Σε λίγες μέρες τελειώνει άλλος ένας χρόνος.

Transcript

1 Όργανο του Συλλόγου των Απανταχού Πανορμιτών Δωρίδος H Πανόρμος Τρίμηνη έκδοση πολιτιστικού και ενημερωτικού περιεχομένου Αριθ. Φύλλου 11 τιμή 0,01 Οκτώβριος, Νοέμβριος, Δεκέμβριος 2005 Η χρονιά που φεύγει, η χρονιά που έρχεται... Σε λίγες μέρες τελειώνει άλλος ένας χρόνος. Το 2005 ήταν χρονιά πολλών εορταστικών επετείων που έδωσαν αφορμή για γόνιμους προβληματισμούς. Γιορτάσαμε τα 60 χρόνια από την ίδρυση του ΟΗΕ, μαζί με την επέτειο από τη λήξη του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, που συνδέεται με τα πυρηνικά ολοκαυτώματα της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι και την είσοδο της ανθρωπότητας στην πυρηνική εποχή. Το έτος 2005 είχε ανακηρυχτεί από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών επίσημα ως «έτος Αϊνστάιν», με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από το θάνατο του μεγάλου επιστήμονα και ανθρωπιστή, που έζησε μια ζωή αφιερωμένη στην έρευνα και στην υπόθεση της παγκόσμιας ειρήνης και της δικαιοσύνης. Το όνομά του συνδέεται φυσικά με την «Ομάδα Μανχάταν», που ήταν υπεύθυνη για την κατασκευή της πρώτης ατομικής βόμβας, που είχε σκοπό να προλάβει τη ναζιστική Γερμανία, πριν αποκτήσει αυτή την βόμβα, που θα έκρινε την τελική έκβαση του Β. Παγκοσμίου Πολέμου. Όμως σπάνια αναφέρεται το γεγονός ότι ο Αϊνστάιν είχε γράψει επιστολή στον πρόεδρο της Αμερικής Ρούσβελτ με την οποία του πρότεινε η δοκιμή του νέου όπλου να γίνει μακριά από κατοικημένες περιοχές, μόνο για να φανεί η τρομακτική του δύναμη και να αναγκαστούν οι δυνάμεις του άξονα και η Ιαπωνία να συνθηκολογήσουν και να σταματήσουν τον πόλεμο. Δυστυχώς ο διάδοχος του στην προεδρία της Αμερικής ο Τρούμαν προτίμησε να θυσιάσει τους κατοίκους της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, παρόλο που οι Ιάπωνες είχαν ήδη προτείνει τη συνθηκολόγησή τους. Ο Αϊνστάιν, μετά το τέλος του πολέμου, καλούσε, με επίμονο τρόπο, όλους τους επιστήμονες να σταθούν στο ύψος της αποστολής τους και να αναλάβουν το μερίδιό της κοινωνικής τους ευθύνης. Μαζί με τον Ράσσελ, το μεγάλο Άγγλο μαθηματικό και φιλόσοφο και άλλους επιστήμονες, υπέγραψε το περίφημο «Μανιφέστο Αϊνστάιν - Ράσσελ», το 1955, με το οποίο καλούσαν όλους τους σκεπτόμενους ανθρώπους σε κινητοποίηση για τον αφοπλισμό και τη καταδίκη του πολέμου ως μέσου διεκδίκησης ανάμεσα σε κράτη. Στη συνέχεια, με βάση το Μανιφέστο, ο Αϊνστάιν πρωταγωνίστησε στη δημιουργία ενός παγκόσμιου κινήματος επιστημόνων για τον πυρηνικό αφοπλισμό, προβάλλοντας το όραμά του για μια παγκόσμια ειρηνική διακυβέρνηση των προβλημάτων της ανθρωπότητας, κάτι παρόμοιο με τα καθήκοντα που είχε αναλάβει ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών. Σήμερα ζούμε μια περίοδο αποδυνάμωσης του ειρηνευτικού ρόλου του ΟΗΕ και συνέχισης των εξοπλισμών από όλα τα κράτη. Μόνο οι ΗΠΑ διαθέτουν εγκατεστημένες πυρηνικές κεφαλές από τις οποίες οι είναι σε ύψιστο συναγερμό, έτοιμες να εκτοξευτούν με μια προειδοποίηση 15 λεπτών. Η μέση πυρηνική κεφαλή σήμερα έχει καταστροφική ισχύ 20 φορές μεγαλύτερη από τη βόμβα της Χιροσίμα. Από ένα νέο πυρηνικό πόλεμο δεν θα υπάρξουν νικητές και ηττημένοι, όλοι θα είναι ηττημένοι. Επομένως το αίτημα για κατάργηση του πολέμου και τη δημιουργία μιας «παγκόσμιας δημοκρατικής διακυβέρνησης» παραμένει πάντα επίκαιρο. Η ανθρωπότητα χρειάζεται ένα νέο τρόπο σκέψης και νέους ενισχυμένους παγκόσμιους θεσμούς για την πρόληψη των πολεμικών συγκρούσεων, της φτώχειας στον πλανήτη και της περιβαλλοντικής υποβάθμισης. Πριν από τρείς μήνες 175 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων συναντήθηκαν στη Ν. Υόρκη για να συζητήσουν μέτρα για έναν πιο αναβαθμισμένο Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Σήμερα ο κόσμος έχει αλλάξει ριζικά και τότε που ιδρύθηκε ο ΟΗΕ ενώ έχει μεταβληθεί σημαντικά και ο χαρακτήρας των συγκρούσεων και των απειλών. Ζήσαμε τους πολέμους στα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή, το Αφγανιστάν και την Αφρική. Την εξάπλωση της τρομοκρατίας και την απειλή προληπτικών πολέμων από την μοναδική υπερδύναμη του πλανήτη. Απαιτείται άμεσα η ανασυγκρότηση και η ενίσχυση του ρόλου του ΟΗΕ για την προάσπιση της ειρήνης, την καταπολέμηση της φτώχειας και της ανισότητας στον πλανήτη, με την αύξηση της αναπτυξιακής βοήθειας και των οικονομικών πόρων του ΟΗΕ ώστε να μην είναι ευάλωτος σε πιέσεις και εκβιασμούς. συνέχεια στη σελίδα 9 ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2005 Ας στρέψουμε τα μάτια προς το αστέρι της Βηθλεέμ και ας αναλογιστούμε για λίγο την υπέρβαση του μικρού Χριστού για να παραδώσει σε μας τις πανανθρώπινες αξίες. Αξίες που σήμερα τις χρειαζόμαστε όσο ποτέ άλλοτε. Σήμερα που ο κόσμος μας δοκιμάζεται Το Δ.Σ. του Συλλόγου. ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΠΟΨΗ ΘΑ Ανυπόμονο το ημερολόγιο, και να μην ήθελα, από μόνο του πάντα μου θύμιζε το πέρασμα του χρόνου. Γύρνα -γύρνα σελίδα φθάσαμε στην περίοδο του: θα «Θα: μόριο [ήδη τον 15ο αιώνα, από το θε να <φρ. θέλω να]. α) σχηματίζει τον μέλλοντα χρόνο (στιγμιαίο, διαρκή η τετελεσμένο): θα έρθω, θα γράψω, θα έχω τελειώσει β) εκφράζει το δυνητικόν η το πιθανό: θα είχα τελειώσει, φαίνεται θα του μίλησαν». [Ελληνικό Λεξικό - Τεγόπουλος/Φυτράκης]. «Ο (απλούς) μέλλων εις την οριστικήν σημαίνει ότι το σημαινόμενον υπό του ρήματος θα γίνη εις το μέλλον: γράψω επιστολήν (=θα γράψω). Η στρατιά έξει τα επιτήδεια (=θα έχη) Ξ». [Συντακτικόν της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης -Αχ. Α. Τζαρτζάνου /κεφάλαιον Ζ.-Χρόνοι και εγκλήσεις -1. Οι χρόνοι του ρήματος εις την οριστικήν -παρ.113--ζ ]. Μόριο που συνοδεύει ρήματα και δηλώνει πράξεις και ενέργειες που πρόκειται να γίνουν στο μέλλον. Χρησιμοποιείται και λέγεται απ όλους. Δεν υπάρχει χρονική στιγμή που να βάζει περιορισμούς, μόνο ο χρόνος επιβεβαιώνει η διαψεύδει αυτόν που το είπε. Εάν μπορούσαμε να πούμε πως διακρίνουμε κατηγορίες ανθρώπων που το λένε, υπάρχει μια κατηγορία που το λέει αβίαστα. Η πρακτική και η εμπειρία απέδειξε ότι μπορεί να ειπωθεί ανεύθυνα, πολλές φορές προκλητικά, είναι κατά το σύνολο του παραπλανητικό, παίρνει τη μορφή απειλής και είναι ανελέητο, σκληρό. Η βιασύνη που έδειξε το ημερολόγιο μου με έφερε στην περίοδο που κατά κόρον ξεστομίζεται και συνοδεύει ρήματα και φράσεις αρεστές, αλλά το παρελθόν που κλήθηκε να αποδείξει το μέλλον, μας διαβεβαιώνει ότι απλώς ειπώθηκαν, μας υποχρέωσαν και κάποιος η κάποιοι απέσπασαν από εμάς αυτό που θεωρείται η άμυνα μας και το μέσον διεκδίκησης. Ένα από τα χαρακτηριστικά, που σύμφωνα με τον νόμο της ταυτότητος, αποτελεί τμήμα αυτών που συνιστούν το σύνολο της προσωπικότητας του κάθε ενός. Μπήκαμε στην περίοδο του Θα. Πόσα άραγε Θα, θα ακουστούν; Το χθες λέει πολλά και απέδειξε περισσότερα. Εάν θυμηθούμε μερικά από αυτά που ειπώθηκαν, φτάνουμε σε σημείο που κατηγορούμε τον εαυτό μας για ελαφρότητα, επιπολαιότητα και ευπιστία. Ακούμε, ζυγίζουμε και ελέγχουμε τις πιθανότητες του εφικτού, ώστε να αποφύγουμε την άσχημη εικόνα που έχει ο άλλος για μας και τη θέση μας στο σύνολο, αποδίδοντας τον χαρακτηρισμό του εύκολου και του μικρού, του αδύναμου ανθρωπάκου. Το να πέσει κάποιος σε αυτού του είδους την άρνηση, μας εξυψώνει και μας δίνει αυτοπεποίθηση. Σκέψη και σύνεση εκ μέρους μας, θα βοηθούσαν στην ψυχική μας ηρεμία και στη σωστή αντιμετώπιση των Θα, απ όπου και αν προέρχονται, περιφρουρώντας την αξιοπρέπεια μας και αποφεύγοντας την περιφρόνηση αυτού, που μας θεωρεί εύκολη υπόθεση. συνέχεια στη σελίδα 9

2 ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΟΣ ΠΑΛΛΗΝΗ Τ.Κ Τηλ.: , Fax: ΚΩΔ Εκδότης: Μαρία Φακάλου (ο εκάστοτε πρόεδρος του Συλλόγου) Ιδιοκτήτης: Σύλλογος των Απανταχού Πανορμιτών Δωρίδος 3μηνη έκδοση ενημερωτικού και πολιτιστικού περιεχομένου. Έδρα: Αγίας Μαρίνας 8 - Ηλιούπολη Τηλ./Fax: Γεννήσεις Η Ζωή Σταμοπούλου και ο Παναγιώτης Παντελουδάκης στις 18/10ου απέκτησαν ένα υγιέστατο αγοράκι. Η Βάσω και ο Μιχάλης Βιδάλης στις 25/10ου, απέκτησαν ένα υγιέστατο αγοράκι. Ευχόμαστε να τους ζήσουν. Γάμοι H Χριστίνα Πάζα και ο Θεόδωρος Πλακετάς τέλεσαν τους γάμους τους την 1η Οκτωβρίου στον Ι.Ν. Αναλήψεως Βριλησσίων. Ο Νικόλαος Παπαβασιλείου και η Αγγελική Γράβαλου τέλεσαν τους γάμους τους στις 5 Οκτωβρίου στον Ιερό Ναό Πρ. Ηλία Αγίας Παρασκευής. Ο Ευθύμιος Παπαβασιλείου και η Εύη Τσολακίδου τέλεσαν τους γάμους τους στις 8 Οκτωβρίου στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Δράμας. Σε όλους ευχόμαστε να είναι ευτυχισμένοι. Πένθη Στις 29 Οκτωβρίου απεβίωσε η Κωνσταντίνα Στάϊκου. Τα ειλικρινή συλλυπητήρια στους δικούς της. ΤΟ ΝΕΟ Δ.Σ. ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ Μετά τις αρχαιρεσίες της 6ης Νοεμβρίου το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου διαμορφώνεται ως εξείς: 1: Μαρία Φακάλου - Πρόεδρος 2: Στεργίου Ανδρέας - Αντιπρόεδρος 3: Λέκκου Δροσούλα - Ταμίας 4: Στεργίου Ιουλία - Γραμματέας 5: Δρίτσας Μιχάλης - Έφορος 6: Κωστόπουλος Κωνσταντίνος - Μέλος 7: Νιώρας Αναστάσιος - Μέλος 8: Κοντός Αθανάσιος - Αναπληρωματικό μέλος Εξελεγκτική Επιτροπή: 1: Κυρκοπούλου Μαρία 2: Ρέλλου Ανδριάνα 3: Μολογιάννης Ιωάννης ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΖΕΤΟΥ Συντακτική Επιτροπή: Λέκκου Ευαγγελία Στεργίου Βίκυ Φακάλου Μαρία Παπαδημητρίου Ευθύμης Καρανάσος Λουκάς Χειρόγραφα δεν επιστρέφονται. Ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τις απόψεις του συντάκτη. Σελιδοποίηση-Εκτύπωση: ΚΑΜΠΥΛΗ Αντιγόνης 60, , Αθήνα Τηλ.: , Fax: info@kambili.gr, ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ Αγαπητή «Φωνή της Πανόρμου», έρχομαι πάλι να σου διηγηθώ τα περασμένα από την ζωή του χωριού μας, που εκεί γεννηθήκαμε, μεγαλώσαμε κι από το χωριό βγήκες κι εσύ στον αέρα της κυκλοφορίας. Πήρες την καταγωγή γιατί κι εσύ ξεκίνησες την ζωή σου στην Αθήνα. Γι αυτό μέσα απ τη φωνή σου να γυρίζουμε στο παρελθόν και να γνωρίζουμε την ιστορία του χωριού μας. Χειμώνιασε άρχισαν τα κρύα. Σε λίγο θα αρχίσουν οι χειμερινές καλλιέργειες, όργωμα, σπορά, σανά και το μάζεμα της ελιάς, που θα βγάλουμε το λάδι, προϊόν πολύτιμο για όλους, λάδι ευλογημένο και το καλύτερο τουλάχιστον στην περιφέρεια μας. Το μάζεμα της ελιάς στα χρόνια τα δικά μας ήτανε πολύ κουραστικό, επίπονο, αλλά και πολύ επικίνδυνο, γιατί τις ελιές τις μάζευαν στο τράστο (ταγάρι) ζωσμένο στη μέση στηριζόμενος ο εργάτης η στη σκάλα η πάνω στους κλώνους και όχι όπως τώρα με τα χτένια και στρωμένα πανιά. Όσες έπεφταν κάτω στο χώμα τις μάζευαν μία -μία κι αν ήσαν και τα παιδιά μαζί τις μάζευαν μέσα στα παπούτσια αυτών που είχανε ανέβει στην ελιά. Το βράδυ τις φόρτωναν στα ζώα σάκους -σάκους και τις έφερναν στο σπίτι για να κάνουν ποσότητα 2 η3 αλώνια και μετά να τις πάνε στο λιοτρίβι. Όσο κουραστικό κι αν ήταν το μάζεμα της ελιάς, όσο το κρύο δεν βοηθούσε, δεν έπαυε να είναι μια γιορτή. Παντού μέσα στον ελαιώνα ακούγονταν τραγούδια και γέλια από τα πειράγματα. Παράξενο και εντυπωσιακό σήμερα ακούγεται το ότι, ο ένας βοηθούσε τον άλλον και οι νοικοκυραίοι άφηναν επίτηδες ελιές, για να τις μαζέψουν αυτού που δεν είχαν δικές τους, να τις «κοκκολογίσουν». Βλέπετε έπρεπε και αυτοί να βγάλουν το λάδι της χρονιάς τους. Μια κοινωνία που τα σκεπτότανε όλα. Πόσες και πόσες ιστορίες δεν λέγονται για την περίοδο αυτή! Κουραστική, αλλά όλοι την αναζητούσαν. Τα λιοτρίβια στο χωριό μας ήταν έξι. 1) Του Δρόσου του Λέκκου, 2) Του Ευθυμίου Κρίκου (Κρικάκη), 3) Του Γιατρού Κώστα Δρομάζου στην Κάτω Βρύση, που αργότερα στις αρχές το αγόρασε ο Ευθύμιος Λεωνίδας, 4) Του Παπαβασιλείου -Παπαριστωμένη (Ιερέας), που το διαχειρίζετο ο γιος του Νίκος, 5) Στην Παραλία του Παπαβασιλείου του Γιάννη (Παπαδόγιαννη) και 6) του Ευθύμιου Κουτρουλή, που λειτούργησε για λίγο. Τα λιοτρίβια αυτά λειτουργούσαν ως εξής: υπήρχε το αλώνι που ένας άξονας ατσάλινος κρατούσε δύο περιστρεφόμενες μυλόπετρες που τις γύριζε ένα άλογο. Έριχναν τις ελιές στο αλώνι και το άλογο άρχιζε να γυρίζει. Τα καλύτερα άλογα τα είχε ο γέρο -Δρόσος Λέκκος -ήταν το μεράκι του. Όταν οι ελιές γίνονταν πολτός, οι εργάτες τον έβαζαν μέσα σε μεγάλα καζάνια και από εκεί τον τοποθετούσαν στους φακέλους (σφυρίδες). Τις έχτιζαν με τέχνη στο πιεστήριο, στην αρχή με τα χέρια, που κατέβαινε σε ένα βιδωτό άξονα και μετά για πιο μεγάλη πίεση έβαζαν τον εργάτη, μια ξύλινη κολώνα περιστρεφόμενη με μια μανέλα κι ένα γερό συρματόσχοινο η χοντρό σκοινί. Απ αυτή την πίεση έτρεχε το λάδι στην λεκάνη. Κατ αυτόν τον τρόπο έβγαζαν το λάδι τα λιτροβιά του Δρομάζου και κατόπιν Λεωνίδα, του Παπαβασιλείου και του Παπαδόγιαννου στην Παραλία. Πιο τέλεια από τεχνικής πλευράς ήταν του Λέκκου και του Κρικάκη. Τα πιεστήρια δούλευαν πιο εύκολα και αποδοτηκά. Είχαν στην κορυφή έναν διπλό δορυφόρο με κλειδιά, που έκαναν ένα χαρακτηριστικό θόρυβο άγριας μονότονης μουσικής. Έτσι όταν στράξιζε το λάδι στη λεκάνη, ξελάδιαζαν όπως έλεγαν τα καζάνια. Για να μετρίσουν την ποσότητα, έπρεπε να είναι και ο «φορατζής» για να πάρει την λεκάνη. Λίγα χρόνια πριν τον πόλεμο του 1940 έγινε μια εξέλιξη μηχανική στο χώρο των λιτροβιών. Ο Ευθύμιος Παπαβασιλείου αποστρατεύτηκε το 1935 αν θυμάμαι καλά και εγκαταστάθηκε στο χωριό. Ξήλωσε το παλιό κτήριο του λιτροβιού και τις εγκαταστάσεις. Μεγάλωσε το κτίριο, έβαλε μέσα μηχανοκίνητο αλευρόμυλο και μεταλλικό αλώνι στο λιοτρίβι με υδραυλικό πιεστήριο. Την κίνηση την έδινε μια μονοκύλινδρη πετρελαιομηχανή τύπου MALCOTC (Μαλκότς), που έπαιρνε εμπρός με καμινέτο στην πυροκεφαλή. Ένας άνδρας με την μανιβέλα μετέδιδε την αρχική κίνηση, που εν συνεχεία με λουριά γινόταν η μετάδοση του έργου. Τότε πρωτογνωρίσαμε και ηλεκτρικό φωτισμό 110V, από μια μικρή γεννήτρια για τις ανάγκες της επιχείρησης. Πρώτος μηχανικός ήταν ο Ηλίας Ζάμπας από τα Πεντεόρια. Την μηχανική εγκατάσταση την έκανε ο Μηχανικός Σταυρίδης από το Αίγιο. Τις ξυλουργικές εργασίες τις έκαναν οι: Χρήστος Αθανασίου και ο Χαράλαμπος Κοντάρης (Μπάμπης). Πάνω στο καρίκι του αλευρόμυλου ήταν καρφωμένα για ασήμωμα τρία μεταλλικά νομίσματα. Ένα 20δραχμο (Ποσιδώνα), ένα 10δραχμο (Δήμητρα) και ένα 5δραχμο (Φοίνικας). Το μικρό αυτό εργοστάσιο είχε άδοξο τέλος, από ίσως αδέξιο χειρισμό η από απροσεξία πήρε φωτιά και καταστράφηκε σε ελάχιστο χρόνο. Γι αυτό το γεγονός γίνανε πολλές συζητήσεις. Ύστερα από μερικά χρόνια δηλαδή μετά την κατοχή μετατράπηκε σε αλευρόμυλο και υδραυλικό λιτροβιό των αδελφών Λεωνίδα για μερικά χρόνια. Μα και αυτό σταμάτησε, γιατί οι ιδιοκτήτες λιτροβιών έκαναν συνεταιρισμό, που και αυτός δεν κράτησε πολύ γιατί αξιόλογα και καινούργια λιτροβιά από τεχνικής πλευράς έγιναν στα γύρω χωριά Βίδαβη, Ερατεινή Τολοφώνα. Και τώρα το χωριό μας που ήταν πρωτοπόρο στην εξέλιξη αυτή δεν έχει κανένα. Ευχή και ελπίδα να κρατηθεί του Λέκκου έστω για Μουσειακή αξία. Σας εύχομαι καλό χειμώνα και καλές γλυκές τηγανίτες με το καινούργιο λάδι η χαλβά. Η ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΜΑΣ ΚΑΛΥΨΗ Ένα πρόβλημα που χρονίζει όχι μόνο στο χωριό, αλλά σε όλη την περιοχή, είναι η τηλεοπτική κάλυψη. Κατά καιρούς ο Δήμος προσπάθησε να λύσει το πρόβλημα, χωρίς αποτέλεσμα. Απασχόλησε και απασχολεί τον Σύλλογο το θέμα αυτό. Έκανε τις επαφές του με διάφορα ιδιωτικά κανάλια. Δύο είναι τα βασικά προβλήματα σε τοπικό επίπεδο. Το κόστος και ο πληθυσμός. Επειδή οι περισσότεροι σταθμοί αναμεταδίδουν από την Πελλοπόνησο, γίνεται προσπάθεια να αντιμετωπισθεί συλλογικά το πρόβλημα, κατά μήκος της Σας χαιρετώ Ευάγγελος Σερεντέλος παραλίας, με την συμμετοχή όλων των Συλλόγων. Με την υπ αρίθμ. 1002/ αναφορά του Βουλευτού του Νομού κου Μπούγα και έχοντας την απάντηση των αρμοδίων, προβλέπεται για τα Δημοτικά Διαμερίσματα Ερατεινής, Πανόρμου και Τολοφώνας η ενίσχυση του σήματος εκπομπής, από τη θέση Προφήτη Ηλία Ερατεινής (σημ. συντ. Κοκκινόβραχος), με την τοποθέτηση αναμεταδοτών ισχύος 500W. Με αυτόν τον τρόπο λύνεται το πρόβλημα σε ότι αφορά τα κρατικά κανάλια.

3 ΤΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΜΑΣ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ, ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ Στον παλαιό δρόμο που συνδέει την Ναύπακτο με το Λιδωρίκι και σε απόσταση τριών χιλιομέτρων βόρεια του Ευπαλίου στην περιοχή Καρυές, καταπράσινη από τα πολλά της πλατάνια, βρίσκεται μοναδικός όρθιος και σχεδόν απείραχτος, απομεινάρι ενός μοναστηριού βυζαντινού, ο ναός του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου του Ευαγγελιστού. Χτίστηκε γύρω στα μέσα του 12ου αιώνα από τον βυζαντινό αυτοκράτορα Μανουήλ Α τον Κομνηνό. Ο ναός ήταν το καθολικό -το κεντρικό σημείο όπου συγκεντρώνονταν οι μοναχοί για την τέλεση των Ιερών ακολουθιών- μοναστηριού και ήταν μετόχι της Μονής Παναγίας Βαρνάκοβας. Γύρω από τον διασωθέντα ναό υπάρχουν σημάδια κατεστραμμένων κελιών και κάτω από αυτά γίνεται φανερή η ύπαρξη αποθηκών και βοηθητικών χώρων. Ο ναός είναι μικρών διαστάσεων, μόλις 6,70 Χ4,10 σχήματος σταυροειδούς και στη μέση έχει τρούλο. Η τεχνική του καθιστά τον ναό σημαντικό βυζαντινό μνημείο. Επάνω στους εσωτερικούς του τοίχους υπάρχουν απεικονίσεις (τοιχογραφίες) του 12ου και 13ου αιώνα. Είναι όμως πολύ φθαρμένες λόγω του χρόνου και των ανθρωπίνων επεμβάσεων. Απεικονίζουν την Γέννηση, τα Πάθη και την Ανάσταση του Ιησού Χριστού, καθώς και μορφές Αγίων. Επειδή υπάρχουν απεικονίσεις της ζωής του Αγίου Νικολάου (6 Δεκεμβρίου) οι ερευνητές σκέφτηκαν ότι ίσως πρόκειται για Ναό αφιερωμένο στον Άγιο Νικόλαο -οι αυτοκράτορες του Βυζαντίου είχαν ως προστάτη τους τον Άγιο Νικόλαο, γι αυτό όπου έκτιζαν εκκλησίες αγιογραφούσαν πάντοτε τον άγιο- και όχι στον Άγιο Ιωάννη. Άλλοι ερευνητές όμως λέγουν ότι ο Ναός του Αγίου Νικολάου βρισκόταν πεντακόσια μέτρα πιο πέρα όπου βρισκόταν και το Τουρκικό διοικητήριο του Σουλεϊμάν Πασά. Από τον πασά αυτόν το Ευπάλιο είχε ονομαστεί Σουλές. Πάντως παρ όλες τις διαφορετικές γνώμες των ερευνητών ο βυζαντινός ναός στις Καρυές, από όλους τους κατοίκους της περιοχής ονομάζεται και θα ονομάζεται ναός του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Στον ναό, ο οποίος έμενε συνεχώς ανοικτός έως το οι ναοί, οι Εκκλησίες, πρέπει να είναι ανοιχτές για όλο τον κόσμο, και να γίνονται λιμάνια καταφυγής κάθε ανθρώπινης ψυχής η οποία θέλει να προσευχηθεί στον Ιησού Χριστό. Και τα επίσημα μέλη της Εκκλησίας (Κληρικοί και Μοναχοί) δεν πρέπει να έρχονται σε σύγκρουση με τους λαϊκούς συνανθρώπους τους- στάθμευαν για ξεκούραση οι διαβάτες και στην «κουφάλα» του αιωνόβιου πλατάνου, ο οποίος βρίσκεται ανατολικά του ναού, κατέφευγαν για να προφυλαχτούν από τις βροχές. Κάθε χρόνο στις 8 Μαίου αλλά και στις 26 Σεπτεμβρίου μέρες εορτών του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, τελούνταν Θείες Λειτουργίες και συγκεντρωνόταν πλήθος λαού από τις γύρω περιοχές και ύστερα από το «Δι ευχών»της Λειτουργίας έστηναν πανηγύρι με φαγητά και χορούς κάτω από τα γέρικα πλατάνια και δίπλα από τα τρεχούμενα νερά του χειμάρρου που βρίσκεται στην περιοχή. Σήμερα ο ναός του Αϊ -Γιάννη σπουδαίο μνημείο βυζαντινής τέχνης απαιτεί την στοργή και την φροντίδα όλων των πιστών της περιοχής και όχι την σύγκρουση των κατοίκων του Ευπαλίου με τις Μοναχές της Βαρνάκοβας, όπως συνέβαινε. Και η Αρχαιολογική υπηρεσία δεν πρέπει να γίνεται εμπόδιο στην συντήρηση βυζαντινών μνημείων. π. Β. Σ. 28η Οκτωβρίου 1940 OI ΝΟΙΚΟΚΥΡΕΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ ΚΟΥΡΑΜΠΙΕΔΕΣ Υλικά:1 κιλό βούτυρο, ½ κιλό αμύγδαλο, 1και ½ πακέτο αλεύρι -όσο πάρει-, 2 ποτήρια του κρασιού ζάχαρη άχνη, 5 αβγά, 1 ποτήρι του κρασιού κονιάκ, 2 βανίλιες, 1κιλό ζάχαρη άχνη για το τέλος. Εκτέλεση: Χτυπάμε το βούτυρο και την ζάχαρη προσθέτοντας το αλεύρι -όσο πάρει-, τα αμύγδαλα -ξεφλουδισμένα και σπασμένα- και τις βανίλιες. Γίνεται το μείγμα και τους πλάθουμε. Τους ψήνουμε σε θερμοκρασία 180 βαθμούς για 30 λεπτά. Βγάζοντας τους ρίχνουμε την άχνη. ΣΑΠΟΥΝΙ Είναι μια περίοδος που όλοι μαζεύουμε τις ελιές, τα δοχεία του λαδιού καθαρίζονται, για να δεχτούν το καινούργιο. Τα υπολείμματα (μούργα) είναι κρίμα να πετιούνται. Τα παλιά χρόνια τα έκαναν σαπούνι για τις ανάγκες τους. Ρώτησα την κυρά Λένη, πως μπορώ να φτιάξω και να τι μου είπε: Για έναν τενεκέ μούργα, χρειάζονται 3 κιλά καυστική ποτάσα (πέτρα την έλεγαν). Σε ένα καζάνι ρίχνουμε 3 με 4 κιλά νερό και τα υπολείμματα του λαδιού. Βάζουμε δυνατή φωτιά μέχρι να βράσουν. Κατόπιν αφαιρούμε ξύλα, ώστε η φωτιά να γίνει σιγανή και ελεγχόμενη. Με ένα μεταλλικό δοχείο ρίχνουμε σιγά -σιγά την ποτάσα. Ανακατεύουμε συνεχώς με ένα ξύλο προσέχοντας να μην φουσκώσει. Σ αυτή την περίπτωση αφαιρούμαι φωτιά. Ανακατεύοντας και κατά διαστήματα ελέγχουμε το μίγμα σε μια πέτρα για το πόσο σφιχτό είναι. Όταν σφίξει καλά, κατεβάζουμε το καζάνι και το αφήνουμε να κρυώσει. Εάν έχουμε κατάλληλο μέρος (διάτρητο στο κάτω μέρος), το αδειάζουμε εκεί για να φύγει το νερό, το σαπούνι είναι επάνω. Αφού κρυώσει το κόβουμε σε κομμάτια της αρεσκείας μας. Το σαπούνι είναι έτοιμο. Όποιος επιθυμεί, μπορεί να προσθέσει άρωμα και να κάνει καλούπια. ** Προσοχή: να τηρηθούν οι κανόνες ασφάλειας για την καυστική ποτάσα. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ Χαρά, συγκίνηση και αισιοδοξία είναι τα συναισθήματα που πλημμυρίζει το χωριό μας η νεολαία του, βλέποντας την να προοδεύει και να πηγαίνει πιο πέρα από εμάς. *Θερμά συγχαρητήρια στον Παναγιώτη Πάζα του Σταύρου για την επιτυχία του στη Νομική Σχολή της Κομοτινής. *Συγχαίρουμε τον Ευθύμιο Κρίκο του Παναγιώτη για την ολοκλήρωση των σπουδών του στο Πανεπιστήμιο του Plymoyth (Αγγλία) με ειδικότητα: Ηλεκτρολόγου -Ηλεκτρονικού Μηχανικού και την μεταπτυχιακή εξειδίκευση (Μάστερ) ως Μηχανικός Δικτύων Η/Υ του ίδιου Πανεπιστημίου. Του ευχόμαστε ολόψυχα καλή σταδιοδρομία. Δ Ι Α Τ Α Ξ Η «Ήτο θλιβερόν δι εμέ, πολύ θλιβερόν και πικρόν καθ όσον ως Γερμανός, δια της εκπαιδεύσεως μου κατά την νεότητα και εκ του επαγγέλματος μου αργότερον, διαπνεόμην από βαθύτατον σεβασμόν δια τον πολιτισμόν και τας τέχνας μιας χώρας, η οποία υπήρξεν κοιτίς του κάλους και του ανθρωπίνου μεγαλείου. Ήτο δε θλιβερόν δι εμέ να βλέπω μίαν εξέληξη και να μην δύναμαι να την μεταβάλλω. Τρέφομεν ειλικρινά συμπάθειαν προς τον ατυχή Ελληνικόν λαό ο οποίος ηττήθη. Επολέμησεν εν τούτοις τόσον γενναίως, ώστε και αυτοί οι πολέμιοι του δεν δύνανται να του αρνηθούν την εκτίμησην των. Η ιστορική δικαιοσύνη μου επιβάλλει να διαπιστώσω ότι μεταξύ των εχθρών που ευρίσκονται απέναντι ημών, ο Έλληνας στρατιώτης επολέμησεν με το μεγαλύτερον θάρρος. Εσυνθηκολόγησεν μόνον όταν η παράταση της αντιστάσεως δεν ήτο πλέον δυνατή και ουδένα είχεν λόγο. Οι Έλληνες αιχμάλωτοι απελύθησαν η θα απολυθούν αμέσως λαμβανομένης υπ όψιν της ηρωικής των στάσεως». [ , Ράιχσταχ, ΑΔΟΛΦΟΣ ΧΙΤΛΕΡ] ΕΠΙΠΛΑ ΚΟΥΖΙΝΑΣ - ΝΤΟΥΛΑΠΕΣ Μάκης Χαρδαλούπας Αθήνα: , Fax: , Ερατεινή: , Κιν.:

4 ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ Με το σκεπτικό, τα παιδιά μας να παραλάβουν ένα χωριό που ξέρει να σέβεται και να τιμά αυτούς που πάνω στις βάσεις τους κτίζει το αύριο και λαμβάνοντας υπ όψιν την ιστορία του χωριού μας,, αποφασίστηκε -ήταν Κοινότητα τότε- να δημιουργηθεί ένα Λαογραφικό Μουσείο, προκειμένου να συγκεντρωθεί εκεί ότι έχει ενδιαφέρον και αποτελεί ιστορική απόδειξη του παρελθόντος του χωριού μας. Είναι η ιστορία, το παρελθόν των ανθρώπων που έζησαν στον τόπο αυτό. Αυτά είχαν οι πρόγονοι μας, με αυτά αντιμετώπισαν τη ζωή και προσπάθησαν το καλύτερο για μας. Αυτά είναι η ιστορία τους και η δική μας πολιτιστική κληρονομιά. Με την υπ αρίθ. 407/ τεύχος Δεύτερο Εφημερίδα της Κυβερνήσεως,, εγκρίθηκε η σύσταση Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία «Λαογραφικό Μουσείο -Πνευματικό και Πολιτιστικό Κέντρο» στο χωριό. Στην προσπάθειά μας και στην έκκληση για την διάθεση παλαιών αντικειμένων, προκειμένου να εξοπλιστεί και να συγκεντρωθούν εκεί διάφορα που μαρτυρούν την ιστορία του τόπου μας,, πολλοί ήσαν αυτοί που ανταποκρίθηκαν και ήδη βρίσκονται στον χώρο του σχολείου. Αυτοί είναι: Ανώνυμος Κοντάρης Παναγιώτης Παπαδόπουλος Σταύρος (φίλος του χωριού) Καρανάσος Λουκάς Πολίτης Ευθύμιος (φίλος του χωριού) Φάκαλος Γεώργιος Οικογένεια Γιαναρά Πιττάς Ιωάννης Φακάλου Μαρία Οικογένεια Κορομπίλη Κοκμοτού - Πανάγου Ασπασία Καρβούνης Δημήτριος (φίλος του χωριού) Κρίκος Ξενοφώντας Τα ήδη υπάρχοντα στο Σχολείο. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι, όλοι όσοι διαθέτουν παλαιά αντικείμενα και επειδή πολλά πετιούνται, θα τα διαθέσουν για τον εμπλουτισμό του Μουσείου. Αφού καταγραφούν, θα ανακοινωθούν όλα όσα περιέχει το Μουσείο και από ποιόν διετέθησαν. Για λόγους ασφαλείας αντίγραφο των τηρουμένων βιβλίων φυλάσσεται και σε Υποθηκοφυλακείο. Αυτή την στιγμή γίνονται προσπάθειες για την ανεύρεση χρημάτων για την κατασκευή των αναγκαίων προθηκών, που θα φιλοξενήσουν τα εκθέματα. Από το Δ.Σ. του Συλλόγου. Η ΧΑΡΤΙΝΗ ΦΑΤΝΗ Χίλια δυο πολύχρωμα φωτάκια λάμπουν αναβοσβήνοντας επάνω στο ψηλό χριστουγεννιάτικο δέντρο, που έτοιμο, στολισμένο με πλούσια δώρα και παιχνίδια καλωσορίζει απόψε, βράδυ της Παραμονής την εύθυμη παρέα των παιδιών, καθώς ορμούν με φωνές στο μεγάλο σαλόνι. Απ έξω ακούγεται χαρούμενη γιορταστική μουσική, θαρρείς κι έρχεται από τις στρατιές των αγγέλων, που υμνούν και ψάλλουν τον ερχομό του μικρού Χριστού. Κι εγώ, βυθισμένος στις σκέψεις μου εκεί σε μια χαμηλοφώτιστη γωνιά, ξετυλίγω τις αναμνήσεις μου κι αφήνω να πετάξουμε μαζί στα παλιά, εξήντα χρόνια πριν Ήταν το 1945, τα πρώτα ελεύθερα Χριστούγεννα έπειτα από πέντε πολεμικά χρόνια βουτηγμένα στο αίμα, τον πόνο και τα ερείπια. Το περιστέρι της ειρήνης μόλις είχε προλάβει να ακουμπήσει τα φτερά του στην ταλαίπωρη χώρα μας, όμως ακόμη ένοιωθε κανείς έναν ακαθόριστο φόβο γύρο του, με όλο που ο σκληρός κατακτητής ήταν φευγάτος εδώ και πάνω από ένα χρόνο. Πάντως, εγώ πίστευα πως επιτέλους η νέα σχολική χρονιά θα κυλούσε χωρίς δυσκολίες, φόβους κι απρόσμενες διακοπές μέχρι το τέλος της. Είχε αρχίσει σιγά -σιγά να ξεχνιέται η πολεμική μπόρα κι όλοι σκεφτόμαστε τις γιορτές που έρχονταν, λιτές βέβαια από αγαθά, μα ωστόσο ελεύθερες. Κι εγώ αναζητούσα κάποιο ξεχωριστό σημάδι αυτή τη φορά για να λαμπρύνει το πνεύμα των άγιων ημερών και να, που το βρήκα στην προθήκη ενός βιβλιοπωλείου Ήταν μια πολύχρωμη, χάρτινη φάτνη της Γέννησης, ακουμπισμένη ανάμεσα στα βιβλία, τις κασετίνες με τα μολύβια και τα τετράδια πίσω από το τζάμι κι έκαμε ξαφνικά την καρδιά μου να χτυπήσει δυνατά.. Μπήκα δειλά στο μαγαζί κι έδειξα στο βιβλιοπώλη το υπέροχο στολίδι της βιτρίνας. Αυτός μου χαμογέλασε καλοκάγαθα λέγοντας μου, πως δεν πωλείται, αλλά είχε μέσα στο αντίστοιχο φύλλο της χαρτοκοπτικής και με μια μικρή προσπάθεια θα μπορούσα, λέει, να τη φτιάξω εγώ ο ίδιος. Μάλιστα ήταν πολύ πρόθυμος να με βοηθήσει στην κατασκευή, μια και ήταν παλιός φίλος και συμπολεμιστής του πατέρα μου. Να μαι λοιπόν πίσω από το φιλόξενο πάγκο με το ψαλίδι και την αλευρόκολλα να ετοιμάζω το αριστούργημα μου, κόβοντας σιγά και προσεχτικά τις χάρτινες φιγούρες. Μέσα στην ησυχία του μαγαζιού ένοιωθα το βλέμμα του καταστηματάρχη πίσω από τα χοντρά, μυωπικά γυαλιά του να μου γνέφει γελαστά, επαινώντας την προσπάθεια μου. Με συμβούλεψε πως έπρεπε να διπλώσω τα στηρίγματα και πώς να κολλήσω το σελλοφάν στα παραθυράκια. Επειδή είδε, πως δυσκολευόμουν λίγο, ανέλαβε ο ίδιος να συναρμολογήσει τη χορταρένια σκεπή, ενώ εγώ τοποθετούσα κάποιο δεντράκι απ έξω. Σε λίγο το έργο ήταν έτοιμο και η χαρά μου δεν περιγραφόταν. Η τρισδιάστατη φάτνη με το ολόχρυσο αστέρι της Βηθλεέμ στην κορυφή έστελνε κι όλας το χαρμόσυνο μήνυμα της κι ο μικρός Χριστός έλαμπε θαρρείς από ένα υπερκόσμιο φως μπροστά στα θαμπωμένα μάτια μου. Σου την κάνω δώρο για τα Χριστούγεννα σε ανάμνηση της φιλίας μας με τον πατέρα σου, μου είπε ο καλός άνθρωπος. Πάρε κι αυτό το γκοφρέ χαρτί για να στολίσεις τη βάση της γύρω -γύρω μαζί με το χρυσόχαρτο. Αδύνατο να περιγράψω τι αισθανόμουν εκείνη τη στιγμή. Με βουρκωμένα μάτια βγήκα από το μαγαζί κρατώντας απαλά τη φάτνη. Έξω φυσούσε τώρα δυνατός βοριάς και κάτι χοντρές στάλες άρχισαν να πέφτουν. Για μια στιγμή πανικοβλήθηκα κι ανοίγοντας γρήγορα το παλτό μου έβαλα από μέσα προσεχτικά τη φάτνη για να την προστατέψω μέχρι να φτάσουμε στη σιγουριά του σπιτικού. Κάθισα ώρα πολλή με τη χάρτινη φάτνη μπροστά μου στο κομμό και δεν μπορούσα να τραβήξω το βλέμμα μου από πάνω της. Μερικές στιγμές μου φαίνονταν, πως οι πολύχρωμες χάρτινες μορφές έπαιρναν ζωή κι αντανακλούσαν από αγάπη, μεταδίδοντας το χαρμόσυνο μήνυμα της θεϊκής ενσάρκωσης στα πέρατα της Χριστιανωσύνης. Δίπλα στον τοίχο ήταν το εικονοστάσι με το αναμμένο καντήλι. Ξαφνικά κινήθηκα από κάποια ανεξήγητη παρόρμηση και πάρα στα χέρια μου τη Φάτνη. Όχι, είπε η μητέρα, που με παρακολουθούσε με σιωπηλή συγκίνηση, για να πάρει θέση ανάμεσα στα εικονίσματα ξέρεις πως πρέπει πρώτα να «διαβαστεί» για σαράντα μέρες μέσα στο Ιερό της Εκκλησίας. Άκουσα σαν σε όνειρο εκείνα τα λόγια της μητέρας και την απόθεσα πάλι στο κομμό. Ύστερα έψαξα και βρήκα βαμβάκι και το άπλωσα τάχα μου για χιόνι επάνω στη στέγη, στα δέντρα, στους τοίχους ένα γύρω, ακόμη και στην πλάτη του βοδιού, που φύλαγε στην είσοδο. Πρόσεχα όμως πολύ να μη μου πέσει μέσα στη φάτνη κι αρχίσει να κρυώνει ο νεογέννητος Χριστός. Δυνάμωσε η φασαρία των παιδιών στο σαλόνι, καθώς παίρνουν τώρα το καθένα τα δώρα τους. Ξαφνικά ο Γιωργάκης, ο αγαπημένος μου εγγονός, έρχεται κατά πάνω μου βαστώντας ένα πολύχρωμο κουτί. Παππού, σ ευχαριστώ πολύ για την ωραία φάτνη, που μου χάρισες, κύττα, παππού, άμα την κουρδίσεις παίζει σαν πιάνο την Άγια Νύχτα. Και με αυτό το κουμπί ανάβουν τα φωτάκια της. Για κύττα, παππού, ο μικρός Χριστούλης πόσο μοιάζει σαν ζωντανός. Αλήθεια, παππού, δεν υπάρχουν τώρα πια χάρτινες φάτνες, όπως τότε που ήσουνα μικρός; Έψαξες όμως καλά στο παλιό κομμό, μήπως τη βρεις εκείνη που φτιάξατε παλιά μαζί με το φίλο του μπαμπά σου; Δεν πειράζει, καημένε μου, αν δεν την βρεις μπορούμε να έχουμε μαζί τη δικιά μου, να κύττα, πόσο όμορφη είναι και λαμπερή, μα παππού μου, γιατί κλαις;; Έξω έχει πέσει το σκοτάδι, το κρύο γίνεται πιο τσουχτερό και παντού ακούγεται το χαρμόσυνο μήνυμα της Γέννησης του Θεανθρώπου, σαν να έρχεται ψηλά από τον Ουρανό Νικόλαος Ζακυνθινός

5 ΔΕΣΦΙΝΑ παράδειγμα για όλους. έχουν φέρει πίσω -τύψεις αισθητικής. Θέληση και αγάπη για το τόπο της, ορθή σκέψη και στόχους, όραμα και προσπάθεια. Προβληματισμός για το μέλλον και εξασφάλιση των νέων. Αυτά έχει στο νου της η Δήμαρχος της Δεσφίνας κα Παναγιώτα Καμπαφλή -Μπαλακτάρη. Η ευαισθησία για το περιβάλλον, η παράδοση, η ιστορική κληρονομιά και η οικονομική ευμάρεια του χωριού, μας φέρει όλους μπρος σε ένα μεγαλόπνοο και φιλόδοξο σχέδιο ανάπτυξης και ανάδειξης της Δεσφίνας, σε πρότυπο για βιώσιμης ισόρροπης ανάπτυξης Δεσφίνας, τα εξής:1) Πρωτογενή πολιτιστικά κέντρα, 2)Κέντρο τουρισμού Υγείας, 3)Κέντρο τεχνολογίας και εφαρμοσμένων τεχνών, 4)Παραδοσιακή γειτονιά, 5)Παραδοσιακοί ξενώνες,6)δεύτερες κατοικίες για τους ενδιαφερομένους,7)σχολεία και άλλα εκπαιδευτικά κέντρα,8)προστατευτικό οδικό δίκτυο με δευτερεύουσα γραμμή ήπιας κυκλοφορίας. Καλή επιτυχία για Σας, σκέψεις και προβληματισμός για εμάς. Λουκάς Καρανάσος Όλοι γνωρίζουμε τη Δεσφίνα. Όλοι περνούσαμε από την Δεσφίνα. Άλλοτε αδιάφορα, άλλοτε βιαστικά χωρίς να δώσουμε σημασία. Όλοι περνούμε από την Δεσφίνα. Σιγά -σιγά η ίδια μας κέρδισε. Η ίδια επέβαλε τον θαυμασμό μας αργά, υπομονετικά, με πρόγραμμα. Δύσκολο να μην στρέψεις το μάτι σου σ αυτό που αντικρίζεις το βράδυ και να μην νοιώσεις ένα τσίμπημα, που αγγίζει τη ζήλια, την ημέρα, βλέποντας την περιποίηση της εισόδου της και των παράπλευρων δρόμων, το αρμονικό σκαρφάλωμα του οικισμού στην πλαγιά. Περαστικοί είμαστε, αλλά κατάφερε να μας βάλει μέσα, στο εσωτερικό της, άλλους από περιέργεια και άλλους για την αγορά ορισμένων προϊόντων της. Και το σημαντικό; Μας κράτησε! Είναι ένα χειροπιαστό παράδειγμα και δεν διαψεύδεται. Πατρίδα του Μεγάλου και αείμνηστου Δεσπότη Ησαία των Σαλόνων, κατάφερε με το πέρασμα του χρόνου, να υπερβεί τον εαυτό της και φέροντας κανείς στο νου του το «τέκνο» της, βλέπει πόσο αντάξια το εκπροσωπεί η γενέτειρα του. Εμείς που κάποτε προσπερνούσαμε αδιάφορα πιστεύοντας ότι είμαστε πιο μπροστά, ας παραδειγματιστούμε και ας κοιτάξουμε το χωριό μας, που ανεπίτρεπτα έχει μείνει πίσω η για να το πω πιο σωστά, το την περιοχή μας. Η ίδια πλαισιωμένη από ένα εξ ίσου διορατικό Δημοτικό Συμβούλιο κοιτάζουν και οραματίζονται το μέλλον του χωριού τους, τους ανθρώπους του, τους νέους του. Ανοίγουν τον δρόμο και αισιοδοξούν να γίνει το χωριό τους ένα πρότυπο κέντρο κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης. Προστατεύουν με τον καλύτερο τρόπο το παρελθόν και βλέπουν με σιγουριά το μέλλον. Δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε για την επιτυχία τους. Μιλήσαμε με την κα Δήμαρχο και έχουμε στα χέρια μας το όλο σχέδιο της φιλόδοξης αυτής πρωτοβουλίας, που με το πέρας της θα μεταμορφώσει την Δεσφίνα σε κέντρο, που θα συνδυάζει την μοντέρνα πόλη με την παραδοσιακή κληρονομιά. Το σχέδιο προβλέπει στα πλαίσια του πιλοτικού πολυθεματικού πάρκου Ο ΕΤΗΣΙΟΣ ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ 21 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2006 Ο Σύλλογος σας προσκαλεί όλους στον ετήσιο χορό, που θα γίνει το Σάββατο βράδυ στις 21 Ιανουαρίου στο κέντρο «Ερμηνείες», στην αρχή της Λεωφ. Βουλιαγμένης 63 και Κέλσιου. Σε ένα ζεστό και οικογενειακό περιβάλλον, σε έναν προσεγμένο χώρο και κάτω από την καλλιτεχνική διεύθυνση του προγράμματος από τον Μπάμπη Γκολέ, πλαισιωμένος από τις αξιόλογες φωνές των: Αντωνίας, Γιώργου, Μαρίας και Τζίνας. Το πρόγραμμα έχει εμπλουτιστεί με δημοτικό χορό και τραγούδι. Τα μέλη του Δ.Σ. του Συλλόγου είναι πρόθυμα και στη διάθεσή σας για κάθε πληροφορία (Στεργίου Ανδρέας , Λέκκου Δροσούλα , Στεργίου Ιουλία , Δρίτσας Μιχάλης , Κωστόπουλος Κωνσταντίνος , Νιώρας Αναστάσιος και στο τηλέφωνο του Συλλόγου ). Το κέντρο διαθέτει ιδιόκτητο χώρο στάθμευσης. ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ Στις 6 Νοεμβρίου, ημέρα Κυριακή, επαναλήφθηκε η ημερίδα με θέμα: «Πρόληψη και θεραπευτική αντιμετώπιση της ουσιοεξάρτησης σε επίπεδο τοπικής κοινωνίας». Μια από κοινού οργάνωση του Βουλευτού κ. Μπούγα, του Νομάρχη κ Ανδρίτσου, του προέδρου της ΤΕΔΚ Φωκίδας κ. Φουσέκη σε συνεργασία με τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του Δημοτικού Σχολείου Κίρρας, με κύριο ομιλητή τον πρόεδρο του ΟΚΑΝΑ, κ Γιαννάκη. Στην προηγούμενη ημερίδα -02/04/05-και στο κλείσιμο της, ο Νομάρχης κος Ανδρίτσος ανέφερε: «για να είμαι ειλικρινής δεν είχα αντιληφθεί ούτε το μέγεθος του προβλήματος αλλά ούτε και αυτή την τεράστια συμμετοχή και το ενδιαφέρον του κόσμου που βλέπω σήμερα». Δυστυχώς για την περιοχή μας, το πρόβλημα είναι υπαρκτό και η σοβαρότητα του τέτοια, που κινητοποίησε τους φορείς και ευαισθητοποίησε τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του Δημοτικού Σχολείου της Κίρρας. Τα λόγια του κου Νομάρχη είναι ενδεικτικά και αρκεί το γεγονός ότι ο ίδιος αντιλήφθηκε το πρόβλημα και η υπόσχεση του να στηρίξει την ίδρυση μονάδας απεξάρτησης και ενημέρωσης, μαζί με άλλους φορείς, είναι ένα από τα πλέον σοβαρά θέματα που επιζητούν επίλυση και πρέπει από όλους να βοηθηθεί σ αυτή την προσπάθεια. Είναι άξιοι κάθε επαίνου όλοι όσοι κοπιάζουν και μοχθούν για το σκοπό αυτό. Ο κλειστός κοινωνικός περίγυρος της περιοχής μας δεν επιτρέπει την ανάδειξη του προβλήματος στο πραγματικό του μέγεθος. Η αντιμετώπιση των ουσιών εξαρτάται κατά μεγάλο βαθμό από την πρόληψη και την ενημέρωση τόσο της οικογένειας, όσο και των νέων. Η εξάπλωση των ουσιών είναι τέτοια που κάνει επιτακτική την ανάγκη λειτουργίας μονάδας ενημέρωσης. Εάν δεχτούμε το δημοσίευμα της εφημερίδας «Όραμα Ζωής» της ευρύτερης περιοχής της Θεσσαλονίκης -σελίδα 26- στο κεφάλαιο: Ιατρικά -Υγεία με τίτλο «Αναισθητικό για ζώα, το νέο ναρκωτικό της Νεολαίας -Η κεταμίνη δίνει φτεράαα! -Η ηρωίνη και η κοκαίνη χάνουν σιγά -σιγά την «πρωτιά»!-, αντιλαμβάνεται κανείς τη σημασία των προσπαθειών των φορέων για την ίδρυση ανάλογης μονάδας στην πρωτεύουσα του Νομού. Από πού τελικά να φυλαχτούν οι άμοιροι γονείς; Ο χρήστης δεν γεννιέται, γίνεται. Δύο κύριοι και βασικοί παράγοντες που διαμορφώνουν την προσωπικότητα του αυριανού ενήλικα είναι η οικογένεια και το σχολείο. Και από τους δύο ο νέος περιμένει αρχές και οράματα. Βάσεις τέτοιες που να τον αποτρέπουν από την χρήση. «Το πρόβλημα των ναρκωτικών δεν υπάρχει επειδή υπάρχουν οι ναρκωτικές ουσίες. Υπάρχει γιατί υπάρχουν δομές που παράγουν ευάλωτα άτομα» (κ. Φωστέρη, επιστημονική υπεύθυνη του ΚΕ.Θ.Ε.Α.). Στοργή και τρυφερότητα, επαφή και διάλογος, ευθύτητα και ειλικρίνεια, σεβασμός και συμπαράσταση από τους γονείς προς τους νέους. Να βρίσκονται δίπλα τους στις δυσκολίες και να διαθέτουν χρόνο για τα προβλήματα τους. Να είναι πρότυπα γι αυτούς και να καλλιεργούν φιλικές σχέσεις με τα παιδιά τους. Η αναζήτηση λύσεων έξω από την οικογένεια εγκυμονεί πολλούς κινδύνους. Λ. Κ.

6 Η ΠΑΡΑΚΤΙΑ ΑΛΙΕΙΑ ΠΡΟΣΑΡΑΞΕ!! Τελικά η φύση είναι αξεπέραστος καλλιτέχνης. Η εικόνα που ξεδιπλώνεται εμπρός μου, καθισμένος στο μπαλκόνι μου, ξεπερνά την όποια ικανότητα του καλλιτέχνη. Μαγευτική η θέα. Το υπέροχο λιμάνι του χωριού με μια τράτα να καλάρει κάτω στο κόλπο, τριγυρισμένη από γλάρους. Το ίδιο υπέροχη είναι η αίσθηση και το βράδυ, βλέποντας τις «λάμπες» του γρι -γρι. Εικόνες που τόσα και τόσα ξυπνούν σε όλους μας από τα παλιά, τότε που και οι ίδιοι τραβούσαμε τον «κρόκο», έστω για διασκέδαση και τις επισκέψεις μας το βράδυ στο γρι -γρι. Έντονες εικόνες που δεν είναι καθόλου δύσκολο να τις ανασύρουμε από την μνήμη μας. Τα ψάρια άφθονα και σε όλους έδιναν. Προχθές πήγα να πάρω από την τράτα. Να αγοράσω ψάρια. Λυπήθηκα γιατί είδα λίγα ψάρια και σε ποσότητα και σε είδη. Στο δρόμο της επιστροφής και σκεφτόμουνα και προβληματίστηκα. Γιατί άραγε; Ερχότανε και αυτή η εικόνα της τράτας στη σκέψη μου! Δεν μπορεί, κάτι γίνεται. Κάτι που πρέπει να εντοπιστεί και να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε. Τα αλιεύματα μειώνονται. Να μην προβληματίζει κανέναν αυτό, ακόμη και τους ίδιους τους αλιείς; Και να μην έφτανε αυτό διάβασα και σε μια εφημερίδα «οι οικογενειακές αλιευτικές επιχειρήσεις βρίσκονται σε απόγνωση βλέποντας να περιορίζονται τα αποθέματα στις ελληνικές κλειστές θάλασσες» σημειώνει ο κ. Α. Μάρκου. Εμείς το ζούμε και το γνωρίζουμε πολύ καλά. Είμαστε μάρτυρες αυτής της απελπιστικής θέσεις των αλιέων. Πρέπει όμως και οι ίδιοι να προστατεύσουν τους εαυτούς τους. Να τηρηθούν οι νόμοι και να γίνει πιο έντονη η αστυνόμευση σε ότι αφορά τα συρόμενα, τις αποστάσεις προσέγγισης και όλοι -περισσότερο οι ίδιοι οι αλιείς- να προστατεύσουν τους κόλπους, όπου φαίνεται ότι πολλαπλασιάζονται τα ψάρια. Δεν είναι και τόσο τραγικό το να μην καλάρουν στους κόλπους. Δεν δικαιολογείται με τις πρώτες ημέρες λειτουργίας των, να υπάρχει αυτή η ελάττωση στα αλιεύματα. Διάλογος και ας επιστρέψουμε στο χθες, όπου τις σχέσεις των ανθρώπων διέκρινε η ειλικρίνεια, ώστε να βρεθεί μια λύση αποδεκτή από όλους, γιατί είναι ένα θέμα που μας αφορά όλους. Εάν λάβουμε υπ όψη μας, το ότι είμαστε σε μια κλειστή θάλασσα, δεν πρέπει να παραβλέπουμε και το πρόβλημα της μόλυνσης, που δυστυχώς με το πέρασμα του χρόνου είναι προσθετική. Στο χέρι μας είναι να διαχειριστούμε με τον καλύτερο τρόπο το όλο θέμα και να απομακρύνουμε αυτό που φαίνεται και κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί. Την έλλειψη των αλιευμάτων και την συρρίκνωση της παράκτιας αλιείας. Λ.Κ. Η ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ ΓΡΙΠΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΟΥΛΕΡΙΚΩΝ Η εποχιακή γρίπη του ανθρώπου και των πουλερικών οφείλονται σε RNA ιούς της ομάδας Α που διαφέρουν μεταξύ τους στο RNA και στις πρωτείνες του περιβλήματος τους. Η γρίπη των πουλερικών προσβάλει συνήθως πτηνά και ζώα, ενώ έχουν αναφερθεί παγκοσμίως και λίγες περιπτώσεις ανθρώπων μετά από στενή και συνεχή επαφή με πουλερικά. Δεν έχει αποδειχθεί η μετάδοση από άνθρωπο σε άνθρωπο. Η «κοινή» γρίπη εμφανίζεται εποχιακά και μεταδίδεται πολύ εύκολα μεταξύ των ανθρώπων μέσου σταγονιδίων (βήχας, πτέρνισμα) και στενής επαφής (χέρια, μολυσμένες επιφάνειες). Το ετήσιο εμβόλιο προφυλάσσει αποτελεσματικά και γίνεται σε μια δόση Οκτώβριο -Νοέμβριο. Πρέπει να εμβολιάζονται όλοι άνω των 60 ετών, οι πάσχοντες από χρόνια νοσήματα, οι ανοσοκατασταλμένοι και οι ασχολούμενοι με πουλερικά. Αυτό το εμβόλιο δεν προφυλάσσει από την γρίπη των πουλερικών. Η παγκόσμια ανησυχία οφείλεται στο γεγονός, ότι υπάρχει κίνδυνος εάν κάποιος μολυνθεί και με τους δύο ιούς συγχρόνως να προκύψει μεταλλαγμένος ιός στον οποίο δεν υπάρχει ανοσία ούτε προς το παρόν εμβόλιο και έτσι να προκληθεί πανδημία με ανυπολόγιστες συνέπειες. Η ενημέρωση των πολιτών, το αυξημένο αίσθημα ευθύνης, ο σεβασμός προς τον συνάνθρωπο μας, σωστά προγράμματα εμβολιασμών και μέτρα όπως το συχνό πλύσιμο των χεριών, ο καλός αερισμός των κλειστών χώρων, το να συμβουλευόμαστε τον γιατρό μας, είναι όλα αυτά αποτελεσματικά σε περίπτωση επιδημίας γρίπης. Θ. Μοντσενίγος - Παθολόγος Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΝΟΡΜΟ Την Εθνική μας επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 και την Ηρωική Γενιά της, που με απαράμιλλη αυτοθυσία αγωνίστηκε για την εδαφική μας ακεραιότητα και την κοινωνική Δικαιοσύνη, τίμησε και φέτος το χωριό μας. Οι εκδηλώσεις περιελάμβαναν τη Δοξολογία στον Ιερό Ναό του Αγίου Βασιλείου, την επιμνημόσυνη Δέηση και κατάθεση στεφάνων στο Μνημείο Ηρώων, την απαγγελία ποιημάτων και την Έκθεση φωτογραφικού υλικού στο Κοινοτικό Γραφείο. Στέφανα για το Δ.Δ. Πανόρμου και την Εθνική Αντίσταση κατέθεσε ο Πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου κ. Γεώργιος Ρέλλος. Ξεχωριστή η συμμετοχή στις εκδηλώσεις μας των δύο αδελφών, της Αλίκης και Ισμήνης Δρίτσα -Ρέλλου, μαθητριών Δημοτικού Σχολείου περιοχής της Αθήνας. Τα χαριτωμένα κοριτσάκια μας συγκίνησαν βαθύτατα με την παρουσία τους και την απαγγελία ποιημάτων. Σήκωσαν το βάρος «του κλειστού Σχολείου» και έπαιξαν το ρόλο «των απόντων μαθητών». Τις ευχαριστούμε θερμά. Ποιήματα απήγγειλαν επίσης ο κ. Κώστας και ο κ. Ευθύμιος Στεργίου σε δικούς τους στοίχους, μεστούς περιεχομένου και μηνυμάτων για τον Αγώνα του Σαράντα. Για τη συμμετοχή της Γυναίκας στο έπος του Σαράντα παρουσιάστηκε το ποίημα «Μάνα και γιος 1940» του μεγάλου μας ποιητή Νικηφόρου Βρεττάκου. Την Έκθεση φωτογραφικού υλικού με θέμα: «Ελληνοϊταλικός Πόλεμος και Γερμανική Κατοχή» διοργάνωσε ο Σύλλογος Γυναικών Πανόρμου. Η Έκθεση που λειτούργησε δύο ημέρες, πρωί και απόγευμα, περιελάμβανε: α) φωτογραφίες από το Αλβανικό έπος, από τη Γερμανική εισβολή και τη ζοφερή Κατοχή, από αντιστασιακές πράξεις, από τον Αγώνα των Ελλήνων στρατιωτών εκτός Ελλάδος -στη Μέση Ανατολή και Ρίμινι Ιταλίας- και από τις πανηγυρικές εκδηλώσεις στην Αθήνα κατά τις πρώτες ώρες της αποχώρησης των Γερμανών ( ) καθώς και την ιστορική στιγμή της έπαρσης της Ελληνικής Σημαίας στην Ακρόπολη ( ) από τον πρώτο Πρωθυπουργό της Ελεύθερης Ελλάδας Γεώργιο Παπανδρέου. β) εφημερίδες από τις πρώτες ημέρες του Ελληνοϊταλικού πολέμου. Οι εκδηλώσεις πλαισιώθηκαν και από δεξίωση με γλυκίσματα από τις γυναίκες, καφέδες και αναψυκτικά. Στο σημείο αυτό να ευχαριστήσουμε όλες τις γυναίκες -και είναι αρκετέςπου αυθόρμητα και πρόθυμα μας βοήθησαν με τις ζαχαροπλαστικές τους ικανότητες να διοργανώσουμε τη μικρή μας δεξίωση. Το τριήμερο και ο καλοκαιρινός καιρός ευνόησαν την προσέλευση αρκετών συγχωριανών μας σε όλες τις εκδηλώσεις. Συναντήθηκαν άνθρωποι που είχαν χρόνια να ιδωθούν και γνωρίστηκαν άλλοι που δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους. Το τελικό συμπέρασμα: παρόμοιες εκδηλώσεις, πέρα από το μεγάλο χρέος της διατήρησης της Ιστορικής Μνήμης, πέρα από το Μεγάλο Μήνυμα «Ποτέ πια πόλεμος» αλλά «παγκόσμια ειρήνη», επιτελούν και τον κοινωνικό ρόλο της ανθρώπινης επαφής που είναι τόσο αναγκαία στην εποχή μας. Για το Δ.Σ. του Συλλόγου Γυναικών Πανόρμου Αναστασία Παπαδημητρίου Το Δ.Σ. του Συλλόγου Γυναικών Πανόρμου Σας εύχεται ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ Ευτυχισμένο, Ειρηνικό, Εποικοδομητικό Το 2006

7 ΜΕ ΤΟ ΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΥΘΥΜΗΣ ΠΛΕΥΡΑΣ ΠΕΝΙΑ ΤΕΧΝΑΣ ΚΑΤΕΡΓΑΖΕΤΑΙ «Είμαστε έθνος ανάδελφο», είπε κάποιος. Είμαστε Έθνος ανεπανάληπτο, λέω εγώ. Με τις γκρίνιες μας, τις τρικλοποδιές μας, την αδιαφορία μας, τα προβλήματα μας -ας τα λύσει άλλος για μας, τι έκανε ο ένας, τι έκανε ο άλλος μια και δεν μπορούμε να δούμε τι σέρνουμε οι ίδιοι στην πλάτη μας. Αμαθείς, ημιμαθείς, γνώστες και κριτές των πάντων. Ξεχνάμε το παρελθόν και την ιστορία μας. Είμαστε Έθνος ανεπανάληπτο. Μόνο όταν πρόκειται να εκτεθούμε όλοι μαζί, μας τσιμπά μια άγνωστης προέλευσης μύγα, -πατριωτικός εγωισμός ίσωςκαι πεταγόμαστε επάνω. Εκεί ξεχνιούνται όλα τα προσωπικά και μεγαλουργούμε. Το είδαμε στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Είναι σαφές πως «όταν αυτός που μας απειλεί είναι Θεός, να ξέρει πως κανένα αδίκημα δεν κάναμε. Εάν είναι άνθρωπος να ξέρει ότι απειλεί, άντρες». Ας το έχουν στο νου τους αυτοί που αρχίζουν να σκέπτονται και να γλύφουν τα χείλη τους. Δεν είναι το «ΟΧΙ», αλλά γνωρίζουμε καλά ότι μπορούμε, να δεχτούμε τις συνέπειες του. - Γυναίκα θα πάρω άδεια! - Τώρα δεν ήρθαμε από διακοπές; - Δέκα μέρες δεν ξεκουράστηκα. Μη στεναχωριέσαι όμως θα τα κάνω όλα στο σπίτι. Θα τα βρίσκεις έτοιμα και θα μαγειρεύω! Να σήμερα θα κάνω κοτόπουλο κοκκινιστό με μακαρόνια. Λίγος ο μισθός, τι να πρωτοκάνω. Σχολείο ο ένας, κινητό ο άλλος, κοπήκανε και κάτι εκτός έδρας Πώς να τα βγάλω πέρα; Έπειτα γιατί να χαθεί η ευκαιρία; Νόσος των πουλερικών! Τόσοι επιστήμονες, τόσοι γιατροί δεν ξέρουν; Πλένουμε τα χέρια, προσέχουμε λίγο και εγώ το σχέδιο. - Που πας; - Άσε, δεν είδες τι έπαθε ο Γιώργος; Του ψοφάνε οι κότες. Πάω να ανοίξω λάκκο για τις θάψω. - Η παλιαρρώστεια θα είναι. Άμα τελειώσεις έλα κι από δω. Ωραία, άρχισε καλά η εφαρμογή του σχεδίου. Ψάχνω στην από μέσα τσέπη. Τα σύνεργα είναι εκεί. Ούζο και μια φέτα ψωμί. - Πως τις βλέπεις; - Τι να σου πω - Έχε το νου σου, πάω να πιάσω λίγο νερό. Γρήγορα, γρήγορα λίγο ψωμί στο ούζο και μέσα. Αχ όχι εσύ ξου, ξου η άλλη η κόκκινη. Έελα, α ωραία. - Πως πάνε; - Τι να σου πω; Εκείνη εκεί κάπως να φέρεται παράξενα η μου φαίνεται; - Ναι τι βλέπω. Πω πω τι θα γίνουμε καταστραφήκαμε, τι να φάνε τα παιδιά, ούτε αβγά, πω,πω. Τι θα κάνουμε τώρα; - Λέω να τη σφάξουμε και να την πάω στο λάκκο. Μήπως έτσι σώσουμε και τις άλλες. - Ναι, ναι μπράβο ευτυχώς που βρέθηκες εδώ, να σε έχει καλά ο Θεός. Αφού την έσφαξα πάω για το λάκκο. Στη στροφή έστριψα. Στο σπίτι γρήγορα, ζεστό νερό, ξεπουπούλιασμα και έγινε μια απίθανη μακαρονάδα!! - Κυρά Βούλα κάτι συμβαίνει με τις κότες. Πρόσεχε γιατί έχεις και εγγόνια. Δεν ακούς τι γίνεται; Ρώτα και την Αλεξάνδρα. Έβγαλα όνομα ειδικού σε χρόνο ρεκόρ. Επόμενο ήτανε να βρεθώ και στο κοτέτσι της Κυρά -Βαγγελιώς. Θέλει σκέψη και μεγάλη προσοχή κυρά - Βαγγελιώ και μη λες τόσο εύκολα ότι δεν συμβαίνει τίποτα. Σκέψου τα παιδιά. Τους γείτονες άστους. Αυτή η αγορά μου έδωσε τρεις καλοαναθρεμένες με στοργή και καλαμπόκι κότες. Κότα με μακαρόνια, κότα με πατάτες στο φούρνο, κότα σούπα, κότα ψητή, κότα βραστή, κότα λεμονάτη. Μέχρι κότα στιφάδο έκανα. - Καλά δε ντρέπεσαι. Τίποτα άλλο δεν θα φάμε; Τα παιδιά δεν τα σκέπτεσαι; - Αύριο θα σας αλλάξω το μενού. Έχεις δίκιο. - Κυρά Ντίνα, πρέπει να ειδοποιήσουμε τις Αρχές. Η γαλοπούλα γιατί είναι έτσι; Και κάπως παράξενα φέρεται... κάνει και κάτι ήχους - Να πάρω αμέσως τηλέφωνο. Μέσα η κυρά -Ντίνα λίγη ακόμη δόση εγώ στη γαλοπούλα. Γλου, γλου, χικ, χικ. Ωραία. Φτάσανε αρχές, φτάσανε στολές, γάντια, μάσκες, μπουκαλάκια για δείγμα. Όλα για γέλια. Σοβαροί αυτοί, σοβαρεύτηκα κι εγώ. Φρου, φρου η γαλοπούλα στην αγκαλιά μου. Με το βλέμμα με ικέτευε. Της άρεσε το ούζο. Εθνικό και πιστοποιημένο προϊόν. Προσέχετε κύριε είναι επικίνδυνα τα πράγματα, μου λέει ένας σαν αστροναύτης. Την πιάσανε -εγώ την κρατούσα δηλαδή, της πήρανε αίμα σε κάτι ωραία μπουκαλάκια. Ένα και τελειώσαμε. Φρου και φεύγει η γαλοπούλα. -Κύριε είστε απρόσεκτος, σας έφυγε. - Εγώ; - Ναι εσείς. Βρε που πήγε η γαλοπούλα, βρε πιάστε τη γαλοπούλα. Χωρίστηκαν και άρχισαν να ψάχνουν. Έψαχνα δήθεν κι εγώ. Αλλά να πίσω από το θάμνο προβάλει η γαλοπούλα ασθμαίνοντας με τη γλώσσα έξω. Που θα πάγαινε η γαλοπούλα; Σ αυτόν που την έθισε στο αλκοόλ. Χωρίς χρονοτριβή, παραμάσχαλα και στο σπίτι. Καπνίζω το τσιγάρο μου και αυτή βράζει. - Τι θα φάμε σήμερα; Ελπίζω όχι κοτόπουλο. - Όχι γυναίκα αλίμονο. Γαλοπούλα γεμιστή!! Τώρα εδώ που τα λέμε, ένας που έβρασε μολόχες και έριξε το ζουμί στο ντενεκέ για λάδι, δεν είχε συνέπειες. Εγώ γιατί; Μήπως κάνω λάθος; Απ το παράθυρο ρίχνω μια ματιά. Οι άλλοι ψάχνουν για τη γαλοπούλα ακόμη. Και δεν είναι μόνο αυτοί, μαζεύτηκαν πολλοί. Ακούω και κάτι ξενόγλωσσα. Μήπως δεν είναι για γέλια; Αλλά οι επιστήμονες; Αυτοί δεν είπανε: πλένουμε τα χέρια, αυτό, αυτό κι εκείνο; Λες να έσπειρα τον πανικό; Πολύς θόρυβος και για όλα φταίει η απερισκεψία μου και η επιπολαιότητα μου. Σώνει και καλά ότι στο χωριό μου έφτασε η νόσος. Ποια νόσος; Της μετοχής μου. Εκείνο όμως το ρέψιμο μετά από κάθε γεύμα τύφλα τα βασιλικά τραπέζια!!! Κοιτάζω ξανά απ το παράθυρο. Οι σαν αστροναύτες σε μια πέτρα ο καθένας και λένε, λένε και πιο πέρα η κάθε κυρά κλαίει για το κακό που τη βρήκε. Οργανωθείτε εσείς και εγώ είμαι εδώ. Λ.Κ. ΚΥΣΣΕΛΗ - ΚΙΣΣΕΛΗ -KISSELI =ξινός Πολλά έχουν ειπωθεί για την προέλευση του ονόματος του χωριού μας. Η ονομασία «Φαιστίνος» η «Φαιστός» είναι καταγεγραμμένη και δεν αμφισβητείται. Η ονομασία Κίσσελη από πού και πως προήλθε; [Αρχική αναγνώριση: Κοινότης Κίσσελης, Β.Δ , ΦΕΚ. Α/ ]. Ψάχνοντας σε έγγραφα, βλέπουμε ότι ο δάσκαλος Παπαϊωάννου (Φλωράκος) στον έλεγχο του σχολείου και το μαθητολόγιο του 1893 και ο συμβολαιογράφος Τολοφώνας σε προικοσύμφωνο και διανεμητήριο του 1914, γράφουν το Κίσσελη: Κύσσελη (υ και δύο λλ). [Αρ Διανεμητήριο κληρονομιαίων αξίας δρ.2500/ , εν τη περιφερεία Κύσσελης του ] και [Αριθ Προικοσύμφωνον δρχ /1914, κατοίκου Κύσσελης ]. Πώς να αμφισβητήσεις τον δάσκαλο και τον συμβολαιογράφο; Απευθυνθήκαμε σε παλιούς εκδοτικούς οίκους. Όλοι θεωρούν ότι το Κίσσελη είναι Σλάβικο τοπωνύμιο και καμία σχέση δεν έχει με Τούρκικη προέλευση. Στο Υπουργείο Εσωτερικών -τμήμα Τοπωνυμίων -δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν την προέλευση, παρά μόνο τις αλλαγές της ονομασίας του χωριού. Απευθυνθήκαμε στις Πρεσβείες της Τουρκίας και Σερβίας -Μαυροβουνίου. Στης μεν Τουρκίας μας είπαν ότι δεν υπάρχει η λέξη αυτή στο λεξιλόγιο τους. Στης δε Σερβίας -Μαυροβουνίου (κος Τσαχλίδης), ότι υπάρχει. Είναι λέξη παλιά, γράφεται με λατινικούς χαρακτήρες, όπως ακριβώς προφέρεται -Kiseli-και σημαίνει «ξινός». Αν λάβουμε υπ όψιν, ότι μετά το Κίσσελη, η ονομασία που δόθηκε είναι Λεμονιά,[Συνοικισμός και Κοινότητα Λεμονιάς, Δ , ΦΕΚ Α- 193/1928] υπάρχει μια εξήγηση. Οι Σλάβοι γίνονται γνωστοί στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία τον 6ο αιώνα μ.χ.. Η μετακίνηση των Σλάβων στην επαρχία μας έγινε μεταξύ 6ου και 7ου αιώνα και η εγκατάσταση τους έγινε λόγου της μετακίνησης του Ελληνικού πληθυσμού σε εύφορες περιοχές. Εξελίχθησαν σε επικίνδυνες ομάδες όταν αυξήθηκαν και προσπάθησαν με τα κοπάδια τους να διεισδύσουν παντού. Σε όλη την Επαρχία έχουν καταγραφεί πολλά τοπωνύμια με Σλάβικη προέλευση. Δεν υπήρξε επικυριαρχία, διότι πουθενά δεν εγκαταστάθηκαν μόνιμα. (Πηγές: Υπουργείο Εσωτερικών, Πρεσβεία Τουρκίας, Πρεσβεία Σερβίας -Μαυροβουνίου, Αρχεία Δημοτικού Σχολείου Πανόρμου, Καθηγητής Διονύσιος Ζακυνθινός, «Ιστορία της Επαρχίας Δωρίδας» του Χαράλαμπου Θάνου, «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» Κ. Παπαρρηγόπουλου, τόμος 4ος,σελίς 216/17 -«Ιστορία του Βυζαντινού Κράτους» Κωνσταντίνου Αμάντου). Λ.Κ. Ερατεινή

8 Δεν είμαι καλός, δεν είμαι αγνός, δεν είμαι ήσυχος! Αβάσταχτη είναι η ευτυχία μου κι η δυστυχία μου, είμαι γιομάτος άναρθρες φωνές και σκοτάδι κυλιούμαι όλο δάκρυα κι αίματα μέσα στη ζεστή τούτη φάτνη της σάρκας μου. Φοβούμαι να μιλήσω. Στολίζουμαι με ψεύτικα φτερά, φωνάζω, τραγουδώ, κλαίω, για να συμπνίγω την ανήλεη κραυγή της καρδιάς μου. Δεν είμαι το φως, είμαι η νύχτα: μα μια φλόγα λοχίζει ανάμεσα στα σωθικά μου και με τρώει. Είμαι η νύχτα που την τρώει το φως. Με κίντυνο, βαρυγκομώντας, τρεκλίζοντας μέσα στο σκοτάδι, πασκίζω να τιναχτώ από τον ύπνο, να σταθώ λίγη ώρα, όσο μπορώ, όρθιος. Μια μικρή ανυπόταχτη πνοή μάχεται μέσα μου απελπισμένα να νικήσει την ευτυχία, την κούραση και το θάνατο. Γυμνάζω σαν άλογο πολεμικό το σώμα μου, το συντηρώ λιτό, γερό, πρόθυμο. Το σκληραγωγώ και το σπλαχνίζομαι. Άλλο άλογο δεν έχω. Συντηρώ το μυαλό μου ακοίμητο, λαγαρό, ανήλεο. Το αμολώ να παλεύει ακατάλυτα και να κατατρώει, φως αυτό, το σκοτάδι της σάρκας. Άλλο εργαστήρι να κάνω το σκοτάδι φως δεν έχω. Συντηρώ την καρδιά μου φλεγόμενη, γενναία, ανήσυχη. Νιώθω στην καρδιά μου όλες τις ταραχές και τις αντινομίες, τις χαρές και τις πίκρες της ζωής. Μα αγωνίζουμαι να τις υποτάξω σ ένα ρυθμό ανώτερο από το νου, σκληρότερο από την καρδιά μου. Στο ρυθμό του Σύμπαντου που ανηφορίζει. ΕΓΩ Η Κραυγή κηρύχνει μέσα μου επιστράτευψη. Φωνάζει: «Εγώ, η Κραυγή, είμαι ο Κύριος ο Θεός σου! Δεν είμαι καταφύγι. Δεν είμαι σπίτι κι ελπίδα. Δεν είμαι Πατέρας, δεν είμαι Γιος, δεν είμαι Πνέμα. Είμαι ο Στρατηγός σου!»δεν είσαι δούλος μου μήτε παιχνίδι στις απαλάμες μου. Δεν είσαι φίλος μου, δεν είσαι παιδί μου. Είσαι ο σύντροφος μου στη μάχη. Κράτα γενναία τα στενά που σου μπιστεύτηκα, μην τα προδώσεις! Χρέος έχεις και μπορείς στον δικό σου τομέα να γίνεις ήρωας.»αγάπα τον κίντυνο. Τι είναι το πιο δύσκολο; Αυτό θέλω! Ποιο δρόμο θα πάρεις; Τον πιο κακοτράχαλον ανήφορο. Αυτόν παίρνω κι εγώ, ακολούθα μου!»να μάθεις να υπακούς. Μονάχα όποιος υπακούει σε ανώτερο του ρυθμό είναι λεύτερος.»να μάθεις να προστάζεις. Μονάχα όποιος μπορεί να προστάζει είναι αντιπρόσωπος μου απάνω στη γης ετούτη.»ν αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω ευθύνη να σώσω τη γης. Εάν δεν σωθεί, εγώ φταίω.»ν αγαπάς τον καθένα ανάλογα με την συνεισφορά του στον αγώνα. Μη ζητάς φίλους, να ζητάς συντρόφους!»να σαι ανήσυχος, αφχαρίστητος, απροσάρμοστος πάντα. Όταν μια συνήθεια καταντήσει βολική, να την συντρίβεις. Η μεγαλύτερη αμαρτία είναι η ευχαρίστηση.»που πάμε; Θα νικήσουμε ποτέ;προς τι όλη τούτη η μάχη; Σώπα! Οι πολεμιστές ποτέ δεν ρωτούνε!» Σκύβω κι αφρουγκάζουμαι την πολεμική τούτη Κραυγή στα σωθικά μου. Αρχίζω και μαντεύω το πρόσωπο του Αρχηγού, ξεκαθαρίζω τη φωνή του, δέχουμαι με χαρά και με τρόμο τις σκληρές εντολές του. Ναι, ναι, δεν είμαι τίποτα. Ένας αχνός φωσφορισμός απάνω στην ογρή πεδιάδα, ένα άθλιο σκουλήκι που σούρνεται κι αγαπάει, φωνάζει και μιλάει για φτερούγες, μια ώρα, δυο ώρες, κι ύστερα το στόμα του φράζει με χώματα. Άλλη απόκριση οι σκοτεινές δυνάμεις δεν δίνουν. Μα μέσα μου, μια Κραυγή ανώτερη μου φωνάζει αθάνατη. Τι, θέλοντας και μη, είμαι κι εγώ, σίγουρα, ένα κομμάτι από τα ορατό κι αόρατο Σύμπαντο. Είμαστε ένα. Οι δυνάμεις που δουλεύουν εντός μου, οι δυνάμεις που με σπρώχνουν και ζω, οι δυνάμεις που με σπρώχνουν και πεθαίνω είναι, σίγουρα, και δικές του δυνάμεις. Δεν είμαι ένα μετέωρο αρίζωτο στον κόσμο. Είμαι χώμα από το χώμα του και πνοή από την πνοή του. Δε φοβούμαι μοναχός, δεν ελπίζω μοναχός, δε φωνάζω μοναχός μου. Μια παράταξη μεγάλη, μια φόρα του Σύμπαντου φοβάται, ελπίζει, φωνάζει μαζί μου. Είμαι ένα πρόχειρο γιοφύρι, και Κάποιος από πάνω μου περνάει και γκρεμίζουμαι ξοπίσω του. Ένας Αγωνιστής με διαπερνάει, τρώει τη σάρκα μου και το μυαλό μου, ν ανοίξει δρόμο, να γλιτώσει από μένα. Όχι εγώ, Αυτός φωνάζει!» Από το βιβλίο «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΦΩΚΙΔΑΣ Ένα ξάφνιασμα ήταν η ενημέρωση που έγινε από την Νομαρχία για τα έργα που: είτε βρίσκονται σε στάδιο μελέτης η σε στάδιο δημοπράτησης η ακόμη στη φάση της ολοκλήρωσης. Έργα πνοής για τον Νομό μας και απαραίτητα για την τόσο πολυσυζητημένη ανάπτυξη του που όλο ερχότανε, αλλά φαίνεται, πως κοιτούσαμε προς την δύση. Για να μην μπλεχτούμε και να μπλέξουμε και άλλους με τα προγράμματα -ΣΑΝΑ/3, ΣΑΕ/009, Μελέτες ΣΑΜ/009, ΣΑΕΠ/066, έργα ΚΑΠ και τόκοικαι από πού προέρχεται η χρηματοδότηση, ξεχωρίσαμε τα πλέον βασικά: 1) Η ενταγμένη μελέτη κατασκευής δρόμου σύνδεσης της Άμφισσας με το Χ.Κ. Παρνασσού, 2) Η κατασκευή της γέφυρας στον ποταμό Κόκκινο, 3) Η αποκατάσταση των ζημιών στο λιμάνι του Γαλαξειδίου, 4) Η βελτίωση του δρόμου της Δεσφίνας μέχρι τα όρια του Νομού, 5) Η βελτίωση του δρόμου από το Πολύδροσο προς το Χ.Κ. Παρνασσού. Με τον κωδικό 2004ΝΑ είναι σε εξέλιξη το έργο: Κατασκευή -προσθήκη νέων αιθουσών στο Γυμνάσιο Ερατεινής/ Λυκειακές τάξεις Ερατεινής. Θεωρούμε πολύ σημαντικό την εξασφάλιση πίστωσης για την αποκατάσταση δομικών στοιχείων από αμίαντο από τα σχολεία. «Σκοπός της κατασκευής των παραπάνω έργων υποδομής είναι η αναβάθμιση και βελτίωση του επαρχιακού οδικού δικτύου, η αποκατάσταση ζημιών από τα έντονα καιρικά φαινόμενα που έπληξαν την Φωκίδα, καθώς και η οικιστική και οικονομική ανάπτυξη του Νομού», είναι τα λόγια του κου Νομάρχη. Εμείς μένουμε στη διαβεβαίωσή του για τον δρόμο στην Επάνω Κύσσελη, τον Κόμβο και την αποπεράτωση του αλιευτικού Καταφυγίου. Τις Ελπίδες από τη γιορτή της Ενανθρώπισης του Σωτήρος και του Νέου Ετους χρωματίζουν εντονότερα φέτος οι ενισχυμένες προσδοκίες ενός καλύτερου Αύριο για όλους. Μέσα στο γνήσια ρουμελιώτικο εορταστικό πνεύμα, που εύχομαι ολόψυχα στην καθεμιά και τον καθένα μας να φέρει πληρότητα χαράς κι εκλεκτές συγκινήσεις, ας αναλογιστούμε για λίγο πως, κύριο χαρακτηριστικό του αγώνα, που με δυσκολίες διεξάγουμε, είναι η επιμονή και η πίστη, που υπερβαίνουν όλα τα εμπόδια και τις όποιες παγίδες εκτροπής. Καλά Χρσιτούγεννα, Υγιές και Δημιουργικό το Χρόνια Πολλά - Καλή Χρονιά Αναστάσιος Χαρ. Φλώρος ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΡΑΙΚΟΣ Χρώματα - Εργαλεία - Πάσης φύσεως υλικά Ποιότητα - Συνέπεια Ερατεινή Τηλ.: Προτάσεις για μικρούς και μεγάλους 1 Για μια συντροφιά ανάμεσα μας - Νίκου Θέμελη - «Κέδρος» 2 Οι μάγισσες της Σμύρνης - Μάρα Μεϊμαρίδη - «Καστανιώτη» 3 Οι πεφωτισμένοι - Dan Brown - «Λιβάνη» 4 Ο κλειστός κύκλος - Jonathan Coe - «Πόλις» 5 Τα μαύρα λουστρίνια - Μάρω Δούκα - «Πατάκης» 6 Κατά του φανατισμού - Άμος Οζ - «Καστανιώτη» 7 Ελεύθερο θέμα - Νίκος Φωκάς - «Εστία» ΒΙΒΛΙΑ ΟΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΜΑΣ Ο Σύλλογος στηρίζει και ενθαρρύνει την κάθε προσπάθεια, όποιου ατόμου η και συλλογικά, για την παραγωγή τοπικών προϊόντων. Η υπευθυνότητα, η γνησιότητα των προϊόντων και η τήρηση κανόνων υγιεινής, είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την προβολή όποιου ενδιαφερομένου. Παρακολουθούμε τα κατά καιρούς προγράμματα και είναι στη διάθεση του καθενός για βοήθεια. Μπορεί ο καθένας να προμηθευτεί από την περιοχή μας το λάδι, το κρέας, τα ψάρια, το μέλι, το τυρί, ακόμη να κατασκευάσει με τα δικά του υλικά κάθε είδους ζυμαρικά. Η περιοχή μας προσφέρεται για την παραγωγή και τυποποίηση πολλών προϊόντων. Τυποποίηση λαδιού, τσακιστής ελιάς και πολλών άλλων. Ας δούμε και προς αυτή την κατεύθυνση. Η τυποποίηση π.χ. του μελιού για επαγγελματικό χώρο αρκεί ένα δωμάτιο του σπιτιού που μένουμε. Είναι καιρός να δούμε μπροστά. Είναι καιρός για επιστροφή στη φύση και το χωριό. 8 Πέρα από την αποτυχία - John C. Maxwell 9 Στην αναζήτηση της χαμένης ομορφιάς - Άννα Μούζεβαλντ - «Πατάκη» 10 Επανάσταση ονείρων - Ζωή Βαλάση - «Πατάκη» 11 Τα τέκνα του Αριστοτέλη - Richard Rubenstein - «Λιβάνη» 12 Πες πως ήταν όνειρο - Αναστασία Καλλιοτζή - «Λιβάνη» 13 Με το γρασίδι για προσκέφαλο - Λίαν Χερν - «Πατάκη». 14 Ο άνθρωπος αντίγραφο - Ζοζέ Σαραμάγκου - «Καστανιώτη» 8

9 ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ Για την έκδοση της εφημερίδας έγιναν οι εξής προσφορές : 1. Σερεντέλος Γεώργιος Πάζα Ευδοκία Πάζα Βίκυ Μαλακάση Αικατερίνη Κρίκος Βασίλειος Σταυ Αμμερμαν Αλικη Λέκκος Ευθύμιος Φάκκος Χαράλαμπος Κουτρουλής Ευθύμιος Παπασωτηρίου Σμαράγδα Στεργίου Βασίλειος Ευθ Κρίκος Ευθύμιος Θεοδ kaloule Efi (ευθ.) Βούτσινος Δημήτριος Αχ Τριανταφύλλου Γεωργία Παπαδημητρίου Ιωάννης Πανάγος Ιωάννης Καρανάσος Πέτρος Καρανάσου Μαριάννα Μολογιάννης Ιωάννης 20 Ευχαριστούμε για την οικονομική στήριξη της Εφημερίδας. Η βιωσιμότητα της εξαρτάται από την προσφορά σας. Εμείς προσπαθούμε για το καλύτερο. ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ & ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ Για τις Άγιες Μέρες των Χριστουγέννων θέλω να εκφράσω τις ειλικρινείς ευχές μου για πορσωπική και οικογενειακή ευτυχία και χαρά. Η καινούργια χρονιά να εκπληρώσει τις επιθυμίες μας και να είναι μια χρονιά Δημιουργίας και Ειρήνης για όλη την ανθρωπότητα. ΓΙΩΤΑ ΓΑΖΗ Μέλος Εθνικού Συμβουλίου ΠΑΣΟΚ ΤΗΛ.: FAX: ΑΦΟΙ ΚΥΡΚΟΠΟΥΛΟΙ EΥΘΥΓΡΑΜΙΣΕΙΣ ΖΥΓΟΣΤΑΘΜΙΣΕΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ Φορμίωνος 137, Παγκράτι Τηλ.: , Η χρονιά που φεύγει, η χρονιά που έρχεται... συνέχεια από τη σελίδα 1 Έκθεση του ΟΗΕ για την ανθρώπινη ανάπτυξη στον πλανήτη μας δείχνει ότι το χάσμα και οι ανισότητες μεταξύ πλουσίων και φτωχών μεγαλώνει συνεχώς. Η Ελλάδα βρίσκεται στην 24Η θέση, ανάμεσα σε 177 χώρες, στην κατάταξη που μετρά τον δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης. Πρώτη έρχεται η Νορβηγία για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά, στον δείκτη ανάπτυξης που μετρά το προσδόκιμο ζωής, το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν, το επίπεδο εκπαίδευσης, παροχής υπηρεσιών υγείας, ύδρευσης κ.λ.π. Τα στοιχεία του ΟΗΕ για την κατάσταση του πλανήτη δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά. Εκατόν τριάντα εκατομμύρια νέοι άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο δεν γνωρίζουν γραφή και ανάγνωση, πάνω από μισό δισεκατομμύριο ζουν με λιγότερα από δύο ευρώ την ημέρα και 10 εκατομμύρια νέοι πάσχουν από το AIDS. H έκθεση επισημαίνει ότι απαιτείται αύξηση των επενδύσεων σε τομείς που αφορούν τους νέους ανθρώπους και την υλοποίηση του Παγκόσμιου Προγράμματος δράσης για τη μείωση της φτώχειας, τη διασφάλιση της βασικής εκπαίδευσης για όλα τα παιδιά και τη συγκράτηση της επιδημίας του AIDS για τα ερχόμενα χρόνια. Δεν έχουμε παρά να οραματιζόμαστε ένα καλύτερο μελλονικό κόσμο Στη χρονιά που έρχεται, όσο περνάει από το χέρι μας, να συμβάλλουμε στην ισότητα δικαιωμάτων, στη δικαιοσύνη, στο σεβασμό στο περιβάλλον και την ειρήνη, στην περιοχή μας και σ ολόκληρο τον πλανήτη. Ευθύμης Παπαδημητρίου Καθ. Πανεπιστημίου ΣΔ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΠΟΨΗ ΘΑ συνέχεια από τη σελίδα 1 Εάν δούμε σε εικόνες τα υποσχόμενα Θα αντιλαμβανόμαστε, αυτοί που τα λένε, που αποσκοπούν και σε ποιο βάθρο εκτίμησης μας έχουν τοποθετήσει. Γνωρίζοντας και αποδεχόμενοι τον «Απολλώνιο Τρίποδα» κλείνει ο δρόμος σε όποιο Θα και παύει η βασιλεία αυτών που με ευκολία προσπαθούν να μας ρίξουν στη θάλασσα των συναισθημάτων, επιτυγχάνοντας την καταρράκωση του εαυτού μας. Τι είναι τελικά το μόριο Θα ; Μήπως συνοδευόμενο από κατάλληλα ρήματα γίνεται η τάφρος ενταφιασμού της ελπίδας των αδύνατων; Μήπως είναι η αμφισβήτηση και η ανατροπή αξιών των ηθικών στοιχείων της κοινωνίας μας, όταν λέγεται από άτομα με έλλειμμα προσωπικότητας, δειλούς, ανίκανους που προσβλέπουν στο ίδιο όφελος; Η μνήμη των ατόμων μιας κοινωνίας, είναι η ασφάλεια του μέλλοντος της. Ενεργώντας με γνώμονα το παρελθόν, αποφεύγουμε την ανεξέλεγκτη προφορά του Θα, διαφορετικά θα συνεχίσουμε τον «Επιμενίδειο ύπνο». Λουκάς Καρανάσος Παραλία Πανόρμου - Φωκίδα διαμερίσματα για όλο το χρόνο με αυτόνομη θέρμανση - τζάκι Ενοικιάζονται Τηλ. κινητό

10 ΣΤΟΧΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΑΠΟΥ ΑΚΟΥΣΑ, ΚΑΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΙ ΑΝΤΕΓΡΑΨΑ «Ηταν παραμονή πρωτοχρονιάς όταν κοιμήθηκα αργά και ονειρεύτηκα, πως η ζωή ήταν χαρά. Ξύπνησα νωρίς και είδα πως η ζωή δεν ήταν, παρά αγώνας. Ρίχτηκα στον αγώνα και να, στο τέλος της χρονιάς διαπίστωσα, πως με τον αγώνα η ζωή γίνεται όντως χαρά». «Το απαραίτητο και το αναγκαίο στη ζωή σε σηκώνει. Το παραπάνω χρειάζεται εσύ να το σηκώσεις». «Οι υποσχέσεις των φαύλων είναι σαν τα αυγά. Παρέχονται και σπάζουν εύκολα». «Δεν με νοιάζει τι ήταν ο παππούς μου. Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι τι θα γίνει ο εγγονός μου». «Υποφέρουμε πολύ για το λίγο που μας λείπει και χαιρόμαστε λίγο για το πολύ που έχουμε». «Ο λύκος το πιο άγριο και ο σκύλος το πιο σπιτικό ζώο μοιάζουν. Οι συνετοί φυλάγονται απ αυτές τις ομοιότητες». «Μερικοί αυστηροί ζηλωτές της ηθικής τελειότητας μοιάζουν με τον εκκλησιαζόμενο, που σπεύδει από ζήλο να σβήσει ένα κερί που στάζει. Και με την αδεξιότητα του γκρεμίζει ολόκληρο το μανουάλι». Ü ΝΟΜΟΣ ΦΩΚΙΔΑΣ - ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ Από την επίσημη ιστοσελίδα του Νομού, αντιγράφουμε: «Μια άπειρης ομορφιάς πεζοπορία προσφέρει το φαράγγι της Ρεκκάς, που ξεκινάει από την κορυφή της Γκιώνας, μέχρι την πεδιάδα της Βάνιανης για 12 χιλ. Οι κάθετες ορθοπλαγιές που υψώνονται σε σημαντικό ύψος και η εναλλαγή του τοπίου, σε συνδυασμό με τα νερά που τρέχουν από τις (3) πηγές, προσδίδουν μια άγρια ομορφιά και καθιστούν το φαράγγι ένα αξιόλογο μέρος για ορειβασία, για επιστημονική παρατήρηση και για περιβαλλοντική εκπαίδευση». «Στην καρδιά του Παρνασσού υπάρχει ομώνυμος Εθνικός Δρυμός σε έκταση στρεμμάτων. Είναι ο δεύτερος Εθνικός Δρυμός, που ιδρύθηκε στη χώρα μας το 1938 και ένας από τους 9 υπάρχοντες σήμερα στην Ελλάδα. Ο επισκέπτης, ανάμεσα στην πλούσια χλωρίδα, θα θαυμάσει το ενδημικό είδος Παιονία του Παρνασσού και το ονομαστό Άντρο του Θεού Απόλλωνα - Κωρύκειο Άντρο, οι δε σπηλαιολόγοι θα προσπαθήσουν να εξερευνήσουν τον ονομαστό Κάρκαρο - Επτάστομος, σπηλιά με επτά ανοίγματα, που κατά νεώτερες επιστημονικές διαπιστώσεις, σε βάθος 70μ. υπάρχει ο νοτιότερος παγετώνας της Ευρώπης». Δεύθυνση: Ü ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΟΤΙ Το τέμπλο του Αγίου Νικολάου στο Γαλαξείδι, είναι έργο του Αναστασίου Μόσχου; «Αντιπροσωπευτικός εκπρόσωπος της λαϊκής μας ξυλογλυπτικής είναι ο Αναστάσιος Μόσχος από το Μέτσοβο, που έργα του διασώζονται σε διάφορες εκκλησιές της Κεντρικής Ελλάδας. Κορυφαίο έργο του και ένα από τα σπουδαιότερα της νεοελληνικής λαϊκής ξυλογλυπτικής, το τέμπλο στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου στο Γαλαξείδι. Δεν είναι μονάχα η άρτια τεχνική, η ικανότητα του τεχνίτη ν αντιμετωπίσει πάμπολλες δυσκολίες, είναι προπάντων το ψυχικό βάθος του που αποκαλύπτεται μπροστά σου. Μονάχα σαν έργο συνθετικής δομής αν το δούμε, με τις πολυπρόσωπες σκηνές και τα πλούσια εναρμονισμένα διακοσμητικά στοιχεία, θα το τοποθετήσουμε στα κλασσικότερα του είδους». (από το βιβλίου «Νεοελληνική Λαϊκή Τέχνη» του Δημήτρη Σταμέλου) ΑΣ ΓΕΛΑΣΟΥΜΕ, ΕΙΝΑΙ ΩΡΑ Ένας καλόγερος, έχοντας στον ώμο του ένα βάτραχο, κτυπά την πόρτα ενός γιατρού: -Εμπρός Ανοίγει την πόρτα. -Καλημέρα, τι θέλετε; Πριν να προλάβει να απαντήσει ο καλόγερος, λέει ο βάτραχος: -Γιατρέ, στο πόδι μου έβγαλα έναν «καλόγερο»!! Επιμελείται ο λ.κ. ΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΤΑ ΕΙΔΑ... ü Το πρώτο πράγμα που ελέγχει κάποιος για την εγκατάσταση του, είναι ο χώρος που τον περιβάλλει. Αυτόν τον χώρο θέλησε να διαμορφώσει ο Σύλλογος, κάνοντας την δεντροφύτευση. Την ομορφιά του χώρου είχε κατά νου. Δεν ζήτησε τίποτα, παρά μόνο την προστασία τους. Πουθενά δεν προστατευτήκανε!! Καταστροφή όχι από ζώα μόνο, αλλά και από ανθρώπινο χέρι. ü Ο Θεός μας λυπήθηκε μάλλον και έβρεξε -εδώ που τα λέμε Του έχουμε κάνει και πολλά. Εμάς η τις ελιές, τη βλάστηση, τα πουλιά, τα ζώα, τη φυσική αναδάσωση των καμένων; Μήπως πρέπει να προβληματιστούμε λίγο; ü Γύρισα όλα τα ρέματα και τις χαράδρες. Είναι ασύλληπτο στο νου, σε ποια σημεία είναι πεταμένα άχρηστα αντικείμενα και σκουπίδια. Τα μπάζα δεν το συζητάμε. Ποιανού το μυαλό μπορεί να δεχθεί, ότι στο μονοπάτι που πάμε για τη Βίδαβη -ψηλά στο Ξέμπελι (Χρυσέμπελι)- είναι πεταμένη σακούλα με σκουπίδια; Τι τελικά μας χαρακτηρίζει; Τι τελικά μας κάνει διαφορετικούς από τους συγκατοίκους μας στο χώρο μας;; ü Κοιτάζοντας το τοπογραφικό σχεδιάγραμμα της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού, παρατηρώ ότι το «Τρανό Ρέμα», χάνεται πάνω από το δρόμο και συνεχίζει από κάτω, μέχρι τη θάλασσα. Η γη με τις βροχές είναι κορεσμένη. Σε περίπτωση άλλης βροχής, δεν προβλημάτισε κανέναν τι θα συμβεί; Π Α Ρ Α Κ Λ Η Σ Η Μην πετάτε τα βιβλία. Ένα βιβλίο περιέχει θησαυρούς. Τηλεφωνείστε μας και θα έρθουμε να τα πάρουμε. Είναι σε εξέλιξη η βιβλιοθήκη στο χωριό. Τηλ.: ΕΤΣΙ... ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ Αλέξανδρος Κωστόπουλος Γιατί; Καιρός ήταν! «ΠΑΝ ΠΛΗΘΟΣ ΚΑΙ ΠΑΣ ΠΛΟΥΤΟΣ ΑΡΕΤΗ ΥΠΕΙΚΕΙ» -ΠΛΑΤΩΝ 10