ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΥΛΙΣΜΟΣ Παναγιώτη Φαντάκη

Transcript

1 1 ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΥΛΙΣΜΟΣ Παναγιώτη Φαντάκη «Φύση είναι το σύνολο της ενεργούσης ουσίας των κόσμων μεθ όλων των εκδηλώσεων, λειτουργιών και νόμων αυτής». Σ. Νάγος. Το σύνολο της ενεργούσης ουσίας ενικός αριθμός όχι των ενεργουσών ουσιών. Το πρωταρχικό ερώτημα των φιλοσόφων και θεολόγων ήταν, είναι, και θα είναι, το πώς και από τι και από ποιον, έγινε ο κόσμος ή μήπως οι κόσμοι, όπως σαφώς αναφέρει στον ορισμό της Φύσεως ο Σ. Νάγος και όλοι αυτοί οι κόσμοι είναι μέρος της Φύσης. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Τα πάντα φαίνεται να ξεκινούν από τον Ορφέα και την πανάρχαια φιλοσοφική κοσμολογία του, η οποία δημιούργησε θέσεις σε όλους σχεδόν τους τομείς του επιστητού. Και ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός σε τέτοιες θέσεις βάσεις ευτύχισε να οικοδομηθεί. Στην Ορφική κοσμογονία αναφέρεται ότι η αρχή της διαμόρφωσης του κόσμου μας άρχισε σε ένα περιβάλλον ανεκδήλωτο και απροσδιόριστο. Το περιβάλλον αυτό το ονόμασε «άρρητον αρχή» αλλά και «Χάος». Το Ορφικό «Χάος» δεν πρέπει να συγχέεται με αυτό που η επιστήμη της Φυσικής ονομάζει χάος για να ονομάσει κατ ανάγκη την κατάσταση πριν τη δημιουργία. Μέσα στο Χάος λοιπόν κατά του ορφικούς εκδηλώθηκαν δυο μορφές, δυο είδη, δυο τύποι ουσιών υλών. Κάποιοι ήδη δυσανασχετούν με το παραπάνω. Μας ξενίζει να ακούμε για οποιαδήποτε μορφή εκδήλωσης μέσα στο προδημιουργικό Χάος. Αλλά το πρόβλημα μας είναι μάλλον καθαρά ακουστικό. Πόσο καλύτερα ακούγεται το παρακάτω: Μέσα στην «άρρητον αρχή» εκδηλώθηκαν δυο μορφές ουσιών. Οι δύο αυτές ουσίες θεωρούνται από τους ορφικούς υλικής φύσεως. Αυτό τεκμαίρεται και από την ονομασία που τους έδωσε ο Ορφέας. Η πρώτη ουσία που εκδηλώθηκε έχει ατομική φύση και ο Ορφέας την ονόμασε «Γή». Η δεύτερη ουσία μοιάζει με νερό και την ονόμασε «Ύδωρ». Η επόμενη εξελικτική βαθμίδα της υλικής ουσίας «Ύδωρ» ονομάστηκε από τον Ορφέα «Αιθήρ» αλλά και «Χώρος». Πιθανόν τα ονόματα αυτά να τα χρησιμοποίησε ο Ορφέας εντυπωσιασμένος από τη ζωογόνο δύναμη του νερού και από την ιδιότητα του να εξαερώνεται και να λαμβάνει την αέρια κατάσταση. Και τα δυο στοιχεία νερό και αέρας έχουν απασχολήσει και άλλους φιλοσόφους της αρχαιότητας, πιθανόν λόγω των εντυπωσιακών ιδιοτήτων τους, να κινούνται, να κινούν, να καταλαμβάνουν το χώρο που βρίσκονται, να δίνουν ζωή. Οι δύο υλικές μορφές «Γη» και «Ύδωρ» συγκροτούν κατά τον Ορφέα το απροσδιόριστο και ανεκδήλωτο υλικό προδημιουργικό περιεχόμενο του «Χάους». Το οποίο «Χάος» περιβάλλει τους κόσμους τροφοδοτώντας τους με «Γη» και «Ύδωρ». Η συνεχής μεταφορά «Γης» και «Ύδατος» από το «Χάος» στους δομημένους κόσμους, θα μπορούσε να αιτιολογήσει τη συνεχή αύξηση της εντροπίας που παρατηρείται στο σύμπαν.

2 2 Δεδομένου ότι η μεταφορά ουσιών ατομικών και μη από το «Χάος» στο κόσμο μας είναι μια μεταβολή μη αναστρέψιμη. Άλλωστε λέμε ότι η πορεία των πάντων είναι ανελικτική. Η παρατηρούμενη αύξηση της συμπαντικής εντροπίας είναι αυτή που οδήγησε τους επιστήμονες στην υιοθέτηση της θεωρίας της μεγάλης έκρηξης σαν αιτία της δημιουργίας. Η θεωρία του Big Bang, αδυνατεί να δώσει πειστικές απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα τα σχετικά με την αρχή του κόσμου. Έτσι λοιπόν από το ΜΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ αλλά ΘΕΙΟΤΑΤΟ «Χάος» έρχονται δυο θείες, απρόσωπες, όχι πνευματικές, υλικές κοσμογονικές ουσίες η Γη και το Ύδωρ. Και έρχονται συνέχεια, δεν ήλθαν κάποτε, - και έτσι η εντροπία συνεχώς αυξάνεται, αυξάνοντας και την αναρχία του σύμπαντος συγχρόνως. Και το σύμπαν συνεχώς εμπλουτίζεται με άτομα Γης που περιβαλλόμενα από Ύδωρ Αιθέρα αποτελούν το αενάως εκδηλούμενο περιεχόμενο του Χάους. Έτσι το σύστημα που εκδηλώνεται από τις δύο αυτές κοσμογονικές ουσίες συνεχώς διευρύνεται κατά Χώρο Ύδωρ Αιθέρα, αφού συνεχώς δέχεται νέες ποσότητες κοσμογονικών υλικών ουσιών προερχομένων από το χάος. Αυτή τη διεύρυνση διαστολή παρατήρησε και περιέγραψε ο Habble στις αρχές του 20 ου αιώνα (1922). Οι ορφικοί είχαν προσδιορίσει αυτή τη διαστολή σαν μια από τις κύριες λειτουργίες της φύσης. Οι δύο αυτές ουσίες εκφράζουν το εξωτερικευόμενο ρυθμιστικό καθεστώς της απρόσωπης αντικειμενικής, της απρόσωπης υλικής αντικειμενικής πραγματικότητας. Ας ακούσομε άλλον ένα ορισμό της φύσης από τον Σ. Νάγο : «Φύση είναι το σύνολο των εν ενεργεία και δράσει ουσιών και νόμων, των εκδηλούμενων σε μορφές και συνειδήσεις, ανά τον άπειρο χώρο». Είναι λοιπόν δράση ουσιών και νόμων που εκδηλώνονται συνεχώς στον άπειρο χώρο, και χώρο οι ορφικοί ονόμαζαν τον αιθέρα. Κατά τον Ορφέα οι νόμοι της φύσης προέρχονται από την συλειτρουργία των δύο κοσμογονικών ουσιών. Και οι Φυσικοί Νόμοι με τις φαινομενικές ή μη ανισορροπίες και ισορροπίες που εξεργάζονται μεταξύ των δύο ουσιών, γίνονται αιτία δημιουργίας των ατομικών πνευματικών υποστάσεων. Εδώ φαίνεται να υπάρχει ένα κενό, ή έστω μια αποσιώπηση που αφορά τη δημιουργία της ψυχής. Ο Ορφέας δεν κάνει σαφή λόγο για την ύπαρξη της ψυχής, οι ορφικοί ύμνοι όμως την υπαινίσσονται. Αυτό μπορεί να φαίνεται περίεργο, αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ορφισμός είχε τα εσωτερικά του μυστήρια, για τις διδασκαλίες των οποίων δεν μπορούσε να γίνει ανοικτά λόγος. Οι συντάκτες των ορφικών στοίχων γνώριζαν τις εσωτερικές διδασκαλίες και δεν μπορεί παρά να έχουν περάσει, κεκαλυμμένες βέβαια και στην ορφική ποίηση. Έτσι από την ορφική θεογονία μαθαίνουμε ότι κάθε άτομο της ορφικής Γης, θα εξελιχθεί με τη διεργασία των φυσικών νόμων, σε μια επόμενη βαθμίδα την οποία ονομάζει «Ωόν». Το Ωό είναι δηλαδή δημιούργημα των δυο κοσμογονικών ουσιών. Και αυτό είναι το μεγάλο, το απόλυτο το θειότατο βήμα. Αυτό που θα βγει από το «Ορφικό Αυγό», και θα ονομαστεί «Φάνης», είναι αυτό που σε βάθος χρόνου θα μεταμορφωθεί, θα εξελιχθεί σε προσωπικό θείο πνευματικό ον. Η μεταμορφωτική πορεία ανέλιξης του ατόμου «Ορφική Γη» με τη συμβολή του «Αιθέρα» - «Χρόνου» σε «Ορφικό Ωό» και αυτού σε πνευματικό ον, σε προσωπικό θεό δηλαδή, απαιτεί χρόνο επώασης.

3 3 Οι ορφικοί στοίχοι δεν μας λένε, τι είναι αυτό το εξελιγμένο άτομο «Γης», όπως δε μας περιγράφουν και τι ακριβώς επωάζεται μέσα στο «Ορφικό Αυγό». Γι αυτό θα ανατρέξουμε στους μετέπειτα ορφικούς φιλοσόφους, σε αυτούς που επηρεάστηκαν από την ορφική θεολογία. Ο Εμπεδοκλής ήταν ο πρώτος από τους φυσικούς φιλοσόφους που έβαλε στο παιχνίδι της δημιουργίας την ενέργεια. Η ενέργεια έχει την μορφή δύο δυνάμεων, της «φιλότητας» (στοργή, αρμονία, θετικό στοιχείο, έλξη, κεντρομόλος δύναμη ), και του «νείκους» (διένεξη, μίσος, αρνητικό στοιχείο, άπωση, φυγόκεντρος δύναμη ). Τα δύο αυτά ονόματα φαίνεται να είναι ιδιότητες εκφάνσεις του ορφικού «Αιθέρα». Εκτός από τις δυνάμεις ο Εμπεδοκλής μιλάει και για τη μεριστή, την ατομική ουσία, την «Ορφική Γη». Τη μεριστή ουσία τη βλέπει σε τέσσερις εξελικτικές βαθμίδες, τις οποίες ονόμασε «ριζώματα». Τα ριζώματα του Εμπεδοκλή είναι η «Γη», το «Ύδωρ», ο «Αέρας» και το «Πυρ». Τα άτομα της υλικής μεριστής ουσίας «Γη» θα εξελιχθούν σε «Ύδωρ», μετά σε «Αέρα», και τέλος σε «Πυρ» (Φωτιά, Φως). Και μετά η εξέλιξη τελείωσε? Ο Εμπεδοκλής ως ορφικός γνωρίζει ότι η εξέλιξη δεν σταματά, γνωρίζει ότι το άτομο της Υλίκης ουσίας Πυρ θα γίνει Ωό που μέσα του θα κυοφορηθεί ο Φάνης ο οποίος θα επωαστεί και θα αποκτήσει οργανισμό, αφού θα ενσωματωθεί στο Δία, μέσω κατάποσης και ο ατομικός προσωπικός μικρός θεός θα αρχίσει την δική του πορεία. Ο Εμπεδοκλής όμως δε θέλησε να πει περισσότερα ίσως δεσμευόμενος από κάποια υπόσχεση σιγής ή μπορεί να τα είπε και να μην έχουν διασωθεί. Όμως αυτά που έφθασαν ως εμάς ήταν αρκετά για να ανοίξουν δρόμους σημαντικούς. Προσδιόρισε το περιεχόμενο του Αιθέρα σαν έλξη και άπωση, δυνάμεις φυσικές. Μας μαρτύρησε ότι η εξέλιξη γίνεται από το βαρύτερο «Γη» προς στο ελαφρύτερο «Πυρ», περνώντας από τις ενδιάμεσες καταστάσεις «Ύδωρ» και «Αήρ» και τα ονόματα αυτά πιθανόν να ενέχουνε συμβολισμό ανάλογο αυτού κατά τον οποίο αφήνουμε τα βαριά μέταλλα προ της θύρας προκειμένου να εισέλθουμε σε μια νέα ανελικτική κατάσταση. Σκύβοντας στην έννοια των ριζωμάτων, με την πρόθεση μιας διαφορετικής θεώρησης, θα διαπιστώσουμε ότι θα μπορούσαν να είναι τέσσερις διαφορετικές ενεργειακές καταστάσεις της ύλης, όπου η κάθε μία διαφέρει από την προηγούμενη στο εύρος της ταλάντωσης των μορίων που συγκροτούν τη μορφή. Η Γη εξελισσόμενη σε Ύδωρ Αέρα - Πυρ δεν κάνει τίποτα άλλο από το να αυξάνει το εύρος της ταλάντωσης της. Να αυξάνει την κίνηση της μέχρι να αποκτήσει Ζωή. Και Ζωή αποκτάει όταν αποκτά Ψυχή. Η οποία Ψυχή, κίνηση δίνει πάλι στην ύλη, αλλά κίνηση διευρυμένη, αναβαθμισμένη, ιδία και ελεύθερη. Γιατί η Ζωή είναι κίνηση είναι δράση, είναι μεταβολή. Και αν υποθέσουμε ότι η μεταβολή για κάποιο λόγο δεν μπορεί να επιτελεστεί, ο θάνατος του σύμπαντος θερμοδυναμικός και μη θα επέλθει αυτόματα. Και αυτό διότι η εντροπία θα έχει μέγιστη τιμή και μαζί με αυτή και η συμπαντική αναρχία και κόσμος εντός γενικευμένης χαοτικής κατάστασης δεν είναι νοητός.

4 4 Αλλά ας επανέλθουμε στη Ψυχή. Το εξελιγμένο υλικό άτομο Γη είναι πλέον Πυρ και θα πρέπει με τον Αιθέρα να γεννήσουν το Ωό, που θα επωάσει τον Φάνητα την Ψυχή δηλαδή. Σε αυτό το στάδιο αναζήτησης θα ανατρέξουμε για βοήθεια στον Πυθαγόρα. Ο Πυθαγόρας, φαίνεται ότι δίδασκε στους μαθητές του τα σχετικά περί γέννησης της ψυχής. Έτσι στο έργο «Περί Ψυχάς κόσμω» του Πυθαγόρειου Τίμαιου του Λοκρού, διαρρέει η άποψη του Πυθαγόρα. Ο Πυθαγόρας θεωρούσε τη ψυχή σαν άτομο ορφικής Γης που αναμείχθηκε με ορφικό Αιθέρα. Η λέξη κλειδί είναι το «αναμείχθηκε», όχι περιβάλλεται. Μιλάμε πλέον για μια νέα ουσία με νέα σύσταση περιεχομένου που προήλθε από τις δύο γνωστές κοσμικές ουσίες. Και αυτή η νέα ουσία είναι η Ψυχική ουσία το Ψυχικό άτομο. Το Ψυχικό άτομο δεν είναι ούτε Γη ούτε Αιθέρας, είναι και τα δύο και κάτι πολύ παραπάνω και από τα δύο. Είναι ο Φάνης, μια νέα ουσία φωτοβόλος και δημιουργός. Με αρχή αλλά χωρίς τέλος. Με κέντρο και περιφέρεια τα όρια του σύμπαντος. Αλλά πώς έγινε αυτή η ανάμειξη Γης και Αιθέρα? Τι βαθμό εξέλιξης πρέπει να έχουν και οι δύο κοσμογονικές ουσίες για να επιτελεστεί μια τέτοια ανάμειξη? Η Γη εξελίσσεται σε Πυρ αλλά είναι ικανή η κατάσταση του Πυρός για να γίνει η «χημική αντίδραση» και να ενωθεί με τον Αιθέρα προς δόμηση Ψυχικού ατόμου? Φαίνεται πως όχι. Φαίνεται να απαιτείται περαιτέρω εξελικτική διεργασία σε νέα κατάσταση, σε πέμπτο ρίζωμα. Στο πέμπτο ίσως στοιχείο που αναζητούσαν οι αλχημιστές. Γι αυτό το πέμπτο στοιχείο, την πέμπτη εξελικτική κατάσταση, υπάρχουν νύξεις στο έργο του νεοπυθαγόριου φιλόσοφου και εσωτεριστή Σ. Νάγου. Ενώ η μαθήτρια του Διδώ Καλλεργη στο έργο της «Ο Νούς η Γνώση και το Πνεύμα» μιλάει καθαρά για τη νέα αυτή εξελικτική κατάσταση της ύλης. Μιλάει για υπερδιέγερση των εξελιγμένων ατόμων της μεριστής ουσίας που βρίσκεται στην τέταρτη κατάσταση, αυτή του Πυρός την οποία παρομοιάζει με το πλάσμα, που πρόσφατα είχαν εντοπίσει στο σύμπαν οι επιστήμονες. Μας λέει ότι η υπέρβαση της τέταρτης κατάστασης φέρει τα άτομα της μεριστής ουσίας σε μια πέμπτη κατάσταση την οποία ονομάζει «ζωντανή ύλη» ή «ζωντανά υλικά άτομα». Στη κατάσταση αυτή η ισορροπία των Φυσικών νόμων καταρρέει δημιουργώντας αταξία και τοπική χαοτική κατάσταση. σε αυτή τη μεταπύρινη, χαοτική, πέμπτη κατάσταση γίνεται δυνατή η διείσδυση εξελιγμένου Αιθέρα μέσα στο εξελιγμένη άτομο Γης, επαναφέροντας την ισορροπία και δημιουργώντας αυτή τη νέα ουσία, την Ψυχική ουσία, το Ψυχικό άτομο. Το υλικό του ψυχικού ατόμου είναι εντελώς νέο αν και προερχόμενο από την ύλη της εξελιγμένης Γης και του εξελιγμένου Αιθέρα, έχει τις δυναμικότητες και των δύο συστατικών του πολλαπλασιασμένες, αλλά και πολλές άλλες νέες. Στο σημείο αυτό σκόπιμο είναι να αναφέρουμε τις απόψεις δύο επιστημόνων. 1. Του φυσικού Δημ. Ψιμούλη, που στο έργο του «Κοσμοθεωρία της αστροφυσικής» γράφει ότι η ύλη διαιρείται «πέραν των φωτονίων και των κβάντα, σε υποφωτόνια και υποκβάντα, δηλαδή σε

5 5 ένα νέο σύστημα μικροϋλης που εκτός των άλλων παίζει αποφασιστικό ρόλο στον ψυχικό μας παράγοντα». 2. Του αμερικανού φυσικού Λέστερ Λέβινσον ο οποίος δηλώνει: «η ψυχή αποτελείται από ύλη λεπτοτέρα μεν, αλλά στερεωτέρα της άλλης μορφής της ύλης». Το ψυχικό άτομο συγκεντρώνει γύρω του άτομα της μεριστής ουσίας και δυναμικότητες της συνεχούς και αρχίζουν να δοκιμάζονται τεράστιος αριθμός ενώσεων και δυνατότητες συνεργασίας τους. Από τις ενώσεις και τις συνεργασίες που θα εκδηλωθούν και θα δοκιμαστούν, ένας σχετικά μικρός αριθμός θα επικρατήσει. Ο «μικρός» αυτός αριθμός συνεργαζομένων ενώσεων είναι αυτός που θα αποτελέσει τους οργανισμούς των όντων. Καθοριστική για την εξέλιξη του ψυχικού ατόμου είναι η αυξημένη ικανότητα μνήμης. Η ικανότητα μνήμης υπάρχει και στη μεριστή ουσία, ενισχύεται όμως από την ψυχή με σκοπό την επικράτηση και συνέχεια κάποιων σταθερών μορφών, μέσω των γονιδιακών μηχανισμών. Η μνήμη της ψυχής, οι δυναμικότητες και τα υλικά των δύο κοσμογονικών ουσιών, φτιάχνουν τους οργανισμούς μέσω των οποίων η ψυχή εξελίσσεται. Και τους οργανισμούς αυτούς εξελίσσει για να μπορέσει η ίδια να εξελιχθεί περαιτέρω. Διότι ανάλογα με τον βαθμό εξέλιξης της η ψυχή έχει ανάγκη ανάλογα εξελιγμένου οργανισμού για να λειτουργήσει, να επικοινωνήσει, να μετατρέψει και να μετατραπεί. Δεν μπορεί δηλαδή να υπάρξει ψυχική εξέλιξη χωρίς οργανισμό σε οποιαδήποτε εξελικτική βαθμίδα και αν βρίσκεται αυτή. Στη πορεία της εξέλιξης του, το ψυχικό άτομο με αρωγό τη μνήμη και τον οργανισμό του, αποκτά αίσθηση της ύπαρξης του. Συνείδηση δηλαδή. Σημαντική περίοδος αυτή, γιατί μνήμη και συνείδηση είναι οι κινητήριες δυνάμεις για την έναρξη κάποιων νοητικών διεργασιών. Στις πρώτες εξελικτικές βαθμίδες, η ψυχή παρουσιάζει μια απλή, ενστικτώδη νόηση. Το ψυχικό άτομο στο ζωικό βασίλειο, κάνει αισθητή την παρουσία του με την εμφάνιση δύο ορμών, της αυτοσυντήρησης και της αναπαραγωγής. Το ένστικτο αυτό των ζώων για επιβίωση και διαιώνιση, όσο η ψυχή εξελίσσεται, από αυτόματο γίνεται ενσυνείδητο. Έτσι και με την επίδραση διαφόρων φυσικών παραγόντων, όπως οι ηλιακές επιδράσεις, η ενσαρκωμένη ψυχή αυξάνει τις νοητικές της δυνάμεις. Το δε απλό ζωικό φως της ψυχής, που είναι ενσαρκωμένη σε είδος του ζωικού βασιλείου, μεταμορφώνεται σε νοητικό ψυχικό φως το οποίο μεταμορφώνει τις απλές ορμές της αυτοσυντήρησης και της αναπαραγωγής σε αισθήματα και συναισθήματα. Το νοητικό αυτό φως είναι αυτό το οποίο φιλόσοφοι και θεολόγοι ονόμασαν ζωντανό φως και είναι αυτό που μετατρέπει την ψυχή σε πνεύμα. Η μεταμόρφωση δηλαδή της ψυχής σε πνεύμα γίνεται μέσω της νοήσεως, μέσω της λογικής. Και η λογική είναι αυτή που χαρακτηρίζει τα ανθρώπινα όντα και τα κάνει να αποτελούν ένα ξεχωριστό είδος της δημιουργίας. Μέσω της λογικής δημιουργούνται οι ιδέες και αποκτάται ο λόγος, η ομιλία και με λογική και λόγο επικοινωνούν και αλληλεπιδρούν μεταξύ τους τα ανθρώπινα όντα, υπακούοντας σε φυσικό νόμο, προκειμένου αυτά να ανελιχθούν και να δημιουργήσουν τέχνες, φιλοσοφία, παιδεία, πολιτισμό. Όλα αυτά

6 6 που χαρακτηρίζονται ως πνευματικά προϊόντα του ανθρώπου, καθώς μόνο αυτός μεταξύ των έμβιων θεωρείται πνευματικό ον γιατί μόνο αυτός διαθέτει λογική. Από την ανθρώπινη εξελικτική κατάσταση και μετά το κύριο μέσο της ψυχής για να εξελιχθεί θα είναι ο λόγος, σαν λογική και ομιλία, ενώ οι φυσικές επιδράσεις που μέχρι τώρα είχαν κεντρικό βάρος θα περάσουν σε δεύτερη μοίρα. Διότι μέσω νοητικών διεργασιών η ψυχή θα εκδηλώσει και θα αναπτύξει όλες εκείνες τις ιδιότητες και τα γνωρίσματα μέσω των οποίων θα ξεπεράσει τον ανθρώπινο οργανισμό και θα περιβληθεί ένα νέο, ανάλογο της ψυχικής της εξελικτικής βαθμίδας και ο οποίος θα εξυπηρετεί καλύτερα την περαιτέρω εξέλιξη της. Αλλά και αυτός ο νέος οργανισμός, από τις ίδιες κοσμογονικές ουσίες θα είναι φτιαγμένος. Για την ακρίβεια, με τις ίδιες αλλά εξελιγμένες, πλέον, αρχικές κοσμογονικές ουσίες. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα μέσα στον κόσμο που να μην εξελίσσεται. Και αυτό θα γίνεται αενάως, καθώς η ψυχή εξελισσόμενη θα κατακτά όλο και ανώτερες ενεργειακές στάθμες. Και γεννάται το μέγα ερώτημα: Ποιος είναι ο Συνθέτης, ο Μαέστρος, ο Δημιουργός, ο Σχεδιαστής, Αρχιτέκτων και Εκτελεστής όλου αυτού του καταπληκτικού γίγνεσθαι σχεδίου που περιγράφτηκε? Ας ακούσομε τον Ορφέα να μας το λέει με έναν Ύμνο του. Χ(10). ΦΥΣΕΩΣ θυμίαμα, αρώματα. Ω θεά Φύση, μητέρα των πάντων, πολυμήχανη μητέρα, Επουράνια σεβαστή θεά που κτίζεις τα πάντα, βασίλισσα. δαμάζεις τα πάντα, είσαι ακατανίκητη, κυβερνάς, λάμπουσα, κυρία των πάντων, τιμημένη, ο υπεράνω όλων θεός. Είσαι αθάνατη, πρωτότοκος, πανάρχαια και εις στους άνδρες παρέχεις δόξα. Νυκτερινή, με μεγάλη πείρα, φέρουσα το φως, Δύσκολα καθησυχάζεις και περιπατείς αθόρυβα. Είσαι αγνή διατάσσεις τους θεούς, είσαι το τέλος, χωρίς να έχεις τέλος. Μετέχεις στα πάντα αλλά σε εσέ δεν συμμετέχει τίποτε. Είσαι η ίδια πατέρας του εαυτού σου, διότι πατέρα δεν έχεις, Είσαι και αρσενική και πολυμήχανη και παρά πολύ μεγάλη. Ανθηρά, περιπλέκεις τα πάντα, είσαι φίλη, αναμειγνύεις τα πάντα και είσαι έμπειρος.. Συ είσαι πατέρας των πάντων και μητέρα τροφός και βυζάστρα. Κινείσαι σαν γρήγορο ρεύμα με αδιάκοπον στροβιλισμό, Διαρρέεις από παντού, κινείσαι κυκλικώς και διαρκώς μεταβάλεις μορφή. Αλλά σε παρακαλώ, θεά μου ( Φύση ), να μας φέρεις μαζί με τις ευτυχισμένες ώρες ειρήνην, υγείαν, και αύξηση των πάντων.

7 7 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ 1. Σπιρόδημου Ανεμογιάννη «Μυστηριακός υλισμός στην αρχαία Ελλάδα» ΙΧΩΡ. 2. Σ. Νάγου «Αλήθεια Ελευθερία Γνώση» 3. Διδώ Καλλέργη «Ο Νους η Ψυχή και το Πνεύμα» 4. Πέτρου Γκράβιγγερ «Ο Πυθαγόρας και η μυστική διδασκαλία του πυθαγορισμού» 5. Ευστάθιου Λιακόπουλου «Τα ορφικά μυστήρια και η αρχαία ελληνική μεταφυσική» 6. Ιωάννου Πασσά «Τα Ορφικά» 7. Σ. Τάκα «Οι φυσικοί νόμοι», 8. Σ. Τάκα «Η κοσμογονία του Ησίοδου και το πρώτο κινούν».ιχωρ