1,2 και 3 η Διάλεξη «Οι διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί στο διεθνές οικονομικό σύστημα»

Transcript

1 ΤΕΙ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΤΜΗΜΑ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΜΠΟΡΙΟΥ ΜΑΘΗΜΑ: Διεθνείς Οικονομικοί Οργανισμοί 1,2 και 3 η Διάλεξη «Οι διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί στο διεθνές οικονομικό σύστημα»

2 ΕΝΟΤΗΤΕΣ ΔΙΕΘΝΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ Διάλεξη Θέμα 1,2, 3 Διάλεξη Οι διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί στο διεθνές οικονομικό σύστημα Εισαγωγή Έννοια και ταξινόμηση των Διεθνών Οικονομικών Οργανισμών (ΔΟΟ) Οι ΔΟΟ στο σύστημα ρύθμισης των διεθνών οικονομικών σχέσεων. 4,5, 6 Διάλεξη Κανόνες δημιουργίας και λειτουργίας των ΔΟΟ Νομική φύση των Διεθνών Οικονομικών Οργανισμών Τα όργανα των διεθνών οικονομικών οργανισμών Λήψη αποφάσεων από τους διεθνείς οικονομικού οργανισμούς Η αποτελεσματικότητα των διεθνών οργανισμών στο σύστημα της πολυμερούς ρύθμισης της διεθνούς συνεργασίας Διάλεξη Οι ΔΟΟ στο σύστημα πολυμερούς ρύθμισης της διεθνούς συνεργασίας Σύστημα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) και το ECOSOC. 9, 10. Διάλεξη Οι ΔΟΟ ρύθμισης της οικονομικής συνεργασίας και κλάδων της παγκόσμιας οικονομίας Διεθνείς νομισματικοί και χρηματοδοτικοί οργανισμοί ανάπτυξης της οικονομικής συνεργασίας 11 & 12 Διάλεξη ΔΟΟ ρύθμισης του διεθνούς εμπορίου Περιφερειακοί Οργανισμοί Οικονομικής Ολοκλήρωσης

3 Εισαγωγή Η ρύθμιση των διεθνών οικονομικών συναλλαγών σε διακρατικό επίπεδο αποτελεί κοινή προσπάθεια των κυβερνήσεων διαφόρων χωρών στη βάση των συμφωνιών συμβιβασμού (νομικές διατάξεις, οι κανόνες, οι διαδικασίες συμφωνηθέντες αμοιβαίες υποχρεώσεις, συστάσεις) στον τομέα των οικονομικών πολιτικών και πρακτικών που εκφράζουν τα συμφέροντα των συμμετεχόντων- χωρών. Η ρύθμιση αποσκοπεί στη δημιουργία ορισμένων προϋποθέσεων που θα συμβάλουν στην περαιτέρω ανάπτυξη των διεθνών οικονομικών σχέσεων μεταξύ των ενδιαφερομένων κρατών, ιδίως με την επίτευξη της σταθερότητας και προβλεψιμότητας του καθεστώς για την πρόσβαση στην αγορά.

4 Εισαγωγή Οι κύριες κατευθύνσεις της πολυμερούς ρύθμισης του διεθνούς εμπορίου στις σύγχρονες συνθήκες είναι οι εξής: δημιουργία των ενδιαφερομένων κρατών με τη νομική βάση των εμπορικών-οικονομικών σχέσεων, συμπεριλαμβανομένων των πιο σημαντικών αρχών και προτύπων. επεξεργασία συμφωνίας σχετικά με την εφαρμογή σε εθνικό επίπεδο των πολύπλοκων εμπορικο-πολιτικών μέσων επιρροής στις διεθνείς οικονομικές συναλλαγές, καθορισμός των ορίων και δυνατοτήτων χρήσης μεμονωμένων μέσων εμπορικής πολιτικής. σχηματισμός και περαιτέρω ανάπτυξη των διεθνών θεσμών, που συμβάλουν στην επίτευξη σύναψης συμφωνιών και στην επίλυση επίμαχων ζητημάτων, που εμφανίζονται μεταξύ των συμμετεχόντωνχωρών, των ενώσεων και των οργανισμών τους. ανταλλαγή πληροφοριών και εμπειριών στην οργάνωση των εμπορικών και οικονομικών σχέσεων. Στο σημερινό κόσμο, το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου εμπορίου διεξάγεται υπό την επίβλεψη των διεθνών οικονομικών οργανισμών.

5 Έννοια και ταξινόμηση των Διεθνών Οικονομικών Οργανισμών (ΔΟΟ) Σε γενικές γραμμές, διεθνή οργανισμό εννοούμε τις δομές, που έχουν δημιουργηθεί για να πραγματοποιήσουν συγκεκριμένους σημαντικούς σκοπούς για τους ιδρυτές τους (αν και όχι πάντα είναι προφανείς διακηρυγμένοι από αυτούς), παρέχοντας προσωπικό, χώρους γραφείων και μέσα για τη λειτουργία τους. Στην πραγματικότητα, οι διεθνείς οργανισμοί αποτελούν μία οργανωτική μορφή διεθνούς συνεργασίας. Οι διεθνείς οργανισμοί μπορούν να δημιουργηθούν από τις κυβερνήσεις διαφόρων χωρών, αλλά και από διαφορετικές μη κυβερνητικές, εμπορικές ή δημόσιες ενώσεις. Στην πρώτη περίπτωση, καλούνται διακυβερνητικοί και στην δεύτερη - μη κυβερνητικοί οργανισμοί. Οι Διακυβερνητικοί οργανισμοί, συνήθως έχουν σημαντικά μεγαλύτερες δυνατότητες για την υλοποίηση των δηλωθέντων στόχων, αφού ενεργούν για λογαριασμό συγκεκριμένων κρατικών οντοτήτων και γενικά έχουν εγγυημένες πηγές εσόδων, μέσω των συνδρομών των ιδρυτικών μελών.

6 Έννοια και ταξινόμηση των Διεθνών Οικονομικών Οργανισμών (ΔΟΟ) Η πλειοψηφία των μη κυβερνητικών διεθνών οργανισμών εξαρτώνται από την καλή θέληση και την οικονομική κατάσταση των μελών της. Επιπλέον, σε πολλούς οργανισμούς, εκτός λίγων εξαιρέσεων, δεν υπάρχει η αρμοδιότητα να ασκούν εμπορικές δραστηριότητες και να αποκτούν δικά τους εισοδήματα. Η προσχώρηση σε διεθνείς οργανισμούς είναι ανοικτή σε όλα τα κράτη που έχουν εκδηλώσει ανάλογη πρόθεση (όπως, για παράδειγμα, στον ΟΗΕ και τα ειδικευμένα Ιδρύματα του), είτε οφείλεται σε ορισμένους όρους, για παράδειγμα, η πρόσκληση των αρχικών ιδρυτών (ΝΑΤΟ), η γεωγραφική θέση (για πολλούς περιφερειακούς οργανισμούς), ο καθορισμός ορισμένων οικονομικών κανόνων (π.χ. οι κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις χώρες μέλη της Ευρωζώνης στον μηχανισμό ΜΣΙ 1: το επίπεδο του πληθωρισμού -που δεν πρέπει να υπερβαίνει το 3%, το επίπεδο του δημοσιονομικού ελλείμματος -δεν πρέπει να υπερβαίνει το 3% του ΑΕΠ, το επίπεδο του δημοσίου χρέους δεν πρέπει να υπερβαίνει το 60% του ΑΕΠ ).

7 Έννοια και ταξινόμηση των Διεθνών Οικονομικών Οργανισμών (ΔΟΟ) Στις σύγχρονες διεθνείς σχέσεις, οι διεθνείς οργανισμοί διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο ως μια μορφή συνεργασίας και της πολυμερούς διπλωματίας. Από την ίδρυση το 1815 της Κεντρικής Επιτροπής για τη Ναυσιπλοΐα στο Ρήνο οι διεθνείς οργανισμοί διαθέτουν δικές τους αρμοδιότητες και εξουσίες. Οι διεθνείς οργανισμοί σήμερα χαρακτηρίζονται από την περαιτέρω επέκταση των αρμοδιοτήτων τους και την πολυπλοκότητα της δομής τους. Ο διακρατικός οργανισμός διακρίνεται από τα ακόλουθα χαρακτηριστικά: προϋποθέσεις ένταξης των κρατών, η ύπαρξη ιδρυτικής συνθήκης, μόνιμα όργανα, το σεβασμό της λαϊκής κυριαρχίας, τα κράτη μέλη. Λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα χαρακτηριστικά μπορούμε να διατυπώσουμε ότι ένας διεθνής διακυβερνητικός οργανισμόςείναι μια ένωση κρατών, που ιδρύεται βάσει διεθνούς συνθήκης για την επίτευξη κοινών στόχων, έχει μόνιμα όργανα, τα οποία ενεργούν προς το κοινό συμφέρον των κρατών μελών και σεβασμό της κυριαρχίας τους. Το κύριο χαρακτηριστικό των μη κυβερνητικών διεθνών οργανισμών είναι ότι δεν έχουν δημιουργηθεί από διακυβερνητική συμφωνία (για παράδειγμα, ο Σύνδεσμος του Διεθνούς Δικαίου, ο Σύνδεσμος του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού και άλλοι).

8 Έννοια και ταξινόμηση των Διεθνών Οικονομικών Οργανισμών (ΔΟΟ) Σύμφωνα με την αρμοδιότητα τους, οι διεθνείς οργανισμοί χωρίζονται σε οργανισμούς με καθολικές, ειδικές και εξειδικευμένες αρμοδιότητες. Η πρώτη ομάδα περιλαμβάνει οργανισμούς «γενικών καθηκόντων», όπως ο ΟΗΕ, το Συμβούλιο της Ευρώπης, ο Σύνδεσμος των Αραβικών Κρατών. Η δραστηριότητας τους καλύπτει όλους τους τομείς των σχέσεων μεταξύ των κρατών μελών τους: πολιτικούς, οικονομικούς, κοινωνικούς, πολιτιστικούς, επιστημονικούς, θρησκευτικούς τομείς, κλπ.

9 Έννοια και ταξινόμηση των Διεθνών Οικονομικών Οργανισμών (ΔΟΟ) Στην δεύτερη ομάδα ανήκουν οι οργανισμοί, η δραστηριότητα των οποίων είναι ένας από τους παραπάνω τομείς. Οι διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί, φυσικά, ασχολούνται με την επίλυση των οικονομικών προβλημάτων, δηλαδή διάφορες πτυχές των οικονομικών σχέσεων, στον τομέα της παραγωγής, την καινοτομία, τις συναλλαγματικές, τις νομισματικές δραστηριότητες, τις μεταφορές, τις επικοινωνίες, την ενέργεια, τον τουρισμό, την πνευματική ιδιοκτησία, κ.λπ. Ωστόσο σε πολλές περιπτώσεις ο διαχωρισμός του αριθμού των οικονομικών πτυχών από τις πολιτικές, κοινωνικές, περιβαλλοντικές, επιστημονικές, τεχνικές κλπ είναι πολύ δύσκολο, έτσι πολλοί διεθνείς οργανισμοί, σε ένα ή σε άλλο βαθμό, έχουν καθολικό χαρακτήρα.

10 Έννοια και ταξινόμηση των Διεθνών Οικονομικών Οργανισμών (ΔΟΟ) Οι οργανισμοί των εξειδικευμένων αρμοδιοτήτων πραγματοποιούν συνεργασία σε έναν τομέα (π.χ., η Παγκόσμια Ταχυδρομική Ένωση, Διεθνής Οργανισμός εργασίας, η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, ο Διεθνής Οργανισμός Ατομικής Ενέργειας, κ.λπ.). Η ταξινόμηση σύμφωνα με την φύση της εξουσίας τους διακρίνει σε διακρατικούς και υπερεθνικούς οργανισμούς. Η πρώτη ομάδα περιλαμβάνει τη συντριπτική πλειοψηφία των διεθνών οργανισμών.

11 Έννοια και ταξινόμηση των Διεθνών Οικονομικών Οργανισμών (ΔΟΟ) Ξεχωριστή θέση στη δομή των σύγχρονων διεθνών οικονομικών οργανισμών καταλαμβάνουν οι υπερεθνικοί οργανισμοί (ή Οργανισμοί περιφερειακής οικονομικής ολοκλήρωσης). Ο σκοπός των υπερεθνικών οργανισμών είναι η οικονομική και πολιτική ολοκλήρωση. Για παράδειγμα, η Ευρωπαϊκή Ένωση. Όσον αφορά το καθεστώς ένταξης οι οργανισμοί αυτοί, διακρίνονται σε ανοικτούς (κάθε κράτος μπορεί να γίνει μέλος με την πρόθεση του) και κλειστούς (η αποδοχή ένταξης γίνεται σύμφωνα με τη συγκατάθεση των ιδρυτών). Οι ιδιαιτερότητες των οργανισμών αυτών εκδηλώνονται στο γεγονός ότι οι αποφάσεις που λαμβάνουν, δεν απευθύνονται σε κράτη μέλη, αλλά διανέμονται άμεσα στους ιδιώτες και τα νομικά πρόσωπα των χωρών μελών.

12 Έννοια και ταξινόμηση των Διεθνών Οικονομικών Οργανισμών (ΔΟΟ) Σημαντικό στοιχείο των υπερεθνικών οργανισμών είναι ότι κατέχουν προνόμια δημόσιας εξουσίας και διεθνή δικαιοπρακτική ικανότητα, τα οποία απορρέουν από τον περιορισμό της αρμοδιότητας των κρατώνμελών ή τη μεταβίβαση κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών μελών στα υπερεθνικά όργανα (ουσιαστικά θεωρείται ότι πραγματοποιείται μία εξελικτική διαδικασία θεσμικής εμβάθυνσης με συγκεκριμένα στάδια οικονομικής ολοκλήρωσης: Ζώνη ελεύθερου εμπορίου, τελωνειακή ένωση, Κοινή αγορά, Οικονομική και Νομισματική και τέλος οδηγείται ο οργανισμός στην πολιτική ένωση). Σύμφωνα με αυτά στοιχεία ο μόνος οργανισμός με πλήρη υπερεθνική οργάνωση είναι η ΕΕ. Άλλοι περιφερειακοί οργανισμοί στην ευρωπαϊκή ήπειρο που δεν έχουν ακόμα υπερεθνική εξουσία είναι η ΟΣΕΠ, SEECP (η Διαβαλκανική), Κοινοπολιτεία Ανεξαρτήτων Κρατών κ.α. Εν μέρη υπερεθνικές λειτουργίες κάνει το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μεταβιβάζονται κυριαρχικά δικαιώματα, γι αυτό τους οργανισμούς αυτούς τους ονομάζουμε πολυμερείς οργανισμούς.

13 Έννοια και ταξινόμηση των Διεθνών Οικονομικών Οργανισμών (ΔΟΟ) Σύμφωνα με τη φύση συμμετοχής σε διεθνείς οργανισμούς, οι ΔΟΟ χωρίζονται σε διακυβερνητικούς και μη κυβερνητικούς. Οι διακυβερνητικοί διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί χωρίζονται στα εξής είδη: Διακυβερνητικοί καθολικοί οργανισμοί, ο σκοπός και το αντικείμενο δραστηριότητας τους παρουσιάζει ενδιαφέρον για όλα τα έθνη του κόσμου. Αυτό είναι κυρίως το σύστημα του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Εθνών και των ειδικευμένων οργανισμών των Ηνωμένων Εθνών, οι οποίες είναι ανεξάρτητοι ΔΟΟ. Μεταξύ αυτών μπορούμε να επισημάνουμε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), Διεθνής Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (ΔΤΑΑ -World Bank), τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ), την UNCTAD (Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Εμπόριο και την Ανάπτυξη).

14 Έννοια και ταξινόμηση των Διεθνών Οικονομικών Οργανισμών (ΔΟΟ) Οι διακυβερνητικοί διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί χωρίζονται επίσης σε: Διακυβερνητικοί οργανισμοί περιφερειακής και διαπεριφερειακής φύσης, οι οποίοι δημιουργούνται από τα κράτη να αντιμετωπίσουν διάφορα θέματα, συμπεριλαμβανομένων των οικονομικών και χρηματοδοτικών. π.χ. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (ΕΤΑΑ), ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ). ΔΟΟ, που λειτουργούν σε ορισμένους τομείς της παγκόσμιας αγοράς. Στην περίπτωση αυτή λαμβάνουν συχνά τη μορφή των εμπορευματικών οργανισμών, που ενοποιούν πλήθος χωρών. Π.χ., Ο Οργανισμός Πετρελαιοεξαγωγικών Κρατών (ΟΠΕΚ, 1960), την Διεθνή συμφωνία για το κασσίτερο (1956), την Διεθνή συμφωνία για το κακάο, το καφέ, τη διεθνή συμφωνία για τα κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα (Agreement on Textile and Clothing -ATC, 1974). ΔΟΟ ως ημι-επίσημες ενώσεις όπως το "G7"(ΗΠΑ, Ιαπωνία, τον Καναδά, τη Γερμανία, τη Γαλλία, Βρετανία και Ιταλία). Διάφοροιεμπορο-οικονομικοί, νομισματικοί, χρηματοπιστωτικοί, κλαδικοί και εξειδικευμένοι οικονομικοί και επιστημονικών-τεχνικοί οργανισμοί.

15 Οι ΔΟΟ στο σύστημα ρύθμισης των διεθνών οικονομικών σχέσεων Η πολυπλοκότητα των ζητημάτων που πρέπει να αντιμετωπιστούν στην καθημερινή διεθνή ζωή, απαιτεί άμεσες λύσεις με την βοήθεια θεσμικών μηχανισμών. Ένας τέτοιος μηχανισμός είναι οι διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί (ΔΟΟ). Η αυξανόμενη διαδικασία ενίσχυσης της οικονομικής διασύνδεσης και αλληλεξάρτησης απαιτεί αντικειμενικά την ενίσχυση του ρόλου της πολυμερούς ρύθμισης των διεθνών οικονομικών σχέσεων, η οποία συμβάλλει στην πληρέστερη χρήση των πλεονεκτημάτων τους διεθνούς καταμερισμού εργασίας. Ωστόσο, τα μεγέθη και οι κατευθύνσεις ανάπτυξης της πολυμερούς ρύθμισης, σε μεγάλο βαθμό εξαρτάται από τα ειδικά συμφέροντα των συμμετεχόντων στον οργανισμό κρατών, οι κυβερνητικές πολιτικές και τις δραστηριότητες των κρατικών οργάνων. Μη θίγοντας την εθνική κυριαρχία των μελών του, η πολυμερής ρύθμιση εξασκεί επιρροή στις ληφθείσες κυβερνητικές αποφάσεις, σχετικά με τις διεθνείς εμπορικές και οικονομικές σχέσεις.

16 Οι ΔΟΟ στο σύστημα ρύθμισης των διεθνών οικονομικών σχέσεων Στον τομέα της δημόσιας πολιτικής, δεν περιλαμβάνεται μόνο η ρύθμιση, αλλά και η προώθηση των οικονομικών σχέσεων, η στήριξη στους συμμετέχοντες, που αναπτύσσουν εξωτερικές οικονομικές δραστηριότητες σε διακυβερνητικό επίπεδο και στο πλαίσιο των διεθνών οικονομικών οργανισμών. Η σημαντική επέκταση της διεθνούς οικονομικής συνεργασίας, που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια, καθόρισε την μαζική αύξηση του αριθμού των αναδυόμενων προβλημάτων στην οικονομία. Η αναζήτηση επίλυσης τους βάσει των διμερών συμφωνιών σταδιακά αντικαταστάθηκε από τις πολυμερείς διαπραγματεύσεις. Για να διευκολυνθεί η διαδικασία εναρμόνισης των θέσεων των ενδιαφερομένων μερών και ο έλεγχος συμμόρφωσης προς τις πολυμερείς συμφωνίες και συνθήκες απαιτήθηκε η δημιουργία οργάνων που εκτελούν αυτές τις λειτουργίες. Ιστορικά, οι θεσμοί αυτοί έγιναν γνωστοί ως διεθνείς οργανισμοί.

17 Οι ΔΟΟ στο σύστημα ρύθμισης των διεθνών οικονομικών σχέσεων Ο αριθμός τους δεν μπορεί ακριβώς να μετρηθεί, συχνά αναφέρεται ο αριθμός των 4-5 χιλιάδων, εκ των οποίων μόνο οι διακυβερνητικοί οργανισμοί στις αρχές του ΧΧΙ αιώνα, σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις, είναι 300 έως 1,5 χιλιάδες. Στο κέντρο των οποίων είναι ΟΗΕ. Σχεδόν κάθε ανεπτυγμένη χώρα του κόσμου συμμετέχει τακτικά στις εργασίες, σε πάνω από 100 διεθνείς οργανισμούς. Οι Ευρωπαίοι θεωρούνται οι ηγέτες (για την συμμετοχή τους σε μεγάλο αριθμό διακυβερνητικών, περιφερειακών και υποπεριφερειακών οργανώσεων): για παράδειγμα, η Δανία είναι μέλος 164 οργανισμών, η Γαλλία συμμετέχει σε 155, το Ηνωμένο Βασίλειο σε 140 και η Ελλάδα σε 40. Οι εκπρόσωποι άλλων ηπείρων δεν είναι πολύ πίσω: οι Ηνωμένες Πολιτείες συμμετέχουν σε 122 οργανισμούς -μέλη, ο Καναδάς σε 110, η Ιαπωνία σε 106, η Βραζιλία σε 100.

18 Οι ΔΟΟ στο σύστημα ρύθμισης των διεθνών οικονομικών σχέσεων Οι περισσότεροι από τους υπάρχοντες διεθνείς οργανισμούς εμφανίστηκαν μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αν και ορισμένοι υπήρχαν και πριν. Ειδικότερα, η Διεθνής Ηλεκτροτεχνική Επιτροπή ιδρύθηκε το 1906, η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας - το 1919, το Διεθνές Ινστιτούτο για την Ενοποίηση του Ιδιωτικού Δικαίου (UNIDROIT) το 1926, η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών - το 1930, το Διεθνές Συμβούλιο Σιτηρών , η Διεθνής Συμβουλευτική επιτροπή για το βαμβάκι το Η "μακροζωία" των διεθνών αυτών οργανισμών δεν θα πρέπει να είναι απόλυτη, όπως στα προπολεμικά περίοδο δημιουργήθηκαν και άλλοι οργανισμοί (αν και μικροί), αλλά όχι όλοι «επέζησαν» μέχρι σήμερα. Επιπλέον, κάποιοι από τους διεθνείς οργανισμούς μετά τον πόλεμο για διάφορους λόγους έπαψαν να υφίστανται (για παράδειγμα, ο Διεθνής Οργανισμός Καφέ λειτούργησε από το 1962 έως το 2002).

19 Οι ΔΟΟ στο σύστημα ρύθμισης των διεθνών οικονομικών σχέσεων Σε γενικές γραμμές, συγκρίνοντας την προ-και μεταπολεμική περίοδο η ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας με οπτική γωνία των διεθνών οργανισμών, μπορούσε σημειώσουμε μία σημαντική ιδιαιτερότητα: πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η καθολική πολυμερής ρύθμιση των διεθνών οικονομικών σχέσεων δεν είχε καμία σοβαρή απήχηση. υπήρχε μόνο ένας μικρός αριθμός πολυμερών συμβάσεων για τα οικονομικά θέματα, καθώς στα καταστατικά των διεθνών οργανισμών (ειδικά της «Κοινωνίας των Εθνών»), δεν είχαν καν επεξεργαστεί τα θέματα αρμοδιότητας του οργανισμού στον οικονομικό τομέα.

20 Οι ΔΟΟ στο σύστημα ρύθμισης των διεθνών οικονομικών σχέσεων Παράγοντες αύξησης του αριθμού των διεθνών οικονομικών οργανισμών Η αύξηση του αριθμού των διεθνών οικονομικών οργανισμών στη μεταπολεμική περίοδο και τη σταδιακή μετατροπή των περισσοτέρων εξ αυτών σε μόνιμα όργανα οφείλεται στους ακόλουθους παράγοντες: Η διεθνοποίηση των παραγωγικών δραστηριοτήτων, η αύξηση των διεθνών ροών εμπορευμάτων και υπηρεσιών, η αυξημένη επενδυτική δραστηριότητα. Η αναγκαιότητα εναρμόνισης των μεθόδων διευθέτησης της ραγδαίας αύξησης των συγκρούσεων των οικονομικών παραγόντων των διαφόρων κρατών. Η αναγκαιότητα επεξεργασίας μίας συντονισμένη νομισματικής πολιτικής και η υλοποίησης της μέσω κοινών δράσεων. Η εξεύρεση τρόπων για να ξεπεραστεί το αυξανόμενο χάσμα μεταξύ των ανεπτυγμένων και των αναπτυσσόμενων χωρών. Η ενίσχυση της μακροχρόνιας και παγκόσμιας θέσης τους.