδα χωρίς εμφανή συστηματική εκδήλωση. Ο οφθαλμίατρος μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία της σύφιλης. Η σοβαρή αυτή οφθαλμική πάθηση με τις σοβαρές συστηματικές επιπλοκές είναι αντιμετωπίσημη με την έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία. Αν και η οπτική οξύτητα μπορεί πλήρως να αποκατασταθεί με τη θεραπεία, έχουν αναφερθεί μη αναστρέψιμες βλάβες λόγω καθυστερημένης διάγνωσης κυρίως. Η επίγνωση των πολλαπλών εκδηλώσεων της οφθαλμικής σύφιλης είναι το κλειδί για την έγκαιρη διάγνωση της νόσου. 3

34 SeSSion V Σάββατο 0 Φεβρουαρίου 208 3:00-4:00 TΕΡΨΙΧΟΡΗ iι Α27 macular Changes in retinal thickness after retinal detachment surgery Petousis V., Feras J.,Duguid G.,2, Zakir R.,2 Western Eye Hospital, Imperial College Healthcare NHS Trust, London, UK 2 Imperial College, London, UK Purpose: To report on the structural and macular thickness changes occurring after successful treatment for macula on and macula off retinal detachment (RD). Setting/Venue: A retrospective, observational series of 8 patients. Patients and Methods: Sixty-one % ( eyes) had a macula off and 39% (7 eyes) a macula on RD. The affected and the fellow eye were examined with optical coherence tomography (OCT) scan 4 to 8 weeks after surgery and central macular thickness (CMT), Henle s fibre layer and outer nuclear layer (HFL+ONL) thickness, photoreceptor layer (PL) thickness, photoreceptor inner segment (IS) length, photoreceptor outer segment (OS) length were measured. A oneway analysis of variance (ANOVA) was used for CMT, HNF+ONL, PL, IS, OS ratios of the affected:fellow eye thickness, with macular status and the use of heavy liquid independent variables. Results: The mean postoperative visual acuity was 0/60 and 0/0 for eyes with a macula off and macula on RD, respectively. Regarding macular status the affected:fellow eye ratios for CMT (p =0.000 ), CMA (p=0.06), PL (p=0.04, IS (p=0.000) and OS (p=0.0) proved significantly different when comparing macula off to macula on RDs. That was not the case for HFL+ONL thickness (p=0.37). Heavy liquid did not seem to have any significant effect on retinal thickness. Conclusions: The thickness ratio for different retinal layers of an RD affected eye to its fellow eye indicates retinal atrophy. It shows that RDs involving the macula mainly affect the CMT and outer retina thickness sparing the inner retina. The intraoperative use of heavy liquid does not seem to affect retinal thickness. 3

35 SeSSion V Σάββατο 0 Φεβρουαρίου 208 3:00-4:00 TΕΡΨΙΧΟΡΗ iι Α28 3d χειρουργικη ΟΦΘΑΛΜΟΥ: ΚΛΙΝΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕγγΙΣΗ Σαλβάνος Παναγιώτης Department of Ophthalmology, Drammen Hospital, Vestre Viken Hospital Trust, Drammen, Norway Σκοπός: Η αξιολόγηση ενός σύγχρονου 3D συστήματος στη χειρουργική αμφιβληστροειδούς και καταρράκτη έναντι της κλασικής χειρουργικής τεχνικής. Υλικό & Μέθοδος: Όλοι οι ασθενείς που χειρουργήθηκαν στο Τμήμα Αμφιβληστροειδούς στο Οφθαλμολογικό τμήμα του Νοσοκομείου Ντράμμεν, Νορβηγία, σε μία περίοδο πέντε μηνών συμπεριελήφθησαν στη μελέτη. Τα χειρουργεία περιελάμβαναν 5G ή 7G υαλοειδεκτομή, υαλοειδεκτομή σε συνδυασμό με φακοθρυψία και ένθεση ενδοφακού, ένθεση σκληρικού μοσχεύματος, ή μόνο φακοθρυψία με ένθεση ενδοφακού. Όλα τα χειρουργεία πραγματοποιήθηκαν με το Constellation vitrectomy system (Alcon). Το 3D χειρουργικό σύστημα (Ngenuity 3D visualization system, Alcon) χρησιμοποιήθηκε καθ όλη τη διάρκεια του χειρουργείου σε όλες τις επεμβάσεις. Στους παράγοντες που μελετήθηκαν συμπεριελήφθησαν: η καμπύλη εκμάθησης στα χειρουργεία προσθίου και οπισθίου ημιμορίου, η χειρουργική ευκολία και η μείωση της καταπόνησης της σπονδυλικής στήλης για το χειρουργό, η χρήση μειωμένου ενδοφωτισμού και διαφορετικών χρωματικών φίλτρων, η δυνατότητα παρακολούθησης της ακριβούς εικόνας που βλέπει ο χειρουργός από τους εξειδικευόμενους και το νοσηλευτικό προσωπικό, η δυνατότητα ταυτόχρονης προβολής παρακλινικών εξετάσεων και ο χειρουργικός χρόνος. Αποτελέσματα: Συνολικά συμπεριελήφθησαν 5 χειρουργεία στην παρούσα μελέτη. Οι παθήσεις που αντιμετωπίστηκαν κάλυπταν όλο το χειρουργικό φάσμα των χειρουργείων αμφιβληστροειδούς και καταρράκτη. Τα αποτελέσματα της εμπειρίας μας με το 3D σύστημα ήταν θετικά όσον αφορά στην καμπύλη εκμάθησης, τη μείωση της καταπόνησης της σπονδυλικής στήλης, καθώς και τη χρήση σημαντικά μειωμένου ενδοφωτισμού. Η δυνατότητα ταυτόχρονης παρακολούθησης της εικόνας βρέθηκε να αυξάνει τη συνοχή της χειρουργικής ομάδας, την εκπαίδευση και την ενεργό συμμετοχή της. Τα διαφορετικά χρωματικά φίλτρα δεν βρέθηκαν να προσφέρουν κάποιο σημαντικό πλεονέκτημα, ο δε χειρουργικός χρόνος δεν φάνηκε να επηρεάζεται. Η ταυτόχρονη παρακολούθηση της οθόνης από τον πρώτο βοηθό είναι δύσκολη, η χρήση των 3D γυαλιών δυσχεραίνει χειρουργούς που ήδη χρησιμοποιούν γυαλιά και η κάμερα έχει περιορισμούς όσον αφορά στην υπερ- και υπο-έκθεση στο φως. Η ευκρίνεια κατά τη διάρκεια της φακοθρυψίας είναι κατά τι κατώτερη σε σχέση με το μικροσκόπιο. Το σύστημα δεν παρέχει δυνατότητα ταυτόχρονης προβολής παρακλινικών εξετάσεων ή ενσωμάτωσης συστήματος τορικού ενδοφακού. Το κόστος είναι ένας παράγοντας που πρέπει να συνεκτιμηθεί. Συμπεράσματα: Η ενσωμάτωση των τεχνολογικών εξελίξεων είναι απαραίτητη στην καθημερινή χειρουργική πρακτική. Τα 3D χειρουργικά συστήματα προσφέρουν μια καινοτόμο προσέγγιση. Επιπλέον μελέτες απαιτούνται για την αντικειμενική αξιολόγησή τους. 33

36 SeSSion V Σάββατο 0 Φεβρουαρίου 208 3:00-4:00 TΕΡΨΙΧΟΡΗ iι 3d ophthalmic surgery: a CritiCal approach Salvanos Panagiotis Department of Ophthalmology, Drammen Hospital, Vestre Viken Hospital Trust, Drammen, Norway Α28 Aim: To evaluate a novel 3D visualization system in vitreoretinal and cataract surgery versus the ocular-based surgical technique. Material & Methods: In this study we included all patients operated upon at the Vitreoretinal Section, Department of Ophthalmology, Drammen Hospital, Norway during a five-month period. Surgery was performed with 5G or 7G pars plana vitrectomy, phacovitrectomy with simultaneous intraocular lens (IOL) implantation, scleral buckling, or phacoemulsification with IOL implantation alone. All surgeries were performed with the Constellation vitrectomy system (Alcon). The Ngenuity 3D visualization system (Alcon) was used during all procedures. Factors evaluated included the learning curve in the utilization of the camera system in both anterior and posterior segment surgery, surgical ease and reduction of back strain for the surgeon, the use of reduced endoillumination intensity, the use of various color filters, the possibility for simultaneous observation of the surgical field by all members of the surgical team, the projection possibility of ancillary tests during surgery, and surgical duration. Results: A total of 5 operations were included in the present study. Treated pathology included all the spectrum of vitreoretinal disease and cataract types. The 3D visualization system scored positively in regards to learning curve, reduction of back strain, and significantly reduced illumination. Simultaneous view by the surgical team was found to increase team coherence, learning and employee engagement. Color filters were not found to offer a significant advantage, whilst the surgical time did seem to be prolonged by the use of the system. Simultaneous view of the screen by the surgical assistant can be ergonomically challenging, use of 3D glasses is difficult for surgeons that use spectacle correction, and the camera was found to have limitations in regards to light exposure. View during cataract surgery was found to be somewhat inferior to that of the microscope. The system does not offer the possibility of projection of ancillary tests or integrating a toric IOL centration system. The economic cost is a factor that needs to be appreciated. Conclusion: The integration of modern technological developments is essential in daily surgical practice. 3D surgical viewing systems offer a novel approach to surgery. Further research is warranted for these novel approaches. 34

37 SeSSion V Σάββατο 0 Φεβρουαρίου 208 3:00-4:00 TΕΡΨΙΧΟΡΗ iι Α29 tips, tricks ΚΑΙ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΥΑΛΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗΣ 27g Αναστασιλάκης Κ. MD, PhD, Μουργελά Α., MD, Κεραμίδας Ι., MD, Κανιούρας Δ., MD, Μόσχου Κ., MD Τμήμα Χειρουργικής Υαλοειδούς- Αμφιβληστροειδούς, Μονάδα Ημερήσιας Νοσηλείας Diathlasis, Θεσσαλονίκη, Ελλάδα Σκοπός: Η παρουσίαση των πλεονεκτημάτων και των τροποποιήσεων τεχνικής της υαλοειδεκτομής 7g σε μια ποικιλία περιστατικών χειρουργικής αμφιβληστροειδούς. Μέθοδοι: Ασθενείς με επιωχρική μεμβράνη, αποκόλληση αμφιβληστροειδούς και παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια με αιμορραγία υαλοειδούς και ελκτικές αποκολλήσεις υποβλήθηκαν σε υαλοειδεκτομή 7g. Παρουσιάζουμε τις τροποποιήσεις τεχνικής, τις λύσεις σε διάφορες δυσκολίες και προβλήματα, και τα πλεονεκτήματα της υαλοειδεκτομής 7g. Αποτελέσματα: Η μετεγχειρητική οπτική οξύτητα βελτιώθηκε σημαντικά σε όλους τους ασθενείς. Ανατομική αποκατάσταση επιτεύχθηκε σε όλες τις περιπτώσεις. Συμπεράσματα: Η υαλοειδεκτομή 7g παρέχει ικανοποιητικά αποτελέσματα σε ένα ευρύ φάσμα περιστατικών χειρουργικής αμφιβληστροειδούς και επιδεικνύει σημαντικά πλεονεκτήματα στην μετεγχειρητική πορεία των ασθενών. 35

38 SeSSion V Σάββατο 0 Φεβρουαρίου 208 3:00-4:00 TΕΡΨΙΧΟΡΗ iι Α30 retinal detachment; the role of neuroprotection Pavlina Tsoka, Miltiadis K. Tsilimbaris Laboratory of Optics and Vision, Department of Ophthalmology, University of Crete, Heraklion, Greece During Retinal Detachment (RD), photoreceptors are physically separated from the underlying supporting nourishing tissue, the retinal pigment epithelium (RPE). This separation activates a signaling cascade that culminates in photoreceptor cell death mediated by significant cross talk between different cell death pathways. Following retinal detachment, there is a tremendous increase in infiltrating inflammatory cells into the subretinal space as well as proliferation and hypertrophy of Müller cells and astrocytes. The photoreceptor cell loss that ensues results in suboptimal visual outcome for many patients although therapeutic strategies have been improved. Neuroprotective approaches have been extensively studied in experimental models of retinopathies with encouraging results in photoreceptors survival, however, thus far all studies that have been evolved to clinical trials have failed, perhaps because their primary focus was on blocking apoptosis, what was believed to be the major cell death pathway in RD. Currently, accumulative evidence show that simultaneous blocking of more than one cell death pathways, regulating autophagy and application of neurotrophic factors can significantly prevent photoreceptor loss and modulate inflammation and gliosis towards a neuroprotective rather than detrimental state. Although these new therapeutic targets have not yet been tested in humans, the results from several animal models are particularly promising based on repetition and efficacy. Mechanisms that can enhance photoreceptor survival while they are still detached from the RPE could be particularly beneficial for many diseases that involve RD. 36

39 SeSSion V Σάββατο 0 Φεβρουαρίου 208 3:00-4:00 TΕΡΨΙΧΟΡΗ iι Α3 Αντιμετώπιση μυωπικής ωχρικής σχίσης Γεωργιάδου Μ., Αναστασιλάκης Κ. Κεραμιδάς Ι., Κανιούρας Δ., Μόσχου Κ. Μονάδα Ημερήσια Νοσηλείας Diathlasis Σκοπός: Ανάδειξη της τεχνικής που χρησιμοποιήθηκε για την αντιμετώπιση της μυωπικής σχίσης σε ασθενή 40 ετών με υψηλή μυωπία (.75 dpt), καθώς και την σημαντική λειτουργική και ανατομική βελτίωση της ωχράς. Μέθοδος: Ο ασθενής 40 ετών παρουσιάστηκε αιτιώμενος μείωση της όρασης και μεταμορφοψία. Ο έλεγχος πραγματοποιήθηκε με βιομικροσκόπηση και με τομογραφία οπτικής συνοχής (OCT). Αντιμετωπίστηκε με υαλοειδεκτομή, αφαίρεση της έσω αφοριστικής μεμβράνης (ILM), ανταλλαγής υγρού με αέρα και αέρα με αέριο SF6 0% καθώς και σε συνδυασμό με αντικατάσταση του κρυσταλλοειδούς φακού με ενδοφακό (clear lens extraction). Αποτελέσματα: Σταθεροποίηση και βελτίωση της οπτικής οξύτητας (Ο.Ο 4/0 από /0 με -,75/-,50x05), μείωση της μεταμορφοψίας και αποκατάσταση ανατομίας της ωχράς. Συμπέρασμα: Η αντιμετώπιση της μυωπικής ωχρικής σχίσης με υαλοειδεκτομή και αφαίρεση της έσω αφοριστικής μεμβράνης μπορεί να μας παρέχει καλά ανατομικά και λειτουργικά αποτελέσματα σε επιλεγμένα περιστατικά. 37

40 SeSSion VΙ Σάββατο 0 Φεβρουαρίου 208 5:00-6:00 TΕΡΨΙΧΟΡΗ iι Α32 oct αγγειογραφία με τη χρήση swept source oct σε διαβητικούς ασθενείς Διαμαντή Ρ.Α., Καρκάνης Γ., Λυγερός Μ., Χατζηπαναγιώτου Λ., Τσιμπίδας Δ., Καπράλος Δ., Μπεμπής Σ., Μπαξεβανάκης Α., Κυροδήμος Δ., Τυλιγάδη Α., Τζίμας Α., Βουδούρη Α., Δατσέρης Ι. ΟΜΜΑ Οφθαλμολογικό Ινστιτούτο Αθηνών Σκοπός: Η εκτίμηση της τριχοειδικής άρδευσης της ωχράς σε διαβητικού ασθενείς. Μέθοδοι: 80 οφθαλμοί διαβητικών ασθενών συμπεριελήφθησαν σε αυτή τη μελέτη. Το ηλικιακό εύρος από 5-65 έτη. Όλοι οι ασθενείς ήταν διεγνωσμένοι πάνω από 0 έτη. 0 οφθαλμοί χωρίς εμφανείς διαβητικές αμφιβληστροειδικές αλλοιώσεις 0 οφθαλμοί με εστιακό οίδημα της ωχράς και κεντρικό πάχος στην ωχρά λιγότερο από 300 microns. 0 οφθαλμοί με διάχυτο οίδημα της ωχράς και κεντρικό πάχος στην ωχρά περισσότερο από 400 microns. 0 οφθαλμοί με κυστοειδές οίδημα της ωχράς μεγαλύτερο από 400 microns. Χρησιμοποιήθηκε το τάδε OCTA και έγιναν 3D τομές και γραμμικές τομές για την εκτίμηση του πάχουςκαι της μορφολογίας της ωχράς. Έγινε OCT αγγειογραφία 6x6 mm. Αποτελέσματα: οφθαλμοί (από τους 0 οφθαλμούς χωρίς διαβητικές αμφιβληστροειδικές αλλοιώσεις) 60% καταγράφηκε διαφόρου βαθμού ισχαιμία της ωχράς. 5 οφθαλμοί (από τους 0 με εστιακό οίδημα) 75% κατέδειξε εντομές στη FAZ με μικροανευρυσμάτια 8 οφθαλμοί (από τους 0 με διάχυτο οίδημα) 40 % κατέδειξε διάσπαρτες εστίες τριχοειδικής ισχαιμίας στο εν τω βάθει αμφιβληστροειδικό αγγειακό δίκτυο και όχι στο επιπολής με ή χωρίς εντομές στη FAZ. 0 οφθαλμοί (από τους 0 με CME) 00% κατέδειξαν μέτρια-σοβαρή ισχαιμία της ωχράς με ακανόνιστα όρια και μεγεθυσμένη FAZ στο επιπολής και το εν τω βάθει αμφιβληστροειδικό αγγειακό δίκτυο ακόμα και με ακανόνιστες υποανακλαστικές περιοχές εντός της ομοιογένειας του τριχοειδικού δικτύου. Συμπέρασμα: Η τριχοειδική άρδευση της ωχράς είναι ένας δείκτης πρόγνωσης της όρασης. Η μη επεμβατική εξέταση της OCTA είναι ένα επιπλέον εργαλείο στην ακριβή εκτίμηση της ωχράς σε διαβητικούς ασθενείς μία και μπορεί να οριοθετήσει την φυσιολογική τριχοειδική άρδευση σε όλα τα στρώματα του αμφιβληστροειδούς, που στην απλή φλουοροαγγειογραφία μπορεί να κρύβεται από το οίδημα της ωχράς. 38

41 SeSSion VΙ Σάββατο 0 Φεβρουαρίου 208 5:00-6:00 TΕΡΨΙΧΟΡΗ iι Α33 ssocta για ΤΗ ΔΙΑγΝωΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟyΘΗΣΗ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ ΣΕ pcv ΚΑΙ CnV Χαιδούλης Σ., Διαμαντή Ρ.Α., Χατζηπαναγιώτου Λ., Δημάκη Α., Κουτρούλη Ε., Τσιμπίδας Δ., Λυγερός Μ., Καπράλος Δ., Μπαξεβανάκης Α., Μελισουργάκη Μ., Κότσιρας Ι., Δατσέρης Ι. ΟΜΜΑ Οφθαλμολογικό Ινστιτούτο Αθηνών Σκοπός: Να περιγράψουμε τα ευρήματα στο SSOCTA σε οφθαλμούς με PCV και CNV πριν και μετά τη θεραπεία. Μέθοδοι: Έγινε εκτίμηση με OCTA, φλουοροαγγειογραφία (FA), αγγειογραφία με ινδοκυανίνη (ICG) και OCT σε ασθενείς με τυπική ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς (AMD) ή πολυποειδόμορφη χοριοειδική αγγειοπάθεια (PCV). Η διάγνωση στον πάσχοντα οφθαλμό έγινε με φλουοροαγγειογραφία (FA) και αγγειογραφία με ινδοκυανίνη (ICG). Οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε θεραπεία με συνδυασμό φωτοδυναμικής θεραπείας χαμηλής ενέργειας (PDT-LF) με anti-vegf ή σε μονοθεραπεία με anti-vegf. Έγινε εκτίμηση των αλλαγών στο OCT-A με τη χρήση τομών στον έξω αμφιβληστροειδή, το επίπεδο των χοριοτριχοειδών και τον εν τω βάθει χοριοειδή. Αποτελέσματα: Βασιζόμενοι στο OCTA, έγινε ανίχνευση σήματος ροής εντός αγγειακού δικτύου στα περισσότερα μάτια (8, % με CNV, 77.8% με PCV), όμως μόνο στο 40,4% έγινε καταγραφή υπερανακλαστικής εστίας σύστοιχα με τους πολύποδες στο OCTA. Στο % των ασθενών καταγράφηκε με τη βοήθεια ICG και OCTA, νεοαγγείωση μη εξιδρωματικού τύπου στα δεύτερα μάτια τους. Στον 3ο μήνα μετά την θεραπευτική αγωγή, η μέση BCVA βελτιώθηκε 6,5 γράμματα στην ομάδα με τη συνδυαστική θεραπεία και 7 γράμματα στη μονοθεραπεία με anti-vegf. Η βελτίωση της όρασης συνοδευόταν από βελτίωση της αρχιτεκτονικής δομής του αμφιβληστροειδούς στο OCT (84,6% στην ομάδα με τη συνδυαστική θεραπεία και 77,8 % στη μονοθεραπεία). Το σήμα ροής εντός του παθολογικού αγγειακού δικτύου ελαττώθηκε στην πλειοψηφία των οφθαλμών, και μάλιστα περισσότερο στη συδυαστικής θεραπεία (76,9%) εν συγκρίσει με τη μονοθεραπεία (44,4%). Υπολειπόμενο σήμα ροής καταγράφηκε στην πλειοψηφία των οφθαλμών (84,6% μετά τη συνδυαστική θεραπεία και 00% μετά από τρεις μηνιαίες εγχύσεις anti-vegf), αν και πάνω από τα μισά μάτια δεν εμφάνιζαν υγρό στο OCT. Στους 3 μήνες μετά τη συνδυαστική θεραπεία παρατηρήθηκε ελάττωση ροής στα χοριοτριχοειδή στο 30,8% και στο επίπεδο του Haller στο 53,8%. Αυτές οι αλλαγές δεν ανιχνεύθηκαν μετά από τη μονοθεραπεία. Συμπεράσματα: Η OCTA είναι αποτελεσματική στην ανίχνευση αγγειακού δικτύου, αλλά είναι κατώτερη από την ICGA στην ανίχνευση πολυπόδων. Αν και η συνδυαστική θεραπεία και η μονοθεραπεία επέφεραν ικανοποιητική κλινική ανταπόκριση, υπάρχουν δομικές διαφορές, οι οποίες ανιχνεύονται με την OCTA. Συγκριτικάμε τη μονοθεραπεία με anti- VEGF, η φωτοδυναμική θεραπεία χαμηλής ενέργειας (PDT-LF) έχει πιο μακροχρόνιο αποτέλεσμα στην απόφραξη του νεοαγγειακού δικτύου και ίσως είναι πιο αποτελεσματική στη διαχείριση των πεπαχυσμένων αγγείων, ωστόσο δεν αποκλείεται να υποβάλει σε μεγαλύτερο κίνδυνο βλάβης τα χοριοτριχοειδή. 39

42 SeSSion VΙ Σάββατο 0 Φεβρουαρίου 208 5:00-6:00 TΕΡΨΙΧΟΡΗ iι Α34 grading of diabetic retinopathy in all new diabetic patients referred to the retinal CliniC of a tertiary UniVersity hospital Papadopoulou eirini, Panagiotou S. evangelia, Polydari Foteini, Koltsida Vaia, Papathomas Thomas, Giannopoulos Theodoros, Topouzis Fotis st Department of Ophthalmology, AHEPA Hospital, Aristotle University of Thessaloniki, Thessaloniki, Greece Aim: To describe the grading of diabetic retinopathy of all new patients referred to a retina specialists outpatient clinic at a tertiary hospital in Thessaloniki Greece. Material and Methods: Retrospective review of clinical files of all diabetic patients referred to the diabetic retinopathy clinic at AHEPA University hospital from the st of January 07 until the nd of December 07. Results: Retina specialists saw 47 new diabetic patients during the study period, with a mean age of 70.4 years (range: 7 to 9 years). Two hundred and thirty patients (48.7%) had no diabetic retinopathy, 54 (.4%) had mild nonproliferative diabetic retinopathy (NPDR), 6 (3.%) had moderate NPDR, 8 (5.9%) had severe NPDR, 6 (.9%) had Proliferative Diabetic Retinopathy(PDR), 3 (6.8%) had treated PDR and 6 (.3%) were not appropriately documented. Seventy one patients (5%) showed diabetic macular oedema in at least one eye. Conclusions: Excessively high numbers of patients with no diabetic retinopathy and mild NPDR were referred to a tertiary center. Lack of diabetic retinopathy community screening results in increased hospital workload and waste of resources. 40

43 SeSSion VΙ Σάββατο 0 Φεβρουαρίου 208 5:00-6:00 TΕΡΨΙΧΟΡΗ iι Α35 iluvien: Δεδομένα από 3ετή χρήση σε διαβητικό οίδημα ωχράς στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Birmingham (UK) Koinonas Theodoros, Stathakis e., Tsaloumas M., Kidess A. Ophthalmology Department, Queen Elizabeth Hospital, University Hospitals Birmingham NHSFT Σκοπός: Η μελέτη των αποτελεσμάτων της 3 ετούς χρήσεως του ILUVIEN (Fluocinolone acetonide) ] 0.9mg σε ψευδοφακικούς ασθενείς με διαβητικό οίδημα ωχράς, ανθεκτικό σε άλλες θεραπευτικές μεθόδους. Μέθοδοι: Η μελέτη είναι μονοκεντρική και αναδρομική και ερευνά τα αποτελέσματα χρήσεως του iluvien σε ψευδοφακικούς ασθενείς με διαβητικό οίδημα ωχράς ανθεκτικό στη συμβατική θεραπεία στο Queen Elizabeth hospital, University Hospitals Birmingham NHSFT του Ηνωμένου Βασιλείου. Οι ασθενείς παρακολουθήκαν σε βάθος τριετίας (μεταξύ Ιανουαρίου 04 και Μαρτίου 06). Τα δεδομένα που συλλέχθηκαν ήταν: η οπτική οξύτητα (logmar) προ και μετά από θεραπεία, το μέγιστο πάχος της ωχράς, το μέσο κεντρικό πάχος του αμφιβληστροειδούς (στα 4 υποπεδία), το πάχος του κεντρικού βοθρίου(μm), ο αριθμός των ασθενών χωρίς οίδημα μετά απο 3 έτη θεραπείας, οι ενδιάμεσες εγχύσεις anti-vegf και σε πόσους μήνες μετα την θεραπεία με iluvien χρειάστηκαν, καθώς και οι επιπλοκές. Τα στοιχεία αυτά συνελλέχθηκαν κατα τις εξής χρονικές περιόδους: πριν τη θεραπεία με iluvien, τον πρώτο, δεύτερο και τρίτο χρόνο μετά την θεραπεία. Όλα τα δεδομένα περιέλαβαν μόνον ασθενείς, για τους οποίους υπήρχαν στοίχεια απο την τακτική παρακολούθησή τους και τα 3 έτη. Αποτελέσματα: Συνολικά 37 οφθαλμοί (33 ασθενείς ) αντομετωπίσθηκαν με ILUVIEN, μεταξύ Ιανουαρίου 04 και Μαρτίου οφθαλμοί αποκλείσθηκαν λόγω διαγνώσεως διαφορετικής του διαβητικού οιδήματος ωχράς μετά την έγχυση του ILUVIEN. Η αναλογία γυναικών: ανδρών ήταν 6:7, Δεξιού:Αριστερού οφθαλμού 9:4 και η μέση ηλικία: 69, έτη (κυμαινόμενη μεταξύ 44 και 90). Το 97% των ασθενών (3/33) ήταν ψευδοφακικοί με μέση αρχική οπτική οξύτητα: 0,77 (logmar). Δυο ασθενείς (4 οφθαλμοί) διέκοψαν την παρακολούθηση τους (ένας απεβίωσε λόγω πνευμονίας και ένας δίεκοψε αυτοβούλως την παρακολούθηση του). Σε 3 οφθαλμούς ( ασθενείς) έγινε έγχυση ILUVIEN μετά από αποτυχημένη θεραπεία με laser και οχι με anti-vegf, λόγω αντενδείξεως χρήσεως anti-vegf (πρόσφατο ΑΕΕ/ έμφραγμα μυοκαρδίου). Κανείς ασθενής δεν είχε υποβληθεί σε υαλοειδεκτομή. Πλήρη δεδομένα ήταν διαθέσιμα για 9 ασθενείς το ο έτος, 0 το ο και 6 ασθενείς το 3 ο έτος. Πάχος αμφιβληστροειδούς Το μέσο κεντικό πάχος αμφιβληστροειδούς και το μέγιστο πάχος αμφιβληστροειδούς προ του ILUVIEN και, και 3 έτη μετά τη χορήγηση ILUVIEN καταγράφεται στον πίνακα. Παρατηρήθηκε μια μέση μείωση τόσο του μεγίστου όσο και του μέσου πάχους αμφιβληστροειδούς κατά 80-00μ καθ όλην τη διάρκεια της μελέτης. Στο 50% των περιπτώσεων το διαβητικό οίδημα της ωχράς υποχώρησε πλήρως στα 3 έτη (n=3) p<0.05. Οπτική οξύτητα Η εξέλιξη της οπτικής οξύτητος παρουσιάζεται στον πίνακα. Τον ο χρόνο παρατηρήθηκε αύξηση της οπτικής οξύτητος κατα 6 logmar γράμματα (σε σχέση με προ της θεραπείας με iluvien), το δεύτερο έτος 6,5 και το 3 ο έτος 8,5 γράμματα. Επι όσων ασθενών υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεια και για τα 3 έτη, το 50% εμφάνισε >5 γράμματα βελτίωση της οπτικής τους οξυτητος κατά το 3 ο έτος σε σύγκριση με την αρχική οπτική οξύτητα. Κατά τη διάρκεια της μελέτης ασθενείς ( οφθαλμοί) εμφάνισαν ενδοφθάλμια πίεση >7mmHg μετά την έγχυση ILUVIEN, τον ο και 6 ο μήμα αντιστοίχως. Η υπερτονία αυτη αντιμετωπίσθηκε μόνον με τοπική θεραπεία. Εξ αυτών των ασθενών, ένας είχε ιστορικό οφθαλμικής υπερτονίας και ο άλλος πρωτοπαθούς γλαυκώματος ανοικτής γωνίας,παρακολουθούνταν απο εξειδικευμένους οφθαλμίατρους στο γλαύκωμα και λάμβαναν τοπική αγωγή Εκ των 33 οφθαλμών με διεγνωσμένο διαβητικό οίδημα ωχράς, τα 9 δεν ανταποκρίθηκαν κλινικώς στο ILUVIEN. 4

44 SeSSion VΙ Σάββατο 0 Φεβρουαρίου 208 5:00-6:00 TΕΡΨΙΧΟΡΗ iι Μέση αύξηση οπτικής οξύτητος (γραμματα logmar) Μέσο κεντρικό πάχος αμφιβληστροειδούς(μ) Μέσο μέγιστο πάχος αμφιβληστροειδούς(μ) Προ εγχύσεως Ετος (n=29) 6 (p<0.05) 337 (p<0.x0-3) 364 (p<0.x0-5) Ετος 2 (n=20) 6.5 (p=0.90) 34 (p<0.005) 377 (p<0.x0-3) Ετος 3 (n=6) 8.5 (p<0.05) 34 (p<0.05) 339 (p<0.05) Πίνακας : Οπτική οξύτητα και πάχος αμφιβληστροειδούς προ της εγχύσεως, τον ο, ο και 3 ο χρόνο μετά την έγχυση ILUVIEN. Ανάγκη επιπλέον συμβατικής θεραπείας (n=0) Είκοσι οφθαλμοί χρειάστηκαν επαναθεραπεία λόγω επιδεινώσεως του οιδήματος (συ-μπεριλαμβανομένων και των περιπτώσεων που δεν ανταποκρίθηκαν στο ILUVIEN) με laser (n=4), ενδοβόλβια τριαμσινολονη (n=3), ή anti-vegf (aflibercept n=; bevacizumab n=4; ranibizumab n=3). Η μέση χρονική περίοδος στην οποία χρειάστηκε συμβατική θεραπεία ήταν μήνες (κυμαινόμενη μεταξύ -8 μηνών). Ο αριθμός των επιπλέον συμβατικών θεραπείων κυμάνθηκε μεταξύ και 9, με μέσο αριθμό,64. Πέντε οφθαλμοί χρειάστηκαν επιπλέον θεραπεία με anti-vegf ή laser κατά το 3 ο έτος. Κανείς ασθενής δεν χρειάστηκε επαναθεραπεία με ILUVIEN. 3 ασθενείς που ανταποκρίθηκαν στο ILUVIEN, δε χρειάστηκαν επαναθεραπεία. Σε αυτό το υποσύνιλο ασθενών η μέση αρχική οπτική οξύτητα ήταν 0,8 κατά logmar, η μέση βελτίωση το ο έτος -0,05 logmat, το ο έτος -0,4 και το 3 ο έτος -0,3 logmar. Η μέση αύξηση της οπτικής οξύτητος, το μέσο κεντρικό πάχος αμφιβληστροειδούς και το μέγιστο πάχος αμφιβληστροειδούς αναγράφονται στον πίνακα. Μέση αύξηση οπτικής οξύτητος (γραμματα logmar) Μέσο κεντρικό πάχος αμφιβληστροειδούς(μ) thickness (um) Μέσο μέγιστο πάχος αμφιβληστροειδούς(μ) Προ εγχύσεως Ετος Ετος 2 (n=6) Ετος 3 (n=) Πίνακας : Οπτική οξύητητα και πάχος αμφιβληστροειδούς προ εγχύσεως,, και 3 έτη μετα την έγχυση ILUVIEN σε όσους ασθενείς δεν χρειάστηκαν επιπλέον συμβατική θεραπεία Συμπεράσματα: Η παρούσα μελέτη αποτελεί την πρώτη με αποτελέσματα 3ετούς χρήσεως στο Ηνωμένο Βασίλειο. Παρατηρήθηκε μείωση του μέσου κεντρικού πάχους αμφισβληστροειδούς και του μέσου μέγιστου πάχους αμφιβληστοειδούς καθώς και βελτίωση της οπτικής οξύτητος καθ όλα τα έτη, με μέση βελτίωση κατα 8,5 γραμματα logmar το 3 ο έτος μετά της εγχύσεως ILUVIEN. Το 50% των ασθενών παρουσίασαν αύξηση >5 γράμματα στο 3 ο έτος σε σύγκριση με το 34% των ασθενών στη μελέτη FAME. Ωστόσω, το 68% των ασθενών κατα τη διαρκεια της 3ετης περιόδου χρειάστηκαν περαιτέρω θεραπεία Το παρατεταμένης αποδεσμεύσεως εμφύτευμα Φλουοσινολόνης 0,9 mg παρέχει θετικά αποτελέσματα σε ψευδοφακικούς ασθενείς με χρόνιο διαβητικό οίδημα που δεν ανταποκρίθηκαν στη θεραπεία πρώτης εκλογής. Ένα απο τα πλεονεκτήματα του ILUVIEN ήταν ότι απαίτει λιγότερες επισκέψεις και και ενέσεις. Η χρήση του ενδείκνυται μόνο σε ψευδοφακικούς ασθενείς με χρόνιο διαβητικό οίδημα ωχράς που δεν ανταποκρίθηκε στις συμβατικές θεραπείες και οποίοι δεν πάσχουν απο γλαύκωμα. 4

45 SeSSion VΙ Σάββατο 0 Φεβρουαρίου 208 5:00-6:00 TΕΡΨΙΧΟΡΗ iι Α36 Νέες δυνατότητες του octa στην απεικόνιση των διαταραχών αιμάτωσης στις επιμέρους στιβάδες του αμφιβληστροειδή Μπαντέκα Μ., Νικολακόπουλος Α., Μαυρουδής Λ. THESSALONIKI ORASSI, Μικροχειρουργική Μονάδα Ημερήσιας Νοσηλείας Σκοπός: Η τρισδιάστατη αναίμακτη ANGIO-OCT αγγειογραφία (OCTA), μπορεί να μας δώσει χρήσιμες πληροφορίες για την αιμάτωση σε διαφορετικές στιβάδες, έκταση και βάθος του αμφιβληστροειδή. Πιο συγκεκριμένα, η νέα δυνατότητα της αφαίρεσης της απεικονιστικής σκιάς των αγγείων του υπερκείμενου αμφιβληστροειδή σε συνδυασμό με την επιμέρους διαμερισματοποίηση των στιβάδων, μας παρέχουν τη δυνατότητα να ξεπεράσουμε απεικονιστικούς φραγμούς και τεχνικές δυσκολίες που συναντούσαμε σε άλλες μεθόδους. Μέθοδος: Χρησιμοποιούμε την OCTA για να απομονώσουμε την κάθε στιβάδα του αμφιβληστροειδή, να απεικονίσουμε τα διαφορετικά χαρακτηριστικά της αιμάτωσης και τις διαταραχές σε διαφορετικές παθολογικές καταστάσεις. Θα παρουσιάσουμε αντιπροσωπευτικά περιστατικά για κάθε περίπτωση. Αποτελέσματα: Οι διαταραχές αιμάτωσης ανά στιβάδα παρουσιάζουν διαφορετική απεικονιστική εικόνα στην OCTA, κάτι που μας δίνει τη δυνατότητα να διαφοροδιαγνώσουμε τις παθήσεις του αμφιβληστροειδή γρηγορά και μεγάλη αποτελεσματικότητα. Συμπεράσματα: Οι διαταραχές αιμάτωσης στην κάθε στιβάδα μπορεί να συνδέονται με διαφορετική παθογένεια και δίνουν διαφορετική εικόνα στην OCTΑ διαχωρίζοντας παθήσεις και καταστάσεις οι οποίες ήταν δύσκολο να διακριθούν με τις μέχρι τώρα υπάρχουσες απεικονιστικές μεθόδους. Μπορούμε λοιπόν να εντοπίσουμε διαταραχές ακόμη και αν οι υπερκείμενες ή υποκείμενες στιβάδες είναι φυσιολογικές χωρίς η αγγειογραφία να επηρεάζεται από την ύπαρξη αγγείων στα άλλα επίπεδα. 43

46 SeSSion VΙ Σάββατο 0 Φεβρουαρίου 208 5:00-6:00 TΕΡΨΙΧΟΡΗ iι Α37 Use of infrared imaging to detect choroidal abnormalities in neurofibromatosis type (nf) patients Plaka A., Tsakalis n., Chalkia AK., iliaki o., Tsilimbaris MK. Department of Ophthalmology, University General Hospital of Heraklion, Crete, Greece Aim: To evaluate choroidal abnormalities using infrared imaging in patients with Neurofibromatosis type (NF). Materials and Methods: Infrared fundus phototography with Heidelberg Spectralis imaging was used in order to detect choroidal lesions in NF patients. Results: Patients already diagnosed with NF presented several bright choroidal patches with near infrared fundus examination, undetectable with fundoscopy, conventional fundus phototography and autofluoresence. Conclusions: Infrared fundus imaging may be used in the regular ophthalmological follow up of NF patients as choroidal abnormalities may be associated with disease progression and it could possibly be used as a diagnostic criterion in potential NF cases. 44

47 eposters G V S2 R o ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΥΝΕ ΡΙΟ ΥΑΛΟΕΙ ΟΥΣ ΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙ ΟΥΣ