ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕ ΑΦΙΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ

Transcript

1 15ήμερη Επαναστατική Εφημερίδα / Φύλλο 612 / Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016 / Τιμή: 1,50 Κυκλοφορεί κάθε δεύτερο Σάββατο Σ αυτό το φύλλο Η κυβέρνηση εκτελεί το Ασφαλιστικό και «αυτοκτονεί» σελ. 3 Τουρκία Το ISIS, ο Ερντογάν και ο Τσόμσκυ σελ. 5-7 Ρόζα Λούξεμπουργκ και Καρλ Λήμπκνεχτ σελ Απελευθέρωση της εργασίας σελ. 12 Ι. Ρούμπιν Τα βασικά χαρακτηριστικά της θεωρίας της αξίας του Μαρξ σελ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕ ΑΦΙΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΚΑΤΕ ΑΦΙΣΤΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΦΡΑΧΤΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ Κάτω η Eυρώπη-Φρούριο Η τραγωδία στο Aιγαίο δεν έχει τέλος. Άλλοι 12 (τουλάχιστον) πρόσφυγες -έξι παιδιά και μια γυναίκα- πνίγηκαν, τα χαράματα της Πέμπτης 21 Γενάρη, στην προσπάθειά τους να περάσουν από την Tουρκία στα ελληνικά νησιά, ενώ άλλοι 14 σοροί, μεταξύ των οποίων 9 γυναίκες και 2 παιδιά, ανασύρθηκαν βόρεια της Καλολίμνου. Ένας ακόμη κρίκος στην ατέλειωτη αλυσίδα θανάτων. Θανάτων προδιαγεγραμμένων από την απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να διατηρεί το φράχτη του Έβρου τον φράχτη που όντας αντιπολίτευση κατάγγελνε ως απάνθρωπο. Θανάτων προδιαγεγραμμένων από την πολιτική της Eυρωπαϊκής Ένωσης που θέλει να κρατήσει μακρυά της τους ξεριζωμένους απ τους πολέμους και τη φτώχεια που οι ιμπεριαλιστικοί τους πόλεμοι και η ληστρική οικονομική πολιτική τους προκαλούν. Tέσσερα χρόνια μετά την ανέγερσή του, από την κυβέρνηση ΠAΣOK και την ολοκλήρωσή του από τη εξιά, ο φράχτης, ενώ δεν εμπόδισε τα καραβάνια των προσφύγων, αποτελεί την κυριότερη αιτία των πνιγμών στο Aιγαίο. Aπό κάθε άποψη η πολιτική της κυβέρνησης ΣYPIZA/ANEΛ στο ζήτημα του φράχτη είναι από εγκληματική έως αισχρή. Σε κάθε περίπτωση όσοι φθάνουν στα νησιά περνάνε από καταγραφή στα λεγόμενα hotspots. Φυσικά, θα μπορούσε να γίνεται η καταγραφή στον Έβρο και να μην πνίγονται οι άνθρωποι. Ωστόσο, ο Tσίπρας, κάνοντας και σε αυτό «κωλοτούμπα», ισχυρίστηκε ότι αυτοί που ζητάνε το γκρέμισμα του φράχτη δεν «δεν ξέρουν ότι υπάρχουν ναρκοπέδια» - από τα οποία οι νάρκες έχουν αφαιρεθεί εδώ και χρόνια επισήμως. Συνέχεια στη σελ. 15

2 σελίδα 2 σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016 σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016 σελίδα 3 Oι ιματζ μέικερς πασχίζουν να φιλοτεχνήσουν το πορτρέτο του νέου αρχηγού της N. Oι δημοσκόποι που πάντα πέφτουν έξω αλλά συνεχίζουν να έχουν δουλειά, όχι ως δημοσκόποι αλλά ως κατασκευαστές κομμάτων, αρχηγών και βουλευτών- του δώσανε και έναν αέρα πρωτιάς. εν θα κατηγορήσουμε τον Kυριάκο Mητσοτάκη για τα πατρογονικά έργα και ημέρες. H οικογενειοκρατία, ως γνωστόν δεν αρμόζει στον αυτοδημιούργητο Kυριάκο που κατηγόρησε κάποιον αντίπαλό του ότι δεν έχει δουλέψει και δεν έχει στη ζωή του κολλήσει ούτε ένα ένσημο! (Eνώ ο εργατικός Kυριάκος θεωρεί δουλειά το να δουλεύει τον κόσμο). Eπειδή δεν έχουμε μνήμη ψαριού, θέλουμε να θυμίσουμε λίγα από τα έργα και τις ημέρες του ίδιου του Kυριάκου Mητσοτάκη. Όχι τα νεοφιλελεύθερα έργα και ημέρες του για τα οποία όλοι οι νεοφιλελέ επαίρονται και γι αυτό τον εκλέξανε τα BΠ. Aπλώς σημειώνουμε ότι αυτός ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός, με μπάστακες από τα δεξιά το γελοίο φασίστα Γεωργιάδη και τον νεοφιλελεύθερο Xατζηγάκη από την άλλη, έχει Δεκαπενθήμερο όργανο της Κ.Ε. του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος (ΕΕΚ - Τροτσκιστές) Κυκλοφορεί στα κεντρικά περίπτερα και στα βιβλιοπωλεία σε όλες τις μεγάλες πόλεις. Εκδίδεται από την Ε.Μ.Ε. - ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ Αστική μη κερδοσκοπική εταιρία Αρχισυντάκτης Θ. Κουτσουμπός ση, λέγοντας με ρατσιστικό μένος ότι αυτό που ήθελε «να κάνει από την αρχή είναι να ξεφορτώσει ένα καράβι πακιστανούς για να δουλέψουν». Οι συμβάσεις εργασίας που προανήγγειλε ήταν συμβάσεις πεντάμηνες με δεκαήμερη δοκιμαστική εργασία, μισθός στα 450 ευρώ καθαρά και αποχαρακτηρισμό των ενσήμων ως βαρέων και ανθυγιεινών ενώ οι εργάτες έχουν καταγγείλει τις θανατηφόρες συνέπειες Διεύθυνση Εφημερίδας Καποδιστρίου 38, Αθήνα Τηλ.: , Κιν.: Σελιδοποίηση - Μοντάζ Βιβλιοτεχνία Ο.Ε. Ζωοδόχου Πηγής 52Α, Εξάρχεια Τηλ.: vivliotexnia@hotmail.com Eκτύπωση ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε. Ιερά Οδός 81, Αθήνα Ετήσια συνδρομή-ενίσχυση Εσωτερικού: 45 Ευρώπη: 60 Υπόλ. Χώρες: 75 Τσεκ-εμβάσματα στη διεύθυνση: «Νέα Προοπτική» Θ. Κουτσουμπός Καποδιστρίου 38, Αθήνα Kυριάκος Mητσοτάκης ΣYNTAΓH AΠ TA ΠAΛIA έναν κρυφό μίτο που τον συνδέει με τις πιο ηρωικές παραδόσεις του Mητσοτακέικου, από τον καιρό της αποστασίας του πατρός το 1965 μέχρι τα πετρελαιολαδώματα από τον Kαντάφι στο υπουργείο συντονισμού στα πρώτα χρόνια της Mεταπολίτευσης. O ίδιος όμως ο Kυριάκος Mητσοτάκης έχει τις δικές του επιδόσεις στο σπορ που διακρίθηκε και ο πάτερ φαμίλια Kων/νος και σ αυτούς τους άθλους θέλουμε να σταθούμε. Θέλουμε να αποτίσουμε φόρο τιμής σε έναν απ τους λαδωματίες της Siemens παραθέτοντας ένα μικρό απόσπασμα από τη Nέα Προοπτική φύλλο 433, καλοκαίρι του Σε άρθρο με τίτλο «Oι μίζες της Zήμενς στη ικαστική κολυμβήθρα του Σιλωάμ» και στο σημείο 4 με υπότιτλο Φιλοδωρήματα αναφερόμασταν στον κύριο Kυριά- κο Mητσοτάκη, εκκολαπτόμενο τότε αστέρα. Γράφαμε: «Tελικά, εκτός από το διόλου ευκαταφρόνητο ένα (1) εκατομμύριο μάρκα [είναι αναφορά στο ένα εκατομμύριο μάρκα που ο Θ. Tσουκάτος είχε καταθέσει ότι παρέδωσε στα ταμεία του ΠAΣOK], τα υπόλοιπα που μέχρι στιγμής έχουν διαρρεύσει είναι φιλοδωρήματα. Aκόμη και το ταξίδι του Λιάπη, αν αληθεύουν οι κατηγορίες, δεν είναι παρά ένα φιλοδώρημα μπροστά στον πακτωλό του μαύρου χρήματος με το οποίο ο γερμανικός κολοσσός εξαγόραζε τις υπηρεσίες των ελλήνων πολιτικών και κομμάτων». «O κύριος Kυριάκος Mητσοτάκης», συνεχίζαμε, «αγόρασε ηλεκτρονικό εξοπλισμό για το πολιτικό του γραφείο περί τα 140 χιλιάρικα ευρώ (ψιλοπράγματα, για 82 ΜΕΡΕΣ έξω από το εργοστάσιο Ανακύκλωσης Ηρακλείου βρίσκονται οι 42 απολυμένοι εργάτες. Η εταιρεία που έχει αγοράσει το δικαίωμα λειτουργίας του εργοστασίου Ανακύκλωσης Ηρακλείου από την Ελληνική Εταιρεία Ανακύκλωσης Απορριμάτων (ΕΕΑΑ), η «Waste Solutions», με έδρα στον Ασπρόπυργο, από την πρώτη μέρα της σύμβασής της, στις 31/10/2015, απόλυσε απροειδοποίητα τους εργάτες, προχωρώντας ταυτόχρονα σε μια σύμβαση με 10 εργαζόμενους οι οποίοι όμως, σε ένδειξη αλληλεγγύης στους απολυμένους, αρνήθηκαν να εργαστούν. Την ίδια στιγμή η αστυνομία, για λογαριασμό της ιδιοκτησίας, επιχείρησε επέμβαση, κάτι που όμως δεν πέτυχε λόγω κινητοποίησης κόσμου έξω από το εργοστάσιο. Ενάντια στους εργάτες, ο νέος ιδιοκτήτης έκανε μήνυπου έχουν στην υγεία τους οι συνθήκες εργασίας στο εργοστάσιο. Ο αποκλεισμός του εργοστασίου έχει διακόψει την κύρια λειτουργία του. Στο μεγάλο φαγοπότι της Ανακύκλωσης είναι μπλεγμένοι η καπιταλιστική κοινοπραξία της ΕΕΑΑ, ο ήμος Ηρακλείου, η Waste Solutions. Οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν ως κύρια υπαίτια της απόλυσης την ΕΕΑΑ. Άθλια είναι η στάση της ΗΜΑΡικής δημοτικής αρχής, που δηλώνει την υποστήριξη στους εργάτες, ενώ πληρώνει καθημερινά 2500 ευρώ στη νέα εταιρεία αν και δεν γίνεται η ανακύκλωση λόγω του αποκλεισμού του εργοστασίου. Στο αίτημα των εργαζόμενων για εξέταση της σύμβασης της ΕΕΑΑ με τη Waste Solutions και τις σχέσεις του ήμου, η απάντηση είναι ότι αποτελεί «απόρρητο». ύο τριμερείς συναντήσεις στο Υπουργείο Εργασίας έχουν αποκαλύψει την καπιταλιστική πολιτική της Κυβέρνησης και του Υπουργού Εργασίας Κατρούγκαλου, που συνιστούν στους εργάτες υπομονή μέχρι να βρεθεί και αν βρεθεί λύση. Οι εργάτες δίνουν έναν αγώνα για το δικαίωμα στη δουλειά που διαλύει το χρεοκοπημένο σύστημα του κεφαλαίου για όλη την εργατική τάξη. Είναι αυτές οι μνημονιακές δεσμεύσεις που οδηγούν στα μειωμένα έως και 20% ποσοστά αναπλήρωσης και στο «χαράτσι» του 27% στο εισόδημα των επαγγελματιών υπέρ του κλάδου της κύριας σύνταξης και υγείας. Η κυβέρνηση επιχειρεί με εμετικό τρόπο να πείσει το λαό πως αυτές είναι «ελληνικές» ή ακόμα και «αριστερές» προτάσεις, προκαλώντας την πρόσφατη αλλά και την παλιότερη μνήμη του λαού, αλλά και της αριστεράς. Το «χαράτσι» του 27% φέρνει την «εναρμόνιση των κανόνων σχετικά με τις εισφορές σε όλα τα ταμεία συντάξεων προς τη δομή των εισφορών στο κύριο ταμείο κοινωνικών ασφαλίσεων υπαλλήλων» που δεν είναι άλλο από το ΙΚΑ, στο οποίο οι εισφορές για κύρια σύνταξη και υγεία ανέρχονται στο ίδιο επίπεδο. Αυτό δεν αποτελεί «ελληνική» πρόταση, ούτε βέβαια πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ ή της αριστεράς γενικότερα. Ο ΣΥΡΙΖΑ πριν τις συμτους κύκλους αυτών των κυρίων) και το μόνο επιλήψιμο είναι ότι είχε παραλείψει να πληρώσει και έτρεξε να πληρώσει μόλις έσκασε η βόμβα. [Bέβαια, το ερώτημα είναι γιατί τα δικά του τιμολόγια βρέθηκαν στο παραλογιστήριο της Zήμενς. Kαι ένα ερώτημα προς τους ελεγκτικούς μηχανισμούς της εφορίας που ως γνωστόν, αν κάτι τέτοιο το έκανε κάποιος ιδιώτης θα του είχαν κλείσει για πάντα το μαγαζί. Για τον Mητσοτάκη υιό θα κινηθεί φορολογικός έλεγχος; Και για την υπέρβαση του νόμου περί εκλογικών δαπανών γιατί δεν κινείται η επιτροπή της Βουλής; ]. Tο ίδιο, ψιλοπράγματα ήταν και οι αγορές της κυρίας Nτόρας (που ο γραμματέας της «ξέχασε» να πληρώσει) και της αδελφής Kατερίνας Φιλοδώρημα και τα ευρώ στη νεολαία ΠAΣOK για το Σε αγώνα οι 42 απολυμένοι εργάτες της Ανακύκλωσης στο Ηράκλειο Κρήτης ΓΙΝΕ ΣΥΝ ΡΟΜΗΤΗΣ στην επαναστατική μαρξιστική εφημερίδα που παλεύει: διεθνές φεστιβάλ της (ενίσχυση στον αγώνα για την κοινωνική δικαιοσύνη από τη Zήμενς) Ως γνωστόν, το σκάνδαλο της Zήμενς και η συνολική διαπλοκή του ελληνικού πολιτικού συστήματος με το γερμανικό κολοσσό «διευθητήθηκε» με εξωδικαστικό συμβιβασμό από την κυβέρνηση N -ΠAΣOK. O ΣYPIZA πριν κερδίσει την κυβερνητική εξουσία διατυμπάνιζε ότι «θα» τιμωρηθούν οι ένοχοι κ.λπ., όμως, υπάρχει πάντα ένα όμως. Yπάρχουν οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές και μ αυτόν τον ανυπόφορο Σόιμπλε, που κάνουν δύσκολη την αναθέρμανση της ιστορίας με την Zήμενσ. Kαλύτερα η υπόθεση να μείνει κάτω από το χαλί. Όπως όλες οι βρωμιές. Aς τις γεύονται οι ψηφοφόροι της N και το αστικό πολιτικό σύστημα εν τω συνόλω. Kαι σ ανώτερα ο νάτος-νάτος ο πρωθυπουργός. O καθημαγμένος λαός από τις απάτες, τις ρεμούλες, τις κλοπές του αστικού πολιτικού συστήματος και τη ληστεία του οικονομικού συστήματος, δεν πρέπει να ξεχνά... Εργάτες από 22 μέχρι 60 χρονών, μετανάστες και μη, έχουν κινητοποιηθεί. Το 2012 πάλι, μετά από απεργία 118 μερών, κατάφεραν να μην περάσει η μείωση κατά 22% στο μισθό τους. Πάλι η συνδικαλιστική γραφειοκρατία του ΕΚΗ σαμποτάρει τον αγώνα τους. Το δε ΠΑΜΕ, διαμέσου της Σωματειακής Επιτροπής της Ένωσης Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ηρακλείου, υπονομεύει τον αγώνα, αποκλείοντας από τις κινητοποιήσεις το ζήτημα μιας κατάληψης του εργοστασίου και ενός ανοίγματος του αγώνα σε όλη την Βιομηχανική Περιοχή Ηρακλείου. Η πολιτική του έγκειται στην αναμονή και τον εκφυλισμό, για «να μην χαρακτηριστεί η κινητοποίηση παράνομη», για να μην «χαρακτηριστούν οι εργάτες τραμπούκοι», κάνοντας όσο ποτέ επίκαιρα τα μαθήματα από την προδοσία του στον αγώνα της Χαλυβουργίας το Οι εργάτες δηλώνουν αποφασισμένοι να συνεχίσουν. Το ΕΕΚ παλεύει στο πλευρό τους για τη νίκη του αγώνα τους, καλώντας όλα τα κομμάτια της εργατικής τάξης στην περιοχή, σε ενιαίο ταξικό μέτωπο ενάντια στους μισθούς πείνας, τις απολύσεις και την ανεργία, για την ανατροπή της Κυβέρνησης, στην πάλη για την προλεταριακή επανάσταση, την εργατική εξουσία και τον ελευθεριακό κομμουνισμό. Ερνέστος Α. ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα ενάντια στον εθνικισμό, το ρατσισμό, το φασισμό, τον πόλεμο για το σοσιαλισμό και την εξουσία των εργατικών σουμβουλίων για την οργάνωση του επαναστατικού διεθνιστικού κόμματος της εργατικής τάξης για την επανίδρυση της Τετάρτης Διεθνούς Θ. K. Δεν εκδίδονται οι 5 φοιτητές ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ Mια σημαντική νίκη πέτυχε το κίνημα αλληλεγγύης. Oι πέντε φοιτητές που εκζητούνταν από τις ιταλικές αρχές δεν εκδίδονται, με απόφαση του εφετείου Aθήνας. Oι δικαστικές διαδικασίες πραγματοποιήθηκαν «σπαστά» - τρεις δίκες για τους 5 κατηγορούμενους στις 7, 8 και 11 Ιανουαρίου, αντίστοιχα 2, 2 και 1 κατηγορούμενοι. Όμως, και τις τρεις μέρες εκατοντάδες ήταν οι αλληλέγγυοι που διαδήλωναν έξω από το Eφετείο στην οδό Λουκάρεως. H OEN/EEK ήταν εκεί, όπως επίσης σύντροφοι μέσα στο δικαστήριο (η σ. Kατερίνα Mάτσα και ο σ. Σάββας Mιχαήλ ήταν μάρτυρες υπεράσπισης). Mάρτυρες υπεράσπισης κατέθεσαν από πολλές οργανώσεις της αριστεράς και συλλογικότητες. Mε ανακοίνωσή της η ΟΕΝ μετά τις δικαστικές αποφάσεις τονίζει: «Με απόφαση μη έκδοσης λήγει η τριήμερη διαδικασία στο Εφετείο για τους 5 αγωνιστές φοιτητές. Η πρώτη αναμέτρηση του 2016 για το εργατικό και νεολαιΐστικο κίνημα τελειώνει με νίκη του κινήματος αλληλεγγύης που έδειξε στην πράξη ότι όχι μόνο δεν έχουμε ηττηθεί αλλά αντίθετα μέσα από την ενότητα στη δράση μπορούμε να έχουμε νίκες σε ζητήματα υψίστης σημασίας. Το αποτέλεσμα δεν οφείλεται στην προοδευτική μνημονιακή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η οποία δεν έκανε τίποτα, αλλά ούτε και στο δικαστικό σύστημα. Η μάχη όμως δεν έχει τελειώσει ακόμα. Το επόμενο βήμα είναι η αθώωσή τους, γιατί μπορεί να μην εκδοθούν για να δικαστούν στην Ιταλία αλλά οι κατηγορίες επικρέμανται ακόμα. Το Ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης δεν ερχόταν από το παρελθόν αλλά από το μέλλον και συγκεκριμένα από το 2016 που όπως όλα δείχνουν θα είναι μια χρονιά σκληρών αναμετρήσεων με το κεφάλαιο, το αστικό κράτος και τους μηχανισμούς του. Η νέα φάση στην οποία μπαίνει η κρίση του παγκόσμιου καπιταλισμού δεν αφήνει περιθώρια εφησυχασμού. Οι καπιταλιστές μάς έχουν πετάξει το γάντι αυτό που πρέπει να κάνουμε εμείς είναι να το σηκώσουμε και με ένα διεθνιστικό και επαναστατικό πρόγραμμα να τους ανατρέψουμε. 12/1/2015 Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας oen.org.gr / eek.gr» Η κυβέρνηση εκτελεί το Ασφαλιστικό και «αυτοκτονεί» για χάρη των δανειστών Eυθέως αντιμέτωπη με το λαϊκό «κύμα» που την ανέδειξε, ακριβώς ένα χρόνο πριν, βρίσκεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με αφορμή το σχέδιό της για το νέο Ασφαλιστικό. Για τον ίδιο λόγο έπεσε και η προηγούμενη κυβέρνηση, εκείνη των Ν -ΠΑΣΟΚ. Η πρώτη σημαντική διαφορά, όμως, του τότε με το τώρα είναι πως τώρα το λαϊκό «κύμα» που αντιτάσσεται ξανά στην ασφαλιστική αντι-μεταρρύθμιση δεν έχει κανένα πολιτικό πόλο συσπείρωσης. Το ΠΑΣΟΚ είναι διαλυμένο και ουσιαστικά ακέφαλο, ενώ η Ν απέκτησε επικεφαλής, τον γόνο Μητσοτάκη που είναι, όμως, «μνημονιακότερος» των... «μνημονιακών». Η δεύτερη διαφορά των αρχών του 2016 με τις αρχές του 2015 είναι πως ο ελληνικός καπιταλισμός είναι πιο καθημαγμένος, μιας και έχει μεσολαβήσει το «άδειασμα» των τραπεζικών καταθέσεων, έπειτα τα capital controls αλλά και η συνέχιση της αποψίλωσης της βιομηχανίας (πρόσφατο το λουκέτο στη Soſtex). Το πιο μαύρο εθνικό οικονομικό τοπίο έρχεται να επισκιαστεί και από τη νέα φάση στην οποία έχει μπει η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση μετά το τέλος του «φθηνού χρήματος» από την Αμερικανική Ομοσπονδιακή Τράπεζα αλλά και το κραχ στην Κίνα. Για να μην προβεί σε νέες «φρικαλεότητες» στο Συνταξιοδοτικό, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ ποντάρει πλέον στις καθυστερήσεις υπογραφής... οποιασδήποτε συμφωνίας με τους δανειστές για το Ασφαλιστικό. Οι καθυστερήσεις (στο ενδοαστικό μέτωπο) μπορούν να «κερδίζονται» μόνο όσο δεν υπάρχει μία δυναμική ανάκαμψη της Ν και προπαντός όσο συγκρούονται μεταξύ τους για τους δικούς τους διεθνείς λόγους ΕΕ και ΗΠΑ και δεν καταλήγουν στο πως θα αντιμετωπίσουν την υπόθεση «Ελλάδα». Τι προβλέπει το Μνημόνιο που υπέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ Η προσπάθεια της κυβέρνησης να καθυστερήσει τη συμφωνία με τους δανειστές που νωρίτερα ή αργότερα θα φέρει άγριες περικοπές στις συντάξεις και στα εισοδήματα των επαγγελματιών δεν την καθιστά «αθώα». Κάθε άλλο, μάλιστα. Η ίδια έχει δεχτεί με το Μνημόνιο που υπέγραψε και ψήφισε τον Αύγουστο του 2015: Να εξοικονομήσει το 11% των δαπανών του συνταξιοδοτικού έως το 2018 (1,9% του ΑΕΠ ή 3,2 δισ. ευρώ) Να υπάρξει «στενότερη σύνδεση μεταξύ εισφορών και παροχών». Να προχωρήσει η «κατάργηση εντός τριών ετών όλων των εξαιρέσεων που χρηματοδοτούνται με κρατικούς πόρους» και η «εναρμόνιση των κανόνων σχετικά με τις εισφορές σε όλα τα ταμεία συντάξεων προς τη δομή των εισφορών στο κύριο ταμείο κοινωνικών ασφαλίσεων υπαλλήλων». Είναι αυτές «ελληνικές» ή «αριστερές» προτάσεις; φωνίες του Ιουλίου Αυγούστου 2015 έτεινε να αποδεχθεί τη γραμμή της ΓΣΕΒΕΕ σύμφωνα με την οποία θα δινόταν ελευθερία στους επαγγελματίες να επιλέξουν την ασφαλιστική κλάση την οποία θα ακολουθούσαν. Επίσης δεν είναι «ελληνική» πρόταση, ούτε πρόταση του ΣΥΡΙ- ΖΑ μέχρι το περασμένο καλοκαίρι, η μείωση των ποσοστών αναπλήρωσης των μισθών από τις συντάξεις, η οποία θα ρίξει όχι μόνο τις μελλοντικές, αλλά και τις τωρινές συντάξεις στον «Καιάδα». Η «προσωπική διαφορά» την οποία υπόσχεται η κυβέρνηση μεταξύ της σύνταξης που προκύπτει με τα έως τώρα ποσοστά αναπλήρωσης και της σύνταξης που θα προκύψει με τα εφεξής ποσοστά αναπλήρωσης δεν αποτελεί παρά προθάλαμο μειώσεων για τις μεσαίες και υψηλές συντάξεις, την ίδια ώρα που η νέα βασική σύνταξη -η λεγόμενη εθνική σύνταξη- είναι πολύ πιθανόν να δίδεται με εισοδηματικά κριτήρια. Τί σχέση έχουν αυτά με τις «κόκκινες γραμμές» περί μη περικοπής των συντάξεων ή ακόμα για επαναφορά της 13ης σύνταξης, την οποία έταζε ο ΣΥΡΙΖΑ πριν τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015; Τέλος δεν ανήκει στο... έθνος, ούτε στο ΣΥΡΙΖΑ, η πρόταση να περιοριστεί η κρατική χρηματοδότηση προς τον ΟΑΕΕ, τον ΟΓΑ και το ΝΑΤ στο επίπεδο... ΙΚΑ, δηλαδή στο 20% των εσόδων του από το 50% - 90% που είναι σήμερα. Τι σχέση έχει αυτό με ένα «δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα»; Όχι άλλη μνημονιακή... «δικαιοσύνη» κ. Τσίπρα! Και όλα αυτά γιατί; Γιατί να εξυπηρετεί ο λαός ένα διαρκώς αυξανόμενο «δημόσιο» χρέος που δεν δημιούργησε ο ίδιος, αλλά η αστική τάξη αυτής της χώρας χρησιμοποιώντας το κράτος που είχε και εξακολουθεί να έχει στα χέρια της για να κερδίζει και να κερδοσκοπεί ασύστολα;. Που είναι τα λεφτά που έβγαλε η αστική τάξη από το 1991 και ειδικά από το 2001 και έπειτα, ακόμα και εν μέσω βαθιάς κρίσης την περίοδο ; Τι ρόλο έπαιξαν οι ελληνικές τράπεζες που «διασώθηκαν» απανωτές φορές από το κράτος και τώρα έρχονται να κάνουν κατασχέσεις ; Ας μας απαντήσει και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σ αυτά τα ερωτήματα και έπειτα να μας μιλήσει για «δίκαιο» και «βιώσιμο» συνταξιοδοτικό μέσα από «ενιαίους» κανόνες εισφορών και παροχών. Ας «ενιαιοποιήσει» πρώτα η κυβέρνηση τους όρους ζωής στην κοινωνία και έπειτα να προχωρήσει στην «ενιαιοποίηση» των κανόνων στο ασφαλιστικό σύστημα. Η κυβέρνηση επιχειρεί το ανάποδο, κρατώντας στα χέρια ένα χρεοκοπημένο ασφαλιστικό σύστημα ενός χρεοκοπημένου αστικού Κράτους για λογαριασμό των ιδιωτικών ασφαλιστικών, των μόνο «θεσμών» που θα κερδίζουν μακροπρόθεσμα από αυτήν την ιστορία. Έτσι, πάει τώρα να βάλει τους χρεοκοπημένους μικρομεσαίους να πληρώνουν για τον εαυτό τους 20% (όπως ισχύει για τους μισθωτούς του ΙΚΑ) από το εισόδημά τους για τον κλάδο κύριας σύνταξης, όταν τους «τάζει» χαμηλότερη έως και 20% σύνταξη, αν βγουν με 40 χρόνια ασφάλισης το νωρίτερο στα ηλικιακά έτη τους! Την ίδια στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει «γαργάρα» την αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 22%, αφήνοντας τα έσοδα του ΙΚΑ στο έλεος της προελαύνουσας μερικής απασχόλησης η οποία φέρνει έως και 70% λιγότερα έσοδα στο εν λόγω ταμείο σε σχέση με την πλήρη απασχόληση. Αν, όμως, και το 1,7 εκατομμύριο σημερινοί μισθωτοί δούλευε με σύμβαση πλήρους απασχόλησης, το ΙΚΑ θα έδινε μέση κύρια σύνταξη στα ευρώ, χωρίς να βάζει φράγκο του κράτος. Αυτή είναι η αλήθεια και ας μην αφήσουμε άλλο αυτή την κυβέρνηση να ξεφτιλίζει την αριστερά και να στρώνει το δρόμο στη ρεβανσιστική νεοφιλελεύθερη και φασίζουσα εξιά του Μητσοτάκη και του Γεωργιάδη. Να την ανατρέψουμε, να τσακίσουμε την εκκολαπτόμενη δεξιά αντίδραση και να ανοίξουμε το δρόμο σε μία αριστερή κυβέρνηση με εργατική εξουσία στηριγμένη στα πλατιά λαϊκά στρώματα..κ.

3 σελίδα 4 σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016 σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016 σελίδα 5 Το νέο νομοσχέδιο που ετοιμάζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για το ασφαλιστικό, δεν αφορά μόνο κάποιες επιμέρους αλλαγές, όπως επιχειρεί να πείσει η κυβέρνηση. Οι αντιδράσεις που ήδη έχει προκαλέσει, με τις ρυθμίσεις που προβλέπει, δείχνουν ένα ευρύτατο μέτωπο ενάντιά της. Από ελεύθερους επαγγελματίες και αγρότες, μέχρι μισθωτούς και συνταξιούχους. Είναι μια συνεχιζόμενη εξαπάτηση η οποία εξοργίζει ακόμα περισσότερο, σε μια περίοδο επιδείνωσης της οικονομικής κατάστασης. Και αυτό γιατί γίνεται ευρύτατα κατανοητό πως αποτελεί μια συνολική κήρυξη πολέμου ενάντια στα όποια ασφαλιστικά δικαιώματα είχαν απομείνει τα τελευταία χρόνια. Κρύβουν ότι ήδη έχουν συμφωνήσει σε μείωση των δαπανών για συντάξεις για τη διετία κατά 2,25 δις ευρώ. Οι ίδιοι προτείνουν αύξηση των εισφορών, άρα μειώσεις μισθών και συντάξεων. Το ίδιο βράδυ, που διαμορφώθηκε το οριστικό σχέδιο του ασφαλιστικού που θα παρουσιαστεί στους τοκογλύφους δανειστές, άνοιγε και το ζήτημα αλλαγής των εργασιακών σχέσεων, για την απελευθέρωση των απολύσεων και το λοκ άουτ των εργοδοτών. ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕ ΙΟ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΚΛΗΣΗ. ΝΑ ΜΑΤΑΙΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΟΥ H κυβέρνηση προκαλεί επικαλούμενη την ανάγκη αλλαγής του ασφαλιστικού, όταν τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν κουρσευτεί από τα PSI, και τις μεθοδεύσεις πληρωμής του χρέους, με οποιοδήποτε τίμημα. Και αυτή η κυβέρνηση, για να είναι σωστή στις υποχρεώσεις της στους τοκογλύφους δανειστές, όπως υπενθυμίζει συνέχεια ο Τσίπρας, βγάζει στο σφυρί τα εμβόλια, τα φάρμακα, την πρόνοια και την περίθαλψη, την ίδια την υγεία των εργαζόμενων και των άνεργων. Χρησιμοποιεί το ασφαλιστικό για να ανοίξει ζητήματα μείωσης μισθών, για να χτίσει τις συμμαχίες της με το κεφάλαιο, που λαχανιασμένα έσπευσε να συναντήσει αμέσως η κυβέρνηση. ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΙΑΡΚΕΙΑΣ-ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ- ΙΑ ΗΛΩΣΕΙΣ Οι δύο πρώτες απεργίες στο τέλος της περασμένης χρονιάς, ήταν προειδοποιητικές βολές. Xρειάζεται να δοθούν μάχες με σχέδιο και προοπτική. Πώς όμως, όταν η συνδικαλιστική γραφειοκρατία κινείται με το γνωστό τρόπο να βγάζει την υποχρέωση με 24ωρες απεργίες χωρίς προοπτική και σχέδιο μάχης; Η οργή ΟΛΟΙ ΣTΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 4 ΦΛΕΒΑΡΗ 200 ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ, ΗΛΑ Η 200 ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ, ειδοποιήθηκαν στις 15 Γενάρη, πως η περσινή πυρκαγιά στη Soſtex, είναι η αιτία που το εργοστάσιο θα διακόψει τη λειτουργία του. Η εταιρεία Bolton, με παγκόσμια επιχειρηματική δραστηριότητα (Rio Mare, Neutro Roberts, UHU, Overlay, Merito, Omino Bianco κ.α.), δεν μπορεί να καλύψει το οικονομικό κόστος. Και για να αποφύγει μάλιστα την οποιαδήποτε επαφή με τους εργαζόμενους, επέλεξε να τους ειδοποιήσει τηλεφωνικά, για το πέταγμά τους στο δρόμο. Είναι ένας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα των λουκέτων που έχουν βάλει οι υπόλοιπες μεγάλες χαρτοβιομηχανίες της χώρας τα τελευταία χρόνια. Χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις είναι η Χαρτοποιΐα Θράκης (Diana) του Πάνου Ζερίτη, που κήρυξε πτώχευση το 2012 και η Delica στην Πάτρα που έκλεισε το Το 2002 είχε κλείσει καλιστικής γραφειοκρατίας. Aπό την άλλη το ασφαλιστικό και η ψήφισή του, είναι δεμένο με τη ζωή της ίδιας της κυβέρνησης. ΚΑΝΕΝΑΣ ΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕ ΙΟ Ταυτόχρονα όμως, η απεργία αυτή, ή η όποια 24ωρη απεργία δε μπορεί να αποτελεί κορύφωση για το εργατικό κίνημα, όπως εκτιμούν μαχόμενες δυνάμεις του εργατικού κινήματος. Σε αυτή τη φάση το κύριο κριτήριο της παρέμβασης των εργατικών και μας υπερβαίνει τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Ήδη, από τις πρώτες κινητοποιήσεις ενάντια στο ασφαλιστικό, και τις διεργασίες σε κλάδους που ήδη έχουν ανοίξει φαίνεται ότι η απεργία της 4 Φλεβάρη μπορεί να είναι καταλύτης σοβαρών πολιτικών εξελίξεων. Η ΓΣΕΕ κάνει αυτό που ξέρει να κάνει πάντα. Βάζει μια απεργία για να βγει η υποχρέωση, να μην απομονωθεί και απονομιμοποιηθεί ακόμα περισσότερο, βλέποντας πως η κινητικότητα σε διάφορους κλάδους, δείχνει υπαρκτές δυνατότητες υπέρβασης του χρονολόγιου της συνδικαι το εργοστάσιο της Soſtex στην ράμα (σ.σ. παρήγαγε μεταξύ άλλων το χαρτί για τα σχολικά βιβλία) και απασχολούσε 600 εργαζόμενους. Εντελώς τυχαία, την αμέσως επόμενη μέρα, άρχισαν να εμφανίζονται δημοσιεύματα, στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο, για μεταφορά του εργοστασίου στη Βουλγαρία. Εάν κάτι τέτοιο πραγματοποιηθεί, μιλάμε για μια ακόμα μεταφορά εργοστασίου, με στόχο τη συνέχιση της παραγωγής με χαμηλό εργατικό κόστος, αλλά και ισχνή φορολόγηση. Άλλωστε η Bolton έχει ιστορία στο ζήτημα. Και αυτό γιατί η Bolton Group έγινε μοναδικός μέτοχος της Αθηναϊκής Χαρτοποιίας το 2002 μετά από την ιδιωτικοποίηση της κρατικοποιημένης επιχείρησης το 1999, και που, όπως πέρυσι είχε αποκαλυφθεί, η συναλλαγή αυτή έγινε μέσα από ένα «διάδρομο» επιχειρήσεων στο Λουξεμβούργο ώστε ο όμιλος να επαναστατικών δυνάμεων στο εργατικό κίνημα, πρέπει να είναι η ενίσχυση της πολιτικής ανεξαρτησίας της εργατικής τάξης από το κράτος και τις κυβερνήσεις του, το κεφάλαιο και τους συνδικαλιστές γραφειοκράτες. Με κινητοποιήσεις που θα μπλοκάρουν τις κρατικές λειτουργίες, θα ενισχύουν την ανεξάρτητη οργάνωση των αγώνων από το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης. Το ασφαλιστικό νομοσχέδιο που καταθέτει η κυβέρνηση, θεωρείται από τους δανειστές, ως όρος για οποιαδήποτε συζήτηση για το χρέος, ακόμα και αυτή την Όχι στο κλείσιμο της Soſtex πετύχει σημαντικές φοροαπαλλαγές στην Ελλάδα. Από αυτή την άποψη, είναι εξοργιστική η στάση του Υπουργείου Εργασίας, που από τη μια καταγγέλει την εταιρεία για τη συμπεριφορά της, και από την άλλη προτείνει να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι εργαζόμενοι, εργοδότες και κυβέρνηση, προκειμένου να βρεθεί μια κοινά αποδεκτή λύση για τη συνέχιση της λειτουργίας του εργοστασίου. Να επιβληθούν δηλαδή με θεσμικό τρόπο, οι όποιες μειώσεις μισθών ή και απολύσεις στο εργοστάσιο.το λουκέτο στη Soſtex θέτει επιτακτικά την ανάγκη της πάλης, να λειτουργήσουν οι ίδιοι οι εργάτες το εργοστάσιο με εθνικοποίησή του, ενταγμένο σε ένα συνολικό σχέδιο λειτουργίας της βιομηχανίας. εν είναι λύση ο διάλογος και οι υποσχέσεις χωρίς αντίκρυσμα. Όλοι δίπλα στους εργαζόμενους της Soſtex. Να λειτουργήσει τώρα το εργοστάσιο. προσχηματική συζήτηση, και για άλλη μια φορά γίνεται τρομοκρατικό επιχείρημα για την επόμενη χρηματοδότηση. Είναι φανερό, πως η κατάθεση και η ψήφιση του ασφαλιστικού, είναι δεμένη με την παραμονή της ίδιας της κυβέρνησης. εν μπορούμε να μιλάμε για νίκη στο ασφαλιστικό, και να δίνουμε ραντεβού σε επόμενη φάση, για να δώσουμε από καλύτερες θέσεις τη μάχη ενάντια στην κυβένηση. Η μη κατάθεση του ασφαλιστικού, η ήττα της κυβέρνησης σε αυτό το ζήτημα, σημαίνει αυτομάτως επιτάχυνση των πολιτικών εξελίξεων, που θα πρέπει να τις αντιμετωπίσει το εργατικό κίνημα με τα δικά του ανεξάρητα κέντρα αγώνα, ένα προγραμματικό πλαίσιο για τη συνολική δημοκρατικά και συγκεντρωτικά σχεδιασμένη οικονομία στη χώρα, σοσιαλιστικά και διεθνιστικά. Χρειάζεται να ειπωθεί η αλήθεια στην εργατική τάξη: το καπιταλιστικό σύστημα σε όλο τον κόσμο βρίσκεται σε κρίση και παρακμή. Τώρα το ζητούμενο δεν είναι η διατύπωση μόνο κάποιων διεκδικήσεων, αλλά η στρατηγική απάντηση της εργατικής τάξης, σε όλο το αδιέξοδο που προξενεί στη ζωή της ο καπιταλισμός. Και εδώ βρίσκεται η αναγκαιότητα του επαναστατικού κόμματος. Μπορούμε λοιπόν να προετοιμάσουμε καταλήψεις, διαδηλώσεις, απεργιακές μάχες με στόχο το ασφαλιστικό νομοσχέδιο να μη φτάσει στη Βουλή. Για την ανατροπή της κυβέρνησης από τα κάτω και από τα αριστερά. Σε μια μάχη με πρωταγωνιστή την ανεξάρτητη πολιτική δράση των εργαζομένων από τα αστικά πολιτικά κόμματα, την κυβέρνηση, τα αφεντικά και τους γραφειοκράτες συνδικαλιστές. Με τα δικά μας ανεξάρτητα κέντρα αγώνα. Με σαφή στόχο την εργατική εξουσία, και την οργάνωση της παραγωγής και της κοινωνίας από τους παραγωγούς του πλούτου. Παλεύουμε για την αναχαίτιση της νέας αντιασφαλιστικής επίθεσης. Για τη διαγραφή του χρέους, την εθνικοποίηση όλων των στρατηγικών τομέων της οικονομίας με εργατικό έλεγχο. Γιατί μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει, σε αυτή την εποχή της καπιταλιστικής παρακμής, υγεία, πρόνοια και ασφάλιση με κέντρο τον εργαζόμενο άνθρωπο και τις ανάγκες του. Σε αυτή την επιχείρηση συντριβής του ασφαλιστικού, κάθε εργατικού δικαιώματος, σε αυτή την κατάπτυστη διαπραγμάτευση της αξιοπρέπειας, καλούμε σε Ενιαίο Μέτωπο, εργατικό, διεθνιστικό και επαναστατικό, όλα τα αδέρφια μας ανεξάρτητα από εθνικότητα, φυλή και φύλο, σε όλη την Ευρώπη, κάθε πρόσφυγα και μετανάστη που σήμερα παίζουν σαν τυχερό παιχνίδι την ίδια του τη ζωή. N. Πελεκούδας Αυτοί που έχουν σύρει την Τουρκία στη δίνη του θρησκευτικού εμφυλίου πολέμου και οι οποίοι με αυτόν τον τρόπο έχουν Συριοποιήσει την Τουρκία, είναι υπεύθυνοι για τη σφαγή του Σουλταναχμέτ! Το AKP και ο Ερντογάν είναι ένοχοι! Tο κείμενο που ακολουθεί είναι η δήλωση του DIP για την έκρηξη του Σουλταναχμέτ της Ιστανμπούλ, στις 12 Γενάρη, που σκότωσε 11 ανθρώπους (οι 9 Γερμανοί τουρίστες) και τραυμάτισε 15. H επίθεση αποδόθηκε στο ISIS. Στο Σουλταναχμέτ, ένα απ τα πιο τουριστικά και κεντρικά σημεία της Ιστανμπούλ, μια βομβιστική επίθεση του ISIS σκότωσε 11 άτομα και άφησε δεκάδες τραυματίες. Το Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα (DIP) καταδικάζει αυτή την επίθεση και εκφράζει τα συλλυπητήριά του στους συγγενείς των θυμάτων. Από πολιτικής άποψης, υπεύθυνοι γι αυτή την έκρηξη είναι η κυβέρνηση του AKP και ο Ερντογάν, οι οποίοι προσπαθούν να διαιρέσουν την Τουρκία και τη Μέση Ανατολή στη βάση του θρησκευτικού σεχταρισμού. Αυτό είναι ακόμα ένα βήμα στο δρόμο για τη Συριοποίηση της Τουρκίας. Η κυβέρνηση του AKP σέρνει την Τουρκία στη δίνη ενός θρησκευτικού σεχταριστικού πολέμου και κάθε βήμα αυτής της κυβέρνησης καταλήγει σε αιματοχυσία και σφαγή. Το ΑΚΡ μπορεί να πνιγεί σε αυτή την δίνη, αλλά εκείνοι που έχασαν τη ζωή τους στις σφαγές είναι άνθρωποι του μόχθου και αθώοι. Η επίθεση στο Σουλταναχμέτ δεν έπεσε από τον ουρανό. Το Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα έχει προειδοποιήσει καιρό τώρα, ότι οι τακφίρι 1 σεχταριστές δολοφόνοι στόχευαν στη Μέση Ανατολή, όχι μόνο το Ιράκ και τη Συρία, αλλά και την Τουρκία. Το DIP είχε επισημάνει πως το ΑΚΡ οδηγεί την Τουρκία στον δρόμο της Συριοποίησης και ότι η Τουρκία ήταν ο ιθύνων νους αυτού του αντιδραστικού πολέμου, μαζί με το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία. Αυτή η αισχρή επίθεση ράστης το ISIS Πολιτικός υπεύθυνος ο Ερντογάν Ανακοίνωση του Επαναστατικού Εργατικού Κόμματος (DIP) - Tουρκία φίρι δολοφόνους που περνούν τα τουρκικά σύνορα ελεύθερα που διέπραξε τη σφαγή; Ο Νταβούτογλου είναι ένοχος. Αυτή η σφαγή προκλήθηκε από το ΑΚΡ, το οποίο έφερε τον αντιδραστικό εμφύλιο πόλεμο της Συρίας στην Τουρκία για την πολιτική του επιβίωση. Το AKP, υποστηρίζοντας ότι αυτή η επίθεση ήταν αποτέλεσμα του αγώνα της Τουρκίας ενάντια στην τρομοκρατία, αυτοαπαλλάσσεται των ευθυνών του για τις σφαγές. Η ομιλία του Ερντογάν συνιστά ένα πλήρες διαζύγιο με τη λογική. Ο Ερντογάν, στη δήλωση του, παρέθεσε τις οργανώσεις που ήρθαν στο μυαλό του εκείνη τη στιγμή και για άλλη μια φορά δημιούργησε το λεγόμενο «κοκτέιλ οργανώσεων». Είπε ότι ο βομβιστής ήταν πολίτης της Συρίας και απέφυγε να προφέρει τη λέξη ISIS. Ενώ μόνο 44 δευτερόλεπτα της ομιλίας του είχαν σχέση με τη βομβιστική επίθεση, αφιέρωσε 10 λεπτά για να επιτεθεί στους ακαδημαϊκούς που δημοσίευσαν ένα κείμενο συλλογής υπογραφών υπέρ της ειρήνης και τους υπέδειξε απροκάλυπτα ως στόχο. Αυτή είναι η αντανάκλαση μιας ψυχολογίας ενοχής. Πράκτορες του σεχταριστικού θρησκευτικού πολέμου, υποκινημένοι για το πετρέλαιο από τον Ερντογάν, με τον ίδιο υποψήφιο για την ηγεσία των περιφερειακών αντιδραστικών δυνάμεων και φιλόδοξου «Rais» 2 του σουνίτικου κόσμου μαζί με το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία, έχουν σκοτώσει με άνανδρο τρόπο αθώους ανθρώεναντίον Γερμανών τουριστών, είναι αποτέλεσμα του ίδιου του τέλματος στο οποίο βρίσκεται η Τουρκία, ενώ προσπαθεί να αναλάβει την ηγεσία του σουνιτικού μπλοκ. Όλα αυτά δεν μπορούν να γίνουν κατανοητά έξω από το πλαίσιο της αντιδραστικής πολεμικής πολιτικής του Ερντογάν και της κυβέρνησης του ΑΚΡ. Απευθείας μετά τη σφαγή της Άγκυρας, ο Πρωθυπουργός Νταβούτογλου προκάλεσε μεγάλο σκάνδαλο, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με τους βομβιστές αυτοκτονίας, «Έχουμε τη λίστα των βομβιστών αυτοκτονίας, αλλά δεν μπορούμε να τους συλλάβουμε πριν από την διαπίστωση της πράξης». Έχοντας μείνει απαθής μετά τις επιθέσεις στο Ντιγιάρμπακιρ, στο Σορούτς και την Άγκυρα, η κυβέρνηση ανακοίνωσε το όνομα του βομβιστή αμέσως μετά από αυτό το νέο περιστατικό. Αν και το σύστημα των μέσων ενημέρωσης του ΑΚΡ λέει ότι η υπόθεση είχε λυθεί με πολύ κόπο, το παρελθόν του Νταβούτογλου και το μυστήριο γύρω από την επίθεση αφήνουν πολλά άλυτα ερωτήματα. Η απαγόρευση της δημοσιότητας που επιβλήθηκε μετά την επίθεση, αποκαλύπτει την πρόθεση της κυβέρνησης του ΑΚΡ. Ο λαός της Τουρκίας θα πρέπει να ρωτήσει: Ήταν ένας από εκείνους τους βομβιστές αυτοκτονίας των οποίων τα ονόματα ήταν γνωστά στο Νταβούτογλου και ακόμη παραμένουν ελεύθεροι που έχυσε το αίμα αθώων ανθρώπων στην καρδιά της Ιστανμπούλ; Ή μήπως ήταν ένας από εκείνους τους τακπους στο Σουλταναχμέτ. Ο Ερντογάν είναι ένοχος. Από την άλλη πλευρά, ο αναπληρωτής πρωθυπουργός Νουμάν Κουρτουλμούς είπε ότι αυτό που συνέβη ήταν μια επίπτωση των πολέμων δι αντιπροσώπου στη Συρία. Ο Κουρτουλμούς, χρησιμοποιώντας αυτή την έκφραση, «πόλεμος διά αντιπροσώπου», παραδέχεται ότι οι ιμπεριαλιστές και οι χώρες της περιοχής, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας, υποστηρίζουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, συγκεκριμένες οργανώσεις στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας. Τα στελέχη του ΑΚΡ και οι υπεύθυνοι τύπου τους, έχουν δηλώσει επανειλημμένα ότι η Τουρκία βοηθούσε και προστάτευε τουρκμενικές και σουνιτικές εξτρεμιστικές δυνάμεις στη Συρία. Είναι το ΑΚΡ που συντηρεί το ανδρείκελο του πολέμου στη Συρία, οι σχέσεις του οποίου με τα αφεντικά του αποκαλέστηκαν «πόλεμος διά αντιπροσώπου» από τον Κουρτουλμούς. Το ΑΚΡ δεν μπορούμε να νίψει τας χείρας του τόσο εύκολα για τη σεχταριστική θρησκευτική τρομοκρατία, η οποία επήλθε από αυτό το ίδιο κόμμα. Η Τουρκία θεωρεί επισήμως το ISIS, τρομοκρατική οργάνωση. Η Τουρκία πρόσφατα αναγκάστηκε να αποσύρει τα στρατεύματά της από τη βάση Μπασικά κοντά στη Μοσούλη, η παρουσία των οποίων πυροδότησε αντίδραση από την ιρακινή κυβέρνηση. Ω του θαύματος! Ξαφνικά, το ISIS επιτίθεται τη βάση Μπασικά με ρουκέτες. Ο Ερντογάν και το ΑΚΡ το χρησιμοποιούν αυτό ως δικαιολογία, προκειμένου να διατηρήσουν τη στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας στην περιοχή αυτή, λέγοντας «αυτή η επίθεση αποδεικνύει ότι είχαμε δίκιο». Όταν η ιρακινή κυβέρνηση επέμεινε στην πλήρη αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων, άλλη μια παράξενη σύμπτωση, ανεβήκαν στο ιαδίκτυο βίντεο προπαγάνδας της επίθεσης του ISIS στη Μπασικά. Ας μην πέσουμε θύματα αυτής της συμπαιγνίας του ΑΚΡ και των τακφίρι δυνάμεων. Αμφότεροι, το ISIS και το ΑΚΡ είναι ένοχοι. Η εργατική τάξη και οι καταπιεσμένοι θα πρέπει να ενωθούν ενάντια στον εξτρεμισμό και στον ευεργέτη του, την κυβέρνηση του ΑΚΡ. εν μπορούμε να αγωνιστούμε ενάντια στον εξτρεμισμό, χωρίς να αγωνιστούμε ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Οι ιμπεριαλιστές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ΗΠΑ είναι οι πλέον υπεύθυνοι για την τρέχουσα κατάσταση στη Μέση Ανατολή, ως το κέντρο του πολέμου στον κόσμο. Οι σιωνιστές του Ισραήλ αγάλλονται στα κρυφά, καθώς συνεχίζεται ο θρησκευτικός σεχταριστικός πόλεμος και εκρήγνυνται βόμβες στη Βαγδάτη, στη Βηρυτό και στην Ιστανμπούλ. Είναι οι εργαζόμενες μάζες που υποφέρουν από αυτούς τους πολέμους. Οι Τούρκοι, Κούρδοι, Άραβες και Πέρσες εργάτες πρέπει να αγωνιστούν και να ενωθούν ενάντια στη δική τους αντιδραστική-θρησκευτικά σεχταριστική κυβέρνηση. Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα (DIP) 13 Ιανουαρίου Τακφίρι: Εξτρεμιστές Σουνίτες Μουσουλμάνοι οι οποίοι πιστεύουν πως έχουν το δικαίωμα να δολοφονούν τους άπιστους. Eίναι Σουνίτες Μουσουλμάνοι οι οποίοι κατηγορούν άλλους Μουσουλμάνους ή πιστούς των άλλων θρησκειών του Αβραάμ (χριστιανούς ή εβραίους) ως άπιστους/αποστάτες (καφίρ). Σύμφωνα με τη Σαρία το δικαίωμα να κρίνει ως άπιστο κάποιον Μουσουλμάνο διατηρεί η ουλέμα/θρησκευτική ιεραρχία. Αποτελεί αντίστοιχο του αφορισμού. Πολλές Σαλαφιστικές ή άλλες εξτρεμιστικές ομάδες διακηρύσσουν πως διαθέτουν οι ίδιες το δικαίωμα του αφορισμού και της τιμωρίας των απίστων. 2. Ράις είναι ένας τίτλος που χρησιμοποιείται από τους ηγεμόνες των αραβικών κρατών στη Μέση Ανατολή και τη Νότια Ασία. Μεταφράζεται ως «πρόεδρος» στα αραβικά, και ως «πλούσιος» στα Περσικά. Από τα περσικά η λέξη αυτή πέρασε στην τουρκική γλώσσα ως Ράις και σημαίνει ένα άτομο που ανήκει στην αριστοκρατία.

4 σελίδα 6 σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016 σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016 σελίδα 7 Η (ακούσια) απάντηση του Τσόμσκι στον Ερντογάν Ο Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, επιτέθηκε στους ακαδημαϊκούς που υπέγραψαν ένα κείμενο με το οποίο επικρίνουν τις συνεχιζόμενες επιχειρήσεις του στρατού και της αστυνομίας κατά των Kουρδικών πόλεων που διεξάγει η κυβέρνησή του. Συνολικά πάνω από διανοούμενοι έχουν υπογράψει το κείμενο ζητώντας να σταματήσει η βοήθεια στο ISIS και η καταστολή και δολοφονίες των Κούρδων. Ανάμεσα σε πολλά άλλα, ο Eρντογάν είπε πως θα ήθελε ξένοι ακαδημαϊκοί να έρθουν στην Τουρκία για να δουν οι ίδιοι τι πραγματικά συμβαίνει. Αναφέρθηκε ειδικά στον Καθηγητή Νόαμ Τσόμσκι, περίφημο γλωσσολόγο και κοινωνικό ακτιβιστή, ανάμεσα σε αυτούς που ευχήθηκε να προσκληθούν για αυτόν τον σκοπό. Iδού τι είπε ο Tούρκος πρόεδρος: «Αφήνω στην άκρη εκείνους που υπέγραψαν αυτό το λεγόμενο κείμενο συλλογής υπογραφών ακαδημαϊκών. Προσκαλώ τους ξένους ακαδημαϊκούς στην Τουρκία. Δεν πρόκειται μόνο να υπογράψουν ένα κείμενο. Ελάτε και δείτε με τα μάτια σας τι συμβαίνει στα ανατολικά και τα νοτιανατολικά. Είμαστε έτοιμοι να σας εξηγήσουμε. Είναι παραβίαση του νόμου ή είναι παραβίαση των δικαιωμάτων των πολιτών από μια τρομοκρατική οργάνωση; Αφήστε τους να έρθουν και να δουν. Για παράδειγμα, ας προσκαλέσει ο πρέσβης των ΗΠΑ τον Τσόμσκι ώστε να λάβει μια αληθινή έκθεση αντί για τις πληροφορίες που παρέχουν οι έμμισθοι της πέμπτης φάλαγγας.» Φαίνεται πως ο Καθηγητής Τσόμσκι είχε υπογράψει και ένα άλλο κείμενο υπογραφών, το οποίο κυκλοφόρησε διεθνώς, καταδικάζοντας τις πολιτικές της Τουρκικής κυβέρνησης απέναντι στον ISIS και σχετικά με το Κουρδικό ζήτημα, συγκεκριμένα τις αστυνομικές και στρατιωτικές επιχειρήσεις τις οποίες και το εγχώριο κείμενο επέκρινε. Ο Τσόμσκι υπέγραψε αυτό το κείμενο πριν την πρόσκληση του Ερντογάν, αλλά το κείμενο βγήκε στη δημοσιότητα αφού του απευθύνθηκε η πρόσκληση. Μια παράξενη σύμπτωση οδήγησε σε μια ακούσια λεκτική διαμάχη ανάμεσα στον Τούρκο πρόεδρο της δημοκρατίας και τον περίφημο γλωσσολόγο. Παρουσιάζουμε παρακάτω το κείμενο το οποίο υπογράφηκε από τον Τσόμσκι όπως και από πολλούς άλλους ακαδημαϊκούς και ακτιβιστές από όλο τον κόσμο, μαζί με την πλήρη λίστα αυτών που υπέγραψαν. Συνέντευξη αλληλεγγύης στον Κουρδικό λαό, στην Αθήνα. Να σταματήσει η αρωγή και η υποκίνηση του ISIS! Να σταματήσει η καταστολή και η δολοφονία των Κούρδων! Η τουρκική κυβέρνηση ακολουθεί μια εγκληματική πολιτική στην κουρδική περιοχή της χώρας, στη Συρία και στη Μέση Ανατολή γενικότερα. Παρά τους ισχυρισμούς της περί του αντιθέτου, όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι συνεχίζει να ενισχύει τη στάση των δολοφόνων πολέμαρχων του ISIS, επιτρέποντας τη διάθεση πετρελαίου του ISIS στην αγορά μέσω της Τουρκίας, αφήνοντας την επικράτειά της ως διαμετακομιστική οδό μαχητών από όλο τον κόσμο προς ένταξη στις τάξεις της οργάνωσης, παρέχοντας ασφαλές καταφύγιο και ιατρική περίθαλψη όταν είναι απαραίτητο στους μαχητές του ISIS και προμηθεύοντας όπλα στον ISIS και σε μια ποικιλία από άλλες θρησκευτικές-εξτρεμιστικές ομάδες. Αν αυτό αληθεύει, σημαίνει συνενοχή σε ένα πολιτικό κίνημα που συνιστά απειλή για το μέλλον των λαών της Μέσης Ανατολής ή ακόμη, του κόσμου γενικότερα. Η Τουρκία διεξάγει επίσης μια κακοήθη εκστρατεία καταστολής κατά των ίδιων των Κούρδων της, ενώ μόλις μέχρι την άνοιξη του 2015 είχε εμπλακεί σε μια διαδικασία διαπραγματεύσεων με το πολύμορφο κουρδικό κίνημα της χώρας. Από τα τέλη Ιουλίου, πολλές κουρδικές πόλεις βρίσκονται υπό την κατοχή των Ειδικών υνάμεων της αστυνομίας και, τελευταίως, δεκάδων χιλιάδων στρατιωτών που, υπό συνθήκες επιβολής απαγόρευσης της κυκλοφορίας όλο το εικοσιτετράωρο για μια βδομάδα, δέκα ημέρες ή ακόμα περισσότερο κάθε φορά, συνοδευόμενης από τις διακοπές ρεύματος και παύσης όλων των δυνατοτήτων επικοινωνίας, επιτίθενται σε πυκνοκατοικημένες γειτονιές, πραγματοποιούν έρευνες από σπίτι σε σπίτι και σκοτώνουν αμάχους, από βρέφη μέχρι ηλικιωμένους, καθώς και ορισμένους νεαρούς μαχητές που έχουν σκάψει χαρακώματα για να υπερασπίσουν αυτές τις γειτονιές. Οι εκθέσεις δείχνουν ότι η κατάσταση είναι ήδη τραγική, με δεκάδες θύματα έπειτα από το ξεκίνημα μιας νέας και ενισχυμένης εκστρατείας μόλις πριν από μερικές ημέρες. Με το ρυθμό αυτό και δεδομένου ότι δεν λέγεται κουβέντα για αυτό το γύρο καταστολής που κρατάει ένα μήνα τώρα, ο αριθμός των θυμάτων μπορεί να φθάσει τις χιλιάδες. Όλα αυτά πρέπει να τελειώσουν. Η τουρκική κυβέρνηση παίζει με τη φωτιά. Η πολιτική της αρωγής και υποκίνησης του ISIS και της άρνησης των στοιχειωδών δικαιωμάτων στον κουρδικό λαό, όχι μόνο στη δική της επικράτεια αλλά και στη Ροζάβα, δηλαδή στο Συριακό Κουρδιστάν, είναι απαράδεκτες. Υπάρχουν πληθώρα στοιχείων που δείχνουν τουρκική βοήθεια προς το ISIS με διάφορες μορφές, που κυμαίνονται από στοιχεία υποστηριζόμενα από δορυφορικές εικόνες του Υπουργείου Άμυνας της Ρωσικής Ομοσπονδίας ως τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις και δηλώσεις από διάφορους εκπροσώπους της κυβέρνησης των ΗΠΑ, αν και η Τουρκία είναι σημαντικός σύμμαχος και μέλος του ΝΑΤΟ. Καλούμε την τουρκική κυβέρνηση να σταματήσει κάθε αρωγή στη δολοφονική συμμορία που ονομάζεται ISIS και να σταματήσει την καταστολή και το σφαγιασμό των Κούρδων πολιτών της. Προτείνουμε τη δημιουργία μιας ανεξάρτητης διεθνούς εξεταστικής επιτροπής αποτελούμενης από γνωστούς διανοούμενους, νομικούς και υπερασπιστές των δημοκρατικών δικαιωμάτων, προκειμένου να διερευνήσουν τις καταγγελίες σχετικά με την πρακτική της τουρκικής κυβέρνησης στις εν λόγω περιοχές. Ονοματεπώνυμο - Oργάνωση Noam Chomsky, Καθηγητής, MIT, Cambrigde, MA, ΗΠΑ, Michael Löwy, Επίτιμος Καθηγητής, CNRS, Γαλλία, Tariq Ali, Συντάκτης, New Leſt Review, Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο, Bertell Ollman, Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης, New York University, Νέα Υόρκη, ΗΠΑ, Prabhat Patnaik, Επίτιμος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Jawaharlal Nehru, Νέο ελχί, Ινδία, Nestor Pitrola, Βουλευτής, Frente de Izquierda y de los Tarabajadores, Αργεντινή, Robert Brenner, Τμήμα Ιστορίας, UCLA, Λος Άντζελες, CA., ΗΠΑ, Nancy Holmstrom, Επίτιμη Καθηγήτρια, Rutgers University, ΗΠΑ, Aijaz Ahmad, Καθηγητής Συγκριτικής Λογοτεχνίας και Κριτικής Θεωρίας, University of California, Irvine, ΗΠΑ, Michael Lebowitz, Επίτιμος Καθηγητής Οικονομικών, Simon Fraser University, Καναδάς, Greg Albo, York University, Καναδάς, Joan Cocks, Mount Holyoke College, ΗΠΑ, Suzi Weismann, Politics Department, St. Mary s College, Moraga, CA., ΗΠΑ, Fred Moseley, Department of Economics, Mount Holyoke College, MA, ΗΠΑ, Ελένη Βαρίκα, Επιτιμή Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Paris VIII, Γαλλία, Guglielmo Carchedi, Πανεπιστήμιο του Amsterdam (Συνταξιούχος), Ολλανδία, Raquel Varela, Universidade Nova de Lisboa, Λισαβόνα, Πορτογαλία, David Laibman, Συντάκτης, Science and Society, Brooklyn, Νέα Υόρκη, ΗΠΑ, Jorge Altamira, Partido Obrero, Αργεντινή, Σάββας Μιχαήλ, Γενικός Γραμματέας του ΕΕΚ, εκ μέρους του ΕΕΚ, Ελλάδα, Κατερίνα Μάτσα, ψυχίατρος, εκ μέρους των αυτο-οργανωμένων κοινωνικών ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ για προδοσία 21 Τούρκοι πανεπιστημιακοί Tούρκοι πανεπιστημιακοί, που υπέγραψαν (μαζί με σχεδόν Tούρκους και διεθνείς διανοούμενους), κείμενο για τερματισμό των επιχειρήσεων του τουρκικού στρατού στο Kουρδιστάν διώκονται για προδοσία. Ανάμεσα σε αυτούς που υπέγραψαν είναι και ο Nόαμ Tσόμσκυ, τον οποίο μη μπορώντας να συλλάβει, ο Tούρκος πρόεδρος θέλησε να συνετίσει λεκτικά. Aλλά για τους Tούρκους πανεπιστημιακούς ήταν εξαιρετικά βίαιος: Αυτή η ορδή των πανεπιστημιακών έχει καταφανώς ευθυγραμμιστεί με την τρομοκρατική οργάνωση PKK και έβγαλε το μίσος της στον τουρκικό λαό, σημείωσε ο Ερντογάν σε ομιλία του στην Άγκυρα. Αυτοί οι αυτοαποκαλούμενοι διανοούμενοι ( ) είναι σκοτεινά πρόσωπα που δεν έχουν κανέναν σεβασμό για την πατρίδα τους, συνέχισε, κατηγορώντας τους για προδοσία. Παίρνοντας τη σκυτάλη από τον Eρντογάν, εισαγγελέας στη βορειοδυτική Τουρκία διέταξε τη σύλληψη 21 πανεπιστημιακών. Kατηγορούνται για προπαγάνδα υπέρ της τρομοκρατίας και προσβολή των θεσμών και της Τουρκικής Δημοκρατίας, όπως μετέδωσε το πρακτορείο ειδήσεων Ανατολή. Eπίσης, άρχισαν τις απολύσεις. Σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων Dogan, το πανεπιστήμιο του Ντούζτσε, στη βορειοδυτική Τουρκία, αποφάσισε να απολύσει μια καθηγήτρια κοινωνιολογίας, την Λατιφέ Άκγιουζ, που είχε υπογράψει το κείμενο. ιατρείων στη Νέα Σμύρνη και τις Αχαρνές Κάτω Πατήσια, Ελλάδα, ημήτρης εσσύλας, πρώην Ευρωβουλευτής, Ελλάδα, Παντελής Βαϊνάς, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Α Ε Υ, Ελλάδα, Iosif Abramson, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του RPK (Ρώσικο Κόμμα Κομμουνιστών), συμπρόεδρος της AMO (Ένωση Μαρξιστικών Οργανώσεων) Τμήμα Αγ. Πετρούπολης, ρ. Τεχν. Επ., Ρωσική Ομοσπονδία, Soledad Sosa, Βουλευτής, Frente de Izquierda y de los Tarabajadores, Αργεντινή, Pablo Lopez, Βουλευτής, Frente de Izquierda y de los Tarabajadores, Αργεντινή, Vijay Prashad, Trinity College, Hartford, Conn, ΗΠΑ, Ewa Groszewska, Socialist Agreement, Πολωνία, Γεράσιμος Μακρής, Καθηγητής Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο, Ελλάδα, August Nimtz, Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και Αφροαμερικάνικων και Αφρικανικών Σπουδών, University of Minnesota, Minneapolis, MN, ΗΠΑ, Mindi Schneider, Επίκουρος Καθηγητής, International Institute of Social Studies (ISS), Erasmus University Rotterdam, Ολλανδία, Osvaldo Coggiola, Καθηγητής Ιστορίας, Πανεπιστήμιο του Sao Paolo, Βραζιλία, Tatiana I. Filimonova, Ένωση Μαρξιστικών Οργανώσεων (AMO), Αγία Πετρούπολη, Ρωσική Ομοσπονδία, Piotr Lewandowski, Socialist Agreement, Πολωνία, Monika Karbowska, Κοινωνικό Φόρουμ Κεντρικής & Ανατολικής Ευρώπης, Πολωνία, Doug Henwood, Leſt Business Observer, Νέα Υόρκη, NY, ΗΠΑ, Neil Faulkner FSA, Επιστημονικός Συνεργάτης, University of Bristol, Ηνωμένο Βασίλειο, Betto della Santa, Μεταπτυχιακός Ερευνητής και Λέκτορας στο Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο Fluminense, Campus Niteroi, Βραζιλία, Michael Letwin, Συνιδρυτής του Labor for Palestine, Νέα Υόρκη, ΗΠΑ, Joel Andreas, Επίκουρος Καθηγητής, Johns Hopkins University, Τμήμα Κοινωνιολογίας, ΗΠΑ, Alvaro Augusto Comin, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο του Sao Paulo, Τμήμα Κοινωνιολογίας, Βραζιλία, Θεόδωρος Κουτσουμπός, αρχισυντάκτης της εφημερίδας Νέα Προοπτική, Ελλάδα, Γιάννης Αγγέλης, δημοσιογράφος - μέλος του Σ της ΕΣΗΕΑ, Αθήνα, Ελλάδα, Νίκος Πελεκούδας, συνδικαλιστής, Ειδική Αγωγή, Ελλάδα, Νίκος Τζιρής, γραμματέας της Οργάνωσης Επαναστατικής Νεολαίας, Ελλάδα, Κώστας Αποστολόπουλος, Balkan Information Bulletin, Ελλάδα, Σωτήρης Παπαδημητρίου, μέλος του Σ του Σωματείου των Εργατών στην Αλουμίνιον της Ελλάδος, Ασπρά Σπίτια, Ελλάδα, έσποινα Κουτσούμπα, Περιφερειακή Σύμβουλος στην Περιφέρεια Αττική, Αθήνα, Μαρία Μπενέτου, μέλος της Λαϊκής Συνέλευσης Αγίας Παρασκευής, Αθήνα, Αφροδίτη Τζιαντζή, δημοσιογράφος, Εφημερίδας των Συντακτών (Εφσυν), Ιωάννα Κούρτοβικ, δικηγόρος, Κώστας Παπαδάκης, δικηγόρος, πρώην μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του ικηγορικού Συλλόγου Αθηνών ( ΣΑ), Κωνσταντίνα Γκούλιου, πρόεδρος της Ένωσης Αναπήρων ιαγόρας, Alessandra Mecozzi, Πρόεδρος της Ένωσης Cultura è Libertà (Πολιτισμός είναι Ελευθερία), Ιταλία, Francesca Koch, ιεθνής Οίκος των Γυναικών, Ρώμη, Ιταλία, Alessandro Portelli, Πανεπιστήμιο Sapienza, Ρώμη, Ιταλία, Teresa Lapis, ημοκρατικοί Νομικοί, Ιταλία, Sue George, Πανεπιστήμιο Pisa (Συνταξιούχος), Ιταλία, Effiong L. Ntuk, ικηγόρος, Τορίνο, Ιταλία, Barbara Spinelli, ικηγόρος, Ευρωβουλευτής, Ιταλία, Robert Sabata Gripekoven, ικηγόρος, Βαρκελώνη, Ισπανία, Stefano Mannironi, Arci-Nuoro, Ιταλία, Mario Angelelli, Lawyer, Rome, Italy, Arturo Salerni, ικηγόρος, Ρώμη, Ιταλία, Maurizio Acerbo, Γραμματέας του Partito Rifondazione Comunista, Ιταλία, Giorgio Barbarini, Καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου τηςpavia, Ιταλία, Fabio de Nardis, Πανεπιστήμιο Sapienza University της Ρώμης, Επίκουρος Καθηγητής Πολιτικής Κοινωνιολογίας, Ιταλία, Raul Mordenti, Πανεπιστήμιο της Ρώμης Tor Vergata, Ιταλία, Paolo Ferrero, Εθνική Γραμματέας του Rifondazione Comunista, Ιταλία, Maria Grazia Campari, ικηγόρος, Φλωρεντία, Ιταλία, Antonio Caputo, Πρόεδρος του Movimento d Azione Giustizia, Ιταλία, Maria Immacolata Macioti, πρώην Τακτική Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Sapienza, Ρώμη, Ιταλία, Gérard Lutte, Επίτιμος Καθηγητής, Professor. Emeritus, Πανεπιστήμιο Sapienza, Ρώμη, Ιταλία Συλλογικότητες Associazione Senza Paura, Γένοβα, Ιταλία, Centro Sociale intifada, Empoli, Ιταλία, Associazione Azad, Ιταλία, Associazione Verso il Kurdistan, Alessandria, Ιταλία, Confederazione Cobas, Ιταλία, Cooperazione Rebelde Napoli, Ιταλία. Associazione Jambo, Parma, Ιταλία. Associazione Senza Confi ne, Roma, Ιταλία, Circolo Libertario Emiliano Zapata di Pordenone, Ιταλία, Associazione Trama di Terre/ Centro Interculturale delle donne, Ιταλία. Associazione Alkemia Lab. Multimediali, Modena, Ιταλία, Ciac-Parma, Ιταλία, Donne in Nero, Ιταλία, Movimento d Azione Giustizia e Liberta, Ιταλία, CSAO Cartella, Reggio Calabria, Ιταλία, CSC Nuvola Rossa, Villa S. Giovanni, Ιταλία, Cobas Confederation, Bologna, Ιταλία, Cobas Confederation, Empoli Valdelsa, Ιταλία, Zeroviolenza. it, Comunità in Resistenza/Csa Intifada, Ιταλία. Να μη μείνουμε αδιάφοροι, ούτε σιωπηλοί μπροστά στο έγκλημα στο Κουρδιστάν Tο καθεστώς Eρντογάν, στην Tουρκία, επιχειρεί να χρησιμοποιήσει τη νέα, απεχθή τρομοκρατική βομβιστική έκρηξη στην Iστανμπούλ, με 10 νεκρούς (οι 9 στους 10 είναι Γερμανοί) και τουλάχιστον 15 τραυματίες, το πρωΐ της Tρίτης 12 Γενάρη, για να εμφανιστεί ως θύμα της τρομοκρατίας. Mάλιστα, στην προπαγάνδα του κατονομάζονται ως δράστες τόσο μέλη του φονταμενταλιστικού ISIS όσο και το PKK. Στην πραγματικότητα, όπως έδειξαν και οι δυο προηγούμενες βομβιστικές επιθέσεις, στην Άγκυρα τον περασμένο Oκτώβρη και στην πόλη Σουρούτς τον περασμένο Iούλιο, οι Kούρδοι και Tούρκοι αριστεροί ήταν τα θύματα των τρομοκρατικών επιθέσεων. Στην ουσία, για άλλη μία φορά επιβεβαιώνεται ότι τα τέρατα που φτιάχνουν οι κρατικοί Φρανκενστάιν του ιμπεριαλισμού, του τουρκικού κράτους και των πετρελαιοσεΐχηδων του Kόλπου, μπορεί να στραφούν και κατά των δημιουργών τους Aλλά αυτή η απεχθής πράξη δεν μπορεί και δεν πρέπει να κρύψει ένα άλλο έγκλημα που συντελείται εδώ και καιρό στα ανατολικά εδάφη της Tουρκίας, στο τουρκικό Kουρδιστάν. Γι αυτό το έγκλημα ο ελεγχόμενος ή διωκόμενος τύπος της Tουρκίας δεν μιλά ή δεν τολμά να μιλήσει, ενώ η ευαίσθητη στα ανθρώπινα δικαιώματα ύση σιωπά κραυγαλέα. Mιας μεγάλης κλίμακας πολεμική επίθεση του τουρκικού στρατού εναντίον του κουρδικού λαού βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και μήνες. Στρατός και Ειδικές υνάμεις της αστυνομίας, με χρήση ελικοπτέρων της πολεμικής αεροπορίας και τανκς, βρίσκονται σε επιχειρησιακή δράση εναντίον πόλεων και κωμοπόλεων του Kουρδιστάν. Όχι στη Συρία, αλλά στο έδαφος της Tουρκίας. Mε τις ίδιες μεθόδους που ο στρατός του Άσσαντ και ο ISIS δρουν κατά του λαού της Συρίας. Σε συνέντευξη τύπου, στην Aθήνα, στα γραφεία της EΣHEA, την Tρίτη 12/1, ο Ismet Akkurt, δημοσιογράφος, διευθυντής του Newroz tv κατήγγειλε ότι: Σε 7 από τις μεγαλύτερες πόλεις του Kουρδιστάν, συμπεριλαμβανομένου του Nτιγιαρμπακίρ και σε 21 κωμοπόλεις η κυκλοφορία είναι απαγορευμένη για πάνω από 50 ημέρες. Συνολικά μια περιοχή 4-5 εκατομμυρίων ανθρώπων βρίσκεται σε κατάσταση πολιορκίας. Στρατός και ειδικές αντιτρομοκρατικές δυνάμεις με χρήση βαρέων όπλων, ελικοπτέρων και τεθωρακισμένων επιτίθενται κατά αμάχων. Στη σύγκρουση δεν παίρνουν μέρος αντάρτες του PKK, που λόγω καιρικών συνθηκών έτσι κι αλλοιώς δεν μπορούν (και προφανώς δεν θέλουν) να δράσουν. Mόνο γυναίκες και αυτοοργανωμένοι νέοι αντιστέκονται φτιάχνοτας πρόχειρα οδοφράγματα και χαρακώματα για να αμυνθούν. Ο άμαχος πληθυσμός είναι τα θύματα. Aπό τον Iούλιο μέχρι το εκέμβρη 61 παιδιά είναι νεκρά και 100 έχουν τραυματιστεί. 72 γυναίκες -κάποιες 80 και 90 χρονών- έχουν σκοτωθεί. 350 άμαχοι έχουν δολοφονηθεί. Πάνω από 60 νεκροί είναι άταφοι καθώς ο τουρκικός στρατός δεν επιτρέπει να ταφούν. Mερικά πτώματα κείτονται στο δρόμο και δεν επιτρέπεται να τα πάρουν! Aπό τις επιθέσεις και τις καταστροφές περί τις άνθρωποι έχουν φύγει πρόσφυγες τους τελευταίους μήνες μόνο από τρεις πόλεις. H στρατιωτική τρομοκρατία, το καθημερινό κύμα συλλήψεων και βασανιστηρίων, συνδυάζεται με ένα γενικότερο κλίμα καταστολής και λογοκρισίας στα μέσα ενημέρωσης που θα τολμήσουν να αποκαλύψουν, να ασκήσουν κριτική ή να ζητήσουν ειρήνη στην περιοχή. 32 δημοσιογράφοι βρίσκονται στη φυλακή, εκ των οποίων οι 18 είναι Kούρδοι, οι 8 σοσιαλιστές και οι 6 απλώς αντικυβερνητικοί. Οι μηνύσεις κατά εφημερίδων είναι κάτι το εντελώς συνηθισμένο. Mία μόνο εφημερίδα έχει δεχθεί πάνω από 1000 μηνύσεις! Όταν 1100 ακαδημαϊκοί τόλμησαν να δημοσιεύσουν ένα κείμενο με το οποίο ζητούν να σταματήσουν οι επιθέσεις του στρατού και να αρχίσουν διαπραγματεύσεις, δέχθηκαν την κατηγορία του προδότη! Λίγο μετά την πολύνεκρη βομβιστική επίθεση της Τρίτης 12/1, ο Ερντογάν με δηλώσεις του τους χαρακτήρισε ψευτο-διανοούμενους και τους απείλησε με διώξεις. είγμα του καθεστώτος που επικρατεί στην Tουρκία είναι η αντιμετώπιση του κρατούμενου στις φυλακές ηγέτη του PKK Aμπτουλάχ Oτζαλάν. Όπως κατάγγειλε ο Γιάννης Pαχιώτης, δικηγόρος του Oτζαλάν στην Eλλάδα, ο κρατούμενος βρίσκεται σε πλήρη απομόνωση. υο άλλοι κρατούμενοι που είχαν μεταφερθεί για ένα διάστημα στην ίδια φυλακή μετήχθησαν. Aπό το 2009 δεν επιτρέπεται το επισκεπτήριο στους συνηγόρους του και από το 2014 απαγορεύονται οι επισκέψεις των συγγενών του. Παρόλα αυτά, η υποτιθέμενη δημοκρατική ύση που μεταμφιέζεται σε δημοκρατική για να φτιασιδώνει την ιμπεριαλιστική της πολιτική- δεν βλέπει ούτε ακούει τις καταγγελίες και τις διαμαρτυρίες για να μαρτύρια του κουρδικού λαού. Yψώνει καταγγελίες κατά του δικτάτορα Άσσαντ στη Συρία -αφήνοντας στο απυ- ρόβλητο τους δικούς της δικτάτορες, τον Άλ Σίσι στην Aίγυπτο, τή Σαουδαραβική μοναρχία και τα αντιδραστικά καθεστώτα του Kόλπου- κάνει καταγγελίες και βομβαρδισμούς κατά του ISIS που η ίδια και οι σύμμαχοί της εξέθρεψαν, αλλά για το καλό εταίρο του NATO και των HΠA δεν βγάζουν λέξη. Mάλιστα, όπως καταγγέλθηκε στη συνέντευξη τύπου, η Eυρωπαϊκή Ένωση επιχειρεί να χρησιμοποιήσει την Tουρκία ως ανάχωμα για τα κύματα των απελπισμένων προσφύγων δίνοντάς της και 3 δισ. ευρώ για να φτιάξει hotspots. Για τα εγκλήματα του τουρκικού κράτους κατά του κουρδικού λαού δεν βρήκαν να πουν λέξη. Όπως δεν βρήκε να πει λέξη η υποτιθέμενη αριστερή κυβέρνηση του Tσίπρα με τον ακραίο εθνικιστή Kαμμένο. Mάλιστα, με την προσεχή επίσκεψη του Tσίπρα στην Tουρκία επιχειρούν να αναβαθμίσουν τις σχέσεις με το καθεστώς του Eρντογάν. Μπροστά στην αναβάθμιση των διακρατικών σχέσεων η αλήθεια για τη θηριώδη κατάσταση στην ανατολική Tουρκία, βρίσκεται σε μειονεκτική θέση. Mάλλον δημιουργεί προβλήματα Aπέναντι στη βαρβαρότητα του τουρκικού κράτους και του καθεστώτος Eρντογάν, και την ύποκριτική σιγή της ιμπεριαλιστικής ύσης και της ελληνικής κυβέρνησης Tσίπρα, ο λαός, οι εργάτες, οι σκεπτόμενοι άνθρωποι πρέπει να υψώσουν κραυγή διαμαρτυρίας. Σταματήστε τα εγκλήματα στην ανατολική Tουρκία. Λευτεριά στο Kουρδιστάν. Nίκη στην εξεγερμένη Pοζάβα. ιεθνιστική αλληλεγγύη των λαών της Mέσης Aνατολής με αγώνα κατά του θρησκευτικού διαχωρισμού, κατά των αντιδραστικών καθεστώτων, κατά του ιμπεριαλισμού και του καπιταλισμού. Θόδωρος Kουτσουμπός Συγκέντρωση στο Σύνταγμα και πορεία στα γραφεία της E.E. και στην τούρκικη πρεσβεία, πραγματοποίησαν την Τετάρτη 13/1, κουρδικές-τούρκικες και ελληνικές αριστερές οργανώσεις και συλλογικότητες. Συμμετείχαν η Aνταρσύα, Aντιπολεμική ιεθνιστική Kίνηση, EEK, ΛAE, ΟΚ Ε-Σπάρτακος, ΟΚ Ε και η OPMA. Oι παραπάνω οργανώσεις (πλην ΛAE) οργάνωσαν επίσης, την Πέμπτη 14/1, συζήτηση στην ΑΣΟΕΕ με θέμα την «Επαναστατική στρατηγική για Ελλάδα - Τουρκία και Μ. Ανατολή».

5 σελίδα 8 σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016 σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016 σελίδα 9 Ενάντια στην κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης ΠOTAMIA OPΓHΣ ΞEXYΛIZEI η οργή όλων των εργαζομένων και λαϊκών στρωμάτων από τα καταστροφικά νομοσχέδια για το ασφαλιστικό και το φορολογικό που προωθεί για ψήφιση η κυβέρνηση ΣYPIZA/ANEΛ. H οργή της εργατικής τάξης προς το παρόν δεν έχει εκδηλωθεί, αν και τα πρώτα σημάδια δείχνουν ότι η απεργία που κήρυξαν ΓΣEE - A E Y για τiς 4 Φεβρουαρίου δεν θα μείνει μια εκτονωτική τουφεκιά. Ήδη οι ναυτεργάτες της ΠNO και οι υπάλληλοι του NAT προέκτειναν για άλλες δυο μέρες την 48ωρη απεργία τους. H ΠOE-OTA βρίσκεται επίσης σε αναβρασμό, όπως και τα νοσοκομεία. Aλλά η μέγγενη της γραφειοκρατίας ακόμη δεν έχει σπάσει. είγμα της αγανάκτησης ενάντια στις γραφειοκρατικές μεθοδεύσεις είναι η έντονη αποδοκιμασία του προέδρου της ΓΣEE Παναγόπουλου όταν θέλησε να κάνει δηλώσεις στην κεφαλή της πορείας των μηχανικών, δικηγόρων, γιατρών και άλλων κλάδων που διαδήλωσαν μαζικά την Πέμπτη 21/1. H εξέγερση της γραβάτας Aλλά αν η εργατική τάξη έχει ήδη υποστεί ισχυρά κτυπήματα χωρίς να έχει όμως χάσει το δυναμικό της- από την κρίση, το κλείσιμο βιομηχανιών, τη μαζική ανεργία και την καταστροφή των εργασιακών σχέσεων, εκεί που η κατάσταση είναι εκρηκτική είναι στα ευρύτερα λαϊκά στρώματα. Χτυπημένα από την πολιτική των μνημονίων του ΠΑΣΟΚ και της Ν τα προηγούμενα χρόνια, τώρα αυτά τα στρώματα δέχονται το καταστροφικό πλήγμα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ. Στο χείμαρο των αγροτών προστίθενται τα εργαζόμενα Ο νέος ασφαλιστικός νόμος Κατρούγκαλου, μαζί με άλλους επαγγελματικούς κλάδους και κοινωνικούς χώρους, επιφέρει καταστροφικά πλήγματα κατά της αγροτιάς της χώρας, ξεσηκώνοντάς την απ άκρη σ άκρη της επικράτειας. Ήδη, η χώρα έχει κοπεί σε πολλά σημεία, από τη βόρεια Eλλάδα μέχρι την Πελοπόννησο και την Kρήτη, από τα πολλαπλά μπλόκα που έχουν στηθεί. Tο μαχητικό έναυσμα το έδωσαν οι αγρότες της Kομοτηνής που πολιόρκησαν (την Τετάρτη 20 Ιανουαρίου), τον υπουργό γεωργικής ανάπτυξης Aποστόλου για πολλές ώρες και τον ανάγκασαν να τερματίσει άδοξα την προπαγανδιστική του εκστρατεία και να επιστρέψει στην Aθήνα άρον άρον. Πάνω από τρακτέρ είναι ήδη παρατεταγμένα στον Προμαχώνα (από τις 19/1), στα σύνορα Ελλάδας- Βουλγαρίας, στα Τέμπη, στη Nίκαια, στην Πελοπόννησο σε πόλεις όπως η Τρίπολη και η Σκάλα Λακωνίας, στην Αργολίδα, αλλά και στην Θεσσαλονίκη και σε όλη τη Μακεδονία, την Κρήτη, τη Ρόδο, περί τα 40 σημεία πανελλαδικά. Οι αγρότες αναμένεται, πέρα από τα κατά τόπους μπλόκα, να δώσουν δυναμικό «παρών» και στα εγκαίνια της ιεθνούς Έκθεσης Agrotica στις 28 Ιανουαρίου στη Θεσσαλονίκη, ενώ σχεδιάζουν την κάθοδό τους και στην Αθήνα. Τι προβλέπει όμως ο νέος νόμος για τους αγρότες, οδηγώντας τους στα όρια της απελπισίας και της αγανάκτησης; To ύψος των ασφαλιστικών εισφορών των αγροτών, από το 7% που βρίσκεται σήμερα, εκτοξεύεται, υπολογίζοντας μάλιστα αναδρομική αύξηση από 1/7/2015, πράγμα που σημαίνει ότι τα ειδοποιητήρια πληρωμών που θα καταφτάσουν για το β εξάμηνο του 2015, θα περιλαμβάνουν τις αυξημένες εισφορές. Η σταδιακή αύξηση σχεδιάζεται να «κλείσει» στο 20% μέχρι τον Ιανουάριο του 2019 (αν και εφόσον το νομοσχέδιο περάσει ως έχει). Οι αυξήσεις αυτές αφορούν και στις 7 ασφαλιστικές κλάσεις/κατηγορίες που υπάρχουν σήμερα, και οι οποίες με το νέο νόμο καταργούνται (από 1/1/2017) και το ποσό της ασφαλιστικής εισφοράς υπολογίζεται ως ποσοστό επί του φορολογητέου εισοδήματος, ενώ ορίζεται ένα κατώτατο ασφαλιστέο εισόδημα που αντιστοιχεί στο 80% του προβλεπόμενου κατώτατου βασικού μισθού άγαμου μισθωτού άνω των 25 ετών, δηλαδή 586 ευρώ ανά μήνα. Η καταστροφή του αγροτικού κόσμου, είναι συνολική. εν αφορά απλά τα μικρά και μεσαία στρώματα ιδιοκτητών γης, που θα εξαφανιστούν από τους πρώτους, είτε καλστρώματα πανεπιστημιακής εκπαίδευσης στις πόλεις, μηχανικοί, δικηγόροι, γιατροί κ.ά. Kαθώς η κρίση έχει γονατίσει ειδικά τον τομέα των κατασκευών, αλλά και τις αγοραπωλησίες κατοικιών, χιλιάδες επαγγελματίες θεωρούν τα μέτρα για το ασφαλιστικό και το φορολογικό ως τη χαριστική βολή εναντίον τους. Kαι ξεσηκώνονται. Tην Πέμπτη 21/1, για δεύτερη φορά πλημμύρισαν την Aθήνα. Ήταν δεκάδες χιλιάδες. Mερικοί δικηγόροι ανέμιζαν τις γραβάτες τους και όλοι μαζί φώναζαν συνθήματα κατά του Tσίπρα και της κυβέρνησής του. H γενική απεργία της 4ης Φλεβάρη είναι ένα κομβικό σημείο, καθώς και άλλοι επαγγελματικοί κλάδοι εκδηλώνουν τη θέληση να απεργήσουν. Mόνο που για να είναι νικηφόρα η έκβαση του αγώνα πρέπει να βγουν τα μαθήματα από τις προηγούμενες 43 γενικές απεργίες. εν αρκεί μια μονοήμερη τουφεκιά. Xρειάζεται μια δυνατή γενική πολιτική απεργία διαρκείας. Kαι μόνο η εξαγγελία της θα έχει εκπληρώσει το μισό της έργο. H κυβέρνηση του 3ου μνημονίου είναι καλύτερα να πέσει από τα κάτω και από αριστερά, παρά να πέσει από τα δεξιά φθαρμένη και απαξιωμένη. H εργατική τάξη και τα εργαζόμενα στρώματα πρέπει να χαράξουν το δικό τους μέλλον έξω από τα καταστροφικά μνημόνια, τη μέγγενη της EE και του παρασιτικού και σε κρίση καπιταλισμού. Και να κερδίσουν μέσα από τον αγώνα την ιδεολογική και πολιτική ηγεμονία του κινήματος, συμπαρασύροντας τα ευρύτερα εργαζόμενα στρώματα στο δρόμο της κοινωνικής χειραφέτησης. Θ.K. ΣTA «MΠΛOKA» Η ΑΓΡΟΤΙΑ Μπλόκο στην ασφαλιστική αντι-μεταρρύθμιση λιεργούν την γη τους οικογενειακά είτε μισθώνοντας εργαζόμενους. Οι παράλογες αυτές «μεταρρυθμίσεις» αφορούν οποιονδήποτε είναι ασφαλισμένος στον ΟΓΑ, δηλαδή και τους μισθωτούς-ανειδίκευτους εργάτες γης, μέχρι και τους εποχικούς εργάτες, που εργάζονται για ελάχιστους μήνες τον χρόνο, κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες (κι όταν φυσικά είναι δηλωμένοι κι όχι «μαύροι» εργαζόμενοι). Αλλά ο νόμος δεν περιορίζεται στον στενά πρωτογενή τομέα της αγροτικής οικονομίας. Υπάγονται επίσης και τα μέλη των αγροτικών συνεταιρισμών (π.χ. επεξεργασίας τροφίμων), αλλά και όσοι έχουν πάρει μέρος σε Προγράμματα Αγροτικής Ανάπτυξης (αγροτουρισμός-αγροβιοτεχνία κ.λπ.). Πρόκειται δηλαδή για μια καθολική ερήμωση της ελληνικής επαρχίας. Η τύχη του ασφαλιστικού νόμου Κατρούγκαλου, δεν θα κριθεί τελικά από την αποδοχή ή μη, εκ μέρους του «κουαρτέτου», από τις πρόσθετες απαιτήσεις του ΝΤ κ.ο.κ., αν και προφανώς οι «διαπραγματεύσεις» διατηρούν την σημασία τους. Η αμφίβολη τύχη του, όμως, θα κριθεί κατά βάση από τον πραγματικό πρωταγωνιστή, τον λαϊκό παράγοντα που βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής, από τις δυναμικές αντιδράσεις που ήδη έχουν ξεσηκώσει στο πόδι, το σύνολο των εργαζόμενων στρωμάτων της κοινωνίας, εργατών, μισθωτών και μικρομεσαίων επαγγελματιών. Είτε με «αριστερή» είτε με οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση, το νομοσχέδιο αυτό, δεν πρόκειται να περάσει. Κ. Αποστολόπουλος Αγροτο-κτηνοτρόφοι διαληλώνουν στην Κομοτηνή O AΓΩNAΣ ΣTA XEPIA TΩN EPΓATΩN Γενική πολιτική απεργία διαρκείας Με την ψήφιση του νομοσχεδίου κατεδάφισης της κοινωνικής ασφάλισης, η κυβέρνηση Τσίπρα διεκδικεί τα τριάντα αργύρια της αμοιβής, από τα Ευρωπαϊκά και ντόπια αφεντικά της. Οι υπηρεσίες της αποδείχθηκαν πολύτιμες για τους Νταισσενμλουμ και Σόιμπλε, για τους διεθνείς και ντόπιους ληστές, χρηματιστές και τραπεζίτες. Η κυβέρνηση της μασκαρεμένης αριστεράς σκέφτηκε ότι μπορεί η γνωστή μέθοδος της δημιουργικής ασάφειας να απέτυχε παταγωδώς στις διαπραγματεύσεις με τους Ευρωπαϊκούς «θεσμούς», θα είχε όμως σίγουρα καλύτερα αποτελέσματα στην εξαπάτηση του λαού, στη δημιουργία ψεύτικων ελπίδων και αυταπατών σε ένα λαό που ήδη λιμοκτονεί, που ήδη βιώνει την φρικτή πραγματικότητα της ανεργίας και της φτώχειας. Όμως κάνει και πάλι λάθος. Από την αρχή αυτής της ιστορίας, της υποδούλωσης της χώρας και του στιγματισμού ενός ολόκληρου λαού με την ενοχή του «χρέους», της επιβολής των φρικαλέων μνημονίων για την εξυπηρέτησή του και τον επίμονο αγώνα της τάξης που οδήγησε στην ανατροπή πέντε κυβερνήσεων, όλοι ήξεραν ποιος θα ήταν ο Ιούδας. Η κυβέρνηση του Τσίπρα είναι ίσως μοναδικό δείγμα κυβέρνησης που κέρδισε την εξουσία όχι κατακτώντας την εμπιστοσύνη του λαού αλλά πατώντας στην απελπισία του. Η κοινωνική ασφάλιση δεν μπορεί απλά να αθροιστεί σε ένα κατάλογο αντεργατικών μέτρων. εν αποτελεί ένα λογιστικό μέγεθος όπως την εμφανίζει η κυ- βέρνηση, που με την πρόσθεση ή αφαίρεση μερικών αριθμητικών ψηφίων θα μπορούσε να ισοσκελίσει δημοσιονομικά ελλείμματα και να αποτελέσει οικονομικό αντιστάθμισμα ληγμένων χρεογράφων και σφραγισμένων επιταγών. Η βιωσιμότητα της κοινωνικής ασφάλισης δεν διασφαλίζεται με αυξήσεις εισφορών από τους εργαζόμενους και αύξηση χρόνων εργασίας. εν διασφαλίζεται μετρώντας δεκαδικά ψηφία στα ποσοστά αναπλήρωσης ούτε δεκάρες στο ύψος των συντάξεων. Είναι βαθιά κοινωνικό και ταξικό ζήτημα. Αφορά την αναπλήρωση της χαμένης εργατικής δύναμης, την αναπλήρωση της κοινωνικής ενεργητικότητας που χάνεται καθημερινά στους χώρους εργασίας. Είναι το κοινωνικό απόθεμα που εξασφαλίζει την επιβίωση των παραγωγών και επιτρέπει να σχεδιάζουν το μέλλον. Ιδιαίτερα σε συνθήκες οικονομικής χρεοκοπίας, με δύο εκατομμύρια ανέργους και τρία εκατομμύρια ανασφάλιστους, η απώλεια της κοινωνικής πρόνοιας απλά επισφραγίζει την τραγωδία της μεγαλύτερης ανθρωπιστικής κρίσης που έχουμε γνωρίσει. Οι εργαζόμενοι, οι φτωχοί αγρότες και τα λαϊκά στρώματα που καταστρέφονται, δεν θα καταφέρουν να βρουν λύση στον χρεοκοπημένο καπιταλισμό, σε μια κοινωνία της εκμετάλλευσης που καταστρέφει την παραγωγή, που κλείνει τα εργοστάσια, που στέλνει εκατομμύρια ανθρώπους στην ανεργία. Η λύση δεν βρίσκεται στο παρελθόν, στον χρεοκοπημένο καπιταλισμό. Βρίσκεται στο μέλλον. Σε μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης, κοινωνικής δικαιοσύνης που πρέπει οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να δημιουργήσουν παίρνοντας τα εργοστάσια στα χέρια τους, με οργάνωση της παραγωγής από τους ίδιους τους παραγωγούς και διανομή του πλούτου σύμφωνα με τις ανάγκες του καθένα. Θα πρέπει γι αυτό οι εργάτες να ξανακερδίσουν την ηγεσία των οργανώσεών τους, να ξαναζωντανέψουν τα συνδικάτα τους, να ξαναπάρουν τους αγώνες στα χέρια τους. Συνάδελφοι, σύντροφοι, αδέλφια! Το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας δεν θα μας το χαρίσει κανένας. Η ψήφιση του νομοσχεδίου που κατεδαφίζει την κοινωνική ασφάλιση δεν θα αποτραπεί με μια απεργία την γενική απεργία της 4 Φλεβάρη που κήρυξαν ΓΣEE και A E Y. εν θα αποτραπεί με τις άσφαιρες τουφεκιές των γραφειοκρατικών ηγεσιών. Πρέπει η απεργία αυτή να γίνει δική μας υπόθεση. Να μετατραπεί με την δική μας πάλη σε απεργία διαρκείας. Το μέλλον δεν θα μας χαριστεί και δεν θέλουμε τέτοια δώρα από τις συμβιβασμένες και προδοτικές γραφειοκρατίες. Με την δική μας συμμετοχή και τον δικό μας αγώνα να αναγκάσουμε τα ντόπια και Ευρωπαϊκά αφεντικά, τους κυβερνήτες και τους συνεργάτες τους να πάρουν πίσω τα νομοσχέδια και τους αντεργατικούς τους νόμους. εν μας ταιριάζει να παραδοθούμε με ένα λυγμό αλλά να δημιουργήσουμε ένα πάταγο. Kαι να μη διστάσουμε να τους ανατρέψουμε, διεκδικώντας τη δική μας εξουσία, την εργατική εξουσία και το σοσιαλισμό. T. Aλεξόπουλος εργαζόμενος στο Mετρό

6 σελίδα 10 σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016 σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016 σελίδα 11 Βίκτορ Σερζ Στα πρώτα χρόνια της Kομιντέρν οι επαναστάτες κομμουνιστές τιμούσαν τα 3Λ (Λένιν, Λούξεμπουργκ και Λήμπκνεχτ) με αρθρογραφία, εκδηλώσεις και ομιλίες. Aργότερα, επί σταλινισμού η Pόζα θεωρήθηκε όχι αρκούντως μαρξίστρια και τα έργα της μπήκαν στον περίφημo Intex - στον κατάλογο των απαγορευμένων έργων. Aλλά η Pόζα, ο Kαρλ, όπως και ο Bλαδίμηρος Ίλιτς, είναι το θεμέλιο της ιστορίας και της παράδοσης του επαναστατικού μαρξιστικού κινήματος και καμια εξουσία δεν μπόρεσε να τους σβήσει. (Πάντως, ύστερα από 80 χρόνια, από τη δεκαετία του 30, το KKE εξέδωσε γραπτά της Λούξεμπουργκ και του Λήμπκνεχτ. Aξιοσημείωτο!). Το κείμενο που ακολουθεί είναι γραμμένο από τον Βίκτορ Σερζ, έναν άλλο καταδιωγμένο από το σταλινισμό. Γράφτηκε στην 4η επέτειο της δολοφονίας των δύο επαναστατών και πρωτοδημοσιεύτηκε στα ελληνικά στη Nέα Προοπτική φύλλο 255. Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΗΣ 15ης ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ : ΚΑΡΛ ΛHΜΠKΝΕΧΤ ΚΑΙ ΡΟΖΑΣ ΛΟΥΞΕΜΠΟΥΡΓΚ 15η Ιανουαρίου αποτελεί από Η το 1919 ημέρα πένθους για όλους τους επαναστάτες σ ολόκληρο τον κόσμο. Στις 15 Ιανουαρίου 1919, η νεαρή Γερμανική επανάσταση αποκεφαλίστηκε και η μοίρα της Ευρωπαϊκής Επανάστασης σφραγίστηκε με το διπλό φόνο του Καρλ Λήμπκνεχτ και της Ρόζας Λούξεμπουργκ. Τίποτα από εκείνη τη μέρα δεν πρέπει να ξεχαστεί. Ο ταξικός πόλεμος συνεχίζεται. Πρέπει να θυμόμαστε τι έκανε ο εχθρός, τι είναι ακόμα ικανός να κάνει. Εδώ είναι οι αποδείξεις: Ένα αρχείο της καθημερινής εφημερίδας του SPD Vorwats, επίσης ανακοινώσεις... Θα πρέπει να τις ξαναδιαβάζουμε σύντροφοι, τη στιγμή της κατοχής της Ρουρ, ενώ η πείνα κυριαρχεί στα σπίτια 30 εκατομμυρίων Γερμανών εργατών. Στις 13 και 14 Ιανουαρίου του 1919, οι Σπαρτακιστές, οι Γερμανοί Κομμουνιστές της τιμημένης ομάδας Σπάρτακος, που, όχι πολύ πριν, ήταν η μόνη που αψήφησε τον Κάιζερ και τον Λούντερντολφ - πολεμούσαν στους δρόμους του Βερολίνου κατά των στρατευμάτων της σοσιαλιστικής Κυβέρνησης. Η κυβέρνηση είχε προκαλέσει την εξέγερση απομακρύνοντας τον ΡΟΖΑ ΛΟΥΞΕΜΠΟΥΡΓΚ και ΚΑΡΛ ΛHΜΠKΝΕΧΤ αρχηγό της κόκκινης αστυνομίας του Βερολίνου, τον σύντροφό μας Άϊχορν. Η εργατική τάξη ήταν αποφασισμένη να διατηρήσει την εξουσία στην πρωτεύουσα. Πέρασαν από την άμυνα στην επίθεση και η πάλη για την εξουσία ξεκίνησε. Στις 14 Ιανουρίου, η κυβέρνηση του SPD, φανερά αναστατωμένη, έκανε έκκληση στον λαό: «Πρέπει να υπερασπιστούμε τα σύνορά μας, εναντίον του νέου στρατιωτικού δεσποτισμού στη Ρωσία», αυτό γράφτηκε το 1919, σε μια εποχή που αρκετά ιστορικά θαύματα φαίνονταν αναγκαία για να σώσουν την Κομμουνιστική Ρωσία, περικυκλωμένη και πεινασμένη, υπό επίθεση από τον Κολτσάκ, Ντενίκιν και Γουντένιτς. «Ο Μπολσεβικισμός, είναι συνώνυμος με το θάνατο της Ειρήνης, της ελευθερίας, του σοσιαλισμού...», έγραφαν οι ίδιοι άνθρωποι που δυο μέρες αργότερα, θα άνοιγαν τρύπες στα κεφάλια του Καρλ και της Ρόζας! «Η σημερινή κυβέρνηση αποτελείται από σοσιαλδημοκράτες [...] εκπροσώπους της εργατικής τάξης [...]. Η σημερινή κυβέρνηση υπερασπίζεται τη δημοκρατία και το σοσιαλισμό...» Η έκκληση έχει τις υπογραφές: Έμπερτ, Σάϊντεμαν, Λάντσμπεργκ, Νόσκε, Βάϊσελ. Στις 15 Ιανουαρίου, η νίκη της σοσιαλιστικής τάξης επιβεβαιώθηκε. Ο Λήμπκνεχτ, τον οποίο αναγνώρισαν και κατέδωσαν, συνελήφθη σ ένα προάστιο του Βερολίνου, στην Mannheimerstrasse 43, στο Βίλμερσντορφ. Η Vorwats πανηγύρισε. Την ίδια ημέρα η εφημερίδα είχε επιστρέψει στα παλιά γραφεία της από όπου η αστυνομία του Νόσκε είχε εκδιώξει τους Σπαρτακιστές ληστές. Ύστερα υπήρξε μια ημέρα σιγής. Αυτό είναι τάξη. Στις 17 Ιανουαρίου την αυγή, οι εργάτες του Βερολίνου έμαθαν από τις εφημερίδες τους την τρομερή τραγωδία που δεν τους έλεγαν για 48 ώρες. Για 48 ώρες ο Καρλ και η Ρόζα ήταν νεκροί «θύματα του εμφύλιου πολέμου που οι ίδιοι ξεκίνησαν», έγραψε το ανώνυμο μέλος της συντακτικής επιτροπής του Vorwats που ορίστηκε για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα μετά το φόνο. Η επίσημη ανακοίνωση από το αρχηγείο της αστυνομίας -την ονόμασαν Polizeiprasidium- περιέγραψε το έγκλημα με όρους τέτοιας διοικητικής τρέλας που ντρέπεσαι για τους δολοφόνους. Απλά διαβάστε: «Αφού συνελήφθη κατά τη διάρ κεια της νύχτας στο Βίλμπερσντορφ, ο Καρλ Λήμπκνεχτ μεταφέρθηκε στο ξενοδοχείο Έντεν όπου ήταν τα αρχηγεία της Έφιππης Φρουράς. Από εκεί επρόκειτο να μεταφερθεί στη φυλακή Moabit. Στις 9 π.μ. πλήθος μπλόκαρε τις εξόδους προς το ξενοδοχείο. Ο Λήμπκνεχτ φυγαδεύτηκε από μια πίσω πόρτα και μεταφέρθηκε σ ένα αυτοκίνητο. Τον προειδοποίησαν πως αν προσπαθούσε να διαφύγει, οι φρουροί θα χρησιμοποιούσαν τα όπλα τους» (Το κείμενο δίνει έμφαση σ αυτή την αδέξια ομολογία του εκ προμελέτης φόνου). «Το πλήθος περικύκλωσε το αμάξι. Κάποιοι άγνωστοι χτύπησαν με βία τον Λήμπκνεχτ στο κεφάλι. Αιμοραγούσε ακατάσχετα. Ο οδηγός επιτάχυνε. Για να αποφύγει τον όχλο αποφάσισε να παρακάμψει μέσα από το ζωολογικό κήπο. Κοντά στη Νέα Λίμνη το αυτοκίνητο σταμάτησε. Η μηχανή είχε χαλάσει εξαιτίας της υπερβολικής ταχύτητας. Και έπρεπε να επισκευαστεί. Ρώτησαν τον Λήμπκνεχτ αν ένιωθε αρκετά καλά να περπατήσει ως την Charlottenburget Chaussee όπου ήλπιζαν πως θα βρουν ταξί. Ο κρατούμενος απάντησε καταφατικά. εν ήταν όμως ούτε 30 μέτρα μακριά από το αυτοκίνητο όταν ο Λήμπκνεχτ προσπάθησε να ξεφύγει από τη συνοδεία του και άρχισε να τρέχει. Κάποιος που προσπάθησε να τον σταματήσει, έφαγε μαχαιριά στο δεξί χέρι» (πάλι το προτότυπο κείμενο δίνει έμφαση σ αυτό εδώ). «Καθώς ο Λήμπκνεχτ δεν σταμάτησε να τρέχει, παρά τις επαναλαμβανόμενες προειδοποιήσεις τον πυροβόλησαν αρκετές φορές. Έπεσε νεκρός επί τόπου». Ο ζωολογικός κήπος του Βερολίνου είναι ένα τεράστιο πάρκο που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και εγκαταλείπεται το βράδυ. Ο Λήμπκνεχτ μεταφέρθηκε εκεί για «να αποφύγει τον όχλο». Ο Λήμπκνεχτ δεν σκέφτηκε να πέσει στους θαμνώνες που υπάρχουν και από τις δύο πλευρές όλων των μονοπατιών. «Έτρεξε ευθεία γνωρίζοντας πολύ καλά ότι θα τον πυροβολήσουν. Τον είχαν προειδοποιήσει ότι θα τον σκότωναν αλλά δεν του είχαν περάσει χειροπέδες. Στα αρχηγεία της φρουράς τον είχαν αφήσει με μαχαίρι. Ευσυνείδητοι, οι στρατιώτες του Νόσκε επανέλαβαν τις προειδοποιήσεις τους πριν τον πυροβολήσουν και τον σκοτώσουν επί τόπου, έναν άντρα που τρέχει σ ένα κατασκότεινο δάσος στις 11 το βράδυ! Για να σκαρώσουν αυτήν την αδέξια αφήγηση οι αρχές δεν χρειάστηκαν πάνω από 48 ώρες. Έπρεπε να βρουν κάποια εξήγηση, γιατί, αφού συνελήφθη χωρίς να προβάλλει το παραμικρό ίχνος αντίστασης στις 9.30 μ.μ., ο Λήμπκνεχτ σκοτώθηκε σ ένα έρημο μέρος δύο ώρες μετά! Την ίδια στιγμή επίσης πέθαινε και η Ρόζα Λούξμπουργκ. «Το απειλητικό πλήθος που περικύκλωνε το ξενοδοχείο Έντιν είχε προσπαθήσει αρκετές φορές να πιάσει την κυρία Ρόζα Λούξεμπουργκ. Οι φρουροί της κατάφεραν να την μεταφέρουν σχεδόν ως το αμάξι που είχαν ετοιμάσει γι αυτήν. Εκείνη τη στιγή υπήρξε συμπλοκή. Η κυρία Ρόζα Λούξεμπουργκ διαχωρίστηκε από τη συνοδεία της και όταν την άρπαξαν ξανά από το πλήθος είχε χάσεις τις αισθήσεις της. Την έβαλαν στην μπροστινή θέση του αμαξιού. Käthe Kollwitz, Μνημείο στον Καρλ Λήμπκνεχτ Καθώς το αυτοκίνητο κινούνταν, ένας άγνωστος άντρας πήδηξε και πυροβόλησε εξ επαφής την αναίσθητη κυρία Ρόζα Λούξεμπουργκ. «Το αυτοκίνητο κινήθηκε κατά μήκος του Kurfurstendamm προς το κέντρο του Βερολίνου. Όταν έφθασε στο κανάλι, άγνωστοι φώναζαν «Στοπ!» Ο οδηγός πιστεύοντας ότι ήταν περίπολος υπάκουσε. Το πλήθος περικύκλωσε το αυτοκίνητο φωνάζοντας: «Είναι η Ρόζα!» Το πτώμα της κυρίας Ρόζας Λούξεμπουργκ το άρπαξαν και το έσυραν στο σκοτάδι». Τα υπολείμματα της δολοφονημένης γυναίκας τα έριξαν στο κανάλι. Σε όλη τη σύγχρονη ιστορία, η οποία είναι γεμάτη ποικίλες φρικαλαιότητες, υπάρχους λίγες στιγμές τόσο φρικιαστικές όπως αυτή, αυτού του πλήθους των αστών, που είναι αποφασισμένοι να λιντσάρουν μία κρατούμενη, μία γυναίκα με γκριζαρισμένα μαλλιά που έχει λιποθυμήσει και που ήταν ένα από τα πιο δυνατά μυαλά του παγκόσμιου σοσιαλισμού. Θα πρέπει να επιστρέψουμε στην Παριστινή Κομμούνα για να βρούμε κάτι το συγκρίσιμο. Οι γυναίκες των Βερσαλιών χρησιμοποιούσαν τις μύτες των ομπρέλων τους -αναμφίβολα με μεγάλη αηδία- για να ακουμπήσουν εκείνα τα πτώματα των φρικτών Κομμουνάρων. Οι Βερολινέζοι του 1919 έσυραν τη Ρόζα Λούξεμπουργκ που ακόμη ζούσε κατά μήκος του πεζοδρομίου του καναλιού. Την επόμενη μέρα η Vorwarts έγραφε: «Η σοσιαλδημοκρατία παρόλες τις παρεκτροπές της δεξιάς και της αριστεράς, υπερασπίζεται την τάξη, την ανθρώπινη ζωή, την κυριαρχία της τάξης πάνω στη βία. Γι αυτό πολεμά! Κανένας δεν πιστεύει ότι μπορεί να αφοπλιστεί! Στο ίδιο τεύχος μπορούμε να δούμε τους ακόλουθους τίτλους και υπότιτλους: «Το τέλος του Μπολσεβικισμού», «Η Πετρούπολη μπροστά στο θάνατο» - «Αντεπανάσταση στη Ρωσία», «Φημολογείται ότι ο Γκόρκι το έσκασε για το Λονδίνο». Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από τότε. Ο κύριος δολοφόνος του Λήμπκνεχτ πέθανε τυχαία. Οι δολοφόνοι της Ρόζας Λούξεμπουργκ είναι γνωστοί αλλά δεν έχουν διωχθεί. Ένας από αυτούς, ο Runge ομολόγησε. Μπήκε 6 μήνες φυλακή επειδή ήταν αδιάκριτος. Ο δεσμοφύλακας Tanschick από τη φυλακή Moabit, που σκότωσε το Λέο Τίκο και έπειτα τον Dorrenbach, πήρε προαγωγή. Τέσσερα χρόνια έχουν περάσει. Τώρα έχουμε γευτεί τους καρπούς της νίκης που η Γερμανική Σοσιαλδημοκρατία κέρδισε μ αυτό το κόστος. Εξαιτίας της, η προλεταριακή επανάσταση που μπορούσε να πετύχει στην Κεντρική Γερμανία, δεν νίκησε. Οι όμοιοι του Stinners, Thussen, οι εκατομμυριούχοι και πολλές βιομηχανίες ευημερούσαν. Ο κύριος Κούνο της γραμμής Αμβούργου - Αμερική είναι στην εξουσία. Η Γερμανία των εργατών που το SPD απείλησε με πείνα και αποκλεισμό στα 1919 αν τόλμαγε να κάνει επανάσταση, δεν έκανε την επανάσταση και παρόλα αυτά πεινά. Η Γερμανία των εργατών που οι Σάιντεμαν και σία απείλησε με συμμαχική επέμβαση ίσως αυτή τη στιγμή βλέπει τους Σενεγαλέζους να εισβάλουν στη Ρουρ. Ο φασισμός προβάλλει. Οι Erzberger και Rathenau, επιφανείς αστοί με κάπως ριζοσπαστικές απόψεις δολοφονήθηκαν. Τον Λούντεντορφ τον έχουν αφήσει στην ηρεμία και ο συνταγματάρχης Χίτλερ με ηρεμία οργανώνει τα αντεπαναστατικά του στρατεύματα στη Βαυαρία. «Τάξη, σεβασμός για την ανθρώπινη ζωή, κυριαρχία του νόμου, σοσιαλισμός» ήταν τα κύρια θέματα των σοσιαλδημοκρατών όταν ο Καρλ και η Ρόζα πέθαιναν. Η πραγματικότητα έχει άλλα ονόματα: πείνα, αποικιοποίηση της Γερμανίας από το ξένο κεφάλαιο, θρίαμβος της κερδοσκοπίας μεγάλης κλίμακας, κυριαρχία των κερδοσκόπων, επίθεση των εργοδοτών, εξοπλισμός των αντιδραστικών δυνάμεων. Ως κομμουνιστές δεν εξετάζουμε την ιστορία μοιρολατρικά. Στην ταξική πάλη δεν υπάρχουν αναπόφευκτες ήττες ή νίκες. Υλικές, πνευματικές και ηθικές δυνάμεις συγκρούονται και οι ισχυρότερες νικούν τις πιο αδύναμες. Τον Ιανουάριο του 1919, αν και σε θανάσιμο κίνδυνο η Ρωσική Επανάσταση στην πάλη της με την αντίδραση έφτασε το απόγειο της δυναμικής της να επεκτείνεται και να δημιουργεί. Η Ουγγαρία, οδηγούνταν προς τη σοβιετική κυριαρχία. Το επαναστατικό κίνημα ήταν σε άνοδο στην Ιταλία. Στα νικηφόρα κράτη είχε πραγματοποιηθεί Ρόζα Λούξεμπουργκ και Καρλ Λήμπκνεχτ αποστράτευση: ένοπλοι εργάτες επέστρεφαν από τα χαρακώματα και με βία περιόριζαν την πανίσχυρη οργή τους, παντού η φοβισμένη, δειλή μπουρζουαζία που είχε μείνει πίσω υποχώρησε μπροστά τους. Η προλεταριακή Γερμανία επιθυμούσε να πραγματοποιήσει το πρόγραμμα της κοινής ιδιοκτησίας, να ακολουθήσει το μεγάλο Ρώσικο παράδειγμα. Είχε ακόμα τέσσερα αξιομνημόνευτα μυαλά: τον Φράνς Μέρινγκ, ένα διανοούμενο και ένα τολμηρό στοχαστή που αποτελούσε την καρδιά της ομάδας Σπάρτακος, τον Λέο Τίκο (Γκοχίγκες), τον καλύτερο υπό τους οργανωτές, τους πιο ικανούς συνωμότες, τον Καρλ και τη Ρόζα. Η προλεταριακή Γερμανία μπορούσε να είχε νικήσει. Η αστική και η σοσιαλιστική αντεπανάσταση χτύπησε τους τρεις από αυτούς τους διανούμενους. Τότε ο γέρος Φράνς Μέρινγκ πέθανε στο ξαφνικό μαύρο απελπιστικό λυκόφως της ήττας. Η σοσιαλδημοκρατία κατάλαβε πολύ καλά ότι η τάξη που είχε αποκεφαλιστεί οδεύει προς την ήττα. Οι δολοφόνοι της ολοκλήρωσαν το έργο της εξαχρείωσης που είχε αρχίσει με την προδοσία του SPD. Αν αντί γι αυτό είχε πραγματοποιήσει το πιο θεμελιώδες σοσιαλιστικό καθήκον της, τι μέλλον θα άνοιγε για την εργατική τάξη της Ευρώπης, σίγουρα μετά από σκληρή πάλη. Το ζοφερό παρόν όμως λειτουργεί για να επιβραδύνει και να παρατείνει! Ας σκεφτούμε αυτό την ημέρα του Καρλ Λήμπκνεχτ και της Ρόζας Λούξεμπουργκ. Πρέπει να θυμόμαστε τι είναι ικανός ο εχθρός να κάνει. Στο έγκλημα της 15ης Ιανουαρίου του 1919, υπάρχει ένα μεγάλο ιστορικό μάθημα. Oι 62 πλουσιότεροι του πλανήτη έχουν τόσο πλούτο όσο ο μισός πληθυσμός της Γης! Παραμονές της συνόδου του παγκόσμιου οικονομικού φόρουμ στο Nταβός της Eλβετίας (20 23 Iανουαρίου 2016) ανακοινώθηκαν στοιχεία για τον παγκόσμιο πλούτο και τη φτώχεια. Σύμφωνα με την διεθνή οργάνωση Oxfam οι 62 πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη κατέχουν σήμερα τόσο πλούτο όσο ο μισός πληθυσμός της Γης. ηλαδή, οι 62 αυτοί άνθρωποι, έχουν τόσο πλούτο όσο 3,6 δισεκατομμύρια άλλοι άνθρωποι, το φτωχότερο μισό του πλανήτη! Kαι ακόμη παραπέρα, μέσα σε συνθήκες παγκόσμιας κρίσης, που καταστρέφει μεγάλες μάζες πληθυσμού, οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι! O πλούτος των 62 πλουσιότερων ανθρώπων αυξήθηκε κατά 44% από το Aντίθετα, το φτωχότερο μισό του πλανήτη, 3,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι, είδαν τα εισοδήματά τους να μειώνονται κατά 41%. Όσο περίπου πλούτισαν οι 62 υπερπλούσιοι φτώχυναν τα 3,6 δισ. φτωχότεροι! Στη διάρκεια των 5 τελευταίων χρόνων οι υπερπλούσιοι είδαν τον πλούτο τους να αυξάνει κατά 542 δισεκ. δολάρια, φθάνοντας στα 1,76 τρισεκατομμύρια. Aπό τη στροφή του αιώνα (2000) το πλουσιότερο 1% έχει καρπωθεί πάνω από το 50% από την αύξηση του παγκόσμιου πλούτου, ενώ το φτωχότερο 50% του πληθυσμού έχει λάβει μόλις το 1% από την παγκ όσμια αύξηση του πλούτου. Για σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα το φτωχότερο 10% είδε τα εισοδήματά του να αυξάνονται λιγότερο από 3 δολάρια κάθε χρόνο. Tο 2010 οι υπερπλούσιοι αριθμούσαν 388 άτομα τώρα έπεσαν στους 62, ένας δείκτης της τρομακτικής υπερσυγκέντρωσης πλούτου. Από αυτούς σχεδόν οι μισοί είναι από τις Ηνωμένες Πολιτείες, 17 από την Ευρώπη και οι υπόλοιποι από χώρες όπως η Κίνα, η Βραζιλία, το Μεξικό, η Ιαπωνία και η Σαουδική Αραβία. Παραπέρα, όπως αποκαλύπτεται, οι υπερπλούσιοι αποφεύγουν την πληρωμή φόρων. Περίπου 7,6 τρισεκατομμύρια δολάρια από προσωπικό πλούτο βρίσκονται σε χώρες-φορολογικούς παραδείσους. Yπολογίζεται ότι αν πληρώνονταν οι αναλογούντες φόροι, ένα ποσό της τάξης των 190 δις δολαρίων θα ήταν δια- θέσιμα σε κυβερνήσεις σε ετήσια βάση, σύμφωνα με υπολογισμούς του Γκέιμπριελ Ζάκμαν, λέκτορα στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ. Αναφερόμενη στην εργασία του καθηγητή, η η διευθύντρια της Oxfam International, Γουίνι Μπιάνιμα είπε ότι 30% όλου του χρηματικού πλούτου της Αφρικής βρίσκεται σε εξωχώριους λογαριασμούς, φέρνοντας απώλειες της τάξης των 14 δις δολαρίων το χρόνο σε χαμένες φοροεισπράξεις. Τα χρήματα αυτά θα αρκούσαν για την υγεία και περίθαλψη 4 εκατομμυρίων παιδιών το χρόνο, και για την πρόσληψη αρκετών δασκάλων ώστε κάθε παιδί της Αφρικής μπορεί να πηγαίνει σχολείο, είπε στην έκθεσή της η οργάνωση. Οι πολυεθνικές εταιρείες και η ελίτ των πλουσίων παίζουν με διαφορετικούς όρους παιχνιδιού από όλους τους άλλους, αρνούμενοι να πληρώσουν τους φόρους που χρειάζεται η κοινωνία για να λειτουργήσει. Oι 188 από τις 201 κορυφαίες επιχειρήσεις έχουν παρουσία σε τουλάχιστον έναν φορολογικό παράδεισο, σύμφωνα με τα στοιχεία. «εν μπορούμε να συνεχίσουμε να επιτρέπουμε εκατοντάδες εκατομμυρίων ανθρώπων να πεινάνε όταν οι πόροι που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να τους βοηθήσουν απορροφώνται από αυτούς στην κορυφή», είπε η διευθύντρια της Oxfam International. Eίναι σαφές: Mέσα στις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης, ενώ εκατομμύρια εργάτες χάνουν τις δουλειές τους και ρίχνονται στην ανεργία, εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι πεινάνε, ενώ ήπειροι όπως η Aφρική και μεγάλο μέρος της Aσίας βρίσκονται στη φτώχεια, μια φούχτα κυριολεκτικά- γίνονται πλουσιότεροι. Mάλιστα, στο βαθμό που αυτοί πλουτίζουν τα δισεκατομμύρια φτωχαίνουν. Tα πλούτη τους, στην κυριολεξία το αίμα των δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Kάτι πρέπει να κάνουμε είπε η κυρία Μπιάνιμα. Aσφαλώς κάτι πρέπει να κάνουμε. Τί; να ανατρέψουμε το σύστημά τους, το σύστημα της μισθωτής δουλείας, που σε μια φούχτα ανθρώπους επιφυλάσσει φανταστικό πλούτο και σε δισεκατομμύρια άλλους φτώχεια και εξαθλίωση. Nα απαλλοτριώσουμε τους απαλλοτριωτές αυτό πρέπει να κάνουμε. Θ.K.

7 σελίδα 12 σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016 Απελευθέρωση από την εργασία! I. Pούμπιν σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016 σελίδα 13 BAΣIKA XAPAKTHPIΣTIKA THΣ ΘEΩPIAΣ περιπτώσεων, πρέπει να αγκαλιάσει «βελτιωτικούς» στόχους και να σπεύσει να «εγκαταλείψει το απραγματοποίητο όνειρο ενός μέλλοντος ολοκληρωτικά απαλλαγμένου από την εκμετάλλευση» (παρατίθεται στο Ράσελ Τζάκομπι, Το τέλος της ουτοπίας, Πολιτική και κουλτουρα σε μια εποχή απάθειας, εκδόσεις Τροπή, σελ. 40). Υπήρξαν αιρετικοί αριστεροί διανοητές σαν τον Πωλ Λαφάργκ και τον Γουίλιαμ Μόρρις, τον Βάλτερ Μπένγιαμιν και τον Ερνστ Μπλοχ που πολέμησαν την ιδέα του μέλλοντος ως βελτιωμένου μοντέλου του παρόντος, όπου η εργασία δεν θα καταργούνταν ή θα ελαχιστοποιούνταν, αλλά απλώς θα αμειβόταν καλύτερα. Πάνω σ αυτό το θέμα ο Πωλ Λαφάργκ, γαμπρός του Μαρξ, έγραψε το 1883 μια καυστική μικρή διατριβή όπου καταφερόταν εναντίον του φετίχ της εργασίας, «Το ικαίωμα στην Τεμπελιά». Ο Λαφάργκ ισχυρίστηκε ότι όχι μόνο οι οικονομιστές και οι ηθικολόγοι, αλλά και οι σοσιαλιστές και οι εργατιστές, πιστεύουν ότι η περισσότερη εργασία είναι η θεραπεία για τις κοινωνικές και προσωπικές ασθένειες. Η διατριβή του άρχιζε με μιαν παρωδία του Κομμουνιστικού Μανιφέστου: «Μια παράξενη πλάνη κυριεύει την εργατική τάξη Αυτή η πλάνη είναι η αγάπη της εργασίας, το παράφορο πάθος για εργασία». Η θρησκεία της εργασίας έχει εξαπλωθεί σε όλη την κοινωνία, ακρωτηριάζοντας και σακατεύοντας τους ανθρώπους, αν και, όπως παρατηρεί ο Λαφάργκ, ενώ οι πλούσιοι κηρύσσουν την εργασία οι ίδιοι διαλέγουν την τεμπελιά. Η εργατική τάξη, όπως απελπισμένα ήλπιζε ο Λαφάργκ, πρέπει να απορρίψει το φετίχ της εργασίας. Πρέπει να απαιτήσει «τα ικαιώματα της Τεμπελιάς», μειώνοντας την εργασία σε τρεις (3) ώρες και «διαθέτοντας την υπόλοιπη μέρα και νύχτα για τεμπελιά και γλέντι». «Εάν συνεχίζει- η εργατική τάξη, ξεριτου Πέτρου Πέτκα νοφών και ο Κικέρων) αλλά διότι η γη ανταμείβει πολλές φορές τον κόπο που αναλώθηκε σ αυτήν και δίνει μεγάλη ποσότητα ειδών πρώτης ανάγκης στον άνθρωπο που έχει διάθεση να την δουλέψει. Και, μάλιστα, «το κάνει αυτό με τέτοιον τρόπο ώστε να διαφυλάξει την αξιοπρέπεια και χωρίς να προσβάλει κανένα» τονίζει ο Μουσώνιος Ρούφος, Ρωμαίος αριστοκράτης και στωικός φιλόσοφος του τέλους του πρώτου αιώνα. Επίσης, ο ιογένης απ τα Οινόανδα της Λυκίας (νοτιοδυτικά της Μικράς Ασίας), εκείνος ο επικούρειος φιλόσοφος με την μακροσκελή πέτρινη επιγραφή που έστησε στην γενέτειρά του γύρω στο 200 μ.χ, περιγράφει έναν μελλοντικό Χρυσούν Αιώνα όπου ο καθένας θα παίρνει μέρος όχι μόνο στην μελέτη της φιλοσοφίας αλλά και σε γεωργικές και ποιμενικές δραστηριότητες (βλ. στο ίδιο, πιο πάνω, σελ ). Μόνο που οι προαναφερθέντες συναποτελούσαν, λαμπρήν έστω, εξαίρεση. Ο κανόνας συνίστατο στο ότι η καταβολή σωματικής προσπάθειας δεν είχε αξία παρά μόνον στο πλαίσιο αθλητικής άμιλλας ή πολέμου. Ως και οι Πατέρες της εκκλησίας δεν είχαν διαφορετική αντίληψη από τους σύγχρονους του Αριστοτέλη ή του Πλάτωνα και η εργασία παρέμενε γι αυτούς κατάρα. (βλ. CLAUDE MOSSÉ, Η εργασία στην Ελλάδα και τη Ρώμη, εκδόσεις αίδαλος Ι. ΖΑΧΑΡΟ- ΠΟΥΛΟΣ, σελ. 137). Ακόμη και σ ένα απόσπασμα της εβραϊκής γραμματείας (βλ. Εκκλησιαστής Ι) Σ ένα προγενέστερο άρθρο μας (βλ. Νέα Προοπτική της με τίτλο «Σχολάζοντες ελευθερίως άμα και σωφρόνως» - «Ένα «σχόλιο» για την «σχολή» και την «σχόλη»») γράφαμε πως η ελευθερία από τον μόχθο ανήκε κάποτε στα πιο ακλόνητα προνόμια των ολίγων, πως εάν αδυνατείς να ελέγξεις τον χρόνο σου, πολλώ δε μάλλον, την εργασία σου, τότε αυτήν την αδυναμία σου την αισθάνεσαι με την μεγαλύτερη οξύτητα και πως, γι αυτόν τον λόγο, στον αρχαίο ελληνικό κόσμο είχαν σε πολύ χαμηλή εκτίμηση την μισθωτή εργασία και σε μεγάλην εκτίμηση την κατάσταση εκείνων που δεν είχαν ανάγκη να εργασθούν για να συντηρηθούν. Έτσι, αυτός που κέρδιζε τα προς το ζην με τα δικά του χέρια, καθιστούσε εαυτόν ακατάλληλο ως πρότυπο για τους νεαρούς Ελληνορωμαίους αριστοκράτες, ακόμη κι αν επρόκειτο για τον Φειδία ή τον Πολύκλειτο. Στο σημείο αυτό ο Πλούταρχος επιδεικνύει μια σαφήνεια ανελέητη, ανεπίδεκτη οποιασδήποτε παρεξήγησης: «Κανένας αξιοπρεπής νέος -αναφέρει ο Πλούταρχος- που βλέπει τον ία της Πίσας ή το Ηραίο του Άργους δεν θα επιθυμήσει εξ αυτού να γίνει Φειδίας ή Απελλής διότι, ακόμα και όταν ένα έργο τέχνης είναι αποδεκτό και μας ευχαριστεί, δεν συνάγεται επ ουδενί ότι αξίζει να ζηλεύουμε και να μιμούμαστε τον δημιουργό του» (παρατίθεται στον ΡΟΥΝΤΟΛΦ ΡΟΚΕΡ, ΕΘΝΙ- ΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, εκδόσεις Άρδην, τόμος, σελ ). Για να γίνουμε ακριβέστεροι και απόλυτα κατανοητοί πρέπει να προσθέσουμε και τούτο: Αν ο Φειδίας, ο Πολύκλειτος ή ο Απελλής σμίλευαν ερασιτεχνικά, χάριν προσωπικής ευχαρίστησης, είχαν μεγάλο ιδιωτικό εισόδημα και δεν πληρώνονταν για την καλλιτεχνική εργασία τους, τότε -και μόνον τότεη ενασχόλησή τους με την τέχνη τους δεν θα εμπεριείχε τίποτε το άξιο περιφρόνησης! (βλ. G.E.M. DE STE CROIX, Ο ταξικός αγώνας στον αρχαίο ελληνικό κόσμο από την Αρχαϊκή Εποχή ως την Αραβική Κατάκτηση, εκδόσεις ΡΑΠΠΑ, σελ. 349, 350). Μεταξύ των στοχαστών της εκμεταλλεύτριας τάξης, υπήρχαν κάποιοι ελάχιστοι «αιρετικοί» που συνιστούσαν με θέρμη στους αριστοκράτες διανοούμενους, όχι μόνο να εποπτεύουν την εργασία στο αγρόκτημά τους αλλά και να εργάζονται με τα δικά τους χέρια, όχι μόνον χάριν άθλησης ή ψυχαγωγίας (όπως συνιστούσαν ο Ξελη 24-34) υποστηρίζεται ότι μόνον ο άνθρωπος που έχει ελεύθερο χρόνο μπορεί να «κατακτήσει την σοφία». Λόγια που θα μπορούσαν να ζεστάνουν τις καρδιές του Αριστοτέλη και -προεχόντωςτου Πλάτωνα (βλ. G.E.M. DE STE CROIX, ό.π. σελ. 512). Οι Έλληνες της αρχαιότητας είχαν ανακαλύψει και εκείνοι την χρυσή εποχή. Αντί να την προβάλουν όμως στο μέλλον και δη σε κάποιο αενάως μετατιθέμενο μέλλον με όρους τεχνολογικής πλησμονής, όπως κάνουν κάποιοι σύγχρονοί μας, την θρηνούσαν ως ένα παρελθόν που πέρασε ανεπιστρεπτί. Η εργασία τους φαινόταν μια καταδίκη στην οποία δεν αποδιδόταν καμία λυτρωτική αξία. Μόνο που ο σύγχρονος εργάτης και το εργατικό κίνημα εξιδανίκευσε την καταδίκη του αντλώντας από αυτήν «δόξα και υπερηφάνεια» (βλ. CLAUDE MOSSÉ, ό.π., σελ. 5 και 6.). ΙΙ) Μια φορά κι έναν καιρό, οι αριστεροί και οι ριζοσπάστες συζητούσαν για την απελευθέρωση από την εργασία ή την κατάργησή της. Τώρα, η συζήτηση αφορά την πλήρη απασχόληση και την διαρκή επανεκπαίδευση της εργατικής δύναμης. Σήμερα, η περί σοσιαλισμού συζήτηση, ακόμη και στο πλαίσιο της Αριστεράς, όταν δεν αξιολογείται ως παλιομοδίτικη διασκέδαση ή ως κάτι το ανυπόληπτο, θεωρείται ως κάτι που πρέπει να υποστεί «μιαν αυστηρή βαθμιαία σμίκρυνση, έναν αυτοπεριορισμό». Ο σοσιαλισμός, στην καλύτερη των ζώνοντας από την καρδιά της το ελάττωμα που την διαφεντεύει και ευτελίζει την φύση της, υπήρχε όχι για να απαιτεί τα ικαιώματα του Ανθρώπου όχι για να απαιτεί το ικαίωμα στην Εργασία που δεν είναι τίποτε άλλο από το δικαίωμα στην μιζέρια, αλλά για να σφυρηλατήσει έναν τολμηρό νόμο που να απαγορεύει σε κάθε άνθρωπο να εργάζεται περισσότερο από τρεις ώρες την ημέρα, η γη, η γριά γη, τρέμοντας από χαρά θα ένοιωθε ένα καινούργιο παγκόσμιο σκίρτημα μέσα της». Πάνω στο ίδιο ζήτημα ο Βάλτερ Μπένγιαμιν αντιτίθεται σφόδρα στους ορθόδοξους σοσιαλιστές, οι οποίοι «ανέστησαν» την «παλιά προτεσταντική ηθική της εργασίας» και πίστεψαν ότι η εργασία σε εργοστάσιο συνιστούσε «τεχνολογική πρόοδο». Απέναντι σε τέτοιου είδους αντιλήψεις ο Μπένγιαμιν προτίμησε να επιστρέψει στον ουτοπιστή Σαρλ Φουριέ, «του οποίου οι φαντασίες, που τόσο συχνά γελοιοποιήθηκαν αποδείχτηκαν εκπληκτικά λογικές». Στο μέσον της επαναστατικής πλημμυρίδας που ακολούθησε τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Γκέοργκ Λούκατς ανέπτυξε μια θεωρία για την «παλιά και νέα κουλτούρα», ισχυριζόμενος ότι η σοσιαλιστική οικονομία δεν ήταν ο στόχος ήταν απλώς μια προϋπόθεση για να προαχθεί η ανθρωπότητα σε μια νέα και ανθρώπινη κουλτούρα. Οι περισσότεροι ριζοσπάστες δεν κατανοούν ότι η πολιτική εξουσία και η οικονομική αναδιοργάνωση δεν είναι το τέλος όλων, ισχυρίστηκε ο Λούκατς. Ο στόχος δεν είναι μια νέα οικονομική τάξη, αλλά η απελευθέρωση από την έμμονη ιδέα της οικονομίας. (βλ. στο ίδιο, πιο πάνω, σελ ). Σήμερα, μιλώντας στο ίδιο πνεύμα, θα λέγαμε ότι σοσιαλισμός δεν σημαίνει μάστερ πλαν και συστήματα ενδοεπικοινωνίας, αλλά ελευθερία κι ευτυχία του ανθρώπου η οποία και δεν βρίσκεται υποχρεωτικά σε συνάρτηση και, μάλιστα άμεση, με την αυξημένη παραγωγικότητα της εργασίας. Η συνέχεια στο επόμενο φύλλο Σολωμού και Μπόταση γωνία - Εξάρχεια O Pούμπιν, Ρώσος επαναστάτης, από τους σημαντικότερους μελετητές-συνεχιστές του έργου του Μαρξ στη θεωρία της αξίας, έπεσε θύμα των σταλινικών διώξεων. Eνάντια στις θεωρίες για «νεαρό» και «ώριμο» Mαρξ, η βαθιά μελέτη του Pούμπιν αποδείχνει ότι η θεωρία της αξίας του Mαρξ μπορεί να συλληφθεί στο σύνολό της μέσα στα πλαίσια της θεωρίας του φετιχισμού του εμπορεύματος που αναλύει τη γενική δομή της εμπορευματικής οικονομίας. Oλόκληρο το έργο του Pούμπιν εξετάζει τη σχέση μεταξύ της έννοιας της αλλοτρίωσης, της θεωρίας του φετιχισμού του εμπορεύματος και της θεωρίας της αξίας, και δείχνει καθαρά ότι και οι τρεις αυτές θεωρητικές φόρμουλες είναι προσεγγίσεις στο ίδιο πρόβλημα: στον προσδιορισμό της δημιουργικής δραστηριότητας των ανθρώπων μέσα στην καπιταλιστική κοινωνία. O Mαρξ εμβάθυνε συνεχώς σ αυτές τις έννοιες, συχνά άλλαζε ορολογία, αλλά δεν σταμάτησε ποτέ από τα «Xειρόγραφα του 1844» μέχρι και τον 3ο τόμο του «Kεφαλαίου», να ασχολείται μ αυτές και να τις εμπλουτίζει. Tο κείμενο που δημοσιεύουμε (για πρώτη φορά στα ελληνικά) είναι ένα κεφάλαιο από το βιβλίο του Pούμπιν οκίμια πάνω στη Θεωρία της Aξίας του Mαρξ. - H παραπάνω εισαγωγή είναι από την Eπαναστατική Mαρξιστική Eπιθεώρηση, Γενάρης - Aπρίλης 1983, Nο H EME είναι το θεωρητικό - πολιτικό περιοδικό της E E, προδρόμου σχήματος του EEK. Tο συγκεκριμένο τεύχος ήταν αφιερωμένο στην Eκατονταετηρίδα του Kαρλ Mαρξ. Η μετάφραση είναι της Κατερίνας Λήμνου. MΕΡΟΣ Β THΣ AΞIAΣ TOY MAPΞ H θεωρία της αξίας αναλύει τους νόμους της ανταλλαγής, τους νόμους της εξίσωσης των πραγμάτων στην αγορά, μονο αν αυτοί οι νόμοι έχουν σχέση με τους νόμους της παραγωγής και κατανομής της εργασίας στην εμπορευματική οικονομία. Oι όροι της ανταλλαγής μεταξύ των οποιωνδήποτε εμπορευμάτων (εξετάζουμε τους μέσους όρους της ανταλλαγής, και όχι τις τυχαίες τιμές της αγοράς) αντιστοιχούν σε ένα δοσμένο επίπεδο παραγωγικότητας της εργασίας στους κλάδους που παράγουν αυτά τα αγαθά. H εξίσωση των διαφόρων συγκεκριμένων μορφών εργασίας σαν συστατικών στοιχείων της συνολικής κοινωνικής εργασίας, που κατανέμεται στους διάφορους κλάδους, πραγματοποιείται διαμέσου της εξίσωσης των πραγμάτων, δηλαδή των προϊόντων της εργασίας σαν αξιών. Έτσι η τρέχουσα κατανόηση της θεωρίας της αξίας σαν μια θεωρία που περιορίζεται στις σχέσεις ανταλλαγής ανάμεσα στα πράγματα είναι λαθεμένη. Σκοπός αυτής της θεωρίας είναι να ανακαλύψει τους νόμους ισορροπίας της εργασίας (κατανομή) πίσω από την κανονικότητα της εξίσωσης πραγμάτων (στο προτσές της ανταλλαγής). Eίναι επίσης λάθος να θεωρούμε τη θεωρία του Mαρξ σαν μια ανάλυση των σχέσεων μεταξύ εργασίας και πραγμάτων, πραγμάτων που είναι προϊόντα εργασίας. H σχέση της εργασίας με τα πράγματα αναφέρεται σε μια δοσμένη συγκεκριμένη μορφή εργασίας και ένα δοσμένο, συγκεκριμένο πράγμα. Aυτή είναι μια τεχνική σχέση που, καθεαυτή, δεν είναι αντικείμενο της θεωρίας της αξίας. Tο αντικείμενο της θεωρίας της αξίας είναι οι σχέσεις ανάμεσα στις διάφορες μορφές εργασίας στο προτσές της κατανομής της, που εγκαθιδρύεται διαμέσου της σχέσης ανταλλαγής μεταξύ πραγμάτων, δηλαδή προϊόντων εργασίας. Έτσι η θεωρία της αξίας του Mαρξ είναι απόλυτα συνεπής με τις παραπάνω γενικές μεθοδολογικές γραμμές της οικονομικής του θεωρίας, που δεν αναλύουν σχέσεις πραγμάτων ούτε σχέσεις ανθρώπων με πράγματα, αλλά σχέσεις ανθρώπων που συνδέονται μεταξύ τους διαμέσου πραγμάτων. Mέχρι τώρα εξετάσαμε την αξία κυρίως από την ποσοτική της πλευρά. Aσχοληθήκαμε με το μέγεθος της αξίας σαν ρυθμιστή του ποσοτικού καταμερισμού της κοινωνικής εργασίας μεταξύ μεμονωμένων κλάδων της παραγωγής. Σ αυτήν την ανάλυση φτάσαμε στην έννοια της αφηρημένης εργασίας, την οποία εξετάσαμε κυρίως από την ποσοτική της πλευρά, δηλαδή σαν κοινωνικά αναγκαία εργασία. Tώρα πρέπει να εξετάσουμε συνοπτικά την ποιοτική πλευρά της αξίας. Σύμφωνα με τον Mαρξ, η αξία δεν είναι μόνο ρυθμιστής του καταμερισμού της κοινωνικής εργασίας, αλλά και μια έκφραση των κοινωνικών παραγωγικών σχέσεων μεταξύ ανθρώπων. Aπό αυτήν την άποψη, η αξία είναι μια κοινωνική μορφή που αποχτιέται από τα προϊόντα εργασίας στα πλαίσια των καθορισμένων παραγωγικών σχέσεων μεταξύ ανθρώπων. Aπό την αξία που την βλέπουμε σαν ένα ποσοτικά καθορισμένο μέγεθος, πρέπει να περάσουμε στην αξία που την μεταχειριζόμαστε σαν μια ποιοτικά καθορισμένη κοινωνική μορφή. Mε άλλα λόγια, από τη θεωρία «του μεγέθους αξίας» πρέπει να περάσουμε στη «μορφή της αξίας» (Wertform) *. Όπως ήδη δείξαμε, σε μια εμπορευματική οικονομία η αξία παίζει το ρόλο ρυθμιστή του καταμερισμού της εργασίας. Aυτός ο ρόλος της αξίας έχει τη ρίζα του στα τεχνικά ή κοινωνικά χαρακτηριστικά της εμπορευματικής οικονομίας, δηλαδή από την κατάσταση των παραγωγικών δυνάμεων ή από τη μορφή των παραγωγικών σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων; Tο ερώτημα πρέπει να μπει για να απαντηθεί με τους όρους των κοινωνικών χαρακτηριστικών της εμπορευματικής οικονομίας. Στο προϊόν της εργασίας τη μορφή της αξίας δεν τη δίνει κάθε καταμερισμός κοινωνικής εργασίας, αλλά μόνο ο καταμερισμός που δεν οργανώνεται άμεσα από την κοινωνία, αλλά ρυθμίζεται έμμεσα διαμέσου της αγοράς και της ανταλλαγής πραγμάτων. Σε μια πρωτόγονη κομμουνιστική κοινωνία ή σε ένα φεουδαρχικό χωριό, το προϊόν εργασίας έχει «αξία» (tsennost) με την έννοια της χρησιμότητας, αξία χρήσης, αλλά δεν έχει αξία (stoimost). Tο προϊόν αποκτά αξία (stoimost) μόνο μέσα σε συνθήκες όπου παράγεται ειδικά για πούληση και αποκτά, στην αγορά, μια αντικειμενική και ακριβή εκτίμηση που το εξισώνει (διαμέσου του χρήματος) με όλα τα άλλα εμπορεύματα και του δίνει την ιδιότητα της δυνατότητας ανταλλαγής με οποιοδήποτε άλλο εμπόρευμα. M άλλα λόγια, προϋποτίθεται μια καθορισμένη μορφή οικονομίας (εμπορευματική οικονομία), μια καθορισμένη μορφή οργάνωσης της εργασίας διαμέσου ξεχωριστών, ιδιοκτητών επιχειρήσεων. Aξία στο προϊόν δε δίνει, καθεαυτή, η εργασία, αλλά μόνο εκείνη η εργασία που είναι οργανωμένη με μια καθορισμένη κοινωνική μορφή (με τη μορφή μιας εμπορευματικής οικονομίας). Aν οι παραγωγοί σχετίζονται μεταξύ τους σαν τυπικά ανεξάρτητοι οργανωτές της οικονομικής δραστηριότητας και σαν αυτόνομοι εμπορευματοπαραγωγοί, τότε οι αξίες της εργασίας τους έρχονται αντιμέτωπες μεταξύ τους στην αγορά σαν «αξίες». H ισότητα των εμπορευματοπαραγωγών σαν οργανωτών ατομικών οικονομικών μονάδων και σαν αναδόχων παραγωγικών σχέσεων ανταλλαγής, εκφράζεται σαν ισότητα μεταξύ των προϊόντων εργασίας σαν αξιών. H αξία των πραγμάτων εκφράζει ένα καθορισμένο τύπο παραγωγικών σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων. Aν το προϊόν της εργασίας αποκτά αξία μόνο με μια καθορισμένη κοινωνική μορφή οργάνωσης της εργασίας, τότε η αξία δεν αντιπροσωπεύει μια «ιδιότητα» του προϊόντος εργασίας, αλλά μια καθορισμένη «κοινωνική μορφή» ή «κοινωνική λειτουργία» που εκπληρώνει το προϊόν εργασίας σαν συνδετικός κρίκος μεταξύ ξεχωριστών εμπορευματοπαραγωγών, σαν ένας «ενδιάμεσος» ή σαν ένας «φορέας» παραγωγικών σχέσεων μεταξύ ανθρώπων. Έτσι στην πρώτη ματιά, η αξία μοιάζει να είναι απλά μια ιδιότητα των πραγμάτων. Όταν λέμε: «ένα βαμένο, στρογγυλό, από βαλανιδιά τραπέζι κοστίζει ή έχει αξία 25 ρούβλια», μπορούμε να δείξουμε ότι αυτή η πρόταση μας δίνει πληροφορίες για 4 ιδιότητες του τραπεζιού. Aλλά αν το σκεφθούμε θα πεισθούμε ότι οι πρώτες 3 ιδιότητες του τραπεζιού είναι ριζικά διαφορετικές από την τέταρτη. Oι ιδιότητες χαρακτηρίζουν το τραπέζι σαν ένα υλικό πράγμα και μας δίνουν μια καθορισμένη πληροφόρηση για τις τεχνικές πλευρές της εργασίας του ξυλουργού. Ένας άνθρωπος που έχει εμπειρία γι αυτές τις ιδιότητες του τραπεζιού μπορεί να αποκτήσει μια εικόνα της τεχνικής πλευράς της παραγωγής, μπορεί να αποκτήσει κάποια ιδέα των πρώτων υλών, των βοηθητικών μέσων, των τεχνικών μεθόδων και ακόμα της τεχνικής ικανότητας του ξυλουργού. Aλλά όσο και να μελετά το τραπέζι δεν θα μάθει τίποτα για τις κοινωνικές (παραγωγικές) σχέσεις μεταξύ των παραγωγών του τραπεζιού και των άλλων ανθρώπων. εν θα μπορέσει να μάθει αν ο παραγωγός είναι ένας ανεξάρτητος χειροτέχνης, ένας βιοτέχνης, ένας μισθωτός εργάτης ή ίσως ένα μέλος μιας σοσιαλιστικής κοινότητας ή ένας ερασιτέχνης ξυλουργός που φτιάχνει τραπέζια για προσωπική του χρήση. Tα χαρακτηριστικά του προϊόντος που εκφράζονται με τα λόγια «το τραπέζι έχει αξία 25 ρούβλια» είναι τελείως διαφορετικής φύσης. Aυτές οι λέξεις δείχνουν ότι το τραπέζι είναι ένα εμπόρευμα, ότι παράγεται για την αγορά, ότι ο παραγωγός του σχετίζεται με τα άλλα μέλη της κοινωνίας διαμέσου των παραγωγικών σχέσεων μεταξύ των εμπορευματοκατόχων, ότι η οικονομία έχει μια καθορισμένη κοινωνική μορφή, δηλαδή τη μορφή μιας εμπορευματικής κοινωνίας. εν μαθαίνουμε τίποτα για τις τεχνικές πλευρές της παραγωγής ή για το ίδιο το πράγμα, αλλά μαθαίνουμε κάτι για την κοινωνική μορφή της παραγωγής και για τους ανθρώπους που παίρνουν μέρος σ αυτήν. Aυτό σημαίνει ότι η «αξία» (stoimost) δεν χαρακτηρίζει πράγματα, αλλά ανθρώπινες σχέσεις μέσα στις οποίες παράγονται πράγματα. εν είναι μια ιδιότητα των πραγμάτων, αλλά μια κοινωνική μορφή που αποκτούν τα πράγματα χάρη στο γεγονός ότι οι άνθρωποι μπαίνουν σε καθορισμένες παραγωγικές σχέσεις μεταξύ τους, διαμέσου των πραγμάτων. H αξία είναι μια «κοινωνική σχέση που παίρνεται σαν πράγμα», μια παραγωνική σχέση μεταξύ ανθρώπων που παίρνει τη μορφή μιας ιδιότητας πραγμάτων. Oι σχέσεις εργασίας μεταξύ των παραγωγών εμπορευμάτων ή η κοινωνική εργασία «υλοποιούνται» και «αποκρυσταλλώνονται» στην αξία ενός προϊόντος εργασίας. Aυτό σημαίνει ότι μια καθορισμένη κοινωνική μορφή οργάνωσης της εργασίας είναι συνεπής με μια ιδιαίτερη κινωνική μορφή του προϊόντος εργασίας. «H εργασία που δημιουργεί (ή πιο σωστά καθορίζει seztende) την ανταλλακτική αξία είναι μια ειδική κοινωνική μορφή εργασίας». «ημιουργεί μια καθορισμένη κοινωνική μορφή πλούτου, ανταλλακτική αξία» (K. Mαρξ, Kριτική της Πολιτικής Oικονομίας, σελ. 13). Συνέχεια στη σελ. 14

8 σελίδα 14 σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016 σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016 σελίδα 15 I. Pούμπιν BAΣIKA XAPAKTHPIΣTIKA THΣ ΘEΩPIAΣ THΣ AΞIAΣ TOY MAPΞ Kοπή της Πίτας του EEK βάθος προς το διπλό χαρακτήρα της εργασίας (συγκεκριμένη και αφηρημένη). Mετά, στο τέλος του 1ου κεφαλαίου, στο μέρος που αφορά την εμπορευματική παραγωγή, αποκαλύπτει τις κοινωνικές μορφές που παίρνει το υλικο-τεχνικό προτσές παραγωγής. O Mαρξ προσεγγίζει την ανθρώπινη κοινωνία αρχίζοντας από τα πράγματα και προχωρώντας διαμέσου της εργασίας. Aρχίζει με τα πράγματα που είναι ορατά και προχωρεί προς τα φαινόμενα που πρέπει να αποκαλυφθούν διαμέσου της επιστημονικής ανάλυσης. O Mαρξ χρησιμοποιεί αυτή την αναλυτική μέθοδο στις 5 πρώτες σελίδες του «Kεφαλαίου» για να απλοποιήσει αυτή την παρουσίαση. Aλλά η διαλεκτική πορεία αυτής της σκέψης πρέπει να ερμηνευθεί με την αντίστροφη σειρά. O Mαρξ περνά από τη διαφορά μεταξύ του προτσές παραγωγής και της κοινωνικής του μορφής, δηλαδή από την κοινωνική δομή της εμπορευματικής οικονομίας, στο διπλό χαρακτήρα της εργασίας που τον εξετάζει από τις τεχνικές και κοινωνικές του πλευρές, και στη διπλή φύση του εμπορεύματος σαν αξίας χρήσης και ανταλλακτική αξία. Mια επιπόλαιη ανάγνωση του Kεφαλαίου μπορεί να κάνει κανένα να σκεφτεί ότι αντιθέτοντας την αξία χρήσης με την ανταλλακτική αξία ο Mαρξ προσδιόριζε μια ιδιότητα των ίδιων πραγμάτων (αυτή είναι η ερμηνεία του Bohm-Bawerk και άλλων κριτικών του Mαρξ). Πραγματικά το πρόβλημα είναι η διαφορά ανάμεσα στην «υλική» και τη «λειτουργική» ύπαρξη των πραγμάτων, ανάμεσα στο προϊόν της εργασίας και την κοινωνική του μορφή, ανάμεσα στα πράγματα και τις παραματική παραγωγή κατευθύνεται ήδη προς την ανταλλαγή στη διάρκεια του προτσές παραγωγής, ο εμπορευματοπαραγωγός που βρίσκεται ήδη μέσα στο προτσές της άμεσης παραγωγής, πριν από την πράξη της ανταλλαγής, εξισώνει το προϊόν του μ ένα καθορισμένο ποσό αξίας (χρήμα), και έτσι εξισώνει τη συγκεκριμένη εργασία του με μια καθορισμένη ποσότητα αφηρημένης εργασίας. Aλλά πρώτα απ όλα, αυτή η εξίσωση εργασίας παίρνει ένα προκαταρκτικό χαρακτήρα «που αντιπροσωπεύεται στη συνείδηση». H εξίσωση πρέπει ακόμα να πραγματωθεί μέσα στην πραγματική πράξη της ανταλλαγής. εύτερο, ακόμα και στην προκαταρκτική της μορφή, η εξίσωση εργασίας, μολονότι προηγείται της πράξης της ανταλλαγής, πραγματοποιείται διαμέσου μιας εξίσωσης πραγμάτων σαν αξίες «που αντιπροσωπεύονται στη συνείδηση». Όμως, αφού η εξίσωση εργασίας διαμέσου της εξίσωσης πραγμάτων είναι αποτέλεσμα της κοινωνικής μορφής της εμπορευματικής οικονομίας όπου υπάρχει άμεση κοινωνική οργάνωση και εξίσωση εργασίας, η αφηρημένη εργασία είναι μια κοινωνική και ιστορική έννοια. H αφηρημένη εργασία δεν εκφράζει μια ψυχολογική ισότητα διαφόρων μορφών εργασίας, αλλά μια εξίσωση διαφορετικών μορφών εργασίας που πραγματώνεται στην ειδική μορφή εξίσωσης των προϊόντων εργασίας. Ο ειδικός χαρακτήρας της θεωρίας της αξίας του Mαρξ συνίσταται στο γεγονός ότι αυτή η θεωρία ερμηνεύει ακριβώς το είδος εργασίας που δημιουργεί αξία. O Mαρξ «ανέλυσε την ιδιότητα της εργασίας να δημιουργεί αξία και ήταν ο πρώτος που εξακρίβωσε το είδος της εργασίας που δημιουργούσε αξία, και γιατί και πώς το έκανε. Bρήκε πως η αξία δεν είναι τίποτε άλλο παρά συμπυκνωμένη εργασία αυτού του είδους». (Φ. Ένγκελς, Eισαγωγή στο εύτερο Tόμο του Kεφαλαίου, σελ. 16). Aυτήν ακριβώς την ερμηνεία του «διπλού χαρακτήρα της εργασίας» θεωρούσε ο Mαρξ σαν το κεντρικό μέρος της θεωρίας του της αξίας. Έτσι, ο διπλός χαρακτήρας της εργασίας αντανακλά τη διαφορά μεταξύ του υλικο-τεχνικού προτσές παραγωγής και της κοινωνικής του μορφής. Aυτή η διαφορά, που την εξηγήσαμε και στο κεφάλαιο για το φετιχισμό του εμπορεύματος, είναι η βάση ολόκληρης της οικονομικής θεωρίας του Mαρξ, συμπεριλαμβανομένης και της θεωρίας της αξίας. Aυτή η βασική διαφορά γεννά τη διαφορά μεταξύ της αφηρημένης και συγκεκριμένης εργασίας, που με τη σειρά της εκφράζεται στην αντίθεση μεταξύ αξίας χρήσης και αξίας. Aπ αυτήν την αντίθεση, που μπορεί να ιδωθεί στην επιφάνεια των φαινομένων, φαίνεται να διεισδύει στο Συνέχεια από τη σελ. 13 O ορισμός της αξίας, έκφραση των παραγωγικών σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων, δεν αντιφάσκει με τον ορισμό σαν έκφραση της αφηρημένης εργασίας που δώσαμε πριν. H διαφορά βρίσκεται μόνο στο γεγονός ότι πριν αναλύαμε την αξία από την ποσοτική της πλευρά (σαν μέγεθος) και τώρα από την ποιοτική της πλευρά (σαν μια κοινωνικη μορφή). Συνεπώς, η αφηρημένη εργασία παρουσιάστηκε προηγούμενα από την ποιοτική πλευρά της, δηλαδή σαν κοινωνική εργασία στην ειδική της μορφή που προϋποθέτει παραγωγικές σχέσεις μεταξύ ανθρώπων σαν εμπορευματοπαραγωγών. H θεωρία του Mαρξ για τη «μορφή της αξίας» (δηλαδή της κοινωνικής μορφής που παίρνει το προϊόν της εργασίας) είναι το αποτέλεσμα μιας καθορισμένης μορφής εργασίας. Aυτή η θεωρία είναι το πιο ειδικό και πρωτότυπο κομμάτι της θεωρίας της αξίας του Mαρξ. H άποψη ότι η εργασία δημιουργεί αξία ήταν γνωστή πριν από την εποχή του Mαρξ, αλλά στη θεωρία του Mαρξ πήρε τελείως διαφορετικό νόημα. O Mαρξ έκανε μια ακριβή διάκριση μεταξύ του υλικοτεχνικού προτσές παραγωγής και των κοινωνικών του μορφών, μεταξύ της εργασίας σαν ολότητας τεχνικών μεθόδων (συγκεκριμένη εργασία) και της εργασίας θεωρημένης από τη σκοπιά των κοινωνικών της μορφών στην εμπορευματική-καπιταλιστική κοινωνία (αφηρημένη ή ανθρώπινη εργασία γενικά). O ειδικός χαρακτήρας της εμπορευματικής οικονομίας συνίσταται στο γεγονός ότι το υλικο-τεχνικό προτσές παραγωγής δεν κανονίζεται από τους ατομικούς εμπορευματοπαραγωγούς. H συγκεκριμένη εργασία συνδέεται άμεσα με την ιδιωτική εργασία των μεμονωμένων ατόμων. H ιδιωτική εργασία των μεμονωμένων εμπορευματοπαραγωγών συνδέεται με την εργασία όλων των άλλων εμπορευματοπαραγωγών και γίνεται κοινωνική εργασία μόνο αν το προϊόν ενός παραγωγού εξισωθεί σαν αξία με όλα τα άλλα εμπορεύματα. Aυτή η εξίσωση όλων των προϊόντων σαν αξιών είναι, ταυτόχρονα, (όπως δείξαμε), μια εξίσωση όλων των συγκεκριμένων μορφών εργασίας που δαπανάται στους διάφορους τομείς της εθνικής οικονομίας. Aυτό σημαίνει ότι η ιδιωτική εργασία των μεμονωμένων ατόμων δεν αποκτά τον χαρακτήρα της κοινωνικής εργασίας με τη συγκεκριμένη μορφή με την οοία δαπανήθηκε στο προτσές της παραγωγής, αλλά διαμέσου της ανταλλαγής που αντιπροσωπεύει μια αφαίρεση από τις συγκεκριμένες ιδιότητες των ατομικών πραγμάτων και των ατομικών μορφών εργασίας. Πραγματικά, εφόσον η εμπορευ- γωγικές σχέσεις μεταξύ ανθρώπων «που συμπυκνώνονται» σε πράγματα, δηλαδή παραγωγικές σχέσεις που εκφράζονται μέσω πραγμάτων. Έτσι αυτό που αποκαλύπτεται είναι μια αδιάσπαστη ενότητα μεταξύ της θεωρίας της αξίας του Mαρξ και των γενικών, μεθοδολογικών της βάσεων διατυπωμένων στη θεωρία του φετιχισμού του εμπορεύματος. H αξία είναι μια παραγωγική σχέση μεταξύ αυτόνομων εμπορευματοπαραγωγών. Παίρνει τη μορφή μιας ιδιότητας πραγμάτων και συνδέεται με τον καταμερισμό της κοινωνικής εργασίας. Ή, εξετάζοντας το ίδιο φαινόμενο από την άλλη πλευρά, η αξία είναι ιδιότητα του προϊόντος της εργασίας κάθε εμπορευματοπαραγωγού που το κάνει ανταλλάξιμο με τα προϊόντα της εργασίας οποιουδήποτε άλλου εμπορευματοπαραγωγού σε μια καθορισμένη αναλογία που αντιστοιχεί σ ένα δοσμένο επίπεδο παραγωγικότητας της εργασίας στους διαφορετικούς κλάδους παραγωγής. Eξετάζουμε μια ανθρώπινη σχέση που παίρνει τη μορφή μιας ιδιότητας πραγμάτων που συνδέεται με το προτσές καταμερισμού της εργασίας μέσα στην παραγωγή. M άλλα λόγια εξετάζουμε πραγμοποιημένες παραγωγικές σχέσεις μεταξύ ανθρώπων. H πραγμοποίηση της εργασίας σε αξία είναι το πιο σημαντικό συμπέρασμα της θεωρίας του φετιχισμού, που εξηγεί το αναπόφευκτο της «πραγμοποίησης» των παραγωγικών σχέσεων μεταξύ ανθρώπων σε μια εμπορευματική οικονομία. H θεωρία της αξίας της εργασίας δεν ανακάλυψε την υλική συμπύκνωση της εργασίας (σαν ένα παράγοντα της παραγωγής) στα πράγματα που είναι προϊόντα της εργασίας. Aυτό πραγματοποιείται σ όλους τους οικονομικούς σχηματισμούς και είναι η τεχνική βάση της αξίας, αλλά όχι η αιτία της. H θεωρία της αξίας της εργασίας ανακάλυψε το φετίχ, την πραγμοποιημενη έκφραση κοινωνικής εργασίας μέσα στην αξία των πραγμάτων. Η εργασία «αποκρυσταλλώνεται» ή «μορφοποιείται σε αξία με την έννοια ότι αποκτά την κοινωνική «μορφή αξίας». H εργασία εκφράζεται και «αντανακλάται» (sich darstellt). O όρος «sich darstellen» χρησιμοποιείται συχνά από τον Mαρξ για να χαρακτηρίσει τη σχέση μεταξύ αφηρημένης εργασίας και αξίας. Mπορεί κανείς να αναρωτηθεί μόνο γιατί οι κριτικοί του Mαρξ δεν πρόσεξαν αυτήν την αδιάσπαστη ενότητα μεταξύ της θεωρίας του της αξίας της εργασίας και της θεωρίας του της πραγμοποίησης ή φετιχοποίησης των παραγωγικών σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων. Kατάλαβαν τη θεωρία της αξίας του Mαρξ με μια μηχανιστική-νατουραλιστική και όχι κοινωνιολογική έννοια. Έτσι η θεωρία του Mαρξ αναλύει τα φαινόμενα που έχουν σχέση με την αξία από ποιοτικές και ποσοτικές απόψεις. H θεωρία της αξίας του Mαρξ οικοδομείται πάνω σε δυο βασικά θεμέλια: 1) τη θεωρία της μορφής της αξίας σαν μια υλική έκφραση αφρηρημένης εργασίας που με τη σειρά της προϋποθέτει την ύπαρξη κοινωνικών παραγωγικών σχέσεων μεταξύ αυτόνομων εμπορευματοπαραγωγών και 2) τη θεωρία του καταμερισμού της κοινωνικής εργασίας και την εξάρτηση του μεγέθους της αξίας από την ποσότητα αφηρημένης εργασίας που, με τη σειρά της, εξαρτάται από το επίπεδο της παραγωγικότητας της εργασίας. Aυτές είναι δυο πλευρές του ίδιου προτσές: η θεωρία της αξίας αναλύει την κοινωνική μορφή της αξίας, τη μορφή με την οποία πραγματώνεται το προτσές του καταμερισμού της εργασίας μέσα στην εμπορευματική-καπιταλιστική οικονομία. «H μορφή με την οποία λειτουργεί ο αναλογικός αυτός καταμερισμός της εργασίας, σε μια κοινωνία όπου η αλληλοσύνδεση της κοινωνικής εργασίας εκδηλώνεται στην ιδιωτική ανταλλαγή των ατομικών προϊόντων εργασίας, είναι ακριβώς η ανταλλακτική αξία αυτών των προϊόντων». (Γράμμα του Mαρξ στον Kούγκελμαν, 11 Iούλη 1868). Έτσι η αξία εμφανίζεται, ποιοτικά και ποσοτικά, σαν μια έκφραση αφηρημένης εργασίας. ιαμέσου της αφηρημένης εργασίας, η αξία συνδέεται ταυτόχρονα με την κοινωνική μορφή του κοινωνικού προτσές παραγωγής και με το υλικο-τεχνικό του περιεχόμενο. Aυτό είναι φανερό αν θυμηθούμε ότι η αξία, όπως και άλλες οικονομικές κατηγορίες, δεν εκφράζει ανθρώπινες σχέσεις γενικά, αλλά ιδιαίτε- ρες παραγωγικές σχέσεις μεταξύ ανθρώπων. Όταν ο Mαρξ εξετάζει την αξία σαν την κοινωνική μορφή του προϊόντος εργασίας, προσδιορισμένη από μια καθορισμένη κοινωνική μορφή εργασίας, βάζει στην πρώτη γραμμή την ποιοτική, κοινωνιολογική πλευρά της αξίας. Όταν το προτσές κατανομής της εργασίας και η ανάπτυξη της παραγωγικότητας της εργασίας πραγματοποιούνται μέσα σε μια δοσμένη κοινωνική μορφή, όταν εξετάζονται οι «ποιοτικά καθορισμένες μάζες της συνολικής εργασίας της κοινωνίας» (ό.π.) (συμπεριλαμβανομένου του νόμου αναλογικού καταμερισμού της εργασίας), τότε η ποσοτική (θα μπορούσε να πει κανείς μαθηματική) πλευρά των φαινομένων που εκφράζονται διαμέσου της αξίας γίνεται σημαντική. Tο βασικό λάθος της πλειονότητας των κριτικών του Mαρξ βρίσκεται: 1) στην πλήρη αποτυχία τους να συλλάβουν την ποιοτική, κοινωνιολογική πλευρά της θεωρίας της αξίας του Mαρξ και 2) στον περιορισμό τους στην ποσοτική πλευρά όταν εξετάζουν τις ανταλλακτικές αναλογίες, δηλαδή τις ποσοτικές σχέσεις αξίας μεταξύ των πραγμάτων. Aγνοούν τις ποσοτικές αλληλοσυνδέσεις μεταξύ των ποσοτήτων κοινωνικής εργασίας που κατανέμονται μεταξύ διαφορετικών κλάδων παραγωγής και διαφορετικών επιχειρήσεων, αληλοσυνδέσεις που βρίσκονται στη βάση του ποσοτικού προσδιορισμού της αξίας. Eξετάσαμε συνοπτικά δυο πλευρές της αξίας: την ποιοτική και την ποσοτική (δηλαδή την αξία σαν μια κοινωνική μορφή και το μέγεθος της αξίας). Kάθε ένας απ αυτούς τους αναλυτικούς δρόμους οδηγεί στην έννοια της αφηρημένης εργασίας που με τη σειρά της (όπως η έννοια της αξίας) εμφανίζεται μπροστά μας είτε κύρια με την ποιοτική της πλευρά (κοινωνική μορφή εργασίας) είτε με την ποσοτική της πλευρά (κοινωνικά αναγκαία εργασία). Έτσι αναγνωρίσαμε την αξία σαν την έκφραση της αφηρημένης εργασίας με τις ποιοτικές και τις ποσοτικές πλευρές της. H αφηρημένη εργασία είναι το «περιεχόμενο» ή η «ουσία» που εκφράζεται με την αξία ενός προϊόντος εργασίας. Kαθήκον μας επίσης είναι να εξετάσουμε την αξία απ αυτήν την σκοπιά, δηλαδή από τη σκοπιά της σύνδεσής της με την αφηρημένη εργασία σαν την «ουσία» της αξίας. Σαν αποτέλεσμα φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι η πλήρης γνώση της αξιας, που είναι πολύ πολύπλοκο φαινόμενο απαιτεί επιστάμενη εξέταση της αξίας και από τις τρεις πλευρές της: το μέγεθος της αξίας, τη μορφή της αξίας και την ουσία (περιεχόμενο) της αξίας. Mπορεί κανείς επίσης να πει ότι η αξία πρέπει να εξεταστεί: 1) σαν ένας ρυθμιστής του ποσοτικού καταμερισμού της κοινωνικής εργασίας, 2) σαν μια έκφραση κοινωνικών παραγωγικών σχέσεων μεταξύ ανθρώπων και 3) σαν μια έκφραση αφηρημένης εργασίας. Aυτή η τριπλή διαίρεση θα βοηθήσει τον αναγνώστη να ακολουθήσει τη σειρά της ευρύτερης ερμηνείας μας. Πρώτα απ όλα, πρέπει να εξετάσουμε ολόκληρο το μηχανισμό που συνδέει την αξία και την εργασία. Tα κεφάλαια 9 και 11 είναι αφιερωμένα σ αυτό το πρόβλημα. Στο κεφάλαιο 9 η αξία θεωρείται ρυθμιστής του καταμερισμού της εργασίας. Στο κεφάλαιο 10, η εργασία εξετάζεται σαν μια έκφραση των παραγωγικών σχέσεων μεταξύ ανθρώπων, και στο κεφάλαιο 11 εξετάζεται από τη σκοπιά της σχέσης της με την αφηρημένη εργασία. Mόνο μια επιστάμενη ανάλυση του μηχανισμού που συνδέει την αξία και την εργασία στην ολότητά της μπορεί να δώσει τα θεμέλια της θεωρίας της αξίας του Mαρξ (γι αυτό και το περιεχόμενο των κεφαλαίων 9 και 11 μπορεί να θεωρηθεί θεμέλιο της θεωρίας της αξίας της εργασίας). Aυτή η ανάλυση μάς προετοιμάζει για μια ανάλυση της συνιστώσας εργασία που δημιουργεί αξία. Tο κεφάλαιο 12 είναι αφιερωμένο σε μια ανάλυση της αξίας εξεταζόμενης ως προς τη μορφή, το περιεχόμενο (ουσία) και το μέγεθος. Tελικά, τα κεφάλαια 13 μέχρι 16 παρουσιάζουν μια ανάλυση της εργασίας (που δημιουργεί αξία) ως προς τις ίδιες αυτές τρεις πλευρές). Aφού η αξία είναι μια έκφραση των κοινωνικών σχέσεων μεταξύ ανθρώπων, πρέπει πρώτα απ όλα να δώσουμε ένα γενικό χαρακτηρισμό της κοινωνικής εργασίας (κεφάλαιο 13). Σε μια εμπορευματική οικονομία, η κοινωνική εργασία αποκτά μια πιο ακριβή έκφραση με τη μορφή της αφηρημένης εργασίας που είναι η «ουσία» της αξίας (κεφάλαιο 14). H αναγωγή της συγκεκριμένης εργασίας σε αφηρημένη εργασία συνεπάγεται την αναγωγή της ειδικευμένης εργασίας σε απλή εργασία (κεφάλαιο 15), και έτσι η θεωρία της ειδικευμένης εργασίας είναι μια ολοκλήρωση της θεωρίας της αφηρημένης εργασίας. Tελικά, η ποσοτική πλευρά της αφηρημένης εργασίας εμφανίζεται με τη μορφή της κοινωνικά αναγκαίας εργασίας (κεφάλαιο 16). * Σαν μορφή αξίας δεν εννοούμε τις διάφορες μορφές που παίρνει η αξία στην πορεία της ανάπτυξής της (π.χ. στοιχειώδης μορφή, ανεπτυγμένη μορφή κ.ο.κ.), αλλά την αξία όπως τη συλλαμβάνουμε από τη σκοπιά των κοινωνικών μορφών της, δηλαδή την αξία σαν μορφή. ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΦΡΑΧΤΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ Συνέχεια από τη σελ. 1 εγκληματικός φράχτης O -που επίσης δεν έχει καμιά απολύτως στρατιωτική αξία- διατηρείται ως εμβληματική κατασκευή του Φρουρίου-Eλλάς (της χρεοκοπημένης καπιταλιστικής Eλλάδας) ως μέρους του Φρουρίου της ιμπεριαλιστικής Eυρώπης που τώρα στην κρίσιμη δοκιμασία αποδεικνύεται αφιλόξενη, ανάλγητη, ξενόφοβη, ρατσιστική και ιμπεριαλιστική. Eχθρική όχι μόνο στους πρόσφυγες και μετανάστες, αλλά και προς τα ίδια της τα αδύναμα μέλη η συμπεριφορά της στις χτυπημένες από την κρίση χώρες του ευρωπαϊκού νότου είναι χαρακτηριστικήαλλά και προς τους ίδιους τους λαούς της. Nα γκρεμίσουμε το φράχτη του Έβρου και το Φρούριο-Eυρώπη για μια κοινωνία χωρίς κρατικούς και ταξικούς διαχωρισμούς, χωρίς εκμετάλλευση, καταπίεση, πολέμους και φασισμούς, μια κοινωνία πανανθρώπινης αλληλεγγύης, φιλίας και αξιοπρέπειας. 23 και 24 Γενάρη διαδηλώνουμε μαζικά στον Έβρο. Σάββατο στην Aλεξανδρούπολη, Kυριακή στην Ορεστιάδα, πορεία προς το φράχτη, ενώ στις στην τουρκική πόλη Kεσσάνη θα δοθεί κοινή συνέντευξη τύπου του Συντονισμού σωματείων συλλογικοτήτων με τούρκικα εργατικά σωματεία. Πολλές δεκάδες σύντροφοι/σες και φίλοι παραβρέθηκαν στην κοπή της πίτας του EEK στη Λοκομοτίβα, την Δευτέρα 11 Γενάρη. O γραμματέας του EEK σ. Σάββας Mιχαήλ με έναν σύντομο χαιρετισμό προδιέγραψε τις κρίσιμες μάχες της επόμενης περιόδου. Mια καμπή στην εξέλιξη της κρίσης έχει σημειωθεί, είπε, επισημαίνοντας τις ανατροπές που συνεπάγεται η αλλαγή της πιστωτικής πολιτικής των HΠA οι Το Σάββατο 9 Ιανουαρίου στον Ανοιχτό Κοινωνικό Χώρο Ιλίου πραγματοποιήθηκε σύσκεψη από κοινωνικά ιατρεία της Αττικής πάνω στην εμπειρία και τη δράση τους στις περιοχές τους. Η σύσκεψη αυτή έγινε με πρωτοβουλία του Ιατρείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ιλίου και παρευρέθηκαν σύντροφοι από τα ιατρεία των Πατησίων, της Νέας Σμύρνης, ΠΙΚΠΑ κ.α Κοινό χαρακτηριστικό των ιατρείων αυτών είναι η ανεξαρτησία από το κράτος και το κεφάλαιο και η πάλη ενάντια στην καταστροφή της υγείας με προοπτική μια άλλη ιατρική σε μια ελευθεριακή αταξική κοινωνία. Στη συνέχεια ακολούθησε γλέντι με ζωντανή μουσική, λαχειοφόρο αγορά για την ενίσχυση του Ιατρείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ιλίου καθώς και κοπή πρωτοχρονιάτικης πίτας. Στο γλέντι παρευρέθησαν πάνω από 120 άτομα. Ασθενείς του ιατρείου, νεολαία από λύκειο της περιοχής (όπου το κοινωνικό ιατρείο είχε πραγματοποιήσει λίγο πριν τα Χριστούγεννα εκδήλωση με θέμα την ψυχική υγεία και τις ουσίες), γιατροί αλλά και αλληλέγγυοι της περιοχής που στηρίζουν έμπρακτα το εγχείρημα του ιατρείου, υποδέχτηκαν το 2016 συλλογικά, διασκεδάζοντας με ρεμπέτικη μουσική κόντρα και ενάντια στη μιζέρια που μας επιβάλλουν. Κανείς μόνος του στην κρίση και όλοι μαζί να τσακίσουμε το σύστημα που γεννά φτώχεια, πόλεμο, εξαθλίωση. πρώτες επιπτώσεις της οποίας αντανακλώνται στην κρίση στα χρηματιστήρια της Kίνας και άλλων χωρών. Mίλησε επίσης για τις μάχες που ήδη δίνονται και με την κοινή δράση και αλληλεγγύη κερδίζουν νίκες όπως στην περίπτωση της μη έκδοσης των 5 νεαρών εκζητούμενων από την Iταλία. Tο «φλουρί» το κέρδισε το κομμάτι που ήταν αφιερωμένο στους πρόσφυγες. Εκδηλώσεις αλληλεγγύης στο Ίλιον Eκδηλώσεις Το Ιατρείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ιλίου προγραμματίζει εκδήλωση την Παρασκευή 29 Γενάρη, 7 μ.μ. με θέμα Τι είναι η Ψυχιατρική. Tην επομένη, Σάββατο 30 Γενάρη, στις 7 μ.μ. ο Ανοιχτός Κοινωνικός Χώρος Ιλίου οργανώνει εκδήλωση με θέμα O νέος εφιάλτης του Aσφαλιστικού.

9 Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016 Τηλ.: , κιν.: / eek@ath.forthnet.gr Kωδικός 3768 Το ΕΕΚ στο Internet στη διεύθυνση: Το 2016 δεν είναι 2008 Eίναι διαφορετικό και... χειρότερο! Στη φετινή συνάντηση του Νταβός δεν έλειψαν τα μεγάλα λόγια. Αλλά, αναμφίβολα, η ανησυχία γι αυτό που μπορεί να αποδειχθεί ότι είναι το δηλαδή η χρονιά της έμπρακτης αποτυχίας του συστήματος να αντιμετωπίσει την κρίση που ξέσπασε το δεν έλειψε σχεδόν σε όλα τα πάνελ οικονομικών εκτιμήσεων. Η εικόνα μιλάει από μόνη της. Επί τρεις σχεδόν εβδομάδες του νέου χρόνου οι μεγάλες χρηματιστηριακές αγορές βρίσκονται σε διαρκή πτώση με μικρές εκλάμψεις ανόδου ενδιάμεσα. Οι κεντρικές τράπεζες βλέπουν ότι οι πολιτικές που χρησιμοποίησαν για να στήσουν αναχώματα στις συνέπειες της κρίσης χρέους και στις φούσκες που έσκασαν το 2008 δεν επαρκούν πλέον. Η Fed, η αμερικάνικη κεντρική τράπεζα έχει παγιδευτεί στην απόφασή της να αποσύρει τις πολιτικές αυτές υπό τον φόβο μεγαλύτερων εκρήξων στο άμεσο μέλλον και έχει πυροδοτήσει ένα φαύλο κύκλο απόσυρσης κεφαλαίων από τις αναδυόμενες αγορές με δραματικές συνέπειες στην αγορά συναλλάγματος και την οικονομική επιβράδυνση στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Είναι χαρακτηριστικό ότι το τελευταίο τρίμηνο, οι εκροές από τις αναδυόμενες οικονομίες (χωρίς να υπολογίζεται η Κίνα) έφτασαν στο επίπεδο -ρεκόρ των 270 δισ. δολαρίων, ξεπερνώντας αυτές που σημειώθηκαν στο ναδίρ της οικονομικής κρίσης του Το αποτέλεσμα ήταν τα νομίσματα των αναδυόμενων χωρών να βυθιστούν. Η ινδική ρουπία έχει χάσει περίπου το 1/5 της αξίας της έναντι του δολαρίου από τα μέσα του 2013 και η ρουπία της Ινδονησίας το 1/3. Το ρωσικό ρούβλι έχει λιγότερο από το ήμισυ της αξίας που είχε μόλις πριν από 18 μήνες. Η ΕΚΤ βλέπει στις εξελίξεις στην Πορτογαλία τα όρια της δικής της παρέμβασης. Το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης και η αγορά κρατικών ομολόγων από τις χώρες της Ευρωζώνης για να τις στηρίξει αποδεικνύεται αδύναμο να αντιμετωπίσει τις αλλαγές συμπεριφοράς των αγορών κεφαλαίου και την μεγάλη έξοδο που σημειώνεται από όλα τα πιθανά σημεία κινδύνου, όπως η Πορτογαλία, η Ιταλία ή η Ισπανία. Ένας από τους επώνυμους αναλυτές που παρακολουθούν την ΕΚΤ, ο Ciaran O Hagan, στρατηγικός αναλυτής στην Societe Generale, σχολιάζοντας την αύξηση των Spreads στα πορτογαλικά ομόλογα έγραφε : «Το QE (πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης) της ΕΚΤ έχει αντίκτυπο. Είναι μια βρύση που συνεχώς ρέει. Αλλά μια βρύση δεν μπορεί να σταματήσει ένα τσουνάμι...». Ηδη η ΕΚΤ (όταν γράφεται το κείμενο αυτό δεν έχουν ακόμα γίνει οι δηλώσεις Ντράγκι μετά το Συμβούλιο της Πέμπτης) υποχρεώνεται να αναθεωρήσει τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες είχε αποφασίσει την περιορισμένης κατά τις αγορές κλίμακας παρέμβαση στα τέλη του 2015, αφού είχε υπολογίσει μέση τιμή πετρελαίου για το 2016 στα 52 δολ. και τώρα αυτό βρίσκεται ήδη κάτω από τα Η κεντρική Τράπεζα της Αγγλίας παραδέχθηκε ότι δεν είναι σε θέση λόγω της κατάστασης να προχωρήσει στην απόφασή της για αύξηση των επιτοκίων, ανατρέποντας τις προσδοκίες των αγορών στο City. Tην ίδια στιγμή η κεντρική τράπεζα της Κίνας συνεχίζει να ξοδεύει καθημερινά τεράστια ποσά από τα τεράστια συναλλαγματικά της διαθέσιμα (περί τα 3,3 τρισ. δολ) για να στηρίξει τις χρηματιστηριακές αγορές στη Σαγκάη και την Σεντσέν και να κρατήσει σε σχετικό έλεγχο την διαφορά μεταξύ της εσωτερικής και της εξωτερικής τιμής του κινέζικου νομίσματος... Βέβαια η κα Λαγκάρντ στο Νταβός μη μπορώντας να αγνοήσει τις εξελίξεις υποχρεώθηκε να παραδεχθεί την κατάσταση επιχειρώντας ταυτόχρονα να καθησυχάσει τις αγορές, λέγοντας ότι η κρίση της Κίνας μπορεί να είναι διαχειρίσιμη... Η εικόνα γίνεται ολοένα και πιό... σκοτεινή για τις διεθνείς αγορές κεφαλαίου. Η αναγνώριση της αδυναμίας των κεντρικών τραπεζών να αντιμετωπίσουν τις ανεξέλεγκτες ροές κεφαλαίων, που φεύγουν από τις περιοχές που είχαν τροφοδοτηθεί από τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης των τελευταίων 6 7 ετών, θέτει ενα μεγάλο ερώτημα: Αν οι κεντρικές τράπεζες δεν μπορούν να βρούν εναλλακτικές απαντήσεις στα εξαντλημένα πλέον νομισματικά εργαλεία που χρησιμοποίησαν σαν αναχώματα στην κρίση του 2008, τότε ποιός θα αναλάβει να δώσει λύση στην επιστροφή με άλλα μεγέθη και βάθος της κρίσης χρέους για την επόμενη ημέρα; Γιαν. Αγγ. ΤΥΝΗΣΙΑ Συγκρούσεις διαδηλωτών με την αστυνομία 5 χρόνια μετά την Αραβική Άνοιξη «ουλειές ή Νέα Επανάσταση» υνάμεις της αστυνομίας έκαναν χρήση δακρυγόνων την Πέμπτη 21/1 σε συγκρούσεις με εκατοντάδες διαδηλωτές που έβαλαν φωτιά σε αστυνομικό τμήμα και προσπάθησαν να εισβάλλουν σε κτήρια της αυτοδιοίκησης σε διάφορες πόλεις της χώρας, στη μεγαλύτερη εξέγερση που έχει γίνει 5 χρόνια μετά την Αραβική Άνοιξη το Τουλάχιστον ένας αστυνομικός σκοτώθηκε στις τρεις μέρες των διαδηλώσεων που γίνονται σε διαμαρτυρία για την έλλειψη εργασίας και της άσχημη οικονομική κατάσταση που δοκιμάζει την σταθερότητα της Τυνησίας, στη μεγαλύτερη κρίση από τότε που η επανάσταση ανέτρεψε το δικτατορικό καθεστώς του Μπεν Άλι από την εξουσία. Χιλιάδες νέοι διαδήλωσαν έξω από το κτήριο της τοπικής αυτοδιοίκησης στην Κασσερίν, μια εξαθλιωμένη κεντρική κωμόπολη όπου ξεκίνησαν οι διαδηλώσεις, μετά την αυτοκτονία ενός νέου που απορρίφθηκε για μια θέση στο δημόσιο. Η αστυνομία έκανε χρήση δακρυγόνων για να απωθήσει τους διαδηλωτές από κτήρια σε άλλες πόλεις, όπως την Σιντί Μπουζίντ, όπου νεαρά άτομα φώναζαν «ουλειές ή Νέα Επανάσταση», σύμφωνα με εθνικά μέσα ειδήσεων και κατοίκους. «εν έχω δουλειά εδώ και 13 χρόνια, και είμαι πιστοποιημένος τεχνικός», λέει ο διαδηλωτής Μοχάμεντ Μντίνι στο Ρόιτερς στην Κασερίν, ενώ οι διαδηλωτές τριγύρω φώναζαν «ουλειά, Ελευθερία, Αξιοπρέπεια». «εν ζητάμε κρατικά επιδόματα, απλώς το δικαίωμα στη δουλειά», τόνισε. ιαδηλωτές έβαλαν φωτιά σε αστυνομικό τμήμα στην κωμόπολη Γκεμπελί στη νότια Τυνησία και αξιωματικοί εγκατέλειψαν άλλο τμήμα στο Κεφ, βορειοδυτικά, είπε το υπουργείο Εσωτερικών. Αργότερα τη νύχτα, οι διαδηλωτές εξαπλώθηκαν στην πρωτεύουσα, όπου έκαψαν ένα μικρό αστυνομικό τμήμα στη φτωχή συνοικία του Σιτέ Ελ Ιντίλακα και έβαλαν φωτιά σε λάστιχα στους δρόμους της συνοικίας Σιτέ Έτανταμεν. Η ανεργία στη χώρα ανέβηκε στο 15,3% το 2015 (από 12% το 2010), αντανακλώντας οικονομικές αδυναμίες, μειωμένες επενδύσεις και μια άνοδο στον αριθμό των αποφοίτων πανεπιστημίων, που αποτελούν το ένα τρίτο των άνεργων Τυνήσιων. Ο πρωθυπουργός της Τυνησίας Χαμπίμπ Εσίντ δήλωσε την Τετάρτη ότι η κυβέρνηση θα προσλάμβανε πάνω από άνεργους νέους από την Κασερίν σε οικοδομικές εργασίες. Την Πέμπτη εμφανίστηκαν εκατοντάδες να γραφτούν για δουλειά, αλλά η κατάσταση παρέμενε τεταμένη. Το γραφείο του Εσίντ ανακοίνωσε ότι ο πρωθυπουργός θα επέστρεφε εσπευσμένα από το ιεθνές Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός.